แก้วกานดา ตอนที่ 18 – ศัตรูหัวใจ

[assasin008]

คุยเรื่อยเปื่อย

ขอย้ำอีกครั้งหนึ่งว่าเรื่องแก้วกานดาเป็นนิยายแนวสีเทาอ่อน ๆ
ตัวละครทุกตัวสามารถกระทำเรื่องไม่ดีงามได้ ไม่ว่าจะพระเอกหรือนางเอก ต่างก็ทำไปตามความลุ่มหลง
ตัวละครไม่ได้สุขสมหวังตลอดเวลา แต่ก็จะไม่ถึงขึ้นดำมืดมากมาย
หากใครไม่นิยมแนวนี้ ขอแนะนำให้ข้ามไปนะครับ

ปล เหมือนจะมีคนเข้าใจผิดว่าผมทำอาชีพนักเขียน
ขอบอกให้ชัดเจนว่าการเขียนนิยายของผมถือเป็นงานอดิเรกครับ

แก้วกานดา ตอนที่ 18  – ศัตรูหัวใจ
.....................................



        เบลล์ สาวสวยรูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอมเหมือนลูกคุณหนูก้มหน้ามองดูหน้าจอโทรศัพท์ด้วยสีหน้าหงุดหงิดคับข้อง เธอโทรหาดาริกาเพื่อนสาวที่เธอมองเป็นคู่รักร่วมเพศไปแล้วนับร้อยรอบ หากทว่าดาริกากลับไม่ยอมรับสายคุยกับเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

        แรกทีเดียวเบลล์เป็นฝ่ายรู้สึกผิด วันนั้นเธอชวนดาริกาไปร้านนวดของพี่ชาย และแอบสั่งให้พนักงานวางยาปลุกเซ็กส์เพื่อที่จะได้เป็นคู่รักกับดาริกาจริง ๆ แต่ว่าเหตุการณ์กลับพลิกเปลี่ยนจนมึนงงสับสน เบลล์ตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่บ้านตัวเอง เธอโดนแม่ดุด่าอย่างหนักและโดนกักบริเวณไม่ให้ออกไปไหนและไม่ให้ติดต่อกับใคร ตอนนั้นเธอค่อยได้ข่าวจากพี่สิงห์ว่าดาริกาได้รับยากระตุ้นมากเกินไปจนแทบแย่

        เบลล์รู้สึกผิดจนแทบบ้าเพราะคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองทั้งหมด เธอไม่ทันสงสัยด้วยซ้ำว่าทำไมตัวเองถึงสลบและเพิ่งมาตื่นที่บ้า เธอไม่คิดสงสัยด้วยซ้ำว่าที่แท้แล้วพี่สิงห์ต่างหากที่วางยาสลบและข่มขืนดาริกาจนเสร็จสมไปหลายต่อหลายครั้ง ทั้งยังโยนความผิดมาที่ตัวเธอทั้งหมด

        เมื่อแม่ยอมปล่อยเบลล์จากการกักบริเวณ สิ่งแรกที่เธอทำคือรีบติดต่อหาดาริกา แต่สิ่งที่ได้รับคือดาริกาไม่รับสายและไม่คิดติดต่อกลับ แรกสุดนั้นเบลล์ไม่ว่าอะไรเพราะคิดว่าตัวเองผิดจริง ๆ แต่เมื่อเธอมาดักรอพบดาริกา เธอก็ได้เห็นความจริงที่เสียดแทงหัวใจ ดาริกาไม่ได้แค่เพิกเฉยใส่ หากแต่ดาริกายังสนิทสนมกับผู้ชายด้วย

        เบลล์แอบมองดาริกาเดินจูงมือกับผู้ชายออกมาจากห้องพัก เธอแอบมองดูดาริกานั่งคุยกระหนุงกระหนิงกับชายคนนั้นด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะแทบทนไม่ไหวเมื่อได้เห็นดาริกาขึ้นขี่หลังผู้ชายคนนั้นราวกับเป็นคู่รักที่คบหากันมาอย่างลึกซึ้ง ตอนนี้เบลล์ทราบแล้วว่าท่าทีเฉยเมยไม่สนใจของดาริกาไม่ได้เป็นความผิดของตัวเธอ หากแต่เป็นเพราะผู้ชายคนนั้น

        ดวงคู่สวยที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองนั้นจับจ้องมองดูชายหนุ่มศัตรูหัวใจแทบไม่กระพริบ หลังจากที่ดาริกาแยกกับชายหนุ่ม เบลล์ไม่ได้ตามดาริกาไป เพราะทราบว่าไม่มีประโยชน์ เธอแอบเดินตามชายหนุ่มคนนี้มาจนถึงบริเวณอาคารหอพักใกล้มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง และตอนนี้ชายคนนั้นกำลังนั่งบนม้านั่งหินอ่อน

        สิ่งเดียวที่เบลล์อยากทำในเวลานี้คือการกระชากหน้ากากหาหลักฐานที่แสดงความเลวร้ายของผู้ชายให้ได้ หากเธอสามารถหาหลักฐานนั้นได้ ดาริกาก็อาจจะเปลี่ยนใจเกลียดผู้ชายและหันมาคบกับเบลล์อีกครั้ง นั่นคือความคิดของสาวน้อยที่ชื่อเบลล์คนนี้

        "ต้องหาหลักฐานอะไรสักอย่าง ... แต่ต้องทำยังไงล่ะ"

        เบลล์ส่งเสียงพึมพำขณะมองดูชายหนุ่มด้วยท่าทีพิจารณา ชายวัยทำงานคนนั้นหล่อมากและมีเสน่ห์มากนั่นคือความจริงที่เบลล์ไม่คิดหลอกตัวเอง แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจึงมีรสนิยมแปลก ๆ สวมใส่ชุดเครื่องแบบยามรักษาความปลอดภัย และทำไมดาริกาจึงยอมคบหากับผู้ที่ทำตัวเป็นชนชั้นต่ำแบบนี้

        ระหว่างที่ครุ่นคิดนั้นชายวัยรุ่นรูปร่างสูงใหญ่อีกคนที่นั่งกับศัตรูหัวใจก็มองมาแล้วส่งยิ้มให้ด้วยท่าทีทอดไมตรี เบลล์ทราบทันทีว่าชายวัยรุ่นคนนั้นกำลังคิดจะจีบเธอเหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ เธอจึงมองกลับด้วยท่าทีรังเกียจและพ่นลมออกทางจมูกด้วยความหงุดหงิด กระนั้นเมื่อขบคิดให้ดีแล้วเธอก็หยุดชะงักไปวูบหนึ่ง

        "... ถ้าทำให้ผู้ชายคนนั้นจีบเรา ... ไม่ซิ ... ไม่พอ ต้องหาหลักฐานว่าเขาทำเรื่องไม่ดีกับเรา ... ดาริกาอาจจะได้รู้สันดานผู้ชายก็ได้ ... ใช่แล้ว เราก็แค่ไปยั่วให้เขาทำเรื่องเลวร้ายกับเราแล้วเก็บหลักฐานไว้ก็พอ"

        หลังจากมีความคิดนี้ขึ้นมาเบลล์ก็หันหน้าชำเลืองมองไปทางศัตรูหัวใจอีกครั้งโดยเมินเฉยไม่สนใจสายตาของชายวัยรุ่นที่มองมา เธอทราบว่าเธอสวยน่ารักและมีเสน่ห์มากพอสมควร และเธอแน่ใจหากเธอคิดยั่วผู้ชายสักคน จะต้องไม่มีผู้ชายคนไหนที่เมินเฉยกับเธอได้อย่างแน่นอน ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องทำก็คือกลั้นใจยั่วผู้ชายคนนั้น แล้วหาหลักฐานอะไรก็ตามไปนำเสนอกับดาริกา

        เบลล์ทบทวนความคิดอีกครั้ง เธอย่อมไม่ได้อยากทำเรื่องแบบนี้ เพราะเธอเกลียดผู้ชายเข้าไส้ แต่เธอนึกไม่ออกว่าจะทำยังไงให้ดาริกากลับมาคืนดีอีกครั้ง และแผนการนี้ยังเป็นเพียงวิธีเดียวที่เธอคิดออกในเวลานี้ เธอจึงตัดสินใจใช้มือจัดแต่งทรงผมและเครื่องแบบนักเรียน แล้วกดเปิดโปรแกรมบันทึกเสียงบนโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาชายคนนั้น

        "ขอโทษนะคะ ที่นั่งตรงนี้ว่างหรือเปล่า"

        คุณหนูท่าทางบอบบางมองดูหนุ่มหล่อศัตรูหัวใจพลางพยายามบังคับสายตาไม่ให้แสดงท่าทีขุ่นเคืองออกไป ส่วนน้ำเสียงนั้นก็พยายามทำให้หวานเข้าไว้ เธอเชื่อว่าแค่นี้ก็น่าจะทำให้เขาแสดงความสนใจเธอได้แล้ว

        น่าเสียดายที่ดูเหมือนเบลล์จะคิดผิด ชายแต่งตัวเหมือนยามคนนี้ละสายตาจากโทรศัพท์มือถือมามองเธอแวบหนึ่ง จากนั้นก็แสดงสีหน้าเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์ที่โดนขัดจังหวะ เบลล์แน่ใจว่าเขากำลังจะเอ่ยปากไล่เธอด้วยซ้ำ แต่เหมือนว่าชายวัยรุ่นร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ด้วยกันจะโพล่งส่งเสียงขัดขึ้นมาก่อน

        "นั่ง นั่งเลยครับคนสวย ตรงนี้นั่งได้เลยว่างแน่นอน เอ่อ ผมชื่อบอล พี่คนนี้ชื่ออาร์ต คนสวยชื่ออะไรเอ่ย"

        บอลหนุ่มนักศึกษาร่างสูงใหญ่นั้นแอบเล็งเบลล์มาสักระยะแล้ว เพียงแต่ไม่สะดวกที่จะไปทักทายเพราะกำลังขอความช่วยเหลือจากอาร์ต เมื่อเบลล์เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเองบอลจึงรีบแสดงท่าทีต้อนรับทันที แน่นอนว่าบอลไม่ใช่คนโง่จนไม่รู้ว่าเบลล์แสดงท่าทีกับอาร์ตไม่ใช่ตัวเขา ตอนนี้บอลจึงแอบเคารพนับถืออาร์ตจนหมดใจ

        ไม่ว่าจะสาวสวยวัยทำงานที่ขี่หลังบนสะพาน และสาวสวยวัยรุ่นที่เพิ่งแยกทางกันเมื่อครู่นี้ ทั้งสองนั้นนับว่าสวยเยี่ยมราวกับนางฟ้า แล้วตอนนี้ยังมีสาวน้อยหน้าตาเหมือนคุณหนูมาทอดสะพานให้กับอาร์ตอีก แบบนี้จะไม่ให้บอลรู้สึกอิจฉาเลื่อมใสได้อย่างไร

        "ขอบคุณค่ะ"

