Survival Online ผจญโลกซอมบี้ ตอนที่ 5

[saradio]

   แดนออกจากเกมส์ และออกจาแคปซูลมานอกห้องทางเข้าล็อกอิน ตอนนั้นแดนไม่ได้รู้สึกง่วงเลย ทั้งที่ ออนไลน์มา 10 ชั่วโมง และไม่รู้สึกหิวด้วย จะมีก็รู้สึกท้องว่างหน่อยๆ เพราะเขาได้รับแต่สารอาหารจากเครื่องพยุงชีพ แต่ไม่ได้รับอาหารโดยตรง ทำให้ท้องเขาว่าง
   ตอนนั้นเขาลงไปหาพี่ชิตชัยตามที่บอกไว้ว่า ออกเกมส์แล้วจะไปหา แต่ตอนนั้นมันเป็นเวลาตี 2 ชิตชัยได้ออกกะไปแล้ว เจอคนอื่นอยู่กะแทน แดนก็เลยไม่ได้เข้าไป แต่เปลี่ยนใจไปแหล่งโซนอาหารฟาสต์ฟู้ด ที่อยู่ใกล้ๆแทนเพื่อหาอะไรรองท้อง
   ที่ล็อกอินโดมแม้เป็นเวลาตี 2 แล้วแต่คนยังคึกคักอยู่ แต่คนก็อาจจะน้อยกว่าตอนกลางวันอยู่มาก เพราะตอนกลางคืนคนส่วนใหญ่อยู่ในเครื่องล็อกอิน ออนไลน์ยาวจนถึงเช้า คนจึงอยู่ในแมททริกมากว่าจะมาอยู่ในศูนย์ชอปปิ้งหรือศูนย์อาหาร ก็จึงมีแต่คนที่ออกจากเกมส์มาพักยืดเส้นยืดสายตามร้านอาหาร กับนักท่องเที่ยวที่แวะผ่านมายังล็อกอินโดมมาหาอะไรกินยามดึก และอาจจะได้ซื้อของติดไม้ติดมือกลับบ้าน
   แดนไปนั้งกินกาแฟในร้านกาแฟร้านหนึ่ง ในตอนกลางคืนดูแล้วร้านกาแฟน่าจะเป็นที่นิยมมากที่สุด เพราะมีคนนั่งอยู่เต็มร้าน ทุกร้านที่ขายกาแฟ และเป็นเหมือนที่ชุมนุมที่คนเล่นเกมส์จะออกมานั่งพักคุยกัน
   คนพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นแต่งตัวดีมีฐานะ และดูเป็นลูกคนมีเงินทั้งนั้น แดนมองพวกเขาแต่ละคนแล้วต้องคิดว่า คนพวกนี้ดูดีในโลกแห่งความจริง ทั้งดูเป็นคนมีการศึกษาพูดจาดี และดูร่ำรวยมีน้ำใจต่อกัน บางคนก็แย่งกันจ่ายค่ากาแฟค่าอาหารแสดงความสปอร์ท แสดงความหน้าใหญ่ แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเขาไปในแมททริก เขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นก็ได้ พวกเขาอาจจะฆ่ากันตาย ด้วยอาหารกระป๋องเพียงกระป๋องเดียว ในโลกที่เขามีพร้อมทุกอย่าง เขาอาจจะรู้จักการให้และแบ่งปัน แต่ในโลกที่พวกเขาไม่มีอะไรเลยและต้องเอาตัวเองให้รอด ธาตุแท้ของพวกเขาก็จะแสดงออกมา
   แม้ว่าพวกเขาจะเป็น id ปกติที่ตายแล้วสามารถเล่นใหม่ได้ แต่การเล่นใหม่ไม่ใช่เล่นต่อจากตัวที่ตาย การเล่นคือต้องอวตารร่างใหม่ สร้างตัวละครใหม่และเริ่มเล่นใหม่ทั้งหมด ส่วนร่างอวตารที่ตายแล้วก็ตายเลยไม่สามารถไปบังคับอะไรมันได้อีก เหมือนกับว่าตัวนั้นได้ตายไปแล้วจริงๆ ส่วนจะเป็นศพหรือซอมบี้เดินเตร็ดเตร่อยู่ในเกมส์นั้น ก็แล้วแต่มันจะเป็นไป ดังนั้นต่อให้เล่นใหม่ได้ก็ไม่มีใครอยากตาย การตายจึงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับทุกคนเพราะมันเสียเงินเสียเวลาที่ต้องมานั่งเล่นใหม่ แถมไม่สามารถสร้างตัวละครหน้าตาเหมือนตัวเก่าได้ด้วย ยิ่งตัวเก่าได้แรนดอมส่วนที่สร้างไม่ได้ออกมาดีๆ ยิ่งไม่มีใครอยากตาย เพราะถ้าตายแล้ว ต้องสร้างตัวใหม่ ส่วนที่สร้างไม่ได้ต้องใช้วิธีแรนดอม มันอาจจะออกมาไม่ดีเท่าตัวเก่าก็ได้
   *หมายเหตุ ส่วนที่ไม่ให้ผู้เล่นสร้างเอง แต่จะใช้วิธีแรนดอมให้ คือจุดสงวนของเพศชายและหญิง มันจะใช้วิธีแรนดอมจากพื้นฐานของคนที่เล่นจริงๆให้  มันอาจจะได้ใหญ่กว่าเดิม หรือเท่าเดิม ก็แล้วแต่บุญพาวาสนาส่ง แต่ส่วนใหญ่เท่าเดิม หรือใหญ่กว่าเดิมนิดหน่อย แต่ถ้าโชคดีก็ได้บิ๊กไซด์มาอย่างแดน
   ส่วนของผู้หญิงนั้นก็จะถูกแรนดอมเหมือนกัน เป็นรูปลักษณะจิ๋ม กับโครงสร้างภายในช่องคลอด บางคนก้ได้จิ๋มสวย บางคนก็ได้จิ๋มแตดเม็ดใหญ่ บางคนก็จิ๋มเหมือนจิ๋มเด็ก บางคนก็จิ๋มใหญ่แคมหนา ก็เหมือนกับจิ๋ม ที่เราเจออยู่บนโลกทั่วๆไปนั้นแหละมันไม่เหมือนกันสักคนหรอก แต่ผู้เล่นผู้หญิงก็ไม่มีใครสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะไม่ว่าจิ๋มจะเป็นยังไงผู้ชายมันก็เอาหมด และโดนก็เสียวเหมือนกัน พวกเธอจึงไปเน้นเรื่องรูปร่างหน้าตาและไซด์หน้าอกที่กว่า เพราะมันปรับแต่งได้
   เหตุที่เกมส์ไม่ให้สร้างเองในเรื่องพวกนี้ เพราะต้องการให้มันมีความแตกต่างเหมือนโลกเราจริงๆ
**
   ตอนนั้นแดนนั่งมองเหม่อมองคนในร้าน คิดไปเรื่อยเปื่อย สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอเป็นคนหน้าตาดีออกไปทางน่ารัก แต่ที่ดึงดูดสายตามากกว่าคือ การแต่งตัวและหุ่นของเธอที่บอกเลยว่าแซ่บ เธอใส่กางเกงยีนส์สั้นเต่อจนจะถึงแก้มตูด และปลายเสื้อยืดก็ถูกมันขึ้นเหนือเอวโชว์สะดือ และเหนืออื่นใด หน้าอกของเธอมันเด่นจนดันเสื้อยืดนั้นจนเห็นเป็นรูปออกมา
   ในร้านนี้ไม่ใช่ไม่มีคนสวย หรือคนที่แต่งตัวแซ่บแบบเธอ มันมี คนที่สวยกว่าเธอก็มี แต่ในความรรู้สึกแดน แดนรู้สึกว่าเธอเข้าตามากกว่า หรือเรียกว่าถูกเสป็คนั้นแหละ

   เธอนั่งตรงข้ามกับแดน แต่ห่างกันพอประมาณ และกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ พร้อมกินกาแฟไปด้วย เหมือนเธอก็เพิ่งออกมาพักจากการเล่นเกมส์เหมือนคนอื่นๆในนี้
   แดนอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเธอหลายรอบ จนเธอรู้สึกตัวเงยหน้ามามองแดน แดนต้องรีบหันหน้าหลบไปมองอย่างอื่น แต่ก็แอบชำเลืองหางตาดู เห็นเธอคิ้วขมวด กรอกตามองสำรวจแดนตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะแสยะปากแล้วเชิดใส่ เหมือนจะบอกว่า เขาไม่เจียมกะลาหัวที่แอบมองสนใจเธอ แล้วเธอก็ลุกขึ้นด้วยหน้าบูดบึ้ง ทำทีเป็นลุกกระแทกโต๊ะ จากนั้นก็เดินไปชำระค่ากาแฟ แล้วออกจากร้านไป
   แดนต้องยิ้มแหยงๆให้ตัวเอง รู้สึกเสียหน้าและอับอายในใจไม่น้อย ต้องเกาหัวแกรกๆ บ่นกับตัวเองอย่างเสียอารมณ์ว่า
   "อะไรว่ะ มองแค่นี้ ต้องเชิดใส่กันขนาดนี้เลยเหรอ อย่าให้เจอในเกมส์เชียว พ่อจะสอยให้ร้องเรียกผัวเลย"
   ทันที ที่ความคิดชั่วร้ายนี้บังเกิด แดนก็ต้องฉุกคิดถึงความคิดตัวเองในใจว่า 'นี่เราจะกลายเป็นแบบ คนแบบในเกมส์พวกนั้นไปแล้วเหรอว่ะเนี่ย'
   ตอนนั้นเลยสายศีรษะช้าๆ และยิ้มขำๆให้กับความคิดตัวเอง ที่เหมือนจะเปลี่ยนแปลง ไปเป็นแบบคนในเกมส์แล้ว จากนั้นเขาก็กลับขึ้นไปเล่นเกมส์ต่อเพราะยังติดพันกับการสร้างธนูที่ยังไม่เสร็จ คิดว่าออนไลน์อีกที กว่าจะออกมาพี่ชิตชัยก็คงมาทำงานแล้ว ตอนนั้นค่อยไปคุยกับแก
   แดนกลับมาอีกครั้งในบ้านหลังเดิมที่เขาทำเตาหลอม หลังจากออกไปพักประมาณ 1 ชั่วโมง ซึ่งในโลกแมททริกเท่ากับผ่านไป 10 ชั่วโมง ซึ่งตอนนั้นในโลกแมททริกเป็นเวลาใกล้สว่างพอดี และที่พักของเขาก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แสดงว่ายังปลอดภัยและไม่มีใครมาที่นี่
   แดนจึงจัดการทำธนูที่เขาคิดต่อ แต่ก่อนอื่นเขาต้องมีเครื่องมือที่ดีในการตัดไม้เสียก่อน เพราะเขาต้องการไม้เนื้อดี เขาจึงคิดจะหล่อ ขวานขึ้นมาเล่มหนึ่ง แต่ขวานที่เขาจะหล่อขึ้นมามันต้องใช้งานได้หลายอย่าง ทั้งใช้แทนค้อน ใช้ขุดและใช้เจาะกระเทาะได้ด้วย เขาจึงคิดทำขวานที่มีหางเหมือนหางค้อน แต่ต้องยาวกว่า เพราะจะเอาไว้เจาะ ขุด หรือถอนตะปู ส่วนการตอกนั้นก็ใช้ด้านข้างขวานตอกแทนค้อนได้
   ครั้งนี้แดนทำอย่างชำนาน โดยเพราะการทำแบบหล่อ ทั้งที่แบบออกจะซับซ้อนในการทำขวานแบบที่เขาคิด แต่เขาก็ทำมันได้อย่างกับเคยทำมาก่อน เหมือนคิดขึ้นในหัวแล้วก็รู้ว่าต้องทำยังไง เขาดูเป็นมืออาชีพมากกว่าตอนแรก ทั้งงานแบบและงานหล่อ อย่างกับเขาเคยทำงานโรงหล่อเหล็กมาก่อน นั่นอาจเป็นผลมาจากการที่เขาเลเวลอัพในการทำเตาหลอมเหล็ก และหลอมได้สำเร็จ
   ไม่นานแดนก็ได้ขวานอย่างที่เขาต้องการ และฝนแต่งมันอย่างชำนาญจนมันออกมาได้อย่างสวยงาม   
   "เยี่ยม นี่เราเก่งขนาดนี้เลยเหรอว่ะเนี่ย"
   แดนบอกตัวเองอย่างทึ่งในตัวเอง มองขวานสารพัดประโยชน์ที่เขาทำขึ้นอย่างชื่นชม แล้วเขาก็เอาขวานเล่มนั้นไปตัดไม้หาไม้ทำธนู ครั้งนี้แดนเลือกหาไม้เนื้อดีที่เหนียว และยืดหยุดได้ดี เพื่อทำโครงธนูให้ธนูมีแรงดีดสูง และหาขนนกจากการวางกับดักนก เพื่อใช้ทำลูกธนูอีกด้วย
   จากนั้นเขาก็เอามันกลับมาทำคันธนูอย่างปราณีตทุกจุด ไม่ทำลวกๆเหมือนธนูกระจอกจังอันแรง เพราะตอนนี้แดนมีเวลาอย่างเหลือเฟือ มีที่พักที่ปลอดภัย และมีอาหารและน้ำกินอย่างสบาย ทำให้เขามีสมาธิทำได้อย่างไม่ต้องกังวล
