Koy restart ep 03 by Ukisa

[godgod610]

ผมขับรถไปที่บริษัทพร้อมกับเจ้าริว ไปถึงผมก็อุ้มเจ้าริวไว้เพราะแปลกที่กลัวมันจะตื่นเต้นจนไปวิ่งซน ซึ่งระหว่างทางเจ้าริวก็ยุกยิกเหมือนอยากจะให้ผมปล่อยให้มันวิ่งเล่น จากนั้นผมก็ขึ้นลิฟท์ไปที่ออฟฟิต พอผมเดินเข้าไปในออฟฟิตก็มีสาวๆ วิ่งมาหาพร้อมกับถามผมใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าริวเห็นคนเข้ามารุมมันก็ดีใจนึกว่าจะมาเล่นด้วยมันดิ้นจนผมต้องปล่อยมันลงบนพื้น

   "พี่บีกลับมาแล้วหรอค่ะ แคทดีใจจังเลย"
   "เกิดอะไรขึ้นค่ะ แล้วนี่พี่บีกลับมาเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมค่ะ" จอย
   สาวๆ แย่งกันพูดจนผมต้องสรุปให้
   "เอาหละๆ พี่กลับมาแล้ว ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม ส่วนคำถามที่ว่าเกิดอะไรขึ้นพี่ขอไม่ตอบนะ หรือว่าใครไม่ดีใจที่พี่กลับมาพี่ก็จะเล่าก็ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น"
   "ไม่ค่ะ เราไม่อยากรู้แล้ว แค่พี่บีกลับมาก็ดีใจแล้วค่ะ" จอย
   "อ้าวใครก็ได้ อุ้มไอ้ตัวนั้นตามพี่มาที่ห้องหน่อย ส่วนคนที่เหลือก็ไปทำงานได้แล้ว แล้วค่อยคุยกันนะ"
  
   แคทกับจอยช่วยกันอุ้มเจ้าริวเดินตามผมมา ที่จริงคนเดียวก็อุ้มได้แต่สองคนนี้คงอยากคุยอะไรกับผมต่อแน่ๆ พอถึงห้องแคทกับจอยก็ปล่อยเจ้าริว มันก็วิ่งสำรวจไปทั่วห้อง

   "อืมห้องพี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ" ผมมองหน้าจอยกับแคทเพราะแปลกใจ ก็คุณรุชมานั่งห้องนี้ตั้งหลายเดือนทำไมห้องมันยังเหมือนเดิม
   "ก็ไม่มีใครเปลี่ยนอะไรนี่ค่ะ" จอย
   "อ้าว แล้วคนที่มานั่งแทนพี่หละ"
   "อ้อ เค้ามานั่งแค่ไม่กี่วันค่ะ แล้วก็เลื่อนไปนั่งชั้นบริหาร ก็เลยยังไม่ทันแต่งห้องใหม่ค่ะ" แคท
   "แล้วเราสองคนตามพี่เข้ามาในห้องทั้งคู่มีอะไรหรอ"
   "โถพี่บี พี่บีรู้ไหมว่าพวกหนูทำงานไปก็หนาวไป พอพี่ไม่อยู่พวกหนูก็ไม่รู้ว่าจะโดนเด้งวันไหน" แคท
   "ใช่ค่ะ ขนาดพี่บียังโดนออกแบบไม่มีเหตผล พวกหนูกลัวจนพยายามตรวจงานหลายรอบไม่ให้มีผิดเลยค่ะ"
   "อ้าวก็ดีนี่น่า ตรวจงานเยอะๆ ก็ดีนี่น่ากลัวตรงไหน"
   "พี่บีก็ แต่มันเครียดนะค่ะ เกร็งไปหมด" จอย
   "แล้วทำไมต้องกลัวกันด้วยหละ เราสองคนก็ทำงานดีมาตลอดไม่ใช่หรอ"
   "ก็ไม่รู้นี่ค่ะ ขนาดพี่บียังเด้งได้ พวกหนูเป็นใครอยู่ๆ ทำไม่ถูกใจอาจจะโดนเด้งตามพี่บีก็ได้"
   "คิดมากน่า เรื่องพี่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องงานนะ เราทำงานดีจะมีใครมาไล่เราออก"
   "ก็ไม่รู้ซิค่ะ หัวหน้าใหม่ดูเค้าก็ไม่ค่อยชอบพวกหนูเท่าไหร่ด้วย"
   "เอาน่าคิดมาก ตอนนี้พี่ก็มาแล้ว ไม่มีใครมาไล่พวกเราออกแล้วหละ ยกเว้นทำงานไม่ได้เรื่อง พี่จะเป็นคนไล่เอง"
   "พี่บีใจร้าย" จอย
   "พี่บีกลับมาแล้วก็แปลว่าต้องฉลองใช่ไหมค่ะ" จอย
   "ฉลองอีกแล้ว"
   "ก็พอพี่บีไปก็ไม่มีใครเป็นเจ้ามือเลย" จอย
   "ก็ได้ ไปเลือกมาแล้วกันนะว่าอยากกินอะไร"
   "ค่ะ" จอยกับแคท
   "งั้นก็ไปทำงานได้แล้วไป พี่จะขอดูงานหน่อย"
   "ค่ะ ขอเอาเจ้านี่ไปเล่นด้วยได้ไหม" จอย
   "เจ้าริวหรอ ปล่อยมันไว้ในนี่แหละ ไม่ต้องเอาไปหรอก เดี๋ยวเอามันไปก็ไม่ทำงานกันพอดี"
   "ว้า" แคท
   "นี่จะให้เลี้ยงไหมเนี่ย หรือว่าจะเอาเจ้าริวไปเล่นแต่ไม่ต้องเลี้ยงฉลองนะ"
   "ไม่เอาค่ะ" แคท
   "ดูซิ ใจร้ายเนอะริวเนอะ" จอย
  
   แคทกับจอยออกไปจากห้องส่วนเจ้าริวก็แอบไปนอนที่โซฟามันคงชอบเพราะในห้องผมเปิดแอร์เย็นมาก ผมดูงานที่ไม่ได้จับมาครึ่งปี ดูเหมือนหลังจากผมไปก็แทบไม่มีใครทำงานต่อจากผมเลย แม้แต่คุณรุชก็ไม่ทำงานที่ค้างอยู่ต่อ ระหว่างที่ผมทำงานอยู่ก็มีเสียงเคาะประตู เจ้าริวได้ยินก็รีบกระโดดมายืนรอหน้าประตู

   "ว่างไหมค่ะพี่บี" หญิง
   "หญิงหรอเข้ามาซิ"
   หญิงอุ้มเจ้าริวขึ้นมากอดก่อนจะมานั่งที่เก้าอี้
   "หญิงมีอะไรหรอ"
   "ก็มาทวงสัญญายังไงค่ะ พี่บียังคิดค้างหญิงอยู่นะ"
   "อ้อ พี่ขอโทษนะที่วันนั้นรีบไปธุระ"
   "แล้วธุระเสร็จไหมค่ะ"
   "อืม" ผมคิดถึงเรื่องวันนั้น "ก็คงไม่มีอะไรต้องทำแล้วหละ"
   "ก็ดีค่ะ เออพี่บีเคยถามถึงคุณพ่อหญิงใช่ไหมค่ะ"
   "อ้อ อืมแต่พี่แค่ถามดูเฉยๆ นะ"
   "หญิงเล่าเรื่องพี่บีให้คุณพ่อฟังแล้วค่ะ คุณพ่ออยากเจอพี่บีเหมือนกัน หญิงกำลังหาวันว่างนัดพี่บีให้ไปเจอกับท่าน"
   "งั้นหรอก็ดีซิ พี่อยากเจอคุณพ่อของหญิงเหมือนกัน"
   "ค่ะ แต่ก่อนหน้านั้น พี่บีต้องทำตามสัญญาก่อนนะค่ะ"
   "จ๊ะ ได้ซิ แต่วันนี้พี่มีเจ้าตัวยุ่งมาด้วยคงไปด้วยไม่ได้นะ เอาไว้วันอื่นนะ"
   "ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ"

