The witch ภาค 2 ตอนที่ 3 กุญแจ

[jingjang]

               ชี้แจงก่อนอ่าน
         ขอบคุณสำหรับคำติชม ต่างๆนะครับ จะพยายามนำมาปรับปรุงแก้ไข แต่ขอแก้ตัวนิดหน่อยนะครับ คือที่ลงแต่ละตอนช้า
เนื่องจาก สภาพการงานที่หนักขึ้น และรวมทั้งต้องออกเดินทางไปในที่ต่างๆบ่อยมากขึ้นจึงทำให้ไม่สามารถ นั่งแต่งเรื่องยาวๆได้
ต้องค่อยๆเก็บ ค่อยๆผสม จึงทำให้แต่ละตอนอาจมีความล่าช้าไปบ้าง และขอขอบคุณในแรงใจที่ผู้อ่านหลายๆคนตามเชียร์
ท่านเป็นกำลังใจให้ผมในการแต่งเรื่องเป็นอย่างมากขอบคุณมากครับ

ส่วนคนอื่นผมละไว้ในฐานที่เข้าใจละกัน 55 เสพอย่างเดียว ไม่หือ ไม่อือ อะไรสักอย่าง 55

                    The witch ภาค 2 ตอนที่ 3 กุญแจ

               ต้นเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1922 อียิปต์


          ท่ามกลางอากาศร้อน และแสงแดด ที่ทำให้เหงื่อที่อยู่บนใบหน้าของชาย 2 คน แห้งไปในพริบตาที่ไหลพ้นหมวกลงมา

      " คุณแน่ใจแล้วเหรอ คาร์เตอร์ ว่าคุณจะเปิดสุสานในวันนี้ " ลอร์ด คาร์นาร์วอน ถาม โฮเวิร์ด คาร์เตอร์ หลังจากค้นพบทาง
เข้าสุสานโดยความบังเอิญ
     " ผมแน่ใจ คาร์นาร์วอน เราก็รอคอยวันนี้กันมานาน แล้วไม่ใช่เหรอ การค้นพบอันยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ สุสานขององค์ตุตันคามุน " คาร์เตอร์ กล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
     " แต่ภาษาโบราณที่หน้าทางเข้า มันจารึกเอาไว้ว่า มรณะจักโบยบินมาสู่ผู้บังอาจรังควานสันติสุขแห่งองค์ฟาโรห์ นะ พวก
ลูกหาบ กับกรรมกร ก็เตือนแล้วว่าไม่สมควร " คาร์นาร์วอน ผู้ออกทุนในการขุดค้นในครั้งนี้ กล่าวกับเพื่อนร่วมงาน ด้วยน้ำเสียงที่
กริ่นเกรง คำสาป
     " คำสงคำสาปไม่มีจริงหรอก คิดดูสิถ้าเราเปิดสุสานขึ้นมา ทั้งทรัพย์สิน ชื่อเสียง มันรอคอยเราอยู่ตรงหน้าแล้วนะ คุณจะยอม
ปล่อยผ่านมันไปง่ายๆงั้นเหรอ เชื่อผม มันไม่มีอะไรหรอก " ชายหนุ่มบอกกล่าวแก่ผู้ให้ทุนในการสนับสนุนคณะ นักโบราณคดี
กลุ่มนี้ เพื่อให้สบายใจ
............
...................
     อียิปต์ นับเป็นหนึ่งในอารยธรรมโบราณของโลกที่เป็นหลักฐานบ่งชี้ว่ามนุษย์ ก้าวล่วงจากความป่าเถื่อนเช่นเดียวกับอารยธรรม
ลุ่มน้ำสินธุ อารยธรรมลุ่มน้ำฮวงโห และอารยธรรมเมโสโปเตเมีย โดยบุคคลที่เปรียบเสมือนผู้เปิดเผยเรื่องราวความลี้ลับของ
อารยธรรมโบราณแห่งนี้ ก็คือ.โฮเวิร์ด คาร์เตอร์ ( Howard Carter ) ทั้งนี้นายคาร์เตอร์ถือเป็นผู้ศึกษาค้นคว้าและออกสำรวจโบราณ
สถานของ อารยธรรมอียิปต์โบราณรุ่นบุกเบิกเลยก็ว่าได้คือเดินทางมาสำรวจถึงประเทศอียิปต์ตั้ง แต่เขายังอายุเพียง 17 ปีเท่านั้น

