ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 42 : เทวาหรือซาตาน Pt1

เริ่มโดย nato87, ธันวาคม 16, 2017, 12:46:43 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

อ่านถึงตอนนี้ คุณว่าใครเป็น 'นางเอกตัวจริง' ของเรื่องครับ?

ใบเฟิร์น เนตรชนก
81 (19.1%)
โดนัท ณิชา
119 (28.1%)
พิมมี่ พิมพาภรณ์
54 (12.7%)
นาถ นาถลดา
12 (2.8%)
หมอพลอย พลอยพรรณ
158 (37.3%)

จำนวนสมาชิกโหวดทั้งหมด: 424

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปได้สักพัก ขอโทษทีครับ ช่วงนี้งานยุ่งจริง ๆ แล้วก็ไปหาข้อมูลเรื่องกฏหมายเพิ่มเติม เพื่อใช้อ้างอิงให้เรื่องมันสมจริงที่สุด ตอนนี้เป็นการปูเนื้อเรื่องไปสู่ช่วงสุดท้ายของเรื่องราว ที่บอกได้ว่าหนักแน่นมาก ๆ ดราม่าจัดเต็ม ตอนนี้ลุงพลเริ่มได้รับบทเรียนและเรียนรู้ถึงการสูญเสียบ้างแล้วนะครับ ตอนนี้แบ่งเป็น 3 พาร์ทนะครับ ไตรภาคอีกแล้ว ในตอนต่อ ๆ ไปมีฉากเสียว ที่มากกว่าสองคู่ครับ ซึ่งหากอ่านตอนนี้จนจบ และตอนที่ผ่าน ๆ มา คุณจะรู้ได้เลยว่าผมหมายถึงใครบ้าง มีคู่พิเศษที่นอกเหนือจากลุงพลอีกคู่ครับ บอกเลยแล้วกัน เฟิร์นกับหนุ่มเจมส์นั่นเอง อาจจะได้เห็นฉากนักศึกษาพยาบาลสอนเสียวหนุ่มนักเรียนนายร้อยกันละคราวนี้ อิอิ

อาจจะมา ๆ หาย ๆ บ้างนะครับช่วงนี้ อย่าว่ากัน งานยุ่งจริง ๆ แต่ไม่ลืมมิตรรักแฟนเสียวแน่นอน ตอนนี้ขอซ่อนเนื้อหาสำคัญของหมอพลอยนะครับ ซึ่งนี่จะเป็นประเด็นที่ทำให้เธอไม่สามารถต่อต้านลุงพลได้อีก หมอพลอยเป็นคนฉลาดครับ แต่น่าเสียดายที่เธอขาดเฉลียว หลังจากไตรภาคนี้ จะถึงฉากที่ทุกคนและผมเองก็รอคอยเหมือนกัน


........................................................

ในช่วงเช้าวันศุกร์ หมอพลอยขับรถมาทำงานตามปกติ วันนี้เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรงหรือกำลังใจที่จะทำงาน แต่เพราะคำว่าหน้าที่ สุดท้ายหมอพลอยก็พาตัวเองมาทำงานจนได้ เธอคิดแค่ว่าตอนนี้ขอให้ผ่านพ้นไปวันต่อวันก็พอ

ตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะใช้คลิปเสียงลุงพลที่อัดไว้ใช้เพื่อแก้เกม แต่แผนการทุกอย่างพังทลายไม่เป็นท่า เมื่อไอ้บิ๊ก ญาติผู้น้องทำเรื่องทุกอย่างพินาศไม่มีชิ้นดี แม่ของบิ๊กโทรมาเมื่อคืนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมกับขอร้องให้หมอพลอยช่วยน้องให้ได้



หมอพลอยได้แต่อ้ำอึ้ง เธอไม่รู้จะพูดอย่างไร เจ้าบิ๊กทำตัวเองแท้ ๆ แต่สุดท้ายเธอก็ตอบปากรับคำไปว่าจะทำให้ดีที่สุด แต่ไม่รับประกันว่าจะช่วยเจ้าบิ๊กให้ออกมาจากคุกได้หรือไม่ อย่างมากที่สุดก็แค่ช่วยลดหย่อนโทษ ไม่ให้เจ้าบิ๊กได้รับโทษทัณฑ์หนักหนากว่าที่เป็นอยู่

หลังจากวางสายแม่ของบิ๊ก หมอพลอยโทรไปปรึกษาเพื่อนสาวที่เป็นทนายความเพื่อขอความช่วยเหลือ สิ่งแรกที่เธอได้ยินคือคำบ่นของเพื่อนสาวนักกฎหมายชุดใหญ่

"อะไรนะ!!! น้องแกไปก่อเรื่องอีกแล้วเหรอพลอย!!!?"

