หัวใจรักที่ปิดตาย (4)

[twintower]

ยูเดินขึ้นมาจนถึงห้องโถงใหญ่  มิเชลยืนรออยู่แล้วพร้อมพนักงานรับใช้อีกคน  พนักงานรับใช้รับเดินมารับเสื้อโค้ทกับเสื้อสูทของยูไปเก็บทันทีส่วนมิเชลได้ถามยูว่า

"ดื่มอะไรรอท่านกลับมาก่อนดีไหมคะจูเนียร์"

"ขอแอปเปิ้ลคั้นครับมิเชล"

"ได้คะ รอสักครู่คะ"

เธอพูดพร้อมเดินไปที่ห้องครัวแต่ระหว่างนั้นโทรศัพท์ที่เป็นเครื่องที่ยูใช้ที่สเปนเท่านั้นและเป็นเบอร์ส่วนตัวได้ดังขึ้นซึ่งมีคนรู้เบอร์ไม่กี่คนเท่านั้น  ยูหยิบขึ้นมาดูเป็นเบอร์ของท่านทูตธวัชชัย พอรับท่านทูตได้มาบอกว่า ทางผู้ช่วยรัฐมนตรีหรือหัวหน้าคณะเจรจาได้สอบถามเรื่องของยู   ซึ่งท่านทูตได้บอกไปตามจริงจึงโทรมาบอกให้ยูรู้   เพราะไม่รู้ว่าตัวหัวหน้าคณะเจรจานั้นจะคิดยังไงระหว่างเกรงใจในตัวยูเพราะมีทั้งแด้ดและเพื่อนสนิทของพ่อที่เป็นอดีตปลัดกระทรวงหรือจะเพิ่มความไม่พอใจในตัวยูขึ้นมาอีก  เลยโทรมาให้ยูระวังตัวไว้ก่อน  ชายหนุ่มกล่าวขอบคุณก่อนจะวางสาย

และยูนั้นมองไปที่แกรนด์เปียโน ก่อนเดินเข้าไปหา  ชายหนุ่มเอามือลูบไปตามเปียโนที่ถูกดูแลรักษาอย่างดี   พร้อมนึกย้อนไปถึงตอนที่ตนเองยังเด็ก และนั่งบนตักของมัมตอนที่แม่ทูนหัวเล่นเปียโน จนซึมซับมาสู่ตนเองและทำให้ยูนั้นเล่นเปียโนเป็น  ชายหนุ่มเดินไปนั่งบนเก้าอี้และเปิดฝาที่ครอบคีย์บอร์ด ยูลองใช้นิ้วกดไปตามคีย์บอร์ดเพื่อไล่เสียง  ก่อนจะเริ่มเล่นเพลง ode to joy  ของ บีโธเฟ่น โดยตั้งสมาธิไปกับการเล่นโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง  จนเล่นจบ  ยูได้ยินเสียปรบมือดังจากทางประตูพอเงยหน้าก็พบพ่อทูนหัวของตนและปาสกาลกำลังตบมือให้  ส่วนมิเชลยืนถือถาดที่มีน้ำแอปเปิ้ลอยู่ใกล้ๆ ยูยิ้มออกมา ส่วนโรแบร์โต้บอกว่า

"ฝีมือไม่ตกเลยลูก"

"ช้าไปนิดครับแด้ด  ถ้ามัมอยู่สงสัยโดนตีมือไปแล้ว"

แม่บ้านเดินเอาน้ำแอปเปิ้ลมาให้ชายหนุ่มซึ่งยูกล่าวขอบคุณ  แต่มิเชลนั้นมีน้ำตาคลอ ออกมาด้วยได้พูดว่า

" เห็นแล้วคิดถึงมาดามคะ จูเนียร์"

ที่เธอพูดแบบนี้เพราะนึกย้อนไปถึงภาพที่ 2 แม่ลูกนั่งเล่นเปียโนด้วยกัน หรือไม่ก็ภาพที่ผู้เป็นแม่สอนจูเนียร์ให้เล่นเปียโน มันอยู่ในความทรงจำของแม่บ้านคนนี้ตลอด  ยูยิ้มให้แบบเศร้าๆพร้อมกล่าวขอบคุณพร้อมรับน้ำแอปเปิ้ลคั้นมาดื่ม  ส่วนผู้เป็นพ่อเดินมาโอบไหล่บุตรชายแล้วบอกมาว่า

"ไปทานมื้อเย็นกันเหอะพ่อ หิวแล้ว"

ระหว่างทางที่เดินไปห้องครัวโรแบร์ไต้ถามบุตรชายต่อไปว่า

"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมลูก"

ยูจิบน้ำแอปเปิ้ลแล้วตอบไปว่า

"ครับแด้ด  ไม่ยากเกินไป"

"ยูโตขึ้นมากแล้วนะลูก"

นี่คือคำกล่าวของผู้เป็นพ่อทูนหัว และระหว่างที่นั่งทานอาหารมื้อเย็น โรแบร์โต้ได้บอกลูกชายว่า

"ยู 2วันนี้พ่อกับบ็อบกำลังคุยเรื่องโครงการใหม่อยู่นะลูก"

ยูพยักหน้าและรู้ว่า บ็อบที่พ่อทูนหัวพูดถึงคือคนที่ดำรงตำแหน่ง  CFO   ของกลุ่มบริษัทเมนเตซ เปรียบเสมือนมือขวาของโรแบร์โต้

"เรื่องอะไรครับแด้ด"

"มีบริษัทที่ทำธุรกิจให้เช่าเครื่องบินส่วนตัวมาเสนอขายบริษัทให้เรา  เค้ามีเครื่องบินอยู่ 4 เครื่องเป็นบริษัทที่พ่อขายเครื่องลำเก่าให้ไปนะลูก"

ยูนิ่งคิดสักครู่ก่อนบอกต่อไปว่า

"เรามีเจ็ต 2 เครื่องยนต์ อยู่แล้ว 2 เครื่อง  ใช้ส่วนตัว 1เครื่อง บริษัทใช้อีกเครื่อง  เฮลิคอปเตอร์ 1 ลำ  แต่ใช้ทั้งในงานทั้งส่วนตัว"

"แล้วยูคิดว่าไงลูก"

"ใช้เงินเยอะไหมครับ"

"พอสมควรเพราะเค้าขายเราหมดเลย  แต่บ็อบไปคำนวณแล้วบอกว่า 5-7ปี  น่าจะคืนทุน  เพราะตอนนี้นักธุรกิจส่วนมากนิยมเดินทางด้วยการเช่าเจ็ตส่วนตัว ไม่รวมพวกนักกีฬาหรือดาราที่มีชื่อเสียง"

"น่าสนครับแด้ด แล้วถ้าเราซื้อจะโอนเมื่อไหร่"

"เร็วสุด 2 เดือน ช้าสุดไม่เกิน 3 เดือน"

"แปลว่าแด้ดเอาแน่"

"น่าสนใจลูก  แต่บ็อบกับพ่อต้องหาข้อมูลเพิ่มอีกหน่อย"


แต่บุตรชายพึมพำมาว่า

"เครื่องลำเก่า"

ผู้เป็นพ่อมองบุตรชายด้วยสายตาที่อ่อนโยนเพราะรู้ว่าจูเนียร์นั้นหมายถึงอะไร เลยบอกไปว่า

"ทางบริษัทปรับปรุงจนไม่เหลือสภาพเดิมแล้วลูก  ทำสีใหม่  ภายในปรับเป็นเบาะ 8 ที่นั่ง  ไม่มีเก้าอี้ยาว แต่โดยรวมยังดูดีอยู่ลูกชั่วโมงการใช้งานยังเหลืออีกเยอะ"

ยูนั้นไม่ตอบอะไรเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างอยู่ จนโรแบร์โต้เห็นลูกชายเริ่มดูเศร้าหมองจึงเปลี่ยนเรื่องคุยไปเป็นเรื่องอื่น

"วันนี้เกมส์เมลมาหาพ่อ"

"หืมพี่เกมส์หรือครับ  ยูพึ่งเจอพี่เค้าก่อนมาที่นี่ครับ"

"เกมส์ปรึกษาเรื่องที่จะเพิ่มทุนเพื่อจะขยายฐานไปที่มาเลย์กับบูรไน"

