[kazuki] ตัองยอมพลีกายเพื่อช่วยชายคนรัก 2 (copy)

[Kazuki Kurebayashi]

ตัองยอมพลีกายเพื่อช่วยชายคนรัก 2 ขอบคุณผู้แต่งนะคับ
4 ตอนจบครับ แก้

ตัองยอมพลีกายเพื่อช่วยชายคนรัก 2 ท่านรองเพรียวพงษ์ผลักดิฉันลงไปบนโซฟาเขาถอดกางเกงในดิฉันออก ดิฉันรู้สึกหน้าร้อนวูบด้วยความอับอายเมื่อเห็นเขาก้มลงไปดูด้านล่างของดิฉัน ดิฉันต้องปล่อยให้เขาจ้องมองดูทุกอย่างด้วยความอัปยศอดสู ไม่มีทางหลบ... ไม่มีทางเลี่ยง ...เขาดูจนพอใจแล้วจึงลุกขึ้นใช้เข่าดันขาของดิฉันให้แยกออกแล้วจ่อของเขาเข้ามา ดิฉันเหลือบตาก้มลงมองก็ใจหายวูบรู้สึกกลัวมากๆ กลัวจริงๆ... เพราะสัดส่วนของเขานั้นใหญ่กว่าของทศมากมาย... แล้วนี่ดิฉันจะทนได้หรือ ดิฉันเงยหน้ามองเขาแล้ววิงวอนเสียงสั่นเบาๆ ก่อนนะคะ ปากลัวท่านรองเพรียวพงษ์ยิ้มดูเหมือนเขาจะชอบใจเหลือเกินที่เห็นดิฉันกลัวเขามากมายขนาดนี้ เนื้อตัวดิฉันสั่นเทาไปหมดขณะที่เขาเอื้อมมือมาปัดผมของดิฉันที่หลุดลุ่ยสยายลงมาปิดหน้าของดิฉันออกเพื่อจะมองหน้าดิฉันให้ชัดๆ แล้วหันไปสั่งกายถ่ายหน้าหนูปาไว้นะกาย ซูมเข้ามาชัดๆ เขาสั่งแล้วหันกลับมาจับขาของดิฉันให้แยกถ่างออกไป แล้วค่อยๆสอดเข้ามาทีละนิด ดิฉันกัดฟันกรอด มือจิกผ้าปูที่นอนไว้แน่น ความรู้สึกเสียวซ่านที่เพิ่งเกิดขึ้นหายไปหมดสิ้นเหลือแต่เพียงความรู้สึกเจ็บ เพราะมันคับแน่นและพองโตขึ้นเรื่อยๆจนของดิฉันแทบจะปริฉีกออกอยู่แล้ว... ถึงแม้เขาจะพยายามดันมาทีละนิดๆ แต่ความใหญ่โตของมันก็ทำให้ดิฉันเจ็บปวดที่สุดในชีวิต ท่านรองดูจะสงสารดิฉันบ้างอยู่เหมือนกัน จึงพูดปลอบใจทนหน่อยนะหนูปา เดี๋ยวก็มันส์เขาปลอบด้วยเสียงนุ่มนวล แต่ดิฉันไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่เขาบอกเลย มีแต่ความเจ็บปวดจนน้ำตาไหลพราก พูดอะไรไม่ออก ดิฉันรู้ตัวเลยว่าไม่มีทางจะทนได้แน่ ความรู้สึกเดียวที่มีก็คือ อยากจะให้เขาเอาออกโอยยย..ท่านคะ..เอาออกเถอะ ปาไม่ไหวจริงๆท่านคะ..ท่านคะ..สงสารปาเถอะ...อย่า.อย่าดิฉันอ้อนวอนเสียงสั่นแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันยากที่จะยับยั้งเขาไว้ได้ ท่านรองเพรียวพงษ์ไม่สนใจแม้แต่จะฟัง เขากลับหัวเราะออกมาอย่างพอใจด้วยซ้ำที่เห็นดิฉันร่ำไห้คร่ำครวญ ...ท่านรองเพรียวพงษ์ค่อยๆดันเข้ามาจนสุด แล้วค่อยๆโยกเข้าออกช้าๆ สักพักเมื่อความชื่นฉ่ำเริ่มมีมากขึ้น ดิฉันจึงรู้สึกว่าความเจ็บได้เริ่มบรรเทาลงไปบ้างอูยยย ฟิต...