"ใช่แล้วผึ้ง...." หมอพลอยตอบ "ชั้นไม่รู้จะทำยังไงแล้ววะแก"

"ชั้นว่าแกปล่อยผ่านเหอะ..." ผึ้ง กรรณิการ์ ทนายความเพื่อนสาวของหมอพลอยตอบ "แกช่วยน้องแกมาเยอะแล้ว มันทำตัวของมันเอง ต่อให้เป็นทนายที่เก่งแค่ไหนก็ช่วยน้องแกออกจากคุกไม่ได้อีก"

"อย่างน้อยก็แค่อยากให้ลดหย่อนโทษได้บ้าง" หมอพลอยตอบ "แกพอมีความเห็นอะไรไหมผึ้ง เกี่ยวกับเรื่องนี้?"

"พอมีทางช่วยเรื่องข้อหาพยายามฆ่าอยู่นะ ถ้าน้องแกยังไม่ได้เอาปืนขึ้นมาขู่ที่จะยิงฝ่ายโจทย์ ต้องดูด้วยว่าอีกฝ่ายบาดเจ็บแค่ไหน ถ้าไม่ได้บาดเจ็บสาหัสจนพิการ เรื่องพยายามฆ่าอาจรอด แต่อาจจะโดนเรื่องปืนเถื่อน จำคุก 1 ปี กับอีก 8 เดือน พกพาอาวุธในที่สาธารณะโดยไม่มีเหตุอันควรก็โดนปรับไม่กี่พัน แล้วแต่ศาล แต่ประเด็นคือ คราวที่แล้วน้องแกไปก่อเรื่องทำนองนี้ ชั้นกลัวว่าอีกฝ่ายจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นประเด็น"

"ก็ยังดี..." หมอพลอยตอบ "ยังพอมีหนทางอยู่บ้าง ถึงช่วยไม่ได้เต็มที แต่ก็นะ..."

"ว่าแต่น้องแกไปมีเรื่องกับภารโรงที่ชื่อชุมพลอีกแล้วเหรอ?" ทนายผึ้งถาม "ชั้นว่าภารโรงคนนี้ไม่ธรรมดาแล้วว่ะ"

"ชั้นก็ว่ายังงั้น" หมอพลอยตอบ แน่นอน เธอรู้ดีอยู่เต็มอกว่าลุงชุมพลไม่ธรรมดา "ลุงพลแกขู่จะฟ้องร้องเรื่องคดีพยายามฆ่า แต่ก่อนกลับชั้นขอร้องแกให้เห็นแก่อนาคต เพราะโทษที่เจ้าบิ๊กเจอก็หนักหนาอยู่แล้ว ไม่อยากให้เด็กมันเสียอนาคต ก็เลยอยู่ในขั้นตอนเจรจา ยังไม่ได้ลงบันทึกประจำวัน ชั้นก็จ่ายเงินค่าปรับกับค่าทำขวัญไปแล้วบางส่วน"

"แกแม่งเหนื่อยว่ะพลอย" ทนายผึ้งตอบ "ชั้นเห็นด้วยว่ะ ควรเจรจากับลุงภารโรงคนนี้ น้องแกเองก็แย่ ชั้นอุตส่าห์วิ่งเต้นช่วยให้แล้ว ยังไปทำเรื่องอีก แย่จริง ๆ"

"เอาเป็นว่าถ้าชั้นว่าง ๆ เดี๋ยวเรามานัดคุยกัน พอดีชั้นมีธุระกับลูกความของชั้นยาวถึงอาทิตย์หน้าว่ะ ทำใจดี ๆ ไว้นะแก แล้วเดี๋ยวชั้นจะติดต่อกลับไป ทำใจดี ๆ ไว้เว้ยพลอย ชั้นเป็นห่วงแกนะ"

"ขอบใจมากนะผึ้ง" หมอพลอยตอบ "แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของชั้นจริง ๆ"

........................................................................

ตัดมาที่ปัจจุบัน หลังจากที่หมอพลอยเดินทางมาที่ห้องทำงานในห้องพยาบาล ลุงชุมพลส่งข้อความมาหาเธอ ว่าวันเสาร์หรืออาทิตย์มีคิวว่างหรือไม่ มันต้องการคุยเจรจากับหมอพลอยนอกรอบเรื่องเจ้าบิ๊กที่ห้างซีคอนย่านศรีนครินทร์

หมอพลอยลังเลอยู่สักพักใหญ่ ตอนแรกเธออยากปฏิเสธลุงพลจอมเจ้าเล่ห์ แต่พอนึกถึงคำพูดของแม่เจ้าบิ๊ก ที่ขอร้องให้ช่วยเหลือน้องชายตัวแสบ เลยทำให้เธอต้องกลั้นกลืนทำในสิ่งที่ลูกผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งยากที่จะทำใจรับได้

