ก้อย 49 By ukisa

[ztul]

ผมเดินออกจากห้องคุณวิบูลย์ หมวดป๊อบก็โทรมาหาผมพอดี
"สวัสดีครับว่ายังไงบ้าง"
"อ้องั้นหรอครับ งั้นก็ดีเลยครับคุณป๊อบขึ้นมาตามแผนเลย ตอนนี้ผมรออยู่แล้ว"
"ครับโอเคครับแล้วเจอกัน"

พอผมวางหูไอ้บิ๊กก็เดินเข้ามาพอดี

"ว่าไง ท่านตัวแทนกรรมการ สุดท้ายมึงมันก็ทำได้แค่นี้แหละ นึกหรอว่ากูจะไม่รู้ทันว่ามึงคิดอะไรอยู่" บิ๊ก
"หมายความว่ายังไง"
"ก็หมายความว่าที่มึงมาร่วมมือในแผนนี้กูรู้อยู่แล้วยังไงหละ แล้วกูเองแหละที่เป็นคนซ้อนแผนหลอกใช้มึง ไม่นึกว่าผ่านมาหลายปีมึงนี่ก็ยังโง่เหมือนเดิมไม่มีผิด" บิ๊ก
"แล้วแกนึกหรอว่าฉันจะเข้ามาร่วมมือโดยมีแค่แผนพื้นๆ ให้แกจับได้ง่ายๆ แบบนี้"
"มึงอยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ยังไงซะพรุ่งนี้เงินก็คงโอนเสร็จเรียบร้อยไปแล้ว ทีนี้มึงจะทำยังไง จะแฉพวกกูงั้นหรอ ทำแบบนั้นมึงเองก็ต้องเข้าคุกด้วยมึงจะกล้าทำหรอ" บิ๊ก
"เรื่องเงินบริษัทฯ เอาไว้ที่หลัง แต่เรื่องที่เอาหลักฐานปลอมไปหลอกคุณไพศาลว่าฉันอยู่กับมิ้นวันแต่งพี่คมนี่ฝีมือแกใช่ไหม"
"ใช่แล้วจะทำไม กูเป็นคนคิดเองแหละ ทำแบบนี้มึงจะแตกคอกันเองแล้วก็มาติดกับดักที่กูวางไว้ไง พอไอ้แก่นั้นเห็นแค่ชุดก็เชื่อสนิทว่าเป็นลูกสาว โง่ไม่มีใครเหมือนจริงๆ" บิ๊ก
"งั้นคืนนั้นมิ้นก็อยู่กับมึงซิ"
"แน่นอนเมียกู มีหรอกูจะยอมให้ไปนอนกับมึงจริงๆ คืนนั้นมันก็มานอนให้กูเอาจนเช้านั่นแหละ อีนี่ก็เหมือนกันร่านนักเอาไว้กูเสร็จงานเมื่อไหร่จะพาไปให้เพื่อนกูเรียงคิวซะให้หายร่าน" บิ๊ก
"แกนี่มันเลวจริงๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้ว"
"แล้วมึงไม่รู้หรอว่าทำไมกูถึงต้องทำแบบนี้" บิ๊ก
"กูจะรู้ได้ยังไง กูเองไม่เคยไปยุ่งอะไรกับมึงเลย" ผมเริ่มเดือด
"ใช่มึงคงไม่รู้แน่ เพราะมีมึงใครๆ ก็ไม่เคยเห็นความสามารถกูเลย ไม่มีใครชื่นชมกู มีแต่คนพูดว่ามึงเก่งอย่างนั้นเก่งอย่างนี้ ผู้หญิงก็อาแต่ชอบมึง ทั้งๆ มึงมีแฟนแล้วก็ยังชอบมึงอยู่ มึงรู้ไหมกูต้องทนมากขนาดไหน กูทั้งรวยกว่าทั้งเก่งกว่าแต่ไม่เคยมีใครยอมรับ แต่คนจนๆ อย่างมึงกับมีแต่คนรักคนชอบ แม้กระทั้งคนที่กูชอบก็ยังไปชอบมึงโดยไม่เคยเห็นหัวกูเลย ดีแต่หลอกใช้กู" บิ๊ก
"เพราะแบบนี้ใช่ไหมมึงถึงได้หลอกน้องไปข่มขืน"
"มึงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ใช่กูหลอกมันมาข่มขื่นเองแหละ กูรักมันจะตาย มันก็เอาแต่ชอบมึง กูทำให้มันทุกอย่าง มันก็ถามแต่เรื่องมึง จนในที่สุดกูก็ทนไม่ได้หลอกมันมาข่มขื่น กูก็คิดว่ามันจะสำนึกได้ว่ากูหนะดีกว่ามึงตั้งเยอะ แต่สุดท้ายมันก็ยังยอมตายเพราะรักมึงมากกว่ากู และเหตุนี้แหละที่กูตามจองล้างจองผลานมึงจนถึงทุกวันนี้ไง" บิ๊ก
"กูไม่มีอะไรจะพูดแล้ว วันนี้มึงต้องได้รับกรรมในสิ่งที่มึงทำไว้"
"มึงเป็นบ้าอะไร เวรกรรมถ้ามีจริงกูตายไปนานแล้ว แต่นี้กูได้ทั้งต่ำแหน่งทั้งเงิน แต่คนดีอย่างมึงกลับกำลังจะเหลือแต่ตัวเผลอๆ ได้นอนในคุกอีก" บิ๊ก
"บางทีที่ผ่านมามันอาจจะยังไม่ถึงเวลาก็ได้ แต่วันนี้มันคงถึงเวลาแล้ว" ผมหยิบเครื่องบันทึกเสียงออกมาจากกระเป๋ากางเกงให้ไอ้บิ๊กดู
"มึง" บิ๊ก

ไอ้บิ๊กต่อยหมัดขวาใส่ผมผมเอียงตัวหลบพร้อมกับกระแทกเข่าเข้าไปที่ท้องมันจนตัวงอ จากนั้นผมก็คว้ากระชากคอเสื้อให้มันลุกขึ้นมา

"หมัดนี่สำหรับสิ่งที่มึงทำกับน้อง" ผมต่อยเข้าไปที่หน้ามันอย่างแรงดังผัวะจนคิ้วแตกเลือดอาบหน้า
"หมัดนี้สำหรับนกที่โดนแกหลอกใช้" ผมต่อยเข้าไปอีกหมัดจนไอ้บิ๊กดังจมูกหัก
"และนี่สำหรับสิ่งที่แกทำกับฉันมาตลอด" ผมโขกหัวใส่มันดังตึกจนผมเองรู้สึกเจ็บหัวไปด้วย

