ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

squeeze - ลางเนื้อชอบลางยา (แนวเรื่อยเปื่อย อ่านเพลินๆครับ)

เริ่มโดย footswitch, มกราคม 20, 2018, 01:15:09 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

footswitch

* สถานที่และบคคลในภาพประกอบไม่ใช่และไม่เกี่ยวพันใดๆทั้งสิ้นกับเนื้อหา

ลางเนื้อชอบลางยา

เริ่มคาบบ่ายนักศึกษาจิตรกรรมชั้นปีสองต่างกำลังง่วนจัดตำแหน่งจุดวางขาตั้งเหมาะๆ เปิดผ้าคลุมเฟรมผ้าใบที่ได้ลงสีพื้นเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

   "อ่ะ ทุกคนฟังทางนี้นิดนึงครับ" อาจารย์หนุ่มดีกรีนักเรียนทุนปริญาโทจากอิตาลีออกมายืนกล่าวนำหน้าชั้นเรียน "ก่อนหน้านี้เราเคยทดลองวาดภาพคนผอมคนอ้วนกันมาบ้างแล้ว ในวันนี้เราลองมาวาดภาพรูปทรงของผู้หญิงในแบบที่เค้าว่ากันว่างดงามตามแบบอย่างในอุดมคติกันดูบ้าง"
   "มันเป็นยังไงครับอาจารย์ ไอ้ที่ว่างดงามตามอุดมคติ" นักศึกษาหนุ่มยกมือถาม
   "แหม วันนี้นั่งหน้าเชียวนะนายกนกปกติเห็นชอบนั่งอยู่แต่หลังห้องไม่ใช่เหรอ" อาจารย์หนุ่มแซว เพื่อนๆทั้งห้องพากันหัวเราะตาม

   "ผู้หญิงที่รูปร่างงดงามในอุดมคติน่ะเหรอ อืม.. งั้นถามผู้หญิงดีกว่า มะปราง ไหนบอกเพื่อนๆหน่อยซิว่าในสายตาเธอผู้หญิงที่รูปร่างงดงามอย่างในอุดมคติต้องเป็นยังไง"
   "หนูผสมสีอยู่อาจารย์ ข้ามไปเลย ไม่ว่างอ่ะ"
   "อ่ะ โอเคตามสบาย หนูดีล่ะ ตอบแทนเพื่อนได้มั้ย"
   "นมใหญ่มั้งจารย์" สายตาทุกคู่ในห้องมองหน้าอกของหนูดีจนเธอต้องห่อตัวกอดอก
   
   "จำตอนที่เราไปทัศนศึกษาที่นครวัดได้ไหม รูปสลักนูนต่ำนางอัปษรน่ะ ในทัศนคติของผมว่าน่าจะประมาณนั้นนะ" อาจารย์หนุ่มกล่าวสรุปให้
   "นมใหญ่เวอร์จารย์ นางอัปษรอ่ะ นมกลมเลย" หนุ่มผมยาวนักศึกษาอีกคนเสริม
   "ไม่รู้นะ มันอาจเป็นความเชื่ออะไรสักอย่าง ผู้หญิงที่มีหน้าอกใหญ่อาจเป็นตัวแทนแสดงถึงความมั่งคั่งมั่งมีความสุขความความอุดมสมบูรณ์ของบ้านเมืองในขณะนั้นก็เป็นได้"



ผ่านเวลาไปเกือบสามชั่วโมงชิ้นงานของนักศึกษาส่วนใหญ่รุดหน้าเป็นที่น่าพอใจ อาจารย์หนุ่มเดินตรวจงานและให้คำแนะนำกับนักศึกษาทีละคน

