เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 47 : ย้ำรอยรักนาถลดา Pt1

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับกับตอนใหม่ ตอนนี้ตามสัญญา ที่จะมีฉากเสียวของนาถลดากัน ตอนนี้แบ่งเป็น 2 พาร์ทนะครับ ไม่รู้ว่าแฟน ๆ เกมรักจะรักน้องนาถเหมือนที่รักน้องคนอื่น ๆ ไหม ฮ่า.....

ตอนนี้ มีบทของนางเอกเกมรักภาค 2 อย่าง ครูเบสท์,หมวย และ อีฟ  สองคนหลังมีบทพอหอมปากหอมคอนะครับ ทั้งหมดนี้เพื่อต่อยอดไปในตอนต่อไปและอนาคต (บอกได้ว่านางเอกภาค 2 มี 6 คน ตัวลับหนึ่งคน เปิดเผยไปแล้ว 3 เหลืออีก 3 คน ก่อนจบภาคแรก ผมตั้งใจว่าจะเปิดตัวนางเอกภาค 2 อีกคนนึง เป็นตัวท๊อปเหมือนกัน นางเอกคนนี้เป็นพริตตี้ครับ)

ตอนนี้ไม่ซ่อนครับ ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ ผมเขียนแล้วชักรู้สึกอิจฉามนุษย์ลุงจริง ๆ มีแต่นางฟ้ารายล้อมรอบตัว ฮ่าๆ

....................................................................................


วันนี้หมอพลอยลาหยุด เพราะป่วยเป็นไข้ เนื่องจากถูกลุงชุมพลคนหื่นเปิดซิง ร่างสูงนอนซมบนเตียงนอนสีขาวมาตั้งแต่เมื่อคืน หลังจากที่เธอทานยาคุมฉุกเฉินก็รีบเข้านอนเพราะความอ่อนเพลียทันที

หมอพลอยตื่นขึ้นมารอบแรกในช่วง 7 โมงเช้า เพื่อโทรไปขอลางานหนึ่งวัน ก่อนนอนพักผ่อนต่อ จนเวลาล่วงมาถึงช่วงเที่ยง หมอพลอยตื่นขึ้นมาอีกครั้งในสภาพอ่อนเพลีย เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้า ๆ ทุกย่างก้าวของเธอเป็นไปอย่างยากลำบาก เพราะบาดแผลจากการเสียสาวยังตราตรึงอยู่ไม่รู้ลืม

"อูย....." พลอยพลอยร้องโอดโอยเสียงหลง ขณะกำลังพยายามเดินเข้าห้องน้ำ ในหัวก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ที่ถูกลุงพลขืนใจและเปิดเผยความจริงต่อหน้าเหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาล

"ทำไมพี่พลอยเป็นคนแบบนี้คะ พี่กรแสนดีขนาดนั้น แต่ทำไมพี่พลอย ทำไมต้องเป็นลุงพลด้วยคะ!!" คำพูดของโดนัทยังคงทิ่มแทงหัวใจของพลอยพรรณ จนเธอรู้สึกโกรธตัวเองที่พลาดท่าเสียทีให้กับภารโรงเฒ่าจอมหื่นกาม

หมอพลอยเปลื้องผ้าตัวเองจนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า หญิงสาวเปิดก๊อกน้ำเพื่อชำระร่างกาย พลอยพรรณหลับตาพริ้ม นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานก็ยิ่งทำให้ช้ำใจจนต้องร้องไห้ออกมา

น้ำจากฝักบัวไหลกระทบเรือนร่างของหญิงสาว น้ำตาจากแก้มของเธอเจือจางไปกับน้ำประปาจากก๊อกน้ำ เมื่อนึกได้ว่าจากนี้ไปเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อะไร นี่หากพี่กรรู้ว่านางในฝันของเขาถูกภารโรงเฒ่ากระทำชำเราแล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

"ขอโทษนะคะพี่กร...ฮือ ๆ" พลอยพรรณร้องไห้ออกมาเพราะความเสียใจ ที่เธอสูญเสียความสาวให้กับมารสังคมอย่างลุงชุมพล นี่หากรู้ถึงไปถึงไหน อายไปถึงนั่น เมื่อหมอสาวไฮโซผู้สูงศักดิ์ตกเป็นเมียภารโรงเฒ่าวัยดึก



อย่างไรก็ตาม พลอยพรรณรวบรวมความเข้มแข็ง เธอทำความสะอาดร่างกายและแต่งตัวเพื่อเดินทางลงไปด้านล่างเพื่อหาอะไรทาน เพราะเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเที่ยงของวันใหม่ หมอพลอยพยายามฝืนตัวเองให้เดินตรงมากที่สุด เพื่อไม่ให้ใครจับพิรุธได้ว่าเมื่อคืนเธอถูกภารโรงเฒ่าเปิดบริสุทธิ์

หมอพลอยในสภาพหน้าสด ใส่เสือยืด กางเกงขาสามส่วน รองเท้าแตะธรรมดา ค่อย ๆ เดินออกมาจากลิฟท์และเปิดประตูไปด้านนอก เพื่อซื้อข้าวจากร้านประจำที่อยู่ซอยข้าง ๆ หมอพลอยอาจดูเป็นสาวไฮโซออกแนวลูกคุณหนู แต่แท้จริงแล้วเธอเองก็ใช้ชีวิตเรียบง่ายเหมือนคนอื่นทั่วไปเหมือนกัน

หมอพลอยเดินไปที่ซุ้มอาหารตามสั่งร้านประจำ หญิงสาวเขียนสั่งเมนูอาหารใส่กระดาษ ระหว่างทางหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่วินมอเตอร์ไซค์ และหนุ่มออฟฟิศระแวกนั้น ต่างเหลียวมองพลอยพรรณตาเป็นมัน เพราะความสาว ขาวและสวยถูกใจบุรุษเพศทุกช่วงวัย

"ผู้หญิงอะไรวะโคตรขาวเลย ดูซิ" หนุ่มใหญ่วินมอเตอร์ไซค์กระซิบกับเพื่อนร่วมรุ่นที่นั่งซดเครื่องดื่มชูกำลังอยู่ "นี่ถ้ากูได้เป็นเมียจะเย็ดก่อนอาหารสามเวลาให้ท้องเลย"

