รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี 2) ตอนที่ 10 by X-SOZE

[chai1112]

เห็นเรื่องนี้หายไปนานผมไปเจออยู่ที่เว็บๆนุงเข้าเลยเอามาฝากขอรับ

Credit : X-SOZE

หวัดดีครับ...ต้องขอโทษจริงๆครับที่หายไปนาน ทิ้งให้คนที่ตามอ่านมาตลอดตั้งผิดหวัง ก็อย่างที่รู้ๆกันนั่นแหละครับ ผมติดสอบก็เลยไม่ว่างเลย ที่จริงผมยังเหลือสอบตรงอีก2ที่ แต่ว่า เวลายังพอเหลืออยู่ ก็เลยนั่งพิมตอนนี้มาให้อ่านแก้เซ็งกันไปก่อน มันค่อนข้างยาวไปหน่อย แต่ก็น่าจะพอฆ่าเวลาให้คนอ่านได้บ้างไม่มาก็น้อย (อย่าลืมคอมเม้นกันนะครับ แค่สั้นๆก็ได้) ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ

  รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี 2) ตอนที่ 10 เค้าลางแห่งสงคราม...

ชีวิตหรอ?..พวกเรานิยามความหมายของคำว่าชีวิตยังไง?...ใครก็ได้ช่วยตอบผม ที...ชีวิตคือการมีเงินทอง อำนาจ เกียรติยศหรอ?..หรือชีวิตคือการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก...มีอิสระเสรีไปกับ ผืนแผ่นดินและแผ่นฟ้าอันกว้างใหญ่ ทุกคนลองคิดดูสิ...แผ่นดินกว้างใหญ่ไพศาล...เราจะไปที่ไหนก็ได้..เราจะทำอะไรก็ ได้ ขอแค่ให้การกระทำนั้นไม่ผิดต่อคนอื่น ไม่ผิดต่อจิตสำนึกและมโนธรรม  เราจะทำอะไรก็ได้...ผมว่า...มันจะดีกว่ามั๊ย...ถ้า เราเดินออกจากแถวที่คนอื่นสั่งให้เราเดินแล้วเราก็หาทางเดินของเราเอง ทำสิ่งที่อยากจะทำ ไปในที่ที่อยากจะไป ผมคิดว่านี่ต่างหาก...คือความหมายของชีวิต...
"ไอ้เหลียง...ใจเย็นๆโว๊ย...!!" เสียงไอ้กายตื่นตระหนกห้ามปามผมอย่างสุดกำลัง
"ไม่เย็นแม่งแล้วโว๊ยยย!!" ผมตกอยู่ในห้วงแห่งโทสะเกินกว่าจะควบคุมตนเองได้ อีกต่อไป  ผมรีบลุกพรวดพราดจากเก้าอี้
"เห้ยยๆ...ใจเย็นๆไว้ก่อนดิวะ...ไอ้เหลียง!!" ไอ้ต้นรีบมาฉุดแขนรั้งตัวผมไว้ไม่ให้ผมเดินไปยังเป้าหมายที่อยู่บนตึกชั้น2
"ปล่อยกูสิวะ...ไอ้ต้น...กูจะไปล่อมัน...!!" ผมสะบัดตัวออกจากแขนไอ้กายกับไอ้ต้นที่จับผมไว้  ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนตึกด้วย ไฟโทสะที่กำลังลุกโชนเต็มที่   ผมขึ้นมาถึงชั้น2 ผมก็เห็นเป้าหมายที่อยู่ตรงหน้า ผมไม่รีรอรีบพรวดพราดเข้าไปทัน!!
"ไอ้เป้..ปล่อยมือดรีมเด๋วนี้โว๊ยยย!!" ผมพูดพร้อมทั้งปล่อยหมัดเข้าหามันเต็มๆหน้า
"ว๊ายย!!...เหลียงอะไรกันเนี่ย!!" ดรีมตกใจสุดขีดกับการกระทำเยี่ยงนักเลงของผม ไอ้เป้เซถอยไป2ก้าว จากแรงหมัด  ไอ้เป้ก็ไม่ราช้าสวนผมกลับด้วยการวิ่งเข้ามากระแทกผมสุดแรงราว กับนักรักบี้จนผมกระเด็นไปล้มลงห่างจากจุดเกิดเหตุหลายเมตรอยู่ทีเดียว ผมรู้สึกได้ทันทีว่า...มันจุกมากๆ...ผมไม่ยอมเสียเปรียบรีบลุกขึ้นมายืนหยัดอีก ครั้ง  ผมกับไอ้เป้จ้องตากันราวกับคู่อริที่กำลังเผชิญหน้ากันอยู่ ...ทันใดนั้น...ผมกับไอ้เป้ก็เริ่มวิ่งเข้าหากัน...และแลกหมัดกันไม่ยั้ง...!! เสียงโครมครามและเสียงร้องโอดโอยของผมกับมันดังไปทั้งตึก นักเรียนต่างออกมามุงดูกันราวกับมีดารามาก็ไม่ปาน...
