ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_Monchai-S

มลทินดอกไม้-ตอนที่11

เริ่มโดย Monchai-S, พฤษภาคม 11, 2018, 07:58:36 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

Monchai-S

       
มลทินดอกไม้-ตอนที่11



         ความสว่างของแสงแดดที่ผ่านประตูห้องน้ำเข้ามาจับบนเตียงหายไป เหมือนมีก้อนเมฆหนาทึบเคลื่อนเข้ามาบดบังดวงตะวันอย่างกะทันหัน
สรรพสิ่งทุกอย่างภายในห้องไม่มีเหลือปรากฏ ในสายตาของลูกเนียง มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ที่ยื่นชี้ออกมาให้เห็นโดยเด่นชัด
มันเป็นหน่อเนื้อที่ยื่นหน้า ลําตัว จังก้าออกมา จากใต้ท้องอันพลุ้ยหนาของกําบังราวกับมันมีอํานาจอันลี้ลับ
ดวงตา ความรู้สึก เนื้อตัวของเด็กสาวหยุดเคลื่อนไหว ริมฝีปากหนาอิ่มสีแดงสดเผยอออกกว้างค้างอยู่กับที่ เหมือนภาพถ่ายสต็อพช็อตในภาพยนตร์...
มันคืออะไร เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น...
ลําตัวของมันยาวเหยียด ความใหญ่หนาของมันขนาดกล้วยน้ำว้าพันธุ์งามๆ ใบหน้าของมันงองุ้มลงมาผิดปกติ สีของมันเป็นสีดําคล้ำ เส้นเอ็นตรงลําตัวของมันโปนขึ้นมาจนเห็นชัด มันขยับตัวเคลื่อนไหว ไปมา ความยาว ความหนา และความหนักของเนื้อตัว ทําให้มันดูเก้งก้าง...
มันเป็นอะไร..รูปร่างของมันดูช่างน่ากลัวและ...ขยะแขยง..เสียวสยอง...ดูเหมือนมันจะมีคราบของความสกปรกอยู่ไม่น้อย...ราวกับมันเป็นสัตว์ร้ายพันธุ์หนึ่ง ซึ่งเชื่อกันว่าหายสาปสูญไปจากโลกแล้วเพิ่งจะมาปรากฏตัวให้เด็กสาวได้พบเห็นเป็น ครั้งแรก
โอ...มันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่...หรือมันเป็นเนื้อร้ายที่งอกออกมา...มิเช่นนั้นมันคงเป็นโรคร้ายอะไรสักอย่าง...มันจะเป็นโรคที่ติดต่อได้หรือเปล่า... หรือว่ามันจะเป็นวิญญาณของภูตผีปีศาจเข้ามาสิง... เด็กสาวคิดไปตามประสาคนไม่รู้เรื่อง ไม่เคยพบเห็น...
อาจจะเป็นวิญญาณของปีศาจร้ายก็ได้ เพราะดูหน้าตาของกําบังแล้ว...ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน"
เส้นเลือดจากหว่างคิ้วพุ่งตรงขึ้นไปบนหัว เห็นอย่างเด่นชัด....มันบวมเป่งราวกับจะแตก
กรามขบแน่นเห็นเป็นสันทั้งสองข้าง... น้ำลายไหลย้อยออกมาทางมุมปากที่ยิ้มแสยะ
ดวงตาโชนวาวแดงก่ำ เหมือนดวงตาของภูตผีปีศาจ
มันอาจไม่ใช่ผี...แต่เขาคงเกิดมีอาการบางอย่างของโรค...เด็กสาวเปลี่ยนความคิด...
ว่าแต่ไอ้ที่มันยื่นออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว ที่เห็นอยู่ตําตามันคืออะไรกันแน่...?
การเลี้ยงดูแบบถูกปกปิดมาแต่เล็กแต่น้อยการถูกกีดกันไม่ให้รู้เรื่องและคบหากับเพศตรงข้าม ทําให้ลูกเนียงไม่รู้ว่าสิ่งที่กําลังจังก้าจ้องจะเล่นงานตนอยู่นั้นคืออะไร
