Dark World ตอนที่ 12 1ต่อ500 และ 500ต่อ1

[katalun]

คุยกันครับ
- ยังมีชีวิตอยู่ครับ    55555 ก่อนอื่นก็ขอโทษคนที่ตามอ่านก่อนนะครับ ติดภาระหลายๆอย่าง 
- ยังอู้ไปเขียนเรื่องอื่น 55555 พอดีเป็นกิจกรรมในเว็บหลักอยากร่วมสร้างสีสรรค์ครับ ยังไงก็ฝาก "วังวนเล่ห์ลวงรัก" อีกเรื่องครับ
- ขอบคุณบ้านหลังใหญ่หลังนี้ครับที่ให้มีที่ได้ฝากผลงาน
- ขอบคุณทุกๆเม้นครับ วันที่จะเลิกเขียนก็คือวันที่ไม่มีคนเม้นครับ 

ความเดิมตอนที่ 11
             -หลังจากการต่อสู้กับซาคิวบัส เอโมสเริ่มคลุ่มคลั่งจากการดูดกลืนพลังความมือของซาคิวบัส
             -ยอนฮวาทำการรักษาให้กับเอโมส และให้เอโมสรักษาคาร์เทต่อ
             -ซาคิวบัสยังไม่ตาย แต่อยู่่ในร่างของเอโมส


Dark World ตอนที่ 12 1ต่อ500 และ 500ต่อ1

   ยามสายของวันใหม่ เอโมส คาร์เท และยอนฮวายืนสงบนิ่งอยู่หน้าหลุมศพของเอ็กเตอร์ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่โดดเด่นเป็นสง่าในทุ่งกว้าง ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆเล็ดลอดออกมา มีแต่เสียงลมพัดหวีดหวิวผสมเสียงกิ่งหญ้าลั่นออกมาบ้างเป็นจังหวะ เป็นชั่วระยะเวลาซักพักที่ทั้งสามยืนไว้อาลัยให้กับเอ็กเตอร์ ก่อนจะมีเสียงหัวเราะร่าให้พวกเค้าหันมามอง

   "อ้าวๆ ตาแก่เอ็กเตอร์เสียท่าอย่างนั้นเหรอเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงชายหนุ่มรุนราวคร่าวเดียวกับเอโมสแผดหัวเราะบนหลังม้าอย่างสะใจ ส่งผลให้ทั้งสามคนเขม็งมองไปที่ชายหนุ่มไร้มารยาทคนนั้น

   "ให้เกียรติท่านเอ็กเตอร์ด้วยเรแกน" เอโมสจ้องหน้าเรแกนเขม็ง

   "หือ!!! จะเอาตรงนี้เลยไหมล่ะเอโมส!!!  อยากรู้จริงๆว่าจะหนังเหนียวเหมือนที่เค้าร่ำลือกันไหม?" เรแกนยิ้มเหยียดๆ พร้อมกับหยิบหอกลองกินุสในหนึ่งสิบศราตราวุทที่เค้าเป็นผู้ครอบครองออกมา ว่ากันว่าไม่มีสิ่งใดที่หอกนี้จะแทงไม่เข้า คาร์เทไม่รอช้าหยิบธนูขึ้นมาเล็งยิงไปทีเรแกนทันที ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปกว่านี้ก็มีเสียงสตรีที่ฟังดูเคร่งครึ้มออกปากห้ามไว้ก่อน

   "หยุดเดียวนี้นะเรแกน หยุดสิ่งที่ท่านคิดจะทำตอนนี้เลย อย่าหาว่าข้าไม่เตือน" เสียงหญิงสาวนามไอรีนดังขึ้นห้ามปรามการกระทำของเรแกน ราวกับรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

   "ฮ่าฮ่าฮ่า หยุดก็หยุดจ๊ะไอรีนคนสวย ว่าแต่เจ้าเห็นอะไรล่ะไอรีน ศพข้าหรือศพมัน ตอบข้าหน่อยได้ไหม แต่อันที่จริงข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหอกของข้า จะทะลวงอนาคตที่เจ้าเห็นได้ไหมนะ" เรแกนยอมหยุดมือตามเสียงห้ามของหญิงสาวแต่ก็ยังไม่หยุดปากเสีย พูดจายโสท้าทายไปเรื่อย
   "เจ้านี้มันไร้สาระเสียจริงๆ ท่านเอโมส ท่านยอนฮวา ท่านคาร์เท ตามมาทางนี้คะ ท่านโคลด์กำลังสื่อสารกับเหล่าผู้นำโลก และชี้แจงรายละเอียดที่ได้มาจากท่านเอโมสอยู่ คาดว่าน่าจะใกล้เสร็จแล้ว" ไอรีนตัดบทและพูดคุยธุระกับเอโมสทันที

   Tencommander ทั้งหมดเดินเข้ามาในกระโจมที่พักส่วนตัวของเอโมส ซึ่งพอดีกับที่โคลด์สื่อสารผ่านกระแสจิตไปยังสภาผู้นำโลกเสร็จสิ้นพอดี ทั้งหมดนั่งล้อมวงกันบนโต๊ะทรงกลม อันเป็นสิ่งที่แสดงถึงความเท่าเทียมกันไม่มีใครเหนือใครเมื่ออยู่บนโต๊ะตัวนี้ ซึ่งเป็นธรรมเนียมตามปกติ และบัดนี้โต๊ะประชุมแห่ง Tencommander ถูกเติมเต็มที่นั่งด้วยคน 6 คน ขาดไป 4 ที่นั่ง  จากโชตะที่น่าจะกำลังต่อสู้อยู่กับจตุรอาชาที่มุ่งหน้าไปทางกองทัพของเค้า เซเฟียที่เดินทางไปช่วยโชตะ  หลินที่สลบไสลบาดเจ็บจากการต่อสู้กับอิลลูชั่น  และเอ๊กเตอร์ที่ตายไปด้วยฝีมือซาคิวบัสจากการต่อสู้เมื่อคืน

   "สภาผู้นำโลกตัดสินใจจะประกาศชัยชนะสงครามและปิดเรื่องที่ราชินีแม่มดหนีไปได้เป็นความลับ ส่วนที่เล็ดลอดหนีไปได้ จะเป็นหน้าที่ของพวกเราตามจัดการในทางลับ " โคลด์กล่าวสรุปสิ่งที่ได้รับคำสั่งมา ภายในกระโจมบรรยากาศเงียบสงัดดูตึงเครียดขึ้นมาทันที

   "ข้าไม่เห็นด้วย เราไม่ควรปิดบังเรื่องนี้ ทุกๆคนบนโลกมีสิทธิรับรู้ และช่วยกันค้นหาจะทำให้การค้นหาราชินีแม่มดง่ายขึ้น " เอโมสคัดค้าน โคลด์ที่ได้รับคำสั่งมาจากสภาโลก 

