เคล็ดลับการเขียนนิยายให้น่าติดตามและสร้างตัวละครให้มีเสน่ห์ รวมถึงฉากอีโรติก

สวัสดีครับ ผมคือนาย Nato87 นะครับ เป็นผู้ประพันธ์เรื่อง "เกมรักภารโรงเฒ่า" นั่นเอง วันนี้มีเคล็ดลับการเขียนนิยายกันสักหน่อย

ผมเองในชีวิตจริง บอกเลยว่าไม่ใช่นักเขียนที่เก่งมากนัก ในช่วงเริ่มต้นงานเขียนเมื่อสักสิบกว่าปีก่อนนั้น บอกได้เลยว่าเข้าขั้นวิกฤติและกากมาก ๆ ถึงมากที่สุด แต่ก็อาศัยการฝึกฝนและพัฒนาตัวเอง อ่านงานเขียนทุกรูปแบบแล้วสังเกตเอกลักษณ์และสไตล์การเขียนของนักเขียนคนนั้น ๆ แล้วนำมาประยุกต์ใช้ คือคุณต้องไม่หยุดนิ่ง ไม่ย้อท้อต่อคำตำหนิติเตียนทั้งหลาย บอกได้เลยว่าผมเนี่ย เจอมาเยอะแล้วครับ

ผมจะมาพูดถึงเคล็ดลับการเขียนนิยายยังไงให้น่าติดตาม ณ ที่นี้ จะแบ่งเป็น 3 หัวข้อนะครับ หวังว่าเคล็ดลับที่ผมเผยแพร่นี้จะเป็นประโยชน์แก่เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ตามสมควร


1.เขียนนิยายยังไงให้น่าติดตาม

นี่คือปัญหาสำคัญของหลาย ๆ คนเลยครับ ก่อนอื่นในความเห็นของผมเนี่ย เราต้องหาแนวทางที่เราชอบที่สุด ถนัดที่สุดก่อน แล้วเขียนมันออกมา อย่างของผมเนี่ย เริ่มต้นด้วยสายแอ็คชั่น รักโรแมนติกนะครับ ก่อนที่จะเริ่มพัฒนามาเป็นสายดราม่าจัด ๆ และก็ดาร์ก ๆ ปวดตับในที่สุด

คือผมบอกเลยว่า ต่อให้เป็นแนวรักหวานแหว๋ว โลกสวย เดินในทุ่งลาเวนเดอร์ คุณก็สามารถเขียนให้น่าติดตามได้ เคล็ดลับคือคุณต้องรู้จักตัวเองก่อน คุณต้องรู้จักศักยภาพของตัวเองก่อน ที่จะเขียนอะไรออกมา การศึกษางานเขียนจากคนที่เก่งกว่าเป็นสิ่งที่ผมแนะนำครับ รวมไปถึงการรับชมหนัง ละคร หรือซีรีย์ต่างประเทศ ผมบอกได้เลยว่า นี่คือแหล่งวัตถุดิบชั้นเลิศในการเขียนนิยายที่ใครหลายคนคาดไม่ถึงทีเดียว

เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งสำคัญที่สุดคือ "โครงเรื่อง" ครับ ถ้าโครงเรื่องเข้มแข็มเท่าไรก็ยิ่งน่าติดตามมากขึ้น ยกตัวอย่างนะครับ อย่างการสร้างเหตุการณ์ เรามักจะสร้างเหตุการณ์แบบ 1 - 2 -3 - 4 แบบนี้ใช่ไหมครับ แต่บางครั้ง เราอาจเปลี่ยนและสลับเหตุการณ์เป็น 2 - 3 - 4 -1 อะไรแบบนี้ก็ได้เป็นต้น

ข้อควรระวัง! ในกรณีที่งานเขียนของคุณเป็นแนวสมจริง มีความ Reality สูง คุณต้องใส่ใจเรื่องความสมจริงและเหตุการณ์ต่าง ๆ ในเรื่อง กล่าวคือมันต้องมีความเป็นไปได้สูงที่สุดในโลกของความจริง หรือบางทีมันอาจจะโอเวอร์ไปบ้าง แต่ก็ควรให้มันมีเหตุผลอธิบายถึงความเป็นไปได้บ้าง ไม่ใช่แบบโอเวอร์จนเกินไป

ยกตัวอย่างเช่นนิยายแอ็คชั่น สมมุตินะครับ พระเอกเป็นตำรวจมือปราบ ไปยิงลุยกับผู้ร้ายติดอาวุธสมครามนับสิบ โอเค บางครั้งคุณอาจอยากอวยพระเอกคุณว่าเป็นคนเก่ง คุณก็เลยเขียนให้พระเอกของคุณสามารถปราบผู้ร้ายทั้งหมดได้ ซึ่งนี่เป็นความคิดที่ผิดมหันต์!! เพราะมันจะทำให้ตัวเอกของคุณดูเก่งโอเว่อร์เกินความจริง

ดังนั้น ถ้าคุณอยากให้พระเอกของคุณเก่ง เก่งแบบมีเหตุผล บางทีคุณอาจต้องคิดแบบตรรกะของโลกความจริง นั่นคือ หากคุณเป็นตำรวจ คุณเหลือตัวคนเดียว แล้วคุณจะต้องไปลุยกับคนร้ายนับสิบที่มีอาวุธสงครามครบมือ คุณควรทำยังไง?