        เบลล์ชะงักไปวูบหนึ่งกับท่าทีเย็นชาไม่ใส่ใจของอาร์ต เธอปรายตามองไปทางบอลที่พยายามยื่นไมตรีด้วยท่าทีเฉยชา แรกสุดนั้นเธอโกรธจนอยากจะเดินหนี แต่เมื่อนึกถึงเป้าหมายเพื่อคืนดีกับดาริกาแล้ว เบลล์ก็พยายามระงับความโกรธและนั่งลงไปบนเก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่ จากนั้นบอลซึ่งแอบเล็งเบลล์อยู่แล้วก็รีบหาหัวข้อสนทนาทันที

        "น้องชื่ออะไรครับ เรียนที่ไหน"

        "เบลล์ค่ะ"

        เบลล์บอกชื่อตัวเองแต่ไม่ได้มองไปทางบอลเลยสักแวบเดียว เธอมองอาร์ตที่มัวแต่ก้มหน้ากดโทรศัพท์มือถือ ท่าทางของเขาเหมือนกำลังคุยเรื่องเคร่งเครียดจริงจังอะไรสักอย่าง เห็นแบบนี้เบลล์จึงไม่สะดวกใจที่จะเอ่ยทักทาย เธอคิดจะรอให้เขาคุยเสร็จก่อน

        เมื่อเห็นเบลล์มองอาร์ตตาแป๋วเหมือนไม่สนใจอะไรอีก บอลก็เงียบพูดอะไรไม่ออก เขาได้แต่แอบมองสำรวจความสวยน่ารักของเบลล์ รวมไปถึงเรือนร่างที่บอบบางกะทัดรัดในชุดเครื่องแบบนักเรียน สำหรับบอลแล้วเขาเคยเห็นผู้หญิงมาไม่น้อย แต่ผู้หญิงที่จัดว่าสวยสุดยอดจริง ๆ นั้นมีด้วยกันสามคน

        คนแรกคือกานต์นักศึกษาสาวที่เขาได้เปิดซิงแบบโชคดีสุด ๆ คนที่สองคือสาววัยทำงานที่ขี่หลังอาร์ตบนสะพาน และคนที่สามก็คือสาวน้อยวัยเรียนที่เพิ่งแยกกับอาร์ต ทั้งสามสาวนี้เรียกได้ว่าเป็นนางฟ้าเดินดินที่บอลเห็นว่าสวยสุดยอดยากหาคนเทียบ เบลล์สาวน้อยท่าทางบอบบางคนนี้ก็ยังเทียบสามนางฟ้าไม่ได้ แต่ก็ถือว่าห่างชั้นไม่มาก บอลคิดว่าเบลล์นั้นน่าจะสวยมีเสน่ห์ใกล้เคียงกับอรอนงค์ญาติของเขา เพียงแต่อ่อนวัยกว่า

        "น่าจะเรียบร้อยแล้วนะ รับรองไม่มีปัญหา คุยกับคนรู้จักให้แล้ว"

        อาร์ตนั่งกดพิมพ์ข้อความอยู่อีกครู่ใหญ่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้บอล เขาพูดสั้น ๆ เพราะมีเบลล์นั่งฟังอยู่ด้วย แต่บอลย่อมเข้าใจว่าหมายถึงเรื่องที่บอลไปปล้ำกานต์และมีภาพบันทึกจากกล้องวงจรปิด เรื่องนี้ทำให้บอลต้องพยายามหาตัวช่วย และบังเอิญเหลือเกินที่ดูเหมือนว่าอาร์ตจะช่วยเหลือได้

        "โอ้ ขอบคุณครับพี่อาร์ต แบบนี้ผมค่อยโล่งใจหน่อย"

        บอลไม่แน่ใจว่าอาร์ตที่เป็นแค่ยามทำได้อย่างไร แต่เขาเชื่อถืออาร์ตเหมือนลูกพี่ เมื่ออาร์ตบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว บอลก็โล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก และเมื่อโล่งใจแล้ว เขาก็รีบหันไปส่งสายตาเป็นประกายให้กับเบลล์สาวน้อยหน้าใสบอบบางน่ารักทันที

        "น้องเบลล์ทานข้าวยังครับ เดี๋ยวพี่บอลพาไปเลี้ยงเอง"

        เบลล์ชำเลืองสายตามองบอลเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิดรำคาญ เธอเลือกที่เมินเฉยไม่สนใจ และหันมามองอาร์ต ก่อนจะเอ่ยปากรุกแบบตรงไปตรงมาจนสองหนุ่มต้องหันมองเธอด้วยความแปลกประหลาดใจ

        "พี่อาร์ตมีแฟนหรือยัง คบหนูเป็นแฟนได้หรือเปล่า"

        สองหนุ่มย่อมต้องแปลกใจเพราะไม่ทราบความนัย พวกเขาไม่ทราบว่าเบลล์มีเจตนาต้องการอัดเสียงของอาร์ต หากอาร์ตตอบตกลงเป็นแฟนก็จะถือว่าอาร์ตนอกใจ และเบลล์จะสามารถไปใส่ไฟกับดาริกาได้ จากนั้นเบลล์ก็จะจัดการหาหลักฐานอื่น ๆ เพิ่มเติมได้อีกมากมาย

        "ฮะ ฮะ น้องเบลล์เป็นคนมีอารมณ์ขำนะ งั้นพี่ถามหน่อยทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมาขอคบกันเป็นแฟน เพราะเราไม่เคยรู้จักกันเลย นี่ก็เพิ่งคุยกันครั้งแรกด้วยซ้ำ"

        "... เอ่อ ... ก็พี่หล่อดี หนูชอบแค่นั้นแหละ"

        เบลล์ตอบคำถามของอาร์ตแบบขอไปที เธอย่อมไม่ยอมบอกความจริง แต่หากจะไม่พูดอะไรเลยก็คงไม่ดี เบลล์จึงเลือกเหตุผลแบบขวานผ่าซากขึ้นมาอ้าง

        "แล้วเบลล์ยังไม่มีแฟนเหรอ น่ารักแบบนี้น่าจะมีคนจีบเยอะนะ"

        "ไม่มีหรอก ผู้ชายที่มาจีบมีแต่พวกไม่ได้เรื่อง"

        "แล้วทำไมคิดว่าพี่ได้เรื่องล่ะ?"

        "ไม่รู้ซิ เรียกว่าถูกชะตามากกว่า เหมือนรักแรกพบอะไรพวกนั้น ... เอาเป็นว่าพี่จะยอมเป็นแฟนกับหนูหรือเปล่า"

        สาวน้อยยิ่งตอบก็ยิ่งตอบมั่วจนตัวเองรู้สึกกระดากปาก ยิ่งเห็นอีกฝ่ายถามยอกย้อนเหมือนไม่อยากเชื่อเบลล์ก็ยิ่งกระอักกระอ่วนจนหลุดพูดตัดบทด้วยน้ำเสียงท่าทางเย่อหยิ่ง

        "... เหรอ แต่พี่ไม่ถูกชะตากับเบลล์ งั้นไม่ตกลงก็แล้วกัน ถ้าเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่แฟนอาจจะพอคุยกันได้"

        คำตอบของชายหนุ่มทำให้เบลล์หันขวับไปมองด้วยความสีหน้าขุ่นข้องหงุดหงิด ก่อนนี้เธอต้องแกล้งยั่วเขาก็นับว่ารำคาญพออยู่แล้ว แต่มาเจอเขาแสดงท่าทีเล่นตัวไม่สนใจเธอเข้าไปอีก ความรำคาญเหล่านี้จึงยิ่งทบทวีเข้าไปเป็นสองเท่า

        "พี่แน่ใจนะ เพราะว่ามีหนุ่ม ๆ มารอจีบหนูเพียบ ถ้าพลาดโอกาสนี้ก็ถือว่าหมดแล้ว ไม่มีครั้งที่สองอีก"

        "ไม่เป็นอะไรหรอก เบลล์ไปหาคนอื่นเลยตามสบาย จีบเจ้าบอลนี่ก็ได้รับรองมันยอมรับเป็นแฟนแน่"

        เบลล์ยิ่งมาก็ยิ่งแสดงท่าทีหงุดหงิด แต่อาร์ตกลับยิ้มและหัวเราะแถมยังโยนไปให้บอลที่นั่งตาเป็นประกายอยู่ด้านข้าง เมื่อโดนพูดถึง บอลก็รีบยกมือยกไม้เตรียมนำเสนอตัวเอง แต่เบลล์ดูจะไม่สนใจมองบอลเลยสักนิด เธอลุกพรวดขึ้นยืนแล้วถลึงตามองอาร์ตด้วยความขุ่นเคืองโกรธเกลียดผู้ชายคนนี้จนจับใจ

        "พี่บอกว่าถ้าเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่แฟนน่ะคืออะไร"

        "อย่างอื่นที่ไม่ใช่แฟน ก็เป็นกิ๊กกันเฉย ๆ คบกันไปแบบไม่มีพันธะ ถ้าเหงาก็นัดเจอกันให้หายเหงา"

        "หยาบคายที่สุด"

        เบลล์ส่งเสียงด่าทอด้วยความโกรธจนตัวสั่น จากนั้นก็หมุนตัวคิดจะล้มเลิกแผนการและเดินหนีออกไปจากที่นี่ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมดาริกาจึงได้คบหากับผู้ชายนิสัยเสียแบบนี้ แต่เมื่อหมุนตัวกลับไปเบลล์ก็ต้องหยุดชะงัก

        ด้านหน้าของเธอตอนนี้มีชายวัยรุ่นยืนทำท่านักเลงหาเรื่องอยู่ด้วยกันห้าคน และครึ่งหนึ่งนั้นเธอรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี นอกจากนี้ชายร่างผอมสูงที่ยืนหน้าสุดยังฉวยโอกาสคว้าจับข้อมือเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาอีกต่างหาก

        "พวกแก คิดจะทำอะไร"

        สาวน้อยพยายามสะบัดมือ เธอส่งเสียงตวาดใส่แต่ภายในใจนั้นกำลังตื่นกลัว คนพวกนี้คือคนที่พยายามจีบเธอ เธอไม่เล่นด้วยแต่คนพวกนี้ก็ยังตามตื้อไม่เลิก จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อนโดนดาริกาต่อยตีจนกระเจิดกระเจิงจึงค่อยหายหน้าไปพักหนึ่ง

        "น้องเบลล์คนสวย ไปขึ้นรถตู้กับพวกพี่ดีกว่านะอย่าให้ต้องใช้กำลังกัน ว่าแต่วันนี้อีนังทอมดาริกาคนนั้นไม่อยู่หรือไง จะได้สะสางหนี้แค้นกันทีเดียวเลย"

        วัยรุ่นผอมแห้งท่าทางเป็นหัวโจกคนหนึ่งพูดด้วยท่าทางอวดเบ่งเขื่องโข ตอนนี้เบลล์จึงค่อยสังเกตเห็นว่าด้านหลังของกลุ่มวัยรุ่นทั้งห้านั้นมีรถตู้ติดฟิล์มสีดำมืดอยู่หนึ่งคัน ดูเหมือนคนพวกนี้คิดจะฉุดลากเธอขึ้นไปบนรถตู้ และไม่ต้องให้คนพวกนี้บอกกล่าวก็ทราบได้ว่าพวกมันคิดจะรุมโทรมกระทำชำเราเธออย่างแน่นอน