โดยเดินทางมากับคณะสำรวจและได้รับการสนับสนุนจาก กองทุนการสำรวจอียิปต์ด้วยความที่นายคาร์เตอร์เชี่ยวชาญด้านอารยธรรม
อียิปต์ ก็ทำให้ เขาได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานตรวจสอบโบราณวัตถุยุค อียิปต์โบราณ หรือ อีเอเอส
เมื่อปี พ.ศ. 2442 ซึ่งขณะนั้นเขามีอายุเพียง 25 ปีเท่านั้น

กระทั่งถึงวันที่  4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2465 หรือวันนี้เมื่อ 87 ปีที่แล้ว คาร์เตอร์ก็ ค้นพบหลักฐานทางโบราณสถานที่สำคัญ
ที่สุดแห่งหนึ่งนั่นคือ สุสานที่ฝังพระศพของฟาโรห์ตุตันคามุน ที่หุบเขากษัติรย์ และการค้นพบครั้งนั้น ส่งผลทำให้เกิดความ
ตื่นตัวด้าน อียิปต์ โบราณวิทยา ของเหล่าบรรดานักวิชาการทั่วโลกอีกเท่าทวีคูณในเวลาต่อมา
..............
......
       ตูมมมม! ครืนนนน!!!!! เสียงศิลาขนาดใหญ่ที่ขวางบันไดทางเข้าสุสานถูกพังถล่มลงมาเปิดให้เห็นบันไดทอดยาวเข้าไปใน
ปิรามิด เป็นทางมืดๆแคบๆ

     " ผมบอกแล้วไง คำสาปไม่มีหรอก ผมจะเข้าไปแล้วนะ คุณจะเข้าไปด้วยไหม " ชายหนุ่มถาม เพื่อนร่วมงาน
     " ผมเข้า ผมเข้า.. " ชายชรารีบบอกทันที ที่ชายหนุ่มถาม ภายในหลังจากบันได ยาวแคบๆๆ และกลิ่นอับชื่นเล็กน้อย

[post]     คณะสำรวจทั้งหมดได้เดินเข้ามาถึงห้องที่ตั้งหีบพระศพขององค์ฟาโรห์ตุตันคามุน

     " มันช่างสวยงามมากจริงๆ คาร์เตอร์ "  ชายชรารีบเข้าไปทันทีที่เห็นโลงพระศพสีทองอร่ามตั้งอยู่กลางห้อง
     " อย่าพึ่งเข้าไป " เสียงชายหนุ่มร้องเตือนแต่ช้าไปซะแล้ว เมื่อชายแก่เดินเข้าไปแตะโลงพระศพ กลไก อย่างหนึ่งได้ทำงานขึ้น
เผยให้เห็นห้องลับอีกแห่งที่อยู่ถัดจากห้องนี้เข้าไป

     พร้อมกับ แสงสว่างจากสาหร่ายสีเขียวที่เต็มพนังห้องก็สว่างขึ้นทันทีที่ต้องแสงจากคบไฟ เผยให้เห็นห้องโถงขนาดใหญ่ ที่ มี
วงล้อทรงกลม ที่เต็มไปด้วยอักขระ ภาษาอียิปต์โบราณ เต็มวงล้อไปหมด กำลังเริ่มหมุนทำงานอีกครั้งหลังจากที่ได้รับแสงจาก
คบเพลิงและผนัง ครืนนนนนน
...............
......
..
     " ทุกคนที่รู้ความลับต้องตาย " โฮเวิร์ด คาร์เตอร์ในวัยชราถือแก้วเหล้าในมือที่สั่นเทา พลางบอกเล่าถึงอดีต ที่ตัวเองประสบมา
แก่ชายหนุ่มคนหนึ่ง

     " สิ่งนั้นไม่สมควรมี เราไม่สมควรเจอมัน " ชายชราพูดได้แค่นั้นก็กระดกแก้วเหล้าในมือจนหมด เพื่อระงับความหวาดกลัว
     " แต่คุณก็เจอมันแล้ว " ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาพูดพลางจิบเหล้าในมือของตน
     " ใช่ ถ้าผมย้อนไปวันนั้นได้ ผมน่าจะเชื่อคาร์นาร์วอน ไม่พยายามที่จะเปิดประตูบานนั้นเข้าไป ผมก็จะไม่ต้องทนทุกข์ทรามาน
มาจนถึงวันนี้ " ชายแก่รินเหล้าใส่แก้วอีกครั้ง  

