ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

จ้างให้ก็ไม่รัก(3)

เริ่มโดย twintower, ธันวาคม 02, 2016, 04:49:34 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

twintower

ภายืนมองน้องชายที่กำลังควบม้าตัวโปรดสีน้ำตาลแดงที่มีสีขาวตรงหน้าผาก
พร้อมด้วยม้าที่ชื่อมู่หลานของเธอวิ่งตามมาไม่ห่าง และม้าอีก5-6ตัวที่เป็นของเธอกับจอมที่วิ่งตามมาติดๆ
จอมมาถึงที่รีสอร์ทตั้งแต่เมื่อคืนส่วนเธอมาถึงตอนเช้า  ก็เจอน้องชายกำลังพาม้าทั้งหมดออกวิ่งที่บริเวณหลังบ้านของจอมเอง
ในช่วงวันหยุดยาวจอมมาพักผ่อนอยู่ที่นี่หลังจากเมื่อวานได้ฝากรักไว้กับเจ้านายสาวอย่างเต็มที่ก่อนจะขับรถมาที่นี่ 
บ้านพักที่ได้รับการดูแลทำความสะอาดอย่างดีทุกวันทำให้ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น

ตอนเช้าจอมได้พาม้าที่อยู่ในคอกหลังบ้านมาวิ่งออกกำลัง
ระหว่างนั้น ภาได้มองใบหน้าที่มีความสุขของน้องชายอย่างดีใจและนึกย้อนไปถึงวันที่จอมมาที่บ้านแล้วร้องไห้ด้วยความเสียใจที่ถูกพ่อบังคับให้เรียนนิติศาสตร์ 
น้ำตาของเด็กหนุ่มที่ใครไม่เคยเห็นมาหลายปีตั้งแต่ก้าวสู่วัยหนุ่มไหลออกมาไม่หยุด ท่ามกลางความปลอบประโลมของครอบครัวเธอ
ตอนนั้นเป็นช่วงที่เธอเรียนจบปริญญาตรีแล้วก่อนที่จะเตรียมตัวไปเรียนปริญญาโทที่สหรัฐ
จนผู้เป็นแม่ของเธอนั้นเกรี้ยวกราดกับน้องเขยเป็นอย่างมากอย่างที่เธอไม่เคยเห็นแม่โมโหมาก่อนในชีวิต
จนทำท่าจะไปต่อว่าถึงที่บ้าน แต่แม่ของจอมก็มาถึงบ้านก่อน 

และวันนั้นผู้เป็นน้าของเธอโดนแม่ของเธอตำหนิอย่างหนักเรื่องการบังคับหลานชายสุดที่รัก
จนจะบานปลายว่าถ้าบังคับมากๆจะให้จอมเปลี่ยนมาใช้นามสกุลฝ่ายแม่และจดทะเบียนเป็นลูกเธอไปเลย
จนพ่อของเธอต้องมาห้าม ทั้งๆที่สงสารหลานชายเช่นกัน
แต่แล้วจอมก็ยอมทำตามความต้องการของพ่อ เพราะแม่เป็นฝ่ายขอร้องทั้งน้ำตาพร้อมคำสัญญาอีกมากมายจากทั้งแม่ของเธอและของจอม 
หลังจากวันนั้นน้องชายเธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคนในทันทีจนถึงทุกวันนี้


จอมนั้นเติบโตขึ้นมาเปรียบเสมือนเจ้าชายตัวน้อยๆของทั้งสองครอบครัว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่จอมอยากได้ทั้งพ่อทั้งแม่หามาให้ตลอดรวมถึงผู้เป็นลุงกับป้าที่อยากมีลูกชายอีกคน ทำให้ความรักความเอาใจใส่ทุกอย่างไปลงที่เด็กผู้ชายคนนี้
ยังไม่รวมถึงผู้เป็นตากับยาย ทำให้จอมมีนิสัยถูกตามใจตั้งแต่เด็กๆ
ซึ่งตรงนี้ครอบครัวของเธอก็มีส่วนผิดที่ไม่เคยขัดใจ ยิ่งตอนที่คุณตาเธอเสีย แม่เธอเริ่มเข้ามาดูแลบริหารรีสอร์ทและขยายกิจการจนก้าวหน้า
จอมตอนนั้นที่ยังเป็นเด็กเรียนชั้นประถมอยู่ เดินจูงมือคุณยายตอนมาเที่ยวรีสอร์ทด้วยกันและพูดกับคุณยายว่า

"คุณยายครับที่ตรงเนินนั้นสวยดีนะครับจอมชอบจัง" และชี้มาตรงเนินที่ตอนนั้นไม่มีสิ่งปลูกสร้าง

จนคุณยายเธอเสียในอีกไม่กี่ปีต่อมา  ทำให้ในมรดกระบุว่าที่ตรงนั้นยกให้จอมโดยให้คุณแม่ของจอมเป็นผู้ดูแลก่อน
ซึ่งแม่ของเธอเห็นดีด้วยพร้อมกับสร้างบ้านให้ก่อนแล้วมีคอกม้ามาภายหลัง
เพราะทุกคนรู้ดีว่าทั้งเธอและน้องชายรักการขี่ม้าเป็นชีวิตจิตใจเพราะถูกผู้เป็นตาสอนให้ขี่ม้าตั้งแต่เยาว์วัยทั้งคู่
และที่ 30 ไร่เศษที่เป็นที่ ที่สวยที่สุดของรีสอร์ทและใครหลายๆคน รวมถึงแม่ของจอมที่เป็นทั้งผู้ถือหุ้นและที่ปรึกษาทางกฎหมายของบริษัทบอกให้ขยายบ้านพักออกไปตรงบริเวณนั้น 
เพราะนับวันแขกยิ่งเยอะขึ้น  แต่พ่อกับแม่ของเธอเฉยและบอกว่าเอาไว้ก่อน