        "เฮ้ย ๆ พวกมึงซ่ามาจากไหนวะ อยู่ดี ๆ ก็มาฉุดเด็กคนอื่น"

        บอลเจ้าของร่างสูงใหญ่หุ่นนักกีฬาลุกพรวดขึ้นมาส่งเสียงขู่คำรามทันที เขาขยับตัวเข้าไปยืนขวางไม่ให้ยุ่งกับเบลล์ นั่นเพราะบอลเองก็เล็งเบลล์เอาไว้อยู่ เขาจึงไม่อยากปล่อยให้เบลล์โดนใครฉุดไป และเมื่อลองเทียบสถานการณ์แล้วถึงอีกฝ่ายจะมีด้วยกันหกคนรวมคนขับ แต่ถ้าต่อยตีกันใต้หอพักแบบนี้ไม่นานก็ต้องมีคนมาแยกวง หรือถ้าสถานการณ์ไม่ดีจริง ๆ ก็ค่อยวิ่งหนีก็ยังได้

        "ซ่าไม่ซ่ามึงจะคุยกับลูกปืนดูหรือเปล่าล่ะวะ กูลูกคนมีสีนะโว้ย ยิงมึงให้ตายเหมือนหมาอย่างดีก็ติดสถานเยาวชนแค่ปีสองปี มึงอยากเสี่ยงกับกูหรือเปล่า"

        นักเลงร่างผอมสูงคนนั้นเงยหน้ามองดูบอลที่ร่างสูงใหญ่กว่าอย่างไม่สะทกสะท้าน เขาดึงชายเสื้อออกจนเห็นกระบอกปืนสีดำที่คาดอยู่ตรงบั้นเอว บอลเห็นเช่นนั้นก็สะดุ้งโหยงถอยหลบกรูดไปด้านหลังทันที เรื่องต่อยตีกันยังพอไหว แต่ถ้าต้องสู้กับลูกปืนบอลคงไม่ยอมเสี่ยงเพื่อผู้หญิงคนเดียว

        เบลล์ตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวกว่าเดิมเมื่อเห็นปืนกระบอกนั้น เธออยากวิ่งหนีแต่สองขากำลังสั่นกลัว เธอจึงได้แต่ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก ในใจได้แต่นึกเหยียดหยามการกระทำของนักเลงเพศผู้พวกนี้ รวมไปถึงท่าทีพระเอกจอมปลอมของบอล

        เธอได้แต่นึกเวทนาตัวเองที่เผลอคิดไปว่าจะมีผู้ชายสักคนเสี่ยงมาช่วยเธอเหมือนดาริกา แต่หากอีกฝ่ายมีปืนดาริกาจะกล้าช่วยเธอหรือไม่นั้นก็ยังเป็นคำถาม ตอนนี้เบลล์มีแต่ต้องหาทางรอดด้วยตัวเอง และเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

        "เดี๋ยว ... เดี๋ยว ... พี่อาร์ตช่วยด้วย ... พวกแกชั้นขอเตือนก่อนนะ ชั้นเป็นแฟนพี่อาร์ต พี่อาร์ตเขาเป็นลูกชายนายทหารใหญ่ พวกแกระวังจะโดนพี่อาร์ตจัดการ"

        สาวน้อยดิ้นสะบัดแขนสุดแรงจนหลุดจากการจับกุมมือของนักเลงหัวโจกได้สำเร็จ เธอรีบวิ่งถลาไปกอดอาร์ตแล้วส่งเสียงร่ำร้องเหมือนแฟนสาวขอร้องแฟนหนุ่ม และแน่นอนว่าสิ่งที่เธอพูดออกมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องแต่งขึ้น

        เธอไม่ทราบด้วยซ้ำว่าอาร์ตเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เธอก็แค่สร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อกระตุ้นไอ้พวกนักเลงหันไปสนใจเล่นงานอาร์ต เพราะเธอเชื่อว่านักเลงพวกนี้หยิ่งเรื่องศักดิ์ศรีจอมปลอมโง่ ๆ ถ้าหากพูดกระตุ้นให้ดี ๆ แล้วเธอก็อาจจะมีทางรอดตอนที่พวกมันเล่นงานอาร์ต และนั่นก็เท่ากับการกำจัดทำร้ายศัตรูหัวใจไปด้วยอีกทางหนึ่ง แผนนี้หากสำเร็จก็เท่ากับยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

        "หา ไอ้ยามกระจอกนี่เหรอวะผัวอีเบลล์ ลูกนายทหารแน่เหรอวะ กูดูยังไงก็เป็นแค่ยาม ฮ่า ฮ่า แล้วมึงสนใจผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่หาอีเบลล์ อย่ามาโกหกสร้างเรื่องดีกว่า"

        "ไม่เชื่อก็ตามใจ แต่ว่าตอนนี้ในท้องของชั้นมีลูกของพี่อาร์ตแล้ว"

        ขณะที่พวกหัวโจกนักเลงกำลังหัวเราะร่วนทำท่าทีเหมือนไม่เชื่อ เบลล์ก็พยายามพูดใส่ไฟและกอดแนบกระแซะเข้าหาอาร์ต ท่าทางของเธอตอนนี้มองยังไงก็เหมือนสาวน้อยที่กำลังอ้อนคนรัก

        "ท้องแล้ว? กับไอ้ยามนี่น่ะเหรอ"

        ไอ้หัวโจกมองเบลล์สลับกับอาร์ตด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ มันตามจีบเบลล์มานานนับเดือน มันหวังจะได้เคลมสวาทสาวน้อยร่างบางคนนี้ และมันแน่ใจว่าเบลล์จะต้องยังใหม่สดซิง ตอนนี้มันจึงรู้สึกโกรธจัดจนเส้นเลือดผุดขึ้นมาบริเวณหน้าผาก เช่นนี้ถือว่าเข้าแผนของเบลล์ ตอนนี้เบลล์แน่ใจแล้วว่าไอ้หัวโจกคนนี้ต้องหันไปสนใจกระทืบอาร์ตแทน และนั่นคือโอกาสหนีของเธอ

        "มึงกล้ามากนะไอ้ยามที่มาเจาะไข่แดงสาวที่กูชอบ มึงอยากตายแบบไหนบอกมาเลย"

        "กระทืบมันเลยลูกพี่ เสร็จแล้วค่อยพาอีเบลล์ไปรุมโทรม ไหน ๆ มันก็โดนเปิดซิงไปแล้ว แบ่งให้พวกผมบ้างก็ได้"

        "ใช่ ๆ ลูกพี่ ท้องแล้วจะเป็นยังไง ยังเอาได้เหมือนเดิม"

        พวกนักเลงพากันส่งเสียงโห่ฮาและกระชับวงล้อมเข้ามาหา พวกมันต่างจับจ้องมองรูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นของเบลล์แล้วแลบลิ้นเลียรอบปากด้วยความหื่นกระหาย จากนั้นก็ถลึงตามองอาร์ตด้วยสายตาอาฆาตมาดร้ายราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ในขณะที่เบลล์นั้นกำลังเตรียมตัววิ่งหนีเอาตัวรอด

        "ใจเย็น ๆ กันก่อนน่า ก็แค่ผู้หญิงคนเดียวเอง จะทะเลาะแย่งกันทำไม ถ้าเชื่อผู้หญิงขี้โกหกแล้วมัวแต่ตีกัน เดี๋ยวเบลล์ก็ได้โอกาสวิ่งหนีหายไปหรอก"

        อาร์ตที่นิ่งเงียบอยู่นานยิ้มด้วยสายตาเย็นชา ท่าทางของเขาคล้ายไม่ทุกข์ร้อนจนเบลล์แปลกใจ แต่เรื่องที่ทำให้เบลล์ตกใจจนสะดุ้งโหยงก็คือคำพูดของเขาที่พูดเหมือนรู้ทัน อีกทั้งเขายังหันมาคว้าจับแขนเธอไว้อย่างแน่นหนาเหมือนรู้ว่าเธอจะฉวยโอกาสวิ่งหนีอีกต่างหาก

        พวกนักเลงที่กระเหี้ยนกระหือรืออยากเห็นเลือดพากันชะงักไปวูบหนึ่ง นั่นเพราะอีกฝ่ายดูใจเย็นสงบนิ่งไม่แสดงท่าทีตื่นกลัวเลยสักนิด และนั่นแสดงว่าอีกฝ่ายไม่ใช่พวกไก่อ่อนแต่ต้องมีดีอะไรสักอย่าง อีกทั้งพวกมันก็เพิ่งนึกได้ว่าเบลล์อาจจะหนีไปในช่วงชุลมุนได้เหมือนกัน

        "แล้วมึงจะเอายังไง"

        "ก็ไม่เอายังไง อยากได้ก็เอาไป แค่นั้น ไม่ต้องมีเรื่องมีราว ถ้าแค่อยากหาทางเอาตัวรอดก็เรื่องหนึ่ง แต่ผู้หญิงโกหกคิดทำร้ายคนอื่นใครอยากได้ก็เอาไป"

        อาร์ตยักไหล่ให้หัวโจกแล้วผลักไสร่างบางของเบลล์ส่งไปให้มัน ไอ้นักเลงหัวโจกแสดงท่าทีงุนงงไม่เข้าใจแต่ก็รีบรวบร่างบางเข้าไปสวมกอด คนอื่นในสถานที่นี้ก็ไม่เข้าใจว่าอาร์ตกำลังพูดเรื่องอะไร จะมีก็แต่เบลล์ที่หน้าแดงวูบเพราะโดนเขาเปิดโปงจนหมดสิ้น เขาพูดถูกต้องทุกประการ หากเธอคิดแค่อยากเอาตัวรอดก็เรื่องหนึ่ง แต่สิ่งที่เธอทำนั้นคือการคิดทำร้ายคนอื่น ดังนั้นเธอจึงรู้สึกผิดจนเถียงไม่ออก เธอได้แต่มองไปทางชายหนุ่มแล้วรีบเบือนหน้าหลบเพราะไม่กล้าสู้สายตา

        "แบบนี้ก็ดี งั้นพวกเราไปโว้ย"

        นักเลงหัวโจกคนนั้นยิ้มกริ่มและส่งเสียงหัวเราะร่วน มันได้สิ่งที่มันต้องการแล้ว ถึงแม้จะรู้สึกหงุดหงิดกับอาร์ต แต่ท่าทีสงบนิ่งของอาร์ตทำให้มันรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ธรรมดา มันจึงไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวโดยไม่จำเป็น อย่างน้อยมันก็เป็นนักเลงที่พอมีหัวคิดอยู่บ้าง ไม่งั้นมันคงจะตายแล้วนับร้อยครั้ง

        พวกนักเลงช่วยกันออกแรงฉุดกระชากมือของเบลล์ให้เดินตามไปขึ้นรถตู้ สาวน้อยย่อมพยายามฝืนตัวไม่ตามเข้าไปในขุมนรกโดยง่าย แต่อีกฝ่ายนั้นมีเรี่ยวแรงเยอะกว่าแค่กระชากทีเดียวร่างบางก็แทบลอยปลิว เบลล์รู้สึกขอบตาร้อนผ่าวและรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำตาที่หลั่งทะลักออกมา เธอกลัวจนแทบอยากจะตายไปเสียให้สิ้นเรื่องสิ้นราว

