เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 49 : จุดเปลี่ยนของชีวิต

[ck09032522]

จุดเปลี่ยน

[Joepure~☆]

อุบัติเหตุจะหนักขนาดไหน

[kaku1234]

ลุงแม้งเจ๋งหวะ

[Kiyomaro69]

ตามต่อครับ

[scoopy-bkk]

 

[Thanongsak]

 

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้งอย่างไว กับตอนใหม่ที่ชดเชยในช่วงเวลาที่หายไป ตอนนี้ไม่มีฉากเสียวนะครับ ขอพักบ้าง เหนื่อยแทนลุง 55555

จากตอนที่แล้ว เห็นมีคนพูดถึงคุณหนูลูกขวัญเยอะ ตอนนี้ผมเลยเกริ่นถึงเธอเพิ่มเติมขึ้นมาหน่อย เธอเป็นหนึ่งในนางเอกของภาค 2 ครับ เช่นเดียวกับ อีฟ,หมวย,เบสท์ และอีกสองสาวที่ยังไม่ถูกกล่าวถึง ตอนนี้เป็นจุดเปลี่ยนของตัวละครหลาย ๆ คนในเรื่องนี้ครับ อาจทำให้ใครหลายคนปวดตับได้นะ อิอิ

ตัวละครเรื่องนี้เยอะครับ เพราะมีต่อภาคหน้าด้วย และอีกอย่างเรื่องราวของผมไม่ได้เน้นฉากเสียวอย่างเดียว เน้นเรื่องราวด้วย เพราะคิดเสมอว่าเรื่องอีโรติกที่ดีต้องมีเรื่องราว ตัวละครต้องมีที่มาที่ไป และมีเสน่ห์จับต้องได้มากที่สุด

ตอนนี้ไม่ซ่อนครับ ไม่มีฉากเสียว มีแค่ฉากเลสกุ๊กกิ๊กเบา ๆ ระหว่างใบเฟิร์นกับโดนัท ยัยอุ๊มีบทมากขึ้นแล้วนะครับ ตอนหน้ายัยอุ๊จะเผชิญหน้ากับลุงพลโดยตรง รับรองบันเทิงแน่นอน


...............................................................



"เอ๊า!? จะยืนเอ๋ออีกนานไหมลุง หยิบขึ้นมาแล้วรับสายซิ!!" โดนัทเอ่ยปากกับลุงพลที่ยืนนิ่งหน้าซีดตรงหน้า

"เอาไงดีวะกู...." ลุงพลครุ่นคิด แทบไม่มีทางเลือกใด ๆ เลย จะตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ เห็นทีจะไม่ได้ผลเสียแล้ว เอาล่ะ ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เป็นไงเป็นกัน "เอาล่ะ...ลุงจะสารภาพก็ได้"

"ว่ามา..." สาวทอมขมวดคิ้ว ในใจนึกโกรธภารโรงเฒ่า คนบ้าอะไรจะมีความลับเยอะถึงขนาดนี้



"พิมมี่ไม่ใช่หลานสาวลุงหรอก พิมมี่คนเดียวกับที่เป็นแฟนเจ้าบิ๊ก ที่โดนัทเจอเมื่อวันก่อนนั่นแหละ" ลุงพลตอบ

"แล้วพิมมี่โทรมาทำไม?" โดนัทถาม มือกำคัตเตอร์แน่น ใบเฟิร์นเองก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน

"เดี๋ยวนะลุงพล...เฟิร์นว่าเฟิร์นรู้จักพิมมี่นะ" ใบเฟิร์นทบทวนความจำ เพราะเธอเคยเห็นพิมมี่มาที่วิทยาลัยพยาบาล และนั่งคุยธุระบางอย่างกับหมอพลอยพรรณอยู่ "นี่อย่าบอกนะว่าลุง...."

"ชั้นว่าคนเดียวกันแล้วแหละเฟิร์น" โดนัทกัดฟันแน่น พลางหยิบสมาร์ทโฟนที่มีภาพลุงพลกับพิมมี่เดินเที่ยวในห้าง "มันน่าเฉือนให้ห่านกินจริง ๆ"

"ตายแล้ว!!??" ใบเฟิร์นถึงกับตกใจ เพราะนั่นคือพิมมี่คนเดียวกับที่เธอรู้จัก "ลุงพล!!!??? ทำไมลุงถึงเจ้าชู้ได้ขนาดนี้เนี่ย!!"

