ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

เดฃคัมถีร์นางฟ้า 10 ตอนอธรรมในคราบธรรมะ

เริ่มโดย cobra, มีนาคม 16, 2017, 08:46:04 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ชอบตอนนี้หรือไม่

ชอบ
53 (88.3%)
เฉยๆ
6 (10%)
ไม่ชอบ
1 (1.7%)

จำนวนสมาชิกโหวดทั้งหมด: 60

cobra





ดาราที่ถูกทาบทามมาเป็นแม่ชีว่านชิง


ในยามวิกาลอันเงียบสกัด วันนี้ท้องฟ้ากลับไร้ดวงจันทร์แต่กลับเต็มไปด้วยดวงดาวที่ต่าง

แข่งประกายกันเต็มท้องฟ้า

ที่หน้าสุสานบรรพชนง่อไบ๊กลับมีร่างของชายผู้หนึ่งปรากฎขึ้น

ดูเหมือนคนผู้นี้จะแคล่วคล่องว่องไว รู้ทางหนีทีไล่ของสถานที่นี้เป็นอย่างดี

ด้วยมันเคยมายังสถานที่นี้มาก่อนนั้นเอง สุสานประตูทางเข้าแม้แตกต่างไป

ด้วยของเดิมได้พังทลายยังไม่มีการซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ ทั้งนี้เพราะเกิดจากฝีมือมันเอง

มันกลับรู้สึกเป็นสิ่งที่ภาคภูมิใจในผลงานมัน จนต้องลอบยิ้มออกมา

คนนี้คงไม่ใช่ใคร มีแต่เจ้ากังปังคนชั่วร้ายที่ไปข่มขืนศพแม่นางอึ้งย้ง แล้วเกิดปาฎิหารย์ ทำให้มันได้สุดยอดวิชา

ของง่อไบ๊ที่ทุกคนปรารถนามาครอบครอง จึงเหมือนว่าฟ้าดินใยวิปริตไปหนุนเสริมคนเลวให้มีอำนาจได้อย่างไร

ต่อไปนี้แผ่นดินได้วุ่นวายเดือดร้อน เพราะฟ้าดินเป็นต้นเหตุเป็นแน่

มนุษย์มักโทษทุกสิ่งว่ามาจากเทวดาฟ้าดินที่ดลบันดาล

แต่เหตุที่แผ่นดินต้องสับสนวุ่นวายเป็นเพราะการดลบันดาลของฟ้าจริงหรือ



เจ้ากังปังมองเห็นที่ประตูห้องสุสานกลับมีกุญแจคล้องไว้แต่ไม่ได้ล็อคเช่นเดียวกับวันที่มันมาครั้งแรก

กังปังจึงต้องแปลกใจว่าทำไม สำนักง่อไบ๊ไยจึงเลินเล่อหละหลวมเช่นนี้

ทั้งๆที่เกิดเหตุไปไม่นานยังไม่มีการป้องกันที่แน่นหนารัดกุม

กังปังหยิบคบเพลิงเดินเข้าไปในสุสาน แล้วจุดไฟในห้องมันรู้สึกเหมือนหนังที่ฉายซ้ำกับคราแรกเสียนี่กระไร

มันมองดูทุกอย่างยังคงเป็นเช่นเดิม จึงเดินไปเลิกผ้าม่านเข้าไปภายในที่มันได้พบกับ

โลงแก้วที่บรรจุร่างของอึ้งย้ง ครานี้มันกลับต้องสดุ้งแปลกใจยิ่งนัก

เพราะภายในโลงแก้วก็ยังคงมีคนผู้หนึ่งนอนอยู่ภายใน

กังปังจึงรวบรวมสติและขวัญกำลังใจเข้าไปดูใกล้ให้แน่ชัด

คนในโลงเป็นสตรีนางหนึ่งแต่ไม่ใช่อึ้งย้ง แต่กลับเป็นแม่ชีว่านชิง

"นางมานอนที่นี้ได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้นกลับนาง หรือสำนักง่อไบ๊กันแน่"

