SAKULTALA Side Story 1 สาวน้อยผู้แปดเปื้อน!!...สัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่ง?

[chai1112]

SAKULTALA Side Story 1 ...สาวน้อยผู้แปดเปื้อน!!...สัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่ง?...
13 Aug 2007

"ได้ข่าวว่าเจ๋ง...จริงๆก็ไม่เห็นเท่าไหร่เลยนี่ว๊า~~...แค่นี้ก็หลบไม่ได้..."
"หุบปาก!!!...แกเล่นทีเผลอขว้างแก้วจากด้านหลัง...ขี้ขลาดแล้วยังทําปากเก่งเร๊อะ!!..."
"ฝน!...ไม่ต้องตื่นเต้น...พี่กุนคะ...อย่างนี้แคทคงอยู่เฉยๆไม่ได้...พี่อย่าโกรธหรือห้ามแคทอีกเลยนะ..."
...เวลานี้ถึงจะห้ามน้องก็ตั้งใจสู้อยู่ดีแหละ...ดูแววตาก็รู้...ดังนั้นต่อให้มีพี่อีก 10 คนก็ไม่มีผล...
"เอ้า!!...เอายังไงก็ว่ามา...ถ้าจะกราบกรานอ้อนวอนไม่ให้เอาเรื่องก็ยังพอจะยอมให้ได้แต่ต้องแลกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น...ก็นะ...ผิวเนียนๆหน้าสวยๆเซฟสะบัดช่อแบบนี้จะให้มีริ้วรอยมันก็น่าเสียดายจะตาย...พวกมึงว่าไงวะ?"
"ใช่เลยพี่!!...แบบนี้ต้องขอสักคนละจึ๊ก 2 จึ๊ก...อูย~~...สวรรค์บนดินแท้ๆ...ดูดีๆคนน้องก็น่าเย็ดไม่เบา...ขอแอ้มทั้งคู่ล่ะกัน..."
"แก!!...ไอ้~~...จะ...ฉันจะฆ่าให้หมดทุกคน...พวกแกจะต้องเสียใจที่ไม่รีบหนีไปซะ!!..."
"ว้าว!!...พูดขู่ได้เนี๊ยบเลยนี่หว่า...พวกเราอย่าไปสนใจ...ถึงคิดหนีก็ไม่ได้แล้วนะเว้ยคนสวย...ยอมซะดีๆและไปมีความสุขกับพวกเรา...สวรรค์นะสวรรค์"
"...น่าขํา!!!...ฉันไม่เคยคิดจะหนี...พวกแกต่างหากแทนที่จะรีบหนีเอาตัวรอดแต่กลับอยู่โชว์หน้าอุบาทว์พูดเลวๆดูถูกผู้หญิง...ดูถูกน้องฉัน...แบบนี้แทนที่จะรอดก็มีแต่จะพากันเละซะล่ะมากกว่า...หนี้ที่เอาแก้วขว้างหัวฉันจะตอบแทนคืนให้สาสม...พวกแกจะได้เที่ยวสวรรค์สมใจอยากไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...จงแหลกอยู่ที่นี่แหละ!!!..."
...โธ่เอ้ย!!...ทำไมพวกคุณถึงต้องการมีเรื่องกับน้องคนนี้ของดิฉัน...ช่างไม่รู้กันเสียบ้างเลยว่าจะเกิดอะไรแก่ตัวเองต่อไป...นั่นไง!!...แคททำทีกุมหัวทรุดเหมือนจะยังเจ็บแต่หยิบฉวยก้อนหินเขวี้ยงถูกชายผมยาว 1 ใน 4 คนผู้รุกรานจนหัวแตกแหกปากร้องแทบไม่ทัน...เพราะแสงหลอดไฟถนนสะท้อนหรือ?...ดวงตาของแคทจึงมีสีออกแดงฉานเฉกเช่นโลหิต...พาลให้นึกถึงเปลวเพลิงแห่งโทสะซึ่งมันต้องลุกโหมอยู่ภายในใจของเธออย่างแน่นอน...เหตุการณ์เริ่มเลวร้ายลงเรื่อยๆ...ดิฉัน "ศกุนตลา" จะห้ามยังไงและควรห้ามใครก่อนดี?...บอลชายคนรักของดิฉันก็กระเหี้ยนกระหืออยากจะซัดพวกปากมอมเต็มแก่...ฝนก็ตาขวางขึงขังกําหมัดแน่นเตรียมพร้อมประจัญบานทุกเมื่อ... 3 คนนี้ใครจะโหมโรงก่อนเป็นคนแรก?...

"...ไอ้คม!!..."
"อุ...อีห่าเอ้ย!!...มันเอาหินขว้างหัวกู...โอย~~...เลือด..."
"ขว้างได้แม่นดีมั้ยล่ะ!!...พวกแกส่งแก้วมาฉันก็มอบหินกลับไปให้และถ้ายังไม่พอใจของสมนาคุณ...ฉันก็จะเอาไอ้นี่เฉือนปากพวกแกทีล่ะคนๆเป็นของแถม..."
"ทําตัวไม่น่ารักเลยนะน้องสาว...เอ้ยๆ!!!...อีนี่มันมีดาบ!!..."

...นักเลงทั้ง 4 ต่างผงะถอยออกไปคนล่ะก้าว 2 ก้าวเพราะพวกเขามาตัวเปล่าซึ่งอาจไม่เคยคาดคิดกันว่าหญิงสาวคู่กรณีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักจะกลับพกดาบซามูไรเล่มยาวเป็นอาวุธประจำตัว... "KATANA KONMOKYOME" ถูกดึงจากที่ซ่อนภายในเสื้อออกเผยเต็มๆ...
"คิดหนีไม่ใช่ลูกผู้ชายนะว้อย!!!...แน่จริงก็เข้าไปต่อยพี่ฉันเซ่แต่ขอรับรองล่วงหน้าว่าเลือดพวกแกทุกคนสาดกระจายแน่...หรือจะอยากเปลี่ยนใจตายด้วยมือฉัน?...หา!!..."
...ฝนร้องท้าทายอย่างไม่หวั่นกลัวก็จะให้กลัวได้ยังไง?...ในเมื่อฝีมือการต่อสู้ที่เธอเก็บงำไว้อย่างมิดชิดก็จัดจ้านร้ายกาจไม่แพ้แคทส่วนบอลชายคนรักของดิฉันกะจะลุยแล้วสิท่าถึงถูกพี่รหัสดุห้าม...
"บอลใจเย็นๆซิ!!...เราทำมาค้าขาย...อย่าก่อเหตุทะเลาะวิวาทให้เสียชื่อ...เดี๋ยวพี่จะไกล่เกลี่ยเอง...เอ่อ...เลิกแล้วกันไปเถอะนะคะ...อย่าก่อเรื่องก่อราวกันเลย...มีอะไรก็พูดกันดีๆ..."
"อีนี่ยุ่ง...ไป๊!!...ไม่ใช่กงการว้อย!!"
"โอ้ย!!..."
"พี่แก้ว!!...มึง~~..."

