แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตามที่เห็น ในที่สุดนิยายเรื่องนี้ก็มีโปสเตอร์ปกเป็นของตัวเอง เหมือนเรื่องอื่นๆแล้ว ขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจกันด้วย ผมมีเรื่องอยากจะบอกว่า ผมตัดสินใจนำนิยายเรื่องนี้ไปโพสในเว็บธัญวลัย เพื่อหาค่าขนม ดังนั้นผมอาจจะลงเอาตังกับเว็บนู้นก่อน แล้วกลับมาลงแบบฟรีๆให้ทุกท่านอ่านเช่นเคย นอกจากนี้ผมยังมีแพลนจะลองทำอะไรแปลกๆใหม่ๆดูด้วย เช่น ทำภาพประกอบนิยาย ถ้ายังไงก็ขอฝากเพจเฟชบุ๊คไว้หน่อยละกันนะครับ เผื่อใครอยากติดตาม อุดหนุน ช่วยเหลือ หรือฟังข่าวอัพเดทก็ไปที่นั่นกันได้
https://www.facebook.com/NTRwritter/--------------------------------
ตอนที่ 4
นุชรู้สึกว่าตนคิดผิดถนัด ทั้งที่ทำใจเล่นเกมกับชายพเนจรที่สกปรกโสโครกแบบนี้ก็เพื่อจะปกปิดตัวตน และหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องลามมาถึงครอบครัว เธอกลับพบมิจฉาชีพในคราบคนไร้บ้านได้ซะนี่
“น…นายต้องการอะไร” นุชขาอ่อนลงไปนั่งกองกับพื้น ชายไร้บ้านลุกขึ้นมายิ้ม
“เงินสักล้านสองล้านไม่น่าจะลำบากนะครับ สำหรับคุณหนูอย่างคุณ”
“จะบ้าเหรอ ชั้นไม่มีให้หรอก” นุชกลัวจนน้ำตาคลอเบ้า
“ผมไม่ได้บ้า ผมแค่ไม่มีที่อยู่เฉยๆ ฮ่าๆ จะว่าไป ของผมก็ขึ้นอีกรอบแล้วสิ ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณหนูช่วยผมอีกสักรอบจะได้มั้ยครับ ฮ่าๆๆ” ชายไร้บ้านหัวเราะราวกับปิศาจร้าย เขาเดินเข้ามาหานุชที่ไม่มีทางสู้
“ไม่…ไม่นะ ไม่”
“ไม่ต้องหนีไปไหน วันนี้มึงเสร็จกูแน่” ชายพเนจรง้างมือขึ้นจะทำร้ายนุช
ผัวะ!!!!!
“กรี้ดดดดดดด”
นุชกรีดร้องสุดเสียง เพราะจู่ๆก็มีใครบางคนโผล่มาจากทางด้านหลังชายพเนจร แล้วใช้ไม้เบสบอลฟาดเข้าที่แขนข้างที่ง้างอยู่ชายพเนจรคนนั้นอย่างแรง!! จนแขนของมันหักห้อยบิดเบี้ยวราวกับคนไม่มีกระดูก ชายพเนจรลงไปนอนร้องโอดโอยดิ้นไปมาอยู่กับพื้น ส่วนนุชก็กรี้ดจนแทบเสียสติ ชายที่ถือไม้เบสบอลรีบวิ่งเข้ามาปลอบ
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ คุณหนู” ชายคนนั้นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่คุ้นหู นุชจึงรีบหันไปมอง
“พี่ดำ!! พี่ดำจริงๆด้วย”
นุชกอดดำอย่างลืมตัว เธอดีใจมากที่ได้เห็นหน้าคนรู้จักในเวลานี้ ชายพเนจรพยายามลุกขึ้นวิ่งหนี ดำชูไม้เบสบอลขึ้นชี้หน้ามันพร้อมด่าและขู่สารพัดจนมันกลัวและวิ่งหนีไปในสภาพที่แขนห้อยอยู่แบบนั้น นุชที่กอดดำเอาไว้แน่นก็นึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง เธอรีบปล่อยกอดอีกฝ่ายทันที พร้อมมองหน้าดำด้วยสายตาที่ฉงนสงสัย
“พี่ดำ… พี่มาที่นี่ได้ยังไง?”