ผมบ่อยคอเสื้อไอ้บิ๊กร่วงลงไปนอนกับพื้น ซักพักหมวดป๊อบก็ขึ้นมาพอดี

"คุณบิ๊กฉันขอเชิญคุณไปที่โรงพักเพื่อให้การเรื่องการเสียชีวิตคุณน้องเมื่อสามปีก่อน" หมวดป๊อบ
"ไม่ ไม่ แกตายไปแล้ว ไม่จริง แก แกมาได้ยังไง" บิ๊ก

ไอ้บิ๊กพยายามลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีเข้าห้องทำงานไป คุณวิบูลย์ได้โอกาสก็ออกมาจากห้อง

"จับมันไปเลยคนเลวแบบนี้" คุณวิบูลย์

เจ้าหน้าที่ตำรวจพยายามเปิดประตูห้องแต่ไอ้บิ๊กล๊อคประตูจากด้านใน ผมเลยบอกนกที่ขึ้นมาดูการจับกุมไอ้บิ๊กด้วยไปหากุญแจห้องมา แต่ทว่าอยู่ๆ ไอ้บิ๊กก็ส่งเสียงโวยวายลั่นห้อง

"แก แกเข้ามาได้ยังไง แกตายไปแล้วนี่ อย่า อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา" บิ๊ก

เสียงกระจกแตก แล้วอยู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกเอง ตำรวจรีบเข้าไปในห้องผมเองก็รีบตามเข้าไป ไอ้บิ๊กไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว มีเพียงเศษกระจกหน้าต่างแตกกระจาย คาดว่าไอ้บิ๊กคงจะพุ่งออกไปทางหน้าต่างเพราะกลัวอะไรซักอย่าง นกตามมาที่หลังพอเห็นหน้าต่างที่แตกอยู่ก็ตกใจมากอดผม ผมเลยพูดปลอบใจเธอให้หยุดร้องไห้

"ไม่เป็นไรแล้วหละ มันจบแล้วน้องคงมาเอามันไปอยู่ด้วยแล้ว"

ผมพานกออกมาจากห้องปล่อยให้ตำรวจเก็บหลักฐานในห้องไอ้บิ๊กต่อ ใจจริงผมไม่คิดอยากให้มันถึงตายแบบนี้แต่ในเมื่อมันเป็นไปแล้วก็คงทำอะไรไม่ได้ คุณวิบูลย์ยิ้มดีใจที่ไอ้บิ๊กตายทีนี้เขาคงโยนความผิดให้ไอ้บิ๊กเป็นแพะรับบาปได้อย่างสบาย

"หมดธุระกันแล้วใช่ไหมครับคุณตำรวจงั้นผมขอตัวก่อนนะพรุ่งนี้จะต้องเดินทางไปต่างประเทศ ผมจะรีบกลับไปเตรียมตัวซะหน่อย" คุณวิบูลย์หัวเราะ
"คงจะให้ไปไม่ได้หรอกค่ะ" หมวดป๊อบ
"ทำไมครับจะสอบปากคำผมหรอ ผมอยู่แต่ในห้องทำงานนะไม่รู้เรื่องอะไรหรอก" คุณวิบูลย์
"ไม่ใช่เรื่องนี้หรอกค่ะ แต่เป็นคดียักยอกเงินบริษัท นี่ค่ะหมายจับ" หมวดป๊อบ
"อะไรกันคุณ เดือนร้อนแทนแฟนหรือไง ไม่มีหลักฐานแบบนี้ผมฟ้องกลับได้นะ" คุณวิบูลย์
"หลักฐานหรอค่ะ มีซินี่ไงค่ะใบคำสั่งซื้อสินค้าที่ระบุราคาเกินกว่าความเป็นจริง" หมวดป๊อบ
"มีแค่นี้เองหรอแล้วยังไง ลายเซ็นนั้นก็เป็นของคนที่กระโดดตึกลงไปตายนั้นไง อยากรู้อะไรก็ไปถามกับมันซิ" คุณวิบูลย์หัวเราะเยอะ ผมกับหมวดป๊อบ
"ยังไงฉันก็ต้องขอเชิญคุณไปให้ปากคำที่โรงพักก่อนค่ะ" หมวดป๊อบ
"เอาไว้คุยกับทนายผมแล้วกัน วันนี้ผมไม่ว่าง แล้วก็ลาก่อนนะครับเราคงไม่ได้เจอกันอีก" คุณวิบูลย์
"อย่าเพิ่งไปครับ ผมว่าเที่ยวบินของคุณวิบูลย์คงต้องถูกยกเลิกแล้วหละ"
"หมายความว่ายังไง คิดว่าถึงขึ้นนี้แล้วยังจะจับผมได้อีกหรอ พรุ่งนี้ผมก็ไปแล้วที่เหลือแกก็รับกรรมไปเองแล้วกัน" คุณวิบูลย์
"แต่ผมคิดว่าคุณวิบูลย์คงไม่ได้ไปแล้วหละครับ" ผมหยิบเช็คที่หมวดป๊อบเอาให้ผมตอนที่เดินออกจากห้องไอ้บิ๊ก
"อะไรคิดว่าใช้แผนนี้จะหลอกผมได้หรอ" คุณวิบูลย์
"แผนหรอครับ อืมไม่ทราบว่ายอดเงินกับลายเซ็นพวกนี้พอจะคุ้นๆ หรือเล่าครับ" ผมยืนให้คุณวิบูลย์ดูเสร็จแล้วก็รีบเก็บเข้ากระเป๋า
"ไหน นี่ นี่แกเอามาได้ยังไง" คุณวิบูลย์
"ยังไงหนะหรอครับ ก็อย่างที่คุณวิบูลย์พูดแหละครับ ผมไม่ได้คิดจะร่วมมือกับพวกคุณจริงๆ นั่นแหละ ผมก็แค่อยากรู้ว่าพวกคุณคิดจะทำอะไรกันก็เท่านั้นเอง จากนั้นผมก็ทำเป็นร่วมมือแล้วก็แกล้งทำเป็นแต่คอกับคุณไพศาลแล้วก็คิดแต่จะล้างแค้นบิ๊กจนไม่สนใจว่าพวกคุณอาจจะซ้อนแผนหักหลังผม ซึ่งก็ได้ผลพวกคุณก็ไม่เฉลวใจเลยว่าผมจะไปจัดการกับ supplier เพื่อซ้อนแผนคืนพวกคุณ"
"หนอยแก นี่แกแกล้งทำเป็นไม่รู้มาตลอดเลยงั้นหรอ แกนี่มัน" คุณวิบูลย์
"ก็อย่างที่บอกนะครับ เที่ยวบินคุณถูกยกเลิกแล้ว ถ้าจะเรียกทนายก็เอาไว้ไปถึงโรงพักก่อนแล้วกันนะครับ"
"เอาใส่กุญแจมือแล้วเอาตัวไปโรงพักได้แล้ว" หมวดป๊อบสั่งลูกน้อง
"หนอยแก เรื่องนี้มันยังไม่จบแค่นี้แน่ ฉันต้องทำให้บริษัทนี้ย่อยยับ รวมทั้งแกกับพวกของแกด้วย" คุณวิบูลย์
"ครับแล้วผมจะรอนะ ยังไงก็รีบๆ ออกมาจากคุกก็แล้วกันนะครับ"
"เอาตัวไปได้แล้วไป" หมวดป๊อบบอกลูกน้องให้เอาตัวคุณวิบูลย์ไปโรงพัก