"เป็นไงละ!!...พวกเธอทำงามหน้ามาก!!..." เสียงอาจารย์ฝ่ายปกครองพูดเสียงแข็งกร้าวและดุดันภายในห้องปกครอง ที่มีเพียงไอ้เป้กับผมนั่งคุกเข่าสำนึกผิดอยู่ภายในห้อง
"คืออาจารย์ครับ...เรื่องนี้ผมเริ่มก่อนเองครับ." ผมได้แต่ยอมรับผิดเสียงสลด
"หุบปากนะ!!...ฮึ..นายเหลียง..ครูผิดหวังกับเธอจริงๆ!!..." อาจารย์พูดราวกับจะกินเลือดกินเนื้ออย่างงั้นแหละ
"ผมก็ผิดด้วยครับ..." ไอ้เป้พูดขึ้นบ้าง
"มันก็ผิดทั้ง2คนน่ะแหละ!!..." อาจารย์ปกครองระหวาดเสียงแข็ง
"เกิดอะไรขึ้นคะอาจารย์!!..." เสียงหญิงสาวพูดอย่างกระวนกระวายขณะเดินดุ่มๆเข้ามาในห้อง
"อ้าว ผอ. ก็ลูก ผอ กับนักเรียนใหม่น่ะสิ...กัดกันยังกับหมา" อาจารย์พูดพร้อมกับหันมาทางพวกเรา
"จริงหรอค้ะ...มิน่าละ...หน้าห้องปกครองมีแต่นักเรียนมามุงดู..." อาจายร์สาวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ถ้างั้น...ผมให้ ผอ จัดการเรื่องนี้เองเลยแล้วกันนะครับ...ผมต้องขอตัวก่อน"
"ค่ะๆ...ดิชั้นจะจัดการลงโทษนักเรียนทำที่ผิดกฎระเบียบพวกนี้เอง" อาจารย์สาวพูดก่อนจะหันมาทางเรา
"พวกเธอทะเลาะกันเรื่องอะไรหะ?...ถึงขนาดให้อภัยกันไม่ได้เลยหรอ?"  อาจารย์สาวถามอย่างเคร่งเครียด
"คือ...ผมเห็นไอ้เป้กำลังจับมือดรีมอยู่...ผมก็เลยนึกว่ามันกำลังจะ..." ผมตอบแบบสลดกับความผิด
"ก็เลย..เดินดุ่ยๆเข้าไปชกหน้าเพื่อนงั้นสิ...?" อาจารย์สาวพูดต่อประโยคที่ผมพูดค้างไว้จนจบ


"ผมก็ผิดด้วยครับ...ผมไม่ยอมอธิบายให้เหลียงฟัง แต่ใช้กำลังตอบโต้เค้ากลับ" ไอ้เป้ยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชาย
"มันทั้งคู่นั่นแหละ!!...พวกเธอสองคน...เป็นเพื่อนอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆแต่ กลับทะเลาะวิวาทกันเอง...หนำซ้ำ...พวกเธออยู่ตั้งม5แล้วนะ..แทนที่จะทำตัวเป็น แบบอย่างให้รุ่นน้องเห็น..แต่กลับทำผิดซะเอง..เพราะฉะนั้นพวกเธอต้องถูกลง โทษเป็นเท่าตัว...เอาละ..พวกเธอยืนขึ้นแล้วกอดอก หันหน้าออกไปนอกห้องให้เพื่อนๆเห็น" ผอ สาวสั่งพวกเราด้วยน้ำเสียงเรียนเฉย แต่แฝงไปด้วยความเฉียบขาด
"แม่ค้ะ..เด๋วก่อน!!" เสียงนักเรียนสาว2เข้ามาอย่างร้อนรน
"พลอย แพท มีอะไรหรอลูก?" หญิงสาวถามนักเรียนทั้งสองอย่างเป็นกันเอง
"คือ...แม่จะทำโทษเหลียง..เอ้ยไม่ใช่!!...จะทำโทษ2คนนี้ยังไงค้ะ" เสียงหญิงสาวผู้เป็นพี่ถามก่อน น้ำเสียงกระวนกระวาย
"ตีด้วยไม้เรียวคนละ5ที...ตัดคะแนนความประพฤติคนละ20คะแนน !!" ผู้เป็นแม่ตอบอย่างเด็ดขาด
"ตายแล้ว!!....5ทีเลยหรอค้ะ" หญิงสาวผู้เป็นน้องอุทานอย่างลืมตัว
"ใช่สิจ้ะ...ถึงแม้เหลียงจะเป็นลูกแม่..เป็นคนในครอบครัวเรา..แต่ในเมื่อเค้า ทำผิด..ก็ต้องรับโทษ...ไม่งั้นจะมีกฏเกณฑ์ไว้ทำไม!!" แม่ฝ้ายตอบอย่างเด็ดขาดน่านับถือมากครับ ผมเองก็อดละอายใจไม่ได้
"เอาละ...ลูก2คนถอยไปก่อน.."
"ค่ะ..." พี่พลอยกับแพทได้แต่รับคำหน้าเศร้า
"เป้...เธอก่อน..กอดอกแล้วหันหน้าออกไปข้างนอก......." แม่ฝ้ายสั่งเด็ดขาด  เมื่อทุกอย่างเข้าที เธอก็เริ่มง้างไว้เรียวอันเรียวยาวที่หุ้มด้วยกระดาษกาว และแล้ว....
"ฟับ!!...ฟับ!!!....ฟับ!!!!....ฟับ!!!!....ฟับ!!!!!" เสียงไม้เรียวแหวกผ่านอากาศและปะทะเข้ากับบริเวณก้นของไอ้เป้ดังออกไปถึงนอก ห้อง เมื่อจบการลงโทษ ไอ้เป้ถึงกับร้องซี๊สๆเป็นระยะด้วยความเจ็บแสบ
"เหลียง...ตาลูกแล้ว!!"  แม่ฝ้ายเรียกเสียงดุดัน ความรู้สึกผมราวกับนักโทษประหารที่กำลังโดนประหารก็ไม่ปาน  ผมได้แต่ทำหน้า สลดยืนกอดอกแน่น
"เหลียง...รู้ไว้นะ..แม่เป็นคนตีเหลียง...เหลียงเจ็บแต่กาย...แต่แม่เจ็บใจมากกว่า เหลียงหลายเท่านะ"  สิ้นเสียงแม่ฝ้าย ไม้เรียวอันเดิมก็ปะทะเข้ากับก้นผมเต็มรัก...ความรุนแรงของมัน ไม่ได้น้อยไปกว่าที่ไอ้เป้โดนเลย แต่กลับจะมากกว่าด้วยซ้ำ  พี่พลอยกับแพทต่างก็กัดริมฝีปากเกร็งตามผมไปด้วย เพราะความหวาดเสียว...
