หลง ภาค 2 ตอนที่ 4-5 จบแล้วนะครับ (ผลงานสุดคลาสสิคครับ-copy)by Doana

[mathmath]

#4

กมลวรรณยกนาฬิกาขึ้นดูบ่ายสามโมงแล้ว อีกตั้งห้าสิบนาทีกว่าที่ยุ้ยจะออกมาจากห้องเรียนวันนี้เธอไม่มีเรียนช่วงบ่ายจึงใช้เวลาว่างในการเดินหาหนังสือในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยระหว่างที่รอยุ้ย
ขณะเดินดูไปเรื่อยๆสายตาก็ไปสะดุดเอาที่หนังสือเล่มหนึ่ง
"20วิธีกำราบผู้ชายเจ้าชู้"
"เอ๊ะน่าสนใจ" กมลวรรณพูดกับตัวเอง หยิบหนังสือมานั่งอ่านที่โต๊ะ
ขณะกำลังพลิกๆหนังสือก็ได้ยินเสียงผู้ชายทัก
"อ้าวน้องหวาน อ่านหนังสืออยู่หรือครับ"
กมลเงยหน้ามองก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ท่าทางออกจะทะเล้นนิดหน่อย ยืนอยู่ตรงข้างโต๊ะ
"อ้าวพี่เต่าเองหรือคะ"
กมลวรรณทักตอบรู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆพี่เต่าก็มาทักเธอ กมลวรรณรู้จักรุ่นพี่คนนี้เพียงผิวเผินถึงจะเรียนอยู่คณะเดียวกันแต่ก็ไม่ได้สนใจมากนัก กมลวรรณเป็นเด็กเรียนแต่ก๊วนของไอ้เต่าเป็นพวกลูกคนรวยรักสนุกพี่ๆกลุ่มนี้มามหาวิทยาลัยเหมือนกับไม่ได้มาเรียน วันๆคลุกคลีกันอยู่ในกลุ่มออกแนวเกเร วิชาไหนไม่เช็คชื่อก็ไม่เข้าเรียนพวกพี่เต่าจึงเป็นพวกที่ไม่น่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยในสายตาของกมลวรรณ
ไอ้เต่าส่งยิ้มที่คิดว่าสุดเท่ห์ให้
"ทำไมวันนี้อ่านหนังสือคนเดียวล่ะคู่แฝดไปไหน?"
"ยุ้ยมีเรียนค่ะเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
"แล้วอ่านหนังสืออะไรล่ะฮึ? ขอพี่ดูหน่อยซิ"ไอ้เต่าถามยื่นมือจะไปหยิบหนังสือมาดู
กมลวรรณรีบปิดหนังสือเอามือบัง หน้าแดง รู้สึกอายถ้าพี่เต่าเห็นว่าเธออ่านหนังสือ "20วิธีกำราบผู้ชาย" รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
"พี่เต่ามีธุระอะไรกับหวานหรือคะ?"
ไอ้เต่ายิ้มแล้วพูด
"ขอพี่คุยเป็นการส่วนตัวได้มั้ยหวาน"
"ได้ซิคะพี่เต่ามีอะไรก็พูดมาได้เลย"
"เอ้อ..ไปคุยที่สวนข้างสระน้ำดีมั๊ยจ๊ะอากาศเย็นสบายดี"
กมลวรรณมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
"ในนี้ก็เย็นนี่คะทำไมต้องไปคุยที่สระน้ำ"
ไอ้เต่าเกาหัว
"ในนี้มันมีคนเดินไปเดินมาคุยไม่สะดวกน่ะไปที่ข้างสระดีกว่า พี่ไม่อยากให้ใครได้ยิน"
"สำคัญขนาดนั้นเลยหรือคะ"
"ใช่ไปเหอะ หรือกลัวพี่จะทำอะไร"
