Phantom Realm | มฤตยูลวงร่าง EP2 "Hide and Seek"

[declangombley]

Genre: Action, Sci-fi, Thriller, Drama, Vanilla Romance

Phantom Realm | มฤตยูลวงร่าง

  "ที่นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่..."

...โชก้มลงตรวจสอบชีพจรของนางพยาบาลที่นอนสลบเหมือดอยู่กับพื้นสีขาวสะอาด พวกเขายังมีชีวิตอยู่แต่แค่หลับไปชั่วขณะเพราะฤทธิ์ปะจุอนุภาคพลาสม่า นาวิกอวกาศผู้มีประสบการณ์อย่างเขารู้ได้ทันทีว่าเป็นอาวุธชนิดเดียวกับที่พวกเขาใช้กันในหน่วยงานรัฐบาลโลก เพียงแต่อยู่ที่ว่าใครเป็นคนยิงก็เท่านั้น...

"ชุดนิรภัยของเฮเลน่า กองอยู่กับพื้นตรงนี้...แล้วก็มีไอ้บ้านี่นอนสลบอยู่ ? จะว่ายังไงดีล่ะ"

อิริคเข้าไปสำรวจภายในห้องแล็ป เขากวาดสายตามองเก้าอี้และอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ที่แตกหักเสียหาย ข้าวของระเนระนาดลงกับพื้นเหมือนมีการต่อสู้หรือขัดขืนอะไรบางอย่างในห้อง อิริคขมวดคิ้ว หายใจไม่ทั่วท้องเท่าไหร่นัก เขารู้สึกเป็นห่วงเฮเลน่า เพราะเห็นชุดนิรภัยถูกถอดออกแบบเร่งรีบ ถึงแม้จะเป็นกังวลแต่อย่างน้อยกว่าสามปีที่ทำงานร่วมกันที่ SurgenCorp เขารู้นิสัยเธอดีว่าไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆ อิริคสันนิษฐานได้ว่าเฮเลน่ายังคงปลอดภัย...

"เวรจริงๆ งั้นอย่างแรกเราต้องรีบหาตัวเธอให้เจอ ส่วนลูกเรือคนอื่นๆก็หายไปไหนกันหมดไม่รู้"

"เฮเลน่าน่าจะยังปลอดภัยดี แต่พวกคนอื่นๆนี่ล่ะที่แปลกๆ ไม่เหลือร่องรอยอะไรเลย แม้แต่ชุดนิรภัย"

"ทางห้องพยาบาลฝั่งตะวันตกไม่มีใครอยู่เลย หุ่นยนต์ตำรวจก็โดนใครไม่รู้ยิงด้วยปืนพลาสม่า ฉันว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา"

"ใช่...อุปกรณ์สื่อสารก็ติดต่อไม่ได้เลย ที่นี่แปลกมาก แต่ถึงยังไงเราก็ต้องเอา เทอร์โมคอร์ ไปชาร์จประจุใหม่ที่แล็ปของ SurgenCorp บนดวงจันทร์"

"...แต่เส้นทางเดียวจากที่นี่เข้าสู่ตัวเมือง คือ ไฮเปอร์ลิงค์ ฉันไม่แน่ใจว่ายูสเซอร์ไอดีของพวกเราจะใช้การได้หรือเปล่า"

"ฉันก็ไม่มั่นใจ ไฮเปอร์ลิงค์ มันก็แค่รถไฟระบบแรงโน้มถ่วงที่ทุกคนใช้กัน แต่วันนี้พวกเราดูเหมือนจะเป็นผู้ก่อการร้ายไปแล้วน่ะ"

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!

เสียงร้องของหญิงสาวปริศนาดังขึ้นจากทางด้านนอกของบริเวณห้องพยาบาล อิริคและโชละจากการตรวจสอบสถานที่ พวกเขารีบวิ่งออกไปตามที่มาของเสียงหวังว่าจะเจอเฮเลน่า "ใช่ เฮเลน่ารึเปล่าวะ !?" โชพึมพำ ขณะหยิบปืนเลเซอร์ขึ้นมาเตรียมพร้อมยิง...