ฟิตเหลือเกิน ของหนูปานี่เยี่ยมจริงๆ อูยยย เสียงท่านรองเพรียวพงษ์พึมพำ มือของเขาประทับลงบนเนื้อหนังของดิฉัน อุ้งมือหยาบหนาขยำลงบนเต้าทรวง พร้อมกับกระแทกแรงขึ้นเร็วขึ้น ปากก็ร้องครางพึมพำอยู่ตลอดเวลา เขาสนุกสะใจในขณะที่ดิฉันเจ็บปวดแทบตาย เขาทำท่านั้นอยู่สักพักก็ดึงดิฉันขึ้นมาจับพลิกให้ยืนเกาะโซฟา แล้วสอดเข้ามาข้างในตัวดิฉันจากทางด้านหลัง แล้วขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วอีกครั้ง มือทั้งสองข้างของเขาเอื้อมสอดเข้ามาบีบขยำทรวงอกของดิฉันอย่างรุนแรง พร้อมกับครวญครางด้วยความสุข แต่ดิฉันไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาเลย มันมีแต่ความเจ็บปวด.. เจ็บปวดไปทุกกล้ามเนื้อส่วนนั้น ยากจะให้มันจบสิ้นซักที... แต่เขาก็อึดเหลือเกิน... น่ากลัวเหลือเกิน ดิฉันตัวอ่อนเรี่ยวแรงสูญหายไปจนหมดสิ้น ขาเปลี้ย ตัวสั่นเทาจนยืนแทบไม่ติดพื้นอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่มีทีท่าจะหยุดลงเลย ท่านรองผลักดิฉันลงไปนอนกับเตียงแล้วตัวของเขาก็โถมน้ำหนังตัวทั้งหมดทาบทับตามลงมาที่ร่างของดิฉัน เขาจับไหล่ทั้งสองข้างของดิฉันไว้ แล้วก็สอดเข้ามาใหม่ และเริ่มโยกเข้าออกอีกครั้งอย่างรุนแรง ดิฉันร้องครางลั่นด้วยความเจ็บปวด มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆโอ๊ยยย..ท่านคะ..เบาๆ...ปาเจ็บนะ..โอ๊ยยยยิ่งดิฉันร้องดังเท่าไหร่ ก็ยิ่งเร้าอารมณ์ให้ เขาพลุ่งพล่านยิ่งขึ้น หน้าของเขาก้มลงตะโบมลงบนเนื้อนวลกลางทรวงอกของดิฉัน อ้าปากจนกว้างเหมือนจะกลืนกินเข้าไปให้หมด ดิฉันจิกเล็บลงไปบนศีรษะเขาอย่างลืมตัวจนเขาร้อง อยากจะกระชากหัวเขาให้ลุกขึ้น แต่ก็ไม่กล้าขัดใจเขา ฟันของเขางับลงมาบนยอดทรวงของดิฉัน ดิฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดิ้นพล่านจนหมดแรง ขณะที่เขาก้มก้มหน้าก้มตาตะกรุมตะกรามอยู่กับทรวงอกของดิฉันนั้น มืออีกข้างของเขาก็สอดเข้าไปใต้ก้น เพื่อยกร่างดิฉันให้แนบหาร่างของเขา ดิฉันดิ้นรนกระเสือกกระสน แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งช่วยให้เขาพึงพอใจยิงขึ้น เขาจับดิฉันงอเข่าแล้วถ่างออก กระแทกถี่เร็วอย่างเมามันหน้าท้องของดิฉันหดตัวอย่างขยะแขยงโดยสัญชาตญาณ เมื่อรับรู้สัมผัสจากมือเขา สะอิดสะเอียนเหลือที่จะกล่าว พยายามใช้มือผลักไสอยู่ตรงเอวและชายโครงของเขาไม่ให้โถมเข้ามาแรงๆ แต่พละกำลังของเขามีมากเกินกว่าที่แรงผลักไสของดิฉันจะต้านทานได้ การโถมกระแทกอย่างรุนแรงเป็นเวลานานทำให้ดิฉันรู้สึกชาด้านไปหมดทุกส่วนของร่างกาย ทรวงอกแทบจะแหลกเหลวไปกับการบดขยี้ที่ไร้ความปราณีของเขา ทุกวินาทีคือความทรมานซึ่งมันก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้าเสียเหลือเกิน ดิฉันมารู้ว่าเขาใกล้จะถึงจุดสุดท้ายของความพอใจก็เมื่อได้ยินเสียงเขาร้องอูยย มันส์.. มันส์จริงๆ หนูปา ของหนูฟิตแน่นไปหมดเลย ...อูย...ผมไม่ไหวแล้ว... ผมจะออกแล้วดิฉันใจหายวาบ สติกลับคืนมาอีกครั้ง รีบร้องวิงวอนเสียงแหบแห้งอย่านะคะท่าน ...อย่าปล่อยข้างในนะคะ ...เดี๋ยวปาท้อง อย่า อย่า ยยยา..แต่สายเกินไป ดิฉันรู้สึกน้ำร้อนๆทะลักเข้ามาจนเต็มไปหมด ดิฉันร้องไห้โฮออกมา แต่ท่านรองเพรียวพงษ์ไม่สงสารดิฉันเลย กลับพูดให้เจ็บใจอีกคนอย่างผม ไม่เคยปล่อยข้างนอกความทุกข์ทรมานของดิฉันไม่ได้จบอยู่แค่นั้น เพราะเสี่ยยู้โดดเข้ามาร่วมวงทันทีโดยไม่มีใครเชิญท่านรองเพรียวพงษ์ ตาผมแล้วนะก็ได้เสี่ย แต่อย่างที่เราตกลงกันไว้ เสี่ยจะเอาที่ไหนก็เอาไป แต่ห้ามทำที่หม้อของเธอ เพราะผมเล่นได้คนเดียวเท่านั้นก็พอ ขอบคุณมากครับ ผมอยากให้คุณปาดูดให้ผม ตอนนี้เธอคงจะพร้อมแล้ววินาทีนั้นดิฉันเกลียดเสี่ยยู้มากที่สุด มันเป็นความแค้นและความเจ็บปวดที่ถูกทรยศหักหลังจากคนที่ดิฉันไว้ใจ ...แม้ดิฉันจะเป็นคนเรียบร้อย ใจเย็น และให้เกียรติคน แต่ดิฉันขอสารภาพเลยว่า ดิฉันอยากจะให้ไอ้เสี่ยยู้มันตายไปซะเดี๋ยวนั้นเลย ...แต่ดิฉันก็หลีกหนีไม่ได้ เพราะดิฉันจำเป็นต้องพึ่งผู้ชายสองคนนี้ พวกเขาเป็นทางเลือกทางเดียวที่จะช่วยให้ทศได้เป็นอิสระ แม้จะเจ็บปวดและน่าอดสูเพียงใด แต่ดิฉันต้องกล้ำกลืน ก้มหน้ายอมรับความอัปยศทั้งมวลเอาไว้...คืนนั้นดิฉันต้องช่วยปรนเปรอผู้ชายสารเลวทั้งคู่อยู่หลายครั้ง กว่าที่พวกเขาจะพอใจดิฉันก็รู้สึกอ้อนล้าจนเดินแทบไม่ไหว เจ็บและเปลี้ยไปหมดทุกส่วนของร่างกาย... หลังจากพวกเขาได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการแล้ว ก็ยอมปล่อยดิฉันให้เป็นอิสระ ดิฉันสะอึกสะอื้นร่ำไห้ด้วยความเจ็บช้ำ หยาดน้ำตาไหลพร่างพรายลงมาอาบแก้ม เนื้อตัวชอกช้ำด้วยแรงขยี้จากมือโสมมของผู้ชายทั้งคู่ช่างภาพทั้งสองกลับไปแล้ว ขณะที่ดิฉันพยายามประคับประคองร่างที่เจ็บปวดรวดร้าวขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปในห้องน้ำ ลงไปในอ่างแล้วเปิดฝักบัวปล่อยให้น้ำสาดลงมาทุกส่วนของร่าง ตั้งแต่ศีรษะ ไหล่และเนื้อหนังที่ช้ำระบมจนเกือบหมดน้ำไหลจนเต็มอ่างแล้วล้นออกไปเจิ่งนองที่พื้น