   หญิงหลับออกไปจากห้อง ส่วนเจ้าริวก็กลับไปนอนที่เดิม แต่ผมก็สงบได้ไม่นานพี่คมก็มาหาผมที่ห้อง คราวนี้เจ้าริวแค่เงยหน้ามองดูพอเห็นเป็นพี่คมมันก็นอนต่อ

   "อ้าวมาแล้วหรอวะ ทำไมไม่เห็นบอกกูบ้างว่าจะมาทำงานวันนี้"
   "ก็ผมไม่คิดว่ามันจะสำคัญอะไรนี่ครับ แค่ผมกลับมาทำงาน"
   "ไม่สำคัญยังไง งานให้มึงทำเยอะแยะ มาก็ดีแล้วกูจะได้ส่งงานต่อให้ทำเลย"
   "อ้อ แบบนี้นี่เอง ไม่น่ารีบมาเลย"
   "ไม่ต้องมาบ่นเลย มึงหนีงานไปครึ่งปี มึงก็ต้องกลับมาสะสางงานเก่าให้หมด"
   "เฮอ แล้วระหว่างผมไม่อยู่ไม่คิดจะมีใครทำงานต่อจากผมกันเลยหรอพี่ แล้วถ้าผมไม่คิดจะกลับมาจริงๆ จะทำยังไง"
   "ยังไงมึงก็ต้องกลับ มึงผูกไว้ทั้งนั้น มึงไม่กลับมาก็ไม่มีใครเค้าทำต่อได้หรอก"
   "โอ กลายเป็นว่างานที่ผมทำไว้มันกลายเป็นความผิดซินะพี่ ผมเลยต้องกลับมาชดใช้"
   "มึงจะว่ายังไงก็เรื่องของมือ ว่าแต่เอาไอ้ตัวเล็กมาด้วยหรอ อยู่ไหนทำไมไม่เห็นมาเล่นกับกู"
   "อ้อ ก็พี่เป็นผู้ชาย และก็ไม่มีของกินมันไม่สนหรอก"
   "เออ เหมือนมึงเลยนะสนแต่ผู้หญิง"
   "อ้าวพี่ ว่าผมเหมือนหมาหรอเนี่ย"
   "เปล่า กูว่าหมานิสัยเหมือนมึง"

   ผมคุยกับพี่คมจนเย็นใกล้เลิกงานพี่คมถึงได้กลับไป ก่อนกลับผมก็เรียกเจ้าริวให้มาเล่นกับแก่ก่อน เจ้าริวหลังจากได้นอนมันก็คึกพอพี่คมไปแล้วมันก็ไปยืนรอที่หน้าประตูแล้วหันมามองผม ผมเลยต้องเดินไปเปิดประตูให้มันออกไปวิ่งเล่น พอเห็นว่ามันวิ่งไปหาพวกแคทผมก็ทำงานต่อ

   ระหว่างนั้นอยู่ๆ ผมก็ดันมองลอดมูลี่ไปที่โต๊ะเลขา หงส์เคยนั่งอยู่ตรงนั้น ตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหนนะ ตอนนี้เรื่องราวมันสับสนวุ่นวายจนผมเองก็ไม่แน่ใจว่าผมจะสามารถทำให้หงส์ยอมกลับมาอยู่ด้วยได้อีกหรือเปล่า ไหนจะสัญญากับคุณอำนาจ ไหนจะเรื่องที่ยอมแต่งงานกับคุณรุช

   ผมคิดอะไรเพลินจนห้าโมงเย็น แคทกับจอยอุ้มเจ้าริวมาส่งที่ห้องผม แคทบอกว่าจะเลี้ยงฉลองกันวันพรุ่งนี้เย็นเลือกร้านเรียบร้อยแล้ว และทุกว่างและอยากที่จะไป

   "อืมก็ตามนั้น"
   "แล้วมีพิเศษแก้คิดถึงให้เราสองคนไหมค่ะ" แคท
   "ก็ลองโทรไปถามแม่ไอ้ตัวนี้ดูซิ พรุ่งนี้คงไปด้วยแน่ๆ เพราะอยู่บ้านคนเดียว"
   "ว้า ไว้วันอื่นก็ได้ค่ะ" จอย
   "อืม"
   "พี่บีรับปากแล้วนะค่ะ" แคท
   "รับปากอะไร"
   "ก็จอยบอกว่าไว้วันอื่นพี่บีก็ตอบว่า อืม"
   "ก็พี่ตอบจอยไม่ได้ตอบแคทนี่"
   "ไม่ยอมนะ ไปกันแค่สองคนโกรธจริงๆ ด้วย"
   "อืมๆ แต่ยังไม่รู้นะว่าเมื่อไหร่ เพิ่งกลับมาทำงาน งานเพียบเลย"
   "ค่ะ ยังไงก็รอค่ะ" แคท

   จากนั้นแคทกับจอยก็ขอตัวกลับ ผมเองก็เก็บของแล้วก็เดินออกจากห้องทำงาน คราวนี้ผมไม่ได้อุ้มเจ้าริวแล้วผมปล่อยให้มันเดินเอง พอออกจากห้องได้มันก็หันซ้ายหันขวาแล้วก็วิ่งไปหาวิ วิเห็นเจ้าริววิ่งไปหาก็อุ้มมันขึ้นมากอด

   "ยังไม่กลับหรอ"
   "ยังค่ะ"
   "ผมรู้สึกว่าวิดูไม่ค่อยดีใจเลยนะที่ผมกลับมา"
   "เปล่านิค่ะ ใครจะมาใครจะไปก็ไม่เกี่ยวกับวินี่ค่ะ วิก็แค่ทำงานของวิ"
   "นั่นซินะ คงเพราะวิไม่ได้ทำงานให้ผม หรือว่าบริษัทนี้เลยใช่ไหม" ผมจับข้อมือวิบีบ
   "วิ เจ็บปล่อยนะค่ะ"
   เจ้าริวตกใจมันหันมาขู่แยกเขี้ยวใส่ผม ผมเลยปล่อยข้อมือวิ
   "ขอโทษด้วย แต่คงไม่เป็นไรมั้ง แค่นี้มันเล็กน้อยสำหรับวิอยู่แล้วนี่ อืมพรุ่งนี้ผมขอดูรายงานหน่อยนะ ไม่ได้ดูมา 6 เดือนน่าจะมีอะไรน่าสนใจบ้างนะ"
   "ค่ะ" วิยังคงจับข้อมือข้างที่ผมบีบเมื่อกี้

   จากนั้นวิก็ปล่อยเจ้าริวลงบนพื้น ดูเจ้าริวมันแปลกๆ ทำท่าจะไม่ยอมเดินตามผม แต่พอผมเดินห่างออกมามันก็รีบวิ่งตามผมมา พอถึงลิฟท์ผมก็อุ้มมันอีกครั้งกลัวมันซนวิ่งออกจากลิฟท์ระหว่างที่ลิฟท์เปิด ระหว่างนั้นผมก็ว่ามันที่มันจะกัดผมเมื่อกี้ แต่ดูมันจะฟังไม่รู้เรื่องเอาแต่พยายามจะชวนผมเล่นด้วย

   วันนี้ผมก็ไม่ได้แวะที่ไหนเพราะมีเจ้าริวมาด้วย พอถึงบ้านแนนก็กลับมาแล้ว พอเปิดประตูรถเจ้าริวก็รีบวิ่งไปหาแนนเหมือนกับไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งคู่ก็งุ้งงิ้งๆ กัน ผมชวนแนนไปกินข้าวเย็นที่ร้านจะได้ไม่ต้องทำกับข้าวกินเอง คืนนี้ผมก็นอนกับแนนอีกแต่ไม่ได้ทำอะไรเพราะเข็ดแล้วเอาของกินล่อเจ้าริวมันก็ให้เวลาผมแป๊บเดียวไม่ทันเสร็จอีก