กมลวรรณหน้าแดงรีบปฎิเสธ"เปล่าค่ะพี่เต่า"
ไอ้เต่ามองใบหน้าแดงระเรื่อโคตรน่ารักของกมลวรรณด้วยความวาบหวิว"คนอะไรขี้อายชะมัด พูดนิดพูดหน่อยก็หน้าแดง"
กมลวรรณยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วพยักหน้า
"ก็ได้ค่ะพี่เต่าแต่หวานมีเวลาแค่สามสิบนาทีนะคะ ต้องรีบกลับมาที่นี่เพราะนัดยุ้ยไว้"
"สามสิบนาทีก็เหลือเฟือจ้ะ"
แล้วทั้งคู่ก็ลุกขึ้นกมลวรรณเดินเอาหนังสือไปเก็บที่เดิมไอ้เต่าทำท่าจะไปหยิบมาดูเพราะอยากรู้ว่าเป็นหนังสืออะไร แต่กมลวรรณรีบจับแขนมันไว้ลากตัวออกมา
"ไปได้แล้วค่ะพี่เต่า"
"เดี๋ยวสิหวานอยากดูว่าอ่านหนังสืออะไร"
"เอ๊ะ!เดี๋ยวไม่ไปด้วยเลย"
"หนังสือโป๊ใช่มั้ย"
หวานหยิกแขนเขาแรงๆ
"บ้า!พี่เต่าเนี่ย ห้องสมุดอะไรมีหนังสือโป๊"
ไอ้เต่าโดนมือนุ่มนิ่มมาจับที่แขนแถมโดนสาวน่ารักหยิกรู้สึกวาบหวิวหัวใจ ท่อนเอ็นลุกขึ้นโดยอัตโนมัติจนต้องรีบข่มใจเอาไว้ ปล่อยให้กมลวรรณพาเดินออกจากห้องสมุดเด็กสาวรีบปล่อยมือเมื่อเดินผ่านบริเวณที่มีคนอยู่เพราะกลัวคนจะเข้าใจผิดนึกว่าเป็นแฟนกัน
"เอาละคะพี่เต่าทีนี้จะพูดได้รึยังคะ เรื่องสำคัญของพี่น่ะ" กมลวรรณถามด้วยความอยากรู้เมื่อไอ้เต่าพาเธอมาที่ม้านั่งริมสระตัวเดียวกับที่จิรพนธ์เคยพาสาวแนนมานั่ง
ไอ้เต่าอึกอักมันรับหน้าที่มากล่อมกมลวรรณด้วยความจำเป็น จริงๆหน้าที่นี้เป็นของจิรพนธ์เพราะเป็นคนรูปหล่อ คารมดี แต่คราวนี้จิรพนธ์ไม่ยอมทำ ทางกลุ่มเลยใช้วิธีจับฉลากไอ้เต่าโชคดีจับได้หน้าที่นี้ จึงจำเป็นต้องมาเกลี้ยกล่อมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
"ว่าไงคะพี่เต่าชวนหวามนมาคุยเรื่องอะไรคะ" กมลวรรณรบเร้าชักสงสัยเห็นไอ้เต่าเอาแต่อ้ำอึ้งหน้าแดง
"น้ำสวยดีนะ"ไอ้เต่าพยายามจะเริ่ม แล้วชี้ไปให้ดูที่สระน้ำ
กมลวรรณมองตามที่มันชี้แล้วก็หันมาพูดแบบงงๆ
"มันก็สวยอย่างนี้ทุกวันนี่พี่เต่า"
"นั่นซินะ"ไอ้เต่าพึมพำ ป้ายเหงื่อที่หน้าผาก แล้วก็ป้ายต่อที่ข้างแก้มไอ้เต่าไม่ถนัดในการสีสาวจริงๆ ถ้าให้เอากับผู้หญิงละมันมั่นใจว่าไม่เป็นสองรองใครแต่เรื่องจีบสาวมันไม่ผิดอะไรกับไก่อ่อน แถมยังออกอาการตื่นๆกลัวๆด้วยแต่เมื่อรับหน้าที่มาแล้วก็ต้องทำงานให้เต็มที่ถ้าต้องพ่ายแพ้ให้กับเด็กสาวซื่อๆอย่างกมลวรรณ คงต้องถูกไอ้เพื่อนเวรล้อไปเป็นปีลูกผู้ชายชื่อเต่าจึงต้องกัดฟันเดินหน้าลุยต่อไป!