กังปังเริ่มใช้ความคิดแต่ก็ไม่อาจเดาสาเหตุได้ออก

มันจึงยกฝาโลงออกทำเช่นเดียวกับครั้งก่อน

กังปังมองดูร่างที่นอนหงายเหยียดยาวของว่านชิง พิจารณาดูใบหน้าขาวเกลี้ยงเกลาอย่างใกล้ชิด

นางยังสวยสคราญผุดผาดเหมือนเมื่อครั้งที่มันพบและปะมือกับนางในคราแรกแต่กลับดูสคราญตากว่าครั้งก่อน

ที่ได้เจอเพราะครั้งนี้ได้มองอย่างใกล้ชิด กอปรกับนางได้นอนหงายจึงขับเน้นส่วนโค้งส่วนเว้าอย่างถนัดตา

"คราก่อนในค่ายกลกระบี่ เสียดายที่ข้าไม่ได้จูบนาง ขอข้าชื่นใจดูสักคราเถอะ"

เจ้ากังปังคิดและเครียมหมายที่จะทำดังใจคิด แต่กลับมีเสียงพูดขึ้นในหัวมันขึ้นมา

"เจ้ากำลังจะทำอะไร คิดจะย่ำยีนางงั้นหรือแล้วไหนสัจจะสัญญาที่ให้ไว้ละ"

"เอ๊ะ เสียงของอาจารย์อึ้งย้งในหัวข้าเหรอ"

กังปังหลังจากผ่านไปหลายวัน จนทำให้มันจำแนกออกแล้วว่าพลังฝีมือต่างๆรวมทั้ง

ความจำและสติปํญญาของอึ้งย้งตอนนี้ได้ถ่ายทอดมาที่มันทั้งสิ้น ดังนั้นความคิดที่เกิด

บางทีเป็นดั่งความคิดของอึ้งย้งที่แสดงออกมาให้มันทราบซึ่งบางครั้งก็ขัดแย้งกับ

ความรู้สึกของมันเอง จนคล้ายกับต้องถกเถียงกันอยู่ภายใน

"ข้าไม่ได้ย่ำยีนางสักหน่อย แต่ประหลาดใจว่าเกิดอะไรขึ้น เอเห็นไหมนางยังไม่ตาย"

กังปังบอกด้วยเห็นทรวงอกขยับขึ้นลงแผ่วๆ ตอนนี้เหมือนเสียงอึ้งย้งเงียบหายไปแล้ว

กังปังจึงเอามือไปวางที่หน้าอกเบื้องซ้าย พบว่าว่านชิงยังหัวใจเต้นอยู่จริงๆ เพราะสัมผัสได้ถึงจังหวะ

การเต้นหัวใจกระทบผ่านฝ่ามือ

แต่การสัมผัสของมันทำให้รู้สึกถึงความนุ่มหยุ่นมือดียิ่ง

"เอ นางยังไม่ตาย ข้าคงต้องสำรวจให้แน่ชัดกว่านี้แล้วว่ามันยังไงแน่"

เจ้ากังปังพูดราวกับมันต้องการบอกให้อึ้งย้งรับทราบดังเป็นการแก้ตัวในการกระทำของมัน

กังปังจึงเอามือปลดสายรัดเอวของแม่ชีว่านชิงสยายออก จึงทำให้เสื้อผ้านางที่สวมใส่แยกจากกัน

เผยให้เห็นอกขาวสล้างโผล่พ้นให้ประจักษ์แก่สายตาร่ำไร เจ้ากังปังจึงเอามือแหลกเสื้อผ้านางออก ทันใดปทุมถันงาม

ก็ปรากฎให้เห็นเต็มตา ช่างขาวหมดจดประดับด้วยเม็ดบัวแดงเรื่ออยู่ด้านบน

อา...แม่ชีว่านชิง ไม่ใส่เสื้อชั้นในช่างสดวกยิ่ง กังปังอดใจไม่ไหวจึงก้มลงเอาปากงับดูดลงยอดเม็ดบัวทันที

