ลิลิธเวิร์ลโลกเรทx Ep.1 สองแม่ลูกกับการผจญภัยในโลกสุดพิลึก

[spinviper]

          "นี่มันอะไรว่ะเนี่ย" เจมส์หัวเสียเมื่อเขาไม่สามารถเปิดแผ่นเกมส์ที่เป็นแผ่นก็อปปี้ละเมิดลิขสิทธิ์ที่เขาได้มาในราคาถูก เขาซื้อมันมาทางเน็ต แต่ดูเหมือนว่ามันจะใช้ไม่ได้หรือเขาอาจจะถูกหลอก เขาตัดใจจากมัน แล้วเดินลงมาเข้าห้องน้ำด้านล่าง "ไงลูกดูท่าทางหงุดหงิดจัง อย่าบอกนะว่าเล่นเกมส์แพ้อีกน่ะ" ลินดาแม่ของเขาทักทาย เจมส์ยิ้มแหยๆ ก่อนจะพยักหน้าและเดินเข้าห้องน้ำไป
       เจมส์อยู่กับลินดาสองคนเพราะพ่อของเขาไปทำงานอยู่ต่างเมืองนานๆ จะกลับมาลินดาเป็นคุณแม่ยังสาว เธอเพิ่งจะอายุ 36 แต่มีลูกชายเรียนไฮสคูลกำลังจะจวนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เธอเปิดร้านกาแฟเล็กๆไม่ไกลจากบ้าน  ลินดาท้องกับสามีเพราะความผิดพลาดทางด้านการคุมกำเนิดตั้งแต่เธอยังอายุ 19 นั่นทำให้ชีวิตวัยเรียนของเธอต้องจบลง แต่ด้วยความรักความเข้าใจในตัวสามีวัยเดียวกัน ทำให้เธอมีครอบครัวที่อบอุ่น ดั้งเดิมแล้วครอบครัวทั้งฝ่ายของเธอและสามีของเธอก็ค่อนข้างมีฐานะทำให้เธอไม่ค่อยลำบาก
              บ่ายวันนั้นเจมส์ขอออกไปข้างนอกมันเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เขาควรจะสนุกกับมัน ลินดากำชับให้ลูกกลับบ้านก่อนค่ำ เจมส์ออกมาได้สักพักก็นึกได้ว่าตัวเขาลืมเอาแผ่นเกมส์เจ้าปัญหาออกจากคอมพิวเตอร์ของเขาก่อนที่เขาจะปิดเครื่อง เจ้าแผ่นก็อปแผ่นนั้นถึงแม้มันจะเป็นแผ่นสีขาวธรรมดาธรรมดา แต่เนื้อหาภายในถ้าแม่เปิดเห็นได้ก็แม่คงจะต้องทำโทษเขาแน่ แต่เมื่อมานั่งนึกดูว่ามันเป็นแผ่นเกมส์ที่เสียแล้วมันก็ทำให้เขาคลายกังวล และแม่ไม่มีทางรู้พาสเวิร์ดของเขาแน่นอน
             วันนั้นลินดาทำความสะอาดบ้านในวันปิดร้าน เธอทำความสะอาดเรื่อยไปจนถึงห้องคอมของเจมส์ เจมส์เก็บห้องของเขาเรียบร้อยมาก มันทำให้ลินดาเลิกสนใจห้องของเขา "ตี๊ด" เสียงหนึ่งดังมาทางด้านหลังลินดา "คอมฯกำลังเปิดเอง" ลินดานึกในใจ บางทีมันอาจจะเปิดอยู่แล้วแต่เธอไม่ได้สังเกตุก็ได้ แต่ไม่ใช่อย่างนั้นแน่ เมื่อสักครู่มันปิดอยู่ ลินดาเหลือบมองไปดูที่ปลั๊กไฟ "ปลั๊กนี่ถอดอยู่" ลินดาคิดในใจและงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วก็มีแสงสีขาวฉายวูบมาตรงหน้าเธอ
         ลินดาตื่นขึ้นมาในที่ๆ เธอไม่รู้จักมันมีต้นไม้ภูเขา หน้าตา แปลกๆ และบรรยากาศที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เธอพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้วสำรวจตัวเอง "บ้าน่ะชุดนี่มัน" เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอยู่ในชุดลำลองอยู่บ้านธรรดา แต่ตอนนี้เธอรับรู้ว่าชุดที่เธอใส่อยู่มันเป็นชุดที่โป๊มากทำให้เธอหนาวเมื่อมีลมพัดมา มันเหมือนกับเธอใส่ชุดจีสตริงที่มีปิดเฉพาะของสงวนของเธอ หน้าอกอวบอัดของเธอก็ถูกปิดด้วยบราที่มันปิด ได้แค่ครึ่งเต้า "ขอต้องรับสู่ ลิลิธแลนด์ แห่งนี้ " เสียงกึก้องราวกับพูดในลำโพงขนาดใหญ่ดังขึ้น ลินดางงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
          ฝั่ง เจมส์เขากลับมาที่บ้านเขาพบว่าแม่ของเขาไม่อยู่ ทั้งๆที่รถก็ยังจอดอยู่ แต่เจมส์ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเขาคิดว่าบางทีแม่อาจออกไปกับเพื่อนของเธอที่มาหาบ่อยๆเขาขึ้นไปบนห้องก็พบว่าประตูห้องถูกเปิดไว้ เจมส์ตกใจรีบไปสำรวจคอมพ์และเปิดขึ้นแผ่นยังคงอยู่ในเครื่องเขารู้สึกโล่งใจที่แม่ของเขาไม่ยุ่งอะไรกับแผ่นเกมส์แผ่นนั้น   

