ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

รักแรกเจอ (จบ)

เริ่มโดย twintower, ตุลาคม 31, 2016, 10:46:08 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

twintower

แม็กมองตามเฮลิคอปเตอร์แบล็คฮอว์คที่กำลังถูกลากจูงเข้าไปในโรงเก็บในเวลาค่ำคืนที่ค่ายทหารในจังหวัดลพบุรี พร้อมก้มดูนาฬิกาข้อมือแล้วรูดซิปตรงกระเป๋า  ชุดนักบินที่สวมใส่อยู่ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเครื่องแล้วเลื่อนหาเบอร์ก่อนกดโทรศัพท์ไปที่ปลายสาย

"พ่อครับ  บอกคุณยายด้วยครับไม่ต้องรอ  แม็กพึ่งเสร็จงาน จะกลับพรุ่งนี้เช้าครับ ไม่อยากขับรถกลางคืน"

"...................................."

"ใช่ครับน้องโทรมาบอกแล้วครับ  แต่แม็กไปทันอยู่แล้วครับ"

".........................................."

"อ้อ ต่อมันโทรมาบอกแล้วครับ  สงสัยเริ่มติดคุณทวดแล้วสิ"

"................................."

"ครับๆๆ พ่อพรุ่งนี้เจอกันครับ"


แม็กวางสายก่อนที่จะเดินไปที่ลานจอดรถหลังจากที่พึ่งเสร็จจากการฝึกบินช่วงเวลากลางคืนเสร็จ ก่อนจะนึกไปว่าตัวเองเป็นคนบอกต้องให้ชวนนันไปที่บ้านด้วย  เพราะต้องเป็นฝ่ายโทรมาบอกว่าจะไปหาที่บ้านในวันหยุดนี้แม็กเลยถือโอกาสบอกให้ชวนนันไปด้วย โดยอ้างว่านันได้มีโอกาสคุยกับแม่ของตนในเรื่องที่อยากจะให้มาดูแลเรื่องดอกไม้ในงานแต่ง ต้องรับคำอย่างรู้ทันแต่ไม่พูดอะไรมากนัก  เพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองก็รอวันนี้อยู่  แต่แม็กก็ไม่ลืมที่จะโทรไปบอกนันก่อนว่าจะให้ต้องชวนไปที่บ้านในวันหยุดนี้ หญิงสาวรับคำพร้อมด้วยความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแทนที่เจ้าของบ้านจะพาเธอเข้าไปเองกลับให้เพื่อนของเธอเป็นคนพาเข้า ซึ่งแม็กได้มองข้ามเรื่องตรงนี้ไปและนึกว่าตัวเองเคยชวนเมื่อตอนงานแต่งของต้องแล้ว  ยิ่งเป็นช่วงที่แม็กต้องฝึกซ้อมอย่างหนักและเตรียมตัวที่จะสอบไปเรียนการบินเพิ่มเติมที่สหรัฐด้วยทำให้ช่วงหลังงานแต่งของต้องกับขิมในช่วงเกือบ 2อาทิตย์ที่ผ่านมาทั้งคู่ไม่ได้เจอกันเลยและโทรหากันน้อยมาก เพราะแม็กบางครั้งต้องฝึกบินช่วงกลางคืนด้วย

สายๆวันรุ่งขึ้น ต้องที่เป็นคนขับเพราะรู้เส้นทางเป็นอย่างดี ขับรถมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ดูหรูหราพอสมควรก่อนจะกดแตรเรียกรอไม่นานประตูบ้านได้เปิดออก โดยที่คนเปิดคือลูกชายเจ้าของบ้านที่กำลังยืนทำความสะอาดรถอยู่ในโรงจอดรถที่อยู่ไม่ห่างประตู

"อ้าวพี่แม็กมาเปิดประตูเอง"

ขิมที่นั่งข้างคนขับเป็นคนกล่าว ซึ่งต่างจากคนที่นั่งอยู่เบาะหลังกวาดสายตาดูไปรอบๆพร้อมนึกว่าบ้านดูหลังใหญ่แต่ร่มรื่น  ต้องจอดรถไม่ห่างจากตัวบ้านเท่าไหร่ แล้วลงจากรถหันมาโบกมือทักชายหนุ่มที่เดินตามพร้อมพร้อมสุนัขที่เดินตามหลังมา 4-5  ตัว แม็กโบกมือรับ ส่วมขิมที่มือถือถุง2-3ใบก้าวลงจากรถพร้อมภรรยาเหมือนกับนันที่ลงมาแล้วหันไปดูรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ

"คุณต้อง"

เสียงเรียกดังมาจากร่างท้วมๆสูงวัยก่อนเดินเข้ามาหา

"สวัสดีค่ะน้าจิต"

ต้องทักตอบก่อนยกมือไหว้แล้วเดินเข้าไปกอดพร้อมกับขิมที่ยกมือไหว้เพราะรู้จักกันดีแล้วตอนเอาการ์ดงานแต่งมาให้พ่อกับแม่ของแม็ก

"คิดถึงจังเลย  งานต้องน้าจิตก็ไม่ได้ไป"

"แหมจะไปได้ยังไงคะ อยู่ดูบ้าน"

ต้องหันไปแนะนำให้นันรู้จักกับแม่บ้านของบ้านหลังนี้ก่อนจะหันไปทักว่าน้าจิตดูสดใสขึ้นแต่ได้รับคำตอบว่า

"โอ๊ยสดใสอะไรคะ วันๆก็รบกับไอ้เจ้าพวกนั้น จนอยากจะตีหลายรอบ วันนี้ก็เหมือนกันอยากตีทั้งคนทั้งหมา"

"อ้าวทำไมละคะ"

"คุณแม็กชอบแหย่ไอ้พวกนี้ จับมันแต่งตัว ไม่ก็เอาอะไรวางบนหัว แล้วก็ถ่ายรูป พอมันหงุดหงิดมันก็วิ่งหนี แต่ตัวเองก็วิ่งไล่ จับมาแกล้งอีก น้าละปวดหัว น้องตาลยังซนน้อยกว่าเลย"

แม่บ้านพูดไปพร้อมหัวเราะไป

"นินทาอะไรแม็กครับน้าจิต"

"ไม่ได้นินทาค่า แต่ฟ้องคุณต้อง"

แม็กรับไหว้ขิม ก่อนหันไปยิ้มให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆต้องนันยิ้มตอบ  ก่อนที่แม็กจะบอกทุกคนว่าเชิญเข้าไปในบ้าน แต่ต้องทักมาว่า

"พี่แม็กทำไมดูโทรมจัง"

"อ่อ  ช่วงนี้พี่งานเยอะนะต้อง ส่วนใหญ่ซ้อมบินตอนกลางคืน  กลางวันก็อ่านหนังสือเตรียมสอบ"

"สอบอะไรคะพี่"

"มีให้ไปเรียนต่อที่สหรัฐเรื่องของแบล็คฮอว์คนะ พี่สนใจเลยสมัครไปด้วย"

"ถ้าสอบได้ไปนานไหมครับพี่"

ขิมถามโดยที่ไม่รู้ว่าจะไปกระทบกับจิตใจของคนที่เดินฟังอยู่ด้วยเงียบๆ

"เกือบๆ6 เดือนครับ"

"มิน่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้ติดต่อกับเรา ไลน์ไปก็อ่านแต่ไม่ตอบ น่าเห็นใจเหมือนกันใครจะไปรู้ละว่างานเยอะ ไม่ยอมบอกเราเลย แต่จะไปเรียนอีกทำไม  ขับก็เก่งอยู่แล้ว ไปตั้ง 6เดือนคนบ้า"

นี่คือความคิดจากหญิงสาวที่เดินตามและมองไปที่แผ่นหลังอันกว้างใหญ่ พอเข้าไปในบ้านทั้งขิมและต้องต่างยกมือไหว้ทั้งพ่อและแม่ของแม็กรวมถึงคุณยายที่ต้องเดินเข้าไปกอดพร้อมทั้งหอมแก้มทั้งสองข้าง แล้วแม็กที่ทำทำสัญญาณถึงนันว่าอย่าพึ่งแล้วแม็กพาหญิงสาวเข้าไปเคารพผู้ใหญ่ทีหลัง นันรู้สึกเขินอายที่ถูกทั้งแม่และคุณยายจ้องมอง ยิ่งแม็กบอกว่า

"นี่ไงครับคุณยายคุณแม่คนที่จัดงานของแต่งของขิมกับต้อง ที่คุณแม่ชมว่าจัดออกมาได้เนี๊ยบมาก และนันอยากจะคุยกับคุณแม่ถึงเรื่องดอกไม้ที่แม็กบอกไว้ก่อนนะครับ"

