ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_KaohomLM

มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 57: ฟื้นตัว

เริ่มโดย KaohomLM, มกราคม 21, 2024, 01:18:14 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

optiplex


therasak

ข้าวหอมคงบาดเจ็บทางใจสุด ๆ กับเหตุการณ์ที่ผ่านมา หวังว่านทีจะเยียวยาได้นะ

jingjing199212

หายไปนาน แต่ก็ยังดีเหมือนเดิมครับ ติดตามตลอด

chanky2007

คิดว่าดี ก็ทำไป


sakdi Ontong

อยากให้จบดีๆครับ ข้าวหอมกลับมาปกติ แล้วท้อง

happykung


dodam

น่าเห็นใจผู้แต่งที่บอกว่าเขียนไม่ออก ทั้งๆ ที่รู้จะว่าต่อแบบไหน แต่ไม่มีแรงบันดาลใจ ไม่เป็นไรครับ FC รอได้ มาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นครับ ขอบคุณและขอเป็นกำลังใจให้ครับ

xvenomz

ถึงกับผวาเลยทีเดียว แค่เจอพี่นทีใหญ่ยาวเอง

pradit

อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มกราคม 21, 2024, 01:18:14 หลังเที่ยงอ๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
   ทันทีที่กลับมาสู่ร่างตัวเองได้ข้าวหอมก็อาเจียนออกมาจนเต็มพื้น
   โลกที่เธอเพิ่งผ่านมามันน่าสะอิดสะเอียนนัก
   ข้าง ๆ เธอ นทีตัวสั่นระริก พยายามดันตัวลุกขึ้น แต่ก็ฟุบลงไปใหม่
   ข้าวหอมเหลือบดูนาฬิกา
   อีกสองนาที
   เธอรีบปาดอาเจียนที่ตอดรอบปากออก ข่มความขยะแขยงในใจ และไปพยุงตัวนทีให้ลุกขึ้น
   นี่พี่นทีนะ พี่นทีของเรา เธอบอกตัวเอง ไม่ใช่ไอ้หื่นคนนั้น เราไม่ใช่สก๊อย ไม่ใช่สาวกปิศาจ พี่นทีก็ไม่ใช่ไอ้หื่นเหมือนกัน
   แต่กระนั้นเธอก็แทบทำใจแตะเนื้อต้องตัวเขาไม่ไหว
   "ฮึบ ทนหน่อย พี่นที" เธอกัดฟัน ลากตัวนทีไปถึงกลางวงเวทย์ที่ประกอบกันเป็นหัวใจของโครงข่ายมหาเวทย์ นที ดันตัวยืนตรง และยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง
   "ข้า นที นายเหนือหัวแห่งสภาผู้พิทักษ์" เขาหอบ "และ...และด้วยพลังแห่งเครื่องสังเวยที่ข้ารวบรวมมานี้" ตรามาร์คสิบตราลอยขึ้นมาในอากาศ "ข้าขอใช้สิทธิเข้าควบคุมพลังแห่งโครงข่ายมหาเวทย์นี้"
   นทีโบกมือเป็นท่วงท่าซับซ้อน ตัวอักขระปรากฏขึ้นเรียงรายล้อมรอบตรามาร์ค "และด้วยอำนาจของข้าในฐานะผู้ควบคุม....เวทมนตร์นี้ จง......................ยุติ...."
   นทีสลบกลางอากาศและร่วงลงไปกองกับพื้นราวกับหุ่นเชิดที่โดนตัดสาย พร้อมกับที่โครงข่ายเวทย์มนตร์สั่นสะท้าน.....และดับหายไป