ยูยิ้มและนึกไปถึง กรรมการผู้จัดการของบริษัทนำเข้าส่งออกที่พ่อตนเองไปร่วมทุนก่อตั้งบริษัทกับรุ่นพี่ที่นับถือคนหนึ่ง  โดยตอนแรกรุ่นพี่คนนั้นดำรงตำแหน่งเอ็มดีและพ่อของยูเป็นรองเอ็มดี จนถ่ายทอดตำแหน่งมาให้ลูกชายคนโต และพ่อของยูก็เปลี่ยนไปเป็นที่ปรึกษาแทน   ซึ่งรุ่นพี่ของพ่อผู้นั้นยูเรียกว่าลุง   แล้วผู้ก่อตั้งบริษัทนี้ทั้งคู่ได้ลาจากโลกนี้ไปแล้ว  ซึ่งหุ้นที่เป็นของพ่อยูตอนนี้ได้ตกมาเป็นของยู  และแด้ดนั้นถือหุ้นอีกส่วนหนึ่งอยู่ด้วย เมื่อพ่อของยูเสีย  โรแบร์โต้จึงเปรียบเสมือนที่ปรึกษาไปโดยปริยาย

"แล้วแด้ดว่าไงมั่งครับเพราะจริงๆแล้ว ลุงกับพ่อก็เปิดตลาดที่ออสเตรเลียตั้งนานแต่ข้าม 2 ประเทศนี้ไป"

"พ่อบอกให้ใจเย็นๆก่อน ให้เกมส์สำรวจข้อมูลให้มากกว่านี้ เพราะเกมส์จะไปเปิดสำนักงานที่นั่นด้วยเหมือนที่ออสเตรเลีย รออีกสองเดือนเศษ ๆบ็อบจะบินไปเมืองไทยพอดีจะได้ไปคุยด้วย   พอดีรัฐมนตรีช่วยต่างประเทศจะนำทีมนักธุรกิจที่นี่ไปดูตลาดที่ประเทศแถบนั้น  พ่อเลยให้บ็อบไปแทนนะจะให้ไปดูเรื่องรถด้วย เพราะมีคนเสนอมาขอเป็นตัวแทนเพิ่ม และมีงานเลี้ยงที่สถานทูตด้วย "

"ให้บ็อบทำทุกเรื่องเลยใช่ไหมครับ"

โรแบร์โต้หัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของลูกชาย ก่อนบอกไปว่า

"ใช่แล้วลูก  อย่าลืมสิเรื่องที่เมืองไทย ยูไม่เกี่ยวข้องเลยแต่งานที่สถานทูตยูไม่น่าจะเลี่ยงได้นะลูกรวมถึงคณะต้อนรับ รัฐมนตรียูต้องได้เข้าร่วมแน่นอน"

จูเนียร์ของตระกูลถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมกับพิงที่พนักพิงแล้วบอกว่า

"เรื่องงานเลี้ยงกับทีมต้อนรับติดตามค่อยว่ากันครับแต่พรุ่งนี้สายๆ ยูว่าจะไปเยี่ยมแม่ของโซเฟียร์หน่อยครับ  แล้วจะเลยไปดูเนอสเซอรี่ด้วย"

"ก็ดี จะได้กินมื้อกลางวันกับพ่อด้วย"

"แล้วแด้ดอยู่ที่ไหนครับ"

"ไปตึกใหญ่ก็ได้ลูกเพราะยูไปดูเนอสเซอรี่อยู่แล้ว  พ่อมีประชุมที่นั่นพอดี"

"โอเคครับแด้ด"

"อ้อ  คุณพี่เค้าบอกว่า  ส่งฮานามิมาให้แล้วนะ"

"ว้าวดีจัง  พวกนั้นนั่งจ้องยูเหมือนเตือนยูตลอดว่ายูลืมอะไร"

สองพ่อลูกนั่งคุยกันยาวนานก่อนที่จะปิดท้ายด้วยโกโก้ร้อนคนละแก้วจากมิเชลก่อนที่จะแยกย้ายกันไปนอน ซึ่งก่อนนอนยูได้โทรหาแม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมา และหลับไปด้วยความสบายใจและปรอดโปร่ง จนเช้าวันต่อมา  หลังจากที่ได้ทานมื้อเช้ากับพ่อทูนหัวเรียบร้อย  ยูเดินไปส่งโรแบร์โต้ที่รถ ซึ่งมีมิเกลและคนขับรถยืนรออยู่แล้ว จนรถวิ่งออกไป ยูเดินไปที่คอกม้าก่อนจะขี่ตัวสีขาวและนำตัวที่เหลือมาวิ่งออกกำลัง ที่สนามขี่ม้า  ซึ่งวันนี้ยูให้ม้าวิ่งอย่างเต็มกำลังเพราะสุนัขที่เฝ้าบ้านตอนกลางคืนนั้นคนเลี้ยงนำเข้าคอกหมดแล้ว ยูขี่ม้า ช.ม.เศษๆจึงนำม้ากลับเข้าคอกและตนเองเดินไปอีกด้านตรงคอกเลี้ยงสุนัขซึ่งเป็นเวลาพอดีกับที่สุนัขตัวเล็ก 10 กว่าถูกปล่อยอออกมา  โดยมีคนเลี้ยง 2 คนดูแลอย่างใกล้ชิด พอเห็นยู สุนัขพวกนั้นวิ่งมาหาทันที  แต่ยูได้ยินเสียงบลูเห่าเรียก  ยูเลยบอกให้คนเลี้ยงปล่อยบลูออกมา  ยูอุ้มตัวที่แม่ทูนหัวรักมากที่สุดขึ้นและลูบไปหัวเบาๆ

"ไงเคท  คิดถึงมัมไหมวันก่อนยูฝันถึงมัมด้วยนะ"

ยูกระซิบกับสุนัขเบาๆ โดยที่เจ้าตัวซบมาที่ยูเหมือนจะออดอ้อนโดยมีบลูเดินนั่งมาอยู่ใกล้  และมีตัวเล็กหลายตัวเดินมาเล่นกับบลู  ยูเล่นกับสุนัขนานพอสมควรก่อนจะเดินขึ้นตึกเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า   

พอยูแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยชายหนุ่มเดินไปที่ชั้นจอดรถใต้ดิน  ก่อนจะเลือกขับปอร์เช่ที่เป็นรถของยูอีกคันออกไปเพื่อจะไปเยี่ยมแม่ของโซเฟียร์ซึ่งยูให้ความนับถือเป็นอย่างมาก  แม่ของโซเฟียร์ได้เกษียณตัวเองจากตำแหน่งเลขานุการส่วนตัวของครอบครัวเมนเตซได้ประมาณ 4ปี หลังจากบุตรสาวได้เข้ามาทำงานได้เกือบ 2ปี  เธอบอกกับพ่อของยูว่าเธอขอพัก  แต่ทุกคนยังให้ความสำคัญกับเธออยู่เหมือนเดิม  ยูใช้เวลาสนทนาพร้อมดื่มน้ำชากับเธอประมาณ ชั่วโมงเศษๆ  ก่อนจะขับรถออกมาเพื่อไปที่ตั้งของสำนักงานใหญ่ของเมนเตซกรุ๊ปซึ่งอยู่ใจกลางเมือง  แต่ระหว่างตั้งแต่ออกจากบ้าน ยูเห็นรถเอสยูวีสีดำขับตามมาห่าง ยูรู้ทันทีว่าต้องเป็นคาร์รอสแน่นอน  เพราะมิเกลกับคาร์รอสนั้นไม่ปล่อยให้ตนเองฉายเดี่ยวแน่นอน ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจเบา แล้วพึมพำว่า

"กฎของมุลเล่อร์สินะ"

ยูชะลอรถเล็กน้อย เพื่อมองไปที่อาคารหลังใหญ่พอสมควรซึ่งทาสีฟ้าที่ดูเหมือนเคยเป็นบ้านมาก่อน ก่อนจะขับเลยไปและเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าอาคารสูง 22 ชั้นที่ออกแบบทั้งสีสันและรูปทรงที่สวยสะสุดตาที่อยู่ติดกัน ยูตัดสินใจจอดที่หน้าตึก  เพราะเห็นโซเฟียร์พร้อม รปภ.ที่อยู่ในเครื่องแบบยืนรออยู่ ทันทีที่รถจอด  รปภ.รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ยูทัน โดยที่หญิงสาวยืนส่งยิ้มชายหนุ่ม  ยูกล่าวขอบคุณ รปภ.แล้วหันไปมองหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์  ซึ่งเธอพูดขึ้นทันทีว่า

