อสูรพลิกฟ้า NTR ตอนที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินีปีศาจน้อย

[mazz]

   ตายแล้วพี่หยุ่นไหงกลายเป็นแบบนี้

[playertaan]

จักรพรรดินีปีศาจน้อยก็โดนเรียบร้อย

[Moccona]

เริ่มก่อนหยุนเช่ออีก

[pukki2021]

เนื้อเรื่องดี สำนวนดี ไม่ทราบว่ามีลิงก์ต้นฉบับภาษาจีนไหมครับ

[TheLin]

----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด

ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2567)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2567)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาได้ที่ FB : https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ เฉพาะตัวละครที่โดนตอกแล้ว (พยายามหาให้ใกล้เคียงตัวละครที่สุดเพื่ออรรภรสในการอ่าน)

(จักรพรรดินีปีศาจน้อย-ฮ่วนไฉยี)

--------------------------------------------------------------------------------------------


บทที่ 9 เรื่องอื้อฉาวของจักรพรรดินีปีศาจน้อย
   
    เหลือเวลาอีกไม่นานก่อนจะถึงวันพิธีสถาปนาจักรพรรดิ ทว่าหยุนเช่อซึ่งเป็นบุคคลสำคัญที่สุดกลับเป็นผู้ที่ว่างงานที่สุดเช่นกัน มันไม่มีอะไรให้ทำจนเริ่มเกิดความเบื่อหน่าย แต่เดิมยังได้ฉืออู๋เหยาและเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ส่งศิลาบันทึกภาพขณะพวกนางร่วมรักกับชายอื่นมาให้เชยชมเป็นระยะ แต่พักหลังสองคนนี้กลับติดงานสำคัญมากมายจนไม่มีเวลาไปเอากับบุรุษให้มันดูแม้แต่คนเดียว
   
    ในฐานะจักรพรรดิ หยุนเช่อรู้สึกผิดอยู่บ้าง มันให้ฉืออู๋เหยาสะสางเรื่องยุ่งยากทั้งหมดแทนมัน ทำงานหนักประหนึ่งว่านางเป็นจักรพรรดิเสียเอง แถมยังต้องเจียดเวลามาสนองความใคร่พิลึกพิลั่นของมัน
   
    "ถือเป็นรางวัลของนาง...ใยข้าไม่ยกบัลลังก์ให้นางไปเลยหลังจากกลายเป็นจักรพรรดิอย่างเป็นทางการ?"
   
    หยุนเช่อไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง แต่ต่อให้มันเสนอไปย่อมต้องถูกฉืออู๋เหยาปฏิเสธอย่างรุนแรงแน่แท้

    ยิ่งเวลาผ่านไป หยุนเช่อยิ่งเบื่อหน่ายกับความว่างเปล่าขึ้นเรื่อย ๆ ในหัวมันครุ่นคิดว้าวุ่น ทันใดนั้น มันก็นึกถึงคนรักของมันบนดาวขั้วน้ำเงิน เมื่อภรรยาในแดนเทพไม่มีเวลาพบหน้ามัน มันก็ควรไปหาผู้อื่นที่มีเวลาให้มันดีกว่า

    ".....ดี!!"

    หลังจากความคิดนี้ผุดขึ้น หยุนเช่อก็ตัดสินใจเป็นมั่นเหมาะ แม้จะเป็นการขัดคำสัญญากับฉืออู๋เหยาก็ตาม

    มันเคลื่อนไหวทันที หยุนเช่อค่อย ๆ ย่องออกจากประตูเหมือนแมวขโมย สายตาสอดส่องไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครเห็น ทว่า...ก่อนที่มันจะสำแดงเงามายาสะบั้นจันทร์
   
    "ไม่ทราบว่าสามีจะไปที่ใด?"
   
    "!!?"
   
    หยุนเช่อหันกายกลับและพบว่าฉืออู๋เหยาปรากฏอยู่ข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัว
   
    "เจ้า...ไม่ใช่ว่ายุ่งอยู่หรอกรึ? เหตุใด...จึงมาที่นี่ได้?"
   
    "หืม...จู่ ๆ ข้าก็เกิดลางสังหรณ์เหมือนมีคนกำลังทำเรื่องไม่ดี เลยมาตรวจสอบดู...ทั้งที่กำลังยุ่งจนหัวหมุนแท้ ๆ"

    ฉืออู๋เหยาเอ่ยด้วยรอยยิ้มราบเรียบ

    "เอ่อ...ขอบคุณที่เจ้าทำงานหนัก ข้าอยู่เฉย ๆ จนเบื่อ จึงอยากออกไปเดินเล่นดูความเปลี่ยนแปลงของแดนเทพช่วงนี้...ไม่ต้องเป็นห่วง!!"
   
