ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_saradio

Survival Online ผจญโลกซอมบี้ ตอนที่ 8

เริ่มโดย saradio, ตุลาคม 18, 2016, 03:30:25 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

saradio



   เนย หลังจากล็อกอินเข้าเกมส์ ก็ไปตามที่นัดหมายไว้กับไทเกอร์ พ่อค้าไอเทมตัวยง เพื่อทำการซื้อขายไอเทม เนยหาจุดนัดหมายไปเจอกับไทเกอร์ได้ไม่อยาก เพราะเธอมีแผนที่ และเดินไปตามแผนที่นั้น ตามจุดที่ไทเกอร์นัดไว้
   ไทเกอร์ ในเกมส์เป็นชายฝรั่งรูปร่างใหญ่ หน้าตาโหดและน่าเกรงขาม ตัวมันมีร่องรอยแผลเป็นอยู่เต็มไปหมด บ่งบอกถึงประสบการณ์ที่โชกโชน ว่าผ่านมามากเพียงใด โดยเฉพาะข้อมือขวาของมันที่ขาดด้วน จนต้องใส่เหล็กครอบทำเป็นที่ติดอาวุธแทนมือปลอม
   ตอนนั้นมันขับรถปิ๊กอัพกระยะสีแดงไปพร้อมกับสมุนอีก 4 คน โดยนัดไว้ที่บ้านกลางทุ่งหลังหนึ่ง ใกล้หลักถนนที่ 8
   สมุนทั้ง 4 คน เป็นชายสองหญิงสอง สมุนที่เป็นหญิงของไทเกอร์ ออกจะดูเตะตาสักหน่อย เพราะพวกเธอแต่งหน้าแต่งตัวเหมือนพวกพังค์กี้ออกแนวแฟนตาซีหลุดโลก ที่ดูแสบโหดปนความเซ็กซี่ อย่างกับพวกเธอหลุดมาจากพวกงานคอสเพลย์ แต่พวกผู้ชายนั่นกลับแต่งตัวธรรมดา ดูเป็นนักรบทั่วๆไป ที่ใส่เสื้อเกราะกันกระสุน และถือปืน เอ็ม16
   เมื่อไปถึงสมุนของมันที่เป็นชายจัดการเข้าเคลียร์พื้นที่โดยรอบ โดยออกตรวจตรารัศมีนอกบ้าน ส่วนไทเกอร์และสมุนสาวพังค์ ตรงเข้าไปเคลียร์ในบ้าน
   ประตูบ้านหลังนี้ล็อก ไทเกอร์จึงจัดการถีบพังประตูเข้าไป ตัวมันใหญ่แรงถีบหนัก เพียงครั้งเดียวก็พังประตูออกทำกลอนประตูพัง
   ตอนนั้นมีซอมบี้อยู่ข้างในบ้าน 2 ตัว หันมาตามเสียงกระแทกประตู แล้วจากนั้นมันก็เดินเข้าหาผู้มาเยือน 
   1 ใน 2 สาวพังค์ที่ติดตามไทเกอร์คนหนึ่ง ก็เขยิบขึ้นหน้ามา เธอเป็นสาวฝรั่งผมสีทอง และทาปากแดงเข้ม เธอมองไปที่ซอมบี้ แล้วชักปืนสั้นคู่ที่เหน็บเอวเธอทั้งสองข้างขึ้นมาอย่างคาวบอย จากนั้นก็ลั่นไก
   ปัง! ปัง!
   เสียงดังขึ้นซ้อนกัน เธอยิงข้างละหนึ่งนัด ส่งกระสุนเจาะทะลุหัวซอมบี้ 2 ตัวในบ้านล้มลงไปนอนนิ่งกับพื้น แล้วไม่นานก็ตามมาด้วยเสียงปืน เอ็ม16 ที่จัดการซอมบี้ที่ด้านนอกดังขึ้นตามมาอีก 2-3 นัด 
   เพียงไม่กี่นาทีพื้นที่นั้นก็กลายเป็นพื้นที่ปลอดภัย เหมาะสำหรับหารนัดพบทำตามข้อตกลง
   ไม่นานนักเนยก็มาถึงที่นัดพบ เธอใช้ผ้าโพกหน้าและศรีษะโพล่มาแต่ลูกตา เพื่อไม่ให้ใครเห็นหน้าเธอ ก่อนจะเข้าไป เธอส่งเสียงเป็นรหัสที่ตกลงกันเอาไว้ให้คนที่เฝ้าประตูได้ยินก่อน จากนั้นค่อยโพล่ตัวออกมาให้เห็น
   ชายสองคนที่เฝ้าหน้าประตู ได้ยินเสียง แล้วเห็นตัวเธอ ก็ยกปืนประทับบ่าเล็งที่เธอ ก่อนตะโกนถามไปว่า
   "เธอคือเนยใช่มั๊ย"
   เนย ชูสองมือ และพยักหน้า แล้วเดินเข้าหา ทั้งสองคนจึงพาเธอเข้าไปพบไทเกอร์ในบ้าน
   ไทเกอร์ใช้พื้นที่ห้องรับแขก เป็นที่เจรจา มันนั่งอยู่บนโซฟาตัวหนึ่งโดยมีสองสาวพังค์นั่งอิงแอบคลอเคลีย
   เนยเมื่อเข้าไปถึง ไทเกอร์ก็ลุกขึ้นเชิญให้นั่ง
   "จะค้าขายกันทั้งที เธอไม่คิดจะเปิดหน้าให้เห็นกันหน่อยหรือไง"
   ไทเกอร์พูดหยอก เพราะดูจากหุ่นของเธอท่าทางจะสวยไม่ใช่เล่น
   "ไม่จำเป็น"
   เนยตอบสั้นๆ ไทเกอร์จึงมองเธออย่างมันไส้ในความปากกล้าของเธอ ระหว่างจ้องตากัน ชั่วขณะขยับกระพริบตานั้น ไทเกอร์ก็ปราดมือซ้ายออกคว้าผ้าคลุมหัวของเนยหลุดติดมือไป โดยที่เนยป้องกันไม่ทัน ไทเกอร์ทิ้งผ้าคลุมลงพื้นใช้ตีนเหยียบไว้ แล้วแสยะยิ้มพูดว่า
   "จำไว้ว่าฉันคือไทเกอร์ จะไม่ค้าขายกับคนที่ไม่เห็นหน้าค่าตา.."
    มันพูดแค่นั้นก็ต้องสะดุด จุ๊ ปาก เมื่อเห็นหน้าของเนยชัดเจน
   "จุ๊ จุ๊ จุ๊ เธอนี่ สร้างร่างอวตารออกมาได้สวยใช่เล่นเลยนะ แถมรูปร่างก็ อื้มหืม ..น่าอึ๊บเสียด้วย"
   ไทเกอร์บอกพร้อมใช้สายตาสำรวจรูปร่างหน้าตาของเธอที่อยู่ตรงหน้าอย่างถูกใจ เพราะมันมีงานอดิเรกอยู่อย่าง คือการสะสมหญิงสาวที่สร้างร่างอวตารออกมาได้น่าหม่ำ เพื่อพาพวกเธอไปเสวยสุขในฮาเร็มของมัน
   "ตกลงนายจะซื่อแผนที่ฉันหรือเปล่า"
   เนยบอกอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ถูกสายตามันลวนลาม
   "ซื้อสิซื้อ ไหนละ แผนที่"
   เนยล้วงแผนที่ออกจากเสื้อ มาถือไว้ในมือ ไทเกอร์ก็ยืนมือออกจะไปรับ แต่เนยกลับไม่ได้ส่งให้ พูดว่า
   "โอนเงินก่อน"
   คำพูดนี้ถึงกับทำ ไทเกอร์ยิ้มหัวเราะ แล้วพูดอย่างสั่งสอนว่า
   "นังนู๋ ฉันเล่นเกมส์นี้ ตั้งแต่มันเปิดใหม่ๆ เมื่อ 6 เดือนที่แล้ว ถ้านับเวลาในนี้ ฉันอยู่มาแล้วเกือบห้าปี เป็นจ้าวแรกที่ค้าไอเทมในประเทศไทย ใครๆก็รู้ว่า ไทเกอร์เชื่อถือได้เสมอ เพราะฉะนั้นถ้าฉันยังไม่ได้ของเงินก็จะไม่ไป เข้าใจ๋"