"แม่โทรมาบอกคะ ชั้นเลยมายืนรอ  ท่านบอกว่าจูเนียร์กำลังมาที่นี่"

ยูพยักหน้าแต่ก่อนที่จะพูดอะไร  รถเอสยูวีก็ขับมาต่อท้ายโดยมีคาร์รอสกับลูกน้องอีกคนเดินตามลงมา  ยูหันไปยิ้มให้แล้วพยักหน้าชวนหญิงสาวเข้าไปในตึกโดย แล้วพูดว่า

"ตัวเล็กหลับสนิทเลย ไม่ได้เล่นด้วย"

"ได้เวลานอนพอดีคะ ว่าให้โตกว่านี้อีกนิดถึงจะพามาเนอสเซอรี่ที่นี่คะ"

"งั้นไปเนอสเซอรี่เลยดีว่า"

หญิงสาวพายูเดินผ่านเคาน์เตอร์ฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่พนักงานสาวสองคนรีบยืนขึ้นทันทีที่เห็นยูเดินผ่านชายหนุ่มยิ้มรับก่อนที่ยูกับโซเฟียร์เดินขึ้นบันไดที่กว้างใหญ่ขึ้นไปที่ชั้นลอย ยูหันไปดูรอบๆ ก่อนจะเดินตามหญิงสาวขึ้นบันไดไปที่ชั้น 2 ซึ่งพื้นที่ ครึ่งหนึ่งของชั้นนี้ใช้เป็นที่ดูแลเด็กเล็กก่อนวัยเรียน   ซึ่งทั้งหมดเป็นลูกของพนักงานที่ทำงานในตึกนี้ซึ่งเป็นของบริษัทในเครือแมนเตซทั้งหมด  โดยเนอสเซอรี่นี้ มัมของยูเป็นคนก่อตั้งขึ้นและเป็นคนดูแลในทุกเรื่อง  เพราะมัมของยูนั้นยึดจากการที่ตนเองดูแลเลี้ยงยูมาตลอดเป็นต้นแบบ   และถือเป็นสวัสดิการอย่างหนึ่งที่มอบให้พนักงาน และตอนนี้โรแบร์โต้ได้มอบหมายให้ยูเป็นคนดูแล   ซึ่งชายหนุ่มรับมาด้วยความเต็มใจ และอนุมัติค่าใช้จ่ายต่างๆให้ผ่านทุกครั้งโดยไม่มีการสอบถามอะไรเลย  เพราะยูนั้นต้องการสืบทอดเจตนารมณ์ของแม่ทูนหัว

ระหว่างที่ยูกับโซเฟียร์เดินดูไปรอบๆ  ผู้จัดการของเนอสเซอรี่ได้เดินมาต้อนรับพร้อมกล่าวขอบคุณยูที่อนุมัติงบให้ไปตามที่เธอร้องขอในการซื้อเครื่องเล่นชุดใหม่ที่เป็นพลาสติกที่ไม่มีสารตกค้าง ก่อนที่จะเป็นคนเดินพายูนำชมโดยมีโซเฟียร์เดินตามตลอดแล้วก่อนที่ยูจะขอตัวขึ้นไปชั้นบนหลังจากเดินดูทั่วแล้ว  ยูได้บอกกับผู้จัดการว่า ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มแจ้งที่โซเฟียร์ได้ทันที และตนเองจะรีบอนุมัติให้  แล้วทั้งคู่ต่างขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 21ซึ่งหญิงสาวได้บอกกับเจ้านายว่า

"ท่านนั่งประชุมในห้องทำงานนะคะ  จูเนียร์คงต้องไปนั่งรอที่ห้องจูเนียร์ก่อน"

ยูพยักหน้ารับทราบ ตึกนี้ส่วนใหญ่ทางโรแบร์โต้จะใช้เฉพาะตอนที่แขกจากภายนอกมาประชุมหรือตนเองมาดูงานเท่านั้น  เพราะส่วนใหญ่ทั้งโรแบร์โต้กับโซเฟียร์จะนั่งทำงานที่อาคาร 3ชั้นที่อยู่ข้างๆตึกนี้มากกว่าซึ่งคนจะเรียกติดปากว่าตึกเล็ก และโซเฟียร์บอกต่อมาว่า

"หน้าตาดูสดใสขึ้นนะคะยู"

ยูยิ้มรับ  เพราะไม่อยากนึกถึงเรื่องเมื่อวานเท่าไหร่นักและหญิงสาวก็ไม่พูดถึงอีกเลย จนทั้งคู่ก้าวออกจากลิฟท์ ก่อนที่จะเดินไป ยูได้ยินเสียงดุๆจากด้านหลังว่า

"ไอ้หนูนี่ไม่ใช่ที่วิ่งเล่นนะ"

ยูหัวเราะออกมาทันทีแล้วเดินหันไปหาเจ้าของเสียงที่เป็นชายหัวล้านมีอายุแต่งตัวดี ยูเดินเข้าไปกอดซึ่งชายคนนั้นกอดตอบแล้วพูดต่อไปว่า

"เป็นยังไงบ้างลูกชาย"

ยูนั้นตอบไปว่า

"สบายดีครับบ็อบ"

"นึกว่าจะไม่มาที่นี่"

"ได้หยุดเพิ่มครับเลยเข้ามาทักทาย"

ทั้งคู่ต่างทักทายกันอย่างสนิท  เพราะ CFO ของที่นี่เห็นยูตั้งแต่เด็กๆก่อนที่ บ็อบจะขอตัวไปทำงานก่อน  เพราะชั้นที่ 21นี้จะเป็นห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูงทั้งนั้น  ยูเดินผ่านหน้าห้องทำงานของพ่อทูนหัวและมองผ่านกระจก เห็นพ่อทูนหัวของตนกำลังคุยกับพนักงาน3-4 คนโดยมีแมรี่นั่งจดบันทึกอยู่ ด้วย  ยูเดินตรงไปที่ห้องของตนเองซึ่งห้องทำงานนี้ ระดับผู้บริหารทุกคนรู้ดีว่า  ห้องนี้เตรียมไว้สำหรับยูในอนาคตโดยรวมถึงที่ตึกเล็กด้วยที่มีห้องทำงานเตรียมไว้ให้จูเนียร์ในอนาคต ในห้องมีเฟอร์นิเจอร์ครบชุด ขาดแต่คอมพิวเตอร์เท่านั้นแต่โซเฟียร์ได้เตรียมแม็คบุ๊คไว้ให้เจ้านายแล้ว  และตัวของเธอหลังจากเห็นชายหนุ่มเดินเข้าไปที่ห้องจึงเดินไปห้องทำงานที่อยู่ใกล้ๆกันก่อนโทรไปบอกให้พนักงานนำเครื่องดื่มมาให้กับจูเนียร์   ยูเปิดคอมนั่งอ่านอีเมลทั้งของกระทรวงการต่างประเทศและของบริษัท และล็อคอินเข้าดูวงจรปิดที่บ้านซึ่งยังอยู่ในช่วงเช้ามืด  และเห็นแม่บ้านกำลังเทนมให้สุนัขที่เลี้ยงไว้ 3 ตัวกิน  แสดงว่าแม่ตนเองนั้นอยู่ในครัว เพื่อเตรียมทำอาหารใส่บาตรจนผู้เป็นพ่อโทรมาเรียกให้ไปทานมื้อกลางวัน แต่ระหว่างเดินไปนั้นยูได้เจอกับมิเกลยูจึงทักไปว่า

"อ้าวขึ้นมาทำอะไรครับมิเกลนึกว่าอยู่ที่ตึกเล็ก"

"ขึ้นมาดูระบบวงจรปิดนะครับจูเนียร์"

"อืมเจอมิเกลก็ดีแล้ว  ตอนบ่ายนี้ผมว่าจะขับรถเล่นในตัวเมืองหน่อยนะครับ  ไปหากาแฟดื่มถึงจะกลับบ้าน"

