ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ตำนานเทพวายุ side story การเดินทางของสายรุ้ง ตอนที่ 4 : วันฝนซา

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, มีนาคม 13, 2019, 07:31:04 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ ตอนที่ 4 มาเสิร์ฟแล้วครับต้องขออภัยที่ลงช้า เนื่องจากติดงานและภาระกิจสำคัญ จากซ่อนข้อความของตอนที่แล้ว ทำให้หลายคนลุ้นว่าพลอยจะโดนรุมไหมนั้น ถือว่าประสบคงามสำเร็จในระดับ 1 ในการฝึกซ่อนข้อความ และ ขอบคุณทุกคอมเมนต์ครับ ตอนนี้เป็นตอนที่ 4 ของ ซีรีย์ การเดินทางของสายรุ้งนะครับ  ตอนที่ 5 จะลงพร้อมกับเนื้อเรื่องหลักครับ ตอนนี้มี โมเมนต์สำคัญหลายเหตุการณ์ครับ อยากให้อ่านกันนะครับ
และ ตอนนี้มีซ่อนข้อความครับ แสดงความคิดเห็นกันก่อนนะครับ มีกติกานิดหน่อยเองงง



1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เพื่อขออ่าน

2. เมื่ออ่านจบคิดเห็นอย่างไรกับตอนนี้ครับ


คอมเมนต์เถอะคร๊าบบ อยากให้อยู่อ่าน อยู่ให้กำลังใจกันนานๆ : )

_ _ _ _ _ _ _


ความเดิมตอนที่แล้ว -

พลอยได้สูญเสียความบริสุทธิ์ให้เอ็ม ถึงจะไม่เต็มใจนักแต่พลอยก็พอจะหาข้ออ้างให้ตัวเองได้ว่า เอ็มเป็นแฟน แต่แล้วความจริงก็ปรากฏ เมื่อพลอยรู้ว่าเอ็มเป็นคนจัดฉากกับต้นเพื่อที่จะทำดีชนะใจตน พลอยเสียใจอย่างมากและตั้งใจจะเลิกกับเอ็ม แต่เมื่อกลับบ้านก็เกือบโดนลูกชายของป้าข่มขืนอีก พลอยจึงตัดสินใจจะหนีกลับมาสู้ชีวิตในกรุงเทพฯ แต่ระหว่างทางเอ็มก็มาดักรอไว้ แต่พลอยก็เอาตัวรอดและหนีมาได้


_ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ตอนที่ 4 :  วันฝนซา




งืออออ ฮ๊าวว พลอยตื่นขึ้นเพราะความเย็นของแอร์ ผ่านมานานเท่าไรไม่รู้ที่เธอหลับไป เธอตื่นมาพร้อมกับพบว่าข้างๆเธอมีผู้โดยสารคนนึงมานั่งแล้ว เธอขยับตัวนั่งตรงเพื่อที่จะไม่เสียมารยาท 



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  ไม่เป็นไรจ้ะน้องนอนต่อเถอะ



[ พลอย ]  :  ไม่เป็นไรค่ะพี่ หนูไม่ง่วงแล้ว



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  จ้ะ แล้วน้องจะไปไหนจ๊ะเห็นหลับตลอดทาง



[ พลอย ]  :  ไปกรุงเทพฯค่ะพี่



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  เอ้าเหรอเหมือนกันเลยแล้วไปทำอะไรล่ะ



[ พลอย ]  :  เรียนต่อค่ะพี่ หนูพึ่งจบ ม.6



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  โห ตัวแค่นี้เก่งนะเรา แล้วจะไปเรียนที่ไหนล่ะ เอกชนหรือรัฐบาล ค่าหน่วยกิตแพงมะ จะเรียน 3 ปีครึ่งหรือ 4 ปี เช่าหอเดือนเท่าไร ห้องพัดลมหรือแอร์ ค่าน้ำค่าไฟ หน่วยละกี่บาท ห้องมีมัดจำมั๊ย หาห้องได้หรือยัง แล้วจะเดินทางไปเรียนยังไง รถเมล์ มอเตอร์ไซวิน หรือ taxi ค่าชุดค่ารองเท้า อุปกรณ์การเรียน  ค่าหนังสือ  ค่ากิจกรรม ค่าใช้จ่ายรายวันล่ะ



