ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ตำนานเทพวายุ Kirara Story จากสาวแกลสู่สาวเมด ตอนที่ 1 : โนโซมิ คิราระ

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, เมษายน 17, 2019, 04:21:11 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครัช ยินดีต้อนรับวันทำงานวันแรกหลังจากหยุดกันยาวๆ จริงๆแล้วตั้งใจจะลงตั้งแต่วันก่อน แต่ผมคิดว่าให้Reader ทุกท่านดื่มด่ำกับตอนที่ 14 ให้อิ่มก่อนดีกว่า ผมซ่อนปริศนาอะไรไว้หลายอย่างในนั้นและบางข้อมูลหาใน Google ก็ได้


ซีรีย์นี้เป็นของ สาวเมดคิราระครับ ใคร FC สาวเมดนักสู้ เตรียมตัว มีแค่ 3 ตอนนะครับ ผมจะพยายามลงให้จบภายใน อาทิตย์เดียว จากกระทู้ข้อมูลตัวละคร มี Reader หลายๆท่านถามว่าทำไมข้อมูลของคิราระไม่ครบ เพราะผมลงไว้ถึงแค่ คิราระไม่ได้เจอริวกะอีก  เนื้อเรื่องหลังจากนั้น สามารถตามอ่านได้จาก Side Story นี้ครับ


กระทู้นี้มีการซ่อนข้อความครับ ต้องแสดงความเห็นก่อนเน้ออออออออ  จะแสดงความเห็นหลังอ่านครึ่งแรกเสร็จ หรือ อ่านจบแล้วจะกลับมาแสดงความคิดเห็นต่อก็ได้ครับ

PS.1 side story นี้ ดราม่าแทบไม่มีครับ

Ps.2 ฝากกระทู้แนะนำตัวละครด้วยครับ


https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0

ปลดล็อคข้อมูลตามจำนวน คอมเมนต์ครับ ใกล้จะปลดข้อมูลต่อไปแล้ว ว ว


_ _ _ _ _ _ _


ตอนที่ 1 :  คิราระ กับ นายเด็กเสิร์ฟ




คิราระ ตื่นได้แล้วลูก มากินข้าวเช้า

ค่าแม่ !!!!!


นี่คือเสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้นในบ้าน โนโซมิ  ในทุกๆเช้า คุณแม่ที่เตรียมอาหารเข้าก่อนไปทำงานและลูกสาวที่กำลังจะไปเรียนต้องอาหารเช้าด้วยกันทุกวัน นี่คือความอบอุ่นที่ยิ่งใหญ่ในห้อง 12 เสื่อเล็กๆนี้


[ คุรุมิ ] :  เร็วๆลูกเดียวสายนะ แม่บอกแล้วว่าอย่าท่องหนังสือดึกๆ


[ คิราระ ]  :ก็หนูต้องทบทวนบทเรียนนี่คะแม่ แม่คะหนูขอ ทำงานพิเศษนะ


[ คุรุมิ ]  :  ไม่ต้องเลย ลูกตั้งใจเรียนก็พอแล้ว งานแม่ไม่ได้หนักอะไรมาก


[ คิราระ ]  :  แต่ว่าแม่คะ หนูอยากช่วยบ้าง อย่างน้อยจะได้มีค่าขนม ไม่ต้องรบกวน


[ คุรุมิ ]  :  ถ้าลูกทำงาน จะเอาเวลาไหนพัก หืม พอเลยๆกินข้าวเร็วๆ เดี๋ยวไปสาย


[ คิราระ ]  :  ค่ะ....



นี่คือบทสนทนาที่แทบจะเป็นแพทเทิร์นเดิมๆทุกวัน ที่นี่คือบ้านโนโซมิ บ้านที่อยู่กันสองแม่ลูก จะว่าเป็นบ้านก็ไม่ใช่เพราะนี่คือห้องเช่าขนาด 12 เสื่อที่ค่อนข้างคับแคบ แต่มันก็จำเป็นต้องอยู่เพราะรายได้ที่เข้ามานั้นมาจาก คุรุมิ ผู้เป็นแม่แต่เพียงผู้เดียว  เพราะโนโซมิ ชิบะ ผู้เป็นสามีได้เสียชีวิตลงไปตั้ง 4 ปีแล้ว คุรุมิจึงต้องเลี้ยงคิราระเพียงคนเดียวมาตลอด คิราระเองก็รักแม่มากจึงพยายามขออนุญาตทำงานพิเศษตลอด แต่ก็ถูกแม่ห้ามเพราะไม่อยากให้คิราระต้องลำบาก คิราระจึงทำได้แค่ตั้งใจเรียนหนังสือ เรียนเยอะๆ เรียนให้หนักเพื่อที่จะไม่ให้แม่ต้องเป็นห่วงและรีบจบโดยเร็ว


[ คิราระ ]  :  หนูไปเรียนก่อนนะคะแม่


คิราระเอ่ยคำบอกแม่ ก่อนที่จะเปิดประตูออกจากบ้าน เพื่อไปโรงเรียน คิราระนั้นต้องนั่งรถไฟไปเรียนทุกวัน ถึงมันจะเหนื่อยมันจะลำบาก แต่เธอก็ไม่เคยบ่นสักคำ คิราระในวัย 16 ถือว่าเธอโดดเด่นกว่าใครๆ ทั้งหน้าตาที่น่ารักจิ้มลิ้ม ทรวดทรงองเอวที่สวยงามเหมือนฟ้าประทาน อีกทั้งหน้าอกหน้าใจที่มันมีขนาดใหญ่กว่าเด็กสาววัยเดียวกัน จึงไม่แปลกในที่รุ่นพี่จะเข้ามาหาเธอตลอด


[ รุ่นพี่ ]  :  คิราระจัง วันนี้ว่างมั๊ย ไปเที่ยวคาราโอเกะกับพี่กันเถอะ


[ คิราระ ]  :  ขอโทษนะคะรุ่นพี่ ฉันไม่ว่างจริงๆค่ะต้องทำงานพิเศษ


[ รุ่นพี่ ]  :  น่าๆวันเดียวเอง แล้วจะได้รู้จักอะไรดีๆกว่าการทำงาน


[ คิราระ ]  :  ขอโทษด้วยจริงๆค่ะรุ่นพี่


คิราระรู้ตัวดีว่าถ้าไปกับรุ่นพี่คนนี้ คงไม่รอดต้องเสียตัวแน่ๆ เธอจึงปฏิเสธก่อนที่จะขอตัวออกมา ซึ่งมันก็สร้างความเจ็บแค้นให้รุ่นพี่คนนั้นอย่างมาก


[ รุ่นพี่ ]  :  เล่นตัวนักนะมึง


มันเอ่ยขึ้นอย่างเครียดแค้นเพราะไม่เคยมีใครทำกับมันแบบนี้มาก่อน และดูท่าทางมันจะไม่ยอมจบง่ายๆเสียด้วย แน่นอนว่าทั้งความสวยเด่น และ ป๊อปปุล่า ของคิราระย่อมไปสะกิดต่อมอิจฉาของใครหลายคน จนก่อให้เกิดการ bully หรือ กลั่นแกล้งนั่นเอง นังลูกไม่มีพ่อมั่ง นังนมโตหัวลีบมั่ง สารพัดคำกลั่นแกล้งที่มันออกมาจากปากพล่อยๆของพวกขี้อิจฉา  คิราระทำได้แค่อดทน อดทนมันไว้ตลอด


••••••••


บ้านโนโซมิ 17.00 น.


