มั่วรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 7: องค์กรลับ

[xvenomz]

แก๊งค์นี้จะเป็นนายชัยรายต่อไปมั้ยนะ

[season77]

ตัวละครลับมาอีกแล้ว

[พระพาย]

เจ๊ใหย่ (ข้าวหอม)ออกหน้ามาจัดการ หรือจะเป้นรายใหม่

[onemanx002]

ดีๆ มี ตัวละครมาเพิ่ม เปนช้อยให้ชาคริต้ลือก 55

[Ekkawut]

รอลุ้นคนใหม่ๆใครจะโดนก่อน

[TOP Top]

แล้วไง ... สวยขนาดนี้ ต้องพอมาเข้าตี้

[notkey]

ข้าวหอมจะรอดพี่ตี๋เราหรอ

[lmlyfe]

สมาคมนี้ตลกดี ชาคริตจะได้ทำความรุ้จักกับรุ่นพี่คนใหม่ไหมนะ

[xonly-1786]

ขอบคุณมากครับ องค์กรลับ จะรักษาความลับได้ไหมหนอ

[pradit]

"เห้ย....ชาคริต มึงมานี่ซิ" เสียงห้วน ๆ ที่ดังมาจากในซอกตึกทำเอาชาคริตที่กำลังเหม่อ ๆ หันขวับ วิชาก่อนหน้าเป็นวิชาที่เรียนห้องแยก ชาคริต น้ำฟ้า เบญ ต่างก็ได้เรียนกันคนละเซค ชาคริต ที่เลิกเรียนแล้วกำลังจะเดินไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร และเตรียมตัวเรียนวิชาในช่วงบ่าย แต่ก็ถูกสกัดโดยเสียงลึกลับเสียก่อน
   "รีบเข้ามาในซอกนี่เร็ว ก่อนมีใครเห็น"
   "อะไรว๊ะ" ชาคริตถามเบา ๆ แต่ก็เดินตามเสียงลึกลับเข้าไปในซอกตึกด้วยความอยากรู้อยากเห็น
   "เออ เข้ามาได้ซักที" หนุ่มหล่อหน้าขาวที่ยืนอยู่ในซอกตึกบอก
   "ตี๋" ชาคริตเรียก "มีอะไรหรือเปล่า ทำไมต้องทำลับ ๆ ล่อ ๆ"
   "มีสิ....มึงฟังกูนะ" ไอ้ตี๋ลดเสียงลงต่ำ "กูเห็นมึงกะน้ำฟ้า....แล้ว......"
   ชาคริตใจหายวูบ ความลับของเขากับน้ำฟ้าแตกแล้วเหรอเนี่ย แล้วคนหื่นอย่างไอ้ตี๋มันจะเอาเรื่องของเขากับน้ำฟ้ามาแบล็คเมล์หรือเปล่า
   "กูสงสารมึงว่ะ"
   "หือ?"
   "แหม่...อย่าทำเป็นไม่รู้" ไอ้ตี๋ตบบ่าชาคริต "มึงแอบชอบน้ำฟ้าาาาาา ตาบอดยังดูออก"
   "เอ่อ..."
   "ไม่ต้องห่วง กูเก็บความลับให้มึงได้อยู่แล้ว...กูเข้าใจ เพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่แอบชอบ มีกันทุกคนนั่นแหละ" ไอ้ตี๋ยืดอก "แล้วมันก็จะไม่ชอบเรากลับ กูเข้าใจ ของกู ที่โรงเรียนมัธยมมีตั้งเจ็ดคน ที่กูแอบชอบแล้วไม่ชอบกู"
   "จริง ๆ แล้ว...."
   "อย่ามาเถียงงงงงง" ไอ้ตี๋ทำเสียงยานคาง "แต่วันนี้ กูจะมาช่วยให้มึงได้พบทางสว่างว่ะ...."
   "มึงจะมาขายอะไร น้ำมันผีพรายสกัดเย็นเหรอ"
   "บ้า ใครเขาใช้ของพรรค์แบบนั้นกัน มึงนึกว่ากูเป็นทั่นชัยเหรอ" ไอ้ตี๋ยักไหล่ "ตามกูมา แล้วมึงจะได้รู้"
   ว่าแล้วไอ้ตี๋ก็เดินนำออกจากซอกตึกไป
   เอาไงดี จะตามมันไปดีไหม
   เห็นได้ชัดว่าไอ้ตี๋เข้าใจอะไรผิดบางอย่าง แต่จะไปเปิดความลับของตัวเองเพื่อแก้ความเข้าใจผิดให้มันก็ใช่ที่
   แต่ถ้ามีอะไรที่ผิดกฎหมาย อย่างที่ไอ้ชัยเคยใช้มาเกี่ยวข้อง เขาก็ควรต้องหาทางเปิดโปงมันให้ได้ไม่ใช่เหรอ ก่อนที่ของพวกนั้นจะไปทำให้ใครเดือดร้อน เหมือนที่เขากับน้องญาเคยเกือบต้องเดือดร้อนมา
   คิดได้ดังนั้น ชาคริตจึงเริ่มออกเดินตามไอ้ตี๋ไป
   
