ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ตำนานเทพวายุ ตอนที่ 12 : ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, เมษายน 07, 2019, 02:07:14 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ กลับเข้าเนื้อหาหลักกันสักที หลังยากไปตากฝนในซีรีย์ของน้องพลอยกันมา 7 ตอน  ผมไปไล่อ่านคอมเมนต์ของ Reader ท่านหนึ่งซึ่งถามว่า สาวๆรอบตัวของพระเอก จะเป็นแค่คนธรรมดาจริงๆเหรอ ตอนนี้มีคำตอบครับ


** ตอนนี้มีซ่อนเนื้อเรื่องตามเคยครับ ต้องคอมเมนท์ก่อนครับ

1. คอมเมนต์ตามสบายเลยครับตอนนี้

2. คอมเมนต์หลังอ่านจบ เกี่ยวความรู้สึกกับตัวละครในตอนนี้ ใครก็ได้ครับ
( ข้อนี้จะตอบหรือไม่ตอบก็ได้ครับ


เนื่องจากตอนที่ 12 นี้ ทิ้งช่วงจากตอนที่ 11 ไปนานหลายท่านอาจลืมนิดๆ งั้นลองอ่านย้อนหลังตอนที่ 11 >> ตรงนี้เลย Click << ลองอ่านทวนกันก่อนนะครับ


ขอบคุณทุกท่านที่ติชม แนะนำ

ทุกคอมเมนต์ของท่านคือกำลังใจและบทเรียนที่ดีครับ


_ _ _ _ _ _ _


ตอนที่ 12  ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป




" โอ๊ยยยยย !!! พี่อั้ม เจ๊บบบบบบ "

อั้มหยิกหูนายริวเพื่อลงโทษที่ทำให้น้องฝนต้องเจ็บขา จนนายริวร้องลั่นโดยมีคิราระเดินตามออกมา


[ อั้ม ]  :  นี่แน่ะ ถ้าน้องฝนเป็นอะไรหนักๆขึ้นมาจะทำยังไง


[ ริว ]  :  กลัวแล้วค๊าบบบบ  โอ๊ยยยย


อั้มนั้นปล่อยหูริว เพราะนายริวเริ่มเจ็บจริงๆเพราะหูแดงหน้าแดงไปหมด เสียงฮือฮาาดังขึ้นทันทีเพราะมีชายหนุ่มคนนึงเดินมา สาวๆแถวนั้นมองตามกันติดๆ ด้วยดีกรีเดือนคณะมนุษยศาสตร์ปี 3 ทำให้การันตีความหล่อได้เลย มันเดินตรงมายังกลุ่มอั้มก่อนจะเริ่มบทสนทนาทันที


[ ตัวเสือก ]  :  สวัสดีอั้ม


[ อั้ม ]  :  สวัสดีมอส


[ มอส ]  :  เอ วันนี้อั้มว่างมั๊ย บ้านมอสจะจัดงานเลี้ยง เชิญผู้หลักผู้ใหญ่ รัฐมนตรีมาหลายคน อยากชวนอั้มไปน่ะ จะได้ทำความรู้จักกันไว้ ไปรถมอสเลยก็ได้พึ่งซื้อเงินสดออกมา อยากให้อั้มได้นั่งคนแรก


อ้าวไอ้นี่มันหน้าม่อนี่หว่า แถมขี้เต๊ะ อวดรวยอีกต่างหาก มอสนั้นถึงจะหน้าตาดีก็จริงแต่ติดขี้เต๊ะขี้อวดไปทั่ว จริงอยู่ที่มันรวยแต่ก็เพราะพ่อแม่มันทั้งนั้น



[ อั้ม ]  :  ขอโทษนะมอส วันนี้เราไม่ว่าง


[ มอส ]  :  วันนี้อั้มก็ไม่มีนัดที่ไหนนี่นา ไปงานบ้านมอสเถอะ อยากแนะนำให้รู้จักกับพ่อแม่ รถมอสจอดอยู่นั่นเอง


มอสยังไม่ลดละความพยายาม แรกเริ่มเดิมทีนั้นมอสนั้น
พยายามจีบอั้มมาตั้งนานแล้ว มันเที่ยวบอกใครต่อใครว่า ถ้ามันจะมีแฟนสักคนคงต้องเป็นอั้มเท่านั้น มันคิดว่าด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาและฐานะทางบ้านจะทำให้อั้มนั้นตกลงยอมคบหากับมันง่ายๆ แต่มันคิดผิดไป อั้มไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆอย่างที่มันคิด เรื่องฐานะไม่ต้องพูดถึงอย่าว่าแต่ฐานะของพ่อบุญธรรมเลย สถานะของพ่อแม่แท้ๆของ
อั้มนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะกระจอกเพราะฉนั้นเอาฐานะมาอวด
แบบนี้อั้มแทบไม่สนเลย และเหตุผลสำคัญเพราะหมดทั้งหัวใจของอั้มยกให้เจ้าตัวแสบที่พึ่งโดนหยิกหูไปเมื่อกี้แล้ว



[ มอส ]  :  น่าอั้ม อยากให้ไปเจอพ่อกับแม่เรา วันนี้มีเชฟมิชิลินสตาร์มาด้วยนะ มีแต่ของอร่อ~



กร๊อบบบ !!! แกร๊บบบบ !!! เสียงบางอย่างดังขึ้นมาขัดจังหวะ การม่อของมอส ทุกคนหันมองไปตามเสียงก็พบกับริว
กำลังเคี้ยวเกี๊ยวทอดอย่างอร่อย กร๊อบบบ !!! เสียงเคี้ยวเกี๊ยวทอดด้วยความอร่อยดังขึ้นอีกครั้งประกอบกับเวย์ที่เดินมาถึงพร้อมกับฝนและปาล์ม


[ เวย์ ]  :  เอ้า ไอ้มอสกับพี่อั้มนี่ หือ ไอ้มังกร อ่ออ 5555

[ ฝน ]  :  มีอะไรหรือเปล่าคะพี่เวย์

[ เวย์ ]  :  เปล่าๆๆ นั่งกันตรงนี้ก่อน มีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว 555555


ฝนและปาล์มนั้นงุนงงกับสิ่งที่เวย์บอกแต่ก็นั่งลงที่โต๊ะตรงนั้นตามที่บอกและจับตามองไปที่ริวตามที่เวย์บอก
กร๊อบบบ เสียงเคี้ยวเกี๊ยวทอดยังคงดังต่อเนื่องจนคนในบริเวณนั้นหันมามองตาม


ว่าไงอั้ม กร๊อบบ !!! วันนี้ตกลง แกร๊บบบบ !!! ไปกับมอสนะ แจ๊บๆๆ  กร๊อบบ !!!


เสียงกินเกี๊ยวของริวนั้นเหมือนจงใจขัดจังหวะของมอสเหลือเกินจนมันถึงกับหัวเสีย


[ มอส ]  :  เฮ้ย ไอ้ตรงนั้นเบาๆหน่อยมีมารยาทมั๊ย คนจะคุยเรื่องสำคัญ


กร๊อบบบบบบบบ !!!


[ ริว ]  : อ้อ ตามสบายเลยครับ อยากคุยอะไรกันคุยเลย


กร๊อบบบ !!! ริวนั้นก็ยังคงเคี้ยวต่อไป โดยที่ไม่สนใจอะไร


[ เวย์ ]  :  55555 เชี้ยเอ๊ยกวนตีนได้ใจจริงเพื่อนกู


เวย์แอบหัวเราะจนสองสาวฝนปาล์มถึงกับงง จนเวย์ต้องอธิบายว่าไอ้มอสเนี่ยขึ้นชื่อเรื่องหน้าม่อ หลอกซั่ม แต่คงเพราะชาติก่อนทำบุญมาเยอะเลยได้เกิดมาตระกูลที่ฐานะดี แต่จะเสียตรงที่สันดารนี่แหละที่หลอกซั่มไปทั่ว พวกปีสองปีสามรู้กันดีและที่สำคัญมันตามจีบอั้มมาได้สักระยะแล้ว ริวก็รู้เรื่องนี้ดีจึงจงใจกวนตีนไอ้มอสเต็มๆ


กร๊อบบบ !!! อื้อกรอบแท้ๆ กินมั๊ยอร่อยนะ ริวยังคงไม่สนใจ ยังคงกินต่อไป คิราระที่จัดการซื้อเกี๊ยวมาให้ริวเรียบร้อย จึงเลี่ยงเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะอดที่จะขำไม่ไหว ตั้งแต่ไอ้มอสเดินมาริวก็แอบถอยหลังแบบเนียนๆและใช้ให้เธอไปซื้อเกี๊ยวตรงซุ้มข้างๆตึกทันที แรกๆเธอก็ไม่รู้หรอกคิดแค่ว่านายน้อยของเธอหิวแต่ตอนนี้เธอเริ่มรู้จุดประสงค์ของนายน้อยสุดที่รักของเธอแล้ว


[ เวย์ ]  :  คิราระจังมานี่ ๆ


เวย์กวักมือหยอยๆเรียกคิราระให้มารวมกลุ่ม ยิ่งเธอเข้าไปใกล้ๆ ทั้งปาล์มและฝนต่างก็ยิ่งเคลิ้มในใบหน้าที่สวยใสของเธอ ยิ่งได้เห็นความเก่งกาจด้วยแล้วยิ่งปลื้มเข้าไปใหญ่


[ เวย์ ]  :  55555 เอาแล้วไงโดนไอ้มังกรกวนตีนให้แล้วไอ้มอส


[ คิราระ ]  :  คนๆนั้นเป็นใครคะคุณเวย์


[ เวย์ ]  :  เด็กมนุษย์อิ๊งปี 3 อ่ะ สันดารเสียอวดรวย นี่มันตามตื๊อจีบพี่อั้มมานานละ ตื๊อชิบหาย อ่าว เดี๋ยวใจเย็นๆคิราระจัง


