ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

มารราคะ ตอนที่ 6  เจมิน่า ผมรักพี่ครับ

เริ่มโดย zeech, เมษายน 27, 2016, 11:28:36 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

zeech



ทันใดนั้น ความรู้สึกของราเชลก็เปลี่ยนไป  มันทั้งคับและแน่น 
มีความรู้สึกเสียวในช่องท้องมากกว่าเดิมหลายเท่า 
จึงลืมตาขึ้นดู ก็พบว่าคนที่กำลังทาบทับตัวเธออยู่นั้น   ไม่ใช่โจคนเดิมซะแล้ว
แต่เป็นปีศาจที่ตนเองก็ไม่รู้จัก 

ราเชลตกใจแทบสิ้นสติ  พยายามยันกายขึ้นเพื่อลุกหนี แต่ไม่มีสตรีนางใด
หนีพ้นในขณะสมสู่กับมารราคะได้    ควยที่มีปุ่มปมของมัน ขยับควงไปมาเหมือนมีชีวิต 
สร้างความเสียวซ่านให้กับ ราเชลอย่างที่สุดจนถึงกับร้องครวญคราง เสียงดังลั่นไปทั้งวิมาน   

"อ้ายยยยยยย............อ้ายยยยยย.............ซี๊ดดด............."


ขนหมอยแข็งๆของมัน ถูบดกับติ่งเสียวของเธออยู่ไปมาในขณะที่ควยของมันถูกดันเข้ามาจนสุดลำ 
ทำให้ราเชลทั้งเจ็บ ทั้งเสียว จนสุดจะทนทานไหว  ถึงกับ ผวา กระตุก ถึงจุดสุดยอดติดๆกัน หลายครั้ง 

เธอเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่ก็ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้
มารราคะใช้มือทั้งสองของมัน ยันมือทั้งสองของราเชลไว้ 
แล้วก้มลงใช้ลิ้นอันยาวน่าเกลียดของมัน  ตวัดเลียโดยรอบยอดปทุมถันของเธอ 
แล้วหมุนคว้านควยของมันไปพร้อมกัน

คราวนี้ราเชล ถึงกับร้องกรี๊ดลั่นออกมา   น้ำเสียวของเธอไหลออกมาจนเลอะหน้าขาไปหมด 
เธอผวาเฮีอก กระตุกร่างหลายต่อหลายครั้งติดกัน มันทั้งเหนื่อย และเสียว ทั้งสุขและทรมานปะปนกัน
   
ทันใดนั้นมารราคะก็ถอนควยของมันออกมา  ใช้มือของมันพลิกร่างของราเชลให้คว่ำหน้าลง
 
ราเชลมองเห็นโอกาสที่จะหลุดพ้นจากความทรมานนี้ รอจนเมื่อได้จังหวะ
ก็ร่ายมนต์หยุดเวลาชี้ไปที่ตัวมารราคะ   

ร่างของมารราคะหยุดนิ่งอยู่กับที่ค้างอริยาบถไว้เช่นนั้น 
ราเชลฉวยโอกาสนี้ ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าแล้วกางปีกบินขึ้นสู่ท้องฟ้าหลบหนีไปในทันที




มารราคะหยุดนิ่งได้ชั่วขณะหนึ่ง มนต์หยุดเวลาก็คลายออก   
มันร้องคำรามลั่นไปทั้งวิมาน เมื่อมองหาเหยื่อที่บำบัดราคะของมันไม่พบ 

มารราคะกระโดดไล่ตามหาเหยื่อของมันไปทั่วอาณาบริเวณ  แล้วไต่เขาลงจากวิมาน 
ทุกก้าวกระโดดของมัน  เป็นไปอย่างคล่องแคล่ว เหมือนมีปีกบินได้ 
จากชะง่อนผาหนึ่ง ไปยังอีกโขดหินหนึ่ง จนในที่สุด มันได้มาหยุดยืนที่ถ้ำหน้าด่าน
ของเขานางฟ้าผู้พิทักษ์  จมูกของมันได้กลิ่นสตรีอยู่ในถ้ำแห่งนี้  ซึ่งก็คือนางฟ้านักรบ
ที่เจมิน่าฝากให้เฝ้าหน้าถ้ำไว้นั่นเอง 