    จบคำ มันก็วิ่งจากไปทันดีโดยไม่หันหลังกลับ
   
    "....เฮ้อ"
   
    ฉืออู๋เหยามองฝุ่นควันที่หยุนเช่อทิ้งไว้เบื้องหลังก่อนจะส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้


................................................ ..


   
    เหนือดาวขั้วน้ำเงิน
   
    เพื่อไม่ให้ทิ้งร่องรอยหรือกลิ่นอายจนถูกติดตาม หยุนเช่อใช้เส้นทางอ้อมไกลถึงสองวันเต็มจากระยะทางสั้น ๆ ตามปกติ ยิ่งไปกว่านั้น มันสามารถอยู่ในดาวขั้วน้ำเงินได้แค่คืนเดียวเท่านั้น ไม่อาจมากไปกว่านี้
   
    หยุนเช่อใคร่ครวญอย่างลึกซึ้ง แม้ว่ามันจะต้องการพบหน้าหยุนอู๋ซินบุตรสาวของมันก่อน แต่เนื่องจากมันเคยแอบมองนางบนฟ้ามาแล้วครั้งหนึ่ง ถ้ามันได้พบอู๋ซินอีกครั้ง ทว่ายังทำได้เพียงเฝ้ามองจากระยะไกลเหมือนเดิม มันย่อมอดกลั้นความคะนึงหาอันแรงกล้าไม่ได้ ในตอนนี้มันต้องยอมเปลี่ยนใจและไปหาคนอื่นแทน
   
    หลังจากตัดสินใจเลือกเป้าหมายใหม่ หยุนเช่อก็มาเยือนแดนปีศาจมายา หนึ่งในคนรักที่ทำให้มันเป็นห่วงที่สุดคือจักรพรรดินีปีศานน้อย-ฮ่วนไฉยี
   
    จริงอยู่ว่าการกัดกินอายุขัยสามปีของนางได้รับการรักษาแล้ว แต่จนกว่าจะเห็นว่านางปลอดภัยด้วยตา หยุนเช่อก็ไม่สามารถวางใจได้
   
    หยุนเช่อมาถึงวังปีศาจและเริ่มกวาดตามอง ตอนนั้นเอง บทสนทนาของสาวใช้ที่ผ่านไปมาก็ดึงดูดความสนใจของมัน
   
    "นี่ วันนี้คุณชายเซี่ยวจากตระกูลหยุนก็มาอีกแล้ว"
   
    "เอ๊ะ เจ้ากำลังพูดถึงน้องชายของปรมจารย์หยุน คุณชายเซี่ยวผู้นั้น?"
   
    ได้ยินชื่อ 'เซี่ยวหยุน' ผู้เป็นน้อง มันจึงซ่อนตัวเพื่อแอบฟังอย่างเงียบเฉียบ
   
    "ใช่!! เป็นเขา ไม่นานหลังจากปรมาจารย์หยุนออกจากโลกนี้ไปยังแดนเทพอะไรนั้น เซี่ยวหยุนก็มักมาที่วังปีศาจกลางดึกเพื่อพบปะจักรพรรดินีปีศาจน้อยเป็นครั้งคราว"
   
    "จริงรึ!? เจ้าอย่าบอกนะว่าพวกเขาทั้งสองกำลังเล่นชู้ลับหลังปรมาจารย์หยุน..."
   
    "ชู่ว!! อย่าพูดไร้สาระ!! หากมีใครได้ยินเขาเจ้าจะถูกตัดหัว!!"

    เมื่อได้ยินวาจาอันน่าตระหนก สาวใช้อีกคนก็รับหยุดบทสนทนา แต่พื้นเพของสาวใช้คือชมชอบการนินทาเป็นกิจวัตร หลังจากเงียบได้ครู่เดียวก็กลับมาคุยกันต่ออย่างออกรส

    "ข้าไม่ได้ไร้สาระ เจ้าไม่รู้รึว่าทุกคืนเมื่อคุณชายเซี่ยวมาถึง เสียงครวญครางอันน่าหลงใหลของจักรพรรดินีปีศาจน้อยจะดังก้องจากห้องบรรทม"
   
    "เรื่องนี้ข้ารู้!! แต่เดิมข้าคิดว่าจักรพรรดินีปีศาจน้อยถูกปล่อยให้อยู่ตามลำพังจนเปลี่ยวเหงา ดังนั้นนางจึง...ช่วยตัวเอง!!"
   