   ในที่สุดธนูก็ถูกทำขึ้นจนเสร็จ มันดูน่าเกรงขาม และสามารถรู้อนุภาพของมันได้จากสายตาเลยทีมองเลยทีเดียว แดนลองทดสอบยิงกับตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในบ้านหลังนั้น ตู้นั้นทำมาจากไม้เนื้อแข็ง แต่ก็ถูกลูกธนูหัวเหล็กปัก จนเหล็กจมไปเกือบมิด แดนยิ้มอย่างดีใจ เพราะขนาดไม้เนื้อแข็งมันยังเจาะเข้าไปขนาดนี้ หัวคนก็ไม่เหลือ
   แล้วเวลาทดสอบธนูจริงๆก็มาถึง แดนเอาลูกธนูใส่ซองที่ทำจากผ้าใบ แล้วเอาสะพายหลัง จากนั้นก็ถือธนูออกจากบ้าน เขาเดินตามหาซอมบี้รอบๆป่า แต่ดูเหมือนรอบๆแถวนี้ โดนเขาฆ่าตายไปหมดแล้วเขาเลยต้องออกไปไกลกว่าเดิม โดยมุ่งหน้าไปทางที่ยังสำรวจไปไม่ถึง
   แล้วในที่สุดเขาก็เจออยู่ตัวหนึ่ง
   "เอาละ เจอผู้โชคดีแล้ว"
   แดนบอกพร้อมดึงลูกธนูมาขึ้นลำ ตอนนั้นซอมบี้ยังไม่เห็นแดนและอยู่ไกลเกือบ 20เมตร แดนง้างธนูเล็งแล้วยิงออกไป
   หวืด...... มันพลาดเป้า ลูกธนูเฉียดหัวซอมบี้ไปคืบหนึ่ง แล้วพุ่งเลยหายไป แล้วมันก็ยังทำให้ซอมบี้รู้สึกตัวหันมาเห็นแดน พร้อมกับส่งเสียง แฮ่ แฮ่ เดินเข้ามา
   "สัดเอ้ย.ไม่โดน"
   แดนสบถอย่างหัวเสีย ก่อนเอาลูกธนูดอกใหม่ขึ้นมา ระยะทางมันใกล้เข้ามาอีก เพราะซอมบี้กำลังตรงเข้ามา แดนยิงอีกครั้ง
   ปึก.. ครั้งนี้โดนซอมบี้แต่ไม่โดนหัว มันปักทะลุคอ ซอมบี้ชะงักกระตุกเหวียงตัวเป้จนเกือบล้มเพราะแรงอัดของลูกธนู แต่มันก็ตั้งตัวเดินเข้ามาใหม่
   แดนเลยต้องชักลูกที่ 3 ขึ้นมา กำลังจะง้างเล็งแต่เกรงว่าไม่ทันแล้ว เขาเปลี่ยนใจ ชักขวานออกมา มันก็เกือบมาถึงข้างหน้าพอดี แดนเอาด้านหลังขวานที่ใช้สำหรับเจาะงัด เฉาะเข้ากลางหัวซอมบี้ จนมันทรุดลงไปนอน
   "แม่งยิงยากจังว่ะ"
   แดนบ่น จิ๊ ปาก ก่อนจะไปค้นศพซอมบี้ ที่ไม่มีอะไรติดตัวมา เขาก็เลยถอนลูกธนูที่ปักคอมันออกเก็บคืนมา แล้วไปตามหาลูกธนูลูกแรกที่พลาดเป้า จนเจอเก็บคืนมาได้
   ตอนนั้นเสียงดงหญ้าข้างหน้าเขาห่างออกไป มีเสียงสั่นไหว เมื่อมีซอมบี้ลุยดงหญ้านั้นมา หญ้านั้นสูงท่วมหัวทำให้แดนยังมองไม่เห็น เขาจึงง้างธนูรอ รอมันโพล่ออกมา
   แต่แล้วคนที่โพล่ออกมาต้องทำให้แดนเบิกตากว้าง มันไม่ใช่ซอมบี้แต่เป็นคน คนๆนี้แดนเคยเห็นและจำได้ เธอคือสาวชาวนิโกร ที่เคยเจอกันที่ลำธาร สภาพเธอตอนนี้ดูบาดเจ็บ เพราะเธอใช้มือหนึ่งกุมฝีข้างอยู่และมีเลือดไหลออกมาด้วย สภาพเหือนถูกยิงมายังไงยังงั้น
   เธอเมื่อโพล่มาเห็นแดนง้างธนูรออยู่ ก็แกว่งดาบที่ถืออยู่ขึ้นป้องกันเตรียมพร้อม ส่วนสายตาก็จ้องมองแดนเขม่ง แดนรีบลดธนูลง แล้วยืนมือออกไปห้ามบอกให้เธอใจเย็นไว้ก่อน
   "เธอจำฉันได้มั๊ย เราเคยเจอกันที่ลำธาร แวบหนึ่ง"
   สาวนิโกรทีแรกจำไม่ได้ แต่ตอนนี้จำได้แล้ว ต้องแสยะสีหน้าพ่นลมออกจมูกดังหึ เมื่อนึกขึ้นได้ว่า ไอ้นี่คือไอ้บ้ากามที่ยืนชักว่าวอยู่ริมลำธาร 
   "บาดเจ็บมาเหรอ เป็นอะไรมากหรือป่าว ฉันดูให้เอามั๊ย"
   แดนบอกด้วยความเป็นมิตร เพราะดูแล้วสาวผิวสีคนนี้ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เพราะครั้งก่อนที่เจอกัน เธอก็ยังไม่ยุ่งกับของๆเขา ทั้งทีมีโอกาส น่าจะเป็นคนที่ไวใจได้ในระดับหนึ่ง แต่สาวผิวสีชาวนิโกรไม่ตอบ ยังตีหน้าตาขมึงตึง
   "ไม่ตอบ พูดไทยไม่ได้ใช่มั๊ย ..อ่าวไหนว่าเกมส์นี้มีระบบแปลภาษาทั่วโลกไงว่ะ ไม่ว่าพูดภาษาไหนก็ฟังออกได้ทันที"
   ประโยคหลังแดนพูดเหมือนบ่นกับตัวเอง เลยต้องนึกคำพูดภาษาอังกฤษว่าจะพูดยังไงดี แต่แดนยังไม่ทันเอ่ย หญิงชาวนิโกรก็พูดว่า
   "อย่ามายุ่งกับฉัน"
   เธอบอกพร้อมลดดาบลง แล้วเดินโซเซเบี่ยงหน้าไปอีกทาง แดนมองดูสาวนิโกรคนนั้นอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ก็เพราะเธอบอกไม่ให้ยุ่ง ก็เลยไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่ใช้สายตามองส่งเธอเดินไป แต่สาวคนนั้นเดินไปได้ไม่ไกลก็ล้มลงเพราะหน้ามืด และพยายามลุกขึ้นมาใหม่