ณ บ้านของผม
"เหลียง...เป็นยังไงบ้างลูก....เจ็บมากมั๊ย.?..." ทันทีที่ผมกลับถึงบ้าน แม่ฝ้ายรีบเข้ามาถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรครับ...ผมก็สมควรโดนแล้วจริงๆ" ผมตอบอย่างสำนึกผิด
"แหมๆ...อย่างน้อยเราก็ได้เห็นพี่เหลียงใช้กำลังเป็นครั้งแรกนะค้ะ...ฮาๆ" เสียงใสๆของน้องพิมพูดอย่างชอบใจ
"แหม..แต่หนูว่าแม่ก็ทำโทษเหลียงเกินไปมั๊ยค้ะ..." พี่พลอยพูดเหมือนน้อยใจแม่ฝ้าย
"น้อยเน้ยอะไรกัน...นี่แม่ทำโทษเบาสุดแล้วนะ..." แม่ฝ้ายตอบ
"น่าสงสารเหลียงออกค่ะ...ดูดิ..โดนต่อยมา..แล้วยังโดนฟาดซ้ำอีก" แพทพูดแสดงความเห็นอกเห็นใจผมซะจนออกนอกหน้า...ไม่กลัวแม่ฝ้ายสงสัยรึไงนะยัย นี่
"แต่หนูว่าโดนซะบ้างก็ดีนะค้ะ...ทีหลังจะได้คิดก่อนทำ..ไม่ไปหาเรื่องใครเค้า อีก" น้องหลินเป็นเพียงคนเดียวครับที่คิดเหมือนแม่ฝ้าย ไม่สงสารพี่ชายตัวเองเลยหรอไงจ้ะ
"แต่ยังไง..เหลียงก็เป็นลูกแม่น้าาา...ทีหลัง..แม่ก็ทำโทดน้อยๆหน่อยก้ได้นะค้า" พี่พลอยพูดอย่างออดอ้อนผู้เป็นแม่แบบน่ารัก
"เด๋วเถอะพลอย!!...เรื่องส่วนตัวกับเรื่องานมันคนละเรื่องกันนะ..อย่าว่า เป็นเหลียงทำผิดเลย...ต่อให้ลูกทำผิดหรือเป็นแพทเป็นพิมหรือหลินทำผิด แม่ก็ตีไม่เลี้ยงเหมือนกัน..." แม่ฝ้ายพูดอย่างดุๆแต่แฝงการสั่งสอนครับ
"คุณแม่อ่าาา.." พี่พลอยทำเสียงออดอ้อนแม่ตัวเองเหมือนเด็กเลยครับ
"พอๆ...ไปกินข้าวกันดีกว่า..เด๋วแม่พาไปกินข้าวนอกบ้าน..ได้ไม่ต้องลำบาก เหลียง" แม่ฝ้ายพูดแบบอมยิ้มครับ เธอคงจะสงสารผมที่เจ็บตัวแล้วยังมาโดนเธอทำโทษอีกแน่ๆ  หลังจากกลับจากทาน ข้าวกัน ผมก็ขึ้นมาอยู่บนห้องครับ นึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ สาเหตุที่ผมไปต่อยกับไอ้เป้น่ะ...คือ..
"####__###" โทรศัพของผมดังขึ้นพร้อมกับปรากฏชื่อเจ้าของเบอร์
"ว่าไงจ้ะที่รัก..." ผมกดรับและกล่าวทักทายก่อน
"แหม...สงสัย ผอ ตีเหลียงน้อยไปมั้งเนี่ย ยังล้อเล่นได้อีกนะ" หญิงสาวปลายสายตอบกลับ
"โห่...คนอาร๊ายย...เค้าอุตส่าเป็นห่วง นึกว่าไอ้เป้ลวนลามดรีม...ก็เลยรีบขึ้นไปช่วย..แต่ที่ไหนได้..ดรีมกลับมาสมน้ำ หน้าเราแบบนี้..เชอะ!!" ผมแกล้งตอบแบบน้อยใจ
"โอ๊ๆ..อย่าร้องๆ...ตาบ้า!!...ตอนนั้นเรานิ้วซ้น...เป้เค้าก็เลยมาดูให้...เหลียงจะบ้าเลือดหรือไง...อยู่ๆก็เดินดุ่ยๆไปชกหน้าเค้าอ่ะ"
"ก็เรานึกว่า..."
"นึกว่าอะไรจ้ะ...นึกว่าเป้เค้าลวนลามเราใช่ป่ะ...คิดไปได้นะเหลียงเนี่ย...ทำไม หรอ?...เป็นห่วงดรีมขนาดนั้นเลยหรอ?" ดรีมแกล้งพูดแซวผม  เล่นเอาผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ  ก็ผมเป็นห่วงเธอจริงๆนิ นา
"พอเลยๆ...ก็ดรีมเป็นเพื่อนเรานิ...เราก็ต้องเป็นห่วงดิ.."
"เพื่อนหรอ?...อืม......ก็นั่นสินะ..." ดรีมพูดเสียงแผ่วเบาก่อนจะถอนหายใจเหมือนกับว่า เธอกำลังกลุ้มใจอะไรบางอย่าง
" ดรีม...เป็นอะไรรึป่าว?"
"ป...ป่าวจ้ะ....เออแล้วนี่...เหลียงไปขอโทษเป้เค้ารึยังเนี่ย?" ดรีมถามเสียงจริงจังมาก
"เอ่อ...ยังเลยอ่ะ" ผมตอบ
"อีตาบ้า!!.....รีบไปขอโทษเค้าเลยนะ...งานนี้เหลียงผิดนะ" ดรีมดุผมเสียงดังจนผมแสบหูเลยครับ
"จ..จร้าๆ..เราก็กะว่าเด๋วจะไปเนี่ย..." ผมตอบอย่างจำใจ
"หรอ...งั้นก็ดีแล้วละ...เหลียง...ขอบใจนะที่คอยเป็นห่วงเราน่ะ..." ดรีมพูดกับผมน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยราวกับว่า เธอกำลังร้องไห้
"ก็บอกแล้วไง...ดรีมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด..จะไม่ให้เป็นห่วงได้ไงละ" ผมตอบ
"......." ทันทีที่สิ้นเสียงของผม ดรีมก็ไม่พูดอะไรต่ออีกเลยครับ เธอได้แต่เงียบ..ไร้ซึ่งคำพูดใดๆจากปากเธอ แต่...ผมเหมือนจะได้ยินเสียง...สะอื้น...