   ไทเกอร์ เอียงคออย่างยียวนพร้อมเอื้อมมือไปขอแผนที่ ทำให้เนยต้องส่งแผนที่ให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไทเกอร์รับมาแล้วยิ้มอย่างผู้มีอำนาจเหนือกว่า ก่อนพูดว่า
   "ก็แค่เนี่ย เอาหละบอกเลขเติมเวลาของเธอมา ฉันจะได้จัดการให้"
   เนยจึงบอกเลขเติมเวลาออนไลน์ของเธอให้ไทเกอร์ ไทเกอร์จึงจัดการจ่ายค่าแผนที่ของเนย ผ่านทางช่องทางนี้ โดยการซื้อเวลาออนไลน์เพิ่มให้เนย ช่องทางนี้เป็นช่องทางที่เปิดให้สำหรับผู้เล่นที่เวลาออนไลน์ใกล้จะหมดแต่ยังติดพันอยู่ในเกมส์ หากต้องการเติมเวลาออนไลน์เพื่อเล่นต่อก็สามารถซื้อเวลาได้โดยการใช้นาฬิกาโอนเงินจากบัญชีธนาคารที่ผูกไว้ซื้อเวลาได้โดยไม่ต้องออกจากเกมส์ และสามารถซื้อให้เพื่อนได้อีกด้วย
   แต่ตอนนี้ มันถูกกลุ่มคนหัวใสเอามาใช้ในการแลกเปลี่ยนซื้อขายไอเทมแทน โดยการใช้เวลาออนไลน์แลกเปลี่ยนกับไอเทมแทน เพราะเวลาออนไลน์สามารถเอาไปแลกกลับคืนเป็นเงินได้ หากต้องการ
   2แสน5หมื่นบาท ชั่วโมงออนไลน์ชั่วโมงละสองพัน ก็เท่ากับ 125 ชั่วโมง เนยเมื่อเช็คดูเวลาชั่วโมงออนไลน์ของตัวเองเพิ่มขึ้นเป็นไปตามที่ตกลงไว้ ก็เผยยิ้มขึ้นอย่างเบาใจ และต้องคิดว่า ถึงไทเกอร์จะเป็นคนหยาบโลน และโหดดุ แต่เรื่องซื้อขายไอเทม มันคำไหนคำนั้น และทำอย่างตรงไปตรงมา ถึงว่ามันถึงได้รับการยอมรับ ว่าเป็นพ่อค้าไอเทมอันดับหนึ่ง ในโซนนี้
   ตอนนั้นสาวพังค์กี้อีกคนหนึ่งของไทเกอร์ที่ย้อมผมแดง ก็หยิบกระเป๋ามาวางบนโต๊ะ แล้วเปิดออก หยิบปืนกลเบา รุ่น HK-mp7 ออกมาหนึ่งกระบอก พร้อมกล่องกระสุน 200นัด เลื่อนมาให้ข้างหน้าเนย
   เพื่อความรอบครอบ เนยจึงหยิบขึ้นมาตรวจทดสอบกลไกของมันว่ายังใช้งานได้ดีอยู่หรือเปล่า เมื่อพบว่ายังดีอยู่ ก็จัดการบรรจุกระสุนใส่แม็กแล้วประกบเข้ากับตัวปืน ดึงสลักขึ้นลำ แล้วล็อกเซฟตี้ จากนั้นก็เอาคล้องสะพายไว้กับบ่า ท่าทางการจับปืนของเธอดูมืออาชีพและคุ้นเคยกับปืนอย่างมาก แม้แต่การตรวจสอบปืนและการบรรจุกระสุนลงแม็ก ก็ยังทำได้อย่างว่องไว ไทเกอร์เห็นแล้วยังอดทึ่งไม่ได้ ต้องหลุดปากถามว่า
   "ตัวจริง เธอเป็นตำรวจหรือป่าว"
   เนยไม่ตอบ แต่ยักคิ้วยิ้มมุมปากอย่างมีนัยยะ เหมือนให้ไปคิดเอาเอง ตอนนั้นเนยได้ของครบตามที่ตกลงแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อ เธอพูดว่า ขอบใจนะ แล้วทำท่าจะไป
   แต่ไทเกอร์กลับทัดทานว่า
   "เดี๋ยว ฉันมีข้อเสนอ อีกอย่าง เธอสนใจมั๊ย"
   คำพูดของไทเกอร์ทำให้เนยชะงัก และหันกลับมา
   "อะไร"
   "จะว่าไง ถ้าฉันจะชวนเธอมาอยู่ด้วย"
   "เป็นลูกน้องนายนะเหรอ"
   "ป่าว..มาเป็นเมียฉันอีกคน บอกตามตรงว่าฉันชอบร่างอวตารของเธอจริงๆ มันถูกใจฉันมาก เห็นแล้วเงี่ยน ก็ว่าได้เลย"
   เนยนิ่งอึ้งไปนิดหนึ่ง จากนั้นก็มองไปยังสองสาวพังค์กี้ที่นั่งด้วยท่ายั่วยวนประกบแนบข้างไทเกอร์ มองเธอด้วยสายตาเชิญชวน เนยต้องแสยะหน้าแทนคำตอบ บอกว่า
   "ไม่ ดีกว่า"
   เธอตอบสั้นๆ แต่ไทเกอร์ยังไม่ยอม ยังกล่อมเธอว่า
   "ไม่เอาน่า..มันเป็นแค่เกมส์ เธอไม่ได้เสียหายอะไรจริงๆสักหน่อย เราแค่มาหาความสุขกัน ฉันมีที่พักที่ปลอดภัย และมีทั้งเหล้า ทั้งยาให้เล่น เธอจะได้สนุกสุดเหวี่ยงกับมัน และที่สำคัญ..ฉันเย็ดเก่งด้วย หรือเธอไม่ชอบเซ็กส์"
   ไทเกอร์ไม่พูดเปล่า มันรูดซิบ ล้วงเอาควยดุ้นยาวใหญ่ออกมาสาวโชว์ เนยมองมันอย่างคิดไม่ถึงว่ามันจะไม่อายฟ้าอายดินขนาดนี้ ตอนนั้นเธอเลยตัดสินใจก้าวเข้าไปหามันตรงหน้าแล้วพูดช้าๆชัดๆว่า
   "ฉันชอบเซ็กส์นะ แต่ฉันไม่ชอบนาย เก็บควยของนายไว้เหอะ ฉันเคยเจอที่เด็ดกว่านี้มาแล้ว"
   เธอพูดเสร็จก็ยิ้มอย่างดูแคลน แล้วสะบัดตัวเดินไปทางประตู ไทเกอร์ไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด เธออาจจะพูดยั่วมันก็ได้ มันเลยไม่โกรธแต่มันกลับหัวเราะเหมือนยิ่งถูกใจ บอกไล่หลังเธอมาว่า
   "ถ้าเธอเปลี่ยนใจละก็ กลับมาหาฉันได้ทุกเมื่อ ฉันจะรอ ..อ้อ.แล้วอย่าทำตัวนี้ของเธอตายหละ เพราะเธอจะสร้างใหม่ ให้รูปร่างหน้าตาเหมือนตัวนี้ไม่ได้อีกแล้ว ถึงตอนนั้นเธอกลับมาหาฉันในร่างใหม่ ฉันอาจจะไม่ถูกใจเธอเหมือนตัวนี้ก็ได้"
   เนยหันมาชูนิ้วกลางให้แทนคำตอบ แล้วเดินออกนอกประตูไปโดยไม่หันกลับมาอีก เมื่อเธอออกมาได้ระยะทางหนึ่งแล้วก็มุ่งหน้าไปตามแผนของเธอที่คิดไว้ เธอเอาสมุดเล่มหนึ่งมากางออก ซึ่งแต่ก่อนมันเคยเป็นสมุดเปล่า แต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยรูปวาดแผนที่จากปากกาที่เนยลอกมาจากแผนที่แท็บเล็ต เธอเสียเวลาอยู่หลายวันกว่าจะลอกแผนที่ทั้งหมดจากแท็บเล็ตลงมาในสมุดเล่นนี้ ถึงมันจะไม่ละเอียดและดีเท่า แต่มันก็พอใช้กำหนดเส้นทางได้เหมือนแผนที่โดยทั่วไป