หัวหน้าทีม รปภ.มองยูอย่างรู้ทันก่อนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วบอกว่า

"ก็ได้ครับแต่อย่านอกเส้นทางนะ แล้วแจ้งบอสด้วยนะครับ ไม่งั้นพวกผมโดนอัดเละแน่นอน"

"ได้ครับ ขอบคุณครับ"

พอพูดจบยูได้เดินไปที่ห้องอาหารที่อยู่บนชั้น 22  ก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ  เพราะมิเกลนั้นรู้ความหมายว่าบ่ายวันนี้ตนเองนั้นต้องการไปไหนมาไหนแบบอิสระโดยไม่ต้องมีบอดี้การ์ดติดตามและเห็นโซเฟียร์ยืนรออยู่ตรงทางขึ้น  ห้องบนชั้นที่ 22 นี้เป็นห้องอเนกประสงค์ที่สามารถทำเป็นห้องประชุมหรือห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ได้  และมีห้องเล็กๆขนาดจุคนได้ 10 คนส่วนดาดฟ้านั้นเป็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์ และวันนี้ห้องเล็กนี้ได้ใช้เป็นห้องอาหารในห้องมีโรแบร์โต้กับแมรี่นั่งรออยู่แล้ว ยูมองไปบนโต๊ะก่อนจะนั่งบนเก้าอี้บอกว่า 

"มื้อนี้มีเบอร์เกอร์เนื้อกับเฟรนช์ฟรายส์"

แมรี่เสริมต่อว่า

"ใส่ชีสด้วยคะจูเนียร์"

"ใครสั่งครับ  แมรี่หรือโซเฟียร์"

"ดิฉันสั่งเองคะ จูเนียร์ จากห้องอาหาร"

แมรี่เป็นคนตอบ  ยูพยักหน้ารับรู้  เพราะตรงชั้น 4 นั้นเป็นห้องอาหารของพนักงานในตึกนี้และมีเชฟฝีมือดีที่ทำอาหารไว้ขายพนักงานโดยเฉพาะ และผู้เป็นพ่อทูนหัวมักจะมาทานอาหารกลางวันที่ ชั้น4 อยู่เป็นประจำโดยไม่ถือตัวว่าตนเองเป็นเจ้าของ แต่วันนี้พิเศษเล็กน้อย  เพราะยูมาจึงพาขึ้นมากินกันชั้นบนโดยทานร่วมกัน 4 คน เท่านั้น และระหว่างที่ทานมื้อกลางวันนั้น  ผู้เป็นพ่อได้ถามลูกชายว่า

"แล้วยูไปไหนต่อ  ลูก"

"ว่าจะขับรถเล่นในตัวเมืองนะครับยูไม่ได้ตระเวนในเมืองมานานแล้ว  เพื่อนยูหลายคนคงทำงานอยู่เลยแวะไปหาไม่ได้ บ่ายแก่ๆค่อยเข้าบ้าน  แต่ยูบอกมิเกลแล้วนะครับว่าไม่ต้องมีคนตาม"

"แล้วมิเกลว่าไงมั่งลูก"

"ไม่มีปัญหาครับ  แต่มิเกลให้บอกแด้ดด้วย"

โรแบร์โต้นิ่งคิดไปว่า หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดคงประเมินแล้วว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรจึงยอมตามคำขอ  เพราะยังไงตนเองก็ต้องเชื่อใจกับทีมข่าวของมิเกลที่คงหาข่าวมาแล้วแล้วว่าการมาของยูครั้งนี้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรจึงยอมทำตามคำขอของบุตรชาย คิดได้ดังนั้นจึงพยักหน้าเหมือนอนุญาตตามคำขอของยู  แล้วถามยูต่อไปว่า

"แล้วพรุ่งนี้ยูวางโปรแกรมไว้หรือยัง"

"ยังเลยครับ  แต่อยากไปเยอรมันเหมือนกัน  แต่ดูแล้วจะยุ่งยากเพราะกะทันหันไว้ครั้งหน้า ตอนยูบินมาแล้วค่อยแวะไปก็ได้ครับแค่ตอนสายๆอาจเข้ามาฟังสรุปงานครับไว้ดูอีกที"

"ดูวันอีกทีแล้วกันลูก  เผื่อพ่อจะไปรออยู่ที่นั่น"

ยูยิ้มอย่างเศร้าๆออกมาโดยที่โซเฟียร์กับแมรี่รู้ว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร แต่ไม่พูดออกมาเพราะกลัวไปกระทบจิตใจความรู้สึกของยู ที่ในช่วงหลังๆจูเนียร์เจอแต่ความสูญเสียจนแทบจะทำให้ยูเปลี่ยนไป แต่ยังดีที่หลายๆคนเข้าไปช่วยปลอบโยนจนทำให้ชายหนุ่มนั้นดีขึ้น


จนได้เวลา ก่อนจะลงไป ยูได้หันไปบอกแมรี่ว่า กลับไปแล้วจะส่งฝอยทองกรอบมาให้  เพราะรู้ว่าเธอชอบทาน ทำเอาเลขาของพ่อทูนหัวถึงกับยิ้มไม่หุบ ก่อนที่ยูจะเดินไปที่ลิฟท์โดยมีโซเฟียร์ตามไปส่งถึงรถ  ยูบอกขอบคุณเธอก่อนขับรถออกไปโดยที่หญิงสาวมองตามไปจนรถเลี้ยวเข้าถนนใหญ่ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในตึก   ยูขับรถสปอร์ตคันหรูไปตามถนนด้วยความชำนาญในเส้นทางโดยไม่มีจุดหมาย   ยูขับไปเรื่อยๆจนนึกอยากดื่มกาแฟทำให้ชายหนุ่มขับรถไปร้านกาแฟที่ตนเองกับพ่อแท้ๆชอบมาจนเป็นร้านประจำ  ยูจอดรถที่ไม่ห่างจากร้านเท่าไหร่  และเดินเข้าไปในร้านก่อนจะสั่งกาแฟมาดื่มโดยได้รับการต้อนรับอย่างดี

ฝ่ายอัปษรนั้นวันนี้เธอเดินทางมาถ่ายแบบที่บาร์เซโลน่าเป็นวันที่ 2 ส่วนเรื่องของยูนั้น ตรีได้บอกว่ายูเป็นเจ้าหน้าที่ของกระทรวงการต่างประเทศแต่เรื่องอื่นเธอบอกว่าไม่รู้อะไรเพิ่มเติม อัปษรไม่รู้ว่าตรีนั้นไม่ยอมบอกเรื่องของยูนั้นว่าในสเปนยูนั้นมีฐานะอะไร  เพราะเธอต้องการเก็บเรื่องนี้ไว้เพื่อผลประโยชน์ของเธอในอนาคต

ถึงจะได้ข้อมูลแค่นี้มาเธอก็พอใจแล้ว  เพราะรู้ทั้งชื่อจริงและนามสกุลรวมถึงสถานที่ทำงานทำให้ไม่ยากในการค้นหาตอนกลับไปที่เมืองไทยเลยทำให้เธอปลอดโปร่งขึ้น  ซึ่งตอนนี้เธอกับทีมงานพึ่งถ่ายแบบเสร็จไป1ชุดและกำลังจะเดินทางไปอีกที่ ทั้งคณะกำลังเดินกลับมาที่รถตู้ที่เช่าไว้สำหรับงานนี้โดยมีไกด์เดินนำแต่ระหว่างที่จะเดินไปที่รถตู้ ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากร้านที่ยูมานั่งดื่มกาแฟเท่าไหร่นัก   และบรรณาธิการหนังสือที่มาด้วยเห็นรถปอร์เช่ของยูที่จอดอยู่ ทำให้สะดุดตามากเพราะทั้งสีและรุ่นนี้ที่ยูใช้เป็นรุ่นที่เมืองไทยนั้นหาได้ยากมาก จึงเรียกนางแบบและช่างภาพมาพร้อมบอกว่า

"ษรไปยืนโพสท่าใกล้ๆรถปอร์เช่หน่อย รุ่นนี้หายาก"

"จะดีหรือคะพี่  เดี๋ยวเจ้าของมาโวย"