        "เดี๋ยวก่อน"

        เสียงกร้าวดังขึ้นเมื่อเบลล์โดนกระชากจนเกือบถึงรถตู้ สาวน้อยยังไม่ทันหันไปมองว่าเป็นเสียงของใคร ดวงตาที่นองไปด้วยหยาดน้ำตาก็มองเห็นเก้าอี้ไม้หวดฟาดลงไปบนศีรษะของนักเลงหัวโจก ร่างผอมสูงนั้นทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นแล้วชักกระตุกดิ้นเร่าทันทีโดยไม่มีแม้แต่เสียงร้องของความเจ็บปวดให้ได้ยิน เธอไม่แน่ใจว่ามันตายไปแล้วหรือเปล่า

        "เฮ้ย ไอ้เหี้ย โอ๊ย"

        นักเลงอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหัวโจกถลึงตาพลางล้วงเอามีดสั้นออกมาจากเอว แต่มันยังไม่ทันได้ออกอาวุธอะไร เก้าอี้ไม้ที่ฟาดใส่หัวโจกก็เหวี่ยงหวือฟาดใส่จนมันล้มคว่ำเลือดนองหน้า ตอนนี้เองที่เบลล์เพิ่งได้เห็นว่าคนฟาดเก้าอี้ไม้นั้นก็คืออาร์ตศัตรูหัวใจที่เธอเพิ่งคิดทำร้ายเขานั่นเอง แต่ทำไมเขาจึงเปลี่ยนใจมาช่วยเธอแบบนี้

        "พวกมึงอย่าได้คิดมายุ่งกับเด็กกู"

        เมื่อหวดไล่สองนักเลงจนล้มคว่ำแล้ว อาร์ตก็คว้าเอวอ้อนแอ้นของเธอเข้าไปรวบกอดแล้วส่งเสียงคำรามลั่น เบลล์เบิกตากว้างเหม่อมองดูชายหนุ่มด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ก่อนหน้านี้เธอเคียดแค้นเขาจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อ จากนั้นก็รู้สึกผิดที่คิดทำร้ายเขา แต่ตอนนี้หัวใจของเธอกลับเต้นระส่ำ สุดท้ายแล้วผู้ชายคนนี้กลับกล้าเสี่ยงกับพวกนักเลงเพื่อช่วยเธอ ทั้งที่เธอวางแผนทำร้ายเขา

        "ฆ่ามันเลย ไอ้เหี้ยนี่ ไม่ต้องกลัวพวกเรามากกว่า โอ๊ย อะไรวะ อ๊าก โอ๊ย"

        นักเลงอีกสามคนที่เหลือพากันส่งเสียงดังก้อง แต่พอพวกมันทำท่าจะโถมเข้ามา เงาร่างของชายฉกรรจ์สองคนที่ไม่ทราบว่าโผล่มาจากไหนก็ถลันวูบเข้าไปหา ชายสองคนนั้นมาถึงก็ไม่พูดไม่จาเหวี่ยงแท่งเหล็กหวดกระหน่ำฟาดใส่พวกนักเลงแบบไม่ยั้ง การฟาดแต่ละครั้งนั้นทำให้เกิดเสียงแตกหักดังกร๊อบของกระดูกอย่างน่ากลัว

        เบลล์ลืมตากว้างยังไม่ทันได้ตั้งสติ นักเลงอีกสามคนที่เหลือก็ลงไปนอนดิ้นพราด ๆ บนพื้นในสภาพแขนขาบิดงอผิดรูป ชายสองคนที่มาใหม่นั้นแสดงว่าไม่ใช่นักเลงกระจอกธรรมดา แต่เป็นคนมีฝีมือทางด้านการต่อยตีมากทีเดียว และคำถามก็คือคนพวกนี้คือใคร

        "ไอ้พวกนี้กล้ามากที่มาซ่าข้ามถิ่น จำไว้ว่าพวกมึงห้ามเข้ามาแถวนี้อีกเด็ดขาด ไม่งั้นโดนพวกกูกระทืบอีกแน่"

        ชายหนึ่งในสองหันมามองอาร์ตแวบหนึ่ง ก่อนจะส่งเสียงคำรามแล้วลากพวกนักเลงที่นอนกลิ้งบนพื้นโยนเข้าไปในรถตู้ พวกเขาปล่อยให้คนขับรถที่เหลืออยู่คนเดียวขับรถพาคนเจ็บทั้งห้าไป จากนั้นชายทั้งสองก็เดินแทรกฝูงชนหายไปโดยไม่บอกกล่าวอะไร

        หากฟังโดยผิวเผินแล้วจะดูเหมือนว่าสองคนนี้เป็นนักเลงเจ้าถิ่น พวกเขาก็แค่โผล่ออกมาจัดการนักเลงที่ข้ามถิ่นมา พวกเขาไม่ได้มีเจตนาช่วยเหลือเบลล์ แต่เบลล์กลับรู้สึกว่ามีอะไรไม่ถูกต้อง เธอรู้สึกเหมือนชายฉกรรจ์สองคนนี้แสดงท่าทีเหมือนปกป้องอาร์ต แต่นั่นเป็นแค่ความคิดที่ไม่มีหลักฐานยืนยัน

        "พวกเราก็ไปเถอะ อยู่ต่อเดี๋ยวจะมีเรื่องมีราวกันอีก เบลล์เดินไหวหรือเปล่า เราหลบไปพักบนห้องของไอ้บอลกันก่อน"

        อาร์ตส่งเสียงพลางประคองร่างที่สองขาอ่อนแรงของเบลล์ให้ขยับเดิน ตอนนี้เบลล์จึงค่อยรู้สึกตัวว่ายังอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของเขา ใบหน้าของเธอจึงแดงซ่านหัวใจกระตุกวูบ เธอไม่ทราบว่านั่นเป็นเพราะอะไร กลิ่นตัวอบอุ่นของเขา ความร้อนผ่าวที่แผ่ออกมาจากร่างแข็งแรงสมส่วน หรือว่าเพราะดวงตาของเขาที่จับจ้องมา

        สาวน้อยรู้สึกเหมือนจิตใจลอยล่องไม่อยู่กับตัว เธอแทบไม่รู้ตัวเลยว่าโดนประคองกึ่งอุ้มจนขึ้นบันไดเข้าไปในห้องขนาดเล็กห้องหนึ่งเรียบร้อยแล้ว และนี่สมควรจะเป็นห้องของนายบอลหนุ่มร่างใหญ่ใจปลาซิวคนนั้น

        "พี่อาร์ตสุดยอดเลย กล้าซัดกับพวกมันจนล้มไปตั้งสองคน นี่ถ้าไม่มีไอ้นักเลงเจ้าถิ่นสองคนนั้นมาช่วย ผมว่าจะออกไปจัดการอีกสามคนที่เหลืออยู่แล้วเชียว เสียดายจริง ๆ"

        บอลซึ่งยังหน้าตาตื่นจนเกือบซีดขาวเมื่อเข้ามาในห้องได้ก็รีบหันไปส่งเสียงอวดโอ่กับเบลล์ สาวน้อยหันไปมองเขาแล้วเบะปาก เธอเห็นชัดว่าก่อนหน้านี้บอลกลัวจนแทบหัวหด แต่เมื่ออยู่ในสภาวะปลอดภัยแล้วกลับปากเก่งขึ้นมากะทันหัน และนั่นคือผู้ชายที่เธอนึกรังเกียจมากที่สุดประเภทหนึ่ง

        หลังจากมองดูบอลด้วยสายตารังเกียจเหยียดหยามตามปกติที่เธอใช้มองผู้ชายแล้ว เบลล์ก็หันไปเหม่อมองดูอาร์ตด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ ใบหน้าของเธอร้อนผะผ่าวด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด เธอรู้สึกเหมือนมีความรู้สึกอะไรบางอย่างเอ่อล้นอยู่กลางทรวงอก

        "ทำไมพี่อาร์ตช่วยหนูล่ะคะ พี่ไม่กลัวปืนเหรอ พี่ไม่กลัวคนพวกนั้นแก้แค้นเหรอ พวกมันน่ากลัวนะ"

        ริมฝีปากที่ยังสั่นสะท้านของเบลล์เอ่ยถามเรื่องที่อัดอั้นสงสัย เธอทราบดีว่าตนเองเพิ่งหลุดออกจากขุมนรก หากเธอโดนนักเลงกลุ่มนั้นฉุดไป เกรงว่าเธอคงจะโดนรุมข่มขืนกระทำชำเราจนแหลกเหลวราวกับอยู่ในนรก

        "กลัวซิ ใครไม่กลัวลูกปืน"

        "แล้ว ... ทำไม ... ทั้งที่หนูคิดทำไม่ดีกับพี่ ..."

        "ทีแรกก็คิดจะไม่สนใจนะ แต่เห็นเบลล์แสดงท่าทีสำนึกผิด ก็เลยอดไม่ได้ต้องช่วย อย่างแรกเลยคือสงสารทนเห็นเบลล์โดนพวกนั้นพาไปรุมโทรมไม่ได้ อย่างที่สองคือถ้าไม่ได้ลงโทษสาวสวยอย่างเบลล์ด้วยตัวเองก็น่าเสียดายเกินไป"

        อาร์ตตอบยิ้ม ๆ พลางรวบเอาร่างบางที่ยังสั่นสะท้านด้วยความกลัวไปสวมกอด เขาฉวยโอกาสจูบปากจิ้มลิ้มอย่างหนักหน่วงโดยไม่บอกกล่าว เบลล์ได้แต่ลืมตาโตพยายามหลบเลี่ยงด้วยความตื่นตกใจ แต่ว่าเขาลงมือรวดเร็วเกินไป ทั้งยังกอดเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา ริมฝีปากของเธอจึงโดนเขาบดจูบโดยไม่อาจหลบเลี่ยง

        "อื้อออ ... อื้อออ ..."

        เบลล์ส่งเสียงอู้อี้พยายามเม้มปากขืนตัวเอาไว้ ครั้งนี้ไม่ใช่จูบแรกของเธอ เธอจึงพอมีสติขบคิดอยู่บ้าง แต่จูบก่อนหน้านั้นเป็นจูบกับดาริกาที่เป็นเพศเดียวกัน และเป็นเบลล์เองที่เป็นฝ่ายรุก

        คราวนี้กลับนับว่าแตกต่าง มันคือจูบแรกกับผู้ชายและเธอยังต้องตกเป็นฝ่ายรับ ถึงแม้จะพอตั้งสติต่อต้านได้ แต่เมื่อโดนริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาโลมเลียใส่ ร่างกายของเธอก็กลายเป็นอ่อนระทวยหมดเรี่ยวแรงอย่างรวดเร็ว

        เบลล์ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด แต่ว่านอกจากอารมณ์ตกใจในคราวแรกแล้ว เธอกลับไม่รู้สึกรังเกียจขยะแขยงหรือต่อต้านชายหนุ่มอย่างที่ควรเป็น เขาแค่จูบไล้ริมฝีปากบางครู่เดียว เธอก็หลับตาพริ้มเผยอปากเปิดทางปล่อยให้เขาแหย่ลิ้นแยงเข้ามาตวัดพัวพันในโพรงปากนุ่มชื้น

        "อืออ ... อืออออ ..."