     " ทุกคนที่เอ๋ยถึงเรื่องในวันนั้นไม่มีใครรอด มันเป็นคำสาป " ชายแก่อายุ 65 ปี พูดกับชายหนุ่มในบ้านพักส่วนตัวของตนเอง
     " แล้วการที่คุณมาพูดกับผม คุณไม่กลัวโดนคำสาปนั้นเล่นงานเหรอ " ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางสบายๆ พลางวางแก้วเหล้าในมือ
ลงบนโต๊ะ
     " เหอเหอะ ผมรู้นะคุณเป็นใคร  ผมสืบเรื่องของคุณมาหมดแล้ว " ชายแก่ เปิดลิ้นชักออก เพื่อดึงซองเอกสารสีน้ำตาลออกมา
โยนลงบนโต๊ะ ด้านหน้าคู่สนทนา จนทำให้รูปที่อยู่ในซองทะลักออกมาเผยให้เห็น

     รูปของชายหนุ่มที่อยู่ในซองไหลออกมาหลายภาพ แต่ที่หน้าแปลกคือ ภาพเหล่านั้น เป็นสถานที่ต่างๆ ที่มองแล้วห่างๆกันเป็น
สิบๆปี แต่ชายหนุ่มในภาพ กับไม่แก่ลงเลย .......

     " ถูกไหมคุณจอห์น.. " ชายแก่พูดพลางแสยะยิ้มอย่างเย็นยะเยือก......ผิดกับอาการเกรงกลัวเมื่อกี้อย่างกับคนละคน  พร้อมกับรูปร่างที่เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสุนัขสีดำที่มีร่างกายเป็นคน
.. .....
...
.........
..............        

           กรุงเทพ ปัจจุบัน

     " จอห์นค่ะ ตื่นเถอะ เช้าแล้ว... " วิภาในเชิ้ตสีขาวใต้ผ้าห่มสะกิดเรียกชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่
     " ผมขออีก 10 นาทีนะ งึมๆ .." ชายหนุ่มพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
     " แต่คุณจะไปทำงานสายนะค่ะ " หญิงสาวพยายามปลุกอีกรอบ

      ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองหญิงสาว

     " ผมว่าวันนี้ ผมไม่ไปทำงานแล้วดีกว่า " ชายหนุ่มพูดยิ้มในขณะที่กำลังจ้องไปยังเรือนร่างของหญิงสาว
     " ตาบ้า... " หญิงสาวพูดได้แค่นั้น ก็ถูกชายหนุ่มดึงมาจูบทันที

      หญิงสาวหลับตาพริ้ม ชายหนุ่มพลิกขึ้นไปอยู่บนตัวของหญิงสาวก่อนไซร้ไปที่คอและไล่ลงมายังประทุมถันคู่งามของวิภา ก่อนจะ
บรรจงเลียอย่างเอร็ดอร่อย เสื้อถูกแกะกระดุมออกอย่างแผ่วเบา หญิงสาวครางอยู่ในลำคออย่างมีความสุข

     " ที่รัก เดี๋ยว...วว.โอ๊ะ อู้ววว..ว..ไป  อ๊าาา...ทำ....งา.....น.อี้ออ.." หญิงสาวเสียวจากรสสวาทที่หนุ่มจอห์นปรนเปรอให้จนไม่
สามารถหักห้ามใจพูดจนจบได้

     ก่อนจะผลักหนุ่มจอห์น พลิกหงายขึ้น พร้อมทั้งนำมือไปประคองท่อนเอ็นของชายหนุ่ม ไล่ลูบขึ้นลูบลงอย่างทะนุถนอม