"ดรีม..ดรีม!!" ผมเรียกเธออย่างร้อนใจ
"ว..ว่าไงจ้ะ...มีอะไรหรอ?"  เสียงดรีมตอบผมกลับอย่างเป็นปกติครับ  น้ำเสียง ของเธอเหมือนปกติทุกอย่าง หรือว่า....เมื่อผมหู่แว่วไปเอง....คงงั้นมั้งครับ
"เหลียง..ดรีมขอตัวก่อนนะ...อย่านอนดึกละ...ฝันดีนะจ๊ะ" ทันทีที่จบประโยคดรีมก็ตัดสายไปทันทีโดยที่ผมยังไม่ทันได้เอ่ยปากบอกราตรี สวัสดิ์เธอกลับเลยด้วยซ้ำ ....นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกับดรีมนะ?
หลังจากที่ผมวางหูจากดรีม ผมก็ออกจากบ้านมาหาไอ้เป้ทันทีครับ ผมก็กะว่าจะมาขอโทดมันตามที่ดรีมบอกนั่นแหละ แล้วพอผมมาถึงหน้าบ้านมัน...
"พวกกูนึกอยู่แล้วว่ามึงต้องมา...." เสียงไอ้กายซึ่งกำลังยืนพิงรถมอเตอร์ไซของมันพูดกับผมครับ ข้างๆมันยังมีไอ้ต้นอีกคนนึงครับ ตอนนี้พวกเราสามคนกำลังยืนอยู่หน้าบ้านไอ้เป้พอดีครับ
"รู้มากจริงนะมึง" ผมพูดประชดมันก่อนจะเดินไปกดกริ่งหน้าบ้านไอ้เป้
"มาพบใครค้ะ..?" เสียงแม่บ้านเดินออกมาถามพวกเรา
"เป้อยู่มั๊ยครับ?...บอกว่าเพื่อนมาหา" ผมบอกแม่บ้าน ก่อนเธอจะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่โตราวกับคฤหาส  ไม่นาน ไอ้เป้ก็เดินออกมาหน้าบ้าน
"อ้าว...นึกว่าใคร...เข้าบ้านก่อนสิ"
"ว่างอยู่รึป่าว...?" ไอ้กายถาม
"ก็ว่าง...ทำไมละ?" ไอ้เป้ถามสีหน้าสงสัย
"งั้นก็ไปด้วยกันหน่อยดิ...เอ้า.!!" ไอ้กายพูดก่อนที่มันจะโยนลูกฟุตบอลให้ไอ้เป้รับ
"...." ไอ้เป้ไม่ได้ตอบอะไรแต่ยิ้มที่มุมปากเหมือนจะรู้ในสิ่งที่ไอ้กายอยากจะ บอก  พวกเราออกจากบ้านไอ้เป้มายังสนามฟุตบอลที่โรงเรียน  ตอนดึกๆมักจะมีพวก ทีมโรงเรียนมาซ้อมบอลกันครับ เพราะฉะนั้นพวกผมก็มักจะแตะบอลกันเวลานี้บ่อยๆ  
"ไอ้เป้...ถ้าพวกเราชนะทีมพวกมันได้..กูจะยอมรับมึงเข้ากลุ่ม..มึงน่าจะได้ ข่าวมาบ้างนะ.ว่ากลุ่มพวกเรามีอำนาจขนาดไหน!!" ไอ้กายตอบแววตาเด็ดขาดและจริงจังครับ  สมแล้วที่ใครๆก็ยกให้มันเป็นหัวหน้า กลุ่ม
"แต่ไอ้กาย...นี่มันไม่ใช่แค่ทีมโรงเรียนนะเว้ย..ไอ้พวกนี้มันระดับจังหวัด นะ!!" ไอ้ต้นพูดขึ้นเมื่อมันหันไปเห็นผู้เล่นของอีกทีมนึงที่กำลังยืนรอพวกเราอยู่
"งั้นก็ยิ่งสนุกสิ..." ไอ้กายตอบ
"ได้!!...กูรับข้อเสนอ" ไอ้เป้ตอบอย่างท่าทีเอาจริง
"เห้ยยย..!!...จะเล่นกันได้ยังวะ!!" เสียงผู้เล่นของอีกทีมนึงตะโกนมาจากอีกฝั่ง  
"เออๆ..มาแล้ว" ไอ้ต้นตะโกนตอบ  พวกเราเข้าประจำตำแหน่ง โดยไอ้ต้นเป็นประตู  ไม่ช้า...การแข่งขันพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายก็เริ่มขึ้น เกมส์นี้เดิมพันด้วยศักศรีของไอ้เป้เลยละครับ พวกเราไม่รอช้าโหมบุกฝ่ายตรงข้าอย่างไม่ปราณี เพื่อหวังถล่มประตูให้ได้มากที่สุด....!!!!
