อาจาง ย้อนเวลา ตอนที่ 1

[nonstopper]

     นิยายเรื่องนี้ไม่มีการวางพล็อตคือคิดอะไรได้ก็แต่งแบบนั้นจะพยายามลงให้ได้อาทิตละตอน ผู้แต่งไม่มีความรู้ด้านภาษาจีนและการแพทย์ใดๆทั้งสิ้น คิดมั่วๆขึ้นมาเองทั้งหมด ฉะนั้นห้ามนำไปใช้จริงในชีวิตประจำวันโดยเด็ดขาด เพราะมั่วเองหมด ชื่อจีนก็มั่วเอาฉะนั้นไม่รู้ความหมายของมันแน่ๆหากใครรู้ความหมายหรือชื่อมันแย่มากๆช่วยบอกด้วยจะได้แก้ไขขอบคุณครับ

     ณ ในหุบเขาชานเมือง ในบ้านหลังเก่าโทรมๆ ทำจากไม้ทั้งหลังที่สภาพเหมือนจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ หลังจากผ่านแดดผ่านฝน ตามกาลเวลาเนิ่นนานตามอายุของมัน ในห้อง ห้องหนึ่งที่มีกลิ่นยาฉุนออกมาตลอดเวลา เนื่องจากถูกใช้ในการต้มยาตลอดทั้งวัน ภายในห้องเล็กๆไม่ใหญ่มาก มีเตียงเก่าๆตั้งอยู่ด้านข้างกินพื้นที่ไป 1ใ น 4 ของห้อง ส่วนอีกฝากเต็มไปด้วยตู้ล้นชักยาต่างๆและ เตาต้มยาที่ตั้งเรียงรายอยู่เต็ม 2ผนังกำแพง และมีโต๊ะเล็กๆที่กองไปด้วยข้าวของจนเต็มโต๊ะไปหมดมีเพียงเก้าอี้ไม้ไม่มีพนักพิง ตั้งไว้ให้นั่งเพียง 2 ตัว แม้สภาพจะเหมือนอยู่ในรูหนูที่ไม่น่าอภิรมย์นัก แต่ห้องนี้ก็มีคนเข้าออกอยู่ตลอดทั้งวัน และทุกวัน เนื่องจากที่นี้เป็นโรงพยาบาลแห่งเดียวที่มีใน หุบเขาห่างไกลแห่งนี้

    
     ภายในหุบเขานี้ผู้คนอาศัยอยู่ 10 กว่าหมู่บ้าน มีผู้คนอาศัยอยู่เกือบ 2พันคน แต่เนื่องจากห่างไกลความเจริญ สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆยังเข้าไม่ถึง ไม่ต้องพูดถึงไฟฟ้าแม้แต่ถนนยังไม่มีให้ใช้งาน อาศัยชีวิตด้วยการปลูกข้าวล่าสัตว์ และเก็บของป่า ทุกคนเมื่อเจ็บป่วย ก็ต้องมารักษาที่นี้
    ผมอยู่ที่นี้ตั้งแต่จำความได้ ศึกษาความรู้การแพทย์ต่างๆจาก ปู่ที่เป็นหมออยู่ที่นี้ อาจเป็นเพราะพรสวรรค์ หรือความอัจฉริยะ เพียงอายุ 25 ผมก็เรียนรู้วิชาแพทย์ต่างๆจากปู่ผมได้จนหมด โดยเฉพาะวิชาฝังเข็มจุดเส้นต่างๆ ที่ยากที่สุดเพราะแต่ละคนจุดเส้นไม่เหมือนกัน และวิชาความรู้เกี่ยวกับพืชต่างๆ ที่ใช้ในการแพทย์

     ทุกวันผมจะตื่นเช้าเข้าป่าเพื่อเก็บสมุนไพรและพืชมีพิษบางชนิดที่สามารถนำมาใช้รักษาโรคได้ วันนี้ก็เช่นกันผมตื่นตั้งแต่เช้า เพื่อขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรตามปกติ สะพายตะกร้าสานใบใหญ่ซึ่งข้างในมี เคียวและจอบเครื่องมือในการเก็บสมุนไพรเอาไว้ มือถือหน้าไม้ที่บรรจุลูกธนูไว้พร้อมยิงแต่ยังปักหมุดห้ามไกไว้ แล้วเดินขึ้นเขามา