   ไม่นาน ไอ้ตี๋ก็นำชาคริตมาถึงมุมมืดแห่งหนึ่งระหว่างคณะสองคณะ เห็นได้ชัดว่าเป็นมุมที่ลับตาคน แต่ในบริเวณนั้นมีนักศึกษาชายเจ็ดแปดคนนั่งอยู่แล้ว

   "ยินดีต้อนรับ...." ไอ้ตี๋บอก "สู่องค์กรลับของเรา....สมาคมหนุ่มอกหัก"
   "คือ....เอ่อ..."
   "เนี่ยนะเหรอ น้องชาคริต" นักศึกษาท่าทางป่าเถื่อนที่นั่งอยู่ในมุมที่ลึกที่สุดลุกขึ้นมา "หน้าตาดีนี่หว่า"
   "ชาคริตกับผมก็หัวอกเดียวกันนั่นแหละ พี่ก้อง" ไอ้ตี๋ยืนยัน "หนุ่มหล่อ นิสัยดี ชอบเค้า แต่เค้าไม่ชอบกลับ"
   "เอ่อ...."
   ""ไอ้คริต นี่พี่ก้องนะ อยู่ปี 4 คณะเรา เป็นหัวหน้าสมาคม นั่น ไอ้เป็ด มึงรู้จักอยู่แล้ว นั่น นายมิ่ง จากคณะครุ พี่โอโม่ จากคณะศิลปกรรม พี่เก้า จากคณะจิตวิทยา พี่......"
   "ยินดีต้อนรับนะ ชาคริต" พี่ก้องบอก และเดินเข้ามาตบบ่าชาคริต "มีอะไรจะถามพี่ไหม"
   "เอ่อ...ครับ....ไอ้ตี๋ยังไม่ได้บอกผมเลย ว่าสมาคมนี้มัน....คืออะไร"
   "ชื่อยังไม่ได้บอกเหรอ" พี่ก้องถาม "นี่ เป็นสมาคมของชายหนุ่มแสนดี ที่ไม่สมหวังในความรัก พวกเรามีแต่กันและกันเป็นที่พึ่งพิง....จุดประสงค์หลัก....คือช่วยสมาชิกในสมาคม ให้พ้นจากสถานะอกหัก"
   "ใช่ ชาคริต มึงเชื่อกู พี่ก้องช่วยมึงได้" ไอ้ตี๋บอก "รู้ไหม พี่เขาช่วยสมาชิกสิบเอ็ด..."
   "สิบสอง"
   "สิบสองคน ให้สมหวังในความรักได้ เก่งไหมล่ะ"
   "เก่งครับ" ชาคริตตัดสินใจเออออไปด้วย
   "แต่แน่นอน กูไม่ช่วยใครฟรีนะ" พี่ก้องบอก "แต่จะเก็บเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับความยากของเป้าหมาย"
   "แล้ว....พี่จะช่วยให้ผมได้เป็นแฟนกับเป้าหมายยังไงเหรอครับ" ชาคริตถาม
   "ก็...เริ่มจากจ่ายเงินมาก่อน หลังจากนั้น กูจัดการให้" พี่ก้องบอก "เริ่มจากการหาข้อมูลของเป้าหมาย แล้วค่อยมาหารือกัน ว่าเรามีทางเลือกอะไรในการเข้าหาเป้าหมายได้บ้าง"