   เนยนั้นถึงไม่ใช่ตำรวจแต่ก็มีทักษะของตำรวจติดตัวมา เพราะเธอคือลูกสาวของตำรวจ และพ่อของเธอเป็นถึงหัวหน้าชุดหน่วยจู่โจมพิเศษ ทำให้เธอคลุกคลีกับตำรวจมาตั้งแต่เด็ก และถูกสอนให้ยิงปืนตั้งแต่อายุ 12ขวบ เพราะพ่อเธอหวังให้เนยเป็นตำรวจเหมือนกับเขา
   แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องเลือก เนยกลับไม่ชอบการเป็นตำรวจ เพราะไม่ชอบกฎระเบียบราชการ เธออยากใช้ชีวิตอิสระมากกว่า ทำให้เธอทะเลาะกับพ่อ และออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง โดยทำธุรกิจของเธอเล็กๆ ด้วยการขายของผ่านเน็ตเลี้ยงตัว เธอขายทุกอย่างตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบก็ว่าได้ แต่ที่ทำรายได้ให้เธอเป็นกอบเป็นกำคือครีมนวดนม เพราะเธอลงทุนเป็นพรีเซ็นเตอร์รีวิวมันด้วยตัวเอง แม้ตอนนั้น เห็นแต่นมไม่เห็นหน้า ยังพายอดวิวถล่ม ยอดไลค์กระจาย ครีมนวดนมของเธอจึงขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ทำรายได้ให้เธอหลายแสนบาทต่อเดือน
   แต่ที่เธอสนใจมาเล่นเกมส์นี้ ก็เพราะว่า เธอกำลังมองหาธุรกิจใหม่ เมื่อรู้มาว่า การค้าขายไอเทมในเกมส์นี้ สามารถสร้างรายได้อย่างมหาศาล เธอจึงลงทุนซื้อไอดี แล้วลองเล่นดู เพราะเธอเองก็เป็นนักเล่นเกมส์ออนไลน์ตัวยงคนหนึ่งเหมือนกัน และคิดว่าตัวเองก็สามารถทำได้ ปรากฏว่ามันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิด เธอเล่นได้หนึ่งอาทิตย์ หมดเงินค่าเล่นไปเป็นแสน แถมค่าไอดีอีกล้านกว่าบาท ก็ยังตั้งหลักตั้งตัวอะไรไม่ได้ จนเริ่มจะหมุนเงินไม่ทัน เล่าๆว่าจะเลิก ขายไอดีทิ้งไปแล้ว แต่ก็โชคดีที่ได้แผนที่ของแดน เอามาขายช่วยต่ออายุไว้ได้ ทำให้เธอพอจะมีลุ้นในเส้นทางนี้ต่อ
   ตอนนั้นเนยมีปืนกลเบา พร้อมกระสุน 9มม อีก 200 นัด มันทำให้เธอเหมือนเสือที่กำลังจะเติบโตและมีเขี้ยวเล็บพร้อมที่จะขย้ำเหยื่อ เพราะเธอใช้ปืนได้ชำนาญและยิงได้แม่นมาก ซึ่งเธอจะใช้มันเป็นทุนในการใช้มันไปปล้นคนอื่นๆ เพื่อหาไอเทมมาขายต่อ
   แต่ก่อนอื่นเธอต้องไปล้างแค้นคนๆหนึ่งก่อน นั้นคือไอ้เจ ผู้ชายหน้าหล่อ ที่ทิ้งเธอเอาตัวรอดไปอย่างหน้าด้านๆ เพราะเนยถือคติเดียวกับโจโฉ ที่ว่า เธอยอมทรยศต่อคนทั้งโลก แต่จะไม่ยอมให้ใครทรยศเธอ เธอรู้ว่ามันชอบป้วนเปี้ยนอยู่แถวไหน และเธอมีแผนที่ เธอจะตามหามันได้ไม่อยาก
                ***
   ณ ด่านฟ้าของปั้มน้ำมัน แดนกับเฟย์มาเจอกันอีกครั้ง หลังจากทั้งคู่ล็อกเอ้าท์ออกไปพัก แม้ข้างนอกจะผ่านไปแค่ 2 ชั่วโมง แต่ในเกมส์ผ่านไปแล้วถึง 20ชั่วโมงจนจะเป็นเช้าวันใหม่ของอีกวัน ทั้งคู่จึงมานั่งคุยหยอกเย้ากระหนุงกระหนิงรอฟ้าสาง
   "แดน แล้วเราจะไปที่ไหนต่อ"
   เฟย์ถามขณะนั่งอยู่บนตักในอ้อมกอดของแดน นึกถามขึ้นมาเพราะอยากรู้ แดนกลับทำท่าขี้เกลียด พูดเย้าว่า
   "ชักไม่อยากไปไหนแล้ว อยู่อย่างนี้ไปเตลอดก็ดีนะ"
   มันบอกพร้อมหอมเฟย์ฟอดใหญ่ มือไม้เลื้อยลูบคลำไปทั่ว
   "อ่าว ก็ไหนแดนบอกที่นี่อยู่นานไม่ได้ไง มันอันตราย"
   เฟย์พูดซื่อๆ อย่างไม่เข้าใจมุกเย้าของแดน แดนต้องนึกขำ พูดว่า
   "มันก็ใช่..แต่หมายถึงว่านั่งกอดกันแบบนี้มันมีความสุขดีจนไม่อยากไปไหน ไอ้ไปมันต้องไปอยู่แล้วแหละ"
   เฟย์ถึงค่อยเข้าใจ เลยยิ้มอายหน้าแดง แล้วขย่มกระแทกตัวอิงใส่แดนแก้เขิน ไม่นานท้องฟ้าก็ส่งแสงสว่าง แดนจึงขยับตัวเตรียมจะไปต่อทำให้เฟย์ต้องลุกตามขึ้นมาด้วย แดนหันไปบอกเฟย์ว่า
   "เราจะมุ่งไปทิศเหนือ แล้วหาสถานที่ปลอดภัย รออยู่จนกว่าพี่ชิตชัยจะมาเจอ"
   แดนได้คุยกับพี่ชิตชัยแล้ว แล้วได้บอกตำแหน่งตัวเองว่าอยู่ที่เมืองเซ้าท์เคนทาวน์ แต่เมืองที่แดนอยู่ มันอยู่ห่างจากพี่ชิตชัยมาก หากจะรอพี่ชิตชัยมาถึงมันต้องใช้เวลานานเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นเขาต้องมีที่พักที่ดีปลอดภัยและมีอาหารเพียงพอ แดนจึงคิดว่าตลอดการหาที่ที่ปลอดภัยนั้นจะมุ่งขึ้นเหนือไปเรื่อยๆ เพื่อร่นระยะทางจากพี่ชิตชัยถึงตัวเขาให้สั้นลง
   เมื่อทั้งคู่เตรียมพร้อมแล้วก็ลงจากหลังคาปั้ม ตอนนั้นก็ยังมีซอมบี้โพล่มาให้เห็น ตอนแดนกำลังไต่บันใดลงไป แต่เฟย์ที่ยืนอยู่ข้างบนรอลงตามมาที่หลัง ก็ยิงธนูจัดการฆ่ามันก่อน จากนั้นเธอก็ไต่บันไดลงตามแดนลงไป แล้วไม่ลืมที่จะเก็บลูกธนูที่ปักหัวซอมบี้ตัวนั้นกลับคืนมาด้วย ตอนนั้นเธอเริ่มดูเป็นพวก survivor ขึ้นบางแล้ว ดูเธอมีความมั่นใจและความกล้าที่มากขึ้น
   แดนกับเฟย์ มุ่งหน้าไปตามถนนขึ้นทางเหนือ ระหว่างเดินไปด้วยกัน ในตอนนั้นกลับได้ยินเสียงรถยนต์และเสียงปืนยิงกันหูดับตับไหม้อย่างกับเกิดสงคราม ทั้งสองชะงักสดับฟังเสียง เหมือนมันเกิดอยู่ข้างหน้าและยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะมองไม่เห็น เนื่องจากพวกเขาอยู่บนทางที่เป็นพื้นที่แอ่งกระทะ ถูกเนินลูกข้างหน้าบังอยู่
