คุณหนูที่เปลี่ยนไป (3)

[Izuna]

หวนคืน..



   วันนี้เป็นวันอังคารที่สดใสเช่นเคย ท้องฟ้าเปิดกว้างไร้กลุ่มเมฆปกปิด เสียงนกร้องไพเราะฟังแล้วสดชื่น ภายในห้องชั้นสองพบว่าคุณหนูในชุดนอนกำลังนอนราบบนเตียงใหญ่เพียงลำพัง หน้าต่างที่เปิดรับลมรับแสงทำให้ร่างเล็กบนเตียงตื่นขึ้น

   " ฮาาาาว์.. " คุณหนูหาวปากกว้างน้ำตาเล็ดบิดกายไปมาก่อนลุกลงจากเตียงอย่างกระตือรือร้น สองมือช่วยกันถอดชุดกองไว้บนเตียงก่อนจะเดินก้าวเท้าเข้าห้องน้ำไป

   เสียงฟักบัวเปิดน้ำกระทบพื้นดังต่อเนื่อง พอสิ้นเสียงก็มีร่างเล็กผันผ้าขนหนูออกมา สายตาจ้องมองอย่างุนงงในใจคิดว่ามีบางสิ่งขาดหายไป แต่ก็เพียงแว๊บเดียวแล้วเดินไปหน้าตู้เพื่อเลือกชุดไปเรียน

   พิมใส่ชุดนักเรียนเสร็จก็สะพายกระเป๋ามีของประดับประดาเต็มไปหมดให้ความน่ารักสดใสในวัยเรียน พอก้าวเท้าถึงห้องรับแขกก็พบว่ามีสาวใช้กำลังยืนรออยู่ " ทานข้าวก่อนนะคะ " สาวใช้พ๋ายมือไปห้องอาหารจากนั้นก็เดินนำไป

   พิมพยักหน้าเดินตามกับความรู้สึกแปลกๆราวกับมีบางอย่างผิดปกติ แต่พอถึงโต๊ะอาหารก็ลงมือทานอย่างผู้ดี ภายในห้องเงียบเฉียบไร้การพูดคุยปล่อยให้คุณหนูเพียงคนเดียวทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย พอทานเสร็จก็มีน้ำผลไม้มาเสิร์ฟอย่างรู้ใจเป็นการจบ

   สาวใช้พาคุณหนูขึ้นรถออกเดินทางไปยังโรงเรียน พอคุณหนูก้าวเท้าลงจากรถสายตาทุกคู่ก็จับจ้องมารวมที่จุดเดียว แต่พิมก็ไม่สนมากนักเพราะเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว และหัวข้อในวันนี้คือ เมื่อวานคุณหนูพิมหายไปไหน แถมการนินทรายังยกระดับขึ้นใส่สีตีไข่ไปต่างๆนาๆจนกลายเป็นว่าพิมแอบหนีไปเย็ดกับผู้ชาย

   พอถึงคาบเรียนก็เรียนตามปกติแต่ที่แปลกใจก็คือวันนี้ทำไมเป็นวันอังคาร พิมคิดย้อนกลับไปเมื่อวานและภาพแปลกๆก็แว๊บเข้ามาชั่วครู่ก่อนจะหายไป ยิ่งนึกก็ยิ่งปวดหัวกุมขมับจนเพื่อนเห็นก็ถักถามจนพิมต้องเลิกคิดไป

   และวันนี้ต้องเตรียมชุดพละมาเปลี่ยนซึ่งพิมไม่ได้เตรียมมา เพื่อนชายหญิงแยกกันไปคนละห้องเพื่อเปลี่ยนชุดส่วนพิมกลับนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมจนครูชาญเห็นว่ามีโอกาสจึงเดินมาพูดใกล้ๆ " เมื่อวานไปไหนมา "

   คำถามนี้ทำให้พิมปวดหัวจนต้องกุมขมับอีกรอบทำให้ครูชาญหน้าซีดคิดว่าเมื่อวานคงโดนจัดหนักจนความจำเสื่อมแน่ๆ แต่ก็ทำให้โล่งใจแปลกๆที่เรื่องคราวนี้จบลงด้วยดีและไม่ต้องโดนไล่ออก..
.
.
.
.
.
   โรงยิมกว้างใหญ่มีสนามกีฬานานาชนิด อุปกรณ์ครบครันไร้สิ่งขาดแคลน กลุ่มนักเรียนชายหญิงยืนรอผู้เป็นครูมาสอนอย่างเป็นระเบียบ และหนึ่งในนั้นมีหญิงสาวรูปร่างเล็กผอมเพรียวผิวเนียนเด่นสะดุดตารวมอยู่ด้วย แต่ที่เด่นไปกว่านั้นก็คือทุกคนเปลี่ยนชุดพละเรียบร้อยเหลือเพียงพิมคนเดียวที่ยังใส่ชุดนักเรียน..