    "มันจะเป็นการช่วยตัวเองได้อย่างไร? ตอนเจ้าช่วยตัวเอง เจ้าปล่อยเสียงลามกอันเกิดจากความสุขจากก้นบึ้งหัวใจได้รุนแรงถึงเพียงนี้?"
   
    "นั้น...หรือจะเป็นความจริง..."
   
    "มิหนำซ้ำ!! เสียงกรีดร้องรัญจวนของจักรพรรดินีปีศาจน้อยยามอยู่กับคุณชายเซี่ยวนั้นถึงกับเร่าร้อนกว่าตอนที่นางหลับนอนกับปรมาจารย์หยุนหลายสิบเท่า ดีไม่ดีจะร้อยเท่าพันเท่า"
   
    สาวใช้ทั้งสามพูดคุยสนุกปาก หารู้ไม่ว่ามันทำให้หนอนน้อยของหยุนเช่อตื่นตัวแข็งขัน
   
    (นึกไม่ถึงว่าไฉยี่จะนอกใจข้า แถมอีกฝ่ายยังเป็นน้อยชายข้าอีกต่างหาก!!)

    "เรื่องนี้ทำให้ข้ามั่นใจว่าช่วงล่างของปรมจารย์หยุน...คงจะเล็กและสั้นมาก ถึงความสำเร็จเชิงวิทยายุทธ์เขาจะยิ่งใหญ่ แต่คุณสมบัติในการเป็นบุรุษหามีไม่ แถมยังจากไปเนิ่นนานไร้การเหลียวแล ไม่แปลกใจที่จะถูกจักรพรรดินีปีศาจน้อยสวมเขา!"   

    "เห็นด้วย!"

    "...ooxx"

    "@$#....$#@"

    ต่อมา เหล่าสาวใช้ยังคงสนทนากันในเรื่องนี้ แต่หยุนเช่อไม่มีความตั้งใจจะอยู่ฟัง มันรีบตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของจักรพรรดินีปีศาจน้อยอย่างไม่รีรอ   
   
    พริบตาที่มาถึง เสียงกรีดร้องครางกระเส่าของจักรพรรดินีปีศาจน้อยก็ดังก้อง
   
    "อ๊า!! แรงกว่านี้!! เซี่ยวหยุนเจ้าเร่งขยับเอวใส่ตัวข้าให้แรงขึ้น!!"

    "จักร...จักรพรรดินีปีศาจน้อย...ข้ากำลังพยายาม!!"

    "!?"

    ดั่งสุภาษิตที่ว่า 'นกที่ตื่นเช้าจะได้กินหนอน' มาเร็วดีกว่ามาช้า หยุนเช่อใช้พลังอันลึกล้ำของตนแอบเข้าไปในห้องโดยไม่ให้ใครรู้ตัว จึงได้เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังพัวพันกันอย่างดุเดือด รอบเตียงมีเสื้อผ้าและชุดชั้นในกระจายเกลื่อน
   
    "เจ้า!! เจ้าคิดอยากให้ข้าทำเรื่องพรรค์นั้นเพื่อปลุกเร้าให้เจ้ารุนแรงกว่านี้?"
   
    "นั้น...คือว่า...ถูกต้องขอรับ"

   
    หลายปีผ่านไป จักรพรรดินีปีศาจน้อยยังดูทรงอำนาจ แต่เซี่ยวหยุนก็ยังนอบน้อมไม่แปรเปลี่ยน หากไม่ติดว่าสองคนนั้นกำลังโรนรันกันด้วยร่างเปลือยเปล่าก็คงดูเหมือนจักรพรรดินีกับข้าราชบริพานทั่วไป
   
    "แท้จริงเจ้าและพี่ชายของเจ้าล้วนไม่เป็นตัวดีเหมือนกัน ยามที่ข้าอยู่กับหยุนเช่อ มันก็ชอบขอให้ข้าพูดถ้อยคำชั้นต่ำอยู่เรื่อย"

    "แฮะแฮะ..."

