เจิน 3. (ไม่มีบทอัศจรรย์นะจ้ะ)

[apinyaporn]

   "เราฝากหนังสือกับกระเป๋าไปจองที่นั่งข้างๆเจินด้วยสิ เดี๋ยวเราเข้าห้องน้ำก่อน" หญิงเพิ่งมาบอกเอาตอนจะเดินขึ้นตึกเรียบคาบบ่าย
   "ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรารอได้ ค่อยขึ้นไปพร้อมๆกันหญิงไปเข้าห้องน้ำเถอะ"
   "เออ งั้นเราฝากกระเป๋ากับหนังสือหน่อยนะ"
   "แล้วเมื่อกี๊ที่โรงอาหารก็ไม่เข้า"
   "เราชอบห้องน้ำใต้ตึกนี้มากกว่าอ่ะ มันใหม่ดี" หญิงหยิบกระดาษทิชชู่จะกระเป๋าหันหลังเดินเร็วๆไปทางห้องน้ำ

ลมแรงๆผ่านลอดใต้ตึกพัดกระโปรงนักศึกษาหญิงสองคนที่เดินผ่านไปเห็นกางเกงในสีขาวรีบปิดป้องกันพัลวัน เจินมองกระโปรงของตัวเองยาวคลุมเลยเข่าไปแบบนี้ก็ดีไม่ต้องคอยจับคอยปิดตอนลมพัดเดินไปนั่งรอที่ชุดโต้ะไม้ใต้อาคารเรียนรวมแห่งใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จยังไม่ถึงปีมองนาฬิกาจากโทรศัพท์ยังพอเหลือเวลาก่อนเข้าเรียนอีกพอสมควรเลยดูเฟสบุ้คอะไรรอเพื่อนซี๊สาวที่กำลังไปเข้าห้องน้ำอยู่

   "ประภัสสร.."
   "อ้าว อาจารย์ สวัสดีค่ะ" เจินลุกขี้นไหว้สวัสดีอาจารย์ที่ปรึกษา
   "เมื่อกี๊อาจารย์เห็นสุวรรณพรด้วยไม่ใช่เหรอ ไปไหนแล้วล่ะ"
   "หญิงไปเข้าห้องน้ำค่ะ อาจารย์มีอะไรรึเปล่า" เจินเริ่มรู้สึกสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างจากสีหน้าของอาจารย์ที่ปรึกษาหนุ่มหล่อ
   "งั้นเดี๋ยวสุวรรณพรมาแล้วไปหาผมที่ห้องประชุมเล็กชั้นสองนะ"
   "หนูด้วยเหรอคะ หรือว่าแค่หญิงคนเดียว"
   "ทั้งสองคนนั่นแหละ"
   "แต่เดี๋ยวหนูมีเรียนของอาจารย์ณัชชา ห้ามเข้าสายเกินสิบห้านาทีด้วยค่ะอาจารย์"
   "อาจารย์ณัชเหรอเดี๋ยวผมโทรไปบอกให้ คุณกับสุวรรณพรรีบตามไปหาผมก็แล้วกัน"

เจินมองหญิงหน้าขาวซีดเดินเซคล้ายจะเป็นลมออกมาจากทางเข้าออกที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเอาโต้ะเรียนจัดเรียงเป็นขอบเขตไว้ด้านในมีโต้ะสีขาวยาวมีเครื่องคอมพ์พร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงประจำพร้อมอยู่สามเครื่อง ส่วนภายนอกขอบเขตโต้ะที่กั้นเอาไว้คราคร่ำไปด้วยนักศึกษาหญิงกะประมาณได้น่าจะหลายสิบคนบางคนก็เคยเห็นหน้าตอนเข้าห้องเรียนรวมกับคณะอื่นๆนั่งรอพวกที่รู้จักก็จับกลุ่มคุยกันเบาๆแต่ที่ทุกคนออกอาการคล้ายกันก็คือคิ้วขมวดสีหน้าวิตกกังวล ที่สังเกตุอีกอย่างนึงคือตำรวจหลายนายในห้องนี้เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงทั้งสิ้น

   "นั่งก่อน" เจินลุกขึ้นประคองเพื่อนซี๊สาวที่โซซัดโซเซเดินกลับมาจนได้
   "เจิน.. ฮือ ฮือ.. หญิงตายแน่ๆ คราวนี้" หญิงซบหน้าลงบนกับชุดโต้ะเก้าอี้เรียนแบบพับได้
   "น้องคะ เชิญค่ะ" เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงเดินมาเรียกเจินให้ตามไปยังไม่ทันได้ถามว่าตำรวจเค้าให้ดูอะไรหญิงถึงทำท่าเหมือนตนหมดเรี่ยวหมดแรงได้ขนาดนี้
   "น้องคนนี้สุดท้ายแล้วนะ" เจ้าหน้าที่หญิงคนที่ดูยศใหญ่กว่าเดินมาถามมองหน้าเจินจดยุกยิกในสมุดเล็กๆไปด้วย
   "ที่ตามตัวได้วันนี้ก็น้องคนนี้คนสุดท้ายแล้วค่ะ คนที่ร้อยยี่สิบสาม"
   "มีอะไรกันเหรอคะพี่" เจินร้องถามตำรวจหญิงที่เดินมาด้วยกันเสียงสั่น
   "เดี๋ยวน้องเดินเข้าไปดูก็รู้เองแหละ นั่นอะหมวดคนที่สวยๆนั่งอยู่คนเดียวแล้ว เดินเข้าไปเลย" เจินมองซ้ายมองขวาทุกคนสีหน้าเคร่งเครียดไม่มีใครยิ้มกับใครเลยสักคนมองไปที่หญิงก็เอาแต่ร้องไห้ แค่เห็นบรรยากาศยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไรก็อยากจะเป็นลมตามหญิงไปอีกคน