[ คิราระ ]  :  กลับมาแล้วค่ะ


[ คุรุมิ ]  :  กลับมาแล้วเหรอลูก มากินข้าวมาๆ


[ คิราระ ]  :  ค่ะแม่


[ คุรุมิ ]  :  เรียนเป็นไงบ้างลูก การบ้านเยอะมั๊ยวันนี้


[ คิราระ ]  :  เยอะนิดหน่อยค่ะแม่


บทสนทนาที่เหมือนเดิมทุกวัน คิราระพยายามปกปิดสิ่งที่ตัวเองต้องพบเจอเพื่อไม่ให้ผู้เป็นแม่ต้องรับรู้ เพราะถ้ารู้คงไม่สบายใจ แค่เหนื่อยกายก็มากพอแล้วคิราระไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยใจอีก แต่ใครจะรู้ว่าระเบิดที่มันอัดอั้นมากๆเวลาระเบิดออกมา พลังทำลายล้างมันมหาศาลแค่ไหน และวันๆนั้นก็มาถึง


[ เด็กเหี้ย ]  :  ว่าไง ว่าไง นังลูกไม่มีพ่อ 5555


เสียงหัวเราะที่น่าขยะแขยงดังขึ้นเช่นทุกวัน คิราระโดนล้อโดนแกล้งแบบนี้ทุกวันจนเหมือนเป็นเรื่องปกติ ที่น่าหดหู่คือไม่มีใครคิดจะช่วยหนำซ้ำยังเราะชอบใจอีก


[ เด็กเหี้ย ]  :  ว่างายนังนมโต  5555  ได้ข่าวแม่ทำงานคนเดียวเหรอ น่าสงสาร ไม่ใช่แอบไปถ่าย AV ขายหี มาส่งแกเรียนนะ   ช่วงนี้ สไตล์แม่บ้านยิ่งฮิตอยู่ 555555


กรอดด !!! คิราระโกรธแทบคลั่ง ตลอดเวลาที่มาผ่านมา เธอโดนล้อโดนแกล้งเธอยอมได้ แต่ครั้งนี้มันกล้าลามปามถึงแม่ของเธอ เธอยอมไม่ได้ คิราระถึงกับยืนขึ้นจ้องตาสู้เขม็ง  ไอ้เด็กเหี้ยนั่นก็ถึงกับตกใจ ตัวมันนั้นเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ โดนกลั่นแกล้งมาตลอด ม.ต้น  พอขึ้นมา ม.ปลายจึงอยากระบายสิ่งที่โดนกระทำมาตลอด มันเห็นคิราระเป็นคนเงียบๆไม่สู้คน มันจึงคิดที่จะข่มคิราระเพื่อความสะใจ พอนานวัน
คิราระไม่ตอบโต้มันก็ยิ่งได้ใจ เริ่มกลั่นแกล้งเริ่มล้อหนักขึ้นๆ  แต่ตอนนี้คิราระมีท่าทีที่จะสู้มัน มันก็ถึงกับเหวอเลยทีเดียว

เอาเว้ยๆ สู้เด้ เอาเลย เอาเด้ ไม่กล้านี่หว่า

เสียงเชียร์จากรอบๆ ดังขึ้นอย่างสนุกปาก กลายเป็นกดดันไอ้เด็กเหี้ยอีก ภาพเดิมๆที่มันโดนแกล้งเริ่มกลับมาอีกครั้ง แต่มันก็บอกตัวเองว่าจะไม่ยอมกลับไปเป็นแบบนั้น โคร้มมมม !!! มันผลักคิราระจนกระเด็นไปโดนขยะในห้องเรียนจนล้มระเนระนาด สร้างความตกใจให้คนรอบข้างเป็นอย่างมาก เพราะนี่มันกลายเป็นการทำร้ายร่างกายไปแล้ว พวกตกใจก็ตกใจไป ส่วนไอ้พวกเพื่อนของไอ้เด็กเหี้ยก็หัวเราะชอบใจไปใหญ่

คิราระถึงกับมึนหัวเพราะชนกับถังขยะอย่างจัง ไม่เอาอีกแล้ว เธอจะไม่ยอมอีกแล้ว แปะ แปะ ขณะที่เธอตั้งมือยันแขนเพื่อจะลุกขึ้น เธอก็ไปสัมผัสโดนปฏิทินเข้าให้ เธอไม่รอช้ารีบม้วนมันทันที 


[ เด็กเหี้ย ]  :  ไงล่ะอีลูกไม่มีพ่อ เก่งนักเหรอมึง แม่มึงก็คงขายตัวอย่างที่บอกแหละ 5555


ไอ้เด็กเหี้ยที่กล้าลงมือทำผู้หญิงกับผู้หญิงก็ยังพล่ามไม่หยุด นี่คือสิ่งที่มันอยากทำมานาน คิราระก็ยืนขึ้นมาในที่สุด เธอหันมาพร้อมเลือดที่ไหลตรงหางคิ้ว  พอเห็นเลือดทุกคนก็เริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว จะมีก็แต่พวกไอ้เด็กเหี้ยที่ยังหัวเราะอยู่ ตัวไอ้เด็กเหี้ยเองก็กลัวจะเสียหน้า จึงยังคงล้อเลียนคิราระไม่หยุด แต่นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่มันจะได้พูดออกตากปากเหม็นๆนั้น  คิราระที่ไม่คิดจะอดทนต่อไป เธอกำปฏิทินแน่นเงื้อสุดแขนและฟาดลงใส่มันทันที มันก็รีบยกแขนขึ้นมาป้องกันไว้  แต่ผลของการฟาดไม่ใช่แค่แผลช้ำมันยิ่งกว่านั้น  ฉั๊วะ ปึ้ดดดด  เสียงนั้นทำให้ทุกคนเงียบทันมี เสียงฟาดมันไม่ได้ดังอย่างที่มันควรเป็น แต่เสียงมันเงียบกริบและเฉียบคม โอ๊ยยยยย !!!


ทุกคนต่างตื่นตระหนกจนแทบบ้า เพราะไอ้เด็กเหี้ยนั้นลงไปนอนกุมแขนตัวเองดิ้นกับพื้น เลือดสีแดงสดไหลนองไปทั่วราวกับท่อประปาแตก เพื่อนที่ยืนเชียร์ในตอนแรกก็วิ่งหนีกันไปหมดปล่อยให้ไอ้เด็กเหี้ยนอนดิ้นเป็นหมาอยู่คนเดียว  มึง มึง อีลูกไม่มีพ่อ  ไอ้เด็กเหี้ยก็ยังไม่หยุดที่จะพูดหยาบคายใส่อีก เสียงกรี๊ดจากเด็กนักเรียนหญิงกรี๊ดลั่นออกมา จนครูประจำชั้นต้องวิ่งมาดู


เมื่อครูเห็นภาพตรงหน้าก็แทบเป็นลม คิราระเด็กที่เรียบร้อยและน่ารักกับทุกคน ตอนนี้ยืนถือม้วนปฏิทินที่เปื้อนเลือด กับเด็กหัวโจกที่เกเรไปทั่วที่ตอนนี้นอนกองอยู่กับพื้นพร้อมกองเลือดที่มันชวนให้อ้วกเหลือเกิน คิราระยืนมองมันด้วยสายตาและใบหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน อีกทั้งใบหน้าที่มีเลือดติดอยู่ ทำให้ภาพลักษณ์ของเธอตอนนี้เหมือนฆาตกรก็มิปาน


[ ไอ้เด็กเหี้ย ]  :  มึง มึงอีลูกไม่มีพ่อ มึงทำกู


[ คิราระ ]  : ถ้าชั้นต้องมีพ่อ และกลายเป็นเด็กระยำแบบแก ชั้นขออยู่กับแม่สองคนดีกว่า


คิราระคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวดังลั่น แน่นอนว่าทั้งห้องรวมถึงคนที่เคยรวมหัวแกล้งคิราระถึงกับตัวสั่นไปหมด คิราระกวาดสายตามองไปทั่วพร้อมยกปฏิทินที่เปื้อนเลือดชี้หน้าเรียงตัวแทบทุกคนที่เคยกลั่นแกล้งเธอ พวกมันถึงกับหลบตาไม่กล้าสู้ตา


[ คิราระ ]  :  หลบตาทำไม ไอ้พวกผู้ดีมีพ่อมีแม่ทั้งหลาย ความกล้าตอนที่รวมหัวกันแกล้งชั้นมันไปไหนหมด ห๊ะ