"เห้ออ...แห๊กก..เห้ออ...แม่ง...โคตรเหนื่อยเลยวะ!!..." เสียงไอ้ต้นหอบขณะกำลังนั่งพักอยู่กลางสนามหลังจากจบเกมส์อันดุเดือด
"เออวะ...ตั้งแต่แตะบอลมานะ..วันนี้เหนื่อยชิบหาย" ไอ้กายพูดเสริมด้วยเสียงที่หอบไม่แท้กัน
"แต่เราก็แพ้..." ไอ้เป้พูดอย่างเสียดาย
"แพ้แล้วไง...ที่สำคัญก็คือ.วันนี้แม่งโคตรมันเลยวะ!!" ผมตอบขณะกำลังนอนแผ่หลากับพื้นสนาม
"เออ...วันนี้แม่งโคตรมันเลย" ไอ้ต้นพูดเสียงอ่อนแรง
"ไอ้กาย...มึงรู้แต่แรกแล้วใช่มั๊ยว่าเราต้องแพ้...มึงรู้แต่แรกว่าเราไม่มีทางสู้ได้...ใช่มั๊ย!!" ผมถามไอ้กายอย่างรู้ทัน
"ฮาๆ...มึงนี่...รู้ทันกูตลอดเลยนะ..." ไอ้กายหัวเราะก่อนจะตอบ
"นี่หมายความว่า...?" ไอ้เป้ทำหน้าสงสัย
"ยินดีต้อนรับเข้ากลุ่มวะ..." ไอ้กายตอบ
"ฮาๆ...เสียดายเพื่อนคนอื่นไม่อยู่...ไม่งั้นมันกว่านี้อีก" ไอ้ต้นตอบ
"ขอบใจวะ...ขอบใจมากๆ" ไอ้เป้ตอบด้วยท่าทางโล่งอก  
"ไปเหอะ..ไปหาไรแดกกัน..." ไอ้ต้นพูดชวนก่อนที่พวกเราจะออกไปสนาม  และแล้ว...ภาระที่คุณพ่อสั่งให้ผมทำก็ สำเร็จไปอีกครั้งนึงแล้ว....รับไอ้เป้เข้ากลุ่มได้คุณพ่อคงพอใจไม่น้อย  ผม หวังเพียงว่า...พ่อจะเห็นผมในสายตาของเค้าบ้าง...
ณ เวลาเดียวกันนั้นเอง ณ ที่บ้าน
"ก๊อกๆ...พี่ค้ะ...แพทเอง" เสียงน้องสาวเคาะประตูอยู่หน้าห้องของพี่สาวเพื่อขออนุญาต
"เข้ามาสิ..." พี่สาวตอบเบาๆ
"มีอะไรรึปล่าวแพท" พี่สาวแสนสวยซึ่งอยู่ในชุดนอนอันบางเบาถามน้องสาวสุดที่รักขณะที่เธอกำลัง ยืนกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่  เธอ จึงไม่ได้สังเกตว่า น้องสาวเดินเข้ามาในห้องพร้อมทั้งถุงใส่อะไรบางอย่าง
"เหลียงออกไปไหนค้ะ..." น้างสาวถามพร้อมทั้งเดินเข้าไปประชิดด้านหลังของพี่สาว
"ออกไปหาเพื่อนที่มีเรื่องกันวันนี้น่ะ..."  พี่พลอยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ  สายตาของเธอยังคงมองออกไปข้างนอกเช่นเดิม
"พี่ค้ะ...พี่กำลังคิดอะไรอยู่ใช่มั๊ย?" น้องสาวถาม
"รู้ใจพี่จริงๆนะสมกับเป็นน้องสาวพี่" พี่สาวตอบ
"แพท...สัญญาอะไรกับพี่ได้มั๊ย?" พี่พลอยพูดขึ้นด้วยเสียงที่จริงจัง แฝงความเด็ดขาด
"ได้ทุกอย่าง......." น้องสาวตอบสั้นๆ ด้วยแววตาที่มั่นใจ
"ถ้าต่อไป...เราต้องมีศัตรู...แพทจะยืนอยู่ข้างพี่คอยช่วยพี่รึปล่าว" พี่พลอยพูดพร้อมกับเอี้ยวใบหน้าหันมามองแพท เหมือนรอคำตอบจากน้องสาว
"ไม่ว่าพี่จะให้แพททำอะไร...แพทยอมทำทุกอย่าง...แพทไม่มีวันทิ้งพี่เด็ดขาด!!" แพทประกาศกร้าวอย่างเด็ดขาด แววตาเต็มเปี่ยมไปดด้วยความมุ่งมั่น
"..พี่ก็แค่สังหรณ์ใจน่ะ...มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้แต่พี่ก็สบายใจนะ..ขอบใจ จ้ะ" พี่สาวยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบน้องสาวอย่างพอใจกับคำตอบที่ได้  
"เรื่องนี้...เกี่ยวกับเหลียงรึปล่าวค้ะ..." แพทพูดพร้อมทั้งค่อยๆเดินเข้าแลโอบเอวพี่สาวไว้จากด้านหลัง  ลมหายใจของเธอ รดต้นคอขาวๆของพี่สาว จนทำให้พี่พลอยรู้สึกวูบวาบตามไปด้วย
"พี่รู้นิสัยผู้ชายดี...ผู้ชายไม่มีคำว่าพอหรอกแพท...เหลียงก็เหมือนกัน...แต่ถึง เค้าจะเคยไปมีอะไรกับใครก็ช่าง...นั่นก็แค่การหาความสุขชั่วครั้งชั่วคราว...แต่ หัวใจของเหลียง..ต้องเป็นของเราสองคน" พี่สาวตอบน้ำเสียงแข็งกร้าวและเฉียบขาด
"ไม่ว่าต้องเจอกับอะไร....แพทจะไม่ทื้งพี่แน่นอน" สิ้นเสียง น้องสาวก็ค่อยๆซุกหน้าเข้ากับซอกคอขาวเนียนของพี่สาวก่อนที่เธอจะจูบและใช้ ลิ้นสัมผัสกับผิวหนังอันนุ่มนวลบริเวณซอกคอ แพทค่อยๆสลับไซร้ซอกทั้งขาวและซ้ายอย่างชำนาญ เธอใช้ปากดูดซอกคอพี่สาวราวเป็นผู้ชาย