   สี่เดือนหลังจากนั้น
   "อาาาา เกาะสวรรค์ ~ คิดถึงจังเลยยยยยยยย" ข้าวหอมคราง และทิ้งตัวลงไปนอนกลิ้งเกลือกบนทรายขาวละเอียดบนชายหาด เม็ดทรายนุ่มละมุนอันเป็นเอกลักษณ์อันงดงามของเกาะสวรรค์แห่งนี้ไหลลูบผ่านชุดกระโปรงสีขาวน่ารักที่สาวน้อยสวมใส่ นทีอดยิ้มไม่ได้เมื่อทอดสายตามองแฟนสาวคนสวย
   "พี่นที" ข้าวหอมหันมามองหน้าชายหนุ่มคนรัก "คราวนี้ เราอยู่เกาะนี้กันทั้งปิดเทอมใช่ไหม"
   "อืม" นทีพยักหน้า "ถ้าไม่มีเรื่องด่วนอะไรเข้ามานะ"
   "สี่เดือนที่ผ่านมาก็ไม่มีเรื่องอะไรนี่คะ" ข้าวหอมยักไหล่ "หนูไม่ต้องโดดเรียนเลยสักคาบ"
   "ก็ดีแล้วนี่ เจ๊ถึงได้ที่หนึ่งของคณะไง"
   "เทอมก่อน โดดตั้งหลายคาบ ยังได้ที่หนึ่งเลย" ข้าวหอมยักไหล่
   "เพื่อนในคณะได้ยินหมั่นไส้ตายเลย"
   "แต่ในเกาะนี้ไม่มีเพื่อนในคณะนี่คะ ไม่มีใครเลย นอกจาก......เราสองคน"
    "ใช่ มีแค่เราสองคน...." นทีพึมพำเบา ๆ "แล้ว....ที่ขอให้พี่พามาอยู่ด้วยกัน วางแผนไว้บ้างหรือเปล่า ว่าอยากทำอะไรบ้าง"
   "ค่ะ!" ข้าวหอมยิ้มแฉ่ง "หนูอยากเดินชมวิวริมชายหาดตรงนี้....กับชายหาดตรงทิศตะวันตกของเกาะ กินอาหารฝีมือพี่สักหน่อย ดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน แล้วก็.....มาคราวที่แล้ว หนูเห็นทุ่งดอกไม้ตรงใกล้ ๆ หาดนั้น หนูว่ามันสวยมากเลย....ลองมาสานพวงมาลัยดอกไม้ด้วยกันนะคะ"
   คืนนั้น
   แสงจันทร์สาดส่องลอดหน้าต่างเข้ามายังพวงมาลัยดอกไม้แสนสวยสามสี่พวงวางเรียงร้อยงดงามอยู่บนโต๊ะปลายเตียง เสียงลมหายใจที่นุ่มละมุน เป็นจังหวะสม่ำเสมอบอกนทีว่าข้าวหอมหลับไปแล้ว เขากระชับวงแขนโอบร่างบางอย่างทะนุถนอม และสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากเรือนผมของสาวงาม ปลายนิ้วลูบไล้เบา ๆ ที่ชุดนอนผ้ากำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มแขนยาวขายาวที่ข้าวหอมใส่
   สี่เดือน
   สี่เดือนแล้วหลังจากเหตุเลวร้าย ที่ทำให้เขาจำเป็นต้องเอาข้าวหอมมาเป็นเครื่องสังเวยในพิธีของพวกปิศาจ   พิธี ที่ช่วยโลกเอาไว้ได้สำเร็จ
   หลังจากนั้น ชีวิตก็กลับสู่สันติ พวกปิศาจที่ฝ่าเข้ามาได้ในตอนที่กำแพงเชื่อมระหว่างสองโลกคลอนแคลนยังคงอาละวาดสร้างปัญหา ตัวเขาเองต้องออกปฏิบัติหน้าที่หลายครั้ง แต่เขาตกลงกับสภาผู้พิทักษ์ ว่าจะไม่ให้ข้าวหอมต้องยุ่งกับเรื่องพวกนั้น เธอต้องการเวลาพักผ่อน พักฟื้น ดูแลบาดแผลในหัวใจ ใช้ชีวิตที่ปกติธรรมดาแบบนักศึกษาคนหนึ่ง
   ชีวิตของเขากับข้าวหอมก็กลับมาเป็นปกติเช่นกัน ทั้งคู่ยังคงอยู่ด้วยกัน เขาเก็บเงินพอดาวน์รถที่พอจะใช้ได้มาคันหนึ่ง ขับไปส่งข้าวหอมที่มหาลัยทุกเช้า ก่อนจะไปทำงานที่สภาผู้พิทักษ์ ไปรับข้าวหอม กินข้าวด้วยกัน นอนร่วมเตียงเช่นที่เคยก่อนเหตุวิกฤต
   ความรักยังคงหวานชื่นเช่นที่เคย แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป
   นับแต่วันนั้นที่เขาสลายโครงข่ายมหาเวทย์ และช่วยโลกไว้ได้ เขากับข้าวหอมยังไม่ได้มีอะไรกันอีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว
   นทีไม่ใช่คนหื่น.....เอ่อ เหรอ คือ......จริง ๆ เมื่อลองพิจารณาตัวเอง เขาก็คิดว่าตนเองหื่นพอสมควรนั่นแหละ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้จักที่จะควบคุมตัวเอง ไม่ทำอะไรที่ไม่สมควร และไม่ล่วงละเมิดผู้ที่ไม่เต็มใจ และเขายังสัมผัสได้ ว่าข้าวหอมยังไม่เต็มใจที่จะกลับไปสานสัมพันธ์ทางเพศ และเขาก็ยินดี ที่จะรอจนกว่าเธอจะพร้อม ข้าวหอมเองก็ดูจะรู้และรู้สึกขอบคุณในความเข้าใจและความอดทนของเขาพอสมควร
   ข้าวหอมไม่เคยเป็นคนแต่งตัวโป๊ และหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น เธอก็ยิ่งแต่งกายรัดกุมมากขึ้น กระโปรงจากครึ่งแข้งก็แทบจะลงไปถึงข้อเท้าอยู่แล้ว ในช่วงหลังจากที่ทั้งคู่ได้เสียกันเป็นครั้งแรก ข้าวหอมแทบไม่เคยได้ใส่เสื้อผ้านอน แต่หลังจากการทลายโครงข่ายมหาเวทย์ เธอก็นอนในชุดนอนรัดกุมพวกนี้เสมอ
   และนทีก็ได้นอนหลับบ่อยขึ้น
   โดยปกติ เขาไม่จำเป็นต้องนอน เวทมนตร์มหาศาลที่ไหลเวียนในร่างช่วยซ่อมแซมความสึกหรอของร่างกาย เติมเต็มพลังงาน ฟื้นฟูความเหนื่อยล้าให้เขาได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว โดยไม่ต้องเสียเวลาไปหลับนอน ช่วยให้เขาทำอะไรได้อีกเยอะ ในช่วงที่เขากับข้าวหอมมีอะไรกันบ่อย ๆ เขาก็มักจะจัดเธอจนสลบคาดุ้น ก่อนจะไปหาอย่างอื่นทำ
   แต่หลัง ๆ มานี่ ได้นอนกอดกับข้าวหอมเฉย ๆ แบบนี้ก็สุขใจไปอีกแบบ แต่ถ้าไม่หลับ เขาก็อาจจะ......เผลอทำอย่างอื่นที่ข้าวหอมไม่อยากให้เขาทำได้
   นทีหลับตา ส่งกระแสเวทออกไปกว้างไกลถึงจุดสำคัญต่าง ๆ รอบโลกที่เป็นศูนย์เฝ้าระวัง
   ไม่มีเรื่องอะไรเร่งด่วน
   ดี
   หายใจเข้า หายใจออก
   กอดข้าวหอมให้แน่น
   ค่อย ๆ ถอนพลังที่หล่อเลี้ยงไม่ให้เขาต้องนอนหลับ สูดกลิ่นกรุ่นจากเรือนผมของเธออีกครั้ง แล้วปล่อยให้จิตใจเคลิบไปสู่นิทราอันแสนหวาน
   รุ่งเช้า
   ข้าวหอมลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาของพี่นทีอยู่แนบติดกับใบหน้าของเธอ
   งื๊ออออออ พี่นทียังหล่อเหมือนเดิมเลย
   เธอรักผู้ชายคนนี้ รักมาก รักอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้
   ผู้ชายคนแรก และคนเดียว ในชีวิตนี้ของเธอ
   ผู้ชายที่แสนดี ที่รัก และคอยเอาใจใส่เธอทุกอย่าง
   ยิ่งช่วงสี่เดือนหลังที่ผ่านมานี้ ยิ่งเห็นว่าเขารักเธอแค่ไหน
   คงไม่มีใครรู้ดีเท่าเธอว่าพี่นทีมีพละกำลังและความต้องการในเรื่องแบบนั้นมากเพียงใด
   เขาเป็นสุภาพบุรุษเสมอ ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย จนกระทั่งเธอเต็มใจ เอ่ยปากขอ ยอมพลีกายมอบพรหมจรรย์ที่เธอเคยหวงแหนหนักหนาให้เขาเอง
   ในช่วงเดือนกว่า ๆ ที่อยู่กินด้วยกัน เธอแทบจะได้อาบน้ำกามแทนน้ำประปา สลบคาดุ้นทุกคืน แต่กระนั้น เธอก็ยังรู้สึกว่า พี่นทีอาจจะยังไม่เต็มอิ่มเท่าไหร่ จะแตกใส่เธอกี่ครั้ง เจ้าแท่งนั่นก็ไม่เคยอ่อนตัวลงด้วยซ้ำ สำหรับพี่นที แตกปุ๊บต่อปั๊บเป็นเรื่องธรรมดา นำพาความเสียวซ่านมาให้เธอไม่รู้จบสิ้น