พอจอมจบปริญญาตรีแม่ของเธอจัดการยกที่ตรงนั้นให้ทันทีบอกว่าเป็นของขวัญที่จอมเรียนจบและได้เกียรตินิยมอันดับ 1 เพราะจอมชอบขี่ม้าไปบริเวณนั้นบ่อยๆ
นอกเหนือจากรถที่ซื้อปลอบใจให้ตอนเข้าเรียนปี 1 ซึ่งตั้งแต่เกิดมา จอมถูกแม่ของเธอตำหนิแค่หนเดียวคือตอนที่จอมไม่รับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่พ่อซื้อให้
แต่กลับไปซื้อเครื่องรุ่นเดียวมาใช้แทนทำเอาผู้เป็นพ่อเสียใจมากแต่คำตอบที่จอมบอกกับป้าคือ "จอมไม่อยากได้ของจากพ่อ"แต่ตอนนั้นแม่เธอตำหนิหลานรักไปพอสมควร

ระหว่างที่เธอเรียนอยู่ต่างประเทศ เธอติดต่อกับน้องชายเธอตลอดเพราะกลัวว่าน้องชายจะซึมเศร้าไปมากกว่านี้
แต่ช่วงจอมขึ้นปี2 ที่น้าเขยเธอได้ติดต่อมาว่าให้ช่วยหาข้อมูลของมหาวิทยาลัยที่มีคณะวิทยาศาสตร์ชั้นนำ เผื่อจะให้จอมมาเรียนด้วย
แต่เรื่องก็เงียบหายไปจนเธอโทรไปถามผู้เป็นแม่คำตอบที่ได้รับคือ จอมนิ่งอย่างเดียวหลังจากผู้เป็นพ่อเป็นฝ่ายอ่อนข้อให้
และตอนที่เธอเริ่มเข้ามาบริหารงานกิจการหลังจากเรียนจบ จอมก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเดินทางท่องเที่ยวอย่างเดียว
โดยแม่ของเธอให้เงินใช้ตลอดแต่เธอก็ติดต่อน้องตลอดเพราะเป็นห่วงยิ่งเวลาไปต่างประเทศ  โดยเฉพาะที่อเมริกากับฝรั่งเศสจอมไปประเทศละ3-4เดือน

ซึ่งช่วงนั้นแม่ของเธอเริ่มปรับความเข้าใจกับพ่อของจอมและทุกคนต่างปรึกษาว่าจะร่วมมือกันหาวิธีให้จอมคนเดิมกลับมาให้ได้
ซึ่งเธอบอกเองว่าต้องค่อยเป็นค่อยไป อย่าบังคับอะไรมากนัก 
ซึ่งผู้เป็นน้าเขยพอรู้ว่าตนเองผิดก็หาวิธีอื่นมาชดเชยความผิดนี้ให้กับลูกชายคนเดียวทุกทาง ไม่ว่าจะเป็นการซื้อโทรศัพท์รุ่นใหม่ออกมาทุกปีให้จอมได้ใช้ตลอด 
ซึ่งจอมยอมใช้ของที่พ่อซื้อให้ไม่กล้าออกฤทธิ์เหมือนตอนได้โน๊ตบุ๊คหรือช่วงที่จอมออกท่องเที่ยว
มีการปรับปรุงห้องนอนให้จอมใหม่ซื้อโต๊ะซื้อเก้าอี้รุ่นใหม่ราคาแพงให้นั่งอ่านหนังสือหรือเล่นคอมพิวเตอร์
แต่จอมก็ยังไม่ลดฐิทิลงถึงวันนี้แล้วความคิดเธอสิ้นสุดลงเมื่อจอมขี่ม้ามาใกล้ๆ

"เป็นไงต้นข้าววิ่งดีเหมือนเดิมหรือเปล่า"

"สู้มู่หลานไม่ได้แล้ว  ต้นข้าวเริ่มอายุมากแล้วแต่ยังถือว่าวิ่งดีอยู่"

"ก็แน่ละสิ"

"คุณลุงคุณป้าละ"

"ไม่ได้มาด้วย ไปทำบุญวันเกิดของเพื่อนนะ"

จอมพยักหน้าแล้วบอกว่า

"จอมเอาม้าไปเก็บก่อน แล้วค่อยกินข้าวนะพี่ภา"

"เร็วๆจะได้ขับรถไปกินที่รีสอร์ทพี่หิวแล้ว"

"โธ่คุณผู้จัดการใหญ่  โทรกริ๊งเดียวก็มาส่งให้แล้ว"

"เออจริงพี่ลืมไป งั้นไปโทรเดี๋ยวนี่แหละ"

ภาพูดออกมาแบบเขินๆ ก่อนเดินเข้าไปในบ้านใช้โทรศัพท์ภายในโทรไปสั่งที่ห้องอาหาร ปล่อยให้น้องชายพาฝูงม้าไปเก็บที่คอก
ก่อนที่สองพี่น้องจะมานั่งทานอาหารเช้าที่โต๊ะบนระเบียงบ้านชั้นสองที่มองเห็นทิวทัศน์ได้เกือบทั่วรีสอร์ท
เรื่องที่คุยคือเรื่องทั่วๆ ไปและการแหย่กันระหว่างพี่กับน้อง

แต่ทั้งคู่หารู้ไม่ว่าระหว่างที่จอมขี่ม้านั้นตกอยู่ในสายตาคู่หนึ่งตลอด  พีซนั่นเอง เพราะเธอติดใจบรรยากาศตอนมาสัมมนาพอเป็นวันหยุดยาวเธอเลยชวนครอบครัวมาเที่ยวที่นี่
โดยเธอมาถึงตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้าจะกลับบ่ายๆวันนี้ 
ช่วงเช้าก่อนทานข้าวเธอมาเดินเล่นคนเดียวพร้อมกล้องส่องทางไกลอันเล็กๆ
จนมาถึงบริเวณที่เห็นบ้านหลังงามเกือบทั้งหลัง
บ้านหลังนี้มีแค่รั้วไม้เตี้ยกั้นอาณาเขตทำให้เห็นบ้านได้อย่างชัดเจน
เธอยืนมองบ้านของจอมด้วยความชื่นชมและเผลอนึกไปถึงเจ้าของบ้าน 

แล้วเธอก็เห็นร่างๆหนึ่งขี่ม้าอยู่ทางลานกว้างหลังบ้านพร้อมม้าฝูงใหญ่วิ่งตามเธอเลยเอากล้องที่ติดมาส่องดูและใช่จริงๆ 
เจ้าของบ้านกำลังขี่ม้าอยู่โดยมีคุณภายืนดูอยู่ ถึงกำลังขยายจะไม่สูงแต่ก็รู้ว่าเป็นจอม
พีซเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว  แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพ่อเธอนั่นเองที่โทรมาตามให้ไปทานข้าวเช้า