"อุ๊ยยยสส...แพท...อืมมม..ซีสสส" พี่สาวแหงนหน้าเชิดพร้อมทั้งครางเบาๆอย่างมีอารมณ์  มือของแพทค่อยเลื่อนจาก เอวขึ้นมากุมหน้าอกของพี่สาวไว้ทั้งสองข้าง  ก่อนที่เธอจะค่อยๆบีบขยำเต้า อันอวบอิ่มของพี่สาวอย่างสนุกมือ
"อ้าาา...แพท...อย่าซนสิ...อุ๊ยย!!..ซีสส"  เสียงพี่พลอยหายใจโรยริน เมื่อน้องสาวใช้นิ้วเขี่ยหัวของทั้งสองข้าง ถึงแม้เธอจะใส่ชุดนอน แต่เธอก็ไม่ได้ใส่บรา แล้วยิ่งชุดนอนบางเบาเช่นนี้ ทำให้น้องสาวเล้าโลมเธอได้โดยง่าย  แพทค่อยๆจับไหล่หมุนตัวพี่สาวให้หันมา หา  แพทค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของพี่สาวทีละเม็ดปลดเปลื้องอาภรตัวบางๆของพี่ สาวทิ้งไป ทันใดนั้น 2เต้าก็ปรากฏอยู่ต่อหน้าแพท  ใบหน้าพี่พลอยแดงซ่านเพราะความเขินอาย อันที่จริง เธอโดนแฟนหนุ่มเล้าโลมเช่นนี้อยู่เป็นประจำ โพรงสวาทของเธอก็โดนแฟนหนุ่มกระทำชำเรามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้น้องสาวแท้ๆของเธอเป็นฝ่ายอยากร่วมรักกับเธอ ทำให้เธออดประหม่าเขินอายไม่ได้
"พี่พลอย...ไปนอนพี่เตียงสิ" แพทสั่งพี่สาว พี่พลอยมานอนที่เตียงอย่างว่าง่าย แพทตามขึ้นมาคร่อมร่างพี่สาวไว้  พี่น้องสบตากันและกันอย่างรู้ใจ....แพทค่อยๆ โน้มตัวลงประกบปากพี่สาว ทั้งสองต่างเปิดปากสอดลิ้นเข้าไปหาอีกฝ่าย  ลิ้นทั้งสองคลอเคลียกันไปมาด้วย ความชำนาญ รสจูบของพี่สาวและน้องสาวเปี่ยมไปด้วยความเร่าร้อน  ลีลาการจูบแลกลิ้นของ พี่น้องคู่นี้ไม่ได้ด้วยไปกว่ากันเลย แพทรู้สึกได้ถึงน้ำลายของเธอกับพี่สาวที่กำลังผสมกันภายในปาก ความนุ่มนวลเมื่อสัมผัสกับลิ้นพี่สาวช่างวิเศษอะไรเช่นนี้  จากการเล้าโลม ของน้องสาวทำให้พี่พลอยเคลิบเคลิ้มไปกับการเล่นบทเลศเบี้ยนของน้องสาว  แพ ทค่อยๆถอนปากออกช้าๆ น้ำลายของเธอกับพี่สาวสุดที่รักไหลยืดเป็นเส้นยาวออกมาด้วย แพทเลื่อนตัวลงไปด้านล่าง หยุดอยุ่ตรงหว่างขาของพี่สาว
"แพท...จะทำอะไรอีกละ?" เสียงพี่พลอยแหบแห้งจากการแลกน้ำเสียเมื่อครู่นี้   แพทไม่ตอบ เธอกลับค่อยๆใช้นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในบางๆของพี่สาวจนมันค่อยๆเผยให้เห็น ส่วนลับของพี่สาว แพทรูดกางเกงในพี่สาวออกมาจนถึงข้อเท้า ทำให้ตอนนี้ ช่วงล่างของพี่สาวแสนสวยเปลือยปล่าวปราศจากเครื่องปกปิด แพทจ้องดูเนินสวาทของพี่สาวตาไม่กระพิบราวกับอยากจะกลืนกินมันก็ไม่ปาน  
"แพทขอนะพี่พลอย..."  สิ้นเสียงแพทก็ก้มหน้าซุกเข้ากับเนินสวาทที่ปกคลุมไป ด้วยเส้นขนสีดำจนดูงามตา เธอค่อยๆใช้นิ้วปริแคมทั้งสองข้างของพี่สาวออก เธอเงยหน้าขึ้นมองพี่สาวอีกครั้ง  สีหน้าของพี่สาวแดงแจ๋เพราะความอาย แต่สายตาของเธอก็ยังคงจับจ้องมองการเล่นบทเลสเบี้ยนของน้องสาวอย่างใจจดใจ จ่อ  พี่พลอยหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ แพทก้มหน้าลงเข้าสู่ตำแหน่งเดิมอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะใช้ลิ้นอันชุ่มโชกไปด้วยน้ำลายสอดใส่เข้าไปในโพรงสีแดง สด  เมื่อแรกสัมผัสที่ลิ้นของน้องสาวสัมผัสกับโพรงสวาทของเธอ พี่พลอยรู้สึกได้ถึงกระแสไฟฟ้าที่ไล่ขึ้นมาตามเล้นประสารททุกส่วน  ยิ่งน้อง สาวของเธอตะวัดลิ้นขึ้นและลงตามสเต็บการใช้ลิ้น เธอยิ่งเสียวซ่านเกินกว่าจะทนรับไหว
"อู้วววสส..แพท...อื้มมม...อ..อย่าเลีย..ตรงนั้น...อ้าาา.." พี่พลอยครางเสียงอ่อนระทวย  มือไม้ของเธออ่อนปวกเปือกไปหมดไม่เหลือแม้แต่ แรงจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง  น้องสาวของเธอยังคงโจมตีโพรงรักของเธออย่างไม่หยุด หย่อน  แพทสอดลิ้นเข้าไปลึกยิ่งขึ้น เสียงดูดของเธอดังชัดเจน  