คิราระคำรามด้วยความอัดอั้นทั้งหมด ซึ่งตอนนี้มันถูกระเบิดออกมาพร้อมกับเลือดของไอ้เด็กเหี้ย แน่นอนว่าเรื่องนี้ถึงห้องปกครองและทั้งสองก็ถูกเชิญตัวผู้ปกครองมาเพื่อไต่สวน โดยหลักฐานนั้นคือ ปฏิทินที่เป็นอาวุธของคิราระ มันถูกม้วนอย่าหลวมๆ ทำให้อลูมิเนียมที่พับตรงหัวนั้นโผล่มา เมื่อคิราระฟาดลงไป อลูมิเนียนที่ทั้งคมทั้งบางนั้นจึงตัดเข้าที่เนื้อจนขาด ซึ่งการสอบสวนนี้มีผู้ปกครองทั้งสองฝ่ายนั่งฟังการไต่สวนอยู่ไม่ห่าง ไอ้เด็กเหี้ยก็เริ่มพ่นน้ำลายก่อนเลยเพราะมันคิดว่าตัวเองได้เปรียบเพราะเป็นผู้เสียหาย


[ ไอ้เด็กเหี้ย ]  :  นังเด็กไม่มีพ่อมันทำผมก่อนครับ นี่ไงหลักฐาน แผลผมเนี่ย


[ อาจารย์ ]  :  นักเรียนเธอใช้คำจาบจ้วงเกินไปนะ


[ ไอ้เด็กเหี้ย ]  :  ผมพูดจริงครับ เพราะไม่มีพ่อคอยสั่งสอนไง ถึงเป็นแบบนี้


คุรุมินั่งฟังอยู่ก็ได้แต่กำหมัดเก็บอาการเสียใจ ทั้งๆที่เธอ พยายามไม่ให้คิราระดูด้อยกว่าคนอื่นแล้วแท้ๆ แต่คิราระต้องเจอแกล้งเจอล้อเลียนแบบนี้มาตลอด โดยไม่บอกเธองั้นเหรอ


[ อาจารย์ ]  :  คุณพ่อ คุณพ่อมีอะไรจะพูดมั๊ย


อาจารย์ถามพ่อของไอ้เด็กเหี้ยนั่น แต่ดูเหมือนเขาจะดูสงบนิ่งไม่โวยวายอะไรเลย และ พูดด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง


[ พ่อของไอ้เด็กเหี้ย ]  :  ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด


[ ไอ้เด็กเหี้ย ]  :  เอาเลยพ่อ มันทำผมเนี่ย


ไอ้เด็กเหี้ยถึงกับกระหยิ่มยิ้มย่อง คิดในใจว่าคราวนี้มันน่าจะเป็นผู้ชนะคดีแล้ว แต่มันก็ยังกังวลในใจเพราะพ่อของมันแปลกไปจากเดิม


[ พ่อของไอ้เด็กเหี้ย ]  :  แต่ผมอยากรู้ ทำไมหน้าตาของเด็กผู้หญิงคนนั้น ถึงมีรอยฟกช้ำดำเขียว เพราะลูกชายผมบอกว่า โดนกระทำฝ่ายเดียว


นี่ไงล่ะ ไอ้เด็กเหี้ยเริ่มหน้าเสียแล้ว นี่แหละที่มันกลัวเพราะพ่อมันเป็นตำรวจ จึงไม่เชื่ออะไรง่ายๆ อีกทั้งพฤติกรรมของมันก็ส่อหลายอย่างด้วย


[ ไอ้เด็กเหี้ย ]  :  ก็มันไปปากดีกับคนอื่นก่อนไงพ่อ มันเลยโด~

[ พ่อของไอ้เด็กเหี้ย ]  :  หุบปาก !!!!!


ไอ้เด็กเหี้ยนั่นเห็นว่าตัวเองอาจจะโดนสอบสวนกลับจึงได้พูดออกไปอย่างลนลาน จนพ่อของมันตะโกนเสียงดังจนทั้งห้องสะดุ้ง แต่คนที่ขวัญเสียที่สุดคงเป็นไอ้เด็กเหี้ยลูกชายเขานั่นเอง


[ พ่อของไอ้เด็กเหี้ย ]  :  พฤติกรรมของแก มันเรียกว่า ลนลาน ใครใช้ให้แกพูดออกมาระหว่างผู้ใหญ่กำลังพูด อาจารย์ว่ามาต่อครับ


[ อาจารย์ ]  :  เอ่ออ คุณพ่อครับ เราสอบถามนักเรียนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นมาแล้ว เราได้หลักฐานนี้มาครับ


อาจารย์เปิดคลิปวีดีโอขึ้นมาคลิปหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ในวันนั้นทั้งหมดตั้งแต่แรกที่คิราระโดนล้อโดนแกล้งโดนผลักจนกระเด็น ไอ้เด็กเหี้ยเห็นแล้วถึงกับพูดไม่ออกได้แต่นั่งตัวสั่นกลัวทั้งกฏโรงเรียนกลัวทั้งตีนของพ่อตัวเอง


[ อาจารย์ ]  :  หลักฐานบ่งชี้ชัดครับ ว่าโนโซมิคุงโดนทำร้ายก่อน และ พอย้อนดูวีดีโอในรอบ 1 เดือน ก็พบว่าเธอโดนกระทำลักษณะเดียวกันโดยลูกชายคุณ จะมีก็แต่ครั้งนี้ที่กลายเป็นเรื่องแบบนี้


ไอ้เด็กเหี้ยนั่นถึงกับสั่นเป็นเจ้าเข้าเมื่อเห็นพ่อของตัวเองกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด


[ อาจารย์ ]  :   เอาล่ะโนโซมิคุงอะไรจะพูดมั๊ย


[ คิราระ ]  :  หนูรู้ตัวค่ะว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อ แต่หนูไม่คิดว่ามันคือปมด้อย แต่เขาคนนี้พยายามยัดเยียดให้มันเป็นปมด้อยของหนู จะกลั่นแกล้งหนูยังไง หนูไม่เคยตอบโต้ แต่การที่เขามาจาบจ้วงถึงแม่ของหนู บอกแม่หนูขายตัว มันจึงทำให้หนูยอมไม่ได้


ผั๊วะ โครมมมมมม !!!  ทุกคนตกใจกับสิ่งและเสียงที่เกิดขึ้น เพราะไอ้เด็กเหี้ยนั้นกระเด็นตกเก้าอี้โดนแรงตบของพ่อมันจนมันแทบสลบ มันมองพ่อของมันที่ตอนนี้ใบหน้าดุร้ายยิ่งกว่ายักษ์ด้วยความกลัวจนเยี่ยวแทบแตก พ่อของไอ้เด็กกัดฟันกรอดๆด้วยความโมโห เขาคงไม่คิดว่าลูกชายตัวเองจะเลวได้เพียงนี้ ก่อนที่จะพูดสิ่งที่มันอัดอั้นในใจมาตลอดเวลาออกมา


[ พ่อของไอ้เด็กเหี้ย ]  :  ฉันเฝ้าสั่งสอนแก อบรมให้แกเดินบนเส้นทางของลูกผู้ชาย ชั้นไม่ได้คาดหวังให้แกเป็นตำรวจแบบชั้น ชั้นแค่หวังให้แกเป็นคนดีเป็นลูกผู้ชาย แต่นี่แม้แต่ความเป็นคนแกก็ไม่มี แกทำร้ายเด็กผู้หญิงมันก็น่าสมเพสพออยู่แล้ว แต่นี่แกกล้าลามปามถึงแม่ของเด็กคนนี้ที่อายุพอๆกับแม่แก ไอ้ลูกสารเลว


โคร้มมมมมม พ่อไอ้เด็กเหี้ยนั้นเตะเข้าเต็มชายโครงของลูกชายตัวเองจนกระเด็น ชนโต๊ะล้มระเนระนาดโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ตัวเขาซึ่งเป็นถึงผู้พิทักษ์สันติราษฎร์แค่จะสั่งสอนลูกชายให้เป็นคนดียังไม่สามารถทำได้แล้วจะไปสั่งสอนประชาชนได้เยี่ยงไร เขาถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเสียใจ


[ พ่อของไอ้เด็กเหี้ย ]  :  ผมขอตัวก่อนครับ


ไอ้เด็กเหี้ยนั้นถูกพ่อตัวเองลากคอไปทั้งๆที่เจ็บปางตายโดยที่ไม่สนอะไรเลย อาจารย์ทั้งหลายจึงประชุมกัน และลงมติว่าคิราระนั้นก็มีความผิดที่ไปตอบโต้จะลงโทษด้วยการพักการเรียน 1 เดือน แต่จะไม่บันทึกประวัติใดๆทั้งสิ้น ทั้งคุรุมิและคิราระก้มโค้งหัวขอบคุณอาจารย์ฝ่ายปกครองที่เมตตาและกลับบ้านทันที  คุรุมิรู้สึกผิดที่ทำให้คิราระต้องเจอเหตุการณ์แย่ๆแบบนี้ จนถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา คิราระเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปหาหาแม่ของเธอทันที


[ คิราระ ]  :  แม่คะ แม่ แม่เป็นอะไร แม่ร้องไห้ทำไม


[ คุรุมิ ]  :  แม่ขอโทษนะคิราระ แม่ไม่รู้มาก่อนว่าลูกต้องเจออะไรแบบนี้มาตลอด


[ คิราระ ]  :  หนูไม่เป็นอะไรค่ะแม่ หนูแข็งแรงดี แม่อย่าร้องไห้นะ หนูรู้สึกไม่ดีเลย


แม่ลูกต่างคนต่างปลอบใจซึ่งกันและกัน ทั้งคู่จับเข่านั่งคุยถึงความอัดอั้นตันใจ โดยเปิดใจกันออกมาทั้งหมดจนร้องไห้แล้วร้องไห้อีกไปจนเกือบเที่ยงคืน ในห้อง 12 เสื่อทั้งแม่ลูกก็ต่างพากันหลับไป โดยที่คุรุมินั้นไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างในตัวคิราระที่เปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอได้เอาคืนไอ้เด็กเหี้ยนั่น



1 เดือนต่อมาหลังจากคิราระนั้นพ้นสถานะพักการเรียนเธอก็มาเรียนตามปกติ โดยไอ้เด็กเหี้ยนั่นถูกพ่อของตัวเองพาไปเรียนที่บ้านนอก และได้ข่าวว่าที่นั่นมันก็กลายเป็นเบ๊อีกครั้ง ข่าวของคิราระต่างถูกพูดถึงเป็นอย่างมากถึงความโหดที่เธอทำแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนค่อยกลั่นแกล้งเธออยู่เหมือนเดิม แต่นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นทั้งหมด

ณ. ห้องน้ำหญิง

คิราระที่กำลังล้างมือและกำลังจะออกจากห้องนั้นก็ถูกกลุ่มคนอิจฉามาระรานไม่เลิก มันเป็นกลุ่มเด็กที่เรียกว่า พอจะมีฐานะนิดหน่อยแต่ก็ยังเยอะกว่าคิราระ พวกมันไม่ค่อยชอบที่คิราระนั้นโดดเด่นเกินหน้าเกินตาพวกเธอ


[ ตัวอิจฉา ]  :  คิราระจาง ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้ ฮอตขึ้นเหรอ มันจะเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะ


[ คิราระ ]  :  หลบไป ชั้นจะไปเรียน


[ ตัวอิจฉา ]  :  อ๊ะเดี๋ยวสิ่ นังเด็กกำพร้า รีบไปไหน อยู่เล่นกับพวกเราก่อน


ผั๊วะ คิราระโดนตบเข้าอย่างจังจนหน้าสะบัดอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ติ๊ดด ติ๊ด ติ๊ด เสียงบางอย่างดังขึ้นจนทุกคนสะดุ้ง คิราระที่โดนตบก็เดินไปที่ซิงค์ล้างหน้าและเอื้อมหยิบบางสิ่งออกมาอย่างหน้าตาเฉย มันคือโทรศัพท์มือถือที่ตั้งเวลาถ่ายวีดีโอไว้ซึ่งมันสามารถจับภาพที่คิราระฌเนกระทำได้ทั้งหมด พวกผู้หญิงกลุ่มนั้นถึงกับหน้าตาตื่นเมื่อคิราระกดเล่นวีดีโออย่างไม่สะทกสะท้านไม่มีแม้แต่ความเจ็บปวด แต่กลับกลายเป็นพวกมันที่ตกอยู่ในอาการเหล่านั้นแทน เพราะนั้นคือหลักฐานที่จะทำให้พวกเธอโดนข้อหาทำร้ายร่างกายได้เลย


[ ตัวอิจฉา ]  :  ส่งมันมาให้ชั้นนังเด็กกำพร้าไม่งั้น


ผั๊วะ  ผั๊วะ ผั๊วะ   ยังไม่ทันพูดจบคิราระก็ตรงเข้าตบหน้าทันที  คำก็กำพร้า ผั๊วะ !!! สองคำก็กำพร้า เผี๊ยะ !!! วิเศษวิโส เผี๊ยะ !!! มาจากไหนกัน เผี๊ยะ !!!  ถึงได้ว่าคนอื่นแบบนี้ ผั๊วะ !!!


คิราระเดินเข้าไปตบสั่งสอนพวกขี้อิจฉาจนเละล้มกองไปกับพื้น พวกที่ยืนหัวเราะในตอนแรกตอนนี้ก็ต่างเกี่ยงกันเข้าไปลุยกับคิราระ จนสุดท้ายคิราระก็เข้าไปจัดการเรียงตัวจนลงไปกองกับพื้นทั้งหมด ก่อนที่จะเดินข้ามพวกมันที่นอนกองกับพื้นทุกคนไป  พวกมันก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมนังคิราระคนนั้นถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ ทำไมกล้าหือกล้าอือกับพวกมัน


มันเป็นเรื่องที่ตลกร้ายที่พวกมันนั้นไม่เคยคิดโทษตัวเอง ที่พวกมันนั่นแหละเป็นคนผลักดันให้คิราระก้าวมาสู่ด้านนี้เอง  ตลอด 1 เดือนที่ถูกพักการเรียนคิราระนั้นได้เปลี่ยนแปลงไป เธอเริ่มใช้ความรุนแรง เริ่มคบเพื่อนเกเรโดยที่แม่ไม่รู้ โดยอาศัยไอ้รุ่นพี่ที่เคยมาจีบให้ช่วยแนะนำคนพวกนั้นให้ โดยที่ไอ้รุ่นพี่คนนั้นก็ยอมช่วยเหลือเพราะหวังว่าจะมีโอกาสได้เจาะไข่แดงคิราระ แต่ไม่เลยพอคิราระได้สิ่งที่ต้องการได้คบกับกลุ่มเพื่อนนักเลงเธอก็ถีบหัวส่งทันที


แน่นอนว่าไอ้รุ่นพี่คนนั้นแค้นใจมากแต่จะไปทำอะไรได้ เพราะกลุ่มที่คิราระไปอยู่นั้นมันไม่สามารถแตะต้องอะไรได้เลย มันก็มีความพยายามในการแอบเอาคืน แต่ก็ถูกจับได้และกระทืบเละ เข้าโรงพยายาลไปหลายเดือน  ในระยะเวลา 1 เดือนที่คิราระเข้ามาในแก๊งค์เธอก็เริ่มเปลี่ยนไป จะเรียกว่าการได้เอาคืนไอ้เด็กเหี้ยที่มารังแก เป็นการปลดล็อคความกลัวเลยก็ว่าได้ มันทำให้เธอรู้สึกดีเวลาได้เอาคืน มันทำให้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่เมื่อได้ข่มอีกฝ่ายให้กลัว



จนกระทั่งพ้นเวลา 1 เดือนที่พักการเรียนคิราระกลับมาเรียนโดยที่เหยื่อรายแรกก็คือพวกขี้อิจฉานั้น คงเพราะเห็นคิราระเลยหมั่นใส้จะเข้าไปข่มไปหาเรื่องสุดท้ายโดนคิราระใช้ประโยชน์จากหลักฐานที่เธอแอบตั้งไว้ ทำให้พวกมันทั้งหมดโดนคดีทำร้ายร่างกายแทน ส่วนคิราระรอดคดีเพราะถือว่าป้องกันตัว นับวันคิราระก็เริ่มใช้ความรุนแรงมากขึ้น ทั้งข่มขู่ ทั้งตบตี จนบางครั้งเลือดตกยางออกก็มี ยิ่งนับวันคิราระมีเรื่องตบตีเท่าไร ฝีมือของเธอก็พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆเช่นกัน ตอนนี้เธอย้อมผมทองกลายเป็นสาวแกลเต็มตัว