คู่หูคู่หื่นวินมอเตอร์ไซค์นินทาหมอพลอยลับหลังอย่างสนุกปาก โดยที่ฝ่ายหญิงไม่ได้รู้ตัว ระหว่างที่ยืนรอแม่ค้าปรุงอาหาร เธอหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อดูข่าวสารประจำวันทั่วไป ไม่นานนัก เธอก็สะดุดกับข้อความทางไลน์ของครูเบสท์

ครูเบสท์ไลน์มาถามเรื่องงานวิจัยทางวิชาการ ซึ่งเจ้าตัวต้องการนำไปใช้เป็นสื่อการเรียนการสอนให้กับนักเรียนพยาบาลในชั้น หมอพลอยรีบขอโทษที่ตอบช้าเพราะนอนป่วย ส่วนครูเบสท์ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเธอไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว

"ขอโทษด้วยนะจ๊ะเบสท์ วันนี้พี่ไม่ไหวจริง ๆ" หมอพลอยพิมไลน์อย่างคล่องแคล้ว

"ไม่เป็นไรคะพี่พลอย พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะพี่" ครูเบสท์พิมตอบกลับมา ก่อนทิ้งท้ายด้วยรูปตัวการ์ตูนน่ารัก ๆ เพื่อให้กำลังใจ

"ข้าวหมูทอดกระเทียมสองห่อได้แล้วนะคะ" แม่ค้ายื่นห่อกับข้าวให้หมอพลอยพรรณ ฝ่ายหญิงสาวหยิบเงินจากกระเป๋าแล้วจ่ายให้แม่ค้า ก่อนเดินกลับไปที่ห้องพักตามเดิม

"อูยยย..." หมอพลอยกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บ เพราะบาดแผลฉีกที่ถูกลุงชุมพลเปิดพรหมจรรย์ยังเจ็บและแสบอยู่ แต่เธอก็ต้องฝืนเดินให้ตรงที่สุด เพื่อไม่ให้ใครผิดสังเกต

..............................................................................

ตัดมาที่ฝั่งวิทยาลัยพยาบาล หลังจากที่เสร็จสิ้นคาบเรียนของครูเบสท์ ใบเฟิร์นและโดนัทก็เดินออกมาจากห้อง โดยไม่สนใจมองยัยอุ๊จอมจุ้น

"ระวังไว้เหอะ!! ปิดอะไรปิดได้ แต่ความลับนะ ปิดให้ตายยังไงก็ปิดไม่ได้หรอกนะยะ" สาวอุ๊เปิดประเด็นก่อน

"อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวคนอื่นให้มากยัยอุ๊ นี่ไม่ใช่นิสัยของคนมีการศึกษา" โดนัทตอกกลับแบบเจ็บ ๆ จนใบเฟิร์นเหลือบไปมองเพื่อนรักด้วยท่าทีตกใจ

"นี่แกว่าชั้นเหรอ!!" ยัยอุ๊เริ่มเดือด แต่เจ้าตัวยังคุมสติไว้ได้ เพราะคิดว่าคุมไพ่เหนือกว่า "ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะโดนัท แกก็ด้วยเฟิร์น เชอะ!!"



หทัยรัตน์ สาวน้อยจอมจุ้นจากราชบุรีเดินหน้ามุ่ยออกจากห้องไปทันที ส่วนโดนัทกับใบเฟิร์นก็ไม่ได้สนใจอะไร ทั้งคู่พูดคุยกันเรื่องมื้อเที่ยงว่าวันนี้จะทานอะไรกันดี โดนัทเสนอร้านสเต็กซอยฝั่งตรงกันข้าม

"โอเค ว่าแต่จะชวนนาถมาด้วยไหม?" เฟิร์นถาม

"ไม่อ่ะ...ชั้นแบนน้องรหัสชั้นอยู่" โดนัทตอบ "เพราะนาถ เลยทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายแบบนี้"



"เฮ้อ..." ใบเฟิร์นได้แต่ถอนหายใจ ก่อนเดินตามกลุ่มเพื่อนลงลิฟท์ ระหว่างเดินออกจากห้องก็พนมมือไหว้ครูเบสท์ตามมารยาท

"ไปกินข้าวเที่ยงที่ไหนกันจ๊ะสาว ๆ ณิชา เนตรชนก" ครูเบสท์เอ่ยปากถามลูกศิษย์สาวอย่างอารมณ์ดี



"พวกหนูตั้งใจจะไปกินสเต็กซอยฝั่งตรงข้ามค่ะครูเบสท์" โดนัทตอบ "ไปกินด้วยกันไหมคะครู?"

"เอาเลยจ๊ะตามสบาย" ครูเบสท์ยิ้ม "ครูคงทานในโรงอาหารนี่แหละ เดี๋ยวต้องไปสอนคลาสอื่นต่อ"

"งั้นพวกหนูไปก่อนนะคะครู" โดนัทและใบเฟิร์นพนมมือไหว้ครูเบสท์ ก่อนเดินลงบันไดไปชั้นล่างแล้วเดินทางไปยังร้านสเต็กที่ตั้งอยู่ในซอยฝั่งตรงข้ามทันที

ระหว่างทาง โดนัทและใบเฟิร์นพบกับนาถลดาในชุดนักศึกษาปีหนึ่งกำลังเดินเข้ามาหาพวกเธอด้วยท่าทีเร่งรีบ

"พี่โดนัท พี่เฟิร์น" นาถลดาเอ่ยชื่อสองสาวรุ่นพี่ "เรื่องเมื่อวาน หนูขอโทษนะคะ"

โดนัทเชิดหน้าใส่ สาวทอมยังโกรธในสิ่งที่น้องรหัสได้ทำ เพราะมันส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่จนไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีก ตอนนี้หมอพลอยก็ตกเป็นเมียของลุงพลไปอีกคน วันนี้ได้ข่าวว่าลาป่วย แถมไม่รู้ว่าออกมาจะแฉพฤติกรรมเจ้าชู้และมักมากในกามของนักการภารโรงเฒ่าจอมหื่นกามหรือไม่

"นาถไม่น่าทำแบบนี้เลยรู้ไหม?" ใบเฟิร์นตอบ "ทำแบบนี้ รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ปรึกษากันก่อน"



"หนูขอโทษคะพี่เฟิร์น" สาวน้อยทำหน้าจ๋อย "หนูไม่รู้จริง ๆ หนูรู้เท่าไม่ถึงการ...."