   "นี่คุณมัวทำอะไรอยู่" อาจารย์หนุ่มมองเฟรมผ้าใบที่มีแต่ภาพโครงร่างบนสีพื้นทั้งที่เพื่อนๆส่วนใหญ่คนเริ่มลงรายละเอียดแล้วด้วยซ้ำ
   "หนู.. หนูไม่รู้จะทำทำไมค่ะอาจารย์" นักศึกษาสาวพูดเสียงเบา
   "อะไรนะ"
   "หนูไม่อยากวาดค่ะไม่รู้จะวาดทำไม หนูเคยบอกอาจารย์แล้ว" นักศึกษาบางคนเริ่มหันมามอง
   "เอาเถอะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวจะรบกวนคนอื่น งั้นเดี๋ยวเก็บของเรียบร้อยแล้วผมเชิญคุยกันที่ห้องแป๊ปนึงละกัน" อาจารย์หนุ่มเดินไปหน้าชั้นเรียนพยักหน้าให้ผู้ช่วยสอนส่งเสื้อคลุมให้หุ่นแบบสาวชาวต่างชาติ



..................................

   "เอ่อ พิยดา.. แบบนี้นี่คุณตกลงใจแน่ว่าจะไม่เรียนกับพวกเราต่อแล้วใช่ไหม" อาจารย์หนุ่มผมยาวขยับแว่นตั้งใจฟังคำตอบ
   "ที่อาจารย์ให้หนูกลับไปคุยกับผู้ปกครองอีกที หนูไม่ได้ถามเค้าหรอกค่ะ"
   "อ้าว ทำไมล่ะ"
   "หนูก็ลังเลอยู่ว่าจะถามเค้าหรือไม่ถามดีแต่คิดว่าคงไม่มีประโยชน์อะไร ขี้เกียจทะเลาะกับยายอีกเปล่าๆ"
   "ไม่ลองคุยดูอีกสักทีเหรอ" อาจารย์หนุ่มถอนหายใจ
   "จริงๆเค้าก็ไม่ได้อยากให้เรียนทางนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วค่ะ นี่หนูกลับบ้านไปยายก็บ่นเรื่องที่หนูเรียนแทบทุกวัน"
   "ผมว่าผมพอเข้าใจคุณยายของคุณนะ แต่นี่คุณก็จะขึ้นปีสามแล้วไม่เสียดายเวลาเหรอ จริงๆผมกับอาจารย์ท่านอื่นๆก็ยังชมเชยกันว่าคุณทำได้ดีทีเดียวนะ
   "หนูก็ชอบค่ะ แต่.. "
   "อยู่ในวงการสอนศิลปะผมว่าผมพอเข้าใจล่ะว่าทำไมผู้ปกครองถึงคิดแบบนี้ แค่เสียดายเวลา"

..................................

   "ยุ้ย ตกลงว่าแกจะออกจริงๆเหรอวะ" สองเพื่อนเก่าสาวนักศึกษาต่างมหาลัยถามไถ่นัดเจอกันในร้านกาแฟย่านสยามสแควร์
   "ก็คงงั้นว่ะ อาจารย์เค้าจะไปช่วยคุยให้ถึงที่บ้านเลยนะเว่ย"
   "คุยกับยายแกเนี่ยอ่ะนะ อาจารย์แกคงได้พูดหรอก" ต้นเคยเจอยายของเพื่อนที่โรงเรียนเก่าหลายตรั้ง
   "เออว่ะ ยายแกแม่งสุดยอด มารับแกที่โรงเรียนทีไรพวกชั้นชิ่งก่อนทุกที" เพชรช่วยเสริม นานๆจะออกความเห็นอะไรสักที
   
   "เสียดายเวลาว่ะตั้งสองปี ถ้าแกไม่เชื่อเค้าเรียนๆไปเดี๋ยวก็จบแล้ว"
   "เห็นพ่อชั้นบอกว่าถ้าออกจริงๆก็ให้ไปเรียนเมืองนอกเลย" พิยดาตอบพลางเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์เล่นไปด้วย
   "เออก็ดีนะยุ้ย แกก็ไปเรียนวาดรูปที่เมืองนอกเลยสิวะ เท่ดี"
   "ไม่รู้ว่ะ ถ้าเทคคอร์สหนุกๆก็คงเอาแต่ให้เรียนจริงจังเป็นเรื่องเป็นราวไม่เอาแล้วว่ะ ขี้เกียจจะทำตัวเป็นลิงหลอกเจ้า"
   "ก็ยายแกนั่นแหละ เสียดายนะเห็นแกชอบวาดรูปมาตั้งนานแล้ว"
   