   " ทั้งหมดทำความเคารพ " " สวัสดี(ครับ/ค่ะ)คุณครู " เสียงประสานดังกังวานไปทั่วโรงยิม พอเสียงเงียบครูพละชื่อชัยก็เพ่งมองไปที่หญิงสาวชุดนักเรียน " ใครลืมชุดให้ก้าวออกมา " ครูชัยพูดเสียงดังฟังชัดจนนักเรียนบางคนกลัวจนตัวสั่น

   พิมก็กลัวก้าวขาสั่นๆออกมายืนหน้าแถว ส่วนทุกคนก็ถูกสั่งให้นั่งลงจนพิมยืนเด่นอยู่คู่กับครูชัยสองคน " ขอโทษค่ะหนูลืมจริงๆ " พิมพยายามพูดขอโทษออกตัวหวังว่าจะลดโทษลงบ้าง ส่วนครูชัยก็ยิ้มเจือนๆไม่รู้จะลงโทษลูกคุณหนูคนนี้ยังไง

   " ลุกนั่ง 10 ครั้งปฏิบัติ! " ครูพละสั่งเสียงแข็ง พิมได้ยินก็ทำตามทันที ร่างเล็กบอบบางพยายามนั่งยองและลุกขึ้นแต่ด้วยเรี่ยวแรงที่น้อยนิดจึงทำด้วยความลำบาก

   แต่ละครั้งที่นั่งก็นั่งจนสุดและกว่าจะลุกได้ก็ใช้เวลานานอีก ทำให้ครูชัยเริ่มหงุดหงิดอยู่บ้างแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ส่วนพวกนักเรียนชายกลับตั้งใจมองการลงโทษอย่างใจจดใจจ่อเพราะภาพข้างหน้ามันน่าดูจริงๆ

   พิมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ใส่ชั้นในกับกางเกงในมาราวกับเป็นเรื่องปกติพอนั่งรอบที่สองก็รู้ตัวว่าถูกมอง ความกลัวครูชัยในตอนแรกหายไปไม่เหลือกลายเป็นความเสียวที่เข้าแทรก พอนั่งครั้งที่สามพิมทำเป็นเหนื่อยไม่สนใจอ้าขากว้างจนเห็นหีที่ซ่อนอยู่ใต้กระโปรง

   น้ำหีก็เริ่มไหลออกเรื่อยๆจนพื้นมันวาวเปียกน้ำเป็นหย่อมๆ ครูชัยก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงเดินเนียนไปหลังแถวเพื่อหันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น พอได้เห็นตาก็ลุกวาวราวกับการลงโทษเป็นการให้รางวัลนักเรียนสักมากกว่า

   การนั่งแต่ละทีถ้าไม่เห็นหีก็คงมีแต่คนตาบอด เพียงแค่การลงโทษลุกนั่ง 10 ครั้งกลับกินเวลานานเกือบครึ่งชั่วโมง แต่ที่แปลกก็คือตลอดเวลาไร้ซึ่งเสียงพูดคุยของผู้ชายทั้งสิ้น มีเพียงเสียงซุบซิบของพวกผู้หญิงเท่านั้น

   พิมหัวใจเต้นตุบๆพยายามเก็บงำอารมณ์ที่เสียววูบอยู่ตลอด แค่เห็นสายตานับสิบที่มองมาก็ทำพิมน้ำหีแตกไปหลายน้ำแล้ว พอครบสิบรอบก็ทิ้งตัวลงนั่งชันเข่าขึ้นใช้มือยันพื้นด้านหลังไม่ให้ล้ม หัวเงยขึ้นฟ้าหายใจหอบราวกับเพิ่งวิ่งมาหลายกิโล ที่เหนื่อยไม่ใช่ลุกนั่งแต่กลับเหนื่อยที่แตกไปแล้วหลายสิบรอบ

   นักเรียนแถวหน้ามองเห็นชัดเจนว่าน้ำพวกนี้ไหลจากไหน ยิ่งพิมนั่งชันเข่ายิ่งเห็นชัด น้ำเป็นสายหลั่งไหลเลอะพื้นออกมาเรื่อยๆ มีการซุบซิบคาดเดาไปหลายแบบจนมอบฉายาให้พิมว่า คุณหนูขี้เงี่ยน

   แต่พิมกลับไม่ทักท้วงยิ้มหวานกลับให้อีกต่างหาก พวกผู้ชายเห็นก็เริ่มมีหวังแม้จะไม่ได้เป็นแฟนแต่ขอได้สัมผัสก็พอใจแล้ว ส่วนครูชัยยืนควยตุงดันกางเกงออกมาชัดสร้างเสียงหัวเราะให้นักเรียนไม่น้อย

   พอนักเรียนเริ่มคุมไม่อยู่ครูชัยก็เข้าโหมดดุเหมือนเดิม คาบนี้ให้เล่นกันเองไปก่อนเล่นเสร็จให้เก็บที่เดิมและครูชัยก็เดินจากไป บางกลุ่มถึงกับซุบซิบนินทราว่าครูชัยทำเนียนอยากออกไปทำให้หดซะมากกว่า