"นี่ลุงโกหกหนูมากี่ครั้งแล้วคะ?" โดนัทกัดฟันแน่น คราวนี้เธอโกรธลุงพลจนแทบให้อภัยไม่ได้ "หนูให้อภัยลุงมาทุกครั้ง แต่นี่เหรอคะที่ลุงตอบแทนหนู...ตอบแทนเฟิร์น"

"ลุง.....เอ่อ" มนุษย์ลุงจอมกะล่อนถึงกับหน้าจ๋อย เมื่อเห็นโดนัทจ้องมองตนด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ ทางฝั่งเฟิร์นก็มองมันด้วยสายตาไม่ต่างกัน

"พอเถอะเจ๊...." ใบเฟิร์นที่ดูใจเย็นกว่าเข้าไปตบบ่าเพื่อนรัก "แต่งตัวแล้วไปจากที่นี่เถอะ ถ้าไอ้แก่หัวงูนี่เจ้าชู้ใส่ใครอีก เราค่อยเอาภาพไปเผยแพร่ในโซเชียล เอาให้อายไปเลย เชอะ!!"

"โถ่....อย่าพูดแบบนั้นซิเฟิร์น โดนัท" ลุงพลอ้อนวอนสุดขีด แต่ต้องผงะเพราะโดนัทยังโกรธ และคัตเตอร์ยังอยู่ในมือ "ลุงอาจจะเจ้าชู้ แต่ลุงรักและเอ็นดูหนูทุกคนนะ ตะกี้เฟิร์นกับโดนัทก็เห็น ว่าลุงน่ะ....."

"หุบปาก!!!" โดนัทกัดฟันแน่น "ถ้าพูดมากอีก ไม่ใช่แค่กะปู๋ที่กูจะเฉือนทิ้ง แต่กูจะปาดคอหอยมึงด้วย คนเชี่ยไรวะ โกหกจนเป็นสันดาน ควย!!!"

ลุงพลถึงกับผงะเมื่อเจอคำสบถของโดนัทสาวห้าว ทำเอามันหน้าจ๋อยไปเลย ส่วนเฟิร์นก็มองมันด้วยสายตาหยามเหยียด นี่สงสัยเมียหลวงและเมียรองงอนมันเข้าให้แล้ว เพราะรู้ว่ามันแอบหมกเม็ดเมียหมายเลข 3 ไว้

ยังไม่ทันไร พิมมี่ก็โทรเข้ามาอีกครั้ง โดนัทหันกลับไป เช่นเดียวกับใบเฟิร์น ภารโรงเฒ่าเหลือบมองสองสาวเพื่อถามความเห็นว่าควรทำยังไงต่อไป

"รับซิ...อยากคุยอะไรก็คุยไป" โดนัทตอบน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ลุงพลรับรู้ดีว่าสาวห้าวจากเมืองกรุงคนนี้กำลังข่มความโกรธและเสียใจเอาไว้

"คนเจ้าชู้!!!" ใบเฟิร์นร่วมแจมด้วย "แต่งตัวแล้วไปให้พ้น ๆ เถอะเจ๊ ชั้นเกลียดคนเจ้าชู้ที่สุด!!"

....อ่าวเฮ้ย!? ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยใบเฟิร์น ใครกันแน่ที่นอกใจใครก่อน ลุงพลคิด ได้ฟังแบบนี้อยากตีก้นให้ลายเป็นการลงโทษจริง ๆ

"รับแล้วเปิดลำโพงด้วย..." โดนัทสั่ง

"อะไรนะ? เอาจริงเหรอจ๊ะโดนัท?" ลุงพลถามเพื่อความแน่ใจ

"ไอ้ห่า!!?? ทำไมฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องวะ เดี๋ยวกูจ้วงไส้แตกหรอก" โดนัทถึงกับเม้งแตก มือกำคัตเตอร์แน่น เดินปรี่เข้าไปหวังจ้วงท้องลุงพลจอมเจ้าชู้ โชคดีใบเฟิร์นเข้ามาห้ามทัน

"เจ๊...พอก่อน" เฟิร์นห้ามปรามเพื่อนรัก "รีบแต่งตัวก่อนเถอะ"



"เปิดลำโพงด้วยนะ!!" โดนัทใช้มือที่ถือคัตเตอร์ชี้ไปที่ลุงพล "อยากรู้นักว่าคนชื่อพิมมี่จะว่ายังไง!!"

ลุงพลกลืนน้ำลายดังเอื้อก พลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดรับสายต่อหน้าโดนัทและใบเฟิร์น นัยน์ตาก็มองสองสาวด้วยความหวาดระแวง

"ลุงพลถึงไหนแล้วเนี่ย!!??" พิมมี่เอ่ยปากถามประโยคแรกทันทีที่กิ๊กวัยดึกรับสาย "ทำไมตะกี้ไม่ยอมรับสาย?"