   "แต่พอเข้าไปเรียนจริงจังมันก็ไม่เหมือนกับที่วาดเล่นๆตอนนั้นว่ะ บางรูปบางงานชั้นไม่อยากวาดแต่มันก็ต้องทำส่ง"
   "มีคลาสวาดรูปนู้ดป่าววะแก" ต้นถามคะนองปากไปตามประสา "อยากลองวาดมั่งว่ะ"
   "จำได้ป่ะที่แกวาดรูปหมาส่งอาจารย์อ่ะ ชั้นยังดูไม่ออกว่าหมาหรือแมวหรือยีราฟคอมันยาวเกิ๊น" เพชรได้จังหวะกัดเพื่อนซี๊
   "นังเพชร!! ตอนนั้นกูวาดกระปุกหมูออมสินว่ะ"
   "อ้าวหมูเหรอ ตอนม.ห้าอ่ะนะ"
   "เออ อีนี่ชอบรื้อฟื้นเรื่องเก่า" ต้นด่าเพชรเสร็จแล้วหันมาคุยกับยุ้ยต่อ  "แต่แกน่าจะลองให้อาจารย์แกไปคุยวะ เผื่อฟลุ๊ค" 


   
   "ตอนแรกชั้นก็ไม่อยากให้เค้าไปบ้านใช่ป่ะ จารย์แม่งดันไปจริงๆ"
   "จริงดิ.. เออ เท่ว่ะ"
   "เท่บ้าอะไร ชั้นเนี่ยสิเละเป็นโจ๊ก"
   "ทำไมวะ"

   "ก็จารย์แม่งรู้บ้านชั้นได้ไงก็ไม่รู้เว่ย แกไปถึงก็กดกริ่งชั้นแม่งสังหรแปลกๆตั้งแต่เช้าแล้ว ได้ยินเสียงกริ่งเลยออกจากห้องลงมาดูเจอยายกำลังนั่งอบรมอาจารย์อยู่ในห้องรับแขก ที่รู้ว่าโดนอบรมแน่ๆก็เพราะจารย์แกก้มหน้างกๆฟังยายบ่นอย่างเดียว"
   "แล้วยายแกอบรมเรื่องอะไรวะ"
   "ก็เหมือนที่พวกแกเคยโดนนั่นแหละศีลธรรมจรรยามารยาทอะไรของเค้าไปเรื่อย แต่อาจารย์ชั้นเค้าโดนข้อหาลามกด้วย"
   "ห่ะ.. ลามก ทำไมวะ" ต้นทำท่าอยากรู้
   "ก็ที่สอนชั้นวาดรูปเปลือยนี่ไง"
   "ก็ไหนแกบอกว่าใส่เกงในนุ่งผ้าขาวม้า แม่งก็ธรรมดานี่หว่า ถ้าแบบนี้ชั้นว่ายายแกก็เกินไปถ้าแกจะตามใจยายแกด้วยเหตุผลนี้ชั้นไม่เห็นด้วยนะเว่ยยุ้ย เกินไป"


   
   ".. มันมีรูปที่ไม่ใส่ไง" พิยะดาเผยข้อมูลที่เล่าไม่หมด
   "อ้าว.. ไหนแกบอกว่ามหาลัยแกไม่อนุญาต"
   ".. จริงๆหุ่นแบบเค้าก็ใส่ ในสถานศึกษามหาลัยเค้าไม่อนุญาตให้วาดเปลือยกันจริงๆ ชั้นเลยวาดเพิ่มเอาเอง"
   "อีนี่!! แล้วมึงไปจำไปรู้ไปเห็นของจริงจากไหนมาวาดวะ" ต้นแกล้งถามไล่เพื่อนสาวไปเรื่อยๆ สัญชาติญาณทะลึ่งมันบอกว่าลึกๆของเรื่องนี้ต้องสนุก
   
