ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_jingjang

Psychopomps the series Ep.2

เริ่มโดย jingjang, กันยายน 02, 2016, 10:28:43 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

jingjang

Psychopomps the series Ep.2

คฤหาส์น ของเจ้าสัวกิตติ
ในห้องทานข้าว ชัยคนขับรถคนสนิท กำลังถือแท็ปแล็ต ให้นายกิตติซึ่งกำลังจิบกาแฟ ยามเช้า
เสียงหวานๆจากหน้าจอ  "วันนี้ 8 นาฬิกา มีนัดทานอาหารเช้ากับ ceo โกลบอลกรุ๊ป
10 นาฬิกา คนจากเจแปนอิเลคทริค มีนัดขอเข้าพบเกี๋ยวกับการลงทุนจะขยายโรงงานในพม่า
11 นาฬิกา ประชุมบอร์ดบริหาร
ภารกิจช่วงเช้ามีเท่านี้ค่ะท่าน" เลขาสาวสวยรายงาน ให้เจ้านาย ทราบ
"ส่วนช่วงบ่าย......." เลขากำลังพลิกตารางงาน
"พอก่อนเถอะ คุณศินี  เรื่องงาน เด๋วค่อยคุยตอนเจอกันก็ได้ แต่สิ่งที่ผมอยากรู้คือ หลังจากผมเปิดตัวทายาทไปแล้ว ภายในบริษัทมีข่าวซุบซิบอะไรบ้างไหม" กิตติถามลูกน้องสาวสวย ที่พ่วงตำแหน่งเจ้ากรมข่าววงในบริษัท
"อ้อ นอกจาก มีแต่ข่าวในแง่บวก อย่างอื่นยังไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะค่ะ แต่โดยความเห็นส่วนตัว ลูกชายบุญธรรมของท่านประธานหล่อมากค่ะ" เลขาสาวบอกขณะที่ใบหน้าแดงกล่ำ
"55 ขอบใจมากนะคุณ ศินี  แค่นี้ก่อนนะ" ชายชรา หันหน้าไปทาง ชายหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามา
ชัย ปิดเท็ปแล็ตก่อนจะเดินออกจากห้องไปตามคำสั่งเจ้านาย
"วันนี้คุณมีโปรแกรมทำอะไรบ้างไหมท่านจิรัสย์" กิตติ
"ผมว่าวันนี้ผมจะลองตามดูคุณสักพัก ก่อนแล้วกัน เพราะผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเริ่มจากตรงไหน" จิรัสย์
"ได้ครับท่านจิรัสย์  อืมม จะว่าอะไรไหมถ้าผมขอถามอะไรท่านหน่อย" กิตติ
"ว่ามา ... ถ้าเป็นเรื่องที่เราตอบได้ เราก็จะตอบ" จิรัสย์
"คือในเมื่อท่านมาอยู่ใกล้ชิดผมอย่างนี้ แล้วเวลาคนตาย ท่านไม่ต้องทำหน้าที่ของท่านหรือ" กิตติ
"555 เวลาที่เจ้าหายใจ เจ้ารู้ตัวไหมว่าหายใจอยู่ หรือกำลังหายใจเข้า หรือตอนไหนกำลังหายใจออก" จิรัสย์
"ก็ถ้าผมสนใจ ผมก็รู้ครับ" กิตติ
"แล้วยามที่เจ้าไม่ได้สนใจละ เจ้ารู้ไหมว่าตอนไหนที่เจ้ากำลัง หายใจเข้า หรือตอนไหนหายใจออก" จิรัสย์
"อืออ...คงไม่สามารถรู้ได้ครับ" กิตติ
"นั้นแหละ สิ่งที่เจ้ารู้ หรือสิ่งที่เจ้าไม่ได้รับรู้ แต่มันก็ยังคงเกิดขึ้น หรือกระทำอยู่ มันก็ยังคงเกิดขึ้นอยู่ มันก็เหมือนกับเรา เราอยู่ตรงนี้เจ้ารับรู้ได้ว่าเราอยู่ตรงนี้ แต่คนอื่นไม่ได้รับรู้ ว่าเราอยู่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้อยู่ข้างพวกเขาเหล่านั้น เราอยู่ทุกที่ อยู่ในทุกสรรพสิ่ง แต่ไม่มีใครรู้ ถ้าเราไม่อยากให้รู้ และเห็นถ้าเราไม่อยากให้เห็น ความตายทั้งหมดคือเรา คนที่พาความสงบให้พวกเขาก็คือเรา เราจะอยู่ที่ไหนก็ไม่แตกต่างกัน เข้าใจแล้วนะกิตติ" จิรัสย์
"ครับท่าน"กิตติ
เวลาผ่านไป จากเช้า สู่เที่ยงจากเที่ยงสู่บ่าย จากบ่ายสู่เย็น
ชายหนุ่มสังเกตทุกการกระทำของชายแก่ รวมทั้งทุกคนที่ชายแก่ไปพบเพื่อพูดคุย
ภายในรถลีมูซีน คันงาม ชายแก่นั่งหลับตาอยู่บนรถ ชายหนุ่มเฝ้าสังเกตชายแก่มาทั้งวันได้เอ่ยถาม
"ข้าไม่เข้าใจ เจ้าก็มีฐานะ ที่มั่นคงเงินก็เหลือกินเหลือใช้ ทำไมเจ้ายังทำงานอยู่อีก" จิรัสย์
"จะว่ายังไงดีละ มันก็คงเหมือนท่านนั้นแหละ ท่านทำหน้าที่ของท่าน ทั้งที่ท่านไม่ต้องทำก็ได้ ท่านทำไปทำไม" กิตติ ถามกลับ
"ในเมื่อไม่มีใครบังคับท่านได้ ดูตัวอย่างจากผม ผมถึงที่ตายแล้วแท้ๆ ท่านก็ยังไม่เอาวิญญาณผมไป แถมก็ดูเหมือนท่านไม่ได้เร่งรัดอะไรผมด้วย เหมือนทุกอย่าง มันขึ้นอยู่กับท่าน ว่าท่านจะทำหน้าที่ของท่าน หรือไม่ทำก็ได้ แต่ท่านก็ยังเลือกที่จะทำ มันเพราะเหตุใดเล่า" กิตติ
"55 เราเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงกลัวไม่กล้าโต้ตอบข้าตามความเป็นจริง เราก็ไม่สามารถเลียนรู้การเป็นมนุษย์ได้อย่างแท้จริง แต่เจ้าสามารถโต้ตอบเราได้ เราเลือกคนไม่ผิดจริงๆ" จิรัสย์
เมื่อรถลีมูซีนเข้ามาจอดในคฤหาส์น เสร็จ นายชัยวิ่งลงมาเปิดประตู ให้กิตติ  นายกิตติ ลงจากรถ กำลังกลับเข้าไปในบ้าน ประตูใหญ่ได้ถูกเปิดออก พร้อมด้วยร่างอ้อนแอ่นของหญิงสาว เดินกึ่งวิ่งเข้ามากอดชายชรา