"นี้ไม่ใช้การสำรวจแล้ว หากเลยเถิดแบบนี้ จะไปกันใหญ่ ครั้งก่อนเจ้าพึ่งก่อเรื่องแทบเอาตัวไม่รอด ยังคิดจะก่อเรื่องซ้ำจะยิ่งหนักกว่าเก่า"

กังปังขักรำคาญเสียงในหัว จึงตอบไป

"ข้าต้องกลัวไปใย ข้ามีฝีมือสูงเยี่ยมออกอย่างนี้ ต่อให้ยกมาทั้งสำนักแบบคราวก่อนก็สู้ข้าไม่ได้"

"เจ้าอย่าลำพองไป เหนือฟ้ายังมีฟ้า สักวันเจ้าจะต้องเจอดี แล้วจะรู้สำนึก"


กังปังตอนนี้เกิดอารมณ์หื่นกระหายตามสันดานเดิม จึงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ก้มหน้าก้มหน้าฟ้อนเฟ้นเต้านมทั้งสองข้าง

อย่างลำพอง ดูเหมือนเต้านมของแม่ชีว่านชิงก็ตอบสนองกระดอนไปมาตามแรงบีบขยำของกังปัง

จนหนำใจแล้วเจ้ากังปังจึงเงยหน้าขึ้นมองเห็นว่านชิงตีหน้าเบ้ ริมฝีปากเผยอน้อยๆ ราวกับครางกระเส่าด้วยความเสียว

กังปังจึงเอาปากเข้าประกบกับปากจิ้มลิ้มที่มันอยากจูบมานาน พอมันถอนปากออกมามองใบหน้าของว่านชิงกลับเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าของอาจารย์ตันหยงรองเจ้าสำนักง่อไบ๊แทน

"อะไรกันเมื่อกี้ เป็นแม่ชีว่านชิงแทัๆ ทำไมถึงเป็นแม่ชีตันหยงได้ หรือเมื่อกี้ช้าตาฝาดไป"กังปังคิดอย่างแปลกใจ

ฉับพลันมือของอาจารย์ตันหยงกลับดึงศรีษะมันให้โน้มเข้ามาจูบนางอีกครา พร้อมกับลืมตาขึ้น

ครานี้กังปังกลับมองเห็นดวงตาของแม่ชีตันหยงไร้แวว เหมือนเช่นเดียวกับตอนที่อึ้งย้งลืมตามองตนไม่มีผิด

กังปังจึงคิดว่าผิดท่าแล้ว จึงออกแรงดิ้นรนสุดกำลังด้วยไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรอีก

กังปังดิ้นรนเต็มที่จนตัวของมันต้องพลัดตกลงมาจากฐานรองโลงแก้วได้ มานอนแอ้งแม้งบนพื้น

มันค่อยหายใจโล่งอก แต่ฉับพลันบนเพดานกลับเปิดออก ปรากฎมีแหขนาดยักษ์ลงมาคลุมกายมันพอดี

กังปังพยายามดิ้นหนี แต่กลับมีแหอีกสองผืนตามลงมาพันกายมันซ้อนกันถึงสามชั้น กังปังยิ่งดิ้น

เหมือนดั่งลิงแก้แหมันกลับยิ่งพันกันยุ่งไปหมด แม้มีวรยุทธสูงแต่ก็ไม่อาจจะใช้กระบวนท่าใดออกมาได้

ได้แต่นอนกลิ้งกับพื้นไปมาโดบมีแหพันรอบกาย

ทันใดกลับมีผู้คนมากมายไม่รู้มาจากไหน กลับปรากฎตัวขึ้น ล้วนเป็นแต่บุรุษที่มาจากค่ายสำนักธรรมะทั้งหมด

มีทั้งเส้าหลิน บู๊ตึ้ง คุนลุ้น พรรคกระยาจก แต่ไม่ทราบว่าแม่ชีตันหยงกับว่านชิงหายไปที่ใดแล้ว