 

Episode 2 "Hide and Seek"

ทั้งสองวิ่งออกไปตามทางห้องพยาบาลฝั่งปีกตะวันออกอย่างรวดเร็ว ผ่านประตูทางเข้า-ออก หลายส่วนที่ถูกปลดล็อคไว้ตั้งแต่แรกก่อนพวกเขาจะเข้ามาด้วยอาวุธปืนพลาสม่า แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะมานั่งพิจารณาว่าใครเป็นคนทำ...

"กรี๊ดดดด ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ โอ๊ยยย ฉันเจ็บนะ !!!"

เปรี้ยงง !!!

โชลั่นไกยิงกระสุนพลาสม่าเข้าใส่หุ่นยนต์ตำรวจสองนายที่ยืนคุมเชิงหญิงสาวปริศนาทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว จนพวกมันสองตัวลงไปนอนกับพื้น ส่วนอิริคยิงเข้าที่กลางหัวของหุ่นยนต์ตัวสุดท้ายที่กำลังล็อคแขนเธออยู่อย่างแม่นยำ อิริคนึกขอบคุณตัวเองที่เคยดั้นด้นผ่านการเรียนยิงปืนป้องกันตัวมาบ้างสมัยมหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่นึกมาก่อนเลยว่าสุดท้ายจะมาใช้ยิงหุ่นยนต์ผู้พิทักษ์สันติราษฏร์อย่างนี้...

"ฮือออ...ฮือออ เจ็บ เจ็บ..."

เธอคนนั้นลงไปนั่งพับลงบนพื้นทันทีที่เป็นอิสระจากหุ่นยนต์ตำรวจ หญิงสาวชาวเอเชียร่างเล็กในชุดเสื้อชีฟองสีชมพูเปิดไหล่นั้น สะอื้นไห้งอแงเป็นการใหญ่ ยกท่อนแขนขาวเรียวบางขึ้นมาลูบไล้ไปมา ขณะที่โชยังคงเล็งอาวุธปืนเลเซอร์ กวาดสายตาระวังภัยจากทางด้านอื่นให้ อิริคเก็บปืนเลเซอร์แนบเข้าด้านหลังกางเกง แล้วรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างเล็กขึ้นจากกองพื้นด้วยความเป็นห่วง "ฮึก...ฮึกก ขอบคุณนะ..."

"เธอโอเคหรือเปล่า ? ไม่เป็นไรแล้วนะ ใจเย็นๆ" ด้วยส่วนสูงเพียงระดับอกของอิริค ร่างสูงจับไหล่เธอไว้แน่นเพื่อปลอบโยนว่าเธอปลอดภัย วงหน้าขาวสวยหวาน จมูกโด่ง ริมฝีปากบางได้รูปเผยอเล็กน้อย ส่งสายตาน่าสงสารให้ชายหนุ่มผู้ดีอังกฤษรับรู้ ก่อนจะผลักดันร่างเพรียวบางของตนเอง เข้าสวมกอดอิริคอย่างแนบแน่น โดยที่เขาตั้งตัวแทบจะไม่ทันเลยด้วยซ้ำ แต่อิริคเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งเธอ แม้จะได้สัมผัสผิวพรรณเมื่อชั่วครู่ เนื้อตัวสาวลึกลับคนนี้ทั้งขาวนิ่มและนุ่มสวยถูกสเปคเขา แต่อิริคก็มีสติพอจะปลอบโยนได้แค่ลูบศีรษะและเรือนผมยาวสลวยเธออย่างแผ่วเบาเท่านั้น... หญิงสาวลึกลับยังคงสวมกอดเขาต่อไป กระทั่งเสียงสะอื้นค่อยๆสงบลง...