    จักรพรรดินีปีศาจน้อยลุกขึ้นยืน ส่งผลให้แกนกายของเซี่ยวหยุนหลุดลื่นจากร่องสวาทของนาง นับเป็นครั้งแรกที่หยุนเช่อได้เห็นเครื่องเพศของผู้เป็นน้อง แน่นอนว่ามันใหญ่โตกว่าตกอยู่บ้าง หากแต่ก็ไม่ได้ดูเกินจริงอย่างที่สาวใช้ชื่นชม...กระมัง? 
   
    ต่อมา จักรพรรดินีปีศาจน้อยก็ลงจากเตียงและตรงไปที่กำแพง นางใช้มือข้างหนึ่งค้ำยันพนัง ขณะที่มืออีกข้างยกขาของตนขึ้น ทำให้สองขาถ่างกว้างดุจคันธนู
   
    "...เซี่ยวหยุน รีบใช้แท่งเนื้อของเจ้าที่ทั้งใหญ่และยาวกว่าหยุนเช่อ ทิ่มแทงรูลามกของพี่สะใภ้เจ้า ข้าต้องการเจ้าเหลือเกิน โปรดเข้ามาช่วยบรรเทาให้ภรรยาของพี่ชายเจ้ารู้สึกดีด้วยเถิด"
   
    เพื่อให้เซี่ยวหยุนตื่นตัวขั้นสุด จักรพรรดินีปีศาจน้อยจะชอบพูดเช่นนี้พร้อมกับส่ายก้นยั่วยวนมัน ส่วนวาจาไร้ยางอายที่เอ่ยเป็นหยุนเช่อที่พร่ำสอนนาง ซึ่งมันคงไม่คาดคิดว่านางจะนำมาใช้กับชายอื่น
   
    ครั้นได้ยิน แกนบุรุษของเซี่ยวหยุนที่คิดว่าถึงขีดจำกัดสุด ๆ แล้ว มันกลับขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าในอัตราที่มองเห็นด้วยตาเปล่า ถึงกับเทียบชั้นหั่วพั่วหยุนได้อย่างไม่น้อยหน้า!!
   
    เห็นสิ่งนี้ จักรพรรดินีปีศาจน้อยแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างลืมตัว นางกระทั่งแหวกร่องสาวให้บานออก หยาดน้ำใสไหลบ่าลงมาตามต้นขาราวกับน้ำตก
   
    "พร้อมแล้วก็อย่ารอช้า..."
   
    เซี่ยวหยุนคว้าจับแท่งเอ็นของตน จ่อมันเข้ากับปากล่างและเสียดพรวดทีเดียวมิดลำ
   
    "อ๊างงงงงงง...ลึก...ลึกยิ่ง..."
   
    "ฮ่าห์ จักรพรรดินีปีศาจน้อย ร่องของพระองค์ช่างคับแน่น..."
   
    "ย่อมแน่นอน ข้าทุ่มเทบำรุงมันเป็นอย่างดีเพื่อช่วงเวลานี้...รีบขยับเร็ว!!"
   
    จักรพรรดินีปีศาจน้อยกล่าวเร่งรัดเซี่ยวหยุน นางกระดกร่างกระทัดรัดสอดรับไปมาตามจังหวะการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย
   
    ครั้นประสบการแสดงอันยอดเยี่ยมต่อหน้าต่อตา หยุนเช่อก็รีบถอดกางเกงออก ควักแกนกายเล็กจ้อยออกมาและสาวขึ้นลง ทีแรกมันแอบกังวลว่าจะเกลี่ยกล่อมจักรพรรดินีปีศาจน้อยอย่างไรเกี่ยวกับรสนิยมของตัว แต่บัดนี้เห็นได้ชัดว่าไม่จำเป็น นางเป็นหญิงร่านราคะโดยสันดาน

    "อ๊าห์...อู้ว...อื๊อออ...รุนแรง...ดีมาก...โอ้...ถึงกับ...แทงลึกเข้าไปถึง..ปากมดลูกของข้า...ทุกครั้ง...อร๊าาา!!"

    "ฮ่ะ...ฮ่าฮ่า...ข้าไม่ยักรู้มาก่อน จักรพรรดินีปีศาจน้อย ตัวจริงท่านที่แท้ก็หมกมุ่นไร้ยางอายถึงเพียงนี้!!"

    "อ่า....เป็นหยุนเช่อตัวดีของเจ้าที่สอนข้า มันปฏิบัติต่อข้าเหมือนนางโลม หลอกลวงสอนแต่เรื่องชั้นต่ำให้ข้า...กว่ารู้ตัว...ข้าก็ติดใจ...จนถอนตัวไม่ขึ้น..อู้ว!!"
   
