ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_err

คฤหาสน์คาว/5

เริ่มโดย err, พฤษภาคม 25, 2010, 10:48:18 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

err

ช่วงเย็นเกือบค่ำของวัน... ลมผัดเื่อื่อยๆเย็นสบาย
"...คุณน้ำผึ้ง... คุณน้ำผึ้งอยู่ไหนคะ.... ......."
น้ำผึ้งสะุดุ้งตัวตื่นขึ้นจากหลับไหล เธอพบตัวเองว่ากำลังนอนอยู่ในสวนตรงจุดที่เธอมาปูเสื่ออ่านหนังสือเป็นประจำ หนังสือนิยายรักอีโีรติกเล่มโปรดยังวางอยู่ข้างๆ มันยากเหลือเกินที่เธอจะขยับตัวขึ้นมานั่งได้ ด้วยทั่วสรรพางค์กายมันเมื่อยปวดแม้จะขยับก็รู้สึกถึงความเมื่อยล้า โดยเฉพาะที่เต้านมและส่วนสงวนตรงหว่างขา เธอรู้สึกแสบชาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แม้เพียงปลายนิ้วสัมผัสความเจ็บแสบก็วิ่งผ่านขึ้นสู่สายประสาท สาวน้อยขยับตัวมานั่งพับเพียบแต่ก็ไม่สามารถหุบขาให้ชิดกันได้เธอจึงต้องแหกหัวเข่าอ้าไว้ มือข้างนึงยันพื้นประคองตัวไว้
"...คุณน้ำผึ้ง.... คุณหนูอยู่ไหนคะ...." เสียงป้าแจ่มที่เป็นทั้งแม่ครัวและแม่นมของเธอเรียกใกล้เข้ามา
"...อยู่นี่ค่ะป้าแจ่ม..." น้ำผึ้งร้องตอบ ป้าแจ่มรีบวิ่งหอบเอาร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์ของแกตามไปหาต้นเสียงทันที ท่าทางเหนื่อยหอบ
"...เฮ้อ..เฮ้อ... คุณหนูเนี่ย แกล้งคนแก่นะคะ.. ป้าเดินหาคุณหนูจนจะทั่วสวนอยู่แล้ว..เฮ้อ...เฮ้อ.."
"...โทษทีค่ะป้าพอดีผึ้งหลับอยู่..."
"...มานอนอะไรแถวนี้คะคุณหนู ดูสิเนื้อตัวมอมแมมหมดแล้ว ไปค่ะขึ้นเรือนใหญ่ดีกว่า จะได้อาบน้ำอาบท่า อาหารเย็นกำัลังจะตั้งโต้ะแล้วนะคะ เดี๋ยวคุณแม่รอแย่เลย รีบไปค่ะคุณหนู.." ป้าแจ่มร่ายยาว ดึงมือคุณหนูคนดีของแกให้ลุกขึ้น น้ำผึ้งก็กลั้นใจลุกถึงแม้ขาแข้งจะอ่อนปลวกเปียกไม่มีแรงก็ตามที แต่เธอก็พยายามเิดินตามป้าแจ่มไปอย่างสุดทน แน่นอนว่าสาวน้อยไม่สามารถเดินไปอย่างปกติ เธอต้องเดินขาถ่างกลับไปที่เรือนใหญ่จนเป็นสังเกตุของคนรับใช้ที่อยู่ตึกใน

เย็นวันนั้นหลังจากที่น้ำผึ้งอาบน้ำชะระล้างคราบไคลออกอย่างทุลักทุเลเต็มทีแล้ว เธอก็จับไข้ทันที จนคุณมยุรีต้องเรียกคุณหมอพินิจ หมอประจำครอบครัวมาที่คฤหาสน์