“นายอ้วนเขาเข้ามาปลุกผมน่ะครับ ว่าคุณหนูออกจากบ้านมาออกกำลังกายตอนกลางคืน ผมนึกเป็นห่วงเลยรีบตามออกมาดู”
“เป็นอย่างงั้นจริงๆใช่มั้ย”
“ทำไมคุณหนูถามแบบนั้น?” ดำไม่เข้าใจสิ่งที่นายสาวพูด
“เปล่าๆ นุชเบลอๆนิดหน่อยน่ะค่ะ เรากลับบ้านกันดีกว่านะ”
“ครับ ยังไงคราวหน้าจะออกมาตอนกลางคืนให้อ้วนหรือผมออกมาเป็นเพื่อนก็ได้นะครับ”
“อื้อ ขอบคุณมากค่ะ”
“อีกอย่าง พยายามอย่าแต่งตัวแบบนี้ออกมานอกบ้านเลยนะครับ มันอันตราย”
ดำเบือนหน้าหนี นุชก้มมองที่ตัวก็สะดุ้ง เพราะเธอลืมรูดซิบเสื้อวอร์มขึ้น นุชเผลอโชว์สปอร์ตบราและเนินอกที่หวงแหนให้คนขับรถของคุณพ่อดูซะแล้ว สาวสวยรีบรูดซิบก่อนจะลุกขึ้นโดยดำช่วยประคอง เมื่อมาถึงบ้าน อ้วนก็ยืนรออยู่ด้วยความเป็นห่วง นุชขอบใจทั้งอ้วนและดำอีกครั้งก่อนจะแยกเข้าตัวบ้านไป
ขึ้นมาถึงห้องนอน นุชก็รีบส่องหน้าต่าง เห็นดำหันมามองเธอด้วยสายตาที่แปลกประหลาดก่อนจะเดินเข้าห้องไป ส่วนอ้วนก็กลับไปนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ สงสัยจะกลัวหลับ นุชถอนหายใจนั่งลงบนเตียงแสนนุ่ม ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เป็นเสียงแจ้งเตือนจากโปรแกรมแชทที่คุ้นเคย นุชหยิบขึ้นมาอ่านด้วยใจระทึก
“ยินดีด้วยคุณผ่านภารกิจที่สองได้อย่างรวดเร็วเหลือเชื่อ! ผมประทับใจมากจึงขอมอบรางวัลให้ห้าล้านบาท และภารกิจที่สามก็คือ….”
“คุณจะต้องมีเพศสัมพันธ์กับใครก็ได้หนึ่งครั้ง แต่จะต้องมีคนเห็นตอนที่คุณทำอีกอย่างน้อยหนึ่งคน!”
“นี่มันโรคจิตเกินไปแล้ว!!” นุชพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความเดือดดาล
“สิ่งที่คุณทำเมื่อครู่ ผมว่าโรคจิตมากกว่าอีกนะ แต่ถ้าจะเลิกเล่นผมก็ไม่ว่าอะไร ขอให้คิดดีๆก่อนก็แล้วกัน”
นุชอยากจะปาโทรศัพท์มือถือทิ้งมาก แต่เธอต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้ตามที่คุณพ่อและคุณแม่เคยสอน การเป็นหญิงไทยที่ดีไม่ควรแสดงท่าทางอันไม่สมควรออกมา นุชวางโทรศัพท์มือถือแล้วเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เธออาบน้ำล้างตัวเพื่อขจัดสิ่งที่พบเจอเมื่อกี้ออกไป แต่พอคิดถึงชายพเนจร เธอก็นึกถึงแขนที่ห้อยต่องแต่ง จนสาวสวยคลื่นไส้อยากจะอ๊วก
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็น นุชในชุดนักศึกษาตัวโคร่ง กระโปรงยาวคลุมเข่ากำลังยืนรอใครบางคนมารับอยู่ที่หน้ามหาลัย ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็ขับมาจอดเทียบข้าง นุชเปิดประตูเข้ามานั่งแล้วหันไปไหว้คนขับรถซึ่งก็คือ วัฒน์นั่นเอง
“สวัสดีค่ะ พี่วัฒน์”
“เป็นไงบ้าง เรียนเหนื่อยมั้ย?”
“นิดหน่อยค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่แวะซื้อเครื่องดื่มให้เราซักแก้ว แล้วไปส่งเราที่บ้านเนอะ” วัฒน์ลูบหัวนุชแล้วขับรถออก
“ว่าแต่คืนนี้พี่วัฒน์มีคิวไปไหนมั้ยคะ”
“ก็ว่าจะไปดูบอลกับเพื่อนล่ะนะ ทำไมเหรอนุชมีอะไรรึเปล่า”
“อ๋อ เปล่าค่ะ ไม่มีๆ” นุชปฏิเสธหน้าเจื่อน
“มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ พี่ไม่ไปดูบอลกับเพื่อนก็ได้”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ช่วงนี้นุชเครียดๆ ทั้งเรื่องพี่นพ ทั้งเรื่องเรียน นุชเลย..อยากจะอยู่กับพี่วัฒน์ให้นานขึ้นเฉยๆ”
สาวสวยกลั้นใจพูดสิ่งที่น่าอายออกมา เธอเอื้อมมือไปสัมผัสหลังมือของวัฒน์ที่กำลังจับเกียร์อยู่อย่างบางเบา ทำเอาวัฒน์ใจเต้นแรงขึ้นมา แฟนสาวสุดเรียบร้อยกำลังออดอ้อนเขาอยู่อย่างงั้นเหรอ
“งั้นจะให้พี่พาน้องนุชไปไหน บอกได้นะ”
“ไปหาที่เงียบๆคุยกันได้มั้ยคะ”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน