🧡 XONLY 🧡

   โจ้นั่งอยู่คนเดียวภายในห้องพักอธิการบดีมหาวิทยาลัยเทคนิคชื่อดังมองไปทางซ้ายทางขวาบนเพดานมองถ้วยและโล่ห์รางวัลมากมายจนล้นออกมาจากตู้โชว์

   "โอเค.. เรียบร้อย ผมเพิ่งคุยเรื่องคุณกับตำรวจจบเนี่ย" ท่านอธิการบดีเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องนั่งลงตรงข้ามกับโจ้ที่โต้ะทำงาน
   "เดี๋ยวเราสรุปกันง่ายๆได้ใจความเลยนะ เมื่อเทอมที่แล้วซึ่งคุณเข้ามาเป็นนักศึกษาปีหนึ่งคุณโดนจับข้อหาพัวพันทุจริตสอบคัดเลือกบุคคลเข้ารับราชการซึ่งคดีนี้คุณรับสารภาพและอยู่ในขั้นตอนการพิจารณาของศาล คุณยอมรับนะ นี่ผมไม่ได้พูเองแจ่พูดตามรายงานของทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ" อธิการบดีโชว์แฟ้มที่ทางตำรวจเพิ่งเอามาให้ถึงมหาวิทยาลัยให้โจ้ดู
   "ครับ อาจารย์" โจ้สังเกตุแหวนรุ่นวิศวบนนิ้วของท่านอธิการบดีไปด้วย
   "ตำรวจเล่าให้ผมฟังว่าคุณเคยโดนจับที่สิงค์โปร์ด้วยเรื่องทุจริตการสอบเข้าอะไรซักอย่างเนี่ยแหละแต่ครั้งนั้นมีลูกชายนักธุรกิจลูกนักการเมืองของไทยรวมอยู่ด้วยจึงช่วยกันปิดข่าวเสียสนิทคุณถึงรอดมาได้"
   "สอบเข้าโรงเรียนนายเรือพานิชย์ครับ" โจ้เฉลย
   "เออ.. และผมเดาว่าคงจะมีอีกหลายครั้งที่คุณทำสำเร็จผมหมายถึงครั้งที่ไม่โดนจับ"
   
   "ที่สิงค์โปร์คุณทำยังไง" อธิการบดีอยากรู้
   "ที่นั่นผมเข้าสอบแทนเขาเลย หน้าตารูปร่างคล้ายๆกันครับ"
   "เด็กคนไทยเหรอที่จ้างคุณ"
   "คนฮ่องกงครับ"
   "แล้วโดนจับได้ได้ยังไง"
   "เขาเอาปากกาที่ผมใช้ไปตรวจสอบลายนิ้วมือแล้วมันไม่ตรงกับข้อมูลของผู้สมัครตัวจริง"
   "เอาลายนิ้วมือบนปากกาไปตรวจเนี่ยนะ!! สุดยอด!! แล้วแบบนี้ไม่ต้องตรวจกันเป็นร้อยเป็นพันลายนิ้วมือเลยเหรอ"
   "เขาสุ่มตรวจครับแต่ต้องใช้ปากกาที่เขาแจกให้ทุกคน คนที่ได้คะแนนสิบอันดับแรกจะโดนตรวขหมด ปีนี้เป็นปีแรกที่ตรวจลายนิ้วมือแบบนี้" โจ้ตอบ
   "แล้วคุณทำได้อยู่ในสิบอันดับแรกเหรอ"
   "ครับ.. ได้ที่สอง"
   "แล้วยังไง มันเจอเลยเหรอทำไมตรวจข้อสอบเร็วจัง"
   "เปล่าครับ เค้าจับคนอื่นได้ทีนี้เค้าเลยขอตรวจไอดีหรือไม่ก็พาสปอร์ตของทุกคนแล้วของผมมันไม่ตรงและไม่มีผู้ปกครองยืนยัน"
   "คือเราไม่ได้เป็นคนทำพลาด!! แต่เสือกซวย ว่างั้นเถอะ" ท่านอธิการเลื่อนแก้วกาแฟร้อนที่เลขาสาวหน้าห้องเพิ่งเอามาเสริฟสองแก้ว
   "ไม่มีอะไร ตอนแรกรู้ข่าวเรื่องคุณนี่ผมโคตรโมโหเลยไอ้ห่าได้เรียนในสถาบันดีๆแล้วเสือกอยากเป็นอาชญากรแต่พออ่านรายละเอียดแล้วผมงงๆก็เลยอยากคุยกับคุณก่อน"
   
   "วั้นนั้นคุณก็เลยโดนจับ"
   "ครับ เกมส์ตรงนั้นเลย โดนใส่กุญแจมือด้วย"
   "อ้าว.. แล้วที่ว่าปิดข่าวอะไรกันมันยังไง"
   "ผมไม่ทราบครับถูกจับไปอยู่ในห้องแต่ก็ห้องดีนะ อยู่ที่นั่นสามสี่วันครับแล้วก็มีคนมารับขับรถมาส่งขึ้นรถทัวร์ที่มาเลเซีย ออกแบบไม่ได้ประทับลงตราขาออกด้วยเห็นว่าขาเข้าก็จะโดนลบและติดแบล็คลิสต์ไปเลย"
   "กลับรถทัวร์เหรอ" ท่านอธิการบดียิ้มสะใจ
   "ครับ ต้องมาต่อที่หาดใหญ่อีกที"

   "แล้วไอ้คดีที่โดนจับไอ้ที่โดนส่งฟ้องศาลเนี่ยยังไง"
   "อันนี้ผมไม่ได้ไปทำครับ ผมช่วยเค้าทำเฉลยทำเก็งข้อสอบ อันนี้โดนจับที่บ้าน"
   "ที่โดนก็คือเรียกว่าอยู่ร่วมในขบวนการ ว่างั้น.." 
   "ครับ"

   "เออ.. ตอนแรกผมว่าจะไล่คุณออกหรือไม่ก็สั่งพักการเรียนคุณเพราะตอนนี้คุณเข้าสู่กระบวนการพิจารณาคดีแล้ว แต่.. พอผมได้คุยกับคุณนะบอกตรงๆว่าตอนนี้นะ.. เอาเป็นว่า..ชีวิตใครก็ชีวิตมันดีกว่าว่ะโตๆกันแล้วไม่ใช่เด็กๆ ผมจะอนุญาตให้คุณยังได้เรียนต่อจนกว่าการพิจารณาคดีจะสิ้นสุดก็แล้วกันเผื่อว่ามีปาฏิหารย์อะไรทำให้คุณไม่ต้องติดคุกติดตารางจะได้ไม่เสียเวลาเรียน อืมม.. ผมบอกคุณได้แค่ว่าคุณเป็นคนฉลาดนะใช้ความฉลาดของคุณในทางที่ถูกเถอะ ลองมองดูชีวิตของคนอื่นๆบ้างไม่ใช่วันๆตั้งหน้าตั้งตาอ่านแต่หนังสือคิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง คุณลองเก็บไปคิดดูนะ ..เชิญ"

   โจ้หยิบโทรศัพท์มือถือมาดูเพราะมีสัญญาณสั่นเตือนข้อความหลายครั้งระหว่างที่เขากำลังอยู่ในห้องท่านอธิการบดี สองสาวคู่หูลูกศิษย์ของโจ้ส่งข้อความมาบอกว่ากำลังนั่งรออยู่ในโรงอาหารของมหาวิทยาลัยเพื่อมาเซอไพรซ์และจะชวนครูโจ้ไปกินข้าวดูหนังรอบเย็น

   "ครูโจ้ ครูโจ้.. ที่นี่เคยมีใครโดนข่มขืนบ้างไหมเนี่ย" จอยทักทายโจ้ด้วยคำถามเมื่อโจ้นั่งลงตรงข้าม
   "พี่แบมจะบ้าเหรอ ใส่ชุดฮิปฮอปสีแบบนี้มาจะไม่ให้คนเขามองได้ยังไง" โจ้ส่ายหน้าตอบ
   "แต่นี่มองกันซะจนเสียวไปถึงใส้เลยนะครูโจ้ มีผู้หญิงเรียนบ้างป่ะเนี่ย" แบมกระซิบ
   
