ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_ΜoNoTΩИ∑ ★★★

ตำนานเทพวายุ Kirara Story จากสาวแกลสู่สาวเมด ตอนที่ 2 : การพบกันอีกครั้ง

เริ่มโดย ΜoNoTΩИ∑ ★★★, พฤษภาคม 18, 2019, 01:50:58 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

สวัสดีครับ Side Story สาวเมดกลับมาแล้ววครับ ต้องขอขอบคุณ Reader ทุกท่านที่ติดตาม และ ติชม นักเขียนหน้าใหม่คนนี้นะครับ จากตอนที่แล้ว ซึ่งโพสต์ไว้เดือนที่แล้วมันจบถึงแค่คิราระถูกริวกะช่วยไว้แล้วต้องจากกันซึ่งจบตรงกับข้อมูลของคิราระเป๊ะ ๆ  ตอนนี้จะเป็นเหตุการณ์หลังจากนั้น ขอให้สนุกกับเนื้อเรื่องครับ ตอนนี้ต้องบอกว่าไม่มีนัวเนียแต่มีหนุงหนิง ( ขอยืมสำนวนนี้จาก รีดเดอร์ท่านหนึ่ง ) ระหว่าง ริวกะกับคิราระ  FC สาวเมดยังไงก็ลองอ่านดูกันนะครับ ว่าก่อนที่เธอจะกลายมาเป็นสาวเมดประจำตัวริวกะ เธอเจออะไรมาบ้าง


ตอนนี้มีซ่อนข้อความเช่นเคยครับ ต้องแสดงความเห็นก่อนนะครับ ถุงจะสามารถอ่านเนื้อเรื่องที่เหลือได้ มีกติกาเล่นกันนิดหน่อย


1. คิดเห็นอย่างไรกับเนื้อเรื่องก่อนซ่อนข้อความ


2. หลังอ่านจบทั้งหมดอยากให้กลับมา Edit แสดงความคิดเห็น ว่าคิดเห็นอย่างไรกับตอนนี้ครับ และ ชอบตัวละครไหนในตอนนี้ ซึ่งผมบอกเลยน่ารักและฮาทุกตัว


•••••••••


ปล.1 อยากให้ทุกคนเมนต์ครับ ผมจะได้รู้ว่าเนื้อเรื่องที่แต่งและเขียนไป สามารถสื่ออะไรไปได้บ้าง


ปล. 2 เนื้อเรื่องหลัก ss2 จะมาเมื่อ ตอนที่ 16 มีคอมเมนต์ถึง 20 หน้าครับ


ปล. 3  คิราระสาวเมด ผมใช้ คิราระ อาสุกะ มาเป็นต้นแบบครับ ใครที่อยากเห็นภาพสาวเมดชัดๆแบบเคลื่อนไหวได้  ลองติดตามผมงานของเธอดูครับ


ปล.4 ตอนนี้ มี 60,000 ตัวอักษร อัดมาให้อ่าน 2 ตอนในกระทู้เดียว เพราะฉนั้นอย่าลืม rep ที่ 2 ครับ ช่วยคอมเมนต์ติชมเพื่อเป็นกำลังใจด้วยคร๊าบ


ปล.5 ตอนที่ 3 จะลงวันศุกร์หน้า หรือ ถ้ายอดคอมเมนต์มันน่ารักหรือเจอคอมเมนต์ที่อ่านแล้วแบบ อื้อหือ อ้าหา  ผมจะลงให้ทันทีครับ  ตอนที่ 3 มีเพลงประกอบ เป็นเพลงไทย


ปล. 6 ข้อมูลท่าทุ่ม คำศัพท์ต่างๆใน rep 3 จะลงให้ในตอนเช้าครับ



••••••••••


ความเดิมตอนที่แล้ว

เอิ่ม คงต้องอ่านย้อนหลังเอานะครับ




••••••••


ตอนที่  2 :   การพบกันอีกครั้ง ของเธอและเขา



2 เดือนผ่านไป คิราระยังใช้ชีวิต เด็กม.ปลายต่อไป เธอกลับไปเป็นคนเดิม ตั้งใจเรียน ยิ้มแย้ม ใจดีกับเพื่อนๆ และเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมา มันจึงทำให้เธอเลือกจะฝีมือที่ได้มาใช้ป้องกันตัวมากกว่าจะหาเรื่องใครๆเหมือนที่ผ่านมา  ตั้งแต่วันนั้นที่จากกันตรงทางรถไฟเธอก็ไม่ได้เจอริวกะอีกเลย และไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงเขา ตอนนี้คิราระย้ายบ้านแล้ว แม่ของเธอใช้เงินที่ได้จาการทำงานเป็นแม่บ้าน มาเช่าอพาร์ทเมนต์ใหม่อยู่ ส่วนหนึ่งเพราะอยากมีห้องส่วนตัวให้คิราระ อีกส่วนหนึ่งเพราะมันใกล้ที่ทำงานด้วย



ลูกชายของเจ้านายก็ใจดีมากๆ ให้เงินช่วยเหลือเธอมาก้อนหนึ่งเพื่อหาที่อยู่ที่เหมาะสม เธอจึงเลือกที่นี่เพราะมันทำให้เธอเดินทางไปทำงานได้สะดวกและคิราระก็สามารถเดินหรือปั่นจักรยานไปโรงเรียนได้ ไม่ต้องนั่งรถไฟแบบเดิม คิราระเดินมายังร้านคาเฟ่นมสดที่เจอกับริวกะครั้งแรกโดยที่หวังว่าจะได้เจอเขาอีกครั้งแต่ก็ไม่เลย


อุ้ย ดูซิ๊พวกเรา เจอใคร !!!


คิราระหันไปตามเสียงด้วยความตกใจ เพราะมันคือเสียงของทาเคชิ อดีตแฟนหนุ่มของเธอนั่นเอง


[ คิราระ ]  :  พี่ทาเคชิ


[ ทาเคชิ ]  :  ใช่แล้ว ดีใจนะที่ยังจำกันได้นังตัวดี 5555  อ๊ะๆ จะไปไหน


คิราระรีบเดินหนีทันที เพราะเธอเริ่มรับรู้ได้ถึงความไม่ปลอดภัยแต่ แต่ไอ้ทาเคชิก็รู้อยู่แล้วจึงได้ขวางเธอไว้


[ ทาเคชิ ]  :  ครั้งก่อนพลาดเพราะไอ้เด็กเสิร์ฟมาขัดจังหวะแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเว้ย มาต่อกันเถอะที่รัก


พลั่กกก !!! คิราระถีบเข้าอย่างจังในขณะที่มันกำลังพล่ามอยู่ ทาเคชินั้นโดนแรงถีบจนล้มหงายท้องไปเธอจึงอาศัยจังหวะนั้นวิ่งหนีทันที


[ ทาเคชิ ]  :  หนอยแน่อีนังตัวดีฤทธิ์เยอะนักนะ เห้ย ใครจับมันได้ กูจะให้เย็ดด้วย


เหล่าสมุนข้างไข่ได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งตามคิราระทันที เพราะพวกมันก็หวังจะได้ชิมรสชาติของร่องสวาทนั้นเช่นกัน ส่วนทาเคชินั้นมันก็นึกอะไรสนุกๆออก มันต้องเอาคืนให้สาสม มันหยิยโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาใครบางคนก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว



[ ทาเคชิ ]  :  ฮัลโหล ร้านคาเฟ่นม มีของดีให้เล่นกัน ตามลูกพี่พวกแกด้วยล่ะ



แฮ่ก ๆ ๆ  คิราระวิ่งหนีสุดชีวิตจนเหนื่อยแทบขาดใจ เธอวิ่งหนีมายังซอกตึกเล็กๆเพียงเพราะอยากหาที่หลบ แต่เธอคิดผิดเพราะพวกมันตามอย่างไม่ลดละ เพราะถ้าสามารถจับตัวคิราระได้ รางวัลคือการเย็ด ใครมันจะไม่อยากล่ะ เพราะคิราระนั้นสวยใสไม่แพ้ดารา av เลย นมก็ใหญ่ หุ่นก็เฟิร์มจนน่าเลีย แถมถ้าได้กระแทกตูดด้วยท่า Doggy คงเสียวไม่ใช่น้อย พวกมันคิดแบบนี้จึงได้วิ่งไล่คิราระอย่างลืมเหนื่อยจนมาถึงย่านเมืองร้าง ที่เต็มไปด้วยซากตึกที่กำลังจะทุบและโกดังร้าง


[ ทาเคชิ ]  :  55555 จนมุมแล้วเหรอนังตัวดี ครั้งก่อนถ้ายอมให้เย็ด คงโดนเต็มที่ก็ 5 คน แต่เสือกเล่นตัวนัก ครั้งนี้แหละหึหึหึ มึงท้องแน่อีตัวดี


ทาเคชิพูดจบเท่านั้น คิราระก็ตกใจแทบสิ้นสติ เพราะ นอกจากทาเคชิกับลูกน้องอีก 10 คน ข้างหลังก็มีคนมาเพิ่มอีกเกือบ 100 คิราระถึงกับขาสั่นกลัวไปหมดทุกอย่าง เธอจะทำยังไงดี เธอพึ่งเข้าใจว่าเธอต้องการอะไร เธอพึ่งเข้าใจว่าชีวิตเธอไม่ได้ต้องการเป็นนักเลง เธอหลุดพ้นจากวงจรอุบาทมา แล้วถ้าเธอต้องโดนไอ้พวกนี้ข่มขืนจริงๆ เธอได้ตายก่อนครบ 100 คนแน่  เธอจะทำยังไงดีล่ะ


[ ทาเคชิ ]  :  5555 ไม่เรียกให้ไอ้เด็กเสิร์ฟนั่นมาช่วยอีกเหรอ 55555


เด็กเสิร์ฟ คิราระฉุกคิดถึงคำนี้ทันที คำพูดเยาะเย้ยของทาเคชิที่มันพูดมานั้นทำให้คิราระนึกถึงใครบางคน ถ้าเป็นตอนนี้ที่เธอเรียกชื่อเขา เขาจะได้ยินไหมนะ เขาจะมาไหมนะ คิราระ ทำได้แค่เชื่อว่าเขาจะมา ถึงเขาจะไม่มา ถึงเขาจะไม่ได้ยิน แต่ก่อนที่เธอจะต้องตกนรกทั้งเป็นเพราะไอ้สารเลวพวก ขอเถอะขอให้เธอได้เรียกชื่อเขาเถอะ


[ คิราระ ]  :  ริวกะ ช่วยด้วยยยยยยยยย










    ว
       อ
         อ
            อ


โคร้มม !!!

สิ้นเสียงเรียกของคิราระก็มีบางอย่างตกลงมาทะลุหลังคาเพดานลงถังขยะถังใหญ่ตรงนั้นพอดี สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไร คนเหรอ บ้าน่าถ้าเป็นคนตกมาด้วยความสูงเท่าตึก 3 ชั้นแบบนั้น ป่านนี้คงเละไปแล้ว ทุกคนที่กำลังตกตะลึงอยู่นั้นก็ยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่เมื่อไอ้สิ่งที่ตกลงมานั้น มันยังพูดได้ !!!


[ ???? ]  :  แค่ก ก ก ๆ ๆ ๆ  โอย ยามินายเรียกฉันทำไมเนี่ย เสียสมาธิหมด ไอ้วิชานี้ก็ยากเกิ๊น


ทุกคนเห็นภาพดังกล่าวก็ถึงกับตกตะลึงกันไปหมด สิ่งที่ตกลงมานั้นเป็นคนจริงๆ ที่สำคัญยังไม่ตายอีก


[ ยามิ ]  :  ข้าไม่ได้เรียกท่านนะขอรับนายน้อย ข้าเตือนท่านแล้วว่า อย่าฝึกเลยชุนโปเนี่ย ท่านทำไม่ได้หรอก มันเกินขีดจำกัดของท่านในตอนนี้นะขอรับ



[ ???? ]  :  แค่กๆๆ โอยหลังลั่นดังกร๊อบเลย พี่มิไรบ่นแน่ๆ เสื้อเลอะแบบนี้



คนที่นอนพูดอยู่ในถังขยะว่าน่าตกใจแล้ว แต่คนที่ถูกเรียกว่า ยามิ นี่สิ่ทำเอาเหวอกันไปหมด เพราะเขานั่งอยู่บนโครงเหล็กเส้นเล็กๆที่จะหักแหล่มิหลักแหล่โดยที่ไม่มีความกลัวเลย หลังจากพูดคุยกับคนในถังขยะเขาก็สร้างความตกใจอีกคือเขากระโดดไปมาระหว่างโครงเหล็กราวกับกำลังบินด้วยปีกที่มองไม่เห็นก่อนจะกระโดดลงมาจากความสูงราวๆ 5 เมตร และมายืนตรงหน้าถังขยะได้แบบสบายๆ


[ ยามิ ]  :  กลับกันเถอะขอรับนายน้อยเรายังมีเรื่องต้องคุยกันอีก


ทั้งสองพูดคุยกันเหมือนว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ และไม่สนคนเกือบ 100 คนที่ยืนเอ๋อกันอยู่เลย ตึ้กๆๆ ร่างปริศนานั้นค่อยๆลุกมาจากถังขยะ ก่อนที่จะบิดตัวไล่เพื่อความเมื่อย กรึ้บ !!! กร๊อบ !!! กรึ่ก !!!


[ ???? ]  :  โอ๊ย ลั่นกร๊อบเลย กลับเถอะยามิ ป่านนี้คุณน้าทำคัสสึด้งรอนายแล้วล่ะ


[ ยามิ ]  :  ขอร๊าบบ คัสสึด้งของข้าา


คิราระมองด้วยสายตาที่มันลุกวาว เขาคนนั้น เขาคนนั้นจริงๆด้วย เขาที่เธอตามหา เขาคนที่มีผลกับหัวใจเธอมาก คนที่ชี้ทางสว่างให้เธอ


[ คิราระ ]  :  ริวกะ !!!
[ ทาเคชิ ]  :  ไอ้เด็กเสิร์ฟ !!!


[ ริวกะ ]  :  หือ ? 