   "สวัสดีค่ะ" เจินนั่งลงยกมือไหว้สวัสดีคุณตำรวจสาวผมรวบตึงหน้าใสหมดจด
   "สวัสดีค่ะ พี่ร้อยตำรวจตรีหญิงนวลพรรณ..เรียกพี่ว่าพี่เบลล์ก็ได้ค่ะ หลังจากวันนี้พี่เอ๋จะเป็นคนคอยประสานงานดูแลเกี่ยวกับคดีความที่น้อง ประภัสสร เป็นผู้เสียหายนะคะ ก่อนอื่นพี่เอ๋ขอบัตรประชาชนกับบัตรนักศึกษาค่ะ"
   "ว่าแต่ นี่มันเรื่องอะไรกันคะพี่ หนูงงไปหมดแล้วหนูไปเป็นผู้เสียหายอะไรตอนไหน"
   "เรียกว่าเจ้าทุกข์ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวน้องประภัสสรลองอ่านคำลงบันทึกประจำวันนี้ก่อนถ้าตรงตามความจริงเดี๋ยวก็เซ็นต์ชื่อตรงนี้ให้พี่ด้วย" เจินรับกระดาษสองแผ่นมาอ่านข้อความ
   "แอบถ่าย!! หนูโดนแอบถ่ายในห้องน้ำเหรอคะ!!"
   "ค่ะ งั้นเดี๋ยวเราดูภาพไปพร้อมๆกัน ถ้าน้องประภัสสรยืนยันว่าใช่ตัวเองก็เซ็นเอกสารยืนยันให้พี่ด้วยค่ะ" เจ้าหน้าที่ตำรวจสาวเก็บอุปกรณ์เครื่องเขียนและเอกสารที่กองไร้ระเบียบสลับหันไปมองภาพเคลื่อนไหวบนจอโน้ตบุ้ค

แค่เห็นนาฬิกาข้อมือเจินก็น้ำตาร่วงเผาะแล้ว เธอจำได้ว่าคือห้องน้ำใต้อาคารเรียนรวมสร้างใหม่แห่งนี้นี่แหละ มันต้องเป็นวันไหนสักวันในจำนวนไม่กี่วันที่ใส่กระโปรงสั้นเหนือเข่ามาเรียนเพราะวางใจว่าใส่กางเกงซับในสีดำไว้แล้ว โชคชะตาคงยังไม่โหดร้ายจนเกินไปเพราะผมที่ปรกยาวลงมาปิดบังใบหน้าแต่ส่วนอื่นๆนั้นใช้คำว่าอล่างฉ่างได้เลย

   "คือก่อนอื่นพี่เบลล์ต้องขอโทษเพราะกรณีของน้องปภัสสรไม่เห็นหน้าชัดเจนค่ะผมมันจะบังๆหน้าไว้" ผู้หมวดสาวยิ้มปลอบใจอบอุ่นทำให้บรรยากาสดีขึ้นมาบ้าง "พอจะจำตัวเองได้มั้ยคะ พวกเครื่องประดับกระเป๋า สีสันลวดลายของกางเกงชั้นใน"
   "ได้ค่ะ คนในภาพนั่นหนูเอง แล้วตอนนี้จับมันได้แล้วเหรอคะ"
   "ยังค่ะ"
   "อ้าว แล้วภาพพวกนี้พี่เอามาได้ยังไง"
   "ในเน็ตค่ะ เราตรวจพบตนตอแล้วคาดว่าตอนนี้ยังไม่แพร่หลายออกไปมาก เราก็จะตามบล็อคค่ะ"
   "แล้วมันนานมั้ยคะ"
   "พวกเราก็เต็มที่กันอยู่ค่ะ แต่ถึงจะปิดตรงตนตอได้แล้วก็ยังห่วงพวกที่ได้ไป"
   "พี่หมายถึงคนที่เค้าโหลดไปก่อนหน้านี้จะเอามาลงซ้ำอีกงั้นเหรอคะ"
   "กรณีนั้นแหละค่ะ ที่เราเป็นห่วง" เจ้าหน้าที่สาวมองสาวนักศึกษาปีสองที่กำลังจิตตก "แต่.. ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องดีรึเปล่านะ คือตอนนี้ยังซื้อขายกันหลักหลายพันบาท พี่คิดว่าคนที่จะยอมจ่ายเงินมากๆคงจะยังอยู่ในวงจำกัด
ชายวัยกลางคนท่าทางเดินกระตุ้งกระติ้งเปิดประตูเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วแทบจะชนโต้ะตรงมาที่ผู้หวดสาวคนทั้งห้องหันมาเป็นตาเดียวกันยกเว้นหญิงที่ยังก้มหน้าร้องไห้ไม่หยุด