หลังจากที่คุณมยุรีโทรศัพท์ไปเรียกคุณหมอพินิจให้มาดูอาการของลูกสาวคนสวยของเธอ ค่ำๆวันนั้น คุณหมอวัย 60 ก็ขับรถมาถึงคฤหาสน์หลังนี้ ป้าแจ่มจึงเชิญคุณหมอขึ้นไปตรวจดูอาการของเจ้านายสาวที่กำลังนอนซมอยู่ในห้องนอนทันที น้ำผึ้งกำลังนอนห่มผ้าหลับด้วยพิษไข้ เธอไม่รู้สึกตัวว่าใครเข้ามาในห้องเลย จนป้าแจ่มต้องไปสะกิด

"..คุณหนูน้ำผึ้ง คุณหนูน้ำผึ้งคะ.. คุณหมอพินิจมาค่ะ คุณหนูตื่นมาให้คุณหมอตรวจหน่อยค่ะคุณหนู.." ป้าแจ่มจับตัวคุณหนูเขย่าตัวเบาๆเธอจึงลืมตางัวเงียขึ้นมา
"..อืม.มม... ป้าแจ่มหรอ... อุ้ย.. คุณหมอพินิจ..." น้ำผึ้งรีบยันตัวขึ้นโผล่พ้นผ้าห่มมาครึ่งตัว เธอขยับไปนั่งพิงหลังกับหัวเตียง ชุดนอนแบบกระโปรงบางพริ้ว สายเดี่ยว มันไม่ได้ช่วยพยุงสองเต้าอวบตึงที่สั่นดึ๋งๆอยู่ใต้ผ้าบางๆนั้นแม้แต่น้อย เต้างามจึงสั่นไหวโดยอิสระ หมอพินิจแม้จะเข้าวัยเกษียณก็ยังอดไม่ได้ที่จะมองพวงนมของเด็กสาวคราวหลานที่เห็นผ่านผ้าเนื้อบางจนเผยหัวนมสีชมพูลางๆออกมา เต้านมของน้ำผึ้งที่ใหญ่พอตัวอยู่แล้วตอนนี้กลับยิ่งอวบใหญ่ขึ้นไปอีกเนื่องจากความบวมเป่งที่ได้รับจากน้ำมือคนสวนตัวดีมาเมื่อตอนบ่ายๆของวัน น้ำผึ้งมองตาคุณหมอพร้อมกับรอยยิ้มเจื่อนๆ
"..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะหนูน้ำผึ้ง โตจนหมอจำไม่ได้เลย.." คุณหมอพูดอย่างสุภาพ แกรับใช้ตระกูลนี้มาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่ม เทียบไปก็สมัยคุณหลวงตาของน้ำผึ้งยังมีชีวิตอยู่เลยทีเดียว จึงเป็นที่เคารพของคนในคฤหาสน์หลังนี้เป็นอย่างมาก

"...หมอขอตรวจไข้หน่อยนะหนู.. อมปรอทไว้ใต้ลิ้นจ้ะ..." คุณหมอส่งปรอทวัดไข้ให้สาวน้อยอม แกสวมหูฟังคู่กาย แล้วจึงนั่งบนเตียงข้างๆเธอ
"...หายใจลึกๆจ้ะ..หมอขอวัดหัวใจหนูหน่อย.." น้ำผึ้งทำตามอย่างว่าง่าย หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ แอ่นยอดเม็ดทับทิมนูนผ้าบางๆออกมาเห็นชัดเจนยิ่งนัก คุณหนูสาวรู้สึกเจ็บแสบที่หัวนมอยู่ไม่น้อยจนเธอต้องกัดฟันสูดลมผ่านไรฟันดังซี้ดๆ..เสียงแผ่วเบา
"...เจ็บหน้าอกหรือหนู?.." หมอพินิจถามด้วยความเชี่ยวชาญในวิชาแพทย์แม้เพียงแค่เห็นอาการข้างเคียงเล็กๆน้อยๆ
"..หายใจแล้วเสียดหน้าอกใช่มั้ย?..หนูไปตากฝนมารึเปล่า..ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆด้วย.." แพทย์ใหญ่ถามเพื่อความชัดเจน แกนึกไปถึงอาการของโรคปอดบวม
"...อืม..ม... เปล่าหรอกค่ะคุณหมอ... คือ....อ.... อืม...ม..." น้ำผึ้งรู้สึกลังเลไม่กล้าบอกอาการที่แท้จริง เธอเหลือบมองไปทางป้าแจ่มคนรับใช้ที่นั่งดูอยู่ที่พื้นห่างออกไปทางปลายเตียง จนคุณหมอจับสังเกตุได้แกจึงสั่งให้ป้าแจ่มไปเตรียมต้มโจ้กร้อนๆ มาให้คุณหนู
น้ำผึ้งมองตามป้าแจ่มจนแกเดินออกจากห้องไป

"...เอาหละคราวนี้บอกหมอได้รึยังว่าคุณหนูเจ็บตรงไหน..?" หมอพินิจถามอย่างเป็นกันเอง
"...อืม..ม... คือผึ้ง... อืม..ม...." น้ำผึ้งยังคงลังเล
"..บอกหมอมาเถอะ ถ้าหนูไม่บอก หมอจะรักษาได้อย่างไรกัน.." คุณหมอเน้นเสียงขึ้นอีกนิด
"..อืม..ม... ผึ้งแสบค่ะ เจ็บๆ..แสบๆ.. ระบมไปทั้งเต้านมเลยค่ะ.." สาวน้อยกล่าวเสียวสั่นเครือ ใบหน้าเธอแดงกล่ำทั้งด้วยพิษไข้และความอาย

"..หนูไปทำอะไรมาหรือ..?" หมอพินิจถามด้วยน้ำเสียงตื่นตะลึงเล็กน้อย
"...คือ..ผึ้ง.....อืม...." น้ำผึ้งก้มหน้าหลบสายตาคุณหมอ
"...บอกความจริงมาเถอะ หมอไม่บอกใครหรอก หมอสัญญา.." หมอพินิจลดเสียงลงพูดอย่างนิ่มนวล ทำให้เด็กสาวไม่ตื่นกลัวต่อคุณหมอมากนัก พอที่จะบอกสิ่งที่เธอไม่กล้าบอกใครออกไป
"...คือเมื่อตอนบ่ายผึ้งโดนลุงแสน....เออ....อ....." น้ำผึ้งพูดเบาๆ
"..นายแสนทำอะไรคุณหนูรึ...?" หมอใหญ่ภายในใจเริ่มหวั่นไหว
"..คือแก....เออ.. แกเอาผึ้งค่ะ.." น้ำผึ้งก้มหน้าสลดอย่างที่สุด น้ำตาใสๆของเธอเริ่มไหลย้อยมาอาบแก้มนวล
"..นายแสนมันขืนใจหนูใช่มั้ย.." ความโกรธเกรี้ยวพัดกระพือขึ้นมาร้อนรุ่มในทรวงอกหมอใหญ่ทันที
"..แบบนี้มันต้องให้ตำรวจมาจับมัน.." แกลุกยืนขึ้นท่าทางขึงขัง น้ำผึ้งรีบคว้าข้อมือคุณหมอไว้ทันที

"..อย่าให้เรื่องบานปลายไปขนาดนั้นเลยนะคะคุณหมอ.. ผึ้งอาย.. แล้วที่จริงแกก็ไม่ได้บังคับผึ้งด้วย.." หมอพินิจถึงกับผงะกับคำพูดของเด็กสาว
พอสงบสติอารมณ์ลงได้บ้างแกจึงบอกให้เธอเล่าความจริงโดยระเอียดให้ฟัง