"อิริค !! ตรงนี้ปลอดภัยแล้วล่ะ แล้วเธอ...โอเคใช่ไหม ?" โชหันขวับมาเห็นทั้งสองที่กำลังสวมกอดกันอย่างแนบแน่น เขาขมวดคิ้ว ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะเก็บอาวุธปืนเลเซอร์แนบเข้าด้านหลังกางเกง...ชายหนุ่มรู้สึกเอะใจเล็กน้อยว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ทำท่าเหมือนจงใจกอดอิริคซะนาน ทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่เขาก็ไม่คิดอะไรมาก เข้าใจว่าเธออาจเสียขวัญ

"อะ...อื้อ...ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แต่ยังเจ็บๆแขนอยู่เลย" เธอคนนั้นค่อยๆผละจากการสวมกอด พลางยกแขนขวาขึ้นลูบๆโชว์ให้อิริคเห็นรอยแดงเป็นจ้ำเล็กน้อย อิริคสังเกตเห็นสายตาเธอดูเศร้าสร้อยเป็นกังวล

"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวสักพักก็คงหาย แล้ว...ทำไมเธอถูกพวกตำรวจจับล่ะ ? เกิดอะไรขึ้น ?" อิริคถาม

"ฉะ...ฉัน...ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ฉันจำได้แค่ว่าจะมาทำเรื่องขอขึ้นยานไปดาวโลก แล้วก็มีแสงแว็ปๆอะไรก็ไม่รู้ เท่านั้นล่ะค่ะ พอรู้ตัวอีกทีก็มายืนเอ๋อๆอยู่ในห้องพยาบาลแล้ว" เธอก้มหน้าตอบเสียงสั่นๆ มือซ้ายยังคงลูบแขนขวาไปมาไม่เลิก

"อีเอ็มพี...คลื่นแม่เหล็กนั่นไง มันอาจส่งผลต่อระบบประสาททำให้เธอเสียความทรงจำชั่วคราว" โชนึกสงสัย

"ก็เป็นไปได้...แต่โอเค ไม่เป็นไร ว่าแต่เธอจำชื่อตัวเองได้ไหม ?" อิริคหลับตานิ่งพักนึง แล้วเอ่ยถาม

"ฉะ...ฉัน...ฮันนี่...ฉันชื่อฮันนี่ค่ะ" หญิงสาวปริศนายิ้มบางๆ หลบสายตาอิริคเล็กน้อยเหมือนเขินอาย

"โอเค ฮันนี่...ผมอิริคนะ ส่วนนั่นโช เป็นกัปตันยาน SS Range พวกเรามาจาก SurgenCorp ผมเป็นหัวหน้าวิศวกรของที่ดาวโลก พวกเราได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากที่นี่เมื่อสองสามวันก่อน พวกเราทุกคนไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วที่นี่มันก็ชักจะแปลกๆ ระบบสื่อสารล่มหมด เพราะคลื่นอีเอ็มพีที่เธอว่ามานั่นล่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะ เทอร์โมคอร์ อยู่ที่ผม เราจะปลอดภัย ผมสัญญา"

ร่างสูงยิ้มมั่นใจตามประสาเขา ฮันนี่ยิ้มบางๆตอบรับแสดงท่าทีดีใจ เธอเอื้อมมือเรียวงามมาเกาะแขนกำยำของอิริคเอาไว้แน่น บอกว่าตัวเธอเองยังรู้สึกไม่ค่อยสบายนัก อิริคเห็นว่าเธอเพิ่งเสียขวัญเมื่อสักครู่ จึงยอมพยุงเธอไปแต่โดยดี...แม้ใจคอเขาเมื่อเห็นหญิงสาวในสภาพอ่อนแอแล้วก็อดคิดถึงเฮเลน่าไม่ได้ ป่านนี้เธอจะยังปลอดภัยไหม เป็นอะไรหรือเปล่า

"ถึงยังไงตอนนี้เราต้องเอา เทอร์โมคอร์ ไปชาร์จที่ศูนย์พลังงานในตัวเมืองให้ได้ก่อน ถ้าชาร์จสำเร็จ ระบบสื่อสารความเร็วแสงบนตัวยานก็ทำงานได้สมบูรณ์ ถึงตอนนั้นเราติดต่อทางโลก ขอกำลังเสริม แล้วเราต้องรีบชาร์จให้เสร็จก่อนที่ระบบสำรองของยานจะแฮงค์เพราะขาดพลังงานหล่อเลี้ยงนานเกินไป"

โชให้ความเห็น ขณะปลดแบตเตอรี่บรรจุพลังงานไอออน ตรวจสอบดูว่าปืนพลาสม่ายังใช้ยิงได้อีกกี่นัดก่อนพลังงานจะหมด

"เดี๋ยวหลังจากนี้พวกมันคงแห่กันมาตามจับพวกเราแน่ รีบไปกันก่อนดีกว่าที่พวกมันจะมา" โชมองดูนาฬิกาบนข้อมือ ตอนนี้บ่งบอกว่าพวกเขาเหลือเวลาอีกเพียงแค่ 72 ชั่วโมงเท่านั้น...