"เซอร์ไพร์  สวัสดีค่ะ คุณปู่  หนูกลับมาแล้วค่ะ" หญิงสาววิ่งเข้ามาสวมกอดชายชราอย่างดีใจ
"อ้าว กลับมาจากอังกฤษ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกปู่จะได้ไปรับ" ชายชรากอดตอบหญิงสาวอย่างดีใจ
"ถ้าบอกแล้วจะเซอร์ไพร์ไหมค่ะ หนูมีของฝากมาให้คุณปู่ด้วย" หญิงสาวพูดจบ ก็ดึงแขนชายชราเข้าไปในบ้าน แต่ก็หยุดชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มลงมาจากรถด้วย
"คุณนั่นเอง ฉันไม่รู่หรอกนะ ว่าคุณเป็นใคร หรือทำยังไงให้คุณปู่ประกาศตัวว่าคุณเป็นทายาท แต่รู้ไว้เลย ฉันไม่ไว้ใจคุณ" หญิงสาว หันมาพูดกับชายหนุ่ม
"ผกามาสอย่าเสียมารยาท" ชายชรารีบปรามหญิงสาว
"แต่คุณปู่..." หญิงสาวหันมาจะต่อว่าคุณปู่ แต่เมื่อเห็นสีหน้าของชายชราก็ได้แต่เงียบแล้วก้มหน้าลง
"ขอโทษ คุณจิรัสย์เดี๋ยวนี้" ชายชราบอกหญิงสาว
"แต่....." หญิงสาวพยายามจะเถียง แต่เจอชายชราตัดบท
"ไม่มีแต่.... เดี๋ยวนี้ผกามาส" ชายชราเสียงเข้มขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอกครับ นิดหน่อยเองผมไม่ถือ" จิรัสย์กล่าวก่อนจะเดินสวนหญิงสาวเข้าไปในบ้าน
"เขาเป็นใครกันแน่ค่ะปู่ ทำไมปู่ถึงเอาใจเขานัก แถมยังประกาศเป็นทายาทของคุณปู่อีก" ผกามาส
"หลานพึ่งกลับมา หลานยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตอนนี้เชื่อปู่เถอะ อย่าไปยุ่งหรอกระทำการใดๆเสียมารยาทต่อเขา" ชายแก่พยายามตัดบท
"แต่...." หญิงสาวพยายามทัดทาน แต่เจอชายชรายกมือห้าม
"ไม่มีแต่..เมื่อถึงเวลา ปู่จะบอกหลานเอง แต่ตอนนี้หลานเชื่อปู่นะ อย่าพยายามไปหาเรื่องอะไร คุณจิรัสย์เขา" ชายชราไม่รู้จะอธิบายได้ยังไง ว่านั้นนะ คือยมทูติ เชียวนะ อย่าไปยุ่ง
"ใช่สิ หลานก็แค่หลานห่างๆ เป็นลูกของลูกของน้องชายของปู่ เป็นญาติห่างๆ ใครจะสู้ ทายาทคนใหม่ของปู่ได้ละ" หญิงสาวพูดจบก็วิ่งขึ้นไปบนห้องทันที
ชายชราได้แต่ถอนหายใจ ในความดื้อรั้นของหลานสาว ทั้งๆที่ความจริงแล้วหลานสาวคนนี้ เป็นหลานที่ชายชรารักมากที่สุด เพราะเป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ แต่ไม่อยากให้ใครมาใช้ประโยชน์จากหลานสาวคนนี้ จึงให้หลานใช้นามสกุลของแม่ และเลี้ยงดูอย่างลับๆซึ่งมีเฉพาะคนที่ไว้ใจได้เท่านั้นที่รู้
ในวงการธุรกิจ มันโหดร้าย คบกันด้วยผลประโยชน์ เขาไม่อยากให้หลานสาวต้องมาเจอเรื่องเลวร้าย
ชายชราเดินเข้าบ้านด้วยความหนักใจ
"เด๋วก่อน คุณจิรัสย์ซินะ  หยุดเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาววิ่งเข้ามาทัน  ก่อนจะไปขวางหน้าชายหนุ่ม
