เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 36 : ภายในห้องนั้น...มีความลับสุดเสียวซ่อนอยู่ Pt1

[lunar]

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอย่างไวกับตอนใหม่ที่ผมเคยเกริ่นไว้ว่าจะเฉลยว่าเมียหมายเลข4 ของลุงพลคือใคร เป็นไงบ้างครับ เดาถูกบ้างไหม ฮ่า....

ขอบคุณสำหรับการติดตามและการชี้แนะ บอกตามตรงว่าตัวละครเยอะจัด จนผมชักมึน ๆ เบลอ ยังไงก็ขอบคุณนักอ่านที่ช่วยบอกคำผิดนะครับ ขอให้สนุกกับการอ่าน ตอนนี้เป็นไตรภาคสุดเสียวและระทึกครับ

ตอนต่อไปบอกได้แค่ว่า มีทั้งความเสียวและฉากดราม่าเข้ม ๆ หนัก ๆ ให้ได้เสพแน่นอน ขอให้ลองติดตามกันต่อไปครับ กับเกมรักภารโรงเฒ่า......

............................................................................................


ในช่วงวันพุธ สัปดาห์ที่สองของเดือนสุดท้ายในชีวิตนักการภารโรงของตาเฒ่าชุมพลวัย 60 ปี ตอนแรกมันยังมีเวลาลาป่วยอีกหนึ่งสัปดาห์ แต่หลังจากการพักฟื้นและได้ยาชูกำลังชั้นดีอย่างน้องพิมมี่ เลยทำให้มันกระชุ่มกระชวย ดังนั้นเวลาที่เหลือในวิทยาลัยพยาบาล มันเลยอยากใช้ให้คุ้มค่า ด้วยการเฝ้าดูความเป็นไปของน้องเฟิร์นและน้องโดนัท เมียเด็กแสนรักของมัน



เมื่อวานน้องโดนัทไลน์มาทักมัน ถามว่าเมื่อไรจะกลับมาทำงาน มีเรื่องบางอย่างที่เธออยากจะพูดกับมัน เลยทำให้นักการจอมหื่นตัดสินใจกลับมาทำงานก่อนกำหนด เพราะอยากรู้ว่าโดนัทจะพูดอะไรกับมัน ตอนแรกตาเฒ่าก็ถามว่าเรื่องอะไร แต่โดนัทบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ เธออยากจะพูดกับตาภารโรงเฒ่าเป็นการส่วนตัว อีกอย่างหนึ่งคือวันพุธเป็นวันหยุดทางราชการ เลยทำให้อะไร ๆ มันลงล็อคพอดี

"ลุงคิดถึงหนูโดนัทจังเลย อยากเจอโดนัทใจจะขาดอยู่แล้ว" นักการเจ้าเล่ห์หยอดคำหวานใส่ณิชา สาวห้าวเมืองหลวงผู้ตกอยู่ในวังวงเกมกามที่ภารโรงเฒ่าชุมพลมอบให้

"อย่ามาปากหวานนะ ไอ้คนหน้าม่อ!!!" ณิชาตอบไลน์กลับ ก่อนส่งสติ๊กเกอร์รูปการ์ตูนเกรียน ๆ ให้ลุงพลคนหื่น ทางฝั่งนักการเฒ่าก็ยิ้มกริ่มเพราะความสุข ชีวิตกูนี่ยิ่งกว่าถูกล็อตเตอร์รีรางวัลที่หนึ่งจริง ๆ

ในช่วงสายของวันพุธ ภารโรงเฒ่าในชุดลำลองเปิดกุญแจห้องพักภารโรงเพื่อเข้าไปตรวจตราความเรียบร้อยภายในห้อง มีงานเอกสารบางอย่างจากห้องทะเบียนที่เจ้าหน้าที่โทรมาบอกมันเมื่อสองสามวันก่อนว่าอยากให้ลุงพลไปจัดการ ซึ่งแกก็รับคำ แกทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง หันมองซ้ายขวาก็นึกใจหายว่ากูเหลือเวลาอีกไม่กี่วันแล้วซินะที่ต้องไปจากที่นี่

มันหลับตานึกถึงภาพวันเก่า ๆ เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มต้นตอนไหนนะ จริง ๆ อาจจะเมื่อราว 2-3 ปีก่อน ที่มันสนิทกับไอ้บิ๊ก ที่ชอบมาเตะตะกร้อที่ลานกีฬาอเนกประสงค์ไม่ไกลจากบ้านของมัน ตอนนั้นเองมันได้พบกับน้องพิมมี่ น้องพิมมี่หันมองมาที่มัน แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย เพราะตอนนั้นน้องพิมมี่ยังเป็นของไอ้บิ๊ก