อันนี้ยกตัวอย่างนะครับ ผมแนะนำว่า ลอบฆ่าทีละคน อันนี้ก็เป็นตัวเลือกที่น่าสน แต่อาจจะเขียนให้พระเอกมีพลาดบ้าง เพราะถ้าเฉือดตัวร้ายหมดทุกคนมันจะเก่งไป เช่นอาจจะพลาดท่าโดนจับได้ พระเอกโดนไล่ต้อน สุดท้ายกำลังเสริมมาช่วย ประมาณนี้ อาจจะเขียนให้พระเอกบาดเจ็บบ้าง เพื่อที่จะทำให้คนอ่านรู้สึกว่า เฮ้ย!! พระเอกคนนี้มันยังมีความเป็นมนุษย์นะ เจ็บเป็นตายเป็น ไม่ได้เก่งเหนือมนุษย์

ส่วนอีกเรื่องคือฉากบรรยาย อันนี้บอกตามตรงผมไม่ค่อยถนัดนัก แต่สิ่งที่พูดได้คือ ก่อนอื่นคุณต้องจินตนาการฉากออกมาก่อนว่ามีอะไรบ้าง แล้วค่อยบรรยายใส่เข้าไป โดยคำนึงถึงความสมจริงมากที่สุด ในกรณีที่งานเขียนของคุณเป็นแนวสมจริง ไม่ได้เป็นแนวแฟนตาซี และเหนือสิ่งอื่นใด เรื่องการบรรยายลักษณะตัวละครก็เป็นสิ่งสำคัญ เป็นเสน่ห์ของเรื่องที่ขาดไม่ได้เลยครับ เพราะนี่คือสิ่งที่ค้ำจุนงานเขียนของเราให้น่าติดตามยิ่ง ๆ  ขึ้นไป


2.การสร้างตัวละครให้มีเสน่ห์

เชื่อผมไหม? หลาย ๆ คนยังตีโจทย์ข้อนี้ไม่แตก ในฐานะนักเขียน บางครั้งคุณก็เข้าใจผิด คิดว่าการบรรยายหรืออวยตัวละครของเราให้เก่ง หล่อสวยรวยเว่อร์ จนแทบหาข้อบกพร่องไม่เจอ จะทำให้ คนอ่านชอบ ผมบอกเลย คุณมาทางผิดแล้วครับ!!!!

ต่อให้คุณเขียนอวยตัวละครของคุณยังไง ถ้าคนอ่านไม่อินตาม ทุกอย่างก็จบครับ นอกเหนือจากโครงเรื่องที่แข็งแรง ผมคิดว่าการสร้างตัวละครให้มีเสน่ห์คือปัจจัยสำคัญอีกอย่างที่จะทำให้งานเขียนของเราน่าติดตามได้

แล้วจะสร้างตัวละครให้มีเสน่ห์ยังไงล่ะ? สำหรับผมแล้ว การสร้างตัวละครตัวนึงเนี่ย ก็เหมือนกับการสร้าง "มนุษย์" ขึ้นมาสักคน กล่าวคือตัวละครที่ถูกสร้างมาคนอ่านจะต้องรู้สึกว่าเขาหรือเธอคนนี้เนี่ยมีตัวตนจริง ๆ มีเลือดเนื้อมีหัวใจ มีความรู้สึกนึกคิดของตัวเองจริง ๆ

คำถามต่อมาก็คือ แล้วจะสร้างยังไงล่ะ? ไอ้ตัวละครที่มีเสน่ห์เนี่ย? สำหรับผมก็คือการสร้างตัวละครที่มีทั้งจุดเด่นและจุดด้อย มีทั้งข้อดีข้อเสีย ตามแบบมนุษย์ปุถุชนทั่วไป คือคุณต้องเขียนให้คนอ่านรู้สึกได้ว่า เออ!!ไอ้นี่แม่งมันก็ไม่ได้เลวร้ายทุกอย่างนะ!! มันยังมีความดีอยู่บ้าง!