เธอโดดเด่นในหมู่แยงกี้ด้วยกันมากๆ ทั้งฝีมือที่โดดเด่น หน้าตาที่สะสวย ชนิดที่ว่านางเอก AV ยังอาย   หน้าอกที่มันแทบจะดันเสื้อจนขาด อีกทั้งหุ่นเอวสะโพกที่มันเพรียวได้รูป อีกทั้งหน้าท้องที่ฟิตกระชับจนเห็นลอนกล้ามเล็กๆ มันช่างดึงดูดสายตาให้คนมองและอยากจับจองเป็นเจ้าของจริงๆ มีคนเจ้ามาจีบคิราระมากมาย


แต่ทุกคนก็ถูกตะเพิดกลับไปแทบไม่ทัน จะมีก็แต่ทาเคชิ ขาใหญ่ของฟุคุซันโรงเรียนที่ได้ชื่อว่าคุมทุกโรงเรียนในแถบนี้ คิราระยอมตกลงคบด้วยเพราะจะได้ใช้บารมีของทาเคชินั้น เป็นเหมือนไม้กันหมาไม่ให้พวกนักเลงคนอื่นๆมาจีบอีก เพราะว่ากันว่าทาเคชินั้นเป็นสมาชิกของกลุ่มยากูซ่าด้วย พอได้เป็นแฟนกันทาเคชิก็เอาใจคิราระสารพัดจนเธอก็เกิดมีความรู้สึกดีๆให้เหมือนกัน


_ _ _ _ _ _ _ _



ณ.บ้านโนโซมิ 07.00น.


[ คุรุมิ ]  :  คิราระกินข้าวลูก


[ คุรุมิ ]  :  คิราระกินข้าวลูก


ไม่มีเสียงตอบกลับจากคิราระ มันเป็นแบบนี้มาเกือบเดือนแล้วหลังจากคิราระถูกพักการเรียนและคิราระเริ่มหันมาเป็นนักเลงหญิง เธอก็แทบจะไม่ได้ใช้เวลากินข้าวกับแม่เธอเลย เช้าก็ตื่นสาย เย็นก็กลับดึก คุรุมิก็ได้แต่โทษตัวเองในใจที่ทำให้คิราระต้องโดนล้อ ต้องอยู่ในความกดดันมาตลอด ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก  คุรุมิ หันมองตามเสียงก็พบว่าคิราระนั้นกำลังเดินลงมา คุรุมิดีใจจนออกนอกหน้ารีบจัดโต๊ะตักข้าวอย่างรวดเร็วเพราะเธอไม่ได้ทานข้าวเช้ากับลูกสาวมาเกือบเดือนแล้ว



[ คุรุมิ ]  :  มามาลูก กินข้าวกัน


[ คิราระ ]  :  ไม่ค่อยหิวค่ะ


[ คุรุมิ ]  :  กินหน่อยเถอะลูก กว่าจะถึงเที่ยงเดี๋ยวหิว


คิราระจำใจที่จะต้องลงมาเพราะเธอมีสอบเก็บคะแนนตอนเช้า ถ้าขาดการสอบนี้คือตกแน่นอน ที่เธอพยายามหลบหน้าแม่นั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง เมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ เพราะตอนนี้ตัวเธอนั้นเปลี่ยนไปมากจริงๆ ทั้งการแต่งตัวที่มันดูโป๊ขึ้น ฉูดฉาดขึ้น  จริงอยู่ที่คิราระกลายเป็นคนที่ชอบใช้กำลัง แต่สิ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนไปคือเธอรักแม่



[ คุรุมิ ]  :  นี่ๆ แม่ทำโซบะเย็นของโปรดของลูกด้วยนะ


[ คิราระ ]  :  ค่ะแม่


[ คุรุมิ ]  :  แล้วโรงเรียนเป็นไงมั่งลูก 


[ คิราระ ]  :  ก็ดีค่ะ ไม่มีใครมาแกล้งหนูแล้ว


คุรุมิถึงกับนิ่งไปเลย คิราระนั้นเปลี่ยนไปจริงๆ ปกติถ้าคุยกันตอนมื้อเช้า คิราระยิ้มแย้มมากๆพูดคุยจะสบตากันตลอด แน่ตอนนี้คิราระพูดก็หลบตาแถมโซบะอาหารที่ชอบคิราระก็แทบไม่แตะเลย คุรุมิก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกันเธออึดอัดจนอย่างจะร้องไห้เพราะความรู้สึกผิดในใจก็ยังไม่หายไปเช่นกัน


[ คุรุมิ ]  :  จ้าๆ งั้นพาแฟนลูกมาแนะแม่บ้างสิ่ แม่อยากรู้จัก


[ คิราระ ]  :  บ้านเราเล็กยังกับรูหนู เขาไม่มาหรอกค่ะ


ทุกอย่างหยุดนิ่งราวกับโดนหยุดเวลาไว้เพียงสิ้นสุดคำพูดของคิราระ คิราระก็สะดุ้งเหมือนกันเพราะรู้ตัวว่าพูดอะไรไม่ดีออกไป แต่ไม่ทันแล้วมันสายไปแล้ว คุรุมิที่คิดมาตลอดว่าคิราระอึดอัดกับบ้านหลังนี้ เธอจึงพยายามทำงานหนักเพื่อที่จะเก็บเงินหาบ้านหลังใหม่ เธอเหนื่อยเธอล้าแต่เธอก็สู้ แต่วันนี้คิราระลูกสาวของเธอก็หลุดปากพูดมันออกมาจนได้


แหมะ แหมะ แหมะ  น้ำตาของความอัดอั้นที่เก็บกดมาจากทุกๆอย่าง ความเหนื่อย ความผิดหวัง ความรู้สึกผิด ความท้อ มันถูกปลดปล่อยออกมาราวกับสายฝน คุรุมิร้องไห้ออกมาด้วยสภาพที่น่าสงสารมาก


เธอนั้นเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ตั้งแต่สามีเสียไปเธอสู้มาตลอด สู้เพื่อชีวิตที่ดีกว่านี้สู้เพื่อลูกสาวโดยมีคิราระนั้นเป็นเหมือนเครื่องยึดเหนี่ยวและที่พึ่งจิตใจ แต่ตอนนี้คิราระกลับพูดคำนี้ออกมา คุรุมิไม่ได้โกรธคิราระ แต่ว่าคำพูดที่คิราระพูดมันเหมือนว่าทุกอย่างที่เธอกลัวถาโถมเข้ามาพร้อมกันจนเกินจะรับไหว คิราระตกใจจนทำอะไรไม่ถูกตลอดเวลาเธอไม่เคยเห็นแม่ร้องไห้เลย มะ แม่ คิราระพยายามจะขอโทษแม่แต่ไม่ทันแล้ว แม่เธอคว้ากระเป๋าทำงานและเดินออกไปแล้ว



คิราระร้องไห้ออกมาแทบจะทันที ใครจะรู้บ้างว่าหัวใจเธอมันอ่อนแอแค่ไหน ยิ่งสร้างเกราะมาปกป้องตัวเองหนาเท่าไร จิตใจมันก็ยิ่งเปราะบางเท่านั้น ตลอดเวลาที่เธอทำตัวเป็นสาวแกร่ง สาวแกล แยงกี้ เพียงเพราะเธอต้องการปกป้องตัวเองจากพวกเลวๆเท่านั้น คิราระเดินออกจากบ้านพร้อมน้ำตาแห่งความเสียใจเพราะเธอทำให้แม่ร้องไห้อีกแล้ว


- - - - - - - -


หลังจากสอบเรียบร้อยคิราระกับ Gang ของเธอก็พากันมานั่งยังร้านกาแฟนมสด โดยที่เธอขอแยกออกมานั่งคนเดียวเพราะต้องการคิดเรื่องที่พูดกับแม่ไปวันนี้


คีจัง !!!!   คีจังจริงๆด้วย


อยู่ดีๆก็คนตะโกนขึ้นมา คิราระหันตามเสียงนั้นทันทีเพราะมีคนเดียว ที่เรียกเธอด้วยชื่อนี้ เธอคนนั้นคือเพื่อนสนิทสมัย ม.ต้น ของคิราระนั่นเอง