ริวกะที่กำลังเดินกลับบ้านถึงกับหันควับตามเสียงทันที ก็พบว่าเป็นคิราระที่ยืนมองเขาพร้อมน้ำตาและทาเคชิที่ยืนมองด้วยสายตาที่เครียดแค้น แต่ริวกะก็ไม่ได้สนใจยังเดินไปต่อ



[ ยามิ ]  :  นายน้อยขอรับ นั่นสหายของท่านเหรอขอรับ มองท่านด้วยสายตาที่เป็นมิตรราวกับจะเอาชีวิตท่านเลย


[ ริวกะ ]  :  จำไม่ได้วุ๊ยหน้าไม่คุ้น ช่างมันเหอะ ว่าแต่เรายังคุยกันไม่จบนะ ว่าวิชาของใครเจ๋งกว่ากัน


[ ยามิ ]  :  ของข้าสิ่ขอรับ ข้าฝึกมันสำเร็จตามอนิเมะเป๊ะๆ แต่ท่านยังแปลงสภาพขั้น 2 ไม่ได้เลย 5555


[ ริวกะ ]  :  นายมันขี้โกงนี่หว่า  เออว่าแต่นายเหอะ กระโดดลงมาแบบนั้น ไม่กลัวคนแตกตื่นหรือไง


[ ยามิ ]  :  ข้าควรถามท่านมากกว่านะขอรับนายน้อย ท่านตกมาจากความสูงราวตึก 3 ชั้นแต่ท่านยังเดินได้สบายๆแบบนี้อีก ถ้าเป็นคนทั่วไปคงไปนอนคุยกับรากมะม่วงแล้วนะขอรับ


[ ริวกะ ]  :  ช่างเถอะน่า แถวนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด ไม่มีหลักฐานนี่หว่า เพราะนายนั่นแหละเรียกชั้น เลยทำให้ชั้นเสียสมาธิจนตกลงมาเนี่ย


[ ยามิ ]  :  ก็ข้าบอกแล้ว ว่าข้าไม่ได้เรียกเลยขอรับ ข้าก็วิ่งตามหลังท่านมาติดๆ ท่านเองต่างกระโดดไปๆมาๆระหว่างอาคารต่างๆไวเกินไป


ทั้งสองเดินคุยกันหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งมันทำให้ทุกคนถึงกับ งึกๆงักๆ ตะลึงงุนงง จะมีแค่ 2 คนเท่านั้นที่รับรู้ถึงความร้ายกาจนี้คือ คิราระกับทาเคชิ คิราระถึงกับหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ ในที่สุดเธอก็ได้เจอเขาแล้ว นี่ไม่ใช่ความฝัน นี่คือความจริงที่เธอกำลังจ้องมองและรับรู้ด้วยตาตัวเอง


[ ทาเคชิ ]  :  เห้ย ไอ้เด็กเสิร์ฟ มึงจะไปไหน


ริวกะหันควับทันที เขามั่นใจแล้วว่าไอ้นั่นมันเรียกเขาแน่นอน


[ ทาเคชิ ]  :  มึงมาก็ดีแล้ว วันนี้กูจะเอาคืนมึง 100 เท่าและเอาอีสาระเลวนี่ไปเป็นนางเอกหนังโป๊  เห้ย !!! กระทืบมัน


ย้าาาาาาาาาา  พวกมันกรูกันเข้าใส่ริวกะและยามิทันที เพราะพวกมันจำได้ดี ตลอด 2 เดือนนี้ทาเคชิพูดกับพวกมันแทบทุกวันว่าโดนเด็กเสิร์ฟเล่นทีเผลอ พวกมันจึงเจ็บแค้นแทนทาเคชิอย่างมาก เพราะฉนั้นแค่ทาเคชิบอกว่าไอ้นั่นแหละเด็กเสิร์ฟพวกมันก็พร้อมที่จะรุมกระทืบแล้ว พวกมันร้องย๊ากปลุกใจก่อนจะวิ่งเข้าใส่ริวกะและยามิทันที



[ ยามิ ]  :  นายน้อยขอรับ ( วูบบ โยกหลบซ้าย )  ข้าว่านะขอรับพวกนี้ ( วูบบบ โยกหลบขวา ) คงไม่ใช่สหายของท่านแล้วล่ะขอรับ (   ฟุ่บ กระโดดขึ้น ยกขาขวาแล้วหมุนตัวเตะกลางอากาศ )



ยามิที่โดนเข้าเล่นงานก่อน ก็พูดไปหลบไป จังหวะสุดท้ายนั้นพวกมันคนหนึ่งใช้ท่าเตะกวาดล่างของ คาโปเอร่า ใส่ยามิ ยามิจึงกระโดดขึ้นกึ่งเดียวเพื่อหลบและหมุนตัวกลางอากาศเตะฟาดเข้าอย่างจัง


[ ริวกะ ]  :  ชั้นว่าคงงั้นแหละ ( ผั๊วะ ใช้มือขวาปัดขาที่กำลังเตะใส่หน้าให้หมุนตามแรงจนคนที่เตะล้มไปเอง ) จำไม่ได้นี่หว่าว่าเคย ( ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะก้าวหลบซ้ายขวาเพราะข้างหน้ามีคนสองคนใช้ท่าเหล็กฟาดใส่ ) มีปัญหากับใคร


ริวกะก็ยังคงพูดไปหลบไปจังหวะที่มีเอาเหล็กฟาดมานั้นเขาก้าวหลบซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกมันทั้งคู่ฟาดไม่โดนแต่ฟาดโดนเสาเหล็กอย่างจึง จนแขนพวกมันทั้งคู่ชาจนขยับไม่ได้เพราะช๊อคจากการฟาดเหล็กโดนของแข็งมันจะส่งผลกลับมาที่แขนแทน ริวกะใช้จังหวะเสี้ยววินาทีนั้นหมุนตัวเตะเข้าใส่หน้าทั้งคู่อย่างจังจนสลบเหมือด ย๊ากกกกกกก  พวกมันก็ยังคงวิ่งใส่ริวกะและยามิอย่างไม่หยุดหย่อน นี่คงเป็นสิ่งที่พวกมันคุ้นเคย ต่อให้เพื่อนจะสลบหรือบาดเจ็บแค่ไหน พวกมันจะไม่สนใจและยังเข้าตะลุมบอนจนกว่าจะเด็ดหัวผู้นำของฝ่ายตรงข้ามได้


[ ทาเคชิ ]  :  เล่นแม่งเลย ฆ่ามันเลย

ทาเคชิยังคงยืนสั่งการไม่ลดละความพยายามที่จะเอาชีวิตริวกะเลย  ฟุ่บ วูบ เปรี้ยง !!! ริวกะและยามิก็ยังคงคุยกันและหลบการต่อสู้ไปเหมือนเดิม และ อาศัยจังหวะดีๆสวนกลับไปคนละทีสองทีอย่างแม่นยำ จริงอยู่ที่ยามินั้นรูปหล่อเอาการแต่ตอนนี้คิราระกลับมองไปที่ริวกะคนเดียวเท่านั้นหัวใจของเธอมันพองโตอย่างบอกไม่ถูก สองครั้งแล้วที่เขายื่นมือมาช่วยเธอ



