ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

หลง ภาค 2 ตอนที่ 16-17 (ผลงานสุดคลาสสิคครับ-copy) by Doana

เริ่มโดย tamanสี่, กรกฎาคม 01, 2016, 03:51:53 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

tamanสี่

หลง ภาค 2 ตอน 16
daona Posted: Apr 2 2007, 06:03 AM   


# 16

"ปล่อยฉันไปเถอะ" ปริษาวิงวอน ตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ออกมาแล้ว
"คุณนายเค้าอายว่ะ เฮ้ย"
"จะอายทำไมครับ ถึงขนาดนี้แล้ว น่าจะดีใจที่ได้ผัวทีเดียวหลายคน ทำบุญสิบชาติยังไม่ได้ขนาดนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า"
"เดี๋ยวผมจะเลียหม้อให้ดิ้นเลย แล้วจะร้องว่าแรงๆ แรงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ไอ้เหี้ย คุณนายเค้ายิ่งอายอยู่ พูดไปได้ คุณนายคร๊าบบขอดูเป้ากางเกงในหน่อยซิครับ อยากเห็นว่าหีโหนกแค่ไหน ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
"น้าเป้ง ผมขอคนที่สองนะครับ"
"ไอ้เหี้ย คนที่สองต้องกูโว๊ย" ไอ้สนรีบจอง

ไอ้เป้งเห็นปริษายืนอึกอักอยู่นาน ก็ตวาด
"ถอดกางเกงออก"
ปริษายังคงยืนตัวสั่น พูดเสียงสั่นเครือ
"ปล่อยฉันเถอะ ให้ฉันกราบก็ยอ"
"คุณนายไม่ถอด ผมจะถอดให้เอง" ไอ้เป้งคำรามแล้วเดินรี่เข้ามา...

***********************************

"ใครกันหวาน บอกมาเร็ว หวานไปแก้ผ้าให้ผู้ชายที่ไหนดู" ไอ้เต่าถามย้ำ

กมลวรรณหน้าแดงแล้วแดงอีก หมอจันเพียงแต่สะกดจิตเธอให้อวัยวะตัดขาดการสั่งการจากสมอง เธอไม่สามารถบังคับร่างกายให้เป็นไปตามใจได้ แต่กมลวรรณยังมีสติสัมปชัญญะอยู่เกือบครบถ้วน เรื่องน่าอายแบบนี้ปกติกับยุ้ยเธอยังไม่กล้าที่จะเล่าให้ฟังเลย มันเป็นความลับระหว่างเธอกับอาจารย์เพียงสองคนเท่านั้น แต่มันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไปแล้ว ภายใต้อำอำนาจลึกลับของหมอจันเธอต้องตอบคำถามเขาอย่างหมดเปลือก ไม่ว่าเธอจะรู้สึกอายเพียงใดก็ตาม...

"อาจารย์ธวัชชัยค่ะ" สาวน่ารักตอบมาในที่สุด พวงแก้มขาวใสตอนนี้แดงเปล่งปลั่งไปหมด
"ระยำ" ไอ้เต่าสบถออกมาทันทีด้วยความโมโห
"แม่งฟันนักศึกษาไปกี่คนแล้ววะนี่"
"ร้ายกาจชิบหาย กับน้องหวานน่ารักอย่างนี้ยังทำได้ลง"
"หวานไปยั่วอาจารย์รึเปล่า" ไอ้เอกถาม
"เปล่า! หวานไม่ได้ยั่วนะ" คราวนี้เธอตอบอย่างรวดเร็ว เลือดสูบฉีดจนร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้าแล้ว
"เค้าเห็นน้องหวานทั้งตัวเลยรึ" ไอ้เอกถามต่อ
"ค่ะ"
"รวมถึงหีด้วยนะ อาจารย์ เห็นหีน้องหวานด้วยหรือ" ไอ้เอกถามย้ำ