   วันรุ่งขึ้นผมก็บอกแนนเรื่องที่จะมีงานฉลองเย็นนี้

   "ไปด้วย"
   "ก็ไปซิ แล้วเจ้าริวหละ"
   "ก็เอาไปด้วย"
   "แต่ร้านเค้าคงไม่ให้เอาสัตว์เลี้ยงเข้าไปนะ"
   "ไม่เป็นไรหรอกมันเป็นลูกหมา เค้าไม่ว่าหรอก"
   "อืมก็ตามใจ ดูอย่าให้มันวิ่งซนแล้วกัน"
   วันนี้ผมเห็นแนนไม่แต่งชุดนักศึกษาก็เลยสงสัย
   "แล้ววันนี้ไม่มีเรียนหรอ"
   "ปิดเทอม สอบเสร็จแล้ว"
   "แล้วทำข้อสอบได้บ้างไหมเนี่ย วันๆ ไม่เคยเห็นอ่านหนังสือ"
   "ทำได้ซิ เค้าอ่านหนังสือเนอะริวเนอะ"
   "แล้วสอบก่อนๆ หน้านี้เป็นไงบ้าง ไม่เคยเห็นเอาเกรดมาให้ดูบ้างเลย"
   "ทำไมต้องดู"
   "อ้าว ก็จะได้รู้ไงว่าจะจบกี่ปี 6 ปี หรือ 8 ปี"
   "บ้าหรอ เค้าจบกัน 4 ปี ทั้งนั้นแหละ"
   "ก็วันๆ พี่เห็นแนนไม่เล่นเกมก็เล่นกับเจ้าริว เอาเวลาที่ไหนอ่านหนังสือ"
   "อุ้ยว่าเค้าหรอ ริวจัดการเลย" แนนชี้ให้เจ้าริวมาจัดการผม
   เจ้าริวก็วิ่งมาหยุดตรงหน้าผมแล้วนั่งกระดิกหาง ผมก็เลยอุ้มมันขึ้นมา
   "ตัวแค่เนี่ยนะจะจัดการ เตะทีเดียวก็กระเด็นแล้ว"
   "ริวกัด"
   แนนสั่งปุ๊บเจ้าริวมันก็งับมือผม
   "โอ้ย ไอ้ริวเดี๋ยวจับเตะเป็นลูกบอลเลยนี่"
   "อย่านะ ถ้าเตะลูกริวก็ไม่ต้องมาคุยกันเลย"
   "งั้นก็เอาลูกริวคืนไปเลย เดี๋ยวและปากซอยก่อนดีกว่าอยากกินลูกชิ้น" ผมแกล้งพูด
   พอเจ้าริวได้ยินลูกชิ้น ก็ไม่ยอมให้แนนอุ้มเกาะผมไว้แน่เลย
   "เดี๋ยวเถอะริว เดี๋ยวแม่ตีนะ"
   เจ้าริวกลัวก็เลยยอมให้แนนจับมันไปอุ้ม
   "ไปเชื่ออะไรกับผู้ชายคนนั้นหละ เค้าไปทำงานนะ แม่ซิอยู่บ้าน เดี๋ยวแม่พาไปกินลูกชิ้นเอง"
   เจ้าริวเหมือนรู้เรื่องที่แนนพูดมันเลียแก้มแนนใหญ่เลย
   "หมาอะไรเห็นแก่กินจริงๆ แบบนี้จะหวังให้เฝ้าบ้านได้ไหมเนี่ย ใครเอาขอกินมาให้มันคงให้เค้าเข้าบ้านหมด"
   "เจ้าริวไม่ใช่หมาเฝ้าบ้านนะ"
   "อ้าว แล้วเป็นอะไร"
   "เป็นเพื่อนเล่นต่างหากเนอะริวเนอะ ไปดีกว่า เบื่อคนแก่เอาแต่บ่น"

   แนนอุ้มเจ้าริวไปนั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องรับแขก ผมกินกาแฟเสร็จก็ไปแกล้งขยี้หัวแนนให้แนนโวยวายทีนึงก่อนที่จะออกมาขับรถไปบริษัท พอรู้ว่าผมจะไปข้างนอกเจ้าริวก็วิ่งตามมาแต่แนนห้ามไว้มันเลยได้ตาละห้อยมองดูผมขับรถออกไปจากบ้าน ระหว่างขับรถผมก็นึกได้ว่าวันเสาร์นี้ผมอยากไปดูบ้านใหม่อีกครั้ง

   "ลินหรอ เสาร์นี้พี่อยากไปดูบ้าน พี่เข้าไปดูได้ไหม"
   "ได้ซิค่ะ ตกลงพี่บีตัดสินใจแล้วหรอค่ะ"
   "อืมพี่ตัดสินใจแล้วนะ ก็เสียดายบ้านหลังเดิมอยู่ เวลาหิวก็ออกมาทานข้าวร้านตัวเองได้ แต่มันก็ไม่ปลอดภัยจริงๆ อย่างที่ลินว่านั่นแหละ"
   "แต่ที่ใหม่ก็มีสโมสรนะค่ะ อยากทานอะไรโทรไปสั่งให้มาส่งก็ได้"
   "อืม และพี่คงตุนพวกอาหารแช่งแข็งไว้ คงไม่ได้บากหรอก"
   "ค่ะ งั้นลินจะบอกเจ้าหน้าที่ไว้ว่าพี่บีจะไปดูบ้านเค้าจะได้เปิดให้เข้าไปในหมู่บ้านได้"
   "ขอบใจนะ งานยุ่งไหมเนี่ย"
   "ก็นิดหน่อยและค่ะ"
   "งั้นหรอ งั้นก็ทำงานเถอะ เจอกันวันพุธตามที่นัดไว้แล้วกัน"
   "ค่ะ บายค่ะ"

   ท่าทางลินจะดองงานไว้เยอะอย่างที่คุณอำนาจบอกจริงๆ ถึงได้เป็นฝ่ายวางสายก่อนแบบนี้ ปรกติถ้าผมโทรหาแบบนี้ต้องหาเรื่องอ้อนขอเจอผมแล้ว วันนี้หญิงมาบอกว่าจะให้ผมไปทานข้าวเที่ยงกับคุณพ่อของเธอ

   "ได้ซิ ว่าแต่คุณพ่อหญิงชื่ออะไรหละ พี่จะได้รู้ตัวว่าจะไปเจอกับใคร"
   "คุณพ่อหญิงชื่ออัครเดชค่ะ พี่บีคงเคยได้ยินมาบ้างมั้งค่ะ"
   "อัครเดช คนเดียวกับที่เป็นประธานมูลนิธิหนะหรอ"
   "ใช่ค่ะ หญิงถึงบอกไงค่ะว่าพี่บีคงเคยเห็นคุณพ่อหญิงแล้ว"
   "อืม แต่....." นามสกุลหญิงไม่เหมือนกับท่านอัครเดช ผมแปลกใจแต่ไม่กล้าถามกลัวเป็นเรื่องส่วนตัว
   "นามสกุลไม่เหมือนกันใช่ไหมค่ะ คือหญิงใช้นามสกุลคุณแม่หนะค่ะ แต่พี่บีไม่ต้องกลัวนะค่ะ คุณพ่อมีหญิงเป็นลูกสาวคนเดียว ยังไงซะสมบัติทุกอย่างก็ต้องตกเป็นของหญิงเข้าซักวัน"
   "อืม เข้าใจแล้ว" แต่ผมก็ยังแปลกใจว่าหญิงจะพูดเรื่องสมบัติทำไมงงไม่เห็นจะเกี่ยวกับผมเลย
   "แล้วก็ หลังจากทานข้าวกับคุณพ่อเสร็จ หญิง" หญิงทำตาหวาน
   "แต่ว่าคงต้องกลับก่อนห้าโมงนะ เอาไว้เป็นวันอื่นไม่ดีหรอ"
   "ไม่เอาค่ะ หญิงไม่อยากรอแล้ว เรากลับสี่โมงก็ได้ แล้วพี่บีค่อยชดเชยให้หญิงอีกที"
   "ก็ตามใจจ๊ะ"
   "ดีค่ะ งั้น 11 โมงเจอกันนะค่ะ ว่าแต่พี่บีจะไปรถหญิงหรือว่าจะขับไปเองค่ะ"
   "พี่ขับไปเองซิ ไปพบคุณพ่อหญิงทั้งที อีกอย่างหญิงจะได้ไม่ต้องขับรถเองให้เหนื่อยด้วย เก็บแรงไว้เหนื่อยอย่างอื่นดีกว่า"
   "พี่บีอะ ทำให้หญิงเหนื่อยจริงๆ นะค่ะ"
   "แน่นอนซิ"
   "ค่ะงั้นหญิงกลับไปทำงานแล้ว 11 โมงหญิงจะมาตามนะค่ะ"
   "จ๊ะ"