แต่ดิฉันไม่มีกะจิตกะใจที่จะคิดถึงอะไรทั้งสิ้น หยิบสบู่ขึ้นมาฟอกลงไปในทุกส่วนที่มืออันโสมมของพวกเขาได้จับต้องไว้ ร้าวระบมไปทั่วร่างตลอดเวลาดิฉันไม่อาจอกกลั้นสะอื้นไว้ได้เลย ล้างเนื้อล้างตัว แต่ความรู้สึกขยะแขยงก็ยังคงมีอยู่นั่นเอง บางทีความขยะแขยงนั้นอาจไม่ได้อยู่บนร่างกายของดิฉันจริงๆก็ได้ แต่มันอยู่ข้างในซึ่งชะล้างได้ยากกว่า นานกว่า และอาจไม่มีวันจางหายไปได้เลยในชั่วชีวิตดิฉัน ดิฉันดึงผ้าเช็ดตัวออกจากตะขอที่แขวนไว้ เช็ดลงไปเหมือนจะให้ผิวหนังสะอาดหมดจดให้ได้ไอ้พวกสารเลวความรู้สึกเกลียดชังคลั่งแค้นพุ่งพล่านอยู่ภายใน แต่ในที่สุดดิฉันก็กล้ำกลืนความคับแค้นใจไว้ ลงมือสวมเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องน้ำ ...เสี่ยยู้ก็ขับรถมาส่งดิฉันที่บ้าน เรานั่งกันมาเงียบๆ เขาไม่กล้าพูดอะไรเลย คงรู้ตัวว่าดิฉันกำลังโกรธ และเกลียดเขาอย่างที่สุดพอรถมาถึงหน้าบ้าน เขาก็หยุดไม่ได้ขับไปข้างในผมส่งคุณแค่นี่นะคุณปา ไม่อยากให้คนในบ้านคุณรู้ดิฉันพยักหน้าไม่ตอบอะไร เปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนเปลี้ยไปทั้งร่าง แต่อีกด้านก็รู้สึกโล่งใจที่ช่วงเวลาแห่งความอัปยศได้จบสิ้นซะที ต่อไปนี้ดิฉันก็จะได้แต่ รอ .. รอให้ทศกลับมา ตามที่พวกเขาได้สัญญาไว้ . . . . .ดิฉันเปิดประตูบ้านเข้าไป รู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย ป้าจันทร์ซึ่งอยู่บริเวณนั้นหันมาเห็นพอดี ก็ร้องทักคุณปา ไม่สบายหรือเปล่าคะ หน้าซี๊ดซีดดิฉันส่ายหน้าไม่ได้ตอบอะไร แต่รู้สึกเหมือนจะเป็นลม กล้ามเนื้อทุกส่วนล้าไปทั้งร่าง เดินโซเซจนป้าจันทร์ต้องเข้ามาประคองเพื่อไม่ให้ดิฉันล้มลง ช่วงเวลาสั้นๆ จากประตูบ้านไปที่ห้องนอนมันดูเหมือนนานเต็มที แต่ในที่สุดดิฉันก็มาถึงประตูห้องนอนจนได้ ป้าจันทร์ช่วยเปิดประตูให้ พร้อมกับเปิดไฟในห้องนอนก่อนจะหันมาถามด้วยความเป็นห่วงคุณปาไม่สบายรึเปล่าคะ? จะให้ป้าเอายาอะไรมาให้มั๊ยไม่..ไม่ต้องหรอกค่ะป้า.. ปาไม่เป็นไร แค่เพลียนิดหน่อย อยากจะนอนแล้วคุณปาแน่ใจนะคะจ้ะ..ไม่ต้องห่วง ปาจะเข้านอนเลยถ้าอย่างนั้นก็พักผ่อนนะคะ ป้ารู้ว่าคุณคงจะคิดถึงคุณทศมาก...