นางฟ้านักรบ เห็นมีผู้บุกรุกขึ้นมาที่หน้าถ้ำ ก็ตวาดเสียงดังออกไป

"แกเป็นตัวอะไร   เข้ามาที่นี่ทำไม  ออกไปซะ "         




มารราคะ ไม่สนใจฟังเสียงใดๆ มันเห็นสตรีงามอยู่เบื้องหน้ามัน ก็เดินดุ่มเข้าไปหานางฟ้านักรบผู้นั้น   
จนเกือบจะประชิดตัว  นางฟ้านักรบเห็นเช่นนั้นก็ยกดาบขึ้นฟันไปที่ร่างของมันทันที 

มารราคะตวัดท่อนแขนของมันออกมาอย่างรวดเร็ว  กระทบเข้ากับข้อมือที่ถือดาบอยู่ของนางฟ้านักรบ 
จนดาบนั้นกระเด็นปลิวไป
 
นางฟ้านักรบเห็นว่าตนเองเสียเปรียบ จึงกระโจนขึ้นหมายจะบินหนีไป แต่ช้าไปเสียแล้ว
มารราคะคว้าข้อเท้าของแธอไว้ได้ทัน มันดึงร่างของเธอลงมา แล้วใช้วงแขนรัดที่บั้นเอวของเธอไว้
 
มันจับเรียวขาทั้งสองของนางฟ้านักรบ  ให้พาดบนไหล่ของมัน เป็นผลให้ใบหน้าของมัน
เข้าไปอยู่ใต้กระโปรงของเธอ จ่อติดกับเป้าที่ห่อหุ้มด้วยซับในบางเบา แล้วใช้ปากงับซับในนั้น
สะบัดออกโดยแรง 

ซับในน้อยผืนนั้นขาดติดปาก ปลิวออกจากร่างของนางฟ้านักรบผู้นั้นทันที

มารราคะหันหน้าของมันกลับมา  ตรงเข้า ซุกไซ้ ดูด เสีย หีเปล่าเปลือยของนางฟ้านักรบผู้นั้น 
เธอสะดุ้งตัวพรวดขึ้น   แล้วดิ้นพราดๆ  อยู่ภายใต้อุ้งมือของมารราคะที่จับบั้นเอวเธอไว้ 

ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยได้รับสัมผัสอย่างนี้มาก่อน  มันเสียวซ่านอย่างที่สุด จนเธอต้องอ้าปาก
ร้องออกมาไม่เป็นภาษาเพื่อระบายความเสียวที่ได้รับ  ลิ้นที่มีปุ่มปมของมัน ลากผ่านติ่งเสียว
ของของเธอไปมา  บางครั้งมันก็ใช้ริมฝีปากของมัน ดูดเข้าอย่างแรงหลายๆครั้ง

"อ๊ายยย................................................ย   ซี๊ดด..................................ด  ฮ๊า.........อ๊ายย........" 

เสียงร้องเธอดังก้องไปทั่วทั้งหุบเขา

-------------



ข้างฝ่าย เจมิน่า กับ  แมรี่ และ นางฟ้านักรบอีก 2 ตน เดินทางบุกเข้าไปยังที่อยู่ของจอมปีศาจ
พบกับบริวารปีศาจ ตัวสูงใหญ่ ยืนขวางประตูไว้สองตน 

เจมิน่าตัดสินใจบินตรงไปยังประตูนั้นทันที 

"เรียกจอมปีศาจ ออกมาพบข้าเดี๋ยวนี้"   
เจมิน่า ตวาดลั่น

บริวารปีศาจทั้งสองเห็นผู้ที่บุกรุกเข้าเป็นนางฟ้า   ก็เงื้ออาวุธเข้าโจมตีใส่เจมิน่าในทันที
เจมิน่าโผนทะยานร่างออกห่าง แล้วยื่นมือออกหลับตาลง   แล้วสะบัดข้อมืออกไป
พร้อมกับตวาดด้วยเสียงอันดัง