หรือถ้าเขียนตัวละครที่เป็นคนดี บางครั้งคุณก็ต้องสร้างปมที่ทำให้คนอ่านรู้สึกคิดตามว่า ถ้ามันเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเรา เรายังจะศรัทธาในความดีอีกไหม? เช่นพระเอกรักนางเอกนานเกือบ 10 ปี แต่ไม่ได้แอ้ม สุดท้ายนางเอกโดนตัวร้ายที่โผล่มาไม่กี่ตอนหลอกฟันจนติดใจ พระเอกแม่งเมาเหล้าเฮิร์ตหนัก แล้วต่อมาก็สัญญากับตัวเองว่า จากนี้ไปกูจะเจ้าชู้ ฟันดะนะ ไม่เป็นผู้ชายที่แสนดีอีกแล้ว  ทำให้คนอ่านอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเป็นเรา เราจะทำแบบนั้นเหมือนกันไหม

จริง ๆ นอกเหนือจากเขียนตัวร้าย อย่างการเขียนตัวพระเอกนางเอก หรือคนดี ๆ เนี่ย บางครั้งการที่คุณเขียนข้อดีหรืออวยพวกเค้าว่ารวย สวยหรือเก่งนั้น อันที่จริงไม่ผิดนะครับ แต่ต้องอยู่ในขอบเขตของความจริง คืออย่างเช่นพระเอกอาจจะหล่อรวย แต่เจ้าชู้โคตร ๆ ไม่จริงใจกับผู้หญิงสักคน แต่วันนึงพอเจอนางเอก ก็พยายามใช้ความหล่อรวยเพื่อเอาชนะนางเอก แต่ทำยังไงก็ทำไมสำเร็จ เพราะนางเอกไม่ได้ต้องการปัจจัยภายนอกจากพระเอก แต่ต้องการความดีจากพระเอก

ดังนั้น พระเอกคนนั้นต้องแสดงอะไรที่เรียกว่าเสน่ห์ของตัวเอกออกมา นั่นคือ "พัฒนาการ" ของตัวเอง นั่นคือการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงนิสัยของตัวเองให้ดีขึ้น เพื่อให้นางเอกรัก และทำให้คนอ่านรู้สึกอยากเอาใจช่วยมากขึ้น

และอีกเรื่อง คือ "บทพูดของตัวละคร" ผมว่านี่แหละสำคัญสุด ๆ เพราะจะเป็นการบอกเอกลักษณ์ของตัวละครตัวนั้นได้ว่าเป็นคนยังไง

เอางี้ ผมจะยกตัวอย่าง สมมุติว่าถ้าเป็นตัวละครที่มีการศึกษาสูง ๆ เป็นหมอหรือนักวิชาการ คุณอาจจะเหนื่อยหน่อย เพราะอาจต้องศึกษารูปแบบการพูดของคนเหล่านี้ว่าพวกเขาพูดยังไง แน่นอนว่าพวกเขาต้องพูดจาอะไรเนี่ยมีหลักการ สุภาพ และน่าเชื่อถือได้ ภาษาสก๊อย ภาษาวิบัติแบบนี้ไม่เอานะ 5555 คือแบบคุณต้องพยายามเขียนให้รู้สึกว่า เออแหะ หมอนี่/ยัยนี่ ดูน่าเชื่อถือจริง ๆ

จริง ๆ เรื่องบทพูดของตัวละคร ก็คล้าย ๆ กับเรื่องโครงเรื่อง นั่นคือคุณสามารถศึกษาจากหนัง ละคร หรือซีรีย์ ทั้งไทยและเทศได้ ลองศึกษาการพูดของตัวละครแต่ละตัว ทั้งตัวเอก ตัวร้าย หรือตัวประกอบก็ดี แล้วนำมาใช้ดู คุณจะสามารถสร้างตัวละครที่มีเสน่ห์น่าติดตามได้ไม่ยากครับ

....ยิ่งถ้าคุณสร้างคาแร็คเตอร์ตัวละครได้สมจริง มีเลือดเนื้อเท่าไร ตัวละครเหล่านี้จะกลายเป็นคนมาบอกคุณเองว่าต้องทำอะไรบ้างครับ และความมีเสน่ห์ของตัวละครไม่ได้อยู่ที่ความหล่อสวยรวย แต่เป็นความไม่สมบูรณ์แบบที่ทำให้รู้สึกว่าเขาหรือเธอคือมนุษย์ธรรมดาคนนึง มี รัก โลภ โกรธ หลง มีสมหวังและผิดหวัง จำไว้เลยว่า No body Perfect ครับ