...คนรักของดิฉันเลือดร้อนกว่าที่คิด...เมื่อพี่รหัสของเขาที่พยายามเข้าไกล่เกลื่ยถูกตบทําร้ายบอลก็ตรงเข้าชก"คม" 1 ใน 4 คนนั้นเริ่มเปิดฉากก่อนเป็นคนแรก...ชายผมยาวชื่อคมผงะเซไปและสวนหมัดชกบอลกลับทันทีขนาดถูกแคทเอาหินขว้างหัวเลือดไหลซึมไม่หยุดแท้ๆ...ไม่มีใครยอมใครต่างแลกหมัดซัดกันอุตลุดจนในที่สุดก็ได้เลือดผลัดกันเซทรุดทั้งคู่...มีประชาชนหยุดดูคนทะเลาะกันมากขึ้นตามลําดับ...
"คม!!...กระทืบมันซะ"
"บอล!!...เอามันให้เละ..."
"พี่...ว้าย!!..."
...สาร้องเชียร์เอาใจช่วยแต่อ้อยหลับตาเบือนหน้าหนีเพราะทนดูชายหนุ่มสุดที่รักถูกชกจนล้มกลิ้งไม่ได้...ดิฉันจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้รีบถลันเข้ากอดเขาไว้แน่นทั้งที่ตัวก็สั่นเพราะความกลัว...ผู้หญิงชื่อแก้วพี่รหัสของเขาก็โผเข้ากั้นระหว่างกลางไม่ให้บอลโดนชายชื่อคมยกเท้ากระทืบเลยโดนจิกผมดึงอย่างไร้ความปราณีเพราะเลือดขึ้นหน้า...เลือดไหลจริงๆ...
"โอ้ย!!...ปล่อยนะ"
"นังนี่มันเสือกได้ตลอดจริงๆ...เดี๋ยวกูจะ...อั๊ก!!..."

...ก่อนที่เหตุการณ์จะเลวร้ายลงมากไปกว่านี้...ผู้ชายชื่อคมก็โดนวัตถุของแข็งอย่างหนึ่งฟาดศรีษะเข้ารอยเดิมทรุดไปกองร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดทีเดียว...เป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากดาบและคนฟาดก็คือแคท...
"พวกแกมาหาเรื่องฉันไม่ใช่เร๊อะ!!...อย่ายุ่งกับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง...แน่จริงมาซัดกับฉัน...ไอ้พวกสวะ!!..."
...ร่วงไปคนหนึ่งเหลืออีก 3 ฝนกับบอลเหมือนจะตกลงกันด้วยสายตาเรียบร้อยว่าจะช่วยแคทเล่นงานคนไหน...
"เดช!!... 3 คนนี่มันคิดจะลุยกับเราว่ะ...มีไอ้หน้าอ่อน...ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นนมแล้วอีผมยาวนี่...เอาไงดี?"
"เออ~~...มันเก่งพอดูนะโว้ยแต่วันนี้กูจะเอาคืนให้หนัก...ยัยนี่มันเล่นทีเผลอดักทำร้ายกูในลานจอดรถที่ห้าง...ล่อซะฟันร่วงไปหลายซี่...คนอื่นไม่ต้องเอาไว้ยิ่งไอ้หน้าอ่อนมันก็กวนตีนกูด้วย"

...ว่ายังไงนะ!!!...ผู้ชายคนนี้บอกถูกแคทดักทำร้ายที่ลานจอดรถ...เมื่อไหร่กัน?...แต่ท่าทางจะไม่นานเพราะรอยแผลที่หน้าของเขายังดูใหม่อยู่...บอลมองแคทสลับกับผู้ชายคนนั้นทำเหมือนยังไม่อยากจะเชื่อตาและหูตัวเองเช่นกัน...ถึงว่าสิ...มันต้องมีสาเหตุแน่ๆ...อยู่ๆจะมาแค้นเคืองกันมันเป็นไปไม่ได้...แต่ว่าแคท...น้องทำไมไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเองบ้างนะ...พี่อุตส่าห์ตักเตือนหลายครั้งเพราะกลัวว่าไม่วันใดก็วันหนึ่งมันจะมีเรื่องแบบนี้ยังไงล่ะ...สิ่งที่ดิฉันกลัวในที่สุดก็เกิดขึ้นในวันนี้จนได้...

"ไอ้เศษขยะตัวไหนจะเข้ามาก่อน!!...หรือจะเข้ามาพร้อมๆกันทั้ง 3 ตัว?"
...แคทตวาดดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น...คนผ่านไปผ่านมาหน้าร้านต่างมุงดูกันหมดไม่มีใครไปไหนเลยสักคนเดียว...บอลโดนชกปากแตกส่วนแก้วบาดเจ็บแค่เล็กน้อย...ดิฉัน,สา,อ้อยต่างคิดอย่างเดียวกันคือไม่ต้องการให้ชายอันเป็นที่รักต้องเจ็บตัวยิ่งไปกว่านี้จึงช่วยกันพาตัวบอลกับพี่รหัสของเขาออกห่างจากที่เกิดเหตุ...
"กุน...พี่แคทกับฝนยัง...ผมต้องไปช่วย..."
"อย่าเลยบอล...พี่แคทกับฝนไม่มีทางพ่ายแพ้หรอก...ไอ้พวกนั้นต่างหากจะต้องเละไม่มีชิ้นดี..."
"หนูจะทายาให้...ร้านนี้ไม่มีลูกจ้างผู้ชายคนอื่นเลยมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น...พี่แคทกับพี่ฝนจะชนะหรือเปล่านะ?"
"อ้อย...พี่แคทกับฝนเก่งมากนะจ๊ะ...น้องก็รู้ดีนี่...บอล...เดี๋ยวสาจะเล่าให้ฟังทีหลังนะ..."