     ในโลกแปลกๆนั้นลินดาได้เดินทางไปเรื่อยๆ เธออยากจะนึกว่านี่มันเป็นความฝัน แล้วเธอก็ได้เจอกับชายคนหนึ่งมันมีร่างกำยำไว้หนวดเครา แต่สิ่งที่ลินดาเห็นและตกตะลึงยิ่งขึ้นกว่านั้นคือ มันเปลือยเปล่าไม่ใส่อะไรและควยของมันก็แข็งโด่ มันแลบลิ้นเลียปาก "โอ๊วเหยื่อมาแล้ว" มันรีบวิ่งเข้าไปหารินดาลินดาพยายามวิ่งหนีและรวบเธอจากด้านหลัง เอาไว้ "ไม่ๆๆ นี่แกจะทำอะไรน่ะ" มันรวบตัวลินดาเอาไว้ "ไม่เห็นจะต้องถามเลยว่าจะทำอะไร เธอก็น่าจะรู้นี่ แม่สาวผมบลอนด์" มันกระชากบราของลินดาออกแล้ว แล้วบีบขยี้นมของลินดา "โอ๊ย เจ็บปล่อยนะ" ลินดาพยายามดิ้นหนีแต่ก็ไม่อาจจะหลุดออกจากวงแขนอันทรงพลังของมันได้ เธอร้องไห้น้ำตานองหน้า นึกถึงหน้าสามีกับลูก เธอกำลังจะถูกข่มขืน ในที่ แปลกๆ ที่นี่ "นี่มันบ้าอะไรกันวะ วันนี้"เธอนึกโกรธแค้นโชคชะตาที่พาเธอมาเจอชะตาอะไรแบบนี้ "อ๊า" เธอเผลอครวญครางเมื่อมันบีบหัวนมของเธอเล่น "เจ้านี่ช่างไม่มีอารมณ์ร่วมซะเลยจริง" มันพูดกับรินดา "ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันมีสามี มีลูกแล้ว"  ลินดาของร้องมันแต่ก็ไม่เป็นผลคราวนี้มันกระชากกางเกงตัวจิ๋วเธอออก แล้วเอานิ้วเขี่ยหีเธอเล่น เธอดิ้นด้วยความเสียว "อ๊า อ๊า อย่า" ลินดาขอร้องมันแต่มันไม่ยอมฟังมันจับลินดากดหัวลงกับพื้น เธอรู้ชะตากรรมของตัวเอง "ไม่นี่มันแค่ฝันร้ายเท่านั้น"เธอนึกในใจ แต่มันก็คงเป็นฝันร้ายที่เจ็บปวดมากเมื่อเธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งทิ่มแทงเข้าไปในร่างของเธอผ่านทางช่องคลอด สิ่งที่เธอรับรู้ตอนนี้คือเจ้าสิ่งนั้นมันใหญ่กว่าของสามีเธอ และมันกำลังเคลื่อนไหวเข้าออกในร่างของเธอ "โอ๊ย แก ๆๆ เอามันออกไป" ลินดาร้องด้วยความเจ็บปวด แต่มันไม่ยอมฟังมันกระแทกกระทั้นเข้าไปในนั้นอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอกำลังถูกมันข่มขืนอย่างเมามันส์ "อ่า ข้างในนี้ของเจ้ามันช่างรัดแน่นเหลือเกิน" มันกระซิบข้างหูลินดา  ลินดาไม่ตอบอะไรมันเธอได้แต่ครวญครางด้วยความเสียว ปะปนความเจ็บปวด "
             เจมส์รอแม่ของเขากลับมาเพราะยังไม่ได้กินอาหารเย็น ในระหว่างที่รอด้วยความเซ็ง เขาก็ได้เปิดคอมพิวเตอร์ของเขา
แต่เขาก็ต้องพบกับความผิดปกติเมื่อ หน้าจอขึ้นข้อความแปลกๆ มันเป็นตัวหนังสือสีขาวบนพื้นสีดำถามเขาว่าต้องการไปต่อหรือไม่ เจมส์เลือกไปต่อและผลที่ได้ก็คือเจมส์ พบแสงสีขาว แล้วความรู้สึกของเขาก็ดับลง