เจอคำถามนี้เข้าไปพลอยถึงกับชะงัก พลอยนั้นคิดแต่จะหนีเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ แต่เธอลืมคิดเรื่องค่าใช้จ่ายไปหมดเลย เธอคิดแค่ว่าจะเข้ามาเรียนพร้อมกับทำงานไปด้วยเพื่อหารายได้ แต่เธอนั้นลืมคิดเรื่องระยะยาวไปเลย ที่ที่เธอจะไปคือกรุงเทพฯ ไม่ใช่ลพบุรี




        เธอไม่มีบ้านให้กลับหลังเรียนเสร็จ เธอไม่มีข้าวให้กินตอนท้องหิว นี่เธอต้องล้มเหลวอีกแล้วงั้นเหรอ เธอหยิบเงินขึ้นในกระเป๋ามาดูตอนนี้รวมกับเงิน4 พันที่ได้จากเจ้าของร้านนมสดแล้ว เธอมีเงินแค่ 5,500 บาท  เงิน 5,500 บาทในเมืองกรุงจะทำอะไรได้ อย่าว่าแต่เรียน 4 ปีเลย จะใช้ชีวิตได้กี่เดือนยังไม่รู้เลย พลอยหน้าเสียลงทันทีอย่างชัดเจน



[ พลอย ]  :  ยังไม่ได้คิดเลยค่ะพี่



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  เฮ้อเด็กหนอเด็ก แต่ก็เพราะแบบนี้แหละ ถึงจะเติบโต  หนูฟังพี่นะคนเราน่ะจะเติบโตเพราะความผิดพลาด ความผิดพลาดมันจะสอนเราเอง ถึงมันจะเจ็บปวดแต่ถ้าผ่านมาได้เราจะเติบโตไปอีกก้าวนึง



พลอยได้ฟังแบบนั้นก็พอจะใจชื้นขึ้นมานิดนึง เฮ้อ !!! ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวย พลอยสะดุ้งตกใจเพราะปรับอารมณ์ตามไม่ทันเมื่อกี้พี่คนนี้ยังสอนเธอเกี่ยวกับชีวิตอยู่เลยตอนนี้เป็นอะไรไปนะทำไมเกิดด่าใครขึ้นมา



[ พลอย ]  :  มีอะไรหรือเปล่าคะพี่



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  พี่พึ่งเลิกกับผัวเอ้ย แฟนมาน่ะ เฮงซวย ไอ้เราก็อุสส่าห์ยอมมีอะไรด้วย วู๊ว เสียเวลา



พลอยได้ยินดังนั้นก็พลันนึกถึงเรื่องของตัวเอง เธอพึ่งเสียความบริสุทธิ์ให้เอ็มซึ่งได้ชื่อว่าเป็นแฟนเธอไป จนเธอรู้สึกเกลียดตัวเอง ถึงกับเกือบฆ่าตัวตายแล้ว



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  เป็นอะไรล่ะน้องเงียบเลย พี่พูดมากไปเปล่า



[ พลอย ]  :  ปะ เปล่าค่ะพี่ พลอยก็พึ่งเลิกกับแฟนมาเองค่ะ



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  โห สวยๆแบบนี้ใครกล้าทิ้งเนี่ย แล้ว ฟิจเจอร์ริ่งกันยัง



พลอยถึงกับก้มหน้าเงียบ ถึงเธอจะไม่ประสีประสานัก แต่ก็รู้ว่ามันแปลว่าอะไร ก่อนที่จะก้มหน้าเป็นเชิงยอมรับ



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :   55555+ ไม่เคยสิ่แปลกสวย เซี๊ยะ แบบนี้ถ้าพี่เป็นผู้ชายพี่ก็ไม่ปล่อยหนูหรอก