จนมามันเจอกับน้องเฟิร์น ที่นี้แหละที่ทำให้มันตกหลุมรักน้องเฟิร์นเข้าไปเต็ม ๆ มันอดทนมาเป็นปี จนในที่สุดก็ตบะแตกจับน้องเฟิร์นปล้ำทำเมีย ต่อมาก็เป็นโดนัท ที่มันใช้เล่ห์เหลี่ยมจนสาวทอมติดใจท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วของมัน ก่อนตบท้ายด้วยน้องพิมมี่ ที่มีปัญหากับไอ้บิ๊ก

อ้อ!!?? เมื่อวานพอดีมันลืมชาร์ตแบ็ตมือถือ เลยทำให้ไม่ได้รับสายจากน้องพิม พอเห็นมิสคอลมันก็โทรไปหาน้องพิม เด็กสาวบอกว่าเพื่อน ๆ ของไอ้บิ๊กเห็นลุงกับเธออยู่ด้วยกัน น้องพิมมี่เล่าด้วยเสียงสั่นเครือ จนภารโรงเฒ่าชุมพลอดเป็นห่วงไม่ได้

"ระมัดระวังตัวหน่อยนะหนูพิม อย่าไปในที่ลับตาคน ถ้ามีอะไรผิดปกติให้เรียกตำรวจหรือขอความช่วยเหลือ ลุงเป็นห่วงหนูนะ" นี่คือสิ่งที่ลุงพลสั่งกำชับน้องพิม "ลุงจะลองหาวิธีช่วยหนูอีกทางดู"

"จะบอกความจริงเลยดีไหมคะลุง...." น้องพิมถามผัววัยดึกของเธอ "ว่าเรามีอะไรกันแล้ว?"

ลุงพลถึงกับอึ้งกับสิ่งที่พิมมี่เอ่ยปากมา ในใจมันก็รู้สึกดีที่ทำให้เด็กสาวรุ่นราวคราวหลานมาหลงไหลในวัตถุโบราณอย่างมัน แต่อีกใจก็ยังเห็นแก่ตัว เพราะกลัวว่าหากเฟิร์นและโดนัทรู้ จะทำให้ทั้งคู่ปันใจไปจากมัน ยิ่งเมื่อวันก่อนมีคดีกับหมอพลอยอยู่ด้วย



"เอาไว้พิมมี่เรียนจบแล้วค่อยว่ากันดีกว่านะจ๊ะพิมมี่จ๋า" ลุงพลตอบด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

"นี่ถ้าเกิดประจำเดือนหนูไม่มา หนูท้อง ลุงจะรับผิดชอบหนูไหม?" พิมมี่ยิงคำถามเด็ดใส่นักการเฒ่าเจ้าเล่ห์

"อย่าพูดแบบนั้นซิจ๊ะหนูพิม...." ลุงพลคนหื่นเริ่มไปไม่เป็น

"นี่ลุงจะไม่รับผิดชอบหนูใช่ไหมคะ หนูอุตส่าห์จริงใจกับลุง ลุงทำแบบนี้กับหนูเหรอ?" เด็กสาวเริ่มอาละวาด "ถ้าลุงไม่รับผิดชอบในสิ่งที่ลุงทำ หนูจะฆ่าตัวตาย"

พิมมี่กดวางสาย จนภารโรงเฒ่าต้องกดโทรศัพท์ตามตื้อนานนับชั่วโมง จนน้องพิมมี่ใจอ่อนกดรับสาย ลุงพลเลยขอโทษขอโพย น้องพิมมี่บอกว่าคิดถึงลุงพล อยากให้ลุงพลมาหาเธอที่หอ แต่ลุงพลปฏิเสธอย่างนิ่มนวลบอกว่าไม่เหมาะสม แต่ก็สัญญาว่าหากมีเวลาภายในวันสองวันจะไปเยี่ยม

"อย่าทิ้งหนูนะคะลุงพล หนูไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ ลุงเป็นคนเดียวที่ช่วยหนูได้นะ" น้องพิมมี่อ้อนวอนผัววัยดึกของเธอ จนทำให้ต่อมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของนักการเจ้าเล่ห์อย่างมันทำงานอีกครั้ง

"คนเราบางทีควรรู้จักพอนะโว้ยลุง กูสมัยก่อนไปทหารก็บ้าม่อ จีบหญิงไปทั่ว จนเกือบตายห่า ดีที่กูหนีไปสมัครเป็นทหารก่อน ไม่งั้นกูคงไม่มีชีวิตรอดจนถึงทุกวันนี้ บางทีกูก็คิดนะโว้ยลุง ว่าคนเหี้ย ๆ อย่างกูจะถูกกรรมตามสนองเมื่อไร อย่างลุงน่ะแก่แล้วเป็นผู้ใหญ่ กูอยากเตือนนะโว้ยลุง ลุงทำอะไรคิดหน้าคิดหลังให้ดี ไม่งั้นมันจะเสียผู้ใหญ่!!!" คำเตือนของไอ้เจ๋งเด็กเดินของดังกึกก้องในหัวของนักการเจ้าเล่ห์วัย 60 ปี