   หลังจากนั้นผมก็เรียกวิให้เอารายงานที่ผมบอกให้ทำเมื่อวานมาให้ดู เนื้อหารายงานของวิเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยระหว่างที่ผมไม่อยู่ ซึ่งมันขัดจากสิ่งที่ผมคิดไว้มาก วิต้องพยายามปกปิดสิ่งที่เธอทำอยู่แน่ๆ หลังจากผมพลิกรายงานไปมาอยู่พักนึงผมก็วางมันลงแล้วลุกขึ้นเดินมาด้านหลังวิแล้วเอามือจับพนักเก้าอี้ที่เธอนั่งไว้แล้วค่อยก้มต่ำลงมาใกล้หูเธอ

   "ผมบอกตรงๆ นะคุณวิ ผมไม่อยากชะเชื่อเลยว่าเงินทำให้คนๆ นึงทำอะไรก็ได้แม้แต่การโกหกหลอกลวงคนอื่น"
   วินั่งนิ่งไม่ตอบโต้ แต่ผมเนี่ยซิกลับรู้สึกแปลกๆ ตอนที่เข้าไปใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอ ผมรู้สึกอยากจะทำลายผู้หญิงคนนี้ให้หายแค้นจริงๆ ขนาดผมพูดแบบนี้แล้วเธอยังนั่งนิ่งเหมือนไม่มีอะไรอยู่ได้ แล้วผมก็อดใจไม่ไหวผมเลื่อนมือมาบีบหัวไล่วิแทน
   "เค้าให้คุณเท่าไหร่ ผมให้คุณสองเท่า สามเท่าก็ได้ ขอแค่คุณร่วมมือกับผมและ" ผมเลื่อนมือต่ำจากหัวไหล่ไล้ลงไปจนถึงเอวแล้วผ่านไปวางที่ขาอ่อน ผมเอาปากเข้าไปจนชิดแก้มวิแล้วพูดเบาๆ พร้อมกับขโมยหอมแก้มเธอ "รวมอย่างอื่นกับผมด้วย"
   "อย่าค่ะ" วิเสียงสั่นๆ
   "ทำไมหละ คุณเองก็ไม่ใช่เด็กสาวไม่ประสาเรื่องนี้ซะหน่อย จริงไหม"

   ผมเลื่อนมือสอดเข้าไปด้านในกระโปรงวิพร้อมกับพยายามจะจูบปากเธอ วิเบี่ยงหน้าหนีแล้วตบหน้าผมดังเพี๊ยะ ก่อนจะร้องไห้แล้วรีบลุกขึ้นเดินหนีออกนอกห้องไป ผมไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำ ยิ่งผมคิดถึงเรื่องที่ผมโดนเล่นงานจนต้องเสียเมียไปสองคน ผมยิ่งคิดอยากจะข่มขืนวิให้เธอได้รู้สึกเจ็บเหมือนที่ผมโดนกับไอ้วิบูลย์ทำ

   11 โมง หญิงมาตามผมที่ห้อง ผมบอกแคทว่าจะไปพบลูกค้า แคททวงเรื่องงานเลี้ยงคงกลัวผมจะเบี้ยว หลังจากนั้นผมก็ขับรถพาหญิงไปยังโรงแรมที่นัดเจอคุณพ่อเธอ

   "อาจจะดูวุ่นๆ หน่อยนะค่ะ"
   "อะไรหรอ"
   "ก็คุณพ่อหนะค่ะ ท่านชอบทำงานระหว่างทานข้าวไปด้วย กลัวพี่บีจะเบื่อ"
   "อ้อไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าประธานมูลนิธิเค้าทำอะไรกันบ้าง"
   "ไม่น่าสนุกหรอกค่ะ มีแต่งาน ไม่ค่อยมีเวลา จะกินข้าวกันสงบๆ แค่คนในครอบครัวยังยากเลย"
   "พูดเหมือนหญิงน้อยใจคุณพ่อเลยนะ"
   "ก็จริงนี่ค่ะ นี่ถ้าพี่บีทำตัวยุ่งๆ เหมือนคุณพ่ออีกคน หญิงคงบ้าตายแน่ๆ"
   "ไม่หรอกจ๊ะ ยังไงพี่ก็ต้องมีเวลาส่วนตัวให้หญิงอยู่แล้ว"
   "จริงๆ นะค่ะ รักพี่บีที่สุดเลย" หญิงเข้ามากอดมาหอมผมใหญ่เลย

   ไปถึงโรงแรมที่นัดเจอคุณพ่อของน้องหญิงไว้ หญิงก็ให้ผมแวะเปิดห้องก่อนจะได้ไม่เสียเวลา ที่จริงผมก็ว่ามันดูไม่ดีเกิดมีคนมาเห็นแล้วดันเป็นคนรู้จักของคุณพ่อหญิงขึ้นมาจะมีปัญหา แต่หญิงก็ไม่ยอมผมก็เลยต้องตามใจ หลังจากได้กุญแจห้องเราก็ไปยังห้องอาหารที่คุณพ่อหญิงนัดไว้

   "สวัสดีค่ะคุณพ่อ" หญิงตรงเข้าไปกอดแขนชายสูงอายุที่ดูภูมิฐานและมีฐานะ
   "มาแล้วหรอลูก"
   "นี่ค่ะ พี่บีเจ้านายหญิง"
   "สวัสดีครับท่าน"
   "สวัสดี ลูกสาวผมพูดถึงคุณบ่อยๆ อืมคุณยังหนุ่มอยู่เลยนะ ฟังจากที่ลูกสาวผมเล่าถึงความสำเร็จที่คุณทำ ผมคิดว่าคุณน่าจะอายุเยอะกว่านี้ซะอีก"
   "แหม ก็พี่บีเค้าเก่งนี่ค่ะคุณพ่อ แล้วถ้าแก่กว่านี้ หญิงก็ไม่พามาพบคุณพ่อหรอกค่ะ"
   "อืม แล้วลูกหญิงหิวหรือยังหละ พ่อจะได้ให้เค้ามาเสริฟอาหาร"
   "ก็ดีค่ะ รีบๆ มาเสริฟเถอะค่ะเดี๋ยวคุณพ่อก็ยุ่งจนไม่ทานอะไรอีก"
   "ก็พ่อมีงานต้องรับผิดชอบนี่ เวลาทำงานเพลินเราก็ไม่รู้สึกหิวจริงไหมคุณบี"
   "เออ ครับ แต่ไม่ทานเลยจะไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ"
   คุณอัครเดชก็หัวเราะ "คุณพูดเหมือนหญิงเลย ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมลูกหญิงถึงชอบคุณนัก"
   "คุณพ่อ หญิงอายนะค่ะ แต่วันนี้ยังไงคุณพ่อต้องทานข้าวซักจานนะค่ะหญิงจะป้อนให้"
   "พ่อแก่แล้วไม่ต้องป้อนหรอก อายคนอื่นเค้า"
   "ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวคุณพ่อก็ทำงานเพลินจนไม่กินอะไรอีก"

   ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณอัครเดชจะยุ่งอะไร แต่พอซักพักมีคนอื่นเข้ามาสมทบจนแทบจะกลายเป็นห้องประชุมผมก็เริ่มเข้าใจ เพราะทุกคนแทบจะไม่แตะอาหารบนโต๊ะเลยเอาแต่คุยกับเรื่องงาน แต่หญิงก็บอกผมว่าเป็นเรื่องปรกติเดี๋ยวคุณพ่อเธอกลับ พวกนี้ถึงจะกินอาหารกัน ส่วนผมไม่ได้รอเพราะคุณอัครเดชคอยบอกให้ผมกินก่อนจนผมไม่กล้าขัดเลยนั่งกินข้าวก่อนอยู่คนเดียว หลังประชุมเลิก หญิงก็บังคับให้คุณอัครเดชทานข้าวก่อนที่จะไปประชุมที่อื่นต่อจากนั้นเราก็ไปส่งท่านกันที่รถ

   "ผมขอตัวก่อนนะคุณบี พ่อไปก่อนนะลูก"
   "บายค่ะ แล้วนี่คุณพ่อจะไปเหนือคืนนี้เลยใช่ไหมค่ะ"
   "ใช่จ๊ะ ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ทานข้าวด้วยอีกแล้ว"
   "ค่ะ หญิงรู้อยู่แล้วหละค่ะ"
   "อย่าน้อยใจพ่อซิ พ่อต้องทำงานนะ ขี้น้อยใจแบบนี้ระวังคุณบีเค้าจะเบื่อนะ"
   "ไม่หรอกค่ะพี่บีเค้าไม่ยุ่งตลอด 24 ชั่วโมงแบบคุณพ่อหรอก"
   "ผมฝากดูแลลูกสาวด้วยนะครับ"
   "ครับท่าน"
   "พ่อไปแล้ว เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง"
   "ค่ะ บายค่ะ"

   ผมกับหญิงยืนมองรถของคุณอัครเดชขับออกไปจนลับตาเราเดินกลับเข้าไปในโรงแรม หญิงเข้ามากอดแขนผม

   "เดี๋ยวซิ ลูกน้องคุณพ่อหญิงยังอยู่ในโรงแรมอยู่เลยนะ ใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะ"
   "ไม่เห็นต้องสนใจเลยค่ะ ถ้าพี่บีกลัวก็รีบพาหญิงไปที่ห้องซิค่ะจะได้ไม่ต้องกลับ"

   ผมพาหญิงขึ้นไปที่ห้องที่เปิดไว้ แต่ผมรู้สึกว่าหญิงดูจริงจังกับผมมากจนผมไม่กล้าที่จะสานสัมพันธ์กับเธอต่อ พอถึงห้องหญิงก็เข้ามากอดมาจูบผม แต่ผมไม่ค่อยมีอารมณ์จะตอบสนองเท่าไหร่

   "เป็นอะไรไปค่ะ"
   "อืมพี่รู้สึกว่าหญิงจริงจังกับการคบกันของเรามากนะ"
   "ทำไมหละค่ะไม่ดีหรอ"
   "ถ้าพี่ตอบว่าไม่ดี พี่ก็เหมือนกับผู้ชายแย่ๆ ที่คิดแค่เล่นสนุกกับผู้หญิงนะ แต่หญิงเองก็รู้ใช่ไหมว่าพี่มีแฟนแล้ว และมีตั้งสามคน"
   "ค่ะ แล้วยังไงค่ะ"
   "คือพี่แค่คิดว่าถ้าหญิงอยากคบใครจริงจังซักคน น่าจะคบคนที่ดีกว่าพี่"
   "แล้วทำไมพี่บีคิดว่าตัวเองไม่ดีหละค่ะ"
   "ก็พี่คงไม่สามารถคบหญิงออกหน้าออกตาได้ แล้วพอรู้ว่าหญิงเป็นลูกสาวคนมีชื่อเสียงแบบนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่หญิงจะมาเป็นแค่เมียน้อยหรือกิ๊กของพี่"
   "งั้นก็รับหญิงเป็นเมียหลวงซิค่ะ"
   คำพูดหญิงคำนี้เป็นคำที่ผมไม่อยากได้ยินเลย แต่จะให้ยุติความสัมพันธ์ไปเฉยๆ ผมก็คงทำไม่ได้ แต่ผมมีเมียแล้วจริงๆ ถึงคำพูดที่ผมกำลังจะพูดกับหญิงอาจจะดูใจร้ายและไม่รับผิดชอบแต่มันน่าจะดีกับเธอมากกว่าที่จะปล่อยให้เธอคิดไปคนเดียวแบบนี้

   "ขอโทษนะแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ แฟนพี่สามคนตอนนี้ก็ไม่มีใครเป็นเมียหลวง และพี่ก็ไม่คิดจะลำดับชั้นแฟนตัวเองด้วย และการที่จะให้หญิงมาเพิ่มอีกคนโดยที่ไม่มีอะไรระบุฐานนะแบบนี้ พี่คงไม่กล้าสู้หน้าคุณอัครเดช"
   หญิงทำหน้างอเหมือนไม่พอใจ
   "ถ้าหญิงเข้าใจที่พี่พูด เราก็ควรที่จะไม่ทำอะไรเกินเลยไปกว่านี้แล้วนะ" ผมปล่อยมือที่จับไหล่หญิง
   หญิงมองหน้าผมด้วยสายตาที่เหมือนกำลังจะโวยวาย ผมเตรียมรับคำดาเต็มที่
   "ล้อเล่นค่ะ ทำไมพี่บีต้องทำหน้าเครียดด้วย ไม่ต้องกลัวนะค่ะพี่บีไม่ใช่คนแรกที่หญิงพามาพบคุณพ่อหรอกค่ะ แล้วหญิงเองก็ไม่ใช่เด็กสาววัยรุ่นที่เพิ่งเคยเสียตัวให้ผู้ชายซะหน่อย หญิงก็แค่อินไปกับอารมณ์นิดหน่อยเท่านั้นแหละค่ะ หญิงรู้ค่ะว่าพี่บีมีแฟนแล้ว รู้ก่อนจะเสียตัวพี่บีซะอีก"
   "หญิงเข้าใจพี่ก็ดีใจ งั้นเราหยุดเรื่องนี้ไม่แค่นี้ดีไหม"
   "แต่ถ้าพี่บีกลัวแบบนี้หญิงโกรธจริงๆ นะค่ะ หญิงเป็นผู้หญิงนะค่ะ เสนอตัวมาให้ผู้ชายฟันถึงที่แล้วโดนปฏิเสธแบบนี้ มันเหมือนพี่ดูถูกหญิงเลยนะค่ะ"
   "เปล่านะพี่ไม่ได้ดูถูกหญิงนะ พี่ก็แค่"
   "ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ ถ้าวันนี้พี่บีอยากเลิก ก็เลิกค่ะ แต่จะให้หญิงเข้าใจว่าพี่หวังดีอะไรเนี่ยหญิงไม่รับรู้หรอกนะค่ะ แล้วถ้าเราเลิกกัน หญิงขอลาออกด้วย หญิงคงคนขายหน้าไม่ไหวที่พาผู้ชายมาเจอคุณพ่อยังไม่ถึงวันก็โดนขอเลิก" หญิงพูดจบก็ก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้
   "ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้ซิ ทำแบบนี้พี่รู้สึกแย่นะ"
   "ก็พี่บีอะ หญิงอายนะค่ะ ฮือ ฮือ หญิงเป็นผู้หญิงนะ ฮือ ชวนผู้ชายมาทำแบบนี้ ฮือ ยังโดนว่าอีก ใครเค้ารู้จะให้หญิงเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
   "ไม่เอานะหยุดร้องได้แล้ว พี่ไม่ได้จะขอเลิกกลับหญิงซักหน่อย" ผมกอดหญิงและพยายามจะปลอบเธอ
   หญิงก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นจนผมไม่รู้จะทำยังไง
   "พี่ไม่ได้ขอเลิกกับหญิงซักหน่อย แล้วสาวสวยแบบหญิงมาอยู่กับพี่สองต่อสองแบบนี้ พี่ไม่ปล่อยให้กลับไปโดยไม่มีอะไรหรอก"