คำบอกเล่าจากเด็กสาวสวยสดไร้เดียงสาในเรื่องเกี่ยวกับกามสังวาสที่เธอโดนคนสวนผู้โชคดีประเคนให้ ทั้งลีลาท่าทางที่เผ็ดร้อนสาวน้อยก็บรรยายโดยระเอียด มันทำให้อารมณ์กำหนัดกามของคุณหมอใหญ่วัย 60 ปีประทุขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ประกอบกับด้วยที่มีอาชีพเป็นแพทย์แกจึงรักษาสุขภาพร่างกายเป็นอย่างดี ดูได้จากเมียคนที่สองของแกที่มีวัยเพียง 30 ปีขณะนี้ก็กำลังตั้งครรภ์ ทั้งหมดนี้บ่งบอกได้ถึงสมรรถภาพของชายวัยชราคนนี้ได้เป็นอย่างดี"..หนูปล่อยให้นายแสนฉีดน้ำเชื้อเข้าไปข้างในแบบนี้ จะท้องได้ง่ายๆเลยนะ.." หมอพินิจกล่าวด้วยน้ำเสียงดุ ทั้งโมโหและในใจลึกๆก็อิจฉานายแสนที่ได้เชยชมเด็กสาวที่สวยหยดย้อยขนาดนี้
"...อูยย.. ตายแล้ว ผึ้งจะทำยังไงดีหละคะคุณหมอ.." คุณหนูสาวจับแขนคุณหมอเขย่าเหมือนเด็ก แต่เต้านมอวบโตของเธอนี่สิมันไม่ใช่่ขนาดเด็กๆเลยแม้แต่น้อย สองเต้าขาวสั่นยั่วตาชายชรายิ่งนัก หมอพินิจมองจ้องเต้ากระเพื่อมของน้ำผึ้งแบบไม่วางตาอย่างลืมตัว จนแกมารู้สึกตัวด้วยเสียงหวานๆของเด็กสาว
"....คุณหมอ..... คุณหมอคะ..........."
"...เ่อ่อ... โทษทีหนู หมอคิดอะไรเพลินๆไปหน่อย.." สาวสวยมองหน้าชายชราด้วยรอยยิ้มเล็กๆ แต่แฝงไปด้วยเล่ห์กลเสน่หา เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าหมอพินิจจ้องมองอะไรๆของเธอเมื่อซักครู่

"...ผึ้งกลัวท้องค่ะคุณหมอ.." น้ำผึ้งกล่าวเสียงออดอ้อน
"..หนูยังโชคดีนะ สมัยนี้เค้ามียาป้องกันหลังร่วมแล้ว......" หมอพินิจกล่าวอธิบายสรรพคุณของยาคุมกำเนิดชนิดใช้หลังร่วมเพศ พร้อมทั้งวิธีใช้และข้อควรระวัง ว่าแล้วแกก็รีบบึ่งรถออกไปเอายาที่คลีนิคทันที

เหตุการณ์ทั้งหมดสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนในเรือนใหญ่ค่อนข้างมากเพราะคิดว่าคุณหนูคงมีอาการป่วยหนักถึงขนาดที่คุณหมอต้องรีบเร่งไปจัดยาเพียงนี้ คุณมยุรีถึงแม้ว่าเธอไม่เคยเลยที่จะแสดงความรักในตัวลูกสาวคนนี้แต่สีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจก็เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาคนรับใ้ช้ทุกคน ป้าแจ่มถึงกับน้ำตาไหลพรากทั้งเป็นห่วงคุณหนูและซาบซึ้งที่รู้ว่าคุณมยุรีก็ยังคงรักและเป็นห่วงคุณน้ำผึ้งอยู่ แต่แล้วความกังวลใจของคนในบ้านก็คลายลงเมื่อคุณหมอพินิจกลับมาอธิบายว่าอาการคุณหนูน้ำผึ้งไม่ได้มีอะไรร้ายแรงเพียงแต่ต้องใช้ยาพิเศษที่แกไม่ได้ตระเตรียมมาเท่านั้น

suriyamahajit

คุณหนูอารมณ์พาไปจริงๆ

ronin_code9

ตอนต่อไปจะออกมาเร็วๆนี้มั้ยครับสงสารคนรออ่านนะครับ