ความฉงน ความหวาดกลัว เด็กสาวลืมหมดแม้กระทั่งเนื้อตัวสีขาวอ่อนอมชมพูของตนเองในขณะนี้ไม่มีอะไรปิดบังอยู่เลย เรี่ยวแรงไม่รู้หายไปไหนหมด วัยที่อ่อนต่อโลกของเด็กสาวเหมือนโดนสะกดด้วยอาถรรพณ์ ไม่ใช่เวทมนตร์อันลี้ลับ อะไร ไม่ใช่ไสยศาสตร์อันขลังที่ทําให้เด็กสาวอยู่ในสภาพเหมือนไร้ความรู้สึก แต่มันเป็นเหตุผลของความจริง ที่เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นและเหนืออื่น ใด...มันเป็นตัวสื่อเข้ามาหาตามธรรมชาติ อันซ่อนเร้นลึกอยู่ในชีวิตกระแสของมันส่งเข้ามาเสียวปลาบ กลายเป็นกระตุ้นให้เนื้ออ่อนๆ ตรงหน้าขาของเด็กสาวเหมือนโดนกระตุก และคล้ายกับมีตัวแมลง เล็กๆ วิ่งจี๊ดจ๊าดๆ
มันเป็นความรู้สึกแปลก
การโดนคลึงเคล้น กอดจูบ เสียดสี บดขยี้ตามเนื้อตัวนมต้มตูดก้นเมื่อครู่นี้ เหมือนกระทะอังไฟ พอเทน้ํามันลงไปก็ปรากฏความร้อนฉ่าขึ้นมาทันควัน
ธรรมชาติของเด็กสาวออกมารับโดยไม่รู้ตัว สัญชาตญาณอันแปลกประหลาดมันกระตุ้น
ร่างอ้วนหนา แขนขาใหญ่ท้องพลุ้ย คอเป็นหนอกใบหน้ากะโหลกศีรษะใหญ่ ตาโปน ปากหนา ของกําบังไม่อยู่ในความสนใจของเด็กสาวเรือนร่างอันเทอะทะน่าเกลียดของเขาหายไปนานแล้ว หลังจากโดนเขากล่อมเกลาด้วยมือปาก และลิ้น เฉพาะอย่างยิ่งคือ ข้ออ้างถึงความหวังดีของเขาเพื่อต้องการช่วยเอาเลือดเสียออกไปจากตัว  เขาต้องยอมเสียสละแค่ไหน ที่คลุกเคล้ากับตรงที่ขับถ่ายสิ่งสกปรก เด็กสาวให้ความไว้วางใจเขาจนหมดสิ้น...
สิ่งเดียวที่นึกไม่ออก คือหน่อเนื้อที่มันยื่นออกมาจากใต้พุงอันพลุ้ยหนาของเขา นั่นมันคืออะไร...
ดูไปแล้วมันช่างน่ากลัวเสียจริงๆ มันเหมือนลิ้นใหญ่ยาวที่ห้อยออกมาจากปากของสุนัขอัลเซเชี่ยน แต่มันเหยียดตรงราวกับนิ้วของซาตานที่ชี้มาตรงหน้าของเด็กสาว มันไม่มีดวงตา แต่มีรอยแยกตรงใบหน้า...
เด็กสาวหมดแล้วทุกๆ อย่าง ไม่อยู่ในสภาพที่จะช่วยตัวเองได้ จะเอ่ยปากถามก็เอ่ยไม่ออก แม้จะขยับตัวสักนิดก็ไม่มีแรงจะเขยื้อนเด็กสาวเอนหลังพิงพนักเตียง อ่อนระโหยราวกับคนไข้นอนแบบ อยู่บนเตียงรอการผ่าตัดของหมอ
แต่ภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้าของกําบัง...ส่วนสัดที่ขาวบริสุทธิ์อิ่มไปหมด ไรขนชูชันทุกช่วงของเนื้อตัวถูกเก็บไว้จนหมด ด้วยสายตาและกลายเป็นแรงส่งให้เจ้าหน่อเนื่อของเขาถลันออกมาโลด...ถ้ามันไม่ติดแน่นอยู่กับเนื้อตัว มันคงกระเด็นหลุดออกไปเหมือนกระสุนจากลํากล้องด้วยแรงกระสันเป็นแน่
ดวงตา ใบหน้า ท่าทางยอมจํานนของเด็กสาว มันช่างยั่วเย้าเสียเหลือหลาย ลมหายใจส่งหน้าอกกระเพื่อมไหว ความเผลอไผลกับหน่อเนื้อของเขาที่ยื่นอยู่ตรงหน้า ทําให้เด็กสาวปล่อยสองแขนลงข้างตัว จึงทําให้เนื้อเต้าสองข้างไม่มีอะไรปกปิด มันชูยอดแดงเด่นอยู่บนฐานอิ่มสีขาว ขาวไปหมด อิ่มไปหมดทั้งเนื้อตัวกระทั่งหน้าท้อง หน้าขา มีดําเพียงเส้นไหมสีอ่อนๆ ไรๆ ตัดเนื้อขาวกับตะเข็บสีแดงเรื่อๆ เท่านั้น...