   "เฮ้ย..โจ้ ไม่เห็นแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักบ้างเลย" หนุ่มเมโทรเซ็กชวลกันคิ้วหวีผมเรียบในชุดนักศึกษาคลุมทับด้วยเสื้อฝึกงานเดินเข้ามาทักทาย
   "ได้สิ อืม.. นี่พี่แบม..นี่พี่จอย..พี่สาวกูเอง" โจ้เริ่มแนะนำสองสาวสวยก่อน 
   "ส่วนไอ้เหี้ยนี่โจ้จำชื่อมันไม่ได้นะเพราะร้อยวันพันปีแม่งไม่เห็นเคยมาคุยมาเหี้ยอะไรกับโจ้เลยสงสัยจะเห็นผู้หญิงแปลกหน้าแปลกกลิ่นเลยอาการหน้าหม้อกำเริบทนไม่ไหวหางออกทำเป็นเดินมาทักโจ้เนี่ยแหละ" โจ้คนน้ำแข็งในแก้วเล่นไม่แม้แต่จะเหลือบไปมองบุคคลที่สาม 
   "ควย!! ไอ้สัตว์โจ้" หนุ่มเมโทรตกใจไม่คิดว่าโจ้จะแนะนำตัวเขาแบบนี้
   "ควยเหี้ยอะไรไอ้สัตว์!! มึงจะจีบพี่กูแล้วมึงมาควยมาสัตว์เหี้ยอะไรกับน้องเขาอ่ะไอ้ควายแทนที่มึงจะพูดดีๆกูจะได้เชียร์ฉลาดน้อยอย่างมึงพี่กูไม่เอาทำผัวหรอกไอ้โง่!!" โจ้เอี้ยวตัวหันกลับมาสวนทันควัน
   "เย็ดแม่!! ไอ้สัตว์โจ้!!" หนุ่มเมโทรปากว่าเท้าถึงถีบเข้าไปที่หลังโจ้แรงๆจนโจ้กระเด็นเข้าไปใต้โต้ะยาวแบมกับจอยร้องวี๊ดว๊ายคนในโรงอาหารลุกฮือ
   "ลุกขึ้นมาไอ้โจ้!! ไอ้สัตว์กูไม่ซ้ำคนล้มหรอกเว่ย" หนุ่มเมโทรถอยไปถอดเสื้อฝึกงานออกฝากกองเชียร์ไว้ตั้งการ์ดเหมือนคนเป็นมวยรอบโรงอาหารเริ่มมีเสียงเชียร์ โจ้ค่อยๆลุกจากใต้โต้ะขึ้นมายืน
   "ทะเลาะวิวาทหมัดละสองพันห้ามึงใช้ตีนกูไม่รู้ว่ากี่บาทว่ะเดี๋ยวมึงกลับไปอาบน้ำรอตำรวจที่บ้านได้เลยร่ำลาแม่มึงไว้เลยนะกูไม่ยอมความแน่"
   "เดี๋ยวนะ!!" โจ้ร้องยั้งหนุ่มเมโทรที่เงื้อหมัดทำท่าจะซ้ำ
   "คราวที่แล้วงานคอนเสริตมึงแดกเหล้าในมหาลัยโดนทัณฑ์บนใช่ป่ะคราวนี้มึงเกมส์!!"
   "ไม่สู้เหรอ!! เก่งแต่ปากเหรอมึงอ่ะตุ๊ดรึปล่าววะ ควย" หนุ่มเมโทรร้องใส่มาเป็นชุดท่ามกลางเสียงก่นด่าโจ้ที่ไม่ยอมสู้ประสานกัน
   
   "พี่แบมพี่จอย ไปเหอะ!!" เสียงโห่เริ่มดังมาจากรอบทิศทางเมื่อรู้ว่าโจ้ไม่สู้ต่อหน้าสาวสวยถึงสองคนอยู่เป็นประจักษ์พยาน 
   "เฮ้ยโจ้!! ตอนมึงติดคุกมึงอยากแดกอะไรวะ555" โจ้จูงมือจอยและแบมฝ่ากลุ่มนักศึกษาที่โหมเข้ามาทั้งหัวเราะหรือไม่ก็ด่าทอด้วยคำหยาบคายต่างๆนาๆสารพัดเสียงหลากหลายคำศัพท์
   "ควย.. ไอ้ตุ๊ดดด"

   "ไปแท็กซี่เลยก็ได้นะ" แบมร้องบอกเพราะเห็นครูโจ้เดินนำไปทางป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย
   "ไปรถเมล์นี่แหละ ไปโรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยไปแจ้งความ!!" โจ้บอกเสียงดังแข่งกับเสียงรถยนต์นาๆชนิดบนถนน
   "ก็ไปแท็กซี่เลยไง" จอยสนับสนุน
   "พวกพี่ไปดูหนังกันเถอะ วันนี้โจ้เซอไพรส์พอแล้ว" แล้วโจ้ก็วิ่งกระโดดขึ้นรถเมล์ที่กำลังจะปิดประตูเคลื่อนตัวออกจากป้ายทิ้งสองสาวที่หนึ่งในนั้นใส่ชุดวอร์มฮิปฮอปสีชมพูเข้มให้ยืนงงๆ

   บรรยากาศช่วงรอยต่อของวันก่อนจะค่ำภายในห้องสี่เหลี่ยมแสงสลัวทาบทาสิ่งของที่ส่วนใหญ่เป็นหนังสือหรือแผ่นกระดาษมัดรวมกันเป็นตั้งด้วยแสงสีส้มจากหลอดใส้ โจ้กดน้ำร้อนใส่ชามปิดฝารอให้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอ่อนตัวลง มีเสียงเคาะประตูหน้าห้อง

   "ใครครับ" โจ้ถาม
   "พี่เอง" คนตอบมั่นใจว่าถึงไม่บอกชื่อโจ้ก็คงจำเสียงได้ไม่นานก็มีเสียงปลดล็อคลูกบิดประตู

   "วันนี้ที่โรงอาหารมีเรื่องอะไรกันอ่ะ" หญิงสาวสวยผมยาววัยไม่เกินสามสิบเดินตามผ่านห้องน้ำเข้ามาในโถงห้องถอดเสื้อสูททำงานพาดไว้กับจักรยานเสือหมอบ
   "ไม่มีอะไร ก็แค่โจ้โดนถีบ"
   "ไหนพี่ดูซิ อื้ม..ช้ำม่วงเลยนะโจ้ ทำไมต้องมีเรื่องมีราวกันเพื่อนสถาบันเดียวกันทั้งนั้น" สาวสวยเปิดชายเสื้อนักศึกษาของโจ้ดูแผลฟกช้ำสีม่วงคล้ำ
   "ก็แม่งมีแต่พวกโง่งี่เง่า" โจ้บ่นพึมพำขณะเอี้ยวตัวให้อาจารย์สาวหุ่นนางแบบดู
   "มันคล้ำเลยนะ แล้วนี่ไปหาหมอรึยัง มียากินไหมเนี่ย" เธอรู้ว่าโจ้คงไม่ไปหาหมอเพราะเรื่องทะเลาะวิวาทแค่นี้

   "อ่ะ.. มีงานนะ พี่หามาช่วยค่าใช้จ่าย" ครูสาววางซองเอกสารลงบนโต้ะ
   "โจ้จะทำได้ยังไง จะติดคุกวันไหนยังไม่รู้เลย"
   "ก็แค่สรุปเก็งข้อสอบแล้วก็ทำเฉลย ข้อสอบภาษาเวียดนามนะ"
   "ถ้าแค่นี้ก็ทำได้วางไว้นั่นแหละ ถ้าไม่มีอะไรโจ้จะนอนแล้ว..เจ็บแผล"
   "กินมาม่าเหรอ อืม.. ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนเธอก่อนดีกว่าไหม พี่ว่าท่าทางเธอเหงาๆนะ"
   "อย่าเลย พี่เทมส์กลับบ้านไปหาลูกเถอะ มืดแล้ว"
   "พ่อเค้าก็ดูได้นี่ ทำไมล่ะเดี๋ยวนี้เธอรังเกียจพี่แล้วเหรอ แค่เพราะพี่มีลูกเนี่ยนะ" ครูสาวเดินเข้าประชิดตัวโจ้
   "ทำไมเดี๋ยวนี้เธอเย็นชากับพี่จัง ใช่เรื่องที่พี่ทิ้งเธอให้โดนจับอยู่คนเดียวที่สิงค์โปร์รึเปล่า" เทมส์จับสองฝ่ามือของโจ้ลูบไล้ไปตามหน้าอกของเธอ
   "ไม่ใช่หรอก งานนั้นโจ้เข้าใจ"
   "อ้าว.. แล้วทำไมระหว่างเราพี่ถึงรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรเปลี่ยนล่ะ"
   "ก็พี่ท้องพี่ก็ต้องแต่งงานสิ รู้นะว่าเธอไม่พอใจเรื่องที่พี่แต่งงานนี่แหละ จริงใช่ไหม" ครูสาวสวยก้มตัวลงหอมแก้มช้าแผ่วเบากระซิบข้างหูโจ้
   "แต่เราก็ยังเหมือนเดิมได้นี่กัปตันเค้าก็ยังไปบินเหมือนเดิมเธอก็ไปหาพี่ได้เหมือนเดิม เรามีอะไรกันต่อหน้ายายตัวเล็กเลยก็ยังได้นะถ้าเธออยากจะแก้แค้นกัปตันเค้าบ้างเล็กๆน้อยๆ" ครูสาวลูบเป้ากางเกงของโจ้แบบเน้นน้ำหนักช้าๆจนสัมผัสได้ถึงท่อนเนื้อวัยรุ่นที่เริ่มแข็งตัวค่อยๆปลดกางเกงนักศึกษาของโจ้ปล่อยทิ้งลงไปกองที่ข้อเท้ามือก็ยังคงลูบไล้ปืนประจำกายที่แข็งใหญ่ขึ้นเป็นลำตามจังหวะในกำมือของครูสาวอยู่ในกางเกงในบ็อกเซอร์
   