...ทางด้านเฮเลน่ากับแทน

"ทางนี้ !!"

ชายหนุ่มทิ้งสัมภาระทุกอย่างเอาไว้ในห้องควบคุมระบบพลังงานภายในศูนย์ท่าอากาศยานลูน่าวัน แทนบอกกับเฮเลน่าว่า เขาต้องหลบๆซ่อนๆอยู่ในห้องบ้านี้มาสองอาทิตย์เต็มๆ เพื่อค้นหาทางลักลอบส่งสัญญาณไปยังรัฐบาลโลก ซึ่งเขาทำได้สำเร็จแล้วแต่เพียงแผนการแรกเท่านั้น ซึ่งหากทางรัฐบาลโลกไม่ให้ความร่วมมือ เพราะความน่าเชื่อถือของข้อมูลไม่มากพอ ใครจะบ้าระเบิดดวงจันทร์โดยไม่มีเหตุผลกันเล่า เขาจึงแอบซุ่มพัฒนาแผนบีขั้นอย่างลับๆ นั่นคือ การวิจัยหาทางสร้างเซรุ่มแอนตี้ไวรัสต่างดาว...

"นี่คุณจะพาฉันไปไหนกันเนี่ย ? แล้วพวกลูกเรือฉันล่ะ พวกเขาอยู่ไหน ?" เฮเลน่าถาม ขณะวิ่งตามเขาไป

"เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมว่าเพื่อนคุณคงไม่น่ารอดแล้วล่ะมั้ง" ชายหนุ่มตอบห้วนๆ สองมือกุมปืนพกพลาสม่าแน่นตลอดเวลา

"เฮ้ ! ทำไมชอบพูดอะไรลบๆอยู่เรื่อยเลยนะ"

"ผมก็เป็นอย่างนี้ล่ะ หรือคุณชอบให้พูดหวานๆเหมือนไอ้พวกเอเลี่ยนหน้ายิ้มแบบนั้นล่ะ"

หยุดอยู่ตรงนั้น !!!

หุ่นยนต์ตำรวจจำนวนกว่ายี่สิบนาย วิ่งกรูกันเข้ามาจากทางด้านหน้าของบริเวณทางเชื่อมไปสู่ชานชาลารถไฟไฮเปอร์ลิงค์ "บ้าฉิบหาย !!" แทนกับเฮเลน่า แยกตัวกันไปหลบคนละทางหาที่กำบังชิดกำแพง คราวนี้หุ่นยนต์ตำรวจถืออาวุธปืนกลพลาสม่าชนิดยิงให้สลบมาด้วย พวกมันกว่าครึ่งระดมยิงเข้าใส่จุดที่ชายหนุ่มหลบซ่อนตัวอยู่จนเขาแทบขยับไปไหนไม่ได้

"เฮ้ ! ทำไมพวกมันยิงคุณคนเดียวล่ะ !?" เฮเลน่าเกลือกตาสงสัย ขณะตั้งไกปืนพร้อมยิงตอบโต้

"อ๋อ...เพราะคนที่สั่งพวกมันให้มาที่นี่ ค่อนข้างยัวะผมเอามากๆนะสิ"

"คุณพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย !?"

"เอาแบบนี้ ผมจะออกไปล่อให้พวกมันระดมยิงผม จังหวะนั้นคุณยิงกราดพวกมันเลย โอเคนะ"

"เฮ้ ! เดี๋ยวสิ ฉันยิงปืนไม่เป็น และนั่นมันหุ่นยนต์ตำรวจเชียวนะ !!"

"ไม่ต้องห่วง ตอนนี้พวกมันถูกโปรแกรมมาให้จับเป็นแบบซอฟๆ"

ยังไม่ทันขาดคำ ชายหนุ่มได้จังหวะผละตัวออกจากที่กำแพง วิ่งพุ่งเข้าไปซ่อนตัวหลังโซฟาภายในห้องโถงท่าอากาศยาน เสียงกระสุนเลเซอร์ตัดแหวกฉับอากาศดังสนั่นไปทั่วอาณาบริเวณ แทนยกมือขึ้นยิงกราดทีละตัว ทีละตัว เปลี่ยนที่หลบไปมาอย่างรวดเร็ว เฮเลน่าไม่ชำนาญในการตีรันฟันแทงนัก ใช้จังหวะที่พวกหุ่นยนต์ระดมยิงไปที่จุดๆเดียวนั้น พุ่งออกมารัวกระสุนเลเซอร์ยิงกราดส่วนที่เหลือจนพวกมันลงไปนอนแน่นิ่งหมดสภาพ... เฮเลน่ากระสุนพลังงานหมดเกลี้ยง ส่วนแทนยังพอเหลืออยู่บ้าง

"คุณไม่เป็นไรนะ ?" ชายหนุ่มหันมาถามร่างงามในชุดสเว็ตเตอร์ที่กำลังมือสั่นเพราะเพิ่งเคยยิงปืนเป็นครั้งแรก

"เป็นสิ !! นี่ถ้าไม่ใช่พวกหุ่นยนต์นะ ฉันคงทำผิดจรรยาบรรณไปแล้ว !! ดีแค่ไหนที่ยิงโดน" เฮเลน่าโวยวาย แล้วโยนปืนทิ้งลงพื้น

"โอเค อย่างน้อยคุณก็ปลอดภัยดีนะ ไปกันเถอะ ต้องลักลอบกลับเข้าไปที่ SurgenCorp เอาข้อมูลไปสร้างเซรุ่ม"

แทนตรวจเช็คพลังงานกระสุนเป็นครั้งสุดท้าย เขาเหลือยิงได้อีกเพียง 4 นัดเท่านั้น ส่วนปืนกลของพวกตำรวจ มนุษย์ไม่สามารถหยิบขึ้นมาใช้งานได้พร่ำเพรื่อ มันถูกล็อคเอาไว้เฉพาะ นั่นหมายความว่าหลังจากนี้เขาจะไม่เหลืออาวุธใดๆไว้ป้องกันตัวอีก หากยังไม่สามารถกลับเข้าถึงตัวเมืองได้...

เฮเลน่าและแทน มุ่งหน้าผ่านกองหุ่นยนต์ตำรวจ สู่ทางออกหลักศูนย์ท่าอากาศยานลูน่าวัน ชานชาลาอยู่ไม่ไกลจากจุดของพวกเขานัก อีกเพียงแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น...ฉากต่อไปของเรื่องทุกอย่างกำลังจะมาถึงในไม่ช้า

"เฮ้ย หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะ !! อ๊ะ...เฮเลน่า !!" ทั้งสองหยุดวิ่งชั่วขณะระหว่างทางไปถึงชานชาลา

"พวกนายนั่นล่ะหยุด !!" แทนเงื้อมอาวุธปืนเลเซอร์ขึ้นเล็งพร้อมยิงไปที่อิริค เช่นเดียวกับที่พวกเขาทำ...

โช อิริค แทน เฮเลน่า และ ฮันนี่ มาเจอกันโดยบังเอิญระหว่างทางไปชานชาลารถไฟไฮเปอร์ลิงค์ ทุกคนต่างเงื้อมอาวุธปืนขึ้นจ่อพร้อมยิง ดูเหมือนแทนจะเสียเปรียบเพราะอีกฝั่งมีสองกระบอก แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น อิริคนั้นใจเย็นและไม่ใช่คนระแวดระวังเท่าโช เขาลดปืนลงเมื่อเห็นว่าเฮเลน่ามากับชายหนุ่มปริศนาตรงหน้า แค่ได้รู้ว่าเพื่อนร่วมงานคนสำคัญยังปลอดภัย เท่านั้นก็เหมือนยกภูเขาลูกใหญ่ออกจากหน้าอก

"นายเป็นใคร ? ทำไมมากับเฮเลน่า ?" โชเอ่ยถาม ขณะเล็งปืนไปที่แทน

"แล้วนายล่ะเป็นใคร ? ต่างดาวถือปืนได้ด้วยเหรอ ?" แทนตอบกวนประสาท แต่สายตากลับจ้องไปที่อิริคเขม็ง

"เฮ้ๆๆๆ !! โช !! ลดปืนลงก่อน เขาเป็นคนของ SurgenCorp เหมือนกับพวกเรานั่นล่ะ !!" เฮเลน่ายกมือขึ้นปราม

"โช ? อ๋อ งั้นนายสองคนก็เป็นลูกเรือยาน SS Range ที่ไอ้โง่รัฐบาลโลกส่งมารนหาที่ใช่ไหม ?" แทนพยายามยั่วยุอารมณ์โกรธ

"ไอ้หน้าละอ่อนนี่ !! แกว่าใครเป็นไอ้โง่วะ ?" โชของขึ้น เล็งปืนจ้องเขม็ง นั่นทำให้แทนยิ้มบางๆที่มุมปาก

"เฮ้ ทุกคน ใจเย็น สรุปว่าพวกเราเป็นคนของ SurgenCorp" อิริค เข้าช่วยห้ามปรามโชกับแทน

"นายดูจะใจเย็นที่สุดเลยนี่อิริค...อิริคใช่ไหม ? ฉันจะไว้ใจนายได้ยังไงว่านายไม่ใช่พวกต่างดาว ?"

"ต่างดาว ? นายพูดเรื่องอะไรกัน ถ้านายถามอย่างนั้น แล้วพวกเราจะไว้ใจนายได้ยังไง ?"

"นายไม่รู้เรื่องจริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แล้วฉันจะไว้ใจพวกนายได้ยังไงกัน ?" แทนตีหน้าขึงขัง

"แล้วเธอล่ะ คนสวย ฉันว่าหน้าตาเธอดูคุ้นๆนะเหมือนเคยเจอกันที่ไหน...เกาะแขนเขาไม่ปล่อยเลยนี่ ต่างดาวหรือเปล่า ?"

แทนเปลี่ยนไปเล็งปืนใส่ฮันนี่ เธอสะดุ้งเล็กน้อย ถึงแทนจะพูดกระแซะอย่างนั้น แต่ฮันนี่ยังคงเกาะแกะท่อนแขนกำยำของอิริคไม่เลิก หนำซ้ำยังมีท่าทางหวาดกลัว หันไปหลบข้างหลังอิริคอีกต่างหาก เฮเลน่าแอบมองค้อนเบาๆ ถึงพฤติกรรมของผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จากที่อิริคให้การว่าเธอเสียความทรงจำชั่วขณะ

"เฮ้ ! นายกำลังทำให้เธอกลัวนะ เธอชื่อฮันนี่ พวกเราเจอเธอกำลังถูกหุ่นยนต์ตำรวจจับ เธอเสียความทรงจำเพราะ EMP" อิริคปกป้อง

"งั้นเหรอ...เป็นโชคดีของเธอนะ นาฬิกาจับฟีโรโมนของฉันแบตเตอรี่หมดพอดี อย่าให้ฉันรู้ทีหลังนะว่าเธอเป็นพวกเดียวกับ..." แทนเว้นช่วง

"นี่ !! พอทีเถอะ ทั้งคู่เลย แทน อีริค !! ส่วนเธอ ฮันนี่ ให้ฉันดูอาการเธอหน่อย..."