"พูดมาได้รู้เท่าไม่ถึงการ!!" โดนัทหันควับมองหน้าน้องรหัสอย่างเอาเรื่อง "นาถก็โตแล้วนะ ทำไมถึงทำอะไรไม่คิดแบบนี้ ถ้าหมอพลอยเอาเรื่องนี้ไปบอกตำรวจและคนอื่น ๆ จะว่ายังไง?"

โดนัทดุน้องนาถ จนอีกฝ่ายทำหน้าจ๋อย เพราะรู้ดีว่ารุ่นพี่กำลังโกรธ โกรธมากด้วย เลยได้แต่ยืนนิ่งสำนึกผิด

"ไม่เป็นไรโดนัท" ใบเฟิร์นตบบ่าเพื่อนรัก "ชั้นว่าหมอพลอยไม่กล้าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอก หมอพลอยเองก็เสร็จลุงพลแล้วนี่นา"

โดนัทเหลือบไปมองใบเฟิร์นด้วยความแปลกใจ ยิ่งนานวัน เธอยิ่งรู้สึกว่าใบเฟิร์นคนนี้มีความคิดที่แปลกประหลาดและร้ายกาจเกินวัย นี่คงไม่ใช่เพราะโดนลุงพลล้างสมองมาหรอกใช่ไหม?

"ทำไมพักหลังชั้นรู้สึกว่าแกมีความคิดล้ำ ๆ แปลก ๆ จังวะ?" ณิชาหรี่ตามองเพื่อนรัก "นี่แกอย่าบอกนะว่าแกโดนลุงพลนั่นล้างสมองแล้ว!!"

"บ้า!!??" ใบเฟิร์นส่ายหน้า "ชั้นแค่พูดความจริงนะเจ๊! เชื่อเหอะ หมอพลอยไม่กล้าบอกความจริงกับใครหรอก เรื่องมันน่าอายจะตาย"

"เอาเหอะ!!" โดนัทกล่าวตัดบท แล้วหันไปมองนาถลดาเพื่อตักเตือนเรื่องสำคัญ "จำไว้นะนาถ คราวหน้าคราวหลังจะทำอะไร ปรึกษาพวกพี่ก่อน โดยเฉพาะเรื่องของลุงพล อย่าทำอะไรพลการอีก ไม่งั้นเราตัดขาดความเป็นพี่น้องกัน!!"

"หนูขอโทษจริง ๆ ค่ะพี่โดนัท หนูจะไม่ทำแบบนี้แล้ว" นาถพนมมือขอโทษพี่รหัส "ยกโทษให้หนูนะคะ"

"มันขึ้นอยู่กับนาถ ว่าจากนี้ไปจะทำตัวดีขึ้นหรือเปล่า" โดนัทตอบ "ไปกันเถอะเฟิร์น ชั้นหิวจะแย่อยู่แล้ว"

โดนัทและใบเฟิร์น สองสาวเพื่อนรักเดินจากนาถลดาที่ยืนหน้าจ๋อย สาวน้อยจากปักษ์ใต้หันไปมองสองสาวรุ่นพี่ด้วยนัยน์ตาเศร้าสร้อย ก่อนตัดสินใจเดินไปที่โรงอาหาร เพื่อไปสมทบกับกลุ่มของหมวยและอีฟ ที่รออยู่ก่อนแล้ว

...................................................

"นานจังนะแก" อีฟ อรัญญา สาวน้อยจากปราจีนบุรีเอ่ยปากทักนาถคนแรก "ไปซื้อข้าวเลยแก พวกชั้นสั่งมาแล้ว"

"เร็ว ๆ เลยนาถ ทำเวลาหน่อย" หมวย เดือนดารา สาวน้อยจากนนทบุรีเอ่ยปากบ้าง นาถทำตามแต่โดยดี แต่ที่ติดใจสองสาวอย่างอีฟและหมวยคือทำไมวันนี้ นาถถึงดูเศร้าจัง

"นาถมันเป็นไรปะวะ?" น้องอีฟหันไปถามหมวยเพื่อนร่วมกลุ่ม "ทำไมมันดูเศร้า ๆ จังวะ?"

"นั่นดิ" หมวยเหลือบมองนาถที่ยืนรอคิวซื้อข้าวเที่ยง ก่อนพยักตอบ "อกหักป่ะวะ?"

"เหอะ..." อีฟส่ายหน้า "ชั้นไม่เคยได้ยินเลยว่านาถมีแฟน คงไม่ใช่มั้ง?"

"งั้นเรื่องอะไรละ?" หมวยถาม "เดี๋ยวมันกลับมาค่อยถามแล้วกัน"

นาถลดาเดินเหม่อลอยไปยืนเข้าแถวเพื่อซื้ออาหาร สาวน้อยไม่เคยรู้สึกผิดเท่านี้มาก่อน สมัยยังเด็ก นาถเคยหนีไปเที่ยวเดินห้างร้องคาราโอเกะกับเพื่อนจนถูกพ่อแม่ตีอย่างหนัก นั่นเป็นความผิดที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตของนาถลดา จนกระทั่งตอนนี้ นาถรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำไปนั้นส่งผลกระทบร้ายแรงต่อชีวิตและอนาคตของผู้คนในวิทยาลัยพยาบาลมากแค่ไหน

"น้องคะ? ทานอะไรดีคะ?" เสียงแม่ค้าเอ่ยปากทักนาถที่ยืนเหม่อลอยอยู่ตรงหน้า

"เอ่อ...ค่ะ ๆ" พอได้สติ นาถลดาเลยชี้สั่งอาหารที่จัดวางในตู้ "เอาแกงเขียวหวานไก่ แล้วก็ไข่ดาวคะ"

"ชั้นว่ามันแปลก ๆ จริง ๆ ว่ะ" น้องอีฟหันไปมองหน้าหมวยอีกครั้ง "นาถไม่ปกติแน่ ๆ"

"ก็ว่างั้น..." หมวยตอบ "นั่นลุงพลนี่หว่า..."

น้องอีฟหันไปมองนักการหนุ่มใหญ่วัย 60 ปี ที่มีนามมังกรว่านายชุมพล ในชุดเครื่องแบบสีกากี ที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหารเพื่อซื้อข้าวกิน

"วันก่อนชั้นเห็นพี่โดนัทกับนาถเดินมาจากห้องพักภารโรงด้วยว่ะ" น้องอีฟบอกสิ่งที่ตัวเองเห็นเมื่อวันก่อนให้หมวยฟัง

"จริงดิ!!" เดือนดาราทำหน้าเหวอ เมื่อรู้ความจริงจากปากอรัญญา "แกไม่ได้พูดเล่นใช่ไหมอีฟ?"

"ชั้นไม่ได้โม้" สาวน้อยยืนยันหนักแน่น "จะบอกให้นะ พี่อุ๊นะบอกด้วยว่าลุงพลแกเป็นพวกตาแก่เจ้าชู้ พยายามจีบเด็กพยาบาล นิสัยไม่ดีจริง ๆ"

น้องหมวยมองลุงพลที่กำลังยืนต่อคิวด้วยสีหน้าสงสัย เหมือนสัมผัสได้ว่ามีสาวแอบมอง ลุงพลหันมองมาที่โต๊ะของหมวยและอีฟนั่งอยู่ พอเห็นหน้าน้องหมวยก็จำได้จากเหตุการณ์เมื่อวันก่อน ลุงพลยิ้มให้ น้องหมวยตกใจเลยหันหน้าไปทางอื่น

"ลุงพลมองมาทางแกด้วยเว้ยหมวย" อีฟแกล้งแซวเพื่อนสาว "สงสัยจะมีแฟนรุ่นใหญ่ซะแล้ว"

"แก่ขนาดนี้ใครจะไปเอาลง" หมวยออกปากปรามาสลุงพล "วันก่อนลุงแกมาทำรุ่มร่ามใส่ชั้นด้วย"



"จริงเหรอวะ?" อรัญญาทำตาโตใส่ด้วยความสนใจ แต่ยังไม่ทันได้ถาม ก็มีเสียงเอะอะดังขึ้น

"ขอโทษคะ!!" เป็นเสียงของนาถลดา ที่บังเอิญเดินไปชนลุงพลเข้า จนกับข้าวในจานเลอะเสื้อของลุงแก

"ไม่เป็นไรจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม ขณะกำลังหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อเพื่อเช็ดคราบน้ำแกงที่เลอะเสื้อนักการของแก

"หนูขอโทษนะคะลุง" นาถลดาพนมมือไหว้ตามมารยาท ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะมาคิดแง่ลบกับตาภารโรงเฒ่า สิ่งที่ทำได้ก็คือแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ที่เดินซุ่มซ่ามไปชนลุงพลแก จนกับข้าวในจานหกเลอะเทอะเสื้อนักการรุ่นใหญ่เต็มไปหมด

นักเรียนพยาบาลและแม่ค้าพ่อค้าเฝ้าดูเหตุการณ์ด้วยความสนใจ นาถลดารีบหยิบจานข้าวที่ตกบนพื้นขึ้นมา แม่ค้าร้านประจำของน้องนาถเรียกให้น้องนาถเอาจานมาคืน และจะตักกับข้าวให้ใหม่โดยไม่คิดเงิน ส่วนลุงพลก็ยิ้มให้นาถด้วยความเอ็นดูจนอยากให้เด็กมันดูเอ็น ฮ่า....

จริง ๆ มันก็นึกโกรธน้องนาถเหมือนกันนั่นแหละ แต่ความน่ารัก บ้องแบ๊วของสาวน้อยหน้าหวานจากปักษ์ใต้ ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวของมันหายไปโดยพลัน ลุงพลบอกกับนาถลดาว่าไม่เป็นไร ก่อนเดินกลับห้องพักภารโรงเพื่อเปลี่ยนชุดใหม่

หลังจากที่ลุงพลเดินจากไป นาถลดากลับไปหยิบข้าวที่แม่ค้าขายข้าวแกงจัดแจงให้ใหม่ และเดินกลับไปนั่งกับก๊วนเพื่อนสาวอย่างอีฟและหมวย

"ซุ่มซ่ามจริง ๆ นะแก" ยัยอีฟออกปากแซวเพื่อน "เหม่อลอยคิดถึงใครอยู่หรือเปล่ายะ?"



"สงสัยคิดถึงลุงพล" หมวยออกปากแซวเพื่อน ขณะกำลังเริ่มทานอาหาร หลังจากที่รอเวลามานาน

"ไม่ใช่สักหน่อย!!" นาถลดาปฏิเสธหน้าแดง เมื่อนึกถึงสิ่งที่ลุงพลกระทำกับเธอและพี่รหัสอย่างโดนัทเมื่อวันก่อน เรียกได้ว่าประสบกามเสียวในวันนั้น ทำเอานาถลดาเป็นไข้จนไปเรียนไม่ได้กันเลยทีเดียว

พอนึกภาพลุงพล อยู่ดี ๆ ตรงหว่างขาของสาวน้อยหน้าหวานก็ร้อนรุ่มขึ้น นาถบิดขาไปมาด้วยอารมณ์ที่เริ่มพลุ้งพล่านขึ้นมาเรื่อย ๆ นี่อย่าบอกนะว่าเธอกำลังหิวโหยรสรักจากภารโรงเฒ่า

นาถลดาพยายามตั้งสติ แล้วทานอาหาร หมวยกับอีฟต่างมองหน้ากันและกันด้วยความสงสัย ทำไมวันนี้นาถดูแปลกกว่าที่เคย

....................................................................................