แค่เวย์บอกว่าไอ้มอสจะจีบอั้มคิราระถึงกับของขึ้นเตรียมเข้าบวกทันที แต่เวย์ก็ห้ามไว้ทันท่วงทีก่อนที่จะบอกให้ดูริวให้ดีๆว่ากวนตีนแค่ไหน


กร๊อบบบ !!! แกร๊บบบ !!! ริวยังคงกัดเคี้ยวเกี๊ยวทอดเสียงดังอยู่ตลอดจนไอ้มอสเริ่มประสาทแดรก มันตั้งใจจะมาชวนอั้มไปบ้านกะว่าจะมัดมือชกแนะนำพ่อแม่ว่าคนนี้แฟนของตน แต่ก็ถูกไอ้เด็กที่ไหนไม่รู้มานั่งขัดจังหวะ


[ มอส ]  :  ป่ะอั้มไปคุยตรงอื่นกันตรงนี้น่ารำคาณ


มันฉวยโอกาสจะจับมืออั้มเพื่อจูงเดินออกไป กะว่าจะโชว์เหนือสักหน่อย แต่อั้มก็สะบัดออกทันทีอย่างไม่ไว้หน้า มอสถึงกับหน้าเสียเพราะตอนนี้มีสายตาหลายคู่มองอยู่ มันก็ยังคงตีเนียนเพื่อรักษาหน้าตัวเองไว้


[ มอส ]  :  ตกลงไปกันเลยมั๊ยครับอั้ม เดี๋ยวจะช้านะ


กร๊อบบบ !!! เสียงกินเกี๊ยวของริวก็ยังคงดังขัดโสตประสาทของไอ้มอสอยู่เรื่อยๆ เวย์กับคิราระก็ได้แต่นั่งขำก๊ากตรงนั้น จนไอ้มอสหน้าเสียไปอีก


วันนี้ กร๊อบบ !!! มีของกินดีๆ แกร๊บบ !!! จากเชฟดังๆทั้งนั้นเลย แจ๊บ ๆ ๆ   ริวก็ยังคงตั้งใจก่อกวนมอสไม่เลิก จนมอสตอนนี้หัวร้อนเสียแล้ว ไม่เคยมีใครกล้าหักหน้ามันขนาดนี้มาก่อน แล้วนี่เป็นการหักหน้าต่อหน้าสาวที่มันกำลังป้อเสียด้วย มันหมดความอดทนเดินเขาไปหาริวที่กำลังนั่งกินเกี๊ยวอย่างเอร็ดอร่อย


[ มอส ]  :  เห้ยได้ยุ่น มึงอ่ะยังไง แดกเงียบๆไม่ได้เหรอ


[ ริว ]  :  อะโนนน ตามธรรมเนียมของญี่ปุ่ง ถ้าอาหารนั้น มันอะโล่ยเราต้องกินเสียงดั่งๆ เพื่อแสดงความขอบคุง อะโน กร๊อบบบบ !!!


คึคึคึคึ เวย์พยายามกลั้นหัวเราะจนปวดท้องน้ำตาเล็ดเรียกว่าริวนี่กวนตีนเข้าขั้นจริงๆ ทำเอามันกลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว


[ มอส ]  :  พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงวะ ผู้ใหญ่คุยกันเด็กหัดมีมารยาทมั่ง


[ ริว ]  :  เรียนก่อนผมปีเดียว ทำเบ่งจังเลยครับ เงินซื้อรถนั่นพี่หามาเองมั๊ยล่ะ ก็ไม่ใช่


ไอ้มอสยืนด่าริวและเริ่มลามปามพ่อแม่จนเกินเลยไปละ
ริวเปลี่ยนท่าทางทันทีและพูดสวนด้วยท่าทีนิ่งๆและออกเสียงไทยอย่างชัดเจนด้วยประโยคที่ทำให้มอสถึงกับสตั๊นพูดไม่ออก มอสถึงกับชะงักเพราะมันโดนริวพูดสวนโดยไม่มีท่าทีเกรงกลัว มันปรี่เข้าหาริวกะว่าจะสั่งสอนสักตุ้บสองตุ้บข้อหาทำให้มันอับอาย


ที่มันกล้าแสดงความห้ามแบบนั้น อาจเพราะริวนั่งอยู่ มันเลยไม่เห็นรูปร่างของริว มันเลยห้าวจะเข้างัดกับริวเพื่อเอาคืนที่กล้าฉีกหน้ามัน แต่พอริวยืนขึ้นเท่านั้นแหละ จากราชสีห์คำรามกลายเป็นไฮยีน่าหัวเราะ ฮิ ฮิ ฮิ ทันที  มอสที่รูปร่างธรรมดาๆสูงแค่ 170 มาตรฐานชายไทย พอเจอริวที่สูง180 แถมร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามมายืนต่อหน้าถึงกับหน้าถอดสีไปเลย


[ มอส ]  :  อ่ะ เอ้อ คราวนี้กูจะไว้หน้ามึงนะ ไปกันเถอะอั้ม


ถ้าโดนริวสวนสักผัวะมันอาจจะร่วงได้ มันถึงแถไปอีกว่าไม่อยากทำเด็ก และหันมาคุยกับอั้มต่อ มันก็ยังหน้าด้านจะพาอั้มไปให้ได้ อั้มก็ปฏิเสธตามเคยจนกระทั่ง


[ ริว ]  :  แย่หน่อยนะครับคุณพี่ ผมว่าพี่ต้องนั่งรถหรูๆของพี่กลับบ้านคนเดียวแล้วล่ะ จริงไหมจ๊ะอั้ม จุ๊บ


ตอนนี้ไอ้มอสถึงกับ หน้ามือ วิงเวียน ตาลาย คล้ายจะเป็นลม ยืนเอ๋อแดรกเลยทีเดียว เพราะไอ้เด็กเหี้ยไร้มารยาทที่กินเกี๊ยวทอดก่อกวนมันนั้น ตอนนี้มันเดินมากอดเอวของอั้มหน้าตาเฉย โดยที่อั้มไม่มีท่าทีที่จะปัดป้องอะไรเลยทั้งที่ตัวมันแค่พยายามจับมือยังโดนปัดออก อีกทั้งไอ้เด็กเหี้ยนั่นยังหอมไปที่เส้นผมดำสลวยของเธออีก ไอ้มอสถึงกับหน้าถอดสีเลย


[ ริว ]  :  คืนนี้กินข้าวที่คอนโดด้วยกันไหมจ๊ะสุดสวย


ริวที่ยังโอบเอวอั้มอยู่ก็ไม่พูดเปล่ายังใช้มือนั้นค่อยๆช้อนช่อผมสีดำขลับของอั้มมาทัดหูอีก เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยใสอมชมพูอย่างชัดเจน และ และ และ สิ่งที่ตามมาคือ ริวกำลัวจะก้มไปหอมแก้มอั้ม พลันอั้มนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าก็ถึงกับหน้าแดงตัวเกร็งหลับตาปี๋ อ๊ะ ไม่ดีกว่า เสียงของริวดังขึ้น ทำให้อั้มลืมตาขึ้น ภาพตรงหน้าคือหน้าริวหยุดอยู่ไม่ถึงคืบก่อนจะถึงแก้มเธอ ริวดึงหน้าตัวเองออก
ก่อนที่จะพูดว่า


[ ริว ]  :  ไว้คืนนี้ดีกว่านะสุดสวย


อั้มหัวใจแทบจะหยุดเต้นกับสิ่งที่ริวทำ เกือบแล้วเธอเกือบจะโดนหอมแก้มอีกแล้ว เธอตะลึงอยู่สักพักก่อนที่จะสะดุ้งขึ้นเพราะเสียงริว

[ ริว ]  :  คำตอบล่ะจ๊ะ คนสวยคืนนี้ว่าไง

[ อั้ม ]  :  อ่ะอื้อ ได้สิ่


คำตอบของอั้มทำให้ไอ้มอสแทบร้องไห้ มันเอาทั้งราชรถมาเกย เอาทั้งชื่อรัฐมนตรีมาอ้าง เอาทั้งเชฟมิชิลินสตาร์มาเอ่ย อั้มกลับไม่สนใจเลย แต่กับไอ้เด็กแดรกเกี๊ยวคนนี้อั้มยอมให้มันโอบเอว ทั้งสัมผัสใบหน้าอีก ไหนจะยอมไปกับมันคืนนี้อีก ตอนนี้หน้าที่ว่าแตกก็แหกซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่าว่าแต่ไอ้มอสเลย ขนาดเวย์กับคิราระที่รู้ว่ามันคือการแสดงยัง อึ้งเลยเพราะไม่คิดว่าริวจะเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์แบบนี้


[ เวย์ ]  :  คิราระจัง โทรตามรถพยาบาลหน่อย  ไอ้มังกรไปโอบเอวพี่อั้มแบบนั้นอาจจะชะตาขาดได้ เชี้ยเอ๊ยอย่าพึ่งตายนะเพื่อน มึงพึ่งตามตัวรุ้งพลอยเจอ


[ คิราระ ]  :  ได้ค่ะๆ โอย นายน้อยของคิราระ กระดูกหักหมดตัวแน่ งือ นายน้อยของบ่าว


ทั้งคู่ลุกลี้ลุกลนอย่างมาก เพราะคิดว่าริวจะตั้งใจกวนตีนโดยใช้แค่เสียงเกี๊ยวเท่านั้นแต่นี่กลับเล่นใหญ่มาก เวย์นั้นนึกกลับไปตอนที่เขากับริวเรียนปี1 แล้วเห็นพี่อั้มอาละวาด ถ้าอั้มโกรธขึ้นมาจะน่ากลัวจนนึกภาพไม่ออกเลยทีเดียว  แต่คิราระก็นึกอะไรขึ้นได้บางอย่างและมันยิ่งชัดเจนเพราะภาพตรงหน้าเธอ คิราระจึงแอบอมยิ้มก่อนที่จะบอกเวย์ว่าไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว เพราะเธอแอบเห็นรอยยิ้มของอั้มที่เหมือนเธอ มันคือรอยยิ้มแบบเดียวกันกับเธอตอนที่นายน้อยบอกกับคิราระว่าเธอคือผู้หญิงของชั้น


ไอ้มอสถึงกับยืนเหวอเอ๋อแดรกนิ่งเป็นเสาปูน เมื่อยืนมองไอ้เด็กแดกเกี๊ยวเดินจูงมืออั้มเดินไปอย่างหวานแหวว ตัวมันมีทั้งหน้าตาที่ดีมีทั้งทรัพย์สินที่มากมาย ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงมานอนให้มันกระหน่ำเย็ด แต่ตอนนี้มันกลับเสียหน้าแบบสุดๆจนแทบมุดแผ่นดินหนี.