   ไม่นานก็แบ่งออกเป็นหลายกลุ่ม มีบาส ฟุตซอล แบตมินตัน วอลเล่บอล และมีส่วนน้อยที่เล่น กระโดดเชือก หูล่าหูบ วิ่งเล่น พิมมองไปรอบๆอารมณ์ยังค้างอยู่จึงอยากหาวิธีปลดปล่อยและสายตาก็ไปหยุดที่แบตมินตันที่มีอยู่สองสนามแบ่งชายหญิงชัดเจน แต่ที่พิมกำลังมองเป็นสนามฝั่งชาย

   ฮึบ! ฮึบ! แบตมินตันฝั่งชายเล่นกันจริงจังต่างจากฝั่งหญิง การตีแต่ละครั้งออกแรงสุดเหวี่ยงเบนทิศทางอย่างชำนาญ แต่แล้วก็มีสิ่งที่ทำลายบรรยากาศจริงจังนั้น " ขอเล่นด้วยสิ " ทุกคนหันไปทางเดียวกันและเห็นว่าเจ้าของเสียงคือคุณหนูขี้เงี่ยน!

   ทุกคนส่งสายตาให้กันเป็นการสื่อสารก่อนจะหันไปมองพิมรวมเป็นจุดเดียว ทุกคนราวกับนัดแนะเรียบร้อยลงไปนั่งข้างสนามส่งไม้ให้พิมตีกับเพื่อนชายที่นับว่าตีแบตเก่งที่สุด พิมรับไม้พร้อมกับยิ้มน่ารักและลงสนามไปเล่น

   เปาะ! เปาะ! เสียงลูกกระทบไม้ดังต่อเนื่อง แม้ฝั่งพิมจะเสียเปรียบและแพ้อยู่บ่อยๆ แต่พิมก็ตั้งใจเล่นและทุ้มสุดตัวจนไม่สนใจว่าชุดที่ใส่จะเป็นชุดนักเรียน

   " มุมนี้ดีว่ะ " เพื่อนชายข้างสนามออกความเห็นเพราะมุมนี้ได้เห็นของดีง่ายๆ เพื่อนหลายคนที่ได้ยินก็พยักหน้ายอมรับ บางคนที่ไม่เข้าใจพอมองดีๆก็ร้องอ๋อยิ้มหื่นๆออกนอกหน้า

   ฝ่ายชายเหมือนรู้งานแต่ละลูกที่ตีมาต้องกระโดดรับซะส่วนใหญ่ พิมจึงต้องกระโดดรับเกือบทุกลูก ในเมื่อพิมใส่กระโปรงลงเล่นการกระโดดก็เหมือนกับการเปิดกระโปรงไม่มีผิด และภายใต้กระโปรงยังไม่มีกางเกงในไว้บังตามีแต่ก้นเนียนๆกับหีสีชมพูไร้ขนสร้างความหื่นแก่ชายหนุ่มไม่น้อย

   พอเล่นได้สักพักเหงือก็ไหลท่วมกายเสื้อนักเรียนสีขาวแนบชิดติดเนื้อ ในเมื่อชั้นในไม่ได้ใส่หน้าอกหน้าใจก็เผยสีเนื้อทะลุเสื้อเห็นเด่นชัด และที่เด่นสะดุดตาที่สุดน่าจะเป็นหัวนมชมพูตั้งแข็งดันเสื้อออกมา พอเหงือเริ่มมากเสื้อก็เปียกมากกลายเป็นราวกับไม่ได้ใส่เสื้อจริงๆ

   ไม่แปลกที่เหงือจะเยอะก็ฝ่ายตรงข้ามเล่นตีโยกไปมาให้พิมวิ่งบ่อยๆบวกกับอากาศร้อนๆในโรงยิม สภาพแบบนี้อำนวยต่อพวกผู้ชายมากๆ ถึงว่าทำไมถึงคาบพละทีไรมากันครบทุกที

   พิมเริ่มออกอาการเหนื่อยหอบวิ่งแท๊บไม่ไป แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับไร้ปราณีตีโยกไปมาไม่หยุดหย่อน และแล้วก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดแม้แต่พิมเองยังตกใจ กระโปรงชิ้นเดียวที่คอยเกาะเอวเอาไว้ตอนนี้ตะขอหลุดกระโปรงลงไปกองกับพื้น

   ก้นเนียนขาวไร้สิวฝ้ากับหีเกลี้ยงเกลาสีชมพูเผยสู่โลกภายนอกเต็มตัว ถ้านับเสื้อผ้าจริงๆที่ติดตัวคงมีแต่เสื้อนักเรียนที่ชุ่มเหงือเพียงตัวเดียวแล้ว พิมหยุดชะงักแว๊บนึงก่อนจะยิ้มมุมปากวิ่งรับลูกต่อ สร้างความตกตะลึงไม่น้อย

MPD-035

   เกิดคำถามในหัวของทุกคนคนว่าพิมรู้ตัวรึป่าว แต่คิดมากไปก็ไม่ได้อะไรจึงนั่งมองของรางวัลตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ บางคนทนไม่ไหวถึงกับล้วงกระเป้ากางเกงช่วยตัวเองแบบลับๆ