    
     เดินมาเกือบ 2 ชม. ตะกร้าที่แบกมาก็มีสมุนไพรอยู่เกือบครึ่งตะกร้าเรียบร้อยแล้ว บ้างก็ต้องตีนต้นไม้ไปเด็ดมาหรือลงมือขุดเอารากขึ้นมา ผมมองดูท้องฟ้าเห็นเมฆฝนทำท่าจะตกก็ตัดสินใจกลับ
    ขณะเดินกลับนั้นเองฝนก็เทลงมาแต่ไม่มีปัญหาเพราะเส้นทางนี้ใช้เดินทางทุกวันต่อให้หลับตาผมก็เดินกลับได้ถูก แต่เพราะฝนที่ตกหนักทำให้ทัศนะวิสัยสั้นลงมากและเส้นฝนที่ดังมากกลบเสียงอื่นๆไปจนหมด จังหวะที่เดินผ่านโขดหินนั้นเองสายตาก็สบกับสายตาอีกคู่ที่จ้องลงมาหาพอดี!!!
    
     มันสูง 2 เมตรกว่า ทั้งตัวเต็มไปด้วยขน หน้าอกมีขนสีขาวเป็นรูปตัววี ใช่แล้วหมีควาย ทันทีที่เห็น ผมตัวแข็งไปหมด จ้องตากับมันอยู่ตลอดจนกระทั่ง มันคำรามขึ้นนั้นแหละ ผมตัดสินใจหันหลังวิ่งหนีทันที การยิงธนูใส่หมีในระยะประชิดไม่ใช่เรื่องฉลาดเลยหากมันไม่ตายทันทีมันจะยิ่งโกรธและตามล่าจนกว่าจะได้ตัว จมูกของมันดีกว่าสุนัขเสียอีก ผมไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปดู แต่รู้ว่ามันตามมาอยู่จากเสียงพุ่มไม้ที่ถูกมันเหยียบหักดันไล่หลังมาติดๆ ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เพราะเส้นทางที่ผมวิ่งเป็นเส้นทางขึ้นเขาที่ใช้มาเก็บสมุนไพร เนื่องจากกลัวว่าหากไปทางอื่นแล้วจะหลงทางหรือผลัดตกเหวไป ระหว่างทางผมก็ปลดตะกร้าที่แบบมาทิ้งไปเพื่อลดน้ำหนัก ซึ่งมันก็ช่วยชะลอหมีควายไปได้บ้างเพราะเหมือนมันจะพุ่งเข้าไปดูอยู่พักนึงก่อนทีจะวิ่งตามมาต่อ จนเกือบถึงยอดเข้า ฝนที่ตกก็ยิ่งหนักขึ้นไปอีก หันหลังไปดูหมีความตามมาถึงแล้วแต่มันยังยืนจ้องอยู่ตรงนั้นตอนนี้ผมไม่กล้าที่จะหนีแล้วเพราะไม่มีแรงจะวิ่งหนีแล้ว หน้าไม้ที่ถืออยู่ในมือก็หล่นหายไประหว่างทางที่วิ่งหนีมาแล้ว ตอนนี้จึงได้แต่ทำใจจ้องตามันต่อไปจนกระทั่งมันวิ่งเข้ามาหา ผมได้แต่หลับตาแม่น แล้วก็ได้ยิงเสียง "เปรี้ยง"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    
     "!@##$ ....!@$...%%^&**" เหมือนผมสลึมสลือตื่นมาได้ยินเสียงเสียงอะไรดังเป็นระยะๆ แล้วก็หลับไป
     "อาจาง... อาจางอยู่ไหนลูก"เสียงใสของหญิงสาวดังมาแต่ไกล จนผมได้ยินจึงตะโกนกลับไป