...ก็อย่างที่สาพูด...อา...ไม่ได้กลัวเลยว่าแคทจะถูกทำร้ายแต่กลัวฝ่ายตรงข้ามจะเจอหายนะครั้งใหญ่ต่างหาก...ดิฉันเคยเห็นเงามืด (SHADOW) ของแคทมาครั้งหนึ่งในอดีต...ไม่อยากบรรยายว่ามันน่ากลัวขนพองสยองเกล้ามากแค่ไหน...จากสภาพของศัตรูในครั้งนั้น...ไม่...พวกเขาเหล่านั้นไม่อาจจะมายืนหยัดต่อหน้าแคทได้อีกตลอดชีวิต...ดิฉันไม่ต้องการเห็น...
"โอ้โห!!...คิดจะลุยจริงๆเหรอน้อง?...ชุดนักศึกษากระโปรงสั้นอย่างนั้นน่ะนะ...พี่ว่าน้องเปลื้องผ้าให้พวกพี่ดูหุ่นสวยๆมันจะเข้าท่ากว่ามั้ง...ฮะๆๆ"
"แกจะพูดยังไงก็พูดไปก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดอีก...โดยเฉพาะแก...เมื่อวานโดนฉันยำเละแล้วยังมีหน้าแบกสังขารชั่วๆกลับมาให้เห็นอีก...ถ้ายังข้องใจก็เข้ามาวัดกันอีกครั้งซิ"

..."เดช"ชายคู่กรณีคงกะมาแก้มือกับน้องฉันตัวต่อตัวแต่แรกถึงตกลงทันทีซึ่งดิฉันก็ไม่ชอบการใช้กำลังเข้าตัดสินปัญหาแต่นึกไม่ออกว่าจะมีทางออกทางใด...ครั้นจะพึ่งตํารวจก็กว่าจะมาเพราะที่ร้านแห่งนี้มันไกลจากเขตเมืองอยู่...ชายคนที่โดนแคทเอาดาบตีศรีษะฟื้นขึ้นแล้วแต่ยังยืนโงนเงนต้องมีเพื่อนช่วยประคอง...
"ได้เลยมึง!!...ชั่วชีวิตกูไม่เคยถูกผู้หญิงทำร้าย...ดังนั้นกูจะแก้แค้นให้ได้...กูจะเล่นมึงให้น่วมก่อนให้พวกเพื่อนเวียนข่มขืนซะให้ครบ...ยังไงก็หนีไม่รอดหรอกโว้ย!!...ไม่ว่ามึงอยู่ที่ไหนกูก็จะตามไปราวี..."
"พูดจาใหญ่โตดีนะ...ถ้าแกทําได้อย่างปากก็เอาเลย...อยากจะข่มขืนสักกี่คนฉันก็ยอมแต่จากประสบการณ์ของฉัน...ตัวชั่วพูดจาหมาๆแบบนี้มันถูกกระทืบสาหัสปางตายไปหลายต่อหลายตัวแล้ว"
"เฮ่ย!!...พวกกูไม่ได้คิดมาเป็นแค่คนดูนะโว้ย!!...ไอ้หน้าอ่อนนั่นมันชกลูกน้องกู...เดี๋ยวกูจะกระทืบมันด้วย...ไหนๆมาทั้งทีกูขอเอาทั้งพี่ทั้งน้องไปนอนกอดให้เปรมล่ะกัน...หรือน้องๆคนอื่นจะเสนอตัวก็ยังได้นะ...พี่สู้ไม่ถอย..."

"ไอ้ปากหมา!!!...เอาเซ่...กูจะฆ่ามึง!!!..."
...บอลฉุนขาดอีกแล้ว...เขาคว้าเก้าอี้ในร้านเตรียมจะก่อศึกยกใหม่...ดิฉัน,สาและอ้อยช่วยกันฉุดรั้งตัวชายคนรักของพวกเรา...ชายหนุ่มยังฮึดฮัดไม่หยุด...
"เฮ่!!...เจ้าหัวโล้น...แกมารอสู้กับฉันดีกว่า...รอให้พี่ฉันเล่นเพื่อนแกให้จมดินซะก่อนแล้วแกจะเป็นรายถัดไป"
"โอ้!!...โห~~...ปากกล้าห้าวเกินตัวจริงนะสาวน้อย...ทางนี้มีตั้ง 3 คนนะอย่าลืม...เดช...ตามใจมึง..."

"เจฟ...มึงไม่ต้องยุ่งหรอก...กูจะจัดการนังผมยาวนี่ให้ดูเอง...เอาตามกติกาหน่อยว่ะ"
...ดิฉันเห็นพรรคพวก 2 คนของผู้ชายชื่อเจฟแยกย้ายยืนคุมเชิงทางเข้าร้านคนล่ะฝั่งเหมือนกันไม่ให้ใครหนีออกไปได้...ก็ดีแล้วที่บอลจะไม่ต้องเจ็บตัว...
"ฉันจะเอาให้หนักกว่าครั้งที่แล้ว...คอยดู...บอล...เชื่อฟังพี่...ดูแลทุกคนให้ดี...ฝน!!..."
"ค่ะ...เฮ่ย!!...แก...ถ้าตัวต่อตัว...ฉันก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวแต่ถ้าพวกแกบังอาจสอดมือขวางการต่อสู้ของพี่...ฉันจะไม่ละเว้นไอ้หน้าไหนทั้งนั้น..."