"หยุด"


บริวารทั้งสองของจอมปีศาจ หยุดนิ่งอยู่กับที่ในทันที

เจมิน่า โบกแขนออกไปแล้วชี้ไปที่ประตู   

ประตูเหล็กบานใหญ่ทั้งบาน  ก็เปิดอ้าออก
เธอพุ่งตัวตัวผ่านเข้าประตูไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับ แมรี่ และนางฟ้าอีก 2 ตน

ทันใด  ก็มีเสียงหวีดหวิว  แหวกอากาศตรงเข้ามาที่ร่างของ เจมิน่า
เธอบินหลบ  สิ่งนั้นได้อย่างหวุดหวิด  แมรี่ และนางฟ้านักรบทั้งสองเห็น เจมิน่ากระโดดหลบ
ก็กระทำตาม แล้วมองตามสิ่งนั้นไป  สิ่งนั้นคือ

ค้อนเหล็กขนาดใหญ่  มันกำลังจะหมุนวนกลับมาที่ร่างของเหล่านางฟ้าอีกครั้ง

เจมิน่า ยื่นมือออก  พลันทวนประจำตัวของเธอก็ปรากฏขึ้น   เจมิน่าใช้ทวนนั้น ตีโต้ค้อนยักษ์
ที่กำลังลอยพุ่งเข้ามา 

แรงกระแทกจากค้อนเหล็ก  ส่งผลให้ร่างของเจมิน่าลอยกระเด็นไปตามแรงของค้อนเหล็ก

แล้วร่างของจอมปีศาจก็ปรากฏขึ้นดักหน้าของเธอไว้   จะคว้าจับที่คอของเจมิน่า   แมรี่เห็นเช่นนั้น
ก็ยิงธนูอาวุธคู่มือของเธอออกสามดอกพร้อมกันเข้าขวางไว้

จอมปีศาจกระโดดหลบลูกธนูของแมรี่ แล้วคิดที่จะเข้าจัดการกับแมรี่   
นางฟ้านักรบทั้งสองเห็นเช่นนั้น ก็พุ่งตัวเข้ามาสกัดหน้าจอมปีศาจไว้ 
นางฟ้านักรบทั้งสองไม่สามารถต้านฤทธิ์ของจอมปีศาจได้
ถูกฝ่ามือของมันตบจน ร่างลอยกระเด็นออกไปสิ้นสติทั้งสองนาง

แมรี่ ร่ายมนต์แล้วยิงธนูออกมา ลูกธนูกระจายตัวเต็มฟากฟ้าเหมือนห่าฝน 
จอมปีศาจเห็นเช่นนั้นก็แหงนหน้า  แล้วหลับตา เป่าลมออกจากปาก
ลูกธนูของแมรี่  ก็ไหม้เป็นจุลไปทุกดอก 

จอมปีศาจตรงรี่เข้ามาหาแมรี่ พร้อมกับค้อนคู่มือ 
เจมิน่า พุ่งร่างเข้ามาแล้วใช้ทวนเข้าสกัดไว้   พร้อมกับตะโกนเสียงดังออกมา

"แมรี่  หนีไปก่อน  พี่จะต้านมันไว้"


แมรี่โผบินขึ้นสู่ท้องฟ้าตามคำสั่งของพี่สาวทันที
จอมปีศาจตะบปมือคว้าเข้าที่คอของเจมิน่า  พ่นควันออกจากปากใส่ใบหน้าเจมิน่า จนเธอคอตกสิ้นสติไป
แล้วเหวี่ยงร่างของเธอส่งให้บริวารนำไปกักขังไว้