แต่ระวังว่าจะเป็นการทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้ตัว... คุณปาต้องพักผ่อนให้มากๆนะขอบใจจ้ะป้าถ้าต้องการอะไรก็เรียกป้าได้ทันทีเลยนะดิฉันพยักหน้า แล้วปิดประตู แสงไฟในห้องนอนสว่างไสว ดิฉันเดินโซเซไปตามพื้นห้องที่โคลงเคลงเพื่อเปิดไฟที่หัวเตียง แล้วเดินกลับมาปิดสวิทช์ไฟในห้องให้ดับวูบลงดิฉันเดินไปในห้องที่มีแสงสลัว อยากจะไปให้ถึงเตียงเร็วที่สุด มือถอดชุดแส็กปล่อยให้ร่วงลงไปกองที่พื้น... เดินข้ามมันไป ก่อนที่จะถอดกางเกงในออก ...เกือบจะคว่ำหน้าลงอยู่แล้วตอนที่ก้มรูดมันลงไป ด้วยร่างที่เปลือยเปล่า ดิฉันเดินย่ำลงบนพื้นพรมไปที่ตู้เสื้อผ้า เลือกเสื้อนอนสีครีม สอดมันเข้าไปทางหัวอย่างลำบากยากเย็น แล้วเดินกลับไปที่เตียง.. ดิฉันล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรง นิ้วมือควานไปที่สวิทช์โคมไฟที่หัวเตียงแล้วดับไฟดวงนั้นลง...ในความมืด ดิฉันซุกหัวลงไปในหมอน หมอนที่น่านอนที่สุดในชีวิต แล้วปล่อยให้เปลือกตาปิดสนิท ..เพื่อจะหยุดพักสมอง พยายามขับไล่เรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นออกไปจากความทรงจำ เพื่อกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง. . . . . .วันต่อๆมาเต็มไปด้วยความเงียบเหงา ดิฉันได้แต่เฝ้ารอ... ท่านรองบอกว่าจะช่วยให้ทศออกมาโดยเร็ว แต่ก็ไม่บอกว่าเมื่อไหร่ ดิฉันจึงได้แค่รอ... รอด้วยใจกระวนกระวาย และหวั่นเกรง ... กลัวว่าพวกเขาจะหลอกดิฉัน กลัวว่าท่านรองเพรียวพงษ์จะผิดสัญญา... ชีวิตผ่านไปด้วยความว่างเปล่า แต่เป็นความว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยความทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และไม่มีคืนไหนเลยที่ดิฉันจะนอนโดยไม่ร้องไห้ด้วยความคิดถึงคนรัก ...และว้าเหว่. . . . . .คืนวันหนึ่งขณะที่ดิฉันล้มตัวลงนอน ซุกศีรษะลงบนหมอนด้วยความหมดหวังไปอีกหนึ่งวัน เมื่อยังไม่มีวี่แววที่จะเห็นทศเลย ดิฉันรู้สึกสิ้นหวังลงทุกที ดิฉันคงจะโดนพวกเขาหลอกเอาเสียแล้ว ...และขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับไปนั้นเอง ก็รู้สึกว่าประตูห้องเปิดออก พร้อมกับเสียงร้องทักที่คุ้นเคยที่สุดในชีวิตดังขึ้นตื่นได้แล้ว แม่ตุ๊กตาตัวน้อยของผมดิฉันเปิดเปลือกตาขึ้น.. วินาทีนั้นแทบสิ้นสติด้วยความดีใจ มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันเป็นความจริง ความจริงที่สัมผัสได้.