[ ยามิ ]  :  ยอมรับมาเถอะขอรับนายน้อยว่า ตอนนี้วิชาของข้าเหนือกว่าท่าน


[ ริวกะ ]  :  ของชั้นเจ๋งกว่าดิ่ นายอย่ามั่วยามิ ( วูบ หลบขวา กระโดดหลบไปตีรังกาพร้อมกับดีดตัวหมุนลูกเตะฟาดลงหัว )


[ ยามิ ]  :  นี่ท่านกำลังเถียงกับผู้ที่มีความสามารถในการบัญชาวายุตั้งแต่กำเนิดแบบข้างั้นเหรอขอรับ ( กระโดดหลบ ใช้หัวไหล่คนตรงหน้าเป็นแกนหมุนตัวเตะ สองตลบใส่คนข้างๆจนกระเด็น )


[ ริวกะ ]  : ว่าไงนะยามิ อย่าลืมสิ่ว่าชั้นก็ทำได้


[ ยามิ ]  :  ว่ายังไงนะขอรับนายน้อย จะลองกันสักตั้งก็ได้นะขอรับ


[ ริวกะ ]  :  ก็เอาเส้ วัดกันได้พี่ชายยย


วู่บๆๆ ดูเหมือนสถานกาาณ์จะเปลี่ยนไปแล้ว ดูเหมือนทั้งคู่ที่กำลังหลบการจู่โจมพร้อมกับสวนกลับอย่างเชี่ยวชาญ จะหันมาตีกันเองเสียแล้ว ทาเคชิคิดว่านี่คือโอกาสทองเพราะสองคนนนั้นแตกคอทะเลาะกันเอง จึงสั่งให้สมุนเข้าโจมตีพร้อมกันทั้งหมด คนที่ยังไม่หมดสติและพร้อมลุยอีกเกือบ 80 คนจึงเข้าลุมล้อมทันที   แต่สิ่งผิดปกติก็ได้เกิดขึ้น วูบบ วูบบบบ สายลมมันพัดเร็วขึ้นแรงขึ้นมากกว่าปกติ ยามิกับริวกะก็ยังคงต่อสู้กันเองอีกต่อไป


[ ยามิ ]  :  ข้าใช้เวลาไม่ถึง 5 วินาทีในการสร้างคาถานี้นะขอรับ


[ ริวกะ ]  :  ชั้นใช้ 3 วินาที เท่านั้นแหละ


ทั้งคู่ต่างปลัฟกันไปๆมาๆ ทั้งยังต่อสู้รุนแรงจริงจังโดยไม่สนใจคนเกือบ 80 คนที่กำลังวิ่งเข้าใส่เลย จากพายุลมที่พัดเร็วขึ้นแรงขึ้นตอนนี้มันไปปรากฏบนฝ่ามือของสอง ทั้งสองคนวิ่งเข้าใส่กันอย่างรวดเร็ว คิราระได้แต่หลับตาไม่กล้ามองทั้งพยายามร้องห้ามแต่ลมนั้นก็พัดรุนแรงเหลือเกิน


[ ริวกะ ]  :  มาวัดกันได้พี่ชาย
[ ยามิ ]  :  ตามคำเรียกร้องขอรับ ย๊ากกก


ริวกะและยามิซัดพลังพายุลูกกลมๆที่หมุนวนอย่างรวดเร็วบนฝ่ามือเข้าใส่กันโดยที่ไม่ท่าทีว่าจะยอมกันเลย คนอีก 80 คนก็ง้างหมัดง้างอาวุธเตรียมเข้าฟาดทันที ในเสี้ยววินาทีที่ก้อนพลังทั้ง 2 จะประทะกัน ริวกะก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ ว่ายามิต้องทำแน่ๆ ยามิต้องทำแบบที่ในอนิเมะทำกันแน่ๆ



[ ริวกะ ]  :  ยามิ หยุด อย่าเชียวนะ


มันไม่ทันเสียแล้วยามิยิ้มที่มุมปากด้วยความตื่นเต้น เพราะเขาอยากลองทำแบบนี้มานานแล้ว เขาอยากต่อสู้โดยใช้คาถาที่เขาชื่นชอบและลอกเลียนแบบมันมา อะไรมันจะมีความสุขเท่าการได้เอ่ยชื่อมันล่ะ


[ ริวกะ ] :  ยามิ หยุดนะเฟ้ย นายจะทำแบบนั้นไม่ได้ เดี๋ยวมันติดลิขสิทธิ์


[ ยามิ ] :  หล่าเซ็นกัน ( ถ้าจะให้ออกเสียงปกติ จะออกเสียงว่า ระเซ็นกัน หรือ ระเซ็นงัน ก็ได้ )





วู่บบบบ ตู้มม !!! ฟู่วววว วินาทีที่ก้อนพลังจากฝ่ามือทั้งสองประทะกัน มันก่อให้เกิดพายุขนาดย่อม พัดโหมอย่างรุนแรงจนคนทั้ง 80 คนกระเด็นมั่งปลิวตามแรงลมมั่ง จนกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง



ลมพายุดังกล่าวพัดอยู่ครู่หนึ่งก็สงบลง ปรากฎภาพที่ชวนให้แตกตื่นเป็นอย่างมาก เพราะมันเหมือนกลางสมรภูมิรบที่กระจัดไปด้วยซากศพ แต่โชคดีที่สมรภูมินี้ไม่มีคนตายจะมีก็เสียงโอดโอยเพราะความเจ็บปวด  คิราระกับทาเคชิแทบไม่เชื่อสายตากับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ถึงบอกไปใครจะเชื่อว่าจะมีคนใช้คาถาลมแบบในอนิเมะนินจาชื่อดังได้จริงๆ เมื่อฝุ่นจางลงก็
ปรากฎร่างของริวกะนั้นนอนกองอยู่กับพื้นโดยชายที่ชื่อยามิยังยืนอยู่โดยที่ขยับจากจุดเดิมเพียงเล็กน้อยเท่านั้น



[ ริวกะ ]  :  แค่ก ๆ ๆ โถ่เว้ย แพ้จนได้


[ ยามิ ]  :  5555+  นายน้อยขอรับท่านแพ้แล้ว


[ ริวกะ ]  :  เออๆ แพ้ก็ได้ ชิส์ ดันลืมเรื่องสำคัญซะได้



[ ยามิ ]  :  ใช่ขอรับนายน้อย ท่านไม่ได้เพิ่มแรงหมุนของวายุในขณะที่ประทะกับคาถาของข้าเลย ท่านแค่จะอัดไปข้างหน้าอย่างเดียว อย่าลืมสิ่ขอรับว่าถ้าท่านไม่เพิ่มแรงหมุน มันก็จะเหมือนลูกปืนที่ยิงผ่านลำกล้องที่ไม่ได้บิดเกลียว  อาณุภาพจะลดลงโขเลยขอรับ




ผลการต่อสู้ของทั้งคู่นั้นปรากฎออกมาว่าริวกะโดนพลังของยามิซัดจนกระเด็นไปหลายเมตร ดูเหมือนว่ายามิกำลังจะสั่งสอนริวกะอยู่ด้วย ซึ่งริวกะเองก็ยอมรับฟังโดยไม่มีข้อโต้แย้ง ริวกะทิ้งตัวลงนอนเพราะความเหนื่อย แต่ก็ต้องตกใจเพราะพื้นปูนที่ต้องแข็งโป๊ก กลับนิ่มๆแถมมีกลิ่นที่หอมมากด้วย