จอมปีศาจเข้าใจว่า แมรี่คงหนีมาที่ถ้ำเขานางฟ้าฯ  จึงติดตามมาถึงหมายจะจับตัวให้ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง 
ก็พบกับภาพของมาราคะกำลัง สมสู่อยู่กับนางฟ้านักรบนางนึงอยู่  จอมปีศาจเห็นมารราคะ
ความโกรธก็ประทุขึ้นอีก

มันเหวี่ยงค้อนยักษ์ออกไปที่ร่างของมารราคะในทันที    มารราคะกำลังเพลิดเพลินกับการเสพกามอยู่
ไม่ทันระวังตัว  ถูกนค้อนเข้าไปอย่างถนัดถนี่ ถึงกับสลบนิ่งไป

จอมปีศาจสั่งให้บริวารหิ้วร่างของมารราคะกลับไปยังวังปีศาจด้วย

เมื่อถึงวังปีศาจ  จอมปีศาจก็ไม่รอช้า นำร่างของมารราคะมาทำการทรมานให้สาสมกับความแค้นของมัน
แล้วจะฆ่ามันทิ้งในที่สุด  แต่ทุกวิธีที่จอมปีศาจใช้ ไม่สามารถทำให้มารราคะถึงแก่ชีวิตได้ 
เหมือนกับว่ามันมีร่างเป็นอมตะ

จอมปีศาจ ทั้งคลั่งแค้น  และกังวลใจ   การสู้รบของมันครั้งแต่ก่อนมา 
หากมันหวดค้อนของมันเข้าที่ร่างของศัตรู  ไม่ว่ามันจะเป็นใคร  ร่างของมันผู้นั้นจะต้องแตกสลาย
ดับสูญไป    หาเคยมีใครต้านทานพลังแห่งค้อนของมันได้ 

แต่เจ้ามารราคะผู้นี้  กลับมีอาการแต่เพียงแค่สิ้นสติไปเท่านั้น  แม้มันจะฟาดค้อนของมัน
ลงไปที่ร่างของมารราคะกี่ครั้งแล้วก็ตาม  แต่ร่างของมัน กลับทนทานอยู่ได้และไม่มีส่วนใดของร่าง
เกิดบาดแผลแต่อย่างใด   

มันคั่งแค้นใจนัก ที่ไม่สามารถจัดการกับผู้ที่ย่ำยีลูกสาวมันได้ 

ทันใดมันก็นึกวิธีหนึ่งขึ้นมาได้ 
จึงเร่งสั่งการให้บริวาร นำร่างของมารราคะมาขังรวมกับร่างที่หลับใหลของเจมิน่า

วันรุ่งขึ้น เจมิน่าได้สติ พบตัวเองอยู่ในห้องขัง ก็รำลึกเหตุการณ์ขึ้นมาได้ 
ส่วนมารราคะ ในตอนนี้กลายร่างเป็นโจดังเดิมนอนแน่นิ่งสิ้นสติอยู่เช่นนั้น 

เจมิน่ามองเห็นร่างของโจนอนอยู่ ก็ตรงเข้าไปไปปลุกให้ได้สติ เพื่อที่จะะสอบถามว่า
เกิดอะไรขึ้น ทำไมจึงมาอยู่ที่นี่

โจได้สติตื่นขึ้น จึงเล่าเหตุการณ์เท่าที่เขาจำได้ให้เจมิน่าฟัง แต่เรื่องที่ตนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรนั้น
โจจำไม่ได้เลย

ยังไม่ทันที่จะได้ไถ่ถามกันเสร็จสิ้น   จอมปีศาจก็เข้ามา  ครั้นเห็นมารราคะกลายร่างเป็นเด็กหนุ่ม
ก็รู้สึกผิดหวัง มันคาดหมายว่า เจมิน่าจะต้องถูก มารราคะตนนั้นย่ำยีเช่นเดียวกับลูกสาวของมัน
จึงตรงเข้ามาในห้องคุมขัง คว้าคอของเจมิน่า ชูขึ้น  แล้วพ่นควันสาปสีแดงออกมาจากปากของมัน
แล้วตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า