กมลวรรณหน้าแดงซ่าน อายเหลือเกิน... อายมากๆ ไม่อยากตอบเลย... ไม่อยากคุยต่อแล้ว แต่ปากเธอก็ยังตอบไปอย่างห้ามไม่ได้
"ค่ะ"
"แล้วอาจารย์ชมหีน้องหวานว่าสวยหรือเปล่า?" ไอ้เอกถาม
"ตายแล้ว พี่เอกถามอย่างนี้ น้องเค้าก็อายแย่เลยซี่" ไอ้เบี้ยวร้อง
ทุกคนเฮกันลั่น แต่ไอ้เต่าไม่เฮด้วย มันยังหงุดหงิดใจไม่หาย รู้สึกสาวในดวงใจของมันต้องมีราคีไปเพราะอาจารย์หนุ่มจอมเจ้าชู้
"เป็นไงจ๊ะ อาจารย์ชมหีน้องหวานยังไงบ้างเล่าให้พี่เบี้ยวฟังหน่อยซิครับ" ไอ้เบี้ยวถามย้ำ
"อาจารย์ชมว่าหวานน่ารัก" สาวน้อยตอบซื่อๆ ท่าทางภูมิใจ
"ไม่ใช่ซี่ พี่เอกถามว่าอาจารย์ชมหีน้องหวานว่ายังไง?" ไอ้เอกถามรุกไล่
"อาจารย์ไม่ได้พูด..." สาวน้อยตอบอย่างงงๆ ท่าทางเหมือนจะครุ่นคิด
"แสดงว่าหีน้องหวานไม่สวย" ไอ้อ๊อดพูดบ้าง
"ใครบอกพี่อ๊อดล่ะ" คราวนี้เธอสวนทันควัน "ของเค้าน่ารักจะตาย" เธอคุย
"พี่ไม่เจื้อออออออออออออออออออ" ไอ้อ๊อดลากเสียงล้อ
"น้องหวานต้องพิสูจน์" ไอ้เหม่ตะโกน เสียงเฮดังกันลั่นอีกครั้ง
"เดี๋ยวโว๊ย" ไอ้เต่าร้องขัด "พวกมึงอย่างเพิ่ง.. กูอยากรู้เรื่องนี้ต่อ" แล้วมันก็ถามกมลวรรณ "แล้วน้องหวานเสียตัวให้อาจารย์รึเปล่า"

คราวนี้ทั้งห้องเงียบกริบ ยุ้ยกำมือแน่น เธอได้ยินน้องหวานตอบทุกคำพูด เธอแค้นจนแน่นหน้าอกไปหมด รู้สึกเจ็บปวดแทนเพื่อนรัก... รู้สึกเสียใจในความเป็นผู้หญิงของตนเอง... เธอและกมลวรรณต้องตกเป็นเครื่องเล่นของพวกรุ่นพี่ใจร้าย... เพราะความอ่อนแอของเรือนร่าง แม่ของเธอถูกผู้ชายหลอกลวงน้ำใจไปคนแล้ว... แม่คงคิดไม่ถึงว่าลูกสาวคนเก่งที่แม่ภูมิใจนักภูมิใจหนาจะพบกับสถานการณ์ที่เลวร้ายหนักนักยิ่งกว่าที่แม่เจออีก... น้ำตาของยุ้ยร่วงรินออกมาอย่างเจ็บปวด... ไม่มีใครสังเกตเห็น...

....นอกจากไอ้แมนที่จับตามองหญิงในดวงใจอยู่ตลอดเวลา... 

หลง ภาค 2 ตอน 17
daona Posted: Apr 2 2007, 01:06 PM   

# 17

"ไม่" กมลวรรณตอบ
"น้องหวานไปแก้ผ้าให้อาจารย์ดูได้ยังไง"
"หวาน...หวานเห็นแนนอยู่กับอาจารย์" เธอเล่าหน้าแดงซ่าน "แนนมีผ้าขนหนูตัวเดียว..."
เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที
"เพิ่งเอากันเสร็จใช่ไหม" ไอ้เต่าถาม
"อาจารย์บอกว่า... อาจารย์เป็นผู้ชายก็ต้องมีผู้หญิง หวานไม่ยอมให้อาจารย์ อาจารย์ก็เลยไปนอนกับแนน"
"งั้นหวานก็เลยไปเสนอตัวให้อาจารย์" ไอ้เต่าถาม
"ค่ะ.. หวานรักอาจารย์ธวัชชัย..." เธอพึมพำบาๆแทบไม่ได้ยิน เด็กสาวคิดถึงความหลังสมัยที่อาจารย์หนุ่มเอาใจเธอก็ยิ้มออกมา แต่พอคิดว่าอยู่ๆเขาก็หายไปเฉยๆเหมือนจะหลบหน้าเธอ ก็ใจหายวูบ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอคิดถึงเขาที่สุด คิดถึงความอบอุ่นที่เคยได้รับแล้วก็เศร้าใจ เธอไม่สามารถยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงของเขาได้เลย...
"แล้วหวานรอดออกมาได้ยังไง อาจารย์ยอมปล่อยหวานหรือ" ไอ้เต่าถาม มันไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงน่ารักขนาดนี้ไปเสนอตัว แล้วเสือผู้หญิงอย่างธวัชชัยจะยอมปล่อยรอดออกมาได้