คุณวิบูลย์ตะโกนด่าเครียดแค้นผมมาก ผมก็ได้แต่หวังว่าเรื่องทั้งหมดมันคงจบลงในวันนี้

"คุณบี อืม แบบนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงนะค่ะ ผู้ต้องหามาเสียชีวิตไปคนนึงแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะกลายเป็นแพะรับบาปไปคนเดียวหรือเปล่า" หมวดป๊อบ
"ครับ ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่ในเมื่อมันเป็นไปแล้วเราก็คงต้องรอดูแล้วหละครับว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป"
"ค่ะงั้นป๊อบไปก่อนนะค่ะคงต้องลงไปดูศพนายบิ๊กด้วย ตอนนี้มูลนิธิคงมากันแล้ว" หมวดป๊อบ
"ครับขอบคุณมาก งานนี้ต้องรบกวนคุณป๊อบหลายเรื่องเลย"
"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีเรื่องอะไรคืบหน้าป๊อบจะโทรมาบอกนะค่ะป๊อบไปหละค่ะ พี่ไปก่อนนะนก" หมวดป๊อบ
"นกไปด้วยค่ะพี่ป๊อบ" นก

นกตามหมวดป๊อบไปที่ลิฟท์ ผมเองก็ยังมีอีกเรื่องต้องสะสางผมขึ้นลิฟท์อีกตัวไปที่ห้องคุณไพศาล ไปถึงที่ห้องก็เจอพี่คมกับคุณไพศาลกำลังคุยกันสีหน้าเครียดมาก

"มาทำไมอีกหละมึง นี่ยังไม่พอใจอีกหรอ" คุณไพศาล
"ใจเย็นๆ พี่ยังไงผมว่าไอ้บีมันต้องมีเหตุผล ลองฟังมันก่อน" พี่คม
"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องทำแบบนี้" ผมยกมือไหว้คุณไพศาล
"นั่นไงหละผมบอกพี่แล้วว่ามันไม่อกตัญญูหรอก" พี่คม

ผมอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้คุณไพศาลกับพี่คมฟัง จบแล้วผมก็เอาหนังสือยกเลิกการสั่งพักงานคุณไพศาลที่ผมกับพี่อำนาจเตรียมไว้ก่อนแล้ว

"แหมมึงนี่ทำเอาซะกูเสียวเลยนะ มีเรื่องแบบนี้ทำไมไม่บอกกันก่อน" พี่คม
"ผมบอกไม่ได้หรอกครับ ถ้าบอกพวกนั้นก็จะสงสัยแล้วไม่เปิดเผยแผนให้ผมรู้ทั้งหมด ผมก็หาทางแก้ไขไม่ได้"
"เอาหละกูให้อภัยมึงเรื่องนี้ แต่อีกเรื่องกูยังไม่ให้อภัยมึงนะ" คุณไพศาล
"อะไรกันอีกหละพี่ก็น้องมันบอกแล้วนี่ว่าทำเพื่อบริษัท เราให้มันจบกันไปแค่นี้เถอะ" พี่คม
"ไม่ได้เรื่องนี้มันต้องรับผิดชอบ" คุณไพศาล
"ไม่เป็นไรครับพี่คม ผมรู้ว่าคุณไพศาลพูดเรื่องอะไร รวบกวนคุณไพศาลตามมิ้นมาที่ห้องนี้ทีซิครับ"

คุณไพศาลโทรตามมิ้นมาที่ห้อง ดูเหมือนมิ้นยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องกับไอ้บิ๊กและคุณวิบูลย์

"มีอะไรกันค่ะเรียกมิ้นมาทำไมหรอ" มิ้น
"คุณมิ้นผมอยากให้คุณบอกคุณพ่อคุณอีกครั้งว่าคืนวันแต่งงานพี่คม คุณอยู่กับใคร"
มิ้นทำสีหน้าเหมือนกังวลแต่แล้วเธอก็ตอบเหมือนกับครั้งที่แล้ว
"มิ้นก็อยู่กับพี่บีไงค่ะ" มิ้น
"อืมมันก็เหมือนเดิม ตกลงมึงจะเอาไง" คุณไพศาล
"ที่จริงผมไม่อยากจะต้องทำแบบนี้นะครับไหนๆ คนที่วางแผนเรื่องนี้ก็ไม่อยู่แล้ว ผมเองก็อยากจะอโหสิกรรมให้ แต่ในเมื่อคุณมิ้นยังยืนยันเหมือนเดิมผมก็คงต้องใช้เทปม้วนนี้"

ผมเปิดเทปช่วงที่ไอ้บิ๊กพูดเรื่องแผนหลอกคุณไพศาลว่าผมอยู่กับมิ้นคืนวันแต่งพี่คม

"เรื่องเงินบริษัทฯ เอาไว้ที่หลัง แต่เรื่องที่เอาหลักฐานปลอมไปหลอกคุณไพศาลว่าฉันอยู่กับมิ้นวันแต่งพี่คมนี่ฝีมือแกใช่ไหม"
"ใช่แล้วจะทำไม กูเป็นคนคิดเองแหละ ทำแบบนี้มึงจะแตกคอกันเองแล้วก็มาติดกับดักที่กูวางไว้ไง พอไอ้แก่นั้นเห็นแค่ชุดก็เชื่อสนิทว่าเป็นลูกสาวโง่ไม่มีใครเหมือนจริงๆ" บิ๊ก
"งั้นคืนนั้นมิ้นก็อยู่กับมึงซิ"
"แน่นอนเมียกู มีหรอกูจะยอมให้ไปนอนกับมึงจริงๆ คืนนั้นมันก็มานอนให้กูเอาจนเช้านั่นแหละ อีนี่ก็เหมือนกันร่านนักเอาไว้กูเสร็จงานเมื่อไหร่จะพาไปให้เพื่อนกูเรียงคิวซะให้หายร่าน" บิ๊ก