"ลุงมีธุระนิดหน่อยจ๊ะ..." ลุงพลตอบด้วยสีหน้าที่ซีดเผือก เพราะไม่ได้กดเปิดลำโพง

"เปิดลำโพง..." โดนัทย้ำอีกครั้ง สาวทอมมองภารโรงเฒ่าด้วยนัยน์ตาเอาเรื่อง จนลุงพลต้องรีบหลบหน้า

"แล้วจะมาไหมคะ หนูรอลุงอยู่นะ?" พิมพาภรณ์เอ่ยปากถามกิ๊กวัยดึกของเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบายใจ "ถ้ามาไม่ได้ ติดธุระ ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะลุงพล หนูเข้าใจ"

โดนัทและใบเฟิร์นมองตาลุงพลเขม็ง ขณะกำลังแต่งตัว ทางฝั่งลุงพลคำนวณสถานการณ์แล้ว คิดว่าหากตอบว่าไป เห็นทีจะไม่รอด ดังนั้นมันต้องหาเหตุผลที่น่าฟังหน่อยในตอนนี้

"วันหลังแล้วกันนะพิมมี่ เดี๋ยวลูกลุงจะกลับมาไม่เจอลุง มันจะเรื่องใหญ่เอา" ลุงพลแถไปเรื่อย จริงอยู่ที่หนูพิมมี่เป็นเด็กสาวที่มีความคิดความอ่านเป็นผู้ใหญ่ ไม่ค่อยงี่เง่า แต่มันก็คาดเดาว่าหนูพิมมี่ต้องแอบผิดหวังไม่น้อย ที่มันไม่ได้ไปหาเธอ

"ค่ะ...หนูเข้าใจ" พิมมี่ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "งั้นไว้เจอวันหลังนะคะลุงพล คนดีของพิม"

หลังจากที่กดวางสายเสร็จ ลุงพลเหลือบมองโทรศัพท์ของตัวเอง พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องเจอกับฝ่ามืออรหันต์ของณิชาและเนตรชนกคนละฉาดใหญ่

"ไอ้แก่เจ้าชู้ คนหลายใจ คนโกหก!!" โดนัทตบแก้มขวาลุงพลดังเพี้ย

"ไอ้แก่ชีกอ ไอ้คนบ้ากาม ตัณหากลับ!!!" ทางฝั่งเนตรชนกก็ไม่ต่างกัน ร่างบางตอบแก้มซ้ายลุงพลฉาดใหญ่

ลุงพลได้แต่ยืนนิ่งเงียบ กะปู๋เหี่ยว เพราะสองเมียเอกอย่างใบเฟิร์นและโดนัทโกรธจัดถึงขนาดนี้ เห็นทีจะงอนง้อยาก สุดท้ายมนุษย์ลุงจอมหื่นทำได้เพียงแค่ยืนหน้าจ๋อยมองสองสาวสะบัดบ็อบเดินออกไปจากห้อง

......................................................................

ภายในคฤหาสน์ของท่านภูชิต นักการเมืองและโฆษกพรรคชื่อดังของประเทศไทย คุณหนูลูกขวัญกำลังเพลิดเพลินไปกับการเล่นเปียโนตัวโปรด ที่คุณพ่อซื้อให้เธอตั้งแต่สมัยอายุเพียง 7 ขวบ สมัยที่ยังอยู่ภูเก็ต

ภูชิต พ่อของภูวนาท หนุ่มเพลย์บอยเจ้าสำราญ และภาสินี สาวน้อยคนเก่ง เขาเป็นนักการเมืองผู้กว้างขวางในภาคใต้ เขาเริ่มต้นบนเวทีการเมืองด้วยการสอบรับราชการ โดยเป็นปลัดอำเภอ ต่อมาได้รู้จักกับผู้หลักผู้ใหญ่ในแวดวงการเมือง เลยเปลี่ยนเข็มชีวิตมาเล่นการเมือง ภูชิตรู้จักกับท่านวิทยา ซึ่งเป็นนักการเมืองสังกัดพรรคใหญ่ฝ่ายตรงข้าม

มีข่าวลือว่า ลูกน้องของท่านวิทยาพ่อของหมอพลอยพรรณที่ถูกจับกุมตัว จนเป็นข่าวดังเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา แอบหักหลังวิทยา ด้วยการคายความลับบางอย่างให้ภูชิต เพื่อบีบคั้นและกดดันให้วิทยา ซึ่งเป็นหัวคะแนนสำคัญของพรรคใหญ่คู่แข่งพรรคของภูชิต ที่มีฐานอำนาจในภาคตะวันออก เพื่อให้เข้าร่วมกับพรรคของภูชิตในอนาคต

"โกรธกันแล้ว ในใจของเธอมีความสุขไหม? โกรธกับฉันจะทำให้เธอดีใจใช่ไหม?" ภูวนาทร้องเพลงคลอตามเสียงเปียโนที่น้องสาวกำลังบรรเลง หนุ่มเจ้าสำราญเปิดประตูห้องซ้อมดนตรีของภาสินีน้องสาวสุดรักอย่างอารมณ์ดี "เล่นเพลงนี้อีกแล้วเหรอ? อินเลิฟกับใครอยู่หรือเปล่าจ๊ะน้องรัก?"