"ข้าขอสาปให้เจ้าร่านราคะ อย่างไม่รู้อิ่ม  จนกว่าจะได้สมสู่กับไอ้มารมากราคะตน
ที่กระทำกับลูกสาวของข้า"
 
สิ้นคำสาป  จอมปีศาจก็ปล่อยร่างของเจมิน่า ลงสู่พื้น  แล้วเดินจากไป



เมื่อจอมปีศาจเดินจากไปแล้ว  เจมิน่าก็เกิดความรุ่มร้อนขึ้น ทั้งร่างกายและจิตใจ  เธอไม่เข้าใจตนเอง
ว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของเธอจึงมีความต้องการบางอย่างเพิ่มพูนขึ้น และมันมีมากขึ้นเรื่อยๆ
จนเธอรู้สึกทรมาน   เธอขนลุกไปทั้งร่าง รู้สึกวูบวาบตามส่วนต่างๆของร่างกาย
ทรวงอกของเธอเกิดอาการ ครัดแน่นยอดถันชี้ชัน จนเธอต้องขยับมือขึ้นลูบไล้หน้าอกทรวงตัวเอง
อยู่ไปมา  ส่วนเบื้องล่างนั้นก็บังเกิดความรูสึกอย่างบอกไม่ถูก จนเธอบิดเรียวขาเข้าแนบชิดกัน
ร่องสวาทของเธอเกิดน้ำหล่อลื่นออกมาจนชื้นแฉะ

โจจ้องมองท่าทีของเจมิน่าที่เปลี่ยนไป  จากเคร่งขรึม และไว้ท่าที กลับกลายเป็นหญิงงาม
ที่มีลีลาเย้ายวนให้ชวนลุ่มหลง  เขาคิดไม่ถึงว่า เจมิน่า จะมีท่าทางที่ยั่วสวาทได้ถึงเพียงนี้

แล้วโจก็ร้องถามขึ้น
"พี่เจมิน่า เป็นอย่างไรบ้าง "

"โจ.....ช่วยพี่ด้วย"

เจมิน่าเดินเข้ามาหาโจ แล้วพูดที่ใบหูของเขาอีกครั้ง

"ช่วยพี่ด้วย....มันทรมานเหลือเกิน"

แล้วเจมิน่า ก็แอ่นเรือนร่างของเธอเข้าแนบชิดร่างของโจ แล้วยักย้านส่ายไปมาอย่างยั่วยวน
โจถูกกระทำเข้าอย่างนี้ ก็เกิดอารมณ์ฟุ้งซ่านขึ้น  ค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ๆ  แล้วจ้องมอง เจมิน่า นิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

เจมิน่าสอดมือเข้าไปในเสื้อ แล้วลูบไล้ทรวงอกตัวเองอยู่ไปมา       
โจหวนคิดถึงวันที่เจมิน่า กอดเขาไว้ ตอนที่ช่วยเขาไว้จากปีศาจนก 
กลิ่นกายของเธอหอมละมุนชวนลุ่มหลง จนโจยังจำมาถึงทุกวันนี้   

โจตัดสินใจสอดมือเข้าไปในเสื้อของ เจมิน่า  แล้วคว้าจับเข้าที่ก้อนเนื้ออันกลมกลึงเนียนมือข้างหนึ่ง   
เจมิน่า ครางออกมาอย่างเสียวซ่าน  โจใช้นิ้วชี้ กับนิ้วโป้ง บี้ยอดถันของเจมิน่า อยู่ไปมา 
แล้วจุมพิตที่ปากปากอันอวบอิ่มของเธอ   ลิ้นของเธอและเขาตวัดรัดกันอย่างดูดดื่ม 
มันเป็นบทรักอันเร่าร้อนที่เกิดจาก ชาย และ หญิงที่มีอารมณ์สวาทพุ่งขึ้นอย่างสูงสุด     