"ก็ได้ค่ะ เจอกันที่ซีคอน ตรงซุ้มร้านอาหารชั้นใต้ดิน วันเสาร์ เวลาบ่าย 4 โมง หมอหวังว่าลุงพลยังเป็นลูกผู้ชายพอที่จะรักษาสัจจะ เพื่อเห็นแก่อนาคตเจ้าบิ๊ก และตัวหมอพลอยเอง ก็หวังว่าลุงจะทำลายภาพพวกนั้น ไม่เช่นนั้น หมอก็พร้อมที่จะทำทุกวิถีทาง เพื่อเอาตัวลุงพลเข้าคุกให้ได้เช่นกันค่ะ"

"ไม่ต้องกลัว ผมรักษาสัจจะอยู่แล้ว" ภารโรงเฒ่าตอบกลับมา "บอกตามตรง ผมเองก็ไม่อยากให้เรื่องมันออกมาหน้านี้ แต่น้องชายของคุณหมอทำเกินไปครับ น้องพิมไม่ได้รักเจ้าบิ๊กแล้ว น้องพิมบอกผมทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าบิ๊ก ผมในฐานะผู้ใหญ่บอกได้คำเดียวว่า ขืนหนูพิมยังทนอยู่กับบิ๊กก็มีแต่ชีวิตจะเลวร้าย หมอเองก็รู้ใช่ไหมละครับว่าน้องชายของหมอเป็นคนยังไง อีกอย่างหนึ่ง ผมเข้าใจนะครับว่าหมอหวังดีอยากช่วยเจ้าบิ๊ก แต่ผมอยากเตือนคุณหมอว่า เรื่องนี้ยังมีโอกาสจบลงด้วยดี ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณหมอแล้วนะครับ หวังว่าคุณหมอคงไม่คิดอะไรไม่ดี ซึ่งอาจทำให้เรื่องราวทุกอย่างจบลงด้วยโศกนาฏกรรม"

หมอพลอยในชุดกาวน์สีขาว ฟุบตัวลงกองกับโต๊ะทำงาน จนเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง หมอพลอยลุกขึ้นมายิ้มพร้อมกับตอบว่าไม่มีอะไร แค่รู้สึกเพลีย ๆ ทันใดนั้นเอง เธอก็เกิดไอเดียบางอย่าง

"พี่กร!!??" หมอพลอยนึกขึ้นได้ พระเอกในชีวิตจริงของเธอ หากเธอบอกเรื่องนี้กับพี่กร บางทีพี่กรอาจหาวิธีช่วยเหลือเธอได้ ว่าแล้วเธอก็คว้าโทรศัพท์ ปลดล็อคเครื่องแล้วค้นหาเบอร์พี่กร แต่ในจังหวะที่หมอพลอยกำลังจะโทรออกนั้น เธอนึกถึงข้อความของลุงพลที่ทิ้งท้ายเอาไว้

ถ้าเธอบอกพี่กร แน่นอนพี่กรต้องช่วยเธอ และช่วยซ้อนแผนพาตำรวจมาจับกุมลุงพล ด้วยหลักฐานที่เธอมีมันก็มากพอที่จะทำให้ลุงพลติดคุกได้ แต่หากทำแบบนี้ โอเค ไอ้บิ๊กอาจมีความหวังเรื่องลดหย่อนโทษ เพราะเธอเชื่อใจว่าทนายผึ้งเพื่อนรักของเธอน่าจะช่วยเจ้าบิ๊กได้ แต่คำถามก็คือ แล้วเธอกับน้องพิมล่ะจะว่ายังไง?

ในเมื่อเล่นกันตามรูปเกม พลอยพรรณ หมอสาวคนสวยแทบไม่มีโอกาสเอาชนะภารโรงเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์ ถ้าเช่นนั้น เธอก็จะใช้อีกแผนหนึ่ง บอกความจริงกับน้องพิมมี่ ว่าไอ้ลุงภารโรงเฒ่ายอดวีรบุรุษของเธอแท้จริงแล้วเป็นแค่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์จอมหื่นกามเท่านั้น พอคิดได้ เธอก็เลยตัดสินใจไลน์ไปหาพิมมี่ เพื่อบอกความจริงบางอย่าง

หมอพลอยส่งภาพถ่ายที่เธอแอบถ่ายไว้ตอนที่พิมกับลุงพลไปเดินเที่ยวที่ห้างเอสพลานาดในไลน์ของพิม พร้อมกับพิมข้อความบางอย่างบอกเด็กสาวคนรักเก่าของบุรินทร์ หรือไอ้บิ๊กตัวแสบ

"พิม พี่รู้ความจริงทุกอย่างเกี่ยวกับพิมและลุงพลแล้วนะ เลิกโกหกเถอะ แต่พี่มีความจริงบางอย่างที่อยากจะบอกพิม เกี่ยวกับลุงพล ทั้งหมดที่พี่พูดในฐานลูกผู้หญิงด้วยกัน เราพอจะคุยกันได้ไหม?"