กร๊อบบบบ !!! แกร๊บบบบ !!! เสียงคุ้นเคยยังคงตามหลอกหลอนมันอีก มันหันไปตามเสียงเคี้ยวเกี๊ยวที่กำลังใกล้เข้ามา ก็พบว่ามีคนกำลังถือชามโฟมพลาสติกที่ยังมีเกี๊ยวอยู่ เดินเข้ามาหามันพร้อมกับเคี๊ยว กร๊อบ !!! แกร๊บ !!! ใส่มัน เป็นเวย์นั่นเองที่เดินมาพร้อมสาวสวยอีก 3 คน


[ เวย์ ]  :  เฮ้อ อร่อยจริงๆเว้ย เกี๊ยวเนี่ย


เวย์ยังคงกินเกี๊ยวที่ยังเหลือต่อไปก่อนที่จะมาหยุดตรงหน้าไอ้มอสรุ่นพี่ปี3 ที่ไม่ได้มีราศีรุ่นพี่เสียเลย
กร๊อบบบ เสียงนี้ยังคงดังต่อเรื่อยๆ



[ เวย์ ]  :  เอ้า นี่มันไม่ใช่เกี๊ยวนี่หว่า  นี่มันแห้วชัดๆ 5555555



ไอ้มอสหันควับมาทางเวย์ ที่เหมือนจะเหน็บแหนมมันอย่างรวดเร็ว แต่เวย์ก็มองมันกลับด้วยสายตาที่เย็นชาจนขนลุกดุจนักฆ่าจ้องมองเป้าหมาย  ไอมอสถึงกับตัวสั่นเลยทีเดียว เวย์จ้องมองไอ้มอสจนมันหลบหน้าหนี ก่อนที่เวย์จะกลับมาหัวเราะอีกครั้งกับสามสาวแบบปกติก่อนที่จะเดินตาม คู่รักกำมะลอไป


ตรื๊ดดดดดดดดดด


[ เวย์ ]  :  ฮัลโหล เออ 5555555  ตายยังวะมังกร


[ ริว ]  :  มึงตามหมอให้กูด้วย ก่อนที่จะถึงลานจอดรถ ไอสัด ตอนนี้พี่อั้มยังนิ่งอยู่แต่นานกว่านี้ไม่แน่ ช่วยกูด้วยเพื่อนน


[ เวย์ ]  :  อยากเล่นใหญ่เองไอ้ฟราย อย่ารีบตายนะโว้ย ไปหาพลอยก่อน


[ ริว ]  :  เออกูรู้แล้~  โอ๊ยยยยยยยย  อย่าหยิกผมม งือ   ตรื๊ดดดดด ตรื๊ดดดดดด


[ เวย์ ]  :  เอ้าสายหลุด 5555 เงาหัวไม่มีแล้วมึง น้องฝน น้องปาล์ม คิราระจัง เดี๋ยวพี่ขอไปดูไอ้มังกรก่อนนะ ร้องยั๊งหมาโดนเชือด   ฮ่าาาาาาาา~


เวย์วิ่งหัวเราะไป เขารีบไปดูเพื่อนของตนซึ่งคิดว่าอาจจะชะตาขาดด้วยมืออั้ม ส่วนสามสาวก็ค่อยๆเดินตามไปโดยใช้ความเร็วของฝนเป็นหลัก เพราะฝนยังคงมีอาการบาดเจ็บอยู่ ปาล์มนั้นนึกถึงคำพูดเวย์ที่เอ่ยชื่อ " พลอย " ขึ้นมา ทำให้ปาล์มนึกถึงเพื่อนคนหนึ่งที่เคยเจอกันเมื่อปีที่แล้ว ถึงจะรู้จักกันไม่ถึงวันแต่ปาล์มก็รู้สึกถูกชะตามาก นี่ก็ปีนึงแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ตอนนี้พลอยจะเป็นยังไงบ้างจะใช่พลอยคนเดียวกันไหมนะ บ้าน่ามันคงไม่บังเอิญขนาดนั้น อีกอย่างพลอยบอกด้วยว่าจะเรียนต่อที่ราม คงไม่มาเรียนที่นี่หรอก


เมื่อทั้งสามมาถึงลานจอดรถก็เห็นนายเวย์ยืนขำก๊ากอยู่ ข้างๆคือนายริวที่ยืนน้ำตาเล็ด เพราะโดนอั้มหยิกสุดแรงจนมันเขียวช้ำห้อเลือดจนน่ากลัว ส่วนพี่อั้มก็นั่งทำท่าไม่พอใจอยู่บนรถของตนเรียบร้อย


[ คิราระ ]  :  ตายแล้วนายน้อยเจ้าคะเป็นไงบ้าง


คิราระถึงกับตกใจเพราะไม่คิดว่าอั้มจะลงมือหนักขนาดนี้ ริวเองก็เช่นกันเขาก็ไม่คิดว่าอั้มจะทำเขาแรงขนาดนี้ ถึงแอบน้อยใจบ้างแต่ริวก็ไม่คิดจะโทษอั้ม คงเพราะเขาทำเกินไปจริงๆที่ไปโอบเอวและเกือบหอมแก้มไปแบบนั้น ( มึงเบ็ดพี่อั้มจนน้ำเดินไปแล้วริวเอ๊ย )


[ ริว ]  :  อื้อ ไม่เป็นไร


[ คิราระ ]  :  เดี๋ยวบ่าวทำแผลให้เจ้าค่ะ


ขออนุญาตเจ้าค่ะนายน้อย แชะ คิราระใช้โทรศัพท์ส่วนตัวถ่ายรูปแผลที่เขียวช้ำของริวก่อนจะเริ่มทำแผล คิราระสมกับเป็นเมดส่วนตัวจริงๆในกระเป๋าสะพายเล็กๆที่มันช่างเข้ากันกับชุดนักศึกษาของเธอนั้นข้างในมีอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเล็กๆแบบพกพาไว้เผื่อฉุกเฉิน ฝนและปาล์มก็ตกใจเช่นกันขนาดริวขึ้นไปบู๊กับพวกนักคาราเต้ยังไม่ได้แผลขนาดนี้เลย แค่ยาล้างแผลแตะโดนผิวที่ช้ำของริว ริวเจ็บถึงกับสะดุ้งกำหมัดแน่น นั่นมันทำให้เวย์เริ่มรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว เพราะท่าทางของเพื่อนรักตอนนี้มันเจ็บปวดจริงๆ


[ คิราระ ]  :  อดทนนิดนึงนะเจ้าคะ นายน้อย


คิราระพยายามทำอย่างเบามือที่สุดเพราะเธอรู้สาเหตุจริงๆแล้วว่าเพราะอะไร และนี่ไม่ใช่การหยิกธรรมดา แต่ดูเหมือนความเจ็บปวดนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้ว โพล๊ะ ครึ่กกก เสียงบางอย่างดังขึ้นจนทำให้ทุกคนต้องหันมอง ริวที่ทนเจ็บแผลไม่ไหวถึงกับต่อยลงไปที่พื้นลานจอดรถที่เป็นอิฐบล็อคตัวหนอนเต็มแรงจนอิฐบล็อคหักเป็นสองท่อน ปาล์มตะลึงกับภาพตรงหน้าอย่างมาก ถ้าเป็นอิฐมอญหรืออิฐแดงมันคงหักไม่ยากถ้าวางในองศาดีๆและกระแทกฝ่ามือเข้าถูกจุด

แต่นี่เป็นอิฐตัวหนอนที่วางอย่างแน่นหนาแถมข้างล่างยังเป็นพื้นปูนอีก ทำไมผู้ชายคนนี้หักมันได้อย่างง่ายๆด้วยหมัดลุ่นๆเนี่ยนะ แต่ไม่ทันที่จะได้คิดริวง้างหมัดที่2 ต่อยซ้ำลงไปอีกจุดเดิม


[ คิราระ ]  :  หือ เบี่ยงเบนความเจ็บปวด


คิราระมองไปยังนายน้อยของตนที่ตอนนี้เจ็บปวดถึงขนาดต้องเบี่ยงเบนความเจ็บปวดหรือก่อกวนเส้นประสาท คิราระอุทานขึ้นในใจ เพราะสิ่งที่ริวทำนั้นเพราะเขาต้องการให้จุดอื่นเจ็บบ้าง จะได้ไม่โฟกัสแค่จุดเดียวซึ่งจะทำให้เจ็บมากๆ อย่างเช่น บางคนเจ็บขาซ้ายอย่างรุนแรงก็จะยิ่งไปโฟกัสที่ขาซ้ายมากขึ้น จนเกิดอาการเกร็งกล้ามเนื้อไม่รู้ตัว มันจะทำให้เจ็บปวดมากขึ้น


เพราะเหตุนี้เวลาปฐมพยาบาล ผู้ที่ทำการปฐมพยาบาลหรือรักษาถึงได้บอกว่า ทำตัวให้สบายๆ ไม่ต้องเกร็ง    ริวก็เช่นกันต่อให้เขาเก่งแค่ไหนเขาก็รู้ตัวว่าไม่สามารถต้านทานพลังของจิตใต้สำนึกที่สั่งการให้เขาโฟกัสที่แผลได้ เขาจึงตัดสินใจซัดหมัดลุ่นๆลงอิฐบล็อคไปเพื่อเบี่ยงเบนความเจ็บไปที่มือบ้าง ปาล์มมองที่อิฐก็ถึงกับพูดไม่ออกเพราะจากอิฐที่หักครึ่งนั้นตอนนี้มันแตกตามรอยหมัดของริวแล้วแต่สิ่งที่น่าตกใจคือตอนนี้ใบหน้าและลำคอของริวกลับมีเส้นเลือดสีดำขึ้นจนเห็นได้ชัดอย่างน่ากลัว