ผมกดปิดเครื่องบันทึกเสียงมิ้นหน้าซีดตกใจมากที่ได้ยินเรื่องที่ไอ้บิ๊กพูด

"ไม่จริง ไม่จริง พี่บีสร้างเรื่องขึ้นมาจะปัดความรับผิดชอบมิ้นใช่ไหม เราอยู่ด้วยกันคืนนั้น พ่อค่ะ เรื่องในเทปไม่จริงนะค่ะมิ้นไม่ได้โกหก" มิ้น
"พอแล้วมิ้น ออกไปได้แล้ว" คุณไพศาลใช้น้ำเสียงที่ดุมากทำให้มิ้นหยุดพูดแล้วรีบออกจากห้องไปทันที
"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ใจจริงผมไม่อยากให้ใครได้รู้เรื่องในเทปนี้ แต่ถ้าไม่ทำผมก็คงหลุดจากข้อกล่าวหานี้ไม่ได้"
"เอาหละผมเข้าใจแล้ว ขอโทษด้วย ผมไม่คิดว่าลูกสาวผมจะกล้าโกหกผมได้" คุณไพศาล
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องทุกอย่างมันก็เพราะมีคนหลอกให้เธอทำ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงยอมรับเรื่องมิ้นโดยไม่แก้ตัวอะไรแล้ว แต่ตอนนี้ผมมีคนที่ผมต้องดูแลแล้วผมคงทำแบบนั้นอีกไม่ได้"
"เอาเถอะ ยังไงก็ต้องขอบใจมากถ้าไม่ได้บีไม่รู้ว่าบริษัทจะเป็นยังไงบ้าง นี่ถ้าบีไม่ทำแบบนี้บางทีพวกมันอาจจะวางแผนทำลายบริษัทมากกว่านี้ก็ได้"
"งั้นผมขอกลับไปทำงานต่ำแหน่งเดิมนะครับ"
"อ้าวทำไมหละ มึงก็อยู่ต่ำแหน่งนี้ไปเถอะ ยังไงตอนนี้กูว่าเรายังต้องพึงตำแหน่งมึงอีกแน่ๆ" พี่คม
"เอาแบบนั้นก็ได้ครับ แต่ว่าถ้าบริษัทกลับมาปรกติแล้วผมขอกลับไปทำงานตำแหน่งเดิมนะครับ"
"อืมถึงเวลาแล้วค่อยคุยกันเรื่องนั้นแล้วกัน ตอนนี้บีก็ดูแลานในตำแหน่งเดิมไปด้วยแล้วกัน" คุณไพศาล
"ครับขอบคุณมากครับ"

เรานั่งคุยกันอีกซักพักผมก็ขอตัวกลับมาที่ออฟฟิตระหว่างนั้นหมวดป๊อบก็โทรมาหาผม

"คุณบีป๊อบมีเรื่องไม่ค่อยสู้ดีมาบอก" หมวดป๊อบ
"มีเรื่องอะไรครับ"
"ก็เรื่องคุณวิบูลย์ ตอนนี้ทนายมาประกันตัวไปแล้ว" หมวดป๊อบ
"ครับผมเองก็คิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว"
"อีกเรื่องนะ ดูท่าทางพยานของเรากำลังจะเปลี่ยนใจ" หมวดป๊อบ
"อืมเป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ ตามแผนผมคิดว่าจะให้ไอ้บิ๊กเป็นคนซัดทอดคุณวิบูลย์ เพราะมันคงไม่ยอมติดคุกคนเดียวแน่ๆ แต่พอเป็นแบบนี้ supplier ที่มาเป็นพยานเองก็คงโดนคนของคุณวิบูลย์ล๊อปบี้แล้ว ช่างเถอะครับยังไงเงินก็ยังอยู่ บริษัทผมไม่เสียหาแค่นี้ก็คงพอ"
"ค่ะ แต่คุณบีต้องระวังตัวนะค่ะ คือดูเค้าอาฆาตคุณมาก คงไม่ยอมจบเรื่องง่ายๆ" หมวดป๊อบ
"ขอบคุณครับ แต่ไม่เป็นไรครับเขาคงกลับมาทำงานที่นี่อีกไม่ได้แล้ว คงทำอะไรผมไม่ได้มาก"
"ค่ะยังไงก็ระวังตัวนะค่ะ ไว้มีเรื่องอะไรเพิ่มเติมป๊อบจะโทรมาบอกอีก" หมวดป๊อบ
"ขอบคุณครับ"

ผมกลับมาถึงออฟฟิตสาวๆ ยังตื่นตะลึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"พี่บีเป็นไงบ้าง สรุปแล้วเรายังมีงานทำกันอยู่หรือเปล่า" แคท
"บ้าเปล่าแก ถ้าไม่มีงานให้ทำแล้วชั้นจะกลับมาออฟฟิตทำไมหละ เอาหละไปทำงานกันได้แล้ว"
"แหมก็มีแต่ข่าวไม่ดีเจ้านายโดนปลดมีคนตายมีคนโดนจับ แคทก็นึกว่าคงต้องหางานใหม่แล้ว" แคท
"แกอยากหางานใหม่ก็หาซิ ชั้นจะได้ไปจ้างคนอื่นมาทำแทน"
"แหมพี่ก็แคทก็มีภาระนะ ผัว 3 ลูกอีก 7" แคท
"สาธุ"
"โหยพี่ล้อเล่นนี่แช่งกันเลยหรอ อ้อพี่มีอีกเรื่อง" แคท
"เรื่องอะไรอีกหละ"
"แหมพี่เอาแต่ยุ่งๆ รู้หรือเปล่าว่าวันนี้แนนกับพิสต้ามาฝึกงานวันสุดท้ายแล้วนะ" แคท
"งั้นหรอ พี่ยุ่งมากจะไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ย"
"แหมๆ คนใกล้ชิดแท้ๆ กลับไม่รู้น่าสงสารน้องเค้าจังแบบนี้คงน้อยใจแน่ๆ" แคท
อืมจริงด้วยผมลืมไปสนิทเลย แต่บอกตรงๆ วันนี้ไม่มีอารมณ์จะไปเที่ยวหรือว่าจะเอาใครเลย แต่ว่าจะไม่เลี้ยงก็ไมได้
"อืมงั้นเลือกร้านมาจองได้ก็จองเลย"
"งั้นร้านเดิมนะพี่กินข้าวเสร็จแล้วก็แดนซ์กันต่อพรุ่งนี้หยุดพอดี" แคท
"อืมเอาไงก็เอาถือว่าเลี้ยงรับน้องใหม่ด้วยเลยแล้วกัน"
"แหมดูพี่ไม่สนุกด้วยเลยนะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพวกแคทสนุกเผื่อ อิอิ" แคท
"เออ ทำงานกันได้แล้วอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เลิกงานแล้ว"
"จ้า ไปแล้วไปแล้ว" แคท