ยังไม่ทันไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ภารโรงเฒ่าที่ตื่นจากภวังค์เลยเรียกให้เข้ามาได้ มันพอยิ้มออกได้บ้างเมื่อพบว่าแขกคนนั้นคือณิชาหรือน้องโดนัทนั่นเอง

"สวัสดีค่ะลุง" โดนัทพนมมือไหว้ "หนูนึกว่าลุงจะตายไปแล้วซะอีก"

................................................................................................

ก่อนหน้านั้นโดนัทกับเฟิร์นปรึกษากันถึงปัญหาที่เกิดขึ้น เฟิร์นเสนอว่าอาจต้องหาวิธีปิดปากยัยอุ๊ ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง แต่โดนัทปฏิเสธทุกเส้นทางเพราะมองดูแล้วผลเสียจะมีมากกว่าผลดี แต่เฟิร์นก็ยังคิดว่าหากบอกความจริงทุกอย่างให้ลุงพลรู้ เพื่อที่จะช่วยกันวางแผนปิดปากยัยอุ๊ ทุกอย่างอาจจะจบลงด้วยดี

"แกบ้าหรือเปล่าวะเฟิร์น!!!" โดนัทตอบอย่างหัวเสีย "ชั้นบอกแล้วไงวะว่าแผนแบบนี้มันต่ำตมเกินไป"

"แล้วเราจะปล่อยให้ยัยอุ๊มาวุ่นวายกับเรื่องของพวกเราอีกนานเท่าไรละเจ๊?" เฟิร์นตัดพ้อ "หรือจะไปสารภาพความจริงกับยัยอุ๊ ชั้นบอกเลยว่ามีแต่เสียกับเสีย พวกเราจะอยู่ยังไงถ้าทุกคนในวิทยาลัยรู้ว่าพวกเรานะถูกลุง...."

"หยุด ๆ ๆ" โดนัทยกมือขึ้นห้ามปรามเพื่อนรัก "อย่าพูดคำนั้น ชั้นไม่อยากได้ยิน!!!"

"งั้นแกก็บอกมาดิวะเจ๊ เราควรทำยังไงดี?" เฟิร์นเอ่ยปากถามความคิดเห็นจากโดนัทบ้าง "ไอ้นั่นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่ได้ เสนอมาซิเจ๊ เราต้องทำยังไง!!!"

"โอ้ยยยย!!!! ชั้นปวดหัว!!?ปวดหัว!!?ปวดหัว!!? ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว!!!! เบื่ิอ!!!" โดนัทตอบ "ชั้นไม่คุยแล้วเรื่องนี้ จะอ่านหนังสือ พอเถอะว่ะเฟิร์น อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะว่ะ แม่งเบื่อชิบหาย!!!!"

"เออ!!!!เจ๊ก็เป็นแบบนี้ตลอดละวะ!!!" เฟิร์นตะคอกใส่ ก่อนหันหลังกลับไปอ่านหนังสือสอบ พอสักพักป้าอัญชลีก็โทรมา บอกว่าวันเสาร์ว่างไหม เพราะแม่ของเธอบินมาจากเชียงใหม่มาค้างคืนที่กรุงเทพ แถมเจ้าเจมส์ หนุ่มนักเรียนนายร้อยก็ได้ออกมาพักผ่อนที่บ้าน



"เฟิร์นรู้ไหมจ๊ะว่าเจมส์เค้าบ่นคิดถึงเฟิร์นตลอดเลยนะ ป้าน่ะอยากให้เฟิร์นเจอกับเจมส์จริง ๆ" ป้าอัญชลีแซวหลานสาวเล่น โดยที่ไม่รู้เลยว่าหลานสาวของตัวเองกำลังมีปัญหาใหญ่ในวิทยาลัยพยาบาล เฟิร์นเดินออกไปตรงนอกระเบียง ตอบตกลงไปตามมารยาท ทางฝั่งโดนัทเองก็รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยกับภาพที่เห็น

"มีหนุ่มนักเรียนนายร้อยมาชอบแล้วยังใฝ่ต่ำไปชอบลุงภารโรงแก่ ๆ อีก ไม่รู้ว่าในสมองยัยเฟิร์นคิดอะไรอยู่กันแน่!!!"

...................................................................................................