     "ผู้บุตรอยู่ในห้องหนังสือขอรับ"ผมหรืออาจางตะโกนกลับไป สักพักก็มีหญิงสาวอายุเหมือนพึ่งจะ 20 ต้นๆเดินเข้ามาให้ชุดจีนโบราณ ผมมัดเป็นม้วยเสียบปิ่นปักผมรูปหงส์ไว้ รูปร่างหน้าตาของเธอนั้นเรียกได้ว่าสวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ใบหน้ารูปไข่ ตาโต ผิวขาว ริมฝีปากเรียวเล็ก หน้าอกตูมเต่ง เอวบางร่างเล็ก สะโพกผาย หากไม่รู้จักมาก่อนต้องคิดว่าเป็นดรุณีสาวแน่นอน เธอเดินเข้ามาหาผมแล้วโอบกอดจากทางด้านหลังดึงศีรษะของผมเข้าไปซุกอยู่กลางร่องอก
     "อาจาง มาอยู่นี้เองมาทำอะไรในห้องหนังสือของพ่อเจ้ากันนะซนจริงเชียว ลูกคนนี้"
     "ผู้บุตรมาหาตำราแพทย์อ่านขอรับท่านแม่" ผมตอบเธอกลับไปพร้อมหน้าที่แดงไปจนถึงใบหู ใช่แล้วเธอคือแม่ของผมหรือที่คนทั่วไปเรียก ฮูหยินจางหลิงถิง
     หลังเหตุการ์ณที่ผมหนีหมีอยู่นั้น อยู่ๆผมก็เหมือนถูกส่งตัวย้อนอดีตมาอยู่ในประเทศจีนซะงั้นแถมกลายไม่ได้กลับมาอายุเท่าเดินด้วยแต่ถูกคลอดออกมาโดนเธอคนนี้อีกตะหาก!!! แต่ความทรงจำของผมดันยังอยู่เหมือนเดิมแต่พึ่งจะกลับมาตอนอายุ 10 ขวบ และครบสมบูรณ์เมื่อไม่นานมานี้เอง ฮูหยินจางนั้นเป็นสาวม่ายเธอแต่งกับ คหบดีใหญ่ตั้งแต่อายุ 13-14 แต่หลังจากคลอดผมออกมาไม่นาน สามีเธอก็ด่วนจากไปเสียก่อนเหลือเพียงผมกับเธอและทรัพย์สินเงินทองมากมาย เพราะเธอก็มาจากตระกูลใหญ่โตเช่นกันจึงไม่มีใครกล้าเข้ามาตอแยเธอที่เป็นสาวสะคราญโฉมแห่งยุคได้เลยทีเดียว เพราะมีตระกูลหนุนหลังให้อยู่
     "วันๆเจ้าเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องหนังสือไม่คิดจะออกไปเล่นข้างนอกเหมือนเพื่อนๆเจ้าหน่อยรึ"
     "ผู้บุตรชอบอยู่เงียบๆแบบนี้มากกว่า ออกไปข้างนอกเล่นกับพวกนั้นไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย"
     "ฮึ ช่างแปลกเด็กเสียเหลือเกินไม่อยากออกไปเล่นแต่สนใจแต่หนังสือ หรือเป็นเพราะแม่เลี้ยงให้ความอบอุ่นเจ้าไม่ดีกันแน่นะ เฮ้อ" ฮูหยินจางถอนหายใจออกมาใส่ใบหูจนผมขนลุกเลยทีเดียว
     "ผู้ ผู้บุตรเพียงแค่ชอบอ่านหนังสือเท่านั้น ท่านแม่เลี้ยงบุตรได้ดีที่สุดแล้วอย่าได้โทษว่าตัวเองเลยขอรับ"ผมรีบตอบกลับไป
     "แล้วทำไมเจ้าไม่มาอ้อนแม่บ้าง วันๆแม่แทบไม่ได้เห็นหน้าเจ้านอกจากเวลาทานอาหาร แม่เหงานะเจ้ารู้ไหม"ฮูหยินจางพูดจาออดอ้อนจนผมคันที่หัวใจ หากเธอไม่ได้เป็นแม่ผมนะต้องจับเธอมาจูบให้หายอยากแน่ๆ แต่ถึงผมจะจับเธอมาจูบไม่ได้แต่ผมทำอย่างอื่นได้