[ ริวกะ ]  :  เอ๋
[ คิราระ ]  :  เอ๋


ทั้งคู่ต่างตกใจพร้อมกัน เพราะที่ริวกะเข้าใจว่าเป็นพื้นปูนนั้นกลับเป็นหน้าตักของคิราระซะงั้น ริวกะนั้นกระเด็นไปตรงที่ คิราระนั่งลงเพราะแรงลมพอดิบพอดีเหมือนมีคนจงใจ คิราระใจเต้นตูมตามจนแทบทะลุออกมาเพราะว่าตรงหน้านี้คือชายหนุ่มที่โผล่มาตอนที่เธอเรียกหาตลอด อืม... ริวกะพยายามจ้องมองใบหน้าของคิราระซึ่งตอนนี้มันอยู่ห่างไม่ถึงคืบ จนคิราระที่ก้มมองริวกะก็ถึงกับทำตัวไม่ถูกเลย



[ ริวกะ ]  :  โอ้ โทษทีนะพี่สาว ผมคงจำคนผิด ยัยนั่นน่าจะยังหัวสีทอง แถมคงไม่น่ารักขนาดนี้ ขอโทษนะหนุนตักเต็มๆเลย ฮึ๊บ


ริวกะไม่พูดเฉยๆเขายังยิ้มให้คิราระแบบว่ากระชากใจเลย


[ คิราระ ]  :  งื๊อออ น่ารักเกินไปแล้วนะ


คิราระหัวใจเต้นตูมตามเมื่อเจอรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของริวกะเล่นงานเต็มๆ ก่อนที่จะสะดุ้งด้วยคำพูดของริวกะที่ลุกขึ้นไปแล้วเรียบร้อย


[ ริวกะ ]  :  กลับบ้านได้แล้วพี่สาวๆ หวอ ออกแล้วระวังด้วย

คิราระสะดุ้งเอามือปิดหว่างขาตัวเองทันที เธอเขินหน้าแดงแจ๋เลยเพราะริวกะชมว่าเธอน่ารัก แต่ริวกะจำกันไม่ได้จริงๆเหรอ ส่วนทาเคชินั้นนั่งเข่าอ่อนทำอะไรไม่ถูกไปแล้ว หมดภาพลักษณ์ขาใหญ่ไปเลย คิราระกำลังจะเอ่ยเรียกริวกะอีกครั้ง เธออยากคุย อยากขอบคุณ แต่ก็มีเสียงบางเสียงดังขึ้นมาขัดเสียก่อน


เดี๋ยวก่อนครับ คุณริวกะ !!!


ใครบางคนเรียกชื่อ ริวกะ ขึ้นมาจนเขาต้องหันกลับไปมอง คนๆนั้นที่เรียกริวกะนั้นจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากพายุของทั้งคู่เลย ไอ้ทาเคชิได้ทีก็ปากดีใส่ทันที


[ ทาเคชิ ]  :  นี่แหละโว้ยของจริง หัวโจกของฟูคุซัน มึงได้ตายแน่ไอ้เด็กเสิร์ฟ



ริวกะและยามิ จ้องไปตรงหน้าที่ชายคนนั้นอยู่ ริงกะเพ่งมองอย่างไม่ว่างตาก่อนที่จะเอ่ยขึ้นว่า


[ ริวกะ ]  :  นี่แก........   เป็นใครอ่ะ



ก๊อง !!! คิราระถึงกับปวดหัวเลย ตอนแรกนั้นเธอคิดว่าริวกะจะรู้จักกับคนๆนั้น แต่ดันไม่รู้จักซะเฉยเลย โถ่ อีตาบ้า คิราระถึงกับบ่นในใจพร้อมกับยิ้มขึ้นทันที ทำไมคนๆตรงหน้าช่างดู เอ๋อๆ เด๋อๆ น่ารักแบบนี้นะ


[ ยามิ ]  :  โถ่นายน้อยขอรับ เจ้านั่นไง อาโอยามะ ทาเครุ เป็นถึงแชมป์ศิลปะการต่อสู้ระดับ ม.ปลายเลยนะขอรับ



[ ริวกะ ]  :  อาโอยามะ ทาเครุ  งั้นเหรอ


คลืนนนนนน บรรยากาศบริเวณนั้นเปลี่ยนไปทันที แรงกดดันมากมายมหาศาล แผ่พุ่งออกจากตัวริวกะจนคิราระนั้นรู้สึกได้และกำลังหวาดกลัว



[ ยามิ ]  :  โอ๊ะโอ อย่าไปจ้องนานสิ่ เดี๋ยวจะหมดสติได้นะ



ยามิพุ่งเข้ามานั่งตรงหน้าคิราระเพื่อบดบังไม่ให้เธอจ้องมองริวกะตอนนี้โดยตรง คิราระตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอเห็นเขายืนอยู่ข้างๆกับริวกะซึ่งไกลจากเธอเกือบ 10 เมตร แต่ทำไมอยู่ๆเขาโผล่ตรงนี้ได้ ก็นั่นเพราะยามิได้ใช้ความสามารถของเทนงู ในการเทเลพอตสั้นๆยังไงล่ะ



[ ยามิ ]  :  นายน้อย กรุณาปลดจิตสังหารด้วยขอรับ ร่างกายนางจะรับไม่ไหวนะขอรับ


สิ้นคำของยามิ บรรยากาศก็สงบลงทันที คิราระที่กลัวจนตัวสั่นก็ค่อยๆดีขึ้น และจ้องมองไปที่ริวกะด้วยความเป็นห่วง


[ อาโอยามะ ]  :  ขอบพระคุณครับคุณริวกะที่เมตตา ผมก็เกือบสลบแล้วจริงๆ


[ ริวกะ ]  :  อาโอยามะ แกยังกล้าเรียกชื่อชั้นอีกเหรอ ไอ้ข่าวลือที่ว่าหัวโจกของโรงเรียนฟุคุซันไล่กระทืบเด็กนักเลงโรงเรียนในเขตนี้จนปางตาย คือแกสิ่นะ


[ อาโอยามะ ]  :  ครับ คุณริวกะ เป็นผมเองครับ



[ ริวกะ ]  :  แกไม่ได้เปลี่ยนแค่ไปแค่รูปลักษณ์สิ่นะ จิตใจความเป็นมนุษย์ก็คงเปลี่ยนไปด้วย บอกเหตุผลชั้นมา  ทำไมเอาวิชาที่ปู่สอนให้มาใช้แบบนี้ ถ้าเหตุผลไม่ดีพอ ชั้นฆ่านายแน่



อาโอยามะยืนตัวตรงเสมือนให้ความเคารพริวกะอย่างมาก ทาเคชิถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะอาโอยามะคนนี้ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำที่แข็งแกร่งของโรงเรียนมัธยมปลายฟุคุซัน ไม่มีใครเอาชนะเขาได้เพราะเขามีวิชาคาราเต้ที่ยอดเยี่ยมมากๆอีกทั้งช่วงหลังมานี้ได้ข่าวว่าเขาฝึกทั้งยูโด และ ชกมวยกรงด้วย