"ใช่ค่ะพี่เต่า อาจารย์เป็นคนดี... อาจารย์ไม่เคยฝืนใจหวาน" เธอยิ้ม ไม่ว่าใครจะว่ายังไงอาจารย์ธวัชชัยก็เป็นคนดีที่สุดในสายตาของเธอเสมอ
"แต่อาจารย์ก็มีแนน มีพี่แพม แล้วก็มีคนอื่นๆด้วย" ไอ้เต่าตอกย้ำ
กมลวรรณหน้าสลดลง ...นี่คือเรื่องที่เธอเสียใจที่สุดในชีวิต เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

"อย่าร้องไห้น่ะน้องหวาน เดี๋ยวพี่ๆจะทำให้น้องหวานลืมความทุกข์ทั้งหมด น้องหวานจะสนุกสุดเหวี่ยงเลย"
ดวงตาของกมลวรรณมีแววตื่นตระหนกขึ้นมาทันที
"ไม่ หวานไม่ต้องการ... พี่เต่าปล่อยยุ้ยกับหวานไปเถอะ"

ไอ้เอกหันไปทางหมอจันที่ตอนนี้นั่งหลับตาเงียบเหมือนไม่สนใจเหตุการณ์ภายในห้อง
"อาจารย์ ช่วยทำให้หวานกับยุ้ยร่านแบบน้องแนนไม่ได้หรือครับ พวกผมจะได้มันส์ๆ"
"อย่างนั้นมันต้องใช้ลึงค์ศักดิ์สิทธิ์ อย่าเลยวะ... เดี๋ยวต้องเป็นภาระกูเหมือนอีแนน"
"ไม่เอานะพี่เอก ผมไม่อยากให้หวานเป็นแบบแนน" ไอ้เต่าพูด "อาจารย์สะกดเธอไว้อย่างนี้ยังไงก็ไม่รอด เดี๋ยวพวกเราช่วยกันลูบคลำควักล้วง ก็มันส์ไปเอง"

ทุกคนในห้องเห็นด้วย หมอจันเลยพูดว่า
"งั้นกูขอออกไปสูบยาข้างนอกดีกว่า พวกมึงจะทำอะไรก็ทำ แต่อย่ารุนแรงนะโว๊ย สงสารพวกมัน ถ้ามีอะไรก็ไปตามกู" หมอจันพูดแล้วลุกขึ้น เขาไม่อยากอยู่ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"แล้วอย่ากลับไปก่อนแบบคราวที่แล้วนะครับ อาจารย์" ไอ้เต่าพูด
"เออน่ะ" หมอจันตอบ พร้อมกับเดินออกจากห้องไป

"ถึงเวลาสนุกกันแล้วนะ น้องหวานจ๋า ถอดเสื้อออกให้พี่ดูนมก่อน เร็ว" ไอ้เต่าสั่ง
"พี่เต่า" กมลวรรณร้องอย่างร้อนใจ
"ถอดเสื้อออกเดี๋ยวนี้" ไอ้เต่าสั่งเด็ดขาด

กมลวรรณอยากจะขัดขืน แต่อำนาจประหลาดบังคับเธอไว้ เธอไม่สามารถต่อต้านได้ มือขาวผ่องเลื่อนขึ้นไป นิ้วเรียวงามแตะไปที่กระดุมเม็ดแรก

..อย่า.. อย่า..คุณพระช่วย นี่เราจะทำอะไร อย่า... กมลวรรณร่ำร้องบอกตัวเอง... เธอทั้งอายทั้งกลัว... แต่หยุดไม่ได้ นิ้วเธอขยับเขยื้อนต่อไปเหมือนกับมันมีชิวิตเป็นของมันเอง...

...แล้วกระดุมเม็ดแรกก็ถูกปลดออก เสื้อแยกออกเล็กน้อย แลผิวเนี้อขาวเนียนบางใสอย่างไม่น่าเชื่อ ทุกคนมองตาไม่กระพริบ
..กมลวรรณเหงื่อแตกโทรมหน้า...
มือน้อยๆเลื่อนต่ำลงมา นิ้วเธอขยับเขยื้อนต่อไป...

....กระดุมเม็ดที่สองถูกปลดออก ทั้งห้องเงียบกริบ ได้ยินเสียงลมหายใจหนักๆมาจากทุกคนภายในห้อง... รุ่นพี่หลายคนเริ่มมีอาการตื่นเต้นตัวเกร็ง ท่อนเอ็นในกางเกงตุงเด่ขึ้นมาพร้อมกันทุกคนโดยไม่ต้องนัดหมาย...

....กระดุมเม็ดที่สามถูกปลดออก คราวนี้เสื้อขาวสะอาดแบะออกจนเห็นร่องอกเบียดชิด บราสีขาวสะอาดปรากฏแก่สายตาของทุกคนในฉับพลัน เสียงครางซี๊ดซ๊าดดังลั่นขึ้น
"อูยยย ตัวแค่นี้แต่นมไม่เบาเลยนะน้องหวาน ซี๊ดดดดดดดดดดดด" ไอ้อ๊อดคราง
"น้องหวานของพี่เต่า..."
"ปลดต่อไป ช้า..ช้า... ไม่ต้องรีบ น่าน อย่างนั้น โอ๊ยยยยย บาดใจเหลือเกิน..."

กลมวรรณหน้าแดงซ่าน อายสุดขีด แต่มือยังคงปลดกระดุมต่อไปไม่หยุด ในที่สุดทุกเม็ดหลุดออกจากรังดุม...แล้วมือน้อยๆก็ดึงชายเสื้อออกมาจากกระโปรง
แล้วเสื้อแยกออกจากกัน ทุกคนครางซี๊ด เสียวจับใจเมื่อเห็นผิวเนื้อขาวผ่องไล่มาจากช่วงคอ ผ่านร่องนมจนถึงหน้าท้องแบนเรียบ ผิวเนื้อขาวเนียนอยู่ในแสงไฟ แถมหน้าของเธอก็แดงซ่านน่ารักอย่างที่สุด

"อูยยย ตายแล้ว ไม่ไหวแล้วโว๊ย กูจะน้ำแตกแล้ว" ไอ้เบี้ยวคราง เสียงหัวเราะดังกันลั่นห้อง ไอ้เหม่เริ่มลูบคลำเป้ากางเกงของตัวเอง มันแทบอดไม่ไหว อยากจะลุกไปปล้ำนักศึกษารุ่นน้องผู้แสนน่ารักเสียเดี๋ยวนี้..

แต่ก่อนที่กมลวรรณจะถอดเสื้อออก เสียงใสๆของยุ้ยก็ดังขึ้น
"เดี๋ยวค่ะ!"
ทุกคนหันขวับไปตามเสียงเรียก
"ทำไมจ๊ะยุ้ย อยากถอดโชว์พวกพี่บ้างหรือ"
"เอาเลย พี่ไม่ห้าม"
"ถอดเล๊ยยยย มาประกวดนมกันหน่อยว่า ของใครจะอึ๋มกว่ากัน" ไอ้เต่าว่า
"กูว่าน้องหวานกินโว๊ย" ไอ้เอกว่า
"คำนวณดูแล้ว ผมว่านมน้องหวานสูสีกับของน้องแนนเลย" ไอ้เหม่พูดเหมือนนักวิชาการ
"น้องหวานของพี่เต่านี่เรียกว่าภูเขาไฟฟูจีคร๊าบ มาทีเดียวสองลูก" ไอ้เต่าอวดอย่างภาคภูมิใจ
"ถ้าน้องหวานฟูจี กูว่าน้องยุ้ยนี่หิมาลัยชัดๆ" ไอ้อ๊อดว่าแล้วหัวเราะลั่น เพื่อนๆเฮกันตาม...
ยุ้ยหน้าแดงก่ำ ทั้งอายทั้งโมโห...
"งั้นต้องพิสูจน์ ถอดเสื้อเลยน้องยุ้ยจ๋า ให้ไอ้เต่าได้เปิดหูเปิดตารู้จักหิมาลัยกับเค้าบ้าง"
"มันส์โว๊ยยยยยยยย" ไอ้เบี้ยวร้องบ้าง คราวนี้เสียงในห้องดังกันเซ็งแซร่อย่างครึกครื้นต่างกับเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง

................