   "ดิชั้นมาเป็นตัวแทนของน้องน้ำใจและก็น้องซินดี้ค่ะคุณตำรวจ" กระเทยคนนั้นสบตาเจินที่ยังนั่งอยู่ เสียงกระซิบกระซาบดังหึ่มๆเบาๆทั่วทั้งห้องเมื่อได้ยินชื่อดาราวัยรุ่นกับผู้สมัครเข้าประกวดตัวเต็งมีสกรุงเทพ
   "น้อง.. น้ำใจ.. ซินดี้ งั้นรบกวนขอชื่อจริงด้วยค่ะ" 
   "xxxxx xxxxx กับ xxxxx xxxxxx" ค่ะ
   "และก็ใบมอบอำนาจของทั้งสองคนด้วยค่ะเพราะไม่อย่างนั้นดิชั้นก็เปิดคลิปให้คุณยืนยันแทนผู้เสียหายไม่ได้ เพราะมันละเมิดสิทธิค่ะ"
   "โอ้ย!! เอกสารอะไรใครจะหาทันคะนี่พี่รับโทรศัพท์ก็ดิ่งมาจากกองเลยนะ นครปฐมโน่นล่ะค่ะ"
   "คือถ้าเอกสารไม่พร้อมดิชั้นก็ให้คุณดูคลิปไม่ได้แน่ๆค่ะ"
   "แต่พี่เป็นผู้จัดการเค้านะคะ!!" กระเทยคนนั้นชักหงุดหงิดพลางสลับมองสบตาเจินไปด้วย
   "ยังไงก็ไม่ได้ค่ะ ถ้าเจ้าตัวไม่มาเองก็ต้องมีเอกสารมอบอำนาจ"
   "อ่ะ!! รำคาญและพวกระบบราชการเนี่ยด่วนไม่ด่วนใครเป็นใครความจริงมันควรจะต้องiรู้จักยืดหยุ่นกันบ้างได้แล้ว!!" กระเทยคนนั้นเดินบ่นไปเปิดประตูผู้หญิงสองคนเดินตามเข้ามาเรียกเสียงฮือฮาอื้ออึงจากคนทั้งห้องแม้กระทั้่งหญิงยังเงยหน้าขึ้นมาดูดาราตัวเป็นๆที่แค่รู้ว่าเรียนอยู่ที่เดียวกันแต่ก็ยังเคยเห็นแต่ในจอทีวี "ดูๆเซ็นๆซะจะได้รีบไป อ่ะ!! ห้ามใครถ่ายรูปนะคะ ได้ยินนะคะ.. ห้ามใครถ่ายรูปอย่างเด็ดขาด!!" กระเทยผู้จัดการดารานางแบบเน้นน้ำหนักเสียงย้ำกับคนอื่นๆทั้งห้อง
   "ก็ยังต้องรอน่ะค่ะเพราะดิชั้นยังทำเรื่องให้น้องคนนี้ไม่เสร็จเลย"
   "โอ้ย.. แกล้งกันรึเปล่าเนี่ย เวลาเป็นเงินเป็นทองนะรู้มั้ยคะว่านาทีละเท่าไหร่!!"
   "พี่ทำให้เค้าก่อนก็ได้ค่ะ เจินยังรอได้"
   "สมัครใจนะคะคุณน้องแบบเอาไปด่าว่าโดนดาราแซงคิวในเฟ้สทีหลังไม่เอานะคะ"
   "เชิญก่อนก็ได้ค่ะพี่" เจินส่งต่อรอยยิ้มครั้งที่สองที่เกิดขึ้นในห้องนี้หลังจากพี่ตำรวจสาวยิ้มให้เธอเป็นครั้งแรก

เจินยืนแอบมองภาพในจอจากทางด้านหลังอย่างสนใจ ซินดี้สาวลูกครึ่งเรียนปีเดียวกับเจินก็มีชะตากรรมไม่แตกต่างกันนักแต่หนักกว่าหน่อยตรงที่เห็นหน้าคร่าตาแบบเต็มๆ ภายในกระโปรงยาวเกือบถึงข้อเท้าทรงนิยมของนักศึกษาหญิงสถาบันนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะมีใครกล้าใส่กกน.ซีทรูสีดำขอบลูกไม้บางทั้งหน้าทั้งหลังขนาดนี้มามหาลัยได้

   "ของคุณน้ำใจคลิปภาพที่คุณน้ำใจโดนละเมิดมีสามคลิปนะคะ สังเกตุวันเวลาต่างกันได้จากมุมจอทางด้านซ้ายล่าง คลิปละราวๆยี่สิบนาทีบวกลบ"
   "ทำไมแกเข้าห้องน้ำนานจังวะ" กระเทยผู้จัดการดาราหันไปถามนางเอกดาวรุ่งดาราในสังกัด ภาพของน้ำหวานนั้นขนาดเจินแค่แอบดูจากด้านหลังยังเผลอกัดปากขนลุกตามยอมรับว่าอาการหนักกว่าเคสของเธอกับของซินดี้มากถ้าหลุดออกไปในสังคมออนไลน์ถึงขนาดที่ดารานางเอกสาวเจ้าตัวต้องร้องขอให้ปิดเสียก่อนไม่อยากเห็นไม่อยากรู้อีกต่อไป

   "เอ่อ.. คุณตำรวจคะ คือพี่รบกวนถามหน่อยนึงว่าคุณตำรวจคนสวยเนี่ยเป็นแบบ.. เอ่อ ทำพวกด้านไอทีอะไรแบบนี้โดยเฉพาะเลยใช่มั้ยคะ" พอเห็นภาพคลิปของน้ำหวานกระเทยผู้จัดการดาราก็เสียงอ่อยนอบน้อมขึ้นมาทันที
   "ค่ะ เอ๋ทำเกี่ยวกับเรื่องพวกอาชญากรรมทางอินเทอร์เน็ตโดยเฉพาะ"
   "เคส อย่างเคสซินดี้กับน้ำหวานนี่ยังพอมีทางช่วยได้มั้ยคะของซินดี้นี่พี่รับได้แต่ของน้ำหวานนี่ไม่ได้จริงๆค่ะขืนออกไปแบบนี้ตายกันหมดแน่พินาศสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเลยค่ะ นี่มันระดับนางเอกเลยนะคะผู้หมวด"
   "ก็เราพยายามกันเต็มที่อยู่แล้วค่ะเมื่อกี๊ก็อธิบายให้น้องประภัสสรเค้าฟังเหมือนกัน" ตำรวจสาวหันมองมาทางเจิน
   "เอาแบบขอได้ยินให้พี่ชื่นใจหน่อยก็ยังดีได้มั้ยคะว่า.. มีมั้ยไอ้เทคโนโลยีในโลกใบเนี้ยตอนเนี้ย ที่มันจะสามารถหยุดหรือปิดไอ้เว็บพวกนี้ได้ โม้ให้พี่ฟังก็ได้ค่ะโกหกก็ยังดี" กระเทยผู้จัดการดาราขยับเข้ามาใกล้จนพูดกันเสียงเบาๆได้
   "ถ้าจะจัดการได้ก็คงเป็นพวกคำค้นหาต่างๆอะไรแบบนี้แหละค่ะ แต่ถ้าเป็นข้อความเข้ารหัสอะไรแบบนั้นเราก็แทบไม่มีทางรู้ได้เลย ถึงจะมีเทคโนโลยีที่ทำได้ในต่างประเทศแต่มันก็ต้องใช้ค่าใช้ข่ายสูงมากค่ะ"
   "สูงแค่ไหนคะพี่สู้ทั้งนั้นแหละ ตรงนี้มันก็มูลค่าสูงนะคะ"
   "ถ้าจะติดตามพวกที่เข้ารหัสด้วยค่าใช่จ่ายก็น่าจะเป็นล้าน.. ค่ะ"