"ฉันไม่รู้นะ ว่าคุณมีแผนอะไร แต่ฉันจะคอยจับตาดูคุณไว้" ผกามาส บอกแก่จิรัสย์ อย่างจับผิด
"ครับ ถ้านั้นหมายถึงยินดีที่ได้รู้จัก ผมก็ยินดีครับ แต่ตอนนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ วันนี้ ไปนู้นมานี่ตามคุณปู่ของคุณมาทั้งวันละ ขอเวลาส่วนตัวหน่อยนะครับ" ชายหนุ่ม บอกหญิงสาวก่อนจะเลี่ยงไปยังทางเดิน
แต่ก่อนที่หญิงสาวจะตามไปหาเรื่องต่อ แขนของชายชราก็ดึงมือของหญิงสาวไว้
"พอได้แล้วผกามาส ปู่จะไม่ยอมให้หลานเสียมารยาทไปมากกว่านี้แล้ว อย่ายุ่งกับเขาเด็ดขาด นี่คือคำขาดของปู่" เจ้าสัวกิตติ กล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน
หญิงสาวมองหน้าและท่าทีเอาจริงของปู่ จึงได้แต่ กัดฟัน ตาใสๆ เริ่มแดงก่อนจะมีน้ำตาเอ่อออกมา
"งั้นปู่ก็เชิญไปโอ๋ ลูกรักคนใหม่ของปู่แล้วกัน" หญิงสาวสะบัดมือก่อนจะวิ่งไปห้องของตนเอง พร้อมทั้งล๊อคประตู
ชายชรามองด้วยท่าทางหนักใจ ก่อนจะเดินไปยัง ทางที่จิรัสย์เดินไป ก่อนจะเจอชายหนุ่มกำลัง อ่านหนังสืออยู่
"ผมต้องขออภัยแทนหลานของผมด้วยนะท่านจิรัสย์ เธอยังเด็ก ไม่รู้อะไรควรไม่ควร และผมก็ตามใจหลานคนนี้มาก มากเกินไปด้วยซ้ำ ถ้าจะถูกท่านลงโทษ ก็มาลงโทษที่คนแก่คนนี้เถอะ " ชายชรา ขออภัยแทนหลาน
"ผมว่าเธอไม่เด็กแล้วนะ อายุ20 จบการศึกษา ที่อังกฤษ แถมจบแพทย์ซะด้วย" ชายหนุ่มบอกแก่ชายชรา
"แต่เอาเถอะ ผมไม่ใส่ใจหรอกนะ ตราบใดที่เธอไม่เข้ามาขวางจุดประสงค์ของผม ผมก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอเมื่อมันยังไม่ถึงเวลาของเธอ" ชายหนุ่ม ตอบก่อนจะเปิดหนังสือหน้าถัดไป
"คุณกิตติ ไปพักผ่อนเถอะ คุณต้องรักษาสุขภาพหน่อยนะ ถึงแม้ผมจะยังไม่นำคุณไปในตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณหายจากอาการเจ็บป่วยแล้วนะ" ชายหนุ่มพูด
"ครับ ท่านจิรัสย์" ชายชราเดินกลับไปห้องพักตามคำบอกของชายหนุ่ม
....
..
หญิงสาวล้มตัวร้องไห้ ลงบนเตียงหลังใหญ่ คุณปู่นะคุณปู่ อีตานั้นมีอะไรดีนักหนา ถึงเข้าข้างมันทุกอย่าง
ก็ดี งั้นหนูจะทำในสิ่งที่คุณปู่ห้ามทุกอย่างเลย
หญิงสาวลุกขึ้นไปแต่งตัวโฉบเฉี่ยวก่อนจะ เดินไปที่โรงรถเลือกรถลัมโบกีนี่สีแดง เสียงกระหึ่ม จากเครื่องยนต์ดังขึ้น  ก่อนจะบึ่งรถออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่พ้นสายตาของจิรัสย์ ที่มองลงมาจากระเบียงคฤหาส์น
....
..ผับดังย่าน RCA
หญิงสาว กำลังเต้นรำอย่างสนุกสุดเหวี่ยง หลังจากที่ดื่มเหล้าไป หลายแก้ว