[ อาโอยามะ ]  :  คุณริวกะ ตั้งแต่ผมแพ้คุณ ผมก็พยายามที่จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ ผมพยายามหาสิ่งที่จะมาเติมเต็มฝีมือของผม จนผมเจอเส้นทางนี้ ผมได้วิวาทใช้วิชาการต่อสู้เอาชนะมาตลอด ฝึกฝน ขัดเกลามันอย่างเคร่งครัด เพื่อที่วันนึงผมจะขอประมือกับคุณอีกครั้ง ขอความกรุณาสู้กับผมอีกครั้งเถอะครับ คุณริวกะ



ทาเคชิถึงกับหน้าซีดใจเสียทันที เพราะไอ้ปีศาจอาโอยามะที่เขารู้จัก มันพูดออกมาเต็มปากว่ามันแพ้ได้เด็กเสิร์ฟคนนี้ แถมมันยังมีท่าทีที่ดูเคารพไอ้เด็กเสิร์ฟคนนี้มากๆอีกต่างหาก



[ ริวกะ ]  :  เส้นทางลูกผู้ชาย เส้นทางบ้านแกสิ่อาโอยามะ คนเป็นฝูงจะลุมทำมิดีมิร้ายผู้หญิงแบบนี้



[ อาโอยามะ ]  :  ด้วยความสัตย์จริงครับ คุณริวกะ ผมมาที่นี่เพราะไอ้ทาเคชิบอกว่ามีคนเก่งอยู่ผมจึงตามมา ผมไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายเด็กคนนั้นครับ ได้โปรดครับคุณริวกะ ช่วยกรุณาผมด้วย



อาโอยามะตั้งท่าเตรียมสู้ โดยที่หวังว่าริวกะจะตอบรับความมุ่งมั่นนี้ ริวกะได้แต่ถอนหายใจและมองไปที่ยามิที่อยู่ข้างๆคิราระ เพื่อขอความคิดเห็น



[ ยามิ ]  :  ข้าจะไม่บอก ท่านพ่อขอรับนายน้อย ว่าท่านใช้กำลังกับคนในบ้าน


สิ้นคำพูดของยามิดูเหมือนความลังเลของริวกะนั้นจะหายไป แววตาเปลี่ยนเป็นแววตาที่ไม่ว่อกแว่กและเอาจริงๆ อาโอยามะ เห็นดังกล่าวก็ถึงกับตัวสั่นเทิ้มด้วยความตื่นเต้น นี่แหละคนที่เขายอมรับ นี่แหละอิซานางิ ริวกะที่เขานับถือ ริวกะตั้งท่าสู้ Style  คาราเต้โบราณ ที่ปู่เขาสอนโดยใช้ท่ายืน ของเทพนีโอ เป็นต้นแบบ รอบตัวริวกะมีออร่าสีม่วงโพยพุ่งออกมาราวกับมีกิโมโนห่มคลุมอยู่


[ อาโอยามะ ]  :  ขอบพระคุณครับคุณริวกะ  โอ้กกก


ยังไม่ทันที่อาโอยามะจะได้พูดจบ ริวกะก็ช่วงชิงจังหวะ เข้าประชิดตัวแล้วอัดเข่าเข้าหน้าท้องเสียแล้ว อาโอยามะถึงกับตัวงอด้วยความเจ็บปวด มัดกล้ามหนาๆตรงหน้าท้องของเขานั้น แทบไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย



[ ริวกะ ]  :  อาโอยามะ ถ้าชั้นจะฆ่าแก เมื่อกี้แกตายไปสิบรอบแล้ว ถ้าตัดสินใจจะสู้คนตรงหน้าก็คือศัตรู จงตัดความรู้สึกผูกพันธ์ไปซะ นี่คือบทเรียนสุดท้ายจากชั้น


[ อาโอายามะ ]  :  อ่อกก แค่กก  ขอบพระคุณครับคุณริวกะ


อาโอยามะตั้ง ท่าอีกครั้ง คราวนี้เขาพุ่งใส่ริวกะก่อนบ้าง หมัด ซ้าย ขวา ถูกประเคนเข้าใส่ริวกะอย่างรวดเร็ว ริวกะหลบไม่ทันจึงใช้การบล็อคด้วยแขนและถ่ายเทน้ำหนักโดยการขยับแทน ฟิ้ววว อาโอยามะหมุนตัวกระโดดถีบโดนบล็อคเต็มๆ ริวกะถึงกับกระเด็นไป 2-3 เมตร  อาโอยามะยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะพุ่งเข้าอีกรอบ มันนี้มันเตะซ้ายหลอกชักขากลับและเปลี่ยนเป็นเตะขวาทันที แต่ริวกะนั้นก้าวฉากหลบได้ จนอาโอยามะถลำตัวเพราะแรงแตะของตัวเอง ริวกะฉวยจังหวะนั้นกระโดดถีบกลับหลังตามน้ำเต็มๆ จนอาโอยามะถึงกับกระเด็น







ริวกะสไลด์เข้าไปอีก เขาอาศัยจังหวะที่อาโอยามะยังไม่ทันตั้งหลักนั้นฟาดสันมือสั้นๆและรวดเร็วเข้าชายโครงและหมุนตัวเตะซ้ำเข้าไปอีก





อาโอยามะถึงกับสะดุ้งจุกไปหมด แต่แค่แปปเดียวมันก็จับริวกะเหวี่ยงจน
เซถลา ก่อนจะเข้าเทคดาวน์ริวกะจนนอนกับพื้น อาโอยามะรีบขึ้นคร่อมทันทีเป้าหมายคือการระดมหมัดเข้าที่ใบหน้า แต่จังหวะที่มันกำลังขึ้นคร่อมนั้นริวกะก็แอ่นตัวสะพานโค้งทันทีโดยไม่รอช้า


ทำให้อาโอยามะที่ยังไม่ทันได้คร่อมและจับลอค ถึงกับตัวพุ่งไปข้างหน้าตามแรงดีด อั้กกก อาโอยามะถึงกับหน้าทิ่มพื้นแข็งๆจนร้องออกมา ริวกะไม่รอช้ารีบเข้าทางด้านข้างจะทำ ซังกากุ เพื่อจะหักแขน แต่อาโอยามะก็ไวพอที่จะกลิ้งหลบอย่างทันท่วงที


[ ริวกะ ]  :  เร็วดีนี่อาโอยามะ


ฟู่ววว อาโอยามะไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาพุ่งเข้าใส่ริวกะทันที เขาอาศัยช่วงจังหวะที่ริวกะพูดนั้นพุ่งเข้าอย่างรวดเร็ว ริวกะเองก็เผลอไปจริงๆ วูบบบ อาโอยามะพุ่งเข้าประชิดอย่างรวดเร็ว เขาใช้ฝ่ามือขวาวาดเป็นเส้นตรงผ่านหน้าริวกะ ริวกะก็เผลอมองตามมือนั้นไปเพราะคิดว่ามันจะโจมตีเข้ามา แต่ วูบบ พริบตาเดียวทั้งมือทั้งตัวขออาโอยามะก็หายไป มั่บบ ริวกะรู้สึกได้ถึงแรงรัดอันมหาศาลที่เอวจากด้านหลังเป็นอาโอยามะนั่นเอง สิ่งที่เขาทำนั้นมันคือการหลอกสายตา