   แดนจึงพาเฟย์ลงไหล่ทางออกจากถนน แล้วเดินลัดเลาะไปตามป่าข้างทางขึ้นไปดูว่า ข้างหน้ามันเกิดอะไร
    เมื่อไปถึง ภาพที่เห็นเบื้องหน้า คือรถปิ๊กอัพคันสีแดงจอดขวางถนนในสภาพถูกยิงจนพรุน ข้างตัวรถพบศพชายสองคนนอนเป็นศพแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น นอกนั้นก็ไม่เห็นใคร แต่ในราวป่ารอบๆบริเวณ ยังมีเสียงปืนดังขึ้นเป็นระยะ เหมือนสงครามยังไม่สิ้นสุด และยังคงมีการตามไล่ยิงกันอยู่
   แดนจึงบอกเฟย์ว่า
   "สงสัยจะไม่ปลอดภัย เรารีบไปจากที่นี่ดีกว่า หากเรายังยู่แถวนี้ดีไม่ดีจะโดนลูกหลงหรือติดรากแหไปด้วย"
   เฟย์พยักหน้าเห็นด้วย แล้วถามว่า
   "พวกนั้นเขายิงกันทำไม"
   "ไม่รู้สิ แต่ทางทีดีอย่ารู้ดีกว่า มันไม่ใช่เรื่องของเรา"
   แดนบอกและเดินนำหน้าเปลี่ยนเส้นทางไป ตอนนั้นไม่ใช่มีแต่แดนที่ตามเสียงปืนมา ผีดิบในระแวกนั้นที่ได้ยินเสียงปืนก็ตามมาเหมือนกัน ขณะแดนกำลังจะออกจากพื้นที่นั้น ก็เจอพวกมันเดินสวนหน้ากันสองสามตัว เฟย์จึงง้างธนูจะยิงใส่ฆ่ามันเปิดทาง และรีบพากันออกจากพื้นที่นั้น เพราะดูแล้วผีดิบกำลังจะมาบริเวณนี้จากทุกทิศทาง
   แดนพาเฟย์เดินตัดเข้าป่าอีกครั้ง และกำหนดทิศจะอ้อมถนนช่วงนี้ไปตัดไปโพล่อีกช่วงหนึ่ง ซึ่งใช้ระยะทางเกือบ 10 กิโล ระหว่างนั้นไม่ค่อยมีผีดิบมาให้เห็นอีกแล้ว คงจะเดินตามเสียงปืนไปกันหมด
   สักพักแดนเอาแผนที่มากางออก แล้วมองดูภูมิประเทศโดยรอบ เพื่อวิเคราะห์ว่าตัวเองอยู่ตำแหน่งตรงไหน   ของแผนที่ แผนที่กระดาษแบบนี้คงต้องอาศัยความชำนาญด้านทิศทาง และความจำเส้นทางภูมิประเทศรอบข้าง ถึงจะพอกำหนดจุดที่ตัวเองอยู่ได้ มันไม่เหมือนแผนที่ gps ที่กดปุ๊บก็แสดงตำแหน่งออกมาให้เห็นเลย ดังนั้นแผนที่กระดาษจึงไม่เป็นที่นิยม เพราะหลายคนใช้งานมันไม่เป็น และหาทิศไม่ได้
   แต่แดนผู้ถูกกรอกด้วยหนังสารคดีเอาตัวรอดมาตั้งแต่เด็ก ถึงไม่ตั้งใจดูตั้งใจฟังมันก็เข้าหัวของมันมาเอง ทำให้การหาตำแหน่งบนแผนที่กระดาษของเขาทำได้ไม่อยาก หลังจากรู้ตำแหน่งก็หาทิศที่จะไป ตามที่กำหนดจุดไว้นั้นเอง
   ตอนนั้น เขาเห็นบนแผนที่ใกล้จุดที่เขาอยู่ มีสัญลักษณ์รูปบ้านอยู่ใกล้ๆ คิดว่า หากไม่เป็นหมูบ้านก็ต้องเป็นบ้านคน แม้มันอยู่นอกเส้นทางที่เขาจะไป เขาก็อาจจะต้องแวะไปพักที่นั้นก่อน เพราะเส้นทางข้างหน้าไม่มีที่เหมาะสมกว่านี้อีกแล้ว
   "นี่เราจะหาที่พักกันแล้วเหรอ"
   เฟย์ถามอย่างสงสัย เมื่อแดนชี้ให้ดูและบอกจุดหมายที่จะไป
   "ใช่"
   "แต่นี่เพิ่งเลยเที่ยงมาหน่อยเดียวเองนะ เรายังไปต่อกันได้อีกตั้งไกล"
   "ถ้าเดินต่อ ฉันกลัวมันจะมืดก่อนที่จะเจอที่ที่ปลอดภัยพอพักค้างคืนได้แล้วเราจะลำบาก แต่ถ้าเราไปพักที่หมู่บ้านนั้นก่อน วันรุ่งขึ้นเราก็สามารถเดินทางไปถึงเมืองก่อนทันมืด...และอีกอย่างที่นั้นอาจเป็นที่ที่ดีพอให้เราแวะจึ๊กกระดึ๋ยกันก่อนก็ได้"
   ประโยคหลัง แดนเย้าเฟย์อย่างกรุ่มกริ่มบอกนัยยะ และแย้มยิ้มไม่หุบ
   "อะไรคือจึ๊กกระดึ๋ย"
   เฟย์ถามสีหน้างงๆ อย่างไม่เข้าใจคำว่าจึ๊กกระดึ๋ย
   "เอ้า.."
   แดนร้องพูดไม่ออก มองเธอแล้วยิ้มหัวเราะเบาๆ อย่างเวทนาในความไร้เดียงสาของเธอที่ไม่ทันมุก
   "อะไรหล้า ก็แค่ถามว่าอะไรคือจึ๊กกระดึ๋ย ทำไมต้องมองแล้วหัวเราะด้วย"
   เฟย์หน้างอ ที่ถูกมองและหัวเราะด้วยสายตาแบบนั้น เพราะรู้สึกเธอโง่และไม่รู้อะไรจนกลายเป็นตัวตลก
   แทนคำตอบแดนไปยืนตรงหน้าเธอมองตาแล้วยิ้มให้ จากนั้นก็ไปกระซิบที่ข้างหูว่า
   "นี่ไง จึ๊กกระดึ๋ย"
   พร้อมกับพูดแดนเอามือกุมลูบเนินสงวนตรงหว่างขาเฟย์แล้วกระดกนิ้วกลางสะกิดกดหีเธอทีหนึ่ง เฟย์สะดุ้งเสียวเล็กน้อย และรู้ความหมายขึ้นมาทันที เธอขนลุกขึ้นมาเมื่อนึกถึงและอายจนหน้าแดง กัดริมฝีปากข่มความอาย กึ่งยิ้มกึ่งงอน ก่อนแย้มยิ้มด่าว่า บ้า เบาๆ
   "ว่าฉันบ้าเหรอ แหมวันก่อนยังขอให้สอนอยู่เลย พอรู้แล้ว ได้เค้าแล้ว ก็เล่นตัว อ่ะโธ่"
   แดนยังเย้าต่อ พร้อมทำเสียงสีหน้าตัดพ้อ เฟย์กลับคิดว่าแดนเคืองจริง รีบพูดไม่ทันได้คิดว่า
   "ก็..ไม่ได้เล่นตัวซักหน่อย...ก็แค่ไม่รู้จะพูดอะไรหนิ"
   เธอพูดเสียงอ่อน สีหน้าของเธอแสดงอาการเง้าง้อ เหมือนกลัวแดนโกรธ แต่พอเห็นแดนหัวเราะ เธอจึงรู้ว่าแดนหยอกเล่น แม้จะรู้สึกเคืองนิดๆ ที่ถูกหยอก แต่ก็โล่งใจที่แดนไม่ได้โกรธจริง เลยทำเป็นมันเขี้ยวแต่แขนแดน อย่างไม่ได้จริงจังอะไร แดนเห็นเธอน่ารักกับเขาแบบนี้ แทบจะอดใจไม่ไหว อยากจะล่อเสียตรงนี้เลย แต่มันคงไม่ดีแน่ เพราะถ้าผีดิบโพล่มาตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม มันคงทุลักทุเลกันน่าดู เลยต้องอดใจเอาไว้ รอให้ถึงที่เหมาะๆ แล้วจึ๊กกระดึ๋ยเธอให้หนำใจเลย