"เอ้ย ดูผู้หญิงโต๊ะนั้นดิ เอ็กซ์โคตรเลยวะ มาคนเดียวซะด้วย เข้าไปทำความรู้จักกันหน่อยไหม" กลุ่มชายวัยรุ่นท่าทางกลัดมัน จ้องไปที่ผกามาสอย่างหื่นกระหาย
"ว่าไงค่ะ น้องคนสวย ดื่มคนเดียวมันจะไปสนุกอะไร มาดื่มกะพวกพี่ๆดีกว่าไหม สนุกกว่ากันเยอะเลย" 1ในหัวโจกเข้าไปเกี้ยวหญิงสาว
"อย่ามายุ่ง จะไปไหนก็ไป ฉันพอใจจะดื่มคนเดียว มากกว่าจะร่วมโต๊ะกะพวกนาย" หญิงสาวชี้หน้าด่ากราดดไปยังเหล่าชายหนุ่ม
"น้องสาวพูดจากันดีๆก็ได้ ทำไมต้องพูดจาก้าวร้าวพวกพี่อย่างนี้ละ แบบนี้ต้องสั่งสอนกันหน่อยแล้วพวกเรา" หัวโจกพยักหน้าบอกเพื่อนๆพากันหิ้วปีกหญิงสาวไปหลังร้าน โดยไม่สนใจเสียงเอะอะโวยวาย ชายหนุ่มในร้านหลายคนจะเข้าไปช่วย แต่1 ในกลุ่มชักปืนออกมาขู่ "ไม่ใช่เรื่องของพวกมึง อย่าเสือก" พร้อมทั้งกราดปืนไปทั่ว "พวกกูเป็นตำรวจ สงสัยว่าผู้หญิงคนนี้มียา คนอื่นไม่เกี่ยวอย่าเสือก" ชายอีกคนในกลุ่มพูด พร้อมทั้งตบบ่าเพื่อนให้ออกไปหลังร้าน ที่พรรคพวกกำลังรอสนุกกันอยู่
......
หญิงสาวถูกเหวี่ยงลงพื้นอย่างแรง
"อีนี่ปากเสีย เด๋วพวกกูจะยัดเยียดความเป็นผัวให้ดูสิจะยังปากดีอีกไหม" หัวโจกกล่าว
"พวกมึงไปดูต้นทาง ส่วนมึง มาช่วยกูจับแขนอีนังนี่หน่อย" หัวโจกสั่ง
"เบาๆหน่อยซิว่าเด๋วน้องเข้าช้ำหมด" ชายอีกคนบอกเพื่อนที่กำลังลงมือฉีกเสื้อผ้าอย่างรุนแรง
แคว่กกกก ....กรี้ดดด ไม่นะ ปล่อยฉัน ไอ้พวกเลว กรีดดดดด
ยกทรงถูกกระชากออกอย่างแรง เผยให้เห็นเต้าอูมหัวนมสีชมพู สวยงาม
"ว้าว อีนี่ เต้าสวย อย่างนี้แสดงว่าไม่เคยโดนคนขย้ำละซิ เดี๋ยวกูช่วย5555" ชายหนุ่มลงมือบีบเต้านม หญิงสาวอย่างมันมือ
"ปล่อยกูไอ้เดนคน ปล่อยกู" ผกามาสพยายามดิ้นรน แต่มือถูกชายอีกคนจับไว้ ทำให้ไม่สามารถขัดขืนอะไรได้มากนัก
ชายหนุ่มเลียหัวนมหญิงสาวอย่ากระหาย จ๊วบ แผล่บ แผล่บ  "หอมเป็นมา ไหนๆ ขอดูหน่อยสิว่าซิงเหรอเปล่า" ชายหนุ่มปลดกางเกงขาสั้นของหญิงสาวลง ก่อนจะดึงไปจนเหลือแต่กางเกงใน สีขาว เป็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้าย
กรี้ดดดด ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยยย  ไม่ กรี้ดดดด หญิงสาวร้องไห้ฟูมฟายย
"ผมว่าพอแค่นั้นดีกว่านะครับ" เสียงชายหนุ่มในชุดสูทสีดำ ปรากฏขึ้นในตรอกท่ามกลางความมืด
"แค่นี้ก็น่าจะเป็นบทเรียนแก่หญิงสาวมากพอแล้ว ผมว่าพวกคุณน่าจะพอกันได้แล้วนะครับ" ชายหนุ่มพูดขณะที่เดินพ้นออกมาจากเงามืด
"ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าเสือก จะไปไหนก็ไป เดี๋ยวกูยิงไส้แตก" ชายที่ดูต้นทาง ชักปืนออกมาเล็งไปที่ชายหนุ่ม