"อาจจะเป็นเพราะมีน้องหวานนั่งอยู่ด้วยมั๊ง มันก็เลยดูสวยกว่าทุกวัน"ไอ้เต่าเลือกใช้คำหวานที่สุดในชีวิต
กมลวรรณหน้าแดงชำเลืองมองไอ้เต่าแว่บหนึ่งแล้วรีบหันมามองดอกบัวที่กลางสระน้ำ
"หรือพี่เต่าจะจีบเรา"กมลวรรณคิด ใจเต้นระทึก แต่ปากยังพูดเสียงเรียบ"เรื่องสำคัญของพี่เต่าคงไม่ใช่เรื่องนี้นะคะ"
ไอ้เต่าอึกอักคราวนี้กลายเป็นมันที่หน้าแดง ป้ายเหงื่อแล้วป้ายเหงื่ออีก
กมลวรรณลอบสังเกตุท่าทีไอ้เต่าอยู่ต้องแอบยิ้มในใจ
"ใช่เลยพี่เต่าต้องจีบเราแน่ๆ... อือ.... เห็นอยู่กับพวกแก๊งเกเร ไม่นึกว่าจะขี้อายแบบนี้อย่างนี้ต้องแกล้งให้รู้ว่าใครเป็นใครซะแล้ว"
กมลวรรณคิดอย่างสนุกสนานเธอไม่ได้ปิ๊งไอ้เต่าหรอก หัวใจของเธอมีแต่อาจารย์ธวัชชัยคนเดียวแต่ด้วยนิสัยที่ยังติดซุกซนแบบเด็กๆ พอเห็นผู้ชายขี้อาย เลยอยากจะแหย่เล่นๆ
คิดแล้วก็เอื้อมมือมาจับแขนไอ้เต่ามาเขย่าแรงๆแล้วพูด
"ว่าไงคะพี่เต่าเรื่องสำคัญอะไร บอกหวานมาเร็วๆ"
ไอ้เต่าอยู่ๆโดนสาวน่ารักจับแขนก็สะดุ้งเฮือกหัวใจแทบจะวาย รับดึงมือออกร้องว่า
"เอ๊ะ!น้องหวานอย่ามาจับแขนพี่อย่างนี้ซิ"
กมลวรรณอมยิ้ม
"ทำไมล่ะคะ"
"มันไม่ดี"
"ไม่ดียังไงคะ"
"เดี๋ยวคนเห็น"
กมลวรรณหัวเราะคิกด้วยความขันไอ้เต่ามองใบหน้าหวานน่ารักของกมลวรรณด้วยหน้าตาหน้าแดงก่ำมันอยากจะปล้ำน้องหวานจริงๆ แต่ต้องอดใจไว้สุดฤทธิ์"แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน" มันคิด "จีบเค้าไม่เป็นก็แกล้งให้เค้าจีบเราดีกว่า" สมองอันเปรื่องปราดวิ่งเร็วจี๋ แกล้งหลบตาเธอ

#5
"เอาละเอาละ หวานไม่จับแขนพี่ก็ได้ เอามือไพล่หลังไว้เลย อย่างนี้ดีมั้ยคะ พี่เต่า"
ไอ้เต่าเงยหน้าขึ้นมามอง
"อึ๋ยยยย"

ดวงตาของรุ่นพี่จอมลามกเบิ่งกว้างแทบจะถลนออกจากเบ้าก็กมลวรรณเอามือไพล่หลังไว้ ทำให้หน้าอกแอ่นก้อนเนื้อกลมๆสองก้อนดันเสื้อนักศึกษาออกมาจนเห็นเป็นลูกโดยไม่ตั้งใจแถมไอ้เต่ายังแอบมองผ่านเข้าไปในร่องเสื้อเห็นผิวเนื้อเนินอกที่ล้นมาจากขอบบราขาวๆอูมๆ ด้วยความชำนาญของไอ้เต่า สามารถคาดคะเนได้ว่าหน้าอกของน้องหวานไม่ใช่เล็กๆเลยท่อนเอ็นของมันดีดผึงตั้งขึ้นมาทันทีทันใด
"เย็นไว้เย็นไว้ ลูกพ่อ" ไอ้เต่าปลอบโยนตัวเอง พยายามเอาธรรมมะเข้าข่มกล่าวเสียงแหบแห้ง
"เอ้อไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้จ้ะ น้องหวาน เอามือวางไว้ปกติเถอะ"
กมลวรรณยิ้มทำตามที่มันบอก
ไอ้เต่าถอนหายใจเฮือก
"น้องหวานอย่าแกล้งพี่ซิที่พี่ชวนวานมานี่เพราะมีเรื่องจะขอร้อง"
กมลวรรณเห็นมันพูดจริงจังจึงหยุดแกล้งแล้วถาม
"เรื่องอะไรคะพี่เต่า จะให้หวานช่วยอะไร"
"คือแหม...น้องหวานอย่าหัวเราะเยาะพี่นะ คือพี่แอบชอบผู้หญิงอยู่คนนึงน่ะ"
"ค่ะ?"
"แล้วทีนี้พี่ก็อยากจะรู้ว่าเค้าจะรักพี่มั้ย"ไอ้เต่าพูดแล้วก้มหน้า ทำเป็นฃำเลืองมองเธอแบบอายๆ
"ใครคะ"กมลวรรณถาม
"ก็คนแถวๆนี้แหละ"
"แล้วไม่ถามเค้าล่ะมาบอกหวานทำไม"
"พี่ไม่กล้าถามไม่กล้าบอกอ่ะ พี่กลัวผิดหวัง"
"แล้วจะให้หวานช่วยอะไรล่ะคะ"
"พี่อยากรู้ว่าเค้าเป็นเนื้อคู่พี่รึเปล่า"
"เอ!แล้วหวานจะช่วยได้ยังไงคะ หวานก็ไม่ใช่หมอดูซะด้วย"
"เข้าล็อค!!!"ไอ้เต่าอุทานในใจ ปากก็พูดเสียงอ่อนหวาน
"ใช่น้องหวานไม่ใช่หมอดู แต่พี่รู้จักหมอคนหนึ่งดูแม๊นแม่น"
"จริงอ่ะ"
"จริงซิแกชื่อหมอจันเรียนวิชามาจากเขมร เห็นเขาว่าดูเนื้อคู่ถูกเป๊ะเลยนะดูร้อยถูกร้อยไม่เคยพลาดแค่เห็นหน้าก็รู้เลยว่าคนที่เรารักอยู่จะเป็นเนื้อคู่จริงแท้หรือไม่"
กมลวรรณได้ยินก็ใจเต้นแรงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เด็กสาวนึกถึงใบหน้าของอาจารย์ธวัชชัยขึ้นมาทันที
"แล้วไม่ลองไปให้แกดูล่ะพี่เต่า ทายผิดก็ไม่เห็นเป็นไร หรือค่าดูแพง พี่เต่าก็ออกรวยไม่ใช่หรืออย่าขี้เหนียวไปเลยน่า"
"ไม่ใช่อย่างนั้น"ไอ้เต่ารีบปฎิเสธ "เรื่องเงินไม่มีปัญหา แต่มันติดตรงที่พี่ไม่กล้าไปน่ะ"
"ไม่กล้าไปทำไมคะ"
"ก็พี่เต่าเป็นลูกผู้ชายทั้งแท่งขืนไปดูหมอพวกเพื่อนๆพี่มันก็ล้อตาย"
กมลวรรณหัวเราะคิก
"อะไรกันคะพี่เต่า แค่นี้ก็อาย หน้าบางยิ่งกว่าผู้หญิงอีก"
"โธ่น้องหวาน อย่าล้อพี่เล่นซิ พี่ทุกข์ใจจะแย่อยู่แล้ว"
"หวานรู้แล้วว่าพี่จะให้ช่วยอะไร" กมลวรรณยิ้มหวานเล่นเอาได้เต่าเหม่อมองอย่างเคลิบเคลิ้ม"พี่เต่าจะให้หวานไปเป็นเพื่อนใช่มั้ยล่ะ"
"โอ้น้องหวานนี่ฉลาดจริงๆ ถ้าน้องหวานไปกับพี่แล้วเพื่อนๆรู้มันก็จะนึกว่าพี่พาน้องหวานไปดู พี่ก็ไม่ต้องอับอายเพื่อนๆ น้องหวานตกลงแล้วใช่มั้ย"
กมลวรรณนิ่งคิดเธอเองนั่นแหละที่อยากไปดูเธออยากรู้ว่าธวัชชัยจะเป็นเนื้อคู่ที่แท้จริงของเธอหรือไม่ถ้าหมอจันคนนี้แม่นจริง...
"ว่าไงหวานตกลงแล้วใช่มั้ย"
"แล้วพี่จะไปดูเมื่อไหร่คะ"
"เย็นนี้เลย"
"หวานคงต้องชวนยุ้ยไปด้วยไม่รู้ยุ้ยจะว่างหรือเปล่า"
"โธ่อย่าไปบอกน้องยุ้ยซิ ไปกันสองคนนี่แหละ พอแล้ว" ไอ้เต่ารีบห้ามมันรู้ว่ายุ้ยเป็นคนทันคน ขืนให้ไปด้วยอาจทำแผนแตก
"ไม่ค่ะยุ้ยต้องไปด้วย ยุ้ยเป็นเพื่อนสนิทหวาน ถ้ายุ้ยไม่ไป หวานก็ไม่ไป"
"ก็ได้ก็ได้จ้ะ" ไอ้เต่ารีบตกลง ถึงจะผิดแผนไปหน่อย แต่ก็ยังดีถ้ามีปัญหาก็ค่อยไปแก้สถานการณ์ภายหลัง
เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองก็กลับมายังห้องสมุดเพื่อรอยุ้ยเลิกเรียน

[Kkj007]