เจินเดินกลับมานั่งข่้างๆหญิงที่ซบหน้านิ่งจนเหมือนคนกำลังหลับ มองไปรอบๆห้องนักศึกษาหญิงเป็นร้อยคนบางคนก็อ้วนบางคนก็ผอมบางคนสูงยาวรูปร่างดีหน้าอกหน้าใจสมส่วน จริงอย่างที่พี่ตำรวจสาวบอกว่าเธอยังคงพอมีโชคอยู่บ้างตรงที่ไม่เห็นหน้าหากเป็นคนนอกมหาลัยหรือใครที่ไม่ได้คุ้นเคยกันก็คงไม่รู้ว่าใครเป็นใคร คิดได้แบบนั้นก็ค่อยผ่อนคลายความเครียดนึกเจ็บใจกลับไปจะเอากระโปรงสั้นไปทิ้งให้หมดนี่ถ้าวันนั้นใส่กระโปรงยาวก็คงไม่ต้องมาเปลือยท่อนล่างอวดชาวโลกแบบนี้

   "น้องคะ งั้นเดี๋ยวพี่เบลล์จะฝากเบอร์ส่วนตัวไว้ให้เผื่อคืบหน้ายังไงจะได้คุยกันสะดวก พี่รู้นะคะว่าพี่ไม่สมควรพูดเพราะพี่ไม่ได้เป็นคนโดนเอง" พี่ตำรวจสาวสวยยิ้มอ่อน "พี่ก็ไม่รู้จะปลอบใจยังไงดีนะ พูดได้อย่างเดียวก็คือพี่ขอให้น้องทั้งสองคนเข้มแข็งทำใจดีๆผ่านพ้นมันไปให้ได้อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็คือผ่านไปแล้วอะไรที่มันจะเกิดมันก็ต้องเกิด กำลังใจเท่านั้นที่จะทำให้เราผ่านมันไปได้ ยิ้มสู้มันนะคะ" ผู้หมวดสาวยิ้มกว้างใจดี

   "ช่างมันนะหญิง"
   "เราขี้อ่ะดิ!!" แล้วหญิงก็ซบหน้ากับโต้ะร้องไห้ให้กับความอับอายต่อ

ครองภพฟังเรื่องเล่าสมัยเรียนของภรรยาสาวตอนขับรถกลับบ้าน เป็นครั้งแรกที่เขามีโอกาสได้ฟังหรือไม่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยถามอยากรู้ถึงเรื่องราวส่วนตัวของเธอ แต่มันก็ทำให้เขาได้รู้ว่าทำไมคืนที่เจินบังเอิญเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นเขากำลังช่วยตัวเองกับคลิปภาพแอบถ่ายนักศึกษาเธอถึงโกรธขนาดนั้น

   "เดี๋ยวพี่ไปหาดูดีกว่าเผื่อจะเจอเจิน" เธอหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าสุดหยิ่งสายตาเย็นชาเตือนให้รู้ว่ามุขนี้แป้กอย่างแรง "ไม่มีหรอก ถ้ามีพี่ต้องเห็นแล้วถึงผมจะปิดหน้าก็เถอะ"
   "นี่กำลังดีๆทำไมต้องอยากให้มันมีเรื่องด้วย ฮึ .."
   "อ่ะๆ เล่าต่อๆ โทษจ้ะ" ครองภพขยับตัวทำท่าตั้งใจขับรถและจากนี้จะเงียบๆขอเป็นผู้ฟังที่ดี
   "แต่จะว่าไปหลังจากวันที่ตำรวจมาเจินก็ไม่เคยเห็นอีกเลยนะ"
   "ก็อันที่พี่แอบถ่ายเจินที่บ้านไง อันนั้นอ่ะ.. จ้ะๆ โอเค พี่รูดซิปปากแล้ว" สามีหนุ่มทำท่ารูปซิปปากตัวเองตามองแต่ถนนเพราะเจินทำหน้าหยิ่งใส่อีกครั้ง

   "ตอนนั้นนะ หนูไม่อยากมองหน้าใครเลยพี่คือเป็นโรคกลัวสายตาคนไปเลยอ่ะ แบบว่าใครมองมานี่เค้าต้องเคยดูแน่ๆแล้วเค้าจำเราได้ โอ้ย.. ไม่เป็นอันทำอะไรเลย ขนาดคณะบดีท่านมาคุยเองว่ามหาลัยจะเข้ามาดูแลหาทางแก้ไขให้เจินยังคิดว่าคณะบดีต้องเคยดูแล้วแน่ๆไหนจะทีมงานที่จะเข้ามาหาทางบล็อคเค้าก็ต้องได้ดู" น้ำเสียงเจินตอนนี้เหมือนระบายอะไรสักอย่างมากกว่า "หนูมามหาลัยได้สองสามวันก็ไม่กล้ามาแล้ว คือมันแบบว่าใครมองสบตาไม่ได้เลยใจมันไปทางนั้นตลอด"
   "............................................." เจินเงียบเสียงไปแต่ครองภพก็แข็งขืนปากเอาไว้ไม่วิจารณ์
   "หนูก็ไปเดินห้าง แต่งชุดนักศึกษาออกมาทุกวันเนี่ยแหละแต่ไม่มามหาลัยห้องน้ำในห้างนี่ไม่กล้าเข้าเลยวันๆหนูไม่กินน้ำเลยนะพี่จะได้ไม่ต้องปวดฉี่"

ตั้งแต่วันที่ตำรวจมาบอกข่าวร้ายพลิกโลกกับพวกเธอสองสาวเพื่อนซี๊ถึงมหาวิทยาลัยหญิงก็ไม่มาเรียนเลยเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องพักที่หอนอกเดินจากมหาลัยไปได้ไม่ไกลนัก ส่วนเจินไม่กล้าอยู่บ้านเพราะกลัวว่าพ่อจะรู้เรื่องแต่ก็รู้ตัวเองว่าคงว้าวุ่นใจไม่มีสมาธิเพียงพอจะเข้าเรียนเลยหาทางออกเป็นห้างสรรพสินค้าแถวๆนั้น