เขาใช้จังหวะนั้นวาดมือผ่านขวาสายตาริวกะไปทางขวา เพราะเขารู้ดีว่าริวกะนั้นสายตาว่องไวเพียงใด แต่เขาใช้จุดนั้นนั่นแหละมาเล่นงานริวกะ ในจังหวะที่ริวกะมองตามมือขวาเขานั้นเขาก็ย่อตัวอย่างรวดเร็วเข้าด้านหลังทางเฉียงล่างซ้ายในมุมอับสายตาและเข้าจับเอวย่อตัวเพื่อที่จะทุ่มกลับหลังด้วยท่า อุระนาเงะ ทันที



ริวกะที่รู้ว่าตัวเองพลาดอย่างจังเข้าแล้วจึงฉวยจังหวะที่อาโอยามะออกแรงยกตัวเข้านั้น เอาขาของตัวเองไปรัดขาของอาโอยามะไว้ได้ทันท่วงทีทำให้อาโอยามะไม่สามารถยกริวกะขึ้นได้


แต่อาโอยะมะนั้นใช้พลังล้วนๆในการงัดยก ริวกะเองก็สู้แรงไม่ได้ขาที่เกี่ยวไว้จึงหลุด อาโอยามะจับริวกะทุ่มกลับหลังทันที คิราระที่เฝ้ามองถึงกับไม่กล้ามองดูถึงกับหลับตาปี๋  อาโอยามะรัดเอวริวแน่นหนาราวกับหมีที่กอดรัดเหยื่อ ถ้าเขาทุ่มท่าริวกะลงได้เขาก็จะชนะเพราะยังไง ริวกะก็ต้องสลบเพราะหัวกระแทกพื้นแน่ๆ


[ อาโอยามะ ]  :  ย๊ากกกกกกกกกกก


ในเสี้ยววินาทีนั้นที่อาโอยามะกำลังยกริวกะลอยนั้น ริวกะได้ใช้มือขวากำหมัดหมัดนิ้วเดียวต่อยอ้อมหัวตัวเองไปทางซ้ายเข้าที่ขมับของอาโอยามะอย่างจัง ต่อให้ร่างกายแข็งแกร่งดุจหินผาเพียงใด แต่เจอสิ่วเหล็กเจาะเข้าไปก็ไม่เหลือ อาโอยามะ ถึงกับชะงักเพราะความเจ็บปวดจนเผลอคลายมือออก ริวกะที่กำลังลอยและกำลังจะตกพื้นนั้นก็รีบม้วนตัวกลับหลังกลางอากาศโดยอาศัยแรงที่โดนทุ่มให้เป็นประโยชน์ และม้วนเก็บคอทันทีทำให้เลี่ยงที่จะบาดเจ็บจุดสำคัญได้



แต่ริวกะเองก็ได้บาดเจ็บที่หลังด้วยเพราะม้วนตัวได้ไม่ครบรอบถึงจะเซฟต้นคอได้แต่หลังก็กระแทกพื้นเสียก่อน  โอยย เสียงอาโอายามะลุกขึ้นมาร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะโดนตอกเข้าขมับ เต็มๆ  ริวกะรีบวิ่งเข้าใส่ทันที ซึ่งอาโอยามะตอนนี้ได้ยังอยู่ในท่านั่งชันเข่าข้างนึงอยู่ก็ได้แต่คิดในใจ คุณริวกะ คุณไม่รู้จักเจ็บปวดมั่งเลยเหรอ


ก่อนที่อาโอยามะจะเหวี่ยงหมัดขวาอย่างสะเปะสะปะออกไปเพราะยังมึนหัวอยู่แน่นอนว่ามันไม่โดน ริวกะพุ่งตัวเข้าด้านซ้ายทันทีและอาศัยขาซ้ายของอาโอยามะที่ตั้งอยู่เหยียบ ริวกะใช้ขาซ้ายเหยียบเข้าที่ขาซ้ายของอาโอยามะที่ตั้งอยู่และหมุนตัวขึ้นนั่งบนบ่าของอาโอยามะทั้งตัว




ในจังหวะที่มุนตัวขึ้นนั้นริวกะก็ใช้มือขวาจับไปที่ปกเสื้อด้านหน้าของอาโอยามะและดึงขึนเพื่อรัดคอ ริวกะนั้นรัดคออาโอยามะไว้อย่างเหนียวแน่นและทิ้งตัวลงม้วนหน้าทันที อาโอยามะที่ถูกล็อคคอจึงจำเป็นต้องมีม้วนตัวตามเพราะไม่สามารถแบกน้ำหนักคนทั้งคนด้วยลำคอได้ ถ้าฝืนคงเจ็บหนักแน่ๆ ตุ้บ !!! ริวกะม้วนตัวลงมาโดยมีอาโอยามะม้วนตัวตามมาด้วย เขารัดคออาโอยามะต่อทันที เพราะเขาได้มือขวาดึงปกเสื้อเพื่อรัดคอไว้แล้ว อาโอยามะถึงกับตาเหลือก สำลักดังอ่อกก เพราะลูกกระเดือกและหลอดลมของเขาถูกรัดอย่างแรงด้วยแรงหมุน







ริวกะใช้มือขวาดึงปกเสื้อของอาโอยามะขึ้นรัดคอแบบเดียวกับยูโดและใช้มือซ้ายนั้นดึงแขนซ้ายไว้ไม่ให้สามารถขยับได้ อายามะดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อหาทางรอดจากการถูกรัดคอ เขาพยายามจะใช้มือซ้ายที่ถูกริวกะจับไว้ มาดึงปกเสื้อที่ถูกใช้รัดคอเพื่อคลายความแน่น ริวกะที่เริ่มรู้สึกว่าแรงแขนซ้ายของตนสู้แรงแขนซ้ายของอาโอยามะไม่ได้ เขาจึงใช้ขาซ้ายมาเกี่ยวแขนซ้ายของอาโอยามะไว้ แล้วคราวนี้เปลี่ยนมาใช้ทั้งมือซ้ายและขวาเชือดคอของอาโอยามะ กลายเป็นท่า โอคุริ เอริ จิเมะ ทันที








แต่ในจังหวะที่ริวกะขยับขาซ้ายเพื่อมาเกี่ยวแขนซ้ายนั้น มือขวาของเขาได้เผลอขยับแค่นิดเดียว อาโอยามะจึงอาศัยจังหวะนั้นกดคางไปที่มือของริวกะทันทีเพื่อเบรคไม่ให้ริวกะได้รัดแบบเต็มแรง