        จนคิราระรู้แล้วว่าเกินปัญญาของตนเองจึงตะโกนเรียกพี่อั้มที่ทำตัวไม่ถูกอยู่บนรถ อั้มที่เห็นอาการดังกล่าวจึงรีบวิ่งลงมาจากรถด้วยความตกใจ อั้มมาเห็นสภาพนายริวที่ตอนนี้ทั่วใบหน้ามีเส้นเลือดสีดำปรากฏขึ้นชัดเจนก็หัวใจแทบวาย อีกทั้งเมื่อสัมผัสที่ตัวนายริวก็พบว่ากล้ามเนื้อเกร็งไปทั้งตัว ราวกับพยายามอดทนอย่างถึงที่สุด


[ อั้ม ]  :  ใครมีเข็มบ้างหมุดหรือเข็มกลัดเล็กๆบ้าง


[ ปาล์ม ]  :  มีค่ะๆ


อั้มดูอาการริวแปปเดียวก็เอ่ยปากหาเข็มทันที ปาล์มที่คุ้นชินกับการบาดเจ็บของนักกีฬาจึงได้ตอบกลับและยื่นเข็มกลัดที่มีติดตัวให้อั้ม อั้มรับเข็มนั้นมากางมันออกและนำมันไปฝนกับอิฐบล็อคอย่างรวดเร็ว จนทำให้เข็มนั้นเล็กและแหลมคมมากกว่าเดิม อั้มขอทิงเจอร์จากคิราระเพื่อล้างเข็มก่อนที่จะฝังไปที่คอของริว 2 จุดและใบหน้าอีก 1 จุด จุดละ 10 วินาที และใช้นิ้วกดไปที่คออีก 1 จุด อาการของริวค่อยๆดีขึ้นจนความเจ็บปวดค่อยๆหายไปและเส้นเลือดสีดำก็ค่อยๆยุบลง อั้มที่ยังอยู่ในอาการตกใจ ก็ประคองหน้าของนายริวมาใกล้ๆจนปากเกือบจะประกบกัน



[ อั้ม ]  :  นายริวพี่ขอโทษ


[ ริว ]  :  ครับไม่เป็นไร   ไอ้เวย์ไปเหอะ


ริวตอบกลับด้วยเสียงเรียบแต่อั้มก็หน้าเสียไปแล้ว ถึงปากจะบอกไม่เป็นอะไรแต่อาการไม่ใช่เลย ริวเดินโซซัดโซเซจะล้มแหล่มิล้มแหล่ไปที่รถของเวย์ก่อนที่จะใช้ตัวรถนั้นพยุงตัวไว้ ทุกคนตกอยู่ในอาการตกใจเพราะสภาพริวตอนนี้แย่มาก อั้มที่จะเดินเข้าไปหาริวแต่ริวก็เปิดประตูรถของเวย์และพยุงตัวเองเข้าไปนั่งทันที


[ เวย์ ]  :  เดี๋ยวผมดูมันเองครับพี่อั้ม


เวย์รีบพูดตัดบทก่อนที่อะไรๆมันจะแย่ลง ก่อนที่จะรีบไปที่รถ ปาล์มที่ยังสงสัยอะไรหลายอย่างในตัวริวจึงขอตามไปด้วยซึ่งบ้านของเธอก็เป็นเส้นทางเดียวกับที่เวย์จะไปพอดี ฝนกับคิราระก็เห็นด้วยเพราะระหว่างทางจะไดวานให้ปาล์มคอยดูอาการเพราะเวย์ต้องขับรถจะให้มาดูอาการก็กะไรอยู่


ส่วนอั้มนั้นตอนนี้ยืนน้ำตาซึมไม่ใช่น้อยเธอพลั้งมือไปจริงๆ คิราระที่เห็นดังกล่าวจึงพูดปลอบใจอั้มและอาสาขับรถกลับให้เองโดยที่มีฝนติดรถไปด้วย คิราระวนรถมาส่งฝนที่หอเรียบร้อยก่อนที่จะขับกลับบ้าน แค่ฝนลงรถไปเท่านั้นแหละ



[ อั้ม ]  :  ฮืออ ฮึ๊กกก พี่ไม่ตั้งใจนะ



อั้มปล่อยโฮชุดใหญ่ทันทีที่ฝนลงไปจากรถ คิราระยื่นโทรศัพท์มาให้อั้มดูบางอย่างมันเป็นรูปรอยช้ำที่อั้มหยิก ( ที่ถ่าย ) มันเขียวช้ำจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นฝีมือของผู้หญิงที่มือเล็กๆแบบพี่อั้ม อั้มเห็นก็ถึงกับพูดไม่ออกได้แต่ก้มหน้าร้องไห้อีก


ย้อนไปเมื่อ 15 นาทีที่แล้วหลังจากที่ริวจูงมืออั้มมาที่ลานจอดรถจนพ้นสายตาของไอ้มอสแล้วนั้น


[ ริว ]  :  เฮ้อ พ้นสักที่น่ารำคาณไอ้มอสจริงๆ พี่อั้มเป็นไรมั๊ยพี่



อั้มก้มหน้าเขินมาตลอดทาง เพราะเธอไม่คิดว่าริวจะทำแบบนั้นกับเธอต่อหน้าคนอื่นมันทั้งเขิลทั้งอายแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ริวที่เห็นอั้มนิ่งไม่ตอบก็คิดว่าอั้มโกรธ แต่ได้ครั้นจะขอโทษแบบจริงๆจังๆมันก็ไม่ใช่แนวของเขา


[ ริว ]  :  หูยยพี่อ้ามม ผมโอบเอวนิดเดียวเอง ไม่มีใครเข้าใจผิดหรอกก ไม่ต้องกลัวข่าวเสียหาย เดี๋ยวพ้มเคลียร์ให้เอง รับรองเรตติ้งพี่ไม่ตกแน่ พี่เคยบอกใช่ป่ะว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เดี๋ยวผมเคลียร์เอ๊งงงง



อั้มได้ฟังก็ยิ่งเขินไปใหญ่เพราะริวนั้นพูดเรื่องโอบเอวอีกครั้ง คราวนี้พี่อั้มเงียบนิ่งสนิท ริวที่คิดไปเองว่าพี่อั้มโกรธจริงๆแล้วนั้นก็ยิ่งใจไม่ดีในขณะที่ริวกำลังจะขอโทษนั้น หมับบ อั้มที่เขินจนทำอะไรไม่ถูกก็ยื่นมือมาหยิกแก้มของนายริวทันที โอ๊ยย ริวร้องลั่นทันที อั้มยังก้มหน้าแต่ก็ยังหยิกอยู่แบบนั้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าตำแหน่งที่หยิกนั้นมันอันตรายซึ่งริวเองก็ไม่ตอบโต้เพราะคิดว่าอั้มคงโกรธจริง



       อั้มยิ่งหยิกนิ้วก็ยิ่งกดลงโดนเส้นประสาทลึกกว่าเดิมโดยที่ไม่รู้ตัว ริวที่ทนเจ็บมาเกือบนาทีก็เริ่มมีอาการเพราะเส้นประสาทไปโดนจุดปี๋เหลียงแล้ว อั้มสะดุ้งเพราะมีบางอย่างเปียกๆตกใส่มือของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นน้ำตาของริวที่ไหลออกมา เธอสะดุ้งดึงมือออกทันทีพร้อมกับใบหน้าของริวที่ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด อั้มกำลังจะเข้าไปขอโทษริว แต่ก็ต้องชะงักเพราะเวย์วิ่งมาถึงพอดี อั้มจึงรีบเดินขึ้นรถของตนทันที ส่วนเวย์ที่เห็น
ริวยืนนิ่งๆก็เข้าไปแซวตามปกติ จนเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น


_ _ _ _ _ _ _


ปัจจุบัน


[ คิราระ ]  :  คุณอั้มคะ ทำไมต้องใช้วิชาแพทย์ด้วยเจ้าคะ แค่หยิกธรรมดาก็พอแล้ว การกดไปที่จุดนั้นคุณอั้มก็รู้ว่ามันเป็นเป็นการเปิดทางให้พลังอัคคีไหลเวียนเข้าร่างกายนายน้อยนะเจ้าคะ ลมกับไฟเจอกันก็ลุกลามสิ่เจ้าคะ



[ อั้ม ]  :  ฮือออ พี่แค่จะหยิกแกล้งนี่  พี่เขินจนทำอะไรไม่ถูกตอนนั้นเลยหยิกไปทั้งๆที่ก้มหน้า นายริวก็ไม่ยอมหนีพี่ก็เลยกดไม่ปล่อย ฮืออ พี่ไม่ตั้งใจให้เส้นประสาทไปโดนจุดปี๋เหลียงนี่



[ คิราระ ]  :  ที่นายน้อยไม่หลบและยอมให้คุณอั้มลงโทษเพราะนายน้อยรู้ตัวเองค่ะว่าทำให้คุณอั้มไม่ชอบ ไม่พอใจที่ไปโอบและเกือบหอมแบบนั้น



[ อั้ม ]  :  ป่าว ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบนี่ ( เสียงอ่อยๆ พูดอ้อมแอ้ม )



คิราระแอบยิ้มกับสิ่งที่อั้มแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่คิราระก็ยังบิ๊วต่อไปอีก เพราะอยากให้เธอกล้าพูดความในใจ


[ คิราระ ]  : หรือคุณอั้มเกลียดนายน้อยเจ้าคะที่ทำแบบนั้น แต่นายน้อยรักคุณอั้มนะคะถึงได้ปกป้องแบบนั้น