   "ในเน็ตมีเยอะแยะชั้นก็เปิดเทียบดูดิ ปริ๊นมาแปะเทียบก็จบยากห่าอะไรวะ แต่ส่วนใหญ่ก็แค่ลงสมุดเฉยๆ"
   "เดี๋ยวนะ มึงปริ๊นรูปของผู้ชายมาแปะเนี่ยนะ"
   "เออ.. ทำไมวะ กูก็เอากรรไกรตัด"
   "แล้วยายมึงก็มาเห็น"
   "เยส.."
   
   "เยอะมั้ย"
   "อะไรเยอะวะ"
   "รูปอ่ะ ในสมุดเสก็ตช์แกอ่ะ หลายรูปมั้ย"
   "เยอะ ในสมุดอ่ะเยอะเลยแม่งกูเขียนเกือบทุกหน้า"
   "แล้วยายมึงเปิดดูหมดเลยเหรอ" ต้นขมวดปมเรื่อง
   "แค่สมุดจะเหลือเรอะ วันนั้นอ่ะแทบรื้อห้องกูเลยอ่ะ"

   "ชั้นว่าเรื่องนี้แม่งไม่เกี่ยวกับศิลปะแล้วว่ะเพราะพ่อแม่แกก็วาดรูปเป็นอาชีพเป็นศิลปินมีชื่อเสียงใช่ป่ะ ถ้ายายแกจะห้ามหรือไม่ชอบจริงๆเค้าก็ต้องห้ามตั้งแต่แม่แกเรียนแล้วใช่ป่ะจะปล่อยทำไม"
   "เออ แล้วทำไมยายชั้นถึงไล่ให้ไปลาออกวะ"
   
   "ชั้นว่ายายแกเค้าคิดว่าแกหื่นว่ะ เริ่มจะโรคจิต" เพื่อนสาวสรุป
   "หื่นบ้าอะไรวะ รูปผู้หญิงรูปหมารูปแมวชั้นก็วาดนะเว่ย"
   "โห อียุ้ย!! นี่ถึงขนาดของหมาของแมวแกก็วาดแล้วเหรอวะ ชั้นชักเป็นห่วงแกแล้วว่ะขอแนะนำอะไรซักอย่างได้ป่ะ"
   "มาเลย แกจะแนะนำจะด่าอะไรก็ว่ามา ขอเจ็บๆมาชุดใหญ่เลยนะ" ยุ้ยรู้สึกตัวว่ากำลังโดนเพื่อนอำแต่ก็อยากฟัง
   
   "กูว่า มึงหาผัวซักคนเหอะจะได้หายหื่น จะได้ไม่ต้องมาเปิดเน็ตนั่งวาดกะจู๋คนแก่"
   "กะจู๋คนแก่ที่ไหนวะ"
   "ก็แกบอกเองว่านายแบบมีแต่แก่ๆ"

   "ถึงพ่อกับแม่แกจะจบมหาลัยนี้นะ แต่ชั้นเดาว่ายายแกต้องไม่เคยเห็นแม่แกก็วาดรูปกะจู๋คนแก่แบบนี้แน่ชัวร์ ยายแกเลยรับไม่ได้"
   "อีฟาย.. " พิยดายิ้มไปด้วยนึกคำด่ากลับไปด้วย
   "ชั้นก็ว่าจะเตือนแกอยู่ว่าอีต้นมันให้คำปรึกษาใครไม่ได้หรอก อีนี่มันคอยหลอกด่าอย่างเดียว" เพชรพูดขึ้นมาลอยๆ
   "แหม.. ฉลาดทันคนจังนะมึง นังเพชร" ต้นแขวะเพื่อนสาว
   "กูโดนประจำ พอมันเริ่มถามแกชั้นก็เห็นลิ้นไก่มันแล้ว" เพชรคุยกับยุ้ยต่อทำไม่สนใจ
   "แหม.. จ้ะ อย่าว่าแต่ลิ้นไก่ เดี๋ยวกลับถึงห้องแม่จะให้ดูลิ้นปี่เลย" ต้นหมั่นใส้เพื่อนสาวรูมเมท