ตาวาวของกําบัง...ช่วงเวลาที่ผ่านมาเล็กน้อย... ทําให้เด็กสาวเพิ่งนึกได้ว่า เนื้อตัวเปล่าเปลือยปราศจากสิ่งใดปกปิด จึงรีบยกสองมือขึ้นกอดหน้าอกเอา ไว้ สองขาหดเข้ามาหากันในรูปพับเพียบ...
ต่อนี้อะไรจะเกิดขึ้น...เขากําลังจะเอาเลือดเสียออกไปจากตัวของเรา เขาพยายามทํามาแล้ว แต่มันยังไม่เป็นผลสําเร็จ มันยังไม่มีเลือดออกมา... สายตาของเด็กสาวเหลือบลงไปที่เนื้อหน้าขา มันไม่มีเลือดออกมาสักนิด...เขาคงจะทําต่อไปอีก คงจะใช้ปากของเขาดูดเอาเลือดออกมาเหมือนที่เขาทําเมื่อครู่ และเช่นเดียวกับที่ลายตองบอกมาว่า การเอาเลือดเสียออกจากตัวต้องใช้ปากผู้ชายช่วยเอาออก...
อยากจะถาม อยากจะพูด แต่ดูเหมือนเจ้าหน่อเนื้อของเขาที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ามันเข้ามาอุดปากเอา ไว้...ช่างเถอะ...ปล่อยเขา...ตามใจเขา..เขากําลังจะ ช่วยเหลือเรา...แต่ไม่อยากให้เสียเวลา  อยากให้มัน ผ่านพ้นไปเสียเร็วๆ เพราะตอนนี้ตัวเองได้แก้ผ้าอยู่ต่อหน้าเขามานานแล้วและไม่ใช่แต่เรา เขาเองก็ไม่มี อะไรปิดเนื้อตัวอยู่เหมือนกัน...คิดแล้วก็หลับตาไม่อยากมอง...
เสียงเตียงลั่นดังเอี๊ยดอ๊าด ทําให้เด็กสาวปรือตาขึ้นมอง ก็เห็นร่างอ้วนหนาของกําบังกําลังก้าวลงจากเตียง...
ลูกเนียงเลยฉวยโอกาสนี้ หันไปคว้าเอากระโปรงชุดขึ้นมาปิดหน้าอก และหน้าขาเท่าที่จะปิดได้...
เด็กสาวมองเห็นด้านหลังอันใหญ่หนาของกําบัง จากช่วงบนไปจนถึงง่ามก้นเป็นสีดําคล้ําและมีรอยด่างเป็นจุดๆ  เขาเดินแก้ผ้าโทงๆ ไปที่โต๊ะเล็กๆ
กําบังยกขวดเหล้ารินลงในแก้ว ราวๆครึ่งแก้วสีเหลืองของมันตัดกับสีขาวของแก้วเนื้อบาง เขายกขึ้นดื่มเห็นลูกกระเดือกหนาที่คอเคลื่อนไหว  มันหายเข้าไปในลําคอใหญ่หนาของเขาเกือบหมด เหลือติดก้นแก้วราวๆสักอืก เขาชูแก้วขึ้นมองเล็กน้อย แล้วหันกลับมาหาเด็กสาวที่ปรือตามองดูกิริยาของเขาอยู่บนเตียง เมื่อเดินกลับมาหาเจ้าหน่อเนื้อของเขามันยื่นออกมา และหนนี้ดูมันจะถมึงทึงยิ่งกว่าเดิม...
กําบังยื่นแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าของเด็กสาว
แต่กลิ่นของมันก็ทําให้ลูกเนียงต้องเบือนหน้าหนี มันฉุนแรงจัด..ความคิดของเด็กสาวไพล่ไปถึงอาแววรัตน์เมียคนใหม่ของพ่อ ลูกเนียงเคยเห็นอาแววรัตน์ดื่มมันอย่างหน้าเฉยตาเฉย ทั้งๆ ที่มันเหม็นขนาดนี้ อาแววรัตน์ยังดื่มเข้าไปได้ นึกขึ้นมาแล้วก็ยิ่งเกลียดผู้หญิงที่มาแย่งความรักจากลูกเนียงไป ผู้หญิงที่มาทําให้พ่อไม่สนใจลูกเนียง...เด็กสาวหยุดคิดถึงแววรัตน์กับพ่อขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงห้าวแหบของกําบัง
"ดื่มเสียหน่อยสิ"