   "อย่าลืมไปหาหมอซะนะ.. ช้ำขนาดนี้ซี่โครงหักรึเปล่าก็ไม่รู้" 

   เสียงกระซิบกระชากโจ้ที่ยืนนิ่งหลับตาพริ้มหล่นลงจากระหว่างทางขึ้นสวรรค์ ครูสาวพูดจบก็หยิบกระเป๋าถือและเสื้อสูทหันหลังเดินเปิดประตูออกจากห้องไป โจ้เหลือบมองซองเอกสารเอาไว้อารมณ์ดีกว่านี้หน่อยค่อยดูก็แล้วกันหยิบชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ลวกทิ้งไว้นานจนเส้นอืดมากินต่อแก้หิวได้ยินเสียงเคาะประตูอีกครั้งจึงรีบวิ่งไปเปิดเพราะคิดว่าครูสาวคงลืมอะไรหรือไม่ที่กลับไปเมื่อกี๊ก็แค่แกล้งเขาเล่น

   "เซอร์ไพร้ส์.." สองสาวรุ่นพี่ลูกศิษย์ติวเตอร์โจ้ยืนถือถุงโลโก้ห้างค้าปลีกข้ามชาติพะรุงพะรัง
   "มองหาอะไรครู มองหาสาวเหรอ" สาวในชุดวอร์มฮิปฮอปถามเพราะเห็นครูโจ้ยื่นหน้าออกมามองซ้ายขวาเหมือนมองหาใคร
   "ดูว่าจะมีตีนตามมาเซอร์ไพรส์อีกไหม" โจ้มองไม่เห็นพี่เทมส์แล้ว
   "เจ็บจะตายแล้วยังอุตส่าห์ตลกได้อีกนะครูโจ้" จอยส่ายหัว
   "เออ.. มาทำไม่เนี่ย"
   "นี่ ครูโจ้.. คนเค้ารู้สึกผิดซื้อข้าวซื้อขนมมาขอโทษเนี่ย ใจคอจะไม่มีมารยาทชวนเข้าห้องหน่อยรึไง" จอยออกลูกนักเลง
   
   "คนเมื่อกี๊ที่เพิ่งออกจากห้องไปใครอ่ะครูโจ้ส๊วยสวยหุ่นอย่างกับนางแบบ เหมือนวันนี้จะเห็นที่โรงอาหารด้วยนะตอนที่ครูโจ้โดนกระทืบอ่ะ.. คนนี้แหละใช่ สวย..จำได้ " จอยอยากรู้
   "เดี๋ยว.. ครูโจ้ใส่เกงใน!! กางเกงนอกก็กองอยู่ตรงนี้" โจ้นึกขึ้นได้ว่ารีบไปเปิดประตูจนลืมว่ายังใส่แต่กางเกงในบ็อกเซอร์อยู่
   "แสดงว่าก่อนหน้านี้ ..เยส..แน่นอน" จอยกับแบมพูดยานพร้อมกันเหมือนคณะตลก
   "ไม่เอานะ.. อกหักเลยกู แฟนเหรอครูโจ้" แบมถามเสียงทะเล้น
   "เห่ย!!.. ไปกันใหญ่แล้วนั่นมันครูเทมส์ อาจารย์ที่มหาลัย"
   "แล้วอาจารย์ผู้หญิงมาหานักศึกษาชายถึงห้องทำไมอ่ะแล้วนี่ใส่เกงในอยู่อีกต่างหาก" จอยกับแบมแซวถล่มรับส่งกันเข้าขา
   "โอ้ยยย.. เรื่องมากจริงโว้ย.." โจ้เดินมาหยิบกางเกงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำใกล้กับประตูทางเข้าห้อง
   "แสดงว่านักเรียนก็เอากับอาจารย์ได้เว่ยย.. สมควร.. สมควร ตอนแรกนึกว่าเป็นตุ๊ดเป็นเกย์นะเนี่ย ร้ายยยว่ะ55" เสียงแบมแซวไล่หลัง

   "แล้วมาห้องโจ้กันถูกได้ไงเนี่ย" โจ้เดินออกจากห้องน้ำแต่งตัวเรียบร้อยถามสองสาวที่กำลังจัดอาหารใส่จานที่รื้อค้นกันเองไม่ต้องขอระหว่าที่เจ้าของห้องอยู่ในห้องน้ำ
   "ก็ครูโจ้เคยนัดมาเรียนที่นี่ครั้งนึงไง ลืมแล้วเหรอ"
   "เออว่ะ โจ้ลืม"
   "ก็เพิ่งมาเมื่อก่อนสอบเองลืมเร็วเกิ๊น" สามคนนั่งประจำที่รอบโต้ะกินข้าว
   
   "ดูหนังเสร็จนึกถึงครูโจ้ก็เลยมากันเนี่ย แล้วไปหาหมอไปแจ้งความรึยัง"
   "ยังอ่ะ ไม่ได้ไป.. ชั่งแม่ง มันติดทัณฑ์บนอยู่แค่นี้ก็อ้วกแล้ว" โจ้ตักกับข้าวใส่ปากรู้สึกดีกว่ารสสัมผัสของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอืดๆมาก
   "แล้วกินไรเนี่ย.. มาม่า โธ๊.. ไม่ให้แฟนทำให้กินอ่ะแฟนอุตส่าห์มา"
   "แฟนบ้าอะไร อาจารย์เค้ามีลูกมีสามีนะ" โจ้ยกแก้วเบียร์แก้วแรกขึ้นดื่มรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น
   "คือนอกจากจะมีอะไรกับครูสาวแล้วยังเป็นชู้ด้วยใช่ไหมจ้ะครูโจ้" จอยแซวแรง
   "ชู้บ้าอะไร อาจารย์เค้าเอางานมาให้โจ้ทำ"
   "ทำงานบ้าอะไรเอามาให้ถึงห้อง ครูโจ้.. พวกพี่สาวแสนสวยสองคนนี่นวดกะปู๋นะคร้าบ ถึงแม้จะบริการให้ได้แค่ใช้มือแต่ก็ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์จนไม่รู้เล้ยยว่าผู้หญิงสวยขนาดนี้จะมาทำอะไรในห้องผู้ชายกันสองต่อสอง" จอยพยามพิสูจน์สมมติฐานของตัวเอง
   "มึงนี่เป็นตุเป็นตะเลยนะอีจอย ก็ครูเค้าบอกแล้วว่าไม่มีอะไรอีนี่มึงก็จะให้เค้าเอากันให้ได้ ใช่ไหมคะครูโจ้" แบมหันมายิ้มหวานให้
   "ไม่ต้องมาทำยิ้มหวานเลยพี่แบม!! โห่.. ในใจนี่ไม่ใช่เลย!! งานจริงๆ ไม่เชื่อก็ดูในซองสีน้ำตาลอ่ะ"
   "ภาษาอะไรวะเนี่ยครูโจ้" จอยกับแบมมองดูเอกสารในซอง
   "ข้อสอบเข้าโรงเรียนปกครองของเวียดนาม" โจ้ชักดื่มเพลินกับคืนแรกที่ไม่ต้องเหงากับการอยู่ในห้องคนเดียว 
   "อ๋อ.. ไอ้ที่ว่าทุจริตข้อสอบอะไรน่ะเหรอ นี่งานของครูโจ้เหรอ" จอยคิดเร็วพูดเร็วเสมอ
   "ก็ไม่เชิง คราวนี้โจ้แค่เก็งข้อสอบทำเฉลยให้เค้า เหมือนที่ทำให้พี่จอยพี่แบมแหละ"
   "แบบนี้ก็ไม่ใช่ทุจริตหรอก ใครได้ไปก็ต้องเอาไปอ่านเอาไปท่องเอง" แบมเอาใจช่วยครูหนุ่มรุนน้อง
   "โจ้ไม่สนหรอกใครจะเอาไปทำยังไง จะโกงไม่โกงก็เรื่องของเขา นี่ถ้ายังไม่โดนจับงานนี้โจ้ก็ต้องไปเข้าสอบแทนในแถบเอเซียนี่โจ้ได้หมด หน้าตารูปร่างมันคล้ายๆกัน" 
   "อย่างภาษาเวียดนามนี่ครูโจ้ก็อ่านได้เหรอ" จอยยังสงสัย
   "ได้.."
   "พม่าอ่ะ"
   "ได้.. แต่อาจจะช้านิดหน่อย แต่ก็ได้"
   "มาเลย์ก็ได้.."
   "ถ้าแถบอาเซียนนี่ได้หมดโจ้สอบแทนได้หมด เขมรอินโดญี่ปุ่นได้จีนได้เกาหลีน่าจะได้" โจ้เริ่มโม้อวดสาวๆทั้งที่ไม่เคยเปิดเผยความลับส่วนตัวให้ใครฟังมากมายขนาดนี้มาก่อน