        สาวน้อยส่งเสียงครางระทดระทวยอยู่ในอ้อมกอดอุ่นแข็งแรง จูบนี้ช่างร้อนแรงยิ่งกว่าที่เธอเคยจูบกับดาริกานับร้อยเท่า มันวาบหวามเร่าร้อนปลุกเร้าจนอารมณ์ของเธอลุกโชน ยิ่งเขาจูบใส่สติของเธอก็ยิ่งกระเจิดกระเจิง สองมือที่ผลักไสจึงเปลี่ยนเป็นไขว่คว้าโอบกอดลูบไล้ไปตามแผ่นหลังแข็งแรงตามอารมณ์ร้อนร่าน เบลล์ลืมไปด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนี้เป็นศัตรูหัวใจ อีกทั้งยังมีชายอีกคนอยู่ในห้องเล็กแคบนี้ด้วย

        "อื้อหือ พี่อาร์ตสุดยอด"

        บอลเจ้าของห้องนั้นกำลังยืนมองการนัวเนียของสองหนุ่มสาวด้วยความหื่นกลัดมัน เป้ากางเกงของเขาบวมเป่งแข็งเป็นลำจนรู้สึกอึดอัดคับข้อง นั่นเพราะเบลล์นั้นสวยน่ารักมีเสน่ห์ไม่น้อย ต่อให้มีเสน่ห์น้อยกว่ากานต์ที่บอลเคยมีอะไรด้วย แต่หากให้คบหาเบลล์เป็นแฟน บอลก็ยังคิดว่าเขาคงไม่ปฏิเสธ

        มุมมองของบอลที่มีต่ออาร์ตนั้นก็พัฒนาขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง ก่อนหน้านี้เขามองอาร์ตเป็นญาติห่าง ๆ และเป็นลูกพี่ในวัยเด็ก กระทั่งวันนี้เมื่อได้เห็นอาร์ตแสดงความบ้าเลือดไล่หวดฟาดไอ้พวกนักเลงจนเลือดอาบ บอลก็ยิ่งเคารพนับถือ ยิ่งเห็นอาร์ตจัดการสาวสวยอย่างเบลล์ได้เหมือนร่ายมนต์คาถา บอลก็ยิ่งนับถือจนหมดใจ

        "... อืม ... พี่อาร์ต ... หนูขอโทษ ... อืออออ ..."

        เบลล์รีบเอ่ยปากขอโทษในเรื่องที่เธอทำลงไปเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ จากนั้นก็หลับตาพริ้มส่งเสียงครางอือแอ่นเอียงคอให้ชายหนุ่มจูบไซร้เสพความหอมหวานโดยไม่มีท่าทีปัดป้องอันใด เธอมีแต่เพียงอาการห่อไหล่ด้วยความเสียววูบจนขนลุกเพราะลีลาการเล้าโลม

        "ไม่ต้องขอโทษแล้ว เพราะพี่กำลังลงโทษเบลล์อยู่นี่ไง อือ ตัวหอมจังเบลล์"

        อาร์ตพูดกระซิบที่ข้างหูด้วยถ้อยคำชม ก่อนจะซุกหน้าจูบเลียไปตามลำคอขาวผ่องจนสาวน้อยตัวสั่นสะท้านระริกอีกครั้ง ก่อนหน้านี้เขาอาจจะแสดงท่าทีไม่สนใจเบลล์ ทั้งที่เธอเองก็สวยน่ารัก นั่นเพราะว่าเขายังไม่ทราบว่าสาวสวยแปลกหน้าอย่างเบลล์มีเป้าหมายอะไรจึงเข้าหาเขา แต่เมื่อเขาได้ยินนักเลงหัวโจกพูดถึงชื่อดาริกา รวมไปถึงเรื่องต่อยตีกัน อาร์ตก็เริ่มเข้าใจเชื่อมโยงเรื่องราวได้

        ดาริกาเคยเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเบลล์ เมื่อแน่ใจแล้วว่าเบลล์คนนี้คือคนเดียวกันกับคู่ขาของดาริกา อาร์ตก็สามารถคาดเดาทำความเข้าใจได้ว่าเบลล์มีเป้าหมายอะไร และเมื่อเขาทราบเรื่องราวแล้ว เขาย่อมไม่คิดปล่อยเบลล์ไปเฉย ๆ โดยไม่ลงโทษอะไร อย่างน้อยเธอก็คิดวางแผนไม่ดีกับเขา ดังนั้นหากเขาจะลงโทษเธอกลับคืนก็ถือว่าเท่าเทียมกัน

        "อุ๊ย อย่า ... อือออ ... พี่อาร์ต ... คนอื่นเห็น ... อืมมมมม"

        เบลล์ลืมตาโตส่งเสียงอุทานออกมาเมื่อฝ่ามือของชายหนุ่มขยับวูบมาปลดเปลื้องเสื้อสีขาวออกจนหลุดลุ่ย เธอพยายามใช้มือฝืนปัดป้อง พลางรีบมองไปทางบอลที่กำลังมองดูด้วยดวงตาแดงก่ำหื่นกระหาย กระนั้นกิริยาปัดป้องของเบลล์นับว่าไร้ประโยชน์ เพราะว่ามือของเขารวดเร็วกว่าหลายเท่า

        เพียงแค่วูบเดียวฝ่ามือทั้งสองข้างก็ถลกยกทรงสีขาวสะอาดขึ้นด้านบน แล้วคว้าหมับบีบเคล้นใส่เต้านมอวบเต่งทั้งสองข้างอย่างเมามัน เบลล์ร้องห้ามได้คำเดียวก็ตัวกระตุกเฮือกสูดปากครางด้วยความเสียวสะท้าน ลีลาฝ่ามือของเขาทำให้เธอเสียวแปลบปลาบแทบคลั่ง ยิ่งโดนเขาใช้นิ้วบดบี้ใส่ปลายถันสีชมพูอ่อน ร่างกายของเธอก็ยิ่งอ่อนระทดระทวย ในขณะที่ปลายถันนั้นกลับเต่งขึ้นมาเป็นเม็ด

        เสียงครางและท่าทีดิ้นเร่าของเบลล์ทำให้บอลแทบคลั่ง เขามองดูและหอบหายใจหนักหน่วงด้วยความงุ่นง่าน เป้ากางเกงของเขาบวมเป่งจนแทบระเบิดด้วยอยากเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยอีกคน แต่ก็ยังไม่แน่ใจนักว่าหากเข้าไปแล้วเบลล์จะโวยวายหรือไม่ บอลจึงยังคงได้แต่เฝ้ามองพลางใช้มือบีบนวดคลายความเคร่งเครียดของท่อนเนื้ออันเขื่องแก้ขัดไปก่อน

        "เบลล์ใช้มือกับปากช่วยทำให้บอลหน่อย วันนี้บอลก็เกือบจะเดือดร้อนเพราะเบลล์ด้วยเหมือนกัน"

        หลังจากไซร้ซอกคอและบีบนวดทรวงเต้าของคุณหนูร่างบางจนอิ่มหนำ อาร์ตก็หันไปมองบอลแล้วยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยปากเป็นเชิงออกคำสั่งต่อเบลล์ บอลได้ยินเช่นนี้ก็ฉีกยิ้มกว้างรีบเดินปรี่เข้ามาหาเพราะลูกพี่เปิดทางให้ ส่วนเบลล์นั้นยังอยู่ในอารมณ์เคลิบเคลิ้มมึนงง เธอรู้ตัวอีกครั้งชายหนุ่มร่างใหญ่ก็ขยับมาประชิดจับมือนุ่มนิ่มของเธอไปเกาะกุมบนท่อนเนื้อที่แข็งเป็นลำของเขาเข้าแล้ว

        เบลล์สะดุ้งโหยงคิดจะปล่อยมือออกด้วยความขยะแขยง หากทว่าบอลกลับจับกุมมือสองข้างของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาไม่ให้ปล่อยออก อีกทั้งอาร์ตยังเร่งเล้าโลมทั้งจูบปากและใช้มือสองข้างบีบนวดขยำขยี้ใส่สองเต้าอวบหยุ่นจนเบลล์ตัวกระตุกสะท้าน จากนั้นอารมณ์ร้อนร่านบางอย่างก็ทำให้เบลล์เริ่มใช้มือบีบกุมใส่ท่อนเนื้อของบอลเพื่อระบายความเสียวซ่านออกไปบ้าง

        "ใช้มือรูดด้วยซิน้องเบลล์คนสวย อูยสสส แบบนั้นแหละ โอยย เสียวจี๊ดสะใจ ... ซี้ดดสสส"

        บอลพูดเสียงหื่นพลางจับมือนุ่มนิ่มของเบลล์ให้ขยับรูดเบา ๆ เป็นตัวอย่าง เบลล์ซึ่งกำลังเสียวซ่านก็ขยับมือรูดไปตามคำสั่งโดยไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อเธอลงมือทำแล้ว เธอกลับพบว่าการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของเธอ กลับทำให้ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้ตัวเกร็งสูดปากร้องครางออกมาเสียงดังได้ อารมณ์ของเธอจึงกลายเป็นปั่นป่วนและเริ่มใช้มือรูดเร็วถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัว

        บทรักของสองหนุ่มหนึ่งสาวดำเนินไปในลักษณะนี้โดยเบลล์ไม่ทันเตรียมเนื้อเตรียมตัว เธอไม่เคยผ่านมือผู้ชายมาก่อน หากทว่าวันนี้เธอกลับโดนประกบโดยชายหนุ่มถึงสองคน พี่อาร์ตนั่งรวบกอดเธอจากด้านหลัง เขาทั้งจูบไซร้ขยำขยี้ใส่สองเต้าอย่างเมามันหนักหน่วง ส่วนนายบอลนั้นยืนครางในสภาพเปลือยล่อนจ้อนอยู่ด้านหน้าปล่อยให้เธอใช้สองมือรูดถอกให้

        เบลล์แทบไม่อยากเชื่อตัวเองว่ากำลังทำเรื่องน่าละอายเช่นนี้ ทั้งที่ความจริงแล้วเธอเกลียดกลัวผู้ชายตั้งแต่เด็ก เธอแน่ใจว่าหากเป็นบอลคนเดียว เธอคงจะไม่มีทางยอมทำเรื่องแบบนี้แน่นอน แต่เพราะไม่อยากขัดคำสั่งของอาร์ต เธอกลับยอมกระทำตาม อีกทั้งยังเริ่มรู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับสองชายหนุ่มไปด้วย

        "อื๊อออ ... พี่อาร์ต ... ซี้ดดสสส ... เสียว ... โอยยย ... พี่อาร์ต

        ... ซี้ดดสสส ทำไมเสียวแบบนี้"