...ฝนพูดจบยังมีแก่ใจนั่งเก้าอี้หยิบแก้วนมเย็นมาดื่มอีก...ดวงตาของเธอมีแววแห่งความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมว่าพี่สาวจะชนะ...ดิฉันสังเกตเห็นและก็เชื่อเหมือนฝน...จากนั้นจึงกระซิบบอกบอล...
"บอล...ดูให้ดีนะคะ...เขี้ยวเล็บที่แคทเก็บงำไว้กําลังเผยออกมาแล้ว"
"เล่นใช้ดาบเชียวนะโว้ยแต่กูไม่กลัวหรอก..."
"...แก...เมาเหล้านี่นา...ไม่สิ...ทุกคนเลย...มิน่าถึงได้ห้าวกันนัก...หึ!!...งั้นแกก็ไม่คู่ควรที่ฉันจะใช้ดาบเล่มนี้หรอก...อีกอย่างมันถือเป็นการเอาเปรียบ..."

...แคทพูดจบก็โยนดาบมาทางดิฉัน...บอลรับได้แต่บ่นว่ามันหนักไม่เบานะ...ถึงกระนั้นแคทก็ใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว...โล่งใจเหมือนกันที่เธอไม่ใช้อาวุธ...อย่างน้อยก็ไม่เป็นเช่นเมื่อครั้งอดีต...ผู้ชายคนนั้นกระสันอยากล้างแค้นมากชิงเงื้อหมัดชกแบบไม่ให้บอกกล่าวกันแต่แคทหลบได้สบายๆแม้อยู่ในชุดนศ.แต่ก็ยังเคลื่อนไหวตัวได้เร็ว...หมัดชุด 2 และ 3 ตามมาไม่หยุด...
"สะเปะสะปะ...พี่แคทอ่านทางได้หมดแล้วเตรียมรอสวนเจ็บๆล่ะค่ะพี่บอล"
...เมื่อหมัดไม่ได้ผลเขาก็เปลี่ยนมาเป็นเตะแต่ยังไม่ได้ผลอีก...สีหน้าของแคทยังนิ่งสงบไม่ตื่นเต้น...
"เชอะ!!...ไวดีนี่หว่า...กูจะจัดการมึงให้ได้...อีดอก..."

...เขาพุ่งตัวเข้าหาหมายจับตัวแคทแต่ไม่ได้ผล...หนำซ้ำยังถูกแคทสวนหมัดปังเข้าที่แก้ม...ผู้ชายคนนั้นเซถลาเพราะแรงชก...แคทตามถีบด้วยเท้าเปล่าจนปลิว...เนื่องจากรองเท้าของเธอเป็นส้นสูงเคลื่อนไหวตัวไม่ถนัด...กระโปรงที่สั้นก็ทําให้การเตะไม่ดีด้วยจึงใช้การถีบแทน...ดิฉันคิดว่าคงเจ็บไม่น้อยแต่เขากลับกัดฟันทนลุกยืนได้...นั่นไง...เลือดไหลจากแผลเก่าที่ปากแล้ว...มีอะไรสีขาวๆปนแดงหลุดออกมาด้วย?...
"ไม่เบานี่...แก...ถุยส์!!"
"ฟันร่วงไปอีกซี่แล้ว...พี่เก่งมากค่า"
"ไอ้ห่าเอ้ย!!...มึงทําอะไรของมึงวะ?...ถูกผู้หญิงต่อยเอาๆ"

...ฝนนั่งปรบมือให้พี่สาวแต่ผู้ชายชื่อเจฟกลับร้องด่าเพื่อนตัวเองเสียงขรม...เวลาต่อสู้...แคทจะไม่พูดอะไรเลย...คราวนี้เธอกำหมัดตั้งท่าประจำตัวแล้ว...ย่อเข่าก้าวเท้าซ้ายนำเท้าขวายื่นมือซ้ายกางนิ้วมาข้างหน้าประมาณระดับคอ...หงายกำปั้นหมัดขวาไว้ข้างเอว...ดิฉันยังไม่ได้เล่าหรือว่านอกจากแคทจะฝึกดาบเคนโด้แล้วยังเป็นนักคาราเต้ด้วย?...แต่คาราเต้ของเธอไม่ใช่มีไว้สำหรับแข่งขันหากมันมีไว้เพื่อ "ต่อสู้" ...

"อ๊ากกกกกกก!!!!..."
...เสียงที่ร้องด้วยความเจ็บปวดเกินอดกลั้นนี้บ่งบอกว่าถูกเป้าหมายหลัก...แคทฉวยโอกาสที่คู่ต่อสู้มัวพะวงกับเลือดจากปากตัวเองพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็วเกินจะมองได้ทันและอัดหมัดขวาเข้าที่พุงผู้ชายเต็มแรง...ยังตามด้วย...เหวี่ยงข้อศอกแทงเข้าหลังหัวของเขาอีก...คงตำแหน่งเดียวกับที่โดนขว้างแก้วใส่...หมดสติ...เลือดไหลออกจากปากและจมูก...ล้มลงเบื้องหน้าสาวน้อยที่มีฝีมือคาราเต้เก่งกาจดุจปิศาจ...แคทยืนมองผลงานตัวเองก่อนส่งประกายตาและรอยยิ้มอันเยือกเย็นให้ผู้รอลุ้น...

"ไอ้เดช!!..."
...คนที่ขว้างแก้วใส่แคทรี่เข้าไปจะแก้แค้นให้เพื่อน...แคทกำหมัด "ยมทูตขวาเร็ว" รอท่าอยู่แล้วแต่คงไม่ชก...คงเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างรอจนฝ่ายตรงข้ามถลำมาและใช้ศอกซัดเข้ากกหูให้สลบเหมือด...ใช้ศอกและเข่าโจมตีคู่ต่อสู้ที่การแข่งขันห้ามใช้เพราะมันอันตรายเกินไปแต่แคทจะใช้โดยไม่ลังเลใจเลยสักนิดเดียว...ดังนั้นคาราเต้ของเธอจึงเป็น "การต่อสู้เพื่อตัดสินความเป็นและความตาย" ไม่ใช่กีฬา...