"โอ้ววว!...พ..แพท...พี่..อืมมม...พี่เสียวนะ...อุ๊ยยยส..." พี่พลอยแอ่นตัวแหงนหน้าเริดมองเพดานเพราะความเสียวกระสันที่ได้รับจากน้อง สาวแท้ๆของตัวเอง
"เสียวอะไรละพี่...บอกมานะ" แพทเอ่ยปากถามก่อนจะซุกหน้ากลับลงไปอีกครั้ง  คราวนี้แพทเปลี่ยนมาใช้ลิ้นเลียตะวัดเม็ดเสียวของพี่สาวแทน
"อ..อย่า.เลียตรงนั้น..อ๊อยย...แพท..อู้ยยยยส...อ้าาา...พี่เสียวววว..."  พี่พลอย อ้าปากค้างเพราะความเสียวที่ถาโถมเข้าหาเธอ ยิ่งเธอคราง...น้องสาวของเธอก็ยิ่งรัวลิ้นเข้าๆออกๆขึ้นๆลงๆเร็วยิ่งขึ้น  พี่ พลอยเสียวกระสันมากขึ้นทุกขณะ โพรงหีของเธอขมิบตอดรัดถึ่ขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่ แพทไม่สนใจอาการของพีสาว...เธอกลับใช้นิ้วแหวกแคมหีของพี่สาวให้อ้ากว้างยิ่ง ขึ้นและแยงลิ้นเข้าไปลึกยิ่งขึ้น  พี่พลอยถึงกับดิ้นพรวดพราดเพราะความทรมาน ที่ได้รับจากน้องสาวแท้ๆ
"อ๊อยยย...แพท...อืมมมม...ซี๊สส....พี่เสียว.....อ..อย่านะ..อ้าาา"  พี่พลอยครางกระเส่า
"เสียวอะไรละพี่...ไม่บอกแพทจะใช้นิ้วแล้วนะ.."  แพทขู่พี่สาว
"พี...พี่เสียวหี..!!...อื้ออออ...เสียวหีได้ยินมั๊ย!!...อิ้มมมมม...น้ำแตกแล้ววว อู้ววววส" พี่พลอยครางเสียงแหบแห้งก่อนเธอจะเกร็งอีกครั้ง ภายในช่องคลอดบีบรัดอย่างรุนแรงพร้อมกับน้ำเสียวที่พรั่งพรูออกมาจากโพรงหี แพทดูดกินน้ำหีพี่สาวเสียงดังชัดเจน ก่อนเธอจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองพี่สาว ใบหน้าของแพทแประเปื้อนไปด้วยน้ำบริสุทธิ์ของพี่สาว   พี่พลอยได้แต่นอนหมดเรี่ยวแรงเพราะความอ่อนระทวย เธอไม่นึกเลยว่า จะมาเสร็จคาปากของน้องสาวตัวเองแบบนี้
"ยังไม่จบนะค้ะพี่...แพทมีของเล่นมาใช้กับพี่อีกน้า" แพทพูดจบก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากถุงใบนั้น
"ตายแล้ว!!..น่าเกลียด!!..แพทไปเอามาจากไหนน่ะ!!"  พี่พลอยอุทานด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น
"แพทยืมเพื่อนที่เป็นเลสมาอ่ะ...กะว่าจะมาใช้กับพี่สาวแสนน่ารักของแพทซะ หน่อย" แพทพูดก่อนจะยิ้มอย่างมีความนัย  สิ่งที่เธอหยิบออกมามันก็คือ ดิโด้ครับ แตมันเป็นแบบมีสายรัดเอวซะด้วย  โอ้แม่เจ้า....!! แพทไม่รอช้ารีบสวมอุปกรณ์เสริมที่เป็นอวัยวะเพศชายขนาดใหญ่และรีบขยับมาอยู่ ตรงหว่างขาของพี่สาว
"แพทอย่านะ..!!...อย่าเล่นอะไรบ้าๆนะ!!..." พี่พลอยพยายามขัดขืน แต่ก็ไร้ผลครับ น้องสาวจับพี่สาวแท้ๆถ่างขาออกก่อนที่เธอจะจ่อแท่งเทียมเข้ากับปากโพรงหีที่ เยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น
"อย่าแพท!!...อย่า...โอ๊ยยย!!!...แพท!!!"พี่พลอยร้องอย่างเจ็บปวดขณะที่ท่อน ควยเทียมแทรกผ่านแคมหีทั้งสองข้างที่แบะกว้างจนตึงรับการสอดใส่ของควย เทียม  แพทค่อยๆดันมันเข้าไปช้าๆ ถึงแม้โพรงหีพี่สาวจะมีน้ำหล่อลื่นที่เปียกโชกจนไหลเยิ้มออกมาข้างนอก แต่แท่งควยเทียมของเธอก็ช่างใหญ่ซะเหลือเกิน
"ฮาๆ..เข้าไปจะหมดลำอยู่แล้วนะพี่..ยอมเป็นเมียแพทซะดีๆดีกว่านะ...." สิ้นเสียง แพทก็เริ่มถอยเอวออกช้าๆและสอดกลับเข้ามาใหม่
"อ๊อยย!!!...แพท!!...พี่เจ็บนะ...โอ๊ยยยย...เอาออกไปนะ!!!...อ๊อยยย.." พี่พลอยหลับตาปี๋กิดริมฝีปาก มือก็กำผ้าปูที่นอนแน่นน เสียงครางอันอ่อนแรงดังเป็นระยะๆ แพทไม่ฟังคำพูดพี่สาวแม้แต่น้อย เธอกลับยิ่งตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นที่ได้ข่มขืนพี่สาวตัวเอง แพทเริ่มซอยเอวเข้าออกเร็วขึ้นเล็กน้อย  แพทโน้มไปคร่อมพี่สาวเอาแขนยันที่ นอนไว้ ก่อนที่เธอจะเริ่มกระเด้าควยเทียมทะลวงผ่านเข้าๆออกๆรูหีพี่สาวอย่างซะใจ