            ทางฝั่งของลินดา เธอกำลังทรมาณอยู่กับการถูกเจ้าชายร่างยักษ์นั้นข่มขืน เธอฟุบหน้าลงกับพื้น แล้วร้องไห้อยากให้ทุกอย่างจบลง แล้วเธอก็รู้สึกร้อนที่ข้อมือ เธอสังเกตุเห็นข้อมือของเธอเรืองแสงสีแดง และกลายเป็นข้อความบางอย่าง "ทำให้มันเสร็จใส่หน้า ทำให้มันพอใจ แล้วเจ้าจะได้รับพร" ลินดามองดูข้อความนั้นแล้วสบถในใจ "บ้าสิ้นดีใครจะทำอย่างนั้น ฉันทำไม่ได้หรอก" แต่เธอก็ต้องเจ็บปวดเมื่อดึงสติขึ้นมาได้ เธอทรมาณกับการโดนมันกระทุ้งเข้าออกแบบนั้นตอนนี้เธอรู้สึกแย่เต็มที หรือเธอจะทำอย่างที่นาฬิกานั่นบอก "นี่แก แกอยากจะแตกใส่หน้าฉันเหรอ" ลินดาถามมัน "ข้าปรารถนาเช่นนั้น มันเป็นสิ่งที่ข้าต้องทำ"  มันตอบลินดา "ถ้าทำอย่างนั้นแล้วแกจะปล่อยฉันเหรอ" ลินดาถามมัน "ข้าจะให้ตัวตนและพลังแก่เจ้า และปล่อยให้เจ้าไปตามทางที่ต้องการ" ลินดาลองทำตามที่มันพูด เธอนอนหงายแล้วเด้งหีรับมันเธอรู้สึกว่ามันกระแทกแรงขึ้น เธอหลับตาแล้วเธอก็รับรู้ว่ามีเมือกบางอย่างฉีดใส่หน้าเธอ เธอรับรู้ถึงความรู้สึกเหนียวเหนอะหน้าสะอิดสะเอียนหลังจากที่มันแตกใส่หน้าของลินดาแล้วมันก็พึมพำอะไรบางอย่างแล้วลากควยไปทั่วร่างเธอ ลินดารู้สึกเสียวเมื่อมันเอาหัวควยเขี่ยวหัวนมเธอ "ต่อไปนี้เจ้าคือ อเมเรีย เจ้าลองเดินไปดูที่แม่น้ำนั่นซิ" ลินดาลืมตาขึ้นมันยอมปล่อยเธอ ลินดารีบถอยไปที่แม่น้ำ สิ่งที่เธอเห็น ใบหน้าเธอเปลี่ยนไปเหมือนตอน 20 กว่า ๆ  และรูปร่างของเธอก็ยังคงอวบอัดน่าฟัดเหมือนเดิม  "เมื่อเจ้าบรรลุจุดสูงสุดของเกมส์นี้แล้ว เจ้าจะขอพรใดๆ ก็ได้ ตามแต่ปรารถนาหนึ่งข้อแต่หากเจ้าพ่ายแพ้ เจ้าจะติดอยู่ในเกมส์นี้ตลอดกาล และนี่คือสิ่งที่จะใช้คุ้มครองตัวเจ้า ลินดามองดูสิ่งที่มันมอบให้ มันเป็นแหวนสีเงิน มีลักษณะเหมือนใบหน้าของแมวที่แหวน ลินดางงว่ามันคืออะไรกันแน่
                   ................เจมส์ ตื่นขึ้นมาพร้อมกับภาพเบลอๆ เขามองเห็นใบหน้าหนึ่งจ้องตาเขาเอาไว้ "เอ๋...นี่มันกำลังจ้องมองฉันอยู่นี่" ใบหน้านั้นพูดกับเขา "เอ่อ...ถามหน่อยที่นี่ที่ไหนอ่ะคนสวย" เจมส์ถามขึ้นในตอนนี้เองเจมส์รู้สึกว่าใบหน้าสวยๆนั้นมันดูใหญ่กว่าเขามากนักเขาพยายามขยับตัวแต่ก็ขยับไม่ได้ "เอาล่ะเจ้าแหวน เจ้ามีหน้าที่เป็นผู้ช่วยให้อเมเรีย ปฏิบัติหน้าที่นี้ได้ราบรื่น หากอเมเรียทำหน้าที่ได้สำเร็จ เจ้าก็จะคืนร่างเดิม ถึงตอนนี้ เจมส์รู้แล้วว่ามันเกิดบางอย่างขึ้นกับเขาเขาถึงกับตกใจร้องเสียงดัง "อ๊าก นี่มันบ้าอะไรนี่ ฝันร้าย ฝันร้ายแหงๆ" รินดา ดีดเจ้าแหวนนั่น "นี่มันจะช่วยอะไรฉันได้จริงเหรอ ดูท่าทางขี้ขลาดและโวยวายอย่างงี้"อเมเรียพูดกับชายคนนั้น ชายคนนั้นตอบกับ รินดา หรือ ปัจจุบันเธอคือ อเมเรียว่า "มันจะเป็นกำลังเสริมที่ดีเลยทีเดียวล่ะ จงผจญภัยกันให้สนุกนะพวกเจ้า อืมข้าลืมแล้วเจ้าชื่อะไรนะ" รินดากับลังจะตอบชื่อตัวเอง แต่ก็ต้องชะงักเธอจำชื่อตัวเองไม่ได้ เธอจำได้แต่ชื่อ อเมเรีย ที่เธอเพิ่งได้มา "เจ้าจะจำชื่อเดิมของเจ้าได้เมื่อสำเร็จภาระกิจทั้งหมด ตอนนี้ ณ บัดนี้เจ้าคือ อเมเรียจงจำไว้"