แตะต้องได้.. คนที่ดิฉันรอคอยกลับมาแล้วทศ ดิฉันร้องอุทาน ลุกขึ้นวิ่งถลาไปกอดเค้าด้วยความดีใจ รู้สึกเหมือนฝันที่ได้เห็นเขาอีก มันแทบไม่น่าเชื่อเลย ดิฉันรอคอยจนใกล้จะหมดหวังอยู่แล้ว แต่เขาก็กลับมา... เขากลับมาแล้วจริงๆ ดิฉันร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจผมปลุกคุณหรือเปล่า ปาดิฉันพูดอะไรไม่ออกเลย เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ ระดมจูบลงไปทั่วใบหน้าและตามแก้มของเขา.. มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่สุดในชีวิต แต่เขาก็ดันร่างดิฉันออกเล็กน้อย เหมือนจะมองดูหน้าดิฉันให้ชัดๆปาผอมลงไปนะ หน้าก็ซี๊ดซีดคำพูดของเขาทำให้ดิฉันเต็มไปด้วยความตื้นตันใจ... นี่แหละ ทศคนเดิมของดิฉัน เขาจะห่วงดิฉันก่อนตัวเองเสมอ เขาห่วงใยดิฉัน ทั้งๆที่สภาพของเขาดูโทรมมากกว่าดิฉันหลายเท่า ร่องรอยของหนวดเคราเขียวครึ้ม ขอบตาที่ดูดำคล้ำ บอกให้รู้ถึงช่วงของความทุกข์ทรมานที่ต้องเผชิญในคุก และในวินาทีนั้นกลายเป็นดิฉันที่ร้องไห้ออกมาอย่างไม่ยอดหยุด ... สงสารเขาเหลือเกินอย่าร้องไห้ซิปา... นิ่งซะ.. มันจบลงแล้ว เขาปลอบโยนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลทศหิวมั๊ย จะกินอะไรมั๊ย ปาจะทำให้สิ่งที่ผมอยากกินตอนนี้ ก็คือตัวปานี่แหละ ..ที่รักเอ๊ะ .. ทศนี่ กลับมาก็เซี้ยวเลย ดิฉันอุทาน หน้าแดงด้วยความดีใจที่เห็นเขากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง มันเหมือนตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ๆเลยทศประคองดิฉันมาที่เตียง แล้วล้มตัวลงนอนไปด้วยกัน เท้าของเขาแตะอยู่ที่เท้าของดิฉันอืมมม... เท้าอุ่นจัง ดิฉันพึมพำปารุ้สึกยังไงบ้าง เขาถาม คิดถึงทศมั๊ยคิดถึงซิ... คิดถึงทุกคืนผมขอโทษ... ผมไม่น่าหลงผิดเลย..ผมจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วทศ ...อย่าทิ้งปาไปอีกนะคะ ปาทนไม่ได้ถ้าเราต้องจากกันนานขนาดนี้ ยิ่งถ้าปาต้องเสียทศไปปาต้องเป็นบ้าแน่ๆผมจะอยู่กับปาทุกคืน.. ปาเชื่อใจผมได้สัญญานะคะผมสัญญาใจดีจริง ดิฉันว่า รู้สึกว่ามือของเขากำลังโลมไล้อยู่บนทรวงอก ... รู้สึกได้เมื่อเส้นผมของเขาสัมผัสอยู่ตรงปลายคาง ... และรู้สึกได้เมื่อลิ้นของเขาโลมเลียอยู่เหนือยอดทรวงของดิฉัน---------

จบตอน...

[สายชล ไพรพง]

สงสารคุณปาจังเลยที่เสียสละเพื่อสามี เฮือก

[swss2511]

เพราะรักผัวมากเธอทำได้ทุกอย่าง

[hanabombam]

น่าอิจฮาทศนะที่ได้เมียที่รักและทุ่มเทแบบนี้ แต่เรื่องกับท่านรองดูถ้าจะไม่จบง่ายแบบนี้แน่ๆ

[zamakarn]

เพราะแฟนติดการพนัน เดาว่าเป็นแผนของเสี่ยปะเนี้ย

[เทียนปู้ซื่อกั๋ว]

เมียดีแบบนี้ รักษาไว้ให้ดี ๆ อย่าให้หลุดมือเชียว

[suriyamahajit]

มีผัวแบบนี้ควรให้ตายไปนะ