แคทก็วิ่งไปเมาท์กับสาวๆ เรื่องงานเลี้ยงต่อไม่ได้ไปทำงานตามที่ผมบอก แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรตอนนี้ผมเครียดมาก ผมเข้าไปในห้องแล้วก็นั่งคิดเรื่องที่ไอ้บิ๊กพูด หรือมันจะจริงอย่างที่มันพูดเพราะผมทำให้มันต้องเป็นแบบนี้ ถ้าผมไม่อคติยอมรับมันเป็นเพื่อนอย่างเต็มใจ มันก็คงไม่ต้องจบชีวิตแบบนี้ แล้วน้องก็คงไม่ต้องตายด้วยเหมือนกัน แล้วยังมิ้นอีกตอนนี้เธอคงรู้แล้วว่าบิ๊กเสียชีวิตแล้วเธอคงเสียใจมาก แต่ผมที่เคยสัญญาว่าจะดูแลเธอกลับช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะไปปลอบใจเธอ สรุปแล้วสาเหตุที่เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้น มันเป็นเพราะผมหรือเปล่านะ

คืนนั้นผมไปงานเลี้ยงอย่างไม่ค่อยสนุกนัก แต่เอ๋ทำไมดูแป้งกับแนนสนิทกันจังกอดกันแทบจะตลอดเวลา บ้างครั้งผมยังเป็นแนนจับโน้นจับนี่แป้งด้วย นี่แนนแซงหน้าผมแล้วหรือเปล่านะ แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องแบบนี้ ผมได้แต่กินเหล้าแล้วก็คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านๆ มาจนน้องๆ บอกว่าร้านปิดแล้วโดยที่ผมแทบไม่รู้ตัวเลย วันนี้แคทชวนไปนอนที่ออฟฟิตอีกแต่ผมอยากกลับห้องมากกว่า ดูแนนจะอยากไปค้างออฟฟิตเหมือนกันแต่พอผมจะกลับบ้านเธอเลยต้องกลับด้วย
ขากลับผมมึนๆ ไม่รู้ว่าใครกลับมาด้วยบ้างแต่ที่รู้คือตอนนอนมีแค่หงส์ที่นอนกับผมในห้อง แนนหายไปไหนไม่รู้แต่ผมก็ปวดหัวมากเลยพยายามนอนให้หลับไม่ได้สนใจจะออกมาดูว่าแนนทำอะไรอยู่..............

เอ็กซ์ไฟล์ 02
สวัสดีค่ะ คือตอนนี้พี่บีเครียดมากค่ะจนไม่ยอมคิดจะเอาใครเลย แนนเลยต้องมาออกตอนแทรกพิเศษให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน ถึงตอนนี้แนนไล่เก็บเด็กของพี่บีจนครบแล้วเหมือนกันนะ อิอิ ก็เลยถึงเวลาที่แนนจะแซงพี่บีบ้างแล้ว ตอนนี้เท่าที่แนนรู้ สาวที่พี่บียังไม่ได้ก็เหลือแค่พี่พลอยกับพี่แป้ง ส่วนตัวแนนชอบพี่แป้งมาก พี่แป้งเป็นคนเรียบร้อยแนนเคยคุยด้วยจนรู้ว่าพี่แป้งเรียนโรงเรียนสตรีมาตลอด พอถึงมหาลัยมีเพื่อนร่วมห้องเป็นผู้ชายพ่อแม่พี่แป้งก็ให้คนมารับมาส่งจนเรียนจบ ทำให้พี่แป้งไม่เคยมีแฟนเลย แบบนี้สงสัยจะเสียซิงให้แนนแน่ๆ อิอิ

แนนคุยกับพี่แป้งจนเริ่มสนิทกัน แนนรู้สึกว่าพี่แป้งเองน่าจะรู้สึกต้องการอยู่เหมือนกัน คนอายุประมาณนี้แล้วยังไม่รู้ว่าความสุขเป็นยังไงมันต้องร้อนแรงกว่าพวกที่เคยมาแล้วแน่นอน หลังจากเราสนิทกันแนนก็มักจะแกล้งกอดพี่แป้งแล้วเอาหน้าอกถูหลังบ้าง เอาหน้าขาเบียดกันก้นนุ่มๆ ของพี่แป้งบ้าง พี่แป้งเองบ้างครั้งก็เผลอหน้าแดงหายใจฟืดฟาดออกมาเหมือนกัน พอหลังๆ แนนก็เริ่มรุกหนักแกล้งจับหน้าอกจับก้นพี่แป้งในห้องน้ำแล้วแกล้งบอกว่าอิจฉาอย่างเป็นอย่างนี้บ้าง แต่จริงๆ แนนอยากจับมากกว่าอิอิ แนนยั่วพี่แป้งจนอารมณ์เตลิดหลายครั้ง แนนวางแผนว่าจะให้พี่แป้งอยากจนต้องช่วยตัวเองแล้วแนนก็จะไปแอบดูให้ห้องน้ำจากนั้นก็จะหาทางปล้ำซะ แต่แนนยั่วยังไงพี่แป้งก็ไม่ยอมมีอารมณ์จนแอบไปช่วยตัวเองซะที

มีครั้งนึงพี่แป้งโดนแนนจับหน้าอกจนหน้าแดงวิ่งหนีไปห้องน้ำ แนนคิดว่าคงเสร็จแนนแน่ๆ แนนรีบตามเข้าไปในห้องน้ำแต่พี่แป้งก็แค่ฉี่แล้วเปิดประตูออกมาก แนนชักจะเริ่มท้อแล้ว หรือว่าแนนจะปล้ำพี่แป้งซะเลยดีกว่า แต่พี่บีเคยบอกไว้ว่าห้ามบังคับช่มขืนคนอื่น เดี๋ยวเกิดพี่แป้งร้องไห้ไปบอกพี่บีขึ้นมาแนนแย่แน่ๆ เลย แต่แนนจะทำยังไงดีนะอืมหรือว่าพี่แป้งเค้าจะ..... ต้องใช่แน่ๆ เลย

แนนหาจังหวะที่อยู่กับพี่แป้งสองต่อสองวันนั้นพี่แป้งต้องจัดเอกสารกองใหญ่ พี่แป้งเลยขนไปจัดในห้องประชุมเล็ก แนนได้โอกาสเลยอาสาไปช่วยแล้วเริ่มช่วยพี่แป้งคุย