อเมเรีย มองหน้าชายผู้นั้นแล้วพยักหน้า  ทันใดนั้นเจมส์ที่อยู่ในร่างของแหวนก็ได้เรืองแสงขึ้น และฉายแสงกลางอากาศข้อความอะไรบางอย่าง "จงเดินทางไปทางตะวันตก นำเอาดวงแก้วแห่ง เมลามาให้ได้" ทั้งสองอ่านข้อความนั้น  "ถ้าอยากสมหวัง และออกไปจากเกมส์นี้ ก็จงทำภาระกิจให้สำเร็จ ชีวิตของเจ้าจะกลับคืนสู่ดั้งเดิมอีกครั้ง" และการผจญภัยของทั้งสองก็เริ่มขึ้น
                        ...................ในระหว่างการเดินทาง เจมส์ได้โวยวายตลอดทาง จนอเมเรีย รำคาญ "นี่เจ้าแหวนแกเงียบๆได้ไหม" อเมเรีย รำคาญเธอตะคอกใส่เจมส์ "เรียกฉันเจ้าแหวนอยู่ได้ ฉันมีชื่อนะ ชื่อของฉันคือ....." เจมส์พยามนึกชื่อตัวเอง แต่ก็นึกไม่ออก อเมเรียมองดูแหวนหน้าแมวที่เธอใส่อยู่ ก็นึกตลกเธอคิดว่าเธอคงจะหาชื่อให้มัน "ว่าแต่พี่สาวช่วยยืดแขนออกไปตรงๆหน่อยซิ" เจ้าแหวนพูดกับเธอ อเมเรีย ยืดแขนข้างที่ใส่แหวนออกไปตรงหน้า แล้วมันก็มองหน้าเธอ "พี่นี่อึ๋มดีนะ" อเมเรียได้ฟังดังนั้นเธอก็นึกโกรธเธอถอดมันเขวี้ยงลงพื้น มันร้องด้วยความเจ็บปวด มันทำได้แค่กลิ้งไปกลิ้งมา มันมองดูร่างที่เกือบเปลือยเปล่าของอเมเรีย "พี่สาว ไม่แก้ผ้าไปเลยล่ะ" มันพูดกับอเมเรีย ทันใดนั้นชุดของอเมเรียก็หายไปเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า "นี่แกทำอะไรน่ะ" อเมเรียยกเท้ากำลังจะกระทืบเจ้าแหวนนั่น "ฉันไม่ได้ทำอะไรนั่นแค่คิดว่าพี่ควรจะแต่งมิดชิดกว่านี้น่ะ" เจ้าแหวนพูดทันใดนั้น ก็มีร่างของอเมเรียก็มีชุดบิกินี่ขึ้นมาแทน ชุดนั้นดูมิชิดมากขึ้น เจ้าแหวนรู้ถึงความสามารถมันแล้ว มันสามารถสร้างชุดในจินตนาการขึ้นมา มันเป็นชุดหนังสีดำเว้าขาสูง แล้วแหวกอกลงลึกมาก เจ้าแหวนชอบให้อเมเรียใส่ชุดนี้ มันดูเซ็กซี่ ทั้งที่มันสามารถสร้างชุดที่ดีกว่านี้ได้ "พี่สาว ฉันสร้างชุดให้พี่ได้ด้วยนะ เอาฉันกลับไปใส่ที่นิ้วเหมือนเดิมนะ" ความรู้สึกชั่วร้ายของเจ้าแหวนผุดขึ้นมาในหัว มันต้องการอยู่ใกล้ๆ อเมเรีย ถึงอเมเรียไม่พอใจกับชุดที่มันสร้างขึ้นมามากนักแต่มันก็ยังดูดีกว่าชุดที่เธอใส่ตอนแรก "ทำไมฉันรู้สึกว่า ตัวแกมันลื่นๆ เมือกๆ กว่าเมื่อกี้นี้นะ" อเมเรียถามเจ้าแหวน "ป่าวหรอกมันเป็นเหงื่อของพี่สาวเองไม่ใช่เหรอ" เจ้าแหวนตอบอย่างลุกลี้ลุกลน  พวกเขาเดินมาได้สักพัก ก็ต้องชะงักลง เจ้าแหวนรู้สึกถึงอันตราย ความจริงแล้วเขาคุ้นๆกับบรรยากาศรอบๆ นี้เขานึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน และแล้วร่างสองร่างที่แผ่รัศมีของความไม่น่าไว้ใจก็ปรากฎตรงหน้าร่างนั้นใหญ่ กำยำ มันนุ่งแค่ผ้าเตี่ยวปิดส่วนล่างมันเอาไว้เท่านั้น "โอ๊ว..