   "เออ!!" ต้นเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ "แล้วอาจารย์แกเค้าเห็นรูปไอ้ที่แกวาดรึเปล่าวะ"
   "นั่นล่ะประเด็นเลยมึง" ยุ้ยดูดกาแฟจนหมดแก้ว "ยายชั้นพาอาจารย์ไปดูแฟรมภาพที่ยายยึดเอาไว้ แถมไอ้สมุดสเก็ตช์ภาพนั่นอ่ะ ยายชั้นให้อาจารย์เค้าเอากลับไปด้วย"
   "55 แล้วนี่แกได้เจอหน้าอาจารย์แกบ้างรึยังวะ เชี่ย บ้าดีว่ะ"
   "ฮึ.. " ยุ้ยส่ายหน้า "ชั้นไม่กล้าเข้ามหาลัยมาเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย"
   "เออ บุญกรรมทำกันมา"



..................................

คณะจิตรกรรมและภาพพิมพ์มหาวิทยาลัยย่านหน้าพระลานช่วงใกล้จะสิ้นเทอมสอง นักศึกษาเดินกันขวักไขว่บ้างส่งเสียงทักทายพูดคุยกันถามไถ่ถึงงานที่ยังติดค้างเร่งรีบทำส่ง

   "อาจารย์คะ" ยุ้ยใส่ชุดนักศึกษาดูแปลกตา
   "อ้าว พิยดา ผมก็ลุ้นอยู่ว่าคุณจะมามั้ย"
   "หนูไม่อยากขาดสอบค่ะ ถึงจะไม่ได้เรียนแล้วแต่ก็ไม่อยากทิ้งไปดื้อๆ เกรงใจอาจารย์ค่ะ"
   "อื้ม.. ดีแล้วล่ะ ไม่เสียประวัติด้วย แล้วนี่ตกลงรู้ยังว่าจะไปเรียนที่ไหน"
   "พ่อให้ไปเมืองนอกค่ะ คงไปอเมริกา"
   "อื้ม.. ก็ขอให้โชคดีละกัน ผมใจหายเหมือนกันนะ"
   
   "อาจารย์เคยไปอเมริการึเปล่าคะ"
   "เคยไปสิ ผมไปเกือบทุกปี พี่ชายผมเค้าอยู่ที่โน่นผมต้องพาแม่ไปเยี่ยมหลานทุกปีอยู่แล้ว"
   "อ๋อ.. ค่ะ" ยุ้ยก้มหน้าไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

   "สมุดสเก็ตช์ไลฟ์ดรอว์อิ้งที่คุณยายให้ผมมานั่นผมขอไม่คืนให้คุณนะ คุณยายท่านให้ผมแล้วก็ถือว่ามันเป็นของผม ผมสัญญาว่าจะเก็บรักษาเอาไว้อย่างดีเลย"
   "เอ่อ..  หนูโคตรอายเลยค่ะจารย์" ยุ้ยก้มหน้าไม่กล้าสบตาอาจารย์หนุ่ม "อาจารย์.. ไม่คิดว่า... หนู.."
   "เฮ้ย!! คุณไม่ต้องคิดมาก สมุดสเก็ตช์ภาพเล่มนั้นคือสิ่งที่ยืนยันว่าคุณมีจิตวิญญาณของศิลปินจริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่นักศึกษาศิลปะ"
   "ยายหนูบอกว่ามัน.. ลามก"
   "คุณไม่ผิด คุณยายท่านก็ไม่ผิด มันเป็นความผิดของผมเองที่สามารถสอนคุณได้แค่ครึ่งๆกลางๆ ที่อิตาลีนักศึกษาที่นั่นเค้าเรียนกันแบบของจริงไม่ต้องปิดบังสิ่งที่เป็นธรรมดาเป็นธรรมชาติ แต่ที่นี่ในประเทศนี้ผมสอนพวกคุณแบบนั้นไม่ได้"