   แดนส่ายหัวทนดูไม่ได้ เลยวิ่งเข้าไปพยุง แต่หญิงสาวก็สะบัดมือออก พูดเสียงดุเหมือนเดิมว่า
   "บอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่ง"
   แดนเลยพูดว่า
   "ก็ไม่อยากจะยุ่งหรอก แต่มันทนดูไม่ได้ สภาพนี้ขืนปล่อยไปก็ตาย หรือเธออยากไปเล่นใหม่..."
   พอพูดถึงการเล่นใหม่ ทำให้สาวนิโกรถึงกับลังเล แต่ก็ยังไม่พูดอะไร แดนเลยพูดต่อว่า
   "ไม่ต้องกลัวฉันทำอะไรหรอกน่า เธอไม่ใช่เสป็ก ฉันชอบขาวๆ"
   สาวนิโกรเค้นเสียงดัง ชิ แสยะสีหน้าอย่างดูแคลน แดนไม่สนใจเอื้อมมือไปให้เธอจับ แล้วพูดว่า
   "น่า ไปเหอะ ดีกว่าตาย ท่าทางเธอเล่นมานานแล้วนี่ แต่ถ้าอยากตายไปเล่นใหม่ก็ตามใจนะ"
   หญิงสาวชาวนิโกรเลยต้องจำใจ จับมือแดนพยุงตัวลุกขึ้น ให้เขาช่วยเหลือ แดนก้มลงให้เธอขี่หลัง โดนเอาธนูและลูกธนูคล้องไว้กับตัวเธอแทน จากนั้นก็พาเธอกลับบ้านพัก
   เมื่อมาถึงบ้าน แดนพาเธอไปไว้ที่เตียง แล้วจะเปิดดูแผล เพื่อจะห้ามเลือด สาวนิโกรมีอาการหวั่นเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้แดนเปิดดู แผลถูกยิงมาเข้าฝีข้าง เลือดยังไหลไม่หยุด แดนเลยต้องผ้าปูเตียงมาฉีก ทำผ้าผันแผลห้ามเลือดไว้ก่อน
   "จะทำยังไงดี แผลขนาดนี้ จะห้ามเลือด จะรักษายังไงดีว่ะ"
   แดนบ่นกับตัวเองเดินไปเดินมา อย่างหนักใจคิดไม่ออก ทำให้สาวนิโกรต้องขมวดคิ้วฉงนมองเขา แล้วพูดว่า
   "นายพาฉันมา โดยไม่รู้จะรักษายังไง ยังงั้นเหรอ"
   "เอ้า ก็ตอนแรกยังไม่เห็นแผลนี่ แต่แผลแบบนี้มันต้องมีหมอนะ เธออาจต้องเย็บ ถ้ากระสุนฝังใน อาจต้องผ่าตัดเลย"
   สาวนิโกรฟัง หน้าตาจะหัวเราะก็ไม่หัวเราะ จะร้องไห้ก็ไม่ร้องไห้ แล้วสุดท้ายก็หัวเราะออกมาเหมือนจะขำอะไรสักอย่าง แล้วพูดว่า
   "เกมส์นี้มันไม่มีหมอ มันมีแต่ทำยาขึ้นมารักษาตัวเอง ตอนแรกฉันนึกว่านายมียาซะอีก ถึงได้ตามนายมา"
   "ยาเหรอ ฉันไม่มีหรอก"
   "ถ้าไม่มีอีกไม่กี่ชั่วโมงฉันก็ตายแล้ว โธ่เอ้ย แล้วจะพามาทำไม"
   แดนพูดอะไรไม่ออก ยืนมองเธออย่างขุ่นใจ เพราะอุตสาห์ช่วยยังมาโดนเยาะเย้ยถากถางอีก สาวนิโกรพอเห็นหน้ามันโดนว่า จนขุ่นใจก็อดยิ้มไม่ได้ แล้วพูดว่า
   "เอางี้ ถ้านายอยากช่วย ไปหาของตามนี้ให้ฉัน และเร็วที่สุดเท่าที่นายจะเร็วได้ มันจะช่วยรักษาฉันได้"
   สาวนิโกรบอกพร้อมกดนาฬิกา แล้วเรียกแดนมาดู แดนเขาไปดู ก็เห็นหน้าจอนาฬิกา โชว์ชื่อรายการของ มาสองชนิด 1 คือผ้า 2 คือต้นสาบเสือ
   ผ้านั้นมีอยู่แล้วใช้ผ้าปูเตียงได้ แต่ต้นสาบเสือต้องออกไปหา แดนรู้จักต้นสาบเสือเลยพูดว่า
   "งั้นรออยู่นี่ ฉันจะรีบไปหามา"
   แดนบอกพร้อมคว้าธนูออกจากบ้านทันที สาวนิโกรต้องมองตามหลังแดนด้วยรอยยิ้มเหมือนเจอคนประหลาด ก่อนจะล้มตัวนอนขยับตัวให้น้อยที่สุดเพื่อไม่ให้เลือดไหล
   แดนวิ่งออกไปอย่างเร็ว เพราะตอนนั้นมันใกล้ค่ำแล้ว หากเป็นตอนปกติเวลานี้เขาจะรีบเข้าบ้านไม่ออกมาข้างนอก แต่เวลานี้มีคนรอความตายอยู่ที่บ้าน มันเลยต้องเสี่ยงออกมา และต้องหามันเอากลับไปให้ได้ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน
   ตอนนั้นแดนวิ่งแทนเดิน มุ่งไปหาบริเวณที่ต้นสาบเสื้อน่าจะมีอยู่ เขาเคยมันผ่านๆ แต่ไม่เคยได้สนใจมัน และเวลารีบร้อนแบบนี้ก็นึกไม่ออกแล้วมันอยู่ตรงไหน
   "มันอยู่ไหนหว้า จำได้เคยเห็นแถวนี้นี่หว่า"
   แดนแหวกหญ้าหาอย่างรีบร้อน เดินลุยหาไปเรื่อย แต่แทนที่จะเจอต้นสาบเสือกับเจอซอมบี้ตัวหนึ่ง ตอนนี้มันยังเดินอย่างเชื่องช้า เพราะพระอาทิตย์ยังไม่ตกดินดี แดนรีบใช้ขวานเข้าไปจามหัวมันอย่างเร็ว ตอนนั้นเขาไม่มีเวลาใช้ธนูยิง เพราะต้องรีบฆ่า ต้องรีบหา ไม่มีเวลาแม้แต่จะค้นศพซอมบี้ที่ฆ่า