   แล้วไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงเป้าหมาย มันเป็นบ้านหลังเล็กๆ ปลูกอยู่บนทุ่งหญ้าโล่งกลางป่า ลักษณะของมันดูน่าจะเป็นบ้านพักสำหรับใช้เป็นที่พักล่าสัตว์ของพวกนายพราน รอบๆบ้านยังมีบ่อน้ำบาดาล และอุปกรณ์จำพวก ห่างไม้รมควันเนื้อ แท่นไม้ขึงตากหนังสัตว์ ไม้สำหรับทำฟืน และขวานเล่มใหญ่วางพิงอยู่
   ดูแล้วที่นี่อาจยังไม่มีใครค้นพบเจอมันตั้งแต่เริ่มเกมส์ เพราะไม่อย่างนั้นข้าวของพวกนี้คงไม่มีเหลือให้เห็น โดยเฉพาะขวาน
   ประตูบ้านหลังนี้ไม่ได้ล็อก แดนเปิดเข้าไปได้อย่างง่ายๆ ภายในยังคงสภาพเดิมของมัน แต่ที่เพิ่มขึ้นมาคือฝุ่นและหยากไย่ เพราะไม่มีใครเคยกรำกราบเข้ามาที่นี่มาก่อน
   แดนมองสำรวจภายใน ทั้งเตียงตู้ โต๊ะ เกาอี้ และเตาไฟ ทุกอย่างมีอยู่ครบและใช้งานได้ เพียงแค่ทำความสะอาดหน่อยเท่านั้น ที่นี่นับสวรรค์เลย หากไม่คิดว่าบ้านมันหลังเล็กและดูเปาะบางเกินไป
   "ที่นี่น่าอยู่นะ จริงๆถ้าเธอจะอยู่รอพี่ชิตชัย ก็อยู่รอที่นี่ก็ได้นี่"
   เฟย์บอกออย่างรู้สึกชอบ เพราะบ้านหลังเล็กหลังนี้ถึงจะไม่หรูหราอะไรนักแต่มันก็ดูอบอุ่นดี แต่แดนกลับส่ายหน้า นึกถึงบ้านที่เขาเคยอยู่ตอนแรก ขนาดบ้านหลังนั้นประตูหน้าต่างดูแข็งแรงกว่านี้มากจัดสร้างได้อย่างมาตรฐาน แต่เวลาซอมบี้บุก ก็ยังเอาไม่อยู่ แล้วบ้านที่สร้างจากไม้ลวกๆแบบนี้มันจะไปเหลืออะไร เลยพูดว่า
   "ไม่ได้หรอกโครงสร้างบ้านหลังนี้ อ่อนแอเกินไป มันไม่ปลอดภัยที่จะอยู่ในระยะยาว แต่เราจะอาศัยมันเป็นฐาน เพื่อเตรียมตัวเราให้พร้อมก่อนเข้าเมือง มันน่าจะได้"
   แดนบอก และเข้าไปข้างใน เพื่อสำรวจดูว่ามีอะไรบ้าง นอกจากข้างของเครื่องใช้แล้ว แดนยังเจอหนังสัตว์ผืนเล็กผืนหนึ่งอยู่ในตู้ เมื่อแดนหยิบขึ้นมาดู เห็นในหนังสัตว์เขียนข้อความและมีรูปวาดอะไรไว้ เมื่ออ่านดูก็ต้อง ยิ้มอย่างดีใจแล้วพูดขึ้น
   "รีซีฟทำหนังสัตว์นี่น่า"
   โดปกติหนังสัตว์ที่ได้มาจากสัตว์นั้น จะนำมาใช้งานได้ดีต้องผ่านกรรมวิธีก่อนจึงจะใช้งานได้ หากเป็นยุคสมัยนี้ก็จะส่งหนังสัตว์เข้าโรงงานฟอก แต่หากเป็นสมัยโบราญหรือยุคหิน เขาจะนำหนังสัตว์มาตากให้แห้ง เพื่อไม่ให้มันเน่าและคงสภาพไว้ เพราะเมื่อมันแห้งแล้วมันจะแข็งกระด้างอย่างกับเป็นแผ่นพลาสติก จากนั้นเขาก็จะเอามาทำการทุบบดให้มันนิ่ม หรือบางคนก็ใช้ฟันกัด จนมันนิ่มได้ที่ แล้วก็ค่อยเอามาแปลงเป็นเสื้อผ้าหรือของใช้ต่อไป เรียกว่ากว่าจะทำหนังสัตว์ออกมาใช้ได้ผืนหนึ่งใช้เวลาไม่ใช่น้อย
   แต่ในรีซีฟนี้ มันแค่ต้องการหนังสัตว์ดิบผืนหนึ่ง เพื่อทำการคราฟ มันก็จะได้หนังสัตว์ฟอกแล้วพร้อมใช้งานออกมาทันที ตอนนั้นแดนคิดอยากจะลองดู เพราะตัวเขาเองมีหนังกวางดิบอยู่ผืนหนึ่งยังไม่ได้ตากแห้งด้วย ถ้าเก็บไว้นานมากกว่านี้ มันคงจะเน่าแน่ๆ
   เขาจึงตามบันทึกของพี่ชิตชัยที่ว่าเรื่องเกี่ยวกับการใช้รีซีฟ และการคราฟ เริ่มต้นโดยการให้นาฬิกาอ่านรีซีฟก่อน โดยการเอานาฬิกาไปจอที่รีซีฟ แล้วใช้คำสั่ง read จากนั้นรีซีฟก็จะหายไป เท่ากับนาฬิกาเรียนรู้การทำหนังสัตว์แล้ว มันก็จะมีคำสั่งเพิ่มขึ้นมาในการคราฟหนังสัตว์ แล้วเมื่อใช้คำสั่งคราฟหนังสัตว์ไปที่หนังกวางดิบ หนังกวางนั้นก็กลายเป็นหนังสัตว์ที่พร้อมใช้งานทันที เรียกว่าย่นระยะเวลาการทำหนังลงไปได้เยอะ และเมื่อนาฬิกาเรียนรู้รีซีฟนี่แล้วก็สามารถทำการคราฟได้เรื่อยๆ หากมีวัตถุดิบตามที่มันต้องการ
   ช่วงเวลาที่แดนเจอแผ่นรีซีฟและใช้งานมันนั้น เฟย์มองด้วยความสนใจอยู่ตลอด แดนจึงอธิบายสอนเกี่ยวกับรีซีฟและการคราฟให้เธอรู้ ทำให้เธอรู้วิธีเล่นเกมส์นี้มากขึ้น หลังจากได้หนังมาแล้ว แดนคิดว่าที่นี่มีทรัพยากรเพียงพอ ที่จะผลิตลูกธนูให้เฟย์เพิ่มขึ้น เพราะที่นี่มีเตาไฟที่ก่อจากอิฐที่สามารถนำมาดันแปลงเป็นเตาหลอม และมีของใช้ที่ทำจากเหล็กเอามาหลอมได้ และมีหนังไว้สำหรับทำถุงลมเพื่อเร่งไฟ แถมยังมีไม้และฟืนอยู่มากกมาย ขณะยืนคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเฟย์เรียกว่า
   "แดนมาดูนี่สิ"
   แดนหันไปมอง เห็นเธอกำลังก้มมองไปที่พื้น ที่มีลักษณะเป็นแผ่นเหล็กแปะกับพื้น และมีหูจับเพื่อเปิดมันออก แดนเมื่อเข้าไปดูก็ยังไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เหมือนมันเป็นฝาปิดอะไรสักอย่าง จึงช่วยกันกับเฟย์ดึงมันออก
   ปรากฏว่ามันมีทางลงไปห้องใต้ดิน โดยมีบันไดไม้เป็นบันไดลิงพาดลงไปข้างล่าง ลึกลงไปประมาณ 5 เมตร
   "ห้องใต้ดินเหรอเนี่ย"
   เฟย์พูดขึ้นอย่างประหลาดใจสงสัยระคนตื่นเต้น เพราะไม่คิดว่าบ้านหลังแค่นี้จะมีห้องใต้ดินด้วย แดนพยักเห็นด้วย คิดวิเคราะห์ก่อนพูดว่า