        เบลล์ตัวกระตุกเฮือกแรงกว่าเดิมและส่งเสียงครางดังลั่น นั่นเพราะอาร์ตเริ่มขยับมือข้างหนึ่งลงไปถลกกระโปรงนักเรียนขึ้นแล้วลูบไล้ไปตามท่อนขาขาวเพรียว ฝ่ามือของเขารีดเร้นไปตามความนุ่มละเอียดของผิวพรรณด้วยความกระสันต์ ก่อนจะตะปบมือขยี้ลงไปตรงกลางหว่างขาจนเบลล์เสียวซ่านตัวเกร็งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

        ในฐานะที่เบลล์ชอบดาริกา เธอจึงศึกษาและละเล่นเรื่องการกระตุ้นติ่งเสียวมาไม่น้อย เธอเคยช่วยตัวเองเพื่อระบายอารมณ์หลายครั้ง หากทว่าไม่มีครั้งไหนเลยที่จะเสียวสะท้านเหมือนตอนโดนนิ้วมือของชายหนุ่มสอดแยงเล้าโล้ม มันเสียวเสียจนเธออยากจะกรีดร้องออกมา

        ลีลานิ้วมือที่ไม่ธรรมดาของอาร์ตละเลงลงไปตรงร่องสาวอย่างต่อเนื่อง สองขาขาวเพรียวของสาวน้อยหุบเข้าอ้าออกด้วยความรัญจวน สะโพกของเธอส่ายเด้งไปมาด้วยความเร่าร้อน เพียงแค่ครู่เดียวร่องสาวก็ชุ่มฉ่ำชื้นจนซึมลงไปถึงกระโปรงนักเรียน

         สาวน้อยเสียวจนแทบคลั่ง เธอจึงระบายความเสียวออกไปด้วยการบีบกุมท่อนเนื้อและขยับสองมือเป็นระวิง ความเสียวนั้นจึงส่งผ่านไปยังบอลจนตัวเกร็ง เขายืนกัดฟันกรอดสูดปากครางเหมือนจะทนไม่ไหว ซึ่งความจริงแล้วบอลนั้นผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย เพียงแต่วันนี้เขากำลังอยู่ในสภาวะตื่นเต้น และเพิ่งอารมณ์ค้างมาจากกานต์เมื่อตอนกลางวัน

        บอลกำลังตื่นเต้นกับประสบการณ์แปลกใหม่ เขาอาจจะเคยเล่นเซ็กส์หมู่กับกลุ่มเพื่อนมาบ้าง แต่ว่าสาว ๆ ในกลุ่มนั้นหน้าตาไม่ได้เรื่องไร้เสน่ห์ ซึ่งนั่นแตกต่างจากสาวสวยน่ารักอย่างเบลล์ราวนรกกับสวรรค์ อีกทั้งตอนนี้เขายังตื่นเต้นไปกับข้อจำกัด

        เขาอยากโถมเข้าไปฟัดเบลล์แต่ก็ต้องยับยั้งเอาไว้ และการที่ต้องยับยั้งเอาไว้นี้เองที่ทำให้บอลยิ่งรู้สึกตื่นเต้น เมื่อรวมไปถึงอารมณ์ที่ค้างคามาจากกานต์เมื่อกลางวัน เขาก็ยิ่งรู้สึกยากจะทานทน

        บอลเริ่มกัดฟันกรอดด้วยความรู้สึกสุดกลั้น ในขณะที่เบลล์นั้นก็โดนอาร์ตใช้นิ้วบดขยี้ใส่ติ่งเสียวจนใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ยิ่งอาร์ตเร่งเร้าเธอหนักหน่วงเท่าไหร่ เบลล์ก็ยิ่งขยับมือรูดถอกเป็นระวิงเร็วขึ้นเท่านั้น อารมณ์ของสองหนุ่มสาวจึงโดนส่งต่อกันไปเป็นทอด ๆ

        "โอย ไม่ไหวแล้ว อ๊ากกก ซี้ดดดสสส เสียวโว้ย"

        "อืออออ ... ไม่ไหวแล้ว ... พี่อาร์ต ... โอ๊ยย ไม่ไหว อะ อ๊ะ อ๊า"

        เพียงแค่ครู่เดียวอารมณ์ของบอลและเบลล์ก็พุ่งทะยานถึงขีดสุด เบลล์ตัวกระตุกเฮือกส่งเสียงหวีดร้องเสร็จสมคานิ้วมือของอาร์ต ร่องสาวของเธอตอดตุบระรัวขับหลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาจนเปียกชุ่ม ด้านบอลเองก็ส่งเสียงคำรามและขยับตัวเข้าหาเบลล์ บอลจับแก่นกายที่ฉีดกระฉูดน้ำคาวข้นไปจ่อใส่ใบหน้าสวยของเบลล์ ก่อนจะปลดปล่อยความหื่นกระหายราดรดฝากคราบแห่งความใคร่เอาไว้จนเต็มใบหน้าขาวใสที่แดงซ่าน

        เบลล์ไม่เคยเจอสภาพเช่นนี้จึงไม่ทราบสมควรทำอย่างไร เธอจึงแค่นั่งหลับตาปล่อยให้อีกฝ่ายระเบิดน้ำกามใส่ใบหน้า และปล่อยให้บอลจับดุ้นเนื้อปาดเขี่ยไปบนริมฝีปากและพวงแก้มโดยไม่ต่อต้านอะไร เพราะเธอเองก็กำลังดื่มด่ำไปกับความสุขเสียวเช่นเดียวกัน

        บอลขยับพาร่างที่ชุ่มเหงื่อลงไปนั่งบนเก้าอี้แล้วหอบเหนื่อยด้วยความสะใจ ส่วนเบลล์นั้นยังคงนั่งพิงหอบกระเส่าในสภาพที่มีน้ำกามเปรอะเลอะอยู่เต็มใบหน้า กลิ่นคาวของมันทำให้เบลล์รู้สึกร้อนรุ่มแปลก ๆ และเธอคงจะอ้าปากชิมมันเข้าปากไปแล้ว หากว่ามันเป็นน้ำกามของอาร์ตไม่ใช่ของนายบอล

        "ไปล้างหน้าล้างตากันก่อนแล้วค่อยทำต่อ"

        อาร์ตปล่อยให้เบลล์นั่งพักครู่หนึ่งจนเธอหายเกร็ง จากนั้นก็ลุกขึ้นอุ้มร่างบางที่อยู่ในสภาพเกือบเปล่าเปลือยเข้าไปในห้องน้ำ เสียงจากฝักบัวเก่าขึ้นสนิมดังซู่อยู่ในห้องน้ำเล็กแคบ สภาพของห้องน้ำก็ไม่ค่อยสะอาดนักเพราะบอลไม่ได้ดูแลเท่าที่ควร กระนั้นสำหรับเบลล์แล้วที่แห่งนี้กลับไม่ต่างอะไรไปจากสวรรค์แสนสุข

        ร่างบางเปล่าเปลือยยืนแหงนหน้ารับหยาดน้ำด้วยสีหน้าสุขสม คราบน้ำกามบนใบหน้าโดนชะล้างออกไปจากใบหน้าสวยใส ร่างงามที่เต็มไปด้วยฟองสบู่บิดส่ายสะท้านระริกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มอย่างเร่าร้อน มือข้างหนึ่งขยำบีบเคล้นทรวงอก ส่วนอีกมือนั้นเขี่ยแยงล้วงละเลงใส่ร่องสาวเป็นพัลวันจนฟองสบู่ฟูฟ่อง

        "ซี้ดดสสส ... พี่อาร์ต ... เสียวจัง ... อื้อออ ..."

        สาวน้อยร่างบางเม้มปากครวญครางหนักหน่วง เบลล์เคยใช้นิ้วช่วยตัวเองไปแล้วหลายครั้ง แต่ลีลาเล้าโลมของอาร์ตนั้นยอดเยี่ยมจนเธอบรรยายไม่ถูก ทุกจุดที่เขาแหย่แยง ทุกตำแหน่งที่เขาบดขยี้ ทุกการกระทำเหล่านั้นล้วนแล้วแต่ส่งผ่านความเสียวซ่านถึงใจให้จนเธอยิ่งหลงใหลลีลาของเขามากขึ้นและมากขึ้น

        พอชายหนุ่มใช้นิ้วถูไถทำความสะอาดได้ครู่หนึ่ง เขาก็ลากนิ้วออกมาจากร่องสาว เบลล์ถึงกับแอ่นร่อนสะโพกตามนิ้วของเขาไปด้วยโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกเหมือนไม่อยากให้เขาถอนนิ้วออกไปจากร่าง แต่ครู่เดียวเบลล์ก็เสียวจี๊ดจนตัวสั่นสะท้านอีกครั้ง เพราะชายหนุ่มหยิบฉวยเอาฝักบัวมาฉีดน้ำอัดใส่ตรงเนินสาวเพื่อชำระล้างฟองสบู่

        เบลล์หลับตาปี๋ดิ้นพราดเดี๋ยวหุบขาเดี๋ยวอ้าขา ยิ่งโดนเขาใช้มืออีกข้างมาช่วยแหย่แยงถูไถพร้อมกับหยาดน้ำ ความเสียวก็ยิ่งทบทวีจนร่างงามบิดกระตุกส่ายสะท้าน ลมหายใจของเธอกลายเป็นหอบถี่รู้สึกเหมือนใกล้เห็นสวรรค์อยู่รำไร

        กระนั้นชายหนุ่มกลับถอนรั้งฝักบัวออกแล้วปิดน้ำ เบลล์จึงปรือตามองเขาด้วยความอึดอัดคับข้องในอารมณ์ แต่ยังดีที่ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธออารมณ์ค้างอยู่นาน เขาจับเธอยืนพิงกับผนังห้องน้ำหันหน้าหาชายหนุ่ม แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาอ้าปากงับดูดเลียปลายถันดังจ๊วบ

        เบลล์สะดุ้งเฮือกผวากอดรัดศีรษะของชายหนุ่มอย่างแนบแน่น อาร์ตเองก็ลากลิ้นสากตวัดเลียลิ้มรสปทุมถันหอมหวานราวกับกระหายหิว สองมือของเขาทั้งบีบทั้งเคล้นทรวงอกอวบขนาดพอดีมือด้วยความหื่นกระสัน สาวน้อยดิ้นพล่านสะบัดหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน เธอรู้สึกดีเหลือเกิน

        หลังจากลิ้มรสสองเต้าหอมหวาน อาร์ตก็ขยับต่ำลากลิ้นลงเลียวนที่หน้าท้องเนียนเรียบรอบหนึ่ง แล้วจึงขยับต่ำลงไปนั่งคุกเข่า เบลล์หอบหายใจหนักหน่วงขณะโดนชายหนุ่มจับช้อนขาข้างหนึ่งขึ้นไปวางพาดไว้บนหัวไหล่ เพราะเธอทราบดีว่าเขากำลังจะทำอะไร

        "อึ๋ยยย ... อื๊ออออ .... อื๊ออออออออ ... อืออออออ ... เสียว ... ซี้ดดสสส ... อื๊ออออ"