   แต่พอเธอเอ่ยปากบอกเขาว่า ไม่ค่อยมีแรงไปเรียนตอนเช้า กิจกรรมดังกล่าวก็ลดเหลือคืนละหนึ่งถึงสองยกเท่านั้น ยกเว้นวันศุกร์กับเสาร์
   ยิ่งช่วงใกล้สอบ เขาก็ปล่อยให้เธอได้เตรียมตัวสอบเต็มที่
   แต่ พอเกิด.....เรื่องนั้น.....ขึ้น พอเธอแสดงท่าทีหวาดกลัว ผวากับเรื่องนั้น จากประสบการณ์ที่เธอได้เจอมา พี่นทีก็ให้พื้นที่เธอเต็มที่ โดยเธอเองไม่ต้องเอ่ยปากสักคำด้วยซ้ำ
   ขอบคุณมากนะคะ พี่นที ขอบคุณจริง ๆ หนูรักพี่มาก
   และก็ขอโทษด้วย ที่สี่เดือนนี้ เป็นแฟนที่ดีให้พี่ไม่ได้
   แต่ทริปนี้แหละ หนูจะต้องเอาชนะความกลัวให้ได้
   แล้วต้องตอบแทนพี่นทีหนัก ๆ ด้วย
   เธอพยายามลืมประสบการณ์ที่ผ่านมาในโลกอื่น จดจำแต่เรื่องในโลกนี้พอ
   เธอหาหนังสือนิยายรัก ที่เน้นแนวรักหวานฉ่ำ นางเอกเข้าหาพระเอกมาอ่านไม่รู้กี่เรื่อง
   เธอชำเลืองมองในกระเป๋าเดินทาง ในบรรดาของที่เธอจัดมาเพื่ออยู่เกาะตลอดทั้งปิดเทอมนี้ มีชุดที่ใช้ยั่วผู้ชายใส่มาหลายชุดอยู่ โดยปกติ เธอไม่เคยแม้แต่จะคิดจะใส่อะไรแบบนี้ แต่ก็เคยได้ยินเพื่อนในมหาวิทยาลัยหลายคนพูดกันว่า ได้นุ่งสั้น โชว์ขาอ่อน รัดติ้ว มันเสริมความมั่นใจ และความมั่นใจก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการมาก ๆ ในทริปนี้
   ในกระเป๋าใหญ่ทั้งสามใบ มีชุดนอนผ้ากำมะหยี่หนาแขนยาวขายาวแบบที่เธอใส่อยู่ตอนนี้เจ็ดชุด แต่ก็มีชุดนอนไม่ได้นอนที่เธอแอบสั่งมาอยู่ตัวหนึ่ง
   มีชุดนักศึกษาที่เธอใส่ปกติ แต่ก็มีชุดประเภทที่เธอเห็นคนใส่แล้วอดสงสัยไม่ได้ว่ามาเรียนหรือมาขายตัว ตอนไปซื้อเธอไม่กล้าถอดหมวก ถอดแว่น ถอดหน้ากากอนามัยเลย
   มีชุดว่ายน้ำแบบกระโปรงยาวสีขาวฟ้า ที่พี่นทีชอบนักหนา แต่ก็มีบิกินี่สีขาวตัวเล็กจิ๋วที่แทบจะปิดอะไรไม่ได้เลย
   มีชุดอยู่บ้านที่ใส่สบาย ๆ เสื้อยืด กางเกงขาสามส่วน แต่ก็มีเสื้อกล้ามตัวจิ๋ว เกาะอก สายเดี่ยวโชว์สะดือ กางเกงเสมอจิ๋ม
   สักวันหนึ่ง เธอจะใส่ชุดพวกนี้ออกมาหาพี่นที เป็นการให้สัญญาณว่าเธอพร้อมแล้ว
   สักวันหนึ่งเหรอ.....วันนี้เลยไหม
   เธอหันกลับไปมองพี่นทีที่ยังหลับอยู่ แต่ก่อนเขาไม่เคยนอนแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่ได้นอนเคียงข้างกันแบบนี้เธออุ่นใจมาก
   เธอรักพี่นที ทำทุกอย่างให้พี่นทีได้
   มือน้อยค่อย ๆ คืบคลานเข้าไปใต้ผ้าห่มหาเจ้า.....................
   ท่อนยักษ์ที่ยาวเท่าแขน ปล่อยน้ำคาวข้นกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งออกมาเต็มท่วมร่างที่เพิ่งทะลวงจนแหก เลือดไหลนองท่วม
   ข้าวหอมสะดุ้งเฮือก รีบยกมือขึ้นมาปิดปาก กลั้นอาเจียนที่พวยพุ่งขึ้นมา
   ไม่ ไม่ นี่พี่นทีนะ พี่นทีในโลกนี้ ไม่ใช่ไอ้หื่นคนนั้น
   ขอโทษนะคะ พี่นที ยังไม่ใช่วันนี้ แต่หนูสัญญา หนูจะเอาชนะความกลัวให้ได้ภายในทริปนี้ค่ะ

   หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
   "อืออออออ อาาาาาาาา อย่างนั้นแหละค่ะ อือออออออออออ" ข้าวหอมคราง
   "เป็นไงบ้างเจ๊" นทีถาม
   "อืออออออออ แรงกว่านี้อีกหน่อยนะคะ"
   "ได้เลย"
   "อือออออ อืออออ พอแล้ว ขอบคุณมากค่ะ"
   นทีปล่อยมือจากเท้าข้าวหอม "เป็นไงบ้าง พี่นวดเท้าเก่งไหม ไปฝึกมาปรนนิบัติเจ๊ของพี่เลยนะเนี่ย"
   "เก่งมากเลยค่า ขอบคุณพี่นทีมากเลยนะคะ หนูเจ็บเท้าน้อยลงเยอะเลย"
   ทั้งคู่ไปเดินป่ากันมา ในสองวันที่ผ่านมา เดินได้ระยะทางเกือบห้าสิบกิโล พักนอนเต็นท์ในป่าหนึ่งคืน พอมาถึงกระท่อมชายหาดที่เป็นเป้าหมายพี่นทีก็บรรจงนวดเท้าให้เธอเป็นการบรรเทาความเหนื่อยล้าจากการเดินไกล
   "ทะเลน่าเล่นไหม" พี่นทีถาม
   "ค่ะ สวยมากเลย" ข้าวหอมพยักหน้า "หนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ"
   "ลงทั้งชุดนี้ก็ได้มั้ง" นทียักไหล่
   "ไม่ค่ะ ขอเปลี่ยนก่อน พี่นทีอย่าแอบดูนะคะ"
   นทีพยักหน้า และเดินออกจากกระท่อมไป "พี่รอที่ชายหาดนะ"
   นี่แหละ เป้าหมาย เธอจะใส่บิกินี่ตัวจิ๋ว แอบเข้าไปโอบกอดเขาจากข้างหลัง แล้วก็จะร่วมรักกันบนชายหาด เหมือนที่เคยทำตอนมาเกาะนี้เป็นครั้งแรก เพอร์เฟ็กต์
   เธอควักบิกินี่ออกมาจากกระเป๋าสะพายหลัง และถอดเสื้อเดินป่าออก
   มัน.....เหมือนชุดเกือบเปลือยที่ผู้หญิงในฮาเร็มของไอ้หื่นใส่เลย....
   ข้าวหอมรีบยัดบิกินีกลับลงกระเป๋า หยิบยกทรงสีชมพูตัวโปรดมาใส่ หยิบเสื้อยืดสีดำตัวหนากับกางเกงขาสามส่วนออกมาสวม ก่อนจะเดินออกจากกระท่อมไปหาพี่นที "ไปค่ะ เล่นน้ำกัน"
   
   อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา
   ข้าวหอมชวนพี่นทีดูหนังแล้ว พี่นทีขอตัวไปทำอาหารว่างมากินกันระหว่างดู ปล่อยให้ข้าวหอมเป็นคนเลือกหนัง
   แน่นอน หนังที่เธอเลือกเป็นหนังโป๊
   พอได้ดู พี่นทีต้องมีอารมณ์มาจัดเธอแน่
   แต่พี่นทีไม่ทันได้กลับมาหนังก็เปิดด้วยฉากที่นางเอกโดนผู้ชายเข้ามฉุดกระชากลากถู
   ข้าวหอมรีบกดปิดหนังทันที หน้ามืด ตาลาย รู้สึกเหมือนจะอาเจียนอีกแล้ว
   "เจ๊ เจ๊ไม่ต้องพยายามขนาดนี้ก็ได้นะ" มืออุ่น ๆ วางลงบนไหล่ของเธอ
   "พะ....พี่นที"
   "พี่รู้นะ สองอาทิตย์ที่ผ่านมา เจ๊พยายาม......พยายามให้พวกเรากลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อน"
   "รู้เหรอคะ"
   นทีถอนหายใจ "พี่ไม่ได้ตาบอด หูหนวกนะ"
   "ขอโทษค่ะ แต่หนู....หนู......พอพยายามจะทำเรื่องอะไรแบบนี้ หนูก็.....สติแตกทุกที......-ไม่ใช่ว่าหนูไม่อยากนะ แต่......" ข้าวหอมพูดอะไรไม่ออก มือสั่นระริก
   "จะขอโทษทำไม" นทีถาม "พี่รู้ดี ว่าเจ๊ต้องเจ็บแค่ไหนที่เราทำกันวันนั้น บาดแผลใจแบบนี้ต้องใช้เวลารักษา อย่าไปเร่งมันเลย เจ๊ยิ่งพยายามเร่ง มันก็ยิ่งจะแย่ลง พี่ไม่ได้โหยหากับเรื่องแบบนั้นขนาดนั้น ให้รอเจ๊นานเท่าไหร่ก็ได้ หรือ.....ถ้าเจ๊ไม่ได้จริงๆ พี่ก็ยินดีจะอยู่ข้างเจ๊แบบนี้ไปตลอดชีวิต รักกันโดยไม่ต้องมีเรื่องเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวข้อง"
   ข้าวหอมโผเข้ากอดนที
   "ฮืออออออ พี่นที หนูรักพี่นะ"
   "พี่ก็รักเจ๊ รักที่สุด"
   ทั้งคู่กอดกันนานจนลืมเวลา จนข้าวหอมเริ่มหิวถึงได้ผละตัวออกจากอ้อมกอดของพี่นที
   "หิวแล้ว มีอะไรกินไหมคะ"
   "นี่" นทีชี้ไปที่ขนมกับของว่างถาดใหญ่ที่เขาวางไว้บนโต๊ะ "แต่อาหารเที่ยงยังไม่ได้ทำนะ ถ้าจะกินเลยเดี๋ยวพี่ไปทำก่อน"
   "ยังไม่ต้องก็ได้ค่ะ กินแค่นี้ก่อน แต่ระหว่างกินพี่ต้องกอดหนูด้วยนะคะ"
   