   "ทำไมครูโจ้ไม่หางานดีๆทำวะพี่ถามจริงๆ" จอยถาม
   "ยังไงอ่ะ งานดีๆ"
   "ก็มหาลัยที่ครูโจ้เรียนก็ดีใช่ป่ะ ติวภาษาก็ได้ติวบัญชีติวการตลาดให้พี่ก็ได้ จะมัวมาเสี่ยงให้โดนจับแบบนี้ทำไม" จอยเริ่มเสียงดังโจ้เหล่ไปมองขวดเบียร์เปล่าสี่ขวดและกำลังจะมากขึ้นเพราะพี่แบมเพิ่งเดินลงไปซื้อเพิ่มสำหรับคืนที่น่าจะยาวนาน
   "เสี่ยงให้โดนจับอะไร.. ก็โดนจับอยู่แล้วนี่ไง" โจ้เริ่มยียวน
   "ก็นั่นน่ะสิ ถึงถามว่าฉลาดขนาดนี้ทำไมไม่หางานอะไรดีๆทำ"
   "ก็ทำเก็งข้อสอบทำเฉลยนี่ไง ไม่ดีตรงไหน"
   "มันก็อยู่ในกลุ่มในแก๊งค์ที่มันผิดอ่ะครูโจ้แยกผิดแยกถูกไม่เป็นเหรอ" จอยรู้สึกเหมือนไล่ครูโจ้จนมุม 
   "ก็เรื่องของเค้าไง โจ้ก็ทำของโจ้ ใครจะเอาไปใช้ยังไงก็เรื่องของเค้า"
   "วนไปวนมาว่ะ" จอยเริ่มเหนื่อย
   "คุยเรื่องอื่นเถอะว่ะ" แบมรินเบียร์เติมให้ทุกคน
   
   "ก็ชวนไปไหนไม่ไปซักทีเลยยกมาถึงที่ อย่าบอกนะว่าเด็กช่างกินเบียร์ไม่เป็น" จอยเชื้อเชิญด้วยการดูหมิ่น
   "เหล้าเบียร์น่ะกินเป็น ที่ถามนี่คือยังไงเนี่ยก่อนหน้านี้ยังเป็นติวเตอร์กับนักเรียนกันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วมากินเบียร์อะไรกันเนี่ย"
   "ก็อยากเป็นเพื่อนกับครูโจ้ไง เออ..รู้จักกันไว้อะไรแบบนั้น"
   "ถ้าครูโจ้ไม่รังเกียจนะ" แบมเสริม
   "รังเกียจอะไรอ่ะ" โจ้สงสัย
   "ก็แบบเราสองคนทำงานนวดกะปู๋ไง บางทีเออ..เด็กวิศวะเค้าไม่อยากจะคบ"
   "พี่จอยกับพี่แบมก็ไม่ได้ปิดบังโกหกอะไรโจ้นี่จะทำอะไรก็ไม่เห็นจะเกี่ยว"
   "ถ้างั้นก็เป็นเพื่อนกันได้" แบมชวนชนแก้ว
   "เดี๋ยวๆ โจ้ไม่มีเพื่อน คือแบบไม่ได้อยากมีเพื่อนไง"
   "เออ ว่าจะถามอยู่เนี่ย ที่มหาลัยครูโจ้ไม่มีเพื่อนบ้างเลยเหรอ" จอยสงสัย
   "ทำไมรู้อ่ะ" โจ้ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม
   "ก็ไม่เห็นมีใครช่วยอะไรครูโจ้เลยอ่ะ"
   "โจ้ว่าพี่แบมอย่าเรียนบริหารเลย ย้ายไปเรียนนิติดีกว่าช่างสังเกตุขนาดนี้เป็นทนายได้"
   "เออ.. อยากเป็นนักสืบว่ะ เป็นนักสืบกันป่ะแบม" แบมจีบนิ้วที่โอเคให้เพื่อนรัก
   "เป็นได้นะโอนหน่วยกิตไปดิ"
   "จริงๆเราก็รู้ความลับอะไรเยอะเนอะพวกลูกค้าคุยโทรศัพท์บ้างคุยให้เราฟังบ้าง" แบมเสริม
   "เออ นั่นแหละ.. ใช้นมนำหน้าไปเลยรุ่งทุกราย" โจ้หลอกด่า
   "งั้นเริ่มจากฝึกซักถามเรื่องของครูโจ้ดีกว่า หนุกดีว่ะ"
   "เดี๋ยวนะ เติมเบียร์ก่อน" แบมลุ้นตาม
   "อ่ะ ถามมา แต่โจ้ตอบกวนตีนนะบอกไว้ก่อน" เพิ่งมีคืนนี้แหละในรอบหลายปีที่โจ้ไม่รู้สึกเหงา
   "กวนตีนมาก็ได้ตีนกลับนะค้าาครู"
   "เริ่มได้.. ความจริงน่าจะมีหลอดไฟส่องหน้าแบบในหนังฝรั่งนะ" แบมให้สัญญาณ
   "อีกนานไหมเนี่ย" โจ้ลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัวสักพักก็ถือกล่องใส่เหล้าเดินออกมาเพราะสังเกตุว่าเบียร์สี่ขวดที่สาวๆซื้อมาหมดไปแล้ว
   "อ่ะ.. ยังไม่ได้เปิดเลย"
   "ไม่มีโซดาน้ำแข็งว่ะ"
   "เออ เดี๋ยวกูลงไปซื้อเซเว่นมึงซักถามเบื่องต้นไปก่อนเลย" แบมเสนอตัวลุกเดินออกไป

   "นี่ครูโจ้อายุเท่าไหร่วะเนี่ยมีเหล้าเป็นขวดซ่อนไว้ในครัวเนี่ย" จอยสงสัย
   "ยี่สิบ ยี่สิบเอ็ด.."
   "อ้าว.. ยี่สิบเอ็ดแต่อยู่ปีหนึ่งเหรอ"
   "โจ้รีไทร์มาสอบเรียนใหม่"
   "แล้วก่อนหน้านี้เรียนอะไรอ่ะ"
   "เรียนหมอ"
   "แหวะ โม้..ชิบหายเลย อ่ะ ต่อๆ"
   "แล้วทำไมถึงได้ฉลาดอ่ะ ไม่สิ..ถามเองยังงงเองเลยนะเนี่ย"
   "พี่แบมเคยได้ยินพวกที่เค้าฝึกเปิดดวงตาที่สามไหม" โจ้ถามยิ้มๆ
   "ฮึ.. ไม่เคยได้ยินเลย" จอยส่ายหน้า
   "โจ้ฝึกเปิดดวงตาที่อยู่ตรงกลางหน้าผากเนี่ย ตั้งแต่ยังเด็ก"
   "แล้วมันดียังไงอ่ะ" จอยเริ่มสนุกตาม
   "ก็เหมือนมีอีกตานึงอ่ะ ฉลาดขึ้น เหมือนจะคาดเดาอะไรบางอย่างได้ หลับตาเดินยังได้"
   "เค้ามีสอนแบบนี้ด้วยเหรอ"
   "แถวจตุจักรอ่ะพี่จอยไปดูสิเค้าตั้งโต้ะรับสมัครกันเลย ไม่ได้เป็นความลับ"
   "แล้วเคยถูกหวยป่ะ แบบเห็นเลข มีไม๊.." จอยเขยิบเก้าอี้เข้ามาใกล้ขึ้นอีกเพราะโจ้อาจมีตาทิพย์เห็นเลข
   "นี่พี่จอยเชื่อโจ้ด้วยเหรอ.."
   "อ้าว.. ฟังตั้งนาน ตกลงว่าโกหก" จอยสีหน้าเปลี่ยน
   "ไม่ใช่ๆ.. คือแบบ ตั้งแต่โจ้บอกใครมายังไม่มีใครเชื่อเลยไง ถ้าพี่จอยเชื่อโจ้ก็จะเล่าต่อ"
   "เรื่องดวงตาที่สามอะไรเนี่ยเหรอ"
   "ใช่ เชื่อเหรอ"
   "โอ้ย.. บ้านพี่แปลกกว่าครูโจ้ก็มี ปอป กระสือ เสกของเสกควายอะไรมีหมด" จอยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแบม
   "กูนึกว่ามึงกลับห้องไปแล้วซะอีก นานชิบหาย" แบมไม่รับโทรศัพท์เดินเปิดประตูเข้าห้องมา
   "อยู่หน้าห้องเนี่ยแหละเล่นกับแมวอยู่ แมวครูโจ้เหรอเนี่ยมันตามเข้ามาในห้องด้วย" แบมแก้ตัวเรื่องมาช้า
   "อ้าว แล้วน้ำแข็งโซดาห่าอะไรไม่มีเลยเหรอ" จอยโวยวายเพราะเพื่อนสาวไม่ถืออะไรขึ้นมาเลย
   "ทางเดินข้างล่างมันมีวัยรุ่นนั่งสูบบุหรี่คุยกันอยู่หลายคนว่ะ กูไม่กล้าเดิน มืดด้วย"
   "โห.. ทีวันนี้คนเป็นร้อยเป็นพันมึงยังใส่ชุดบ้านี้เดินได้อยู่เลย แล้วทีทำงานเปิดบนเปิดล่างมึงยังอายอีกเหรอวะ"
   "อีบ้า.. นั่นกูเปิดแล้วได้ตังค์ นี่มันมืดแม่งหนวดเฟิ้มเลยน่ากลัวชิบหาย"
   