   กลุ่ม Tencommander ที่ครอบครองศารตตราวุธทั้งสิบชิ้น มีพลังอำนาจมากพอที่จะต่อกรกับทุกๆขุมกำลังในโลกไม่เว้นแม้แต่สภาเหล่าผู้นำโลก หากแต่อาวุธเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นเพราะการกำจัดแม่มดเป็นสำคัญ  หากมีคนใดคนนึงนำไปใช้ในทางที่ผิดหรือเกิดการขัดแย้งกันภายในกลุ่มจะเกิดผลเสียอย่างมาก 

   เพราะฉะนั้นแล้วจึงมีกฎอย่างง่ายๆ ที่ทุกคนในกลุ่มต่างยึดถือเป็นที่มั่น คือการตัดสินใจร่วมกันโดยนับถือเสียงข้างมากจากคนภายในกลุ่มเป็นหลัก และต้องยึดทำตามมติกลุ่มเป็นที่ตั้ง  ครั้งนี้ก็เช่นกันเมื่อความเห็นแตกเป็นสองฝ่ายก็ต้องอาศัยการโหวตเข้าตัดสินเพื่อให้กลุ่มไม่ขัดแย้งกันเอง

   "ข้านึกอยู่แล้วเอโมสว่าเจ้าต้องคัดค้าน แต่เรื่องแบบนี้ ใช้ความเห็นของเจ้าเพียงคนเดียวไม่ได้ ต้องให้ทุกคนในที่นี่ตัดสินใจร่วมกัน เฉกเช่นที่เคยเป็นมา" โคลด์กล่าวขอโหวตว่าจะทำตามมติของสภาผู้นำโลกหรือเปล่า

   "ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าตามสภาโลกว่ะเอโมส" เรแกนผู้ไม่เคยถูกกับเอโมสมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ยกมือออกเสียงสนับสนุนโคลด์แบบไม่ต้องคิด ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไร หรือบางทีอาจจะไม่ได้คิดขอแค่ให้ได้โหวตสวนเอโมสเป็นใช้ได้

   ไอรีนอัศวินสาวยกมือสนับสนุนโคลด์ "ข้าเห็นด้วยกับสภาผู้นำ พวกเราและทหารตรากตรำสู้รบมานานมากพอแล้ว ควรจะได้กลับไปฉลองกันเสียที ส่วนเรื่องแม่มดตอนนี้เหลือที่เป็นปัญหา ก็คงมีแค่คลีโอที่กำลังสู้อยู่กับโชตะและเวด้าที่ยังไม่พบตัวเช่นเดียวกับราชินี ด้วยพลังของพวกเราน่าจะเพียงพอที่จะสามารถจัดการในทางลับได้" ไอรีนเพิ่มคะแนนโหวตให้กับทางฝั่งโคลด์

   "ก็อย่างที่เห็นนี้แหละเอโมส ข้า เรแกน และไอรีนเห็นด้วยกับคำสั่งของสภาโลก เจ้าสองคนล่ะ คาร์เท ยอนฮวา หากเจ้าคนใดคนนึงสนับสนุน หรือไม่ออกเสียงก็จะถือว่าเป็นมติกลุ่ม" โคลด์เอ่ยถามทั้งสองคน

   "ข้าไม่คิดว่าการปิดบังและเฉลิมฉลองในตอนนี้จะเป็นเรื่องที่ถูกต้องนัก ข้าขอค้าน"คาร์เทสนับสนุนเอโมส

   "เราจะต้องเตือนให้ทุกๆคนช่วยกันสอดส่อง มากกว่าที่จะหลีกหนีความจริงนะคะ" ยอนฮวาก็เห็นด้วยกับเอโมสอีกคน

   สถานการณ์การออกเสียงในตอนนี้ต่างผ่ายต่างมีผู้สนับสนุนอย่างฝ่ายละสามเสียง เหตุผลทั้งสองฝ่ายก็ดูเหมือนจะไม่มีฝ่ายไหนดีกว่าหรือแย่กว่ากันอย่างชัดเจน แต่กลับมีอีกหนึ่งเสียงเล็ดลอดเข้ามาภายในการประชุม

   "เราเห็นด้วยกับท่านโคลด์ค่ะ เราไม่จำเป็นจะต้องให้มีเหตุการณ์ตื่นตระหนก แค่นี้ทุกคนก็เหนื่อยมามากพอแล้ว" เสียงนั้นดังมาจากทางหน้าประตูกระโจม เป็นเสียงของหลินที่เพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ และเดินเข้ามาได้จังหวะพอดีในช่วงการโหวต

   โคลด์พยักหน้าให้หลินแทนคำขอบใจ "ดีใจที่เจ้าฟื้น แล้วก็ขอบใจเจ้ามากหลิน  ก็อย่างที่เห็นนี้แหละเอโมส เสียงในตอนนี้ 4 ต่อ3 สภาผู้นำจะประกาศชัยชนะในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า แล้วแจ้งว่าได้กำจัดราชินีแม่มดไปแล้ว ส่วนสาวกแม่มดหรือสิ่งแปลกปลอมที่เหลืออื่นๆ พวกเราจะจัดการในทางลับโดยไม่ให้ใครได้รู้ ในตอนนี้ผู้ที่รู้เรื่องราชินีแม่มดจะมีแค่สภาชั้นสูงและพวกเรา Tencommander เท่านั้น"

   "ตะ แต่เซเฟีย กับโชตะยังไม่ได้ออกเสียงเลยนะคะ!!! " คาร์เทยังดื้อไม่ยอมแพ้ตามนิสัยส่วนตัวของเธอ
   "เสียใจด้วยคาร์เท นี้เป็นเรื่องด่วนที่ต้องตัดสินใจ ไว้พวกเค้ากลับมาแล้วค่อยว่ากันใหม่"โคลด์ชี้แจง แต่เอาตามความเป็นจริง ถ้าสภาโลกได้ประกาศเรื่องชัยชนะและกำจัดราชินีแม่มดสำเร็จไปแล้ว เสียงของโชตะและเซเฟียก็ไม่มีความหมายอะไรอีก