     " อย่างนี้วิต้องลงโทษคุณก่อนแล้ว มาทำร้ายวิได้ยังไงอุตสาห์มาปลุกดีๆ " ก่อนจะอ้าปากหงับอมหัวบานที่ยังไม่ค่อยจะตื่นตัวเต็มที่
     " อืมมมม.ม....ดีจัง วิ คุณทำให้ผมมีความสุขเสมอเลยนะ โอ้ววว..ว .." ชายหนุ่มรู้สึกถึงลิ้นที่ลากไป-มาอยู่ในปากเขี่ยไปตาม
หัวบานอย่างสุขสยิว บ๊วบ  บ๊วบ..จุ๊ป บ๊วบ..บ๊วบจุ๊ฟ เสียงดูดอมเท่งเอ็นอย่างเอร็ดอร่อย

     บ๊วบ แผล่บๆ..บ๊วบ ก่อนจะกดค้างเข้าไปในลำคอ

     " อืมม.มมม.มม..ม " ชายหนุ่มรีบดึงตัวหญิงสาวขึ้นมาทันที ไม่งั้นคงได้พ่ายแพ้ต่อปากอันเรียวงามซะก่อนที่จะได้อุ่นเครื่องซะอีก
พร้อมทั้งเป็นฝ่ายมุดลงไปยังแคมหีของหมวดวิในทันที พร้อมสูดดม

     " หอมจังเลยวิ ไม่มีกลิ่นคาวสักนิดเลย ขอผมกินนะ " ชายหนุ่มพูดจบก็ฝังหน้าตัวเองลงดูดเลียร่องสวาทของหญิงสาวทันที
     " โอ้วววว.ว..จอห์น วิเสียวววว.วว..ว ..อุ้บบบ.อ๊าาาา..า " หญิงสาวนำมือของตนเองกดหัวหนุ่มจอห์นเพราะความเสียว ยิ่งจอห์นลง
ลิ้นเท่าไหร่หญิงสาวยิ่งกดหัวจอห์นเน้นขึ้นเท่านั้น แผล้บบ แผล็บบ..ผลุ๊บ..แผล็บบ  

     จอห์นเลียอย่างชำนาญ ก่อนจะดูดเม้ม ไปที่คริสตอริสของหญิงสาว แผล็บๆ จอห์นเริ่มเร่งจังหวะขึ้น ก่อนที่วิภาจะเกร็งตัวหน้าเชิด
ขึ้นถึงจุดสุดยอดทันที

     " กรี้ดดด.ด..ด..โอว..ว.ว.วว.ววว.ซซ..ซ...." สิ้นเสียงหญิงสาว อาการกระตุก ก็ตามมา หญิงสาวหลับตาพริ้มมม
     " น้ำของคุณอร่อยจังวิ หอมหวานจริงๆ " ชายหนุ่มพูดขณะที่เลื่อนตัวขึ้นมาอยู่ระดับเดียวกับหญิงสาว เพื่อจ้องเข้าไปในตาดวงโต
ใส มีประกายของหญิงสาว

     " วันนี้ผมไม่ไปทำงานแล้วนะ " ชายหนุ่มกดโทรศัพท์มือถือ กรอกเสียงก่อนจะกดวางแล้วโยนทิ้งไปด้านหลัง พร้อมทั้งดึงผ้าห่มมา
คลุมตัว ทั้งคู่ไว้ก่อนจะขยับกายภายใต้ผ้าห่มผืนหนา..........

     หญิงสาวผวาขึ้นมาบนเตียงที่ตอนนี้ปราศจากชายหนุ่มคนรัก  สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้คือความฝันเพียงเท่านั้น พลางน้ำตาก็ไหลริน อาบแก้มคู่งามสะอื้นอยู่เพียงผู้เดียวบนเตียงนอน..........

    " จอห์นค่ะ " หญิงสาวพูดได้แค่นั้นก็ร้องไห้หนักขึ้นหนักขึ้นนพลางลูบไปยังล๊อคเกตที่คอของตนเองเมื่อเปิดออกมาเป็นรูปของจอห์น  
.............
.....
...
ญี่ปุ่น เกาะเรือรบ
     " กุญแจ ทั้ง 12 ดอก เราได้มา 11 ดอกแล้ว ขาดแค่เพียงดอกเดียว ซึ่งเป็นดอกที่เรารู้ว่าใครเป็นคนเก็บไว้ " เด็กผู้ชายตัวเล็กที่อยู่
หน้าคอมพิวเตอร์ พูดไปยัง คนหลายคนที่อยู่ในจอขนาดใหญ่บนผนัง