โจสอดมือของเขาเข้าไปในซับในเธอ  จนสัมผัสกับเนินหีอันเปียกแฉะ นิ้วของโจทาบอยู่ที่กลางร่องเสียวของเธอ
แล้วกดลงจนจมลึกลงไปในรอยผ่านั้น นิ้วของโจหมุนคว้านสัมผัสเข้าไปในร่องหลืบของเจมิน่า
จนสัมผัสเข้ากับ ติ่งเนื้อลื่นๆที่ชูชันขึ้นจากความต้องการของเธอ นิ้วของโจบดบี้อยู่กับติ่งเนื้อนั้น
จนเจมิน่า ส่งเสียงครวญครางอย่างเสียวซ่านออกมา

"อ๊ายยยยยยย.........  จะ..โจ....พี่เสียว........ซี๊ดดดดดดดดดด.........ช่วยพี่ด้วย......" 


"พี่เจมิน่า  ผมรักพี่ครับ" 

โจกระซิบใส่ใบหูของ เจมิน่า แล้วซุกไซ้ใบหูลามเลียมาจนถึงต้นคอ
ควยของโจ แข็งจนคับกางเกง  นางฟ้าที่เขาใฝ่ฝัน กำลังต้องการจะให้เขาช่วย 

โจถอด เสื้อ และ กางเกง ออก ยังไม่ทันตั้งตัว  เจมิน่าก็ตรงเข้ามา อ้าปากอมควยของเขาจนมิดลำ 
โจเสียวเป็นที่สุดที่เห็นใบหน้างามๆของเจมิน่า กำลังอมควยให้  โจขยับบั้นเอวเข้าออก ช้าๆ  เนิบๆ
มือของโจวางอยู่บนศรีษะของเธอ บางครั้งก็ขยุ้มกำเส้นผมของเจมิน่าไว้อย่างแนบแน่น เมื่อถูกเจมิน่า
ใช้ปลายลิ้นระรัวที่ส่วนหัวควย

"ซี๊ดดดดดดดดด............อืมมมมมมมม..........."


โจการถอดเสื้อของเจมิน่าออก  จนมองเห็นเต้านมเต่งตึง อวบอิ่ม ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า 
แล้วซุกใบหน้าลงกลางร่องอก สูดดมกลิ่นหอม จากตัวเจมิน่าเข้าเต็มปอด
แล้วอ้าปากไล่งับหัวนมงามนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว  มืออีกข้างก็คลึงเค้นเต้านมอย่างมันส์มือ

เจมิน่า  ครางกระเส่า ไม่ขาดปาก  เธอดูเร่าร้อนเหลือเกิน

โจไล่ใบหน้าลงสู่ หน้าท้องอันแบนราบ นวลเนียน ขณะที่เจมิน่าก็ส่ายบั้นเอวไปมาไม่หยุด   
โจปลดกระโปรงของเธอออกจากร่างแล้วรูดซับในออกทางปลายเรียวขา 
ก้มใบหน้ามองดูหีของเจมิน่าอย่างใกล้ชิด 

กลีบแคมขาวอวบอิ่มเบียดชิดกันสนิท  ปกคลุมไปด้วยขนหมอยสีดำขลับ มันเป็นเนินสามเหลี่ยมที่กว้างขวาง
ซะจนคับหน้าขา  จนโจจ้องมองอย่างหลงใหล 

เจมิน่าแอ่นหีเธอของขึ้นมา จนโหนกลอยเด่น  เห็นร่องกลางหีเผยออกเล็กน้อย  โจใช้ปากจรดลง
ตรงกลางร่องนั้นทันที 

ปลายลิ้นของโจชอนไชลงไปและระรัวไม่หยุด   

เจมิน่าบิดหน้าเหยเก ความเงี่ยนจากคำสาป และความเงี่ยนจากธรรมชาติ  สมทบกันเป็นทวีคูณ 
โจยกตัวขึ้น จับควยขึ้นจ่อไปที่ร่องหลืบอันเปียกแฉะของเธอ   แล้วขยับบั้นเอวดันเข้าไปจนสุดลำ
หัวควยของโจแทรกตัวผ่านพรหมาจารีย์ของเจมิน่า จนขาดสะบั้นลง