"ษรทำท่าเป็นแบบเซลฟี่  โพสท่าได้ตามใจชอบ พี่จะขอเก็บภาพสัก4-5ภาพ"

เธอจึงทำตามโดยหารู้ไม่ว่าเจ้าของรถที่ดื่มกาแฟเสร็จแล้วยืนดูอยู่ไม่ห่าง จนบันทึกภาพเสร็จ  ยูได้เดินไปถามบรรณาธิการที่ยืนกำกับอยู่ไม่ห่างว่า

"ขอโทษครับถ่ายเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ ผมจะขอใช้รถ"

ทำเอาบรรณาธิการนั้นขอโทษยูทันทีพร้อมกับความประหลาดใจที่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นรถของคนไทยที่เธอเห็นหน้าบนเครื่องบิน  เหมือนกับอัปษรที่แสดงความดีใจออกมานอกรีบเดินเข้ามาทักทันที

"คุณยูสวัสดีคะ  โลกแคบนะคะเจอกันจนได้"

ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วยิ้มให้พร้อมตอบกลับไปว่า

"ครับคุณษร มาถ่ายแบบที่นี่ด้วยหรือครับ"

"คะ แต่เอ คุณยูกับพวกกระทรวงการต่างประเทศมาทำงานที่นี่ด้วยหรือคะ"

เธอบอกเป็นนัยๆว่าเธอรู้ว่ายูทำงานอะไร  แต่ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจก่อนตอบไปว่า

"ผมได้พักนะครับ"

"แล้วจะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่คะ"

เธอถามอย่างต่อเนื่องซึ่งสร้างความอึดอัดใจให้กับยูเป็นอย่างมากเพราะทุกสายตาของทีมงานจ้องมาที่ตนเอง พร้อมนึกในใจว่า

"รู้งี้ให้คาร์รอสมาด้วยก็ดี"

แต่ยูนั้นตอบตามมารยาทไปว่าจะกลับอีก 2-3 วัน  และตัดบทขอตัวบอกว่าต้องไปอีกหลายที่ โดยที่บรรณาธิการได้เข้ามาขอโทษอีกครั้งแต่ชายหนุ่มไม่ว่าอะไร  รวมถึงไกด์ท้องถิ่นที่เข้ามาขอโทษโดยบอกเป็นภาษาอังกฤษแต่ยูตอบเป็นภาษาสเปนอย่างชัดเจนและพอรู้ว่าไกด์นั้นเป็นคนบาร์เซโลน่า  ยูได้เปลี่ยนไปคุยเป็นภาษาคาตาลันอย่างคล่องแคล่ว ทำเอาทุกคนถึงกับอึ้งและมองหน้าก่อนที่ยูจะดินขึ้นรถแต่ยูหันไปมองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นคนขับรถให้กับทีมงานถ่ายแบบนั้นยืนมองมาที่ยูและก้มหัวให้ ยูก้มหัวรับก่อนจะขับรถออกไปพร้อมกับความคิดที่ว่า

"เออจริงของไอ้รินมัน  แล้วแม่อัปษรนี่เป็นใครวะ  ต้องไปหาข้อมูลซะแล้วจะได้หาทางหนีทีไล่ไว้ก่อน โว้ยกลับบ้านดีกว่า  ฤกษ์ไม่ดีแล้ว"

ส่วนอัปษรนั้นถึงกับหน้าบึ้งที่ชายหนุ่มมีทีท่าปฏิเสธ  แล้วเดินขึ้นรถไปทันทีกับความคิดที่ว่า

"โถกะอีแค่ข้าราชการ มีฐานะ  คนอย่างเราจะไปสนทำไมเล่นตัวดีนัก อย่านึกว่าหล่อแล้วเราจะตามนะ"

เธอนั้นอารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัดจนผู้จัดการส่วนตัวที่มาด้วยต้องส่งสายตาปรามเธอ  แต่พอขึ้นบนไปรถทุกคนในคณะทุกคนต่างพูดคุยถึงยูว่าเป็นคนเดียวกับเจอที่โรงแรมเมื่อวันก่อนและเห็นไกด์กับคนขับรถที่นั่งคู่กันตอนหน้าต่างคุยกันจนทุกคนสงสัย  และทำให้บรรณาธิการถึงกับถามไกด์เพราะทั้งคู่ต่างพูดกันด้วยภาษาคาตาลันซึ่งไม่มีใครฟังออกและไกด์ได้หันมาตอบว่า

"เจ้าของรถคันนั้นเป็นลูกชายของประธานบริษัทเมนเตซนะครับ  ตึกสวยๆที่เราผ่านกันเมื่อวาน ยังไงครับ  คนขับรู้จักเพราะเมื่อก่อนเคยทำงานเป็นคนขับรถของโรงแรมในเครือของกลุ่มบริษัทนี้ เลยรู้จักจูเนียร์ของตระกูลนี้ครับตอนแรกผมก็ยัง งงๆอยู่ว่าทำไมถึงพูดสเปนได้ชัดมากแถมพูดคาตาลันได้คล่องเหมือนคนท้องถิ่นที่ไหนได้ ได้คุยกับพรินซ์ออฟบาร์เซโลน่าตัวจริงตามข่าวที่ลือกันมานานแล้ว"

ก่อนที่จะอธิบายถึงความยิ่งใหญ่ของของตระกูลเมนเตซให้ฟังพร้อมทั้งเรื่องของยูที่คนขับรถนั้นพอจะรู้อยู่บ้างก่อนที่จะขับรถพาไปที่จุดชมวิวที่อยู่ไม่ห่างนักและชี้ให้ดูคฤหาสน์ของตระกูลเมนเตซที่ตั้งอยู่ห่างออกไปบนเนินเขาแต่เห็นได้เด่นชัดทำเอาทุกคนอุทานออกมา   ดีดี้หันไปมองดาราสาวที่มองคฤหาสน์ที่สวยงามนั้นไม่วางตาแต่ไม่พูดอะไรเพราะเห็นอัปษรนั้นยิ้มออกมาอย่างพอใจ   แต่ดีดี้นั้นไม่รู้ว่าดาราสาวนั้นคิดอะไรอยู่เพราะสิ่งที่อัปษรคิดอยู่นั้น เธอกำลังวางแผนที่จะพิชิตหัวใจของชายหนุ่มให้ได้  จากที่ทำท่าจะเลิกสนใจเพราะนึกว่ายูเล่นตัวแต่พอรู้ว่าคุณสมบัติของยูนั้นไม่ธรรมดาทุกอย่างมันกระจ่างชัดตอนนี้เองว่าทำไมยูถึงต้องมีบอดี้การ์ดคุ้มกัน ทำไมถึงมีรถหรูขับทำให้เธอเปลี่ยนใจกลับมาสนใจยูทันที  เธอมั่นใจว่าเสน่ห์ของเธอนั้นต้องมัดใจยูได้แน่นอน

"ลองกันสักตั้งนะ ไม่ว่าเธอจะเป็นถึงพรินซ์ออฟบาร์เซโลน่า ร่ำรวยมีบารมีขนาดไหนชั้นจะครองหัวใจเธอให้ได้ ยู"

ส่วนยูนั้นพอขับรถถึงบ้านหลังจากที่นำรถไปจอดที่ชั้นใต้ดิน  พอเดินขึ้นมาที่ห้องโถง  ได้พบสองสามีภรรยาพ่อบ้านและแม่บ้านที่ยืนรอรับอยู่  ปาสกาลได้ถามมาว่า

"จะรับอะไรก่อนไหมครับจูเนียร์"

"ไม่ละครับปาสกาล  ผมยังอิ่มอยู่เลย  และพึ่งดื่มกาแฟที่ร้านประจำมา"

"ได้ครับจูเนียร์แต่ถ้าต้องการอะไรก็แจ้งได้เลยนะครับ"

"ครับ  อ้อจะอยู่ที่ชั้นสองนะครับ  ไม่ห้องใดก็ห้องหนึ่งครับ"

ทั้งปาสกาลและมิเชลต่างยิ้มกับสิ่งที่ชายหนุ่มบอกแต่เดาไม่ยากว่าจะไปพบได้ที่ห้องไหน  และพอขึ้นขึ้นบันไดไปถึงชั้นสองชายหนุ่มเลี้ยวไปทางขวาเพื่อไปที่ห้องทำงานของพ่อตนเอง  และเปิดคอมก่อนที่จะค้นหาข้อมูลของอัปษร ทำให้รู้ว่าเธอนั้นเป็นดาราดัง มีผลงานทั้งละครและภาพยนตร์ และภาพส่วนใหญ่ที่ยูพบคือภาพถ่ายแนวเซ็กซี่ พรอมกับข้อมูลที่ลงในสื่อบันเทิงต่างๆ  ยูนั่งอ่านอย่างสนใจเพื่อที่จะเก็บข้อมูลเผื่อไว้ก่อน

"เปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น  มิน่ารินถึงบอกให้เราระวัง  แต่กลับไปเมืองไทยคงจะหาเรายากสักหน่อย"

ยูคิดพร้อมปิดคอมและเดินย้อนกลับมาทางด้านซ้ายแล้วเดินเลยห้องสมุดไปก่อนจะหยุดที่หน้าห้องถัดไป ประตูห้องนี้จะแตกต่างกับห้องอื่นบนชั้นที่ 2 เพราะประตูเป็นกระจก  ยูดันประตูเข้าไปพร้อมมองไปรอบๆ เป็นห้องที่มีขนาดใหญ่พอสมควรและอยู่ตรงมุมตึก ชายหนุ่มยิ้มออกมาและเปิดไฟสายตามองไปโต๊ะขนาดใหญ่ที่อยู่กลางห้อง ซึ่งบนโต๊ะนั้นคือรางรถไฟที่ตกแต่งเป็นหลายชั้นหลายระดับ มีสิ่งของที่ตกแต่งประกอบทั้งเป็นตึกหรือเป็นต้นไม้มีแม้กระทั่งแม่น้ำจำลอง ส่วนรถไฟนั้นก็มีหลายแบบตั้งแต่รถจักรไอน้ำจนถึงรถไฟความเร็วสูง  ที่แล่นได้ด้วยไฟฟ้าและใช้ถ่าน  การตกแต่งนั้นเป็นฝีมือของยูโดยมีแด้ดและมัมคอยช่วย   ซึ่งรางรถไฟและของที่ตกแต่งนั้นจะขยายส่วนไปตามอายุของยูเพราะจะมีการตกแต่งเพิ่มเติมตลอดจนถึงทุกวันนี้  ห้องนี้คือห้องของเล่นสำหรับยูโดยเฉพาะ  ของเล่นแบบต่างๆจะถูกจัดเก็บในห้องนี้แต่มีบางส่วนที่นำไปตกแต่งที่ห้องนอนยู

การตกแต่งห้องนี้แต่งตามจินตนาการของเจ้าของห้องทุกอย่างนอกเหนือจากโต๊ะสำหรับรถไฟแล้ว บนเพดานยังมีเครื่องบินแบบต่างๆที่ถูกแขวนจนดูเหมือนบินได้จริงๆ  ส่วนที่เหลือจะถูกตั้งโชว์ไว้เป็นระเบียบแบ่งแยกตามประเภทต่างๆตามนิสัยของมัมที่อบรมสั่งสอนยูในเรื่องนี้  ของในห้องนี้ถูกดูแลอย่างดีและการทำความสะอาดนั้นต้องอยู่ในการควบคุมของมิเชลไม่ก็ปาสกาลทุกครั้งไป ยูนั้นรักห้องนี้มาก  เพราะมันเป็นการแสดงถึงการเอาใจใส่การให้ความรักจากมัมและแด้ดที่มีต่อยู   ยูนั่งบนเก้าอี้และเปิดสวิทช์ควบคุมที่ตั้งบนโต๊ะเพื่อให้รถไฟวิ่ง ก่อนจะนั่งดูด้วยความสุข

ยูอยู่ในห้องจนถึงช่วงเย็นก่อนลงมาทานมื้อเย็นกับพ่อทูนหัว  ส่วนวันต่อมานั้นยูใช้เวลาช่วงเช้าเข้าไปนั่งทำงานที่ตึกเล็กโดยมีโซเฟียร์กับแมรี่ผลัดกันมาสรุปเรื่องงานให้ฟัง   ช่วงบ่ายยูกลับไปที่บ้านและเดินขึ้นไปที่ห้องทำงานของพ่อทูนหัว แล้วเดินตรงไปที่ประตูอีกบานที่ด้านข้างของโต๊ะทำงาน ซึ่งเป็นประตูเหล็กแต่ออกแบบได้กลมกลืนกับห้องทำงาน   ยูนั้นเอามือทาบไปที่เครื่องสแกนก่อนจะกดรหัสบนเครื่องที่ตั้งอยู่หน้าประตู รอจนเสียงสัญญาณดังขึ้นยูถึงผลักประตูเข้าไป ห้องนี้เป็นห้องเก็บปืนซึ่งรักษาความปลอดภัยสูงมาก ซึ่งนอกจากพ่อทูนหัวกับยูแล้วก็มีพ่อบ้านกับแม่บ้านและมิเกลกับคาร์รอสเท่านั้นที่จะมีสิทธิเข้ามาได้  ปืนร่วม 10กระบอกถูกดูแลรักษาชโลมน้ำมันอย่างดี โดยฝีมือของมิเกลกับคาร์รอส 

ยูนั้นถูกสอนยิงปืนตั้งแต่เริ่มโตจากหัวหน้าทีมบอดี้การ์ดคนเก่าที่ชื่อมุลเล่อร์เป็นชาวเยอรมันที่รักยูเหมือนลูกชาย แต่ยูนั้นแค่สนใจแบบผิวเผินเท่านั้นเพราะโรแบร์โต้นั้นต้องการให้บุตรชายใช้อาวุธเป็น  ยูจึงได้รับการอบรมอย่างใกล้ชิดจากอดีตนายตำรวจจากหน่วย GSG-9  จนมีความชำนาญพอสมควร   แต่ผู้เป็นแม่ทูนหัวหัวนั้นไม่ค่อยชอบให้บุตรชายจับปืนเท่าไหร่นัก เพราะเห็นว่ายูนั้นมีบอดดี้การ์ดคอยดูแลอยู่แล้ว  แต่ขัดผู้เป็นสามีไม่ได้จึงยอมอย่างไม่ค่อยเต็มใจให้ยูนั้นเรียนยิงปืน  ยูหยิบปืนสั้นมากระบอกหนึ่งจากในตู้พร้อมหยิบกระสุนมาบรรจุใส่แม็กกาซีน และเอาแม็กกาซีนยัดใส่กระเป๋ากางเกง  ส่วนปืนนั้นยูเอาไปสอดที่ซองปืนก่อนมาเหน็บที่เอว และเดินออกมาพร้อมล็อคประตูไว้เหมือนเดิมก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง

และเดินออกจากอาคารด้านข้างทางที่ไปคอกม้าแต่  ยูได้เดินเลี้ยวซ้ายลงบันไดไปที่ห้องใต้ดินที่สร้างไว้ติดกับอาคาร ซึ่งห้องส่วนนี้สร้างขึ้นมาเพื่อเป็นสนามยิงปืนโดยเฉพาะ และเป็นห้องเก็บเสียงห้องนี้สร้างมาที่หลังตึกนี้  และทีมบอดี้การ์ดมาใช้กันเป็นประจำ  ยูเดินลงไปก่อนจะมองไปที่ช่องที่ใช้ยิงปืนที่ทำไว้ 4 ช่อง  ก่อนจะนำแม็กกาซีนเสียบเข้าไปในปืนและเอาปืนไปวางที่ช่องยิงปืนก่อนจะเดินไปหยิบเป้าที่เป็นรูปคนพร้อมที่ครอบหูกับแว่นตากันสะเก็ดที่อยู่ห่างจากช่องยิงปืนที่ถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบแล้วนำเป้าไปแขวน แล้วกดสวิทช์ไฟฟ้าให้เป้าเลื่อนไปจนได้ระยะ  ก่อนจะเอาที่ครอบหูมาครอบและสวมแว่นตาชายหนุ่มจึงหยิบปืนขึ้นมาขึ้นลำปืนก่อนจะทำการยิงจนหมดแม็กแล้วเลื่อนเป้ากลับเข้ามาหลังจากดูผลงานตัวเองแล้วยูพึมพัมว่า

"เกาะกลุ่มพอใช้"