"อันที่จริงผมก็ไม่อยากยุ่ง หรอกนะครับ แต่การที่หญิงสาวคนนี้ ต้องมาประสบพบเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ ผมก็มีส่วนด้วยกึ่งหนึ่งอะนะ แต่พูดไปพวกคุณก็คงไม่เข้าใจ เอาเป็นว่า ถ้าคุณหยุดเพียงแค่นี้มันก็จะเป็นการดีต่อพวกคุณด้วยนะครับ" ชายหนุ่มพูด ขณะที่เดินเข้าหาคนที่ถือปืน
"อ้อ!!! จะเล่นบทพระเอก กูก็อยากรู้ว่าพระเอกจะเก่งแค่ไหน" ชายที่ไม่ถือปืน ยกขาขึ้นถีบไปยัง จิรัสย์
แต่อยู่ๆๆขาที่ยกขึ้นเกือบจะถึงเป้าหมายอยู่แล้ว กลายเป็นพลาดเป้าก่อนที่ชายคนดังกล่าวจะล้มไปบนพื้นพร้อมกุมไปที่หัวใจตัวเอง ตาเหลือกขึ้น น้ำลายฟูมปากก พร้อมทั้งชักกระตุก
"เอ้ย!! ไอ้แจ๊ค เป็นอะไร" ชายคนที่ถือปืนเห็นเพื่อนล้มไปต่อหน้า ทำให้จับต้นชนปลายไม่ถูก อยู่ปืนในมือก็หลุด พล่อยลงจากมือ แขนขารู้สึกไร้เรี่ยวแรง ล้มลงพร้อมกับที่ชายหนุ่มในชุดสูทเดินผ่านไป
"ไอ้แจ๊ค ไอ้บอย เป็นอะไร....." ชาย2 คนที่กำลังจับตัวหญิงสาวหันไปดูเพื่อนที่ล้มไปทั้งคู่ ก่อนที่พวกมันทั้ง2 คนถามเพื่อนตรงหน้า ได้แค่นั้นก็ตาเหลือกน้ำลายฟูมปากล้มทั้งยืน
"ช่วยด้วย" ผกามาสพยายามร้องขอความช่วยเหลือโดยไม่ได้รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนจะสลบไปในวงแขนของชายหนุ่มจิรัสย์
.......
...
"ไม่  อย่านะ ไม่กรี้ดดดด ช่วยด้วย" หญิงสาวตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนจะผงะตัวขึ้นจากเตียง แต่พอมองไปรอบๆๆกลับพบว่าตัวเองอยู่ที่ห้องนอนของตนเอง สับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน สำรวจก็พบว่าตัวเองใส่เสื้อผ้าปกติทุกอย่าง เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น แต่ว่ายังมีความรู้สึกกลัวอย่างที่สุด หลงเหลืออยู่ในใจ มันเกิดอะไรขึ้น เป็นคำถามของหญิงสาว ซึ่งสำรวจเนื้อตัวของตนเอง ก่อนจะพยายามไล่เรียงเหตุการณ์ แต่ความทรงจำที่ขาดหาย และฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จำนวนมาก ทำให้หญิงสาวไม่สามารถจับต้นชนปลายอะไรได้ถูก แต่สิ่งหนึ่งที่เหลือนอกจากความรู้สึกกลัว คือความรู้สึกปลอดภัยจากอ้อมกอดของใครบางคน เป็นความรู้สึกที่อบอุ่น จนหญิงสาวคลายความกลัวลงได้
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ เสียงเค๊าะประตูดังขึ้น"นายท่านให้มาเรียกคุณหนูลงไปทานอาหารเช้าค่ะ" แม่บ้านเคาะประตูเรียกหญิงสาว
โต๊ะกินข้าวตัวใหญ่ หัวโต๊ะนั่งอยู่คือเจ้าสัวกิตติ ด้านขวามือ ชายหนุ่มในชุดสูท กำลังนั่งทานข้าวต้มอย่างเอร็ดอร่อย "อืม .... มันมีรสชาติแบบนี้นี่เอง" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง
หญิงสาวมองไปทางชายหนุ่ม ความรู้สึกเกลียดเมื่อคืน ตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนไปโดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ แต่ก็ยัง ไว้ฟอร์ม "คุณปู่ หนูขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ ข้าวเช้าหนูคงไปหาเอาแถวที่ทำงาน ขอตัวก่อนค่ะ" หญิงสาวยกมือลาคุณปู่ของเธอก่อนจะเดินไป ขึ้นรถโดยมีคนขับรออยู่ที่รถอยู่แล้ว
"ผมต้องขออภัยแทนหลานคนนี้ด้วยนะท่าน จิรัสย์" ชายแก่รู้สึกหนักใจกับหลานคนนี้
ชายหนุ่มโบกมืออย่างไม่ค่อยใส่ใจ เพราะกำลังสนใจในรสชาติอาหารตรงหน้า
"วันนี้ท่านมีแผนจำทำอะไรไหมครับ" ชายชราถามชายหนุ่ม
"อืม เรามีที่ที่จะต้องไปหน่อย เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ" ชายหนุ่มพูดจบก็ลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกจากห้องทานอาหารไป
......
....
...
หญิงสาวในชุดกราวสีขาวสวยงาม กำลังเดินออกจากวอร์ด จากการแนะนำตัวของแพทย์ใหญ่ ในการเข้ามาทำงานที่รพ.รัฐแห่งนี้
"คุณผกามาส ผมต้องขอขอบคุณจริงๆที่คุณเลือกมาทำงานที่รพ.รัฐแห่งนี้แทนรพ.เอกชน ใหญ่ๆ ซึ่งก็พากันแย่งตัวคุณ ไปทำงาน" แพทย์ใหญ่ แสดงความขอบคุณหญิงสาว
"อย่าพูดเป็นคนอื่นคนไกลยังงั้นซิค่ะ  รุ่นพี่ มาสชื่นชมในการทำงาน เพื่อมนุษย์โดยไม่แบ่งแยกของรุ่นพี่ จึงทำให้ มาส ตัดสินใจจะมาทำที่รพ.แห่งนี้แทน รพ.เอกชน ที่สนใจแต่เรื่องของเงินเป็นหลัก" หญิงสาวตอบตามความจริง
"มีอะไรรุ่นพี่ ช่วยสอนมาสด้วยนะค่ะ" หญิงสาว
"555 ผมจะไปสอนอะไร รุ่นน้องที่จบเกียริ์ตนิยมทางการแพทย์ ด้วยเวลาแค่ 3 ปีได้ละ แถมวิทยานิพนท์ที่เสนอไปทางสภาแพทย์ นี่ถึงกลับตอกกลับบรรดาศาตราจารย์ซะหน้าหงาย ในความเชื่อผิดๆ เกี่ยวกับเชื้อแบคทีเรีย สายพันธุ์ใหม่ซะด้วย" หมอรุ่นพี่กล่าวอย่างชื่นชม
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ" หญิงสาวตอบอย่างเอียงอายก่อนจะขอตัวไปปฏิบัติงานตามที่ได้รับมอบหมาย....
....
..
"ว่าไง" เสียงชายหนุ่มในรถเบ็นซ์คันใหญ่สีดำ ติดฟิลม์มืดทั้งกระจก พูดกรอกไปทางโทรศัพท์
"วันนี้เจ้าสัวกิตติ ออกจากบ้านมาเพียงคนเดียวครับ นายจิรัสย์ไม่ได้ตามออกมาด้วย จะให้ผมรอต่อหรือตามเจ้าสัวครับนาย" ชายฉกรรจ์ในแว่นดำพูด ในขณะที่มือก็ถือกล้องส่องทางไกล มองไปทิศทางที่รถของเจ้าสัวกิตติ กำลัง แล่นออกไป
"เอางี้แก เฝ้ามองต่อไปดูว่าไอ้จิรัสย์ มันจะออกมาไหม และมันไปที่ไหน ไอ้แก่ มันไม่มีอะไรหรอก กำจัดมันง่ายนิดเดียว แต่กูอยากให้มันตายทั้ง2คนพร้อมกันโดยให้เหมือนอุบัติเหตุที่สุดเข้าใจไหม" พงศ์กรอกเสียงสั่งลูกน้อง
"ครับนาย" เสียงตอบกลับก่อนวางสาย
อูยยยยย  ...ดีมากก  ยังงั้นแหละ หญิงสาวกำลังก้มหน้าก้มตาดูดเลียท่อนเอ็นอย่างเอร็ดอร่อย บ๊วบบบ บ๊วบบบบ บ๊วบบบ แผล่บๆ  แผล่บบ

ตีดดด ตีดดด ....เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับสาย
"ว่าไงนิชา .....ไม่.....ยังไม่ใช่ตอนนี้...........ผมอาจจะเข้าออฟฟิสช้าหน่อย .......แค่นี้นะ" ชายหนุ่มกดตัดสายทันที  ก่อนจะเสียวซ่านไปทั้งตัวเพราะ ลิ้นของหญิงสาวละเลียดไปที่หัวบานๆของชายหนุ่ม นิ้วเรียวงามบรรจงลูบไปที่พวงไข่ ก่อนจะอมเข้าไปในปากจนมิดด้าม  ชายหนุ่มกดหัวหญิงสาว เข้าออกด้วยความันส์ในอารมณ์ ก่อนจะกดหัวหญิงสาวไว้แนบแน่นพร้อมทั้งกระฉูดน้ำรักเข้าไปเต็มคอ จนหญิงสาวสำลัก
"เลียให้สะอาด" ชายหนุ่มสั่ง ก่อนจะหันไปบอกคนขับรถให้ไปส่งที่คอนโดแห่งหนึ่งย่านใจกลางกรุงเทพ
หลังจากที่หญิงสาว เลียท่อนเอ็นของชายหนุ่มให้สะอาดแล้ว หญิงสาวติดกระดุมที่เสื้อนศ. ให้เข้าที่ ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งด้านข้างของพงศ์
"เมื่อคืนยังไม่อิ่มอีกเหรอค่ะ ป๋า" หญิงสาวสะกิดแกมหยอกไปที่แขนของชายหนุ่ม



segasa

จัดหนักช่วงท้ายๆนะครับ ::Evil::

cookieai

ยังจะมีแถมให้นิดนึง แต่คนอ่านค้างคานะครับ

peddo

ลึกลับดีครับ แม้จะเฉลยไปบ้างแล้ว บทรักพอตื่นเต้น แต่ไม่สุด ทำให้อยากติดตาม
มาบ่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ

crazylex

ค้างกะนักศึกษาเลย
ขอคุณครับ รอเสียวต่อไป

kabyala

เสียดายหัวนมแดงๆของหลานสาวคุณกิติ แหมโดนขาหื่นดูดสะงั้น ที่จริงน่าจะให้ผมเข้าไปดูดแทนนะ @_^ ขอบคุณครับ

tacklove

คุณหมอหวิดซวยแล้ว เหล้านะไม่ใช่น้ำ ดีนะยมทูตเค้าใจดีช่วยไว้

cd13579

ชอบท่านยม กำลังเรียนรู้การเป็นคนอยู่ท่านก็ไม่ได้ชาเย็นขนาดไรความรู้สึกนิ
ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

therasak

เงินตราและอำนาจเมื่อได้ครอบครองย่อมทำให้เกิดเรื่องดีงานและเลวร้ายได้เสมอ ลุ้นครับว่าจะไปไงต่อ

80241624


strikef.

ขอบคุณครับ คนที่ชอบเอาเปรียบชาวบ้านก็ยังเป็นแบบนั้น ไม่มีทางหายไปจากโลกได้หมด แต่ด้วยความไม่รู้ไปหาเรื่องคนที่มีอำนาจสูงกว่าก็มีแต่ตายกับตายอย่างที่เห็น 555

กำพล

มันเป็นเรื่องเสียวหรือสยองขวัญ บรือๆๆๆๆๆๅ

gatcha

น่าติดตามเสมอนะครับ สนุกมาก ขอบคุณครับ

bloodstorm

ขอบคุณครับ ค้างเลยย รอตอนต่อไปครับ

pj4105

เกือบได้ผัวที่เดียวหลายคนแล้ว