     " ดวงตาแห่งเมอลิน สิ่งที่เราเรียกมัน เมื่อมันอยู่ครบทั้ง 12 ชิ้น เมื่อนำมาประกอบกัน  มันจะกลายเป็นกุญแจที่จะทำให้ Gate ทำ
งานได้อีกครั้ง " เด็กน้อยกล่าวกับผู้คนในจอ
     " นั้นแหละคือปัญหา ใครจะเป็นคนไปเอามันมาจากจอห์นกันละ "

     สีหน้าหนักใจของทุกคนปรากฏออกมาอย่างเห็นได้ชัด และยังไม่สามารถหาคำตอบได้ สัญญาณเตือนภัยก็ทำงานขึ้นก่อน

     " สงสัยผมจะมีแขก พวกคุณปรึกษากันไปนะ ว่าใครจะอาสาไปเอามันมาจากจอห์น ผมคนหนึ่งละที่ขอผ่าน ผมไม่อยากเป็น
แบบเจมส์ " เด็กน้อยกระโดดลงจากเก้าอี้สูง ก่อนจะเข้าไปนั่งในลูกบอลทรงกลม ที่เต็มไปด้วยจอภาพ กับ ปุ่มต่างๆเต็มไปหมด

     " ดูซิ แขกของเราคือใครกันน๊า " เด็กน้อยกดมือลงบนปุ่มด้านหน้าไม่กี่ทีภาพของผู้บุกรุกกลุ่มใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนจอ

     " คราวนี้ เป็น ซอมบี้หรือเนี้ย " เด็กหนุ่มพูดพลางคีย์คำสั่งอีกครั้ง ปืนอัตโนมัติ ตามสถานที่ต่างๆที่ถูกซ่อนไว้ในตึกร้างโผล่
ออกมาตอนรับแขกที่ไม่รับเชิญทันที

     ปังปัง.ปัง.. แถรดดดดดด ซอมบี้หลายตนถูกยิงแขนขาขาด หัวกระจุยกระจายทันที

     " น่าเบื่อ ชะมัดไม่มีอะไรหนุกๆ กว่านี้แล้วเหรอไงนะ " เด็กหนุ่มคุยกับตนเองเหมือนเด็กนั่งเล่นเกม เหมือนศัตรูจะได้ยินคำของ
เด็กน้อย อสูรกายตัวขนาด 2 เมตร พร้อมกงเล็บขนาดใหญ่ พุ่งเข้ามาทำลายปืนตามสถานที่ต่างๆ เกือบ 10 ตน

     " ว้าว คอยน่าเล่นด้วยหน่อย " เด็กหนุ่มคีย์คำสั่งอีกชุดใหญ่ ทำให้พนังห้องตามจุดต่างๆเปิดออก เผยให้เห็นลูกบอล
ทรงกลมสีดำ ขนาด เส้นผ่านศูนย์กลาง 1 เมตร 50 เซน กลิ้งออกมา

     ก่อนจะกลิ้งไปหยุดอยู่หน้าเหล่าอสุรกาย พร้อมกันนั้ลูกบอลก็กางออกเป็นแฉกๆ ก่อนจะยึดตัวลงบนพื้น  เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่
ข้างใน มันคือ ปืนเรลกัน ขนาด ลำกล้อง 60 มม. วี้ๆๆ.ๆๆๆๆ.ๆ..ตูมมมมมม.ม..ม!!! เสียงดังกัมปนาท ราวฟ้าผ่า พร้อม
แสงสว่างวาบจาก ปืนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า หลังแสงวาบหายไป ปรากฏเหล่าอสูรกาย เป็นรูโหว่กลางลำตัวขนาดกว่า 1 เมตร

ก่อนจะล้มลงทันที พร้อมกันนั้น โดรนขนาดเล็กจับภาพคนกลุ่ม หนึ่งในชุดผ้าคลุม กำลังเต้นระบำอยู่ในวงกลมไสยเวทย์ขนาดใหญ่
ด้านนอก เพื่อปลุกศพให้ลุกขึ้น พร้อมทั้ง อสูรกายที่เกิดจากเศษซากของศพเข้าไปรวมตัวกัน
 
    " อยู่นั้นเอง ! รุกฆาต! " เด็กหนุ่มกดปุ่มสีแดง ที่อยู่ด้านหน้า โดรน กางออก เผยให้เห็น ขีปนวุป 3 ลูก ก่อนจะพุงเข้าทำลาย
ศัตรูจนราบเป็นหน้ากอง