หญิงสาวได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร  แต่หารู้ไม่ว่าถูกสายตาที่เฉียบคมของผู้ใหญ่ทั้งสองมองมาที่นาฬิกา  ก่อนที่จะแอบมองตากันแล้วยิ้มให้พร้อมๆกันแต่คนที่เป็นแม่บอกว่า

"โถนึกว่าใคร  เพื่อนเจ้าสาวนี่เองแต่เรื่องงานนะไม่ต้องรีบหรอกหนูนัน  เรายังมีเวลาคุยกันเยอะ อ้าวแล้วนี่อะไรละ"

แม่ของแม็กพูดก่อนเห็นขิมกับต้องเอากล่องที่อยู่ในถุงออกมาแล้วคุกเข่ามายื่นให้พร้อมกับกราบที่ตัก

"ของตอบแทนสินน้ำใจคะคุณแม่ คุณแม่ช่วยจัดดอกไม้ให้ซะขนาดนั้น แถมไม่คิดเงินสักบาทเดียว หนูกับขิมไม่รู้จะพูดยังไงกับน้ำใจของคุณแม่เลยหาของมาตอบแทนคะ แม้จะเล็กๆน้อย"

แม่ของแม็กรับมากล่องใบใหญ่มาก่อนที่ต้องจะบอกว่าให้เปิดดู  ของที่อยู่ในกล่องคือผ้าไหมสีน้ำเงิน แม็กเห็นแล้วหันไปบอกพ่อว่า อาจารย์มีผ้าตัดชุดใหม่ไปสอนอีกแล้ว แต่แล้วตัวเองก็ งง เมื่อขิมยื่นกล่องอีกกล่องมาให้แล้วบอกว่าอันนี้เป็น คำขอบคุณของขิมกับต้อง แม็กรับแล้วดูหน้ากล่องที่เป็นชุดต่อพลาสติกกล่องใหญ่ก่อนหันไปบอกพ่อว่า

"ปรินซ์ ออยเกนครับพ่อ  แม็กซื้อฮู้ดมายังไม่ได้ต่อเลย  ดีจะได้รีบต่อแล้วเอาไปวางคู่กับบิสมาร์ค"

"ถูกใจไหมครับพี่"

"มากขอบคุณมากๆครับ รู้ใจจังเลย"

แล้วเสียงคุณยายที่นั่งฟังอยู่นานก็บอกมาว่า ซื้อจากญี่ปุ่นมาหลายกล่องนี่ก็อีกกล่องสงสัยต่อกันเป็นปี ก่อนที่คุณยายจะหันไปสนใจกับแขกอีกคน พร้อมทั้งชวนคุย ทำเอาแม็กแอบยิ้มที่นันดูแล้วจะคุยกับคุณยายแบบถูกคอ โดยมีแม่คอยเสริม จนนันบอกว่า

"ถ้าหนูเจอคุณยายข้างนอกนี่ แล้วไปนินทาเป็นภาษาไทย หนูอายแน่ๆ นึกไม่ถึงว่าคุณยายจะพูดชัดขนาดนี้ทั้งเสียง รอเรือหรือลอลิงคุณยายพูดชัดกว่าหนูอีกคะ"

"ใช่ตอนที่พี่พิมเล่าให้ฟังตอนแรก ไม่มีใครเชื่อ พอเจอกับตัวจริง ช็อกกันเป็นแถว"

ต้องเป็นฝ่ายเสริม ก่อนที่ขิมจะถามว่า

"คุณยายครับ ขออนุญาตถามนะครับ ว่าคุณยายมารู้จักกับคุณตาได้อย่างไร"

หญิงชรายิ้ม  ก่อนที่พ่อของแม็กจะเป็นคนเล่าแทนว่า

"เรื่องมันน่ารักมากคือมีนักศึกษาสาวญี่ปุ่นในตอนนั้น มาทำเรื่องขอวีซ่าเข้าประเทศไทยพร้อมขอข้อมูลเกี่ยวกับประเทศไทยที่สถานทูตไทยในญี่ปุ่น  แล้วเลขานุการโทของสถานทูตเกิดสะดุดตาขึ้นมากับสาวญี่ปุ่นที่พูดได้ทั้งภาษาไทย,ภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว เลยกลายเป็นความสนใจขึ้นมา เลขานุการสถานทูตเลยเขียนจดหมายจีบสาวญี่ปุ่นคนนั้นจนกลายเป็นความรัก จนในที่สุดก็แต่งงานกันก่อนที่เลขานุการจะถูกย้ายกลับมาประจำกระทรวงโดยสาวญี่ปุ่นคนนั้นตามมาด้วยแล้วมาให้กำเนิดพยานรักที่เมืองไทยคือคุณแม่ของแม็กนี่เอง"

แล้วแม็กเสริมว่า

"ที่คุณยายพูดไทยชัด  เพราะตอนเรียนที่ญี่ปุ่นคุณยายเลือกเรียนวิชาภาษาไทยด้วยไง คุณยายตอนสาวๆนับว่าเป็นสาวญี่ปุ่นรุ่นใหม่มองโลกกล้าง เลยสนใจเรียนเรื่องวัฒนธรรมและภาษาของต่างชาติในตอนนั้น "

พอได้คำตอบขิมกับนันที่นั่งฟังอยู่ทำเอาทั้งคู่ยิ้มไปตามๆกันก่อนที่แม่บ้านจะบอกว่าอาหารกลางเสร็จแล้ว พ่อเป็นคนเชิญทุกคนไปห้องอาหารและแม่บอกว่าวันนี้ทำข้าวมันแกงไก่ให้  ส่วนคุณยายพอรู้ว่าต้องมาเลยทำเทมปุระเสริมให้ด้วยทำเอาต้องดีใจก่อนจะบอกว่า

"นั่นนะสิ วันก่อนที่พี่ต่อมาแล้วคุณยายให้กลับเอาไปทานที่บ้าน  พี่แตนถ่ายรูปมายั่วหนูแล้วบอกต้องว่าอดกิน เสียใจด้วยนะ"

"เออใช่พี่เห็นแล้ว  แต่มันยุ่งๆเลยไม่ได้เข้าไปร่วมด้วยช่วยกัน"

แม็กเสริมก่อนที่จะหันมาทางนันก่อนพยักหน้าเรียกนัน

"ไปครับนัน ลองชิมฝีมือบ้านนี้มั่ง จะได้รู้ว่าสูสีกันกับบ้านไอ้ต่อ  แต่นันได้เปรียบหน่อยที่ได้กินฝีมือคุณยายด้วย เชิญครับ"

แม็กเดินไม่ห่างหญิงสาวก่อนที่จะผ่านตู้โชว์ ที่มีโมเดลจำลองจำนวนมากตั้งอยู่หลายแบบหลายขนาด

"พี่ทำเองทั้งหมดครับ"

แม็กเอ่ยเมื่อเห็นหญิงสาวยืนมองด้วยความสนใจ

"แบบนี้หรือเปล่าคะที่ให้ตาลไปด้วย"

"ใช่ครับ พี่ชอบต่อตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว"

แล้วเดินนำหญิงสาวไปที่ห้องอาหาร พอทุกคนพร้อมหลังจากแม่บ้านเริ่มเสิร์ฟอาหารให้จนการพูดคุยของทุกคนไปสะดุดกับการคุยของแม็กกับคุณยายและแม่ ที่คุยกันเป็นภาษาญี่ปุ่นกันทั้งสามคน นันถึงกับทึ่งเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มพร้อมแอบนึกว่าถ้าไม่เห็นตัวนึกว่าเป็นคนญี่ปุ่น  ก่อนที่พ่อจะบอกว่า

"ถ้า 3คนนี่อยู่พร้อมกันจะมีแต่ภาษาญี่ปุ่น"

"แล้วพ่อพูดได้หรือเปล่าครับ"

ขิมเป็นคนถาม

"นิดหน่อยนะ แต่ไม่เหมือนแม็กรายนั้นโดนเคี่ยวตั้งแต่เด็ก  คุณยายจะหัดให้พูดภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่เริ่มหัดพูดเหมือนกับแม่เค้านั่นแหละ แต่ดีหน่อยนะที่มีคุณยายช่วยดูไม่งั้นจะได้ลุงของเค้ามาเกือบทั้งหมด ไอ้เรื่องอีโก้สูง ความทะนงตัวเอง จนเป็นเส้นตรงไม่ก็เส้นฉากอันนี้ได้จากลุงทั้งหมด ดีที่มีคุณยายคอยอบรมเลยมีความโค้งความมนเข้ามามั่ง"

