ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

อนาคตในกำมือ ตอนที่ 2 ก้าวใหม่แห่งชีวิต

เริ่มโดย wattana2015, พฤษภาคม 22, 2017, 05:45:09 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

wattana2015

อนาคตในกำมือ by wattana2015


อนาคตในกำมือ ตอนที่ 2  ก้าวใหม่แห่งชีวิต


  นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างดาร์คหรือมืดหม่น  ผู้ที่ไม่ชอบแนวนี้แนะนำให้ข้ามเรื่องนี้ไปได้ครับ  ถึงจะค่อนข้างจะดราม่าหนักแต่มันก็เป็นไปได้ในสังคมปัจจุบันครับ  ไม่ได้โอเวอร์เสียเกินเลยไปไกล


ความเดิม

  และแล้วผมกับเธอก็เริ่มต้นชีวิตคู่ของเราตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  ผมเองนั้นเรียนจบแล้วจากรามคำแหงเลยสมัครเข้าทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งย่านสีลม  กลางวันก็เป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาทั่วไปเหมือนคนอื่นทั่วๆไปเขานั่นแหละ  ห้องพักก็กว้างกว่ารังหนูไม่เท่าไร  แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีที่ซุกหัวนอนจะเอาอะไรมากกับสถานะภาพพนักงานบริษัทตัวต๊อกกระต๋อยเล็กๆคนหนึ่ง ได้เท่านี้ก็ดีถมไปแล้ว
 
  แม้ผมจะชอบและสนใจในตัวเธอก็ตามแต่ที่เหนือกว่านั้นผมสงสารตัวเธอที่ผ่านอะไรมามากมายในช่วงเวลาอดีตหลายปีที่ผ่านมาตามลำพัง   ผมอาจจะไม่ใช่คนดีเด่อะไรนักไม่ใช่พระเอกในนิยายแต่ผมนั้นไม่เคยบังคับและฝืนใจใครผู้ใดทั้งสิ้น  เธอผ่านอะไรมามากเกินพอสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆเท่านั้น  เพราะความที่เธอเป็นผู้หญิงมันน่าจะเลวร้ายกว่าที่ผมที่เป็นผู้ชายจะพบเจอแน่ๆ 

  ผมจะไม่เร่งรัดอะไรเธอแต่จะค่อยๆทำดีกับเธอให้สบายใจว่าอย่างน้อยในคนหลายพันล้านคนที่อยู่กันบนโลกนี้นั้น  เธอจะยังมีผมเป็นที่พึ่งพิงของเธอคนหนึ่ง   และเมื่อไหร่ที่เธอนั้นพร้อมจะรับผมเข้าไปอยู่ในหัวใจของเธอด้วยความเต็มใจของเธอผมก็จะพร้อมทีจะเป็นทุกสิ่งของเธอเช่นกัน

  แต่ตอนนี้และเวลานี้ต้องคิดได้แต่เพียงว่า  ตอนนี้ก็ถือว่าผมมีน้องสาวร่วมโลกร่วมชะตากรรมเหมือนกันหนึ่งคนมาอยู่ด้วยกัน  ยังไงก็มีคนมานั่งกินข้าวด้วยกันไม่ต้องนั่งกินข้าวคนเดียวที่ห้องแคบๆรังหนูสัปปะรังเคนี่ก็พอ  ใครที่เคยอยู่ตัวคนเดียวมาก่อนย่อมจะต้องเข้าใจความรู้สึกที่ว่านี่   อย่าคิดหรือคาดหวังสิ่งใดในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจะดีกว่าปล่อยให้มันเป็นไป 

  พยายามใช้ชีวิตของผมเองให้เป็นปกติเท่าที่จะทำได้  ตื่นเช้ามาอาบน้ำแต่งตัวลุกขึ้นไปทำงานให้เหมือนที่เคยผ่านมาหลายๆปี  ผมให้เงินเธอพันหนึ่งเป็นค่าใช้จ่ายข้าวของส่วนตัวของผู้หญิงไม่ใช่ว่าผมอวดร่ำอวดรวยอะไรหรอกเพราะเงินแค่นี้สมัยนี้รู้ๆกันอยู่แทบจะซื้ออะไรไม่ได้เลย  คงได้แค่ของใช้ราคาถูกตามประสาเท่านั้น  ผมให้เธอไว้ไปซื้อของใช้ที่จำเป็นของเธอพวกของใช้ของผู้หญิงที่จำเป็นต้องใช้และเสื้อผ้าที่เธอจะนำมาสวมใส่ขณะอยู่ร่วมกับผมที่ห้องแคบๆนี่  ไม่ให้เงินเธอไปซื้อแล้วจะให้เธอใช้ของผมที่เป็นผู้ชายมันก็จะกระไรอยู่