จนสายๆ ภาแยกจากน้องชายมานั่งดูรายงานที่ออฟฟิตปล่อยให้น้องชายดูแลม้า
ทั้งคู่จะกลับช่วงบ่ายๆ และจอมชวนภาไปทานข้าวที่บ้านจอม
หลังจากทำความสะอาดม้าทั้งคอกชายหนุ่มก็ขี่มู่หลานไปทั่วๆรีสอร์ทโดยไม่มีจุดหมาย
และก็มาหยุดตรงศาลาริมลำธารที่ลุงทำไว้ให้ในบริเวณที่ของจอมที่ได้เป็นของขวัญ
ชายหนุ่มหยุดม้าก่อนจะลงแล้วเดินจูงม้าไปแถวๆริมลำธารมองไปทั่วๆ
แต่แล้วจอมก็เห็นใครคนหนึ่งขี่จักรยานมาใกล้ๆ
พีซนั่นเอง ซึ่งเธอใช้เวลาที่เหลือก่อนกลับขี่จักรยานชมบรรยากาศของรีสอร์ท
ปล่อยให้ครอบครัวที่มาด้วยเล่นกิจกรรมอื่นๆไปและอีกอย่างเธออยากเจอจอมด้วย
หลังจากไปด้อมๆมองๆที่บ้านแล้วไม่เห็นเธอเลยถามเจ้าหน้าที่ที่เดินผ่าน

เจ้าหน้าที่ชี้บอกทางว่าเห็นจอมขี่ม้าไปทางลำธาร เธอเลยลองเดาสุ่มตามมา
พอเข้ามาใกล้ๆ ท่ามกลางเสียงหอบของคนขี่จักรยานที่แกล้งทำเสียงแปลกใจ

"อ้าวนายมาทำอะไรที่นี่จอม"

"ผมควรถามคุณมากกว่านะ  เพราะนี่มันที่ของผม"

ด้วยความประหม่าทำให้เธอรู้ตัวว่าพลาดด้วยคำพูด

"เออจริง มันรีสอร์ทของป้านายนี่  งั้นถามใหม่นายมานานหรือยัง"

"เมื่อคืน"

ชายหนุ่มตอบสั้นๆ โดยใบหน้าหันไปมองบรรยากาศของลำธาร
พีซมองตามก่อนชื่นชมกับบรรยากาศรอบข้าง
ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรกันนอกจากเสียงของน้ำไหล กับเสียงสะบัดคอของมู่หลานที่ยืนอยู่ข้างๆเจ้านายไม่ห่างไปไหน

"แล้วคุณกลับวันไหนละ"

นี่คือประโยคแรกที่ฝ่ายชายเป็นฝ่ายถามก่อนตั้งแต่รู้จักกันมา

"บ่ายๆนะแล้วนายละ"

"ยังไม่รู้แล้วแต่พี่ภา"

"อ้าวคุณภามาด้วยหรือ"

"อือ"

ซึ่งระหว่างที่พูดจอมไม่ได้มองมาที่เธอเลยสายตามองไปทั่วๆ

"แล้วตรงนี้เป็นที่ของนายหรือเปล่าที่คุณป้านายยกให้นะ"

"ใช่"

"สวยดีนะ   ร่มรื่นมากติดน้ำด้วย สวยพอๆกับบ้านของนายที่อยู่บนเนินนั่นเลย"

ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นไม่แสดงอาการอะไรออกมา แต่ได้เดินเลาะริมลำธารไปเรื่อยๆพร้อมกับม้า
ส่วนหญิงสาวจูงจักรยานตามไปไม่ห่าง 
พีซนั้นเริ่มชินนิสัยที่ไม่ค่อยพูดของจอมแล้วเลยไม่นึกขวางอะไร
แถมด้วยบรรยากาศที่ดีทำเอาหญิงสาวหายเหนื่อยจากการที่ขี่จักรยานมาหลายกิโล
แล้วจู่ๆชายหนุ่มก็หันไปขึ้นม้าสีดำสนิทที่เดินตามมาตลอดทำเอาหญิงสาวตกใจ

"อ้าวแล้วนายจะไปไหน"

"กลับบ้านสิ"

"อ้าวจะทิ้งกันตรงนี้เหรอ"

"ก็แล้วแต่คุณสิ  จะอยู่ต่อหรือจะไปตรงไหนทั่วรีสอร์ทก็ได้ ก็คุณเป็นลูกค้าและที่นี่ปลอดภัย 100 %"

จอมพูดพร้อมจะชักม้าไป

"เฮ้ยรอด้วยสิ  แล้วนายจะขี่ม้าไปแบบนี้ปล่อยให้ชั้นขี่จักรยานตามนายนะหรือเอาเปรียบกันเห็นๆ"

"หรือคุณจะขี่มู่หลานกลับ  ให้ผมขี่จักรยานแทนก็ได้นะ"

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ เพราะรู้ดีว่าม้าตัวนี้พยศและที่สำคัญคือ

"จะบ้าหรือชั้นขี่ม้าไม่เป็น"

แต่แล้วบรรยากาศรอบข้างของพีซเหมือนจะหยุดนิ่ง
เพราะรอยยิ้มที่เธอไม่เห็นมาหลายเดือนแล้ว
และคงจะเป็นรอยยิ้มที่สงวนไปกับครอบครัวของจอมเท่านั้น

เจ้าของรอยยิ้มบอกเธอว่า "ไปกันเหอะผมจะไปเรื่อยๆ จะให้เดินจูงมู่หลานไปก็ไกลเหลือเกิน"

ถ้าใครเห็นภาพนี้คงแปลกดีที่ม้าที่ขี่โดยชายหนุ่ม กับจักรยานที่ขี่โดยหญิงสาวมาคู่กันทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันเลย 
จนถึงทางเข้าบ้านจอม ชายหนุ่มหยุดม้าก่อนหันมาบอกหญิงสาวว่า

"ผมมาแค่นี้นะ ที่เหลือคุณไปเอง ที่พักของคุณคงไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่นะ"

"ตาบ้า จะไม่มีน้ำใจหน่อยหรือไง ชั้นหิวน้ำจะตายอยู่แล้วเหนื่อยก็เหนื่อยจะเชิญเข้ากินน้ำสักหน่อยไม่ได้หรือ"