กําบังรู้สึกกระหยิ่ม เมื่อในท้องของเขามันร้อนวูบวาบ มันร้อนขึ้นไปจนถึงใบหน้า ความรู้สึกกระหายที่จะเล่นงานเด็กสาวเนื้อขาวๆ มีมากขึ้น สําหรับเขา...เหล้าไม่ทําให้เมามายเท่าไร แต่เมื่อได้ดื่มมันเข้าไป มันทําให้อุ่นในกระเพาะ เนื้อตัว หัวใจ และมัน เป็นแรงกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกสุขสมในเรื่องเพศ ตลอดจนช่วยให้มีพละกําลังได้เป็นอย่างดี และสามารถทําเวลาให้ได้ยาวนานตามความต้องการ...ยิ่งนึกไปถึงอีกเพียงชั่วไม่กี่อึดใจที่จะได้เข้าไปอยู่ในเนื้อตัวของเด็กสาว...กําบังยิ่งเกิดความ "ฮืด" แต่ก็เป็นการดีที่จะหลอกให้เด็กสาวดื่มเหล้าเสียบ้างเพียงเล็ก น้อย มันจะได้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวด และบางที... มันอาจช่วยให้เกิดความรู้สึกร่วมขึ้นมาได้..ยิ่งนึกไป ถึงว่านี่คือเด็กสาวที่เป็นลูกของนาย สกุลรุณชาติ สายเลือดมันผิดกันลิบลับ แต่ไอ้ไพร่อย่างเขา กําลัง จะมีโอกาสได้เบิกโรงลูกสาวของนาย...กําบังยิ่งกระเหี้ยนกระหือรือหนักขึ้น
"ดื่มสิ"
กําบังกระตุ้น ยื่นแก้วเข้าไปจนเกือบชิดปกของเด็กสาว
ลูกเนียงส่ายหน้าทําปากเบ้ แค่ได้กลิ่นก็แทบขย้อน
"นิดเดียว" ปากของกําบังยิ้มแต่แววตาน่ากลัว
ลูกเนียงยังส่ายหน้าเหมือนเดิม สองมือกอดอกแน่นเข้า สองขาพับเพียบแจเหมือนกลัวเขาจะเอาเหล้าราดลงไป
"จิบแค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ" กําบังไม่ยอมลดละ กลับยื่นแก้วเข้ามาจนแทบชิดปากเด็กสาว
"ไม่" เด็กสาวพูดออกมาเป็นคําแรกด้วยเสียง แหบแห้ง ผลักมือของเขาให้ออกห่าง กระโปรงชุดคลุมอกไพล่ลง เต้าข้างหนึ่งจึงโผล่ออกมาเต็มตา
กําบังร่ำๆ จะยื่นมือเข้าไปคว้าขยื้อย่างมันเขียว แต่ยับยั้งใจเอาไว้ได้ เพราะโอกาสยังมีอีกมาก...อีกสักครู่เถอะ...กําบังคิดอย่างงุ่นง่านพานให้เจ้าหน่อเนื้อ ของเขาเคลื่อนไหวไปมาด้วย...
"ถ้าไม่ดื่มเสียหน่อย มันช่วยไม่ได้นะ" กําบังแกล้งขู่
"ช่วย..ช่วยอะไร" เด็กสาวเลิกคิ้ว ดวงตาโตดําขลับเบิกกว้าง..และเพิ่งจะรู้สึกตัวจึงปล่อยมือจากแก้วเหล้าในมือของเขามากอดหน้าอกปิดเต้าเนื้อเต่ง เอาไว้อย่างเดิม
"ช่วยเอาสิ่งที่เสียออกมาไงล่ะ" กําบังตอบสายตาไม่ลดละไปจากหน้าท้องและเนื้อหน้าขาเด็กสาวที่ซ่อนเร้นอยู่ในขาหนีบ และกระโปรงชุดอันหมิ่นเหม่
"เลือดเสียเหรอ"
"ใช่" กําบังได้ที่ เลยสาธยายให้น่ากลัวยิ่งขึ้น "ถ้าหากคุณดื่มเสียหน่อย มันจะเข้าไปช่วยขับเอาเลือดเสียออกมาง่ายเข้า ถ้าไม่ดื่มก็ได้ แต่ว่า...มันค่อนข้างจะยาก"  กําบังขู่สําทับและดูเหมือนเจ้าหน่อเนื้อสีคล้ําของเขาจะพลอยพยักพเยิดสอดคล้องกับคําพูดของเขาด้วย
"ฉัน...ฉันไม่เคย"
"นิดเดียวเท่านั้น มันไม่เป็นไรหรอก"
"มัน...มันเหม็น"
"เหม็นนิดเดียว พอเข้าไปอยู่ในท้องแล้วทุกอย่างจะสบาย" สายตากําบังมองไปที่เนื้อหน้าท้องสีขาวของเด็กสาวอย่างมีความหมาย "เชื่อผมเถอะ นิดเดียวเท่านั้น"
เด็กสาวมองแก้วเหล้าน้ำสีเหลืองในมือใหญ่หนาของเขาอย่างลังเล