แล้วคุณยายหันมายิ้มก่อนจะบอกว่า

"ขอโทษด้วยจ๊ะ  มันติดนิสัย คุยกันที่ไรเผลอคุยญี่ปุ่นทุกที  ยายบอกกับแม็กว่าพิมมาฟ้องว่าแม็กตามใจตาลมากเกินไป ดีที่มาเมื่อวันก่อนสัญญากันว่า จะไม่เอาชุดต่อจำลองกลับบ้านเพราะพึ่งได้หุ่นยนต์ ไม่งั้นไม่พามาด้วย แต่ตาลก็เชื่อฟังดีนะ ถึงจะซนไปบ้างแต่ก็ไม่ดื้อ พูดถึงหุ่นยนต์ยายก็เตือนแล้วว่าให้ซื้อตัวเล็กกว่านี้ แต่พ่อนี่ไม่ยอมท่าเดียว"

"ใช่คะคุณยาย ตาลแทบจะไม่ดื้อเลย พี่พิมโทรมาเล่าให้ต้องฟังว่าพอกลับไปก็พูดถึงแต่คุณทวดกับคุณปู่คุณย่าไม่หยุดแปลว่าเริ่มจะติดแล้ว  แล้วคุณยายจะกลับญี่ปุ่นเมื่อไหร่คะ"

ครั้งนี้คุณแม่เป็นคนตอบแทน

"พุธนี้จ้ะ  แม่กับพ่อจะบินไปส่งเอง"

พอทานข้าวเสร็จแม็กปล่อยให้นันคุยกับแม่เรื่องที่นันสนใจจะดิวเรื่องดอกไม้ซึ่งดูแล้วการคุยค่อนข้างจะราบรื่นแค่ต้องแอบมากระซิบว่า

"อย่าลืมให้รางวัลน้องนะที่พามาด้วย  ต้องรู้นะว่าพี่แม็กไม่รู้จะหาวิธีไหนชวนนันมาที่บ้านแบบเนียนๆ"

แม็กทำท่าจะเขกหัวน้องสาวเพื่อนก่อนที่ต้องจะเดินหนี ไปหาคุณยาย หลังจากนั้นไม่นานหลังจากนันคุยกับแม่ของแม็กเรียบร้อยแม็กเป็นคนพานันเดินชมรอบๆบ้าน พร้อมชี้ให้ดูสุนัขที่เลี้ยงไว้หลายตัว รวมถึงพี่ของบิงโกที่ชื่อจูล่ง ที่แม็กบอกว่าตัวแสบประจำบ้าน แล้วพามาชมรูปที่ติดไว้พร้อมอธิบายที่มาที่ไปของรูป สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำเอาหญิงสาวดีใจที่สุดยิ่งแม่ของฝ่ายชายเชิญให้มาเป็นแขกประจำที่บ้านหรือไปหาที่ร้านได้ตลอดเวลา จนได้เวลากลับหลังจากที่ลาผู้ใหญ่แม็กเดินมาส่งที่รถก่อนที่แม่บ้านจะหิ้วเทมปุระมาให้ 2 กล่องบอกว่าคุณยายให้จัดเทมปุระมาให้ต้องกับนันคนละกล่อง แม็กยืนมองจนรถออกจากบ้านพอเดินกลับเข้ามา ผู้ใหญ่ทั้งสามคนยืนยิ้มอยู่ที่ประตูก่อนที่พ่อจะทักว่า

"หนูนันก็สวยนะ"

"ก็โอเคนะ แหมมิน่าเลือกนาฬิกาอยู่นานสองนาน เราก็นึกว่ามาฝากใครที่ไหนได้"

"แม่เห็นหรือครับ"

"จ้ะยังไม่แก่จ้ะทั้งแม่ทั้งคุณยายเห็นตั้งแต่วันที่รดน้ำแล้ว แม่ไม่อยากทัก  แต่ก็โอเคนะ หนูนันเก่งจริงๆเปิดบริษัทเองได้โดยไม่พึ่งพ่อที่เป็นนักธุรกิจชื่อดัง แถมผลงานก็ดี ไม่ต้องทำหน้างง ตั้งแต่แม็กบอกมาเรื่องที่จะมาให้ดิวเรื่องจัดดอกไม้ แม่ก็หาข้อมูลทันที แล้วว่าไงละตกลงปลงใจหรือเปล่า สาวๆที่กดบัตรคิวอยู่จะได้เลิกรอสักที"

"ทั้งน่ารักทั้งเรียบร้อยด้วยนะแม็ก จะตัดสินใจก็รีบนะลูก"

คราวนี้คุณยายเป็นคนบอก ทำเอาชายหนุ่มไปไม่เป็น ทำอะไรไม่ถูก หันไปหันมาเดินไปอีกทางก่อนเรียกลูกน้องที่นั่งรอนอนรออยู่4-5ตัวให้มาหาแล้วเดินไปทางหน้าบ้าน

"เอ้อ  มันเขินก็เป็นนะครับคุณแม่"

พ่อของแม็กหันไปคุยกับคุณยายที่ยืนยิ้มมองดูหลานชายคนโปรดที่แสดงอาการเขินให้เห็นเป็นครั้งแรกตั้งแต่เป็นหนุ่ม  ฝ่ายของนันเมื่อกลับไปถึงบ้านทำให้เธอรู้เรื่องของชายหนุ่มดียิ่งขึ้น แต่มันมีหลายๆที่เธอยังไมเข้าใจอยู่ว่าแม็กจะจีบเธออย่างจริงจังหรือไม่เพราะที่ผ่านมา บทจะเงียบก็เงียบหายไปเลย ทั้งๆที่ติดงานอย่างน้อยน่าจะส่งข้อความมาหากันบ้างมีแต่เธอที่เป็นทักไปก่อน เธอเข้าใจว่าแม็กมีโลกส่วนตัวสูงแต่แม็กน่าจะปรับลดลงมาบ้างและแทนที่จะเป็นฝ่ายชวนเธอกับเป็นแม่ที่ชวนให้มาที่บ้านบ่อยๆ หญิงสาวเริ่มสับสน แต่หลังจากนั้นแม็กติดต่อกับนันมากขึ้น เนื่องมาจากแม็กสอบเสร็จแล้วทำให้มีเวลามากขึ้น จนเย็นวันศุกร์ 5 โมงเศษๆ นันกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่เสียงโทรศัทพ์มือถือได้ดังขึ้น เธอรู้ทันทีว่าเป็นแม็ก  เพราะเธอตั้งเสียงเรียกเข้าไว้โดยเฉพาะและรูปที่ขึ้นโชว์คือรูปที่ทั้งสองถ่ายคู่กันตอนงานแต่งของต้อง

"ค่ะพี่แม็ก"

"นันกลับบ้านหรือยังครับ"

"ยังคะนั่งทำงานอยู่  แต่คงอีกนานจะรอให้รถน้อยกว่านี้คะ  นันไม่ได้เอารถมาคงกลับแท็กซี่พี่สาวนันติดงานมารับไม่ได้ รถเข้าศูนย์อีกแล้ว  "

"อ้าวเป็นอะไรละครับ"

"อาการเดิมคะพี่  สงสัยต้องซื้อใหม่แล้ว  คันนี้ก็5-6ปีแล้วซ่อมบ่อยๆก็ไม่ไหวเหมือนกัน"

"งั้นพี่ไปรับที่ออฟฟิตนะครับจะได้ทานข้าวด้วยกัน  พี่ขับรถจะถึงกรุงเทพแล้วรอไม่เกิน 40 นาทีนะครับ รออีกนิด"

ประโยคสุดท้ายเหมือนมีลูกอ้อนอยู่ในที  เจอแบบนี้เข้าไปหญิงสาวเผลอยิ้มก่อนตอบตกลงทุกอย่างเหมือนจะเป็นใจ แม็กขับรถมารับหญิงสาวได้ภายในเวลาที่บอกจริงๆ  แต่ก็สร้างความฮือฮาให้กับบรรดาลูกน้องของนันที่เห็นชายหนุ่มหน้าตาดี มานั่งรอเจ้านายคนสวยที่ห้องรับแขกของบริษัท พอหญิงสาวเดินออกมาจากห้องทำงาน เธอทักว่านึกว่าแม็กจะแต่งเครื่องแบบมา นักบินหนุ่มตอบไปว่า เลิกงานแล้วปกติก็เป็นแบบนี้เวลาจะกลับบ้านคือเปลี่ยนเป็นชุดไปรเวทเกือบทุกครั้ง ก่อนเดินออกไปด้วยกันพร้อมกับเสียงซุบซิบที่ตามหลังออกไปว่าผู้ชายคนนี้ ที่เจอที่งานแต่งงานของเพื่อนเจ้านาย  พอไปเข้าไปในรถแม็กถามนันว่า

