ผู้ใหญ่หลอกเด็ก ตอนที่ 17

[lolib]

น้องปรายนี่ได้ความเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการมาจากพ่อนี่เอง 

[baraboss]

ร้ายในเลือดป่าวนี้ เจ้าเล่กันหมดเลย

[arrow_III sronram]

การที่คนคนหนึ่งรู้ความลับของคนอีกคนหนึ่ง มันเป็นธรรมชาติที่อยากเล่าต่อ

[Piyapong Pi-za Pichaikam]

  ::Shy::ชอบเรื่องนี้มากครับ

[yodmanod]

ติดตามผลงานครับ

[rinrin]

ขอบคุณครัย

[Zomchai Kimwongkul]

ครูสุพจน์คงตกหลุมน้อยๆไม่ยาก

[tumsweet]

แหมคิดว่าจะได้สาวคนใหม่ดันมาเป็นคนดีเอาตอนนี้อีก

[Wheel of Fortune]

น้องปลาย เอาอีกแล้วลูกกกกก

[aekgapak .]

ได้ทาสมาอีกคนละ

[Jun Dara]

 

[Zxcvbnm0]

ว่าแล้วมีแผนร้ายอีกเเนเลย

[วสันต์ ขันทอง]

  น้องนุช///น้องปลาย

.......................
ผู้ใหญ่หลอกเด็ก ตอนที่ 17
   การที่คนคนหนึ่งรู้ความลับของคนอีกคนหนึ่ง มันเป็นธรรมชาติที่อยากเล่าต่อ มันเป็นความผิดพลาดร้ายแรงของน้องนุช ที่ไปเล่าเรื่องให้ชัยพงษ์ฟัง..แปลว่าน้องนุชต้องเล่าให้คนอื่นฟังด้วย อย่างน้อยก็ต้องครูสุพจน์ด้วยละ....ตรงนี้น้องกุ้งอ่านเกมส์ออก..... น้องกุ้งเลือกใช้วิธีที่จะปิดปาก แทนที่จะพูดคุยดี ๆ
เด็กคนนี้น้องกุ้งดูออกว่า พูดดีด้วยไม่ได้ ต้องแรงถึงจะเอาอยู่....แล้วนักอ่านใจคนอย่างกุ้ง กับนักวางแผนอย่า ปลาย ก็ร่วมมือกัน
   คนเรา  จะเก่งแค่ไหน ก็มีโอกาสพลาด  ความผิดพลาดของสาวน้อยนักวางแผนอย่างน้องปลาย คือ ความจริงเธอกะจะให้มันจบแค่ ครูสุพจน์ กอดจูบเธอเท่านั้น ภาพที่ตกลงกับกุ้งว่าให้แอบถ่ายเท่านี้ ก็เพียงพอแล้ว ที่จะจัดการกับครูสุพจน์ และน้องนุช ให้เย็บปากสนิท .... แต่เมื่อถึงเวลานั้น กุ้งกลับไม่เข้าไปขัดตามข้อตกลง   กุ้งกลับปล่อยให้มันล่วงเลยไป จนน้องปลายเสีท่าครูสุพจน์   
   กุ้งคิดอะไรอยู่ นี่ไม่มีใครรู้  เท่าที่คนไกล้ชิดรู้ คือเธอมีความสุขที่เห็นคนที่ตนรัก เอากันกับคนอื่น
มันเป็นโรคจิตรอ่อน ๆ ที่อยู่ในจิตรไต้สำนึกของกุ้ง   กุ้งผู้เป็นนางเอกในชีวิตของลุงบุญ
........................................................................
ความจริงแค่ข่มขู่ด้วยภาพ ก็สามารถจัดการกับสองพ่อลูกนั่นได้แล้ว แต่ ลุงบุญต้องการเอาคืนมากกว่านี้
"ผมขอรับผิดชอบสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ผมจะรับเลี้ยงน้องปลายเป็นเมียผมจริง ๆ..."
"ผมคิดว่าน่าจะง่ายขนาดนั้น  ในเมื่อครูทำกับลูกสาวผมได้  ผมก็ต้องการทำกับลูกสาวครูบ้าง..." 
   นั่นคือคำกล่าวของลุงบุญต่อครูสุพจน์ ที่แกต้องเลือก ระหว่าง อธิบายให้น้องนุชยินยอม หรือจะไปอธิบายเรื่องราวกับ คณะกรรมการสอบสวน  แน่นอน จากหลักฐาน ทั้งวินัย ทั้งอาญา แกไม่มีโอกาสรอด
"พ่อพลาดไปแล้ว..ลูก...แต่สิ่งที่ไอ้บุญนั่นต้องการ พ่อคงยอมไม่ได้...."   ครูสุพจน์กล่าวกับลูกสาว หลังจากเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้น้องนุชพัง
"พ่อคะ   พ่อไม่น่าเลย    แต่นุชไม่ยอมให้พ่อไปนอนในคุกหรอกค่ะ....นุชจะถือว่าหมามันเยี่ยวรดขาแล้วกัน....."น้องนุชกล่าว   เพราะถ้าไม่มีพ่อ ชีวิตเธอก็ไม่มีใคร