   ฝ่ายชายกระตือรือร้นตีลูกเบี่ยงไปมาส่วนพิมก็วิ่งรับอย่างฉิวเฉียด การวิ่งแต่ละครั้งหอบสายลมกระจายกลิ่นไปรอบกายเพื่อนชายรอบๆจมูกฟุดฟิดดอมดมกลิ่นสาบสาว พอลูกตกพื้นก็หยิบมาตีต่อจนการแข่งเริ่มเป็นที่สนใจ คนมามุงดูเพิ่มโดยไม่ได้นัดหมาย แม้แต่ฝ่ายหญิงเองยังสนใจเข้ามารวมกลุ่ม

   จากที่มีแต่เสียงตีลูกกลับมีเสียงพูดคุยจนกลบไปหมด คำพูดแต่ละคำของฝ่ายหญิงพูดออกมาโดยไม่เกรงใจและพิมเองก็ไม่ได้ว่า จนได้ชื่อใหม่เพิ่มมาอีกเป็น ยัยร่าน นับแต่นี้คงถูกเรียกว่ายัยร่านไปตลอดแน่ๆ

   ปี๊ดดดดดดด!

   เสียงนกหวีดดังลั่นทุกคนหันควับไปหาต้นเสียง เห็นภาพครูชัยกำลังเดินตรงมาอย่างเร่งรีบก็กลัว จากกลุ่มกลายเป็นฝูงผึ้งแตกรังหนีไปเล่นกีฬาอย่างอื่นซะอย่างงั้น พอครูชัยถึงสนามแบตมินตันก็กล่าวเสียงดุทันที " ใครแกล้ง! " ทุกคนหันมามองพร้อมขำเล็กๆ ใครจะไปแกล้ง ยัยร่านนี่ทำเองเห็นๆ

   พิมส่ายหน้าปฏิเสธ " ตะขอมันหลุดค่ะ " ครูชัยได้ยินก็ตกใจตะขอหลุดแล้วยังไง ไม่อายบ้างหรอ พิมไม่พูดปล่าวหยุดเล่นหยิบกระโปรงถือมาให้คนเป็นครูดู และก็ตรงตามที่ว่า

   " แล้วจะไม่ใส่ทั้งวันเลยรึไง " ครูชัยถามหยังเชิงมองด้วยหางตา พิมก้มหน้าก้มตาครุ่นคิดพอได้ความคิดดีๆก็เงยหน้ายิ้มตอบ " ค่อยโทรหาให้ที่บ้านเอามาให้ค่ะ " เป็นคำตอบแสนง่ายที่ใครๆก็คิดได้ แต่กลับทำให้ทุกคนตกใจเพราะก่อนหน้านั้นพิมต้องเปลือยแบบนี้ตลอดหนะสิ

   ครูชัยจนปัญหาคิ้วขมวดพลางคิดแต่ก็ไม่พูดอะไร และพอดูเวลาให้ดีๆก็ได้เวลาแล้วจึงเรียกมารวมตัวทำความเคารพแยกย้ายขึ้นห้องเรียน ระหว่างเดินกลับห้องอย่างเป็นระเบียบห้องนี้ก็เป็นจุดสนใจไปทันทีเพราะมีหญิงสาวเปลือยท่อนล่างเดินอย่างไม่อายใครอยู่ด้วย บางคนที่เห็นยังต้องขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าตาไม่ฟาด

   จากโรงยิมถึงห้อง ม.6/2 ก็ไกลแสนไกลผ่าน ม.4 ม.5 ก่อนจะถึงโซน ม.6 พอเดินผ่านห้องไหนก็มีเสียงหวีดหวิวดังไล่หลังมาเรื่อยๆ ส่วนฝ่ายชายห้องเดียวกันก็เดินห่างๆแอบมองอย่างหื่นๆไม่ไกลนัก

   " ยัยร่านไม่อายบ้างหรอ " เพื่อนหญิงข้างๆถามด้วยความเป็นห่วง พิมได้ยินก็ยิ้มให้ส่ายหน้าจนทุกคนต้องถอนหายใจอย่างยอมแพ้ ที่จริงพิมกำลังพยายามเก็บอารมณ์เงี่ยนไว้เต็มที่ แต่น้ำหีก็ยังไหลตามทางไม่ยอมหยุด

   พอถึงห้องทุกคนก็นั่งที่อย่างเรียบร้อยโดยมียัยร่านนั่งอยู่โต๊ะกลางห้อง สายตาเพื่อนชายยังคงจ้องมาไม่ขาด พิมก็จะน้ำหีแตกให้ได้นั่งตัวสั่นจนเก้าอี้เคลือนเกิดเสียงกุกกักๆ มีน้ำไหลนองจนชุ่มพื้น ฝ่ายหญิงเห็นก็ทนไม่ได้เอ่ยว่าขึ้นมาบ้าง " เห้ย หยุดร่านได้แล้ว ดูสิพื้นเปียกหมด " พูดจบก็โยนผ้าเช็ดโต๊ะให้

   ทันใดนั้นพิมสิ้นสภาพลูกคุณหนูก้มลงคลานกับพื้นเช็ดน้ำหีของตนอย่างระมัดระวัง ก้นงอนขาวเนียนโด่งชี้เพดานจากมุมหลังเห็นหีเป็นกลีบจนหลายๆคนต้องเลียปากกลืนน้ำลาย