ทันทีที่พรหมจารีถูกทำลายลง  เจมิน่าก็ได้สติฟื้นจากคำสาปทันที  มองเห็นใบหน้าโจ กำลังแปรเปลี่ยนไป 

โจถูกมารราคะเข้าครอบงำจิตใจอีกครั้ง  ควยของโจขยายขนาดพองโตขึ้นอีกเท่าตัว 
ปุ่มปมรอบลำควยของมัน สัมผัสอย่างแนบแน่นกับเนื้อในโพรงสวาทของเธอ 

เจมิน่าตกใจจนตาเบิกกว้าง  แต่ก็ไม่สามารถดิ้นหนีไปไหนได้ มารราคะจับร่างของเธอไว้อย่างแนบแน่น
แล้วขยับบั้นเอวของมันเข้า และออกอย่งรุนแรง  สร้างความเสียวซ่านอย่างที่สุดให้กับเจมิน่า
ปนกับ ความเจ็บและสะพรึงกลัว 

มีบางครั้งที่เธอได้สติ  ก็จะเปล่งเสียงขับไล่มันให้ออกไปจากตัวเธอ
แต่ก็กลับครางออกมาด้วยความเสียวที่ท่วมท้น

"อย่านะ..... ออกไปจากตัวฉันนะ.....อย่....อย่า.........อูยยย........ซี๊ดด......ด    .....อ๊าย........................."


เสียงร้องครางของ เจมิน่า ดังก้องไปทั้งหุบเขาปีศาจ  จนจอมปีศาจได้ยิน  มันถึงกับหัวเราะลั่นออกมา
อย่างสมใจกับการที่ได้แก้แค้น   

เสียงของเจมิน่า ดังลอยไปถึงหูของ วิเอร่า ขณะที่เธอนอนพักผ่อนอยู่ 
มันทำให้เธอหวลนึกถึงภาพในวันที่ได้ร่วมรักกับมารราคะ   มันมีทั้งความสุข และทรมานปนกันอย่างแยกไม่ออก 
เสียงนั้นทำให้เธอเกิดความรัญจวญขึ้น เมื่อหวนคิดขึ้นมา  เธออยากจะลิ้มรสสวาทนั้นอีกครั้ง
แต่ก็เข็ดหลาบกับขนาดของมันและ การถึงจุดสุดยอดแบบไม่สิ้นสุดที่มันมอบให้ จนเธอแทบจะสิ้นใจ

เจมิน่า ถึงจุดสุดยอด อย่างมีความสุขหลายต่อหลายครั้ง  จนเริ่มกลับกลายเป็นความทรมาน 
เธอร้องโหยหวนอย่างน่าสงสาร

พอแล้ว .....พอ....โอย......ย    โจ ...สงสารพี่เถอะ....พอแล้ว....ว


มารราคะ หยุดชะงักทันที่ ที่ได้ยิน เจมิน่าเรียกชื่อ โจ  มันมองใบหน้าของเจมิน่า 
พลันจิตสำนึกของโจก็มีกำลังแรงขึ้น  มันปล่อยร่างของเจมิน่า แล้วเงยหน้าขึ้น สูดกลิ่นดมของสตรี     
มันได้กลิ่นสตรีอีกนาง อยู่ไม่ไกลจากที่นี้
มันส่งเสียงร้องคำรามลั่น แล้วทะลายห้องขังออกไปทันที

Wichaborn

สนุกดีครับเรื่องนี้ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ

xonly-1013

แหม๊ะ จะว่าไงดีหล่ะจอมมารเราก็อวยซะเหลือเกินเรียกว่าเข้าทางเลยหล่ะสิพ่อหนุ่มโจ ::HeyHey::

teetaro