"ไงล่ะ" กําบังกระตุ้น "มัวโอ้เอ้ชักช้าอย่างนี้ ค่ำก็ไม่เสร็จ"
พอกําบังเอ่ยมาถึงเวลามืดค่ำ เด็กสาวก็เลยต้องอยู่ในสภาพยอมจํานนโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้และตนเอง ก็รู้สึกเหมือนกันว่า เข้ามาอยู่ในห้องอับๆ ร้อนๆ ของเขาค่อนข้างจะนาน อะไรก็ช่างเถอะ แก้ผ้าเป็นเป้าสายตาเขาไม่ใช่น้อย ไอ้ที่โดนเขาขยี้ขยําไม่รู้หรอก ว่ามันหมายถึงอะไร รู้แต่ว่าการแก้ผ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น เช่นนี้มันไม่ใช่ของดี อยู่ในรูปนี้ก็อายแทบแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว ถ้าหากเขาไม่บอกว่าทําเพื่อความหวังดีช่วยเอาเลือดเสียออกจากตัว ก็คงไม่ยอมแก้ผ้า เปลือยเนื้อหนังมังสาให้เขาเห็นเขาคลําจนหมดทุกขุมขนเช่นนี้หรอก..ประกอบกับความคิดว่านี่คือความหวังดีของเขา เด็กสาวจึงรับแก้วเหล้ามาจากมือเขา แต่ก็ยังใช้ท่อนแขนบังเต้าข้างนั้นเอาไว้พลาง ยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปาก แต่ไม่ทันน้ำสีเหลืองในแก้วจะรินผ่านริมฝีปาก เด็กสาวก็เบือนหน้าออกเพราะ ความเหม็นกลิ่นอันฉุนจัดของมัน...
"แข็งใจหน่อยสิคุณ นิดเดียวเท่านั้นแหละน่า เชื่อผมเถอะ" กําบังกระตุ้นเตือน "ดื่มเข้าไปให้หมดนั่นแหละ"
"หมดเชียวเหรอ" เด็กสาวมองเหล้าในแก้วแม้จะไม่เท่าไร แต่ก็ดูมากเสียเหลือเกินในสายตาของเด็กสาว
"ดื่มให้หมดเถอะครับ เชื่อผมสิ"
ถึงตอนนี้เรือนร่างอันยั่วยวนของเด็กสาวทําให้กําบังอดที่จะเอามือหยาบหนามาบีบหัวไหล่ของเด็กสาวเบาๆ ไม่ได้ เด็กสาวห่อไหล่เล็กน้อย เมื่อมือของ เขาเลื่อนขึ้นมาไล้แถวๆ ต้นคอ ไม่รู้สึกอะไรหรอกนอกจากจั๊กกระจี้...
"ดื่มสิ" คราวนี้กําบังบีบหัวไหล่ของเด็กสาวหนักๆ เป็นเชิงบังคับ
เด็กสาวนิ่วหน้าสบตาเขาด้วยความเจ็บเล็กน้อย พลางค่อยๆ ยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปาก...หลับตา กลั้นลมหายใจ...รสขมขื่น ซ่าปร่าและร้อนของมันค่อยๆ ผ่านปลายลิ้นเข้าไปในลําคอ...
เด็กสาวเอาแก้วเหล้าออกจากปาก พร้อมกันนั้นก็กระอักและไอถี่ๆ สายตาเหลือบขึ้นมองหน้าของเขา คล้ายกับจะขอความเห็นใจ แต่สายตาที่ตอบกลับมา กลายเป็นถมึงทึงดูน่ากลัวจนยากจะขัดขืน
"ถ้าคุณไม่อยากจะทํา ก็ไม่ต้องดื่ม จะกลับไปเลยก็ได้"
กําบังแข็งใจยื่นไม้ตายซึ่งความจริงแล้วมันตรงข้ามกับหัวใจ ถ้าหากเด็กสาวตกลงยอมกลับไปจริงๆ ใครจะยอม ขืนปล่อยให้หลุดออกไปโดยไม่ทิ้งความสาวเอาไว้ที่นี่ก็บ้าเท่านั้นแหละ
เด็กสาวคิดไม่ทันความมาดร้ายของกําบัง นึกว่าเขาคงจะเริ่มไม่พอใจ หากเขาไม่ยอมทําให้ ใครเล่าจะมาช่วยได้ ดังนั้น จึงตัดสินใจยกแก้วขึ้นดื่มด้วย ความอดทน...
"ดื่ม ดื่มให้หมดนั่นแหละ แข็งใจหน่อย" กําบังกําชับเมื่อเห็นเด็กสาวทําท่าขยักขย้อน "เชื่อ ผมสิ แล้วจะดีขึ้นมาเอง ทุกอย่างมันจะได้ง่ายเข้ายังไงล่ะ...อย่าเสียเวลาสิครับ...น่าน...อย่างงั้นแหละ หมด..เอาให้หมดเลย...อีกนิดเดียว...นิดเดียวครับ... กระดกแก้วเลย...เอ้า..หมด..หมดแล้ว" กําบังพูดเหมือนโล่งอกไปที