   หญิงไม่ยอมหยุดร้องไห้ผมก็เลยต้องปลอบเธอด้วยวิธีที่คิดว่าจะทำให้เธอเงียบได้ ผมเริ่มหอมจากหน้าผากต่ำลงมาที่แก้มสองข้างจนหญิงเริ่มหยุดร้องไห้

   "หยุดร้องได้แล้วนะ ดูซิหน้าเลอะหมดแล้ว"
   "เลอะแล้วหมดสวยหรอค่ะ"
   "ไม่หรอก หญิงสวยอยู่แล้วไม่แต่งหน้าเลยก็ยังสวยนะ"
  
   หญิงยิ้ม ผมก็เริ่มหอมแก้มหญิงต่อจนหญิงเผยอริมฝีปากแล้วเงยหน้าขึ้นรอให้ผมประทับรอยจูบ เรากอดจูบกันอยู่นานกอนที่จะค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกจากกัน หญิงมองผมตาเยิ้มก่อนจะค่อยย่อตัวลง จากนั้นเธอก็ค่อยปลดเปลื้องกางเกงผมออก

   หญิงจับเอ็นผมที่เริ่มตื่นตัวรูดเปิดหัวเบาๆ จากนั้นก็เลียไปตามหัวบานสีแดงสด ผมเสียวจนแทบยืนไม่อยู่ หญิงเหลือบมองผมแวบนึงก่อนจะอมหัวบานผมเข้าไปในปากแล้วออกแรงดูด อ้า อมครางเสียงเสียวแห่งความสุขออกมา หญิงเปลี่ยนมาใช้ริมฝีปากรูดเอ็นผมพร้อมๆ กับใช้ลิ้นควานเอ็นผมที่อยู่ในปาก

   ผมเสียวจนอยากตอบแทนหญิงด้วยกันดันเอ็นเข้าน้องสาวเธอแล้ว หญิงเองก็คงรู้เหมือนกัน เธอค่อยๆ คายเอ็นผมออกจากปาก จากนั้นก็ถลกประโปรงสีขาวขึ้นแล้วรูดกางเกงในลายลูกไม้สีขาวออกจากเอว ผมจ้องดูหญิงรูดกางเกงในตัวน้อยผ่านเรียวขาลงมาจนหลุดจากข้อเท้าเธอ

   จากนั้นหญิงก็หันหลังแล้วโก้งโค้งเอามือยันประตู ก้นขาวอวบลอยเด่นอยู่ตรงหน้าผม ต่ำลงไปเป็นพูกลีบสีชมพูที่อัดแน่นอยู่ตรงหว่างขา ผมไม่รอข้าคุกเข้าลงแล้วเลียไปที่รอยแยกที่หว่างขาหญิง

   "ซี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

   หญิงร้องเสียวทันทีที่โดนลิ้นผมสัมผัสกลีบสาว ผมดูดเลียไปทั่วร่องสาวหญิง มือก็ขย้ำก้นแน่นๆ ของเธอจนแทบจะแหลกคามือ หญิงเสียวจนยืนบิดไปบิดมาร้องครวนคราง ผมค่อยแหวกกลีบสีชมพูของหญิงออกแล้วเลียไปที่รูเล็กๆ ด้านใน หญิงเสียวจนตัวกระตุก พอเห็นความกระสันของหญิงผมก็รัวลิ้นเลียจุดอ่อนเธอทันที

   "อ้า โอ้ววววววววววววว พี่บีขา หญิงเสียวววว ซี๊ดดดดดดดดดดดดด"

   ไม่ช้าน้ำรักที่ร้อนระอะก็เริ่มไหลออกมาจากด้านในร่องสาวหญิง น้ำรักหญิงเลอะหน้าเลอะจมูกผมไปทั่ว ผมเลยต้องช่วยดูดกินน้ำรักหญิงไม่ให้มันหยดลงไปตามข้างขาเธออย่างเสียเปลา หญิงครางเสียวเสียงดังขึ้นพร้อมทั้งขอร้องให้ผมช่วยเธอให้ถึงฝั่งฝันเร็วๆ

   "โอ้วววว หญิงไม่ไหวแล้วค่ะพีบี โอ้วววววววว เย็ดหญิงที อู้ยยยยยยย อ้า"

   ผมสนองความต้องการของหญิงทันที ผมค่อยลุกขึ้น จากนั้นก็จับท่อนเอ็นแล้วเอาหัวบานจ่อที่ร่องเสียวหญิงที่ตอนนี้อ้ารอเอ็นผมอยู่แล้ว ผมเอาหัวบานถูไปตามร่องให้น้ำรักเธอชโลมหัวบานผมเวลาดันเข้าไปจะได้ลื่นๆ หญิงส่ายก้นตามทิศทางที่ผมเอาหัวบานถูร่องเสียวเธอ

   ผมเห็นว่าเธอคงต้องการมากแล้วเลยไม่รอให้หัวบานเปียกจนเต็ม ผมกดมันพรวดเข้าร่องเสียวหญิง ความคันแน่นทำเอาน้ำรักหญิงที่เอ่อนอยู่ด้านในร่องสาวแตกกระเซ็นออกมาตามแคมด้านข้างที่กำลังรัดเอ็นผมแน่น หญิงร้องโอ้วววววววลั่น

   จากนั้นผมก็ดันเอ็นเสยร่องสาวหญิงลึกๆ จนเธอต้องแอ่นตัวตาม ด้านในหญิงตอดรัดแรงมากทำเอาผมเสียวจนลืมตัวกระแทกเอ็นสุดแรงเพื่อรับความเสียวจากเรือนร่างสาวของหญิง และดูเหมือนหญิงจนถูกใจเพราะเธอขอให้ผมกระแทกแรงๆ แบบนี้อย่าหยุด

   ผมก็ตามใจหญิง ผมกระแทกเอ็นจนหัวบานกระแทกมดลูกเธอดัง กึก กึก กึก จนปลายหัวผมเริ่มรู้สึกเจ็บ แต่ความเสียวที่ได้รับจากโพรงสาวที่รัดแน่นก็ทำให้ผมลืมเจ็บกระแทกร่องสาวหญิงแรงขึ้นแรงขึ้น ผมเริ่มรู้สึกถึงเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามแก้มก้นและขาออกหญิง

   "อ้า อ้า อ้า อ้า อ้า อ้า" หญิงที่โดนกระทุ้งมดลูกถี่ยิบทำได้แค่เพียงร้องครางตามความเสียวซ่านที่ได้รับ

   ผมเลื่อนตัวเขาแนบตัวหญิงให้สามารถเสยเอ็นในองศาที่สูงขึ้น จากที่ยืนโก้งโค้งหญิงก็ต้องค่อยๆ เปลื่ยนเป็นท่านยืนตาม มือผมที่จับสะโพกเธอไว้เพื่อให้อัดเอ็นได้ถนัดก็ค่อยเลื่อนขึ้นไปตามเอวแล้วล้วงเข้าไปด้านในเสื้อซับของหญิง จากนั้นผมก็ถลกบราเธอขึ้นแล้วขย้ำเต้าคู่อวบ

   "โอ้วว โอ้วว ผัว ขา โอ้ววว เมียเสียว"

   พอเปลี่ยนมาเป็นท่ายืนได้แบบนี้ผมก็ก้มลงไซด์ซอกคอด้านหลังหญิงไปด้วย เอวก็ดันเอ็นเสยร่องหญิง มือก็ขย้ำหน้าอกเธอ หญิงทำอะไรไม่ถูกได้แต่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ผมมอบความสุขให้ หลังจากนั้นผมก็เริ่มอยากจะปล่อยน้ำใส่ร่องสาวหญิง ผมปล่อยมือจากหน้าอกหญิงแล้วค่อยๆ ดันให้หญิงยืนแนบกับประตูห้องจนหน้าอกแนบกับประตูจนแบน