"ไปที่ไหนดีครับ  จะให้พี่เลือกหรือนันจะเลือก"

"งั้นนันเลือกแล้วกันคะพี่"

หญิงสาวบอกชื่อร้านแล้วบอกเส้นทาง ด้วยความรู้สึกที่อิ่มใจระหว่างทางนันได้สอบถามถึงคุณยายแม็กบอกว่าพ่อกับแม่ไปส่ง แล้วจะกลับมาพรุ่งนี้ช่วงค่ำแม็กจะไปรับที่สนามบินแล้วแม็กก็เล่าให้หญิงสาวฟังต่อไปว่า คุณปู่เสียตั้งแต่แม็กยังไม่เกิดคุณย่ามาเสียตอนเรียนชั้นประถมก่อนที่คุณตาจะมาเสียก่อนแม็กเข้าเตรียมทหาร พอจัดพิธีเสร็จคุณยายตัดสินใจกลับไปอยู่ญี่ปุ่นพร้อมนำอัฐิบางส่วนของคุณตาไปที่ญี่ปุ่นด้วย หญิงสาวเลยถามต่อไปว่าเห็นคุณยายชรามากแล้วอยู่ที่ญี่ปุ่นคุณแม่ของแม็กไม่ห่วงบ้างหรือ

"อืมตอนแรกจริงๆพี่ก็อยากให้อยู่ที่นั่นต่อนะ  แต่พอคุณยายมาเที่ยวนี้พี่รู้สึกอยากให้อยู่ที่เมืองไทยแล้ว คราวนี้ทั้งบ้านก็อ้อนวอนกันทั้งหมดรวมถึงน้าจิตด้วย"

แม็กบอกต่อไปว่า พอน้าจิตช่วยอ้อนวอนคุณยายมีที่ท่าอ่อนลงและที่สำคัญเจอทีเด็ดของตาลเข้าไป

"ทำไมหรือคะพี่"

"ทุกคนรวมทั้งต่อกับพิมเล่าตรงกันหมดวันที่ต่อมาที่บ้าน คุณยายให้ตาลนอนหนุนตัก คุยไปคุยมาตามประสาเด็ก  ตาลบอกไปว่าอยากให้คุณทวดอยู่เมืองไทยตลอดไป จะได้มีคนทำขนมของญี่ปุ่นให้ตาลกิน นี่แหละทำให้คุณยายคิดหนักเพราะเจอลูกอ้อนเข้าไป"

"อุ๊ยทั้งน่ารักทั้งฉลาดพูด แล้วคุณยายทำยังไงคะ"

"ตอบไปว่าทวดขอคิดดูก่อน"

ความจริงแม็กตอบไม่หมดเพราะคืนวันอาทิตย์ก่อนที่เจ้าตัวจะไปลพบุรีในเช้าวันรุ่งขึ้น แม็กได้เข้าไปลาคุณยายพร้อมอ้อนวอนขอให้อยู่เมืองไทย คุณยายบอกว่าถ้าจะให้อยู่ แม็กต้องมีหลานสะใภ้ให้ยายก่อน พร้อมอบรมหลานชายสุดที่รักว่า โตแล้วทำตัวกึ่งเด็กกึ่งผู้ใหญ่ไม่ได้แล้ว จะจริงจังกับใครจะรักใครชอบใครก็บอกเค้าไปตรงๆ  ยายดูออกว่าแม็กสนใจนันมากถึงขนาดซื้อนาฬิกาให้อย่าปล่อยให้เนิ่นนาน  แม็กไม่ตอบแต่เข้าไปกอดแล้วหอมแก้มคุณยายเหมือนจะเป็นการรับคำ แต่สิ่งที่ชายหนุ่มหนักใจที่สุดคือ  ไม่รู้จะหาวิธีพูดยังไงให้หญิงสาวรับเป็นแฟน  เพราะตั้งแต่เลิกรากับแฟนเก่าที่เป็นแอร์โฮสเตสแล้ว แม็กไม่เคยเปิดใจให้กับใครเลย"เจอแบบนี้เข้าไปไม่รู้จะทำยังไง สั่งทหารทั้งกองพันยังสั่งได้แต่เรื่องนี้ไม่กล้าพูด เฮ้อแม็กเอ้ย" ชายหนุ่มรำพึงในความคิดแต่ปากถามไปว่า

"เทมปุระเป็นยังไงบ้างละ"

"ที่บ้านติดใจกันเลยคะ  พี่สาวนันถามว่าซื้อจากร้านไหน อร่อยมากๆ นันบอกไปว่าคนทำกลับไปญี่ปุ่นแล้ว"

"นั่นมือวางอันดับ 1 ส่วนมือวางอันดับ 2 ยังอยู่เมืองไทยแต่แม่พี่จะดัดแปลงให้เข้ากับปากคนไทยด้วย ไม่เหมือน
คุณยายที่เน้นสูตรต้นตำรับ"

แม็กพูดต่อไปว่า

"นันครับ ถ้าพี่ได้ไปอบรมที่อเมริกาจริงๆ นันไปคุยกับแม่พี่บ้านมั่งก็ได้นะ ตามที่แม่เคยชวนจะไปที่ร้านหรือไปที่บ้านก็ได้ เรื่องดอกไม้ไม่มีปัญหาหรอกถ้านันได้งานแล้วเสนอลูกค้าผ่านก็มาบอกแม่ได้เลยโทรได้ตลอด"

ชายหนุ่มพูดเพื่อหวังจะเปิดทางให้หญิงสาวมาพบแม่ตัวเองบ่อยๆ  เพราะฟังจากที่แม่พูดแล้วแม่ชื่นชมนันมากทั้งพูดเก่งทั้งฉลาด แต่หญิงสาวกลับไปสะดุดเรื่องไปเรียนที่ต่างประเทศ เธอฉลาดพอที่จะไม่พูดเหมือนเด็กที่ไร้วุฒิภาวะว่าไปเรียนเพิ่มทำไมเหมือนที่เธอเคยคิด เพราะเธอก็พึ่งไปค้นข้อมูลเรื่องการเป็นนักบินเหมือนกันว่ามันต้องมีอบรมเพิ่มเติมตลอดเวลา แต่ใจหายกับระยะเวลาที่ต้องห่างกันเกือบ 6เดือน

"แล้วพี่จะไปเมื่อไหร่คะ"

"รอให้ผลสอบออกมาก่อนครับจะได้รู้ว่าสอบได้หรือเปล่าแต่พี่พูดเผื่อไว้"

แม็กบอกทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองได้ไปแน่นอนอยู่แล้วจนไปถึงร้านอาหารหลังจากที่ทั้งคู่ได้สั่งอาหารเรียบร้อย ก็มีเสียงดังจากด้านข้างว่า

"มากินอารายกัน  ไม่แบ่งเลย"

พอหันไปตามเสียง เจ้าของเสียงคือแตนที่ยืนยิ้มอยู่ แตนนั้นมากับเพื่อนและเห็นทั้งสองคนตั้งแต่เข้ามาในร้านแล้วภาพที่เห็นทำเอาชาไปทั้งร่าง  ที่ผ่านเธอก็ระแคะระคายจากน้องสาวที่ตอนนี้ไปอยู่ที่บ้านของขิมอยู่เหมือนกันว่าความสัมพันธ์ของคู่นี้ก้าวหน้าไปด้วยดี และทั้งแม่และคุณยายของแม็กต่างดูชื่นชมกับนันเป็นอย่างมาก สิ่งที่เห็นในวันนี้เป็นการยืนยันเป็นอย่างดี แตนคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการแสดงความยินดีกับชายที่ตนเองแอบชอบฝ่ายเดียวมานานแล้วทั้งๆที่ หัวใจของเธอในตอนนี้ได้สลายลงไปหมดแล้ว เกมส์นี้ไม่ผู้แพ้ผู้ชนะ เพราะเธอลงแข่งคนเดียว  เธอคงต้องตัดใจและตั้งหน้าเรียนปริญญาโทใบที่ 2 ให้จบก่อนที่จะไปช่วยงานแม่เธออย่างจริงจัง นี่คือสิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้ เมื่อคิดได้เธอจึงเดินไปหาเพื่อทักทายทั้งคู่ และเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่เศร้าหมอง เธอจึงแกล้งทำเป็นแหย่แม็กว่าให้เลี้ยงอาหารพวกเธอกับเพื่อนด้วย เมื่อนันชวนให้เธอร่วมโต๊ะ แตนขอตัวบอกว่าจะกลับกันแล้วแต่มองหาเห็นนันกับแม็กก่อนเลยมาทัก  ก่อนจะแยกแตนก้มลงไปกระซิบข้างหูนันว่า