นักเดินทางผู้หลงผิดเดินทางผ่านมาบนทางแห่งข้าอีกแล้วรึ" หนึ่งในนั้นพูดกับพวกเขา เจ้าแหวนจำได้ ว่าการแต่งกายของพวกมัน ใช่ เขาเคยเห็นในเกมส์ ลิลิธเวิร์ลในฉากที่เพื่อนเขาเล่น "พี่สาว มันจะให้ทางเลือกพี่สองทาง ทางที่ 1 กับทางที่ 2 ทางที่ 1คือพี่ต้องสู้กับมัน ทางที่ 2 คือ....." เจ้าแหวนพูดกับ อเมเรีย "ทางที่สองคืออะไรเล่า" อเมเรียถามเจ้าแหวน "มันจะโซเดมาคอมพี่นะ" อเมเรียฟังดังนั้นก็ตกใจ "ใครจะไปยอมเอากับไอ้ตัวแบบนี้วะ เจ้าแหวน แกสร้างอาวุธได้ป่ะ" อเมเรียถาม "ได้แต่พี่สาวสู้มันไม่ได้หรอก" เจ้าแหวนบอกอเมเรีย เจ้าแหวนจำใจต้องทำตามการบงการของ อเมเรีย เขาสร้างดาบให้อเมเรีย "เจ้าเลือกทางที่ 1 เหรอ งั้นตาย" มันทั้งสองมองมาที่อเมเรีย ไม่ทัดที่เธอจะเงื้อดาบมันก็พุ่งเขามาแล้วเธอก็มารู้สึกอีกทีทุกอย่างกลับมาเมื่อสักครู่นี้ ก่อนที่เธอจะมีอาวุธ "พี่สาวเมื่อกี้มันจัดการฆ่าพี่ไปแล้ว พี่ดูนี่นะ" เจ้าแหวนฉายภาพกลางอากาศมีดาวอยู่ 5 ดวง เป็นสีทอง 4 ดวง อีกดวงเป็นสีดำ "ดาวสีดำคือชีวิตของพี่ที่เสียไปแล้ว ถ้าดาวดับหมดพี่ก็จะตาย เมื่อกี้พี่เสียชีวิตไปหนึ่งทุกอย่างกลับมาที่จะเซฟเดิม พี่ฟังนะ ทางเลือกที่หนึ่งพี่สู้มันไม่ได้แน่นอน เกมส์นี้ ชื่อ ลิลิธเวิร์ล เป็นเกมส์ 18 บวกดังนั้นถ้าพี่เลือกไปสู้กับกับมันทั้งที่ระดับเลเวลไม่ถึงล่ะก็พี่ตายแหง ๆ ถ้าดาวดับหมดพี่ตายแน่ ฟังนะ ขีดสีแดงคือพลังชีวิต สีส้มคือความสุข สีม่วงคือความเจ็บปวด" เจ้าแหวนอธิบายให้อเมเรียฟัง "บ้าน่ะนี่ฉันต้องเอากับมันเหรอ" อเมเรียคุยกับเจ้าแหวนด้วยความหัวเสีย "ใช่เพื่อความอยู่รอดนะพี่สาว" เจ้าแหวนตอบ "เจ้าจะเลือกทางที่หนึ่งหรือทางที่สอง"  พวกมันเริ่มถามอีกครั้ง "ทางที่สองก็ทางที่สองโว๊ย" อเมเรียตอบแบบอารมณ์เสียแล้วฉับพลันเสื้อผ้าของเธอก็สลายไป พวกมันเดินเข้ามาจับตัวเธอไว้ "เจ้าฉลาดมาก" พวกมันพูดกับเธอแล้วพวกมันก็เริ่มที่จะเล้าโลมเธอ "อี๋.. ทำไมลิ้นพวกแกสากแบบนี้" อเมเรียถามพวกมันตอนที่มันเลียหัวนมเธอมันใช้ลิ้นสากๆ เลียหัวนมของเธอคนละข้าง ตอนนี้เธอเริ่มสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างแข็ง ที่มาโดนตัวเธอช่วงล่าง "ขออย่าให้มันใหญ่มากเลยไม่งั้นฉันตายแน่ๆ " อเมเรียอธิษฐานในใจ เธอไม่แน่ใจว่าดุ้นของพวกมันจะใหญ่ขนาดไหนเธอกลัวถ้ามันใหญ่มากนั่นอาจจะสร้างความเจ็บปวดให้เธอ "พี่สาวพี่ต้องทำตามพวกเขาบอกนะ พี่ถึงจะผ่านเกมส์นี้ไปได้น่ะ" เจ้าแหวนบอกอเมเรีย "รู้แล้วน่าไอ้แหวนไร้ประโยชน์เอ๊ย" อเมเรียพูดกับเจ้าแหวน "เจ้าว่าไงนะ" พวกมันถามอเมเรีย "อ๋อ เปล่าๆๆ ไม่มีอะไร" ดูเหมือนเจ้าแหวนจะสามารถสื่อสารกับเธอได้คนเดียว "อมให้พวกข้าเดี๋ยวนี้" พวกมันบอกอเมเรีย "อะไรนะ" อเมเรียถาม "ข้าบอกให้อม" อเมเรียก้มลงดูควยของพวกมันแล้วถึงกับตกใจ นอกจากมันจะใหญ่แล้วควยพวกมันยังมีปุ่มตะปุ่มตะป่ำ อีกด้วย "นี่ฉันต้องโดนควยพวกนี้หรือเนี่ย" อเมเรียนึกในใจ "พี่สาวทำตามมันเถอะ" เจ้าแหวนบอกกับอเมเรียอีกครั้ง