   พิมเช็ดเท่าไหร่ก็ไม่หมดเพราะน้ำหียังไหลออกมาไม่หยุดหย่อนจากผ้าแห้งๆตอนนี้กลับเปียกชุ่มยิ่งเช็ดยิ่งเปียกซะมากกว่า หลายๆคนก็ตกใจชุกคิดขึ้นได้ว่าทำไมถึงออกมาเยอะขนาดนี้ แล้วน้ำจะไม่หมดตัวเอาหรอ และขณะที่คิดพิมก็น้ำแตกระรอกใหญ่ออกมาอีกครั้งจนต้องตกใจกันอีกรอบ

   ไม่รู้ว่าคุณหนูผู้ดีกลับกลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือเป็นเพราะเมื่อวานที่หายไป หรืออาจจะเป็นตัวตนที่แท้จริง หลายๆคนคิดไม่ตกพร้อมกับมองยัยร่านไม่วางตา

   ตุบ! เสียงวางหนังสือลงโต๊ะทุกคนหันไปมองด้วยความตกใจ ครูออนมาตอนไหนไม่มีใครสังเกตุ แถมครูออนยังทำตาโตมองตรงไปที่พิมอีก นักเรียนหลายคนกลืนน้ำลายกลัวว่าครูออนจะเข้าใจผิด

   " ใครแกล้งพิม ออกมายืนหน้าห้อง " นักเรียนได้ยินก็ได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ บ้างกะถอนหายใจ เอาอีกแล้วหรอไม่ว่าครูคนไหนก็ถามแบบนี้ ครูออนเพ่งมองดุตรงเข้าไปในตาของแต่ละคนแต่กลับจับผิดไม่ได้จึงหันไปถามพิมตรงๆ " พิม ใครแกล้งหนู บอกครูได้นะ "

   พิมหยุดคลานเข่าลุกขึ้นยืนส่งยิ้มให้หนึ่งทีก่อนจะเอ่ยปากตอบ " ไม่มีใครแกล้งค่ะ ตะขอกระโปรงมันหลุดเลยอยู่แบบนี้ไปก่อน " พูดจบก็นั่งลงกับเก้าอี้เตรียมเรียนหนังสือ

   ครูออนตกใจค้างไปพักนึงก่อนจะชุกคิดเดินออกห้องไปพักใหญ่กลับมาพร้อมกับผ้าถุงที่ใช้เวลาโดนทำโทษ " ใส่นี่ก่อน ดูสิไม่อายเพื่อนบ้างรึไง " ครูออนยื่นผ้าถุงผืนยาวให้พร้อมกับเขม่นสายตาแซวเล็กๆ

   พิมรู้สึกผิดหวังแสดงออกทางสีหน้าเล็กน้อย รับผ้าถุงมาก็ผันรอบเอวคิดในใจว่า จะไม่ได้โชว์แล้วหรอ และอารมณ์เสียวเมื่อครู่ก็ถูกตัดช่วงไปดื้อๆ แต่ว่าแม้ช่วงล่างจะปลอดภัยแต่เสื้อก็ยังอันตรายอยู่ดี เหงือท่วมกายจากการเล่นกีฬายังทำให้เสื้อแนบชิดติดเนื้อไม่เปลี่ยน

   แต่ความรู้สึกอิสระมันหายไปตั้งแต่ใส่ผ้าถุงแล้ว ตอนนี้หน้าอกจึงเป็นเรื่องเล็กไปเลย การเรียนเป็นไปอย่างปกติแต่ก็มีสายตามองมาไม่ขาดเช่นกัน ภาพลักษณ์ของพิมก็เปลี่ยนเป็นยัยร่านที่ใครๆก็ลวนลามได้ไปแล้ว แม้วันนี้ยังไม่มีใครกล้าได้แต่มองแต่รับรองว่าตั้งแต่พรุ่งนี้คงไม่รอดแน่ๆ

   บรรยากาศกลับสู่ปกติ เสียงอ๊อดดังส่งสัญญาณว่าหมดคาบ ทุกคนดีใจลุกพรวดพราด ยังไม่ทันทำความเคารพก็หายจากห้องไปกันหมด ทิ้งครูออนหอบหนังสือบนโต๊ะเพียงลำพัง ส่วนพิมก็สองจิตสองใจจะเข้าไปช่วยดีรึป่าว แต่พอเห็นครูออนส่ายหน้าพิมก็ตัดสินใจเดินออกห้อง

   หน้าโรงเรียนมีป้ายรถเมย์หลังคากันแดดใหญ่กว่าทั่วไปมาก มีเก้าอี้นั่งตั้งสองแถว แต่ที่นั่งพวกนั้นก็ไม่เพียงพอจะแบกรับกับจำนวนนักเรียนได้ คนไหนต้องรอรถก็ต้องมาอยู่ที่นี่กันหมด ป้ายรถเมย์นี้จึงมีนักเรียนทุกสายชั้นปะปนกัน