   "หญิง หญิงอยู่ห้องรึเปล่า" เจินรีบพูดตอนที่เพื่อนซี๊สาวรับโทรศัพท์
   "ไม่อยู่อ่ะแต่เดินอยู่แถวนี้แหละ มาเซเว่นเจินจะทำไมอ่ะ"
   "เราปวดฉี่ เราว่าจะมาขอเข้าห้องน้ำหน่อย เราไม่กล้าเข้าห้องน้ำที่ไหนเลยอ่ะ"
   "เจินขึ้นไปเลยเพื่อนเราอยู่ในห้อง เดี๋ยวเราโทรบอกมันให้"
   "เดี๋ยวนะ ชั้นสี่ใช่ป่ะ ห้องที่เราเคยมาอ่ะนะ" เจินแค่เริ่มวิ่งขึ้นบันไดขั้นที่หนึ่งแต่หัวใจไปสถิตอยู่ที่ห้องน้ำแล้ว

   "ค่า ค่า " เจินหยุดกดรับโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์พี่เบลล์ตำรวจสาว
   "ทำอะไรอยู่คะ รบกวนรึเปล่า.. ทำไมเสียงหอบเชียว"
   "อ๋อ พอดีเจินวิ่งอยู่ค่ะพี่"
   "ออกกำลังกายเหรอคะ"
   "เปล่าค่ะ พอดีเจินกำลังรีบ"
   "อ๋อ.. งั้นเดี๋ยวไว้ค่อยคุยก็ได้ค่ะ"
   "คุยเลยดีกว่าค่ะ ยังพอได้" เจินยืนหอบขมิบเกร็งกลั้นปัสสาวะเอาไว้ก่อน
   "งั้นเอาเร็วๆเลยนะ พี่จะโทรมาเตือนน้องสองคนว่าทำไมไม่ไปเรียนตามปกติ คือพอดีน้องชายพี่เค้าก็เรียนอยู่ที่นั่นพี่เบลล์เลยฝากให้เค้าคอยดูแลเค้าโทรมาบอกว่าไปหาที่คณะแล้วที่ห้องเรียนก็ไม่เจอ ไปเรียนนะคะเชื่อพี่ พี่โทรมาแค่นี้แหละ"

เจินกดวางเกร็งท้องจนปวดรู้สึกว่าจะมีเล็ดๆกลั้นหายใจเฮือกสุดท้ายก้มหน้ามองขั้นบันไดกระโดก้าวทีละสองขั้นจนมายืนอยู่ที่หน้าห้องเคาะเรียกเท่าไหร่เพื่อนของหญิงก็ไม่มาเปิดให้ซักทีลองบิดลูกบิดก็ไม่ได้ล็อคจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปเขย่งก้าวกระโดดอึดใจเดียวก็นั่งลงบนชักโครกทันเวลาแบบเสี้ยววินาทีสุดท้ายท้ายสุดขบวนจริงๆ

อาจด้วยเพราะเป็นเหตุฉุกเฉินมากๆคือปรากฎว่าได้ระบายออกทั้งน้ำทั้งเนื้อ(กราบขอประทานอภัย)จนลืมกฏเหล็กที่จะต้องกดน้ำชักโครกเทสก่อนเสมอแต่คราวนี้จริงๆก็ไม่ได้ลืมหรอกแต่มันสุดขอบเขตของน้ำอดน้ำทนจริงๆ

   "หนูแม่งฟังเสียงน้ำเอื่อยๆแล้วแม่งโคตรเซ็งเลยพี่" เจินกดเปิดกระจกไฟฟ้า
   "เปิดกระจกทำไมอ่ะ"
   "ตด.."
   "โหย.. " ครองภพรีบกดเปิดกระจกทั้งคัน
   "ถ้าเป็นเบาะผ้ามันตดอัดลงไปในเบาะได้"
   "วันหลังจะตดบอกเลยไม่ต้องเปิดหน้าต่างด้วย"
   "ทำไมอ่ะ"
   "อยากสูดอากาศที่ผ่านลำใส้ใหญ่ลำใส้น้อยใส่ติ่งผ่านตูดเมียออกมา โรคจิตสุดๆ"
   "ขี้ด้วยมั้ย"
   "อ้าว.. ญาติพี่เมียเค้าเป็นสโตรกแต่อันนั้นรุนแรงต้องนอนตลอดผัวเค้าก็ต้องคอยเก็บขี้เก็บฉี่นะ"
   "คนละเรื่องแล้ว โอ้.."

เจินกดน้ำแล้วก็รอจนน้ำไหลเอื่อยๆเพียงพอที่จะกดซ้ำแล้วซ้ำอีกเอาสายชำระฉีดช่วยร่นเวลา สาวหมวยในชุดนักศึกษานั่งยองอยู่ข้างชักโครกมองสเก็ดอุนจิที่ยังเหลือไม่ลงไปสักทีด้วยความอ่อนใจปาดเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั้งตัวตามความร้อนชื้นในห้องบุกระเบื้องเก่าๆแคบๆมีเพียงช่องระบายอากาศแคบๆ

ชัยชนะเป็นของผู้มานะอดทนพากเพียร แต่กว่าจะเคลียร์สเตจสุดหินลงได้ก็เล่นเอาเปียกชุ่มไปทั้งเนื้อตัวหัวหูชั้นนอกชั้นในมองกวาดไปรอบห้องก็ยังไม่มีใครเดินไปกดล็อคประตูไว้ก่อนเปิดพัดลมตั้งพื้นมองซ้ายมองขวาเปิดกระโปรงระบายความร้อนชื้นข้างในกระโปรง รู้สึกสบายจนเผลอหลับตายิ้มน้อยๆผ่อนลมหายใจบางๆลืมตามองไปรอบๆห้องอย่างอารมณ์ดีขึ้นผิดกับตอนที่เพิ่งลงจากรถเมล์เดินข้ามสะพานลอยมา