[ คิราระ ]  :  มิกุ มิกุจริงๆด้วย คิดถึงจังเลย


มิกุ หรือ มิจัง เพื่อนสนิทของคิราระสมัย ม.ต้น เธอเป็นยัยแว่นเฉิ่มๆคนนึงที่คิราระเชื่อใจและสนิทมากๆ แต่พอขึ้น ม.ปลายทั้งคู่ก็ต่างแยกย้ายกันไป เพราะคิราระต้องเข้าโรงเรียนที่แม่ของเธอจะสามารถส่งเสียไหว


[ มิกุ ]  : คีจัง สวยขึ้นตั้งเยอะเลย เกือบจำไม่ได้แน่ะ


[ คิราระ ]  :  มิกุ มาแถวนี้ได้ไง คิดถึงจังเลย


[ มิกุ ]  :  มาทำธุระ กำลังจะกลับเลยแวะมาซื้อนมสดกลับบ้าน


[ คิราระ ]  :  งื้ออออ คิดถึงงงงงง


คิราระคนเดิมกลับมาแล้วจริงๆถึงจะแค่เพียงไม่กี่นาทีที่ได้คุยกับมิกุ แต่มันก็ทำให้ความน่ารักของคิราระกลับมาได้ คิราระก็เปิดใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้มิกุฟัง รวมถึงเรื่องพึ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้า


[ มิกุ ]  :  นี่คิจัง บางครั้งเธอก็ต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นบ้างนะ  ถึงตอนนี้คีจังจะเปลี่ยนไป แต่ที่เปลี่ยนมันก็แค่รูปลักษณ์  คีจังยังเป็นคีจังคนเดิมเลย


[ คิราระ ]  :  มันไม่เหมือนกันนะมิกุ


[ มิกุ ]  :  เหมือนกันสิ่คีจัง เชื่อเรานะวันนึงคีจังจะต้องเจอคนที่ปกป้องคีจังได้  ไปก่อนนะคีจัง


[ คิราระ ]  :  อื้อ เราเดินไปส่งขึ้นรถนะ


คิราระเดินไปส่งมิกุขึ้นรถกลับบ้าน ทั้งคู่โบกมือบ๊ายบายกันด้วยความน่ารัก แต่พอรถของมิกุเคลื่อนไปเท่านั้น เผี๊ยะ ๆ คิราระใช้มือทั้งสองตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ และ สายตาของเธอก็กลับมาแข็งกร้าวเหมือนเดิม คิราระเดินกลับยังที่ร้านนมสดและกำลังจะเดินไปหา Gang ของเธอ พลั่กกก ด้วยความที่ไม่มองทางคิราระก็เดินไปชนเด็กเสิร์ฟคนนึงเข้า จนน้ำที่อยู่ในแก้วกระฉอกมาเลอะเสื้อคิราระ แต่เขาก็ไวมากที่จับแก้วไว้ไม่ให้หกหมด


ขอโทษครับ ขอโทษครับ คุณลูกค้า เด็กเสิร์ฟคนนั้นรีบขอโทษคิราระทันทีก่อนที่จะเดินเอาถาดนั้นไปเก็บ คิราระก็เดินมายังกลุ่มเพื่อนทันทีเช่นกัน จนกลุ่มเพื่อนสังเกตุเห็นคราบเลอะจึงได้สอบถามเรื่องราว พอได้รู้พวกมันจึงยุให้คิราระไปเรียกเก็บเงินค่าทำขวัญและเสียหาย คิราระที่ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่พอโดนยุ ไอ้จะไม่ทำตามก็กลัวเพื่อนจะไม่ศรัธทาในตัวเธออีก เธอจึงเดินตามหาไอ้เด็กเสิร์ฟคนนั้น


[ เจ้าของร้าน ]  :  ขอบใจมากนะริวกะคุงที่ขยันมากๆ วิ่งไปวิ่งมาคนเดียวแทบทั้งร้าน ว่าแต่ทำไมเธอต้องมาทำงานพิเศษล่ะ ในเมื่อบ้านของเธอก็รวยแทบจะที่สุดในญี่ปุ่นแล้ว


[ ริวกะ ]  :  เก็บค่าเครื่องบินครับ


[ เจ้าของร้าน ]  :  หาาาาา


[ ริวกะ ]  :  คือผมอยากตามพ่อ ไปตามหาคนสำคัญที่ไทยครับ  แต่ว่าไปครั้งนึงมันหลายวัน คุณปู่เลยไม่เห็นด้วย เพราะจะไม่ได้ฝึกกับท่าน  ผมเลยเสนอว่าขอมาทำงานพิเศษเก็บเงินไปซื้อตั๋วเองโดยไม่ใช้เงินส่วนตัวที่ได้ทุกเดือน เพราะการทำงานพิเศษก็ถือว่าเป็นการฝึกร่างกายอย่างหนึ่ง


[ เจ้าของร้าน ]  :  คุณชินนี่ เข้มงวดไม่เปลี่ยนเลยนะ


[ ริวกะ ]  :  งั้นผมขอตัวก่อนนะครับต้องไปอีกที่ แล้วก็ขอบคุณนะครับที่ช่วยฝากงานอีกที่ให้ ผมเลยไม่ต้องบอกนามสกุลกับเถ้าแก่ของที่นั่น


[ เจ้าของร้าน ]  :  ไม่เป็นไรคนกันเอง ไปดีมาดีล่ะริวกะคุง


ริวกะโค้งคำนับเถ้าแก่เนี๊ยะก่อนที่จะขอตัวไป แต่แค่ออกมาถึงหน้าร้านก็เจอคิราระกับเพื่อนดักรอไว้แล้ว


[ คิราระ ]  :  เห้ย ไอ้เด็กเสิร์ฟ แกทำเสื้อของชั้นเลอะแล้วจะไปไหน มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ



ริวกะที่กำลังก้มเก็บของที่หน้าร้านได้ยินดังนั้นก็เงยขึ้นทันที จนเมื่อยืนขึ้นเขาก็พบกับคิราระที่ยืนจังก้าต่อหน้าเขาอยู่โดยไร้ซึ่งความกลัว แต่ใครจะรู้ตอนนี้คิราระยืนขาสั่นไปหมด เพราะริวกะนั้นตัวสูงกว่าเธออีก ยิ่งยืนใกล้ๆจนตัวจะติดกันคิราระก็ทำอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้



[ ริวกะ ]  :  เอ๊าะ คุณลูกค้าคนเมื่อกี้นี่ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ


คิราระเหวอเข้าไปอีกเมื่อริวกะไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวอะไรเธอเลยแถมยังจับไหล่ทั้ง 2 ข้างของเธอแถมยังยื่นหน้าเข้ามาหาเธออีก แต่ด้วยภาพลักษณ์ที่ต้องแข็งกร้าวและเป็นนักเลงหญิง คิราระจึงไม่ชอบการกระทำนี้ที่จะทำให้เธอดูเสื่อมเสียต่อหน้ากลุ่มเพื่อนอีกทั้งบังอาจมาแตะต้องตัวเธอ เผี๊ยะ !!! คิราระปัดมือริวกะออกอย่างรุนแรงจนมือสะบัดออกไป


[ กลุ่มเพื่อน ]  :  เฮ้ยย แกน่ะ ดูจากเครื่องแบบแล้ว เด็กปี 1 โรงเรียนเซย์ริวนี่หว่า มาทำซ่าอะไรแถวนี้แล้วยังทำเสื้อของคิราระเลอะอีก หัดเคารพกันมั่งสิ่โว้ยพวกเราปี 2  แก่กว่าแกนะโว้ย


[ ริวกะ ]  :  เอ่อ เมื่อกี้คุณลูกค้าหัวทองคนนี้เขาเดินมาชนผมเองนะครับ ผมก็ขอโทษไปแล้วด้วย


[ คิราระ ]  :  เห้ยแก คิดว่าขอโทษแล้วเสื้อฉันมันจะหายเลอะเหรอ  ถ้าไม่อยากเดือดร้อน แกจ่ายมา 20,000 เยน ค่าเสื้อและค่าทำขวัญของชั้น