พลอยได้ยินก็ยิ่งก้มหน้าเครียดกว่าเดิม เธออึดอัดจนอยากจะไปจากที่นี่ มันกดดันอึดอัดทำไมพี่คนนี้ที่พึ่งเจอกันถึงล้อเลียนเธอแบบนี้ ขณะที่พลอยกำลังจะร้องไห้นั้น พี่สาวคนนั้นก็ยื่นมือมาลูบหัวเธอเบาๆ มันเป็นความรู้สึกที่แปลก เธอรู้สึกผ่อนคลายและปลอดภัยแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  น้องฟังพี่นะ คนเรากับความสูญเสียเป็นของคู่กัน พี่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับน้องนะ แต่น้องต้องเข้มแข็งอะไรที่มันผ่านไปแล้วเราไม่มีทางเอามันกลับมาได้ อยู่ที่ว่าน้องจะจมกับอดีตหรือเดินไปข้างหน้าต่อไป สิ่งที่รั้งคนเราไม่ให้ไปข้างหน้ามันไม่ใช่อุปสรรคอะไรเลยแต่มันคืออดีตที่คนเรามักจะล่ามมันไว้กับตัวเองและไม่ยอมไปไหน มัวแต่อยู่กับอดีต มัวแต่จมอยู่กับอดีต แล้วแบบนี้จะไปข้างหน้าได้ยังไงล่ะจริงมั๊ยหนู และพี่คิดว่าอนาคตต้องมีผู้ชายดีๆเฝ้ารอหนูอยู่แน่ๆ แต่กว่าจะถึงวันนั้นหนูน้องผ่านวันนี้ไปให้ได้ก่อน



พลอยที่กำลังจมอยู่ในความคิดเรื่องของเอ็มนั้น เมื่อได้ฟังที่พี่สาวคนนี้พูดแค่ไม่กี่คำ เหมือนเธอนั้นยกภูเขาออกจากอก หัวพลอยนั้นโล่งจนรู้สึกสบาย ใช่แล้วถ้าเธอยังมัวแต่คิดเรื่องเอ็ม แล้วเป้าหมายของเธอที่จะเรียนให้จบมีการงานที่ดีล่ะ จะไปสำเร็จได้ยังไง พลอยตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่คิดเรื่องเอ็มอีกแล้ว



[ พลอย ]  :  ค่ะพี่ คิดซะว่าทำบุญให้หมาเนอะ 5555



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  เยี่ยมมาก 55555



พลอยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี จนมารู้ตัวอีกที รถก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่ปั๊มน้ำมันแล้ว



ขอพักรถ 20 นาทีนะครับ



เสียงประกาศจากพนักงานขับรถดังขึ้น พลอยพึ่งสังเกตุว่า ทุกคนนั้นหลับหมดเลยมีแค่เธอกับพี่สาวคนนี้ที่ตื่น จนเธอแปลกใจเพราะเธอหัวเราะเสียงดังมากแต่กลับไม่มีใครตื่นเลย



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  ป่ะ ไปยืดเส้นยืดสายกัน



[ พลอย ]  :  คะ ค่ะพี่ ว่าแต่พี่ค่ะ พลอยยังไม่ได้ถามชื่อพี่เลย



[ ผู้โดยสารข้างๆ ]  :  พี่ชื่อ กิ จ่ะ



[ พลอย ]  :  ค่ะพี่กิ  อื๊อออออออ เมื่อยจังเลย แต่นอนอิ่มจัง นี่หนูหลับไปนานแค่ไหนค่ะ



พลอยที่ลงจากรถมาก็ยืดเส้นยืดสายเพราะนอนมานานมากๆ  เพราะตั้งแต่ขึ้นรถที่ลพบุรี เธอก็หลับมาตลอดทางจนตื่นมาก็เจอกับพี่กิ



[ พี่กิ ]  :  ชั่วโมงครึ่งจ้ะพลอย



หาาาาา  พลอยตกใจสุดตัวเพราะเธอมั่นใจว่าการที่เธอหลับจนอาการเหนื่อยล้าหายไปหมดนี่ มันไม่ใช่แค่ 1 ช.ม. แน่ บ้าไปแล้ว แต่พี่กิก็พยายามอธิบายให้เธอฟัง หลักวิทยาศาสตร์นู่นนี่นั้นจนพลอยเชื่อ ทั้งคู่นั่งคุยกันบนสนามหญ้าในปั๊มน้ำมันจนระยะเวลาหนึ่ง ถึงพลอยจะไม่คิดเรื่องเอ็ม แต่เรื่องที่เธอจะเอายังไงต่อไปกับชีวิตนั้น ก็ยังคิดไม่ตก เงิน 5,500 จะไปทำอะไรได้ล่ะในเมืองหลวงแบบนี้



[ พี่กิ ]  :  พลอย การที่เราทำอะไรช้าไปสักหน่อย มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่นะ บางทีเราก็ต้องรอให้ตัวเราพร้อม เราต้องรอเวลาบ้างนะพลอย



พลอยได้ฟังก็ถึงกับงง เพราะอยู่ดีๆพี่กิ พูดอะไรรอเวลาอะไร พี่กิคะพลอยไม่เข้าใจค่ะ เธอถามเพื่อต้องการคำตอบ แต่พี่กินั้นก็ได้แต่ยิ้มๆและไม่พูดอะไร



[ พลอย ]  :  ที่นี่ ที่ไหนคะพี่กิ พลอยหลับตลอดทางเลยไม่รู้ว่าอยู่ไหนแล้ว



[ พี่กิ ]  :  นวนคร ปทุมธานีจ้ะ



[ พลอย ]  :  โห ที่เขาบอกกันว่าโรงงานเยอะๆเหรอคะพี่


ท่าทางกับกิริยาของพลอยดูตื่นเต้นมาก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะตื่นเต้นขนาดนี้เพราะตั้งแต่ไปอยู่ที่ลพบุรี 8 ปี เธอไม่ได้ไปที่อื่นเลยนอกจากโรงเรียนและที่ทำงาน ถึงพลอยจะตื่นเต้นยังไง แต่พลอยก็ยังงุนงงกับคำพูดของพี่กิที่พูดกับเธอ



[ พี่กิ ]  : พลอยต้องคิดเองนะ พี่สามารถบอกได้แค่นี้ พี่ไปก่อนนะ



[ พลอย ]  :  ไปไหนคะพี่ นี่ยังไม่ถึงกรุงเทพเลยนะคะ



[ พี่กิ ]  :  ทุกอย่างมีคำตอบของมันนะพลอย พี่ต้องไปแล้วคิดดูให้ดี ว่าจะกลับขึ้นรถไปกรุงเทพฯหรือคิดสักนิดว่าจะเอายังไงกับชีวิต พี่บอกได้แค่นี้นะพลอย พี่ไปก่อนนะนายท่านเรียกตัวแล้ว



พลอยงุนงงกับท่าทางของพี่กิ อะไรนายท่านเรียกหรือเจ้านายพี่กิตามตัวแล้วเหรอ ก็คงใช่แหละเพราะแถวนี้เป็นโรงงานพี่กิอาจจะทำงานแถวนี้ เอ๊ะ ทำงาน ทำงาน ใช่ทำงาน ตอนนี้เราอยู่ในแหล่งทำงานนี่นา ใช่ ถ้าเราไปกรุงเทพฯกว่าจะหางานได้เงินก็คงหมดไปเยอะ เผลอๆอาจไม่ได้งานแต่เงินหมดก่อน แต่ถ้าทำงานเราก็ไม่ได้เรียนน่ะสิ่ พลอยที่กำลังวิตกกังวลนั้นเธอก็ได้นึกถึงคำพูดของพี่กิ



" การที่เราทำอะไรช้าไปสักหน่อย มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่นะ บางทีเราก็ต้องรอให้ตัวเราพร้อม เราต้องรอเวลาบ้าง "