ตอนนั้นเจินรู้สึกเริ่มหลอนวิ้งๆมึนงงจนต้องทรงตัวไม่ให้ล้ม อาจเพราะเสียเหงื่อให้กับความร้อนอับซื้นในห้องน้ำนานเกินไปหรือเพราะเพิ่งสังเกตุว่าห้องนี้ไม่ใช่ห้องของหญิงที่เคยมาก่อนหน้านี้ครั้งสองครั้ง ไวเท่าความคิดหมวยสาวในชุดนักศึกษาเปืยกชุ่มเหงื่อคว้ากระเป๋าสะพายกำลังจะรีบออกไปนอกห้องแต่ยังไม่ทันกลับตัวพลันได้ยินเสียงลูกบิดประตูเข้าห้องดังคลิ๊กคลั๊ก

   "อ่าว.. ไหนมึงบอกมึงไม่ได้ล็อคไง ..ก็เนี่ยล็อคอยู่เนี่ย" เสียงลูกบิดประตูดังคลิ๊กคลั๊ก "ดีนะเนี่ยกูมีสำรองซ่อนอยู่แล้วแม่งจะเปิดได้มั้ยเนี่ย.. ..ควย กูบอกมึงแล้วว่าลูกบิดแม่งจะพังอย่างล็อค เออๆ" เจินเงี่ยหูฟังเสียงบ่นหน้าประตูห้องจากใต้เตียงมองช่องว่างขอบประตูเห็นเงาคนยืนอยู่แว๊บไปแว๊บมาท่าทางกระสับกระส่าย

   "ไอ้ห่า กูปวดเยี่ยวกุญแจแม่งก็ไขไม่ออก.. ..ไม่ได้ล็อคเหี้ยอะไร เนี่ยกูไขอยู่เนี่ย" เสียงลูกบิดหมุนประตูถูกผลักออก เจินมองตามขากางเกงยีนส์ที่เจ้าของมันรีบถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าไปทางห้องน้ำ "ไอ้เหี้ย มึงเอาผู้หญิงมาปี้ในห้องกูเหรอ ..ไม่มีเหี้ยอะไรเนี่ยรองเท้าส้นสูงถอดอยู่หน้าห้องน้ำอ่ะ ค้วย!! กูไม่เชื่อมึงหรอก ไอ้สัสแล้วประตูแม่งก็ล็อคไม่ได้กูล่ะเชื่อเลยจริงๆ เออๆ เดี๋ยวกูอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

ครองภพมองกระจกข้างเปิดไฟสัญญาณของเปลี่ยนช่องทางจากจุดนี้เหลืออีกเพียงข้ามแยกเดียวก็เลี้ยวเข้าถนนหมู่บ้านแล้ว

   "กินข้าวอะไรก่อนเข้าบ้านมั้ย หิวรึเปล่า" ครองภพชวนให้เมียสาวมองร้านข้าวต้มซ้ายมือ
   "ลงไปกินชุดเนี้ยนะพี่เอาศพหนูลงไปเถอะ ถามจริงๆทำไมชอบโชว์ของเมียตัวเองให้คนอื่นเห็น"
   "เปล่า.. คือกำลังฟังมันส์ๆไงเดี๋ยวถึงบ้านแม่เจินอยู่ก็เล่าไม่ได้แล้ว เผื่อแบบเออ.. ยืดเวลาไปได้อีกนิดนึง"
   "แล้วมาอย่างงี้แถวบ้าน!! ถ้าไปไกลๆก็อีกเรื่องนึง" สามีหนุ่มนึกอยากเขกกะโหลกตัวเองที่หื่นไม่ดูสถานที่ "อ่ะ.. แล้วคนนั้นมันก็แก้ผ้าให้เจินดูเลยเหรอ"
   "แก้เลย"
   "แล้วดูมั้ย"
   "ดูสิ พี่ภพ..โหย รู้จะหาว่าหนูโม้"
   "ทำไม"
   "พี่บอส ..หนูเข้าห้องพี่บอส มันปวดฉี่ไงแล้วตำรวจก็โทรมาหนูเลยจำชั้นผิด"
   "หรรมล่ะ"
   "ติดตาเลย แต่มันเล็กๆงอๆนะ"
   "แหมมันก็เล็กๆงอๆกันทุกคนแหละไม่เห็นต้องทำหน้ามีความสุขเลย"
   "ทุเรศ.. พอเจินทำหน้าเฉยๆก็บอกว่าหยิ่งอีก"
   "คือ.. เพอร์เฟคเดย์เลยแถมได้แอบดูไอ้หนุ่มนักบาสขวัญใจแก้ผ้า ว่างั้น"
   "แต่เค้าเอารองเท้าเจินเข้าไปในห้องน้ำด้วยนะพี่ ไม่รู้ทำไมเออ แปลกๆ"
   "เอาไปชักว่าว .. เอาไปชักว่าวแน่นอน รองเท้าส้นสูงสาวปริศนาแฟนเพื่อนสนิท"
   "โห.. มีดีมั่งมั้ยเนี่ย พูดซะ จริงเหรอ!! ผู้ชายเค้าทำกับรองเท้าก็ได้ด้วยเหรอ"
   "อ๊าว!! ทีตัวเองยังทำกับหมวกได้เลย ความจริงรองเท้ายังน่าหลงไหลกว่าอีกนะรองเท้าบาสดำๆเหม็นๆบานๆนะ โห.. ได้รมณ์"
   "..................................................." เจินหันหน้ามองวิวข้างทางไม่พูดอะไรซักคำ

นี่คือความพิเศษของครองภพที่สามารถเปลี่ยนจากสถานการณ์บรรยากาศดีๆให้พังพินาศได้เพราะเคยสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก แต่ถึงอย่างไรคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่น่าจดจำจริงๆเขาก็เพิ่งรู้ว่าเจินเป็นคนคุยสนุกและผ่านอะไรมาเยอะมากมายกว่าผู้ชายคนนึงที่แค่เรียนหนังสืออ่านการ์ตูนแทบไม่ได้แตะต้องทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

   "เหี้ยแล้ว!!"
   "อะไร!!" เจินหันมาเลิกคิ้วตกใจตาม เธอมักจะคิดไม่ค่อยทันเวลาที่ป๊าเร่งๆให้ทำโน่นทำนี่จนเป็นนิสัย
   "เชี่ย.. ด่าน ตำรวจ"
   "แล้วทำไมอ่ะเราก็ไม่ได้กินเหล้ามานิ" เจินยังดูสบายๆแต่ในใจครองภพหวั่นๆคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าไว้ก่อนค่อยๆชะลอรถเข้าด่านตรวจ

   "สวัสดีครับ ขอตรวจวัดระดับแอลกอฮอลล์นะครับ ไปไหนกันมาเนี่ย" ตำรวจวัยกลางคนทักทาย
   "ไปดูหนังกันมาครับกำลังจะเข้าบ้านหมู่บ้านเนี๊ย" ครองภพยื่นส่งใบขับขี่ให้
   "เดี๋ยวเป่านะครับ เคยเป่ามาก่อนมั้ย"
   "เคยครับ"
   "เดี๋ยวลดกระจกหลังด้วยครับ" ลุงตำรวจคนเดิมส่องไฟฉายไปทั่วรถ
   "ทำไมเปิดแอร์เย็นขนาดนี้ล่ะ ถึงขนาดต้องใส่เสื้อหนาวขนาดนี้เลยเหรอ" นายตำรวจหนุ่มวัยใกล้เคียงกันกับครองภพมีดาวบนบ่าสองดวงเดินมาทำสัญญาณมือบอกเจินให้ลดกระจก "เดี๋ยวน้องชิดซ้ายนะ คงต้องขอตรวจค้นซักหน่อยพี่ดูแล้วมันหนาวผิดสังเกตุ

เจินลงมายืนนิ่งสองมือดึงชายเสื้อโค้ทกันหนาวเอาไว้ส่ายหน้ายืนยันว่ายังไงก็จะไม่ยอมถอดให้ตรวจค้นจนกลายเป็นเรื่องใหญ่มีตำรวจมาช่วยกันเกลี้ยกล่อมหลายคน ครองภพยืนดูตำรวจตรวจค้นรถแบบแทบจะถอดออกมาเป็นชิ้นๆคอยเหลียวไปมองดูเจินที่ยืนอยู่กับตำรวจหลายนายในเต้นท์ ค้นจนพอใจว่าไม่เจออะไรครองภพก็รีบเดินเข้าไปสมทบได้ความว่าเจินกำลังรอใครบางคนอยู่และก่อนที่คนคนนั้นจะมาถึงเธอจะไม่ยอมให้ใครตรวจค้นหรือแตะตัวเด็ดขาด

   "สวัสดีค่ะ รีบบึ่งมาเลยเนี่ย ว่าแต่มีเรื่องอะไรกันคะ" พี่เบลล์ตำรวจสาวลงจากรถรีบเดินเข้ามาในเต้นท์ทั้งชุดนอนมีผ้าบางๆคลุมไหล่คุยกับนายตำรวจผู้รับผิดชอบควบคุมด่านตรวจ
   "คือ น้องผู้หญิงคนนี้เค้าร้องขอตำรวจหญิงเป็นคนตรวจเค้าแต่ด่านเราไม่มีและมันก็ดึกแล้วครับน้องเค้าก็เลยเสนอว่าจะโทรหาคุณ"
   "เอ่อ.. ไปตรวจตรงหลังรถโน้นได้มั้ยคะ" เจินบอกนายตำรวจเสียงอ่อยๆ
   "ได้ครับ แต่จะว่าไปแล้วพวกคุณก็รู้จักกันถึงคุณจะเป็นตำรวจก็เถอะ" นายตำรวจมองหน้าสดของพี่เบลล์แล้วอยากจะสานต่อความรู้จักแต่ติดว่ามีเมียแล้ว "เพราะฉะนั้นผมคงต้องไปยืนดูด้วย"
   "ไม่มีอะไรจริงๆครับพี่ไม่ต้องตรวจหรอก ก็อย่างที่ผมบอกแหละ ข้างในเธอโป๊อยู่" ครองภพเดินเข้าไปย้ำกับนายตำรวจสองดาว
   "ผมกลัวว่าจะเจอยาบ้าเต็มตัวเลยน่ะสิไม่ว่า เอางี้!! คุณเป็นสามีเค้าใช่มั้ยงั้นมาด้วยกันเลย"

คนสี่คนเดินทะยอยเรียงกันไปหลังรถกระบะใช้เวลาเพียงไม่ถึงสิบนาทีนายตำรวจท่านนั้นก็เดินกลับมาก่อนซุบซิบปรึกษากับเพื่อนตำรวจ เจินกับพี่เบลล์เพิ่งเดินตามมาถึงมีครองภพเดินเนือยๆตามเพราะเพิ่งโดนด่าไปชุดใหญ่แถมท้ายโดนพี่เบลล์อบรมอีกต่างหาก

   "ก็ไม่รู้จะพูดยังไงครับ เห็นว่าจะถึงบ้านอยู่แล้วก็กลับไปนอนพักผ่อนแล้วกันไม่ต้องไปนอนโรงพัก แต่ถึงยังไงกระทำอณาจารในที่สาธาณะก็ผิดกฏหมายนะครับ" นายตำรวจหนุ่มฝืนใจไม่ให้มองเจินที่เค้าเพิ่งเห็นเรือนร่างเนียนขาวกระจ่างสว่างออร่าแม้ในแสงสลัวเพิ่งผ่านไปไม่ถึงห้านาที "ก็ถือว่ายกให้คุณนวลพรรณนะครับ ถ้าจะกรุณาแลกกับไอดีไลน์ก็จะดีมากเลย" นายตำรวจหนุ่มสบตาพี่เบลล์ตำรวจสาวรุ่นพี่กรุ้มกริ่ม พี่เบลล์หันมาสบตากับเจินเป็นสัญญาณว่าเซ็ง