   พอยืนตรงหญิงที่เตี้ยกว่าผมก็ต้องเขย่งขาช่วยให้ร่องเธอสูงขึ้นเพื่อให้ผมเสยเอ็นได้ถนัดๆ ผมเองก็เอาตัวแนบหับหญิงจนแน่นจากนั้นก็กระเด้าเอ็นเสยร่องหญิงแรงๆ จนเธอต้องเขย่งขาตาม หญิงเสียวจนป่ายมือไปทั่วผมเลยเอามือจับมือหญิงไว้แล้วดันมันแน่นกับผนังด้านข้าง

   ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงผมเริ่มกระแทกกระทั้นร่องสาวหญิงเพื่อให้ตัวเองได้ปล่อยน้ำแห่งความเสียว หญิงร้องลั่นมือเธอเกร็งไปหมด ผมโหย่งเอวกระแทกร่องสาวหญิงที่มีก้นงอนรองรับจนน้ำรักเธอกระจายเสียง จั๊บ จั๊บ จั๊บ จั๊บ ผมกระแทกเอ็นถี่ยิบก่อนจะเกร็งเอวดันหัวบานแนบกับมดลูกหญิงจนชิด

   "โอ้วววววววววววววววววววววววว " หญิงร้องลั่นตอนโดนน้ำกามที่ร้อนระอุอัดไปที่มดลูกก่อนที่มันจะไหลส่วนกลับออกมาตามโพรงสาวทำเอาหญิงต้องบิดตัวเร่าๆ

   ผมอัดน้ำกามใส่หญิงไปสี่นัดทำเอาหญิงขาอ่อนจนหมดแรงยืน ผมประคองเธอไว้จนเอ็นผมมันหลุดออกจากร่องสาวเธอผมก็อุ้มหญิงมาที่เตียง หญิงมองผมตาเยิ้มพร้อมกับยิ้มหวาน ผมวางหญิงลงบนเตียงจากนั้นก็ถอดส้นสูงเธอออก หญิงยิ้มหวานค่อยลุกขึ้นมานั่งแล้วจับเอ็นผมดูด

   หญิงทำเอาผมมีอารมณ์อีกครั้งแต่คราวนี้เธอถอดเสื้อผ้าผมออกจนหมดจากนั้นเธอก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือแค่เรือนร่างขาวอมชมพูเป

[มาคัส ไลเดนเบิร์ก]

อ่านๆๆๆๆ ชอบหญิง

[gai]