"ฮ่า ๆ ๆ งานนี้ช่างสำเร็จง่ายดายตามแผน ฮ้า ๆๆ ๆ"

เสียงทุกผู้คนในห้องหัวเราะกันอย่างครื้นเครง

"ไม่ต้องเหนื่อยมาก ก็ได้ผลคุ้มค่า เราต่างเอาประโยชน์จากมัน เรียงตามลำดับที่ตกลงกันไว้"

กังปังประหลาดใจ ไม่รู้ทั้งหมดพูดเรื่องอะไร จนมีหลายคนช่วยกันจับตัวมันยืนคว่ำหน้าลงบนโต๊ะผูกมัดมันไว้แน่นหนา

"ว่าแต่หลวงจีนท่านบวชมานาน อาวุธท่านยังจะใช้การได้หรือไม่"

แทนคำตอบหลวงจีนเส้าหลินกลับถอดกางเกงออกแล้วโชว์ท่อนเนื้อผงาดง้ำออกมาทันที

"นี้ไง ว่าแต่ข้าแล้วของพวกท่านละ"

ตอนนี้หลายคนเลยต่างงัดอวัยวะเพศของตัวออกมาอวดแข่งกัน

กังปังงุนงงว่าพวกเหล่าธรรมะทำไมทำเช่นนี้ด้วยจุดประสงค์อันใดจึงร้องถาม

"นี้พวกท่านต่างช่วยกันจับตัวข้า แล้วทำแบบนี้ทำไม"

กลับเป็นเจ้าสำนักบู๊ตึ้งกล่าว

"จะบอกให้ก็ได้เจ้าจะได้ไม่โง่งม"

"เราต่างรู้กันมานานแล้วว่า ง่อไบ๊มีคัมภีร์วิเศษที่ซ่อนอยู่แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน จนเจ้ามาเฉลยนี้แหละ

จึงรู้ว่าเจ้าได้ของวิเศษมาด้วยวิธีพิสดารยังไง ตอนนี้เจ้าคือคัมภีร์วิเศษเล่มนั้น"

"หมายความว่าไง หรือว่า..."กังปังแม้งงในถ้อยคำของคนเหล่านั้นแต่เกิดฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า

"ฮ่า ๆๆ ดูท่าเจ้าก็ฉลาดเหมือนกัน "

"ในเมื่อเจ้าได้มันมายังไง พวกข้าก็จะทำเช่นเดียวกัน"

บู๊ตึ้งพูดพลางเอามือไปบีบก้นกังปังเล่น กังปังใจหายวูบ

"กังปังเจ้าข่มขืนสตรีมามากมาย วันนี้พวกข้าก็จะจับเจ้าเย็ดตูดข่มขืนเพื่อเอาสุดยอดวิชาง่อไบ๊มาจากเจ้ามั่ง"

"เฮ้ย..พวกท่านทำอย่างนี้ไม่ได้ มันเป็นการทำของคนชั่วไม่ใช่หรือ ทำแบบนี้ไยไม่ใช่พวกท่านทำการชั่วเอง

แล้วพวกท่านจะยืนสู้หน้าในยุทธภพได้อย่างไร"

"ฮ่า ๆ ๆ เจ้าคิดผิดแล้ว ข้าเป็นเหล่าธรรมะ แม้วิธีที่ข้าทำเป็นเช่นเดียวกับเจ้าแต่ข้าก็อ้างว่าข้าจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องคุณธรรม เป็นการกำจัดภัย แล้วยังยืนอยู่ในยุทธภพได้สง่างามด้วยซ้ำ"

กังปังได้ฟังสุดจะฃิงชัง เอ่ยขึ้นอย่างเคียดแค้น

"พวกท่านสุดจะเลวทรามกว่าเหล่าอธรรมที่ท่านด่าด้วยซ้ำ"

"กังปังเจ้าก็คลุกคลีอยู่กับด้านมืดมานาน ก็น่าจะรู้ว่าทุกคนก็เลวด้วยกันทั้งสิ้น ไม่ว่ายุคสมัยไหน