ตัดมาที่ปัจจุบัน โดนัทในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าแตะเดินตรงเข้ามาหาภารโรงเฒ่าด้วยสีหน้าบึ้งตึง ในขณะที่ลุงพลยิ้มหวานให้เมียรักหมายเลขสองอย่างอารมณ์ดี แต่โดนัทไม่ยิ้มตอบ เธอตบที่โต๊ะเบา ๆ ก่อนเริ่มเปิดฉากสนทนา

"ลุงรู้ไหมคะว่าลุงทำอะไรลงไป?" ณิชาเอ่ยปากประโยคแรก "หนูไม่รู้หรอกนะว่าลุงเคยทำแบบนี้กับใครนอกจากหนูกับเฟิร์น แต่สิ่งที่ลุงทำมันเลวทรามมากจนรับไม่ได้!"

"นี่อย่าบอกนะว่าโดนัทรู้แล้วว่าลุงกับ...." ลุงพลตอบ

"ใช่ค่ะ...คิดว่าหนูไม่รู้เหรอ? นั่นเพื่อนสนิทหนูนะคะลุง เรามีอะไรเราก็บอกกันตรง ๆ เฟิร์นบอกหนูทุกอย่างแล้วว่าลุงน่ะปล้ำเธอ แล้วลุงก็ยังทำกับหนูแบบนั้นอีก" โดนัทกัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไป ทั้งโกรธแค้นและเสียใจที่นักการเจ้าเล่ห์ไม่เคยจริงใจกับเธอ "แล้วก็เรื่องไอ้บิ๊กอะไรนั่นเมื่อวันก่อน เรื่องผู้หญิงชื่อพิม หนูถามลุงหน่อยเถอะว่าลุงไม่ได้ทำแบบนั้นจริง ๆ ใช่ไหม?"

"ลุงไม่ได้ทำ...." ชุมพลปฏิเสธหน้าตาย ก่อนรีบลุกขึ้นเพื่อเอาใจเมียเด็กทอมขี้หึงคนนี้ "ไม่เอาน่าหนูโดนัท อย่าหึงลุงซิ"

"หึงห่าอะไร!!!!" โดนัทตวาดเสียงดัง "ลุงคะ มึงทำเหี้ยอะไรของมึงอยู่รู้ตัวไหม? อัปรีย์!!! ระยำ!!! ทำไมกูต้องมาเจอคนอย่างมึงด้วยวะ!!!"

โดนัทที่ตบะแตกด่าใส่ลุงพลเป็นชุด เมื่อเห็นว่าไม้อ่อนใช้ไม่ได้ผล ลุงพลแกเลยตัดสินใจจับกดโดนัท แต่เด็กสาวคนนี้นั้นแข็งแรง เลยทำให้การปราบพยศสาวห้าวคนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย โดนัทตบตีสารพัด ส่วนลุงพลก็พยายามจับโดนัทขึงกับโต๊ะ

"ปล่อยกูนะ!!!" โดนัทร้องเสียงดัง น้ำตาคลอเบ้า "ทำไมทำแบบนี้!!!! ทำไม!!!! อู้อี้ ๆ ๆ"

"เบา ๆ หน่อยซิโดนัท เดี๋ยวทุกคนก็รู้เรื่องของเราหรอก!!" ภารโรงเฒ่าที่เรี่ยวแรงกลับมาเป็นปกติแล้วใช้ฝ่ามืออันหยาบกร้านปิดปากของโดนัท จนเด็กสาวมีท่าทีสงบลง จนมนุษย์ลุงแน่ใจเลยปล่อยมือ

"นี่คือรางวัลของคนเจ้าชู้!!!" โดนัทใช้เข่ากระทุ้งเข้าไปที่เจ้าโลกของภารโรงเฒ่าด้วยความโกรธ มนุษย์ลุงเลยล้มลงไปกองบนพื้นตัวงอเหมือนกุ้ง โดนัทยิ้มเยาะด้วยความสะใจที่ได้ลงโทษลุงพลคนหื่นคนนี้ แต่มันยังน้อยไปกับสิ่งที่มันสมควรได้รับ

"อู้ยยยยย ทำไมทำกับลุงแบบนี้ โดนัทจ๋า" ลุงพลโอดครวญเสียงหลง

"ก็ลุงอยากเจ้าชู้ทำไม?" โดนัทตอบ "เมื่อหลายวันก่อนลุงทำอะไรน้องรหัสหนู?"

"น้องนาถเหรอ?" ลุงพลตอบ "ลุงไม่ได้ทำอะไร โอ้ยยยยยยย!!!!!"

"ตอบมานะไอ้แก่ตัณหากลับ ไอ้ห่า แก่จะลงโลงอยู่แล้วยังทำตัวหน้าม่ออีกนะมึง!!!" โดนัทก้มตัวลงหยิกที่ต้นแขนของภารโรงเฒ่าเพื่อเค้นคำตอบ

"มันเป็นอุบัติเหตุ!!!!" ลุงพลร้องเสียงหลง "ปล่อยลุงไปเถอะ ลุงเจ็บ โอ้ยยยย!!!!"