   "ก็กินเนี่ยแหละ น้ำอยู่ในตู้เย็น" โจ้รินเหล้าเพียวเพิ่งเปิดขวดใหม่สดๆใส่ให้จอยกับแบม
   "แบบนี้พี่กินไม่ได้หรอก นี่เด็กนวดไม่ใช่เด็กดริ้งค์"
   "ลองดูก่อน ไม่ได้แอบใส่ยาอะไรด้วยเพิ่งเปิดขวดเห็นๆ" ครูโจ้คะยั้นคะยอ
   "โหย.. ถ้าครูโจ้จะมอมยาพวกพี่นะไม่ต้อง บอกเลยชี้เลยจะเอาคนไหน" แบมเท้าคางหันมาทำหน้าน่ารัก
   "เออ อร่อยดีว่ะหอมดี ไม่ฝาดคอ แบมมึงลองดิ" จอยชวนเพื่อนให้ลองจิบดู
   "ซิงเกิ้ลมอลต์" โจ้อวด รินน้ำเย็นใส่แก้วตรงกลางไว้
   "ออนเดอะร็อคไง" แบมอวดภูมิ โจ้รินเติมรอบใหม่น้ำหนักมือหนักกว่าเดิม
   "แล้วแกสอบปากคำครูเค้าไปถึงไหนแล้วอ่ะ"
   "สอบห่าอะไรคุยกับครูแล้วกูงงชิบหาย" จอยนวดขมับ
   "งั้นก็แสดงว่าจริงๆแล้วพี่จอยไม่ได้เชื่อโจ้" โจ้ยกแก้วขึ้นจิบ
   "ไม่ใช่ไม่เชื่อ.. แต่มันตามไม่ทันไงครูโจ้ ชีวิตพี่นะที่บ้านนอกนะเต็มที่ก็เรื่องปอปเข้าสิงคน มันไม่ได้เข้าใจยากแบบเรื่องที่ครูโจ้เล่า"
   "คุยเรื่องผีเหรอ ที่บ้านหนูมีกระสือด้วยนะครูโจ้" แบมยกดื่มทีีเหลือทีเดียวหมดแก้ว

   "อ่ะ.. เอางี้ โจ้ให้ทุกคนคิดเรื่องประสบการณ์ของตัวเองเอาแบบที่แปลกสุดๆใครได้ยินก็ต้องอึ้งอ่ะ" โจ้เสนอเกมส์
   "ตอบไม่ได้ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นด้วยดิจะได้สนุก" แบมเสนอ
   "จะถอดทำบ้าอะไรพี่แบมโจ้ให้ตอบคนละข้อเดียวเอง"
   "มีไพ่ไหมวันนั้นห้องวีรวมแขกเล่นชวนเล่นถอดเสื้อผ้า สนุกดี" แบมยังอยากเล่น
   "เดี๋ยวสิ.. ตอบโจ้ก่อนสิ"
   "แล้วจะรู้ไปทำไมอ่ะไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ถามครูโจ้เลย" จอยสงสัย
   "บางทีพี่จอยอาจจะเข้าใจได้ว่าโลกของโจ้กับโลกของพี่จอยมันคนละแบบกัน คนที่มีชีวิตแบบปกติธรรมดาจะให้เข้าใจคนที่ใช้ชีวิตไม่ปกติคงไม่ได้" โจ้จิบวิสกี้ไปด้วย
   "งงหนักเข้าไปอีกกู..ทีนี้" จอยรู้สึกเหนื่อยนิดๆชวนโจ้คุยไม่ง่ายเหมือนชวนลูกค้านวดกะปู๋คุย
   "ก็ถึงได้ถามนี่ไง บางทีมันอาจทำให้เข้าใจได้ง่ายกว่าว่าวิถีชีวิตของเรามันดำเนินมาแตกต่างกันยังไงดูซิว่าพอจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม"
   "อ่ะ พี่แบมก่อนคนแรก" โจ้ตบมือเบาๆเชิงให้เกียรติมองอากัปกริยาแล้วกวนตีนสมกับที่เพิ่งโดนถีบมาเมื่อกลางวันอยู่เหมือนกัน
   "เห้ย.. ไม่เอาคนแรกดิ ยังไม่ได้คิดเลย" แบมเลิ่กลั่ก
   "อีนี่มันรอลอกเค้าเป็นอย่างเดียวให้ทำคนแรกมันทำเป็นซะที่ไหน" จอยยกแก้วขึ้นจิบ
   "อ่ะ.. งั้นพี่จอยก่อนก็ได้" โจ้เปลี่ยนเป้าหมาย
   "อ่าวเหี้ยแระ ยังไม่ได้คิดเลยมัวแต่ด่าอีแบมอยู่"
   "โถแม่คนฉลาดแม่ผู้นำแม่ไม่ลอกใครเล้ยย" แบมประชดเพื่อน
   "สัส.. อ่ะงั้นให้คนฉลาดจริงๆเค้าก่อนเลยเคยทำอะไรเจ๋งๆมาว่าไปเลยจะรอตื่นเต้นถ้าไม่เจ๋งนะจะหัวเราะให้ฟันโยกเลย" จอยหันมาทางโจ้
   "ไม่เอาดิของโจ้เจ๋งสุดอยู่แล้วไว้ทีหลังดิ"
   "งั้นก็ไม่ต้องเล่าต้องเล่นมันแล้วคิดไม่ออกยากเกิ๊นว่ะ" จอยชักไม่สนุก
   "อ่ะๆ โจ้ก่อนก็ได้.. ประสบการณ์เจ๋งๆของโจ้ก็คือโจ้เคยเป็นตัวแทนไปแข่งได้เหรียญทองโอลิมปิควิชาการทางคณิตศาสตร์ ไอ้ข้อสอบที่สอบๆกันอยู่เนี่ยนะถามจริงๆโจ้ว่าไม่เห็นจะต้องโกงเลยอ่านสองสามวันก็จำได้แล้ว" โจ้วางแก้วทำท่าโชว์เหนือ
   "โห.. ครูโจ้ได้เหรียญทองโอลิมปิคเหรอ เห็นเค้าได้ตังค์กันเป็นสิบๆล้านเลยนะ"
   "เห็นได้ชัดว่าเราอยู่บนคนละวิธีคิดจริงๆ โจ้มีเพื่อนไม่ได้หรอกขี้เกียจทะเลาะกับพี่แบมพี่จอยตอนหลัง"
   "เออ ก็เป็นติวเตอร์เป็นลูกศิษย์กันไปแบบเดิม" จอยเริ่มท้อ
   "ก็ไม่รู้จะเป็นได้อีกนานเทาไหร่นะเพราะศาลเค้าก็คงใกล้จะตัดสินเต็มที"
   "พี่จอยเห็นพวกที่มหาลัยโจ้ป่ะ มีแต่พวกงี่เง่าที่คิดว่าตัวเองเก่งพวกที่ชอบใช้กำลังก็มีเยอะ พอเรียนจบไปก็หางานทำมีแฟนมีครอบครัวมีลูกหาเงินซื้อรถซื้อบ้านหาเงินให้ลูก ชีวิตเดียวที่โจ้มีถ้าต้องเกิดมาทำแต่เรื่องน่าเบื่อโจ้คิดว่าคงน่าเสียดายมาก"
   "ก็เลยหาเรื่องไปนอนในคุกเล่นๆ"
   "ทำไมถึงได้อยากเป็นเพื่อนกับโจ้ล่ะ" โจ้อยากรู้
   "ก็พวกกูเห็นมึงเหงา ไอ้ห่าหน้าตาก็ดีเสือกอยู่คนเดียว หน้ามึงอ่ะโคตรเหงาเลยพวกกูเห็นแล้วสงสาร"
   "เรื่องติดคุก..ถ้าต้องไปมันก็ต้องไปแหละ ถ้าพี่จอยไม่มีใครรักและไม่รักใครเหมือนโจ้แค่นี้มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่จะต้องตีโพยตีพายอะไร"
   "อีแบมมึงอยู่เป็นเพื่อนกับกูไปแบบนี้เรื่อยๆนะกูว่ามึงไม่ซับซ้อนดีว่ะ" จอยหันมาบอกแบมที่เงียบฟังอย่างเดียวอยู่นาน บรรยากาศการถกเถียงช่วยให้วิสกี้พร่องลงไปเหลือไม่ถึงครึ่งขวด
   