   "ขอบพระคุณพี่เบลล์มากเลยค่ะ เจินเกรงใจมากตั้งแต่ตอนโน้นก็ไม่ได้โทรหาเลยเจอกันอีกทีก็ต้องรบกวนดึกๆดื่นๆ"
   "ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แต่ก็อย่างที่พี่เตือนนะอย่าลืมของแบบนี้อย่าออกไปเล่นนอกบ้าน อยู่ในบ้านเราจะโลดโผนโจนทะยานยังไงก็ว่าไปข้างนอกมันอันตราย แล้วคนนี้เนี่ยเหรอที่หักอกน้องชายพี่" พี่เบลล์หันมาสบตาครองภพ เจินไม่ได้เล่าว่าเพิ่งเจอพี่บอสที่โรงหนัง

ถึงแม้จะไม่ใช่พาคนที่เรารักไปพบพานอันตรายแต่การมาเจอด่านตรวจทั้งๆที่เกือบจะถึงบ้านอยู่แล้วแถมเจินยังต้องยืนแก้ผ้าเปลือยให้พี่เบลล์ค้นมีนายตำรวจนิสัยดียืนดูอยู่อยู่หลังรถก็ทำให้ตลอดทางเข้าหมู่บ้านไม่มีใครพูดอะไรเลย

   "พี่ขอโทษนะ เป็นเรื่องจนได้"
   "ก็จำไว้ละกัน..หนูไม่ใช่ของเล่นหรือตัวละครในการ์ตูนที่พี่อ่านนะ"
   "ขอถามอีกเรื่องได้ป่ะ เจินยังไม่ได้เล่าเลย"
   "อะไรอ่ะ"
   "เรื่องดาราคนนั้นอ่ะ น้ำใจอ่ะ ถาพมันเป็นยังไง"
   "อ๋อ.. โห!! พูดแล้วยังขนลุกอยู่เลย มันมีสามคลิปใช่ป่ะมันวันเดียวกันแต่คนละเวลา กระโปรงสั้นม้าาากกพี่ภพแล้วเป็นจีบบานๆพริ้วๆด้วยนะ"
   "ก็ไม่เห็นแปลก"
   "ไม่ใส่กางเกงใน"
   "เห้ย!!"
   "จริง!! ไม่ได้เมาท์นะ ไม่ใส่กางเกงใน"
   "ถอดแล้วไม่ใส่รึเปล่า"
   "ไม่ใส่ตั้งแต่แรกเลย แล้วกระโปรงมันก็สั้นใช่ป่ะ"
   "ใส่จีสตริงรึเปล่า เราไม่เห็นมั้ง"
   "จีบ้าอะไรเห็นขนเป็นเส้นๆเลย ถึงจะใส่ตอนฉี่ก็ต้องถอดสิ"
   "บ้า!! นี่มันน้องน้ำใจนางเอกเจ้าน้ำตาดาวรุ่งเลยนะเว่ย!!"
   "ไม่ใส่ตั้งแต่เดินเข้ามาเลยอ่ะ ชัวร์"
   "เชี่ย.. อยากดูว่ะ" ครองภพลืมตัว
   "ไม่ใช่แค่นั้น"
   "อะไรอีกอ่ะ"
   "มีของปลอมด้วย"
   "ห่ะ.. ของปลอม อะไร"
   "ไอ้นั่นอ่ะ อันใหญ่มากแล้วมันก็เป็นปุ่มๆหยักๆกดแล้วมันหมุนด้วย แล้วก็มีไข่อันเล็กๆ นางค่อยๆเอาออกมาเรียงบนอ่างล้างหน้าทีละอันเลยอ่ะ มีแบบเอามาเลียอมชักเข้าชักออกถ่ายเซลฟี่ด้วยนะ นี่ล่ะ ผู้จัดการมันยังอึ้งไปเลย"
   "บ้าแล้ว"
   "แต่เค้าขอให้ปิดก่อนอ่ะหนูอดดูเลย"
   "จริงดิ"
   "เนี่ย.. ดูแขนดิ ขนลุกอยู่เนี่ย" เจินยกแขนให้ครองภพดูจังหวะพอดีจอดรถหน้าบ้าน

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมกำลังฝึกเขียนทดลองเล่าเรื่องแบบผู้ชายผู้หญิงและผู้บรรยายเป็นคนเล่า ถ้างงก็ขอโทษด้วยครับ เช่นเดิมคือขอขอบพระคุณเว็บไซท์ที่เป็นสนามเป็นพื้นที่ให้มือใหม่ได้ทดลองเรียนรู้ขอให้ประสบแต่ความสุขความเจริญนะครับ และขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาเข้ามาอ่าน ข้อความติชมวิจาณ์จะมีประโยชน์กับผมมากเพื่อฝึกฝนพัฒนาชิ้นงานต่อไป ขอบพระคุณครับ
   

[err]

ก็มีงงๆบ้างครับ แต่ภาพรวมก็โอเค ฟิลลิ่งมันมา ติดตามครับ


................................................

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .

................................................................................................................

[swss2511]

สนองอารมณ์ตัวเองจนได้เรื่องดีที่ไม่ได้นอนคุกอ่านไปขำไป

[johnywalker]

"นี่คือความพิเศษของครองภพที่สามารถเปลี่ยนจากสถานการณ์บรรยากาศดีๆให้พังพินาศได้" 5555
ผมก็มีความสามารถอย่างนี้เหมือนกัน หน้าตาพอไหว แต่ปากผมนี่ หมาสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ

[peddo]

อ่านยังไงก็ไม่รู้สึกว่าคุณ apinyaporn เป็นมือใหม่นะครับ เขียนดีมาก ทั้งภาษาและเนื้อเรื่อง ที่สำคัญ คือ สงสัยมานานว่าคุณเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง แต่อ่านตอนนี้ ผมเชื่อว่าเป็นผู้ชายจริงๆ วิธีการเล่าเรื่องไอ้ความสามารถในการทำลายบรรยากาศดีๆ แบบครองภพเนี่ย  มันผู้ชายชัดๆ ถ้าผิดขออภัยด้วย ขอบคุณครับ

[werrlet]

อ่านแล้วยังมี งง บ้างครับแต่ก็ ok เลยที่เดียวครับ