   แม้จะยังดูคลุมเครือ แต่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา การประกาศชัยชนะของกองทัพมนุษย์ก็เริ่มมีผล ข่าวจากสภาผู้นำโลกได้ส่งผ่านกระแสจิตไปยังนักเวทย์ในแต่ละแห่ง และส่งข่าวต่อๆกันไปยังกองทัพต่อกองทัพ หุบเขาต่อหุบเขา เมืองต่อเมือง เพียงไม่กี่ชั่วเวลา เสียงโห่ร้อง และการเฉลิมฉลองยินดีปรีดาจากเมืองสู่เมือง ก็ดังกระหึ่ม เป็นสัญาณบ่งบอกถึงยุคแห่งความหวาดกลัวต่อความมืดของเหล่ามนุษย์ได้หมดไปแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่สภาโลกต้องการโดยเลือกที่จะปกปิดเรื่องราวของราชินีแม่มดที่หลบหนีไปได้

===================================================

   "ท่านจะไปจริงๆหรือครับ ท่านแม่ทัพ" ซิกค์รองแม่ทัพสูงวัยที่รอดตายจากการสู้กับซาคิวบัส กล่าวกับเอโมสอย่างนอบน้อม

   "สงครามจบแล้วท่านซิกค์ ตำแหน่งบัญชาการกองทัพก็ต้องหมดไปตามพันธะสัญญา ฝากท่านซิกค์ดูแลและขอบใจเหล่าทหารหาญของข้าด้วย ส่วนตัวข้าจะเดินทางไปสมทบกับเซเฟีย ดีร้ายยังไงจะได้ช่วยเหลือกันทันเพราะขาดการติดต่อไปนานพอสมควรแล้ว" เอโมสมอบหมายกองทัพให้ซิกค์รับช่วงต่อเป็นผู้ดูแล และให้นำทหารกลับเมืองไปเฉลิมฉลอง ส่วนตัวเค้าจะเดินทางไปสบทบกับเซเฟีย

    "พวกข้าจะรอเฉลิมฉลองกับท่าน  ขอให้ปลอดภัยนะครับ" ซิกค์ทำความเคารพส่งอดีตแม่ทัพที่เคยรวมรบกันมา

===================================================

   ไม่เพียงแต่กองทัพของเอโมสเท่านั้น ทัพอื่นๆทั้งหลายก็เริ่มทยอยถอนทัพกลับสู่ภูมิลำเนา Tencommander ที่เป็นผู้นำกองทัพต่างก็ต้องส่งคืนมอบหมายกองทัพให้รองแม่ทัพดูแลกันต่อไป ทั้งคาร์เท ทั้งยอนฮวาต่างก็ต้องกลับไปยังกองทัพเพื่อส่งมอบด้วยเช่นกัน  และTencommanderทั้งหมดจะต้องเตรียมตัวเข้าไปรายงานกับสภาผู้นำโลก แต่ทว่ามีหนึ่งคนที่ยังไม่ยอมไปเข้าพบสภาผู้นำโลกในตอนนี้

    "เจ้าจะตามไปช่วยเซเฟียกับโชตะอย่างนั้นหรือ?" โคลด์กล่าวถามเอโมสที่เดินออกมาจากกองทัพเพียงลำพัง

    "ครับท่านโคลด์ ข้าเคยประมือกับ4จตุรอาชามาแล้วถึง 2 คน คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ในการต่อสู้บ้าง และถ้าช่วยกันเยอะๆน่าจะจับเป็น เพื่อมาสอบสวนหาตัวราชินีได้ง่ายกว่า" เอโมสตอบกลับอย่างนอบน้อม ไม่ใช้เพราะว่าโคลด์เปรียบเสหมือนกับเป็นผู้นำกลุ่ม Tencommander แต่เพราะความนับถือในบารมีแห่งคุณวุฒิและวัยวุฒิของโคลด์

   หลินเดินเข้ามาสบทบ "ถ้าเราไปด้วยจะเร็วกว่านะคะ เพราะปราสาทดาร์คโซนพังทลายแล้ว คาถารบกวนต่างๆก็หายไป ตอนนี้คาถาเคลื่อนย้ายของเราก็สามารถกลับมาใช้ได้อีกครั้ง "

    "ถึงข้าห้ามเจ้าก็คงไม่ฟังสินะเอโมส เจ้าก็รู้นะขัดขืนคำสั่งสภาผู้นำอาจจะต้องมีบทลงโทษ"โคลด์ถามย้ำอีกครั้ง

    "ข้าน้อมรับการลงโทษ แต่อยากให้เป็นความผิดของข้าเพียงคนเดียว ส่วนหลินข้าไม่อยากให้มาโดนลงโทษเพราะความเห็นแกตัวของข้า หวังว่าท่านโคลด์คงช่วยได้นะครับ"

   โคลด์พยักหน้ายิ้มส่งเบาๆ "หึหึ ได้สิ  Tencommanderหลินจะได้รับคำไหว้วานจากข้า ให้ตามไปสอดส่องดูพฤติกรรมแปลกประหลาดของเจ้าอย่างนี้ดีไหม"

    "ขอบคุณท่านโคลด์มาก ไปกันเถอะท่านหลิน"เอโมสโค้งคำนับโคลด์ ก่อนจะเตรียมตัวเดินทางไปกับหลิน

===================================================

   ในเวลาเดียวกันอีกฟากของสงคราม เซเฟียได้เดินทางมาถึงกองทัพของโชตะ เสียงกึกก้องกัมปนาทบนท้องฟ้าเหนือกองทหารด้านล่าง เป็นเสียงของมังกรขนาดใหญ่ยักษ์มหึมาที่กำลังสู้กับบางสิ่ง ลักษณะที่พอจะอธิบายได้มันก็คือขวานหิน ที่มีขนาดใหญ่เป็น 1 ใน 3 ส่วนของมังกร ขวานหินด้ามนั้นกำลังเหวี่ยงฟาดฟันมังกรยักษ์

   ฝั่งมังกรยักษ์เป็นสัตว์อสูรของโชตะไม่ผิดแน่ ส่วนที่ปลายด้ามขวานยักษ์มีแม่มดที่เธอรู้จักดีอยู่ นั้นคือคลีโอแห่งสี่จตุรอาชา เธอมองสถานการณ์แล้วดูเหมือนว่าโชตะกำลังเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ถ้าไม่เห็นกับตาเธอจะไม่มีทางเชื่ออย่างเด็ดขาดว่าโชตะจะเพลี่ยงพล้ำ เพราะในบรรดาสิบศราตราวุธ อัญมณีเนตรสีเพลิงได้รับการยอมรับว่าทรงพลังที่สุด หนทางที่จะพ่ายแพ้ใครไม่น่าจะเป็นไปได้ คำเตือนของเอโมสแว่วมาในหัว

   "พวกนางไม่ได้มีแต่ความแข็งแกร่งของพลังเพียงอย่างเดียว แต่มันยังมีพิธีกรรม ความลึกลับบางสิ่งบางอย่าง ที่เหนือกว่าจะคิดออกมากมายเกินไป พวกนางสามารถเป็นฝ่ายชนะได้โดยที่พลังอาจจะด้อยกว่าคู่ต่อสู้ซัก 100 เท่าด้วยซ้ำ"