   "เดี๋ยวสิ พี่จอยพี่แบมยังไม่ได้เล่าเรื่องตัวเองเลย" โจ้ทวงเพราะเห็นสองสาวเงียบไป
   "โห.. ก็ครูโจ้เล่นซะระดับชาติเลยใครจะไปมีประสบการณ์แบบนั้นได้"​ น้ำเสียงจอยเริ่มยานคาง
   "มึงก่อนเลยอีจอยกูยังนึกไม่ออกเลย" แบมโบ้ยให้เพื่อนก่อน
   "ก็โจ้บอกแล้วว่าให้เรื่องของโจ้ไว้ทีหลัง มันจะได้ค่อยๆพีคมาจบที่โจ้ไง" โจ้ยังโชว์เหนือไม่ยอมหยุด

   "กูอาบน้ำพร้อมกับพ่อตั้งแต่เด็กจนโต ถ้าแบบนี้ได้ไหมล่ะ" จอยบอกเรื่องของตัวเองบ้าง
   "เออ!! น้อยเลยเว่ย ไม่ค่อยมีหรอกลูกสาวที่อาบน้ำพร้อมกับพ่ออ่ะกูยังไม่เคยเลย ครูโจ้เคยป่ะล่ะ" แบมเชียร์เพื่อนออกหน้าออกตา
   "ข้ามๆ เอาเรื่องมึงเลยอีแบม"
   "เดี๋ยวสิ.. อะไรนะ อาบน้ำพร้อมกับพ่อจนโตเลยเหรอ"
   "ก็พี่ไม่มีแม่ไง แม่ทิ้งไปตั้งแต่ขวบกว่าๆพ่อก็ต้องอาบน้ำให้สิจะอาบเองได้ไง" จอยอธิบาย
   "ไม่ อันนั้นน่ะเข้าใจได้แต่พี่จอยบอกว่าอาบจนโตเลยเหรอ"
   "ใช่ ก็พอพ่อเค้าจะอาบน้ำพ่อเค้าก็เรียกอ่ะ แต่ตอนเช้าต่างคนต่างอาบนะ"
   "แล้วมึงไม่รู้สึกว่ามันแปลกๆบ้างเลยเหรอวะ" แบมยังสนใจ
   "รู้สิ กูรู้ว่าแม่งแปลกตั้งแต่อยู่ประถมแล้วถามใครก็ไม่มีใครเป็นแบบกูสักคน พอโตมากูก็ไม่อยากถามใครแล้ว"
   "เออ เชี่ย กูไม่เคยรู้เลยว่ะแม่งฮาดี" แบมชอบเรื่องของเพื่อน
   "แล้วอาบถึงจนโตเลยนี่ถึงไหนอ่ะ" โจ้กำลังฟังได้อารมณ์
   "ม.สี่ จะขึ้นม.ห้าอยู่แล้ว"
   "อ้าวแล้วทำไมมึงไม่อาบกับพ่อแล้วล่ะ" แบมถาม
   "ก็พ่อกูเค้าบอกว่าเห็นหมอยเห็นหัวนมชัดแล้วแยกกันอาบดีกว่าถ้ายังขืนโดนเนื้อโดนตัวถูหลังถูไหล่กลับไปกลับมาแบบนี้ต้องมีสักวันเอาลูกสาวทำเมียแน่ๆ"
   "แล้วมึงเห็นของพ่อมึงรึเปล่าวะ"
   "เห็นดิ"
   "เค้าเห็นปิ๊เห็นนมมึงของเค้าแข็งรึเปล่าวะ"
   "โธ่.. อีจิตอกุศล พ่อกูแก่แล้วนะเว่ยตอนกูเกิดก็ห้าสิบแล้ว"
   "ไม่แข็งเหรอ"
   "แข็งดิ.. เหี้ย กูเห็นแล้วโคตรกลัวไม่กล้าหันหลังเลย"
   "กูว่ามึงยิ่งหันหน้าพ่อมึงยิ่งเครียด..พอใช้ได้ป่าวครู" แบมเขยิบเข้ามาใกล้จนแทบจะนั่งบนตักโจ้
   "นี่แดกกันหรือเททิ้งวะเนี่ย" จอยยกเหล้าขวดกลมขึ้นมาดูปริมาณของเหลวที่เหลืออยู่

   "เมาว่ะ แม่งกินง่ายแต่เมาชิบหาย ..เห้ยครูโจ้มีกางเกงขาสั้นรึเปล่าวะขอยืมซักตัวดิ กางเกงยีนส์มันอึดอัด" จอยเริ่มบ่น
   "โจ้เพิ่งซักไปเมื่อตอนเย็นนี่เองมีแต่บ็อกเซอร์"
   "เกงในเนี่ยนะ"
   "พี่จอยก็ใส่กางเกงในอยู่ไม่ใช่เหรอก็ใส่กางเกงโจ้ไว้เป็นตัวนอกดิก็ไม่ใช่เกงในแล้ว" โจ้เดินไปหยิบจากตู้เสื้อผ้ามาให้พร้อมเสื้อยืดอีกตัวนึงจอยรับไว้แล้วเดินไปเปลี่ยนในห้องน้ำแล้วกลับออกมานั่งเก้าอี้ตัวเดิม
   "โหย.. อีสัส มึงนั่งท่านี้ครูเค้าเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว" แบมโวยเพื่อน
   "ทำไม.. ครูอยากเห็นเหรอ อ่ะ.. นี่ เกงใน สีชมพู" จอยเอี้ยวตัวดึงขากางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นให้โจ้ดูก้น
   "นี่ยั่วผู้ชายกันเป็นเรื่องเล่นๆเลยเหรอ" โจ้ถามรู้สึกว่าท่อนเนื้อของตัวเองเริ่มแข็งเป็นลำ
   "โอ้ย.. ที่ทำงานนะเล่นกันยิ่งกว่านี่เยอะ.."
   "ครูโจ้ไม่เคยเที่ยวผูหญิงเหรอ" แบมอย่ารู้
   "อย่าเพิ่งถามโจ้ดิพี่แบมยังไม่ได้เล่าเลย" โจ้ทวง
   "อะไรดีละ.." แบมหลับตาเงยหน้านึกตัวโงนเงนเพราะแอลกอฮอล์
   
   "เคยโดนเปิดบริสุทธิ์ค่าตัวสองแสน" แบมคิดว่าเรื่องนี้แหละประสบการณ์บ้าบอที่สุดของชีวิตแล้ว
   "โม้แระ.. มึงเนี่ยเหรอ" จอยเทเหล้าเพิ่มให้ตัวเองและเพื่อนสาว
   "ในห้องนี้มึงคนนึงที่ไม่เคยอย่างกูแน่ๆเพราะมึงให้ไอ้แมนมันเปิดมึงฟรีๆเลยตอนม.ห้า" แบมแขวะเพื่อน
   "เอาเรื่องมึงยาวไปเลยไม่ต้องเลี้ยวมากัดกู" จอยยอมแพ้เมื่อโดนจี้จุดเจ็บ
   