   "มันเหมือนหลุมหลบภัย ที่นี่มันอาจจะทำไว้เพื่อหลบพายุก็ได้ ฉันจะลงไปดู"
   แดนบอกพร้อม หาอะไรทีจะจุดไฟส่องสว่างเพื่อนำทาง ในบ้านหลังนี้มีเตาไฟ มันย่อมต้องมีชุดจุดไฟอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนั้น และแดนก็หามันเจอได้ไม่อยากเพราะมันอยู่ใกล้เตาไฟ มันเป็นแท่งจุดไฟของนักเดินป่า เขาใช้มันจุดกับเชื้อไฟที่หาได้ในบ้านก่อเป็นกองไฟขึ้นมาในเตา จากนั้นก็ไปเอาไม้ข้างนอกมาทำเป็นคบเพลิง ใช้มันให้แสงสว่างนำทางไต่ลงบันไดลงไปสำรวจดู โดยให้เฟย์รออยู่ข้างบน
   หลังจากไต่บันไดลงมาถึงพื้นข้างล่าง มันเป็นช่องทางแคบๆให้เดินไป ประมาณ 3-4 เมตร ก็จะเจอห้องห้องหนึ่งกว้างประมาณ 4*4 แดน แดนเมื่อเห็นภายในห้องนั้นต้องยิ้มกว้างอย่างยินดี ตะโกนเรียกเฟย์ให้ลงมาดู
   เฟย์ตามลงมาถึง เห็นภาพเบื้องหน้าภายในห้องก็มีอาการเดียวกับแดน เพราะภายในห้อง นอกจากมีเตียงกับโต๊ะชุดหนึ่งแล้ว ก็มีชั้นวางของที่มีอาหารประป๋องอยู่หลายกระป๋อง พร้อมน้ำดื่มเป็นแกลลอนวางอยู่ และยังมีอุปกรณ์กรณ์เครื่องมือไว้สำหรับซ่อมแซมบ้านอยู่ด้วย
   "ถ้ามีที่แบบนี้อยู่เราก็ปลอดภัย พักได้นานเลยนะสิ"
   เฟย์บอกอย่างดีใจ ในขณะที่แดนก็คิดอย่างเดียวกัน เลยพูดว่า
   "งั้นก็ เรามาทำที่นี่ให้น่าอยู่กันดีกว่า"
   แดนบอกพร้อมไปที่ อุปกรณ์ซ่อมแซมบ้าน จำพวกค้อน ตะปู ลวด คีมตัด เลือดเอาของที่จะใช้ออกมา ทั้งสองจึงช่วยกันจัดสร้างที่พักใหม่ โดยการเสริมเติมประตูหน้าต่างบ้านให้แข็งแรง จากไม้ข้างนอกและตะปูพวกนี้
   จากนั้นก็ไปทำเตาหลอมขึ้นมา เพื่อทำหัวลูกธนูให้เฟย์เพิ่ม เตาหลอมอันนี้แดนใช้เวลาทำไม่นาน เพราะมีความรู้และประสบการณ์มาแล้ว แถมได้โบนัทพิเศษจากการเลเวลอัพด้วย ทำให้เขารู้ว่า ควรทำอย่างไร ดัดแปลงยังไง ถึงทำเตาที่มีอยู่ให้เป็นเตาหลอม ยิ่งมีลูกมือช่วยด้วยยิงเสร็จเร็วและง่ายดาย
   เขาทำมันเสร็จในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ทั้งที่แต่ก่อนใช้เวลาตั้ง 3 วันเพราะเตาหลอมอันแรกนั้นต้องมีลองผิดลองถูกมันจึงทำได้ช้า
   เมื่อได้เตาหลอมแล้วก็ได้เวลาไปหาดินเหนียว โดยหาขุดเอาบริเวณรอบบ้าน ตอนนั้นเฟย์ก็ดักยิงนกเอามาทำหางดอกธนู ฝีมือยิงธนูของเฟย์นั้นนับวันยิ่งก้าวหน้า นกบินอยู่บนท้องฟ้า เธอยังยิงสอยลงมาได้ ไม่นานเธอก็ได้นกมาสี่ห้าตัว
   ทั้งสองช่วยกันขยันขันแข็ง จนแดนสามารถหลอมหัวลูกธนูให้เฟย์ได้หลายสิบหัว แล้วแดนก็สอนเฟย์ให้ถึงวิธีการทำลูกธนู ให้เฟย์ได้ลองหัดทำดู เฟย์เป็นคนที่มีสมาธิจดจ่อมาก และมีมือที่ประณีตด้วย เธอทำมันอันแรกก็ทำมันออกมาได้อย่างดี และดีขึ้นเรื่อยๆ เธอทำเสร็จไปเจ็ดแปดดอก แล้วจู่ๆเธอก็หยุดดูนาฬิกา
   "อะไรเหรอ"
   แดนถาม
   "มันเลเวลอัพ"
   เฟย์บอก แดนต้องคิดอย่างสงสัย การเลเวลอัพนี่มันยังไงของมันกันแน่ เขาทำลูกธนูมาก่อนเธออีกยังไม่เห็นเลเวลอัพเลย ทำไมเธอทำไม่กี่ดอกถึงเลเวลอัพได้
   หลักการเลเวลอัพของเกมส์นี้คอนข้างซับซ้อนพอควรเพราะมันเกี่ยวเนื่องหลายอย่าง ยกตัวอย่างการทำลูกธนู ของเฟย์กับแดน แดนนั้นคิดประดิษฐของเก่ง แต่ยิงธนูไม่เก่งชำนาญเท่าเฟย์ ดังนั้นไม่เข้าใจลึกซึ้งว่าลูกธนูที่ดีนั้นเป็นแบบไหน
   แต่เฟย์ตอนนี้เธอรู้ด้วยประสบการณ์ จากการสังเกตลูกธนูที่ใช้ยิงทั้งสิบดอกของเธอมาตลอด ลูกธนูเมื่อผ่านการใช้งานแล้ว มันจะมีการสึกหลอหรือหางขนนกผิดรูปไปจากเดิม และส่งผลต่อการยิงครั้งต่อไป ซึ่งการเปลี่ยนแปลงจากการสึกหล่อนี้ บางดอกยิงดีขึ้น แต่บางดอกก็ยิงแย่ลง เฟย์จึงจำลักษณะของลูกธนูที่ยิงได้ดีเอาไว้ เพราะเวลาต้องการความแม่นยำสูงๆ เธอจะเลือกดอกนั้น
   ตอนนี้เธอได้มาทำลูกธนูเอง เธอจึงคิดและทำลูกธนูตามลักษณะของลูกธนูที่คิดว่ายิงได้ดีจากประสบการณ์ของเธอ ว่าควรจะเป็นอย่างไร มันเลยส่งผลต่อพัฒนาการความสามารถของเธอ จนได้โบนัทพิเศษโดยการเลเวลอัพ เพิ่มพัฒนาการส่วนนี่ของเธอเพิ่มขึ้นมาอีก ผลจากการเลเวลอัพนี้ทำให้เฟย์ในตอนนี้ แค่เห็นลูกธนูก็รู้แล้วว่าดีหรือไม่ดี เธอทำของเธอเสร็จแล้วก็ยังเอาส่วนของแดนที่ทำ มาแก้ไขบางอัน ที่คิดว่ามันยิงออกไปไม่ดีอีก
   ตอนนั้นพวกเขาทำไปได้ 20 ดอกฟ้าก็เริ่มมืด แดนเห็นว่ามันมากพอแล้ว ก็เก็บของเลิกทำ คิดในใจว่าเอาเวลาไปทำอย่างอื่นกับเฟย์ดีกว่า ส่วนหัวธนูที่เหลืออีกหลายสิบอัน ก็ให้เฟย์เก็บไว้เผื่อต้องใช้ทำเพิ่มขึ้นอีก แดนจัดการดับไฟทั้งหมดในบ้าน เพื่อไม่ให้เป็นเป้าสายตาซอมบี้ หรือคนด้วยกัน จากนั้นก็พาเฟย์ลงห้องใต้ดิน
   ในห้องใต้ดินนี้อากาศไม่อึดอัด เพราะมีช่องระบายอากาศขึ้นข้างบน ดังนั้นสามารถทำคบเพลิงจุดไฟส่งสว่างได้