   "ยังไงก็ต้องช่วยโชตะออกมาก่อน" เซเฟียตัดสินใจจะไม่เข้าปะทะโดยตรงแต่เน้นให้ความช่วยเหลือโชตะก่อนเป็นอันดับแรก คิดได้อย่างนั้นแล้วเธอก็ตะบึงควบม้าเข้าไปหา และสังเกตเห็นว่ากองทหารของโชตะกว่าครึ่งกลายเป็นก้อนหินแข็งสีหน้าดูเปี่ยมสุข ส่วนกองทหารอีกครึ่งที่เหลือจับดาบจับอาวุธพุ่งเข้าใส่เซเฟียด้วยสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

   เซเฟียนั่งบนม้าสีขาวคู่ใจพยายามควบคุมให้มันอยู่นิ่งๆ ไม่ตื่นตระหนก เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดวงตาแดงฉานเหี๊ยมเกรียมของกองทหารของโชตะ คาดคะเนด้วยสายตาแล้วจำนวนน่าจะมากกว่า500คน ตอนนี้ทั้งหมดดูเหมือนว่าจะโดนควบคุมจิตใจโดยแม่มดไปหมดเสียแล้ว ความจริงเท่าที่เซเฟียรู้ กองทัพของโชตะมีจำนวนไพร่พลมากกว่านี้ รวมแล้วราวๆ 5000นายเห็นจะได้ แต่ตอนนี้เซฟียไม่รู้เลยว่าทหารเหล่านั้นหายไปไหน แล้วจะเป็นตายร้ายดีกันอย่างไรก็ไม่อาจทราบได้

   "นี้คงเป็นพลังของ 4 จตุรอาชา พลังการสะกดจิตใจรุนแรงอะไรอย่างนี้นะ ไม่น่าเชื่อว่าแม่มดแค่คนเดียวจะทำทั้งให้ทหารกว่า 500 นายกลายเป็นทาสได้" เซเฟียรำพึงกับตัวเองจับดาบคู่ใจข้างตัวเตรียมเข้าปะทะ

   เซเฟียรู้ดีว่า ถึงแม้ว่าเธอและTencommanderคนอื่นๆ จะเคยปะทะกับแม่มดระดับ 4 จตุรอาชา มาบ้างแล้วในอดีต แต่ถ้าเป็นไปตามคำบอกเล่าของเอโมส  พวกนั้นใช้พลังเพียงแค่ผิวเผิน โดยมีจุดประสงค์เพียงเพื่อปรากฎตัวหลอกล่อเรื่องราชินีตัวปลอมก็เท่านั้น พลังที่แท้จริงของพวกนางเพียงแค่คนเดียวถึงกับทำให้Tencommander หลิน กับสองพี่น้องผู้ติดตามสลบไสลไม่ได้สติ แถมยังบดขยี้กองทหารผู้พิทักษ์อัยนเลื่องชื่อในความแข็งแกร่งของเอโมสทั้ง 20 คน และกองร้อยบุกทะลวงของนางกองเคิกร์จนเละเทะไม่เป็นท่า มันคงไม่ใช่เรื่องดีเลยหากว่าเธอจะประมาทพวกนาง

   "พวกเจ้า!!! ทั้งหลาย!!! คงรู้จักเราดี!!!  เราคือTencommanderนามว่าเซเฟีย เรามาที่นี้เพื่อช่วยแม่ทัพของพวกเจ้า เราไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้น!!! ถ้าพวกเจ้าหันดาบใส่เรา!!! เราจะถือว่าเป็นศัตรูทันที!!! " เซเฟียคำรามประกาศดังสนั่น เป็นคำสั่งกร้าวแกร่งอย่างเด็ดขาด เพื่อให้โอกาศสุดท้ายกับกลุ่มทหารที่หันดาบมาทางเธอ โดยหวังว่าจะยังพอมีคนที่หลงเหลือสติอยู่บ้าง แต่ปล่าวประโยชน์ทหารเหล่านั้นดูคลุ้มคลั่งจ้องหน้าเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ และทั้งหมดนั้นก็เริ่มวิ่งดาหน้าเข้าไปหาเซเฟียอย่างบ้าคลั่ง

    "อาชาน้อยเจ้าหลบไปก่อนเดียวข้าจะส่งสัญญาณเรียกอีกที" เซเฟียก้มตัวลงกระซิบกับม้าคู่ใจให้หนีจากจุดปะทะไปก่อน เซเฟียกระโดดลงจากหลังม้า มายืนบนทุ่งหญ้าเผชิญหน้ากับกองทหารคลุ้มคลั่งกว่า 500คน ที่วิ่งดาหน้าเข้ามาหาซึ่งคงไม่ได้มาดีแน่ๆ เซเฟียใช้สองมือจับดาบเงินเล่มใหญ่มาประทับด้ามดาบไว้บริเวณหน้าอก ปลายดาบแหลมคมชี้ลงพื้นดิน ราวกับว่าเธอกำลังกุมมือไว้ที่กลางหน้าอกเพื่อสวดอ้อนวอนต่อเทพผู้สร้างโลก

    "ด้วยพลังของเอ็กซ์คาลิเบอร์ ราชาแห่งศราตราวุธ สิ่งใดที่เป็นปฏิปักษ์ต่อเรา สิ่งนั้นจงสยบยอมต่อฤทธาแห่งข้า" ฉับพลันที่เซเฟีย กล่าวจบ ก็ปรากฎแสงสีม่วงเปล่งประกายระยิบระยับเป็นรัศมีเรืองรองเป็นวงกลมรอบล้อมตัวเธอ และระเบิดกระจายแผ่ขยายแสงเรืองรองนั้นออกเป็นวงกว้างไปจนสุดสายตา

   เหล่าทหารคลุ้มคลั่งเริ่มวิ่งเข้าหาตัวเธอช้าลง เป็นเพราะอาวุธทั้งหมดของพวกทหารคุ้มคลั่ง ไม่ว่าจะเป็นดาบ ฆ้อน ธนู ลูกตุ้ม หอก ขวานไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ บ้างก็มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ บ้างก็ร้อนจนไม่อาจถือไว้ได้ จนทหารคลุ้มคลั่งต้องทิ้งอาวุธของตัวเองลงกับพื้นเพราะไม่อาจจะถืออาวุธของตัวเองได้อีกต่อไป