   "คุณฟังผมนะพิยดา มันไม่ใช่ความผิดอะไรของคุณเลย สิ่งที่คุณทำเพียงเพื่อที่คุณจะคลายข้อกังขาสงสัยของตัวเอง"
   "จริงเหรอคะ อาจารย์"
   "จริงสิ ผมชื่นชมคุณนะที่คุณทำแบบนั้น ชื่นชมสิ่งที่อยู่ในสมุดสเก็ตช์ภาพเล่มนั้นด้วย ศิลปมันคือการนำเสนอธรรมชาติและความเป็นจริง หลังจากนี้ไม่ว่าคุณจะไปเรียนอะไรที่ไหนหรือทำอย่างอื่นผมเชื่อว่าศิลปจะอยู่ในใจอยู่ในท่วงท่าการใช้ชีวิตของคุณ"
   
   "ค่ะอาจารย์ หนูรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ"
   "ไปเถอะจะถึงเวลาสอบแล้ว หวังว่าสักวันผมคงได้พบคุณอีก"
   "อ้าว อาจารย์ไม่คุมสอบเหรอคะ"
   "อาจารย์ท่านอื่นคุมน่ะ ผมคงถือโอกาสให้เราลากันตรงนี้เลยแล้วกัน ไว้เจอกันใหม่ พิยดา"

..................................

   "ชั่วโมงนี้เป็นการสอบสอบวิชา ไลฟ์ดรอว์อิ้ง เป็นข้อเขียนบรรยายสามข้อและสเก็ตช์ด้วยดินสอหนึ่งภาพ นักศึกษาจะมีเวลาสามชั่วโมงนะคะ" อาจารย์คุมสอบจากภาควิชาคณะอื่นกล่าวนำที่หน้าห้อง

ชายใส่หน้ากากมวยปล้ำปกปิดใบหน้าแบบในโทรทัศน์สวมผ้าคลุมอาบน้ำเดินมายืนนิ่งอยู่ที่หน้าห้อง จริงๆก็คล้ายกับคลาสไลฟ์ดรอว์อิ้งปกติก่อนหน้านี้แต่อาจแปลกๆก็ตรงที่นายแบบในวันนี้สวมหน้ากากมวยปล้ำสีฉูดฉาดชวนขำขัน

ทันทีที่เขาถอดผ้าคลุมออกเสียงนักศึกษาชายหญิงในห้องสอบดังฮือฮาระงมมีเสียงเป่าปากเบาๆจนอาจารย์สาวผู้คุมสอบต้องกระแอมดังๆปรามให้เงียบเสียง ถึงจะไม่บึกบึนขนาดพวกนักกล้ามแต่มัดกล้ามเนื้อของนายแบบก็สวยงามแบบพวกดาราวัยรุ่น

 

เขาค่อยๆเดินมานั่งไขว่ห้างเก้าอี้ที่จัดไว้ที่กลางห้อง สองตาหลังหน้ากากนักมวยปล้ำมองสบสายตากับพิยดาตลอดสองชั่วโมง เธอรู้สึกคุ้นเคยกับดวงตาสงบเย็นคู่นี้อย่างแปลกประหลาด

..................................