แต่ลูกเนียงรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด ริมฝีปาก ใบหน้ารู้สึกว่าจะหนาขึ้น ในเนื้อท้องเหมือนมีตัวอะไรเข้าไปดิ้นพราดๆ ร้อนฉ่า...
ครู่เดียว ฤทธิ์ของเหล้าก็เข้าไปเคลือบความรู้สึกนึกคิดจนหมดสิ้น แต่พอจะมีสติสัมปชัญญะอยู่บ้าง พอจะเห็นกําบังรับแก้วเหล้าจากมือของตัวเองวางลงกับพื้นแล้วก้าวขึ้นมาบนเตียง...
กระโปรงชุดที่ปิดบังเนื้อตัวอยู่โดนเขาดึงออกไปโดยเด็กสาวหมดแรงจะเหนี่ยวรั้ง
ขาทั้งสองข้างที่พับหนีบเอาไว้โดนเขาดึงลงไปข้างล่าง ทําให้เด็กสาวที่นั่งพิงพนักเตียงอยู่ต้องเลื่อนรูดลงไปนอนหงาย...แล้วร่างอันหนาใหญ่ของกําบัง ก็ขึ้นมานาบกดร่างเด็กสาวเอาไว้...ตัวของเขาหนักอึ้งและร้อน...แต่ยังร้อนน้อยกว่าเจ้าหน่อเนื้อของเขา ที่นาบอยู่บนหน้าท้อง....มันดูจะร้อนยิ่งกว่าส่วนอื่นๆ ของเขา
กําบังก้มหน้าลง ใช้ปากกดลงมาที่ปากของเด็กสาวซึ่งพยายามเลี่ยงแต่ไม่พ้น...กลิ่นเหล้าของเขาคลุ้งออกมาจากปาก
"นายบัง..นายบังเป็นอะไร" เสียงเด็กสาวฟังดู อ้อแอ้เล็กน้อย
"เปล่า...ทําไมเรอะ"
"แล้วไอ้นั่น..."
"อะไร"
"นั้นน่ะ"
"อ๋อ ไอ้นี่นะหรือ มันเป็นเครื่องช่วยเอาเลือดเสียออกจากตัวคุณไงล่ะ"    "ว้าย"   เด็กสาวร้องอย่างตกใจ
แม้จะไม่รู้ความหมาย ว่าต่อไปมันจะมีหน้าที่ทําอะไร แต่เขาบอกว่า มันเป็นเครื่องช่วยเอาเลือดออกจากตัวก็ดูน่ากลัวเสียแล้ว เพราะความใหญ่โตมโหฬารน่าเกลียด น่ากลัวของมัน และขณะนี้ ความแข็งแกร่งของมันความร้อนของมัน กําลังครูดไถอยู่กับหน้าท้อง...
"คุณไม่ต้องกลัวหรอก มันไม่มีพิษภัยอะไรมากมายนักหรอก คุณ...คุณลองจับมันดูสิ"
กําบังกระหย่งตัวขึ้นเล็กน้อยพลางจับมือซ้าย ของเด็กสาวให้สัมผัสกับเจ้าหน่อเนื้อของเขา..มือ ขาวๆ แตะกับเนื้อสีคล้ำ...เด็กสาวรู้สึกถึงความแข็งร้อนของมัน...เขาจับมือของเด็กสาวให้ลูบไปมา แหวนทองคําขาวลงยาของรองพลที่สวมหมั้นหมาย เอาไว้ให้กับเด็กสาวพลอยเสียดสีกับหน่อเนื้อของเขาไปด้วย...
เด็กสาวหลับตา ปล่อยมือให้เคลื่อนไหวไปมาตามมือของกําบังที่จับให้ทําตามความต้องการ
ครู่หนึ่งกําบังจึงปล่อยมือของเขาปล่อยให้เด็กสาวทําไปโดยลําพัง
"ทําไป ทําไปเรื่อยๆ ทําอย่างนั้นแหละ"
เสียงกําบังกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ปากของเขาก็เลื่อนมาสาละวนอยู่แถวๆซอกคอ...เด็กสาวรู้สึกถึงความแข็งใหญ่โตโอฬารและตะปุ่มตะป่ำอยู่ในกํามือ แต่ไม่รู้อะไรมีอํานาจบังคับให้ลูบคลําและทํามันตามที่เขาต้องการ
กระทั่ง...มันลื่นหลุดออกไปจากมือเพราะกําบัง เลื่อนตัวของเขาลงต่ำเพื่อให้ปากพอดีกับปลายเนื้อเต้า จากนั้นจึงคว้ามันเข้ามาในปาก...ปลายลิ้นของ เขากวาดก่อนจะเน้นและฟัดด้วยปาก...ส่วนมืออีกข้างหนึ่งขยําขยี้ไม่ยอมปล่อยให้เต้าอีกข้างเป็นอิสระ...