"อ๊อยยย!!...อ๊อยย...เบาๆก่อนสิแพท...โอ๊ยยย...หีพี่บานแน่ๆ!!...อ๊อยยย" พี่พลอยครางอย่างรันจวนใจน้ำเสียงแหบแห้ง  น้ำตาพี่พลอยไหลพรากเพราะความ เจ็บปวด   แพทก้มหน้าลงซุกกับนมพี่สาว เธออ้าปากงับหัวนมขาวๆของพี่สาวเข้าไปดูดราวกับเด็กทารก ช่วงล่างของเธอยังคงขยับเข้าออกไม่หยุด เสียงครางของพี่พลอยเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก
"อุ๊ยย...แรงอีกหน่อยแพท..!!...อ๊อยยย...นั่นแหละ!!...อ๊อยยยยส"  พี่พลอย ครางอย่างลืมความอายในตอนแรก เธอครางอย่างสุขสมกับการสมสู่กระหว่างพี่น้องแท้ๆ  
"เปนไงค้ะ..พี่สาว" แพทแกล้งถามพี่พลอยสั้นๆขณะที่เธอยังคงกระเด้าควยเทียมใส่สาวเป็นจังหวะ
"ส..สุดยอด..อ๊อยยย...อืมมม...เพี่ต้องแก้แค้นแพทให้เลย..อ๊อยยย...คอยดูสิ!!... บังอาจมาแกล้งพี่แบบนี้...อ้าาาา"  แพทโต้ตอบคำขู่ของพี่สาวด้วยการโหมกระแทก ควยเทียมเร่งเย็ดพี่สาวแรงขึ้นอีกขั้น  
"อื้อออ...พ..พี่จะเสร็จอีกแล้ว...อ๊อยยย...อืออ...น้ำแตกแล้ววว..อ้าาาา...." สิ้นเสียง ร่างพี่พลอยก็เกร็งกระตุก ภายในโพรงหีแดงสดขมิบตอดรัดท่อนควยเทียมแน่นจนแพทแทบไม่สามารถถอนท่อนลำออก มาได้  หญิงสาวผู้เป็นพี่ได้แต่นอนแผ่หลา หว่างขาของเธอเต็มไปด้วยน้ำหีที่ไหลทะลักไป2รอบ สภาพของเธอตอนนี้ราวกับหญิงสาวที่พึ่งถูกข่มขืนหรือรุมโซมมาก็ไม่ป่าน  แพ ทปลดควยเทียมออกและคลานเข้าไปนอนซบพี่สาวสุดที่รัก
"เอาไว้เหลียงกลับมา..พี่จะฟ้องเหลียง ให้เหลียงทำโทษให้เข็ด" พี่พลอยขู่ด้วยเสียงที่รวยริน และเหงื่อที่โซมกาย
"เชิญตามสบายเลยจร้า...แพทจะถ่างขารอนะ" แพทตอบอย่างทะเล้น
"โอ๊ยยยๆ..มาบีบจมูกแพทเรื่องไรเนี่ย?" แพทร้องโวยวาย
"ทะเล้นนักนะเรา....พี่รักแพทมากนะ......" พี่พลอยพูดกับน้องสาวอันเป็นรักยิ่ง
"รู้แล้วค่ะ...พี่สาวสุดที่รัก" แพทตอบอย่างน่ารักพร้อมทั้งหอมแก้มพี่สาวเบาๆจก่อนจะซบกอดพี่สาวอย่างมีความ สุข ทั้งสองต่างอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอย่างหวานชื่น ความรักของพี่สาวและน้องสาวที่มีให้กัน...และความรักที่ทั้งสองมีให้ชายคนรัก นั้น...คืออาวุธที่ร้ายกาจที่สุดของพี่น้องคู่นี้....
ณ คฤหาสท่านรัฐมนตรี
"หนอยยย!!....นายกล้ามากนะนายเหลียง!!..." หญิงสาวผู้หญิงตะคอกด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวพร้อมทั้งขว้างโทรศัพมือถือของตัว เองทิ้งเพราะความโกรดเกรี้ยว
"โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย...นายกล้าดียังไง!!" หญิงสาวพูดเสียงก้าวร้าวด้วยโทสะ
"คุณหนูอิง...คุณหนูอิงค้ะ.!!...เกิดอะไรขึ้นค้ะ..?" เสียงสาวใช้ตะโกนถามหลังจากได้ยินเสียงโครมคราม
"อย่ายุ้งกับชั้น!!!...ไปให้พ้น!!" อิงตะหวาดกลับอย่างไร้ไมตรี ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะในใจของเธอตอนนี้ มีแต่ความโกรธที่มีผู้ชายคนั้น  ไม่สิ...ยังมีพี่น้องคู่นั้นที่ยกตัวเป็นแฟน เค้าอีก   เธอเกลียดผู้หญิงทุกคนที่กล้าข้องแวะกับผู้ชายของเธอ   แต่ทว่า...ฝ่ายนั้นมีกันถึง2คน แถมยังเป็นพี่น้องกันอีกซะด้วย ฉะนั้นถ้าตั้งตัวเป็นศัตรูกัน เธอย่อมเสียเปรียบอย่างเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น...
"เห็นที...เราก็ต้องหาเพื่อนซะแล้ว...." อิงพูดก่อนจะยิ้มเล็กๆที่มุมปาก เธอนึกถึงใครได้คนนึงซะแล้ว...ผู้หญิงที่ไม่เจียมตัว มารักเค้าก็มีอยู่คนนึงนินา....ถ้าได้เธอคนนั้นมาเป็นฝ่ายเดียวกับเรา..... หึ..คราวนี้....ก็สูสีกันล่ะ!!
รอยยิ้มของเธอดูผิวเผินจะดูน่ารัก แต่...มันกลับแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมและร้ายกาจเกินกว่าใครจะหยั่งถึง........
โปรดติดตามตอนต่อไป

[badboy2522]

ขอบคุณครับ ปกติมีแต่ศึกชิงนาง นิกลายเป็นศึกซิงนาย