เฮเลน่าเดินเข้าไปปรามทั้งคู่ จับปืนทั้งสองคนให้ลดลง แทนยอมแต่โดยดีถ้าเธอไว้ใจเพื่อนมากขนาดนั้น ทุกคนเก็บอาวุธปืนแนบเข้ากางเกง เฮเลน่าทำหน้าที่แพทย์ประจำยาน ใช้อุปกรณ์การแพทย์พกพาตรวจสัญญาณคลื่นสมองเพื่อหาจุดบกพร่องที่เกิดขึ้นหลังระบบประสาทถูกกดทับเพราะแม่เหล็กไฟฟ้า...แต่ทว่าสิ่งที่เครื่องตรวจจับเจอนั้น กลับไม่ใช่จุดบกพร่องทางประสาท แต่กลับเป็นลักษณะของคลื่นสมองที่นิ่งเรียบผิดปกติ...

"เฮเลน่า !! มาทางนี้สิ" เสียงโชพลันดังขึ้นกระชากจุดโฟกัสเฮเลน่า เธอหันขวับไปเห็นโชชี้ไปทางชานชาลา ส่วนฮันนี่วิ่งหนีออกจากจุดที่เฮเลน่ายืนอยู่ วิ่งเข้าไปเกาะแขนอิริคตามเดิม มุ่งหน้าเข้าชานชาลารถไฟขนาดใหญ่ มันเป็นลานโล่งสีขาวสะอาดประดับประดาไปด้วยต้นไม้สีเขียวชะอุ่มนานาพันธุ์ รอบข้างนั้นไม่มีผู้คนอยู่เลย มีเพียงแค่พวกเขา และ เครื่องจักรล้ำอนาคตสีเงินแวววับโค้งมน เคลื่อนที่ด้วยระบบสตรีมแรงโน้มถ่วง เดินทางเข้าสู่ตัวเมืองได้อย่างรวดเร็วเพียงแค่ไม่กี่นาที


...

"ถ้าทุกคนจะเข้าตัวเมือง ต้องทำการบายพาสระบบด้วยยูสเซอร์ไอดีผม" แทนกล่าวขณะยืนอยู่ตรงหน้าเครื่องสแกน

"ทำไมต้องเป็นไอดีของนาย ?" อิริคถามด้วยความสงสัย เขาคิ้วขมวดเหล่มองชายหนุ่มเอเชีย พลางสำรวจระบบคอมพิวเตอร์บนเครื่องสแกน

"นายเป็นวิศวกรใช่ไหม ? เอาเป็นว่าช่วยฉันทำบายพาสหน่อยก็แล้วกัน งานนี้ถ้าทำสองคนจะสะดวกรวดเร็วกว่า"

แทนไม่ตอบอะไร แต่เดินไปทางด้านข้างของเครื่องสแกนขนาดใหญ่ สูงสองเมตรกว่า มีไว้สำหรับสแกนลายนิ้วมือ และ สแกนตรวจวัตถุบางประเภท อย่างเช่นอาวุธปืนเลเซอร์ เขาแงะเอาเปิดให้เห็นตัวควบคุมระบบคอมพิวเตอร์ มอบหมายให้อิริคทำหน้าที่ใส่โค้ดเข้าไปเพื่อหลอกให้ระบบรีบูทใหม่ทุกๆ 1 วินาทีแล้วค้างไว้ที่ไอดีของแทน การบายพาสไม่ยากและใช้เวลาไม่นานนัก เพียงแค่เตรียมโค้ดพร้อม Enter เข้า Terminal ให้เข้ากับจังหวะเดียวกับที่แทนประทับฝ่ามือลงเครื่องสแกน ระบบก็จะค้างอยู่ตรงนั้น...

"นายยังไม่ตอบฉันเลยนะว่า ทำไมไอดีนายถึงผ่านได้ ?" อิริคถามย้ำอีกครั้งด้วยความฉงนใจ

"ไอดีพวกนายคงโดนระงับไปตั้งแต่ก่อนลงจอดที่นี่แล้วด้วยซ้ำ พวกมันจะปลดให้ก็จนกว่าพวกนายจะกลายเป็นพวกมัน"

"นายตอบไม่ตรงคำถามนะ ฉันถามว่าทำไมไอดีนายถึงไม่โดนระงับ ไม่ได้ถามถึงพวกเรา" อิริคย้ำอีกรอบ

"...เพราะใครบางคนคงไม่อยากเห็นฉันเป็นคนเร่ร่อนน่ะสิ"

แทนก้มหน้าลงเล็กน้อย สายตาของเขาหรี่ลงเหมือนกำลังนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง อิริคยังคงขมวดคิ้วผูกเป็นปม นัยน์ตาสีฟ้าของเขาจ้องมองไปยังชายหนุ่มเอเชียเบื้องหน้าด้วยความฉงนสงสัยในตัวตนอันลึกลับ แน่นอนว่าตัวเขาเองก็ไม่ไว้ใจชายคนนี้สักเท่าไหร่และในทางเดียวกันนั้น แทนก็ไม่ได้ไว้ใจอิริคเช่นกัน...