"เปล่าค่ะพี่บอย" ลูกขวัญยิ้ม "พี่ต่างหาก อินเลิฟอยู่กับใคร?"

"ก็เห็นจะมีแค่คุณหมอพลอยเท่านั้นแหละจ๊ะ" หนุ่มบอยยิ้ม

"แน่ใจนะว่าคนเดียว?" ลูกขวัญมองค้อน ในขณะที่มือยังคงบรรเพลงบทเพลงคลอตามไป "วันก่อนหนูได้ข่าวว่าพี่ไปขายขนมจีบเพื่อนของหมอพลอยที่ชื่อเบสท์ด้วยนิ"

"แหม...พี่แค่ทักทายเฉย ๆ" บอยเอื้อมมือเกาหัว ไม่คิดว่าน้องสาวสุดรักจะรู้ทัน

"พี่บอย เลือกสักคนเถอะค่ะ" ลูกขวัญหยุดการเล่นเปียโน สาวน้อยมองพี่ชายตาแป๋ว "หนูอยากให้พี่เป็นฝั่งเป็นฝาสักที อีกอย่างพี่พลอยเป็นคนดีมาก ๆ นะคะ หนูไม่อยากให้พี่ทำร้ายพี่หมอเค้า ถ้าพี่ไม่ได้รักพี่หมอเค้าจริง ก็ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ"

"เอ่อ...." พอเจอคำพูดแบบนี้จากปากน้องสาว ทำเอาหนุ่มบอยไปไม่เป็น สุดท้ายเลยเปลี่ยนประเด็นซะเลย "ยังไงก็อย่าลืมอ่านหนังสือ อย่านอนดึกนะลูกขวัญ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า พี่ไปล่ะ"

"นั่นไง เบี่ยงประเด็นแล้วไง!" ลูกขวัญมองค้อนพี่ชาย "ถ้าหนูรู้ว่าพี่ทำร้ายพี่หมอ เราเห็นดีกันแน่พี่บอย!"

ลูกขวัญได้แต่ส่ายหน้าในความกะล่อนของพี่ชายตน ในใจก็นึกเป็นหวงพี่หมอ ไอด้อลของตน วันศุกร์ช่วงบ่ายเธอไม่มีเรียน เลยตั้งใจจะไปหยิบใบสมัครที่วิทยาลัยแพทย์และพยาบาลเพื่อสอบถามความเป็นไปของพี่หมอพลอยพรรณเสียหน่อย

..................................................................................................................

"เจ็บใจนัก สักวันชั้นจะตบแกล้างน้ำ ยัยทอมถึกเอ้ย!!!" ยัยอุ๊ สาวน้อยจอมจุ้นจากราชบุรีบ่นหัวเสียก่อนเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน วันนี้เธอถูกโดนัทตบหน้าเข้าไปฉาดใหญ่ แถมยังไม่มีโอกาสได้ตอบโต้ เพราะอีกฝ่ายมีแบ็คอัพเยอะกว่า หทัยรัตน์ สาวน้อยผู้รักความจริงและความถูกต้องจึงจำเป็นต้องถอนตัวออกมาเพื่อความปลอดภัยของตนเอง

เพราะความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว หลังจากที่วางกระเป๋าสะพาย เด็กสาวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมารายงานข่าวให้หมอพลอยและครูเบสท์ สองเสาหลักแห่งวิทยาลัยพยาบาลและที่พึ่งสุดท้ายของเธอ

"หมอพลอยคะ วันนี้อุ๊เห็นนาถลดาเดินออกมาจากห้องของลุงพลด้วยค่ะ" สาวอุ๊รายงานสถานการณ์ให้หมอพลอยพรรณ โดยที่เจ้าตัวไม่มีวันรู้เลยว่า หมอพลอยพรรณเองก็ตกเป็นเมียของลุงพลไปแล้วเช่นกัน



"จริงเหรอ?" หมอพลอยตอบไลน์กลับมา คำนี้ทำเอาสาวอุ๊ถึงกับขมวดคิ้ว ทำไมดูหมอพลอยไม่กระตือรือร้นอะไร ทั้งที่เมื่อไม่กี่วันก่อน หมอพลอยพรรณดูกระตือรือร้นและสนใจจะเปิดโปงพฤติกรรมของลุงพลจอมเจ้าชู้

"จริง ๆ ค่ะหมอพลอย" ยัยอุ๊กดตอบไลน์อย่างคล่องแคล้ว "อุ๊ถูกโดนัทและเฟิร์นเข้ามาขวาง ดึงตัวนาถออกไป หนูสงสัยว่าสามคนนี้จะเกี่ยวข้องกันแน่ ๆ นี่เรื่องใหญ่เลยนะคะหมอพลอย"

"อืม...." หมอพลอยตอบแบบขอไปทีอีกครั้ง เป็นคำตอบที่ทำให้สาวอุ๊อดทนไม่ไหวจริง ๆ

"หมอพลอยคะ ขอโทษนะคะ หมอพลอยสะดวกคุยเรื่องนี้หรือเปล่า?" หทัยรัตน์ถามตามความรู้สึกจริง "ถ้าหนูรบกวนเวลาของหมอ งั้นหนูไม่รบกวนแล้วนะคะ"

"เปล่าจ๊ะ" หมอพลอยตอบกลับมา "แต่หมอคิดว่าอะไรที่ปล่อยผ่านได้ ก็ปล่อยผ่านเถอะ ถ้าลุงพลทำอะไรแบบนั้นกับนักเรียนพยาบาลจริง เดี๋ยวคงมีมาร้องเรียนเองแหละ อุ๊อยู่เฉย ๆ อย่าเข้าไปยุ่งดีกว่านะ"

"เค้าเป็นอะไรของเค้าอะไรวะเนี่ย?" ยัยอุ๊ สาวน้อยจอมจุ้นถึงกับขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม วันนี้หมอพลอยมาอารมณ์ไหนเนี่ย ดูปล่อยวางกว่าที่เคยแหะ?

สุดท้ายการสนทนาของยัยอุ๊และหมอพลอยทางไลน์เลยจบแค่นั้น แต่คนอย่างสาวอุ๊ไม่ยอมแพ้หรอกนะ เธอไลน์ไปทักทายครูเบสท์ หนึ่งในความหวังของวิทยาลัยพยาบาลอีกคน เพื่อรายงานสถานการณ์

ทางฝั่งครูเบสท์ดูสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก ครูเบสท์สั่งให้สาวอุ๊ระมัดระวังตัวให้ดี ๆ เพราะคิดว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่สุ่มเสียง ซึ่งสาวอุ๊ก็รับปากแต่โดยดี หลังจากที่การสนทนาจบลง ยัยอุ๊ก็ตอบวิดีโอคอลจากพี่แจ็ค คนรักที่ติดทหารอย่างอารมณ์ดี



"พี่แจ็คคิดถึงอุ๊จังเลย" แฟนหนุ่มทหารบกออดอ้อนคนรัก

"เชอะ!?" สาวน้อยจากราชบุรีตอบ "ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่ว่าแอบเหล่สาวในค่ายหรอกนะ"

"โหยยยย อุ๊จ๋า" หนุ่มแจ็คออดอ้อนเสียงหวาน "ในค่ายทหารไม่มีสาวที่ไหนหรอกจ๊ะ มีแต่มนุษย์ป้ากับเมียจ่าแก่ ๆ ทั้งนั้น พวกลูกสาวนายร้อยนายพันไม่มีเหมือนในหนังหรอกจ๊ะ"

"ให้มันจริงเหอะ!?" ยัยอุ๊ยิ้มแก้มปริ พลางแลบลิ้นใส่คนรักที่เหมือนกำลังจะเข้านอน

"ไอ้แจ็คคุยกับใครวะ" เพื่อนทหารของหนุ่มแจ็ค โผล่เข้ามาในกล้องของเพื่อน "เข้ แฟนสวยนี่หว่าเพื่อนกู หวัดดีครับ พี่เพื่อนแจ็คนะ ไอ้แจ็คมันบ่นคิดถึงน้องทุกวันเลย ฮ่าๆๆ"

"มึงก็พูดมากไปไอ้ศักดิ์!!" หนุ่มแจ็คมองค้อนเพื่อนรัก ที่เดินหนีออกไปอย่างอารมณ์ดี "แต่มันพูดจริงนะจ๊ะอุ๊ พี่แจ็ครักอุ๊ที่สุดเลย"



"อ้วกกกกกกก" เสียงเพื่อนทหารในโรงนอนดังอย่างพร้อมเพียง ทำเอาหนุ่มแจ็คและสาวอุ๊ยิ้มเขิน

"ค่า...อุ๊เชื่อนะคะพี่แจ็ค" หทัยรัตน์ยิ้มหวาน "แค่นี้ก่อนนะคะพี่แจ็ค เดี๋ยวอุ๊ขออ่านหนังสือก่อน"

หลังจากที่กดวางสาย อุ๊เลยเปิดเฟสบุ๊คเพื่อเช็คข่าวสารทั่วไป ทันใดนั้น เธอก็สะดุดกับฟีดบนหน้าเฟสของนาถลดา รุ่นน้องเข้าให้

"ทำไมคนเราถึงวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของคนอื่นได้ขนาดนี้นะ" นาถลดาโพสต์บนหน้าฟีดของตัวเอง

"ยัยนาถ!!" สาวอุ๊โกรธจนลมแทบออกทางรูหู เพราะรู้ดีว่านาถลดาหมายถึงใคร ไม่รอช้า สาวอุ๊ลุกขึ้นแล้วรีบเดินปรี่เข้าไปที่ห้องของนาถลดาทันที

.....................................................................

ทางฝั่งนาถลดา หลังจากเสร็จจากกามกิจที่ลุงพลได้ปรนเปรอให้ สาวน้อยจากปักษ์ใต้รีบขึ้นห้องแล้วอาบน้ำแต่งตัว อาจด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดที่ต้องเจอกับสามสาวรุ่นพี่อย่างเนตรชนก ณิชา และหทัยรัตน์ก็ไม่ทราบได้ เลยทำให้เธอโพสต์อะไรที่ไม่เหมาะสมแบบนั้นบนหน้าเฟสของตัวเอง จนมีคนมากดไลค์จำนวนมาก

นาถลดาไม่ได้สนใจอะไร เด็กสาวนั่งอ่านหนังสือ แต่กลับไม่มีสมาธิเสียเลย ในหัวก็นึกแต่ภาพที่ถูกลุงพลสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปในถ้ำสาวของเธอ

"คิดอะไรอยู่เนี่ยเรา?" นาถลดาขมวดคิ้ว แต่ก็แอบอมยิ้มไม่ได้ เพราะรู้สึกดีกับประสบการณ์เสียวที่ลุงพลปรนเปรอให้ จนเผลอหนีบขาเพื่อระบายความเสียวที่เริ่มคุกกรุ่นอีกครั้ง "อือ....."

รูมเมทไม่อยู่ซะด้วยวันนี้ แบบนี้ทางสะดวก นาถลดานั่งไขว้ห้างเพื่อให้หน้าขาได้บดเบียดกับติ่งสาว แต่ยังไม่ทันได้ถึงฝั่งฝัน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น



"ค๊า...." นาถลดาตอบรับ ก่อนรีบวิ่งไปเปิดประตู พอประตูเปิด สาวน้อยจากปักษ์ใต้ถึงกับหน้าถอดสี เพราะภาพตรงหน้าคือพี่อุ๊ โจทย์เก่าเมื่อตอนเย็นนั่นเอง "พี่อุ๊มีอะไรกับนาถหรือเปล่าคะ?"

"มี...." หทัยรัตน์ทำตาขวางใส่รุ่นน้อง พลางหยิบสมาร์ทโฟนที่โชว์หน้าฟีดของนาถลดาขึ้นมา "นาถพูดถึงพี่ใช่ไหม? ตอบมาเดี๋ยวนี้!"

..............................................................................................................

ทางฝั่งลุงพล หลังจากแต่งตัวเสร็จ ก็เตรียมขับรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ในใจยังรู้สึกผิดกับน้องพิมมี่ไม่น้อย แต่เพราะสถานการณ์ในตอนนั้นมันบังคับ เลยทำให้มันต้องตอบไปแบบนั้น

"กูโดนใบเฟิร์นกับโดนัทเกลียดเข้าไส้ซะแล้วว่ะ..." ลุงพลถอนหายใจยาว "ซวยจริง ๆ กู ใจจริงกูไม่อยากเสียใครไปทั้งนั้นเลยจริง ๆ นะเอ้า!!!"

มนุษย์ลุงเองก็รู้ตัวดีว่าไม่ควรจับปลาหลายมือ บางทีมันต้องปล่อย แต่สำหรับน้องพิมมี่ มันปล่อยไม่ได้จริง ๆ ครู่นึง มันก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาน้องเค้าอีกครั้ง

"มีอะไรคะลุงพล?" พิมมี่ตอบ

"ลุงเปลี่ยนใจแล้ว พอดีลูกลุงไม่กลับมาแล้วล่ะ เดี๋ยวลุงไปหาพิมมี่ที่หอนะ" ลุงพลตอบอย่างอารมณ์ดี เด็กสาวอย่างพิมมี่นี่แหละ ที่อยู่แล้วสบายใจที่สุด ไม่งี่เง่า ไม่โวยวาย และไม่ใช้กำลังด้วย ฮ่าๆๆ

"ค่ะ..." พิมมี่ตอบเสียงหวาน "มาเร็ว ๆ นะคะคนดี พิมมี่คิดถึงลุงนะ"

ประโยคหลังทำเอาลุงพลเผลอยิ้มหวาน แถมน้องชายที่สลบเหมือดในเป้ากางเกงก็เริ่มตื่นตัวอีกครั้ง พอนึกถึงเกมรักกับน้องพิมมี่ที่มันได้เคยบรรเลงมาด้วยกัน ก็ทำให้ปิกาจู้มันปึ๋งปั๋งดึ๋งดั๋งอีกครา

สงสัยวันนี้ได้ตายคารูหอยของพิมมี่แน่ ๆ กู เอ๊ะ!!?? มึงชอบระเบิดถ้ำทองไม่ใช่เหรอไอ้พล ช่างเหอะ เมียสามรออยู่ กูต้องรีบไป



ชุมพลสตาร์ทรถแล้วรีบซิ่งออกไปหาพิมมี่ทันที ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่ม ยังพอมีเวลา รอก่อนนะจ๊ะ พิมมี่ของลุงพล

..........................................................................

ตัดมาที่ใบเฟิร์นและโดนัท สองสาวเดินเข้ามาในห้องได้สักพัก โดนัทก็ทิ้งตัวนั่งบนเตียง และปล่อยโหออกมาแบบไม่แคร์สายตาเพื่อนรัก ทำเอาใบเฟิร์นอดสงสารไม่ได้ เลยต้องไปนั่งปลอบใจ ไม่คิดเหมือนกันว่า เจ๊โดนัทสาวทอมสุดมั่นคนนั้นจะเปราะบางเรื่องความรักได้ถึงขนาดนี้

"ชั้นไปรักผู้ชายแก่ ๆ เหี้ย ๆ แบบนั้นได้ยังไงนะ?" โดนัทตัดพ้อกับใบเฟิร์น

"ไม่รู้ซิ..." ใบเฟิร์นตอบ "อย่าเสียใจไปเลยเจ๊ ออกมาจากชีวิตคนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน"

"แกหมายถึงชั้นหรือตัวแกเอง?" โดนัทขมวดคิ้ว เพราะความสัมพันธ์ระหว่างสองสาวและลุงพลมันยุ่งเหยิงไปหมด จนให้คำจำกัดความกันไม่ถูก สาวห้าวจากเมืองหลวงจึงเอ่ยปากถามเพื่อนรักเพื่อขอความชัดเจน

"ทั้งชั้นและเจ๊นั่นแหละ" ใบเฟิร์นตอบ "ชั้นกับเจมส์เราเลิกกันแล้วนะ"

"ทำไมวะแก?" โดนัทขมวดคิ้ว "เจมส์ออกจะเป็นคนดี เหมาะกับแก"

"คือ...." ร่างบางกระอักกะอ่วนกับสิ่งที่จะพูดออกมา ความจริงก็คือ ใบเฟิร์นเซ็กส์จัดจนหนุ่มเจมส์ผิดสังเกต เลยทำให้หนุ่มนักเรียนนายร้อยทำตัวเหินห่างจากนางในฝัน เพราะเชื่อว่าใบเฟิร์นเคยมีประสบการณ์ทางเพศมาก่อน ไม่ได้เป็นสาวซิงอย่างที่กล่าวอ้างกับตน "เราเข้ากันไม่ได้"

"แย่แหะ...." ณิชาตอบ "แกไม่เป็นไรนะเว้ยเฟิร์น อย่างน้อยแกยังมีชั้นเป็นเพื่อนอยู่"

"แค่เพื่อนเหรอ?" ใบเฟิร์นมองหน้าโดนัทตาแป๋ว ทำเอาโดนัทนิ่งเงียบ พอรู้สึกตัวอีกที ใบเฟิร์นก็คว้าท้ายทอยของเพื่อนรักแล้วประกบปากแน่น

สองสาวแลกลิ้นกันอย่างสนุกปาก ใบเฟิร์นเอื้อมมือบีบหน้าอกหน้าใจของโดนัทอย่างสนุกมือ ทางฝั่งโดนัทก็ไม่ยอมน้อยหน้า บีบหน้าอกหน้าใจของใบเฟิร์นสนุกมือเช่นกัน

ใบเฟิร์นผลักโดนัทให้นอนราบกับพื้นแล้วขึ้นคร่อมร่างของเพื่อนรัก สาวน้อยจากเมืองเหนือมองหน้าเพื่อนสาวจากเมืองหลวงด้วยนัยน์ตาที่หวานเยิ้มกว่าที่เคย

"ชั้นมาคิดดูแล้ว พวกผู้ชายมันไม่ได้เรื่องสักคน ยอมรับนะ ตั้งแต่ที่เรามีอะไรกันครั้งนั้น เจ๊รู้ไหม? เจ๊ทำให้ชั้นแทบบ้า บางครั้งเวลาช่วยตัวเอง ชั้นนึกภาพเจ๊ประจำเลยนะ" ใบเฟิร์นสารภาพความจริงด้วยใบหน้าแดงก่ำต่อหน้าโดนัท

"ชั้นก็เหมือนกัน" โดนัทยิ้มหวาน "ชั้นเองก็แอบนึกถึงภาพแกเวลาช่วยตัวเองเหมือนกัน ชั้นเสียใครก็เสียได้ แต่ชั้นไม่อยากเสียแกไปว่ะเฟิร์น"

"งั้นเรา...." ใบเฟิร์นยิ้มหวานเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะพูดต่อไป "งั้นเราเขยิบความสัมพันธ์จากเพื่อน...เอ่อ...เป็นแฟนกันไหม?'

โดนัทยิ้มหวาน ไม่ตอบอะไร ก่อนคว้าท้ายทอยใบเฟิร์นในโน้มลงมาประทับตราจูบแทนคำตอบ สองสาวเคล้าคลอบนเตียงสีขาวนุ่ม พอรู้สึกตัวอีกที เสื้อนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าก็หลุดลงไปนอนกองบนพื้น

"อ๊า...เฟิร์นรักโดนัทนะ" สาวน้อยร้องครวญครางขณะกำลังเลียยิ่งสยิวให้อีกฝ่าย ทั้งสองต่างผลัดกันเลียของสงวนให้กันและกันด้วยท่า 69 จนอร่อยลิ้นกันเลยทีเดียว

"โดนัทก็รักเฟิร์น" สาวทอมตอบ ก่อนดูดเลียและเม้มกลีบสาวของใบเฟิร์นจนยืดติดปาก เนตรชนกหลับตาปี๋ อ้าปากหวอด้วยความเสียวซ่าน กลีบเกสรของสองสาวต่างชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำใส ๆ ที่หลั่งออกมาจนเปื้อนเตียงขาวนุ่มเต็มไปหมด

.......................................................................................................

ตัดมาที่ลุงพล ภารโรงเฒ่าจอมหื่น ที่กำลังขับมอเตอร์ไซค์ไปหาน้องพิมมี่ มันใช้เส้นรัชดาที่วันนี้รถติดเป็นพิเศษ แต่เพราะใช้มอเตอร์ไซค์เป็นยานพาหนะ จึงทำให้มันสามารถเดินทางได้อย่างรวดเร็ว แตกต่างจากรถยนต์คันอื่น ๆ ที่จอดแน่นิ่งบนถนนสายหลักอีกสายของกรุงเทพมหานคร

"รอลุงก่อนนะพิมมี่จ๋า...." ลุงพลครุ่นคิดในใจ ระหว่างที่จอดรอสัญญาณไฟจากสีแยก พอสัญญาณไฟเขียว มันรีบบีดคันเร่งออกตัวทันที

ลุงพลขับมอเตอร์ไซค์ไปตามช่องทางที่รถยนต์ทั้งสองฝั่งเลนเว้นว่างเอาไว้อย่างคล่องแคล่ว ในใจก็คิดแต่จะไปหาพิมมี่ จนเผลอใจลอย จนถูกรถแท็กซี่คันหนึ่งกำลังจะเปลี่ยนเลนส์และไม่ทันสังเกตเห็นลุงพลชนประสานงานเข้าอย่างจัง

"ชิบหายแล้วกู!!" คนขับแท็กซี่คนนั้นสบถออกมา ในขณะที่ลุงพลล้มรถลงไปกองหัวฟาดพื้น โชคดีที่นักการเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์ใส่หมวกกันน๊อค เลยทำให้ไม่เป็นอะไร แต่แรงกระแทกก็มากพอที่ทำให้ลุงพลหมดสติได้

"ลุง ๆ เป็นอะไรหรือเปล่า?" คนขับแท็กซี่เปิดประตูมองดูลุงพลที่นอนสลบบนพื้นถนน "ตายห่าแล้วกู ใครก็ได้ช่วยด้วยครับ มีคนล้มรถ!!"

[mysecret]

เหนื่อยแทนลุง จัดหนักมาหลายยก

[poa_king]

เหนื่อยแทนลุงพลเหลือเกิน

[JamezazaJame]

ดาดส