  ผมปล่อยเวลาให้เธอตัดสินใจจัดการกับข้าวของเครื่องใช้ที่เธอต้องใช้ด้วยตัวเธอเอง  ของใช้ส่วนตัวนี่เจ้าตัวต้องคงต้องไปหาซื้อเองจะให้ผมซื้อมาให้ผมก็ไม่ใช่ผู้หญิงซะด้วย  ยกตัวอย่างเช่น  จะให้ผู้ชายไปซื้อบราเซียให้แฟนหรือเมียจริงๆแล้วก็ไม่   แล้วยิ่งเธอยังไม่ใช่แฟนของผมยิ่งแล้วไปกันใหญ่  เพราะเพิ่งมาอยู่ด้วยกันใหม่ยิ่งต้องระวังเพราะยังไม่รู้นิสัยใจคอกันเลยด้วยนี่แหละ  เอาเป็นว่าผมให้งบเธอเท่านั้นแล้วเธอไปจัดการเอง

  ผมให้ค่าใช้จ่ายเธอไว้เป็นค่ากับข้าวของเราทั้งสองคน  ไหนๆเธอก็เป็นผู้หญิงคงทำกับข้าวได้ดีกว่าผมแน่  ช่วงแรกก็อาจเป็นแกงถุงริมทางไปก่อน  ข้าวหุงเอาด้วยหม้อไฟฟ้าที่ผมมีในห้อง  ยังดีไม่จนเข็ญใจขนาดที่เค้าว่าต้องกัดก้อนเกลือกินกับข้าว  ถ้าเป็นอย่างนั้นทรมานตายชัก  กระเพาะผมคงทะลุหรือไตวายตายแน่ๆกินแต่เกลือกับข้าวนี่  เอาล่ะดราม่าพอกันก่อน  อย่างที่บอกเพราะหัวอกอันเดียวกันเพราะต่างคนต่างไม่มีญาติพี่น้องและอยู่ตัวคนเดียวในโลกกว้างคนที่ลำบากเหมือนกันมาก็จะสื่อกันได้เข้าใจกว่า


  วันใหม่มาเยือนหลังจากผมและเธอเริ่มต้นใช้ชีวิตร่วมกันมาเกือบๆเดือนเข้าไปแล้ว  ตอนที่เธอมาถึงใหม่ๆเพราะไม่มีทางเลือกและที่ไปนั้นเธอนั้นค่อนข้างเก็บตัวและเป็นคนเงียบๆคงจะหวาด
ระแวงในตัวผมอยู่บ้าง  แต่เมื่อผมไม่ได้เร่งรัดทำอะไรที่ทำร้ายน้ำใจเธอ  เธอจึงค่อยๆปรับตัวเข้าหาผมและพูดคุยกับผมได้มากขึ้นหลังๆผมจึงค่อยได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสที่แต่งแต้มอยู่บนใบหน้าสวยๆของเธอ  เปรี้ยวสาวน้อยคนสวยน้องสาวชั่วคราวของผมในตอนนี้เริ่มเติบโตเป็นสาวน้อยคนสวยอย่างที่เธอควรจะเป็นมาแต่แรกถ้าไม่ต้องผจญกับชีวิตลำบากมาในหลายปีที่อยู่แต่เพียงลำพัง  เธอเริ่มทักทายผมได้สนิทใจขึ้นและพูดกับผมมากขึ้น

"พี่ปอนเย็นนี้จะกินอะไรล่ะพี่เปรี้ยวจะจัดการให้"   