จบ EPISODE 2 "Hide and Seek"

[ppeak]

ตอนใหม่มาแล้วว ลุ้นมากครับ คาดเดาไม่ค่อยถูกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ แต่สาวฮันนี่นี่น่าสงสัยอยู่นา

[therasak]

ซับซ้อนและผูกเงื่อนปมไว้ได้ดี กระตุ้นความสงสัยและอยากรู้ของคนอ่านได้อย่างรุนแรง สิบคะแนนเต็มครับ

[P Eet ✦Diamond✦]

EP 2 ...

Hhhmmm ... saw the hot Asian ... now I am thinking of my fave sci-fi series of all time "Battlestar Galactica"

Now ... my issue is that... why does a hot Asian female has a name like... Honey?  Hhhmmm... maybe she is a stripper... cause that is definitely a stripper's name for sure...555

But the novel is getting interesting ... had me glued to my screen like ... white on rice ...     
Only thing is ... why is it soooooooooo freaking short per EP??? 
It's like... we didn't get anywhere yet and it ended.... UGHHHHH .... !!! Soooooo annoying...

Maybe, cuz it is soooooo good, it seems that short. E..E...E    

I will keep an eye on this novel for several more EP... hope we get some nice long one though ( ehhh... I meant the novel ... not something else ...)  555555 ... get your mind out of the gutter people ...!!! 

Looking forward to the next nice meaningful EP,

P.S. Much thanks to our author for just a short wait between EP...
We appreciate this gesture as some of us are definitely NOT
into a longggggggg drawn out wait time for each EP ... 

hugs & kisses      

[ทราย ไม่เปลี่ยนแปลง]

ยังงงกับเนื้อเรือง แต่ก็น่าติดตามอยู่นะ สรุปอิริคเป็นพวกต่างดาวยังเนี่ย แทน บุรุษปริศนา

[sparrow_ap]

ฮันนี่ดูน่าสงสัยสุดๆเลยตอนนี้
ถ้าตรวจคลื่นประสาทแล้วรู้ว่าเป็นเอเลี่ยนคงแจ่มเลยนะคับ

[swss2511]

เดาไม่ออกว่าใครเป็นมนุษย์ต่างดาว

[peddo]

วิทยาการล้ำหน้ามมรก และดูน่าสงสัยทุกคน สงสัย ฮันนี่จะเป็นหุ่นยนต์หรือถูกเอเลี่ยนสิง เอ หรือจะเป็นกลุ่มที่สามารถ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ

[psm_mach]

เรื่องน่าสนุกครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ ขอบคุณ

[i_robot]

ฮันนี่น่าจะเป็นสปายแน่เลย

[premz]

ฮันนี่นี่ต่างดาวชัวเลย

[naitoom]

ถ้าแปลตรงตัว Phantom Realm = อาณาจักรภูติผี
แต่ว่าเรื่องนี้ เป็นแนว Sci fi ภูติผีจะออกมาในรูปไหนกัน
ถ้าจำไม่ผิดมีเกมชื่อนี้ด้วย

[biggiggog]

เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ มีลุ้นตลอด
เดี๋ยวคงได้รู้ว่า ใคร อะไร ยังไง
ขอบคุณมากๆครับ

[anigkanjana]

เรื่องนี้สนุกน่าติดตามมากครับ ชอบแนวไซไฟแบบนี้ครับ

[taton]

ปริศนาอีกเพียบเลย กว่าจะจบอีกกี่ตอนล่ะเนี๊ยะ ขอบคุณครับ