ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 42 : เทวาหรือซาตาน Pt3

เริ่มโดย nato87, ธันวาคม 19, 2017, 03:38:44 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : มาเร็วป่าวตอนนี้ 55555+ บอกแล้วผมใจร้อนครับ อยากสานงานให้เสร็จเร็ว ๆ

ตอนนี้จริง ๆ ตั้งใจว่าจะให้มีฉากเสียวสองคู่ แต่สุดท้ายทำไม่ได้ เพราะมันยาวเกินไป เอาเป็นว่าคู่พิเศษที่ผมบอกให้ทุกคนโหวต ผมขอยกไปตอนหน้าแล้วกัน ก็ค่อนข้างแน่ชัดแล้วอ่ะนะกับผลโหวต คือตอนนี้มันยาวมาก ๆ ครับ เราเน้นเนื้อเรื่อง ผมอ่านคอมเมนท์หลาย ๆ ท่านจากตอนที่แล้ว ดีใจที่มีคนเดาถูกหลายคนนะ ว่าทั้งหมดนี้ เป็นเพียงแค่คลื่นลมสงบก่อนเกิดพายุต่างหาก อิอิ

ตอนนี้ น้องอุ๊ นางเองลับของเรามีบทแล้วนะครับ นั่นหมายความว่า ใกล้แล้วละ เมียคนที่ 5 ของลุงพล ใกล้เปิดตัวแล้ว

ทังนี้ ด้วยเงื่อนไขบางอย่าง เพื่อให้ได้เมียคนที่ 5 ลุงพลแกเลยต้องเลือกครับว่าสุดท้ายแล้วแกจะหันเข้าสู่ด้านสว่างหรือด้านมืด ซึ่งตอนนี้คงชัดเจนแล้วว่า

'ลุงพลแกถลำมาไกล จนเกินจะถอนตัวเสียแล้ว' อย่างที่ผมเคยบอกไว้ครับ ทุกคนต้องรับผลกรรมของตัวเอง ขอให้สนุกครับ ตอนนี้ผมซ่อนฉาก 18+ บางส่วนระหว่างโดนัทกับลุงพลครับ


..........................................................................................


"เบา ๆ หน่อยซิลุง....โอ้ยยยย....อู้ยยยย" โดนัททำหน้าบิดเบี้ยว เมื่อหัวควยขนาด 8 นิ้วของลุงพลเข้าไปในช่องทวารหนักของเด็กสาว มือของโดนัทจิกกับผ้าปูที่นอนแน่น ขณะที่ภารโรงเฒ่ากำลังกระเด้าถ้ำทองของแม่สาวน้อยนักศึกษาพยาบาล



ลุงพลคนหื่นมันเป็นพวกจอมเก๋าในเกมกาม มันโน้มตัวลงจูบซอกหูของเมียเด็กแสนรัก พลางใช้ลิ้นโลมเลียติ่งหูของเด็กสาวราวกับของหวาน มือที่หยาบกร้านของมันก็ช้อนลงไปประคองปทุมถันของสาวน้อย ณิชาสาวหาหลับตาพริ้ม ครางในลำคอ เมื่อเจอลีลารักของผัววัยดึกของเธอ

"คับ....แน่นดีจริง ๆ เมียจ๋า....อูยยยย....รักเมียคนนี้ที่สุด" ลุงพลตาปรือ ซูดปากแน่น เมื่อกล้ามเนื้อหูรูดของเด็กสาวบีบรัดท่อนเอ็นของมันแน่น โดยเฉพาะจังหวะที่โดนัทขมิบก้น ยิ่งทำให้มันเสียวสะท้านไปทั่วอวัยวะด้านล่าง

ลุงพลไม่เร่งรีบซอยถ้ำทองของณิชา มันคาเอาไว้แบบนั้นและบดเบียดไปมา ด้านบนก็ซุกไซซอกคอของแม่เสือสาวที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นลูกแมวเชื่อง ๆ ที่ยินยอมให้มันเสพกายสาวห้าววัยใส 19 ปี คนนี้อย่างง่ายดาย

เมื่อรู้สึกว่าถ้ำทองของณิชาขยายกว้าง ภารโรงเฒ่าเลยเพิ่มจังหวะการกระเด้าขึ้นมาอีกหนึ่งขั้น โดนัทเผลอร้องด้วยความเจ็บ แต่ลุงพลคนขยันซอยก็ซุกไซ้ซอกคอขาวของแม่เสือสาว มือทั้งสองข้างของมันก็ประคองปทุมถันของโดนัทและบีบคลึงส่วนยอด กลิ่นแชมพูอ่อน ๆ จากเรือนผมของโดนัทที่ลอยเตะจมูกภารโรงเฒ่า ยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์รักของไอ้ชุมพลคนหื่นยิ่งเตลิดไปไกล

เสียงหน้าขาของลุงพลกระแทกกับบั้นท้ายเปลือยเปล่าของโดนัทดัง ป๊าป ๆ โดนัทร้องเสียงหลงเมื่อถูกลุงชุมพลคนขยันซอยเล่นตูด แน่นอนมันเจ็บ แต่ก็เสียวอย่างประหลาด เอาเป็นว่าให้เลือกระหว่างกลับไปใช้ชีวิตน่าเบื่อที่ห้องคนเดียวกับมาพลีกายให้ลุงพลได้เชยชมเล่น โดนัทยอมเลือกอย่างหลังดีกว่า

มันก็น่าแปลกเหมือนกัน เธอไม่เคยชอบผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอชอบผู้ชายที่อาวุโสกว่า ใจเย็นและพึ่งพาได้ อันที่จริงเธอไม่ได้คาดหวังเรื่องทางเพศอะไร แต่กับลุงพลคนนี้ บอกได้เลยว่าดีพร้อมแทบทุกอย่าง จะเสียอยู่สองอย่างคือแก่เกินแกงและเจ้าชู้เกินไป แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ คนมันรักมันหลงไปแล้ว

"อ๊า....อ๊ะ....อูยยยยย.....อึ้ยยยย" โดนัทร้องเสียงหลง เมื่อโดลุงพลกระเด้าตูด ส่วนอีกฝ่ายก็กำลังคึกได้ที่ เพราะยาที่สั่งซื้อจากไอ้เจ๋ง มันนึกเสียดายโอกาสทองเมื่อวันก่อน ที่อุตส่าห์มีโอกาสได้เชยชมความสาวของหมอพลอยพรรณ แต่ปิกาจู้ดันเสือกไม่ทำงาน เลยทำได้แค่ถูไถโยนีของหมอสาวและทางเข้าหลังบ้านแก้ขัดแทน