เริ่มช้า ทำงาน เรียน เก็บเงิน ขะ ขะ เข้าใจแล้วพี่กิพลอยเข้าใจแล้วค่ะ พลอยที่เข้าใจทุกอย่างที่พี่กิพูดแล้วนั้น ก็ได้ตั้งใจได้อย่างแน่วแน่ ว่าเธอจะเรียน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้เธอต้องเตรียมตัวให้พร้อมเธอต้องมีเงินทุนในการสมัครเรียนเสียก่อน ใช่เธอตัดสินใจหางานทำแล้วอีก 1 ปีให้หลังเธอค่อยเรียนตามที่ตั้งใจ  เริ่มต้นช้าแบบมั่นคง ดีกว่าใจร้อนแล้วล่ม นี่คือสิ่งที่พี่จะบอกใช่ไหมคะพี่กิ



    พลอยรำพึงรำพันกับตัวเองก่อนที่จะยิ้มอย่างสุดมุมปาก แต่ก่อนอื่นนั้นเธอต้องหาที่พักผ่อนก่อน แล้วเธอจะทำยังไงดีล่ะ เธอพึ่งมาที่นี่ครั้งแรก  พี่กิคะ แถวนี้มีที่พั~ อ้าวหายไปไหนแล้ว  พลอยที่กำลังจะขอความคิดเห็นของพี่กิ ก็ตกใจแปลกใจ เพราะพี่กิอยู่ดีๆก็หายไปเลย แล้วเธอจะทำยังไงล่ะ สงสัยเจ้านายพี่กิจะมารับไปแล้ว แย่เลยเราจะไปไหนต่อดีเนี่ย พลอยพูดกับตัวเองเพราะตอนนี้เธอก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง



        สายตาพลอยนั้นเหลือบไปเห็น ร้านแฮมเบอเกอร์ชื่อดังร้านหนึ่ง เธอจึงตั้งใจเข้าไปนั่งพักเพื่อคิดหาทางออก พลอยนั้นเดินเข้าร้านอย่างประหม่า ถึงตอนเด็กๆเธอก็เข้าออกร้านพวกนี้ประจำ แต่นี่มันก็ผ่านมา 8 ปีแล้วที่เธอไม่ได้เข้าร้านพวกนี้ จนเธอแปลกตาแปลกใจกับสิ่งใหม่ๆแต่สิ่งที่เหมือนเดิมคือ ของเล่นที่ยังแถมเมื่อซื้อแฮมเบอเกอร์อยู่มันทำให้พลอยนึกถึงอดีตเหลือเกิน  พลอยพยายามเช็ดราคาสินค้าอย่างละเอียดเพราะเธอต้องเซฟเงินไว้ให้มากที่สุดจนกว่าจะได้งาน



[ พนักงาน ]  :  คุณลูกค้ามีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ ต้องการสั่งเมนูไหนคะ



พลอยสะดุ้งเมื่อมีพนักงานดูรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ แต่งตัวเต็มยศทั้ง Head set และชุดพนักงาน เดินมาคุยกับเธอ



[ พลอย ]  :  สวัสดีค่ะ คือ ขอเบอเกอร์ไก่เปปเปอร์ค่ะ



[ พนักงาน ]  : กลับบ้านหรือทานที่นี่คะ



[ พลอย ]  :  ทานนี่ค่ะ



พลอยเลือกสั่งเบอเกอร์ที่ราคาถูกที่สุดมากินแก้เขิน พนักงานมองหน้าพลอยก่อนจะทวนคำสั่งรายการอาหารอีกรอบ



[ พนักงาน ]  :  คุณลูกค้าคะเพิ่มเงิน 10 บาทมั๊ยค่ะ เป็นน้ำรีฟิล


[ พลอย ]  :  รีฟิล เอ.... อ่อเติมไม่อั้น เอาค่ะๆๆๆๆ



[ พนักงาน ]  :  ค่ะ ขอทวนรายการอาหารนะคะ เบอเกอร์ไก่เปปเปอร์ 1 ชิ้น น้ำรีฟิล 1 ชุด นะคะ ทั้งหมด 39 บาทค่ะ กรุณานั่งรอก่อนนะคะ จะเอาสินค้าไปเสิร์ฟให้ค่ะ



พลอยนับเศษเหรียญในกระเป๋ากางเกงเพื่อจ่ายเงินพนักงาน จนพลอยยังแอบมองอากัปกิริยาของพนักงาน ว่าเป็นอย่างไร แต่พนักงานนั้นกลับยิ้มแย้มให้พลอย ราวกับ