    "วัตถุสิ่งใดก็ตามที่เป็นอาวุธ จะต้องสยบต่อเอ็กซ์คาริเบอร์"เซเฟียพูดสายตานิ่งเฉย ไปที่กองกำลัง ตั้งท่าเตรียมเข้าต่อสู้ เพราะดูเหมือนว่าแค่ทำให้อาวุธหลุดจากมือ พวกนั้นก็คงจะไม่จบง่ายๆ

    "แฮ่ แฮ่" "กี๊ซซซซซซซ" "แกว๊วกกกกก"  "ก๊าซซซ" ปลดอาวุธของพวกมันแค่นั้น ไม่อาจจะหยุดความบ้าคลั่งลงได้เลย พวกทหารบ้าเริ่มโถมวิ่งเข้าใส่เซเฟียอีกครั้งแม้ไม่มีอาวุธใดๆ

    "ก็คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้  เข้ามาเลย!!!" สองมือของเซเฟียจับด้ามดาบเล่มใหญ่อย่างมั่นคง แล้วเหวี่ยงตัวหมุนวนสองสามรอบ ก่อนจะเหวี่ยงฟาดดาบไปข้างหน้าของเธอ เกิดเป็นคลื่นดาบ ตัดตัวทหารคลั่งที่วิ่งนำหน้ามาก่อนราว30คน ในสองสามแถวแรก ตัวขาดครึ่งเลือดพุ่งกระฉูดขึ้นฟ้าแดงฉาน

   ทหารคลั่งแถวถัดมาหน่อย ก็ต้องปลิวล้มลงเพราะแรงอัดอากาศที่กระแทกฟาดฟันจากดาบของเธอ สักพักพวกมันก็เริ่มลุกขึ้นมาแล้วยังวิ่งดาหน้าเข้ามาหาอีกครั้ง เซเฟียประสานสองมือตวัดดาบชูขึ้นเหนือหัว ก่อนที่จะฟาดดาบทั้งอันลงพื้นอย่างแรง

    "กระบวนท่าผ่าปฐพี!!!"

   แรงฟาดและพลังของดาบก่อให้เกิดคลื่นพลังวิ่งเป็นเส้นตรงดั่งครีบปลาฉลามขนาดยักษ์ พุ่งตรงไปทางด้านหน้าของเซเฟีย เหล่าทหารคลั่งถูกคลื่นดาบของเซเฟียจนกระเด็นกระดอนแยกเป็นสองฝั่งซ้ายขวา บางคนโชคร้ายที่อยู่ตรงวิถีดาบพอดีก็ถูกฟันแยกเป็นสองส่วนสิ้นชีพอย่างรวดเร็ว

    "ช่วยลดพลัง แล้วเพิ่มความคล่องตัวหน่อยนะคะเอ็กซ์คาริเบอร์" เซเฟียพูดพึมพัมกับอาวุธของตัวเองราวกับว่ากับลังสนทนาอยู่กับใครสักคน แต่ใครสักคนที่ว่าก็คือดาบเอ็กซ์คาริเบอร์ที่เธอถืออยู่นั่นเอง และเมื่อสิ้นเสียงพูดคุย ดาบเอ็กซ์คาริเบอร์ของเธอที่ดูเหมือนจะหนักมากจนเธอต้องถือสองมือในคราวแรก ก็เบาวิวราวกับกิ่งไม้ เซเฟียตะลุยวิ่งแหวกผ่ากลางฝูงทหารคลั่งที่เธอทำทางไว ตรงเข้าไปกลางฝูงและเริ่มตวัดดาบยักษ์ไปมาด้วยมือข้างเดียวอย่างคล่องแคล่ว เลือดสีแดงฉานกระฉูดเป็นน้ำพุ แขนขาปลิดปลิวดั่งใบไม้ร่วงพร้อมกับของเหลวสีแดงกระฉูดละล่อง ราวกับว่าเซเฟียยืนอาบน้ำฝนที่ตกลงมาเป็นโลหิต

   ทหารคลั่งที่ไร้อาวุธมีเพียงสองมือและคมเขี๊ยวมนุษย์เท่านั้นที่จะทำร้ายขุนพลสาวได้ ทำให้การต่อสู้ของเซเฟียง่ายมากขึ้น และเพียงไม่กี่อึดใจจำนวนของทหารคลั่งก็เริ่มลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว จนเหลืออีกไม่กี่สิบนายที่ได้แต่ยึกๆ ยักๆ ด้วยสัญชาติญาณรักตัวกลัวตายของสิ่งมีชีวิต ทำให้ทหารคลั่งไม่กล้าเข้าไปลุยกับเซเฟีย

   "เราก็นึกว่าพวกเจ้าจะลืมความหวาดกลัวไปแล้วซะอีก  ว่ายังไง?  จะเข้ามาหรือเปล่า?"เซเฟียกล่าวกับทหารคลั่งที่ยืนสั่นหงกๆ ในขณะที่ร่างของเธอแดงฉานไปด้วยเลือดสีแดงพร้อมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวราวกับว่าเธอเพลิดเพลินมากกับการได้ฟาดฟันร่างเนื้อของศัตรูตรงหน้า อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าทหารคลั่งจะรู้สึกกลัวเซฟีย มันก็รู้เพียงแต่ว่าต้องกำจัดศัตรูตรงหน้าเท่านั้นราวกับถูกตั้งคำสั่งมาให้รู้จักแต่เพียงการอาละวาด

   "แกว๊กกกก" "กี๊ซซซซ" "โฮกกกก" ทหารคลั่งที่เหลือน้อยนิดกระโจนเข้าหาเซเฟียแม้ว่าท่าทีของพวกมันจะดูหวาดกลัวสักเท่าไหร่ก็ตาม เซเฟียตั้งท่ารับอย่างดีจดจ้องไปที่ศัตรูที่มุ่งร้ายมายังตัวเธอและตวัดดาบยักษ์คู่ใจอีกครั้งอย่างไม่ปราณีผู้ใด

   !!!ฉัวะ!!!  !!!ฉัวะ!!!  !!!ฉัวะ!!!  สิ้นเสียงตวัดดาบก็ไม่มีศัตรูใดหลงเหลืออยู่ต่อหน้าเซเฟียอีกต่อไป

    "ตุ้บ"

    "ใครอยู่ตรงนั้น" เซเฟียหันหน้าไปยังจุดต้นตอที่กำเนิดเสียง ก็เห็นชายหนุ่มคนนึงทำอะไรยึกยักหลบอยู่ตรงสุ่มกองเสบียงอาหาร เซเฟียเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็ต้องประหลาดใจว่าที่เห็นท่าทียึกยักอยู่นั้นชายหนุ่มคนนั้นกำลังกำแก่นกายที่แข็งโด่ของตัวเองสาวขึ้นๆลงๆ หลับตาพริ้มสีหน้ามีความสุข