บ้านชั้นเดียวหลังเล็กมีบริเวณปลูกต้นไม้เล็กๆน้อยๆ หลอดไฟเหนือซุ้มต้นไม้ประตูรั้วเปิดให้แสงสว่าง อาจารย์สอนศิลปะหนุ่มดีกรีปริญญาโทจากอิตาลีอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเปิดประตูบ้านถือพวงกุญแจเดินออกมาไขเปิดประตูรั้วดังก๊อกแก๊ก

   "อ้าว.. มายังไงเนี่ยมืดๆค่ำๆ"
   "หนูมาแท้กซี่ค่ะ .. "
   "เข้ามาก่อนสิ"
   "อ๋อ.. เอ่อ หนูไม่เข้าไปดีกว่าค่ะ คือ.. มันมืดแล้ว"
   "อ๋อ.. ไม่เป็นไรหรอก ผมอยู่กับแม่แค่สองคน"

   "กวาง.. ใครมาลูก" เสียงหญิงวัยกลางคนดังมาจากในบ้าน
   "อ๋อ ไม่มีอะไรครับแม่ เพื่อนมา"
   "แล้วไม่พาเข้าบ้านก่อนละลูก ค่ำมืดแล้วมาคุยในบ้านมา"
   "ไม่เป็นไรแม่"
   
   "อาจารย์ชื่อกวางเหรอคะ"
   "55 ทำไมอ่ะ"
   "น่ารักดี"
   "หึ.. ผมไม่ค่อยอยากให้ใครรู้เหมือนกัน อย่าเอาไปบอกเพื่อนล่ะ แล้วคุณมาหาผมนี่มีธุระอะไรหรือเปล่า"

   "อาจารย์ถอดแว่นให้หนูดูหน่อยได้มั้ยคะ"
   " 55 ทำไมอ่ะ อยู่ดีๆจะมาขอให้ผมถอดแว่น ทำอย่างกับไม่เคยเห็น"
   "ไม่เคยค่ะ ปกติอาจารย์ใส่แว่นตลอด เร็วสิ ถอดแว่นให้หนูดูก่อน"
   "ผมสายตาสั้น ขืนไม่ใส่แว่นก็มองไม่เห็นหน้าคุณสิ"
   "สั้นขนาดไม่เห็นอะไรเลยเหรอคะ"
   "ก็เห็นแบบพอรู้แค่ว่าใครเป็นใครเดินไปไหนพอได้แค่นั้นแหละ อ่ะ เนี่ย ถอดแล้ว" ยุ้ยสบตากับอาจารย์กวางอยู่นานสองนานมีเพียงเสียงหรีดหริ่งเรไรในยามค่ำคืนพอช่วยทำให้บรรยากาศระหว่างเขาและเธอไม่เงียบจนเกินไปนัก

   "โอเคค่ะ หนูโอเคแล้ว" พิยดายิ้ม
   "อื้ม.. " อาจารย์หนุ่มยิ้มมุมปากสวมแว่นเหมือนเดิม
   "อาจารย์คะ"
   "หืม"
   
   "ถ้าอาจารย์ไปอเมริกาเมื่อไหร่อาจารย์ส่งข่าวให้หนูรู้ได้มั้ยคะ หนูอยากมาเจอ"
   "คุณไม่ต้องมาหรอก คุณจะไปเรียนรัฐไหนล่ะผมไปหาคุณเองก็ได้ เอางี้สิ พอคุณไปถึงที่โน่นได้โทรศัพท์มีเบอร์โทรที่ผมจะโทรไปหาคุณได้ก็บอกผม เราจะได้คุยกันเยอะกว่านี้หน่อย"
   "ช่วงแรกๆหนูคงเหงา"

   "แต่ความจริงคุณไม่เรียนที่นี่แล้วก็ดีเหมือนกันนะ"
   "ทำไมอ่ะ"
   "ก็ถ้าคุณยังเป็นนักศึกษาผมคงไม่กล้าคุยกับคุณแบบนี้ 55"