     ผมลุกขึ้นหันกลับไปกอดเธอซะเต็มรักเนื่องจากผมพึ่งอายุ 11 ความสูงจึงอยู่ระดับหน้าอกเธอพอดีใบหน้าจึงซุกอยู่ในร่องอกพอดี สูดเอากลิ่นกายจนชื่นปอดพร้อมส่ายหัวไปมาเบียดซุกเข้าไปให้ลึกที่สุด
    ฮูหยินจางเห็นเช่นนี้ก็ไม่ว่าอะไรกลับโอบกอดผมเข้าไปแน่นกว่าเดิมอีกพร้อมก้มลงมาหอม 2 แก้มของผมอีกตะหาก
     "ทีงี้ละเก่งไม่ต้องสอนเชียวนะพอเลยเดี๋ยวชุดแม่ยับหมด นี้ก็เย็นแล้วอย่าอ่านจนดึกนักละ วันหลังก็หัดมาอยู่เป็นเพื่อนแม่บ้างเข้าใจนะ"
     "ขอรับ ผู้บุตรเข้าใจแล้ว"
     กล่าวจบฮูหยินจางก็เดินจากไป ส่วนผมยังเคล้มถึงรสสัมผัสเมื่อสักครู่อยู่เลย และต้องใจอ่านตำราแพทย์ต่อ ที่จริงแล้วก็ไม่ใช่เพราต้องการความรู้อะไรมากนักหรอกเพราะความรู้จากยุคที่จากมานั้นมีมากกว่าในตำรานี้เสียอีก แต่ในตำราพวกนี้มันมีความรู้ที่ในอนาคตไม่มีเนี่ยสิและมันดันทำให้ผมสนใจมันทันทีหลังจากลองเปิดผ่านตาในครั้งแรกที่เห็น อย่าง หญ้านางเมา ที่เป็นหญ้าพิษ หากนำมาต้มกินแล้วนั้นจะให้คนที่กินมีอาการเมาเหมือนดื่มเหล้า ฯลฯ ซึ่งผมเดาว่ามันคงสูญพันธ์ไปตามกาลเวลา
     ตกยาม 2 (ประมาณ3ทุ่ม) ผมจึงค่อยออกจากห้องหนังสือหลังจากดับเทียนเก็บตำราเข้าที่เรียบร้อยแล้ว เดินไปยังห้องอาบน้ำเพื่ออาบน้ำนอน พอไปถึงกลับเห็นแสงออกมาจากในห้องน้ำผมจึงค่อยๆแอบย่องเข้าไปดูโดยปกติ ฮูหยินจางจะอาบน้ำตั้งแต่ ยาม 1 เข้านอนไปแล้วจึงคิดว่าน่าจะเป็นพวกหญิงรับใช้ที่แอบมาใช้ห้องน้ำก็เป็นได้
    ย่องจนถึงมุมห้องผมรีบหันซ้ายขวามองไปไม่เห็นใครจึงไปหยิบเก้าอี้มาตั้งเหยียบขึ้นไปแอบดูที่ช่องระบายอากาศ ภายในห้องค่อนข้ามมืดเพราะ ในห้องอาบน้ำนั้นจุดเทียนเพียงไม่กี่ดวง มองเข้าไปเห็นถังอาบน้ำอยู่กลางห้องถัดไปเป็นฉากกั้นห้องซึ่งตอนนี้มีเห็นเป็นเงาของคนอยู่หลังฉากหันด้านข้างมาให้เห็น ดูจากรูปเงาแล้ว เธอกำลังถอดม้วยผมอยู่เลย ผมเห็นแล้วก็ตาโตทันที มังกรน้อยที่หลับอยู่ก็เริ่มตื่นขึ้นมา แต่เพราะอายุน้อยอยู่มังกรน้อยจึงไม่ผงาดเท่าปกติ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังจ้องไปยังเงานั้นไม่วางตา