        ใบหน้าสวยใสถึงกับบิดเบี้ยวเหยเกเมื่อเขาซุกหน้าลงลิ้นเลียที่ร่องสาว เบลล์เสียวตัวเกร็งจนแทบสติหลุดลอย ปากและลิ้นของเขาที่ตวัดลากไปมาราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอให้หลุดจากร่าง ยิ่งโดนเขาห่อลิ้นแล้วแยงสอดลึกเข้าไปด้านในหน้าท้องของสาวน้อยก็หดเกร็งจนแทบหายใจหายคอไม่ออก

        เมื่อชายหนุ่มใช้ลิ้นกระตุ้นย้ำ ๆ เช่นนี้อีกสองสามครั้ง เบลล์ก็ส่งเสียงหวีดตัวกระตุกเฮือกเสร็จคาปากของเขาไปอีกหนึ่งรอบ เธอแอ่นเด้งเนินสาวอัดใส่ใบหน้าของเขาสุดแรง และเมื่อร่างหายเกร็งก็เริ่มทรุดฮวบลงไปนอนหอบกระเส่าบนพื้นห้องน้ำ

        "เบลล์ใช้ปากทำให้หน่อย"

        ยังไม่ทันได้พักเหนื่อยดี ชายหนุ่มก็จับเอาดุ้นเนื้ออันเขื่องไปจ่อที่ริมฝีปากบางของสาวน้อย เบลล์หอบหายใจแรงขณะมองดูความใหญ่โตของเขา เธอมองมันครู่หนึ่งก่อนจะอ้าปากงับแล้วใช้ลิ้นเลียวนไปมาบริเวณปลายหัวบานร่า น้ำหล่อลื่นนั้นรสเฝื่อนพิลึกหากแต่เบลล์กลับรู้สึกว่ามันช่างน่าลิ้มลอง

        เบลล์ไม่เคยใช้ปากทำให้ผู้ชายมาก่อน แต่ก็เคยอ่านและศึกษามาอยู่บ้าง เธอจึงพอทราบว่าควรทำยังไงในทางทฤษฏี เหลือก็แต่เพียงภาคปฏิบัติที่ยังต้องทดลองกระทำ ริมฝีปากบางอ้ามากขึ้นจนสุด เธอค่อย ๆ อมท่อนลำยาวใหญ่เข้าไปจนคับแน่นเต็มปาก กระทั่งเมื่อไม่สามารถเข้าลึกได้กว่านี้แล้ว เธอก็ออกแรงดูดจนแก้มตอบ แล้วคายมันออกมา ก่อนจะผงกหัวกลืนกินแล้วคายออกซ้ำไปซ้ำมา

        อาร์ตก้มหน้ามองสบตากับเบลล์ที่เงยหน้ามองดูอาการของเขา ชายหนุ่มสูดปากครางและยิ้มให้ด้วยความพึงพอใจ เบลล์จึงยิ่งเร่งผงกศีรษะดูดเลียให้เขาอย่างสุดฝีมือเท่าที่จะสามารถทำได้ มีอยู่บ้างที่เธอพลาดทำให้ฟันขาวสะอาดครูดใส่จนชายหนุ่มสะดุ้งโหยง แต่โดยภาพรวมแล้วครั้งแรกของเบลล์นั้นถือว่าทำได้ดียิ่ง

        "เก่งมากเบลล์ ใช้ปากแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ไอ้บอลมันดูอยู่นานคงเบื่อแล้ว"

        อาร์ตปล่อยให้เบลล์แสดงฝีมือจนเธอเริ่มเมื่อยคอจึงค่อยเอ่ยปากบอกให้หยุด เขาหันไปหัวเราะใส่บอลที่ยืนแข็งโด่อยู่หน้าห้องน้ำ ตอนนี้เบลล์จึงค่อยนึกได้ว่าในห้องยังมีนายบอลอยู่อีกคน เธอจึงเริ่มรู้สึกเขินรีบยกมือขึ้นปิดบังเนื้อตัว

        "โห พี่อาร์ตไม่เบื่อหรอก พี่ลุยตามสบายเลย"

        "ต่อให้แกไม่เบื่อ เบลล์ก็คงเมื่อยแล้ว เปลี่ยนท่าบ้างก็ดี"

        ยามหนุ่มส่งเสียงพลางประคองร่างอ่อนปวกเปียกของเบลล์ให้ลุกขึ้นยืน เขาพาเธอออกไปนอกห้องน้ำแล้วจับนอนหงายบนเตียงนอนที่เหม็นอับเล็กน้อย หมอนใบใหญ่โดนจับมาวางรองไว้ใต้สะโพกจนเนินสาวที่มีขนอุยหรอมแหรมลอยเด่น เบลล์เริ่มหอบหายใจแรงเพราะพอจะเดาได้ว่ากำลังจะโดนเขาทำลายพรหมจรรย์ในไม่ช้า

        สาวน้อยคิดไม่ผิด ชายหนุ่มจับสองขาของเธอถ่างอ้าออกจนสุด ก่อนจะขยับมานั่งเข้าตำแหน่ง แล้วจับเอาท่อนลำยาวใหญ่จ่อประชิดใส่ร่องสาวที่ฉ่ำเยิ้ม เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาเบลล์ก็หลับตาปี๋ตัวเกร็งจิกมือลงไปบนเบาะด้วยความหวาดเสียวลุ้นระทึก เธอกลั้นหายใจเมื่อส่วนปลายหัวบานร่าเริ่มกดแทรกเข้ามาในร่าง

        "อื๊อออ ... อือออออ ... ซี้ดดสสส ... อือออ"

        ความคับแน่นที่เบียดแทรกเข้ามาทำให้เธอเกร็งหน้าท้อง กลีบสาวอ้ารัดความยาวใหญ่จนตึงเปรี๊ยะเหมือนจะฉีกขาด เบลล์หลับตาปี๋ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเจ็บปวดตึงแน่น เธอรู้สึกเหมือนสองขากำลังจะฉีกขาดแยกจากกัน

        ยังดีที่อาร์ตไม่ได้ฝืนเดินหน้าต่อ เขาหยุดค้างไว้แค่นั้นแล้วก้มหน้าลงไปอ้าปากงับดูดเลียสองเต้าเพื่อกระตุ้นความเสียวให้เธอมากขึ้น  เบลล์จึงค่อยรู้สึกได้หายใจหายคอหายเกร็งไปช่วงหนึ่ง ส่วนบอลที่นั่งดูอยู่ด้านข้างนั้นกลับแอบรู้สึกขัดใจไปพร้อมกับความลุ้นระทึก หากเปลี่ยนบอลเกรงว่าคงจะหลับหูหลับตากดมิดด้ามแบบไม่สนใจอะไรแล้ว

        การเล้าโลมของอาร์ตนั้นค่อยเป็นค่อยไปจนเบลล์เริ่มผ่อนคลาย ในที่สุดส่วนปลายบานร่าก็มุดผลุบเข้าไปในความคับแน่นได้สำเร็จ จากนั้นมันก็เดินหน้าแทรกเข้าไปในฟิตคับจนชนกึกกับผนังด้านใน เบลล์และอาร์ตต่างผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมกัน ส่วนไอ้บอลที่ถลึงตามองอยู่นั้นกำลังใช้มือรูดถอกดุ้นเนื้อของตัวเองด้วยความตื่นเต้นระทึก

        "อือออออ ... เสียว ... พี่อาร์ต ... ซี้ดดสสส ... อือออ ..."

        พอเข้าที่เข้าทางอาร์ตก็เริ่มขยับสะโพกกระเด้าเข้าออกช้า ๆ เป็นการอุ่นเครื่อง เบลล์บิดส่ายตัวไปมาด้วยรู้สึกพลุ่งพล่านปั่นป่วนตรงท้องน้อย เธอทั้งจุกแน่นและเสียวซ่านจนบรรยายไม่ถูก รู้แต่ว่ามันยอดเยี่ยมเหลือเกิน

        จากเชื่องช้าเนิบนาบในคราวแรก เริ่มกลายเป็นเร่งร้อนถี่ยิบ เบลล์ดิ้นพล่านสะบัดหน้าไปมา ปลายถันสีชมพูอ่อนที่แข็งเต่งเป็นเม็ดเด้งสะท้านไปพร้อมกับร่างงาม เสียงครางของเธอดังระงมแข่งกับเสียงเนื้อกระแทกเนื้อ

        เบลล์ตัวกระตุกเฮือกเสร็จไปก่อนอีกรอบหนึ่งอย่างรวดเร็ว อาร์ตปล่อยให้เธอตัวเธอหายเกร็งครู่เดียวก็เริ่มขย่มใส่ต่ออย่างเมามัน สองมือของเขาเกาะกุมเคล้นขยี้เต้าอวบทั้งสองข้างจนบิดเบี้ยวเป็นรอยจ้ำแดง อารมณ์รักของเบลล์ที่เพิ่งเสร็จสมพุ่งทะยานกลับไปยังจุดสูงสุดอีกครั้งอย่างรวดเร็วยิ่ง

        ไม่นานนักเบลล์ก็ส่งเสียงหวีดร้องตัวกระตุกอีกรอบ แต่คราวนี้อาร์ตเองก็ทานทนไม่ไหวเช่นกัน เขาโหมกระแทกหนักหน่วงปิดท้ายอีกสามสี่ครั้ง ก่อนจะกดเอวแทรกเข้าไปจนสุดทางแล้วระเบิดน้ำกามทะลักเข้าไปร่างของสาวน้อยจนล้นทะลัก

        "อืออออ ..."

        เบลล์ครางอืออย่างอ่อนแรง เธอเสียวจนขนลุกไปทั้งตัว ร่างกายอบอวลไปด้วยคลื่นแห่งความสุขซาบซ่าน เธอรู้ตัวดีว่าชายหนุ่มเพิ่งจะปลดปล่อยน้ำกามเข้ามาในตัวแบบไม่ได้ป้องกัน แต่ร่างกายของเธอกลับตอบสนองมีความสุขราวกับว่านั่นคือน้ำทิพย์จากสรวงสวรรค์มิปาน

        "เสียวสะใจดีจังน้องเบลล์"

        อาร์ตที่เพิ่งปลดปล่อยความหื่นฟุบร่างลงมาโอบกอดและกระซิบที่ข้างใบหูของสาวน้อย เธอเอียงคอเล็กน้อยแล้วโอบกอดชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม ใครจะคาดว่าเรื่องราวกลับกลายเป็นแบบนี้ จากศัตรูหัวใจกลับกลายมาเป็นผู้ชายคนแรก และที่สำคัญก็คือนี่ไม่ใช่เรื่องความรัก หากแต่เป็นเรื่องของความใคร่สีดำมืดล้วน ๆ เบลล์จึงรู้สึกเหมือนตัวเองปรับตัวปรับใจรับเรื่องราวไม่ทัน

        "บอล แกคุยกับน้องเบลล์เองนะ ว่าเขายอมหรือเปล่า ถ้าน้องยอมก็ใส่ถุงด้วยล่ะ ถ้าไม่ยอมก็อย่าใช้กำลัง"

        หลังจากกอดแช่ซึมซาบความสุขครู่ใหญ่ อาร์ตก็ขยับพลิกตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันไปคุยกับบอลที่กำลังนั่งงุ่นง่านอยู่ด้านข้าง บอลถึงกับตาลุกวาวที่ลูกพี่เปิดโอกาสให้ มันรีบฉีกซองถุงยางมาใส่ แล้วขยับร่างสูงใหญ่ขึ้นไปนั่งคร่อมร่างของเบลล์ที่ยังนอนแผ่หราหมดแรงขยับตัว

        เบลล์ใจหายวาบไม่นึกว่าจะต้องมีสามีสองคนในวันเดียว เธอพยายามปัดป้องขัดขืน แต่บอลรีบก้มลงมาจูบปิดปากอย่างดุดันพร้อมกับใช้สองมือบีบขยำหน้าอกอวบจนเธอทั้งเจ็บทั้งเสียว หากเทียบกันแล้วอาร์ตนั้นมากด้วยลีลามีทั้งนุ่มนวลและเร่าร้อน แต่บอลกลับเป็นเหมือนม้าป่าบ้าพลังที่ไม่รู้จักความนุ่มนวล

        "อย่า ... ไม่เอา ... อือออออ ... อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ..."