3.เขียนฉากอีโรติกยังไงให้ได้อารมณ์

บอกตรง ๆ นะ "เกมรักภารโรงเฒ่า" คืองานเขียนอีโรติกครั้งแรกในชีวิตผม แต่มันไม่ใช่งานเขียนนิยายเรื่องแรกของผม ดังนั้นคุณไม่ต้องแปลกใจว่าช่วง 10 กว่าตอนแรก ๆ ของเรื่องมันจะดูแปร่ง ๆ ไปบ้าง เพราะผมยังมือใหม่จริง ๆ ในด้านนี้ และโครงเรื่องยังไม่นิ่งด้วย อันนี้ยอมรับ ถึงแม้ว่าจะเคยมีประสบการณ์ด้านการเขียนนิยายมาบ้างก็ตาม

ผมบอกได้เลยว่าไม่ต่างจากทุกคน ณ ที่นี้ คือชอบอ่านพวกเรื่องอย่างว่านี่แหละ 5555+ สมัยเรียนนี่แอบไปปรินท์เรื่องเสียวในห้องสมุดมาอ่านเล่นประจำ พออ่านไปเรื่อย ๆ ก็บังเกิดความหมกหมุ่น (ยังไง ๆ ไม่รู้แหะ 5555) แล้วที่นี่ผมรู้สึกว่ามันเหมือนขาด ๆ อะไรไปหรือเปล่าวะ ก็เลยเริ่มพัฒนาตัวเองขึ้นมาอีกระดับ นั่นคืออัพเกรดตัวเองด้วยการลองอ่านนิยายอีโรติกแบบเป็นทางการซะเลย

ถ้าถามผม เรื่องอีโรติกที่ดีต้องมีเนื้อเรื่องที่จับต้องได้ ถ้าคุณต้องการแค่เรื่องเสียวสักเรื่องที่ไม่ยาวมากอ่านแล้วปลดปล่อยก็แล้วไป แต่คำถามคือ คุณอยากได้อ่านเรื่องอีโรติกสักเรื่อง ที่แบบอ่านแล้วรู้สึกว่า เฮ้ย!!มันเจ๋งว่ะ ต้องกลับไปอ่านใหม่ มันได้อารมณ์สุด ๆ แถมมันมีอะไรให้น่าติดตามด้วย คุณจะหาอ่านได้จากที่ไหน?

ผมแนะนำเลย นิยายอีโรติกทั้งแปลและภาคภาษาอังกฤษ อันนี้ผมไม่ได้กระแดะหรือโชว์ภูมินะ ช่วงหลัง ๆ ผมรู้สึกว่าอ่านเรื่องเสียวของไทยมันไม่ได้อารมณ์ ผมเลยผันอ่านไปอ่านเรื่องเสียวจากต่างประเทศ แม้แต่เรื่องสั้นที่ไม่ยาวมาก อ่านแล้วแบบว่า โอโห!!!น้ำเดินครับ!!! คือแบบมันได้อารมณ์สุด ๆ นักเขียนต่างประเทศแนวนี้ที่มีระดับนี่แบบบรรยายได้ถึงเครื่องจริง ๆ บรรยายแทบจะเห็นภาพกันเลยทีเดียว คือบรรยายแบบว่าเหมือนเกาะติดขอบเตียงจริง ๆ ครับ

โอเค ฟังดูเหมือนผมจะหมกหมุ่นยังไงไม่รู้แหะ 5555+ แต่ผมจะอธิบายยังงี้นะครับว่า บางครั้ง การที่คุณผันตัวจากคนอ่านมาเป็นนักเขียนแนวอีโรติกเนี่ย คุณต้องตีโจทย์ตัวเองก่อนว่าต้องการอะไร ต้องการนำเสนออะไรให้คนอ่าน อ่านแล้วแบบร้องซี้ดและติดใจ ดังนั้นผมบอกได้เลยว่า การเขียนฉากอีโรติกนั้นยากมาก ที่จะเขียนให้ได้อารมณ์และเขียนให้คนอ่านรู้สึกเหมือนกับว่าได้เห็นกับตาตัวเอง

บางครั้ง คุณอาจจะต้องเพิ่มรายละเอียดบทบรรยายฉากอีโรติก เช่น "พระเอกสอดใส่เข้าไปในตัวนางเอกแล้วป๊าป ๆ ๆ นางเอกร้องคราง ไม่ไหวแล้วค่ะพี่ หนูจะเสร็จแล้ว" อ่านแล้วคุณรู้อาจรู้สึกได้อารมณ์นิดหน่อยหรืออาจไม่ได้เลย ถูกไหมครับ? ดังนั้น เคล็ดลับที่สำคัญที่สุด ที่จะทำให้ฉากอีโรติกของคุณเร้าร้อนสุด ๆ คืออะไรรู้ไหม?

คำตอบคือ "บทบรรยาย" คุณอาจบรรยายสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้น รูปร่างหน้าตาของพระนาง ลักษณะท่าทาง ปฏิสัมพันธ์ หรือความรู้สึกที่มีต่อกัน บางครั้งการเปิดหนังโป๊หรือหนังอาร์ดูเพื่อศึกษาหาวัตถุดิบในการเขียนฉากอีโรติกก็เป็นเรื่องน่าสนใจ (ถ้าคุณสามารถอดทนดููมันจนจบได้อ่ะนะ แต่ผมคนนึงล่ะ ดูไม่เคยจบเรื่องสักที 5555)

สำหรับผมเนี่ย บางครั้งฉากอีโรติก มันก็เหมือนกับเป็นอะไรที่คุณต้องก้าวผ่านความเชื่อเดิม ๆ เช่นพวกประเพณี วัฒนธรรมทั้งหลายทั้งปวง มันคือการแหกกรอบแหกกฏไปสู่ความท้าทายใหม่ ๆ นั่นเองครับ

.....ก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์ตามสมควร สำหรับเพื่อน ๆ พี่ ๆ นักเขียนหน้าใหม่หน้าเก่านะครับ ขอบคุณมากครับ

ขอบคุณครับท่านที่แบ่งปันศาสตร์ในการเขียนเรื่องเสียว

ตัวผมเองนับถือคนแต่งเรื่องเสียวหลายๆคนในนี้นะ เป็นบุคคลที่มีความรู้ความสามารถ

เพียงแต่บ้านเมืองเรามีกฎ มีระเบียบที่ไม่เอื้อเฟื้อ ไม่สนับสนุน ต่อคนที่มีพรสวรรค์หรือใจรักทางด้านนี้

ลองคิดกลับกันสิ ถ้าเหล่านักเขียนระดับตำนานเป็นคนญี่ปุ่น ดีไม่ดีเรื่องราวที่ทำให้อ่านกันฟรี แจกกันง่ายๆอาจเป็นผลงานลงหนังสือ มีนักวาดชื่อดังมาวาดรูปประกอบ เป็นnovelที่มีกลุ่มแฟนคลับติดตามผลงานก็ได้นะ

ซึ่งตรงจุดนี้แหละ ที่ผมอยากสนับสนุนคนแต่งเรื่องเสียวในการทำภาพประกอบ ทำwebtoon ทำH-Gameมาให้ลองเล่นกัน

หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ถ้าถึงวันนั้น ผมจะสามารถสนับสนุนท่านได้นะครับ

อันนี้เป็นตัวอย่างผลงานชิ้นต่อไปครับ
ผมขออนุญาติเจ้าของต้นฉบับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เคล็ดลับ ของคุณnato ง่าย แต่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆครับ ผมเองคนนึงครับ ที่เป็นfc คุณ และก็ชอบในการปูเนื้อเรื่อง การผูกโยง ตัวละครให้ สอดคล้อง กับเหตุการณ์ในสิ่งที่จะเป็นไป ตามเนื้อเรื่องที่ทำให้คิดตาม และจินตนาการตาม สิ่งที่ ท่านบรรยาย เสมือน ว่าตัวผมเองได้อยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย โดยเฉพาะการที่ คุณnato มีการแนะนำตัวละคร ทุกๆตัว ในถานะที่ผม เป็น ผู้อ่าน ผมจะทำความรู้จักกับ ตัวละคร ตัวนั้น
ทุกครั้ง ซึ่ง นักเขียน หลายๆท่านไม่ได้ทำในข้อนี้ มันเลย ขาดอรรถรสในการอ่าน และนี่เองที่เป็นจุดเด่นของ คุณnato
ที่แตกต่าง ทำให้ผมชอบ ที่จะเข้ามาอ่าน บทประพันธ์ ของคุณ nato ต้องขอ ขอบคุณมากๆครับ ที่
เอาเคล็ดวิชา มาแบ่งปัน และสร้างสรรค์ผล งาน ดีๆ ออกมาให้เราได้อ่านกันครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ

แวะมาลงชื่อศึกษาข้อมูลครับ 

เรื่องแบบนี่ต้องหัดแล้วก็ตามที่บอกครับ หาอ่านหาหนังหาซี่รีย์ดูเยอะๆ เก็บเกี่ยวข้อมูล เก็บเกี่ยวการบรรยาย
ผมก็เริ่มเขียนเองเพราะอ่านเรื่องพวกนี่หนักๆ เอาจริงคือชอบอ่านหนังสือนานมากแล้ว สมัยม.ต้นคนยืมหนังสือท็อป3แห่งปีในห้องสมุดโรงก็ผมนี้ละ
ก็ว่าแล้วเคยเขียนบู๊มาแน่ๆ แอะใจรตั้งแต่ตอนไอ้บิ้กถือปืนบุกจะยิงมนุษย์ลุงละ แต่ไม่น่ามาถึงปวดตับเลยนะฮะ