"พี่แป้ง พี่แป้งเคยมีแฟนไหมค่ะ" แนน
"ไม่เคยหรอกจ๊ะ พี่บอกแล้วไงตั้งแต่เด็กพี่ไม่เคยคุยกับผู้ชายจริงจังเลยซักครั้ง จะเคยมีแฟนได้ไง" แป้ง
"งั้นหรอค่ะ อืมพี่แป้งก็เป็นสาวแล้วนะ ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ" แนน
"รู้สึกอะไรหรอ" แป้งหน้าแดง
"ก็แหมก็แบบรู้สึกตรงนั้นไง แนนพอเป็นสาวมันก็รู้สึกเลยนะ" แนน
"มันก็รู้สึกเหมือนกันนะ" แป้งหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
"แล้วพี่แป้งทำไง" แนน
"ทำ ทำอะไรหรอ" แป้ง
"อ้าว เวลารู้สึกมันก็ต้องทำให้มันหายซิ" แนน
"ไม่นะ พี่ก็พยายามคิดเรื่องอื่น ไม่ก็เข้าห้องน้ำไปฉี่นะ แล้วมันก็หายเอง" แป้ง
"แบบนี้มันไม่รู้สึกว่ามันค้างคาหรอค่ะ" แนนเริ่มจับแขนพี่แป้งแล้วบีบเบาๆ
"อืม มันก็รู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ยิ่งถ้าเวลาเป็นก่อนนอนมันทำให้นอนไม่หลับไปเลยหละ" แป้ง
"แล้วพี่ไม่ทำหละค่ะ จะได้หลับสบายไง" แนนกระซิบข้างหูพี่แป้งเบาๆ ด้วยน้ำเสียงกระเส่า
"อืมทำยังไงหรอแนน คือพี่ไม่รู้ค่ะ" แป้งทำหน้าอายมากที่ต้องถามเรื่องแบบนี้กับเด็กสาวที่อายุน้อยกว่า

จริงๆ ด้วยแหมไม่รู้ก็ไม่รีบบอกปล่อยให้เรายั่วอยู่ได้ ไม่งั้นเสร็จแนนไปนานแล้ว

"อ้าวหรอค่ะ อืมบอกเฉยๆ มันอาจจะไม่เข้าใจนะ แนนจะลองทำให้พี่เอาไหม" แนน
"เออมันจะดีหรอค่ะแนน อืมพี่อายแล้วมันจะเป็นอะไรไหม" แป้ง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ไม่เสียสึกหรอหรอกค่ะ มีแต่จะสบายตัวมากกว่า" แนน
"งั้นหรอ แต่พี่กลัว" แป้ง
"พี่แป้งไม่ต้องกลัวนะ แนนไม่ทำให้พี่เจ็บหรอก แนนแค่อยากให้พี่ลองมีความสุขแบบที่สาวๆ เค้ามีกันดู ต่อไปพี่ก็จะได้ไม่ต้องอารมณ์ค้างจนนอนไม่หลับอีกไงหละ" แนน

แนนลูบไปตามขาอ่อนพี่แป้งเบาๆ แล้วหอมที่แก้มของพี่แป้ง พี่แป้งเสียวจนเผลอสะดุ้งตัวหลายครั้ง



"ว่าไงค่ะ ให้แนนช่วยนะจะได้รู้ว่าเค้าขึ้นสวรรค์กันยังไง" แนน

พี่แป้งไม่ตอบแค่พยักหน้ารับช้าๆ แนนเลยเริ่มหอมไปตามแก้มนุ่มๆ ของพี่แป้ง พี่แป้งเอียงคอให้แนนหอมได้ถนัดๆ แนนเริ่มเปลี่ยนเป็นลิ้นเลียไปตามลำคอ พี่แป้งครางอู้อี้เหมือนพยายามกลั้นเสียงไว้ มือก็กำกระโปรงแน่น

"พี่แป้งจ้า อย่าฝืนซิปล่อยมันออกมาเถอะ เดี๋ยวก็ดีเองนะ" แนน

พี่แป้งค่อยๆ ผ่อนคลายปล่อยตัวไปตามความต้องการของร่างกาย แต่พี่แป้งก็ยังพยายามไม่ส่งเสียงออกมา แนนเลียไปทั่วลำคอมาถึงใบหูของพี่แป้ง แนนแกล้งแหย่ลิ้นเข้าไปในรูหูพี่แป้ง พี่แป้งเสียวจนลืมตัวร้องซีดออกมาลั่น

"แนนพี่รู้สึกร้อนไปทั้งตัวเลย แบบนี้หรอที่เค้าเรียกว่าเสียวหนะ" พี่แป้ง
"นี่แค่เล็กๆ ค่ะพี่แป้ง เดี๋ยวพี่แป้งจะต้องเสียวกว่านี้อีกหลายเท่า" แนน
"อ้า ดีจังค่ะแนน อืมมม เอาเลยพี่อยากรู้แล้วว่าขึ้นสวรรค์เป็นยังไง" พี่แป้ง

แนนเริ่มให้มือคลึงหน้าอกกลมของพี่แป้งจากด้านนอก มันหยุ่นมือมากๆ แนนคลึงมันเล่นไปปากก็เลียหูพี่แป้งไป ทำเอาพี่แป้งครางกระเส่าแหง่นหน้าคราง แนนหยุดเลียใบหูให้พี่แป้งแล้วค่อยๆ ประกบปากกับริมฝีปากเรียวเล็กของเธอ พี่แป้งปิดปากสนิทเพราะเธอไม่เคยโดนจูบเลยไม่รู้ว่าควรทำยังไง แนนเลยค่อยงับไปตามริมฝีปากพี่แป้งจนทั่ว พอพี่แป้งเผลอเผยอปากแนนก็รีบแหย่ลิ้นเข้าไป พี่แป้งรีบอ้าปากรับลิ้นแนนทันที แนนใช้ปากและลิ้นสอนพี่แป้งให้รู้จักรสจูบ ไม่นานพี่แป้งก็เริ่มจูบเป็น เราจูบกันอย่างดูดดื่มพี่แป้งครางอืมอืมตลอดเวลา หน้าพี่แก้มพี่แป้งแดงน่าหอมมาก

แนนหยุดคลึงหน้าอกพี่แป้งแล้วเอามือสอดชายเสื้อด้านในของพี่แป้งแล้วเลื่อนมือมาที่หน้าอกเธอ แนนขย้ำหน้าอกพี่แป้งเบาๆ พี่แป้งเสียวจนบิดตัวไปมา แนนเอื่อมมือไปปลดตะขอบราออก ทันทีที่บราหลุดพี่แป้งก็ตกใจผละปากจากแนนแล้วกอดอกปกป้องหน้าอกคู่สวยไว้แน่น