    ต่อๆๆๆๆๆ


หญิงทำเอาผมมีอารมณ์อีกครั้งแต่คราวนี้เธอถอดเสื้อผ้าผมออกจนหมดจากนั้นเธอก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือแค่เรือนร่างขาวอมชมพูเปลือยเปล่า ผมเห็นแล้วก็อดใจไม่ไหว ดันตัวหญิงให้นอนลงจากนั้นก็จับขาเธอพาดบ่า จากนั้นก็ดันหัวบานแหวกร่องเสียวหญิงแล้วเริ่มกระแทกอย่างเมามันส์         ผมเอาหญิงท่านี้จนเตียงเด้งขึ้นลง ผมเอาหญิงท่านี้ไปซักพักก็คิดว่าจะไม่เปลี่ยนท่าแล้ว ผมดันขาหญิงที่ผาดบ่าอยู่ไห้เลื่อนไปด้านหน้ามากขึ้นจนตัวเธองอแอ่นร่องขึ้นมารับการกระแทกเอ็นผม ผมก็เลยกระแทกเอ็นรัวจนน้ำออกอีกครั้ง พอผมปล่อยน้ำจนหมดผมก็ถอนเอ็นออกจากร่องสาวหญิงแล้วนอนลงกอดเธอ หญิงกอดผมตอบเราคนคลอเคลียคุยกันเพื่อพักเอาแรกก่อนจะเริ่มยกต่อไป                         "หญิงก็ไม่ได้อยากได้อะไรมากกว่าคนอื่นนะค่ะ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ พี่บีแบบนี้บ้างก็พอ"         "ได้ซิ ถ้าหญิงเข้าใจพี่ พี่ก็พร้อมจะมีเวลาให้หญิงเสมอนะ"         "พี่บีก็ต้องทนหญิงหน่อยนะค่ะ จนกว่าหญิงจะเบื่อ แล้วหลังจากนั้นหญิงก็จะไม่มายุ่งกับพี่บีอีก"         "ใจร้ายจริงๆ เลย ทำให้พี่หลงแล้วแบบนี้ ยังจะมาพูดว่าเบื่อแล้วก็จะทิ้งหรอ แบบนี้พี่ก็ต้องรีบตักตวงแล้วใช่ไหม ก่อนที่หญิงจะเบื่อพี่" ผมก็หอมแก้มไซด์คอหญิงไปทั่ว         "โอ้ยย อย่าซิค่ะ หญิงเหนื่อยแล้ววันนี้"         "แต่พี่ยังไม่เหนื่อยนี่"                         แล้วผมก็ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับหญิงจนนาทีสุดท้าย หลังจากนั้นเราก็อาบน้ำแต่งตัวออกจากโรงแรม                ผมขับรถพาหญิงกลับไปที่ออฟฟิต พอไปถึงก็ใกล้จะเลิกงานแล้ว แคทก็มานัดแนะว่าใครจะไปรถใครบ้าง ซึ่งหลังจากนัดแนะเสร็จก็เลิกงานพอดี แนนก็เข้ามาที่ออฟฟิตตามที่แคทนัดไว้พร้อมเจ้าริว จอยแคทแป้งไปรถแนน บอล นก พลอยไปรถผม ส่วน หญิง กับ วิ ขับรถไปกันเอง         โชคดีที่ผมมาเร็วไม่งั้นแนนต้องสงสัยแน่ๆ ว่าผมไปไหนกับหญิงถึงได้กลับมาเกือบห้าโมงแบบนี้ ก่อนจะออกจากออฟฟิตผมก็โทรชวนก้อย แต่ก็ไม่มาบอกว่าติดงาน         "สองรอบแล้วนะ แล้วเมื่อไหร่พี่จะได้เปิดตัวแฟนคนโตของพี่ซะทีหละ"         "ก็ให้น้องแนนไปแทนแล้วนี่ค่ะ ก้อยไปน้องๆ จะเกร็งกันเปล่าๆ แนนไปดีแล้วเค้าเคยอยู่ด้วยกันคุยกันง่ายกว่า"         "ก็จริงนะ แต่พี่ก็อยากอวดแฟนพี่นี่"         "ไม่เอาหรอกค่ะก้อยอยากทำงานให้เสร็จ"         "แต่พี่คิดถึงก้อยนี่อยากเจอวันนี้เลย"         "พรุ่งนี้ก็เจอแล้ว อีกแค่วันเดียวเอง"         "พี่ก็ต้องนอนคนเดียวอีกแล้วซิเนี่ย"         "ก็นอนกับเจ้าริวซิค่ะ คืนนี้คนเยอะ เจ้าริวคงอดนอนกับน้องแนนแน่ๆ" ก้อยขำเพราะคงคิดถึงเหตผลว่าทำไมเจ้าริวถึงนอนห้องแนนคืนนี้ไม่ได้         "พี่อยากกอดเมียพี่นะ พี่ไม่ได้อยากกอดลูกหมาซะหน่อย"         "นะค่ะ คืนเดียวเอง พรุ่งนี้ก้อยจะไปนอนให้กอดทั้งคืน"         "เอ้า ก็ได้งั้นพี่ไปแล้วนะ เดี๋ยวรถติด ก้อยเองก็รีบกลับหละ ขับรถดีๆ นะ"         "ค่ะ พี่บีก็อย่าดื่มเยอะนะ"         "ก้อยเคยเห็นพี่เมาหรอ แต่พี่เคยเห็นก้อยเมานะ"         "อุ้ยไม่เอาแล้ว แค่นี้นะค่ะ"         หลังจากวางสายก้อยผมก็ขับรถไปที่ร้านอาหารที่แคทจองไว้ ผมเดาผิดที่คิดว่าวิน่าจะไม่ยอมมางานเลี้ยงเพราะเรื่องที่ผมทำกับเธอ แต่ผมเจอเธอที่ร้านอาหาร พอมากันครบเราก็สั่งอาหารกินกันสาวๆ คุยกันสนุกสนาน แต่มันก็มีปัญหานิดนึงตรงที่หญิงดูจะพยายามทำตัวใกล้ชิดและเอาใจผมจนสาวๆ คนอื่นจ้องเธอด้วยความอิจฉา         ไม่ใช่แค่นั้นหนะซิ แนนเองก็มองหน้าผมเหมือนไม่พอใจด้วยเหมือนกัน แล้วแนนก็ย้ายที่นั่นมานั่งข้างผม         "อยากกินกุ้ง" แนน         "ก็สั่งซิ" ผมแปลกใจปรกติไม่เคยสั่งเองก้อยสั่งมาถึงจะกิน         "แกะให้ด้วยนะ"         "จ๊ะๆ"         แล้วผมก็เห็นแนนส่งสายตาที่บ่งบอกว่าตัวเองเหนือกว่าใส่หญิง แต่หญิงก็ไม่ยอมแพ้         "พี่บีลองฃิมสเต็กนี่ดูซิค่ะ" หญิงหั่นสเต็กในจานตัวเองแล้วเอามาใส่ในจานผม         "จะอร่อยจริงหรอ" แนนเอาซ้อมมาจิ้มแล้วแย่งไปกิน         หญิงทำหน้าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็พูดกับแนนด้วยน้ำเสียงธรรมดา "อร่อยไหมจ๊ะน้องแนน"         "ก็งั้นๆ"         "พี่บีลองชิมดูบ้างไหมค่ะ" หญิง         "ถ้าไม่กินแล้วเอามานี่ก็ได้" แนนเอื้อมมือไปหยิบจานสเต็กหญิง         จากนั้นแนนก็หันสเต็กแล้วเอาป้อนเจ้าริว ผมต้องแอบจับมือหญิงไม่ให้เธอโกรธที่แนนทำ         "ถ้าหญิงเบื่อจานนี้แล้วสั่งอีกจานที่ตอนแรกบอกอยากทานมาซิ"         หญิงยิ้มที่ผมเอาใจ "ค่ะ จานนั้นก็ให้ หมา เอ้ยเจ้าริวมันกินแล้วกันหญิงไม่อยากทานแล้ว"         แนนก็หันมามองควับ ผมต้องมองแนนแล้วส่ายหน้าไม่ให้ทะเลาะกันกับหญิง ซักพักกุ้งก็มาเสริฟ ผมก็ต้องแกะให้แนนตามหน้าที่เพราะแนนไม่ยอมแกะเองอยู่แล้ว ผมแกะกุ้งแล้วใส่ในจานแนน หญิงเห็นก็ขอบ้าง ผมก็เลยต้องแกะให้เธอบ้าง แนนก็บ่นอีกว่าเดี๋ยวกินไม่อิ่ม แนนคงไม่พอใจที่หญิงมาแย่งและยังให้ผมแกะเปลือกกุ้งให้เหมือนผมด้วย         "ไม่อิ่มก็สั่งใหม่ คนอื่นในโต๊ะก็อีกหลายคน คราวนี้ก็สั่งมา 5 กิโลเลยแล้วกันจะได้กินทุกคน"         แนนไม่ตอบแต่ทำปากเบ้         "ก็ดีค่ะงั้นเดี๋ยวหญิงแกะให้เองดีกว่า พี่บีจะได้ทานข้าวบ้าง"         แล้วหญิงก็แย่งจานกุ้งเผาไปแกะเอง หน้าทำปากเบ้อีก พอหญิงแกะเสร็จแล้วเอามาวางในจานให้แนนก็แกล้งตักแล้วทำหล่น เจ้าริวเห็นกุ้งหล่นลงพื้นมันก็รีบเขาไปเลีย         "อ้าวเจ้าริวนี่ พี่หญิงเค้าอุสาห์แกะให้นะ แกมากินอีกแล้วหรอ"         "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะเดี๋ยวพี่แกะให้ใหม่ก็ได้"         แนนทำไม่สนใจป้อนกุ้งให้เจ้าริวกินจนหมด แล้วหญิงก็เอากุ้งตัวใหม่ใส่จานให้แนน         "อยากกินอีกหรอ แต่พี่หญิงเค้าแกะให้คนกินนะไม่ใช่แกะให้แกกิน" แนนทำเป็นพูดแต่ก็หยิบกุ้งที่หญิงแกะให้เอาให้เจ้าริวกินอีกทำให้หญิงไม่พอใจ         พอดีสเต็กจานใหม่กับกุ้งที่สั่งเพิ่มมา ผมเลยตัดปัญหาสองคนนี้โดยการให้แคทจอยนกช่วยกันแกะกุ้งแจกทุกคนแทน         "สเต็กมาแล้ว หญิงทานเถอะไม่ต้องแกะแล้วหละ"         "ค่ะ แตกหญิงขอไปล้างมือก่อนนะค่ะ"         "จ๊ะ"         หญิงลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ แนนเห็นหญิงเดินไปแล้วก็แอบหยิกผม         "โอ้ยอะไรเนี่ย"         "หวานกันจังนะ"         "ก็ไม่มีอะไรนี่คิดมาก"         "อย่าให้รู้นะ เดี๋ยวจะตัดให้เป็ดกิน"         "โหจัง แต่คืนนี้ขอนอนด้วยคนซิ"         "ไม่ได้"         "เนี่ยๆ คิดจะพาใครไปบ้านบ้างหละ แบบนี้พี่ก็หึงนะ"         "ไม่ต้องมาหึงเลย ก็เมียพี่บีทั้งนั้นมีแค่พี่แป้งที่ยังไม่เสร็จ"         "ดูพูดเข้าหน้าไม่อายเลยนะเรา"         "ใครที่หน้าไม่อาย ดูซิต่อหน้าต่อเมียเค้ายังกล้า"         "อ้อ นี่ยอมรับแล้วหรอว่าเป็นเมียพี่"         "เปล่าซะหน่อย แค่ทำหน้าที่แทนพี่ก้อยกับเจนชั่วคราว"         ผมกับแนนคุยกันโดยไม่ได้สนใจเจ้าริวที่อยากกินกุ้งอีกมันเลยไปอ้อนให้วิ ตอนนี้มันก็เลยนั่งอยู่บนตักวิและวิก็ป้อนกุ้งให้มันกิน         "อ้าวโน้นๆ ลูกเราไปกวนคนอื่นเค้าแล้ว"         "ไหน อะเจ้าริวไปกวนพี่วิเค้าอีกแล้ว"         เจ้าริวโดนแม่ตะหวาดมันก็นอนเอาขาหน้าขึ้นปิดหัว         "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ พี่อิ่มแล้วหละ เดี๋ยวพี่ดูริวให้ แนนทานข้าวเถอะ"         "ขอบคุณค่ะ"         แนนหันมาหาผม         "คนดีๆ ไม่รู้จักเอา ชอบนักผู้หญิงไม่ดีอะ"                 ผมไม่เถียงแนน แต่แนนคิดผิดแล้วหละ วินะหรอคนดี ถ้าแนนรู้ว่า วิ มีส่วนให้ชีวิตที่เคยมีความสุขของเราต้องสลายไป แนนคงไม่พูดกับผมแบบนี้แน่ๆ         จบตอนที่ 3 ช่วงนี้พอมีเวลาก็พยายามจะเขียนทีละนิดทีละหน่อย เพื่อที่จะได้ไม่ทิ้งช่วงแต่ละตอนห่างจนเกินไปอากาศร้อนมา อยากเปิดห้องแอร์เย็นๆ มีสาวให้กอดจริงๆ คงคลายร้อนได้เยอะทีเดียว         ขอขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆ ที่ติดตามผลงานตลอดมา

[Kamol]

จะได้เจอพลอยมั้ยเนี่ย

[myfino262903]

ตามไปอ่านต่อขอบคุณครับ

[Skyioi]

ขอบคุณ​มาก​ครับ​
เรื่องบางเรื่องไม่รู้ก็ดีไปอย่าง