[ พนักงาน ]  :  ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ คุณลูกค้า



เธอยิ้มเล็กน้อยและพูดเพื่อไม่ให้พลอยประหม่าซึ่งมันได้ผล จากที่พลอยดูเกร็งๆก็ดีขึ้น พลอยจ่ายเงินด้วย แบงค์ 20 และเศษอีก 19 บาทให้พนักงานเรียบร้อย จากนั้นพลอยจึงกลับไปนั่งโต๊ะ ผ่านไปราวๆ 5 นาที พนักงานคนเดิมจึงเอาอาหารมาเสิร์ฟ พลอยมองไปยังพนักงานที่กำลังเดินมาเพื่อถาดอาหารเสิร์ฟอาหารอย่างใจจดใจจ่อ พลันสายตาก็มองทะลุไปข้างหลัง เห็นรถทัวร์ที่ตนนั่งมากำลังเคลื่อนตัวออกไป



ปั้งงงงง แย่แล้ววกระเป๋า พลอยตะโกนอย่างเหวอหวายืนขึ้นพรวดจนข้าขนโต๊ะอย่างจังจนเกิดเสียง จนพนักงานตกใจ



[ พนักงาน ]  :  มีอะไรคะคุณลูกค้า 



[ พลอย ]  :  กระเป๋าค่ะ ลืมกระเป๋าเสื้อผ้า



พลอยถึงกับจะร้องไห้เมื่อเห็นรถกำลังจะวิ่งออกไปพร้อมกับกระเป๋าของเธอ กระเป๋าที่มีเอกสารสำคัญหลายอย่าง เพราะฉนั้นอนาคตของเธอก็อยู่ในกระเป๋าใบนั้นเช่นกัน พลอยเห็นว่าอาจจะยังทันจึงตัดสินใจจะวิ่งไปขวางรถและเอากระเป๋ามา ในจังหวะที่กำลังจะวิ่งไปนั้น


[ พนักงาน ]  :  คุณลูกค้าคะ ข้างๆนั่นใช่กระเป๋าคุณลูกค้าไหมคะ



เอ๋ พลอยถึงกับหันไปมองตามที่พนักงานบอกกล่าว เห้ย !!! มาได้ไง พลอยถึงกับสะดุ้งตกใจ กระเป๋าสะพายใบเก่าๆของพลอยอยู่ข้างๆตามที่พนักงานบอกจริงๆ พลอยเริ่มงงกับตัวเอง เธอมั่นใจว่าเธอลงมายืดเส้นยืดสายพร้อมพี่กิ โดยที่มีแค่กระเป๋าเงินติดตัว เธอไม่ได้หยิบกระเป๋าเสื้อผ้ามาแน่นอน พลอยรีบคว้ากระเป๋าอย่างลุกลี้ลุกลน เพื่อตรวจเช็ดของภายใน



[ พนักงาน ]  :  ของครบมั๊ยค่ะคุณลูกค้า



พลอยนั้นเช็ดของทุกอย่างจนเรียบร้อย เธอโล่งอกที่ของทุกอย่างยังอยู่ครับ  แหะ ๆ ๆ  ครบค่ะ ขอบคุณมากนะคะ พลอยขอบคุณอย่างเขิลอาย จนพนักงานอดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม ก่อนที่จะเดินกลับไป พลอยนั้นสงสัยเป็นอย่างมาก ว่ากระเป๋าใบนี้มันมาได้ยังไง ใครเอามาให้เธอทำไมเธอไม่รู้ตัวเลยล่ะ


     
       แต่ความคิดเธอนั้นก็ถูกรบกวนด้วยกลิ่นหอมๆของอาหารตรงหน้า เอ๋ !!!! มันไม่ได้ใช่เบอเกอร์ไก่เปปเปอร์นี่นา พลอยนั่งมองขุดอาหารตรงหน้า ทั้งเฟรนช์ฟราย พาย เมนูข้าวไก่กรอบ และ ยังมีเบอเกอร์ชิ้นโตอีกชิ้นนึง พลอยเห็นก็ตกใจเธอรีบหยิบถาดใส่อาหารถาดนั้นเดินไปหาหาพนักงานคนเดิมทันที