   "พ่อกูเอากูไปส่งให้ไอ้เถ้าแก่เส็งเลย" แบมเว้นจังหวะดื่มที่จอยรินให้ทีเดียวหมดแก้วทำหน้าเหยเก
   "ไม่ได้กินมันส์ๆแบบนี้นานแล้วว่ะ" แบมบอก
   "ถ้าทำงานกินแบบนี้ไม่ได้นะครูโจ้ เมาตายห่า ต้องกินไปล้วงคออ้วกไป"
   "จริงเหรอ" โจ้เพิ่งเคยรู้
   "จริง ร้านเค้าสอนเลย ก่อนจะมานวดแบมเคยนั่งดริ๊งค์"
   "เอาเรื่องเถ้าแก่เส็งอ่ะ กูปวดเยี่ยวเนี่ยรอฟังมึงจะได้ไปเยี่ยว" จอยรำคาญเพื่อนสมาธิสั้น
   "อํอ.. เออๆ สองแสนนั่นก็ไม่ใช่ว่าจะได้เป็นเงินหรอกนะ พ่อกูเอาที่ไปจำนอง"
   "โหแล้วเถ้าแก่มันยอมเหรอวะมันเอาเป็นเงินไปนวดได้เป็นปีๆเลยนะมึงสองแสน" จอยจอมตั้งสมมติฐานอดทนฟังเฉยๆไม่ได้
   "เถ้าแก่มันบอกที่ราคาเป็นล้านจำนองไว้แค่สองแสนจะยอมให้ขาดเหรอ แต่สองแสนพ่อกูก็ไม่มีไง"
   "ก็ยืมคนอื่นดิวะ" จอยทำเป็นรู้ดี
   "ยืมใครวะก็เป็นเถ้าแก่เส็งโรงสีกันทั้งนั้น แล้วที่เป็นล้านไม่ใช่อยากจะขายก็ขายได้นะมึง"
   "เออ ตอนไหนวะ"
   "ม.สาม ตอนนั้นกูกับมึงยังอยู่คนละห้องเลย"
   "เออ ทีเดียวสองแสนได้ที่คืนก็ยังดีวะ"
   "ทีเดียวเหี้ยอะไร กูไปอยู่กับแม่งเลยหลายเดือนเลยนะมึงเมียมันไปอยู่กับลูกที่เรียนอยู่เมืองนอกจนเมียมันกลับมานั่นแหละกูถึงได้กลับบ้าน" แบมเล่าความหลัง
   "แม่งเอากูทุกวันมึง.. กูมีเมนส์บางทีมันเงี่ยนมันก็เอา" แบมยกแก้วดื่มที่จอยเติมให้
   "ไอ้สัตว์ที่เหี้ยคืออะไรรู้ไหม แม่งไปรับกูที่โรงเรียนด้วยเหี้ยไหมขึ้นรถมือไหร่มือแม่งถึงหีถึงนมกูตลอด แล้วแม่งก็ชี้ให้กูดูว่าเด็กคนนั้นคนนี้น่ารักชื่ออะไรกูรู้จักไหมอยากเลียหีอยากเย็ดอะไรของแม่งพูดให้กูฟังทุกวัน" จอยส่งกระดาษทิชชู่ให้เพื่อนเพราะรู้ว่าเมื่อมันเมาได้ที่ถึงจุดแล้วจะชอบร้องไห้เสมอ
   "แม่งให้กูแก้ผ้าเดินรอบโรงสีมัน ไอ้สัตว์"
   "พอเถอะ เออ.." โจ้รู้สึกว่าต้องเบรกอารมณ์แบมเอาไว้ก่อน
   "แล้วตอนนี้ที่บ้านกูก็เอาไปจำนองกับแม่งเหมือนเดิม ที่เป็นล้านคราวนี้ได้เท่าไหร่รู้ไหม แสนเดียว!!.. ควย!! มันบอกพ่อกูไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้มันแน่ๆเดี๋ยวก็ส่งกูไปอีกแล้วมึงว่าคราวนี้แสนนึงมันจะเอากูยังไง"
   "กูถึงเร่งวันเร่งคืนอยากจะมากรุงเทพเร็วๆ ถึงกูต้องเป็นอีตัวอยู่นี่กูก็ไม่กลับไปแล้ว"
   "แต่ยังไงก็บ้านมึงนะ" จอยลูบหัวเพื่อนรัก
   "กูส่งให้พวกมันได้แค่เงินว่ะ ตั้งแต่เข้ากรุงเทพกันมากี่ปีแล้วเนี่ยมึงเคยเห็นพวกมันมาเยี่ยมกูบ้างป่าววะเพราะกูส่งเงินให้พวกแม่งไม่เคยขาดเลยไงเหี้ย.. ถ้าไม่ได้ขายหีแล้วจะหาที่ไหนพอให้มันวะ"
   "นั่นพ่อกับแม่มึงนะแบม แล้วมึงก็ไม่ได้ขายหีด้วยยังไงถ้ากูยังอยู่กูไม่ยอมให้มึงต้องขายหีแน่ๆ" จอยปลอบเพื่อนที่ตอนนี้ซบหน้าลงกับแขนร้องไห้ยาวเลย

   "เออ.. เพื่อนใหม่โจ้แต่ละคนแม่งบ้าดีว่ะ" โจ้รินแบ่งของเหลวก้นขวดแบ่งลงสามแก้วเท่าๆกัน
   "แก้วนี้สำหรับเพื่อน" ความรู้สึกจางๆจากกลางหน้าผากมันบอกว่าโจ้ว่าสองคนนี้ไม่ได้โกหก
   "ยังไงตอนโจ้ติดคุกพี่จอยพี่แบมแวะมาให้อาหารแมวด้วยละกันมันจะกลับมารอหน้าประตูตอนค่ำๆเนี่ยแหละ"
   "แมวชื่อะไรอ่ะครูโจ้"
   "ชื่อเหมียว"
   "เจ้าเหมียว โถ.. เจ้าของแกชั่งมักง่าย ขนาดชั้นเป็นลูกชาวนาชั้นยังชื่อแบมแลย" แบมอุ้มเจ้าเหมียวที่เดินมาพันแข้งพันขาอยู่ใตะโต้ะพอดี
   "ชื่อแบมมึงตั้งเอง สัส ชื่อเล่นจริงๆมึงอะไรนะ"
   "เออ ชั่งอีนั่นแม่งเหอะ ว่าแต่เจ้าเหมียวนี่ผู้หญิงผู้ชายล่ะครู" แบมถาม
   "ไม่รู้สิ เลี้ยงมันไปอย่างนั้นแหละมันมาเอง"
   "ยกดูก็รู้แล้วครู้.. ผู้หญิง มิน่าล่ะถึงได้กลับบ้าน ฮึ" แบมอุ้มเจ้าเหมียวไปนอนเล่นบนพรมหน้าทีวี
   "อยากรู้ก็ขอดูเลยครู จู๋หรือจิ๋ม" จอยหัวเราะ

   "แล้วนี่ครูโจ้หาตังค์ยังไงมาจ่ายค่ากินค่าอยู่ห้องก็ไม่ใช่เล็กๆนะเนี่ยยังเรียนอยู่แท้ๆมีห้องครัวห้องนอนแยกต่างหาก" จอยมองไปรอบๆห้อง
   "ห้องนี้พ่อแม่โจ้ซื้อไว้ตั้งนานแล้วให้คนอื่นเขาเช่า ส่วนค่าใช้จ่ายงานพวกนี้มันเงินดีไปสอบแทนทีนึงได้เงินเป็นแสนนะพี่จอย"
   "อ้าวแล้วพ่อแม่ล่ะ"
   "ตายหมดแล้วน้องชายด้วย โจ้อยู่คนเดียวมาตั้งนานหลายปีแล้ว"
   "ต้องพูดว่ายังไงวะ เสียใจด้วย.. เออ เสียใจด้วยนะครูโจ้"
   "ไม่เป็นไรหรอก บอกตรงๆว่าที่โจ้ไม่มีเพื่อนก็เพราะรำคาญพวกที่ทำเป็นเจ๋งชอบใช้กำลังเที่ยวเล่นควงผู้หญิงแต่ยังขอตังค์พ่อแม่ใช้ แต่อย่างพี่สองคนนี่ เออ ผ่านอะไรมาใช้ชีวิตมาว่ะ เจ๋งดี"
   "เจ๋งอะไรล่ะ โน่น.." จอยบุ้ยหน้าให้โจ้ดูสาวในชุดวอร์มฮิปฮอปสีชมพูเข้มนอนคว่ำเหยียดยาวมีเจ้าเหมียวนอนขดทับอยู่บนหลังของแบมอีกที
   "เหล้าหมด"
   "พอแล้วนะครูโจ้ นี่พี่ก็เมาชิบหายแล้วเนี่ย" แบมร้องห้ามเมื่อเห็นโจ้จะลุก
   "แล้วนี่จะกลับกันยังไงวะเนี่ย" โจ้ถามมองนาฬิกาแขวนบอกเวลาเที่ยงคืนกว่า
   "เมาไม่กลับนะค้าาา"
   "55เค้ามีแต่เมาไม่ขับพี่จอย"
   "นอนนี่แหละครูโจ้ นังแบมมันก็หมดสภาพนักศึกษานิ่งไปแล้วนะนั่น อ๋อ..ยัง" แบมชูสองนิ้วแต่ยังนอนนิ่งท่าเดิม
   "แต่กูลุกไม่ไหวแล้วว่ะขอนอนตรงนี้ละกัน" แบมทิ้งตัวลงกับพรมนิ่มๆหน้าทีวี
   "เพื่อนขอนอนนี่นะเพื่อน" จอยทำตาซึ้ง
   "อาบน้ำไป พี่แบม" โจ้เอาผ้าเช็ดตัวเสื้อยืดกับกางเกงในบ๊อกเซอร์มาให้แบม
   "เชี่ยย.. กูเพิ่งบอกเมื่อเกี๊ยว่าลุกไม่ไหว ครูโจ้มึงวางไว้เนี่ยแหละเดี๋ยวพี่ลุกไหวแล้วอาบเอง"
   "แมวนอนทับตัวมึงอยู่อ่ะ" จอยมองเพื่อนแบบอเน็จอนาถ
   "เออ จะนอนก็นอนได้แหละตรงไหนก็ได้โจ้เช็ดทุกวัน แม่ง.. ขืนแบบนี้โจ้ว่าได้เอากันซักทีแน่ๆว่ะ ไม่รอด" โจ้บ่น
   "เอาไม่ได้นะค้าาา จะเอาต้องไปเอาฝั่งโน้นค่าาา" แบมยังอยากร่วมสนทนาทั้งที่แค่หัวตัวเองยังยกไม่ขึ้นกระดิกได้แค่ขากับปาก จอยมองเพื่อนสาวที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ในตอนนี้ฤทธิ์วิสกี้ชั้นดีมันทิ้งความกำหนัดต้องการที่จะสัมผัสความรู้สึกที่ห่างหายแตกต่างจากตอนทำงาน