[ อั้ม ]  :  พี่ไม่ได้เกลียดนายริว ฮึ๊ก ๆ ๆ พี่ก็รักนายริวนะ รักมากด้วย   อึ้กกก



คิราระนั่งอมยิ้มกุ้มกิ่มเพราะทำให้อั้มเผลอพูดออกไปจนได้ อั้มพึ่งรู้ตัวก็ก้มหัวหลบตางุดๆหมดสภาพพี่สาวคนสวยเลย จะแก้ตัวว่ารักแบบน้องชายก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะคิราระดักคอไว้เรียบร้อยว่า ถ้าคิดพี่น้อง ตอนโดนโอบเอวคงไม่ยิ้มแบบนั้น เธอรู้ดี ทำให้อั้มนั้นทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งนิ่งๆ



[ อั้ม ]  :  แล้วนายริวจะโกรธพี่มั๊ยคิราระ


[ คิราระ ]  :  ถ้าโกรธคงไม่หรอกค่ะเพราะนายน้อยก็คิดว่าตัวเองผิดคงไม่ถือโทษโกรธอะไร  คงน้อยใจมากกว่าค่ะ
แต่แปปเดียวคงหายแหละค่ะ ไม่ 1ปี ก็ 2ปี


[ อั้ม ]  :  ไม่เอาาาาา แค่น้อยใจทำไมถึงไม่ยอมคุยเป็นปีเลยล่ะ พี่จะทำยังไง


[ คิราระ ]  :  ง้อสิ่เจ้าค่ะ อิอิ


[ อั้ม ]  :  จะทำยังไงดี นายริวไม่เคยเป็นแบบนี้ด้วย พี่จะเริ่มง้อยังไง


คิราระอาศัยจังหวะที่รถติดไฟแดงเอี้ยวตัวไปกระซิบอั้ม จนอั้มถึงกับหน้าแดงเป็นลูกเชอรี่ คิราระก็ได้แต่ยิ้มๆก่อนที่จะเหยียบคันเร่งเพื่อเคลื่อนรถตามสัญญาณไฟเขียวและมุ่งหน้าสู่คอนโดที่พักของเธอ



_ _ _ _ _ _ _


ฝั่งริว


ริวที่บาดเจ็บจนเกือบม่องเท่งในตอนแรก นั่งหมดสภาพนักศึกษาอยู่เบาะหลังโดยมีปาล์มนั่งดูอาการอยู่ข้างๆเดิมที ริวจะขอนั่งคนเดียวแต่เวย์ดึงดันจะให้ปาล์มไปคอยดูอาการ ซึ่งปาล์มก็ยอมลดทิฐิลงและทำตามคำขอร้องของเวย์แต่โดยดีถึงจะขัดใจบ้างก็เถอะ


[ เวย์ ]  :  เป็นไงบ้างวะตายยัง


[ ริว ]  :  บรรพบุรุษโบกมือเรียกหยอยๆเลยว่ะ


[ เวย์ ]  :  อย่ามาพูดเล่นนะไอเวน มึงก็รู้กูกลัวผี กูไม่ใช่มึงนะที่ไม่กลัวผี


[ ริว ]  :  แค่กๆ ไอ้เวย์โทษทีวะ กูว่ามึงต้องล้างรถแล้ว


[ เวย์ ]  :  ทำไมวะ เอ้าเห้ย


ริวกำหมัดขวาของตนและชูนิ้วโป้งขึ้นเหมือนสัญลักษณ์กดไลค์แล้วกดไปที่จุดโหวเอี้ยนที่บริเวณลำคอใต้ลูกกระเดือกโดยที่ทุกการกระทำอยู่ในสายตาปาล์มทั้งหมด  อ่อกกกก ริวกระอักเลือดสีดำออกมาเยอะพอสมควรจนมันเลอะที่วางเท้าด้านหลังไปหมด ดีที่มีแผ่นยางรองรับไว้ เวย์กับปาล์มถึงกับตะลึงกับภาพที่เกิด คงเพราะลืมตัวริวจึงถอดเสื้อตัวเองเช็ดคราบเลือดที่กระเด็นเปรอะเบาะรถของเวย์


[ เวย์ ]  :  เห้ย ไม่ต้องเช็ดเดี๋ยวกูไปล้างเอง เสื้อมึงเลอะหมดละ ไอ้เวนมึงไหวมั๊ยเนี่ย


ปาล์มกับเวย์ตะลึงขึ้นไปใหญ่เพราะสภาพท่อนบนของริวที่เปลือยเปล่าตอนนี้มีแต่จุดช้ำเลือดบ้าง เส้นเลือดสีดำบ้าง อยู่หลายจุด ปึ้กก ริวกระแทกหมัดนิ้วเดียวของตนเข้าที่จุด จว่อเฉียนเสสั้ง ( ใต้ราวนมซ้าย ) ร่องรอยทั้งช้ำเลือดต่างๆจึงค่อยๆหายไป แค่กๆๆๆ ปาล์มตกใจจึงเข้าประชิดตัวอีกครั้งอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าจะกระอักเลือดอีก ทำให้หน้าอกอวบอึ๋มทาบแนบเข้ากับริวโดยทันที ปาล์มตกใจทำตัวไม่ถูกทันทีแต่ริวก็ไอดังค่อก ทำให้เธอค่อยๆถอยออกอย่างเนียนๆ


[ เวย์ ]  :  เห้ย  แวะโรงพยายาลก่อนเปล่า


[ ริว ]  :  ไม่เป็นไรไปต่อเลย เดี๋ยวก็ดีขึ้นละ


[ เวย์ ]  :  พี่อั้มทำอะไรมึงวะ พูดมาตรงๆ นี่ไม่ใช่การนินทาพี่อั้มนะเว้ย กูแค่อยากรู้


ริวนิ่งคิดสักพักว่าจะตอบดีไหมเพราะมันเหมือนเป็นการพูดลับหลังพี่สาวของตน ส่วนเวย์ก็เหมือนจะรู้ว่าเพื่อนตนคิดอะไร จึงพูดดักคอไว้ก่อนเลย


[ ริว ]  :  เออๆ  พี่เขาหยิกแก้มกูนั่นแหละ แต่หยิกจนเส้นประสาทไปทับจุดปี๋เหลียง ธาตุในตัวกูเลยตีกันนิดหน่อย


[ เวย์ ]  :  นิดหน่อยพ่อง หน้าตาจะตายให้ได้เลย แล้วเส้นเลือดที่ขึ้นล่ะยังไง ให้กูตามลุงคุโระมั๊ย


[ ริว ]  :  ไม่ต้อง กูจัดการแล้ว ปกติมันจะค่อยๆไปหายเอง แต่ต้องไปหาพลอยไง เลยต้องใช้วิธีนี้


[ เวย์ ]  :  เดี๋ยวก่อนดิ่ แล้วพี่อั้มทำได้ไง ตระกูลพวกมึงนี่ยังไงวะ เป็นชาวไซย่าหรือไงวะ ทำได้แทบทุกอย่าง มึงชื่อ คาคาล็อทมั๊ยเนี่ย



ปาล์มที่ตอนนี้ตัวยังแนบชิดกับริวอยู่ก็ถึงกับสะดุ้งเพราะตัวของริวร้อนราวกับไฟ เธอมองหน้าของรุ่นพี่เธอตรงหน้าอย่างแตกตื่นและสงสัย ริวเหมือนจะรู้ตัวจึงค่อยๆเขยิบถอยออกมา แต่ปาล์มก็ไม่ยอมทำหน้าขึงขังใส่พร้อมกับเขยิบตัวเข้าหาริวทันทีราวกับจะเอาชนะให้ได้ จนตัวทั้งคู่แนบชิดจนเบียดแน่นแต่ดูเหมือนปาล์มจะสนใจแต่เรื่องเอาชนะริวให้ได้ เพราะตอนนี้ริวพยายามออกแรงผลักปาล์มอยู่



ริวเห็นปาล์มยังไม่ยอมออกไปจึงต้องบอกให้ปาล์มถอย

[ ริว ]  : ถอยออกไปก่อนเดี๋ยวอยากร้อนตายหรือไง

ริวทำได้แค่พูดเบาๆเพราะกลัวเวย์ได้ยิน ปาล์มก็ไม่น้อยหน้า อาจเพราะไม่ค่อยชอบริวอยู่แล้ว จึงไม่คิดที่จะถอยตามริวบอก 


[ ปาล์ม ]  :  ทำไม ไม่ถอยแล้วมีอะไรมั๊ย ไม่เห็นจะร้อนเลย 


ปาล์มก็พูดเสียงเบาๆใส่เช่นกัน เพราะเกรงใจเวย์กลัวเวย์จะรู้ว่าเธอเริ่มทะเลาะกับริวอีกแล้ว ทั้งสองก็ยื้อยุดฉุดไปมา จริงอยู่ที่ปาล์มเป็นผู้หญิงแต่ตอนนี้ริวก็ไม่มีแรงพอที่จะดันออกไป จนตอนนี้ปาล์มลมตัวนอนทับริวเสียแล้ว


[ เวย์ ]  :  อะไรวะ อยู่ดีๆเหมือนอุณหภูมิในรถเพิ่มขึ้นเฉยเลย  เอ้อ น้องปาล์มพี่ฝากจับไอ้มังกรนอนหน่อยนะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว


เวย์มองผ่านกระจกแล้วเข้าใจผิดเห็นว่าปาล์มเหมือนช่วยจัดท่าทางให้ริวเอนตัวนอน เขาจึงไหว้วานปาล์มให้ช่วยจับริวนอน โดยที่เวย์ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ระหว่างตัวสองคนนั้นมีแค่เสื้อนักศึกษาของปาล์มที่ใส่กันไว้แค่นั้นเอง ปาล์มคิดแต่จะเอาชนะริวจนตอนนี้นอนทับไปแล้ว แล้วดูท่าทางจะไม่ลุกง่ายๆเสียด้วย