"ดูแลพี่ชายพี่ให้ดีๆนะ  ถ้าหลุดไปมีสาว รออยู่อีกเพียบพี่ไม่รู้ด้วย"

ทำเอานันเขินถึงกับทุบไปเบาๆที่แขนพี่สาวของเพื่อนก่อนที่แตนจะเดินออกไปจากร้าน ทั้งแม็กและนันได้พูดคุยเปิดใจกันมากขึ้นรวมทั้งข้อสงสัยของนันที่ผ่านมาหลายๆเรื่อง  แม็กบอกว่าผู้บังคับบัญชาจะเน้นย้ำเรื่องการใช้โซเชี่ยลตลอด ว่าไม่ควรจะโพสรูปหรือสถานที่ระหว่างทำงาน บางทีมันคาบเกี่ยวกับความลับความมั่นคง  เฟสบุ๊คของแม็กเลยไม่ค่อยมีรูปตนเองเท่าไหร่ บางทีไปไหนมาไหนก็ไม่มีการเช็คอินให้คนอื่นรู้ รวมถึงที่นันส่งไลน์เข้ามา แม็กได้อ่านตลอดแต่ไม่สะดวกจะตอบ ยิ่งเวลาบินแม็กจะปิดโทรศัพท์ตลอด หญิงสาวฟังอย่างเข้าใจ และทำให้รู้ไปถึงเรื่องของชายหนุ่มในบางเรื่องที่ตัวเองดูออกได้ว่า แม็กจะไม่ค่อยกล้าบอกหรือพูดอะไรเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่นัก  เพราะดูแม็กจะดูเขินๆ   ซึ่งพอๆกับเธอที่หลังจากเลิกรากับแฟนคนเก่าแล้วเธอก็ไม่เปิดใจให้กับใคร เหมือนหัวใจของเธอจะรอใครบางคนอยู่ มานานแล้วและคนๆนั้นอาจเป็นคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอนี้ก็เป็นไปได้

จนได้เวลากลับ  ระหว่างทางที่เดินไปที่จอดรถแม็กเห็นใครบางคนที่หางตา  ไวเท่าความคิดมือของแม็กจับที่มือของหญิงสาวทันทีโดยที่นันไม่ทันตั้งตัว  พร้อมกับมีเสียงร้องทักอย่างดีใจว่า

"แม็ก"

ทั้งคู่ต่างหันไปมองเห็นผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาดี ส่งยิ้มมาให้แม็กพร้อมด้วยใบหน้าที่ดีใจแล้วพูดต่อมาว่า

"สบายดีนะแม็ก"

แต่สายตาของเธอเหลือบมองไปที่มือของทั้งคู่ที่จับกันอยู่ แต่เสียงที่นันได้ยินจากปากของชายหนุ่มที่จับมือเธออยูนั้นเป็นเสียงที่ราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น

"สบายดี กอล์ฟ ขอตัวก่อนนะ"

แม็กพูดจบแล้วเดินจูงมือหญิงสาวไปที่รถโดยไม่สนใจกับคนที่มาทัก  ทำเอาคนที่ร่างสูงโปร่งนั้นมองตามไปอย่างตัดพ้อน้ำตาเริ่มคลอออกมา ก่อนพูดเบาๆตามหลังไปว่า

"กอล์ฟคงทำอะไรไปมากว่านี้ไม่แล้วนะแม็ก  ขอให้สมหวังในรักครั้งนี้นะ"

ก่อนที่เธอจะเดินไปอีกทางผู้หญิงคนนี้คือแฟนเก่าของแม็กนั่นเอง สาเหตุที่เลิกราในตอนนั้น คือแม็กออกทำงานตามชายแดนบ่อยจนทั้งคู่ไม่ค่อยได้เจอกันและเธอเป็นแอร์โฮสเตสที่ต้องเดินทางบ่อยๆเช่นกัน และยิ่งช่วงหลังๆแม็กมักใช้วันหยุดไปดูแลเพื่อนที่ประสบอุบัติเหตุมากกว่า ทำให้เธอน้อยใจจนเผลอตกลงไปรับนัดทานข้าวจากผู้โดยสารที่มาตามจีบเธอ โดยที่เธอไม่คิดอะไร  เพราะใจเธอยังรักแม็กอยู่ แต่แม็กบังเอิญไปพบเข้าพอดี แล้วเธอไม่มีโอกาสอธิบาย เพราะแม็กไปราชการที่ชายแดนและบินไปเรียนต่อที่อเมริกาทันที โดยเธอพยายามทุกวิถีทางในการที่จะติดต่อแม็ก แต่สิ่งที่ได้มาคือความว่างเปล่าหลังจากที่เธอรู้ว่าแม็กกลับจากอเมริกาแล้ว  เธอพยายามเหมือนเคย แต่โอกาสที่จะพบยากเหลือเกินทั้งงานของเธอที่เป็นอุปสรรครวมถึงงานของแม็กที่ต้องไปต่างจังหวัดบ่อย  แต่เธอก็ได้ข่าวของแม็กมาตลอดว่าไม่ยอมคบหากับใครอย่างจริงจัง แม็กพยายามเลี่ยงที่จะไปบริเวณที่เธอชอบไป บางครั้งเธอก็แอบขับรถไปแถวๆบ้านแม็กแต่ก็ไม่เจอ กอล์ฟพยายามเฝ้าตามหาชายหนุ่มมาตลอดในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา แต่ไม่เคยได้เจอคลาดกันตลอด จนวันนี้ที่เธอได้เจออย่างบังเอิญและสิ่งที่เธอเห็นคือแม็กประกาศให้เธอรู้ว่า ตนเองมีแฟนแล้วและไม่สนใจใยดีกับเธอ เธอเลยได้แต่อวยพรให้กับแม็กก่อนที่จะเดินจากมาอย่างผู้ผิดหวัง

ส่วนนันตอนแรกตกใจมากที่จู่ๆชายหนุ่มก็เอามือเธอมาจับ เธออยากจะดึงกลับเหมือนกัน แต่เหมือนกับขั้วแม่เหล็กที่มาบรรจบกัน ทำให้หญิงสาวไม่คิดจะดึงมือกลับพร้อมกับคิดในใจว่า "ลองปล่อยก่อนถึงรถสิจะงอนให้ดู"โดยไม่คิดไปถึงเรื่องที่มีผู้หญิงหน้าตาดีมาทักจนทำให้แม็กรีบเดินพาเธอมาเหมือนกับแม็กที่ตีมึนเดินจูงมืออันอ่อนนุ่มของหญิงสาวจนไปถึงรถหลังจากที่รถเลี้ยวออกมาสู่ถนน แม็กที่เงียบมาตลอดเป็นคนเริ่มพูด

"แฟนเก่าพี่เองละครับ พี่ไม่อยากเจอเค้าอีกเลย"

แล้วแม็กก็เล่าย้อนไปถึงสาเหตุที่เลิกกันว่าช่วงนั้นตนเองออกชายแดนตลอด แล้วมันเกี่ยวเนื่องช่วงที่ต่อประสบอุบัติเหตุ ทำให้ไม่มีเวลาเจอกัน รวมไปถึงเรื่องการที่แม็คต้องไปฝึกการขับแบล็คฮอว์คที่อเมริกาด้วยทำให้ทุกอย่างมันยุ่งไปหมด  ไหนจะห่วงต่อกับพิม ไหนจะเรื่องงาน ไหนจะเรื่องที่ตนเองต้องไปอเมริกาเป็นเหตุให้ไม่มีเวลา จนตัวเองไปเจอเข้ากับตา ถึงจะไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั่นเป็นแบบไหน  แม็กในตอนนั้นไม่ฟังอะไรยอมตัดขาดจากกอล์ฟแม้ตัวเองจะเจ็บปวดมากขนาดไหน  จนไปเรียนต่อที่สหรัฐ แม้ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นทั้งเพื่อนของแม็กหรือเพื่อนของกอล์ฟจะมาช่วยพูดถึงสาเหตุที่กอล์ฟแค่ยอมไปทานข้าวด้วยเท่านั้นแต่สิ่งจากท่าทางของทั้งคู่ที่แม็กเห็นนั้นมันกระทบจิตใจมาก ตนเองเลยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นหลังจากนั้น หัวใจของนักบินคนนี้ก็ปิดตายมาตลอด แถมยังไม่สนใจว่าแฟนเก่าตัวเองจะเป็นยังไงบ้าง