เธอพูดแบบหอบๆ เพราะความเหนื่อยที่เพราะระยะทางค่อนข้างไกลแถมขึ้นเนินอีก

จอมอมยิ้มก่อนพยักหน้าให้เหมือนเชิญเธอตามเข้ามาในบริเวณบ้าน 
ชายหนุ่มลงจากม้าพร้อมจูงไปด้วยเดินนำหญิงสาวไปที่โต๊ะที่ตั้งอยู่หน้าบ้าน
แล้วปล่อยให้ม้าเดินอยู่แถวๆนั้นก่อนพูดว่า


"งั้นคุณนั่งตรงนี้ก่อน ลมพัดเย็นๆผมจะไปเอาน้ำมาให้"

หญิงสาวเอาจักรยานพิงกับเสาก่อนเดินไปนั่งพักด้วยความเหนื่อย 
ใบหน้าที่ขาวถึงกับแดงออกมาเพราะความเหนื่อย โดยเฉพาะตรงแก้มที่สุกปลั่งออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน
เธอนั่งรอไม่นานเจ้าของบ้านถือขวดน้ำส้มคั้นมาสองขวด พร้อมกระติกใบเล็กๆใบหนึ่ง ก่อนยื่นน้ำส้มให้เธอขวดหนึ่ง
หญิงสาวพึมพำขอบคุณก่อนเปิดขวดน้ำดื่มอย่างกระหาย และจอมบอกว่า

"ในกระติกนั่นมีผ้าเย็นอยู่นะ"

เธอหันมามองกระติกใบเล็กๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กข้างๆ แล้วเปิดฝาก่อนหยิบผ้าเย็นมาซับหน้าซึ่งมีกลิ่นหอมของโคโลญ
พร้อมทั้งความเย็นของน้ำส้มคั้นทำให้เธอคลายความเหน็ดเหนื่อยไปได้

"นายทำเองหรือ"

"หมายถึงอะไร"

"ทั้งน้ำส้มคั้นทั้งผ้าเย็น"

"จะทำเองทำไม  ก็บอกพนักงานของรีสอร์ทสิของพวกนี้มีอยู่แล้ว"

"เออชั้นลืมไป  คุยกับหลานรักของเจ้าของ อยากได้อะไรก็บอกก็สั่ง"

"แล้วคุณจะถามทำไม"

เธอไม่ตอบแต่เสไปมองบรรยากาศรอบ

"สวยจัง"

เธอพึมพำกับตัวเองกับบรรยากาศของบ้านบนเนินที่มองเห็นไปรอบๆบริเวณ
ฝ่ายเจ้าของบ้านก็ไม่พูดอะไรนอกจากจิบน้ำส้มไปเรื่อยๆ และสายตาเธอมาหยุดที่ม้าตัวงามที่เดินไปมาอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก

"ม้าตัวนี้เชื่องแล้วหรือ  เมื่อหลายเดือนก่อนเห็นพยศอยู่เลย"

"เชื่องกับคนไม่กี่คนนะ"

"มันเป็นม้าพันธุ์อาหรับด้วยนี่"

ชายหนุ่มพยักหน้า โดยไม่หันมามองเธอทำเอาหญิงสาวฉุนขึ้นมาทันทีพร้อมนึกว่า

"อีตาบ้า ไม่มีเซ้นส์เลยจะถามสักคำไม่ได้หรือว่าเรารู้ได้ยังไง"

ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรกันอีก  พีซอยากจะซึมซับบรรยากาศที่รื่นรมย์นี้ไว้นานๆเพราะรู้ว่าคนที่นั่งด้านข้าง เป็นคู่สนทนาที่ไม่ได้เรื่อง
แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเพราะผู้เป็นแม่โทรมาตาม เธอรับคำว่าจะรีบไปหาแล้วหันมาบอกจอมว่า

"นี่นายรบกวนไปส่งชั้นหน่อยสิ"

"มันก็ไม่ไกลเท่าไหร่คุณก็ขี่จักรยานไปสิ"

"นายจะใจดำไปถึงไหนก็รู้ว่าชั้นเหนื่อยไม่มีแรงแล้ว"

เธอเริ่มขวางเมื่อไม่ได้ดั่งใจ  แต่แล้วความรู้สึกนี้มันหยุดไปทันทีเพราะสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนคือ จอมหัวเราะเสียงดังออกมา 
เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงหัวเราะจากคนที่ไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยพูด 

"งั้นรอเดี๋ยว"

เสียงพูดจากจอมที่ลุกขึ้นเดินหายไปในบ้านไม่นานนักจอมเดินมา
เธอรีบลุกขึ้นยืนแต่แล้วเธอก็งงเข้าไปอีก
เพราะจอมเดินเลยเธอไปหาม้าที่ยืนอยู่ไม่ห่างนัก ทำเอาเธอรีบเดินตามไปทันที

"เฮ้ยนายจอม ไหนว่าจะไปส่งชั้นไง แล้วทำไมนายเดินมาที่ม้า อย่าบอกนะว่านายจะให้ชั้นขี่ม้าไปกับนาย ชั้นไม่ไปด้วยนะก็รู้อยู่ชั้นขี่ม้าไม่เป็น"

"ใครบอกว่าผมจะไปส่งคุณ  ผมโทรไปเรียกรถให้มารับคุณต่างหาก รอแป็บนึงไม่เกิน 10 นาที"

จอมพูดโดยไม่สนใจเธอ ก่อนที่จะเดินไปลูบที่คอของม้าตัวโปรด
ทำเอาร่างงามที่เดินมาใกล้ชำเลืองมองม้าอย่างหวาดๆ เพราะมู่หลานก็มองมาที่เธอเหมือนกัน

"อยากลองจับดูไหมละ"

เธอสั่นหัว

"กลัวอะไรคุณ  อะลองดูทำตามแบบที่ผมทำนะ"

จอมหันมาบอกเธอ ก่อนจูงม้ามาใกล้เธอเลยลองทำตามที่จอมบอก

"นั่นแหละคุณค่อยๆลูบแบบนั้นแหละตบที่คอเบาๆ"

เป็นครั้งแรกที่พีซได้สัมผัสกับม้า
มู่หลานยืนให้เธอลูบคอแต่โดยดีโดยไม่อาการพยศให้เห็น

"นายทำยังไงให้ม้าเชื่องได้นะ"

"พูดยากนะคุณ  มันต้องใช้เวลากับประสบการณ์ ผมกับพี่ภาตกม้าไม่รู้กี่ครั้งกว่าจะมีวันนี้ คุณตาคอยเคี่ยวเข็ญสอนให้"

"อ๋องั้นคุณตานายก็ขี่ม้าเก่งนะสิ"

"ใช่แล้ว  ที่รีสอร์ทมีม้าตั้งแต่เริ่มบุกเบิกเลยมั้ง มันเลยซึมซับมาถึงผมกับพี่ภา"

การสนทนาเริ่มจะเป็นไปด้วยดี เพราะคนที่ไม่ค่อยพูดเริ่มที่จะเล่าให้ฟังถึงประวัติความเป็นมาของรีสอร์ทนี้
แต่แล้วจอมก็หันไปมองทางประตูรั้วและพยักหน้า

"นั่นไงรถมารับคุณแล้ว"

รถกอล์ฟสีขาวมาจอดรออยู่แล้ว จอมเดินจูงม้าเดินนำหญิงสาวไปที่รถ โดยพีซไม่ลืมเข็นจักรยานไปด้วย
คนขับรถรีบมารับจักรยานจากเธอก่อนยกไปไว้ที่ด้านหลังแล้วยืนรอ

พีซหันมาบอกชายหนุ่มที่ไม่ได้มองมาที่เธอเพราะกำลังเล่นกับม้าอยู่ 

"ขอบใจนายมากนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกคุณเป็นลูกค้านี่"

เมื่อได้ยินคำตอบแบบนี้ทำเอาหญิงสาวตาคว่ำก่อนสะบัดหน้าเดินไปขึ้นรถนั่งข้างๆ คนขับ ก่อนที่รถจะเลี้ยวกลับไปทางที่พัก
จอมหันมามองม้าตัวโปรดที่มองมาที่เจ้านายเหมือนกัน

"ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้เรื่องมากจังเนอะมู่หลาน  แต่มู่หลานก็เป็นผู้หญิงนี่หว่า แต่ไม่เรื่องมาก"

เป็นจังหวะที่ม้าพยักหน้าพอดี  ทำเอาจอมหัวเราะออกมา  ก่อนเดินจูงม้าไปที่คอกแล้วพูดกับม้าว่า

"ไปเช็ดตัวอีกรอบ แล้วอาทิตย์หน้าถ้าว่างมาวิ่งกันใหม่"

แต่จอมหารู้ไม่ว่าหญิงสาวที่หน้าหงิกนั่งรถกอล์ฟไปนั้นบ่นในใจว่า

"อีตาบ้า ใจดำเหลือเกินจะขับรถมาส่งให้หน่อยก็ไม่ได้  จะอวดบารมีหรือไงว่าเป็นหลานเจ้าของ ไอ้คนใจดำ"

ที่เคาน์เตอร์บริเวณล็อบบี้ของรีสอร์ท

"พีซมานี่หน่อยสิลูก"

ผู้เป็นพ่อหันมาเรียกลูกสาวที่ยืนคุยกับผู้เป็นแม่และญาติพี่น้องอีก3-4คนระหว่างรอเช็คเอ้าท์

"ทำไมหรือคะพ่อ"

ลูกสาวถามด้วยความสงสัยกับผู้เป็นพ่อโดยนึกว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้น

"คือราคาไม่ตรงกันนะ ช่วยดูหน่อยสิลูก"

เธอเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันทีแต่พนักงานสาวที่ยืนยิ้มรออยู่อธิบายว่า

"ผู้จัดการแจ้งมาว่าห้องพักของคุณลดราคาให้ 30 % คะ"

"อ้าวเพราะอะไรคะอยู่ดีๆทำไมถึงลดให้"

พีซถามด้วยความสงสัย

"ไม่ทราบเหมือนกันคะ  ผู้จัดการโทรมาแจ้ง  อ้าวนั่นเดินมาพอดี"

ก่อนที่พีซจะหันหลังไปก็ได้ยินเสียงทักมาว่า

"นั่นคุณพีซหรือเปล่าคะ"

พีซหันไปเจอภากับผู้จัดการรีสอร์ทที่กำลังเดินเข้ามาเธอรีบยกมือไหว้ทันที ภารับไหว้ก่อนทักมาว่า

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะนี่  ไม่เห็นบอกภาเลยนี่จะกลับกันแล้วใช่ไหม"

"คะคุณภา มาเมื่อวานตอนเช้าคะ กำลังเช็คเอ้าท์อยู่พอดี"

"อ้าวหรือ งั้นภาลดราคาให้"

แต่ทันทีที่ภาจะพูดจบผู้จัดการรีสอร์ทพูดมาทันที

"เอ่อคุณภาครับ  คุณจอมโทรมาบอกผมแล้วครับว่าให้ลด 30 % ผมเลยโทรมาแจ้งที่เคาน์เตอร์แล้วครับ แล้วให้ผมเอาใบส่วนลดไปให้คุณภาเซ็นต์ครับแล้วเอ่อ"

"อะไรอีกละ"

ภาพูดอย่างพอจะรู้ว่าน้องชายเธอบอกว่าอะไรและมันตรงกับที่เธอคิดไว้ไม่ผิด

"คุณจอมบอกว่าถ้าคุณภาไม่เซ็นต์หรือติดอะไร  คุณจอมจะเอาไปให้คุณท่านเซ็นต์เองครับ"

"กะแล้ว  จอมเป็นคนกวนๆ แบบนี้ละคุณพีซ ถือว่าเป็นหลานรัก" แล้วเธอก็หัวเราะออกมา

ก่อนที่พีซจะพาเธอไปแนะนำให้รู้จักกับครอบครัวของเธอ
ต่างฝ่ายต่างทักทายกันก่อนที่ภาจะยื่นนามบัตรพร้อมลายเซ็นต์บอกว่า
มาเที่ยวครั้งหน้าให้ยื่นบัตรนี้ตอนเช็คอินได้เลย เพราะจะมีส่วนลดให้ทุกอย่าง ก่อนที่จะอำลากัน 
ภาเดินไปส่งและมองตามรถของครอบครัวพีซไปและนึกเล่นๆว่า  เด็กสาวคนนี้ดูเหมาะสมกับน้องชายเธอเหมือนกัน