   "ไม่มี ไม่มี ไม่มี มันอยู่ไหนโว้ยยย"
   แดนร้องอย่างหงุดหงิด เวลาไม่สนใจดันเจอ แต่เวลาจะใช้ดันนึกไม่ออก ตอนนั้นเขาคิดว่าถ้าร้อนใจอย่างนี้หาไม่เจอแน่ๆ มันต้องนึกให้ออกว่าเคยเห็นที่ไหน แดนตั้งสติพยายามนึก แล้วเขาก็ร้องเฮ้ยอย่างนึกได้
   "มันอยู่คนละทางนี่หว่า มันอยู่แถวไร่มัน"
   แดนอุทานขึ้น แล้วรีบหันหลังกลับ เขาวิ่งอย่างเร่งรีบเพราะกลัวไม่ทัน แต่แล้วเมื่อมาได้ครึ่งทาง พระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว ตอนนั้นเริ่มจะมืดทางก็มองไม่ถนัด ก็ดีที่เขาจำทางได้ก็เลยไม่หลง พอถึงแนวปาช่วงหนึ่งข้างทาง ผีดิบตัวหนึ่งก็โพล่มา ตอนแรกมันไม่เห็นแดน แต่เมื่อเห็นปุ๊บก็วิ่งเข้าหาทันที ตอนนั้นแดนเองก็ไม่เห็นมัน พอได้ยินเสียง มันก็วิ่งมาประชิดตัวแล้ว แดนรีบเหวี่ยงขวานฟันใส่ แต่ช้าไป ถูกมันกระโจนใส่จนล้มไปด้วยกันทั้งคู่ ขวานของแดนหลุดมือ ตัวเขากลิ้งไปสองสามตลบ แดนรีบลุกขึ้นมาตั้งตัว แต่จะไปขวาขวานนั้นไม่ทัน เพราะมันเองก็ลุกขึ้นมาและกำลังจะวิ่งเข้าหาแดน
   แดนรีบคว้าค้นธนูออกจากตัว มือถือไว้พอมันวิ่งเข้ามาก็พาดมัน คันธนูฆ่ามันไม่ได้ แต่ก็ตีสกัดมันได้ แต่ตียังไงมันก็ยังเข้ามา แดนเลยเอาคันธนูยันมันแล้วเอาขาเกี่ยวมันให้ล้ม พอมันล้มก็เหยียบยอดอกกดมันไว้กับพื้น จากนั้นก็เอาลูกธนูมาขึ้นลำยิงจอมันในระยะเผาขน
   ฉึก ทะลุหัว นิ่งสนิท แดนถึงกับกอบโล่งใจ รีบดึงลูกธนูออก แล้วไปเก็บขวาน ตอนนั้นเขาเหนื่อยจนหอบ แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีแรงและยังไหว ที่เป็นแบบนี้เพราะเป็นผลมาจากการเลเวลอัพของเขา ตอนที่สาวเชือกช่วยเนย ตอนนั้นเขาสุดขีดกำลังแล้ว แต่กลัวว่าเนยจะตกลงไปเลยไม่ยอมปล่อยเชือก ใช้แรงใจเปลี่ยนเป็นแรงฮึด สามารถฝืนขีดความสามารถของตัวเอง รั้งเชือกดึงขึ้นมาได้ มันก็เลยเลเวลอัพด้านแรงฮึด ทำให้แดนมีกำลังอึด สามารถทนความเหนื่อยความล้าได้มากกว่าเดิม
   ตอนนั้นแดนยังวิ่งต่อไปไม่หยุดจนถึงไร่มัน เขาตรงไปที่ต้นสาบเสือที่จำได้แล้วว่าอยู่ตรงไหน แล้วถอนมันมา ตอนนั้นเขาก็เห็นซอมบี้โพล่มาอีกตัวหนึ่ง มันยังไม่เห็นเขา เขาจึงนิ่งตั้งท่ารอดูเชิง แต่เมื่อเห็นอีก2ตัวหนึ่งโพล่มา แดนต้องร้องในใจว่า
   "ไอ้เหี้ย 1 ตัวพอลุ้น 3 ตัวกูไม่อยู่แล้ว"
   แล้วหันหลังวิ่งทันที ซอมบี้ทั้งสามตัวเลยได้ยินเสียงแล้วเห็นเขา เลยพากันรีบวิ่งกรูตามกันมา
   แดนวิ่งหน้าตั้ง  โดยมีซอมบี้วิ่งไล่หลังมา 3ตัว จะหันไปสู้ก็ไม่ไหว เป้าหมายเดียวคือวิ่งให้ถึงบ้านเท่านั้นเอง แล้วในที่สุดเขาก็วิ่งมาถึงหมู่บ้าน รีบตะโกนบอกให้สาวนิโกรเปิดประตูมาแต่ไกล
   สาวนิโกรได้ยินเสียง เหลือมองดูทางหน้าต่าง เห็นแดนวิ่งหน้าตื่นสุดฝีเท้ามา ก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร รีบขยับตัวไปเปิดประตูรอ แดนพอไปถึงบ้านก็รีบเข้าไปแล้วปิดประตูทันที แล้วอีกไม่กี่วิน่าทีต่อมาก็ตามมาด้วยเสียงซอมบี้ ทุบกระแทกประตูกันปึงปังๆ จนแดนต้องหันหลังพิงประตูยันไว้เพราะกลัวประตูพัง ตอนนั้นแดนทั้งหอบทั้งเหนื่อย แต่ยังยื่นส่งต้นสาบเสือให้สาวนิโกร แล้วพูดทั้งหอบๆว่า
   "ดะ..ดะ ได้แล้ว เอาไป"
   สาวนิโกรรับมา แล้วมองแดน อย่างทึ่งในสิ่งที่เขาทำ เธอรู้สึกซาบซึ้งแต่ไม่ได้แสดงออก จากนั้นเธอก็รีบเอาต้นสาบเสือกับผ้าที่ฉีกเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ มาว่างรวมกัน แล้วใช้คำสั่งจากนาฬิกา กดคำสั่งคราฟ ของพวกนั้นเป็นผ้าพันแผลห้ามเลือด มันเปลี่ยนรูปในพริบตาจนดูไม่ทัน จากต้นไม้กับผ้ากลายเป็นผ้าพันแผลแบบสำเร็จรูป แดนมองด้วยความอึ้งทึ่ง แต่ยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะถาม
   จากนั้นสาวนิโกรก็เอาผ้าพันแผลมาพันแผลตัวเอง แทนผ้าปูเตียงที่แดนพันให้ทีแรก แล้วจากนั้นเธอก็หลับตาแล้วดูเธอดีขึ้น เลือดของเธอหยุดทันทีทันใด และดูเธอจะหายเจ็บลงไปเยอะ แล้วตอนนั้นเธอก็ไปหยิบดาบซามูไรขึ้นมา แล้วมายืนจังก้าหน้าประตูตรงหน้าแดน พูดเสียงเข้มว่า
   "นายเปิดประตู ฉันจะจัดการมันเอง"
   "อะไรนะ เธอจะไหวเหรอ หายแล้วหรือไง"
   "เหอะน่า บอกให้เปิดก็เปิด"
   เธอบอกเสียงเฉียบ สีหน้าดุ จนแดนต้องกลืนน้ำลาย คิดในใจว่าเอาว่ะ ถ้าลองเธอกล้าขนาดนี้ต้องมีดีอยู่บ้างแหละ แดนเลยขยับจากที่เอาหลังพิง มาอยู่ในท่าเตรียมเปิด แล้วก็มองที่สาวนิโกร ใช้สายตาถามว่าพร้อมหรือยัง สาวนิโกร พยักหน้า แดนก็เปิดออกทันที
   ซอมบี้ทั้ง 3ตัวกรูกันเข้ามา แต่สาวนิโรกสะบัดดาบสามครั้งดูแทบไม่ทัน ส่วนบนของหัวพวกซอมบี้ตั้งแต่น่าฝากถึงแก้มก็ขาดเหมือนแตงโมถูกฝาซีกตกมากองที่พื้น ซอมบี้พวกนั้นถูกฟันทำลายส่วนสมองล้มลงไปนอนตายกันหมด แดนกลืนน้ำลายอย่างไม่อยากเชื่อ ต้องร้องเย็ดเข้ อย่างกับเจได ขึ้นในใจ
   ขณะยืนอึ้งทึ้งอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเธอพูดว่า
   "ยืนบื่ออะไรอยู่ มาช่วยกันขนมันออกไปสิ"
    แดนเลยได้สติ ช่วยเธอขนศพซอมบี้ไปวางข้างนอก ตอนนั้นแม่สาวเจไดชาวนิโกรก็ไม่ลืมค้นศพพวกมันทั้งสามตัว แล้วได้อาหารมากระป๋องหนึ่ง เธอก็เปิดมันกินทันที เหมือนหิวมานาน
   แดนปิดประตูหลังจากเธอเดินเข้ามา แล้วก็ถามในสิ่งที่สงสัยที่เห็นก่อนหน้านี้ที่เธอทำผ้าผันแผล
   "ไอ้ที่เธอทำเมื่อกี้มันคือการคราฟของใช่มั๊ย"
   "ใช่ นายไม่เคยคราฟเหรอ"
   สาวนิโกร เงยหน้าจากการกิน มองแดนถามอย่างแปลกใจ แดนส่ายหน้า ทำให้สาวนิโกรแปลกใจขึ้นหนักกว่าเดิม ถามว่า
   "แล้วธนูของนายกับขวาน นายได้มายังไง"
   แดนเลยบอกว่า
   "ก็..ฉันทำเอง"
   แดนบอกพร้อมผายมือให้ดูอุปกรณ์ในบ้าน ทั้งเตาหลอม ทั้งดินเหนียว ไม้ และเหล็กที่กองอยู่ ตอนแรกสาวนิโกรเห็นตอนเข้ามาครั้งแรก ก็ไม่รู้ว่าพวกของที่กองเกะกะอยู่ในบ้านหลังนี้ แดนเอามาทำอะไร เมื่อได้รับการบอกตอนนี้จึงค่อยเข้าใจ
   "นายทำเองจริงๆเหรอเนี่ย ฉันนึกว่านายทำจากการคราฟโดยรีซีฟเสียอีก"
   "การทำโดยรีซีฟ อย่างที่ฉันเห็นเมื่อกี้ใช่มั๊ย คือการหาอุปกรณ์มารวมกัน แล้วคราฟ แวบเสร็จเลย"
   "ใช่"
   "โอ้ว แล้วกูมานั่งเหนื่อยหลอมเหล็กทำบ้าอะไรว่ะเนี่ย "
   แดนบ่นกับตัวเอง ตบหน้าผากอย่างแทบลมจับ ตอนแรกที่เขาอ่านบันทึกเกี่ยวกับการคราฟและรีซีฟ เขานึกว่าเมื่อได้รีซีฟ(วิธีทำอุปกรณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง)มาแล้ว ต้องหาวัตถุดิบตามที่รีซีฟกำหนด แล้วทำตามวิธีของมันบอก ก็นึกว่าเหมือนวิธีการทำแบบทั่วๆไปบนโลก คือการทำมือ และคิดว่ารีซีฟเป็นแค่แผ่นบอกวิธีทำเท่านั้น เขาก็เลยไม่สนใจรีซีฟ หรือการคราฟ เพราะเขาก็รู้อะไรหลายๆอย่างที่จะทำเองได้ ก็ไม่คิดว่าการมีรีซีฟและการคราฟมันจะใช้คำสั่งแวบเดียวรวมกันเสร็จเป็นของเลย อยากกับเสกมายังไงยังงั้น
   สาวนิโกรเห็นมันบ่นและอาการของมัน แล้วอดยิ้มไม่ได้ แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าราบเรียบปกติพูดว่า
   "นายทำเองได้ก็ดี เพราะถ้ามั่วแต่นั่งรอรีซีฟ บางทีนายอาจจะไม่มีชีวิตรอดถึงตอนี้ก็ได้ เพราะรีซีฟมันไม่ได้หากันมาได้ง่ายๆ อะไรทำได้ก็ต้องทำไปก่อน ดีกว่าไปปล้นชิงของๆคนอื่น เหมือนพวกสวะที่ทำอะไรไม่เป็นและไม่อยากลำบาก"
   อันนี้แดนเห็นด้วยเต็มร้อย เพราะถูกปล้นมาสองครั้งแล้ว เลยพยักหน้ารับ และเริ่มเข้าใจโลกนี้ถ่องแท้ ว่าโจรมันเกิดขึ้นมาได้ยังไงเยอะแยะ ก็คงเพราะคนส่วนใหญ่ที่เล่นเกมส์นี้เป็นลูกคนรวยที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ หากินด้วยตัวเองไม่ได้ เลยใช้วิธีปล้นหรือหลอกลวงคนอื่นเพื่อให้ตัวเองรอด ตอนนั้นเลยนึกถึงเนยขึ้นมาอดคิดและแค้นใจไม่ได้
   ตอนนั้นสาวนิโกรแม้ดูจะหายดี แต่ก็ยังไม่เต็มร้อย ต้องการพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกายอีก กินเสร็จพูดเสร็จก็ไปนอนบนเตียง กอดดาบซามูไรหลับตาแล้วเหมือนหลับไปเลย เมื่อเธอจองเตียงไปแล้ว แดนก็ได้แต่นอนกับพื้น จนแดนหลับไปแล้ว สาวนิโกรก็ลุกขึ้นนั่งชะโงกมามองแดน เธอยิ้มเล็กก่อนจะล้มตัวนอนต่อ
   เช้าวันรุ่งขึ้นแดนตื่นก่อนสาวนิโกร เขาไปเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จ แดนก็เข้าไปดูสาวนิโกรอีกที เห็นเธอหลับอุตุอยู่ก็เลยไม่อยากปลุก หยิบธนูออกไปลองฝึกยิงนอกบ้าน ตอนนั้นสาวนิโกรตื่นแล้วเพียงแต่แกล้งหลับตอนแดนเข้ามาดู มือเธอยังแอบขยับกำดาบเตรียมพร้อม หากแดนคิดมิดีมิร้ายเพียงนิดเดียว หัวเขาหลุดแน่ แต่ก็เห็นมันเดินหยิบธนูออกไปก็เลยเบาใจ คิดว่าผู้ชายคนนี้น่าจะไว้ใจได้ในระดับหนึ่ง
   ที่ด้านนอกแดนลองซ้อมเป้ากับผนังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามฝากถนน โดยการไปขีดผนังไม้เป็นรูปเป้าวงกลม แล้วมาซ้อมยิง เขายิงไปหลายรอบแต่เรียกว่าหวยสิ้นดี การยิงธนูไม่ได้ยิงกันง่ายๆ โดยเฉพาะถ้าต้องการให้แม่น โดยการยิงเข้าเป้าเล็กๆ ในระยะ 10 เมตรขึ้นไป แดน ยิงไป 10ดอก เข้าเป้าแค่ 2 ตอนนั้นแดนเซ็งจิต คิดว่าความแม่นแค่นี้อย่าได้คิดไปลุยกับซอมบี้ด้วยธนูเด็ดขาด เพราะมันไม่เหมือนการล่าสัตว์ ล่าสัตว์ยิงพลาดสัตว์มันก็แค่หนี แต่ซอมบี้มันเดินเข้าหา เพราะฉะนั้นโอกาสตายสูงมาก
   ตอนนั้นได้ยินเสียงสาวนิโกรดังมาจากข้างหลัง พูดว่า
   "นายไม่มีพรสวรรค์หรอก หาปืนใช้แทนธนูดีกว่า"
   แดนต้องเบ้หน้าโดยไม่หันไป เดินไปเก็บธนูทั้ง 10 ดอกมาใหม่แล้วมายิงอีกรอบ คราวนี้ห่วยกว่าเดิม เข้าเป้าดอกเดียว ความสเถียรในฝีมือไม่มีเอาซะเลย
   สาวนิโกรต้องถอนหายใจส่ายหัว พูดว่า
   "ฉันบอกแล้ว นายไม่มีพรสวรรค์และมันมันยิงยาก นายเปลี่ยนไปใช้ปืนจะดีกว่า"
   "แล้วมันมีไหมละปืนหนะ มันหาได้ง่ายๆหรือไง"
   แดนต้องหันไปพูดด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์เสีย ที่สาวนิโกรมายืนถากถางวิจารณ์เขาอยู่ได้ สาวนิโกรกับไม่โกรธ เอามือล้วงไปที่เสื้อแจ็คเก็ตของเธอ แล้วโยนปืน 11 มม มาให้ 1กระบอก
   แดนมองปืนที่ตกลงที่เท้า พร้อมกับสลับมองหน้าเธอ อย่างงงสงสัย แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรสาวนิโกรก็บอกว่า
   "ฉันเจอมัน กับไอ้ผีดิบ3 ตัวเมื่อคืน มันมีกระสุนอยู่แปดลูก นายก็ใช้มันเมื่อคราวจำเป็นก็แล้วกัน"
   พูดเสร็จเธอก็ขยับเหมือนกำลังจะจากไป แดนต้องรีบพูดว่า
   "เธอจะไปแล้วเหรอ แล้วเธอไม่ใช้ปืนหรือไง"
   สาวนิโกรกลับพูดโดยไม่หันหลังกลับ ว่า
   "ฉันคิดว่านายจำเป็นต้องใช้มันมากกว่า แล้วอย่าตายหละ ถ้ามีโอกาสเราอาจจะได้เจอกัน"
   "เดี๋ยวๆ เธอ ชื่ออะไร"
   "โซ"
    "โซ ฉันชื่อแดน .....  ขอบใจสำหรับปืน"
   แดนตะโกนบอก เมื่อเธอเริ่มเดินห่างไปไกล ดูท่าเธอจะไม่รั้งอยู่กับเขาแน่ๆ แดนจึงใช้สายตาส่งเธอจนเธอเดินหายไปลับตา เมื่อเธอจากไปแล้วแดนจึงเก็บปืนขึ้นมาดู แล้วก็ยิ้มอย่างดีใจ ถ้ามีอาวุธที่มีอนุภาพอย่างปืน มันก็ทำให้เขาอุ่นใจขึ้นเยอะ

[songsak]

ขอบคุณครับ นึกว่าจะได้เพื่อนร่วมทางคนใหม่ซะแล้ว

[tadds]

น่าติดตามมากคาบ ขอบคุณคาบ   

[cd13579]

สนุกอะ แต่งดีมากก นี้เรื่องแรกอะเปล่าครับ ว่างๆไปไล่เก็บคำผิดนิดนึงก็ดีครับ เท่าที่อ่านมาก่อนเห็น ฝีข้าง=สีข้าง ปึ้กบัว(ตอนตั้มกันในห้องน้ำ)=ฝักบัว เขียนดีมากแล้วครับเป็นกำลังใจให้

[Matsudaira777]

สนุกดีครับ เดินเรื่องได้น่าสนใจดี เป็นกำลังใจให้นะครับ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะ

[akkarak]

สุดยอดเลยเรื่องนี้ สนุกมากครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ผลงานดีๆ   
ขอบคุณครับ

[phozis]

ขอบคุณครับขอตอนใหม่เร็วๆด้วยนะครับ 

[biggiggog]

ไอ้ตี๋ของเราดูมีความเป็นคนเยอะหน่อย  ดีครับ

ขอบคุณมากๆครับ

[xonly-1092]

thank you

[wilunx]

เนื้อเรื่องกำลังสนุก
น่าลุ้นว่าต่อไปจะเป็นยังไง
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
ขอบคุณมากครับ

[may_290607908]

รออ่านตอนต่อไปครับอ่านแล้วติดสนุกมากครับ

[koboy]

ติดตามครับ ขอบคุณมาก

[yu_ei]

  สู้ต่อไปนะเนื้อเรื่องกำลังเข้าเขียนได้อีกกว้างเลยครับ

ขอบคุณมากๆครับ

[pre123]

โซ คือโซดาอะเปล่าครับ ขอบคุณมากครับ

[sthanya]

ถ้าเข้าไปปล้ำโซ คงหัวขาดเพราะดาบซามูไร ขอบคุณครับ