จนมาเริ่มเขียนเอง ช่วงนั้นเข้าใจเลยว่าทำไมรออ่านเรื่องนาน เฮ้ยมันยากนิหว่า 
ส่วนเรื่องงานเขียนผมก็ขอแนะนำนิดหน่อยๆตามคนพอจะเขียนได้บ้าง
1. พล็อต ควรวางไว้เลยว่าประมาณกี่ตอน แต่ละช่วงใครไปไหนทำอะไร ไม่ต้องไปยึดตึงอะไร แต่ต้องมี และที่สำคัญใส่ทุกอย่างลงไปควรระลึกเสมอว่ามันสมเหตุสมผลรึเปล่า ถ้าเสียเรื่องที่เหนือมนุษย์ไซไฟ ควรมีการอธิบายหลักการ อะไรยังไง ได้อย่างไร ก็ตามที่พี่เขาบอกไปแล้ว ไม่งั้นโครงเรื่องจะลอย ไม่มีความสมจริงไม่มีใครอ่านแล้วเข้าใจ แล้วเรื่องก็จะดูไม่สนุกไปเลย

อีกประเด็นคือใจความที่จะสื่อของเรื่องครับ เรื่องนี้ ตอนนี้คุณต้องการให้คนอ่านรู้สึกอะไร แบบว่าอย่างให้คนอ่านด่าพระเอก สงสารพระเอก โกรธนางเอกแทนพระเอก อะไรเถือกนี้

2. ภาษาและวิธีการบรรยาย
ต่อให้ฉากในหัวเทพขนาดไหนหรือยอมเยื่ยมพอๆกับรางวัลออสก้าเพียงใด เขียนออกมาห่วยก็เน่าครับ
อันนี้ผมเองก็ยังติดขัดๆอยู่ ง่ายสุดคืออุปมาอุปมัย เขาวิ่งไปหาเธอ เทียบกับ เขาวิ่งไปหาเธอราวกับไม่เจอกันนาน เขากินอย่างรวดเร็ว กับ เขากินอย่างรวดเร็วราวผีปอบ 
อีกแบบคือเปลี่ยนคำที่ใช้ จากกระโดด ลองเปลี่ยนเป็นกระโจน ถลาเข้าใส่ แทงก็เป็นกระซวก ทะลวง จูบ ลองเป็น บดริมฝีปากเข้าด้วยกัน ปากชนปาก  
อันนี้ให้นึกเสมอว่าเราจะเน้นให้คนอ่านรู้สึกแบบไหน อารมณ์แบบนี้เรียบรองยังไงให้เข้ากับเรื่องที่ดำเนินไปที่สุด
ซึ่งอันนี้อธิบายยาก เอาเป็นว่าเขียนเสร็จหาไรทำ แล้วมาอ่านใหม่ลืมไปว่าเราเป็นคนแต่ง ค่อยๆเปลี่ยนประโยค เปลี่ยนคำดู มันชัดขึ้นรึยัง สื่ออารมณ์ดีรึยัง
ดูเอาจากคอมเม้นต์ในเรื่องก็ได้ บางทีฟังเพลงก็ช่วยนะ

3. ตัวละคร
อันนี้ยาก เอาจริงตัวละครของผมทุกตัวมีความเป็นผมอยู่แทบทุกตัว ซึ่งความจริงไม่ควรมี (สังเกตุได้ในตอนแรกๆ ตัวละครจะมีวิธีพูดคล้ายๆกัน) วิธีที่ดีที่สุดคือสร้างเรื่องราว สร้างประวัติสร้างแนวคิดให้ตัวละครของคุณซะ พระเอกไม่ชอบนางเอกเพราะ.... นางเอกเกลียดคนจนเพราะ...... ตัวร้ายทำไมถึงต้องซั่มนางเอกให้ได้ การทำแนะนำตัวละครก็เป็นตัวเลือกที่ดีครับ 

4. ฉากเรทติดคุก
อ่านเม้นต์ท่าน miko แล้วหวาดคุกตงิดๆ ไอ้เราเรียนมาทางนี่ด้วยไง พรบ.คอมลอยมาแต่ไกล ยิ่งเอารูปดาราคนดังในไทยมานะคุณ เขาฟ้องเอาเงินละตูดบานแน่ 
เข้าเรื่องต่อ สำหรับผมบรรยายภาพพจน์เท่านั้นที่ช่วย ยัดจรวดใส่ถ่ำเหมือนกันทุกเรื่องทำไมเรื่องนี้สยิวกว่าเรื่องนู้นละ บ้างเรื่องแค่อมผมก็ไปละ บรรยายอารมณ์ออกมาให้ได้ครับ นิยายบนดินเรื่องไม่เขียนออกมาตรงๆก็อ่านบ้างทีไข่นี่ตุงกางเกงเลย 