[ ริว ]  :  ลุกไป อยากร้อนตายหรือไง

[.ปาล์ม ]  : กระจอกน่ะแค่นี้

[ ริว ]  :  ลุกออกไป ไม่งั้น

[ ปาล์ม ]  :  ไม่งั้นจะทำไมไอ้โรคจิต จะทำชั้นแบบที่นายทำในห้องนั้นเรอะ อุ๊บบบ


ริวที่เห็นว่ายังไงปาล์มก็ไม่ยอมแพ้เขาแน่ๆ จึงจับปาล์มจูบในขณะที่กำลังจะพูดทันที


[ เวย์ ]  :  เวนรถชนกันในอุโมงค์อีก


ริวได้ยินดังนั้นจึงฉวยโอกาสที่แสงน้อยเพราะรถแล่นเข้าอุโมงและปาล์มที่กำลังชะงักตัวแข็ง สอดลิ้นเข้าปากและตวัดลิ้นบรรเลงเพลงจูบพร้อมกับเลื่อนมือไปคลึงตูดที่เนียนแน่นเพราะการออกกำลังกายของปาล์มทันที ปาล์มที่กำลังตัวแข็งก็ถึงกับเคลิ้มตาลอยกับรสจูบนี้ แต่แค่แปปเดียวปาล์มที่เริ่มได้สติจึงเด้งตัวขึ้นมาด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าริวจะกล้าทำแบบนี้ ปาล์มโกรธจนลืมตัวถึงกับกำหมัดจะต่อยริว แต่ก็ไม่ทันแล้ว 


อุ้ก  อ๊อกก  ริวที่ตอนนี้ไม่มีปาล์มทับตัวแล้วจึงพลิกตัวอ้วกลงแผ่นยางรองพื้นรถอีกครั้ง นี่ถ้าช้าไปกว่านี้สัก 2-3 วินาทีปาล์มได้เลอะเลือดของริวแน่ๆ ปาล์มกล้าสาบานกับสิ่งที่เห็นเลย ถึงแสงสว่างจะน้อยเพราะรถยังอยู่ในอุโมงค์ แต่จะให้เธอไปสาบานที่ไหนก็ได้เพราะเมื่อกี้เธอเห็นกองเลือดที่ริวอ้วกออกมาระเหยกลายเป็นควันราวกับมันถูกต้มด้วยไฟที่ทะลุจุดเดือดเลย


[ ริว ]  :  พี่ไม่มีทางเลือกนะ ถ้าไม่ทำแบบนี้เราก็ไม่ยอมลุก จากตัวพี่ เดี๋ยวก็ได้เลอะพอดี แค่กๆ


ถึงริวจะบอกไม่อยากจะให้เลือดเลอะเสื้อ แต่ตอนนี้ปาล์มก็รู้สึกว่าของสงวนช่วงล่างของตนมันแฉะจนเลอะเสียแล้ว ปาล์มที่ได้เห็นได้ฟังก็พูดไม่ออก จากที่จะต่อยซักเปรี้ยงแต่ตอนนี้กลับไม่คิดจะต่อยแล้ว จะมีก็แต่รสจูบที่ยังลืมไม่ลง ปาล์มถึงกับแอบคิดในใจ เมื่อกี้โดนจูบไม่ถึงนาทีแค่ไม่กี่วินาทีด้วยซ้ำ ทำไมตัวเธอถึงเคลิ้มได้ขนาดนั้น



[ เวย์ ]  :  เห้ย กูว่าไปหาหมอเหอะ กระอักอีกแล้ว


[ ริว ]  :  ไม่เป็นไร เมื่อกี้ครั้งสุดท้ายแล้วนอนพักก็พอ


[ เวย์ ]  :  เออๆ ดื้อชิบหาย แล้วตกลงมึงบอกกูได้ยังว่าพี่สาวมึงเป็นใครกันแน่ ทำไมทำแบบนั้นได้


ริวพยายามพยุงตัวขึ้นมากึ่งนอนกึ่งนั่งพิงเบาะก่อนที่จะตอบคำถามที่เวย์ค้างคาใจมาหลายนาที ซึ่งปาล์มก็ดูเหมือนจะรอฟังเช่นกัน


[ ริว ]  :  พี่อั้มโตมาในครอบครัวหมอ พ่อแม่แท้ๆของพี่อั้มเชี่ยวชาญศาสตร์การแพทย์โบราณแทบทุกประเภททั้งคู่เลย พี่อั้มก็ซึมซับมาเรื่อยๆ จนอายุ แค่ 10 ขวบก็ฝังเข็มรักษาโรคเป็นแล้ว


[ เวย์ ]  :  เยดเข้ มาว่ะแบบนี้ เข้าขั้นอัจฉริยะเลยนี่หว่า


[ ริว ]  :  เออ เรียกว่าอัจฉริยะก็ไม่แปลก พ่อแม่พี่อั้มถ่ายทอดทุกอย่างให้พี่อั้ม และพี่อั้มก็ดูเหมือนว่าจะรักทางนี้ด้วย เพราะอยู่กับคนป่วยเพราะได้เป็นลูกมือพ่อแม่ มาตั้งแต่เด็กๆ แถมตัวพี่อั้มก็ศึกษาการแพทย์แผนปัจจุบันควบคู่ไปด้วย แค่คนป่วยเดินนิดเดียวก็มองออกแล้ว ว่าบาดเจ็บตรงไหน  อย่างน้องฝนเป็นตัวอย่าง มาถึงตรงนี้ปาล์มกับเวย์ถึงกับกระจ่าง ว่าทำไมพี่อั้มมองปร๊าดเดียวก็รู้ว่าฝนบาดเจ็บ


[ เวย์ ]  :  เห้ย แบบนี้ไม่ใช่อัจฉริยะแล้วเรียกว่า โคตรอัจฉริยะเลยนี่หว่า


[ ริว ]  :  เอาจริงๆพี่อั้มถนัดการรักษาแผนโบราณทุกรูปแบบแหละ และพอพ่อกูรับเข้ามาเป็นลูกบุญธรรม ยิ่งเก่งเข้าไปใหญ่เพราะมีลุงคุโระสอนให้โดยตรง แถมยังมีพี่คิสสึเนะ คอยดูแลอีก


[ เวย์ ]  :  เออ แล้วทำไมพ่อมึงรับพี่อั้มเข้าตระกูลเป็นลูกบุญธรรมวะ


[ ริว ]  :  มึงรู้จักคำว่าริษยาป่ะ เพราะพ่อแม่ของพี่อั้มเก่งมากเกินไป เลยโดนพวกหมอคนอื่นอิจฉา ข่มขู่บ้างใส่ร้ายบ้าง อีกอย่างกูได้ยินมาว่าพี่อั้มตอนอายุแค่ 17 ยังเก่งเทียบเท่าหมอมืออาชีพหลายๆคน ถ้าปล่อยให้พี่อั้มเป็นหมอจริงๆ พวกมันกลัวพี่อั้มจะได้หน้ามากกว่า แถมถ้าพี่อั้มใช้ศาสตร์แพทย์แผนโบราณรักษา พวกมันก็กลัวจะขายยาไม่ได้ไง


บ้านพี่อั้มก็เป๋ไปช่วงนึงเหมือนกัน โดนฟ้องร้องเป็นสิบคดี ว่ารักษาคนไข้จนเสียชีวิตบ้าง ใช้ยาผิดกฏหมายบ้าง แล้วที่เหี้ยสุดๆคือจะฟ้องพี่อั้มว่ารักษาโดยไม่มีใบอนุญาต พ่อกูเลยออกหน้าช่วยด้านกฏหมายจนชนะคดีทั้งหมด กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงช่วย แต่พ่อกูทำอะไรมีเหตุผลเสมอ กูเลยไม่ได้คัดค้านอะไร



[ เวย์ ]  :  คนบางนี่แม่งน่ากลังกว่าผีอีก เห็นอื่นได้ดีกว่าตัวเองไม่ได้เลย ฟวยเอ๊ย เออแล้วสถานะของครอบครัวพี่อั้มล่ะเป็นไงบ้างหวะ พอชนะคดีแล้ว



[ ริว ]  :  พอชนะคดี พ่อกูก็รับพี่อั้มเข้ามาเป็นลูกบุญธรรม กันไม่ให้พวกมันรังควาญ และตามเช็คบิลล์ไอ้พวกเล่นตุกติกทางกฎหมายจนหมดก๊ก ส่วนพ่อแม่ของพี่อั้มตอนนี้อยู่จีนเป็นหลัก ศึกษาวิชาแพทย์เพิ่มเติมและเดินทางไปทุกที่ๆมีศาสตร์การรักษาโบราณ บ้างก็ออกภาคสนามรักษาคนยากไร้ พ่อกูก็ออกให้ทุนแหละ แต่จะว่าให้ทุนก็ไม่ถูกเพราะฐานะของบ้านพี่อั้มก็ไม่ใช่กระจอก เป็นหมอมาตั้งแต่บรรพบุรุษมีมรดกตกทอดเยอะแยะ แต่พ่อแม่พี่อั้มก็ขอให้พ่อกูช่วยดูแลทั้งหมดนั่นแหละ มึงเคยได้ยินชื่อตระกูล มิตรพงไพร ไหมล่ะ


[ เวย์ ]  : กูรู้จักแต่ ไชยา มิตรชัย ว่ะ


[ ปาล์ม ]  :  รู้จักค่ะ มิตรพงไพร ในวงการกีฬาไม่มีใครไม่รู้จัก เป็นตระกูลแพทย์มีชื่อเสียงมากด้านการใช้ศาสตร์โบราณในการรักษาค่ะ โดยเฉพาะศาสตร์โบราณของจีน ที่สามารถใช้แค่มือเปล่ากดจุดก็รักษาโรคบางโรคอาการบางอาการได้แล้ว   พี่อั้มเป็นลูกหลานตระกูลมิตรพงไพร เหรอคะ