[ กลุ่มเพื่อน ]  :   ใช่ๆ ถ้าแก ไม่อยากเจ็บตัวจ่ายมาซะดีๆ ไอ้เด็กเสิร์ฟหรือต้องให้พวกเราจับแกส่งตำรวจ ห๊าาา


กลุ่มคิราระนั้น พูดจาข่มขู่ริวกะสารพัด กะว่าจะเอาเงินให้ได้ ริวกะถึงกับถอนหายใจจึงยอมควักเงินจ่ายแต่โดยดี แต่มันก็สร้างความงุนงงให้กับกลุ่มคิราระอย่างมากเพราะริวกะนั้นควัก เหรียญ 50 เยนมาให้ 3 เหรียญ


[ ริวกะ ]  :  เมื่อกี้บอกว่าอยู่ปี 2 กันใช่มะ อ่ะผมแถมให้นะพี่สาว   ไปก่อนละเดี๋ยวทำงานสาย อ้อผมจะบอกให้ผู้หญิงแบบพี่สาวผมโคตรเกลียดเลย


ริวกะออกวิ่งทันทีเพราะเขาต้องไปทำงานอีกที่ คิราระถึงกับเอ๋อแดรก เพราะไม่คิดว่าไอ้เด็กเสิร์ฟนั่นจะเล่นมุขนี้ เหรียญ 50เยน 3 เหรียญ  505050 เยน   หนอยแน่ ไอ้เด็กเสิร์ฟ !!! กลุ่มเพื่อนของคิราระตะโดนขึ้นด้วยความแค้นพร้อมกับวิ่งตามริวกะไปกะว่าจะกระทืบสั่งสอนที่บังอาจเล่นลิ้นกวนส้นตีนคิราระ หยุดนะโว้ยยย !!! พวกมันตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าไอ้เด็กเสิร์ฟคนนั้นจะหยุด แถมยังวิ่งทิ้งห่างออกไปเรื่อยๆด้วย จนพวกมันวิ่งตามไม่ไหวจนต้องหยุดวิ่งเพราะความเหนื่อย


[ กุ๊ย 1 ]  :  แฮ่ก ๆ ๆ ๆ  ไอ้เด็กเวนนั่นทำไมวิ่งเร็วจังวะ

[ กุ๊ย 2 ]  :  แฮ่ก ๆ ๆ ๆ มันมีกี่ปอดกันวะ วิ่งเร็วขนาดนั้นไม่พักเลย แฮ่ก ๆ ๆ ๆ แถมยังไม่มีท่าทีจะเหนื่อยอีก


พวกมันถึงกับแฮ่กจะตายให้ได้ พวกมันนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะธรรมดา พวกมันชกต่อยมีเรื่องไปทั่วการวิ่งไล่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่พวกมันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมวิ่งตามไอ้เด็กเสิร์ฟนั่นไม่ทัน จนพวกมันได้เดินกลับมารวมกลุ่มอีกครั้ง หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จ คิราระก็ได้แยกกลุ่มไป เพราะทาเคชิแฟนของคิราระ นัดคิราระที่ร้านคาราโอเกะที่สถานีรถไฟหน้า เมื่อคิราระมาถึงก็พบกับทาเคชิที่รออยู่หน้าร้านคาราโอเกะแล้ว แต่มันพาเพื่อนมาด้วยอีก 4 คน คิราระที่ไว้ใจในตัวทาเคชิก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะตลอดเวลาทาเคชิเอาใจเธอสารพัดและก็ไม่ได้แตะต้องอะไรเธอเลยจะมีบ้างก็โอบเอวแสดงความเป็นเจ้าของเท่านั้น


[ ทาเคชิ ]  :  มาแล้วเหรอที่รัก จุ๊ป


ทาเคชิอยู่ดีๆก็หอมแก้มคิราระเต็มฟอด ซึ่งมันก็สร้างความตกใจมาก เพราะคิราระไม่คิดว่าทาเคชิจะทำแบบนี้อีกทั้งยังทำต่อหน้าคนอื่นอีก


[ คิราระ ]  :  พี่ทาเคชิ นี่พี่ทำอะไร


[ ทาเคชิ ]  :  น่าๆ ก็พี่คิดถึงนี่นา เราไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันนี่นา น่านะคนดีของพี่


ึิคิราระที่โมโหในตอนแรก แต่เจอลูกหวานเข้าไปก็ถึงกับใจอ่อนลง ทาเคชิบอกว่าจองห้องไว้แล้ว แรกเริ่มนั้นทาเคลิชวนคิราระมา คิราระก็ได้ปฏิเสธไปแต่ทาเคชิก็อ้างว่าอยากพามาคลายเครียดร้องเพลงนี่แหละระบายอารมณ์ได้ดี คิราระที่เห็นว่าทาเคชิพูดมาก็ถูกก็มีเหตุผล จึงได้ตกลงรับนัดไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกมันทั้ง 5 คนแอบยิ้มอย่างรู้กันทั้ง 5 คน แต่เพื่อความแนบเนียนขณะที่เดินไปยังห้องคาราโอเกะนั้นทาเคชิก็แนะนำเพื่อนของมันทั้ง 4 คน เพื่อไม่ให้น่าสงสัยเกินไป


[ ทาเคชิ ]  :  คิราระ นี่เพื่อนพี่ทั้ง 4 คนนะ คนตัวโตๆนั้นชื่อเคนตะ คนสะพายกระเป๋านั้นชื่อมุคคุโร่ คนผมทองนั่นชื่อจุน ส่วนอีกคนผมสั้นๆชื่อมาชิบะ มันเป็นลูกชายเจ้าของโรงงานใหญ่เลยนะ


ทุกคนกล่าวทักทายกันและกันจนครบก็มาถึงหน้าห้องคาราโอเกะทันที ทาเคชิฉวยโอกาสหอมคิราระอีกครั้ง ซึ่งคิราระก็ถึงกับค้อนมองแต่ทาเคชิก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ และก็เริ่มสั่งน้ำดื่มกับอาหาร จนผ่านไปสักพักหลังจากร้องเพลงกันไปโดยไม่มีอะไรผิดปกติ ทาเคชิเริ่มโอบกอดคิราระมากขึ้น จนคิราระเริ่มไม่พอใจแต่พวกเพื่อนทั้ง 4 คนก็ส่งเสียงเชียร์ชอบใจใหญ่ ครูดดดดดด ไอ้คนสะพายกระเป๋าที่ชื่อมุคคุโร่ก็ได้หยิบบางอย่างออกมาเป็นกล้องวิดีโอตัวหนึ่งใหม่เอี่ยม และมันก็อธิบายละเอียดยิบโดยที่ไม่ได้มีใครถามเลย


[ มุคคุโร่ ]  :  อ่าาาาซ์นี่แหละสุดยอดศิลปะการถ่ายวีดีโอ เลนส์หน้ากล้องนะดับ 4K ถ่ายได้ 10 เฟรมต่อวินาที เซนเซอร์ภาพ 20 ล้านพิกเซล โฟกัสภาพกว่า 160 จุด ซูมได้ยันมดลูก


คิราระฟังไอ้มุคคุโร่พล่าม ๆ ๆ จนมาสะดุดตรงคำว่า ซูมได้ยันมดลูก เธอก็เริ่มไม่พอใจแล้ว ในขณะที่เธอจะหันไปคุยกับทาเคชิ มั่บบ ทาเคชิจับเข้าที่นมของเธอเต็มๆอีกทั้งกำลังโอบเอวเพื่อจะจูบอีก คิราระถึงกับสะบัดหนีจนล้มลงกับพื้น



[ คิราระ ]  :  พี่ทาเคชิทำอะไร ปล่อยนะ


[ ทาเคชิ ]  :  เห้ย พวกมึงจับมัน


สิ้นสุดเสียงสั่งเท่านั้นพวกมัน 3 คนเข้าล็อคตัวคิราระและกดลงกับพื้นทันทีไอ้เคนตะจับขาซ้าย ไอ้จุนจับขวาขวา ส่วนไอ้มาชิบะจับแขนรวบไว้


[ ทาเคชิ ]  :  มุคคุโร่ ถ่ายชัดๆนะโว้ย ซูมให้เห็นตอนกำลังขย่มหีชัดๆนะ เอาไปขายได้ราคาดีแน่ 555555