"ทำไมหละค่ะ พี่แป้งไม่อยากให้แนนช่วยแล้วหรอ" แนนทำเสียงออดอ้อน
"มันจะดีหรอค่ะ พี่ไม่เคยให้ใครทำแบบนี้มาก่อน" พี่แป้ง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แนนเป็นผู้หญิงนะ แนนจะทำอะไรพี่แป้งได้ แนนก็แค่อยากจะช่วยให้พี่แป้งมีความสุขเท่านั้นเอง" แนน

พี่แป้งยังมีทีท่าไม่ยอม แต่มาถึงขึ้นนี้แล้วยังไงพี่แป้งต้องเสร็จแนนแน่ๆ แนนจับแขนพี่แป้งแล้วพยายามแกะมันออก แต่พี่แป้งก็ผืนไว้ แนนเลยก้มไปงับหน้าอกพี่แป้งตามส่วนที่แขนเธอปกปิดไม่มิด พี่แป้งดิ้นตัวกระตุกด้วยความเสียวซ่าน ก็แน่หละนี่เป็นครั้งแรกนี่ที่สองเต้าโดนคนอื่นงับ แนนรุกเร้าไม่นานพี่แป้งก็ยอมปล่อยมือแล้วมาลูบหัวแนนร้องคราง

"โอ้วววว แนนจ้าพี่เสียว โอ้ยยยยย ทำไมเสียวแบบนี้หละ เสียวเหมือนใจจะขาดเลย" พี่แป้ง
"ดีไหมหละค่ะ เดี๋ยวแนนดูดให้นะจะได้เสียวกว่านี้" แนน
"เอาเลยซิจ๊ะ โอ้วววว พี่เสียวไปทั้งหัวนมเลยจ๊ะ แนน โอ้วววว" พี่แป้ง

แนนดูดเลียหัวนมที่โผล่ดันเสื้อขึ้นมาของพี่แป้งอย่างเอร็ดอร่อย แนนรู้สึกว่าดูดนอกเสื้อแบบนี้พี่แป้งคงเสียวไม่เท่าไหร แนนเลยเลิกเสื้อพี่แป้งขึ้นแล้วรีบดูดไปที่หัวนมสีชมพูที่กำลังชูชันพอดี

"อ้า แนนจ้า โอ้ววววววว ดูดแรงๆ เลยที่รัก เอาเลย โอ้ยยยยยย" พี่แป้ง

ในที่สุดพี่แป้งก็เริ่มปลดปล่อยความต้องการออกมาอย่างลืมตัวแล้ว แนนคิดว่าตอนนี้ที่ร่องสาวพี่แป้งคงชุมช่ำไปด้วยน้ำรักแล้วแน่น แนนเลยให้มือข้างนึงลูบไปตามขาอ่อนพี่แป้งเบาๆ ให้เธอเสียวจนไม่ทันรู้ตัวว่าจะโดนจับของสงวน แนนลูบมือไปตามขาอ่อนพี่แป้งจนเธอเผลอถ่างขาออก แนนก็รีบล้วงมือเข้าไปจับที่หว่างขาเธอทันที

"ว้ายยย แนน จะทำอะไรค่ะ" พี่แป้งเอามือมาจับแขนแนนพยายามจะดึงออก
"ก็ทำให้พี่แป้งขึ้นสวรรค์ไงค่ะ" แนนพูดไปมือก็พยายามขย้ำร่องสาวพี่แป้งไปด้วย
"แนน พี่กลัว" พี่แป้ง
"กลัวอะไรค่ะ เดี๋ยวก็ดีเอง แล้วแนนก็เป็นผู้หญิงนะแนนจะทำพี่ท้องได้หรอ" แนนลากนิ้วเน้นๆ ขึ้นลงตามร่องสาวพี่แป้ง
"อู้ยยยย จะดีหรอค่ะ อู้ยยยย ทำไมพี่รู้สึกร้อนตรงที่แนนจับจัง" พี่แป้ง
"นั่นแหละค่ะ ตอนนี้พี่รู้สึกทั้งร้อนทั้งแฉะใช่ไหมค่ะ" แนน
"ค่ะ อู้ยยย" พี่แป้งเสียวจนปิดเอวไปมา
"เดี๋ยวก็เสร็จแล้วนะค่ะ พี่แป้งอย่าเกร็งซิค่ะ ค่อยปล่อยให้ร่างกายมันตอบสนองไปตามอารมณ์ แล้วเดี๋ยวแนนจะทำให้พี่แป้งขึ้นสวรรค์เอง" แนน

พี่แป้งค่อยๆ ผ่อนแรงบีบทำให้แนนขยับมือถนัดขึ้นแนนลากนิ้วขึ้นลงไปมาบ้างครั้งก็บี้แตดพี่แป้งเล่นเบาๆ พี่แป้งแอ่นเอวขึ้นรับนิ้วแนนอย่างลืมตัว ไม่นานพี่แป้งก็ถ่างขาให้แนนเล่นร่องสาวเธอนอกกางเกงในอย่างลืมอาย แนนเล่นร่องพี่แป้งแล้วก็รู้สึกว่ามันต้องสวยน่าเลียแน่ๆ แต่ว่าจะเลียเลยเดี๋ยวเกิดมีใครเข้ามาจะแย่เอา แนนหยุดดูดหน้าอกให้พี่แป้งแล้วก็หลุดเล่นร่องสาวเธอด้วย พี่แป้งมองแนนงงๆ แล้วทำหน้าเหมือนยังอยากให้แนนทำต่อ

"แนนจ้า ทำไมหยุดทำหละ พี่ยังไม่เสร็จเลย ไม่รักเมียคนนี้แล้วหรอค่ะ" พี่แป้ง

พี่แป้งอ้อนซะแนนรู้สึกว่าน้ำที่ร่องตัวเองแฉะขึ้นมาเลย แนนรีบไปล๊อคประตูห้อง พี่แป้งเห็นก็เข้าใจเธอลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วมานั่งถ่างขาบนโต๊ะแทน แนนรีบเข้าไปประกบปากจูบกับพี่แป้ง มือนึงก็ขย้ำหน้าอกอีกมือก็ล้วงร่องสาวพี่แป้งเล่น แนนต้องการบิ้วอารมณ์พี่แป้งให้เตลิดเพื่อที่แนนจะจะได้ถอดกางเกงในเธอออกโดยที่พี่แป้งจะไม่ขัดขืนอีก

แนนรุกเร้าจนพี่แป้งขยับก้นขึ้นลงรับนิ้วแนนปากก็ดูดกับปากแนนแน่น แนนเลยค่อยๆ รูดกางเกงในเธอออก พี่แป้งไม่ขัดขืนแต่ยกก้นให้แนนถอดกางเกงได้ง่ายขึ้น จากนั้นแนนก็เริ่มให้นิ้วสัมผัสกับกลีบสาวพี่แป้งตรงๆ พี่แป้งสะดุ้งตัวกอดแนนแน่น แต่ไม่น่าพี่แป้งก็ร่อนเอวรับนิ้วแนนไม่หยุด แนนผละปากจากพี่แป้งแล้วก้มมาดูหน้าอกให้แทน พี่แป้งร้องครางไม่หยุดจนแนนเองยังกลัวว่าจะมีใครเดินมาได้ยิน