ไม่มีใครมาเสนอหน้าปกป้องคุณธรรมะกันเปล่าๆหรอก ต่างคิดถึงประโยชน์ทั้งนั้นถึงออกมา "

กังปังนึกไม่ถึงว่านี้เป็นถ้อยคำที่ออกมาจากส่วนลึกของผู้คนที่เรียกตนเป็นฝ่ายธรรมะ

"พวกท่านล้วนแต่วิญญูชนจอมปลอม เป็นอธรรมในคราบธรรมะ ช่างเลวร้ายยิ่ง

คนเลวอย่างข้าแม้ไปทำผิดปล้นชิงใครก็ทำได้แค่ครั้งสองครั้งเจ้าทุกข์ก็จะระวังป้องกัน

แต่กลับคนชั่วที่แฝงอยู่ในคราบของคนดีเช่นพวกท่าน ผู้คนที่ไม่รู้ก็จะไม่ระวังอาศัยความดีมาบังหน้า

แล้วกลับไปทำร้ายผู้คนได้นับครั้งไม่ถ้วน แล้วยังมายืนเสนอหน้าพร่ำบอกว่าการกระทำของตัวดี

มันช่างอันตรายกว่า หากยุทธภพมีคนอย่างพวกท่านมาก มันคงถึงยุดเสื่อมแล้ว"

"เจ้าพูดพอแล้วยอมรับชะตากรรมเถิด เจ้าคนเลวที่เป็นเหยื่อให้พวกข้าใช้เป็นผลประโยชน์ได้"

"เอาพวกเราถอดกางเกงมันออก เชิญไต้ซือเย็ดตูดมันก่อน"

ไต้ซือเส้าหลินไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา จัดการเอาควยของมันเย็ดตูดของเจ้ากังปังทันที

กังปังร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดตัวมันมีแต่ข่มขืนคนอื่นวันนี้มันกลับรู้ถึงผลที่ได้ทำกับคนอื่นแล้วว่าเป็นยังไง

โชคดีที่ไต้ซือเส้าหลินเป็นคนหลั่งไวไม่นานก็เสร็จ

"เป็นไงไต้ซือ รู้สึกมีอะไรบ้างไหม"

"ข้าก็เหมือนเดิมนะ แต่ยังรู้สึกกำลังวังชาไม่ลดลงเลย ทำต่อได้อีก"

"ท่านต้องรอรอบต่อไปก่อน เดี๋นวตาข้าลองมั่ง จะทำให้มันคลายพลังฝีมือทั้งหมดมาให้ได้"

กังปังเพิ่งพักได้ไม่เท่าไร นักพรตก็เอาควยมันทิ่มเข้ามาในรูตูดของมันอีกคน แล้วหากเสร๊จจากบู๊ตึ้งแล้ว

ยังมีเหล่าบุรุษที่รายล้อมมันอยู่อีกตั้งหลายสิบคนมีหวังแบบนี้มันโดนเย็ดตูดตายแน่

ตอนนี้กลับมีคนหนึ่งเอามือง้างปากมันแล้วเอาควยมันพยายามจ่อเข้าไปในปากด้วยไม่ทันใจ

เพราะคิดว่าทางปากของกังปังก็อาจถ่ายทอดพลังวิเศษของมันได้เช่นกัน

"นี้เจ้าตื่นเสียที ไม่งั้นข้าต้องเอาไม้กวาดนี้เสียบตูดเจ้าอีกหนกระมั่ง"

"ตื่นเหรอ อะ...."