   วันต่อมา
   "อือออออ" ข้าวหอมบิดขี้เกียจ "อ่าวววววว วันนี้พี่นทีตื่นก่อนหนูเหรอ"
   "ก็....เอิ่ม" นทีทำท่าเขินอายแปลก ๆ
   "เห็นว่าหนูติดกระดุมเสื้อไม่ครบสินะ" ข้าวหอมชี้ไปที่ต้นคอขาว ๆ ที่โผล่ออกมาหน่อยหนึ่ง เธอจงใจไม่ติดกระดุมเสื้อนอนเม็ดบนสุด
   "อือ"
   "จูบได้นะคะ"
   "ได้เหรอ"
   "มั้ง"
   "ถ้า ถ้าเจ๊รู้สึกไม่ดี ก็บอกนะ พี่จะหยุด" นทีรีบตรงเข้ามา แล้วฝากรอบจูบบนต้นคอขาวผุดผาดทันที
   "อือออออ ดีค่ะ" ข้าวหอมครางเบา ๆ "ต่ออีกค่ะ อื๊อออออ ดูดคอกันงี้เลยเหรอ อื๊ออออออออออออออออออ"
   จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบ
   "โอ้โห แดงเป็นปื้นเลย" ข้าวหอมมองดูกระจก
   "ไม่ว่ากันนะ"
   "ไม่ว่าค่ะ" ข้าวหอมหลิ่วตา "จากได้คุยเปิดใจกันเมื่อวาน หนูอาจจะเริ่มดีขึ้นแล้วก็ได้"
   "อืม วันนี้เจ๊อยากทำอะไรล่ะ ไม่ต้องพยายามยั่วพี่นะ เอาที่อยากทำจริง ๆ"
   "เอ่อ....งั้น........."
   "งั้น..."
   "พี่สอนหนังสือหนูได้ไหมคะ"
   "หือ?"
   "ก็ ตอนพี่เป็นผู้ช่วยอาจารย์อยู่ รู้ใช่ไหมว่าเทอมหน้าหนูต้องเรียนอะไร พี่ก็สอนหนูล่วงหน้าก่อนเลยสิ"
   "นี่มาเที่ยวผ่อนคลายแน่นะ"
   "ได้เรียนหนังสือ สำหรับหนูนับว่าผ่อนคลายนะ ผ่อนคลายกว่าไปสู้กับปิศาจเยอะเลย"
   "โอเคได้...งั้น พี่ขอเทเลพอร์ตไปเอาหนังสือก่อน ระหว่างนี้เจ๊อาบน้ำแต่งตัวไปแล้วกัน"
   "พี่ไม่ได้เอาหนังสือติดตัวมาด้วยเหรอ"
   "เจ๊ นี่เรามาเที่ยวพักผ่อนกันนะ ใครจะไปพิสดารแบกหนังสือเรียนมา"
   ข้าวหอมหัวเราะแหะ ๆ
   พอนทีเทเลพอร์ตกลับมาถึงห้องทำงานพร้อมหนังสือวิชาบังคับ ก็ถึงกับสะอึก เมื่อเห็นข้าวหอมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา ในชุดนักศึกษาตัวจิ๋ว รัดติ้ว กับกระโปรงที่สั้นจนเห็นขอบกางเกงในลายลูกไม้แสนเซ็กซี่
   "เอ่อ....เจ๊......อะไรเนี่ย....."
   "ก็...เราจะเรียนหนังสือกันไม่ใช่เหรอคะ" ข้าวหอมหลิ่วตา "หนูก็ต้องใส่ชุดนักศึกษาสิ"
   "แต่....ปกติเจ๊ไม่ได้ใส่แบบนี้นี่"
   "ชุดนี้ใส่เวลาเรียนกับพี่คนเดียวค่ะ"
   "งั้น.....โอเค" นทียื่นหนังสือให้ข้าวหอมแล้วนั่งลงข้าง ๆ "ตั้งกฎกันหน่อยไหม"
   "กฎอะไรคะ"
   "ก็.....เหมือนที่มหาลัย ตั้งใจเรียนก็ต้องโดนลงโทษ ติดโปร รีไทร์ อะไรอย่างนี้ ถ้าพี่สอนแล้วเจ๊ตอบคำถามของพี่ไม่ได้ เจ๊ต้องปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด"
   "ก็ดีค่ะ มันรัด หนูเริ่มอึดอัดแล้ว" ข้าวหอมหลิ่วตา
   "งั้น.....เริ่มเลยแล้วกัน"
   สองชั่วโมงผ่านไป
   "ไม่พี่! ข้อนี้หนูไม่ผิด พี่อธิบายไม่เคลียร์เอง หนูเลยคิดไปว่า....." ข้าวหอมเถียง
   "โอเค โอเค จริง ที่พี่พูดมันตีความอย่างนั้นได้จริง ๆ ไม่ต้องปลดกระดุมก็ได้"
   "ถึงว่า เป็นได้แค่ผู้ช่วยอาจารย์ เป็นอาจารย์จริง ๆ ไม่ได้" ข้าวหอมยืดอก กระดุมที่ยังติดครบทุกเม็ดปริตึงออกนิดหน่อย แม้ข้าวหอมจะไม่ใช่สาวทรงโตอะไร แต่เสื้อตัวนี้มันเล็กจิ๋วจริง ๆ
   "งุงิ" นทีบ่น "แต่ก็จริงของเจ๊.....ว่าแล้ว......ไม่อึดอัดเหรอ"
   "อึดอัดดิ แต่พี่ไม่ยอมตั้งคำถามที่หนูตอบไม่ได้อ่า"
   "ก็เจ๊ดันตั้งใจเรียนเองนี่นา พี่ตั้งโจทย์ยากสุดในเนื้อหานี้แล้ว เจ๊ก็ยังตอบได้หมดอ่า.....ตอบดีด้วย"
   "ฮึ หนูได้ท็อปคณะมาสามเทอมซ้อนนะ"
   "งั้นนนนนนน........" นทีลากเสียง "เปลี่ยนเงื่อนไขดีกว่า..."
   "ว่ามาเลยค่ะ"
   "ตอนนี้ เสื้อมันคับ เจ๊เลยไม่สบายตัวใช่ไหม"
   "อือ"
   "งั้น ถ้าเจ๊ตอบถูก เจ๊ปลดกระดุมเสื้อได้หนึ่งเม็ด จะได้สบายตัว ดีไหม"
   "ตกลงค่ะ"
   "งั้น....จากบทที่สองเมื่อกี้ เจ๊ลองสรุปเรื่องเสียงใน........................."
   12 นาทีต่อมา
   "อาาาาา" ค่อยสบายตัวหน่อย ข้าวหอมเหยียดแขนขึ้นเหนือหัว ปล่อยสาบเสื้อสองข้างแบะออกเต็มที่ เผยหน้าท้องเนียนขาวแบนราบกับสะดือน้อย ๆ ให้นทีได้เห็นเต็มตา "พี่นทีสอนเก่งมากค่ะ หนูเข้าใจหมดเลย"
   นทีกลืนน้ำลาย "เอ่อ....กระดุมออกหมดแล้ว" เขากวาดตามองชั้นในลูกไม้สีขาวที่ปิดบังทรวงอกน้อย ๆ อยู่ด้วยตาที่ลุกวาว "งั้น ข้อต่อไป...."
   "ข้อต่อไป ถ้าหนูตอบถูก.............ให้พี่จัดหนูเลย......แต่ต้องคาชุดนะ"
   ทำไมต้องคาชุดเหรอ เพราะโดยปกติเวลาเธอมีอะไรกับพี่นที เขาต้องให้เธอถอดเสื้อผ้าจนหมดทุกครั้งนะสิ ขนาดครั้งนั้นบนรถฟ้า เขายังเปลื้องผ้าเธอจนหมดแล้วใช้คาถาภาพลวงตากำบังไม่ให้คนอื่นเห็นเลย ในโลกอื่น โดยเฉพาะในโลกที่พี่นทีเป็นไอ้หื่น เขาก็ลอกคราบเธอจนเปลือยเปล่า ขณะที่จิตใจเธอหวาดผวาทุกครั้งที่พี่นทีเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอ การได้มีเสื้อผ้าแม้บาง ๆ หลุดลุ่ยปกปิดร่างกายไว้บ้าง เธอก็รู้สึกว่าปลอดภัยขึ้น แล้วมันก็แตกต่างจากตอนที่เธอถูกกระทำมากพอจะให้เธอพออุ่นใจได้บ้าง
   "แน่ใจแล้วนะ"
   "ค่ะ"
   "งั้น.....หนึ่งบวกหนึ่งเป็น...................................."
   
   พูดคุยกับผู้เขียน
 กลับมาอีกครั้งแล้วนะครับ กับ มนตรา สงคราม ความรัก ที่ห่างหายกันไปนาน หากท่านใด ต้องการกลับไปตามอ่านตอนเก่า ๆ สามารถ ตามไปดูในห้องสมุดได้เลยนะครับ https://xonly8.com/index.php?topic=282571.0
ขอเล่าถึงสาเหตุที่หายไปหน่อยนะครับ
1. เขียนไม่ออก ไม่ใช่คิดไม่ออกนะครับ เขียนไม่ออก คือรู้ว่าจะเขียนอะไร แต่เขียนออกมาไม่ได้ ไม่มีอารมณ์และแรงบันดาลใจจะเขียน
2. ให้ว่างเว้นไป เหมือนการว่างเว้นระหว่างเจ๊กับพี่นที
3. ???????????????????
ตอนที่ 58 คาดว่าจะมาช่วงใกล้ ๆ จบ มั่วรัก นักเปิดซิง ขอขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามกันอยู่นะครับ
นทีชอบเอาแบบไม่มีเสื้อผ้า