[ พลอย ]  :  ขอโทษค่ะ คือ หยิบมาให้ผิดชุดค่ะ เมื่อกี้สั่งไปแค่เบอเกอร์ไก่เปปเปอร์กับน้ำรีฟิลค่ะ



[ พนักงาน ]  :  เป็นโปรโมชั่นพิเศษค่ะ คุณลูกค้าเข้ามาสั่งอาหารเป็นคนที่ 199 พอดีค่ะ เพราะฉนั้นนอกจากไก่เปปเปอร์กับน้ำรีฟิลที่สั่งแล้ว ยังมี เมนูข้าวเป็นไก่สไปซี่ พายข้าวโพด เฟรนช์ไฟใหญ่ แล้วก็เบอเกอร์เนื้อปลา ซึ่งรวมแล้ว 199 บาทตามโปรโมชั่นค่ะ อีกทั้งยังสามารถขอรับบริการอุ่นอาหารได้ฟรีนะคะ คุณลูกค้า



พนักงานอธิบาย อย่างคล่องแคล่ว ฉะฉาน เสียงดังฟังชัด จนพลอยเข้าใจ แต่ก็ยังงงๆ มันมีด้วยเหรอ คนที่ 199 ได้กินฟรี แต่พลอยก็เลิกคิดในไม่ช้าเพราะเมนูตรงหน้าพลอย มันน่ากินเหลือกิน


5  นาทีก่อนหน้านั้น


นั่งรอก่อนนะคะคุณลูกค้า เดี๋ยวอาหารจะเอาไปเสิร์ฟที่โต๊ะค่ะ ตึ้กๆๆ พนักงานคนนั้นเดินเข้ามาที่โซนทำอาหาร และ ลงมือทำอะไรบางอย่าง แคล๊ง แคล๊ง แคล๊ง เธอคลุกเฟรนช์ฟรายที่พึ่งทอดใหม่ๆกับเกลือป่นจนหอมคลุ้งไปทั่ว  เธอทำมันได้อย่างชำนาญจนเกิดเป็นภาพที่สวยงาม แม้แต่พนักด้วยกันเองยังอดไม่ได้ที่จะมอง



[ ???? ]  :  หอมจังเล๊ยยยย ว่าแต่ทอดเฟรนช์ฟรายทำไมเหรอในลิสต์ออเดอร์ไม่มีนี่นา ปาล์ม



[ ปาล์ม ]  :  ในออเออร์ไม่มีหรอก แต่เห็นแล้วสงสารสั่งมาแค่ไก่เปปเปอร์มันจะไปอิ่มอะไร มาก็ดีแล้วช่วยหยิบข้าวไก่สไปซี่ พายข้าวโพด กับ เบอเกอร์ปลา ให้ทีสิ่



[ ???? ]  :  จ้าๆๆ แม่คนใจดีระวังเถอะ เดี๋ยวจะเป็นพวก ทำตัวน่าสงสารแล้วหลอกกินฟรี



[ ปาล์ม ]  : เราว่าคงไม่หลอกหรอก ถึงจะหลอกก็ถือว่าช่วยๆกัน เขาอิ่มท้องเราก็อิ่มใจ ไม่กี่ร้อยหรอก เห็นหันซ้ายหันขวา คงมาจากต่างจังหวัดเข้ามาหางานทำแหละ



[ ???? ]  :  โห้ยยย นั่งหันหลังเลยไม่เห็นหน้าเลย อ่ะนี่ปาล์ม ของที่ให้หยิบ พาย ข้าวสไปซี่ กับ เบอเกอร์ปลา



[ ปาล์ม ]  :  เขาสวยนะ อายุพอๆกับพวกเราแหละ ถึงจะดูโทรมๆก็เถอะ เอ้าแล้วเงินนี่อะไร



ปาล์มรับของที่วานเพื่อนร่วมงานหยิบมาให้ แต่เธอก็ทักอย่างสงสัยเพราะมันมีเงินมาด้วย 300 บาท