   แต่สิ่งที่เป็นจุดสนใจของทุกคนก็ไม่พ้นคุณหนูพิม ที่กำลังนั่งรอรถที่เก้าอี้ แม้เธอจะทำท่าทางปกติไม่ทุกข์ไม่ร้อนแต่เสื้อเธอกลับไม่ปกติสำหรับคนอื่น เสื้อบางแนบเนื้อเห็นชัดว่าไม่ใส่ชั้นใน แถมหัวนมสีชมพูเด่นสะดุดตาถ้าผู้ปกครองมาเห็นคงปิดตาลูกแท๊บไม่ทัน

   ส่วนพิมก็นั่งขมิบหีเล่นไปพลางน้ำไหลพรากชุ่มเก้าอี้จนผ้าถุงเปียกเป็นดวงใหญ่ แต่ใครจะไปสังเกตในเมื่อกำลังตั้งใจมองเสื้อนักเรียนแสนบางอยู่ หลายคนกลืนน้ำลายอึกใหญ่เปลี่ยนความเข้าใจเสียใหม่ทันที เพราะตอนแรกฟังจากข่าวลือพิมน่าจะเป็นลูกคุณหนูผู้ดีที่ใครไม่อาจเอื่อม แต่วันนี้กลับมานั่งโชว์หน้าอกให้เห็นจะๆ

   พิมมองซ้ายมองขวาไปเรื่อยจนเจอเพื่อนห้องเดียวกันเลยอยากทักทาย " ไงนก " พิมยิ้มขำเบาๆเรียกเพื่อนชื่อนกหันกลับมา นกทำสายตาดุกลัวว่าตัวเองจะพัวพันไปกลับบรรยากาศแปลกๆ " ว่าไงยัยร่าน " คำตอบกลับทำให้ทุกคนอึ้ง แต่พิมกลับไม่สนใจยิ้มรับแต่โดยดี นั่นยิ่งทำให้ทุกคนตกใจไปใหญ่

   พอดิบพอดีรถหรู่คันสีดำก็มาจอดที่ป้าย พิมลุกขึ้นยืนทุกคนก็รู้ว่าเป็นรถใครจึงหลีกทางให้ แต่พอพิมถึงประตูรถกลับหยุดเดินหันกลับมาซะอย่างงั้น " อะนี่ฝากให้ครูออนหน่อย " พิมไม่พูดเปล่าปลดผ้าถุงที่เป็นสิ่งเดียวที่ปิดช่วงล่างไว้ส่งให้นกแบบง่ายๆ

   ท่อนล่างเปลือยเปล่าเผยให้ทุกคนเห็นชัด คราวนี้ไม่ใช่แค่ในโรงเรียนที่เห็นแต่รถรากับผู้คนภายนอกที่เดินไปมาก็เห็นไปพร้อมกัน นกทำหน้าดุๆแต่ก็รับผ้าถุงไว้ในมือ แม้จะส่งของเสร็จแต่พิมกลับยืนยิ่งอยู่ที่เดิม " ขอบคุณนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ลอกการบ้าน "

   " อาๆ ไปได้แล้ว " นกรีบขับไสไล่ส่งแต่พิมกลับไม่รีบร้อนพูดต่อ " ใจร้าย " พิมทำหน้างอลๆอย่างน่ารัก ใครเห็นก็แท๊บจะใจละลาย ยิ่งเห็นภาพกึ่งเปลือยเบื้องหน้ายิ่งแล้วใหญ่บางคนแท๊บจะเก็บความเงี่ยนไว้ไม่อยู่จนกุมเป้ากางเกง แต่ทุกสิ่งก็จบลงเมื่อมีสาวใช้เดินออกมาเปิดประตูให้

   พิมคลานขึ้นเบาะรถเผยก้นขาวๆกับกลีบหีสีชมพูทิ้งท้ายให้ทุกคนได้เห็น ภาพพวกนี้ติดตาตรึงใจของชายหลายๆคนไปแล้ว พอรถหรู่คันสีดำจากไปการพูดคุยก็ดังขึ้นโดยมีนกเป็นผู้ตอบคำถาม และไม่ต้องเดาก็รู้ว่านกคงใส่สีตีไข่จนพิมไม่เหลือที่ยืนแน่ๆ และพิมก็รู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว..

   ขณะที่รถเคลื่อนไปตามถนนก็ผ่านหมู่บ้านโทรมๆ ทางเข้าเขียนว่าหมู่บ้านคนยากไร้ ภาพในอดีตก็ตีกลับจนปวดหัว พิมตาค้างตกใจภาพการรุมเย็ดปรากฏให้เห็นในความทรงจำ ความรู้สึกตอนนั้นก็เอ่อล้นจนเต็มอก สับสนในใจว่าความจำพวกนี้มันคืออะไรกันแน่ แต่พออารมณ์พุ่งพล่านกลับเลิกคิดและตั้งใจช่วยตัวเองซะอย่างงั้น