ข้อความที่หมอพลอยส่งไป พิมมี่เปิดเห็นพอดี แต่เธอยังไม่ตอบอะไร จนหมอพลอยถอดใจ หันกลับไปทำงาน แต่ทันใดนั้น พิมพาภรณ์ก็ตอบไลน์กลับมาด้วยข้อความที่ทำให้ใบหน้าสวย ๆ ของพลอยพรรณมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

......................................................................................

ทางฝั่งลุงชุมพล เหลือเวลาอีกราว ๆ 2 อาทิตย์ก่อนที่มันจะเกษียณตัวเอง แต่ด้วยความผูกพันธ์ มันเลยพยายามขอร้องผู้หลักผู้ใหญ่และผู้บริหารเพื่อขอทำงานต่อ แต่สุดท้ายก็ถูกปฏิเสธ เพราะมันเป็นไปตามกฎระเบียบ ทำเอาลุงพลทำหน้าจ๋อยไปตลอดทั้งวัน จนกระทั่งมันได้ยินแม่ค้าขายขนมหวานที่กำลังจะหมดสัญญาเช่าร้านในโรงอาหาร

พอได้ยินแบบนั้น ลุงพลเลยโทรไปหาลูก ๆ ที่ออกเหย้าออกเรือน มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว เพื่อขอตังค์มาทำทุนเพื่อเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ ตอนแรกลูก ๆ ที่ทำงานมีครอบครัวก็บ่นอุบว่าทำไมพ่อใช้เงินเยอะจังพักนี้ แน่นอน เพราะในรอบสองสามเดือนที่ผ่านมา มันเปย์เงินและทรัพย์สินจำนวนมากเพื่อเอาใจเมียเด็กอย่างหนูเฟิร์น โดนัท และน้องพิมมี่

"เอาน่า ช่วยพ่อหน่อยลูก พ่อไม่อยากอยู่เหงา ๆ ไม่มีอะไรทำ ช่วยพ่อหน่อยนะ" ลุงพลอ้อนวอนลูก ๆ อย่างสุดความสามารถ สุดท้ายลุงพลก็สมหวัง ได้เงินมาก้อนหนึ่งเพื่อทำทุนตามเป้า พอได้เงินมามันก็เตรียมทำเรื่องเพื่อขอเช่าที่ต่อจากแม่ค้าร้านขายขนมหวานทันที

เอาเป็นว่าความฝันที่จะได้อยู่เห็นหน้าเหล่าบรรดาเมียเด็กนักศึกษาพยาบาลของมันเป็นจริงแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่มีหลักประกันใด ๆ ที่จะทำให้ไม้ใกล้ฝั่งอย่างมันมีสิทธิสมหวังได้เคียงคู่กับดอกไม้งามที่รอวันผลิดอกเปล่งบาน แต่อย่างน้อยมันก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่เคยเด็ดดอมดอกไม้งามเหล่านี้มาดอมดม

พอวางแผนการเสร็จ ลุงพลก็ทำหน้าที่ประจำวันในฐานะภารโรงอย่างอารมณ์ดี อีกอย่างคือไอ้เจ๋งมันได้ยามาแล้ว และจะเอามาส่งให้มันในคืนนี้ ทำเอาลุงพลยิ้มแก้มแทบปริ เพราะวันเสาร์นี้มันจะได้เผด็จศึกคุณหมอสาวคนสวยที่ริอาจเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของมันมากเกินไป

หลังจากที่เดินทางกลับมาที่ห้องพักภารโรง ระหว่างที่มันกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่นั้น ไลน์จากน้องพิมมี่ก็ดังขึ้น ลุงพลเปิดดู ใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มกลับกลายเป็นบูดบึ้ง เมื่อสิ่งที่พิมมี่ส่งมาก็คือภาพของลุงพลและพิมมี่ที่กำลังเดินในห้างด้วยกัน

"หมอพลอยรู้ความจริงทุกอย่างแล้วนะคะ และนี่คือหลักฐานของหมอพลอย" พิมมี่ตอบกลับมา ลุงพลสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตผ่านตัวอักษรของเด็กสาว

"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย??? เดี๋ยวลุงโทรไป" ลุงพลหน้าถอดสี เมื่อเห็นว่าสถานการณ์พลิกผัน มันรีบหามุมสงบเพื่อโทรหาน้องพิมมี่เพื่อเคลียร์ปัญหา

"พิม นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" ลุงพลเอ่ยปากถามเด็กสาวเมื่อเห็นภาพที่ถูกส่งมา "ภาพนั้นมันหมายความว่ายังไง?"