แนนค่อยๆ ดันนิ้วเข้าไปในร่องสาวพี่แป้งช้า ร่องพี่แป้งแน่นมาก พี่แป้งร้องเจ็บเบาๆ

"ผัวขาเมียเจ็บ พอก่อน โอ้ยยย" พี่แป้ง
"ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็หายเจ็บนะเมียจ้า" แนน
"โอ้ยยย ผัวแกล้งเมียหรอค่ะ โอ้ยยยของเมียเหมือนจะฉีกเลย" พี่แป้ง

แนนเห็นพี่แป้งเจ็บมากเลยดูดหน้าอกเธอแรงๆ ข้างขวาที่ข้างซ้ายที่ นิ้วกลางก็คาไว้ที่ร่องพี่แป้งแล้วเอานิ้วโป้งบี้แตดช่วยเรียกน้ำรักเธอ แนนทำแบบนี้ไม่นานพี่แป้งก็เริ่มที่จะพยายมขยับเอวเข้าหานิ้วแนนเอง พี่แป้งกอดแนนแน่นพยายามดันของรักของหวงใส่นิ้วแนน แนนเลยสนองเธอด้วยกันดันนิ้วเข้าไปอีกข้อแล้วขยับนิ้วถูกับผนังด้านในร่องสาวเธอ

"โอ้ววววว ผัวขาเมียเจ็บ แล้วก็เสียวด้วย เมื่อไหรผัวจะใส่นิ้วเข้าไปสุดซะทีค่ะ" พี่แป้ง
"เดี๋ยวนะรอน้ำเมียแฉะกว่านี้หน่อย เดี๋ยวผัวจะเอานิ้วทะลวงร่องเมียให้เสียวจนขึ้นสวรรค์เอง" แนน

พอน้ำรักพี่แป้งเริ่มล้นออกมาแนนก็กดนิ้วเข้าไปเต็มแรง พี่แป้งสะดุ้งตัวร้องกรี๊ด แนนต้องรีบประกอบปากเธอไว้ ร่องสาวพี่แป้งตอดรัดนิ้วแนนแน่นมาก แนนเริ่มชักนิ้วเข้าออกช้าๆ แล้วผละปากจากพี่แป้งเพื่อให้เธอได้ครางปลดปล่อยความเสียวได้ถนัด แก้มพี่แป้งเลอะไปด้วยน้ำตา แนนเลยก้มไปหอมแก้มกินน้ำตาของเธอ แนนรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เอาดิลโด้เข้ามาด้วยไม่งั้นคงสนุกกว่านี้ แนนเริ่มชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น พี่แป้งนอนลงไปบนโต๊ะแล้วแอ่นเอวเด้งรับนิ้วแนนไม่หยุด ร่องสาวพี่แป้งสวยมาก ตอนนี้มีเลือดสาวผสมน้ำรักจนเป็นสีชมพูไหลออกมาแนนเร่งนิ้วรั่วใส่ร่องสาวพี่แป้งจนเธอแอ่นเอวค้างแล้วก็ร้อง โอ้ยยย เสียงยาวก่อนจะล้มตัวลงนอนหมดแรง

แนนมองดูพี่แป้งนอนหายใจระรัวหลังจากโดนแนนเปิดซิงด้วยนิ้ว แนนก้มลงไปหอมแก้มพี่แป้งอีกครั้ง

"ผัวขาเมียรักผัวจัง ต่อไปผัวทำให้เมียแบบนี้อีกนะ" พี่แป้ง
"จ้าเมียน่ารักแบบนี้ผัวจะทำให้ทุกวันเลย" แนน

เราพลอดรักกันอยู่ซักพักแนนก็ช่วยพี่แป้งแต่งตัวเพื่อจะพาไปล้างร่องสาวที่เละน้ำรักกับเลือดสาวเธอ แนนบอกพี่แป้งเรื่องแนนเป็นผัวให้เธอได้แต่แนนเองก็เป็นเมียพี่บี พี่แป้งบอกว่ารู้อยู่แล้วเพราะเห็นแนนกลับบ้านกับพี่บีทุกวัน เราสองคนออ

[icanfly]

ไปเจอมาเลยเอามาต่อให้ครบ ใครรู้จักบล็อคของท่าน Ukisa ก็pmมาบอกผมด้วย 

พี่แป้งบอกว่ารู้อยู่แล้วเพราะเห็นแนนกลับบ้านกับพี่บีทุกวัน เราสองคนออกจากห้องประชุมตรงไปเข้าห้องน้ำ เราเข้าไปในห้องเดียวกันแนนถอดกระโปรงกับกางเกงในพี่แป้งออกแล้วเอาที่ฉีด น้ำล้างทำความสะอาดร่องสาวให้เธอ แต่ด้วยความที่ร่องพี่แป้งชมพูสาวมากและเธอก็เริ่มมีอารมณ์อีกครั้งจากการ ถูกลูบคล่ำ แนนเลยเลียให้เธอจนเสร็จอีกรอบในห้องน้ำจาก นั้นเราสองคนก็แอบมีอะไรกันบ่อยๆ พี่แป้งเริ่มทำให้แนนบ้างแต่แนนก็ยังไม่ได้เอาดิลโด้หรือไข่สั่นเปิดร่องเธอ อีกครั้งเพราะถึงจะโดนนิ้วไปแล้วแต่มันก็ยังแน่นอยู่ ของดีๆ แบบนี้จะมาโดนของเทียมเปิดมันก็น่าเสียดาย น่าจะให้พี่เค้าได้ลิ้มรสเอ็นจริงๆ ดีกว่า คืนนี้แนนก็เลยพาพี่แป้งมาคอนโดด้วยแต่พี่บีเนี่ยซิ เมาไม่รู้เรื่องเลย แนนเลยต้องนอนกับพี่แป้งที่โซฟาเลย แต่ก็ดีเหมือนกันพอได้สถานที่ที่อำนวยแบบนี้พี่แป้งก็ทั้งโยกทั้งร่อนได้ อย่างเต็มที่ ทำเอาแนนแทบไม่ได้นอนเลยคืนนี้จบตอนที่ 49 ตอนหน้า  บทสรุป บอกกันสั้นๆ แต่ได้ใจความ ...............ตอนหน้าอ่านจบแล้วอย่าแค้นเคืองกันนะ อิอิขอบคุณเพื่อนๆ ที่ติดตามผลงานตลอดมากครับ