   ดีที่รถมีฟิล์มสีทึบไม่งั้นคนข้างนอกคงได้เห็นลูกคุณหนูนอนเกี่ยวเบ็ดน้ำแตกกระจายเต็มเบาะ เสียงร้องครางดังลั่นไม่อายใคร สาวใช้ก็หนักใจหน้าซีดพลางคิดว่าคุณหนูโดนผีเข้ารึป่าว แต่ก็เก็บเงียบเอาไว้ตั้งใจขับรถทำหน้าที่ให้ลุล่วง เพราะกลัวว่าจะโดนไล่ออกเหมือนพ่อบ้านชื่อรวน
.
.
.
.
.
   บ้านหลังใหญ่โตในหมู่บ้านจัดสรร มีรถหรู่หลายคันจอดเทียบอยู่หน้าบ้าน ภายในมีเจ้าของมีศักดิ์เป็นพ่อของพิมกำลังนั่งคุยกับเหล่าหุ้นส่วนโดยมีชายแปลกหน้าใส่ชุดหมอเป็นแกนกลาง

   ถ้านับตามชื่อเสียงชายแปลกหน้าในชุดหมอคนนี้จะมีฉายาว่าหมอเทวดา หรือจะเรียกว่าหมอวสันก็ได้ สีหน้าทุกคนดูยิ้มแย้มต่างกับคนเป็นพ่อแม้จะพยายามยิ้มเวลาคุยแต่ก็มองออกว่ากำลังกังวลอยู่ไม่น้อย

   " โครงการนี้ใกล้สำเร็จเต็มที คุณคิดว่าจะทำกำไรให้เราเท่าไหร่ ฮ่าๆๆๆ " หุ้นส่วนคนนึงพูดดีใจออกนอกหน้า ทุกคนที่ได้ยินก็ขำตามยกเว้นคนเป็นพ่อที่นั่งปั้นยิ้มอย่างยากลำบาก

   เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะโครงการที่แล้วพังไม่เป็นท่าเงินที่เก็บมามลายหายสิ้นและทุกสิ่งก็ขึ้นอยู่กับโครงการนี้ แต่เงินส่วนแบ่งจะคิดตาม % ที่ออกถ้าใช้เงินที่เหลือซื้อหุ้นก็ไม่เพียงพออยู่ดี ทุกคนจึงเสนอทางเลือกให้ลูกสาวเป็นหนูทดลองต้นแบบ!

   การรับข้อตกลงเป็นอะไรที่ลำบากใจที่สุดแต่พอคิดๆดูหนี้สินที่กู้มาก็มากมาย ถ้าไม่ใช้วิธีนี้คงเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่รอด แต่ที่แปลกใจก็คือพวกเขาไม่ให้เข้าใกล้ลูกสาวในระหว่างขั้นตอน ถ้านับว่าใกล้ที่สุดก็คงเป็นตอนกลับจากทำงานที่ลูกสาววิ่งเข้าอ้อมกอด แต่หลังจากนั้นก็ต้องออกห่าง

   คนเป็นพ่อเจ็บใจที่สถานการณ์บังคับให้เป็นแบบนี้ แต่ก็ทำใจได้กลายๆแม้จะไม่รู้ว่าพวกนั้นทดลองอะไรไปบ้าง แต่พอเห็นลูกสาวไปเรียนได้ตามปกติก็หายห่วง ตั้งใจทำงานให้เสร็จลุล่วงจะได้ผ่านเหตุการณ์พวกนี้ไปได้เสียที

   แต่คุยกันได้ไม่นานรถหรู่คันสีดำก็จอดเทียบหน้าบ้าน เสียงรถดับลงพอเปิดประตูก็มีร่างเล็กเดินออกมา ทำเอาคนเป็นพ่อตกใจตาค้างแต่พวกหุ้นส่วนที่เหลือกลับนั่งปั้นยิ้มแปลกๆ คนเป็นพ่อลุกขึ้นกะจะวิ่งเข้าหาลูกแต่กลับถูกมือดึงรั้งเอาไว้ คนๆนั้นคือหมอวสัน

   คนเป็นพ่อกัดฟันกร๊อดระงับอารมณ์นั่งลมอย่างฉุนเฉียว ใจก็กำลังช๊อคว่าทำไมลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนถึงเป็นแบบนี้ไปได้ แม้จะมองแว๊บเดียวก็เห็นทั้งหมด เสื้อแสนบางมองเห็นหน้าอกกับหัวนมตั้งชูเกือบทะลุเสื้อ แถมกระโปรงยังไม่ใส่เดินลงรถอย่างกับเป็นเรื่องปกติ พวกมันทดลองอะไรกับลูก!

   ความคิดมีแต่คำขอโทษที่ทำให้ลูกสาวเป็นแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าหมอเทวดาวสันน่าจะร่วมหุ้นด้วยดีที่สุด แต่กลับกลายเป็นว่าเป็นหุ้นที่อันตรายที่สุดแทน แม้จะคิดได้ตอนนี้แต่ก็ย้อนกลับไม่ได้แล้ว

   พิมเดินยิ้มๆน้ำหีแตกไปตามทางมีเสียงครางออกมาเบาๆพร้อมด้วยหน้าตาที่หมดความเป็นผู้ดี มองยังไงก็เหมือนคนที่อยากควยสุดๆน้ำลายไหลตาพล่าเลือนเดินตรงแด่วมาทางหุ้นส่วนทั้งหลายที่นั่งดูอยู่ พอถึงก็เอ่ยคำแรกออกมาจนหมอวสันต้องตกใจ " ลุงรวนอยู่ไหน "