    จักรพรรดินีปีศาจน้อยหลับตาลงและเพ่งสมาธิไปจดจ่อที่ส่วนสงวน
   
    "โอ้...ร้ายกาจเกินไปแล้ว...ร่องของท่าน...มันกำลังตอดรัดแน่นขึ้น...เป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมนัก!! กระทั่งน้องเจ็ดของข้ายังไม่ช่ำชองขนาดนี้ แต่ว่า...จักรพรรดินีปีศาน้อย ให้ข้ามาโอบกอดท่านเช่นนี้ มันจะไม่เป็นปัญหากับพี่หยุนในภายหลังจริง ๆ?"
   
    แม้จะรู้สึกดี แต่เซี่ยวหยุนก็ยังคงรู้สึกผิดเมื่อนึกถึงพี่ชายที่มันเคารพรัก
   
    "เหอะ เจ้ามาพูดพิรี้พิไรอะไรเอาตอนนี้ ใยไม่กล่าวตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าชวนเจ้า เจ้าถึงกับทำให้ข้าหมดสติไปไม่รู้กี่ครั้งในหลายปีมานี้"
   
    "คือข้า...เอ่อ..."
   
    "ไม่ต้องคิดมาก!! เป็นข้าเองที่ทนต่อกำหนัดไม่ได้จนเป็นฝ่ายริเริ่มมอบกายให้เจ้าเมื่อสามปีก่อน หากหยุนเช่อรู้เข้า ข้าจะอธิบายให้มันฟัง...อย่างร้ายที่สุด ข้าจะสั่งให้ใต้หล้าอันดับเจ็ดภรรยาเจ้า นอนกับหยุนเช่อสักครั้งเพื่อชดใช้"
   
    จักรพรรดินีปีศาจน้อยดูไม่กังวลแม้แต่น้อยในเรื่องของหยุนเช่อ เพราะว่าตลอดมานางเป็นฝ่ายอยู่เหนือมันตลอด
   
    "นั้น...ไม่ดีกระมัง? ร่องสวาทของน้องเจ็ดถูกข้าใช้งานจนขยายกว้าง แถมยังเคยคลอดบุตรมาแล้ว หากให้พี่ใหญ่เสียบหนอนน้อยของเขาเข้าไป ไม่เพียงแต่น้องเจ็ดจะไม่รู้สึกอันใด นางอาจจะเวทนาพี่ชายข้าจนภาพลักษณ์วีรบุรุษป่นปี้หมดสิ้น"
   
    "เราค่อยพูดถึงเรื่องนั้นภายหลัง ตอนนี้สนใจแต่การร่วมรักกับข้าก็พอ รีบลงมือ!!"
   
    จักรพรรดินีปีศาจน้อยไม่อาจทนต่อความกระสันจึงตัดบท กระตุ้นให้เซี่ยวหยุนปู้ยี่ปู้ยำนางอย่างหนักหน่วง
   
    คนทั้งสองพัวพันกันร้อยแปดท่า ขย่มตั้งแต่พนังลากไปถึงประตู
   
    "อ๊า...แบบนั้น...ดี...อูยยยย..."
   
    "จักรพรรดินีปีศาจน้อย ท่านร้องดังขนาดนี้ถ้าคนอื่นได้ยินจะไม่แย่เอารึ?"
   
    "ไม่ใช่เรื่อง...ที่เจ้าต้องสนใจ สาวใช้ที่นี่ล้วนเป็นคนสนิทของข้า ต่อให้ได้ยิน พวกนางก็จะไม่พูดออกไป..อ่า...เหมือนเจ้าจะใหญ่ขึ้น...ใกล้จะเสร็จแล้วงั้นรึ ข้าอนุญาตให้เจ้าเลือกว่าจะปล่อยที่ไหน"
   
    "อืม...เอ่อ...ข้าอยากจะหลั่งเข้าไปในมดลูกฝ่าบาท บนเตียงที่ใช้นอนกับพี่ใหญ่"

    "หึ...เจ้าตัวร้าย...เมื่อครู่ยังทำท่าสำนึกผิด...เอาล่ะ พาข้าไปที่เตียง"
   
    เซี่ยวหยุนควบจักรพรรดินีปีศาจน้อยในท่าสุนัข กระแทกกระทั้นให้นางคลานไปถึงเตียง (ยังมีต่อ)
 

ดีๆ