    "มันใช้เวลาที่เจ้าจะมาทำเรื่องน่าละอายแบบนี้อย่างนั้นหรือเจ้าทหารชั้นเลว " เซเฟียตวาดอย่างเดือดดาล ชี้ปลายดาบไปที่คอหอยของชายหนุ่มผู้ไม่รู้กาลเทศะคนนั้น

    "ข้ารู้ แต่ข้าหยุดมันไม่ได้ อูววว ร่างกายข้าไม่ฟังข้าเลย ซี๊ดด มะ แม่มดคลีโอซี๊ด....นางช่างงดงาม ซี๊ดด" ชายหนุ่มเงยหน้ามาคุยกับเซเฟียแต่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดช่วยเหลือตัวเองแต่อย่างใด ซ้ำยังเพ้อรำพึงรำพันถึงความสวยงามของแม่มดคลีโอด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข

    "ตูมมมมม!!!!!" เสียงปะทะดังสนั่นอยู่บนฟากฟ้าไม่ไกลจากจุดที่เซเฟียยืนอยู่นัก ดึงความสนใจของเซเฟียให้หันกลับมามอง เมื่อมังกรขนาดมหึมาที่กำลังโดนขวานยักษ์ตวัดไล่ฟาดฟัน เซเฟียตระหนักดีว่าไม่มีเวลาแล้ว แต่ถ้าหากเธอเข้าไปประจันหน้าโดยมีข้อมูลของคลีโอเพิ่มขึ้นอีกซักนิดอาจจะทำให้งานของเธอง่ายขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย

   "ทำตัวให้เป็นประโยชน์ซักหน่อยเจ้าทหารเลว บอกเรามาว่ามนต์ตราอันใดที่ทำให้เจ้าและกองทหารที่ข้าเห็นเป็นอย่างนี้ " เซเฟียลดดาบลงและสอบถามถึงข้อมมูลที่พอจะเป็นประโยชน์บ้าง

   แต่ทหารเลวนายนั้นกลับหวาดวิตก เหงื่อแตกซิก สั่นหน้าระริก ไม่อยากตอบคำถาม  "อย่านะท่านอย่าถามอะไรข้าอีกเลย รีบไปเถอะปล่อยข้าไว้ ท่านคลีโอเหลือข้าไว้ อย่าถามอะไรข้าเลย "

   "แสดงว่าเจ้ารู้อะไรบางอย่าง อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลย ตอบมา!!!!!"เซเฟียบีบคั้นหนักขึ้น เจ้าหนุ่มนี้ต้องรู้ข้อมูลและมนต์ตราที่คลีโอใช้บ้างไม่มากก็น้อยเป็นแน่ ถึงจะไม่รู้สาเหตุที่เจ้าหนุ่มนี้ปิดบังแต่ยังไงก้ต้องเค้นข้อมูลออกมาให้ได้

    "ไม่ อย่าถามข้า  ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้ ไม่รู้ ข้าไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น อย่าถามข้า  ซี๊ดดด..."ชายหนุ่มเบื้อนหน้าหนีไม่อยากตอบอะไร แต่มือก็ยังง่วนกับการสาวแก่นกายของตัวเองไม่หยุด คล้ายกับว่าหยุดความอยากของตัวเองไม่ได้
    พลั่ก!!! เซเฟียเหลืออดถีบเข้าไปที่กลางหลังชายหนุ่ม ออกแรงใช้เท้ากดไว้ไม่ให้เจ้าหนุ่มดิ้นไปไหนได้ ค่อยๆย่อตัวลงกางมือตะปบไปที่ส่วนหัวกดหน้าทหารนายนั้นแนบพื้น พร้อมๆกับร่ายเวทตรวจสอบ
   
   "ไม่นะท่านเซเฟียอย่าทำอย่างนั้น ซี๊ดดดด เพื่อตะตัวท่านอะ เองงง ซี๊ดดด อย่าาาา!!!!!!"
   "สัจจะนิรันดร์" สิ้นเสียงร่ายเวทของเซเฟีย เธอก็ดำดิ่งลงไปในห้วงความคิดของทหารหนุ่มที่ยังคงพยายามร้องห้ามปรามไม่ให้เธออ่านความคิดเค้าแต่ก็ไม่ยอมบอกเหตุผลว่าเพราะอะไร

===================================================

   เซเฟียดำดิ่งลงไปในห้วงความจำของชายหนุ่ม ไม่นานภาพจากสายตาของเค้าก็ปรากฎขึ้น ราวกับว่าเป็นตัวของเธอเอง

   "แท็ง ไอ้เด็กส่งน้ำ ไอ้แท็งโว้ยยย!!! เราชนะแล้ว ปราสาท Darkzone พังทลายแล้ว  ระเบิดเป็นดดอกเห็ดเห็นมาแต่ไกลเลย วู้ววว กลุ่มที่ทะลวงปราสาทเข้าไปได้เมื่อวานกำจัดราชินีได้แล้ว เราชนะแล้ว มนุษย์ชนะแล้ว!!!!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ได้กลับบ้านล่ะโว้ยยย วู้ววววววว " ทหารนายนึงวิ่งเข้ามาปลุกเซเฟีย ไม่สิ ตอนนี้เธออยู่ในห้วงความคิด นั้นหมายความว่าทหารคนนี้ชื่อแท็งนั้นเอง

   "เฮ้ย! จริงเหรอว่ะ พาข้าไปดูหน่อยเร็ว" แท็งลนลานดีใจละล่ำละลักให้เพื่อนพาออกไปดู ก็เห็นทิศทางที่เป็นที่ตั้งปราสาทมีกลุ่มควันพวยพุ่งสูงขึ้นเสียดฟ้าเป็นดอกเห็ด แม้จะอยู่ไกลมากก็ยังเห็นได้ชัดเจน อีกใจนึงของแท็งยังไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเค้าจะได้รับชัยชนะแล้ว แต่การที่อสูรกายที่ถูกจับไว้เริ่มกลับมาเป็นปกติและหยุดคลุ้มคลั่งนั้น ตามข้อมูลที่รู้โดยทั่วกันมันตีเป็นความหมายอย่างอื่นไม่ได้เลย

   ม่านเวทที่ Darkzone ร่ายคลอบคลุมไว้ทั่วดินแดนแห่งนี้เริ่มจางหาย การสื่อสารผ่านโทรจิตของผู้ใช้เวทมนต์เริ่มกลับมาใช้การได้อีกครั้ง และได้รับข่าวดีจากกองทัพที่บุกโจมตีด้านต่างๆเกือบครบทุกกองทัพ ยกเว้นกองทัพทิศเหนือ (ในช่วงเวลาตอนนี้เป็นเวลาเดียวกันกับที่ซาคิวบัสกำลังจู่โจมทัพเหนือของเอโมสอยู่)