"ก็หมายความว่าหมอพลอยรู้เรื่องทุกอย่างแล้วไง...." น้ำเสียงของพิมมี่เรียบเฉย แต่มันแฝงด้วยความโกรธ จนลุงพลสัมผัสได้ "เสียแรงที่หนูอุตส่าห์เทิดทูนลุง อุตส่าห์คิดว่าลุงจะดีกว่าไอ้บิ๊ก ที่แท้ลุงก็...."



"ใจเย็น ๆ ก่อนพิม ฟังลุงก่อน มันเกิดอะไรขึ้น" ลุงพลพยายามใช้น้ำเย็นลูบอารมณ์ที่กำลังเดือดของน้องพิม "เรื่องนี้ลุงอธิบายได้"

"หมอพลอยบอกทุกอย่างให้หนูรู้แล้ว" พิมมี่ตอบ หากลุงพลเห็นหน้าของเด็กสาว มันจะรับรู้ได้เลยว่าเมียเด็กของมันคนนี้ที่รักนักรักหนากำลังโกรธมาก "หมอพลอยบอกกับหนูว่า ลุงพยายามแบล็คเมล์หมอด้วย....ภาพอุจาด"

 

"เอามือสกปรกของลุงออกจากแขนของหมอเดี๋ยวนี้...." พลอยพรรณเริ่มเหลืออด เธอกัดฟันแน่น ทำตาขวางใส่ลุงพล

"ผมจะให้โอกาสคุณหมออีกครั้ง วันเสาร์ เวลาเดิมที่เดิม" ลุงพลย้ำเตือนสติคุณหมอ "อย่าทำอะไรสิ้นคิดแบบที่ทำไว้เมื่อตอนช่วงเช้าอีก เพราะผมจะไม่ให้โอกาสคุณหมอเป็นครั้งที่สอง"

พอได้ยินเสียงเดินจากผู้ช่วยพยาบาล ลุงพลเลยปล่อยแขนของหมอพลอย และแกล้งทำเหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน หมอพลอยก็เช่นเดียวกัน เธอทำหน้าที่ไปตามปกติ จนการรักษาผ่านไปได้ด้วยดี

หมอพลอยสั่งจ่ายยาให้ลุงพล หากตอนนี้ในห้องพยาบาลมียาพิษ เธอคงไม่ลังเลใช้มันเพื่อฆ่าปิดปากภารโรงเฒ่าจอมวายร้ายคนนี้แน่ แต่ด้วยจรรยาบรรณของแพทย์ สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้ และโชคดีที่ห้องพยาบาลไม่มียาพิษไว้ในครอบครอง

ลุงพลรับยาเสร็จ มันก็เดินออกจากห้องไป ก่อนเขวี้ยงถุงยาลงถังขยะด้วยความแค้น โดยที่ไม่ทันสังเกตว่าโดนัทในชุดนักศึกษาที่พึ่งสอบเสร็จเห็นเหตุการณ์พอดี

ณิชา หนึ่งในบรรดาเมียรักของตาเฒ่าชุมพลเดินไปดูที่ถังขยะ เธอเหลือบไปเห็นถุงยาจากห้องพยาบาล รอยย่นปรากฎบนใบหน้าของสาวน้อยจากเมืองหลวง มันเกิดอะไรขึ้นกับลุงพล แกไม่สบายเหรอ? แล้วทำไมต้องเขวี้ยงยาทิ้ง?

"เจ๊!!?? จะไปคุ้ยถังขยะทำไม???" เนตรชนกที่สอบเสร็จหลังจากโดนัท เอ่ยปากเรียก ขณะกำลังเดินมากับนาถลดา เพื่อไปหาข้าวเที่ยงทาน "พี่รหัสเรานี่แปลกเนอะ สงสัยอยากหารายได้เสริม?"

"ตลกเถอะยะยัยเฟิร์น!!!" โดนัทหันกลับไปเถียงเพื่อนรัก "ปากจัดจริง ๆ นะแก เดี๋ยวชั้นก็....."

"เดี๋ยวก็อะไรยะ!!?? แบบเมื่อคืนป่ะ??" เฟิร์นย้อนรอยเหตุการณ์เมื่อคืน จนโดนัทหน้าแดงด้วยความเขิน ส่วนนาถก็ปิดปากอมยิ้ม เพราะรู้ว่าเฟิร์นหมายถึงอะไร

"แก...เงียบ ๆ ไว้!!!" โดนัทขมวดคิ้วหนัก "เลิกคุยเรื่องสัปดน แล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ ชั้นหิว"

"แหม....รีบกลบเกลื่อนเชียวนะ" เฟิร์นหรี่ตามองเพื่อนรัก "ว่าแต่สอบเสร็จแล้ว นาถสนใจมาติวเข้มกับพวกพี่ไหม อิอิ"

เฟิร์นบีบก้นนาถลดา จนนาถลดาร้องอุทานด้วยความตกใจ เฟิร์นรีบเดินนำหน้าพี่น้องรหัสตรงไปยังร้านอาหารทันที



"หมั่นไส้ยัยเฟิร์นจริง ๆ" โดนัทบ่นอุบ

"หนูว่าพี่เค้าดูมีความสุขนะคะพี่โดนัท" นาถลดาตอบ "สงสัยกำลังอินเลิฟกับหนุ่มนักเรียนนายร้อย"

"เห๊อะ....ให้มันจริงเถอะ" โดนัทเผลอตัวบ่นในสิ่งที่ไม่ควรพูด "ควบทั้งนักเรียนนายร้อย นักการภารโรง....เอ้ย!!!"

"เมื่อกี่พี่ว่าอะไรนะคะ?" นาถลดาเหลือบมองพี่รหัสด้วยความสงสัย "นี่อย่าบอกนะ....."

"เปล่า ๆ เรารีบไปเหอะ!!!" ณิชาสาวห้าวรีบกลบเกลื่อน ก่อนจูงมือน้องรหัสเดินตามเพื่อนรักไปที่โรงอาหารเพื่อทานข้าวเที่ยง

"เบา ๆ หน่อยซิคะพี่!!!" นาถลดาร้องเจ็บ เพราะโดนัทจูงมือเธอแรงมาก แต่สิ่งที่สาวน้อยจากปักษ์ใต้สงสัยก็คือ คำพูดที่หลุดปากจากโดนัทที่ว่า ลุงพลอาจไม่ได้มีอะไรแค่เธอกับโดนัท แต่อาจเป็นพี่เฟิร์นอีกคน

เรื่องนี้มันมีเงื่อนงำ หลายวันที่ผ่านมา นาถไม่ได้คุยกับยัยอุ๊ รุ่นพี่จอมจุ้น เพราะตอนนี้สถานะของนาถก็เปรียบเสมือนว่าตัดขาดกับแก๊งของยัยอุ๊ไปแล้ว

นาถเหลือบมองรุ่นพี่ด้วยความสงสัย บางทีอาจมีเรื่องราวบางอย่าง ที่โดนัทและเฟิร์นไม่อยากให้เธอรู้ก็เป็นไปได้

.............................................................................................

หลังจากผ่านพ้นการสอบและการฝึกงานของนักศึกษาพยาบาลปีสอง ใบเฟิร์นและโดนัทก็เดินทางกลับมาที่ห้อง วันนี้ป้าอัญชลีจะมารับเธอที่หอพักหญิง โดยพาคุณแม่เฟิร์นจากเชียงใหม่และหนุ่มเจมส์ว่าที่ลูกเขยในอนาคตมาด้วย วันนี้เฟิร์นดูร่าเริงผิดปกติจนโดนัทสัมผัสได้

"ค๊า....ได้ค่ะป้า เดี๋ยวเจอกันค่ะ" ใบเฟิร์นกดวางสายจากคุณป้า และหันมาเก็บสัมภาระเพื่อกลับไปนอนพักที่บ้านของป้าอัญชลี วันนี้เป็นวันดีที่เธอจะได้เจอกับคุณแม่และหนุ่มเจมส์

โดนัทที่นั่งเล่นเฟสเหลือบมองเพื่อนสาวด้วยความหมั่นไส้ปนอิจฉาอยู่เล็ก ๆ โดนัทเองก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนใบเฟิร์นบ้าง นี่ยังไม่รวมถึงเรื่องหัวใจ ที่เฟิร์นมีตัวเลือกอย่างหนุ่มนักเรียนนายร้อยมาดเท่ห์อย่างเจมส์ และนักการภารโรงร้อนรักอย่างตาเฒ่าชุมพล

พอมานั่งคิดถึงสถานะของตัวเอง โดนัทชักรู้สึกว่าเธอเหมือนเป็นเบอร์สอง เป็นตัวสำรองของลุงพล จากคำสารภาพของลุงพล ทำให้เธอรู้ว่าลุงพลแกแอบรักใบเฟิร์นมานานเป็นปี ในขณะที่เธอพึ่งเข้ามาเกี่ยวพันในชีวิตของลุงพลได้ไม่นาน

บางทีมันก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเหมือนกัน ถึงใครต่อใครจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า โดนัทนั้นมีรูปร่างที่เซ็กซี่และงดงามกว่าใบเฟิร์น แต่บางครั้ง โดนัทก็สัมผัสได้ว่าใบเฟิร์นมีเสน่ห์มากกว่าเธอเสียอีก

"เจ๊...ชั้นจะกลับมาอีกทีวันอาทิตย์" เฟิร์นในชุดนักศึกษาสะพายเป้สัมภาระเอ่ยปากกับเพื่อนรัก "เหงาหน่อยนะ ชั้นไม่อยู่ มีอะไรไลน์มาแล้วกัน"

"อืม..." โดนัทพยักหน้า "ชั้นมีอะไรอยากจะคุยกับแกวะเฟิร์น? เกี่ยวกับเรื่องของเรา เรื่องลุงพล"

"ว่ามาดิเจ๊..." ใบเฟิร์นหน้านิ่งไปเมื่อโดนัทเปิดประเด็นก่อน



"ชั้นคิดว่าแกควรออกมาจากชีวิตลุงพลซะ" โดนัทตอบ "ที่พูดนี่พูดในฐานะเพื่อนนะ ชั้นคิดว่าแกยังมีอนาคต แกควรคบกับเจมส์มากกว่า มากกว่าที่จะมาจมปลักกับลุงพล"

"เอ่อ...." ใบเฟิร์นนิ่งเงียบ "ทำไมถึงพูดแบบนี้ละเจ๊? เจ๊เป็นอะไรหรือเปล่า?"

"ชั้น....แค่อยากไม่อยากให้แกเดินผิดทาง" โดนัทลุกขึ้น "ชั้นคิดว่าแกต้องตัดสินใจ ชั้นอยากให้แกได้คบกับเจมส์ เริ่มต้นใหม่กับเจมส์ มากกว่าลุงพล ที่พูดนี่ไม่ใช่ว่าชั้นคิดกำจัดเสี้ยนหนามเพื่อเป็นเบอร์หนึ่งของลุงพลนะเว้ย แต่ชั้นเป็นห่วงแก ชั้นอยากให้แกมีอนาคตที่ดีจริง ๆ นะเฟิร์น"

โดนัทเอื้อมมือจับไหล่ของใบเฟิร์น สาวน้อยจากเมืองเหนือครุ่นคิดถึงสิ่งที่เพื่อนรักพูด ถึงแม้ว่าโดนัทจะเป็นคนปากร้าย แต่ลึก ๆ ใบเฟิร์นก็รู้ดีว่าเธอเป็นคนใจดีที่น่าคบคนหนึ่ง

"แกพูดถูก...." เนตรชนกฝืนยิ้ม "ชั้นเองก็คิดเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ชั้นไม่กล้าพูดมันออกมา ชั้นไม่กล้าตัดสินใจว่ะเจ๊ ชั้นกลัว กลัวลุงพล...."

"ถ้ามีอะไร ชั้นจะช่วยแกเอง" โดนัทเขย่าตัวเพื่อนรักเพื่อยืนยันความจริงใจของตน "แกเป็นเพื่อนชั้น ชั้นรักแกนะเว้ยเฟิร์น"

โดนัทโน้มตัวลงแลกลิ้นกับเพื่อนสาว เนตรชนกหลับตาพริ้มรับรสจูบที่หวานละมุนจากณิชา จนสายเรียกเข้าของป้าอัญชลีดังขึ้น

"ป้าชั้นโทรมาตามแล้ว" ใบเฟิร์นผละออกจากเพื่อนรัก "เอาไว้ชั้นกลับมา เรามาทำกันนะ...."

"เดี๋ยวชั้นไปส่งเป็นเพื่อน" โดนัทยิ้ม ก่อนเดินไปส่งใบเฟิร์นด้านล่าง สาวห้าวพนมมือไหว้ป้าอัญชลี แม่ของใบเฟิร์น และยิ้มทักทายหนุ่มเจมส์ในชุดนักเรียนนายร้อยอย่างเป็นมิตร

"แล้วเจอกันนะโดนัท เดี๋ยวชั้นซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝาก" ใบเฟิร์นโบกมือลาโดนัท ก่อนเดินตามแม่ขึ้นรถของป้าอัญชลีไป

โดนัทโบกมือลา ก่อนหันหลังกลับขึ้นไปบนหอ ไปใช้ชีวิตเหงา ๆ อ่านหนังสือเรียน เล่นเฟสคนเดียวไปตามเรื่องราว เมื่อวันก่อน แม่ของเธอพึ่งไปเซ็นต์ใบหย่ากับพ่อ เพื่อยุติปัญหาและความขัดแย้งภายในครอบครัวที่ร้าวลึกจนไม่มีวันจะกลับคืนมาได้