   "เดี๋ยวโจ้เปิดแอร์ให้จะได้นอนสบาย"
   "ไม่ต้องหรอกพัดลมก็ดีแล้ว ชั้นสิบกว่าแบบนี้ไม่มียุง"
   "พี่จอยไม่ร้อนเหรอแต่โจ้อ่ะชินแล้วปกติก็ไม่เปิดถ้าไม่ใช่กลางวันร้อนๆ"
   "ร้อนก็ถอดเสื้อ"

   จอยถอดเสื้อยืดตัวที่โจ้ให้ยืมใส่ออกเห็นเสื้อยกทรงสีดำโจ้ตกใจแต่ก็ยังอยากมองหน้าอกขาวคู่นั้นของลูกศิษย์สาวรุ่นพี่อย่างไม่วางตา ถ้าในเวลาปกติสถานการณ์แบบนี้โจ้คงวางฟอร์มอะไรสักอย่างแต่อารมณ์ที่คั่งค้างมาตั้งแต่พี่เทมส์เมื่อตอนหัวค่ำบวกับฤทธิ์วิสกี้ซิงเกิ้ลมอลต์สามคนหนึ่งกลม โจ้สบตาลูกศิษย์สาวรุ่นพี่ที่จ้องกลับแบบไม่หลบตาเหมือนกัน ไม่รู้ว่าบทสนาทนาต่อไปจะยังคงรักษาระยะห่างหรือควรจะยอมให้ธรรมชาติของมนุษย์เข้าควบคุมจิตใจ เขาไม่รู้สึกถึงคำตอบดีๆที่เคยได้จากกลางหน้าผากอีกต่อไปเหลือแต่ความมึนเมาสบสนสองจิตสองใจกับสายตาคู่สวยที่กำลังมองเขาอยู่

   "มองหน้าหาเรื่องแบบนี้หรือจะไฝว้ ครู.." จอยเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ยกส้นเท้าขึ้นมาวางแบะขาเป็นรูปตัววีสองมือบดเคล้นคลึงหน้าอกตัวเอง
   

แต่งได้น่าติดตามมากครับ โจ้ในอนาคตอาจจะได้รับงานสำคัญๆช่วยตำรวจ รอติดตามครับ


..✿...❤....💙 ..... 💗 ...... 💛... 💛 ....💚 .....💛 ... ✿...❤.... 💙 .....💜 .... 💗 ... 💚 ...✿...

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .

................................................*.:｡*ﾟ'ﾟ･.｡.:*ﾟ'ﾟ･.｡.:* *.:｡*ﾟ 'ﾟ･.｡. :* (◠‿◠: ✿)*..............................................

สำนวน  นักเลงครับ  อ่านสนุก ชอบครับ  สะท้อนชีวิตถึงใจ

เริ่มอยากเป็นครูซะแล้วสิ

อยากเจอลูกศิษย์แบบนี้มั่งจัง

ลุ้นยาวๆเลย เรื่องตอนเสียวจะเป็นงัยน้อ ขอบคุณมากครับแล้วรีบมาต่อเด้อ

เนื้อเรื่องแนวนี้ค่อนข้างแปลก แต่ก็น่าติดตามครับ
รอตอนต่อไปครับ
ขอบคุณมากๆที่ได้นำเรื่องดีๆมาถ่ายทอดให้เหล่าสมาชิกได้อ่านกัน

คุยกันเถื่อนดีครับรู้สึกว่าเป็นกันเองดีแต่บทเลิฟจะเถื่อนไม่หนอ ขอบคุณครับ อ่านแล้วติดใจ

อ่านผ่านตาตอนที่สองแล้วต้องกลับไปย้อนอ่านตอนที่หนึ่งพร้อมกับตอนที่สองใหม่อีกครั้ง

โครงเรื่องพล๊อตเรื่องแปลกดี โจ้คงได้ใช้ความสามารถพิเศษในแง่มุมต่างๆ ที่เป็นประโยชน์จนน่าจะรอดคุก อาจจะได้มาช่วยงานตำรวจ แบบพวกแฮกเกอร์เก่งๆ ด้านคอมเวลาถูกจับได้ส่วนมากไม่ติดคุกหรอก บริษัทซอฟแวร์ดังๆ เอาตัวไปทำงานด้วยแถมเงินดีอีกต่างหาก

ดูแนวมาสองตอนน่าจะเป็นฮาเร็ม ไม่มีมาม่าให้ปวดตับ จะมีแต่ NTR เมียชาวบ้านตับๆๆๆ
ถ้าพี่เทมส์อยากให้โจ้แก้แค้นให้หายแค้น พี่เทมส์คงต้องปล่อยให้โจ้ทำลูกคนที่สองให้เสมอกัน โจ้จะได้ไม่น้อยใจว่าพี่เทมส์รักผัวมากกว่าโจ้ (หรือว่าจริงๆ แล้วลูกคนแรกพี่เทมส์ก็ท้องกับโจ้เลยต้องแต่งงานมีผัว หาพ่อให้ลูก ^^)

เรื่องเปิดตาที่สามตรงหน้าผากเคยอ่านผ่านตานานมาแล้ว เป็นเทคนิคของพวกลามะธิเบตที่จะเปิดตาที่สามให้บรรลุพุทธปัญญา

ปล. หลังๆ มานี่ หาเรื่องที่ถูกใจอยากอ่านไม่ค่อยมี หวังว่าคงจะได้ติดตามกันอีกนานๆ รอตอนต่อไป ที่น่าจะมีบทเสียวหลังจากเกริ่นนำเรื่องมาสองตอนแล้ว

ชักเรื่มน่าสนใจ อ่านตอนแรกก็เรื่อย พอมาตอน2 ชักไม่ธรรมดาซะงั้น
ทั้งสำนวน ทั้งเนื้อเรื่อง มาแปลกแต่น่าติดตาม
ขอบคุณมากๆครับ

พล็อตเรื่องแปลกดีครับ เดาต่อไม่ถูกแต่คิดว่าตอนหน้าเพื่อนกันมันส์สุดแน่นอน

ขอบคุณครับ...พล็อตเรื่องน่าสนใจครับ..มีส่วนเกี่ยวกับเรื่องเหนือจริง ที่อาจจะมีส่วนในการเปลี่ยนแปลงพระเอกของเรา

ชอบอ่ะ เรื่องนี้ บทสนทนาได้ใจ ไม่ต้องหยาบมาก คือเด็กสมัยนี้มันคุยอย่างนี้กันปกติแล้ว ผมว่าครูโจ้ควบสองไม่ไหว ไม่พนันนะครับ แต่เดา 555 ขอบคุณครับ

เบื้องหลังครูโจ้ร้ายน่าดูเหมือนกัน

สองสาวมาอ่อยถึงที่แล้ว โจ้จะกล้าทำไหมน้า