[ มุคคุโร่ ]  :  ได้เลยทาเคะคุง 


พวกมันเตรียมการมาอย่างดี สามคนล็อค อีกคนเตรียมถ่ายวีดีโอ คิราระถึงกับขยับตัวไม่ได้เลย ถ้าแค่คนเดียวล็อคเธอยังพอหาทางออกเอาตัวรอดได้ แต่นี้ผู้ชาย 3 คนลุมล็อคเธออยู่ เธอจะสู้อะไรได้


[ คิราระ ]  :  พี่ทาเคชิ พี่ทำแบบนี้ทำไม เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ


[ ทาเคชิ ]  :  แหมที่รัก ก็ที่รักเล่นตัวซะขนาดนี้คิดว่าพี่จะจริงจังเหรอ เป็นคนอื่นวันเดียวพี่ก็ได้เย็ดแล้ว น้องอยากเล่นตัวทำไมล่ะคิราระจัง


[ คิราระ ]  :  ปล่อยนะ ไอ้สารเลว ปล่อย


คิราระดิ้นสุดชีวิตทั้งถีบทั้งเตะ แต่มีเหรอที่แรงของผู้หญิงจะไปสู้ แรงแขนผู้ชายทั้งสองข้างได้ คิราระยังบอกให้ปล่อยโดยที่ไม่คิดจะร้องให้ใครช่วยเลย เพราะตลอดมาเวลาเธอโดนรังแก ต่อให้ขอให้ช่วยเพียงใดก็ไม่มีใครจะยื่นมือมาเลย ไอ้ทาเคชิถึงกับหัวเราะสะใจ จะพูดก็พูดเถอะในบรรดาผู้หญิงที่มันฟันมานับไม่ถ้วน คิราระนี่นับว่าเด็ดที่สุดจริงๆ ทั้งหน้าตาทั้งหุ่น ที่สำคัญนมนี่อลังการมากๆ


[ ทาเคชิ ]  :  ดิ้นไปเว้ยย ดิ้นไป ตอนนี้ตลาดมืดกำลังอยากได้ แนวข่มขืนสาวแกลเลย งานนี้รวยเว้ย 555 ถือซะว่าเป็นการตอบแทนพี่นะจ๊ะคิราระจัง  55555


ทาเคชิพูดแล้วก็ลุกล้ำเข้าไปนั่งตรงหว่างขาคิราระที่นอนนี้มันถูกล็อคไว้โดยเคนตะและจุน  ทาเคชิยิ้มอย่างหื่นกระหายเพราะตอนนี้ร่องซิงๆของคิราระอยู่ตรงหน้ามันแล้ว มันแลบลิ้นเลียรอบปากก่อนที่จะก้มไปใช้ปากดูดที่ต้นขาขาวจั๊วะของเธอ เตรียมจะดึงกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์ของคิราระออกมา  อย่านะ อย่า คิราระพยายามร้องห้ามแต่มีเหรอที่ทาเคชิมันจะฟัง มันก้มดึงกางเกงในของเธออกมา จนเผยให้เห็นร่องสวาทสีชมพูสดซิงๆ


ไอ้เคนตะกับไอ้จุนถึงกับแอบกลืนน้ำลายดังเอื้อก กลีบสีเนื้อที่ปิดสนิท แถมขนอ่อนๆที่ถูกตัดแต่งอย่างดีจนเข้ารูป มันน่าสัมผัสเสียนี่กระไร ไม่เสียทีเลยที่เป็นสาวแกลตัวท๊อปของเขตนี้ ไอ้มาชิบะสังเกตุอาการของเพื่อนทั้งสองก็ถึงกับเสียดายที่มันเลือกมาจับที่แขนเพราะคิดว่าน่าจะใช้แรงไม่มาก แต่ตอนนี้มันเสียดายมากที่เลือกมาตรงนี้ ทาเคชิดึงกางเกงในคิราระจนหลุดจากข้อเท้าทั้งสองก่อนจะหยิบมาสูดดมด้วยสีหน้าหื่นกระหาย


[ ทาเคชิ ]  :  หึหึ หอมจริงๆโว้ย หีซิงๆเนี่ย มามะ ขอให้พี่ได้เปิดซิงเถอะ  เห้ย มุคคุโร่ ถ่ายดีๆนะเว้ย ตอนที่เลือดซิงของอีนี่มันไหลออกมา ซูมชัดๆ


[ มุคคุโร่ ] :  ได้เลย ทาเคะคุง


ไอ้มุคคุโร่ มันก็เดินหามุมเด็ดๆตามคำสั่งด้วยสีหน้าโรคจิตอย่างออกอาการ ส่วนไอ้ทาเคชิยิ่งเห็นร่องหีซิงๆตรงหน้าก็ยิ่งคึกคัก มันรีบถอดกางเกงอย่างรนราน เผยให้เห็น......
ข้าวหลอมหนองมนบ้องจิ๋วริ๋วที่แข็งตระหง่านพร้อมทิ่มแทงตลอดเวลา สำหรับตอนนี้ขนาดไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว ถ้ามันลุกล้ำเข้ามาก็เท่ากับเธอเสียตัวเสียแล้ว เธอดิ้นสุดชีวิตเพื่อที่จะไม่ให้มันทำแบบนั้นได้แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะทาเคชิล็อคสะโพกของเธอเรียบร้อยแล้วและกำลังจะกดลำควยลงและช่วงชิงครั้งแรกของคิราระ


ก๊อก ๆ ๆ ๆ



 





ประตูวาร์ปเพื่ออ่านตอนเก่าๆ Click !!!!!

กระทู้พิเศษ

ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ


เนื้อเรื่องหลัก


ตอนที่ 1  ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6

ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12

ตอนที่ 13 ตอนที่ 14




_ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Side Story แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล

ตอนที่ 1 :  โนโซมิ คิราระ ( กำลังอ่าน )


•••••••••••



Side Story การเดินทางของสายรุ้ง


ตอนที่ 1 : มรสุม   ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย ตอนที่ 4 : วันฝนซา

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ






- - - - - -

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ห้อง 12 เสื่อคืออะไร




เสื่อในที่นี้คือเสื่อ ทาทามิ เป็นเสื่อทักของญี่ปุ่น 1ผืนจะมีความยาว 180 ซ.ม. กว้าง 9โดยส่วนมากจะใช้วางเพื่อกำหนดขนาดห้อง




ก็จะมีขนาดห้องและรูปแบบการจัดแตกต่างกันไป 6 เสื่อ 8 เสื่อ 10 เสื่อ 12 เสื่อ

เดช12341

สาวน้อยคิราระจะรอดจากกลุ่มของแฟนได้หรือเปล่า ::Hunger::





ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

Wannadit Iempan

เด็กดีแต่ต้องต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดมันต้องแกร่งจริงๆถึงจะไหว โชคดีนะที่มีริวมาช่วย

navy868

ริวนี่กวนตีนตั้งแต่เด็กเลยนะ 555  ::HoHo:: ::Oops:: กลุ่มแฟนคิราระโดนชุดใหญ่แน่นอน ::Angry::
ปล.โดนชุดใหญ่จริงๆ ถึงสลบเลย 555 สะใจ ::WowWow::

dodoza2

จะโดนเปิดซิงไหมน้อ​ แต่จำได้ว่าริวมาช่วยทันข​อบคุณมากครับ​ รอของคนอื่นอยู่นะครับ​ กับเนื้อเรื่องหลัก

สมปอง บุญ


peddo

ผมว่า ไปๆมาๆ ไซด์สตอรีนี่ถ้าจะได้รับความนิยมล้นหลามเลยนะครับ ดีไม่ดีจะมากกว่าเรื่องหลักอีกนะครับ ลุงๆทั้งหลายสายบู๊คงไม่ค่อยเยอะ แต่เจอนางเอก หน้ากับหุ่นอย่างนี้ ลุงๆเกาะติดจอแน่ อิอิ
ขอบคุณ​ครับ​


ryg123456

น่าจะเป็นการเปิดตัวให้สาวน้อยมาอยู่กับริวกะที่น่าจะเข้ามาช่วยนะครับ


♤judas♤