ระหว่างที่กำลังเดินขึ้นลิฟต์ ณิชาเหลือบมองนาฬิกาที่บอกว่าเป็นเวลา 6 โมงเย็น เธอเหลือบมองเห็นลุงพลในชุดเตะบอลสวมรองเท้าผ้าใบกำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่ด้านหลัง ในจิตสำนึกฝ่ายดีของณิชากำลังเตือนสติว่าเธอเองก็ควรตัดใจจากนักการภารโรงเฒ่าจอมเจ้าชู้คนนี้เสียที

......แต่อีกใจ มันก็ร่ำร้องถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดของชายสูงวัยอย่างชุมพล ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าลุงพลเป็นคนหลายใจ แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่า ลุงพลเองก็ดีกับเธอไม่น้อย

โดนัทเหลือบมองตัวเลขบนแป้นประตูลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิด สาวห้าวตัดสินใจเดินหันหลังเพื่อไปหาลุงพลแทนที่จะกลับขึ้นไปใช้ชีวิตเหงา ๆ บนหอพักที่แสนน่าเบื่อ

"หนูขาดลุงไม่ได้จริง ๆ ค่ะลุงพล...." นี่คือสิ่งที่หัวใจของณิชา สาวห้าวจากเมืองหลวงกำลังร่ำร้องอยู่ภายในใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหนอ สาวห้าวอย่างณิชากลับต้องยอมสยบให้กับภารโรงเฒ่าจอมเจ้าชู้คนนี้ไปได้

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller

areja

..✿...❤....💙 ..... 💗 ...💝... 💛... 💛 ....💚 .....💛 ......❤.... 💝....💙 .....💜 .... 💗 ... 💚 ......

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ.
อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx
ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry::
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .


กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น.
.


................................................*.:*'゚・.。.:*゚'゚・.。.:* *.:。*゚ '゚.。. :* (◠‿◠:)*..............................................

นัทโตะ

หมอเตรียมตัวโดนหนักแน่ แบบนี้ลุงจะ rape หมอปมจะไม่แปลกใจเลย

น้องโดนัทยอมใจตัวเองแล้วสินะ หุๆๆ

bakka

เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้น

สงสัยคืนนี้ลุงพลได้สาสมใจแน่ๆ

SoSonaja

ดราม่าหนักจริงๆช่วงนี้ อยากรู้คู่พิเศษจริงๆว่าเป็นใครบ้าง

common

เรื่องราวเข้มข้น ใกล้มาถึงจุดจบแล้ว น่าติดตามมากๆครับ

avata

#6
ช่วงนี้เข้าโหมดดราม่า เรื่องปมพันกันเป็นเกลียว ลุ้นไปกับการชิงไหวชิงพริบระหว่างลุงและหมอสาวแสนสวย

sweetlove1234

ชะตากรรมของแต่ละคน เฮ้อ
แต่ก็อยากดูฮาเลมลุงพล

nsrichantamit


dreamice

ชะตากรรมของแต่ละคน   เหมือนเรื่องไกล้จบแล่วเลย

cd13579

อาาาา ในฐานะนักกฎหมายถ้ามีคำถามอะไรอยากให้ช่วยก็หลังไมค์ได้นะครับ 
ส่วนมนุษย์ลุงน่าจะเข้าสู่ช่วงดวงตกแล้วละ
ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

pipat por

เฟริน์เริ่มจะโลเล โดนัทกำลังจะไปตัดกำลังลุง (อย่าหักโหมล่ะ) น้องนาถช่างสงสัย ? น้องพิมเริ่มวีน และลุงจะใช้แผนไหนจัดการคุณหมอ น่าปวดหัวแทนแก จะจัดระเบียบแต่ละคนยังไง ?? ขนาดยังได้ไม่ครบนะ

testman

แรก ๆ ลุงแกเหมือนเป็นสุภาพบุรุษมาก เป็นพระเอกแสนดี ไป ๆ มา ๆ สรุปว่า แกเป็นลาสบอสใช่ไหมครับเนี่ย

แต่ยังดี ดูแล้วสุดท้ายขอให้เหลือโดนัทไว้สักคนละกัน

solomon1977

ตอนนี้รู้สึกจะดราม่าเยอะไปหน่อยอ่านแล้วเครียดเล็กๆ มีประเด็นให้ต้องติดตามด้วย แต่รู้สึกว่าไอ้เฒ่าจะเลวชึ้นทุกวันชักเกลียดมันแล้วเนี่ย

skyfall00

ช่างซับซ้อนซ่อนเงี่ยนอะไรเช่นนี้ แลดูแล้วน่าปวดหัวแทนลุงเหลือเกิน