สุดท้ายฝึกครับ ไม่ลองไม่เป็นวะเรื่องแบบนี้ 555555

ว่าแต่ระดับท่านass จะต้องเก็บข้อมูลอะไรอีก ระดับท่านเปิดรับลูกศิษย์ละล้นสำนักแล้ว

ผมมองว่า "เรื่องเสียว" มันก็คือนิยายประพันธ์ชิ้นนึง ซึ่งมันควรที่จะมีสิทธิ์ในตัวเองเทียบเท่ากับนิยายที่ขายทั่วไป มีสิทธ์ในการพิมพ์เป็นหนังสือด้วยซ้ำ

ในประเทศไทยเองก็ไม่ใช่ว่าสื่อสิ่งพิมพ์มันจะขาวไปทั้งหมด

ลองไปหาอ่านหนังสือวรรณกรรมเด็กสมัยนี้ดูสิ(พวกnovelขายเด็ก ม.ต้น) บางเล่มก็สื่อออกมาอย่างชัดเจน บางเรื่องเหล่าตัวเอกติดเรทตั้งแต่เริ่ม นางเอกก็ทำแบ๊วใสด้วยคำพูด แต่ทำตัวเหมือนกะหรี่ ไปเที่ยวกับผู้ชายไปทั่ว ทั้งๆที่ตัวเองก็มีผัว สุดท้ายก็เสร็จ แล้วมานั่งบอกตัวเองว่า สงสัยความรักคงสั่นคลอน ยังเลือกใครไม่ได้ตอนนี้(แต่โดนควยไปจนอิ่มแล้ว ปากบอกไม่ๆๆ สองบรรทัดต่อมา โอ อ่า โอ อ่า)

หรือจะเอานิยายแปลระดับโลกก็มีฉากพวกนี้เยอะแยะ หนังสือแปลฟิฟตี้เชด it ก็มีทั้งฉากและคำบรรยายไม่ต่างจากเรื่องเสียวเลย

ส่วนตัวผมมองว่ามันเป็นเรื่องที"เหล่าคนดี" ตีค่าว่ามันต่ำแล้วยกตัวเองให้สูงขึ้น

ผมมองว่า "เรื่องเสียว" มันก็คือนิยายประพันธ์ชิ้นนึง ซึ่งมันควรที่จะมีสิทธิ์ในตัวเองเทียบเท่ากับนิยายที่ขายทั่วไป มีสิทธ์ในการพิมพ์เป็นหนังสือด้วยซ้ำ

ในประเทศไทยเองก็ไม่ใช่ว่าสื่อสิ่งพิมพ์มันจะขาวไปทั้งหมด

ลองไปหาอ่านหนังสือวรรณกรรมเด็กสมัยนี้ดูสิ(พวกnovelขายเด็ก ม.ต้น) บางเล่มก็สื่อออกมาอย่างชัดเจน บางเรื่องเหล่าตัวเอกติดเรทตั้งแต่เริ่ม นางเอกก็ทำแบ๊วใสด้วยคำพูด แต่ทำตัวเหมือนกะหรี่ ไปเที่ยวกับผู้ชายไปทั่ว ทั้งๆที่ตัวเองก็มีผัว สุดท้ายก็เสร็จ แล้วมานั่งบอกตัวเองว่า สงสัยความรักคงสั่นคลอน ยังเลือกใครไม่ได้ตอนนี้(แต่โดนควยไปจนอิ่มแล้ว ปากบอกไม่ๆๆ สองบรรทัดต่อมา โอ อ่า โอ อ่า)

หรือจะเอานิยายแปลระดับโลกก็มีฉากพวกนี้เยอะแยะ หนังสือแปลฟิฟตี้เชด it ก็มีทั้งฉากและคำบรรยายไม่ต่างจากเรื่องเสียวเลย

ส่วนตัวผมมองว่ามันเป็นเรื่องที"เหล่าคนดี" ตีค่าว่ามันต่ำแล้วยกตัวเองให้สูงขึ้น

เห็นด้วยครับ

นิยายวัยรุ่นบางเรื่อง นางเอกง่ายจนต้องทึ่งเลยครับ เอาจริงเรื่องของเราตัดคำที่โต่งๆไปออกก็ขึ้นดินได้แล้ว
อีกอย่างเรื่องแบบนี้มันก็เรื่องธรรมชาติ

อีกหน่อยมีโอกาสก็อยากจะแก้เรื่องนี้เหมือนกัน แต่ยังไงก็ต้องมีจำกัดเรทกัน เปิดกว้างไปก็ไม่โอ

เอาจริงงานพวกเรามีลิขสิทธิ์ชัดๆ ติดไอ้คำว่าลามกอนาจารนี่ละทำให้เสี่ยงคุกกันมาถึงวันนี้

นานๆทีจะเข้ามาเม้นพูดคุย...