"ฮ่าห์~~..."
...คนชื่อ"เจฟ"ล้มกลิ้ง 2 -3 ตลบก่อนจะถึงตัวแคท...สาเหตุเพราะมีเท้าซ้ายลึกลับเตะใบหน้าเขาอย่างแม่นยํา...ดิฉันก็บรรยายไม่ถูกเพราะมันเป็นท่าในคาราเต้...เร็วแทบมองไม่ทันจริงๆรู้แต่ว่าคนที่เตะคือฝนใช้ท่ากระโดดเหวี่ยงเท้าซ้ายเตะ...ต้องเจ็บมากแน่เพราะโดนบริเวณส้นเท้าของฝนเข้าเต็มที่...มันคงเรียกว่าท่าจระเข้ฟาดหางมั้ง?...
"ฉันบอกไว้ก่อนแล้วนี่...ใครก็ตามที่คิดสอดมือเข้ามายุ่งการต่อสู้ของพี่...ฉันจะจัดการ..."
"นังนี่~~...อูยยยย...แก..."
"ทำไม?...มีปัญหาก็เข้ามาได้ทุกเมื่อ...คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน...หน้าแกมันไม่คู่ควรกับหมัดพี่หรอก...ต้องกับตีนฉันนี่"
"กูจะฆ่ามึง!!...อีดอก...อ๊อก...โอ้ยยย"

...แคทหวดเท้าใส่ก้านคอชายหัวเกลี้ยงคนนั้นก่อนที่ฝนจะลงมือ...เพราะยกเหวี่ยงเท้าสูงด้วยความแรงขณะสวมกระโปรงสั้นๆผลมันก็คือ...เกิดรอยขาดบริเวณด้านข้างดังแคว่กเกือบถึงโคนขาหนีบ...แววโป๊เริ่มออกเพราะเห็นขอบกางเกงในแวบๆแล้วแต่แคทไม่ใช่คนที่จะมัวสนใจเรื่องแบบนี้ในขณะต่อสู้หรอก...
"อ๋า~~...พี่แคท...แย่งเหยื่อน้องอ่ะ...ฝนกะลังจะส่งไอ้บ้านี่ลงนรกด้วยท่าเตะนายครอคฟาดหางแท้ๆ"
"ไอ้นี่มันเอาแก้วขว้างหัวพี่...มันก็ต้องเป็นเหยื่อของพี่สิน้อง"
"ฮึ!!...เสียกระโปรงไปเลยเพราะไม่ให้หนูจัดการ...ยังไม่เท่าฝนร้อก...เรื่องหมัดน่ะพี่เป็น 1 ไม่เถียงแต่เรื่องเท้าฝนยอดเยี่ยมไม่เคยเป็นรองใครนะเออ..."
"พี่สอนไว้หลายครั้งแล้วว่ายังไม่ควรโอ้อวดฝีมือตนเองในเวลา...ที่ศัตรูยังไม่ด่าวดิ้นต่อหน้า..."

"อ๊ากกกกก..."
...ชายชื่อเดชยังไม่สิ้นฤทธิ์โอบจับขาแคทไว้แต่กลับถูกเท้าอีกข้างยกกระทืบแผ่นอกอย่างไม่ยั้ง...
"ยังไม่หลับหรอนี่?...หมัดพี่เบาไปแหง..."
"แกน่ะ...บทมันหมดไปแล้ว...อย่าได้เสนอหน้าขึ้นมาอีก...ฉันอุตส่าห์ไม่เอาจริงและไม่โหดเหี้ยมเหมือนเมื่อวานเพราะอยากให้แกหลับสบายโดยไม่ต้องทรมาน..."
"อ๊อกก...กู...กูไม่ยอมแพ้มึง...แน่จริง...ก็ฆ่ากูสิวะ...ถ้าไม่โดนมึง...อัดที่ห้าง..."
"งั้นรึ?...ก็รีบๆลุกขึ้นมาสิ...แกมีสิทธิ์ต่อยฉันได้...เอ้า!!...เร็วเข้า...ฉันจะไม่หลบและไม่ตอบโต้จนกว่าแกจะหมดแรงด้วย..."

...แคทกางแขนยืนนิ่งอย่างที่เธอพูด...ชายชื่อเดชพยายามยันตัวลุกอย่างยากลำบากและพุ่งหมัดต่อยเข้าที่ท้องของแคท...ตามติดอีก 2 - 3 หมัด...และเขาก็กึ่งยืนกึ่งทรุดจะล้มต้องเกาะแขนน้องดิฉันพยุงตัวไว้ก่อนผละออก...
"พี่แคท..."
...บอลกับอ้อยต่างร้องทันทีที่แคทถูกชกเข้าที่ท้องอย่างจัง...
"ฮ่าๆๆ...ไงล่ะ...อีโง่!!...ทําเก่ง...จุก...จุก...กูจะยำให้เละ..."
"เฮ้อ~~...ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของแกมันถูกบดขยี้ไม่มีชิ้นดีเพราะการกระทำของตัวแกเอง...พี่ฉันไม่กระจอกขนาดล้มเพราะหมัดของไอ้หน้าตัวเมียหรอกนะ..."
...เลือดกระจายติดไปทั่วเสื้อนศ.ของแคทเพราะมันมาจากกำปั้นของผู้ชายชื่อเดช...แคทแค่นหัวเราะ...
"ฮะ...ฮะ...ฮะ...ฮะ...นี่น่ะหรือ?...แรงแค้นของแกที่มีต่อฉัน...มันช่างกระจอกซะเหลือเกิน..."
"อ๊ากกกกกกกกกกกก~~~~~..."
"แกต้องทำให้ได้ขนาดนี้!!!...แล้วค่อยอวดเบ่งความเก่งกาจของตัวเอง...หลับไปเลย!!"

...เสียงหมัดของน้องดิฉันที่กระทบกับหน้าของเดชเต็มแรงมันช่างดังสนั่นก้องหูอะไรอย่างนี้...จากความรู้สึกของตัวเองถ้าโดนกำปั้นของนักสู้ผู้ผ่านความเป็นและความตายมานักต่อนักเยี่ยงนี้ก็คงจะถึงแก่ความตายเป็นแน่แท้...
"แหม~~...หมอนี่มันโชคดีจริงๆและหนูต้องขอบใจที่ทำให้ได้เห็นหมัดที่รุนแรงที่สุดของพี่...ยมฑูตขวาเร็วเต็มกําลัง...เปรี้ยงเดียวกระเด็นอัดกำแพงเลยแฮะ...อ้าว!!...ไอ้โล้นฟื้นแล้ว...นี่แกดูถูกผู้หญิงมากไปแล้วล่ะ...ฉันกับพี่ไม่ได้ฝึกคาราเต้เพื่อไว้เล่นปาหี่นะ...ไม้อันนั้นมันช่วยอะไรแกไม่ได้หรอก..."

"ไม่ต้องพูดมาก...ตาย!!!..."
...สาวน้อยหลบไม้ฟาดได้สบายๆจากนั้นวกเข้ามาอยู่ข้างหลังคู่ต่อสู้คนนี้ก็บาดเจ็บไม่น้อยการเคลื่อนไหวจึงช้าลง...ฝนบิดแขนมาด้านหลังและดันขึ้นจนเจ้าเจฟต้องปล่อยไม้เพราะความเจ็บปวดรวดร้าว...จากนั้นดิฉันก็ได้ยินเสียงดังกร๊อบ!!!...
"โอ้ยยยยยย!!!...มึง!!...หักแขนกู~~...อ๊ากกกกก...แขน...แขนกู~~..."
"โง่เอ้ย!!...ฉันคนนี้ถนัดหักแขนคนมากเลยนะหรือจะให้หักนิ้วทีละนิ้วๆก็ยังได้...เอ...แบบนี้ดีกว่า"

...ฝนพูดจบกระโดดขึ้นไปกอดเข่านั่งยองๆอยู่บนโต๊ะอาหารและกวักมือเรียก...มันยั่วยุกันชัดๆ...เจฟพยายามกัดฟันทนความเจ็บปวดถลันเข้าหาแต่ฝนกระโดดหลบอีกครั้งพลางจับหัวคู่ต่อสู้แล้วใช้เข่าตีเข้าใบหน้าอย่างจังแบบเลือดสาดทีเดียว...สากับอ้อยรีบเบือนหน้าหนีอย่างกับนัดหมายกัน...ยังไม่จบ...ฝนเอามือยันบ่าแล้วดีดพลิกตัวข้ามหัวก่อนใช้ศอกแทงข้างหลังจนเลือดคนชื่อเจฟพุ่งทะลักออกจากปากและล้มลงพื้นทั้งคู่...เจฟหน้ากระแทกพื้นแต่ฝนใช้ปลายเท้าลงอย่างปลอดภัย...
"อูย~~...ลงไม่ค่อยสวยแฮะ...เฮ่ย!!...นี่คิดจะสู้อีกรึ?..."
"กู~~...ยอมตาย...ดีกว่า...แพ้ผู้หญิง..."
"น่านับถือๆ...แต่ถ้าอยากสู้มากขนาดนั้น...ก็ขอบอกไว้ก่อน...ยกต่อไป...ฉันเอาแกถึงตายแน่..."

...หลังจากกัดฟันยืนโงนเงนได้ไม่นาน...ในที่สุด...เจ้าหัวโล้นชื่อเจฟก็ล้มตึงสลบตายังเบิกค้างเพราะทนต่อความเจ็บปวดที่ถูกแทงเข่าที่จมูกจนเลือดกำเดาไหลทะลักและโดนศอกกระแทกหัวอย่างรุนแรงกระทบกระเทือนถึงสมองไม่ไหว
...โชติและคมมีท่าทางหวาดกลัวยิ่งนักเมื่อเดชกับเจฟต่างเลือดออกโทรมหน้านอนแผ่สลบไสลไม่ได้สติทั้งคู่...เหมือนว่าพอหมดฤทธิ์เหล้าจะมีนิสัยขี้ขลาดเพราะตอน 2 คนถูกเล่นงานก็ไม่กล้าเข้ามาช่วย...
"...ฮ่าๆๆ...ฉลาดมากที่นอนหลับไปซะได้...ว่าไงไอ้ลิ่วล้ออีก 2 ตัว...จะมาช่วยแบ่งปันความสนุกจากเพื่อนรักมั้ยล่ะจ๊ะ?"
"อย่าๆ...อย่าเข้ามานะ...กูรู้จักกับตำรวจนะโว้ย..."
"ตํารวจ?...ง้านเหรอ~~..."
"ไม่เชื่อรึ!!...ผู้กอง...ตำรวจยศผู้กองเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับกูนะ...ถ้าพวกมึงทำร้ายกู...คงรู้ว่าจะเกิดอะไร?..."
"...ผู้กอง?...ฮึ!!...หึๆๆ...ฮ่าๆๆๆๆ...พี่ชายพูดได้น่าขำจริงๆว่ะ...ก๊ากๆๆ..."
"ออกหน้าออกตาไปแล้วฝน..."
"ก็จะไม่ให้ขำไอ้บ้านี่ยังไงไหวล่ะคะพี่...มุขตลก...มันตลกที่สุดในนรกเลย...
อูย~~...อยากจะขึ้นไปขำกลิ้งบนยอดมะพร้าว...เฮอะ!!...แค่พี่ชายมีเพื่อนเป็นตำรวจยศผู้กองก็เอามาคุยข่ม...ไม่รู้จักอายชาวบ้านชาวช่องเค้าซะเล้ย~~...จะบอกให้เอาบุญ...ขนาดฉันกับพี่สาวมีพ่อเป็นตำรวจยศนายพลก็ยังไม่เคยเอาไปอวดเบ่งกับใครสักครั้ง...ฮ่า~ฮ่า~ฮ่า~ฮ่า...แกนั่นแหละหาเรื่องพวกเราก่อนจะต้องติดคุกหัวโตแหงมๆ...พวกเราน่ะเป็นลูกสาวนายพลใหญ่...ระดับพลตำรวจโทว้อย!!...และจงจำใส่กะลาหัวเน่าๆไว้อีกซะว่าพ่อของเราได้รับฉายา...นายพลจอมโหดนะขอบอกจ๊ะ...คุณพี่เอ๋ย~~...ยิ่งถ้ารู้ว่าลูกสาวสุดที่รักถูกรังแก...ท่านไม่ปล่อยให้พวกแกลอยนวลแน่!!"

...อื้อใช่...ฝนพูดไม่ผิดแม้แต่นิด...คุณอาวงศ์ศักดิ์พ่อของเธอกับแคทเป็นนายตํารวจยศพลตํารวจโทซึ่งนิสัยก็อย่างที่รู้กันคือไม่ปกติทั้งคู่...ก็มีลูกสาวนายพลที่ไหนจะบ้าระห่ำก่อเรื่องทะเลาะวิวาทอย่างที่พวกเธอช่วยกันทําอยู่นี่ล่ะ...ดิฉันไม่เคยเห็นที่ไหนเลยจริงๆ...ถ้าพ่อแม่ของพวกเธอรู้เรื่องเข้าก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปแต่คงกลุ้มอกกลุ้มใจกับความประพฤติของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนทั้ง 2 คนน่าดูล่ะมั้งคะ...
"เมื่อรู้แบบนี้ก็จงเตรียมใจได้...ฉันจะหักกระดูกแขนพวกแกสักข้างหรือไม่ก็นิ้วจนหักหมด 10 นิ้ว...ก่อนจับส่งตํารวจ"
"อย่า...ขอ...ขอโทษ...ผมผิดไปแล้ว...โอ้!!...หัวหน้ามาแล้ว...หัวหน้าช่วยผมด้วย..."
...หัวหน้า?...สาวน้อยไว้ทรงผมเหมือนผู้ชายที่ดิฉันเห็นตรงหน้าคือผู้บงการใหญ่ของคนพวกนี้หรือ?...เป็นผู้ออกคําสั่งให้ลูกน้องมาหาเรื่องแคท...

"จี!!!..."
...บอลกับแก้วพี่รหัสของเขาอุทานพร้อมๆกันและทั้ง 2 ก็พูดอะไรไม่ออกอีกเลย...บอลเคยเล่าว่ามีน้องรหัสเป็นทอมบอยนิสัยแข็งกระด้างชื่อจี...หมายความว่าเป็นเด็กคนนี้เองน่ะหรือ?...
"...คม...แกเล่าเรื่องให้ฉันฟังซิ..."
"ครับ...หัวหน้าช่วยพวกผมนะครับ...โอ้ย!!...ผมโดนหักแขนข้างนึงครับ..."
"ฉันให้แกเล่าเรื่องทั้งหมด!!...ไม่ใช่มาบ่นรำพันเจ็บโน่นเจ็บนี่ให้ฉันฟัง!!...ถ้าพวกแกไม่ผิดฉันจะให้ความเป็นธรรมเองแต่ถ้าพวกแกหาเรื่องเขาก่อน...คงรู้นะ..."
"เฮ่ๆๆ...จี...อย่าเข้าข้างลูกน้องเลวๆพวกนี้นา...แหม~~...ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะเป็นหัวหน้าก๊วนอันธพาลรังแกชาวบ้าน...ฟังที่ฉันพูดป่าวนี่?...เฮ้ย!!..."

...ผู้ชายชื่อคมเล่าเรื่องทั้งหมด...นับว่ายังมีความซื่อสัตย์ที่พูดความจริงออกมา...ดิฉันคิดว่าคนๆนี้กับโชติคงถูกเดชกับเจฟบังคับให้มาด้วยกัน...น้องรหัสของบอลพอรู้เรื่องตั้งแต่ต้นแล้วก็เดินไปหาแคทพลางกล่าวขอโทษ...
"ขอโทษ...พี่แคท...พี่แก้ว...รวมทั้งทุกๆคนด้วยที่พวกลูกน้องไม่ได้ความกลุ่มนี้ก่อเรื่องให้ทุกคนต้องเดือดร้อน..."
...จีก้มหัวกล่าวขออภัยอย่างนอบน้อม...เด็กคนนี้นิสัยดีกว่าที่คิดนะคะ...ท่าทางภายนอกนึกว่าจะเป็นพวกหัวแข็งซะอีก...แก้วกับแคทต่างไม่ถือสาหาความ...จีสัญญาจะชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมดเรื่องราวจึงคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น...

"แล้วเธอจะทำยังไงกับพวกนี้ล่ะ?...มันต่อยพี่รหัสเธอด้วย"
...ฝนชี้นิ้วใส่หน้าคมกับโชติ...พวกนั่นหลับตาปี๋หลบเลยทีเดียว...พอสร่างเมาแล้วอย่างกับเป็นคนละคน...
"ปล่อยไปเถอะ...ให้ฉันจัดการเองก็เธอกับพี่แคทช่วยกันซ้อมพวกเขาจนอานแล้วนี่...ฝีมือไม่เลวเลยนะแต่เท่าที่เห็นถ้าเจอคนเก่งจริงๆจะแย่หน่อย..."
"จี!!...นี่เธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด...เธอสั่งพวกมันมาใช่มั้ย?..."
"พูดอะไรของนาย!!...ถ้าฉันสั่งแล้วจะมาก้มหัวขอโทษทุกคนทำไม...คนอย่างฉันไม่เคยใช้พวกมากเข้าว่า...จงเข้าใจไว้ ณ ที่นี้ด้วย..."
...สมแล้ว...บอลพูดไว้ไม่ผิดปากเลย...สาวทอมคนนี้ไม่เคยยอมอ่อนข้อลดราวาศอกหรือยำเกรงผู้ชายคนไหนแม้จะมีอาวุโสกว่าตัวเธอก็ตาม...
"อื๋อ?...จี...ที่เธอพูดเมื่อกี้หมายความว่าฉันเล่นได้แต่พวกกระจอกรึ?...เธอล่ะเก่งเทควันโด้สักแค่ไหนกัน?..."
"ก็คิดว่าไม่แพ้คาราเต้ของเธอ..."
"หนอย!!...พูดอย่างนี้มาดวลกันเลยดีมั้ย?...เทควันโด้ของเธอกับคาราเต้ของฉัน...อย่างไหนจะเหนือ...แว้ก~~...พี่!!...เขกหัวหนูทำไมเนี่ย?...อู๊ยย~~~..."
"เรื่องในวันนี้มันจบไปแล้ว...เลิกห้าวซะที..."

"ยังไม่จบนะพี่แคท...ฉันยังมีเรื่องต้องทำ...ในเมื่อพวกนี้เป็นฝ่ายผิด...ฉันก็จะลงโทษเจ้า 4 คนนี้ให้ดูต่อหน้า...อย่างน้อยก็คือการแสดงความจริงใจที่อาจช่วยให้บางคนหายเข้าใจผิดว่าฉันรู้เห็นเป็นใจ..."
...ฝีปากไม่เบาจริงๆเด็กคนนี้...ว่ากระทบกระเทียบพี่รหัสจนบอลหน้ามุ่ยพูดไม่ออกบอกไม่ถูก...จีหยิบแก้วสาดน้ำใส่เดชกับเจฟจนฟื้น...พอรู้อะไรจะเกิดกับตัวเองก็พยายามยกมือไหว้ขอให้หัวหน้ายกโทษให้...
"หัวหน้า...ยกโทษให้ผมด้วยครับ..."
"หัวหน้าครับ...ผม..."
"คม...โชติ...หลังจากนี้พาเจฟกับเดชไปโรงพยาบาล...เข้าเฝือกนอนเตียงพยาบาลแล้วจะได้หายซ่า"
(เปรี้ยง!!!!!...)
"อ๊ากกกกกก!!!!...อ๊ากกกกกกก!!!!...ขา...โอ้ยยยย~~~..."
"ขา...ขาหักแล้วววว~~...โอ้ยยยยย~~~"

...ยังไม่จบเพียงเท่านี้...จียังแทงเข่าใส่คมกับโชติจนตัวงอและตบหน้าอีกคนล่ะฉาดใหญ่...น่ากลัว...ไม่นึกเลยว่าสาวทอมน้องรหัสของบอลจะร้ายกาจทั้งที่เมื่อกี้ยังชมว่าเธอนิสัยดีอยู่เลยโดยเฉพาะตอนแม่สาวทอมบอยยกขาสูงก่อนฟาดส้นเท้าลงหน้าแข้งผู้ชาย 2 คนนั้นอย่างแรงทั้งที่ยังนั่งแผละเพราะถูกบรรดาน้องสาวจอมห้าวของดิฉันซัดจนหมอบลุกไม่ไหว...คิดว่านี่คงเป็นท่าตอกส้นในวิชาเทควันโด้...

"หักง่าย...เพราะขาพวกแกถูกเตะถูกชกจนกระดูกร้าวมาก่อน...เอาให้มันหักไปเลยล่ะกัน...ซึ่งมันคือบทลงโทษที่ควรได้รับจากการริเป็นอันธพาล...ฝีมือกระจอกแล้วยังไม่เจียมตัวกล้าทำอะไรพลการโดยไม่ยอมบอกฉัน...พามันไป!!...พวกแกก็ทำแผลซะด้วยและทีหลังจงจำใส่กะลาหัวไว้เป็นบทเรียน..."

"หวึย~~...โหดจริงๆนะหล่อน...ตอกส้นฟาดขาลูกน้องหักหน้าตาเฉยเลย...คนล่ะทีเองด้วยนะ"
"คงโหดพอๆกับเธอตีเข่าที่ดั้งจมูกตามด้วยแทงศอกเข้ากลางหลังหัวเจ้าเจฟแหละ...เก่งไม่เบา...พี่แคทก็หมัดหนักเกินคาดคิด...ถ้าเป็นฉันโดนก็คงร่วงในหมัดเดียวเหมือนกัน...ขอชมจากใจจริง...นี่ขนาดเธอกับพี่แคทยังไม่เอาจริงนะ"
"ฮ่าๆๆๆ...ดูออกด้วยหรอ?...ยอมรับแล้วล่ะซี้~~...ความเก่งกาจของฉันและพี่...สัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งของพี่แคทคือกำปั้นคู่นั้นส่วนสัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งของฝนก็คือขาคู่นี้..."
"ฉันจะจำไว้...วันนี้ขอตัวก่อน..."

"แก้ว...ขอใช้ห้องหน่อยนะ...ฉันอยากเปลี่ยนเสื้อเปื้อนเลือดของพวกตัวชั่วเร็วๆ...มันน่าขยะแขยงเกินกว่าจะทนถึงบ้านส่วนเรื่องค่าเสียหายฉันจะชดใช้ให้เอง..."
"ไม่เป็นไรหรอกน่า...ฉันต้องขอบใจเธอซะอีก...วันนี้ถือโอกาสปิดร้านแค่นี้ซะเลยดีกว่า...ฤกษ์ไม่ดีซะแล้ว..."

... เรื่องราวต่างๆกลับเข้าสู่ภาวะปกติพร้อมๆกับการจากไปของจีและพวกลูกน้องผู้บอบช้ำ
...ที่ยังไม่หยุดคือการจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนที่ได้เห็นเหตุการณ์
...แคทยืมเสื้อน้องสาวมาใส่เพราะเสื้อเธอมีแต่คราบเลือดเปรอะแปดเปื้อนเต็มไปหมด
...กระโปรงสั้นสีดำก็ขาดแหวกทางด้านข้างขึ้นไปจนเห็นกางเกงชั้นในสีครีมรำไร
...ยิ่งเวลาเดินต้นขาขาวๆก็เผยอวับๆแวมๆให้เห็นแล้วชวนวาบหวามต่อผู้ชายดีนักแล
...ฝนก็ใช่ย่อยมีรอยเลือดจากจมูกคู่ต่อสู้ติดที่หัวเข่าซ้าย
...เสื้อผ้ามีรอยเปื้อนนิดหน่อยแต่ทั้ง 2 คนไม่มีบาดแผลหนักหนาอะไร
...ดิฉันโล่งอกมากเพราะถ้าเมื่อกี้แคทเกิดบ้าจี้ใช้ดาบล่ะก็
...การต่อสู้คงทวีความรุนแรงและต้องนองเลือดมากยิ่งกว่านี้นับหลายเท่า...
...

บทบู๊...ยอมรับว่าเป็นของใหม่...ถ้ามีตรงไหนขาดตกบกพร่องก็ช่วยแจ้งด้วย...

[artbicon]

สนุก เหมือน ได้เข้าไปร่วมด้วยเลย สนุกมาครับ