   "ชนะแล้ว ข้าจะได้กลับไปหาเจ้าแล้วโซฟี"แท็งดีใจอย่างที่สุดที่จะได้กลับไปหาคนรัก
   "แท็งยกเหล้ายกน้ำมาที ต้องฉลองหน่อยแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า เรียกท่านโชตะมากินด้วยกันเร็วเข้า ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงทหารนายนึงร้องเรียกหาแท็งที่มีหน้าที่ส่งน้ำส่งอาหารบำรุงกองกำลัง ให้ยกเหล้าไปให้เหล่าทหารทั้งหลายได้ร่วมเฉลิมฉลองทุกคนปิติมีความสุขโห่ร้อง ไม่ต่างอะไรกันกองทัพอื่นๆ ก่อนที่แสงสีดำทะมึนจะร่วงหล่นจากฟากฟ้ามาถึงพื้นดินหน้ากองทัพ

   "!!!บรึ้ม!!!"

   แสงสีดำทะมึนตัดกับฟากฟ้าที่มีสีทองพ่องอำไพเหลืองอร่ามตาในยามเช้า พวยพุ่งลงมาด้านหน้ากองทัพ เมื่อแสงสีดำนั้นตกกระทบลงพื้น เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วดึงความสนใจของเหล่าทหาร กลุ่มควันฟุ้งกระจายตลบอบอวล เสียงเซ็งแซ่ร้องเรียกให้ไปดูจุดที่แสงสีดำตกกระทบ แท็งเด็กส่งน้ำก็เป็นคนกลุ่มแรกๆ ที่เห็นเหตุการณ์เพราะอยู่ใกล้กับบริเวณนั้น

   เมื่อฝุ่นหินดินทรายเริ่มจางบางเบาลง ก็ปรากฎร่างสตรีงดงามในเครื่องแต่งกายน้อยชิ้นและดูแปลกตาจากคนธรรมดาสามัญทั่วไป ใบหน้าที่เรียวได้รูป ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใส ปากกระจับสีชมพูอ่อนระเรื่อ ทรวดทรงองค์เอวรวมไปถึงสะโพกและต้นขายาวจนถึงเรียวน่อง มันช่างดูอวบอัดหนั่นแน่นไปทุกอนูเรือนร่าง ผิวพรรณขาวนวลชมพูฝาดไปด้วยเลือดกายสาวของวัยเจริญพันธุ์ กระทบแสงอรุณยามเช้าทอประกายระยิบระยับราวกับงานประติมากรรมที่รังสรรค์มาอย่างดี โดยมีทหารหลายพันนายในที่นั้นเป็นประจักษ์พยานความงดงาม

   "น้องสาว เจ้าเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี้จ๊ะ หรือว่าจะมาร่วมดื่มฉลองกับพวกพี่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า" ทหารเมาแอ๊นายนึงเดินเข้าไปสอบบถาม เรียกเสียงเฮฮา สนุกสนาน ให้กับทหารจำนวนนึงที่อยู่ด้านหน้า

    "เฮ้ย!!! พวกเจ้า ระวังตัวกันหน่อย นังนั่นมันดูไม่ธรรมดาเลย" นายกองตะโกนบอกจากด้านหลังห่างออกไปไม่มากนัก หญิงสาวที่ตกมาจากฟากฟ้าถึงแม้ว่าจะงดงามเพียงใด แต่พฤติกรรมและการปรากฎตัวอันแปลกประหลาดของสตรีผู้นี้มันน่าจะทำให้เกิดความหวาดวิตกมากกว่าที่จะเห็นเป็นเรื่องเฮฮามากกว่านี้สิ
   
   แต่ความคิดหวาดระแวงของนายกองคนนั้นก็เริ่มเบาบางเหมือนกับตกอยู่ในภวังค์ เมื่อทหารแนวหลังเริ่มมองเห็นความงดงามของคลีโอชัดขึ้น ประกอบกับกลิ่นอายพิศวงแบบฉบับของแม่มดที่ให้ความรู้สึกทั้งหอมกรุ่น และคาวฝาดจมูกเล็กน้อย ฟุ้งกระจายออกมาจากตัวนาง ยิ่งสูดดมก็ยิ่งหอม ยิ่งหอมก็ยิ่งรัญจวนจิต อยากหยอกเย้าคลอเคลีย สตรีหน้าใสทรวดทรงอวบอัดที่แลดูท่าทางแล้วช่างไร้เดียงสา จนทุกคนหลงลืมไปแล้วว่าสิ่งรอบตัวเหล่านี้มันผิดปกติมาก

   สตรีงดงามเบื้องหน้ากองทัพ ดูท่าทางประหม่าและเขินอายต่อสายตาของทหารชายกลัดมันจำนวนมากที่จดจ้องมายังตัวเธอ เสียงหวานใสแผ่วเบาสั่นๆอย่างไร้ความมั่นใจกล่าวกลับไปยังกองทหารเหล่านั้น

    "ตะ ตัวเรามีนามว่าคลีโอ ปะเป็นจตุรอาชาลำดับที่2 คะ เออ เรามาเอาชีวิตของพวกท่าน" เสียงหวานใสแผ่วเบาที่คลีโอเปล่งออกมา ทุกคนในที่แห่งนั่นกลับได้ยินชัดเจนราวกลับว่าคลีโอมากระซิบข้างๆหูด้วยตัวเอง

   ทันทีคลีโอเอ่ยนามและตำแหน่งของเธอตามธรรมเนียมของแม่มดแล้ว บรรยากาศที่สรวลเสเฮฮากลับเงียบสงัดลงทันใด แม้ว่าจะยังรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับความงามของคลีโออยู่บ้างแต่ชื่อเสียงความน่ากลัวของจตุรอาชาที่ถูกปลูกฝังในเรื่องของการเป็นตัวหายนะที่ปรากฎตัวที่ไหนก็จะลุกเป็นไฟที่นั่น ทุกคนรับรู้ดีในความน่ากลัวแม้จะไม่เคยพบเห็นกับตา และสัมผัสมันด้วยตัวเอง แต่เพราะซากหายนะที่ทิ้งไว้โดยที่ไม่มีใครกลับมาเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นโดยชัดเจน  สิ่งนี้แหละที่ทำให้ชื่องเสียงของจตุรอาชามันน่ากลัวยิ่งขึ้น