     " มียากกว่านี้ไหมเนี้ย "  

     เกาะขนาดใหญ่ ในญี่ปุ่น ถูกขนานนามว่าเกาะเรือรบ อาณาเขตรอบด้านติดน้ำ เป็นเกาะที่ถูกสร้างโดยรัฐบาล เพื่อทำอุตสาห
กรรมเหมือง ซึ่งตอนนี้เป็นอาณาเขตเอกเทศของเด็กหนุ่มตัวน้อยที่ตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กะความมืดอย่างเปิดเผย แต่ด้วยเทคโนโลยี
และ ชัยภูมิ และทรัพยากรต่างๆที่ถูกส่งผ่านมาใต้น้ำ  

และความฉลาดของเด็กน้อยทำให้ ไม่มีสิ่งใดล่วงล้ำเข้ามายังเกาะได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต

     เมื่อความเงียบสงบเข้ามาเยือนภายหลังการต่อสู้ หุ่นลักษณะ 8 ขา ตัวเล็กๆ ทยอยออกมาเก็บชิ้นส่วนและซ่อมบำรุงปืนที่พัง
ไปให้พร้อมใช้งานอีกครั้ง...
...
........
..............
         ตึกสูงเสียดฟ้า ในกรุงเทพ

     " การยึดครองโลกของเราเป็นไปได้อย่างราบรื่น มีล่าช้าแค่ในบางพื้นที่เท่านั้น " เสียงทุ่มต่ำ ของชายแก่ร่างอ้วน ลักษณะเป็น
คนจีน พูดขึ้นมาพลางเหล่มองไปรอบโต๊ะ วงรีที่มีทั้งคนที่นั่งอยู่ และไม่ใช่คน
     " ข้าก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากพวกเจ้านักหรอก ไม่งั้นเราคงสามารถยึดครองโลกมาได้ตั้งแต่พันปีที่แล้วละ " หญิงสาววัยรุ่น ที่
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าคือ ราชินีแม่มด เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแดกดัน

     " ผ่านมาเกือบ 3 เดือนแล้ว นี่จะบอกว่าพวกเรายังไม่สามารถกำจัดพวกต่อต้านได้อีกเหรอ.. " ราชินีกวาดตาไปรอบๆซึ่งบัดนี้
อมนุษย์ทุกตนเริ่มมีสมาธิในการฟังมากขึ้นและหยุดกิจกรรมต่างๆที่กำลังทำอยู่
     " คือ......อ๊อกก แค๊กกกก..ก " เสียงของชายหนุ่มตัวใหญ่ในชุดสูท กำลังจะเอ๋ยอะไรบางอย่างแต่เพียงแค่ราชีนีปรายตา
ไปมอง ชายหนุ่มก็ล้มลง

     ก่อนจะสำลักหนอนออกมาทางปาก ก่อนจะลงไปชักดิ้นชักงอ และกลายสภาพสู่ร่างที่แท้จริงคือ ออค์กสีเขียวตัวใหญ่

     " อย่าให้ข้าต้องฟังคำแก้ตัวชุ่ยๆ เพราะนั้นอาจจะเป็นคำพูดสุดท้ายจากปากของเจ้า " ราชินีมองไปทั่วด้วยแรงกดดันอัน
มหาศาลและความมืดที่เริ่มปกคลุมไปทั่วห้อง
     " ราชินีแห่งข้าใยเจ้าต้องโมโหโกรธาไป " เสียงชายหนุ่มในชุดสูทสีขาวเดินเข้ามา พร้อมสาวๆควงแขนทั้ง 2 ข้าง

     ราชินีปรายตามองไป หญิงสาว 2 คนนั้นรีบปล่อยมือออกจากตัวชายหนุ่มแล้วรีบก้มคำนับ แต่ก่อนที่ความมืดจะได้กล้ำกลายไป
ถึงตัวของหญิงสาว แค่เพียงชายหนุ่ม โบกมือเบา กลิ่นไอแห่งความชั่วร้ายนั้นก็สลายเป็นผงขี้เถ้าไปในทันที