[ ???? ]  :  เราช่วยน่ะ ถ้าเขาไม่อิ่มก็จัดให้เขาอีกชุดเลยนะปาล์ม บ่าย 4 โมงเย็นแล้ว เดี๋ยวเราไปลงชื่อ ออกกะก่อนนะ



[ ปาล์ม ]  :  ขอบใจจ้า จะกลับไปซ้อมแล้วเหรอ วันนี้ปาล์มหยุดนะ แจ้งอาจารย์แล้ว



[ ???? ]  :  จ้า ปาล์มไม่ต้องซ้อมหรอก แค่นี้ก็เก่งแล้วปาล์มน่ะ แบร่ แค่ ม.5 ยังเก่งขนาดนี้ ปีหน้าเราว่าปาล์มได้แชมป์เยาชนแน่ งั้นเราไปก่อนนะต้องซ้อมเยอะๆจะได้เก่งแบบปาล์ม ฮือออ ทำงานพาร์ทไทม์แล้วยังต้องซ้อมอีก เหนื่อยง่าา



[ ปาล์ม ]  :   อย่างอแงสิ่ ปีนี้พวกเราจะขึ้น ม.6 แล้วนะ เวลาทำกิจกรรมอื่นๆก็น้อยลง ต้องซ้อมเยอะๆ เวลาแข่งจะได้ติดเหรียญมีผลงาน ไว้ทำพอร์ตส่งสมัครทุนกีฬาเรียนต่อมหาวิทยาลัย ไหนบอกจะตั้งใจใช้ทุนกีฬาสมัครเรียน เพราะไม่รบกวนที่บ้านไง เดี๊ยะตีเลย



[ ???? ]   :  งือออ เจ้าค่าาาา งั้นไปซ้อมก่อนนะ



[ ปาล์ม ]  :  จ้า กลับดีๆนะฝน



_ _ _ _ _ _ _ _



 




ประตูวาร์ปเพื่ออ่านตอนเก่าๆ Click !!!!!

เนื้อเรื่องหลัก



ตอนที่ 1  ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6

ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11



_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


Side Story การเดินทางของสายรุ้ง



ตอนที่ 1 : มรสุม   ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย


ตอนที่ 4 : วันฝนซา # คุณกำลังอ่านตอนนี้ #

- - - - - -





เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

tungbts

ฟ้าหลังฝนกำลังจะผ่านไปชีวิตของพลอยก็จะดีแน่เลย




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................



porchai

ขอบคุณครับ
ฟ้าหลังฝนกำลังจะผ่านไปชีวิตของพลอยก็จะดีขึ้นแล้วนะ

Witoon Runjuan


navy868

ดีจังเจอได้ปาล์มกับฝนแล้ว... ::Glad:: ::Fighto::
เจ้าที่(ไทย)กับภูติ(เทศ)ช่วยกันปกป้องพลอย สุดยอดเลย ::Confident::


sommchai


ziggy2

เจอฝน ล่ะ เดี๋ยวก้ได้เจอริวแล้วสิ

ดีน่ะได้เจ้าที่มาช่วยด้วย ชอบมุขเยติ 555

neimuchan

พี่กิ นี่ ทานูกิ แน่นวล ผมฟันเฟิร์ม

เดี๋ยวนะ เจ้าที่เปิดดิค wtf เอาจริงดิ มาทางนี้ผมไปไม่เป็นเลยนะ -*-
จริงๆแล้วมี ID เก่า แต่ดันจำ password mail เก่าไม่ได้เลยต้องสมัครใหม่ -*-

peddo

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง กังวลว่าจะมีโหดๆซ่อนอยู่รึเปล่านะ ทัศนคติ​นี่สำคัญ​กับการดำรงชีวิต​มาก งานดี มาเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบ
ขอบคุณ​ครับ​


Aphiwat Korsrilabutr

อ้าว​ ปาล์ม​ ฝนเคยเจอกับพลอยมาก่อนเข้ามหาลัยเหรอเนี้ย​ สับซ้อนจริงๆ