เปรี้ยวถามยิ้มๆเมื่อเริ่มคุ้นกับผมมากขึ้น

"แล้วเราทำกับข้าวเป็นหรือยังล่ะ  ที่มาถามพี่เนี่ยเห็นทำได้แต่เจียวไข่อยู่เลยนี่นา"
"โธ่พี่มันก็ต้องอาศัยเวลาบ้างแหละ  แค่ทอดไข่เนี่ยกว่าฉันจะทอดไม่ให้มันไหม้ได้เนี่ยก็ใช้เวลาพอดูเลยนะพี่  ฉันไม่เคยทำกับข้าวให้ใครกินเลยนะ  พี่ก็รู้นี่"
"เออ  พี่ก็ลืมไป  ไอ้พี่ก็คาดหวังกับเรามากไปหน่อย  ที่เห็นเปรี้ยวเป็นผู้หญิงคิดว่าจะทำกับข้าวได้ดีกว่าพี่  พี่ลืมไปว่าเราคงไม่เคยทำหรอกไอ้เรื่องกับข้าวเนี่ย  งั้นเย็นนี้เราจะทำอะไรให้พี่กินล่ะที่มาถามเนี่ย  คงไม่ใช่ไข่ทอดอีกนา  หน้าพี่จะบานเป็นไข่ทอดอยู่แล้วเนี่ย"
"ฉันก็ทำเป็นอยู่อย่างเดียวนี่พี่ก็รู้"
"ถ้างั้นเย็นนี้เราไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านเจ้เล็กหน้าปากซอยก็แล้วกัน"
"เย้  รอดตายจากไข่ทอดซะทีมื้อนี้  ทอดแต่ไข่จนหน้าจะเป็นไข่เหมือนที่พี่ปอนว่าแล้วเนี่ย"

  เจ้าตัวเผลอสารภาพออกมาเองจนได้  ก็น่ารักดีไปอีกอย่าง  ชอบก็บอกชอบไม่ชอบก็บอกไม่ชอบไม่มีอะไรต้องเฟคเหมือนสังคมภายนอกที่พวกเราเผชิญมา  และแล้วมื้อเย็นแรกในรอบเดือนเลยละมั้งที่ผมพาเธออกมากินข้าวข้างนอก  ที่จริงผมก็อยากพามาหาอะไรกินข้างนอกอยู่หรอก  แต่ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในเมืองหลวงของประเทศไทยเมืองกรุงเทพฟ้าอมรนี้ของทุกอย่างที่แทบจะไม่ใช้เงินเป็นแทบไม่มีว่ากันแต่น้ำเปล่าขึ้น  ทุกอย่างไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีเลยที่นี่  ใครที่เคยอยู่หรือทำงานย่อมเข้าใจว่ากรุงเทพเป็นอย่างไร 

 

  หลังจากทานก๋วยเตี๋ยวกันเสร็จก็พากันเดินกลับห้องเช่าผม  พวกเด็กหนุ่มๆแถวนั้นพากันแอบมองเธอใหญ่  ก็คนมันสวยจริงๆซะด้วย  ผมเองก็ภูมิใจที่ได้ควงคนสวยมาโชว์อยู่หรอก  แต่ก็กลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับเธอในภายหลังเหมือนกันถ้าผมไม่อยู่หรือออกงานต่างจังหวัดก็น่าห่วงเหมือนกัน  แถวย่านหอพักที่ผมอยู่มีคนมากมายหลากหลายร้อยพ่อพันแม่ซะด้วย  คนดีๆผมไม่กลัวหรอก  พวกกากเดนนี่แหละน่ากลัวกว่ากันเยอะมันจะทำอะไรเราเดาไม่ได้...



เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

yak7384

#1
อยู่กันไปเดียวก็ชินจนฟินกันเองแหละ


................................................

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ.
อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx
ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry::
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .


กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น.
.


................................................................................................................



tacklove

แนวนี้ก็ชอบอ่านอยู่นะครับท่าน ชีวิตของปอนกะเปรี้ยวจะลงเอยยังไงเนี่ย

thep59

เป็นเรื่องที่น่าติดตาม ปอนกับเปรี้ยวจะลงเอยกันเมื่อไร รอลุ้นครับ

nithiwit sakfun

อีกนานใหมที่เปรี้ยวจะเปิดใจให้ปอนแต่ว่าจะต้องเจอเหตุการอะไรในวันข้างหน้าที่ต้องฟันฝ่า
น่าติดตามครับ

biggiggog

ชีวิตมันต้องก็ต้องก้าวไป อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ขอบคุณมากๆครับ

johnywalker

คนเรามีดีดี เลวเลว เป็นธรรมดาของมนุษย์ มีแต่เลว มีแต่ดี นั่นไม่ธรรมดาละ

ifrost17

ขอรับไปอ่านต่อเลยครับ กำลังน่าติดตาม ขอบคุณครับ

cannabis999

ใครเคยมีชีวิตเเบบไหนนิยาย ผมนับถือความอดทนของคนๆนั้นเลย

neung_cm

ชีวิตมันต้องเดินต่อไปครับจะทุกข์จะสุขมันก็ต้องก้าวต่อไป

SplendidW

ดูเรียลมากครับ รีบๆเยกันซะทีครับ แฮ่กๆ มันแกว

akennya


Bluemuffer