ปาล์มพูดขึ้นด้วยอาการที่ตื่นเต้น จนลืมเรื่องที่โดนริวจูบไปเลย มันก็ไม่แปลกที่จะเป็นเช่นนั้นเพราะสำหรับนักกีฬาแบบปาล์มแล้วตระกูลมิตรพงไพรนั้นเปรียบเสมือนพระเจ้าเลย ทั้งความใจดีมีเมตตา และฝีมือในการรักษาที่เรียกว่าผู้วิเศษก็ไม่เกินไป จนใครต่อใครก็ก็เรียกว่า ตระกูลหมอเทวดาเดินดิน



[ ริว ]  :  อื้ม ตามที่น้องปาล์มเล่ามานั่นแหละ ตระกูลมิตรพงไพรถูกเรียกว่า หมอเทวดาเดินดิน แพทย์แผนปัจจุบันก็ให้การยอมรับ แต่พวกหมอสมัยใหม่บางกลุ่มมันไม่พอใจไง เลยสรรหาทุกทางเพื่อเล่นงานกะว่าให้หายไปจากวงการแพทย์เลย



[ เวย์ ]  :  พวกเหี้ยนี่ก็แปลกนะ เอาตรงๆศาสตร์การรักษาแบบโบราณ ถ้าพูดตรงๆมันก็คือแพทย์ทางเลือกป่าววะ ผู้ป่วยมีสิทธิ์ที่จะเลือกหรือไม่เลือกก็ได้  ก็ไม่น่าไปเสือกกับเขา เป็นหมอแท้ๆเสือกอยากเป็นหมาอิจฉาไม่เข้าเรื่อง แล้วตกลงพี่อั้มทำอะไรกับมึงวะ เกือบตาย



[ ริว ]  :  เสวียลู่  ศาสตร์การกดจุดของจีน คงคล้ายๆการสกัดจุดแหละ


[ เวย์ ]  :  เห้ยย  พี่อั้มสกัดจุดแบบมังกรหยกได้เหรอ ได้ไงวะตัวเล็กๆแบบนั้นน่ะเหรอ


[ ริว ]  :  เออ แล้วมึงคิดว่าพ่อจะยอมปล่อยกูมาอยู่ที่ไทยโดยไม่มีคนคอยดูเหรอ ถ้าให้พูดตรงๆพี่อั้มเก่งทุกแขนงแหละ แต่เสวียลู่เป็นศาสตร์ที่ใช้แรงน้อยที่สุดผู้หญิงตัวเล็กๆก็ทำได้ถ้าหมั่นฝึกฝน อย่างที่ลานจอดรถพี่อั้มเอาเข็มกลัดมารักษากูเฉ๊ย มึงก็เห็น แต่ที่มันแย่คือ ลุงคุโระถูกใจพี่อั้มและถ่ายทอดวิชาเกี่ยวกับศาสตร์โบราณของบ้านกูอีก อัพเกรดความสามารถเข้าไปอีก


[ เวย์ ]  :  เยดเข้ ลุงคุโระอัพคริติคอลให้ซะด้วย เกือบได้ไปคุยกับรากมะม่วงแล้วมั๊ยล่ะมึง แล้วพี่อั้มทำไมทำแบบนั้นวะ


[ ริว ]  :  เขาคงโกรธแหละที่ไปทำแบบนั้น เลยโดนหยิกที่แก้มเข้าให้ เส้นประสาทเลยไปกดที่จุดปี๋เหลียง


[ เวย์ ]  :  เห้ย จุดนั้นมันสันจมูกนี่หว่า ถ้าไปโดนจุดจว่อไท่หยางตรงหางคิ้วก็ว่าไปอย่าง


ริวชะงักเล็กน้อยที่เวย์ก็รู้เรื่องจุดชีพจนบนใบหน้า ถ้าเป็นจุดปี๋เหลียงก็ว่าไปอย่างเพราะริวเคยพูดแล้ว แต่จุดจว่อไ ท่หยาง เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยพูดให้เวย์ฟัง แต่ริวก็พูดต่อไปเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ


[ ริว ]  :  ทุกเส้นชีพจรบนร่างกายมันเชื่อมต่อกันหมด อย่างเช่นเวลาเอานิ้วกดกระแทกเบาๆตรงเส้นเลือดที่ขมับแต่ทำไมกลับรู้สึกตึงๆบริเวณในร่องหู ( ลองทำตามกันได้นะครับ Reader ) หรือ เวลาเป็นแผลร้อนในตรงกระพุ้งแก้มกลับรู้สึกปวดที่ฟันกรามไปด้วย หรือ เวลานวดฝ่าเท้าเรากลับรู้สึกผ่อนคลายในส่วนอื่นๆด้วย เพราะทุกจุดมันเชื่อมโยงกัน แล้วที่พี่อั้มทำมะกี้ดันไปกระตุ้นธาตุไฟในตัวกูดิ่ เลยเป็นแบบที่เห็น แค่ก ๆ ๆ


[ เวย์ ]  :  อ่อ แล้วธาตุประจำตัวมึงเป็นธาตุลม ลมตีกับไฟ ก็เลยบรรลัยสิ่นะ แล้วมึงสกัดจุดเป็นด้วยเหรอ ถึงขับเลือดเสียถึงออกมาแบบนั้น


[ ริว ]  :  กูทำได้เท่าที่มึงเห็นแหละ ลุงคุโระสอนมา บอกแค่ว่า กูเรียนไว้ใช้แค่นี่พอ เวลาฝึกกับตระกูลของยามิ กูโดนหวดยับตลอดแทบไม่ได้ตอบโต้  เผื่อเวลาจวนตัวกูจะได้รักษาตัวเองได้ ลุงคุโระเลยสอนให้


[ เวย์ ]  :  แปลกวะ ชื่อ ริวกะ มันแปลว่า มังกรเพลิง แต่ควบคุมไฟไม่ได้ กร๊ากกกกก  เสรือกควบคุมลมกับสายฟ้าได้  อ่อนแอ สรัสๆ


แค่กกกกก !!!  เสียงไอของริวดังกว่าทุกครั้ง ปาล์มจึงรีบเข้ามาดูอาการต่อโดยลืมเรื่องจูบไปเลย แต่เสียงไอรอบนี้เหมือนจงใจ ไอขึ้นเพื่อขัดคอเวย์ที่จ้อไม่หยุดจนหลุดเรื่องพลังของริว เวย์นั้นก็ลืมตัวจริงๆว่าน้องปาล์มยังอยู่ในรถ แต่ดูเหมือนปาล์มนั้นจะไม่ได้สนใจฟัง ใครมันจะไปบ้าควบคุมธรรมชาติได้ และอีกอย่างเพราะตัวเธอนั้นตอนนี้อยู่แนบชิดกับริวจนหน้าอกเบียดเข้ากับหน้าอกอันเปลือยเปล่าล่ำบึ้กของริวอีกรอบ



       ถึงจะบอกว่าดีขึ้นก็จริงแต่สีหน้าของริวก็ยังแย่อยู่ ปาล์มใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเลือดที่เปรอะปากของริวออกอย่างช้าๆ จนเกิดโมเมนต์โรแมนติกปนเลือดซะอย่างนั้น  เวย์ถึงกับสงสัยกับสิ่งที่เห็นเพราะก่อนหนานี้ดูเหมือนปาล์มจะไม่ค่อยชอบริวเลยสังเกตุได้จากสีหน้าเวลามอง


แต่พอริวบาดเจ็บปาล์มก็ไม่รอช้าที่จะเข้าชวย  นั่นเพราะเนื้อแท้ของปาล์มเป็นคนใจดีและชอบช่วยเหลือคนนั่นเอง ริวหมดแรงล้มตัวไปนั่งพักไปเบาะรถของเวย์ ปาล์มที่เห็นดังนั้นจึงยื่นหน้าไปดู ตอนนี้สีหน้าของริวเริ่มดีขึ้น ปาล์มจึงปล่อยให้ริวนอนพักไปทั้งๆแบบนั้น


จนเวลาผ่านไปราว 10 นาที


[ ปาล์ม ]  :  พี่เวย์คะ รบกวนจอดซอยหน้าด้วยค่ะ


เอี๊ยดดดด เวย์ค่อยๆจอดรถตามที่ปาล์มบอก ขอบคุณมากค่ะพี่เวย์  ปาล์มกล่าวขอบคุณและมองไปที่ริวที่นอนหลับอยู่ก่อนที่จะค่อยๆปิดประตูและเดินเข้าบ้านที่อยู่ในซอยนั้น บรื้นนน เวย์ขับรถออกไปทันทีเพื่อไปยัง domo


[ ปาล์ม ]  :  ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้โรคจิต บังอาจฉวยโอกาสมาจูบชั้น ชั้นเอาคืนแน่


 



ประตูวาร์ปเพื่ออ่านตอนเก่าๆ Click !!!!!