ลมหายใจของเขาร้อน...เด็กสาวส่งเสียงครางเบาๆ บอกไม่ถูกว่ามันเกิดจากความเจ็บหรืออะไรแน่
ลายตองเม้มริมฝีปาก ตาวาวด้วยความพอใจตั้งแต่เห็นกําบังดึงสองขาของเด็กสาวจนร่างขาวๆ นอนหงายเหยียดยาวแล้ว
กําบังก้าวขึ้นไปคร่อม...สีดําอ้วนหนาด้วยไขมันตัดกับสีขาวสมบูรณ์ด้วยกล้ามเนื้อล้วนๆ ไม่มีไขมันของเด็กสาว
เหมือนลูกแกะสีขาวอยู่ในอุ้งมือของหมีตัวโคร่ง
เหมือนสุนัขกําลังหยอกกัดไก่อ่อนสีขาวอีกไม่นานจะโดนฟัดกัดจนขนขาวกระจุย
มันเป็นสีเนื้อตัดเนื้อที่ตรงกันข้าม เป็นวัยที่ต่างกันคนละวัย
เลือดเนื้อที่บริสุทธิ์สะอาดกับสิ่งสกปรก ของคนจิตทราม
ลายตองยิ้มกร้าวเมื่อเห็นร่างตําหนา ของกําบังกําลังขยี้ขยำกอดก่ายแทบจะบดร่างสีขาวของเด็กสาวจนมืด
มันช่างสาแก่ใจเมื่อ นึกไปถึงวันที่นายกองทุน พ่อของลูกเนียงทํากับตน
วันนี้...เดี๋ยวนี้...กรรมที่นายกองทุนทําเอาไว้ กําลังตามสนอง....นายทํากับลูกสาวของคนอื่นเขาได้ แล้วทําไมคนอื่นจะทํากับลูกสาวของนายไม่ได้
นายกองทุนมีศักดิ์ศรีมีเกียรติ แต่เขาทํากับลายตองซึ่งไม่มีอะไรเทียบกับเขา มีเพียงความสาวสด
บัดนี้...กําบังไม่มีศักดิ์ศรีไม่มีเกียรติ ไม่มีสายเลือดของผู้ดี แต่กําลังทํากับลูกเนียงซึ่งมีทุกอย่างตรงข้ามกับเขา...เหมือนลายตองกับนายกองทุน... แต่มันกลับกัน...มันเจ็บปวดกว่ากัน...ลายตองยิ้มด้วยความพอใจ
ลําหักลําโค่นของกําบังที่เคยสําแดงฤทธิ์กับ ลายดองมันเป็นความสุข เพราะลายตองเคยผ่านมือ ของนายกองทุนมาแล้ว
แต่ลําหักลําโด่นที่กําบังกําลังจะขึ้นไปขย่มบน ตัวของเด็กสาวอย่างลูกเนียง ซึ่งไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน และไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร...มันคือการเอาเลือดเสียออก...ใช่มันเอาเลือดเสียออก...แต่มันไม่ใช่เลือดเสีย มันเป็นเลือดบริสุทธิ์ มันเป็นเลือด พรหมจารี...มันเป็นเลือดที่มีราคา...เป็นเลือด ที่ควรหวงแหน..ลายตองอยากระเบิดหัวเราะออกมา ให้ลั่นโลก...อยากจะให้นายกองทุนได้มาเห็นสภาพลูกสาวผู้บริสุทธิ์ของตัวกําลังรับกรรมที่ตนได้ทําเอาไว้...
ถึงเวลาเสียทีสิ นายกําบัง นายมันจะใช้เวลาบดนานเกินไปแล้ว...ลายตองอยากจะตะโกนบอก เพราะดูมันไม่ค่อยจะทันใจเสียเลย มัวแต่เล็มเสียดูด กินอยู่นั้นแหละ...
แล้วเวลาของความพึงพอใจของลายตองก็มา ถึง...เมื่อขาขาวๆ เนื้ออ่อนๆ ของลูกเนียงลอยขึ้น ไปพาดอยู่บนบ่าข้างหนึ่งของกําบัง...
ท้องพลุ้ยหนาเตอะของกําบังขึ้นไปกองอยู่บน หน้าท้องราบกิ่วของเด็กสาว
ขาหนาเตอะอีกข้างของเขากดทับบนขาสีขาว เหมือนหยวกกล้วยของเด็กสาว
ลูกเนียงรู้สึกความร้อนของเจ้าหน่อเนื้อ มหึมาของเขาจี้ตรงรอยตะเข็บเนื้อหน้าขา...