     " ไม่เอาน่า ราชินีแห่งข้า จะหึงข้าไปใย ยังไงเจ้าก็เป็นที่ 1 สำหรับข้าเท่านั้น " ชายคนดังกล่าวเดินมาสวมกอดหญิงสาวก่อน
จะดึงตัวให้ขึ้นมาจูบ อย่างดูดดื่ม พลางกวักมือไล่หญิงสาวทั้ง 2 คนให้ออกไป
     " จอห์นค่ะ หายไปไหนมาตั้งหลายวัน.. รู้ไหมข้าคิดถึงท่านขนาดไหน.. " หญิงสาวรีบพูดหลังจากละออกจากการจูบ
     " ผมก็เที่ยวเล่นแถวนี้แหละ โลกสมัยนี้ในสายตาผม มันน่าอภิรมย์มากกว่าแต่ก่อนอีก ผมเลยเพลินไปหน่อย " ชายหนุ่มตอบ
ก่อนจะลูบไปยังแก้มของหญิงสาว พลางไซร้ไปที่ซอกคอ
     " อ๊าาา...อืมมม ช้าก่อน ข้ายังมีภารกิจต้องทำ " ราชินีแม่มดพยายามดันร่างของจอห์นออกจากตัว
     " ช่างมันสิ มีอะไรก็ปล่อยเด็กๆมันทำไป มนุษย์ธรรมดา มีเรอะจะสามารถสู้เราได้ มันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น "

    ชายหนุ่มโอบกอดหญิงสาวไว้พลางอีกมือกวักไล่บรรดาอสูรที่กำลังกลืนน้ำลายกับความขาวของแผ่นหลังราชินีที่ถูกมือดีของ
จอห์นถอดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ให้ออกไปจากห้อง

     " อ๊าาา....แต่ .." หญิงสาวพูดได้แค่นั้นก็ถูกจุมพิตเข้าไปพร้อมทั้งดันตัวลงบนโต๊ะประชุม

     สองเต้าอวบอิ้มหลุดออกจากเสื้อขึ้นมาเด้งสู้มือของชายหนุ่มทันที พร้อมกับใบหน้าของชายหนุ่มที่เลื่อนไล่ลงมาเรื่อยๆ ตามผิว
อันขาวเนียน หญิงสาวแหงนหน้าทันทีที่ปากและลิ้นที่สากของชายหนุ่มรุกเข้าไปยังของสงวนที่ถูกซุกซ่อนไว้ในจีสติงตัวบาง มือ
ของหญิงสาวสเปะสปะไปทั่วสุดท้ายกำกระดาษได้แผ่นหนึ่งแต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่หลักยึดความเสียวที่ดีเท่าไหร่

เพราะจากการรุกแค่ไม่กี่ครั้งของชายหนุ่ม กระดาษก็ถูกบิดจนขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ใบหน้าเหย่เก ของหญิงสาวเป็นตัวบอกได้ดี
ว่า เธอนั้นเสียวมากแค่ไหน

     " จะ จะ.จอห์นอย่า ตรงนั้นมัน.มะ..โอ๊ววว..ว..."

     เสียงห้ามราชินีไม่เป็นผล ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ลิ้นระรัวที่กดลงไปยังปุ่มเสียวของหญิงสาว

     " ดะ ดะ.ได้โป...รด..ได้โปรด...ดด ยะ อย่า..อย่าาาา..า....หยุด..ยะ อย่าหยุดซี้ดดด...ด. อ๊อ.ออ..ซี้ดด.ด..ด กรี้ดดดด.ดดด.ดด
ด...ด " ตัวเกร็งกระตุก
    " เดี๋ยวจะยิ่งสนุกกว่านี้อีก " จอห์นบอกพร้อมเกร็งตัวเล็กน้อย เสื้อผ้าของทั้ง 2 คน ก็เหมือนถูกฉีกกระชากออกไปทันที จนทั้ง 2
 คนเหลือแต่ร่างกายตัวเปล่าๆ หัวบานๆ อันเขื่องของชายหนุ่มตั้งตระหง่านเตรียมพร้อมใช้งานอย่างเต็มที่

     " พร้อมหรือยังราชินีแห่งข้า " จอห์นกล่าวพลางกางขาคู่งามของราชินีออก ก่อนจะแทรกตัวเข้าไป.............