"โกหก!!!" โดนัททำเสียงดุ "น้องนาถฟ้องหนูว่าลุงจูบเธอ ทำไมลุงชั่วแบบนี้คะ!!!"

"มันเป็นอุบัติเหตุ!!!! ลุงบอกแล้วไงมันเป็นอุบัติเหตุ!!!!" ลุงพลร้องเสียงดังขึ้น "ลุงมีใบรับรองแพทย์ หนูจะดูไหม? ลุงไม่สบาย ลุงแก่แล้ว ลุงไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นอย่างที่หนูคิด หนูเข้าใจลุงผิดแล้ว!!!"

"จริงเหรอ?" โดนัทฉุกคิดขึ้นไหน "งั้นขอหนูดูหน่อยซิใบรับรองแพทย์"

ลุงพลที่นอนตัวงอเป็นกุ้ง ค่อย ๆ ลุกขึ้นเพื่อหยิบเอกสารใบรับรองแพทย์ให้โดนัทดู ลุงพลป่วยอย่างที่แกว่าจริง ๆ จนทำให้ความโกรธของโดนัทคลายลงไปบ้าง แต่เธอก็ยังอดเคลือบแคลงไม่ได้อยู่ดี

"ลุงไม่ได้ทำอะไรน้องนาถใช่ไหม?" โดนัทถามอีกครั้ง "พูด!!!"

"ทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุ ลุงไม่ได้ตั้งใจ...." ลุงพลตอบเมียทอมเด็กสุดโหด "ลุงรักแค่หนูโดนัทเท่านั้น"

"อย่า ๆ ๆ ๆ" โดนัทส่ายหน้า "อย่าลืมเรื่องเฟิร์น ลุงทำร้ายหนูไม่พอ ลุงทำร้ายเพื่อนหนูด้วย ลุงโกหกหนูเรื่องนี้ หนูให้อภัยลุงไม่ได้จริง หนูไม่มีอะไรจะคุยกับลุงอีกแล้ว หนูคิดว่าจากนี้ไปเราต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะลุง"

"เมียลุงตาย เหลือลุงคนเดียว" ลุงพลเริ่มเดินตามแผนเกลี้ยกล่อมเมียเด็กสุดห้าวคนนี้อีกครั้ง "ใช่...ลุงบอกตามตรง ลุงแอบชอบหนูเฟิร์นมานาน หนูก็รู้ เรื่องแบบนี้มันห้ามใจกันได้ที่ไหน ลุงพยายามห้ามใจแล้วแต่ลุงทำไม่ได้ แล้วก็ตอนนั้นเหมือนเฟิร์นเค้าเองก็มีใจให้ลุง ทุกอย่างก็เหมือนไปได้ดี...."

โดนัทที่เหมือนกำลังจะเดินออกจากห้องไปหันกลับมามองที่ลุงอีกครั้ง มีบางอย่างที่เธออยากได้ยินจากปากของมนุษย์ลุงจอมเจ้าเล่ห์คนนี้

"ลุงกับเฟิร์นเคยสัญญากันว่าจะไม่มีใครอีก เฟิร์นเป็นคนบอกลุงเองด้วยซ้ำว่าจะไม่ยอมมีใครนอกจากลุง ลุงก็ดีใจ ฝันไปไกล ไม่คิดว่าจะมีเด็กสาวรุ่นราวคราวหลานมารักคนวัยใกล้ฝั่งอย่างลุง แต่มาอีกวัน หนูเฟิร์นก็เดินควงกับหนุ่มนักเรียนนายร้อย แล้วจะให้ลุงทำยังไง"

ภารโรงเฒ่าเล่าความจริงทุกอย่างให้โดนัทฟัง มันทำหน้าตาโศกเศร้าเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนโดนัทมีท่าทีหวั่นไหวไม่น้อย

"จนลุงมาเจอหนูโดนัท หนูคิดว่าจะมีใครสักกี่คนที่ย่อมเสี่ยงตายช่วยหนูแบบนั้น" ลุงพลย้อนถาม "ตอนแรกลุงก็ไม่ได้คิดอะไรกับหนู แต่...."

"พอเถอะค่ะ หนูไม่อยากได้ยิน...." โดนัทรีบตัดบท ก่อนเอื้อมมือปาดน้ำตาจากแก้ม "แล้วเรื่องน้องพิมอะไรนั่น กับหมอพลอย ลุงจะว่ายังไง?"