กังปังคล้ายหลุดพ้น ลืมตาสดุ้งตื่นขึ้นมาทันที ทั้งตกใจระคนดีใจผลุดลุกขึ้นนั่ง

มองเห็นชายชราลืมไม้กวาดกวาดพื้นด้ามใหญ่ยืนเท้าสะเอวมองมันอย่างขุ่นเคือง

"ข้า...ข้าฝันไปงั้นหรือ ช่างน่ากลัวจริง"

กังปังลุกขึ้นไปกอดชายชราผู้มีหน้าที่ดูแลศาลเจ้าที่มันแอบเข้ามานอนอยู่อย่างดีใจเหลือประมาณ

"ข้าขอบคุณท่านมากจริงๆ ที่ปลุกให้ข้าตื่นขึ้นมา"

ขายขราสุดงุนงง เพราะเมื่อสักครู่ตัวเองแกล้งเอาด้ามไม้กวาดแหย่ตูดมันแท้ๆ

แทนที่จะโกรธกลับมาขอบคุณแถมกอดตนไม่หยุดเช่นนี้

"ดูท่ามันคงประสบกับฝันร้ายมากๆจริงๆ"

ชายชราคิด

"พอเถอะๆ หยุดกอดข้าได้แล้ว เจ้าเหมือนคนเดินทางมาไกล ตั้งใจจะไปไหนหรือ"

"ข้าจะไปยังเมืองซินเกียง"

"ตรงนี้เป็นเขตนอกเมืองซินเกียงแล้ว พอพ้นไปอีกหน่อยก็เข้าเมือง"

ชายชราขี้เกียจซักว่ามันต้องการไปทำไม เพราะมีงานต้องทำด่วน

"เอาละเจ้าตื่นก็ดีแล้ว ข้าจะได้รีบทำความสะอาดให้เสร็จยังมีงานอื่นที่ข้าต้องทำ

อีกเดี๋ยวก็จะมีคนมาทำบุญที่นี้ต้องรีบแล้ว"

กังปังได้ฟังจึงรีบคว้าไม้กวาดจากชายชรามา

"งั้นข้าฃ่วยท่านเอง"

ชายชราเห็นกังปังมีน้ำใจเอาไม้กวาดไปกวาดพื้นอย่างขยันขันแข็ง

"ก็ได้ เจ้าช่วยข้าหากเจ้าไม่รีบ เดี๋ยวมีคนมาทำบุญเสร็จข้าจะแบ่งของกินให้เจ้าแล้วกัน"

ชายชราพูดเสร็จ จึงปล่อยให้กังปังกวาดพื้นไปส่วนตัวเองก็ไปทำอย่างอื่น

กังปังคิดในใจว่า ช่างโชคดีว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย ตอนนี้กังปังเริ่มตระหนักแล้วว่า

ทุกผู้คนล้วนแต่มีความโลภ ตัวมันยามนี้ได้เป็นเหมือนคัมภีร์มีชีวิตที่หลายคนต้องการ

อุปมาดั่งคนที่โชคดีถูกหวยรวยทรัพย์จึงมีคนมากมายแม้แต่คนใกล้ชิดที่ต้องการขอปั่นส่วนมารุมทึ้ง

จนบางรายต้องสูญเสียเงินไปหมดอย่างรวดเร็ว กลายเป็นคนยากจนกว่าตอนที่ยังไม่มีโชคด้วยซ้ำ

ตอนนี้มันชักไม่มั่นใจแล้วว่าที่มันได้วิชาจากอึ้งย้งมาจะเป็นด้วยวาสนาฟ้าประทาน

หรือฟ้าต้องการให้มันได้รับมหันตภัย

ได้รับจุดจบที่น่าสพรึงกลัวอย่างสาสมที่มันเคยได้ก่อกรรมมาตามฝันร้ายที่มันเพิ่งประสบ

มันจะแก้ไขชะตากรรมไม่ให้เป็นดั่งฝันร้ายได้ยังไง แล้วจะต้องทำความดีอะไรมาลบล้างได้เล่า

แค่ช่วยชายชรากวาดพื้นคงไม่พอมั่ง

การทำดีมันเป็นเรื่องที่ยาก อย่าว่าแต่คนเลวอย่างมันเลย คนปกติคิดจะทำดีก็ยังบ่นว่ายากลำบาก