สักพัก ลุงพลคนหื่นก็นึกไอเดียได้ วันก่อนมันเคยให้น้องพิมมี่ขึ้นทำให้มันขณะกำลังโดนเล่นประตูหลัง มันเลยอยากลองกับโดนัทดูบ้าง มันพลิกตัวโดนัทขึ้นมา ส่วนตัวมันก็พลิกนอนหงาย เพื่อให้โดนัทขึ้นทำให้มัน

ตอนแรกโดนัทก็พยายามฝืนทำ แต่ทำได้สักพัก โดนัทก็ส่ายหน้า เธอบอกว่ามันฝืดและหนืด อีกทั้งยังเจ็บด้วย เลยขอหยุด สุดท้ายลุงพลก็เลยยอมเลิกท่านี้ มันถอนท่อนเอ็นที่ยังชี้เด่ออกมา และจูงโดนัทเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกาย

"ลุงนะลุง...ทำหนูเจ็บอีกแล้ว" โดนัทบ่นอุบ ขณะกำลังเปิดฝักบัวเพื่ออาบน้ำ "ถ้าหนูท้องผูกอีก หนูจะไม่ให้ลุงเล่นตูดแล้ว"

"ก็เมียลุงน่าฟัดขนาดนี้ ลุงก็อยากกุ๊กกิ๊กกับหนูให้ครบทุกส่วนนี่หนา" ลุงพลโอบกอดเด็กสาวโดยที่ทั้งคู่กำลังเปลือยเปล่า โดนัทมองค้อน ก่อนหยิบฝักบัวฉีดน้ำใส่หน้าภารโรงเฒ่า

"นี่แน่!!!ไอ้แก่บ้ากาม!!!ลามก!!!" โดนัทยิ้มเยาะผัววัยดึกของเธออย่างมีความสุข ส่วนลุงพลก็หัวเราะร่วน สักพักทั้งคู่ก็ผลัดกันฟอกสบู่ทำความสะอาดให้กันและกัน

โดนัททำความสะอาดปิกาจู้ของภารโรงเฒ่าอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอนึกแปลกใจไม่น้อยว่าทำไมผู้ชายอายุปูนนี้อย่างลุงพลถึงยังฟิตปั๋งได้ขนาดนี้ ในจังหวะที่เธอทำความสะอาด มือของเธอก็ลูบไล้ไปที่ถุงเก็บลูกปิงปองของลุงพล

"อูยยย....." ลุงพลหลับตาปี๋ด้วยความเสียว พอโดนัทเห็นแบบนั้นก็นึกสนุก เธอล้างทำความสะอาดปิกาจู้ขนาด 8 นิ้วของลุงพล จนมั่นใจว่าจะอาดแล้ว เลยทดลองเลียถุงปิงปองของลุงพลดู พอปลายลิ้นของเธอสัมผัสกับพื้นผิวที่เปราะบางบริเวณนั้น ทำเอาลุงพลเกร็งขาสั่นด้วยความเสียวซ่าน

"อูยยยยยย.....โดนัทจ๋า....แบบนั้นแหละจ๊ะ" ลุงพลยิ้มหวาน ขณะโดนัทกำลังโลมเลียถุงปิงปองของลุงพล "ลองอ้าปากกว้าง ๆ แล้วอมเข้าไปทั้งลูกดูซิจ๊ะ"

โดนัททำตามที่ ดร.ชุมพล นักวิชาการด้านเพศศึกษาของวิทยาลัยพยาบาลชื่อดังย่านใจกลางเมืองกรุงเทพมหานครอย่างตั้งอกตั้งใจเพื่อหวังเกรด 4 ทางด้าน ดร.ชุมพล ก็แนะแนวเคล็ดลับโดยให้นักศึกษาพยาบาลโดนัทใช้มือประคองหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียแล้วชักขึ้นลงด้วย เมื่อโดนัททำตาม ก็ทำเอาลุงพลอ้าปากหวอด้วยความเสียว

"นั่นแหละ ๆ สุดยอดมากเมียจ๋า" ลุงพลยิ้มตาลอย "คราวนี้ลองอมควยลุงดู"

โดนัททำตามอย่างว่าง่าย มาพักหลังเธอชักรู้สึกว่าควยลุงพลก็อร่อยไปอีกแบบ มันคาว ๆ มัน ๆ ยิ่งเมื่อน้ำหล่อหลื่นใส ๆ หลั่งออกมา จะบอกว่าเธอชอบรสชาติของมันไม่น้อยเลยทีเดียว

"นั่นแหละ ๆ โดนัทจ๋า....ซี้ดดดดด....จะออกแล้ว" ลุงพลเกร็งตัวแน่น มือของมันประคองท้ายทอยของโดนัท ร่างของมันกระตุกและหลั่งน้ำเข้าไปในช่องปากของเด็กสาว

โดนัทมีประสบการณ์กินน้ำรักจากหัวควยของลุงพลมาก่อนจากรอบที่แล้ว เธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็เลยหลับตาพริ้ม กลืนกินน้ำรักของลุงพลเข้าไปทุกหยาดหยด เพราะเชื่อว่ามันจะทำให้เธอสวยและมีเสน่ห์แบบเฟิร์น

"อ๊า....กลืนเข้าไปเลยจ๊ะโดนัทจ๋า...เมียรักของลุงพล" ภารโรงเฒ่าลูบไล้เรือนผมที่เปียกชุ่มของเด็กสาวด้วยความเสน่หา ส่วนโดนัทก็ดูดเลียและกลืนกินน้ำรักของผัวชราของเธออย่างเอร็ดอร่อย พอกลืนกินจนหมด เธอก็คายท่อนเอ็นของลุงพล สาวน้อยปาดคราบน้ำรักสีขาวขุ่นที่เปื้อนตรงริมฝีปาก ก่อนดูดเลียมันเข้าไปทุกหยาดหยด

โดนัทเงยหน้ามองภารโรงเฒ่าด้วยรอยยิ้ม เพราะทนความน่ารักของโดนัทไม่ไหว ลุงพลเลยโน้มตัวลงไปแลกลิ้นกับเด็กสาวโดยไม่รังเกียจว่าเธอพึ่งกลืนกินน้ำเชื้อของตัวเองเข้าไป ภารโรงเฒ่าดึงตัวโดนัทให้ลุกขึ้นมา ก่อนอุ้มเด็กสาวนั่งบนอ่างล้างหน้า

"ลุงพลจะทำอะไรอ่ะ?" โดนัทมองค้อนด้วยความสงสัย

"อ้าขากว้าง ๆ ซิจ๊ะโดนัทจ๋า" ภารโรงเฒ่ายิ้มหวาน

"ทะลึ่งน่าลุงก็...." โดนัทมองค้อน เธอหนีบขาแน่นเพราะความอาย แต่สุดท้ายก็โดนลุงพลอ้าขาอยู่ดี

"หีของเมียน่ารักจริง ๆ ขนก็ไม่ดกมาก ปากแคมก็ปิดสนิท นี่มันหีในฝันชัด ๆ" ชุมพล นักการภารโรงจอมหื่นชื่นชมโยนีของเมียเด็กวัย 19 ปี อย่างออกน่าออกตา จนณิชาหน้าแดงเพราะความเขิน จนต้องรีบเอามือมาปิดของสงวนของเธอโดยด่วน

"อย่าปิดซิจ๊ะ...เมียมีของดีอยู่กับตัว...จะอายทำไม?" ภารโรงเฒ่ายิ้มหวาน ขณะกำลังหยิบที่โกนหนวดที่วางอยู่ด้านข้าง

 

............................................................................................

ตัดมาที่ช่วงวันเสาร์ วันนี้หนุ่มเจมส์ขออนุญาตป้าอัญชลีและแม่ของเฟิร์น เพื่อพาเฟิร์นไปเที่ยวที่สยาม แห่งเดินเที่ยวของวัยรุ่นชื่อดังใจกลางเมืองกรุงเทพ ผู้ใหญ่ทั้งสองสั่งกำชับให้เจมส์ดูแลเฟิร์นอย่างดี โดยเฉพาะป้าอัญชลี ที่ย้ำว่าเป็นชายชาติทหาร ต้องให้เกียรติสุภาพสตรี ซึ่งหนุ่มเจมส์ก็รับปากเป็นอย่างดี

หนุ่มเจมส์ขับรถ Toyota Camry สีดำของป้าอัญชลีออกจากบ้าน ไปตามเส้นทางหลักในกรุงเทพมหานคร เพื่อเดินทางไปยังห้างดังใจกลางเมือง เฟิร์นมองหนุ่มเจมส์ขับรถด้วยความชื่นชม เพราะเขาขับรถได้คล่องมากเลยทีเดียว




"เจมส์ขับรถเก่งจังเลย" ใบเฟิร์นยิ้มหวาน

"เราหัดมาตั้งแต่ตอนเรียน ม.2 แล้ว" เจมส์ยิ้ม "เดี๋ยววันนี้เราไปดูหนังกันนะ"

พอถึงที่ห้าง หนุ่มเจมส์จอดรถและพาเฟิร์นเข้าไปในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง หนุ่มเจมส์ในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงิน กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ส่วนใบเฟิร์นก็ใส่ชุดเสื้อยืดแขนยาวคอเต่าสีชมพู กางเกงยีนส์สีชมพู รองเท้าผ้าใบ และสะพายกระเป๋าสะพายที่แม่ของเธอซื้อมาให้

ก่อนแวะไปดูหนัง เจมส์ตั้งใจจะพาใบเฟิร์นไปหาอะไรทาน พอดีว่าเขาพึ่งได้เงินเดือนก้อนแรกมา ก็เลยอยากเลี้ยงสาว แต่ใบเฟิร์นปฎิเสธ บอกว่าหากคิดจะคบหากันแบบยาว ๆ เธอขอช่วยกันจ่ายจะดีกว่า จะได้ไม่รู้สึกเป็นหนี้บุญคุญกัน เจมส์ผิดหวังนิดหน่อยแต่ก็ยินยอม

สุดท้ายทั้งคู่เลยลงเอยที่ร้านอาหารญี่ปุ่นยาโยอิ ทั้งคู่สั่งเมนูอาหารและถ่ายรูปกัน โดยเฉพาะใบเฟิร์นที่คลั่งใคล้เป็นพิเศษ เธอถ่ายเซลฟี่รูปตัวเองกับอาหารแล้วชูสองนิ้ว พอนึกขึ้นได้ เธอเลยชวนเจมส์มาถ่ายภาพเซลฟี่ด้วยกัน แน่นอนว่าเจมส์ไม่ปฎิเสธ เฟิร์นเลยถ่ายภาพเจมส์แล้วโพสต์ลงในเฟสบุ๊ค แต่เธอไม่ได้แท็กใคร สักพักยัยอุ๊จอมจุ้นก็มากดปุ่มอีโมว้าวใส่ ก่อนเม้นท์ว่า 'ไปแรดกับหนุ่มที่ไหนยะเฟิร์น!!"

เฟิร์นขำกับคอมเมนท์ของยัยอุ๊ เลยกดอีโมหัวเราะ ก่อนคอมเมนท์ตอบว่า "เรื่องของชั้นย่ะ!!!"

"เฟิร์น เราขอถ่ายรูปเฟิร์นมั่งดิ" หนุ่มเจมส์ออดอ้อนใบเฟิร์นเสียงหวาน

"ได้ซิ" ร่างบางยิ้มหวาน ชูสองนิ้ว ให้ว่าที่แฟนใหม่ได้ถ่ายภาพเป็นที่ระลึก

"ขอบคุณนะเฟิร์น" หนุ่มนักเรียนนายร้อยกันตพลยิ้ม นี่ถ้ากลับไปโรงเรียนเตรียมทหารแล้วโชว์ภาพใบเฟิร์นให้เพื่อน ๆ ดู คงฮือฮาไม่น้อยเลยทีเดียว แน่นอนล่ะสำหรับชีวิตทหาร การได้เล่าได้โม้ว่าแฟนหรือเมียตัวเองนั้นสวย เป็นอะไรที่โคตรภูมิใจยิ่งกว่ารบเก่ง ยิงปืนแม่นเสียอีก

หลังจากทานอาหารเสร็จ หนุ่มเจมส์เลยพาใบเฟิร์นไปที่โรงหนังชั้นบนสุด โดยที่เธอไม่มีทางรู้เลยว่า เธอกำลังจะเจอกับบุคคลสำคัญบางคน....

...........................................................................

"พิมมี่ อยากดูหนังเรื่องนี้ค่ะพี่บอส" พิมพาภรณ์ในชุดเสื้อเปิดไหล่ขาว กางเกงยีนส์สีขาวเข้ารูปและรองเท้าส้นสูงเดินควงหนุ่มบอส วิทยา ลูกชายเศรษฐีจากภาคใต้บนโรงหนังชั้นบนสุดของห้างชื่อดังราวกับว่าเป็นคู่รัก




"ได้ซิจ๊ะพิมมี่" หนุ่มบอสยิ้ม แต่ในใจมันคิดว่าตอนนี้เป็นช่วงต้องทำคะแนน เมื่อคืน มันเกือบเผด็จศึกพิมมี่ได้แล้ว แต่สุดท้ายพิมมี่ก็ปฎิเสธ โดยอ้างว่ายังเร็วเกินไป หากรักกันจริง บอสต้องอดทน

ระหว่างที่เดินดูรอบหนังบนหน้าจอมอนิเตอร์ สักพักพิมมี่ก็เหลือบไปเห็นหนุ่มเจมส์กับใบเฟิร์นเดินควงมาด้วยกัน เพราะจำหน้ากันได้ พิมมี่เลยโบกมือทักทายใบเฟิร์น

"อ่าว....มาดูหนังเหมือนกันเหรอคะน้องเฟิร์น" พิมมี่ยิ้มหวาน ส่วนใบเฟิร์นก็ยิ้มตอบพลางพนมมือไหว้ตามมารยาทของผู้ที่อาวุโสน้อยกว่า หนุ่มบอสก็ยิ้มทักทายใบเฟิร์นและหนุ่มเจมส์ "แหม....มากับแฟนซะด้วยนะเรา"

"แหม...พี่พิมก็พูดซะ" ใบเฟิร์นยิ้มเขิน เช่นเดียวกับหนุ่มเจมส์ที่ยิ้มอย่างอาย ๆ

"จะดูหนังเรื่องอะไรกันคะ?" พิมมี่ถามอย่างเป็นกันเอง "ดูเรื่องนี้กันป่ะ?"

"ใช่คะ...ใจตรงกันจริง ๆ นะคะพวกเรา" ใบเฟิร์นยิ้ม

สองคู่ชูชื่นพูดคุยทักทายกันได้สักพัก ก็แยกย้ายกันไปจองตัวของใครของมัน พิมมี่ควงหนุ่มบอสไปซื้อของว่างทาน ส่วนใบเฟิร์นและเจมส์ที่ซื้อตั๋วเสร็จก็ตามไปติด ๆ เมื่อโรงหนังเปิดฉาย ทั้งสองคู่ก็เดินเข้าไปในโรงหนังทันที

พอหนังถ่ายไปได้สักพัก หนุ่มบอสเห็นพิมมี่กอดเอวเพราะความหนาว เลยโชว์ความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีดำให้รุ่นน้องได้สวมใส่ พิมมี่ยิ้มหวานแทนคำขอบคุณ ไอ้บอสมองดูพิมมี่ตาไม่กระพริบ พอพิมมี่หันมามันก็ยิ้มตอบ

"ไม่ดูหนังเหรอคะพี่บอส? เห็นมองแต่พิมมี่ หน้าพิมมีอะไรเหรอคะ?" ร่างอวบถามด้วยความสงสัย

"พี่อยากดูหน้าน้องพิมมี่มากกว่าดูหนังครับ" ไอ้บอสตอบ

"แหวะ...มุกจีบสาวเชยระเบิด" พิมยิ้ม ก่อนแลบลิ้นใส่รุ่นพี่ "เกือบดีแล้วค่ะพี่บอส สู้ต่อไปนะ"

ไอ้บอสยิ้ม ในใจก็คิดไปว่าเล่นตัวไปเหอะ เดี๋ยวกูจะเจ็ดยับให้ร้องเสียงหลงเลย

...........................................................................

ตัดมาที่ฝั่งคู่ของใบเฟิร์นและเจมส์ เพราะแอร์ในโรงหนังมันหนาว ใบเฟิร์นเลยกอดอก หนุ่มเจมส์ที่เห็นก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ก็เลยถามไปตรง ๆ ว่าหนาวหรือเปล่า? ฝั่งเด็กสาวก็พยักหน้า แต่ก็ยังบอกว่าทนไหว

"เอ่อ....เฟิร์น" เจมส์นิ่งเงียบไปชั่วขณะ "ถ้าเฟิร์นหนาว จะพิงไหล่เจมส์ก็ได้นะ"

ใบเฟิร์นหันหน้าไปแล้วยิ้มอย่างเขิน ๆ เช่นเดียวกับเจมส์ที่เขินไม่น้อยเช่นกัน ตอนแรกใบเฟิร์นก็ไม่ได้มีท่าทีตกลงอะไร แต่พอดูหนังไปสักพัก ใบเฟิร์นก็หันไปบอกกับเจมส์บางอย่าง

"เจมส์....เฟิร์นขอพิงไหล่หน่อยดิ" ร่างบางออดอ้อนเสียงหวาน "เฟิร์นหนาวอ่ะ"

พอได้ยินเช่นนั้น หนุ่มเจมส์เลยตอบตกลง เฟิร์นเลยได้ซบไหล่ของหนุ่มนักเรียนนายร้อย

"ดูเจมส์เกร็ง ๆ ไปป่ะ?" ใบเฟิร์นเหลือบมองเจมส์ "เจมส์อายเหรอ?"

"บ้า...เราแค่....เอ่อ" หนุ่มน้อยยิ้มเขิน ๆ "ก็นิดหน่อย....นะ"

"มิน่า...เฟิร์นถึงได้ยินเสียงหัวใจของเจมส์เต้นดังออกมาเลย" เนตรชนกแกล้วแซวเล่น จนทำให้หนุ่มเจมส์ยิ้มจนหน้าแดง เพราะไม่คิดว่านางในฝันจะรู้ทัน

เจมส์ กันตพล เป็นหนุ่มน้อยนักเรียนนายร้อยปีหนึ่ง ก่อนหน้านั้นเจมส์เคยสัญญากับตัวเองว่าจะเก็บรักษาพรมจรรย์ของตัวเองเอาไว้ให้กับเจ้าสาวของเขาเท่านั้น แต่ว่าความคิดดังกล่าวก็ต้องเปลี่ยนไป เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน กลุ่มเพื่อนนักเรียนนายร้อยของเจมส์ได้พากันไปตีม่อกันที่สถานบันเทิงยามค่ำคืนแห่งในแถว ๆ ถนนรัชดา ในกรุงเทพ

"ไอ้เจมส์...กูจะบอกให้นะว่าเราเกิดเป็นผู้ชาย พวกเราเป็นทหาร เราต้องมีประสบการณ์ทางเพศกันบ้างโว้ยเพื่อน!!!" เพื่อนนักเรียนนายร้อยในกลุ่มออกปากเชียร์หนุ่มเจมส์ผู้ยังไม่ประสีประสาในโลกีย์

"กูว่าไม่ใช่ว่ะ กูอยากเก็บความซิงของตัวเองเอาไว้ให้เจ้าสาวของตัวเอง" หนุ่มเจมส์ยืนยันหนักแน่น จนกลุ่มเพื่อนนักเรียนนายร้อยโห่ฮาด้วยความขำ

"มึงแม่งพระเอกเกินไปหรือเปล่าไอ้เจมส์" รุ่นพี่นักเรียนนายร้อยปีสองหัวหน้าทีมเอ่ยปาก "เราเกิดเป็นผู้ชายโว้ย เสียซิงไม่เสียหาย แต่เสียเชิงชาย กูว่าไปตายดีกว่า ยิ่งถ้ามึงเข้าห้องหอกับเจ้าสาว มึงทำห่าอะไรไม่เป็น นี่โคตรอายเลยนะโว้ย"

เสียงโห่ฮาของกลุ่มเพื่อนนักเรียนนายร้อยดังขึ้น ราวกับสนับสนุนแนวคิดของรุ่นพี่หัวโจก

"แต่พี่...ผม" หนุ่มเจมส์มีสีหน้าไม่สู้ดี จะบอกว่าอายก็ว่าได้

"ถามจริง มึงเคยว่าวป่ะ?" รุ่นพี่คนนั้นถาม

"เอ่อ...เคยครับ" หนุ่มเจมส์ตอบ

"ก็ยังดี ไอ้ห่า!!! แล้วเคยกับผู้หญิงไหม?" เพื่อนในกลุ่มถามบ้าง "กูว่าไม่เคยชัวร์"

"ไอ้เจมส์...ฟังกูนะ" รุ่นพี่นักเรียนนายร้อยปีสองกำลังเทศนารุ่นน้องชุดใหญ่ "ความคิดมึงดีเว้ยไอ้ห่า แต่ในชีวิตจริงคนเราต้องมีประสบการณ์ทางเพศบ้างโว้ยไอ้น้อง ถ้ามึงเป็นผู้ชาย มึงต้องเย็ดผู้หญิงโว้ย เว้นเสียแต่มึงเป็นเกย์ หรือว่ามึงเป็นเกย์วะเจมส์!!!! มึงชอบเล่นต่อขบวนรถไฟในห้องน้ำใช่ไหม!!!??"

"ผมไม่ได้เป็นครับพี่!!!" หนุ่มเจมส์ยืนยันเสียงหนักแน่น จนกลุ่มเพื่อน ๆ ยิ้มด้วยความชอบใจ

"งั้นวันจำหน่ายกลับบ้าน มีใครไปกับพี่บ้าง" รุ่นพี่ปีสองเอ่ยปากชวนน้อง ๆ "ออกตังค์กันเองเว้ย กูช่วยได้แค่คนละไม่กี่ร้อย มึงน่ะต้องไปกับพี่ไอ้เจมส์ ไปลองดูประสบการณ์ชีวิต นี่ถ้าเด็กมึงเมียมึงรู้ว่ามึงทำห่าไรไม่เป็นตอนเข้าด้ายเข้าเข็มนี่อายเค้าตาย"

สุดท้าย หนุ่มเจมส์เลยฝ่าฝืนกฎของตัวเอง ไปตีกระหรีกับรุ่นพี่นักเรียนนายร้อยปีสองและผองเพื่อน ตอนแรกเจมส์ก็เขิน ๆ อาย ๆ แต่รุ่นพี่ตัวแสบบอกมาม่าซังที่สนิทกันให้หาสาวที่เด็ดดวงที่สุดมาให้หนุ่มเจมส์

"หวัดดีจ๊ะ พอหนุ่มนักเรียนนายร้อย" หญิงสาววัย 20 กลาง ๆ กล่าวทักทายหนุ่มเจมส์ในชุดลำลอง ก่อนจูงมือพาหนุ่มน้อยผู้อ่อนประสบการณ์ไปเปิดซิง หญิงสาวคนนั้นนึกขำที่หนุ่มเจมส์ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ก็เลยขึ้นควบให้หนุ่มเจมส์ และสอนให้หนุ่มเจมส์ลองกระเด้าด้วยท่าเบสิก

"แหม...เห็นไก่อ่อนแบบนี้ แต่อึดไม่เบาเลยนะจ๊ะ" สาวสวยในสภาพเปลือยเปล่าร้องครวญครางขณะที่หนุ่มเจมส์กำลังซอยหอยของเธออย่างเอาเป็นเอาตายจนหลั่งน้ำออกมาเต็มถุงยาง

หลังเดินออกมาอย่างสบายตัวจากสถานบริการแห่งนั้น มันเหมือนกับว่าหนุ่มเจมส์ได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ ๆ ขึ้นมา ไอ้รุ่นพี่ปีสองตัวแสบคนเดินเดินมากอดคอรุ่นน้องแล้วกระซิบบอกบางอย่าง

"กูบอกมึงแล้ว นี่แหละชีวิตลูกผู้ชาย กูจะบอกมึงให้อีกเรื่องไอ้เจมส์ เด็กมึงชื่อน้องเฟิร์นใช่ป่ะ เย็ดได้เย็ด ตีตราจองไปเลย ไหน ๆ ญาติผู้ใหญ่ของมึงก็สนับสนุน สู้ ๆ โว้ยไอ้น้อง กูอยากเห็นมึงลอดซุ้มกระบี่กับผู้หญิงที่มึงเลือก" รุ่นพี่คนนั้นตบบ่าให้กำลังใจหนุ่มเจมส์

.....บางทีอาจจะจริงอย่างที่รุ่นพี่บอก มันน่าจะลองหาโอกาสจัดน้องเฟิร์นดูสักครั้ง เพื่อที่น้องเฟิร์นจะได้ไม่หันไปมองใครยนอกจากเขาคนเดียว

หนุ่มเจมส์หลับตา ตั้งสติ นึกถึงคำสอนของรุ่นพี่นักเรียนนายร้อย ก่อนค่อย ๆ เอื้อมแขนโอบไหล่ของใบเฟิร์น เด็กสาวขมวดคิ้วด้วยความตกใจ แต่หนุ่มเจมส์กระซิบว่าไม่เป็นไร

"ไม่ต้องกลัวนะเฟิร์น...เจมส์จะดูแลเฟิร์นเอง" เจมส์เอ่ยปากขึ้นมา จนทำเอาใบเฟิร์นยิ่งปันใจจากลุงภารโรงแก่ ๆ มาหาหนุ่มนักเรียนนายร้อยมากขึ้น

"ไม่ค่อย...เลยนะเจมส์" ใบเฟิร์นยิ้ม แต่เธอก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร เจมส์โอบกอดใบเฟิร์น มือของเขาเริ่มรุกเร้าเด็กสาวขึ้นเรื่อย ๆ ทางฝั่งใบเฟิร์นก็ใช่ย่อย เด็กสาวพิ่งไหล่ของหนุ่มเจมส์ มือของเธอก็โอบกอดเอวของหนุ่มน้อย โชคดีที่ภายในโรงหนังนั้นมืด อีกทั้งผู้คนส่วนใหญ่สนใจเพียงแต่ภาพยนตร์ตรงหน้า และคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่หนุ่มสาวจะโอบกอดกันในโรงหนังบ้าง
กลิ่นแชมพูจากเรือนผมของใบเฟิร์นลอยแตะจมูกของเจมส์ จนเป็นฝ่ายเด็กหนุ่มที่อดทนไม่ไหว เลยโน้มตัวลงไปหอมเรือนผมของเด็กสาว ร่างของใบเฟิร์นสั่นสะท้านด้วยความหวาบหวิว เมื่อหนุ่มเจมส์ที่แสนขี้อายกล้าเปิดฉากรุกเร้าเธอก่อน

"เจมส์....เฟิร์นหนาว" มือของเฟิร์นโอบกอดเอวของเจมส์แน่น ราวกับเป็นสัญญาณว่าเธอพึงใจในหนุ่มน้อยคนนี้

"เรารักเฟิร์นนะ" เจมส์กระซิบบอกใบเฟิร์นอย่างแผ่วเบา เด็กสาวยิ้มหวานไม่ได้ตอบอะไร "ไว้เราได้เป็นนายร้อย เราจะให้ญาติผู้ใหญ่ของเรามาสู่ขอเฟิร์นเป็นเจ้าสาวเรานะ"

"แหม...เจมส์ก็" เฟิร์นยิ้มเขิน ๆ "มาบอกรักอะไรในโรงหนังเนี่ย...."