เช้าวันทำงานวันแรกระหว่างที่จอมกำลังนั่งตรวจร่างสัญญาบนโต๊ะในห้อง
ตอนนั้นมีจอมกับกาญนั่งทำงานอยู่ 2 คนจอมรู้สึกว่ามีคนมายืนหน้าโต๊ะก่อนเงยหน้าขึ้นมอง
พบว่าพีซยืนมองอยู่และพอเงยหน้าขึ้นพีซยื่นกล่องกระดาษขนาดย่อมๆให้ 1กล่อง

"อะ ของตอบแทนที่นายลดค่าห้องพักให้ แม่ชั้นบอกมาให้เอามาให้"

"ผมไม่ได้ลด  พี่ภาเป็นคนลด"

"ก็นั่นแหละ นายเป็นคนโทรไปบอกก่อนที่ชั้นจะเจอคุณภา อะแยมโรลรับซิ"

จอมทำหน้างงๆ ก่อนยื่นมือไปรับแล้วมองไปตรงพลาสติกใสเห็นเป็นแยมโรลบรรจุอยู่ในกล่อง

"ขอบคุณนะ  แต่ซื้อจากที่ไหนนะน่ากินจังวันหลังจะได้ซื้อไปฝากคุณลุงคุณป้า"

ใบหน้าที่กำลังดูเขินในสายตาของกาญที่แอบชำเลืองมองมา 
กลายเป็นหน้าหงิกทันทีพร้อมเสียงที่ดังออกมาแบบน้อยใจปนไม่พอใจ

"บ้าสิชั้นทำเอง"

แล้วน้ำเสียงอ่อนลงเมื่อหันไปพูดกับกาญ

"พี่กาญกินด้วยนะคะ ให้พี่พงษ์ด้วย  แต่ขอบคุณอีกครั้งนะที่ลดราคาให้นะ
อีกอย่างครั้งหน้าชั้นไม่ง้อนายแล้วเพราะคุณภาให้นามบัตรมาแล้ว"

เธอพูดทิ้งท้ายก่อนเดินสะบัดหน้าออกไปจากห้องด้วยอารมรณ์โกรธนิดๆ พร้อมการบ่นในใจ

"หนอยเห็นเราเป็นคนยัง ทำไมคนอย่างเราจะทำขนมเองไม่ได้หรือ ใช่สิเราจะไปอ่อนหวานเหมือนคุณอ้อได้ยังไง"

กาญยิ้มๆ กับพฤติกรรมที่เห็นเธอพอจะเดาอะไรบางอย่างออก แต่ก็ถามไปเพื่อความแน่ใจ

"เป็นไงมายังไงละจอมถึงได้มีกินแยมโรล"

จอมเงยหน้าขึ้นอธิบายบอกคุณกาญที่นั่งอยู่อีกโต๊ะถึงที่มาที่ไป  ก่อนก้มหน้าไปตรวจเอกสารต่อ 
ทำเอาสาวรุ่นพี่พอจะมองอะไรออกแล้วนึกต่อไปอีกว่า

"เฮ้อเสน่ห์แรงจริงๆ  แต่เจ้าตัวจะรู้ตัวหรือเปล่านี่ แต่ก็ดูเหมาะกันดีคนนึงเฟรนลี่พูดเก่ง อีกคนปิดตัวไม่ค่อยพูดคงจะไปกันได้ เพราะคนหนึ่งพูดคนหนึ่งฟัง"

แต่เพราะแยมโรลกล่องนั้นหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้จอมคิดอะไรได้ขึ้นมา
สัมพันธภาพของจอมกับพีซก้าวหน้าไปด้วยดี และที่สำคัญจอมลดทิฐิให้กับผู้เป็นพ่ออย่างมาก จนจอมคนเดิมแทบจะกลับมาแล้ว แต่สิ่งที่เหมือนเดิมคือเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่
แต่มนุษย์สัมพันธ์กับคนรอบข้างดีขึ้น แต่ก็ทำให้พีซนั้นชุ่มชื่นหัวใจเพิ่มขึ้นมาก
ถึงจะยังไม่ถึงขั้นแฟน  เพราะจอมยังมีเส้นบางอย่างที่เธอยังข้ามไปไม่ได้ 
แต่พีซนั้นหารู้ไม่ว่าจอมนั้นยังไปนอนกับอ้อเจ้านายเธอเหมือนเดิมเย็นวันนี้ก็เช่นกัน เพราะความเปล่าเปลี่ยวที่ห่างกันมาเกือบ 2อาทิตย์
ช่วงบ่ายอ้อโทรนัดให้จอมไปหาที่คอนโดหลังเลิกงาน ซึ่งมันตรงกับใจที่จอมคิดไว้เหมือนกันเพราะห่างเรื่องแบบนี้มาเหมือนกับเจ้านายสาว
ทำให้บอกปัดพีซที่อยากให้จอมพาไปทานข้าวเย็นโดยบอกสั้นๆว่าไม่ว่าง

บนเตียงอันกว้างใหญ่ร่างของอ้อที่ยังสวมใส่เสื้อผ้าอยู่นอนซบไปบนตัวของลูกน้องหนุ่มใบหน้าของเธอซบไปที่หน้าอกหลับตาพริ้ม
ปล่อยให้จอมเอามือลูบไปทั่งแผ่นหลังแล้วมือของจอมล้วงเข้าในในกางเกงผ้าผ่านกางเกงในแล้วขยำก้นที่เนื้อแน่นงอนงามจนเจ้าของก้นเริ่มครางเบาๆ เพราะจอมกระตุ้นได้ถูกจุด
จนเธอเลื่อนตัวเอาปากมาประกบกับชายหนุ่มทั้งคู่แลกลิ้นกันยาวนาน
เธอเริ่มเป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าของจอมจนหมดร่างกายแล้วมาจัดการกับตัวเธอเอง จนเปลือยไปทั้งตัวแล้วเอาเต้านมไปจ่อที่ปากของชายหนุ่ม 

จอมดูดดื่มอย่างหิวกระหายทั้งสองเต้าสลับไปมา
ก่อนที่เจ้าของเต้าจะเลื่อนเอาตัวขึ้นไปจนโคกหีที่เริ่มชื้นแฉะเอาไปจ่อที่ปากของจอม แล้วครวญครางทันทีเมื่อลิ้นของคู่ขาหนุ่มสัมผัสเข้าไปในรูหี
มือข้างหนึ่งของเธอจับที่หัวเตียงส่วนอีกข้างลูบไล้หน้าอกไปมาพร้อมส่งเสียงไม่ขาด

"อูยยยย โอ้ววววววววว ซี๊ดดดดดดดด จอมขาอีกนิดคะอีกนิด อู่วๆๆๆ ดีคะดีเสียวจังโอ่ว"

ตัวเธอส่ายไปมาพร้อมบีบหน้าอกตัวเองแรงขึ้นเมื่อความเสียวถึงขีดสุดก่อนที่จะเกร็งไปทั้งตัวพร้อมครางยาวๆอีกครั้ง
ก่อนเลื่อนตัวลงมาซบที่ไหล่ของจอมพร้อมหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะเอาปากไปประกบจอมอีกครั้ง
ส่วนมือของเธอกำที่ควยที่แข็งเต็มที่และรูดขึ้นลงก่อนค่อยๆเลื่อนไปใช้ริมฝีปากไปสัมผัสกับหัวนมของชายหนุ่มทั้งสองข้าง
จอมครางออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเลื่อนไปตรงควยเอามือจับควยขอมจอมไปถูไถกับบหัวนมของเธอไปมาสลับกับใช้ร่องนมถู
พอได้ยินเสียงจอมครางดังขึ้นเธอถึงใช้ปากจัดการโลมไล้ไปทั้งทั่งลำควย
จนเอาปากครอบแล้วผงกหัวไปมาพร้อมใช้ลิ้นเลียไปด้วย
จอมครางไม่หยุด เอาจับหัวเธอแน่น

"ซี๊ดดดดดดดคุณอ้อ โอ่วๆๆๆๆๆซี๊ดดดดดดดดดดด ดีครับดี"

ยิ่งได้ยินเสียงเธอยิ่งเร่งจังหวะด้วยความชำนาญยิ่ง
จอมเอามือมาบีบไหล่เธอแน่นเหมือนเป็นการส่งสัญญาณก่อนที่น้ำกามของชายหนุ่มรุ่นน้องจะทะลักมาในปากของเธอ
ซึ่งเธอก็กลืนกินจนหมดสิ้น เธอปล่อยให้จอมนอนพัก ในขณะที่เธอนอนซบกับหน้าท้องของจอมแล้วถึงเลื่อนมานอนซบที่ไหล่
ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรกันปล่อยให้ความเงียบเข้ามาครอบงำ 
อ้อเผลอหลับไปได้ไม่นานเท่าไหร่แต่แล้วก็สะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกตัวว่าโดนอุ้มจากผู้ชายที่พึ่งนอนอยู่ข้างๆเธอ ทำเอาเธอกอดคอจอมแน่นด้วยความกลัวที่จะตก

"จะพาอ้อไปไหนนี่"

"อาบน้ำสิครับ"

ร่างอันเปล่าเปลือยของทั้งคู่ลงอ่างอาบน้ำ หลังจากที่จอมเป็นคนผสมน้ำให้อุ่น
ทั้งคู่นั่งหน้าชนกัน ก่อนที่อ้อจะจับมือของจอมไปวางที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอเพื่อให้ชายหนุ่มเคล้นคลึง
ซึ่งจอมตอบสนองทันที ก่อนที่อ้อจะกดหัวจอมลงมาแนบอกจอมเอาหน้าซุกไซร้ไปทันที
จนอ้อดึงหน้าของจอมเอาปากมาประกบกันแต่มือของเธอก็รูดคลำควยของจอมที่ยังอ่อนตัวอยู่ 

จอมเริ่มเอาหน้าไปไซร้ที่ซอกคอ ซึ่งเธอเงยหน้ารับ เพื่อให้ชายหนุ่มซุกไซร้อย่าสะดวก
แต่จอมก็ไม่ยอมเสียเปรียบเอานิ้วของตนเองเขี่ยไปที่รูหีของเจ้านายสาวด้วย จนควยของจอมแข็งเต็มที่
ทั้งคู่ต่างกางขาและจัดท่าให้พอดีก่อนที่จอมจะดันควยเข้าไปในรูหีที่ตัวเองเคยเย็ดมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว  แต่มันก็สร้างความสุขให้จอมทุกครั้ง
ต่างฝ่ายต่างเด้งตัวเข้าหากันมือโอบกอดอีกฝ่ายแน่นพร้อมเสียงครวญครางอย่างรัญจวนของทั้งคู่
ก่อนบทรักจะจบลงไล่ๆกันทั้งคู่ถึงอาบน้ำอย่างจริงจังและช่วยกันเช็ดตัว
ก่อนที่จอมจะอุ้มเจ้านายสาวไปที่เตียงต่างฝ่ายต่างอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน

อ้อมองไปที่จอมที่ดูเหมือนจะหลับไปแล้ว 
เธอเอามือลูบหน้าของชายหนุ่มอย่างหลงใหลพร้อมคิดว่า เรื่องของเธอกับจอมคงจะจบลงในอนาคตกันใกล้ๆนี้ 
เพราะเธอรู้ดีว่าพีซเลขาของเธอคงจะเริ่มเข้ามาในหัวใจของจอมบ้างแล้ว  เมื่อถึงเวลาเธอคงเป็นฝ่ายถอยออกมา 
เธอรู้ดีว่าจอมไม่เคยคิดอะไรกับเธอไปมากกว่าคู่ขา
ก่อนที่เธอจะซุกเข้าไปที่อกของจอมพร้อมหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากเกมส์รักที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ

ฝ่ายพีซที่กำลังเข้านอนด้วยความหงุดหงิดอยู่บ้างที่จอมไม่ยอมไปทานอาหารเย็นกลับเธอ
แต่อีกมุมเธอนึกว่าจอมคงมีธุระสำคัญจริงๆและเธอกับจอมก็ยังไม่เป็นแฟนที่คบหากัน
ช่วงเวลาที่ผ่านมานับตั้งแต่ที่เธอทำแยมโรลไปให้จอมนั้น ทุกอย่างมันดีขึ้น
จอมพูดกับเธอมากขึ้นแต่บุคลิกยังไม่เปลี่ยนเท่าไหร่ ยิ้มยากไม่หัวเราะ
และมีการขอให้เธอทำแยมโรลให้อีกเพื่อจะเอาไปฝากพี่ภา
จนกลายเป็นความสนิทกันมากขึ้นมีการไปทานข้าวเย็นกันบางวันก่อนกลับบ้าน
แต่มีหลายอย่างที่เธอยังเข้าไม่ถึงตัวจอมมากนัก