"พิมมี่ รอพี่บอสก่อนครับ" เจ้าบอส วุฒิชัย ในชุดนักศึกษาวิ่งตามน้องพิมมี่ ที่พึ่งเลิกเรียนเสร็จและกำลังหาข้าวเที่ยงทานที่โรงอาหาร "ไปทานข้าวข้างนอกกับพี่ไหมครับ?"

"จะดีเหรอคะ?" พิมมี่เอ่ยปากด้วยความเกรงใจ "เกรงใจพี่บอสจัง"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต็มใจ" เจ้าบอสยิ้ม จนพิมมี่ใจอ่อน ยอมตกลงนั่งรถไปหาข้าวเที่ยงกินกับรุ่นพี่ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้มหาวิทยาลัย

เจ้าบอสพาพิมมี่มาทานร้านอาหารญี่ปุ่น และออกโรงเลี้ยงมื้อเที่ยงหญิงสาว ฝ่ายพิมมี่ก็รู้สึกพึงพอใจที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีมาเปย์ให้ไม่น้อย เจ้าบิ๊กเอ่ยปากชวนพิมมี่ดูหนังรอบบ่าย แต่ฝายหญิงปฏิเสธ เพราะอยากกลับห้องคุยโทรศัพท์กับลุงพลยอดรักมากกว่า

"แย่จัง..." วุฒิชัยทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย เมื่อพิมพาภรณ์ปฏิเสธคำชวนของตน "ไม่เป็นไรครับ โอกาสหน้าก็ได้ เดี๋ยวพี่ขอรับหน้าที่ขับรถพาน้องพิมไปส่งที่หอนะครับ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่บอส" พิมมี่ปฏิเสธอย่างสุภาพ "พิมมี่ธุระส่วนตัว เสร็จแล้วถึงค่อยกลับ พี่บอสกลับไปก่อนก็ได้ครับ"

เจ้าบอสพยักหน้า บางครั้งมันก็รู้สึกว่าพิมมี่เหมือนมีอะไรบางอย่างในใจ อาจเป็นไปได้ว่าเจ้าตัวอาจยังไม่ลืมรักครั้งเก่ากับเจ้าบิ๊ก ทั้งที่ความจริงแล้ว เป็นลุงพลต่างหาก ที่เข้ามาแทนที่เจ้าบิ๊กได้อย่างแนบเนียน

ทางฝั่งพิมมี่เอง ก็รู้สึกดีกับพี่บอสอยู่บ้าง แต่เพราะยังติดใจในรสรักที่ลุงพลปรนเปรอให้ แถมชายสูงวัยยังเปย์หนักจัดเต็ม จนทำให้พิมมี่ชักรู้สึกว่าตัวเองเริ่มรักลุงพลขึ้นมาจริง ๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว ก็เลยยังไม่อยากจะอะไรกับพี่บอสมากนัก ทั้งที่ตอนแรกเธอเองเป็นคนให้โอกาสรุ่นพี่ หลังจากทราบความจริงจากปากคุณหมอพลอยพรรณ

จะเอาอะไรกับอารมณ์ของผู้หญิงที่มีขึ้นมีลง พิมมี่ยิ้มให้พี่บอส ที่ดูผิดหวังไม่น้อย เพราะอีกฝ่ายดูทุ่มทุนและทุ่มเทไม่น้อยเพื่อฝ่ายหญิงเลยทีเดียว

"งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะครับ" เจ้าบอสยิ้ม ก่อนขอตัวกลับบ้าน ส่วนพิมมี่ก็เดินดูของอะไรในห้างเรื่อยเปื่อย ก่อนกลับหอ

"ขับรถดี ๆ นะคะพี่บอส แล้วเจอกันคะ" พิมมี่เอ่ยปาก

เจ้าบอสพยักหน้า ก่อนหันหลังเดินกลับมา ในใจคิดว่าน้องพิมมี่ไม่ง่ายอย่างที่คิด แต่ก็ไม่น่าจะยากเกินไป อาจเป็นไปได้ว่ารุ่นน้องคนสวยยังผูกพันธ์กับไอ้บิ๊ก อริเบอร์หนึ่งอยู่ แต่ไม่เป็นไรหรอก วันพระไม่ได้มีหนเดียว

"เล่นตัวเข้าไปเถอะน้องพิม สักวันน้องจะต้องยอมเป็นเมียพี่ คอยดูเหอะ" เจ้าบอส วุฒิชัย เริ่มคิดแผนการร้ายในใจ สักวันเถอะน่า พิมพาภรณ์คนสวยจะต้องยอมสยบวุฒิชัยคนนี้

.......................................................................................................

หลังจากเลิกเรียน นาถลดาเดินออกมาจากห้องทันที ในหัวของเด็กสาวคิดแต่เรื่องผิดพลาดที่ได้ทำลงไป เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการเลยทำให้ทุกคนต้องวุ่นวายกันหมด พี่โดนัทคงเกลียดเธอเข้าเส้น ยังไม่รวมถึงหมอพลอย ที่ต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเอง

ยิ่งโดนัทออกปากเตือนว่าคราวหลังจะทำอะไร ให้ปรึกษากันก่อน ยิ่งทำให้นาถลดารู้สึกผิดมากขึ้น สาวน้อยเดินเหม่อลอยออกมาจากห้องเรียนได้สักพัก ก็เห็นลุงพลคนเดิมที่เปลี่ยนชุดลำลองกำลังอุ้มสุนัขในวิทยาลัยพยาบาลที่ถูกงูกัดไปหาสัตว์แพทย์

"แข็งใจไว้นะอีนวล ไม่เป็นไรนะ เอ็งต้องหาย" ลุงพลอุ้มสุนัขพันธุ์บางแก้วเพศเมียตรงไปยังคลินิกสัตว์ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล เหล่านักศึกษาและเจ้าหน้าที่พยาบาลต่างมองภาพชายสูงวัยใจบุญด้วยความชื่นชม

"ลุงแกก็ไม่ใช่คนเลวร้ายนะ...จะว่าไป" นาถลดาครุ่นคิดในใจ พอคิดไปได้ไม่ทันไร ภาพตอนลุงพลกำลังร่วมรักกับเธอในห้องเก็บของก็ลอยเข้ามาในหัว พอรู้สึกตัวอีกที นาถลดาก็หน้าแดงก่ำด้วยความอาย "นี่เราคิดอะไรของเราเนี่ย!!"

"ลุงพลแกเป็นคนดีจริง ๆ เลยนะ นี่ถ้าไม่มีแก พวกหมาแมวในวิทยาลัยคงแย่" นักศึกษาพยาบาลรายหนึ่งพูดกับกลุ่มเพื่อน นาถลดาหันมองไป ก็คิดว่านั่นเป็นความจริง ลุงพลแกก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร

หรือว่าเราจะลองคุยกับแกดู โทษฐานที่เราเป็นต้นเหตุของเรื่องราววุ่นวายทั้งหมด เราก็อยากแก้ปัญหาทั้งหมดด้วยตัวเอง แต่พอคิดถึงสิ่งที่โดนัทออกโรงเตือน ก็เลยทำให้นาถลดาลังเลใจ

"ถ้าเราไปหาลุงพลแก แล้วเกิด...." นาถลดารู้ดีว่าหากเธอไปหาลุงพลคนเดียว มีแนวโน้มว่าอาจจะถูกนักการภารโรงเฒ่าจอมหื่นขืนใจอีกรอบก็ได้ พอคิดแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นใจ

ทำไม...พอคิดเรื่องที่จะถูกลุงพลขืนใจ ตรงหว่างขาของสาวน้อยจากปักษ์ใต้ถึงร้อนผ่าวนะ มันเกิดอะไรขึ้นกับชั้น นาถลดาคิด?

อาจเป็นไปได้ว่ารสรักดนตรีไทยกับพี่โดนัทมันไม่เร้าใจเหมือนก่อน หลังจากได้ทดลองดนตรีร็อคของลุงพลยอดนักรัก มันยิ่งตอกย้ำให้นาถลดาตระหนักดีว่าสุดท้ายแล้วธรรมชาติได้สร้างสิ่งที่ดีที่สุดไว้แล้ว ความรักไม่ใช่เรื่องผิด แต่การดำรงค์เผ่าพันธุ์จะกระทำโดยเพศเดียวกันไม่ได้

เดี๋ยว!!! นี่ตกลงอย่าบอกนะว่านาถอยากผสมพันธุ์ เอ้ย!!?? อยากมีอะไรกับลุงพล ไม่!!!

พอตั้งสติได้ นาถลดาตั้งใจจะเดินเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางก็สะดุดกับโดนัท ที่แอบดูลุงพลอยู่ไม่ไกล พอเห็นนาถลดา โดนัทที่แอบดูลุงพลอยู่ตรงมุมตึกก็รีบทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรีบเดินออกจากตรงนั้นไป

นาถลดารู้ดีว่าพี่รหัสยังรักลุงพลอยู่ สาวน้อยหันไปมองทางลุงพลที่เดินไกลออกไป บางทีนี่อาจเป็นโอกาสดีที่เธอจะแก้ไขในสิ่งที่ผิด ให้รุ่นพี่ของเธอสมหวังในรักกับลุงพลสักที

.....................................................................................................

หลังจากที่พาอีนวล หมาเพศเมียประจำวิทยาลัยพยาบาลไปหาหมอที่คลินิก ลุงพลก็กลับมาที่ห้องพักผ่อนตามอัธยาศัย มนุษย์ลุงจอมหื่นเปิดดูรายการทีวีช่วงเย็นไปตามเรื่อง ขณะที่เจ้าหน้าที่ภารโรงคนอื่นทยอยกันเดินทางกลับบ้าน

"ฝากที่เหลือด้วยนะครับลุง" นักการรุ่นน้องพนมมือไหว้ลุงพลก่อนกลับบ้าน ฝ่ายภารโรงเฒ่าก็ยิ้มรับ และหยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาดื่มแก้ง่วง สักพักน้องพิมมี่ก็โทรศัพท์เข้ามา

"สวัสดีจ้าพิมมี่" ลุงพลกล่าวทักทายอย่างอารมณ์ดี "คิดถึงลุงเหรอจ๊ะคนสวย?"

"แหวะ!! หลงตัวเองที่สุดเลย คนอะไรไม่รู้" พิมมี่ตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี "หนูคิดถึงลุงจังเลยคะ เมื่อไรจะได้เจอกันอีกคะ หนูเหงาจัง"

"ลุงก็คิดถึงหนูเหมือนกัน" พอนึกถึงภาพการร่วมรักเมื่อวันก่อน ก็ทำเอาตรงเป้ากางเกงของลุงพลเริ่มตุง วันนั้นลุงพลกระหน่ำเจ็ดยับน้องพิมมี่ทั้งคูหาสวรรค์และถ้ำทองจนเด็กสาวร้องครางไม่เป็นภาษา จนกลัวว่าห้องข้าง ๆ จะได้ยินเสียงการร่วมรักของหนุ่มใหญ่วัยดึกกับสาวน้อยวัยขบเผาะ

"หนูอยากเจอลุงวันนี้จังเลย" พิมมี่ออดอ้อนเสียงหวาน "มาหาหนูหน่อยซิคะ...อูยยย"



ลุงพลกลืนน้ำลายดังเอื้อก เมื่อได้ยินเสียงครางกระเส่าของเด็กสาว

"พิมมี่ทำอะไรอยู่เหรอจ๊ะ?" มนุษย์ลุงแกล้งทำตัวอินโดนเซนต์ ทั้ง ๆ ที่มันรู้อยู่แก่ใจ ว่าน้องพิมมี่กำลังสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองอยู่

"หนูกำลัง......อูยยยยย" พิมมี่ครางกระเส่าหนักขึ้น "หนูกำลังช่วยตัวเองอยู่ค่ะลุง....ตรงนั้นของหนูมันแฉะไปหมดแล้ว"

ลุงพลกลืนน้ำลายดังเอื้อก พอได้ยินว่าหอยของพิมมี่กำลังชุ่มฉ่ำ ลุงพลคนหื่นก็อยากลองลิ้มชิมรสน้ำหวาน อยากเอาลิ้นจี่หน้าหอน้องพิมมี่ให้หายอยาก ใจหนึ่งก็อยากควบมอเตอร์ไซค์คู่ใจไปหาเมียรัก แต่อีกใจก็ย้ำเตือนว่ามันเหนื่อย เพราะจัดหนักหมอพลอยมา

"เอ่อ...." ในขณะที่ลุงพละกำลังจะตอบน้องพิม นาถลดาคนสวยก็เคาะประตูแล้วปรากฏตัวตรงหน้า ลุงพลเลยเปลี่ยนเรื่องอื่น "วันนี้ลุงคงไปไม่ไหวนะ ลุงติดธุระตอนเย็น ไว้วันเสาร์หรือวันอาทิตย์ลุงไปหานะจ๊ะ"

"สัญญานะคะลุง....อูยยยย" น้องพิมมี่ครางกระเส่าหนักขึ้น "บอกหนูมาก่อน ลุงรักหนูไหม?"

"เอ่อ..." นาถลดาในชุดนักศึกษาเอ่ยปากถามลุงพลด้วยท่าทางเกรงใจ "หนูรบกวนลุงหรือเปล่าคะ?"

"เดี๋ยวลุงขอวางสายก่อนนะ แล้วเดี๋ยวลุงติดต่อกลับไป "ขอโทษจริง ๆ ลุงมีธุระ"

ยังไม่ทันที่น้องพิมมี่จะตอบอะไร ลุงพลก็กดวางสาย แล้วหันไปทักทายนาถลดา

"มีอะไรเหรอจ๊ะนาถ?" ลุงพลยิ้มแย้ม แต่ในใจก็อดระแวงไม่ได้ว่าสาวน้อยจากปักษ์ใต้คนนี้จะมาไม้ไหน "เข้ามานั่งก่อนซิ"

"หนูมีเรื่องอยากจะคุยกับลุง เกี่ยวกับเรื่องของพี่โดนัท" นาถลดาตอบ "ไม่ต้องกลัวค่ะ หนูมีอะไรจะพูดเพื่อทำความเข้าใจนิดหน่อย เสร็จแล้วจะไป"

"ว่ามาซิจ๊ะ" มนุษย์ลุงรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ที่นาถลดายกเรื่องของณิชาขึ้นมา "โดนัททำไมเหรอ?"

"ลุงรักพี่โดนัทจริง ๆ หรือเปล่าคะ?" นาถถาม ทำเอาลุงพลนิ่งเงียบไปชั่วขณะ จนนาถต้องถามอีกครั้ง "ลุงรักพี่โดนัทจริง ๆ หรือเปล่า? ลุงรู้ไหมว่าพี่โดนัทยังรักลุงอยู่นะคะ"

"โดนัทเกลียดลุงไปแล้ว...." ลุงพลตอบ "ลุงโกหกโดนัทมาหลายเรื่อง ไม่มีทางหรอกที่โดนัทจะยกโทษให้ลุง"

"นั่นไม่ใช่ประเด็น หนูกำลังตามลุงอยู่" สาวน้อยขึ้นเสียง "ลุงรักพี่โดนัทจริง ๆ หรือเปล่า?"

ลุงพลมองหน้านาถลดา ไม่แน่ใจว่าเด็กสาวท่าทางใส่ซื่อคนนี้จะมาไม้ไหนกันแน่

"ลุงรักโดนัท..." ลุงพลตอบ "แต่ลุงคิดว่าหนูโดนัทคงเกลียดลุงไปแล้ว ลุงมันกะล่อน ลุงมันเจ้าชู้เกินไป"

"ลุงจะหยุดได้ไหมคะ?" นาถถาม "ถ้าลุงหยุดเจ้าชู้ หนูเชื่อว่าพี่โดนัทจะกลับมาหาลุง...."

"มันสายไปแล้วนาถ..." ลุงพลลุกขึ้น เดินเข้าไปหานาถลดา ฝ่ายเด็กสาวเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี เพราะเหลือบเห็นสิ่งผิดปกติตรงเป้ากางเกงของลุงพล "มันสายเกินกว่าที่ลุงจะกลับตัวกลับใจไปแล้ว นับตั้งแต่ที่นาถเอาเรื่องราวทั้งหมดไปบอกหมอพลอย ก่อนหน้านั้น ลุงหยุดแล้ว แต่หมอพลอย นาถ และคนที่ชื่ออุ๊ไม่ยอมเลิกรา แล้วจะให้ลุงทำยังไง?"

"หนู..." นาถพยายามหาคำตอบที่เหมาะสมที่สุดในสถานการณ์แบบนี้ "เพราะหนูรับไม่ได้ ที่เห็นพี่โดนัทต้องช้ำใจเพราะผู้ชายอย่างลุง หนูเองก็รักพี่โดนัท ไม่ได้รักในฐานะพี่น้อง แต่รักแบบผู้หญิงคนหนึ่งที่จะรักผู้หญิงอีกคนหนึ่งได้!!"

ภารโรงจอมหื่นนิ่งเงียบ เมื่อได้ยินคำตอบของนาถลดา เด็กสาวน้ำตาซึม เพราะรู้สึกเสียใจไม่น้อย ที่เป็นตัวการทำให้รุ่นพี่ที่เธอรักและบูชาต้องเจ็บปวด

"นาถ..." สาวน้อยจากปักษ์ใต้สะอื้น "นาถรักพี่โดนัท ถึงแม้ว่าพี่โดนัทจะไม่เคยคิดอะไรกับนาถมากกว่าน้อง ลุงพลไม่เข้าใจความรู้สึกของนาถหรอกค่ะ"

นาถลดาเอี่ยวตัวจะเดินกลับ แต่สุดท้ายก็ถูกลุงพลคว้ามือแล้วสวมกอด สาวน้อยจากปักษ์ใต้ตกใจเมื่อถูกลุงพลลวนลาม พยายามดิ้นรน แต่ภารโรงเฒ่าไม่ยอม

"ปล่อยนะ!!!" นาถลดาร้องเสียงดัง แต่ถูกลุงพลประกบปากเข้าไป มือของชายวัยดึกบีบเค้นหน้าอกและบั้นท้ายของเด็กสาว พอนาถหยุดขัดขืน ลุงพลก็กระซิบบางอย่างให้นาถลดาฟัง

"นาถไม่รู้เหรอ ว่าลุงเองก็รักนาถเหมือนกัน" ลุงพลสารภาพความในใจ "หนูน่ะก็น่ารักไม่แพ้โดนัทนะ ถ้าสุดท้ายแล้วโดนัทไม่รักนาถ ลุงพลคนนี้ยังรักหนูนะ"

"ปล่อยนะ!!!" นาถลดาพยายามขัดขืน แต่ลุงพลประกบปากเด็กสาวอีกครั้ง คราวนี้มันถลกกระโปรงนักศึกษาแล้วเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงในของเด็กสาว

......สุดท้าย นาถลดาก็ต้านทานพละกำลังของนักการจอมหื่นไม่ได้ พอรู้สึกตัวอีกที ลุงพลก็จูงมือเธอเข้าไปในห้องเก็บของ ที่ลุงพลเคยสอนเกมรักระหว่างชายกับหญิงให้ดี้สาวอย่างนาถลดาได้ประจักษ์ ว่าธรรมชาติได้สร้างสมดุลให้กับโลกใบนี้ไว้แล้ว บุรุษเพศต้องคู่กับอิสตรีเท่านั้น พอคิดแบบนี้ ท่อนเอ็นของลุงพลก็ผงาดจนเป้าตุง



"ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ...ลุงจะไม่ทำร้ายหนู" ลุงพลตอบ "ลุงรักหนูไม่น้อยไปกว่าใคร ลุงจะสอนนาถอีกครั้งว่าความรักที่แท้จริง มันหอมหวานและงดงามเพียงใด"

นาถลดาอายหน้าแดง เพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น บางทีนักการวัยดึกจอมหื่นคนนี้อาจจะเป็นชายผู้มาสอนรสชาติของเกมรักที่แท้จริงว่ามันควรเป็นเช่นไร

.........เมื่อเกมรักดนตรีไทยไม่เร้าใจอีกต่อไป เห็นทีนาถลดาต้องเปลี่ยนใจมาเสพดนตรีเพลงร็อค โดยโปรดิวเซอร์ระดับพระกาฬอย่างลุงพลเสียแล้ว

[cd13579]

ประเทศไทยมีเจ็ดสิบกว่าจังหวัด ลุงพลจะทำแต้มไปกี่จังหวัดกันนะ (ว่าแต่ทำมึงอายุยืนจังวะไอ้มนุษย์ลุง)

แล้วยัยอุ๊จะโดนยังไง เห็นแก่น้องนาถโดนโปรดิวติวเพลงรัด เฮ้ย เพลงร็อคอยู่เนี่ย




คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[sofee]

แหม ลุงพล นึกว่าจะกลับตัว ที่ไหนได้ 555+
แอบลุ้นหมอพลอยอยู่ครับว่าจะมีบทรักซ้ำอีกสักรอบสองรอบหรือป่าว

[solomon1977]

บ้าไปแล้วครับน้องนาถบ้าไปแล้ว อยู่ดีดีเดินไปให้ไอ้แก่มันซ้ำถึงที่ อย่าบอกนะว่าตอนหน้าหมอพลอยจะเดินมาให้มันซ้ำถึงที่อีกคน สาวๆเรื่องนี้อะไรกันเนี่ย ทำไมหลงไอ้แก่นี่จังเลยอิจฉาตาร้อนจริงๆ

[playnut]

ลุงแม่งสุดๆจริง  ตอนจบภาคแรกขอแบบนางเอกทุกคนของภาคแรกจัดการลุงพลนะครับ  เป็นกำลังให้พี่นะครับ   อย่าหายไปนานนะครับผมคิดถึง  

[saka2520]

เกิดเป็นลุงพล ไม่พ้นต้องตายคาอกสาวๆแน่นอน
ยังรอลุ้นว่าหมอสาวจะมาซ้ำรอยด้วยสาเหตุอะไร และครูเบสจะโดน ท่าใหน

[wood007]

สุดท้าย ดนตรีไทย ก็สู้ ลุงพลไม่ได้

[holovelove]

ขอบคุณครับรออ่านตอนใหม่ทุกวัน สมใจล่ะ ยิ่งถึงตอนที่ ลุงกับน้องนาต คนเดียว ขอให้จัดเต็มเลยนะครับ

[Phoowadol]

คราวนี้มีหวังน้องนาถติดใจลุงพลยาวไปเลย ว่าแต่น้องอุ๊จะโดนเมื่อไรหมอพลอยจะเสร็จพี่กรมั๊ยและจะโดนลุงพลซ้ำรึเปล่า ลุ้นๆๆๆ

[Tri Angle]

อ้อยสาวเข้าปากช้างแก่แล้ว คงจะหวานหอมชื่นใจ ช้างแก่เป็นแน่แท้ สนุกมากครับ รอติดตามบทอัศจรรย์ของหมอพลอยและลุงพลนะครับว่าจะสนุกเร้าใจขนาดไหน ขอบคุณครับ

[ultramanpop]

น้องพิมมี่..เหงาๆแบบนี้
โดนรุ่นพี่..เปย์ และตื้อบ่อยๆเข้า
สงสัย..จะเสร็จเจ้าบอสอีกคนแล้วละมัง

[morekung]

ว้าวตอนใหม่มาแล้ว สุดยอดลุงพล อิจฉา

[บิ๊ก ทำดีที่สุด]

ขอบตุณในน้ำใจคับ   อ่านกี่ตอนก้ออิจฉาลุงมาก

[cdx]

เข้ามาทุกวัน เพื่อลุ้น รออ่านเรื่องนี้นี่ละครับ

[peat]

แหม..รีบวางสายแบบทันทีทันใดเลย..
หลังจากนี้ดนตรีไทยคงจะไม่เร้าใจอีกต่อไปซินะ..