   "ชาคริตมันชอบน้ำฟ้าครับ จบมาจากโรงเรียนเดียวกันนี่แหละ" ไอ้ตี๋รีบบอก
   "ปีหนึ่งคณะวิทย์เรอะ" พี่ก้องทวน "เริ่มจากห้าร้อยแล้วกัน แต่ถ้า...."
   "ผม...ยังไม่พร้อมจะจ่ายครับ" ชาคริตรีบบอก ขืนมีใครพยายามรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับน้ำฟ้า อาจจะแอบมารู้ก็ได้ ว่าเขากับน้ำฟ้าจริง ๆ เป็นมากกว่าแฟนกันแล้ว
   "ไม่เอาน่า" ไอ้ตี๋บอก "ลองดู.....พี่เค้าช่วยกูกับหยกจนเกือบได้กันแล้วนะ"
   "อีกไม่เกินสี่เดือน ได้แน่" พี่ก้องบอก
   "โห....สี่เดือนเลยเหรอ พี่ก้อง" ไอ้ตี๋ถาม "แต่ผมจ่ายพี่ไปห้าพันแล้วนะ"
   "ของแบบนี้ เร่งกันได้ที่ไหน" พี่ก้องคำราม
   ชาคริตแอบถอนหายใจ นี่กูต้องอยู่กับไอ้พวกปัญญาอ่อนนี่เหรอเนี่ย
   "ไอ้เป็ดก็จ่ายห้าพัน ให้พี่ก้องช่วยเรื่องพอลล่า" ไอ้ตี๋บอก "ลองดูน่า ชาคริต ไม่มีอะไรเสียหายหรอก"
   ตังค์กูไง ชาคริตคิดในใจ
   "ผมสนใจนะครับ พี่ก้อง แต่ผมยังไม่พร้อมจริง ๆ" ชาคริตบอก ดูจากหน้าสมาชิกชมรมหนุ่มอกหักแต่ละคนแล้ว ไม่แน่ใจว่าถ้าพูดตามที่คิดเขาจะได้เดินออกจากมุมลับนี่ไปหรือเปล่า
   "เออ ไว้มึงเก็บตังค์ได้เมื่อไหร่ค่อยกลับมาแล้วกัน"
   "เออ ว่าแล้ว...พี่ก้อง" ไอ้ตี๋บอก "จริง ๆ มีอีกคนที่ผมสนใจนะ...อาจจะง่ายกว่าหยกก็ได้"
   "ว่ามา"
   "ชื่อเบญจคีตา ปี 1 คณะวิทย์เหมือนกัน"
   "อ๋อ คนนี้กูเคยเห็น ที่ไว้ผมเปียใช่ไหม หน้าตาดีนี่" พี่ก้องบอก "พันนึงก่อน เดี๋ยวกูไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมาให้"
   ไอ้ตี๋หยิบแบงค์พันส่งให้ไอ้พี่ก้อง
   "ไป พวกเรา กลับคณะกันเถอะ" ไอ้พี่ก้องชวน "กูมีเรียนบ่าย แล้วก็มีเป้าหมายให้หาข้อมูลด้วย มา ไอ้เป็ด ไอ้ตี๋ ไอ้ชาคริต พวกมึงที่เหลือกลับคณะกันได้แล้ว วันนี้เลิกกิจกรรมสมาคมแค่นี้"

   ต้องเตือนเบญ ชาคริตคิดในใจ
   เท่าที่เห็น ไอ้สมาคมหนุ่มอกหักนี่ออกแนวปัญญาอ่อนมากกว่าจะเป็นพิษเป็นภัย แต่ใครจะไปรู้ได้ล่ะ ครั้งแรก ๆ ที่ไอ้ชัยมาบ่นเงี่ยนก็ดูปัญญาอ่อนแหละ ผลสุดท้ายเป็นไงล่ะ
   กว่าจะกลับถึงคณะก็เกือบหมดเวลาพักกินข้าวแล้ว ชาคริตเห็นน้ำฟ้านั่งอยู่ที่ตึกคณะ
   สาวแว่นทำท่าจะลุกขึ้นเข้ามาหา แต่ชาคริตมองปราดเดียว พร้อมกับชำเลืองไปทางพี่ก้อง ไอ้ตี๋ ไอ้เป็ด ก็เตือนน้ำฟ้าได้ว่ามีอะไรผิดปกติ สาวแว่นทิ้งตัวนั่งกลับลงไป แล้วเหลียวมองมาทางสี่หนุ่มด้วยท่าทางไม่ไว้ใจ
   "นั่นไง พี่ก้อง น้ำฟ้า คนที่หักอกไอ้ชาคริต" ไอ้ตี๋ชี้
   "เงินไม่มากูไม่ช่วย" ไอ้พี่ก้องคำราม
   "นั่นไง เบญอยู่นั่น...แต่....................โอ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!"
   ชาคริต ไอ้เป็ด ไอ้พี่ก้องมองตามสายตาของไอ้ตี๋ เพื่อหาสาเหตุที่ทำให้มันตะลึงพรึงเพริดได้ถึงขนาดนั้น
   แล้วหัวใจชาคริตก็หยุดเต้น
   สวย
   สาวคนที่เดินอยู่ริมถนนข้างตึกคณะสวยมาก
   สวยอย่างที่ชาคริตไม่เคยคิดมาก่อนว่าเป็นไปได้
   ถ้าเขาให้คะแนนน้ำฟ้าสิบเต็มสิบ แล้วน้องญาเก้าจุดห้าเต็มสิบ....
   ผู้หญิงคนนี้ก็ควรได้สามร้อยเต็มสิบ
   สูงโปร่ง เพรียวบาง ใบหน้างดงามหมดจดเหมือนสวรรค์ลงมาสรรค์สร้าง
   ถ้ามีคนเอาปืนมาจ่อหัว บังคับให้ชาคริตพรรณนาลักษณะที่ไม่ดีของสาวคนนี้ เขาอาจจะกัดฟันบอกว่าทรวงอกในเสื้อนักศึกษาตัวหลวมดูจะเล็กกว่ามาตรฐานหญิงไทยไปสักหน่อย
   แต่พอมาคู่กับหน้าตาและรูปร่างของสาวคนนี้ กลับดูเป็นส่วนที่งดงามเหมาะเจาะสมกับความเพรียวสวยไปเสียอีก
   น้ำฟ้าหันมาเห็นชาคริต ทำหน้างง ๆ ก่อนจะมองตามสายตาชาคริตเพื่อหาว่าอะไรที่ทำให้คนรักของเธอตะลึงพรึงเพริดได้ขนาดนั้น ก่อนจะอ้าปากค้างจ้องสาวคนนั้นไม่ต่างจากที่หนุ่ม ๆ จ้องเลย
   ไม่มีใครใส่ใจจะมองผู้หญิงตัวเตี้ยเล็กเหมือนหมากระเป๋าที่เดินตามสาวสวรรค์อยู่ต้อย ๆ ด้วยซ้ำ
   "พี่ก้อง...." ไอ้ตี๋อ้าปาก
   "ไม่"
   "แต่..."
   "รายนี้กูไม่รับ" ไอ้พี่ก้องบอก "กูรับกี่ทีสุดท้ายต้องคืนเงินตลอด"
   "รู้จักเค้าเหรอ"
   "เจ๊ข้าวหอม อยู่ปี2 คณะทางนู้น" ไอ้พี่ก้องชี้ "แต่เค้าไม่สนคนอย่างพวกเราหรอก เพราะฉะนั้น เลิก! ไป กูจะไปขึ้นเรียนแล้ว!!!"