        เบลล์ได้โอกาสส่งเสียงร้องห้ามได้แค่สองสามคำ ไอ้บอลก็ยัดเยียดดุ้นเนื้อที่มีขนาดไม่แพ้ของอาร์ตเข้าไปในร่องคับแน่น มันส่งเสียงร้องคำรามกัดฟันกรอดด้วยความเสียว ส่วนเบลล์นั้นอยู่ในสภาวะร้อนร่านอยู่แล้วตั้งแต่แรก พอโดนสอดใส่เข้าไปจนสุดลำ เธอก็ผวากอดร่างสูงกำยำของบอลไว้อย่างแนบแน่น

        ไอ้บอลเพิ่งกดเข้าไปได้จนสุดมันก็ถอนออกแล้วกระแทกซ้ำอย่างหนักหน่วงถี่ยิบตั้งแต่เริ่ม ลีลาอันบ้าคลั่งเหมือนม้าป่าของบอลทำให้เบลล์หมดพลังที่จะต้านทาน เธอหลับตาปี๋ใบหน้าบิดเบี้ยวนอนรับความกระสันซ่านแต่โดยดี

        หนุ่มนักกีฬาโหมกระหน่ำบั้นเอวโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย บอลรู้สึกเสียวสะใจอย่างที่สุด เขาแอบนึกเปรียบเทียบกับตอนได้เปิดซิงกานต์แล้วพบว่ามีความแตกต่าง กานต์สวยมีเสน่ห์กว่าเบลล์มากก็จริง แต่ตอนนี้บอลกลับรู้สึกตื่นเต้นสะใจมากกว่า และนั่นก็เป็นเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ต้องอดทนรอจนแทบคลั่ง แล้วจึงค่อยได้ปลดปล่อย

        ด้วยลีลาอันหนักหน่วงของบอล ทำให้เตียงนอนเด้งยวบแรงกว่าก่อนหน้า บอลโหมเร่งจนเหงื่อชุ่มตัว ความเสียวทำให้หูอื้อตาลายเงี่ยนงุ่นง่านอย่างที่สุด และเมื่ออารมณ์ของมันไต่ทะยานจนถึงขีดสุด มันก็ขย่มใส่ร่างบางปิดท้ายอีกสองสามครั้ง แล้วกดแช่แอ่นเอวส่งเสียงคำรามตัวกระตุกปลดปล่อยน้ำกามออกมาชุดใหญ่ ก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับร่องนมขาวอวบอย่างมีความสุข

        เบลล์นอนหอบหายใจหนักหน่วงคล้ายเพิ่งหลุดออกมาจากทะเลคลั่ง เธอรู้สึกได้ถึงอาการกระตุกตุบ ๆ ในร่องสาว แต่เนื่องจากบอลสวมใส่ถุงยางเอาไว้ ทำให้ไม่มีน้ำกามหลั่งเข้าไปในร่างกาย และนั่นทำให้เบลล์รู้สึกดีขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

        พอร่างของทั้งคู่เริ่มหายเกร็ง เบลล์ก็พยายามใช้มือดันตัวบอลออก เธอเม้มปากมองบอลที่นอนแผ่หราหอบหายใจด้วยความรู้สึกหงุดหงิด แต่จะให้ด่าทอก็พูดไม่ออก เพราะว่าก่อนหน้านี้เธอเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีปฏิเสธอย่างชัดเจนตามอารมณ์ที่พาไป เธอยังเชื่อว่าหากเธอปฏิเสธอย่างแข็งขันพี่อาร์ตจะต้องช่วยห้าม และเธอก็ไม่ต้องมีสามีถึงสองคนในวันเดียว

        อย่างไรก็ตามเรื่องราวมันเกินกว่าจะแก้ไขได้แล้ว เบลล์จึงได้แต่ทำใจ เธอพยายามยันร่างที่อ่อนปวกเปียกลุกขึ้นนั่งแล้วมองซ้ายมองขวาหาอาร์ต และเมื่อได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำ เบลล์ก็ยิ้มเล็กน้อยด้วยความขวยเขิน ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินโซเซเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งเดียวที่เธอต้องการตอนนี้คืออ้อมกอดของผู้ชายที่เคยเป็นศัตรูหัวใจ ส่วนเรื่องอื่นเธอยังไม่อยากคิดให้เปลืองสมอง

       

........................................

[ultramanpop]

ถึง...ท่าน assasin008

   ผมชอบนิยายที่ ท่าน assasin008 เขียนมาก เรียกว่า ติดตามตลอดเลยก็ว่าได้
ถึงท่าน assasin008 จะออกตัวว่าไม่ใช่ นักเขียนมืออาชีพ แต่ผมในฐานะผู้อ่าน
และเพื่อนสมาชิกในเวปนี้ทุกท่าน ก็คงคิดแบบเดียวกับผมเช่นกันว่า ฝีมือระดับนี้
เหมาะสมกับฉายา นักเขียนระดับพระกาฬ เลยก็ว่าได้ และขอขอบคุณอีกครั้ง
ที่เอื้อเฟื้อและเผยแพร่ผลงานดีๆแบบนี้ ให้กับเพื่อนสมาชิกในเวปแห่งนี้ได้อ่านกัน
หวังว่า กำลังใจ จากผมในฐานะผู้อ่านคนหนึ่ง
(จากจำนวนมากมายของเพื่อนสมาชิกในเวปแห่งนี้)
จะส่งผลให้ ท่าน assasin008 ผลิตผลงานดีๆมาให้พวกเราได้อ่านกันอีก...
สุดท้ายนี้ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงอำนวยพรให้
ท่าน assasin008 สุขภาพแข็งแรง และประสบความสำเร็จในสิ่งที่มุ่งหมายไว้ครับ

[taetaetr]

ขอบคุณครับ

[micky]

ขอบคุณครับ จะขอบอกผู้ประพันธ์ว่าทุกเรื่องที่แต่งมา จะขอติดตามทุกเรื่อง ขอบคุณจากใจอีกครั้ง

[biggiggog]

สงสัยงานนี้ได้ครบกันทุกคนหรือปล่าว
ขอบคุณมากๆครับ

[DrJackklen]

ถึงท่าน assasin จะไม่ใช่นักเขียนอาชีพ แต่สำนวนของท่านก็ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ
จัดได้ว่าอยู่ในแนวหน้าของวงการเขียนได้เลย

[02beekini]

สนุกสะใจเหมือนเคย แอบลุ้นฉาก DP อยู่เหมือนกัน 555 รอติดตามต่อนะครับ รวมทั้งเรื่องอื่น ๆ ด้วย

[breakskyp]

ขอบคุณมากครับ คุ้มค่ากับการรอคอยมานานมากครับ

[pj762856]

วันเดียวหนูเบลล์โชคดีได้ผัวถึงสองคน  ต่อไปโดนแซนวิดแน่ๆ

[cd13579]

นักอู้ปล่อยของแล้วโว๊ยยยย เย้ และแล้วไอ้บอลก็หมาเช่นเคยและพี่ยามสุดหล่อก็ได้แดรกเช่นเคย แต่ใจดีขนาดแบ่งกันแบบนี้เลยเหรอวะ
ป.ล. สาระนิดๆ ยิงคนตายนี้ต้องให้เยาว์ชนใช่ว่าจะได้ไปสถานพินิจเสมอไปนะครับ เขาแค่ลดโทษให้เฉยๆและมีโอกาสติดคุกน้อยกว่าเฉยๆ แต่ในกรณีในเรื่องจะเป็น ฆ่าคนตายโดยเจตนา(ใช้ปืนฆ่ามีโทษเพิ่มอีกนะ)+ครอบครองอาวุธโดยไม่รับอนุญาติ ข่มขืนกระทำชำเรา บวกข้อทวิที่ใช้อาวุธข่มขู่และรุมโทรม เอาง่ายๆ 30 - ถึงประหารชีวิต แต่เยาว์ชนมีการด์ ห้ามประหาร กลายเป็นตลอดชีวิต ถ้าอายุต่ำกว่า18 ลดไปอีก1 ใน 3 เป็น 50 ปี ต่อให้ศาลเชื่อว่าสารภาพเพราะสำนึกก็จะคาที่ อัตตราสูงสุดที่ ไม่ต่ำกว่า 15ปีเป็นแน่แท้

อ้อจะขอลดโทษต้องรับโทษไปแล้ว2ใน3 และต้องเป็นนักโทษชั้นดีนะ 
แถมกฤษฎีกาลดโทษล่าสุดไม่มีข่มขืนแล้วนะ 

ยาวจนได้ เห็นแล้วอยู่ไม่ได้จริงๆครับขออภัยหากรบกวนผู้ใด 

[every]

ขอบคุณมากจริงๆ ครับ

ผลงานดีเลิศทุกเรื่อง ติดตามอยู่เสมอครับ

[yoyoh]

ถึงแม้ว่าเป็นแค่งานอดิเรกแต่ก็ทำได้ดี เพราะเขียนแบบน่าติดตามมากครับ คงไม่ยากถ้าจะทำเป็นงานแบบจริงจัง เพราะจะมีคนติดตามงานเขียนของคุณแน่นอนครับ

[note021]

กลับมาแล้ว รีบมาขอบคุณก่อนเดี๋ยวค่อยกลับไปอ่านนะครับ 5555
ว่าแต่ถึงตอนไหนแล้ว คงต้องย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าทวนความจำอีกสักรอบก่อน 

[avena]

ขอบคุณครับ ท่าน assasin008 ที่นำเสนอผลงานดีๆให้ได้อ่านครับ ท่านเป็นนักเขียนที่อยู่ในระดับตำนานแล้วครับ เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่านมากมายหลายเรื่อง
ปล.แต่ติดอย่างเดียวท่านเขียนไม่ค่อยจบเรื่องสักเท่าไหร่(แซวเล่นเฉยๆนะครับ ยังไงก็ยังติดตามอยู่เสมอครับ)

[sunshine9]

สุดยอดครับ อย่าลืม SOSO นะครับ