"น้องพิมเค้าน่าสงสาร มีแฟนแย่ ๆ แบบเจ้าบิ๊ก ลุงถามหนูหน่อย ถ้าหนูเป็นลุง หนูจะยอมอยู่เฉย ๆ ให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งถูกผู้ชายรังแกไหม?"มนุษย์ลุงใช้วาทศิลป์ขั้นเทพหว่านล้อมเด็กสาว "ลุงไม่ได้ทำอะไรต่ำตมแน่ ๆ ลุงช่วยน้องพิมด้วยใจบริสุทธิ์ แต่ไอ้เด็กหนุ่มที่ชื่อบิ๊กมันคิดอกุศลกับลุง"

"แล้วกับหมอพลอยล่ะ จะว่ายังไง?" โดนัทถาม "ทำไมหมอพลอยถึงอยู่กับลุงสองต่อสองได้คะ"

"หมอพลอยแกเอาของฝากมาให้ลุง พอดีหมอพลอยเค้าอาสาดูแลหมาแมวแทนลุง ตอนลุงป่วย ก็เลยหวังดีหาของกินอร่อย ๆ มาฝากลุง ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลยโดนัท ลุงสาบานกับพระเลยเอ้า!!!" มนุษย์ลุงพนมมือไหว้หิ้งพระบนเพดานห้องเพื่อยืนยันความจริงใจ

โดนัทมีท่าทีอ่อนลง แต่กับมนุษย์ลุง มันแอบหรี่ตาอย่างเจ้าเล่ห์ อุบายเล่าความจริงเพียงครึ่งเดียวแล้วตีหน้าเศร้าใช้ได้ผลเสมอกับคนนิสัยตลบตะแลงอย่างมัน เพราะแบบนี้แหละมันเลยมีเมียเยอะ เพราะไม่มีใครจับมันได้สักที

โดนัทยืนกอดอก ฟังทุกสิ่งทุกอย่างที่ลุงพลพูด เธอมาคิดดูแล้วมาถึงขั้นนี้ลุงพลคงไม่น่าโกหกเธอ เพราะถึงขนาดยอมพูดเรื่องเฟิร์นแบบเปิดอก อีกทั้งลึก ๆ เธอก็นึกหมั่นไส้เฟิร์นเหมือนกัน เพราะสิ่งที่ลุงพลเล่ามันจริง เฟิร์นเป็นเด็กสาวที่โลเล เอาแน่เอานอนไม่ได้ ไม่รู้ว่าตกลงแล้วจะเลือกใครกันแน่ระหว่างลุงพลคนหื่นกับหนุ่มเจมส์นักเรียนนายร้อยอนาคตไกล

"เอาเป็นว่าหนูหายโกรธลุงแล้วใช่ไหมจ๊ะโดนัทจ๋า" ลุงพลที่อาการดีขึ้นค่อย ๆ เดินเข้าไปหาและโอบกอดเมียเด็กของมันเพื่อเอาอกเอาใจ โดนัทยิ้มอ่อนที่มุมปากอย่างผู้กำชัย แต่เธอยังไว้ตัวตามสไตล์สาวเมืองหลวง "ตอนนี้ชัดเจนแล้วนะว่าลุงน่ะรักโดนัทคนนี้คนเดียว"

"อย่าให้หนูรู้นะว่าลุงมีคนอื่นอีกนอกจากหนู...กับเฟิร์น" โดนัทยื่นคำขาดอีกครั้ง "กับเฟิร์นหนูจะยกให้เป็นกรณีพิเศษ แต่ถ้าเป็นไปได้ หนูไม่อยากให้ลุงไปยุ่งกับเฟิร์นอีก ตกลงไหมคะลุง"

ลุงพลหอมแก้มซ้ายขวาโดนัทอย่างอารมณ์ดี โดนัทพยายามปัดป้องพอเป็นพิธี พอรู้สึกตัวอีกที ลุงพลก็จูงเด็กสาวเข้าไปในห้องเก็บของที่มันเคยใช้เป็นจุดซ่อนตัวจากไอ้บิ๊ก และเป็นห้องเปิดซิงบรรเลงเกมรักต่างวัยกับน้องเฟิร์นมาแล้วหลายยก

"ลุงพลอย่าค่ะ....." โดนัทร้องครวญครางขณะมนุษย์ลุงเอาหน้าซุกไซ้ไปตรงเป้ากางเกง ใครเลยจะรู้ว่าเบื้องหลังสาวห้าวสุดแกร่งอย่างโดนัทเองก็ไม่ต่างจากหญิงสาวทั่วไป ที่ต้องการรสรักทางเพศมาเติมเต็มไฟราคะในจิตใจของตัวเอง

......................................................................................................