   พอแก๊งค์หนุ่มอกหักขึ้นอาคารไปหมด ชาคริตก็ไปนั่งข้าง ๆ น้ำฟ้าอย่างมึน ๆ สาวแว่นก็ดูจะงง ๆ ไม่แพ้กัน
   "ชาคริต....ถ้า....เอ่อ.....นาย...." น้ำฟ้าระล่ำระลัก "ชั้น...จะ...เข้าใจ"
   "หือ...อะไรเหรอ น้ำฟ้า"
   "ถ้านาย.....พี่คนเมื่อกี้....."
   ชาคริตส่ายหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "เรารักน้ำฟ้า"
   "แต่ พี่เค้า...." น้ำฟ้าเหมือนจะยังพูดอะไรไม่ออก "ชั้นไม่เคยเห็นใครสวยขนาดนั้น"
   "แล้วไง....."
   "เก๊าะ.....เก๊าะ.....เค้า......สวย" น้ำฟ้าเหมือนจะพูดอะไรไม่ออก
   "น้ำฟ้าเคยอ่านเรื่องของไซคีไหม"
   "อะ..อะไรนะ"
   "นางไซคี ในตำนานกรีก เราได้อ่านตอนหาข้อมูลมาเขียนบทละครเมื่อปีก่อน"
   "ไม่...ไหนลองเล่าให้ชั้นฟังหน่อย"
   "ก็....ไซคี เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยจนผู้ชายทั่วทั้งอาณาจักรแห่กันมาเพื่อชมความงาม ศิลปินต่างพากันใช้นางเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงาน แม้แต่พวกนักบวชที่รับใช้เทพีแห่งความรักยักปล่อยวิหารให้รกร้าง เพื่อมาบูชาความงามของไซคี"
   "ก็....คงเหมือนพี่คนเมื่อกี้"
   "แต่ไซคีหาสามีไม่ได้"
   "อ้าว...ทำไมล่ะ"
   "เพราะความงามของนางมัน...น่าเทิดทูนบูชามากกว่าจะน่าพิศวาสในเชิงนั้น ผู้ชายที่มายลโฉมไม่ว่าจะเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่มาจากไหนก็ไม่คิดว่าตัวเองคู่ควรกับผู้หญิงคนนี้ จนสุดท้ายพี่น้องได้แต่งงานไปหมดแล้ว ไซคีก็ยังเป็นโสดอยู่....บอกตามตรงนะ ตอนอ่านเรื่องนั้น เราไม่คิดว่าความงามแบบนั้นมีได้นอกนิยายด้วยซ้ำ....จนได้มาเห็นเมื่อกี้นี่แหละ"
   "นายก็คิดว่า.....พี่เค้าควรบูชามากกว่าน่ารักเหรอ"
   "ประมาณนั้น ใช่"
   "อือ เข้าใจได้อยู่" น้ำฟ้าสะบัดหัวสองสามที เหมือนไล่ความมึน "ว่าแล้ว นายไปทำอะไรกับพวกนั้นมาเหรอ ดูไม่น่าไว้ใจเลย"
   ชาคริตเล่าให้น้ำฟ้าฟังเกี่ยวกับสมาคมหนุ่มอกหัก
   "....." น้ำฟ้ากระพริบตาปริบ ๆ "เอาจริงดิ่"
   ชาคริตพยักหน้า
   "......."
   "........"   
   "ชั้นหัวเราะได้ไหม"

น้ำฟ้ายังขำเลย

[tuktong21]

ลีลาเด็ด

[Janus00028]

ติดใจเลย