"พี่ก็มีส่วนผิดอย่างมากในตอนนั้นที่ไม่สนใจ ไม่ฟังใคร  แต่พี่ก็ตัดสินใจแล้ว ทำให้พี่ไม่อยากเจอกับกอล์ฟอีกต่อไป"

แม็กเล่าด้วยความขมขื่นนิดๆ แต่รู้สึกดีที่ตัวเองกล้าพูดกับสาวที่ตัวเองหมายปองอยู่ นันไม่ตอบอะไรแต่มียิ้มที่ปลอบใจและเป็นกำลังใจให้กับคนที่ขับรถอยู่ข้างๆ จนแม็กไปจอดรถที่หน้าบ้านเธอ  นันหันมาขอบคุณก่อนจะบอกว่า

"ฝากกราบคุณพ่อกับคุณแม่พี่ด้วย  และฝันดีนะคะ"

เพียงเท่านี้ก็ทำให้แม็กอิ่มเอมแล้ว สิ่งที่แม็กบอกไปในวันนั้นทำให้ความสัมพันธ์ขอทั้งคู่ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนกันแต่สิ่งที่แสดงออกมานั้นมันใช่ นันนั้นไปหาคุณแม่ของแม็กที่ร้านบ่อยขึ้นแต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องงานและผู้เป็นแม่ก็แอบโปรโมทลูกชายตลอด แล้วนันก็รู้มาจากต้องและแม่ของแม็กว่าอีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดแม็กซึ่งปกติเจ้าตัวแทบจะไม่สนใจเท่าไหร่นักส่วนใหญ่จะกินข้าวกันในครอบครัวหรือไม่ก็ไม่มีอะไรเลย แต่หญิงสาวนั้นว้าวุ่นมากเพราะไม่รู้จะซื้ออะไรให้เป็นของขวัญวันเกิด ต้องบอกว่าให้ซื้อชุดต่อพลาสติกซึ่งเธอก็เลือกไม่เป็นและที่สำคัญเธออยากให้เป็นของใช้ที่ติดตัวมากกว่าเหมือนกับแม็กที่ให้นาฬิกาเธอ จนในที่สุดเธอมาดูรูปของแม็กแล้วนึกว่าตลอดเวลาที่เธอเจอแม็ก ชายหนุ่มจะสวมแว่นกันแดดเสมอซึ่งแม็กบอกว่าไม่อยากเท่ห์แต่มันช่วยถนอมสายตาได้อย่างดี  นันเลยซื้อแว่นกันแดดให้เป็นของวันเกิดแม็ก ซึ่งแม็กดีใจอย่างมากหลังจากที่ไปทำงานแม็กถ่ายรูปแล้วส่งมาให้เธอดูเป็นรูปแม็กในชุดนักบินที่สวมแว่นกันแดดที่เธอพึ่งมอบให้  ทำเอาคนซื้อถึงกับปลื้มใจเป็นอย่างมาก

จนก่อนที่แม็กจะไปอบรมที่สหรัฐได้ 2 อาทิตย์ แม็กที่กลับจากลพบุรีได้มารับหญิงสาวไปทานข้าวก่อนที่จะไปดูหนังกันต่อ  แต่ระหว่างที่ทั้งคู่เดินเข้าไปที่ร้านอาหารนั้น ทั้งคู่ได้ยินเสียงเรียกมาว่า

"นันๆๆ นันครับ"

หญิงสาวหันไปมองและรู้สึกตกใจที่มาเจอแฟนเก่าโดยไม่ตั้งใจ  เธอทำอะไรไม่ถูกเพราะสิ่งที่แฟนเก่าทำกับเธอไว้นั้นมันทำร้ายความรู้สึกของเธออย่างยิ่งเพราะความเจ้าชู้จนเกินกว่าที่เธอจะรับได้ ทำให้เธอเกลียดหน้าชายคนนี้และไม่อยากเจอตลอดไป

"พี่แม็กกลับเถอะคะ"

"เอ่อ"

"ถ้าพี่แม็กไม่กลับนันกลับเองก็ได้คะ"

แม็กเดินตามหญิงสาวออกไปทันที ในรถทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันเลย นันนั้นด้วยความรู้ทั้งโกรธและสับสนเธอไม่กล้าที่จะพูดอะไรกับแม็กจนแม็กไปส่งเธอตอนลงจากรถเธอไม่กล่าวอะไรออกมาเลย  แม็กก็เช่นกันขับรถด้วยความรู้สึกที่สับสนไปหมดกับสิ่งที่เจอในวันนี้ ก่อนที่จะจอดรถหาอะไรกินเพื่อประทังความหิวที่ข้างทางแล้วด้วยความรู้ที่ยังสับสนไม่หายจนกว่าจะรู้ตัวแม็กก็ขับรถมาถึงเส้นบางนา-ตราด  ทำให้แม็กขับรถอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปที่ระยองทันที ส่วนหญิงสาวนั้นก็เช่นกันเธอเองก็บอกว่ากับตัวเองว่าเธอทำไม่ถูกกับแม็ก แทนที่จะอธิบายเหมือนกับเรื่องที่แม็กได้บอกเธอ  แต่ความโกรธความเกลียดที่มันเกิดขึ้นเพราะกับแฟนเก่า มันทำให้เธอเขลาชั่วขณะแต่มันผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว  นันตัดสินใจโทรไปหาแม็กแต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนแม็กจะปิดเครื่อง เธอไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยโทรไปหาต้อง ต้องได้แต่ปลอบเพื่อนว่า มีอะไรก็พูดกับแม็กซะอย่าปล่อยไว้แบบนี้เลย ที่ติดต่อไม่ได้แม็กอาจจะแบตหมด ก่อนที่จะทิ้งท้าย

"เธอคงรู้นะว่าถ้าติดต่อพี่แม็กไม่ได้แล้วจะไปหาเค้าได้ที่ไหน"

"ชั้นว่าชั้นพอรู้นะต้อง สงสารพี่แม็กมากเลยที่ชั้นทำตัวแบบนี้ เค้าก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน ยิ่งเค้าเงียบชั้นก็ใจไม่ดี แต่ทำอะไรไม่ถูก"

"งั้นพรุ่งนี้เช้าค่อยไปหาพี่แม็ก  ไม่ต้องรีบนะค่อยๆไป  ถ้ายังไงชั้นจะโทรไปดักไว้ก่อนทำใจให้สบายไม่ต้องกังวลนะ จำทางได้นะ"

"จำได้สิ อยู่ห่างจากตัวเมืองไม่มาก ไม่หลงหรอก ขอบคุณมากจ้ะต้อง"

นันวางสายจากเพื่อนก่อนที่จะเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสนไปหมด  ฝ่ายแม็กเมื่อขับรถไปถึงสวนที่ระยองด้วยความเร็วทำเอาคนเฝ้าสวนตกใจอย่างมากที่แม็กมาโดยไม่บอกล่วงหน้าทั้งคู่ต่างกระวีกระวาดจัดเตรียมห้องนอนให้ โดยที่แม็กบอกว่าไม่ต้องแต่ลุงกิ่งกับป้าชื่นก็ไม่สนใจทำให้จนเรียบร้อย และตอบข้อสงสัยของทั้งคู่ว่า รู้สึกเหนื่อยจากการฝึกขับคอปเตอร์เลยอยากมาพักสมองที่นี่ส่วนเรื่องอื่นไม่ต้องห่วงพร้อมโชว์กระเป๋าเสื้อผ้าที่ตัวเองจะมีติดอยู่ในรถตลอดให้ดู ก่อนให้ทั้งสองไปนอน  และพอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแม็กก็รู้ว่าแบตโทรศัพท์ตัวเองหมด พอจะเอาสายชาร์ทมาก็พบว่าสายชาร์ทเสีย สร้างความหงุดหงิดให้กับแม็กเพิ่มขึ้น

"ช่างมัน  พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปในเมืองซื้อสายชาร์ท"

ชายหนุ่มบ่นก่อนที่จะล้มตัวลงนอนเพราะมีเรื่องมากวนใจอย่างมากถึงจะได้รับการฝึกมาอย่างดีกว่าแม็กจะข่มตานอนได้ก็เกือบตีสามเข้าไปแล้ว ช่วงสายๆของวันรุ่งขึ้น  หลังจากนันที่รีบออกจากบ้านแต่เช้าเธอตรงมาที่ระยองโดยทันที แล้วรู้สึกโล่งใจที่เห็นรถของคนที่ทำให้หัวใจเธอมีปัญหาจอดอยู่ เธอเอารถจอดข้างๆพอลงจากรถ คนที่เฝ้าสวนรีบวิ่งมาหาด้วยใบหน้าที่สงสัยแต่พอเห็นหน้าเธอแล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม เพราะจำหญิงสาวได้ หลังจากทักทายแล้วลุงกิ่งชี้ไปที่ศาลาบอกว่าแม็กตื่นนอนนานแล้วกำลังนั่งเล่นเรือบังคับอยู่  นันรีบเดินไปทันทีและเห็นภาพของแม็กที่นั่งบนม้าตัวยาวในศาลากำลังเล่นเรือบังคับวิทยุตามที่คนเฝ้าสวนบอก

"พี่แม็กคะ"

แม็กหันมามองพร้อมยิ้มเล็กน้อย"

"อ้าวนันนั่งสิ"

หญิงสาวนั่งข้างๆชายหนุ่ม ก่อนจะถามว่า

"นันติดต่อพี่แม็กไม่ได้เลย"

"โทรศัพท์พี่แบ็ตหมดนะ  สายชาร์ทก็ดันมาเสียพอดีพี่กะว่าอีกสักพักจะเข้าไปในตัวเมืองซื้อสายชาร์ทนะ ของลุงกิ่งกับป้าชื่นก็ใช้ไม่ได้ คนละรุ่นกัน"

"แล้วพี่แม็กรู้ไหมคะ ว่านันมาทำไม ดูพี่แม็กไม่แปลกใจเลยที่นันมา"

แม็กยิ้มให้แบบที่เคยสร้างความปั่นป่วนให้กับเธอมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

"อย่าพูดถึงมันเลยครับนัน  บางครั้งการที่คนเราจะคบกันก็ไม่ต้องรู้ไปทุกเรื่อง คนเราจะต้องมีเรื่องบางเรื่องที่เล่าให้ใครหรือคนอื่นฟังไม่ได้ก็มี พี่เข้าใจนะและพี่ก็ไม่โกรธนันด้วย  แค่นี้พี่ก็ดีใจที่สุดแล้วที่นันมาถึงที่นี่"

ทำเอาหญิงสาวคลายความกังวลไปได้ก่อนที่แม็กจะพูดต่อว่า

"นันรู้อะไรไหม พี่อยากจะบอกนะ  พี่จำได้ที่เจอนันเมื่อหลายปีก่อนที่นันจะเดินชนพี่ รวมถึงครั้งที่นันไปทานข้าวกับแฟนเก่าและล่าสุดไม่กี่เดือนนี้ก่อนที่เราจะรู้จักกัน นันคงนึกว่าสองครั้งหลังพี่ไม่เห็นนัน แต่พี่เห็นตลอด เพราะพี่บอกกับตัวเองมาตลอดมาว่าตั้งแต่เจอนันครั้งแรก ผู้หญิงคนนี้ละนางในฝันของพี่ที่พี่เฝ้าคอยมาตลอด  เรียกว่าพี่ชอบตั้งแต่เจอหน้านันครั้งแรกหรือเป็นรักแรกเจอของพี่ก็ได้ จนเรามารู้จักกันพี่ยิ่งมั่นในว่านันคือคนที่ใช่มาตลอด แต่พี่ก็ไม่กล้าพูดออกไปเพราะพี่ไม่มั่นใจในตัวพี่แต่ตอนนี้พี่มั่นใจแล้วนันคือคนที่ใช่ของพี่จริงๆ"

ทำเอาหญิงสาวหน้าแดงเพราะถูกจู่โจมด้วยคำพูดที่เธอคาดไม่ถึงว่าแม็กจะพูดออกมา เป็นคำพูดที่เธอเฝ้าคอยมาหลายเดือนแล้ว แต่ก่อนที่เธอจะตอบอะไรแม็กก็เอนตัวเอาหัวมานอนหนุนตักของเธอก่อนพลิกไปนอนตะแคงข้าง

"อุ๋ยพี่แม็ก ลุกก่อนคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น"

เธอรู้สึกตกใจต่อการกระทำของชายหนุ่ม  นันพยายามจะผลักแม็กให้ออกจากตักเธอแต่มือข้างซ้ายของเธอก็ถูกจับอย่างแผ่วเบาจากมือชายหนุ่มแล้วเลื่อนมาอยู่ตรงหน้าอกด้านซ้ายของแม็กก่อนที่เจ้าตัวจะบอกว่า

"เมื่อคืนพี่นอนไม่ค่อยหลับขอนอนสักพักนะครับ แล้ว....... นันรอพี่ก่อนนะแค่ 6เดือนเองแล้วพี่จะกลับมาหัวใจของพี่อยู่ที่นี่แล้ว"

มือที่ถูกกุมแบบหลวมๆหญิงสาวจะดึงกลับก็ได้แต่เจ้าตัวไม่ยอมดึงแถมมือข้างขวาที่ทำท่าจะดันหัวของชายหนุ่มให้พ้นจากตักกลับเปลี่ยนไปลูบใบหน้าที่ขาวละเอียดที่เธออยากสัมผัสมานานแล้วไปมา

"หลับเถอะคะพี่"

"นันยังไม่ตอบพี่เลย"

แต่หญิงสาวไม่ตอบแต่สิ่งที่เธอทำไปนั้น ตัวเธอเองก็ไม่คาดคิดว่าจะทำมาก่อนเหมือน เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยทำกับชายคนอื่นมาตลอดชีวิตของเธอยกเว้นผู้เป็นบิดาซึ่งมันยิ่งกว่าการตอบรับด้วยวาจาซะอีก นันก้มลงเอาจมูกไปสัมผัสที่แก้มของแม็ก อย่างแผ่วเบาพร้อมกระซิบมาอีกครั้งว่า

"เราทั้งคู่ต่างเหมือนกันคะ ตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรก แล้วนันก็หาคำตอบได้แล้วว่าทำไมหัวใจของนันถึงพะวงแต่คนที่นันเกือบเดินชนเมื่อหลายปีก่อน คงเป็นรักแรกเจอของเราก็ได้นะคะ  ถ้าง่วงก็นอนเถอะคะคนดีของนัน"

นี่เป็นประโยคสุดท้ายที่แม็กได้ยินก่อนจะเข้าสู่นิทราด้วยความปิติอย่างล้นเหลือของหัวใจบนตักอันอ่อนนุ่มของหญิงสาวที่แม็กตัวคิดว่าเป็นหมอนใบที่นุ่มที่สุดในโลกแล้ว

ต่อที่ยืนมองลูกชายที่กำลังเดินอยู่ตรงลานบ้านพร้อมด้วยบิงโกที่เดินไม่ห่างเหมือนองค์รักษ์ที่คอยพิทักษ์เจ้านายตัวน้อยๆของบ้าน   แล้วได้ยินเสียงภรรยาสุดที่รักวางโทรศัพท์ก่อนที่พิมจะเดินมากอดแขนสามีพร้อมเอาแก้มแนบที่ไหล่แล้วบอกว่า

"สายรายงานว่า นันขับรถตามไปหาแม็กที่ระยองเรียบร้อยแล้ว"

ต่อพยักหน้าเพราะรู้ว่าสายที่พิมเอ่ยนั้นคือน้องสาวคนเล็กก่อนจะตอบพิมว่า

"งั้นเราคงรอประมาณปีหรือไม่เกินสองปีบ้านเราจะได้ไปงานแต่งของคู่นี้ แล้วแม็กมันจะรู้ว่ามันจะตามใจลูกตัวเองไม่ได้เหมือนหลานคนนี้"

ต่อบอกพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ตามมาของภรรยาแล้วทั้งคู่ต่างมองไปที่ลูกชายตัวน้อย พร้อมกับเสียงที่พูดขึ้นมาของผู้เป็นแม่ว่า

"ตาล  อาแม็กของลูกจะมีแฟนแล้วนะ"

twintower

#1
งานเขียนเรื่องนี้ อาจจะขัดใจหลายๆคน เพราะที่ผ่านๆมาผมมักจะเอามาลงต่อๆกันจนจบ ไม่ใช่อะไรหรือกครับ  อย่างที่บอกไว้ในตอนแรกว่า ต้องมาปรับบทแก้บทใหม่ และสุดท้ายก็ต้องเพิ่มตัวละครเข้าไปเพื่อให้เรื่องมันมาบรรจบกันจนกลายเป็นตัวละครค่อนข้างเยอะ ทำให้คิดไปแก้ไปตลอดตามเวลาที่มีแถมมานั่งตรวจดูด้วยว่าพิมพ์ชื่อตัวละครผิดหรือเปล่าซึ่งก็มีและก็มีหลุดออกมาบ้างแต่ก็แก้เรียบร้อยแล้วทำให้ลงต่อเนื่องไม่ได้ครับ  แต่ตอนจบคงเป็นที่ถูกใจใครหลายๆคนนะครับ