"เวลา" คือสิ่งที่สำคัญมากสำหรับนักเขียน ถ้าไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะอ่านงานเขียนของผู้อื่นเพื่อศึกษา
แนวทาง หรือ วิธีการเล่าเรื่อง หลักการใช้คำ การเรียนรู้ความกว้างของคำศัพท์ในแต่ละความหมาย
ก็ยากที่จะเขียนออกมาให้ดีได้ หลายคนที่ฝีมือการเขียนตก หรือ ไม่กระเตื้องขึ้นส่วนใหญ่มาจากจุดนี้ล่ะ

ผมนี่ล่ะคนนึงที่ไม่ค่อยมี เวลา มากเท่าที่ควร เพราะฉะนั้นสกิลการเขียนและสำนวนภาษาจะสวิงมาก
(สวิง ในที่นี้หมายถึง Fluctuation หรือ อัตราผันแปรขึ้นลงของสกิลการเขียน เหมือนกราฟหุ้นขึ้น-ลง)

ส่วนวัตถุดิบที่เหลือก็อย่างที่ Nato 87 กล่าวเอาไว้ข้างต้น คือ ต้องทำความเข้าใจธรรมชาติการเล่าเรื่อง
ผมเองก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น และ สกิลการเขียนไม่ค่อยกระเตื้อง การใช้ภาษาที่แข็งขึ้นเมื่อเทียบกับแต่ก่อน
ใครที่ทำงานเกี่ยวข้องกับวิชาการ ธุรกิจ หรือ การแพทย์ จะรู้ดีว่าสำนวนการเขียนแบบ Academic Writing
กับสำนวนการเขียนแบบ Creative Writing นั้นมีลักษณะโครงสร้างภาษาคนละมิติชนิดต่างกันโดยสิ้นเชิง


ส่วนเรื่องการที่สังคมจะยอมรับนวนิยายเรื่องเสียว หรือ อีโรติค แบบที่เหมือนหยิบออกมาสู่แสงไฟสป็อตไลท์
ก็ค่อนข้างเป็นไปได้ แต่ถึงยังไงก็ต้องอยู่ภายใต้กรอบกฎหมายที่เข้มงวดและค่อนข้างสัปดนอยู่ดี

(สังเกตว่าขนาดเรื่องของสารคดีการรักษาคนไข้โรคหัวใจพิการด้วยวิธี Norwood หรือการรักษา Saver
รวมถึงการสาธิตการปฐมพยาบาลในกรณีที่คนไข้เกิดอาการอากาศรั่วในปอด (Tension Pneumothorax)
ยังมีการเซ็นเซอร์ไม่ให้เห็นกระบวนการการผ่าตัดในการเบี่ยงหลอดเลือดแดงให้เห็นชัดเจนเลย)

และ Genre ของนิยายอีโรติคมีเยอะมาก ตาม Fetish ของแต่ละท่าน ซึ่งหลายอย่างมีแนวโน้มผิดกฎหมาย
หรือ ขัดต่อศีลธรรมในสายตาของคนไทยจำนวนมาก (ผมมองว่าเป็นเรื่องปากว่าตาขยิบ มือถือสากปากถือศีล)

ผมไม่ใช่คนแต่งเรื่องเสียวเก่งครับ

เรื่องเสียวที่ผมลงเว็บ คือเรื่องที่มีเรื่องจริงปนอยู่เสมอๆ

เพราะงั้นสิ่งที่ผมจะทำไม่ได้เลย คือ การทำบทสนทนาให้เสียว หรือการบรรยายให้เห็นภาพครบทุกด้าน

ผมจะทำได้เพียงบรรยายในสิ่งที่ผมเห็น หรือเมียผมเล่าเท่านั้น

ซึ่งผมคิดว่ามีเพื่อนสมาชิกอีกหลายท่านเป็นแบบผมนี่แหละ คือ มีเรื่องจะเล่า แต่เอามาเขียนแล้วออกมาไม่ดี

ทั้งๆที่เนื้อเรื่อง และตัวละครมันดีมากแล้ว แต่กลับมาตกม้าตายที่การบรรยายให้ตนอ่านเห็นภาพ

กว่าจะฝึกจนเชี่ยวชาญในการเขียน บางคนก็ล้มเลิกไปกันก่อน จนทำให้พล็อตดีๆ เหตุการณ์ดีๆ ต่างอาชีพ หายไปเฉยๆ

อย่างช่วงนี้ผมขึ้นแท็กซี่บ่อย ก็เลยลองถามๆคนขับแท็กซี่เล่นๆ แล้วก็พบว่า อาชีพนี้มีความเสียวสูงมากอาชีพนึงเลย ทั้งเรื่องที่พบเจอ หรือเรื่องที่เข้าไปมีส่วนร่วม