แล้วปลดเป้าก่อนจะนำปืนไปเสียบที่ซองปืนพร้อมนำที่ครอบหูกับแว่นตากันสะเก็ดไปเก็บแล้วเดินไปดูม้าที่คอกและกลับขึ้นไปเก็บปืนแล้วมาอยู่ที่ห้องของเล่นจนถึงเย็นและวันต่อมาช่วงเย็นชายหนุ่มได้เดินทางกลับประเทศไทยซึ่งก่อนกลับยูได้ไปสุสานเพื่ออำลาแม่ทูนหัวก่อนไปที่สนามบินโดยมีโรแบร์โต้กับโซเฟียร์ไปส่งเหมือนทุกครั้ง   

ผ่านไป 2 อาทิตย์ ในคืนวันศุกร์ที่บ้านพักตากอากาศที่เชียงใหม่  ไฮโซสาวแฮ็คที่นอนคว่ำหน้าเปลือยกายอยู่บนเตียง โดยมีชายหนุ่มรุ่นน้องกำลังพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังที่ขาวโพลน ทำเอาเจ้าของแผ่นหลังครางออกมาเบาๆ พร้อมกับสะโพกที่ผายกว้างกำลังถูกขยำยิ่งกระตุ้นความเสียวให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก

"โอ้ว ยูขาาาาาา  พี่ทนไม่ไหวแล้ว ทำเหอะ"

เมื่อได้ยินแบบนี้ ชายหนุ่มพลิกร่างของสาวไฮโซให้นอนหงายก่อนจะก้มเอาปากไปประกบ เป็นการจูบที่เร่าร้อนของทั้งคู่ แต่ยูยังไม่ทำตามคำขอ ใบหน้าของชายหนุ่มเลื่อนไปที่เต้านมของไฮโซสาว ยูดูดสลับไปมาทั้งสองข้างส่วนนิ้วมือนั้นไปกรีดที่ร่องหีที่ชุ่มฉ่ำ  จนทำเอาเจ้าของร้องออกมาไม่หยุดและพอใบหน้าของยูเลื่อนลงต่ำ ขนหมอยนั้นถูกยูใช้ริมฝีปากเม้มก่อนจะใช้ลิ้นกวาดเข้าไปในรูหีของเธอ  แฮ็คถึงกับร้องออกมาดังๆด้วยความเสียว มือของเธอนั้นจับที่ศีรษะของยูพร้อมยกก้นให้สูงขึ้นเพื่อรองรับการลงลิ้นของคู่ขา ใบหน้าที่งดงามนั้นบูดเบี้ยวและเกร็งด้วยความเสียว แต่ยูนั้นไม่อยากให้ไฮโซสาวถึงจุดหมายด้วยลิ้นตัวเอง  ยูจึงเงยหน้าขึ้นมาพร้อมเลื่อนตัวขึ้นมา  แฮ็ครู้ทันทีว่าชายหนุ่มกำลังจะสนองความต้องการของเธอ  แฮ็คอ้าขาให้กว้างขึ้น พร้อมบอกว่า

"ยูพี่กินยาเรียบร้อยแล้วตามสบายๆ"

ชายหนุ่มก้มลงไปจูบที่แก้มของเธอเหมือนรับคำ แล้วค่อยดันควยของตนเองเข้าไปในรูหีช่องทางรักที่ไม่ฟิตทำให้ชายหนุ่มดันเข้าไปได้สะดวก แฮ็คนั้นเด้งรับเกือบทุกครั้งที่ยูกระเด้าลงมา มือเธอลูบไปทั่วแผ่นหลังของยู ดวงตานั้นหลับพริ้มพร้อมกับการส่งเสียงคราง ยูนั้นเย็ดสาวรุ่นพี่อย่างไม่เร่งรีบ เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะ จนไฮโซสาวเป็นฝ่ายเร่งจังหวะซะเอง

"ยูอีกนิด คะ อีกนิด  พี่จวนแล้วซี๊ดดดดดดดดดด"

ฝ่ายชายไม่ตอบอะไรแต่กระเด้าเร่งจังหวะขึ้น เหมือนกับหญิงสาวที่เด้งรับถี่ขึ้น จนร่างของเธอเกร็งพร้อมแอ่นกายขึ้น ยูกระเด้าส่งท้ายอีก2-3ครั้งแล้วปล่อยน้ำกามออกมา แล้วทิ้งกายลงไปนอนทับบนตัวไฮโซสาว  ครู่หนึ่งก่อนลงไปนอนข้างๆ หญิงสาวที่นอนหลับตาพร้อมการหายใจอย่างถี่ๆ

ยูนั้นได้เดินทางมาประชุมที่สถานกงสุลสหรัฐที่เชียงใหม่ในวันศุกร์และเป็นจังหวะที่หญิงสาวเดินทางมาพักผ่อนที่บ้านพักส่วนตัวของเธอที่เชียงใหม่คนเดียวโดยปล่อยให้ลูกทั้งสองคนอยู่กับแม่ของเธอ และพอเธอรู้ว่าหนุ่มรุ่นน้องมาเชียงใหม่เหมือนกันเธอจึงนัดเจอยูและมาจบที่บ้านพักส่วนตัวของเธอ  ไฮโซสาวยังนอนหลับตาด้วยความเหนื่อยจากรสรักที่หนุ่มรุ่นน้องมอบให้  แต่เธอก็รู้ตัวว่าถูกหอมที่แก้มพร้อมกับหน้าอกของเธอถูกลูบคลำไปมาทั้งสองเต้า หัวนมเธอถูกบี้สลับไปมาจนริมฝีปากอุ่นๆของยูนั้นมาครอบลงบนหัวนมเธอ  แฮ็คเอามือทั้งสองโอบกอดยูทันทีแต่ปากบอกมาว่า


"ยูยังไม่พออีกหรือไง  พักก่อนก็ได้ เราอยู่ด้วยกันทั้งคืน"

"ผมยังไม่อิ่มครับพี่"

"อูย  กัดเบาๆหน่อย  สิโอ้วๆนั่นหละดีจัง  ยูขา แบบนี้ไงพี่ถึงหลง อยากให้เธอเย็ดพี่"

"ก็พี่มันน่าเอานี่ครับ"

ชายหนุ่มตอบพร้อมกับการโลมเล้าซุกหน้าบนเต้าคู่งามของหญิงสาว  ถึงหัวนมจะคล้ำแต่มันก็ปลุกอารมณ์ยูได้อย่างดี หัวนมคู่นี้ยูดูดดื่มตั้งแต่ยังสีน้ำตาลจนถึงทุกวันนี้  ยูยอมรับว่าม่ายสาวคนนี้ตอบสนองความต้องการของตนเองได้อย่างดีตั้งแต่มีความสัมพันธ์กันครั้งแรกเมื่อครั้งที่เธอยังไม่แต่งงาน ถึงตอนนั้นเธอจะไม่ใหม่สำหรับยู  ชายหนุ่มที่ผ่านเกมส์รักกับสาวต่างชาติมานับไม่ถ้วนแต่จากประสบการณ์รักที่ผ่านมายูยอมรับว่าสาวรุ่นพี่คนนี้ตอบสนองความสุขให้กับตนเองได้อย่างดี   ยูเม้มกัดไปบนเต้านมอย่างเบาๆ  เพื่อสนองความต้องการของคู่ขาสาว แล้วเลื่อนหน้าไปจูบกับหน้าท้องที่แบนราบ แล้วเลื่อนขึ้นมาเอาปากประกบกับไฮโซสาวอีกครั้ง

แต่แล้วเธอพลิกตัวขึ้นมาอยู่ข้างบน  แต่ยังเป็นการแลกจูบที่เร่าร้อนของทั้งคู่   หญิงสาวเอามือไปที่กลางลำตัวของชายหนุ่ม แล้วกำควยที่กำลังแข็งตัวของยูก่อนรูดขึ้นลงไปมาอย่างช้าๆ จนพองขยายขึ้น  เธอได้เลื่อนลงไปก่อนจะใช้ลิ้นเลียไปมาทั้งแท่ง  ยูเริ่มครางออกมาก่อนที่หญิงสาวจะเอาปากไปครอบ พร้อมที่เธอจับมือของยูทั้งสองข้างให้มาจับที่หน้าอกของเธอขณะที่เธอใช้ปากทำรักให้ยู ยูบีบหน้าอกของพร้อมเคล้นคลึงไปที่หัวนม  ยิ่งไปกระตุ้นความเสียวให้กับแฮ็คเป็นอย่างดีจนเธอเป็นฝ่ายที่ทนไม่ไหวเอง

แฮ็คถอนปากออกจากควยของชายหนุ่มแล้วเลื่อนตัวขึ้นมา ก่อนจะใช้มือจับประคองควยของยูให้ตั้งตรงแล้วหย่อนรูหีลงไปครอบควยของชายหนุ่ม  เธอค่อยๆหย่อนลงไปจนสุดแล้วโยกตัวไปมา  ยูนั้นใช้มือประคองที่เอวของเธอทั้งสองข้างสลับการเด้งรับ  แฮ็คสูดปากออกมาด้วยความเสียว เธอนั้นโยกตัวไม่หยุด แต่ไม่เร่งจังหวะเท่าไหร่ ยิ่งยูเปลี่ยนจากเอามือที่จับเอวมาจับที่หน้าอกของเธอ พร้อมกับบี้หัวนมที่บานขยายออก  เธอยิ่งครางไม่หยุด

"ซี๊ดดดดดดด ยูขา  พี่มีความสุขจัง อูยยยยยยยซี๊ดดดดดด แรงๆก็ได้คะยู"

ยูสนองตอบตามคำขอของเธอทันที  ทำเอาแฮ็คถึงส่งเสียงออกมาแบบพอใจ และพอยูบีบนมเธอแรงขึ้น  เหมือนเป็นการส่งสัญญาณ  แฮ็คเริ่มโยกตัวเร็วขึ้นเสียงเนื้อที่กระทบกับถี่ขึ้นตาม จนยูแอ่นกายขึ้นพร้อมบีบที่หน้าอกเธอเต็มแรงก่อนจะปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าไปในรูหีของเธอ  พร้อมกับการตอดรัดภายในรูหีของสาวไฮโซ  แต่เธอยังโยกตัวอีก 2-3 ครั้งก่อนลงมานอนซบบนตัวยู เธอยื่นไปจูบทีปากยูเบาๆ ท่ามกลางเสียงหอบเหนื่อย  เธอนอนบนตัวยูครู่หนึ่งก่อนพลิกลงมานอนข้างๆก่อนจะบอกไปที่ชายหนุ่มว่า

"พักกันก่อนเหอะ"

"ผมก็ว่าแบบนั้นแหละครับพี่  ผมหมดแรงจริงๆ"

"หลับซะคนดีของพี่"

เธอพูดพร้อมหอมแก้มของชายหนุ่มซึ่งไม่นานนัก ยูได้หลับอย่างสนิท  แฮ็คเอามือลูบไปตามใบหน้าของชายหนุ่ม  พร้อมนึกไปถึงเรื่องตอนหัวค่ำที่ทั้งคู่คุยกัน ทำให้เธอคิดไปว่า

"เธอจะรู้ไหมยู  เธอโตขึ้นมากแล้วอย่าไปพะวงหรือกลัวต่อไปเลย พี่เชื่อว่าเธอจะแกร่งอย่างที่ใครนึกไม่ถึง  อย่าเอาความเศร้าที่ซ่อนในใจมาเป็นความกังวลเลยยู"

แฮ็คนั้นพอจะประเมินจากประสบการณ์ของเธอได้ว่า ชายหนุ่มคนนี้มีความสามารถขนาดไหนจากเรื่องที่ได้คุยกันเพราะยูเล่าเรื่องของธุรกิจที่ต้องรับผิดชอบให้ฟังเหมือนการระบาย  แต่ยูไม่รู้ตัวว่าตนเองมีความสามารถขนาดไหน อาจจะมาจากความสูญเสียทีเกิดขึ้นของชายหนุ่มในช่วงที่ผ่านมาและชายหนุ่มสลัดความเศร้าออกไปไม่ได้    แฮ็ครู้ดีว่าบารมีและอิทธิพลของพ่อทูนหัวยูนั้นมีมากขนาดไหน  จากการที่เธอมีเพื่อนเป็นชาวต่างชาติเยอะและส่วนใหญ่จะอยู่ในแวดวงธุรกิจและเป็นชนชั้นสูงของยุโรป   แถมเธอนั้นเคยไปเห็นยูที่สเปนซึ่งชายหนุ่มมีบอดี้การ์ดล้อมรอบตัวแต่ยูนั้นไม่เห็นเธอ ทำให้เธอรู้ว่าชายหนุ่มนั้นมีความสำคัญขนาดไหน  นี่เป็นเหตุผลสำคัญที่เธอไม่กล้าที่จะใช้ชีวิตร่วมกับยู เธอคิดทิ้งท้ายก่อนที่จะหลับไปว่า

"อย่างเธอกับพี่เราคงคบกันได้แค่นี้นะยู พี่เชื่อว่าเธอจะเจอคนที่ใช่ของเธอในเร็วๆนี้"

[633sqd]

มีสาวๆแอบไว้เยอะเหมือนกันนะยู
ษร แพง ใครจะชนะใจยูได้นะ

[kaithai]

คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[sunnie06]

ษรนี่เหมือนนางร้ายจัง

[sniperteam]

ขอบคุณมากครับ รอตืดตามอ่านมาโดยตลอด เนื้อเรื่องแต่งออกมาได้ดีมากชวนติดตาม ไม่รู้ว่าดาราชื่อษรจะยังไรกัยยูต่อ และบทบาทยูในเมืองไทยจะเป็นอย่างไรต่อไป และยูจะมีโอกาสกลับมาเจอกับสาวเจ้าหน้าที่สถานฑูตไหม เพราะเดาว่าหน้าจะเป็นตัวเอกคนหนึ่ง

[tacklove]

ได้รู้จักยู มากขึ้น ในอีกมุมหนึ่งแล้วนะไม่เบาเลยทีเดียว อยู่เมืองนอกเป็นคุณหนูดีๆนี่เองเนอะ แล้วถ้ากลับเมืองไทยล่ะคนละเรื่องเลยรึเปล่ากลัวแต่จะแพ้ทางยายอัปษรเท่านั้นแหละ ยูมีความสามาถขนาดนี้ ยิงปืนเก่งด้วยเรื่องนี้จะมีฉากบู๊หรือเปล่านะ

[peat]

ลุ้นว่าสาวคนไหนจะเป็นผู้เปิดหัวใจดวงนี้

[elviswhat]

ยูตอนอยู่เมืองไทยจะเป็นยังไงนะ ษรนี่ก็ร้ายน่าดู

[gumpxxxx]

ยิ่งอ่านตามชีวิตนายยู ยิ่งสัมผัสถึงเมฆหมอก อารมณืที่หม่นเศร้า ที่ครอบคลุมในตัวยู หวังว่าคงจะมีใครทำลายเหมฆนี้ได้นะ แต่คิดว่ายังงัยก็ไม่ใช่ อัปสรแน่นอน ถ้าเป็นตัวละครที่เปิดตัวมาแล้ว คิดว่าคงเป็นนักข่าวสาวแน่ๆ

[tetete]

เห็นชัดเลยครับว่าษรอยากได้ยูเพราะเงินและอำนาจ น่าสงสารยูจริงๆ

[patkungna01]

สนุกมากครับ จะหนีอัปษรได้ไหมน้าาา

[azerothx]

ยูเนี้ยมันร้ายใช่เล่น
แล้วใครหน่อคือตัวจริง
อยากเห็นบทนางเอกแล้วจะเป็นไงหน่อ

[devilzoa]

ษรคงไม่ได้แอ้มยูแน่ๆ เพราะยูคงไม่ชอบยิ่งไปค้นหาข้อมูลมาแล้วด้วยอดเห็นขาอ่อนยูอน่นอนษรเอ๋ย

[whizper]

พระเอกของเรานี่ มีผู้หญิงแอบซ่อนหลายคนตัง ค่อยๆเปิดตัวออกมาเรื่อยๆ ขอบคุณครับ

[swss2511]

แม้ปิดใจแต่ไม่ปิดกายสาวๆผ่านมาให้เชยชมแทบไม่ขาดช่วง