     ผิวสีขาวที่กำลังมีเหงื่อไหลซึมทั้งๆที่อุณหภูมิในห้องเย็นฉ่ำจากแอร์ เป็นตัวบอกดีกรีความเร่าร้อน ของชายหนุ่มหญิงสาว ที่
กำลังกระแทกกันอยู่บนโต๊ะอย่างเมามัน ปีกก.ปึ๊ก ปึ๊กกก.ก โต๊ะตัวใหญ่กระเทือนตามแรงกระแทก  ตับตับบบ..ตับบบ.ตับบ[/post]

     " อ๊า อ๊ะ อ๊าา อาาาา.า...ยะ.ยะ.อย่าหยุด อย่าหยุดดด.ด..ด ซซ..ซ..ระ.แรงอีกจอห์น ราชาแห่งข้า อ๊าาา โอ๊วววว.ววว.วว..ว "

     ปึ้ก ปึ้ก ปึ้ก..บั่บบั่บพั่บ.พั่บบบ.  เต้าคู่งาม กระเพื่อมขึ้นลงตามแรง กระแทกของชายหนุ่ม ผมสีทองของหญิงสาว
สะบัดไป-มาตามแรงกระแทก ชายหนุ่มถอนท่อนแอ่นออกมาดัง บ๊อค!  ก่อนจะดึงตัวหญิงสาวให้หันหน้าเข้าโต๊ะ
ก่อนจะกดท่อนเอ็นกระแทกต่อหญิงสาวผวา พร้อมทั้งเกาะขอบโต๊ะไว้แน่น

     " ปึ้กก..ปึ้กกก. ปึ้กก..ก ผมเร่งละนะ ตับ..ตับบ.ตับบบบ.ตับบบ.บบ.บ " หญิงสาวอ้าปากค้างแต่ไม่มีเสียงใดๆเล็ดรอด
ออกมาพร้อม เพราะ ความเสียวมันจุดอยู่ในลำคอ ก่อนจะเกร็งตัวกระตุก ไปถึงจุดหมายทันที...


...................................
. ... jingjang เอนเตอร์เทนเมนท์ ใครจะติดตามตอนเดิม ตามวาล์ปไปได้ เริ่มจากบนลงล่างนะ..
The witch ภาค 2

ตอนที่ 1 สงครามครั้งใหม่ http://xonly69.com/read-xonly-tid-160372.html ตอนที่ 2 หมาป่าหนุ่มhttp://xonly69.com/read-xonly-tid-160774.html
..................................................................
The witch  ภาค 1
ตอนที่ 12 สาวกแห่งความมืด จบภาคhttp://xonly69.com/read-xonly-tid-157579.html
ตอนที่ 10 ความฝันhttp://xonly69.com/read-xonly-tid-156568.html ตอนที่ 11 หญิงสาวhttp://xonly69.com/read-xonly-tid-156824.html
ตอนที่ 8 ปาร์ตี้ http://xonly69.com/read-xonly-tid-155912.html ตอนที่ 9 เหยื่อ..http://xonly69.com/read-xonly-tid-156265.html
ตอนที่ 6 อมตะ http://xonly69.com/read-xonly-tid-155111.html ตอนที่ 7 แผนการร้าย http://xonly69.com/read-xonly-tid-155475.html
ตอนที่ 4 ปัจจุบัน http://xonly69.com/read-xonly-tid-154873.html ตอนที่ 5 หมวดวิภา http://xonly69.com/read-xonly-tid-154971.html
ตอนที่ 2 วิญญาณ http://xonly69.com/read-xonly-tid-154371.html ตอนที่ 3 สงคราม http://xonly69.com/read-xonly-tid-154809.html
  ตอนที่ 1 .1 http://xonly69.com/read-xonly-tid-154095.html ตอนที่ 1 .2 จบตอนที่ 1 http://xonly69.com/read-xonly-tid-154134.html
 บทนำ http://xonly69.com/read-xonly-tid-154019.html ตอนที่ 1 อดีต http://xonly69.com/read-xonly-tid-154061.html
  [/size]

[4ylnox]

ทำการบ้านไว้ดีมากเลยครับ นอกจากเนื้อเรื่องน่าติดตามแล้วยังชอบรูปประกอบทุกตอนเลย

[Bonbak]

จอห์นกลับมาแล้ว รอตั้งนานว่าตัวเอกภาคนี้จะไปทางใหนกัน