kaithai

ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

cdx


cdx

ติดตามกันนะครับ พอถึงบท ของคุณแววรัตน์ กับตาเฉย โอ้วววว

Phoowadol

ลูกเนียงสาวน้อยผู้ไร้เดียงสา คงถึงครา ต้องเสียสาวให้ อิตากำบัง จริงๆแล้วสินะ ด้วยไซค์ที่ต่างกันลิบลับ กำบังจะสอดใส่ได้จนสุดทางรึเปล่า หรือจะได้แค่ครึ่งๆกลางๆ ต้องติดตามแบบเรียวไทม์กันแล้วหละ  ขอบคุณมากครับ

Somkiat Ruangsubvilai

สุดยอดนิยายอีโรติคเรื่องหนึ่ง ลงต่อเนื่องนะจะรออ่าน โดยเฉพาะลูกเนียงเสร็จนายกำบัง

peddo

#6
มาถึงท่านี้ เอาช้างมาฉุดบังก็คงไม่ปล่อย หนูเอ๊ย ตอนนี้คงไม่มีอะไรช่วยได้แล้ว ได้แต่ภาวนาว่าจะไม่ยับเยินเกินไป แต่บรรยายได้ปวดตับมากครับ เหมือนเดินอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ แล้วจู่ๆก็ถูก เอ่อ เอาตัวอะไรดีที่เสียบทีเดียวมิดดิ้นไม่หลุด ได้อารมณ์มากครับ ยิ่งขยักไว้ตอนหน้านี่ กระวนกระวายเลย ขอบคุณ​ครับ​

pinmonkey

ช่วงแห่งความระทึกใจกำลังจะมาถึงแล้ว ขอบคุณมากครับ

naluk888

ใกล้ได้ลูกเสือแล้วรอเบิกถ้ำก่อน

johnywalker

เอาแล้ว ปล่อยให้รอกันมาตั้งหลายตอน จะได้เบิกโรงกันจริง ๆ สักที

Suchart Thanee

ลูกเนียง น่าสงสาร เอาใจช่วยครับ

suriyamahajit

#11
บังนี่ใจเย็นสุดๆคงว่าไปไหนไม่รอดแล้วอ้อยเข้าปากช้าง

marem17

ลูกเนียง ใสซื่อมากๆ คาดว่าน่าจะจำฝังใจ