ขอบคุณที่ติดตามผลงานครับ

**** Twin Tower ****




การตอบ รีพลายอย่าง พอเหมาะพอควรถ้าเจ้าของกระทู้แจ้งมา จะพิจารณา เป็นรายกรณี

ถ้าตอบ เช่น zzzzddd xxxx2222 อิอิ,ลุ้นๆ,555, ดีดี,ดี, ต่อ,ติดตาม,ty,thx,thx kub(Thx ขี้หมาThanx พิมพ์ไม่ถูก
ห้ามใช้ทุกกระดานที่ ฉันดูแล
),ใจจร้า,ใจครับ,แจ่ม,เยี่ยม,สนุกดี,สุดยอด,อ่านต่อ,Good (เฉยๆ)
emo เปล่าๆ
อาจเตือนเห็นอีก ถ้าเตือนไปแล้ว ผิดซ้ำซากก็จะแบนเหมือนกัน รีพลายตอบซั่วๆ ตอบแล้ว mod ไม่เข้าใจ จะโดนแบน
รีพลายมักง่ายต่างๆ จะแบนครั้งแรก 6 เดือน คราต่อไป แบนยาวขึ้น แล้วจะหายเมื่อไม่ปรับปรุง

พวก ก๊อปตอบ รัวๆรวดเดียวเป็น 10 กระทู้ โพสต์ละ 1 นาทีนะ เจอจะ แบน ถ้ามักง่ายเช่นนี้ ถือว่าไม่ให้เกียรติ์
คนแบ่งปัน/ คนลงงาน..พวกเปิดรัวๆ ประโยคเดียวเป็น 10 มันควรหรือ? ตอบซ้ำมาหลายครัง ในกระทู้เดียวกัน
อาจโดนพักใช้ได้เหมือนกัน และห้ามใช้ ข้อความจากระบบในการตอบรีพลายเด็ดขาด! มันมักง่ายประเภทเดียว
กับก๊อปตอบ จะแบน ครึ่งปี ครั้งต่อแบนเพิ่มขึ้นอีก และ หายจากบอร์ด
         

            ผลงานที่ สมาชิกอุตสาห์นำมาลง ไม่ว่าจะเขียนเอง หรือขอมาลงล้วนได้มาด้วยการสละเวลา
            ถ้าจะตอบมามักง่ายก็ อย่าใช้ห้องนี้ เสพผลงานเลยไปหาเสพที่ใดแล้ว รีพลายตอบ นั้นได้ ก็ไป
            อย่าทะลึ่งมา เปรี้ยว มา เกรียน ลอง  สด ,เก๋า อย่าเลย จะเสียน้ำใจเสียความรู้สึกเปล่าๆ
            เพราะถึงคุณมี 100 ยูส 1000 ชื่อ ถ้ารีพลายผิดกฏ-กติกากระดานนี้ ฉัน ก็จะแบนหมด

...................................................................

ถ้าถูกแปะเตือนที่ โพสต์หรือกระทู้คุณ และส่งไปที่ pm คุณ จงรีบปรับปรุงรีพลายซะ ขอบคุง,ขอบหี,ขอบควย
ขอบหมา,ขอบแมว,ขอบคุน
เตือนนะอย่าลองของ ใครโดนเตือนไปให้ปรับปรุงการรีพลายเจอ อาจโดนแนทันที
6 เดือนเหมือนโทษ ป้วนเกรียนอื่นๆ....

คำขอบคุณยังเขียนไม่ถูกความหมายมันจะถูกไหม? ที่ต้องมาเข้มงวดเรื่องนี้ เพราะชักเยอะพวกมักง่าย เยอะ
ไรต์ คนลงงาน ก็ติมาด้วย..เครนะ ขอกันดีๆ แว่น ยกตัวอย่างคำ ขอบคุณเขียนไม่ถูกชัดไหม?

ใคร ขอบคุณ รีพลายเขียนไม่ถูกอาจโดนแบนเลนทันที ขอบคุณ เฉยๆก็ดูเอียนจริงๆ แต่ก็เป็นคำสากลในการตอบแทนน้ำใจ
ฉะนั้น ขอเถอะเขียนให้ถูก เมื่อต้องปรับเปลี่ยนก็ต้องคล้อยตามกัน กฏไม่ได้ใช้กับใคร? เพียงคนเดียว และไม่ยากเกินไป
  คิดว่าสร้างมาตรฐาน ถ้าใครคิดว่ายากก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ กระดานนี้ เพราะ ฉันแบนแน่.. 

อ๋อ thx ขี้หมา นี้หรือ เขียนไม่ครบเป็นคำ thank อย่าให้เห็นนะ แบน ย้ำซะขนาดนี้พิมพ์มาอีกถือว่าลอง บางคนโวยวาย
ขำ thx ขี้หมา แค่นี้ก็แบน ถุย! ก็ตรรกะเอ็งมันมักง่ายไง เงื่อนไขง่ายๆถึงออกมาแถ มันยากนักก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ เวปนี้ไม่ง้อ
บอร์ดอยู่มาได้ไม่ต้องพึ่งคนมักง่ายใช้ตรรกะปลิง จ้องจะสูบทั้งที่ใช้ฟรี เสือกเยอะ ไรต์เขียนมาหาข้อมูลมากว่าจะจบแต่ละตอน
ไอ้ซากปลิง เข้ามา Thx  เหอะๆ เอาใช้ไปหาที่เสพที่อื่นเถอะ เวปนี้แบน

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
เขียน ขอบคุณ ให้ถูก ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,
ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น.
.


dwarf

ขอบคุณครับ...ชอบครับ  แนวกุ๊กกิ๊กดี...เขียนมาลงใหม่บ่อยๆนะครับ  ไม่ทราบว่า ทางแอดมินจะว่าอะไรไหมที่จะผิด คอนเซปของห้อง..แต่ถ้าไปลงที่ไหนฝากข่าวคราวด้วยนะครับ..จะตามไป

bluesky11

ผมก็ชอบแนวนี้นะครับ อ่านแล้วมีความสุขไปกับพระนางรวมทั้งครอบครัวละเพื่อน ๆ ทุกคนมีแต่ความรักให้กัน ไม่จำเป็นต้องมีบทพิศวาสก็ทำให้ได้อีกอารมณ์ ขอบคุณมาก ๆ ครับกับนิยายดี ๆ ถ้าเอานิยายใหม่แนวนี้ไปโพสต์ที่ไหน รบกวนแจ้งด้วยนะครับ ผมจะได้ตามไปอ่านถูก ชอบจริง ๆ ครับ แต่แม็กเพอร์เฟ็คซะน่าอิจฉามาก

yuth2011

ขอบคุณครับ อ่านแนวนี้บ้างก็สนุกดีครับให้หัวใจได้แช่มชื่นบ้าง อ่านไปอมยิ้มไป

i_robot

มีความสุขเลยทีเดียว อ่านก่อนนอน ฝันดีแน่ ขอบคุณครับ

swss2511


elviswhat

ขอบคุณมากครับ เรื่องนี้น่ารักมากเลยครับ ชอบมาก

fino2550

ชอบครับแนวแบบนี้ อ่านไปยิ้มไปมีความสุขดี ขอบคุณมากเลย เพิ่มห้องมาอีกห้องเลยสำหรับแนวนี้จะขอบคุณมากยิ่งขึ้น

thep59

ขอบคุณครับ..ชอบมากครับ  แนวกุ๊กกิ๊กแบบนี้ รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

pinmonkey

จบแบบมีความสุขสมใจมากครับ ขอบคุณมากครับ

fantastica

แม้ไม่มีบทเสียวแต่เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชวนติดตามตลอด ตัวละครแต่ละตัวมีที่มาที่ไปชัดเจนดี

peddo

ลุ้นแทบแย่เลยครับ กลัวจะจบเศร้าเหมือนเรื่องก่อน เรื่องน่ารัก โรแมนติกมากเลยครับ น้อยคู่ที่โชคดีอย่างนี้ ขอบคุณครับ

กำพล

ถึงไม่ใช่อีโรติกแต่น่าอ่านมากขอบคุณจากใจครับ สนุกมาก

ppeak

ขอบคุณมากนะครับ สนุกมากๆ เรื่องรักแฮปปี้เอนดิ้งแบบนี้อ่านแล้วชื่นใจดีครับ