    เงานั้นหลังจากถอดปิ้นปักผมออก ปล่อมผมยาวสยายลงมาถึงกลางหลัง เงานั้นสบัดผมอยู่ 2 สามที จึง เลื่อนมาแก้สายรัดเอวออก เงานั้นแก้สายรัดเอวไป ผมก็ได้ยินเสียงผ้าถูไปมาตามการดึงสายแก้ยิ่งทำให้อารมผมสูงขึ้นไปอีก พอเงานั้นแก้สายรัดเอวเสร็จก็หยิบสายรัดเอวนั้นแขวนพาดไว้ที่ราวด้านข้างฉากทำให้ผมเห็นมือที่ยื่นออกมามันช่างเรียวบาง ขาวผ่องเสียนี้กะไร ผมก็คิดไปถึงบรรดาหญิงรับใช้ทั้งหลายแล้วคาดว่าน่าจะเป็น ชุยถง เพราะเป็นคนที่ขาวที่สุด แม้หน้าตาจะดูธรรมดาๆแต่ก็อยู่ในเกรณ์สวยกว่าผู้หญิงทั่วไป พอคิดได้งั้นผมก็ยิ่งมีอารมเข้าไปอีกจิตนาการเงานั้นเป็นชุยถง ถัดมาเธอก็ปลดเสื้อตัวนอกออกไปทำให้เงาเสื้อหายไปเผยเห็นรูปร่างชัดเจนมากยิ่งขึ้นเห็นเห็นหน้าอกกับเอวชัดเจนยิ่งขึ้น ผมยิ่งใจเต็นตูมตามมือขวาเลื่อนลงไปจับมังกรน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
     เงานั้นยังคงถอดเสื้อต่อไปโดยไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบมองอยู่เช่นเคย กระโปรงบานที่คลุมถึงพื้นก็ถูกปลดออกมาเป็นลำดับถัดไปเงานั้นค่อยๆก้มหน้าลงจับชายกระโปรงถอดออกช้าๆทำให้เห็นเงาหน้าออกชี้ลงพื้นเป็นลูกขนาดใหญ่ๆชัดเจนกับหน้าท้องที่แบนเรียบยิ่งถอดกระโปรงถึงหัวเข่า ภาพที่สวยงามยิ่งชัดเจนขึ้น สะโพกที่อวบอัดใหญ่เผยออกมาพร้อมเรียวขาได้รูปรับกับสะโพกเผยออกมาถึงตอนนี้มังกรน้อยของผมก็ถูกสาวอย่างรวดเร็วเรียบร้อยแล้วคิดว่าตัวเองจับสะโพกอวบอัดนั้นอยู่แล้วสาวมังกรเข้ากลีบดอกไม้นั้นอยู่เพียงคิดไม่นานมังกรน้อยก็คายพิษออกมาใส่ผนังกำแพงเรียบร้อยแล้ว
     หลังพักหายใจจนหายตื่นเต้นแล้วผมก็ปีนขึ้นไปแอบดูต่อแต่เงานั้นหายไปแล้ว!!! ผมมอง ซ้ายมองขวาก็หาชุยถงไม่เจอจนได้ยินเสียงน้ำใกล้กำแพงถึงค่อยรู้ชุยถงนั้นอยู่ข้างกำแพงฝั่งที่ผมแอบดูอยู่นั้นเองคิดแล้วก็โชคดีเพราะถ้าหากชุยถงเดินเข้ามาตอนที่ผมแอบมองอยู่จะต้องเห็นผมแน่ๆเพราะไม่มีอะไรบังช่องนั้นเลย
     ชุยถงนั้นค่อยๆเดินออกมาหาถังน้ำกลางห้องทำให้ผมเห็นแผ่นหลังขาวเนียนผมยาวนั้นถูกรวบไปด้านหน้าทั้งหมดทำให้แผ่นหลังค่อยๆถูกโชว์ออกมาจนหมดพอถึงถังน้ำผมก็เห็นเรือนร่างของชุยถงตั้งแต่หัวจรดเท้าพอดี ยิ่งได้เห็นก้นอวบนั้นมังกรน้อยที่พึ่งคายพิษไปถึงกับผงาดขึ้นมามากกว่ารอบแรกอีกด้วยซ้ำ ทุกก้าวที่เดินก้นนั้นก็ส่ายรับจังหวะตลอดเวลา เลื่อนขึ้นมาเห็นชุยถงถือผ้าผืนเล็กๆอยู่ในมือปิดบังหน้าอกเอาไว้ค่อยๆก้าวเท้าหย่อนตัวลงไปในถังน้ำจนน้ำล้นออกมาจากถังเมื่อเธอนั่งลงไปในถังทั้งตัวแล้วเหลือแต่ศีรษะที่นอกนพิงขอบถังเอาไว้
     ชุยถงนอนแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์ ส่งเสียงครางออกมาอย่างมีความสุข แต่ผมเนี่ยสิที่ได้ยินเสียงครางนั้นอย่างชัดเจน หากผมอายุเท่าเดิมตอนนี้คงเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำจับมังกรเข้าถ้ำให้เธอส่งเสียงครางแบบนี้ไม่ขาดแน่ๆ    
     ชุยถงยังคงนอนแช่น้ำอยู่มือขวาค่อยๆใช้ผ้าถูไปตามแขนซ้ายอย่างช้าๆสบายอารมณ์ ปากก็เริ่มร้องเพลงกล่อมเด็กออกมา หลังจากถูมือแล้วชุยถงก็เลื่อนไปล้างขา เธอค่อยๆยกขาขึ้นมาจากน้ำทีละข้างวางไว้ที่ปลายถังแล้วค่อยๆใช้ผ้าขัดขาขาวๆนั้นอย่างถนุถนอม ผมยิ่งดูมังกรยิ่งทำท่าจะคายพิษรอบ 2 ให้ได้แต่ผมหยุดไว้ก่อนกลัวหมดแรง ดูได้ไม่จบ
     ชุยถงยังคงอาบน้ำอย่างช้าๆต่อไป แต่แล้วพอเธอเลื่นมาเช็ดด้านหน้าอกนั้นเอง ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยทีเดียว
     "อูยอ... อา..จ... อา...จา.... อูยอาจาง..... แม่รักลูกมากนะ อูย...."
     ที่แท้คนที่อาบน้ำอยู่ไม่ใช่ หญิงรับใช้ชุยถง แต่เป็น ฮูหยินจาง หรือแม่เขานั้นเอง ยิ่งได้ยินที่พูดมาพร้อมกับเห็นฮูหยินจางนวดหน้าอกตัวเองไปมา ผมก็ยิ่งคิดถึงเมื่อตอนเย็นที่ได้เอาหน้าไปซุกสัมผัส หน้าอกเต่งตึงคู่นั้น ผมยิ่งสาวมังกรจนมันแทบจะคายพิษออกมาเดี๋ยวนั้นแต่ไม่ก่อนผมต้องการดูต่อจึงได้แต่ทำใจหยุดสาวมังกรน้อยไว้ก่อน
     ฮุหยินจาง หลังจากนวดหน้าอกสักพักมือซ้ายก็เลื่อนลงไปด้านล่าง ผมไม่ต้องเดาก็รู้ ฮูหยินจางใช้มือซ้ายลงไปเขี่ยที่ช่อดอกไม้ของตัวเอง ปากก็พร่ำเพ้อไม่หยุด
     "ท่านพี่.... ท่านพี่.. หลิงถิง คิดถึงท่านพี่เหลือเกิน โอ้ย.. ท่านพี่...."
     ผมเห็นฮูหยินจางค่อยๆลุกขึ้นมาจากถังน้ำมือขวาที่นวดหน้าอกอยู่เลื่อนขึ้นไปจับขอบถังอีกฝั่ง อยู่ในท่าโก้งโค้ง มือซ้ายยังคงลูบที่ช่อดอกไม้อยู่ ท่านี้ทำให้ผมได้เห็น ช่อดอกไม้ของแม่ชัดตาเป็นครั้งแรกมันช่างอวบอูมสวยมากยังคงเป็นสีชมพูอยู่เลย เพราะเธออายุยังน้อยแถมไม่ได้ใช้งานมานาน มือซ้ายของเธอที่ลูบอยู่ยังปิดไม่มิดเลยด้วยซ้ำ
     ฮูหยินจาง ยังคงลูบที่ช่อดอกไม้ไม่หยุดน้ำของเธอค่อยๆไหลออกมาช้าๆ มันเยอะมากจนผมเห็นมันหยดลงไปในถังน้ำเป็นพักๆ