   ทหารทุกนายในจุดนั่นราว 500 นาย รวมทั้งแท็งเด็กส่งเสบียงต่างก็เริ่มตั้งสติจากความมึนเมาจับอาวุธ ทิ้งเหล้ายาที่กำลังเฉลิมฉลอง หันหน้ามาเผชิญหน้ากับคลีโอ ที่ยังดูท่าทางเก๋ๆกังๆ กำลังใช้ปลายนิ้ววาดวงแหวนเวทย์ดาวหกแฉกเป็นแสงเรืองรองสีทองด้านหน้าของตัวเธอ พร้อมพึมพัมคาถาเบาๆ

   "ถึงจะเป็นแม่มดระดับแม่ทัพก็เถอะ ยังไงก็เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว อย่าให้ทันได้ตั้งตัว ข้าไม่เขื่อว่าพวกเราทั้งหมดตรงนี้จะแพ้ เปิดฉากลุยกันเลยดีกว่า  โจมตี!!!!!!" ทหารยศสูงนายหนึ่งเริ่มสั่งการและปลุกเร้า พลทหาร ณ ที่แห่งนั้นต่างกรูกันเข้าโอบล้อมคลีโออย่างรวดเร็ว ระดมปลายหอกทิ่มแทงไปที่คลีโออย่างพร้อมเพรียง การต่อสู้ 500 ต่อ 1 จึงเริ่มขึ้น

   คลีโอดึงขวานด้ามใหญ่มหึมาผิดกับรูปร่างของเธอออกมาจากวงแหวนเวทรูปดาวหกแฉก แล้วสะบัดขวานที่มีขนาดมากกว่าตัวเธอประมาณสองเท่าราวกับว่าขวานด้ามนั้นเบาเหมือนปุยนุ่น เสียงปะทะกันของคมหอกคมดาบที่พุ่งมายังตัวเธอจำนวนมากและขวานด้ามยักษ์ที่เธอถืออยู่ดังขึ้นเป็นระลอก คลีโอหลบหลีกและสะบั้นขวานยักษ์รับมือกับหอกดาบของกองทหารอย่างงดงามราวกับร่ายรำ

   คลีโอรับมือกับทหารด้วยท่วงท่าที่แปลกประหลาด ส่ายอกโยกเอว จังหวะลีลาหลบหลีกปัดป้องราวกับว่าเธอกำลังเต้นรำ ท่ามกลางหมู่คมหอกคมดาบนับสิบนับร้อย โดยที่ไม่มีอาวุธชิ้นไหนเล็ดลอดมาสะกิดผิวเนื้อนวลได้เลยแม้แต่น้อย เต้านมขาวอวบกระเพื่อมขึ้นลงภายใต้ชุดรัดรูป สะโพกยักษ์โยกบั้นท้ายเด้ง และเสียงการออกแรงเหวี่ยงขวาน ราวกับว่าเธอกำลังครางกระเส่าเย้ายวนเชิญชวนให้หลงใหล จนเหล่าทหารเริ่มเกิดอาการกำหนัด อวัยวะสืบพันธ์เริ่มที่จะแข็งตัวขึ้นมา เพราะความสวยน่ารักของคลีโอนั่นตรึงตาตรึงใจกว่าอิสตรีทั่วไปไม่น้อย
   
*****เริ่มซ่อนข้อความตรงนี้ครับ*****
    

Dark world
1   :  ตอนที่ 1 แผนการร้ายโต้กลับ    
2   :  ตอนที่ 2 ผีเสื้อติดใย     
3   :  ตอนที่ 3 สิ่งที่หลงเหลือ     
4   :  ตอนที่ 4 ดั่งฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย     
5   :  ตอนที่ 5 วิวัฒนาการของผู้ถูกกลืนกิน     
6   :  ตอนที่ 6 จตุรอาชาคนที่4 VS เวทมนต์สุดท้ายของหลิน
7   :  ตอนที่ 7 นิทรา     
8   :  ตอนที่ 8 ด้วยความเต็มใจ
9   :  ตอนที่ 9 ฝันร้าย     
10  :  ตอนที่ 10 บทเพลงแห่งความทรงจำ
11 :  ตอนที่ 11 หลังฝนซา

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[kaithai]

  "เซเฟีย"  ต้องเหนือ่ยแน่ ที่ต้องจัดการกับ ทหารจำนวนมาก ที่คลุ้มคลั่ง 
แล้วใครอยู่เบื้องหลัง ควบคุมทหารเหล่านั้น 





คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[archese]

นานมากจริงๆครับ ต้องกลับไปอ่านทวนอีกรอบเลย

ลงตอนใหม่เรื่อยๆ ด้วยนะฮะ

[naitoom]

ทั้งเซเฟีย กับ คลีโอ ก็สามารถสู้ได้แบบ 1:500 แต่ท่วงท่าที่คลีโอใช้สู้นี่ซิ ทำเอาเหล่าทหารเกิดกำหนัด อวัยวะสืบพันธ์แข็งตัว ตายแบบมีความสุข...
.............มัจจุราชสีชมภู.............

[rentalman]

กำลังสงสับอยู่เลยว่าตอนที่ 12 หายไปไหนเลย

รอติดตามอยู่เรื่อยๆครับ ขอบคุณมากครับ

[f4d3z]

ขอบคุณครับ ได้สู้กับคลีโอซักครั้งน่าจะดีนะครับ

[siwa119421]

1ค่อ 500เลยเหรอ 1นี่ใครเนี่ย คลีโอเรอะ

[phozis]

ขอบคุณที่กลับมาแต่งต่อนะครับ
แล้วเอโมสจะได้กับคลีโอมั้ยครับเนี่ย

[Enzx]

กลับมาแล้วววว ในที่สุดก็ได้อ่านต่อซะที ขอบคุณที่กลับมาครับ

[thep59]

หายไปนาน ในที่สุดก็กลับมาได้อ่านต่อซะที 1ค่อ 500เลยเหรอ คลีโอคนแรกหรือเปล่าขอบคุณที่กลับมาครับ

[pong244]

ขอบคุณมากครับ หายไปนาน จนผมลืมเนื่อเรื่องไปแล้ว

[cd13579]

นึกว่าล้มโต๊ะจบงานไม่ได้อ่านอีกแล้วนะเนี่ย กบับมารอบนี้อย่าหายไปนานอีกนะ

[biggiggog]

ดีใจและขอบคุณที่ยังกลับมา
เล่นเอาเกือบลืมเลยนะเนี่ย

ขอบคุณมากๆครับ

[jackm]

ต้องกลับไปไล่อ่านตอนเก่าๆใหม่อีกแล้วรอบ สนุกมากครับ 

[plukub]

โอว หายไปนานมากกกก เลยครับนึกว่าจะไม่มีตอนต่อไปซะแล้ว ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับผม