ขอแยกออกเป็นประเด็นย่อยๆนะครับ ประเด็นแรกคือความรัก
แฟนผมเคยถามว่าทำไมถึงรักเธอ เธอมีดีอะไร สวยหรือว่าถูกใจตรงไหน สำหรับผมนะผมคิดว่าเรื่องความรักมันไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลมาอ้างอิงโน่นนี่นั่นเหมือนสมการคณิตศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์หรอกนะ เหมือนที่คุณจิ๋วว่านั่นแหละ รักก็คือรัก ไม่รักก็คือไม่รัก เหตุผลน่ะเหรอ...เหอะ ไม่มีหรอก แค่รักกับไม่รักทำไมต้องหาเหตุผลด้วย มันไม่ใช่เพราะสารเคมีในสมองไปทำปฏิกิริยากับภาพที่เห็นแล้วหลั่งออกมาเป็นความรักสักหน่อย มันก็แค่เรื่องของความรู้สึก ความพอใจ แค่นั้นเองที่ทำให้เรารักคนๆหนึ่งได้ หรือในอีกแง่สำหรับคนที่ไม่รักก็ไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากมายไปว่าก็แค่ไม่ชอบหน้า คนเราอาจจะหาเหตุผลมากมายยกมาเพื่อบอกว่ารักหรือไม่รักใครสักคนแต่จริงๆแล้วมันคือความรู้สึกล้วนๆ ซึ่งความรู้สึกมันก็แค่มีองค์ประกอบอย่างช่วงเวลาที่ได้เจอกันบ่อยแค่ไหนหรือมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้ประทับใจ แต่โดยรวมแล้วมันก็คือ "ความรู้สึก" นั่นแหละ เพราะงั้นอย่าหาเหตุผลกับความรักเลยจะดีกว่า
ประเด็นที่สองคือ การโกหกกันในชีวิตประจำวัน
สำหรับผมนะ ชีวิตมันก็คือการโกหก การอยู่ในสังคมก็คือการโกหก หรือถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายขึ้นนั่นก็คือเราทุกคนพูดในสิ่งที่คู่สนทนาต้องแปลความหมายใหม่อีกครั้งตลอดซึ่งมันก็ไม่ได้มีความหมายแบบที่เรารู้สึกจริงๆ อย่างเช่น เราเดินไปถามเพื่อนว่า "กินข้าวรึยัง" แล้วเพื่อนมันก็ตอบมาว่า "ยังเลยว่ะ"
เราไม่ได้ถามมันเพราะห่วงหรอกแต่เราแค่ไม่อยากไปกินข้าวคนเดียว ส่วนเพื่อนเราน่ะเหรอก็อาจจะไม่ได้อยากกินก็ได้แต่มันก็อาจจะคิดไปอีกแบบว่าเราเป็นห่วงเลยถามและสุดท้ายก็ไปด้วย นี่คือตัวอย่างหนึ่งเท่านั้นนะ
ยิ่งในสังคม ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนหรือที่ทำงาน เราต่างก็โกหก เอาด้านดีของเราออกมาให้อีกฝ่ายเห็นทั้งนั้น อย่างเราอาจจะเป็นสุภาพบุรุษพูดจาดีดูน่าเชื่อถือแต่ใครจะรู้ล่ะว่าเราอาจจะรู้สึกเบื่อและรำคาญกับการพบเจอผู้คนรอบข้างอยู่
ทั้งหมดที่จะพูดคือเราอยู่กับคำโกหกมาตั้งแต่เกิดแล้วผมว่ามันทำให้เราโกหกตัวเองไปด้วย โกหกไปว่าเราทำงานหนักแล้วจะได้เงินเยอะจากนั้นจะได้สบาย หรือโกหกไปว่าคนที่เรารักจะรักเราด้วยเหมือนกัน นั่นแหละครับเราถึงต้องมีเพื่อน เพื่อนที่มองเราในความเป็นจริงและกล้าจะพูดกับเราตรงๆ มันจะทำให้เราคิดได้ว่าโกหกตัวเองอยู่ ไม่มากก็น้อยแหละ
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วอาจจะงงๆว่าผมพิมพ์อะไรวะและผมก็ไม่รู้ว่าอธิบายให้คนอื่นที่เข้ามาอ่านเข้าใจได้บ้างรึเปล่าแต่โดยรวมก็คืออยากให้คนที่เข้ามาอ่านคนอื่นได้สะกิดใจแล้วเอาไปมองตัวเองดูบ้างเหมือนกันว่าเรากำลังหลอกตัวเองว่าคนที่เรารักนั้นรักเราจริงรึเปล่า หรือแค่ทำไปเพราะหน้าที่แค่นั้น เหมือนที่คุณจิ๋วบอกกับเพื่อนนั่นแหละครับ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น | ในประเด็นแรก ความรักที่คุณ Joker socool ว่ามานั้น
ไม่งงเลยค่ะ เข้าใจดีทุกอย่าง อธิบายแล้วเห็นภาพตามชัดเจน ขอบคุณมากค่ะ
ส่วน ประเด็นที่ สอง การโกหก ที่จริงจิ๋วอยากใช้คำว่า ปิดบังความจริง
เพราะบางทีมันก็ไม่ได้โกหก มันแค่เบี่ยง หรือบิด ให้เข้าใจผิดไปจากความจริง
การกระทำคือยื่นดอกไม้ให้กัน แต่เป้าหมายมันไม่ใช่สิ่งที่ทำมาจากใจ แค่รู้ว่า
ตนจะรอดถ้ายื่นดอกไม้ออกไป ซึ่งอันนี้ท่านก็อธิบายมาเห็นภาพเช่นกัน
บทความนี้ของจิ๋วเอง ก็อยากให้ท่านผู้อ่าน ที่ได้อ่านแล้วสะกิดใจเช่นกัน
ว่าการโกหกที่เลวร้ายที่สุด คือการโกหกตัวเอง และจริงๆค่ะ เราต้องมีเพื่อน
คนที่หวังดีจริงๆ กล้าบอกเราว่า มึงอ่ะอย่ามัวหลอกตัวเองอยู่เลย ยอมรับซะเถอะ
เพียงแต่ว่าเพื่อนเราก็มีวันตายนะ ถ้าเพื่อนเราไม่อยุ่แล้ว ใครจะคอยบอกเรา???
|
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น