ไม่มีใครพบเห็น แล้วมันที่ทำความเลวคิดจะทำดีให้คนรู้ได้ยังไง เป็นเรื่องที่ลำบากกว่าคนปกติตั้งหลายเท่า

กังปังตอนนี้เหมือนมีความรู้สึกนึกคิดที่ผิดไปจากเดิม หากมองในมุมที่ว่าเป็นเพราะกังปังได้ความคิด ความทรงจำ

รวมทั้งสติปัญญาจากอึ้งย้งมาจึงทำให้เปลี่ยนไป หรือหาก

มองในมุมที่ว่าเป็นอึ้งย้งต่างหากที่ตอนนี้ได้กลับอยู่ในร่างของทรชนกังปัง

เลยพยายามยึดครองร่างของกังปังให้ทำตามความคิดของตัว

ซึ่งบางครั้งอึ้งย้ง(ความดี)ก็ชนะกังปัง(ความเลว)

แต่บางทีกังปังก็ชนะอึ้งย้ง มันจึงเป็นเหมือนการต่อสู้ของทั้งสองที่อยู่ภายในตัวกังปังตลอด

แต่ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลใดก็ตาม ชีวิตนับแต่นี้ของกังปังก็จะมีแต่เรื่องยุ่งยากแล้ว

ด้วยเหตุที่กังปังได้ก่อเรื่องไว้มากมาย

มันจะไม่ใช่มีแต่ง่อไบ๊ ยังมีพันธมิตรต่างๆ คือ เส้าหลิน บู๊ตี้ง พรรคกระยาจก ยังมีสำนักบุปผาอีก

ที่จะตามไล่ล่า หรือแม้แต่พวกทรชนคนร้ายด้วยกันอีก และจุดจบของมันก็อาจเป็นเช่นดังที่มันฝันร้ายก็ได้



(เบื้องต้นเป็นพล็อตเดิมที่ผู้เขียนวางไว้ว่าจะให้กังปัง(เป็นผู้ร้าย)หลงตนใช้วิชาฝีมือที่ได้รับไปก่อกรรมทำเข็ญต่างๆ

แล้วสุดท้ายจะพบจุดจบดังข้างต้น แต่มีหลายคนเริ่มชอบกังปังอยากให้มันกลับตัวเป็นคนดี อยากให้

เรื่องจบอย่างมีความสุข เพราะในชีวิตจริงต่างต้องเจอกับเรื่องที่ไม่ได้สมหวังดั่งนิยาย

จึงคิดพล็อตออกมาใหม่ ซึ่งเป็นการยากที่จะให้คนเลวเกิดรู้สึกอยากกลับตัวเป็นคนดี

และจะหาหนทางใดที่จะทำความดีได้ จึงต้องคิดวิธีให้กังปังได้ค่อยเรียนรู้สำนึกที่จะเปลี่ยนสันดานเดิม

หากจะเดินเรื่องดั่งที่คิดจริงๆ คงเขียนยาวมากจึงยังไม่รู้ว่าจะเขียนได้จบไหม

ในภาคต่อไปคงเป็นเนื้อเรื่องที่สร้างใหม่โดยอาจไม่เกี่ยวกับมังกรหยก เช่นเดียวกับ

เดชคัมภีร์เทวดา(กระบี่เย้ยยุทธจักร) ที่อิงวิชากระบี่ไร้พ่ายที่เอี้ยก๊วยได้มา

เมื่อคิดจะให้กังปังเป็นพระเอก ก็จะมีผู้ร้ายหรือคู่ปรับที่เก่งกาจออกมา ตามแบบฉบับทั่วไป

จนอาจจะดูเหมือนว่าพลังฝีมือที่กังปังมีอยู่อาจไม่พอที่จะใช้สู้กับคู่ปรับได้ด้วยซ้ำไป

เพราะคู่ต่อสู้ของกังปังเก่งมาก จนผู้เขียนก็ยังไม่รู้ว่าจะหาหนทางปราบคู่ต่อสู้ของกังปังอย่างไรดี