ทางฝั่งน้องนาถ หลังจากอ่านหนังสือช่วงเช้าเสร็จ เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนกลางดึกที่พี่อุ๊มาขอเคลียร์ปัญหากับเธอ ทั้งคู่มีปากเสียงกันเล็กน้อย แต่พี่อุ๊ยืนยันว่าทั้งหมดที่เธอทำนั้นบริสุทธิใจ และทำไปเพราะหวังดีกับทั้งสามคน

"พี่รู้ว่าพี่น่ะชอบวุ่นวายเรื่องคนอื่น แต่พี่ไม่ได้ตาฝาดแน่ ๆ พี่เห็นโดนัทกับลุงพลที่เซ็นทรัลลาดพร้าวจริง ๆ น้องคิดว่าพี่อยากมีปัญหากับเพื่อนนักเหรอ พี่ก็รักเฟิร์นรักโดนัทเหมือนกัน ทั้งสองก็เป็นเพื่อนพี่"



"แล้วพี่จะให้หนูทำยังไงคะ?" นาถตอบ "หนูไม่รู้ว่าจะเชื่อใครอีกแล้ว"

"นาถฟังพี่นะ" ยัยอุ๊เอื้อมมือกุมต้นแขนทั้งสองข้างของรุ่นน้องคนสวยไว้ "พี่ยืนยันว่าพี่พูดความจริง พี่อยากให้นาถลองสืบเรื่องราวของโดนัทดู เฟิร์นด้วยก็ได้ พี่ว่าทั้งคู่มีลับลมคมในบางอย่าง โดยเฉพาะเรื่องลุงพล"

นาถรดาฉุกคิดจากสิ่งที่พี่อุ๊บอก นึกถึงเหตุการณ์วันก่อน ทั้งสองมีท่าทีแปลก ๆ ขณะที่เธอคุยกับลุงพล มันเหมือนอาการของผู้หญิงที่หึงหวงของรักของตัวเองมากกว่า นาถรดาเลยตอบตกลง เพราะเธอก็สงสัยในพฤติกรรมบางอย่างของโดนัทและเฟิร์นด้วยเช่นเดียวกัน

หลังจากเด็กสาวอ่านหนังสือเสร็จ ก็เดินลงมารับของที่พ่อแม่ส่งมาจากทางปักษ์ใต้ ระหว่างรอลิฟต์ขึ้นห้อง เธอเหลือบเห็นโดนัทแอบเดินลัดเลาะไปที่สวนหญ้าหลังหอพัก ซึ่งทางตรงนั้นเป็นทางที่ใช้ตรงไปยังห้องพักภารโรง

นาถรดาขมวดคิ้ว โดนัทมีธุระอะไรอะไรถึงไปตรงนั้น พอลิฟต์เปิดเธอก็เดินขึ้นลิฟต์ไปเพื่อเอาของเก็บไว้บนห้อง สักพักพี่อุ๊ก็ไลน์มาถามข่าวคราวสองสาวคู่เลสจากนาถรดา สาวน้อยหน้าหวานจากปักษ์ใต้ตอบไปว่าเห็นโดนัทเดินไปที่สวนหลังพอพักหญิง ซึ่งทางตรงนั้นเป็นทางตรงไปยังห้องพักภารโรง นาถถามกลับพี่อุ๊ไปว่าสนใจไปกับเธอไหม แต่พี่อุ๊ปฏิเสธ เธอบอกว่าวันนี้ต้องขับรถไปรับน้องที่เรียนพิเศษ

"งั้นเดี๋ยวนาถไปสืบเองก็ได้ค่ะพี่อุ๊" นาถตอบไลน์ไป

"ระวังตัวนะนาถ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ถ่ายภาพเก็บไว้ จะได้ใช้เป็นหลักฐานมัดตัวลุงพลได้ สู้ ๆ นะ" ยัยอุ๊ตอบไลน์กลับมาพร้อมส่งสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนเป็นกำลังใจให้ ซึ่งนาถไม่ได้รู้สึกอะไร เด็กสาวในชุดเสื้อยืดแขนยาว กางเกงขาสั้น บอกกับรูมเมทว่าจะออกไปข้างนอก โดยจุดหมายปลายทางที่เธอต้องการจะไปคือห้องพักภารโรง

นาถรดาเดินลงมาจากลิฟต์ เห็นภาพของพี่เฟิร์นในชุดลำลองกำลังพนมมือไหว้ญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ในชุดเครื่องแบบธนาคารมีชื่อเสียงของประเทศไทย ก่อนเดินตามหลังเพื่อขึ้นรถไป ทางฝั่งเฟิร์นเหมือนรู้สึกตัวว่ามีคนเห็น เลยหันกลับไป พอเห็นเป็นน้องนาถเลยโบกมือให้ ก่อนเดินตามป้าอัญชลีขึ้นรถไปทำธุระด้านนอก

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวิทยาลัยพยาบาลก็ดูเหมือนปกติธรรมดาทั่วไป สำหรับน้องนาถ พ่อแม่ของเธอบอกว่าอาทิตย์หน้าจะขึ้นมาเยี่ยม เธอเองก็รู้สึกเหงา แต่ก็มีเฟสบุ๊คไว้เล่นแก้เหงา ไว้คุยกับเพื่อน ๆ ที่หาดใหญ่แก้เหงาบ้าง

พอนึกถึงภารกิจที่ต้องทำ นาถรดาเลยเดินตรงไปยังห้องพักภารโรง เพื่อสืบหาความจริงบางอย่าง

......................................................................................