     "ท่านพี่ช่วยน้องด้วย... อาจางลูกช่วยแม่ที.... ใครก็ได้ อู้ยยยย"
     ฮูหยินจาง ทั้งลูบทั้งแยงเข้าไปที่ช่อดอกไม้ ยิ่งเธอเข้าใกล้ฝั่งเท่าไหร่ยิ่งเพ้อดังมากขึ้นเท่านั้น มือก็ยิ่งแยงรัวเร็วไม่หยุด
     "โอ้ย ไม่ไหวแล้ว อาจาง มาช่วยแม่ทีลูก แม่ไม่ไหวแล้ว... อู้ย อ๊า........อ้า......."
     ผมที่เห็นแบบนั้นยิ่งสาวมังกรจนคายพาออกมาพร้อมกับตอนที่ฮูหยินจางถึงจุดสุดยอดพอดี น้ำที่ผมปล่อยออกมามากกว่ารอบแรกซะอีก จนมังกรกลายเป็นไส้เดือนไปเลย
     ฮูหยินจางหลังจากพักเหนื่อยแล้วก็ลุกขึ้นมาเดินไปหลังฉากเปลี่ยนชุด
     ผมก็คิดได้รีบเก็บเก้าอี้เข้าที่แล้วกลับไปห้องหนังสือเพราะหากฮูหยินจางเปลี่ยนชุดเสร็จต้องมาหาผมแน่ๆ แล้วก็จริงสักพักฮูหยินจางก็เดินเข้ามาหาผม เธออยู่ในชุดคลุมนอนเบาบางจนเห็นรูปร่างเธอได้ชัดเจน มังกรน้อยที่หมดฤทธิ์ ไปแล้วถึงกลลับสามารถผงาดตัวได้อีกรอบ แสดงถึงความงามของเธอได้เป็นอย่างดี
     "ทำไมยังไม่เข้านอนอีก ฮึ พรุ่งนี้เจ้าต้องไปเรียนขี่ม้าตั้งแต่เช้านะรีบไปอาบน้ำได้แล้ว"
      "ขอรับ ผู้บุตรทราบแล้ว" ว่าแล้วผมก็เก็บหนังสือเข้าที่กำลังเดินออกจากห้อง ฮูหยินจางก็มากอดจากด้านหลัง
     "ให้แม่อาบน้ำให้ไหม อาจาง" ฮูหยินจางก้มหน้ามากระซิบข้างหูผมพร้อมหอมแก้มอย่างมันเขี้ยว
ผมได้ฟังก็ขนลุกแล้ว แค่กลิ้นกายสาวที่พึ่งอาบน้ำตอนนี้ก็ทำผมแทบตบะแตกแล้ว แต่หากให้มาอาบให้ละก็ ผมคงทนไม่ไหวแน่จึงได้แต่ปฏิเสธไป แล้วรีบไปอาบน้ำเข้านอน
     ไม่วายตอนอาบน้ำผมยังต้องรีดพิษออกไปอีกรอบไม่งั้นนอนไม่หลับแน่ๆ

     ผมชักกลัวแล้วสิหากให้อยู่กับคนสวยแบบนี้ 2 ต่อ 2 ผมคงน้ำหมดทุกวันแน่ๆเลย

[Sakdiwichai Ontong]

แค่บทนำก็มันแล้วครับ ชอบพล็อตแนวนี้ครับ พระเอกดาร์กๆหน่อยนะครับ

[Moddangmodx]

พระเอกเราจะรอดมั๊ยอะ

[pana159]

เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก น่าสนใจมาก ชอบแนวทะลุเวลาทะลุมิติ อีกทั้งยังมีแนวแม่ลูกผสมอีกด้วยจึงชอบมาก เนื้อเรื่องมีบางส่วนในความรู้สึกผมขัดกันนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร ชอบ อ่านได้สนุก ขอติดตามครับ

[ppherbalife]

ไหนๆก้อย้อนเวลามาเปนเด็กแล้ว จัดซักหน่อยสิ