อเมเรียคุกเข่าลงเธอสลับกันดูดและเลียควยของพวกมันทั้งสองด้วยความขยะแขยง "อ่าห์ " เสียงพวกมันครวญครางอย่างพอใจกับการกระทำของอเมเรีย อเมเรียพยายามนึกถึงเวลาที่เธอเลียให้สามีของเธอ เธอไม่นึกเลยว่าต้องมากระทำสิ่งนี้กับคนอื่น มิหนำซ้ำเธอไม่รู้ว่ามันใช่คนรึเปล่า "มันเป็นแค่เกมส์ มันเป็นแค่เกมส์" อเมเรียพยายามคิด เจ้าแหวนตรวจสอบดูขีดระดับพลังด้านต่างๆ ของอเมเรีย ระดับพลังชีวิตยังโอเค แต่ระดับความสุขกลับลดต่ำลง ระดับความเจ็บปวดก็ยังไม่มี เจ้าแหวนนึกสงสารอเมเรียที่ต้องจำใจทำในสิ่งที่เธอไม่อยากทำ ทางด้านอเมเรีย เธอยังคงเลียควยของพวกมันด้วยความเชี่ยวชาญจากโลกเดิม เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า สามีและลูกของเธอชื่ออะไร และเธอมาที่โลกนี้ได้อย่างไร ส่วนเจ้าแหวนเองก็คงเป็นแบบเดียวกับอเมเรีย เขาจำอะไรไม่ได้เช่นกัน จำได้แค่เขามีแม่ แต่จำหน้าและชื่อไม่ได้ แต่เป็นเรื่องแปลกที่เขาสามารถจำเรื่องของเกมส์ ลิลิธ เวิร์ล ได้แม่น และเขาเชื่อว่าเขายังจำมันได้อีกเยอะเพียงแต่ความทรงจำนั้นมันยังไม่กลับมา อาจต้องคอยให้ อเมเรียผ่านสู่ด่านต่อไปก่อน "อ่าห์ จะแตกแล้ว" หนึ่งในนั้นกัดฟันเสียงดังกรอด ก่อนที่จะจับหัวอเมเรียกดเข้าหาควยของมัน "อู๊วว" อเมเรียพยายามขัดขืนแต่ไม่ทันซะแล้ว มันพ่นน้ำกามจำนวนมหาศาลเข้าปากอเมเรีย  อเมเรียกลืนน้ำกามของมันไม่ทันเลยสำลำมันนองเลอะ หน้าอก อเมเรีย ยกมือขึ้นมาแล้วคุยกับเจ้าแหวน เจ้าแหวนมองดูหน้าอเมเรียที่เลอะน้ำกาม แล้วมันก็รู้สึกเสียวขึ้นมาสุดขีด เจ้าแหวนรู้สึกว่าใบหน้าของอเมเรียที่เปื้อนน้ำกามนั้นมันดูเซ็กซี่มาก  "ฉันต้องทำไงต่อเจ้าแหวน" อเมเรียถามเจ้าแหวน  ยังไม่ทันที่เจ้าแหวนจะทันได้ตอบ มันก็ผลักอเมเรียลงกับพื้น แล้วจับเธอถ่างขาออก ก่อนที่มันจะแทรกตัวเข้าระหว่างขาของอเมเรีย แล้วแทงควยเข้าไปในหีของอเมเรียทีเดียวมิดด้าม "โอ๊ย" อเมเรียร้องลั่นหลังจากโดนควยตะปุ่มตะป่ำของมันแทงเข้าๆ ออก ๆ เธอเอามือปิดหน้าเอาไว้น้ำตาไหลพราก แรงเสียดสีของควยที่ขรุขระของมัน ทำให้อเมเรียรู้สึกทั้งเสียวทั้งเจ็บแบบบอกไม่ถูก เจ้าแหวนตรวจสอบดู ระดับพลังของอเมเรีย ตอนนี้ขีดความเจ็บปวดของเธอเพิ่มขึ้น แต่ที่เพิ่มขึ้นยิ่งกว่าก็คือขีดพลังของความสุข อเมเรียหันมามองดูเจ้าแหวนเธอถอดมันออก แล้วดึงเอาใบหญ้าแถวนั้นมาปิดไว้ "นี่อเมเรียเธอจะทำอะไรน่ะ" เจ้าแหวนบอกกับอเมเรีย อเมเรียมีความรู้สึกที่บอกไม่ถูกกับเจ้าแหวน เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่นี่เป็นสิ่งที่ชั่วร้ายมากหากเธอทำในโลกที่เธออยู่ เธอไม่อยากให้ใครมารับรู้ในเรื่องที่ทำ ยิ่งเจ้าแหวนที่มันสามารถวัดระดับความรู้สึกของเธอได้แบบนี้ ตอนนี้เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่มันมอบให้เธอจำได้ลางๆ ว่าเธอไม่ได้ทำอย่างนี้มานานแล้ว เธอเด้งหีรับควยมัน "อ๊า อ๊า อ๊า" ร่างกายเธอบิดไปมาด้วยความเสียวเต้าใหญ่ๆ ของเธอกระเพื่อมไปมาตามแรงกระทุ้ง ความเสียวกระจายไปทั่วร่าง มันยกตัวของอเมเรียขึ้นอเมเรียกอดคอมันมันไว้แล้วมันอีกคนก็เอาควยมาใส่ตูดของอเมเรีย  อเมเรียถูกยกตัวลอยอยู่กลางอากาศ เธอรู้สึกมีความสุขมาก ๆ ในสิ่งที่พวกมันให้เธอ "มีความสุขมั๊ย แม่สาวน้อย" พวกมันถามอเมเรีย "อ๊า มีซิ เสียว เสียวสุดๆ " เธอครวญครางพร้อมกับตอบพวกมัน สลับเสียงครวญครางและเสียงหอบ  พวกมันกระหน่ำเย็ดเธอแบบไม่บันยะบันยัง ทั้งที่ตัวเธอลอยอยู่บนอากาศแบบนั้นแล้ว ก่อนที่จะเปลี่ยนท่าโดยให้อีกคนนอนหงายบนพื้น อเมเรีย ทั้งคร่อมควยมันแล้วค่อยจับควยมันใส่ในหี แล้วอีกคนหนึ่งมาเอาทางตูดเธอ "อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า" อเมเรียร้องเสียงดัง เจ้าแหวนแอบดูเธอผ่านช่องว่างระหว่างใบหญ้าที่เธอเอากลบมันไว้  อเมเรียรู้สึกร้อนทั้งรูหีแล้วก็รูตูดไปหมดเธอจำไม่ได้แล้วว่ารสชาติของผัวเก่าในโลกเดิมนั้นเป็นอย่างไร ความรู้สึกของเธอมันระเบิดจนถึงจะจุดสุดยอดจนเธอแทบเสียสติ เมื่อของเหลวอุ่นๆ ข้นๆ ของมันไหลเข้าไปในร่างกายเธอ หีเธอตอดรัดควยของมันเหมือนจะรีดน้ำเชื้อของมันไม่ให้เหลือแม้หยดสุดท้าย "อ๊า ๆๆ สุดยอด โอ๊ว" อเมเรียครวญครางแบบไม่อายฟ้าอายดิน เจ้าแหวนมองดูอเมเรีย ถึงแม้ตอนนี้เขาจะไม่สามารถวัดระดับความสุขของอเมเรียได้ เพราะอเมเรียเอาเขาไว้ห่างตัว แต่เขาก็รู้ว่าระดับขีดพลังความสุขของอเมเรียมันถึงจุดสุดยอดไปแล้ว แต่เหมือน อเมเรียจะยังไม่พอใจเธอยังคงเย็ดกับพวกมันเรื่อย อีกหลายครั้ง จนพวกมันแตกน้ำว่าวเลอะตัวเธอไปหมด  "อ่าห์ แก หยุด หยุดเดี๋ยวนี้" มันสั่งให้อเมเรียหยุดในขณะที่เธอกำลังขย่มมันอย่างเมามันส์ "ไม่มีทางฉันยังไม่พอ เอาอีก" อเมเรียขย่ามันรุนแรงขึ้นก่อนที่มันจะพ่นน้ำว่าวระรอกสุดท้ายเข้าไปในร่างอเมเรีย แล้วร่างของมันก็ค่อยๆ สลายไป เหลือพวกมันอยู่อีกตัว อเมเรียมองไปมัน ตอนนี้มันหมดแรงเกินกว่าจะขยับไปไหนได้ เธอเข้าไปดูดควยมันจนมันทนไม่ไหว น้ำมันแตกเต็มปาก อเมเรีย อเมเรีย ดูดน้ำว่าวของมันจนหมด แล้วร่างมันก็ค่อยๆ สลาย ไป อเมเรียเดินไปหยิบเจ้าแหวนขึ้นมาสวมที่นิ้ว เจ้าแหวนวัดระดับความสุขของอเมเรีย ตอนนี้มันเต็มเปี่ยม "เจ้าแหวนแกสามารถมองหาแม่น้ำแถวนี้ได้รึเปล่า" อเมเรียถามเจ้าแหวน "ได้จ้าพี่สาว" เจ้าแหวนตอบ ร่างกายของเธอตอนนี้เปรอะเปื้อนน้ำว่าวของพวกมันไปหมด เธอเอานิ้วป้ายน้ำกามของพวกมันที่เปื้อนที่หน้าอกขึ้นมาแล้วเลียกิน เจ้าแหวนมองดูอเมเรีย หากเขารู้ว่าอเมเรียคือลินดา แม่ของเขาที่อยู่ต่างโลก หากเขาเห็นเธอในสภาพนี้เขายังจะรับได้หรือเปล่า หากที่สุดแล้วเกมส์นี้จบลงและความจริงกระจ่าง