ในที่สุดนาถรดาก็เดินมาถึงห้องพักภารโรง ทุกอย่างดูปกติ ประตูหน้าต่างถูกปิดมิดชิด ในช่วงวันหยุด แทบไม่มีใครมาเดินเพ่นพ่านแถวนี้ เด็กสาวสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อทำใจ ก่อนลองบิดลูกบิดประตู และพบว่ามันไม่ได้ล็อค

นาถรดาเหลือบมองซ้ายขวา ห้องพักภารโรงดูเงียบสงบ เพราะวันนี้ไม่มีใครทำงาน แต่เธออดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันที่มาเปิดห้องภารโรงในวันหยุด ซึ่งคนที่ถือกุญแจมีเพียงไม่กี่คน โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าหนึ่งในนั้นคือลุงชุมพล เด็กสาวเหลือบมองโต๊ะทำงานของลุงพล ก็พบร่องรอยที่เหมือนเคยมีคนอยู่ในบริเวณนี้เมื่อไม่นาน



นาถรดาสวมบทเป็นโคนันยอดนักสืบ เพราะความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว เธอเลยต้องสืบให้ได้ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้น

"อย่าค่ะ....ลุง" เสียงของใครบางคนร้องครวญครางในห้องเก็บข้อง นาถรดาหันไปมองด้วยความสงสัย เสียงนั้นมันช่างคุ้นเคยเหมือนเสียงที่เธอเคยได้ยินเป็นประจำ เสียงพี่โดนัท!!

"ลุง....อย่าเลียตรงนั้น....อร๊ายยยย" ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ เสียงยิ่งดังชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ หัวใจของนาถรดาเต้นเป็นจังหวะด้วยความตื่นเต้น ดูเหมือนว่าสิ่งที่พี่อุ๊พูดอาจเป็นความจริง

นาถรดาหลับตา หายใจเข้าออกเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนบิดลูกบิดประตู ราวกับทุกอย่างถูกกำหนดไว้ ด้วยความเร่งรีบของโดนัทและลุงพล ทำให้ทั้งคู่ลืมเรื่องความปลอดภัยขั้นพื้นฐาน นั่นคือการล็อคกุญแจ จนทำให้นาถรดาเดินเข้ามาภายในห้องพักภารโรงได้

"ลุงพล....หนูเสียวววว" โดนัทในสภาพเกือบเปลือย ด้านมีเสื้อยืดที่ถูกถลกจนเห็นหน้าอกหน้าใจเปลือยเปล่า บราเซียสีขาวถูกกองไว้ข้าง ๆ บนกองกางเกงยีนส์และกางเกงในสีขาว พี่รหัสนั่งถ่างขาให้ภารโรงเฒ่าได้ชิมรสชาติอาหารทะเลอย่างเอร็ดอร่อย "นาถ....นาถมาที่นี่ได้ไง!!!"

ลุงพลที่ได้ยินเช่นนั้น เลยหันไปมองนาถรดา และภาพที่เด็กสาวจากปักษ์ใต้ไม่มีวันลืมคือภาพใบหน้าที่หื่นกามของมนุษย์ลุงที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำกามของพี่รหัสสาว

"พี่โดนัท ลุงพล ทำอะไรกันอยู่คะ...." นาถรดามองตาค้าง ไม่คิดว่าสิ่งที่พี่อุ๊พูดจะเป็นความจริง พี่โดนัทกำลังเสพเมถุนกับนักการภารโรงเฒ่าชุมพลอย่างออกรสอยู่ในห้องเก็บของ

[tal112511]

หลงรักเด็กสาว

[ดดกก]

จ้องพาน้องนารถมาร่วมวงอีกคนแล้ว

[mysecret]

เจอแบบนี้ลุงปวดหัวเลย

[ชอบอ่าน]

รอลุ้นเมียคนที่ห้าครับ ขอบคุณครับ

[careboomz]

ตาลุงผมจะไหวไหมนะอย่าให้คนเขียนทำให้แกเจอไรหนักๆเลยเอาใจช่วยแกอยู่

[dick1050]

ไอ้เฒ่าลามกพลนี่โคตรกะล่อนตัวพ่อเลย ส่วนหนูโดนัทก็รักมันเลยเชื่อคำแก้ตัว ตอนนี้คนที่จะซวยคือหนูนารถแหละ

[Fukuoka]