   หมอวสันชะงักคิดในใจว่าความจำกลับมาได้ยังไง แต่ก็มีไหวพริบตรงเข้าอุ้มพิมในสภาพอ่อนแรงขึ้นบันไดไป ทิ้งให้คนเป็นพ่อนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่กับพวกหุ้นส่วนทั้งหลาย

   ชั้นสอง.. ภายในห้องที่มีหน้าต่างเปิดอยู่ตลอด มีชายชุดหมออุ้มร่างหญิงสาวสภาพตัวสั่นเทามาวางไว้บนเตียง หลังจากปิดประตูหมอวสันก้มลงใต้เตียงหยิบอุปกรณ์ต่างๆออกมาอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็พันธนาการมัดแขนกับขาไว้เช่นเดิมเหมือนทุกครั้ง

   " บ้าเอ่ย ความจำกลับมาได้ไงว่ะ " ความหยิ่งในความรู้ทำให้หัวเสียไม่น้อยที่มีผลงานผิดพลาด แม้ตัวยาที่สกัดจากอารมณ์ของพิมจะสมบูรณ์แต่หนูทดลองต้นแบบกลับไม่เป็นไปตามที่คิด

   หลังจากพันธนาการเสร็จก็หยิบอุปกรณ์คล้ายดิลโล่สอดใส่รูหีทันที จากนั้นก็ยัดใส่ปากเช่นเดียวกัน ส่วนตามหน้าอกกับต้นขามีสายไฟเล็กๆระโยงระยางแปะเทปใสไว้อยู่ และทุกอย่างล้วนมีสายไฟโยงเข้าหาที่เดียวกัน คืออุปกรณ์ควบคุมที่มีค่าความแรง 5 ระดับ

   " โอ๋ๆ อย่ากลัวไป เดี๋ยวตื่นมาทุกอย่างก็ปกติแล้ว " รอยยิ้มแปลกๆของหมอวสันเป็นสิ่งสุดท้ายที่พิมได้เห็นจากนั้นภาพทั้งหมดก็มืดไปหมด แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนเพราะพิมยังคงรู้สึกตัว..


บทสนทนาคลายเคลียดเล็กๆสำหรับคนเขียนเองนี่แหละ >< (แล้วจะลงทำไม= =..)


1:   2 นายว่าพิมจะยังไงต่อ
2:   ก็น่าจะสลบเหมือนเดิมหละมั้ง แล้ว 1 หละว่าไง
1:   ฮ่าๆ ไม่รู้! แต่ขอแค่อย่าบ้าก็พอที่เหลือรับได้ จะโดนเป็นร้อยเป็นพันก็ว่าไป เฮ่!
2:   -0- โหดจิมๆ........

เอ้าฮึบ! ขอกำลังใจหน่อยค่ะ ^^

Back

Next

[cd13579]

ถึงจะมาทรงชอบโชว์แบบเดิม แต่ดูไม่ยัดเยียดหรือใส่จนล้นแบบเมื่อก่อน ดูดีขึ้นมากเลยละครับ

[ZZZpangZZZ]

ช่วงหลังๆเขียนอ่านง่ายดี

[hanabombam]

เป็นการทดลองที่น่าสนใจจริงๆ อยากร่วมหุ้นด้วยอ่ะ

[saturn]

โดนแล้วผลจะเป็นยังไง  โดนแล้วจะจำได้ไหม  ยังสรุปยาก

[swss2511]

พิมรู้ตัวจะทำใจยอมรับได้มั้ยกับสิ่งที่ทำไป

[johnywalker]

หนูพิมจะติดโรคไหมนะ โดนไปหลายดุ้นเหลือเกิน

[zamakarn]

ง่ะ จะเป็นอะไรไหมนั้น

[Farewell]

เดาว่าเหมือนเป็นการทดลองเอาจิตใจส่วนดีของพิมออก แล้วยัด 18+ มาแทน อยากรู้ว่าถ้าโครงการจบ พิมจะเป็นยังไง

[palmy love]

ขอให้คุณหนูโดนแต่ตาแก่ๆสกปรกเย็ดอย่างเดียวเลยครับ ยิ่งคาชุด นศ ยิ่งชอบครับ

[kaithai]

ดีใจด้วย ได้เพิ่มลิ้ง สำหรับ
กลับไปตอนที่แล้ว และไปต่อในตอนถัดไป
ขอปรบมือให้

[pinmonkey]

ได้อารมณ์ดีเหมือนดูหนังเอวีเลยครับ ขอบคุณมากครับ

[likestory]

อืมมมม เรื่องราวชักคลี่คลายมากขึ้น มีตัวละครเพิ่มมาให้ลุ้นอีก ตกลงน้องพิม โดนอะไรกันแน่นะ

[ivory]

เขียนดีครับ อ่านสบาย มีชั้นเชิงในการเล่าเรื่องครับ

[26916]

พิมต้องเป็นโรคอะไรสักอย่างแน่ๆ