หลังจากที่หนังจบ ทั้งคู่ก็จูงมือกันเดินออกมาจากโรงหนังและแยกย้ายกันเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ก่อนนัดเจอกันด้านนอก ระหว่างทางก็ยิ้มทักทายคู่ของพิมมี่และหนุ่มบอส และแยกย้ายกันไปทางใครทางมัน

..............................................................

ตัดมาที่ทางฝั่งวิทยาลัยพยาบาล วันนี้พ่อกับแม่ของนาถลดาเดินทางมาจากปักษ์ใต้และซื้ออาหารพื้นเมืองมาฝาก เมื่อเจอกับพ่อและแม่ นาถลดาโผเข้ากอดทั้งคู่ด้วยความคิดถึงและทักทายเป็นภาษาใต้

"การเรียนเป็นยังไงบ้างนาถ?" พ่อของนาถเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง "ถ้าเรียนไม่ไหวกลับบ้านเราได้นะ"



"หนูคิดว่ายังเรียนไหวค่ะ แต่ต้องปรับตัวอีกสักหน่อย" สาวน้อยหน้าหวานตอบ "ไม่ต้องกลัวค่ะพี่ รุ่นพี่หนูแต่ละคนเก่ง ๆ ทั้งนั้น เทอมแรกเกรดหนูก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก ยังพอมีโอกาสสู้คะ"

"ได้ยินแบบนั้นแม่ก็ค่อยชื่นใจหน่อย" คราวนี้เป็นฝั่งแม่ของนาถลดาออกความเห็นบ้าง "ตั้งใจเรียนให้จบแล้วกลับไปทำงานที่บ้านเรานะลูก อย่าอยู่เลยกรุงเทพ วุ่นวายจะตาย"

"หนูว่ากรุงเทพสนุกดีออกคะ" นาถตอบ "ที่นี่มีอะไรให้ทำเยอะแยะ...."

ยังไม่ทันพูดจบ นาถลดาเหลือบเห็นรถยนต์ Toyota Prius สีขาว ที่เธอจำได้ดีว่าเป็นของคุณหมอพลอยพรรณ แล่นเข้ามาในวิทยาลัยพยาบาล ปกติวันนี้เป็นวันหยุดไม่ใช่เหรอ แล้วตกลงหมอพลอยมาทำอะไรกันแน่?

...........................................................................

วันนี้เป็นวันเสาร์ หมอพลอยมีธุระบางอย่างที่ต้องมาสะสางที่วิทยาลัยพยาบาล เมื่อคืนเธอพยายามติดต่อกลับภารโรงเฒ่าชุมพลนับร้อยสาย แต่มันปิดเครื่อง ตอนแรกหมอพลอยคิดว่าไอ้มารสังคมอย่างลุงชุมพลคงตายไปแล้วก็ได้

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เพราะวันนี้คือวันตัดสินชะตาชีวิตของเธอ หมอพลอยตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะไม่ยอมพลีกายให้ลุงพลง่าย ๆ เพราะเธอเองก็แค้นไอ้ภารโรงเฒ่าลามกคนนี้ไม่น้อย ที่เป็นต้นเหตุให้ญาติผู้น้องของเธอต้องกลับไปเข้าคุกอีกรอบ

"ผมขอโทษครับพี่.....ผมมันเหี้ยจริง ๆ แต่ผมทนไม่ได้ที่ต้องเสียพิมให้ไอ้สัตว์ลุงพลนรกนั่น!!" ไอ้บิ๊กพนมมือไหว้ขอขมาหมอพลอยคนสวยทั้งน้ำตา "พี่ไม่ต้องช่วยผมก็ได้ พี่เหนื่อยมาเยอะแล้ว"

"บิ๊ก...ถึงเราจะไม่ได้เกิดจากท้องพ่อท้องแม่เดียวกัน" หมอพลอยกุมมือให้กำลังใจญาติผู้น้อง "แต่เราก็เป็นพี่น้องกัน พี่เองก็เชื่อว่าลุงพลไม่ใช่คนดี พี่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับลุงพลและพิมแล้ว"

"จริงเหรอครับพี่?" เจ้าบิ๊ก บุรินทร์ทำตาเบิกกว้างด้วยความแปลกใจ "พี่รู้ได้ยังไง?"

"เอาเป็นว่ารู้แล้วกัน พฤติกรรมสองคนนี้มันก็ฟ้องอยู่" หมอพลอยขมวดคิ้ว "แต่บิ๊กไม่ต้องกลัวนะ พี่จะช่วยบิ๊กอีกครั้ง ครั้งนี้อาจจะยาก แต่พี่จะพยายาม พี่สัญญากับคุณน้าแล้วว่าจะช่วยบิ๊ก"

"ผมไม่รู้จะตอบแทนพี่ยังไงแล้วครับ" เจ้าบิ๊กพนมมือไหว้ญาติผู้พี่อีกครั้ง "ไม่ว่าผมจะเลว จะเหี้ยขนาดไหน พี่พลอยก็ยังอยู่ข้างผมไม่เปลี่ยน"

"ยังไงบิ๊กก็น้องพี่" ร่างสูงยิ้ม "พี่ต้องไปก่อนนะ มีธุระบางอย่างที่พี่ต้องสะสาง"

.................................................................

ตัดมาที่ช่วงเที่ยงวัน หมอพลอยเคลียร์เอกสารและงานที่ตกค้างในออฟฟิศของเธอ ด้วยความหวาดระแวงว่าลุงชุมพลจะมาโจมตีเธอตอนทีเผลอ ก็เลยล็อคประตูเอาไว้เพื่อป้องกันเป็นด่านแรก หลังจากที่เคลียร์งานได้สักพัก หมอพลอยตัดสินใจโทรหาลุงพลอีกครั้ง คราวนี้สำเร็จ เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะเปิดเครื่องแล้ว




"ในที่สุดก็เปิดสักทีนะ..." หมอพลอยบ่นในใจ

"สวัสดีครับ" ลุงพลตอบรับสาย "มีอะไรครับหมอพลอย?"

"มีอะไรเหรอ? ลุงพลรู้ไหมว่าหมอโทรหาลุงเป็นร้อย ๆ สาย หมอคิดว่าลุงพลตายไปแล้วซะอีก ซึ่งบอกตามตรงว่าหมอต้องการให้เป็นเช่นนั้น เพราะหมอจะได้หลุดพ้นจากเรื่องบ้า ๆ แบบนี้สักที"

"ผม...เอ่อ" ลุงพลมีท่าทีเปลี่ยนไป "ผมมาคิดดูแล้วครับหมอพลอย ผมคิดว่าผมเองก็แย่ จริง ๆ ต้องบอกว่าเลวด้วยซ้ำที่ล่วงเกินคุณหมอแบบนั้น"

"พึ่งรู้เหรอคะ?" หมอพลอยย้อนถาม "ลุงพลรู้ไหมคะว่าลุงพลน่ะมันมารสังคมชัด ๆ"

"จะด่าอะไรผมก็ตามที่หมอต้องการเถอะครับ" มนุษย์ลุงวันนี้มาแปลก "ผมคิดว่าผมพอดีกว่า ผมเสียน้องพิมไปแล้ว เธอเกลียดผมไปแล้ว ผมไม่เหลือใคร และผมคิดว่าเราทั้งสามคน มีผม เจ้าบิ๊ก และหมอพลอย ต่างเจ็บปวดกันทั้งนั้น ผมเลยคิดว่าผมจะขอขมาและขอโทษหมอพลอยที่ล่วงเกินคุณหมอทั้งทางกาย วาจา และใจ นับจากนี้ไป"

"อ้อ!!!เหรอคะ?" หมอพลอยย้อนถาม "พูดง่าย ๆ ดีนะคะลุง ลุงทำเจ้าบิ๊กติดคุกยาวแบบนี้ยังมีหน้ามาพูดเรื่องยกโทษงั้นเหรอ? ง่ายไปไหมคะ? ไหนจะเรื่องที่คิดแบล็คเมล์หมออีก?"

"ผมจะลบภาพทุกอย่างที่ถ่ายเอาไว้ และไม่เปิดเผยให้ใครเห็นครับหมอ ผมสัญญา" ลุงพลยืนยันหนักแน่น

"ไม่มีสัจจะในหมู่โจรค่ะ" หมอพลอยตอบ "หมอจะมั่นใจได้ยังไง ว่าลุงพลกลับตัวกลับใจแล้วจริง ๆ"

"ผม...เอ่อ...." ลุงพลนิ่งเงียบไปครู่นึง เพราะตอนนี้โดนัทอาบน้ำเสร็จและกำลังเปิดประตูออกมา "แค่นี้ก่อนนะครับหมอ เอาเป็นว่า ที่เรานัดกันไว้วันเสาร์ ผมขอยกเลิก ผมอยากให้พวกเราทั้งหมดหยุดสร้างเวรสร้างกรรมเพียงเท่านี้ดีกว่า"

"ฮัลโหล ๆ ยังพูดไม่รู้เรื่องเลย" หมอพลอยทักท้วง แต่อีกฝ่ายวางสายไปเรียบร้อยแล้ว "อะไรของเค้านะ??"

หมอพลอยคนสวยแปลกใจไม่น้อย ที่อยู่ดี ๆ ลุงพลก็เกิดสำนึกผิดขึ้นมาได้ อันที่จริงถ้าไม่มีเรื่องแบล็คเมล์ เธออาจจะยอมอโหสิกรรมให้ลุงพลได้บ้าง เพราะเรื่องของไอ้บิ๊ก ไม่ว่ามองมุมไหน มันก็ผิดจริง ๆ

.....................................................................

หลังจากที่โดนัทอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ลุงพลก็พาเด็กสาวกลับหอพักหญิง ตอนแรกโดนัทติดใจ อยากอยู่กับลุงพล แต่ลุงพลยืนยันว่าอยากให้โดนัทกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก่อน ซึ่งนับว่าเป็นอะไรที่โดนัททึ่งไม่น้อย

"พอลุงจะดีก็ดีใจหาย พอจะร้ายก็ร้ายแบบน่ากลัวนะคะ" โดนัทเอ่ยปาก "แต่หนูอยากให้ลุงเป็นคนดีมากกว่า ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นดี"

"จริงเหรอจ๊ะ" ลุงพลยิ้มหวาน พลางโอบกอดณิชาที่ยอมถอดลายความห้าวไปจนหมด "ลุงได้ยินแบบนี้ก็ชื่นใจแล้ว"

"รักษาความดีของลุงแบบนี้ไปตลอดนะคะ...." โดนัทมองหน้าภารโรงเฒ่าอย่างจริงใจ "หนูอยากให้ลุงเป็นคนดีแบบนี้ตลอดไป เพื่อหนู เพื่อตัวของลุงเองนะ"

ลุงพลยิ้ม ไม่ตอบอะไร ก่อนโน้มตัวลงแลกลิ้นกับเด็กสาว โดนัทบ่ายเบี่ยงเล็กน้อย

"พอก่อนคะลุง เดี๋ยวหนูใจแตก ไม่ได้กลับหอพอดี" เด็กสาวผละออกจากตัวของลุงพล "ก่อนกลับแวะหาอะไรกินก่อนได้ไหมคะลุง หิวจังเลย"

ลุงพลตอบตกลง ก่อนจูงมือพาเด็กสาวไปหาอะไรทาน ระหว่างเดินทางลงลิฟต์ มันสังเกตว่าหนูโดนัทเดินขาถ่างนิด ๆ ที่อาจเกิดจากการถูกเล่นประตูหลัง ในใจของลุงพลก็ทั้งรักและสงสารณิชา ที่ยินยอมมอบกายถวายใจให้มันเพื่อให้มันกลับตัวเป็นคนดี

คู่รักต่างวัย แกล้งทำตัวเหมือนพ่อกับลูก ระหว่างไปหาอะไรทานในตลาดที่อยู่ไม่ไกลนัก ลุงพลโชว์ป๋าซื้อกับข้าวอร่อย ๆ ให้โดนัทเอาไปทานตอนอยู่บนหอ ก่อนขับมอเตอร์ไซค์พาน้องโดนัทที่ซ้อนท้ายกลับหอ ระหว่างทาง โดนัทโอบกอดและซบที่หลังของภารโรงเฒ่า

"บางทีชีวิตผู้ชายอย่างเรา...ขอแค่คนที่รักเราจริงสักคนก็พอ" ลุงชุมพลยิ้มและคิดในใจ จากนี้ไปมันจะกลับตัวกลับใจเป็นคนดีอย่างที่มันควรจะเป็นสักที

.............................................................................

"มีอะไรก็โทรหาพี่แจ็คได้นะอุ๊" แจ็ค จักรพงษ์ ทหารเกณฑ์สังกัดกองทัพบก เอ่ยปากกับแฟนสาวอย่างน้องอุ๊ หทัยรัตน์ ตรง BTS อนุสาวรีย์ชัย ที่แม้ได้ชื่อว่าเป็นสาวขาเมาท์ประจำวิทยาลัยพยาบาล แต่เธอก็ถือได้ว่าเป็นสาวงามอีกคนของวิทยาลัยพยาบาลเช่นกัน




"คะพี่แจ็ค" วันนี้ยัยอุ๊ขอแปลงร่างเป็นน้องอุ๊คนสวยเพื่อพี่แจ็คคนดี พอพูดถึงพี่แจ็ค แกเป็นทหารเกณฑ์วุฒิปริญญาตรี ที่พึ่งจบมาไม่นาน แล้วพอดีตอนเกณฑ์ทหาร ไปจับได้ใบแดง เลยใช้วุฒิผ่อนผันได้ 1 ปี หนุ่มแจ็คตั้งใจว่าจะลิ้มลองรสชาติชีวิตการเป็นทหารดูก่อน หากติดใจอาจลองสอบรับราชการทหารดู

หลังจากพี่แจ็ค ในชุดลายพลางเขียวเดินจากไป น้องอุ๊โบกมือยิ้มให้กับหวานใจ ที่ขอกลับไปทำหน้าที่ลูกผู้ชายไทยอย่างเต็มภาคภูมิ ก่อนเดินทางกลับไปที่วิทยาลัยพยาบาล  ส่วนน้องอุ๊ก็เดินลงมา เพื่อไปขึ้นรถโดยสารประจำทางเพื่อกลับหอ

"เดี๋ยว...นั่นมันยัยทอมโดนัทนี่หว่า!!!" ยัยอุ๊ตาไวเหลือบไปเห็นยัยทอมจอมเหวี่ยงที่นั่งซ้อนรถมอเตอร์ไซค์บุคคลลึกลับติดอยู่ตรงไฟแดง "นั่งซ้อนท้ายใครมา...นั่นมัน...ลุงพลนี่หว่า!!!!"

วันก่อนยัยอุ๊วานให้น้องนาถไปสืบข่าวที่ห้องพักภารโรง หลังจากกลับมาน้องนาถก็ไม่พูดอะไร จนยัยอุ๊หัวเสีย งอนไม่คุยกับรุ่นน้อง แต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีเหตุการณ์พิเศษเกิดขึ้น และวิญญาณของโคนันก็เข้าสิ่งร่างของยัยอุ๊จอมจุ้น

......เพราะความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ยัยอุ๊เลยต้องสวมบทเป็นโคนันยอดนักสืบ เธอมั่นใจว่าลุงพละกำลังพาโดนัทกลับไปที่หอพัก ดังนั้น เธอเลยรีบโบกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างให้รีบสะกดรอยตามทั้งคู่ไปทันที

................................................................

"เฮ้อ...เสร็จสักที" หมอพลอยบิดขี้เกียจ หลังจากเคลียร์งานเสร็จ เธอบรรจงปิดแฟ้มเอกสาร และแวะไปดื่มน้ำ ก่อนเตรียมเดินทางกลับคอนโดหรูเพื่อพักผ่อน

ร่างสูงในชุดเสื้อสีดำแขนกุด กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน และรองเท้าส้นสูงสีขาว พร้อมกับกระเป๋าหนังแบรนเนม กดสวิตซ์ปลดล็อคประตูรถยนต์ Toyota Prius สีขาวคู่ใจ ก่อนขับรถออกจากวิทยาลัยพยาบาล โดยมีหัวหน้ายามหน้าทางเข้าทำความเคารพ หมอพลอยพยักหน้ารับ ก่อนหักพวงมาลัยออกถนนใหญ่อย่างคล่องแคล้ว

พอขับมาได้สักพัก หมอพลอยก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า เพราะนั่นคือภาพของณิชา นักศึกษาพยาบาลปีสองกำลังลงจากรถมอเตอร์ไซค์ ที่มีลุงชุมพลคนหื่นเป็นคนขับ ลุงพลหยิบยื่นเงินก้อนหนึ่งในโดนัท แต่เด็กสาวปฎิเสธ

"นั่นมัน....ตายแล้ว!!! อย่าบอกนะว่าโดนัท" ด้วยความแปลกใจ เธอเลยเปิดไฟเลี้ยวแล้วรีบจอดข้างทาง ก่อนเปิดประตูรถเพื่อเรียกชื่อทั้งคู่

"โดนัท!!! ลุงพล!!!!" หมอพลอยเรียกชื่อทั้งคู่เสียงดัง "ทำอะไรกัน!!!"

"พี่พลอย!!" โดนัทถึงกับหน้าถอดสีเมื่อเห็นหมอพลอยจอดรถและยืนทักตรงหน้า ไม่ต่างจากลุงพลเองที่หน้าซีดเหมือนไก่ต้มเช่นเดียวกัน

ทางฝั่งของยัยอุ๊ พอเห็นเหตุการณ์ชุลมุนตรงหน้า ก็รีบบอกให้พี่วินมอเตอร์ไซค์จอดรถ ก่อนจ่ายเงินแล้วรีบเดินไปยังจุดเกิดเหตุเพื่อค้นหาความจริง

"ชั้นว่าแล้วจริง ๆ ด้วย ว่าลุงพลกับโดนัทแอบกิ๊กกัน!!!!" ยัยอุ๊เปิดประเด็นก่อนเพื่อน "รู้ถึงไหน อายถึงนั่น!!!"

"ยัยอุ๊!!!" โดนัทขมวดคิ้วด้วยความเครียด เมื่อต้องถูกหมอพลอยและยัยอุ๊ไล่ต้อน "ลุงพล ทำอะไรสักอย่างซิ!!!"

"เดี๋ยวก่อน ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อนครับ" ลุงพลพยายามอธิบาย "เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว!!"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller

ads_s7

#1
ความลับไม่มีในโลก และความรักก็ห้ามไม่ได้นะ



คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

happyman2554


soppap


ppyyaa


densha


bangsan


xonly-2022

สุดท้ายลุงพลจะกวาดหมดทั้งมหาลัยเลยไหมเนี่ย

pakykit

ตอนนี้คนที่ลุ้นอยู่ยังไม่โดน ต้องรอต่ออีกหน่อย แต่ตอนนี้ก็สนุกมากครับ


zeebraa

อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ อยากรู้สองสาวจะเสร็จไหม เป็นกำลังใจให้ครับ

cdx


holovelove

เหงาๆ

Bebe Ronnada

โดนัสโดนเปิดแล้ว อย่างนี้หมอพลอยเมื่อไหร่จะโดนนะ

mafioso