วันจันทร์  20.00 น
   เป็นเวลา ที่ผู้คนอยู่แต่ในบ้าน บ้างก็ดูทีวี บ้างก็เข้านอน ครูทศพลขับกระบะมาส่งลูกสาวที่บ้านลุงบุญ ไม่มีการพูดคุย  บ้านเงียบสงบ น้องปรายกลับบ้านไปนอนที่บ้านกับแม่น้อย กุ้งไปทำงาน พักอยู่หอในตัวเมือง บ้านจึงเหลือเพียงลุงบุญ
"อย่ารุณแรงกับลูกผม...." ครูสุพจน์  กล่าว
"ผมสัญญา...."  ลุงบุญกล่าวพลาง จับมือน้องนุช เด็กสาวสะบัดมือออก แล้วเดินเข้าไปในบ้านลุงบุญ เอง
"ลุง......."  ครูสุพจน์กล่าว ขณะลุงบุญจะเดินตามน้องนุชเข้าไป
"มีอะไรครับ....."
"ผม......คือ..ถ้าผมจะรับผิดชอบ  เลี้ยงดูน้องปรายเป็นเมีย จริง ๆ....ลุงไม่ต้องทำอะไรลูกสาวผมได้ไหม......"
"แล้วถ้าผมบอกครูว่าจะดูแลน้องนุชเป็นเมียจริง ๆ ละ....."   ลุงบุญกล่าว ครูสุพจน์ไม่ตอบคำ
................................
   ในบ้านลุงบุญ  นุชนั่งนิ่ง    ที่โซฟา
" เป็นไงบ้างสาวน้อย....."  ลุงบุญกล่าวคำทักทาย น้ำเสียงนุ่มนวล เป็นมิตร เสือเฒ่าถือโอกาส นั่งลงเคียงข้างสาวน้อยวัย 14 ท่อนควยในกางเกงขาสั้นแข็งเป็นลำ มันรู้มันจะได้กินของสดอีกแล้ว
"จะทำอะไรก็ทำเถอะ...." น้องนุชกล่าว น้ำเสียงราบเรียบ ไร้ความรู้สึก โดยที่ลุงบุญไม่คิด เด็กสาวลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าออก จนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า 
"เชิญค่ะ  ลุง  " น้องนุชยืนเปลือยกายต่อหน้าลุงบุญ
"นี่.......หนู......"  ผิดคาด  เจอเข้าไม้นี้ลุงบุญถึงกับไปไม่เป็น.... ตาเฒ่าคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายให้เด็ก สาว
"ทำไมละคะ...นี่คือสิ่งที่ลุงต้องการไม่ใช่หรือคะ..."
"ลุงยอมรับ...นุชสวยขนาดนี้   ลุงต้องการได้ตัวหนูจริง ๆ ....แต่ไม่ใช่แบบนี้   นั่งลงก่อนลูก..."  ลุงบุญกล่าว
ท่อนควยที่แข็งเป็นลำพร้อมรบ ค่อย ๆ อ่อนตัวลง
"งั้นก็รีบ ๆ ทำ หนูจะได้กลับบ้าน...." น้องนุชกล่าวเสียงห้วน ๆ ลุงบุญส่ายหน้า
"สวมเสื้อผ้าเถอะ นุช เอาเป็นว่า เรื่องนี้ เราจบแล้ว..."
"ลุงพูดเองนะ...."  น้องนุชกล่าวขณะ สวมเสื้อผ้ากลับคืน
"ลุงขอถามหนูสักคำ...."
"ค่ะ...." 
"ทำไมหนูไปพูดให้ร้ายลุงกับครูนรินธร...."