ชายหนุ่มยังไม่เปิดรับเธอมากเท่าไหร่ แต่ได้เท่านี้ก็ดีแล้ว 
เธอคิดย้อนไปถึงวันที่เจอกันวันแรก หลังจากมีการแนะนำพนักงานใหม่ มันมีอะไรหลายอย่างที่สะดุดตาเธอ
ทั้งเรื่องที่จำได้ว่าเป็นแฟนเก่าเพื่อน ท่าทีที่กับนิสัยที่เฉยเมย จนเธอไม่ชอบใจ
แต่สุดท้ายเธอก็ต้องยอมรับกับตัวเองหลังจากที่โกหกใจตัวเองมาตลอด
ว่าที่เธอทำเป็นไม่ชอบขี้หน้าไม่ถูกชะตาจอม แท้จริงแล้วเธอสนใจจอมตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
ยิ่งมาเห็นที่รีสอร์ททั้งสองครั้งที่ผ่านมามันยิ่งสร้างความประทับใจให้กับเธออย่างยิ่ง ทั้งๆที่เธอยังมีเรื่องที่อยากรู้อยู่ 2 เรื่อง
คือเรื่องที่จอมทำไมกลายเป็นคนแบบนี้ กับเรื่องความสัมพันธ์ของจอมกับเจ้านายเธอ
เพราะทั้งคู่ต่างไม่มีพิรุธอะไรให้เห็นเลยแต่มันทำให้เธอหวั่นใจถึงทุกวันนี้

"สักวันเราต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้และเราอยากเห็นจอมทั้งยิ้มทั้งหัวเราะแบบวันนั้นบ่อยๆ แต่เราจะทำยังไงดี"

นี่คือความคิดของเธอก่อนที่จะหลับ

//ถ้าจัดเรียงแล้วอ่านยากกว่าเดิมก็ขออภัยละกัน //พัดลม

peddo

จะดีเหรอครับคุณพีซ เด็กเอาแต่ใจอย่างนี้ ถึงจะมีที่มาก็เถอะ ลุ้นต่อไปครับ แต่ต้องระวังตัวหน่อย แต่คาดว่าพีซคงได้รับรสรักซาบซ่าจากจอมเร็วๆนี้ ขอบคุณครับ

yumer

นายจอมจอมโอหัง จะโดนสาวพีชจีบสำเร็จ มั้ยเน้อ สู้ๆ ครับ เนื้อเรื่องอ่านแล้วสนุกมากครับ

oldman

ชอบและติดตามอ่านอยู่ครับ  จะมีสิ่งไหน  ที่ช่วยปลดล็อค ความรู้สึกของจอมครับ

elviswhat

คุณพีชจะทนความเฉยชา ของจอมได้ไหมนิ สงสัยต้องรอลุ้นสะแล้วว่าจะเป็นยังไง

BooM_Za

มาให้ความสุขกันอีกแล้ว ดูจากเนื้อเรื่องพ่อหนุ่มน้อยถ้าจะยอมเปิดใจบ้างแล้วละแต่ยังมีเรื่องที่ยังเปิดไม่หมดแล้วรอติดตามนะครับ ::WowWow::  ::WowWow::

Mix_Xer

ไม่รู้เป็นไง ตอนนี้บทเสียวผมอ่านผ่านๆเฉยเลย แต่ส่วนอื่นดันตั้งใจอ่านซะงั้น 5555

ชอบตรงที่ตัวละครมันสตอรี่ มีที่มาที่ไป ความสัมพันธ์ของตัวละครก็น่าติดตาม ทําให้อยากรู้ว่าความสัมพันธ์มันจะพัฒนาไปในด้านไหน บวกกับฉากเสียวที่เพิ่มอรรถรสให้ผู้อ่านได้ดี

ขอบคุณมากครับที่แต่งนิยายโรมานซ์(ขอเรียกแบบนี้ละกัน ไม่รู้เรียกถูกรึเปล่า555)ดีๆแบบนี้มาให้อ่าน จะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะครับ เป็นกําลังใจให้ไรต์ครับผม

birddybdy

ขอบคุณครับท่าน

อ่านคอมเม้นด้านบนแล้ว

มีความรู้สึกแบบเดียวกันเลยครับ

คืออ่านข้ามฉากเสียว

แต่ตั้งใจอ่านในรายละเอียด บุคคล สถานที่

การเดินเรื่องแบบนี้ชอบมากเลยครับ

ขอบคุณผลงานดีๆอีกทีนะครับ

tacklove

จ้างให้ก็ไม่รักเหรอ แล้วเป็นไงล่ะ เริ่มเผลอใจแล้วมั้ยล่ะ ชอบครับเป็นเรื่องที่สัมผัสได้ถึงความมีอยู่จริง ถึงจะแต่งขึ้นมาก็เหอะ

aof55555

พีซจะทำให้นายจอมกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่านะ

กำพล

กุ๊กกิ๊กสนุกกับบทพ่อแง่แม่งอนดีครับ

darkdd1999

ขออนุญาตวิจารณ์นะครับ
1.เนื้อเรื่องค่อนข้างตัดจบแต่ละส่วนไปดื้อๆ ไม่สมูทและดูไม่ต่อเนื่อง
2.การเกริ่นนำบทเสียว 18+ ยังขาดความลึกซึ้งและสมเหตุสมผล
3.บทประพันธ์เหมือนคนอ่านรายงานหน้าชั้นเรียน

แต่....
เนื้อเรื่องและโครงเรื่องสุดยอดมากครับ เฉพาะตัวฉาก18+ก็ทำได้ดี
สู้ๆและเป็นกำลังใจให้นะครับ

nsrichantamit


therasak

กำแพงน้ำแข็งจะละลายได้จริง ๆ หรือ เอาใจช่วยพีซด้วยคน

okai

ตามลุ้นสาวเอาแตใจกับนายเฉยเมยต่อไป  
ขอบคุณครับ