อาจต้องให้ผู้อ่านช่วยกันคิดหาวิธีปราบคู่ต่อสู้ของกังปัง (ตอนนี้เขียนสดๆแล้วโพสเลย

ด้วยไม่มีเวลาขัดเกลามากนัก))


ชอบหรือไม่ลองโหวต ที่ด้าบบนครับ จริงตอนนี้ผมเขียนไว้ที่อื่นนานแล้วเห็นที่นี้ยังไม่ได้นำมาลงเพิ่มให้ครับ

peddo

แบบนี้ก็ดีครับสนับสนุนให้คนที่เคยไม่ดีได้กลับใจ แต่ทัณฑ์ทรมานเหลือเกิน แถมหลวงจีนยังจะเบิ้ลอีก ถ้าไม่มีใครได้วิชาคงโดนเวียนเทียนไปเรื่อยๆ กึ๋ยส์

wattana2015

ก็แปลกดีครับ  ตอนแรกนึกว่าเรื่องนี้เปลี่ยนเป็นแนวชนช้างเสียแล้ว  กลับกลายเป็นว่าเป็นฝันร้ายไปซะนี่  บางทีกังปังอาจจะชอบของแปลกก็ได้นะครับ  ::HoHo::

dwarf

ขอบคุณครับ..อ่านตอนต้น..นึกว่ากังปังจะถูกเปิดบริสุทธิ เสียแล้วนะครับ...แต่แนวการดำเนินเรื่องถ้าจะเปลี่ยนไปตามที่ท่านบอก นับว่าน่าสนใจครับ

Seraphia13


navy868


cobra

รู้สึกอย่างไรตอบอย่างนั้น ดีมากครับ ไม่ต้องเอาใจผู้เขียน จะได้เป็นแนวทางครับ

sunnie06


somc217

อ่านต่อเนื่องมาทุกตอน
ชอบจินตนาการอันบรรเจิด ของผู้เขียนมาก เพราะชวนให้ติดตาม เนื่องจากเดาทางไม่ออกเลยครับ
ขอบคุณมากๆ

P Eet ✦Diamond✦

#9
Yes, it not easy to have Kang Pang turn around to be a hero, but it can be done, cuz ... it happen all the time in Chinese series...  One way is to give him more power ( discover a precious item that will add to his internal power ) so strong that essentially No one can match him or beat him in combat. 

Another way is ... He will meet a beautiful young lady that is soooo strong & smart that he cannot beat her ... in time she will love him unconditionally ... will give up many many things including helping Kang Pang to reach a higher level of Interanl Power ... cuz she is sooooo bad a$$ in kung fu and is the only person who can beat Kang Pang ...  E..E... ( นํ้าเน่า สุดๆ ) But... people just Loveeeee this type of story ...

Like Lara from Tomb Raider meets Jack Sparrow from Pirates of the Caribbean ... ว่าไปนั่น ... อิอิอิ

ขอบตุณมากครับ ที่คอมเม้นท์ มีประโยชน์ค่อผู้เขียนมากครับ cobra
Disclaimer: The view and opinion expressed on this website are solely those of my very own. It is solely for the purpose of entertainment and has NO meaningful value of any kind. They DO NOT necessarily represent those of the majority of READERS & WRITERS of this website staff, and/or any/all contributors to this site.

ஜ۩۞۩ஜ THANK YOU ஜ۩۞۩ஜ 



❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀

DIAMONDS ARE FOREVER !!!

   ..... (¯`v´¯)♥
   .......•.¸.•´
   ....¸.•´
   ... (
   ☻/
   /▌♥♥
   / \ ♥♥

benz-w124


aek01

บางครั้งเมื่อถึงจุดๆหนึ่งเมื่อรู้ว่าตัวเองถ้าถูกกระทำจะเป็นเช่นไร หากมีความรู้สึกนึกคิดย่อมกลับตัวด้วยมุมมองที่เห็นคนอื่นและสังคมมากขึ้น

Pem Sittiwat