[songsak]

สู้ครับลินดา ขอให้เคลียเกมส์ให้ได้นะครับแต่ขอให้นานๆหน่อยนะกว่าจะเคลียจบ ชอบอ่านมากครับ แนวผจญภัยไปกับเกมส์




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[PD]

สนุกดีครับ ชอบอ่านแนวผจญภัยในโลกของเกมส์ตื่นเต้นดีครับ

[luckylove]

สนุกมากครับ ผมว่าลินดาชักจะชอบเกมส์นี้แล้วครับ

[kerdsopa]

ลินดาสู้ๆ...ตื่นเต้นดี

[yasa_ud]

แค่นึกถึงตอนบุกถ้ำก้อปลินก็เสียวแล้ว

[janara]

เกมแนวนี้น่าจะมันส์นะ ชอบมากเลย

[msanookmak]

เป็นเกมที่ดีเกมนึงเลย

[Suchat Jaemchom]

ถ้าผมเป็นผู้ กำกับสร้างเป็นหนังได้นะ
ผมจะเอาเรื่องนี้.สร้างอย่าง อวตารเลย.
แค่เริ่่ม.เรื่อง ก้อ.ชวนติดตามส้ะแล้ว..อย่าอยุดเขียนนะครับ.คนติดตามคนนี้รออยู่..

[สรวิศ กิตติศักดินันท์]

มาหลายแนวในเรื่องแถมเป็นแนวที่ชอบด้วย สุดยอด

[Nikubou]

เรื่องแหวกแนวดีครับ น่าสนใจมาก ว่าแต่...เกมนี้ต้องสู้กับมังกรไหมครับ