   "กวาง .. พาเพื่อนเข้าบ้านสิลูก ยุงไม่กัดกันเหรอนั่นน่ะ" เสียงแม่ของอาจารย์เรียกอีก "ยืนคุยอะไรกันมืดๆ"
   "อยากเข้าบ้านมั้ย ไปหวัดดีแม่ผม ผมมีรูปงานที่เขียนไว้เยอะเลยนะ เผื่อถ้าคุณอยากจะดู" อาจารย์หนุ่มยิ้ม
   "ไม่เอาอ่ะค่ะไว้มาดูวันหลังดีกว่า ไม่กล้า.. ที่มานี่หนูก็แค่อยากรู้ว่าในบ้านไม่มีเมียอาจารย์อยู่แน่นะ"
   "อะไรนะ"
   "ก็เพื่อนหนูเค้าคุยกันว่าอาจารย์ยังไม่มีแฟน"
   "55 ไม่มี ผมอยู่กับแม่สองคน หรือจะเข้าไปดูก็ได้นะ"
   "มาหาผู้ชายค่ำๆมืดๆถึงบ้าน ไม่อยากให้ท่านเห็นหน้าหนูเลยอ่ะ เอาไว้เจอกับท่านคราวหน้าดีกว่าค่ะ"
   
   "งั้นเอางี้ เดี๋ยวผมขับรถไปส่งคุณที่บ้านละกันจะได้คุยกันไปในรถด้วย รอเดี๋ยวนะ" เขาเข็นเปิดประตูรั้ว "แม่!! กวางไปส่งเพื่อนเดี๋ยวมานะ"
   "เออ มืดๆค่ำๆขับรถดีๆ" เสียงแม่ดังออกมาจากในบ้าน
   
   "อาจารย์ไม่กลัวเจอยายเหรอ"
   "บ้า.. ผมส่งคุณหน้าบ้านก็เผ่นแล้วขืนให้ท่านรู้ว่าผมมาส่งคุณมืดๆ ยิ่งถ้ารู้ว่าผมจะจีบคุณนะคราวนี้สงสัยคุณยายย้ายให้หนีไปเรียนบนดาวอังคารแน่"
   "อาจารย์จะจีบหนูเหรอ"
   "คุณขับออกมาให้หน่อยสิขับรถเป็นรึเปล่า เดี๋ยวผมจะปิดประตูรั้ว"
   "เป็นค่ะ"



พิยดามองกระจกหลังเห็นอาจารย์กวางกำลังปิดประตูรั้วนึกสังหรใจลองแอบเปิดเก๊ะคอนโซลหน้ารถ แล้วเธอก็ได้เจอสิ่งที่คาดเดาไว้ก่อนว่าอยากจะเจอ หน้ากากนักมวยปล้ำคินนิกุแมนแบบที่เคยเห็นในยูทิ้วบ์ซุกตัวอยู่ในนั้นจริงๆด้วย

..................................















เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

cd13579

เรื่อยเปื่อยได้ดีครับเปื่อยต่อเลย ว่าแต่ขอภาพใหญ่ๆได้มั้ย แอบขัดใจ(ทำไมเป็นถามได้นะ 55555)


..✿...❤....💙 ..... 💗 ...💝... 💛... 💛 ....💚 .....💛 ......❤.... 💝....💙 .....💜 .... 💗 ... 💚 ......

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ.
อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx
ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry::
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .


กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น.
.


................................................*.:*'゚・.。.:*゚'゚・.。.:* *.:。*゚ '゚.。. :* (◠‿◠:)*..............................................

ใครหื้อใครซ่า ข้าแบนเรียบ

Matsudaira777


windy007




saka2520

เรื่อยๆมาเรียงๆจริงๆ นี่ถ้าไม่เจอในบอร์ดนี้ผมก็นึกว่าเป็นเรื่องสั้นหรือบทเปิดตัวนิยายซักเรื่อง น่าสนใจดีครับ

Daybreak


ruktala-2536



Oranut Engchuan

อ่านได้เพลินๆตามที่บอกจริงๆ เนื้อเรื่องน่าสนใจดี อ่านแล้วไม่เบื่อเลย

010377

เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตามมากครับ ดูโรแมนติกดี ชอบครับ

sniperteam

ขอบคุณมากครับ สงสัยอ. จะฟาดลูกศิษย์

Rutt Non