กระทู้พิเศษ

ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ


เนื้อเรื่องหลัก


ตอนที่ 1  ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6

ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11




_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


Side Story การเดินทางของสายรุ้ง



ตอนที่ 1 : มรสุม   ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย ตอนที่ 4 : วันฝนซา

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ






- - - - - -

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

มาดูสาวๆ ในตอนนี้กัน


••••••••••••••


ปาล์ม




สาวสวยนักคาราเต้ ที่เตะทีมชาติทีม B คว่ำมาแล้ว ปาล์มเป็นนักกีฬาฝีมือดี ได้แชมป์กีฬาเยาวชนอายุไม่เกิน 18 ปี ตั้งแต่ ม.4 - ม.6   3 ปีรวด ปาล์มนั้นตั้งใจจะใช้ทุนเข้าเรียนต่อ แต่ก็ล้มเลิกความตั้งใจเพราะถ้าใช้ทุนกีฬาเข้า ก็ต้องอยู่กับมันไปอีก 4 ปีจนกว่าจะจบ แต่เธออยากลองทำอะไรใหม่ๆบ้าง เธอจึงสมัครเข้าเรียนโดยไม่ใช้ทุนอะไรเลย ปาล์มเข้าชมรมถ่ายภาพ แต่ก็ยังแวะเวียนเข้าไปซ้อมคาราเต้กับฝนเพื่อนสนิทของเธอบ้าง ที่จริงปาล์มกับฝนก็ไม่ได้สนิทกันตั้งแต่แรกถึงจะเล่นคาราเต้ด้วยกันตอน ม.ปลาย  แต่เพราะมาทำงานพาร์ทไทม์ที่เดียวกันจึงเกิดสนิทกันขึ้นมา ปาล์มนั้นเป็นโรคเกลียดผู้ชาย ( แต่ปาล์มเป็นผู้หญิง 1000% นะ ) เพราะพี่สาวของปาล์มฆ่าตัวตาย เพราะโดนผู้ชายทิ้ง ตั้งแต่นั้นมาปาล์มจึงตั้งแง่กับผู้ชายมาตลอด โดยเฉพาะคนหล่อๆ แต่เนื้อแท้ปาล์มเป็นคนดี ดีมาก ถ้าปาล์มพิจารณาแล้วว่าคนๆนั้นเป็นดีจริงๆ ( ผู้หญิง ) ปาล์มจะไม่รอช้าและช่วยเหลือทันที ตัวอย่างเช่นพลอยเป็นต้น


อย่างที่บอกปาล์มเป็นโรคเกลียดผู้ชาย และไม่ชอบริวกะตั้งแต่แรกเห็น อาจเพราะอยู่ในห้องกับฝนโดยลำพังและตนไปเจอ จึงคิดไปว่าริวจะลวนลามฝน อีกทั้งที่ห้องชมรมอาสาพัฒนา ที่ปาล์มเข้าไปป๊ะกับริวตอนที่พึ่งโล้สำเภากับคิราระเสร็จหมาดๆ เธอเข้าไปเห็นตอนที่เขายืนให้ฝ่ายหญิงขัดเสากระโดงเรือจึงคิดว่า ริวนั้นขืนใจหญิงสาวคนนั้นจึงได้พุ่งเตรียมสั่งสอน แต่ก็ต้องตกใจเพราะริวหันมาพลันสายตาก็ไปป๊ะกับเสากระโดงเรืออันบักเอ้กของริวเข้าให้ จึงวิ่งหนีเพราะความตกใจ ปาล์มนั้นชื่นชมคิราระตั้งแต่แรกเห็นเพราะคิราระนั้นมีฝีมือที่เก่งมากๆ อีกทั้งยังเข้ามาปกป้องฝนอีกซึ่งตรงข้ามกับริวที่เข้ามาปกป้องตน ปาล์มนั้นยอมรับว่าริวเก่งก็จริง แต่ก็ยังเหม็นขี้หน้าอยู่ แต่พอริวบาดเจ็บก็เข้ามาดูแล จนโดนจ๊วบจนได้



••••••••••••



พี่อััม กุลธิดา มิตรพงไพร





พี่อั้มเป็นสาวไทยแท้ 100% หน้าตาสะสวย ดวงตาสวยราวกับตาของทราย หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ผิวขาวผ่อง เธอสูงแค่ 170 แต่หุ่นที่อวบอัดก็กระชากใจชายได้ไม่น้อย อั้มเกิดในตระกูลแพทย์ชื่อดัง พ่อของอั้มเป็นลูกหลานตระกูลมิตรพงไพรว่ากันว่าตระกูลของพ่ออั้มนั้นเป็นหมอมาตั้งแต่สมัยอยุทธยา ส่วนแม่ก็เป็นลูกสาวครอบครัวหมอผู้เชี่ยวชาญสมุนไพร ทั้งคู่เชี่ยวชาญศาสตร์การรักษาแบบโบราณหลายแขนง และ ความอัจฉริยะของทั้งสองก็ถูกผนวกและส่งผ่านมายังอั้ม ตั้งแต่จำความได้พี่อั้มก็มาเดินเล่นในห้องทำงานของคุณพ่อคุณแม่แล้ว แต่สิ่งที่อั้มเห็นไม่ใช่แค่นั้น ทุกวันอั้มจะเห็นคนป่วยมาหาพ่อกับแม่ด้วยสีหน้าที่เจ็บปวดเพราะโรคร้ายและอาการเจ็บป่วย แต่หลังจากคุณพ่อคุณแม่รักษาให้คนเหล่านั้นก็มีใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใส อั้มมีความสุขทุกครั้งที่เห็น ดังนั้นเธอจึงตั้งใจจะทำให้ได้แบบคุณพ่อคุณแม่และเดินตามรอยเท้าท่าน


ตั้งแต่นั้นมาอั้มก็แอบมองคุณพ่อคุณแม่อยู่ห่างๆ ซึ่งท่านทั้งสองเห็นดังนั้นจึงถ่ายทอดวิชาแพทย์และสมุนไพรให้อั้ม ในวัย 10 ขวบอั้มสามารถฝังเข็มรักษาคนได้นั่นจึงตอกย้ำความเป็นอัจฉริยะของเธอ แต่พ่อแม่ของอั้มนั้นก็ไม่อยากให้เธอสูญเสียเวลาในช่วงวัยนั้นๆไป จึงแบ่งเวลาพาอั้มไปเที่ยว พักผ่อน เหมือนเด็กทั่วๆไป อั้มก็ใช้เวลาช่วงนั้นอย่างเต็มที่ มีสังคมตามวัย เพื่อน กิจกรรม เรียน เที่ยว เล่น แต่สิ่งที่อั้มโฟกัสก็คือ การช่วยเหลือคนด้วยวิชาแพทย์เธอรัก จนอายุ 17 ฝีมือการรักษาแพทย์ของอั้มก็ฉายแววเด่นสุดๆ จนไปกระตุ้นต่อมอิจฉาของกลุ่มแพทย์บางกลุ่ม ที่ไม่พอใจตระกูลมิตรพงไพรอยู่แล้ว พวกมันอาศัยช่องโหว่ทางกฏหมายใช้เล่นงาน ทั้งสร้างพยานเท็จ และ ใช้รูปถ่ายที่อั้มเป็นลูกมือช่วยคุณพ่อที่คลินิคมาอ้างว่า อั้มรักษาคนโดยไม่มีใบประกอบโรคศิลปะ และใบอนุญาตของแพทย์ อั้มในวัย 17 นั้นก็ไม่รู้จะทำเช่นไร เพื่อนๆก็ต่างพากันเงียบเฉยไม่มีใครช่วยบ้านของอั้มก็ถึงกับเป๋ไปช่วงเวลาหนึ่งเพราะต้องสู้กับคดี แต่แล้วเมฆฝนที่พัดโหมโจมตีบ้านมิตรพงไพรก็ถูกปัดเป่าโดยพายุที่ชื่อว่า อิซานางิ 


พ่อของริวกะกับพ่อของอั้มรู้จักกันตอนที่พ่อของริวกะนั้นไปศึกษามวยจีนที่วัดเส้าหลินประจวบกับพ่อของอั้มก็ไปศึกษาวิชาแพทย์เช่นกัน ทำให้ทั้งสองนั้นได้ถกปัญหาธรรมและพูดคุยแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับวิชาที่ตนศึกษา พ่อของอั้มได้ใช้วิชาฝังเข็มเพื่อช่วยรักษาให้รินผ่อนคลายกล้ามเนื้อจากการเดินทาง รินถึงกับนับถือในฝีมือของพ่ออั้มเพราะอาการเมื่อยล้ามันหายไปหมดสิ้นราวกับรีบูทส์เลย และรินก็ได้แสดงวิชาบางอย่างให้พ่อของพี่อั้มชมไป 1 กระบวนท่า  จนพ่อของอั้มนั้นถึงกับนับถือในความเก่งกาจของรินที่แสดงให้เห็น ทั้งสองจึงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่นั้นมาและยังติดต่อกันเรื่อยๆ จนกระทั่งรินรู้ข่าวว่าเพื่อนชาวไทยของตนเดือดร้อน จึงไม่รอช้ารีบยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือด้วยตัวเองทันที " หิวมั๊ย ไปกินข้าวกัน " นี่คือคำพูดแรกที่ริวกะพูดกับอั้มที่นั่งร้องไห้เพราะไม่สามารถช่วยพ่อกับแม่อะไรได้เลย มันเป็นคำพูดง่ายๆที่มันฝังลงไปในหัวใจของอั้มนับแต่นั้นมา เธอเป็น" ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวทุกอย่างก็จบแล้ว "  คำพูดนี้ยิ่งตอกย้ำเข้าไปในใจของอั้ม  และอีกไม่นานนักรินก็ช่วนพ่อแม่ของอั้มให้ชนะคดีได้ และ รับอั้มมาเป็นลูกบุญธรรม

ryg123456

คิดถึงนายริวจังเลย กลับมายังโดนพี่อั้มทำร้ายอีก
แต่ก็ดีนะเดี๋ยวพร่เขามาง้อต่ออีกยก
ว่าแต่สาวปาล์มจะติดใจหรือเขินกันแน่




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

chairat04

ขอบคุณครับ กำลังสนุกเลย อีกนานไหมจะได้อ่านครับ


potaeds


flexihop

 คงต้องลุ้นกันอีกสักพักใหญ่ๆแล้วว่านายริวจะพิชิตสาวๆได้กี่คนกันแน่ ::Fighto::

toremo002

นายริว แผลเก่ายังไม่ทันหาย แผลใหม่มาอีกแล้ว
ผู้หญิงเวลาหึง โคตรน่ากลัวเลย

veecross


dodoza2

จะง้อยังไงน้อพี่อั้ม​ หิหิ​ ขอบคุณมากครับติดตามผลงานอยู่ตลอดนะ

missnihgs

นายแย่แล้วริวโดนหยิกยังแทบกระอักเลือดอย่างนี้ต้องให้พี่อั้มง้อจนเพลีย

MAC

น้องปาล์มระวังนะครับฝากไว้นานๆดอกเบี้ยขึ้นมากๆๆเดียวจะจ่ายไม่ไว้นะครับ ::Shy::

chumnan.sermsukmaitri



silencer001

ริวเราจะได้เจอพลอยแล้วนายเวย์นี่ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆแต่จะเก่งด้านไหนเส้นใครรอลุ้นๆ