นับเป็นการเสียโอกาสของพวกเรา(ที่พยายามเดินตามกฎเกณฑ์ในสังคมแห่งการแบ่งปัน)เป็นอย่างสูง
สนิมเพียงเศษเสี้ยวกลับกัดกร่อนเหล็กทั้งเส้นให้ขาดจนไร้คุณค่า
คงต้องใช้กาลเวลา....พิสูจน์ตัวตนของชุมชนนี้อีก (ครั้งแล้วครั้งเล่า!) กว่าฝนจะยอมตกลงมาให้พวกเราชุ่มชื้นอีกครั้ง!
สุดท้ายขอขอบคุณน้ำใจเอื้อเฟื้อของป๋าชาติและคุณแว่นอีกครั้ง
Whatever will be....will be ! มนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาอย่างพวกเราคงไม่อาจหลีกเลี่ยงชะตากรรมนี้ได้