"ที่ไหน...เปล่า..." น้องนุชกล่าวเสียสูง
"โกหกไม่ดีนะลูก....กล้าพูดก็กล้ารับสิ....ไหนบอกลุงซิ  นอกจากเจ้าหนุ่มคนหนึ่ง ที่เป็นแฟนครูริน แล้ว
หนูเล่าให้ใครพังอีก..."
"ให้ พ่อ..." น้องนุชกล่าวเสียงเบา ๆ
"ใครอีก...."
"แค่นี้....."
"เล่าให้ใครฟังอีก....."  ลุงบุญขู่ทำท่าเสียงแข็งขู่เด็ก
"แค่นี้จริง ๆ " น้องนุชกล่าว น้ำเสียงแสดงอาการหวาดกลัว
"วันนั้นลุงมาเรียกครูรินให้ช่วยไปดูเด็ก ที่ไม่สบาย แล้วพาไปหาหมอ...ลุงไม่ได้มีอะไรกัน หนูไปพูดแบบนี้ลุงเสียหายนะ   "
"ค่ะหนูเชื่อ ว่าพากันไปหาหมอ  แต่ตอนที่ลุงเข้าไปในบ้านครูรินละคะ ตอนครูจะเดินไปเอาน้ำ แล้วลุงดึงครูรินเข้ามากอดละ  ลุงจะอธิบายว่าไง..." (ความ นี้อยู่ในตอนที่ 13 ครับ ตอบครูรินชวนลุงบุญเข้าไปในบ้าน)
"อย่ามโน.........ไม่มีเรื่องแบบนี้....."  ลุงบุญกล่าว
"โกหกไม่ดีนะคะ  กล้าทำก็กล้ารับสิ..."  น้องนุชเอาคืน  "หนูเห็นกับตา"
" อืมมม........ลุงหวังว่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว...และ...หนูคงจะไม่เอาไปพูดต่อไปอีกนะ...ยุ่ง เรื่องชาวบ้านมันไม่ดีนะลูก..."
"แล้วถ้าหนู พูดให้คนทั้งอำเภอรู้ละ..."
"ลุงก็จะเอาเรื่องพ่อหนู ที่มายุ่งกับลูกสาวลุง..."
"พ่อก็สามารถเอาเรื่องลุงได้ตอนนี้ลุงกำลังอนาจารหนู...."
"ลองดูไหมละ ระหว่าลุงติดคุก กับพ่อหนูติดคุกด้วยกัน ใครจะเดือดร้อนกว่าใคร...."
"ลุงมันเจ้าเลห์...."
"หนูก็ร้าย...ไม่เบานะ...."
"ตกลงจะคุยอีกนานไหมคะ..จะทำหรือไม่ทำ.."
"ลุงบอกหนูตามตรงนะ น้องนุช หนูนะสวย น่ารัก ใคร ๆ ก็ต้องการทั้งนั้น รวมทั้งลุงด้วย
แต่บอกตามตรงนะ เห็นลุงเป็นคนแบบนี้ ถ้าผู้หญิงไม่ยินยอมพร้อมใจ ลุงก็ไม่ฝืนใจนะ..."
"แล้ว...."
"โทรบอกพ่อมารับได้แล้ว...." ลุงบุญกล่าว
.........................................................................
.........................................................................
"ขอบคุณมาก ๆ ครับ พี่บุญ..."   หนึ่งชั่วโมง หลังจาก ครูสุพจน์ รับลูกสาวกลับบ้าน แกรีบโทรกลับมาขอบคุณลุงบุญ   แน่นอน ครูหนุ่มใหญ่ไม่คิดว่าลูกสาวสุดรักจะรอดจากลุงบุญมาได้
.........................................................................
........................................................................
2 วันต่อมา....
"น้องปลาย ไม่เห็นไปให้ครูสอนการบ้านเลยช่วงนี้..." ครูเดินไปหาน้องปลายที่โรงอาหาร
"ก็แค่ไม่อยากไปค่ะ....."
"โกรธอะไรครู....."   ครูหนุ่มใหญ่กระซิบถาม
"ยังจะถามอีก...."  น้องปลายตอบ
"เรื่องวันนั้น ครูขอโทษ ที่ห้ามใจไม่ได้.....ไปทำร้ายหนู..."
"รู้ตัวก็ดี......" น้องปรายตอบ ไม่มีท่าทีเกรงกลัวคนเป็นครู
"ขอครูได้แก้ตัวนะ....ครูสัญญาจะไม่ทำอะไรหนูแบบนั้นอีก...." น้องปรายเบะปาก รวบช้อนส้อมเข้าหากัน แล้วลุก เพื่อจะเอาจานไปคืนแม่ค้า
"ครูนะมันคนเห็นแก่ตัว......."   น้องปลายกล่าว
"ยังไง...."  ครูถามทำหน้าสงสัย
".ชิ...ปล่อยนิ้งให้หนูอยู่บนดิน....ตัวเองชิงขึ้นสวรรค์เสียก่อน..."
   น้องปลายกล่าวพลางลุกเดินแยกตัวออกไป  ครูหนุ่มใหญ่ ถึงกับอึ้ง...
.......//..เออวะ.....กูมันโง่แบบนี้นี่เอง  สมแล้วที่โดนเด็กมันว่าเอา ..//.....ครูสุพจน์คิดในใจ
"ขอครูแก้ ตัวสักครั้งนะ..น้องปราย...." ครูสุพจน์ กล่าว หลังจากเดินตามน้องปลายออกจากโรงอาหาร
"มีอะไรคะ...ครูพจน์....." เป็นคำถามจากครูผู้หญิงวัย 58 ที่สวนทางมาพอดี
"อ้อ เด็กนี่ มาขอให้ผมสอนคณิตศาสตร์นะครับ...."
"ดีจังครู.....ช่วย ๆ เด็กเขาหน่อยนะ...."  ครูผุ้หญิงกล่าวแล้วเดินเลี่ยงไป
"ว่าไง  ปลาย  ขอครูแก้มือ นะ นะ.."  ครูวัยกว่า 35 อ้อนเด็กหญิง วัย 12 จังหวะนั้น  มีเด็ก ผู้หญิง ชั้น ป.3 จำนวน 3-4 คนเดินสวนมา น้องปรายมองเด็กกลุ่มนั้น แล้วขยับเข้าหาเด็กหญิงคนหนึ่ง
"อุ๊ย....น้อง..สร้อยสวยจัง..."  น้องปลาย วิสาสะ จับที่สร้อยทองที่คล้องอยู่คอของเด็กนั่น
"แม่ซื้อให้ค่ะ...."
"สวยอ่ะ...พี่อยากได้จัง..."  น้องปลาย กล่าว กับเด็กน้อย แต่ตากลับชำเรืองไปที่ครูสุพจน์
.....................................
.....................................

[banana_nakrab]

เจอเด็กแสบละครูเตรียมหมดตัว

[applej2k]

ไม่ทันมารยาน้องปลายหรอก ร้ายสุดๆเลย แต่น่ารัก
ขอบคุณครับ