   เมื่อแดนจัดหาที่วางคบเพลิงได้แล้วก็หันมามองเฟย์ ด้วยสายตาที่กรุ่มกริ่ม และก้าวมาหาช้าๆ ยกสองมือทำท่าตะปบ ร้อง แง้ว  อย่างแฝงนัยยะ
   ท่าทางของแดนทำเอาเฟย์ทั้งสยิวทั้งจั๊กกระจี้ และอดเขินหัวเราะไม่ได้
   "อารายยย"
   เฟย์ร้องถาม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ว่ากำลังจะโดนจึ๊กกระดึ๋ย
   "จะอะไรซะอีก มามะ มาม๊ะ"
   "ก็อย่าทำท่าทางแบบนี้สิ มันจั๊กกระจี้ขนลุก"
   เฟย์บอกแก้มหัวเราะ และรู้สึกจั๊กกระจี้จริงๆ ต้องถอยหนีแดนที่ย่างสามขุมเข้ามาหาอย่างอัตโนมัติ แต่แล้วก็หลังชนผนัง ถูกแดนคว้าตะปบตัวไว้ได้
   "ฮ่าฮ่า จะหนีไปไหนพ้น ยัยหนูตัวน้อย เธอเสร็จฉันแน่"
   แดนกอดรัดเธอไว้ แล้วหัวเราะ พูดอย่างกับตัวโกงในหนัง จากนั้นก็ฝัดหน้าทั้งหอมทั้งจุ๊บแก้มไม่ยั้ง ให้สมกับที่อดทนรอมานาน
   เฟย์จั๊กกระจี้หัวเราะไม่หยุด ดิ้นไปมา หัวเราะจนหมดแรง ร้องกระท่อนกระแท่น
   "พอแล้วๆ ยอมแล้วๆ เฟย์หายใจไม่ทัน"
   เธอบอกอย่างหอบอ่อนแรง แต่หน้ายังยิ้มหัวเราะค้างไม่หยุด แดนเห็นเธอเหนื่อย ก็เลยเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล ค่อยๆหอมค่อยๆจูบไซร้ เฟย์จึงพอตั้งรับทันบ้าง เธอค่อยๆผ่อนลมหายใจหลับตา แล้วก็เริ่มเคลิ้ม ซุกหน้าเข้าหาแดนจูบปากตอบสนอง
   ทั้งคู่ยืนกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม มือของแดนก็เริ่มลูบล้วงไปทั่วร่างกายของเฟย์ แต่แล้วก็ต้องตกใจ จนผงะจากกัน เมื่อได้ยินเสียง กระแทกประตู ดัง ปัง ปัง ปัง ถี่ยิบ เหมือนมีอะไรบางอย่างพยายามจะพังประตูเข้ามา
   เฟย์ขยับปากจะถาม แต่แดนทำสัญญาณมือให้เงียบไว้ก่อน และสดับฟังเสียงข้างบนอย่างจรดจ่อ เสียงกระแทกประตูดัง ปัง หนักๆ ดังขึ้นอีก คราวนี้เหมือนประตูถูกเปิดออกแล้ว และเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดเสียงดังว่า
   "เอาอะไร มาค้ำประตูไว้เร็ว"
   สิ้นเสียงผู้ชายก็เป็นเสียงลากของดังครืดๆ คิดว่าพวกมันคงช่วยกันลากตู้โต๊ะเตียงไปกั้นประตูไว้ แล้วเสียงที่ระทึกที่สุดก็ตามมา เมื่อเสียงผีดิบจำนวนมากแห่กันมาประชิดบ้านหลังนี้ มันทุบกระแทกไปรอบตัวบ้าน จนเสียงดัง ปึงปังๆ ไม่ขาดสาย
   "ฉิบหายแล้ว"
   แดนอุทาน รีบเตรียมตัวเองให้พร้อม เอาเป้ขึ้นสะพายหลัง และเอาปืนขึ้นมาถือไว้ เฟย์เองก็รีบทำตามและใช้ปืนเหมือนกัน เพราะในที่แคบแบบนี้ใช้ธนูได้ลำบาก เพียงแต่เฟย์ยังไม่เคยยิงปืน เธอจึงประหม่าอยู่ไม่น้อย ตอนนั้นแดนยังบอกเฟย์ให้ช่วยกันหยิบอาหารประป๋องเก็บใส่เป้เท่าที่พอเอาไปได้อีก เพราะเพื่อฉุกระหุกอาจจะต้องไปจากที่นี่ เมื่อเตรียมตัวกันเรียบร้อยแล้ว แดนก็ดับคบเพลิง
   แล้วดักอยู่ทางเข้าห้องนี้ รอดูสถานการณ์ต่อไป ภายในห้องใต้ดินตอนนี้มืดสนิทแม้แต่หน้ากันก็มองไม่เห็น แต่มันกลับเป็นความได้เปรียบ แดนคิดว่าพวกที่อยู่ข้างบนหากเจอทางลงห้องใต้ดินนี้ เมื่อพวกมันเปิดออก แสงเพียงน้อยนิดข้างนอกแม้จะเป็นแค่แสงจันทร์ ก็จะทำให้เห็นเงาพวกมันตอนมันลงมา
   ตอนนั้น ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดมาว่า
   " บ้านหลังนี้ต้านพวกมันได้ไม่นานแน่ๆ เราจะทำยังไงต่อ ไทเกอร์ กระสุนเราก็หมดแล้วด้วย "
   ที่แท้กลุ่มคนที่มา คือกลุ่มพ่อค้าไอเทม ที่ชื่อว่าไทเกอร์ มันมากับผู้หญิง ผมทองและผมแดง คนที่พูดเมื่อครู่ คือผู้หญิงผมแดง น้ำเสียงของเธอระล่ำระลักและอยู่ในอาการหวั่นวิตก บ่งบอกถึงสถานการณ์ข้างบนว่าคับขันเพียงใด
   ไทเกอร์ยังคิดอะไรไม่ออก สบถบ่นอย่างหัวเสียกับตัวเองว่า
   "ระยำจริงๆ เพราะอีดำแท้ๆ ทำให้กูตกอยู่ในสภาพนี้ มันจะตามล้างตามพลาญกูไปถึงไหนว่ะ นึกว่าคราวที่แล้วยิงโดนมัน มันจะตายไปแล้วซะอีก.."
   "ไทเกอร์ ดูนี่"
   เสียงผู้หญิงผมทองเรียกมัน ให้ไปดูสิ่งหนึ่งที่เธอเห็น อย่างตื่นเต้นดีใจ ทำให้ไทเกอร์และสาวผมแดงหันไปสนใจในสิ่งที่เธอพบในทันที่
   "มันเหมือนทางลงห้องใต้ดิน งั้นเรารีบลงไปซ่อนในนี้กันเถอะ"
   ผู้หญิงผมแดงพูดอย่างรีบร้อน และทำท่าจะเปิดฝาทางลงออก แต่ไทเกอร์เหมือนฉุกคิดได้ รีบห้ามว่า
   "อย่าเพิ่ง ที่นี่มันมีคนอยู่ตั้งแต่แรก ไม่ใช่บ้านร้างอย่างที่เราเข้าใจ พวกมันอาจจะซ่อนกันอยู่ในนั้น"
   ไทเกอร์พูดพร้อมชี้ให้ดู พวกข้าวของเครื่องใช่ ที่เหมือนเพิ่งถูกผ่านการใช้งานมา จากนั้นพวกมันก็พากันเงียบไปหมด จนแดนต้องเงี่ยหูฟังอย่างตื่นเต้นระทึก รู้สึกกดดันจนหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะมันรู้แล้วว่ามีคนซ่อนอยู่ข้างใต้ ตอนนั้นต้องกระชับปืนในมือแล้วเตรียมเล็งไปที่ทางลงอย่างเตรียมพร้อม ในขณะที่เฟย์หลบอยู่หลังแดนก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน เธอพยายามควบคุมสติ และกุมด้ามปืนด้วยสองมือ

songsak

ขอบคุณครับ งานนี้ได้บู้กันแน่ๆ ข้างนอกก็ซอมบี้ ข้างล่างก็พระเอกเรา


cd13579

#3
เชือดมันทิ้งเร็วๆ ป๊าแดนมันขัดจังหวะแบบนี้สมควรตายยยย
ป.ล. ปืนกลมือดิ กลเบามันอีกแบบนึง
ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

barrybella

อย่างงี้ต้องฆ่าผัวมันแล้วเอาเมียมันมาครับ
เอามาสร้างฮาเร็ม  ::HoHo::

biggiggog

งานนี้ไม่ต้องคาดเดา ตามลุ้นอย่างเดียว
สนุกดีครับ ::Yes!::
ขอบคุณมากๆครับ

dekduer55

นายแดนเราจะปลอดภัยไหมเนี่ย ขอบคุณคับ

yu_ei

 ::Ahh:: หึยๆๆๆ คนกำลังจะอะจึ้ย ดันมาโดนขวาง แถมยังต้องบู้ล้างผลาญอีก

may_290607908

 ::Cold::น่าจะได้บู้กันนะอย่าแพ้ละกลัวผู้หญิงโดนข่มขื่น

therasak

งานเข้าแล้ว เจอมือพระกาฬอย่างนี้จะรอดหรือเปล่าหนอ

tantawanjames


sthanya

สถานการณ์ไม่ค่อยดีเลยแดน ทำไงดี

artmanna

ต้องติดตามจริงๆเรื่องนี้ ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง
ปล.ขอบคุรผู้แต่งมากครับ สนุกมากๆ

chano

โคตรลุ้นเลยอ่ะ ไม่สวิงนะผมขอร้อง  กลัวจิงๆ

kabyala

โลกมันแคบจัง โคจรมาเจอกันจนได้ GPS เอามันคืนมาเลยครับแดน ขอบคุณครับ