อาโอยามะหมดทางดิ้นขัดขืนแต่เขายังพยายามที่จะก้มหน้าโดยใช้คางกดเข้าที่มือของริวกะ เพราะถ้าปล่อยให้ริวกะได้ขยับมือรัดเข้าเส้นเลือดใหญ่ที่คอแน่นๆ  ไม่เกิน 5 วินาทีเขาต้องสลบแน่ๆ อาโอยามะดิ้นทุรนทุรายเอาชีวิตรอด ขาที่ขยับได้ก็ขยับ คางก็กดมือริวกะไว้ แขนก็ขวาที่เป็นอิสระตะเกียกตะกายป่ายไปทั่ว  ด้วยความที่เป็นคนที่ตัวใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ทำให้อาโอยามะได้เปรียบด้านพละกำลัง ทำให้ยิ่งนานเข้าริวกะที่ยังไม่สามารถจัดการอาโอยามะได้ก็เริ่มเสียเปรียบ


อาโอยามะรู้ได้ทันทีว่าริวกะเริ่มหมดแรงเพราะความแน่นในการรัดคอลดลงเขาจึงอาศัยจังหวะนั่นพลิกตัวจากนอนหงายขึ้นมาคว่ำตัวได้สำเร็จ ฮื๊ออออ เขาสูดอากาศเข้าเต็มปอดอีกครั้งก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่ริวกะที่นอนหงายอยู่ไม่ถึงคืบ แต่... พลั่กก ตุ้บบ !!!  จังหวะที่อาโอยามะกำลังจะพุ่งเข้าใส่เตรียมคร่อมอีกครั้ง ริวกะที่นอนอยู่ก็ถีบเข้าที่หัวเข่าขวาของอาโอยามะที่กำลังจะลุกขึ้น



ทำให้อาโอยามะทรุดลงอีกครั้ง และริวกะก็ล็อคแขนและใช้ขาไขว้ที่ต้นคอของอาโอยามะเพื่อเป็นคานงัดทันที



เรียกว่านี่คือ การต่อสู้ด้วยชั้นเชิงท่าจับล็อคล้วนๆ ริวกะรุกเข้าใส่จับเชือด ( รัดคอ ) อย่างรวดเร็ว  ส่วนอาโอยามะก็ป้องกันตัวและรอโอกาสที่ริวกะอ่อนแรงเพื่อสลัดจนหลุดและจะเข้าโจมตีกลับ แต่ริวกะก็ใช้จังหวะถีบขาของอาโอยามะ จนล้มไปอีกครั้ง ริวกะได้โอกาสจึงจับแขนของอาโอยามะไว้ทันที แต่อาโอยามะนั้นก็รีบสะบัดออกทันที และถอยทิ้งระยะห่างอย่างรวดเร็ว ตัวเขาพึ่งนึกขึ้นมาได้ว่าริวกะนั้นไม่ได้เก่งแค่คาราเต้ แต่ฝีมือด้านยูโดก็น่ากลัวมากๆ โดยเฉพาะการจับ ล็อค หัก เชือด ริวกะจะชำนาญเป็นพิเศษ 



แต่อย่างว่าศักดิ์ศรีมันค้ำคอ เขาเป็นผู้คนท้าประลองมีเหรอจะเกรงกลัว ตัวเขาเองก็ฝึกยูโดมาเพิ่มเช่นกัน พละกำลังก็มากกว่าแล้วมีอะไรต้องกลัวแค่ไม่ลงไปคลุกกับพื้นก็พอ อาโอยามะขยับตัวซ้ายขวาเพื่อหาจังหวะ  ฟุ่บบบบ เขาพุ่งใส่ริวกะทันทีเพื่อจะทุ่มริวกะ ถ้าเป็นคนอื่นโดนตัวขนาดอาโอยามะจับปกเสื้อคงผวาไปแล้ว แต่อย่างที่บอกว่าเรื่องยูโดนั้นริวกะก็ไม่ธรรมดา พริบตาเดียวที่อาโอยามะพุ่งเข้าไปจับปกเสื้อของริวกะนั้น ริวกะก็ฉวยโอกาสนั้นจิกเข้าที่เข็มขัดกางเกงของอาโอยามะอย่างรวดเร็ว วางขาเพื่อขวางการเคลื่อนไหว อีกทั้งยังคว้าเอาแขนซ้ายของอาโอยามะไว้ พร้อมกระชากลงและบิดหมุนอย่างพร้อมเพรียงและสุดแรง







ตึ้งง !!!  ร่างใหญ่ยักษ์ของอาโอยามะหมุนคว้างลงพื้นปูนดังลั่น อาโอยามะถึงกับจุก เขาลืมคิดไปว่าต่อให้ไม่ลงไปคลุกกับพื้น ริวกะก็สามารถทุ่มลงพื้นได้ด้วย กาต้า กุรุม่า  ท่าถนัดของเขา   ปึ้ดด เสี้ยววินาทีนั้นริวกะฉวยโอกาสพลิกตัวและล็อคแขนทันที


ริวกะทำการล็อคแขนเพื่อที่จะหัก ด้วยท่ายูยิกาตาเมะ





อาโอยามะที่เสียท่าไปแล้วโดนล็อคแขนขวา ก็ใช้แรงของตัวเองเกร็งแขนไว้ได้ทันท่วงทีก่อนจะโดนริวกะเล่นงานและยังเอาแขนซ้ายที่เป็นอิสระแล้ว มาช่วยดึงไว้อีกเขารีบตั้งเข่าขึ้นเพื่อที่จะยืนขึ้น





แต่ในจังหวะที่อาโอยามะกำลังจะยืนขึ้นนั้นริวกะพลิกขาตัวเองจากที่ล็อคไหล่ของอาโอยามะ แล้วฟาดส้นเท้าเข้าใส่ขมับเต็มๆจนอาโอยามะที่กำลังจะยืนถึงกับชะงัก และในเสี้ยววินาทีที่อาโอยามิชะงักนั้นริวกะก็ยืดตัวใช้เท้าทั้งสองเกี่ยวคออาโอยามะและใช้น้ำหนักของตัวเองเกี่ยวอาโอยามะที่ร่างกายกำลังเสียสมดุลฟาดลงกับพื้นทันที



หัวอาโอยามะฟาดลงกับพื้นอย่างจังดัง โป๊ก !!! จนสติเลือนลาง ในห้วงความคิดของอาโอยามะนั้นเขาไม่เข้าใจ ทั้งที่ตัวเขาพละกำลังมากกว่า ฝึกซ้อมมากกว่า ประสบการณ์การทะเลาะวิวาทเยอะกว่า ทำไมถึงสู้ริวกะไม่ได้ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรริวกะนั้นก็แก้ทางได้หมด ทำไม ทำไม ทำไม  ว๊ากกกกก


อาโอยามะที่หัวฟาดพื้นและกำลังจะโดนริวกะเด็ดแขนคำรามขึ้นด้วยความโกรธ กึก กึกก ริวกะพยายามหักแขนแต่ทำไม่ได้ มันไม่ขยับซักมิลเดียว แขนของอาโอยามะตอนนี้แข็งยิ่งกว่าเหล็กเสียอีก ว๊ากกกกก อาโอยามะคำรามสุดเสียง เกร็งพลังไปทั้งตัวจนกล้ามเนื้อนั้นขึ้นมาเด่นชัดทุกมัด อาโอยามะตั้งเข่าและลุกขึ้นจนได้ สิ่งที่น่าตกใจคือ มันยืนขึ้นและยกริวกะทั้งตัวด้วยแขนมันแค่ข้างเดียว ริวกะที่น้ำหนักตัวถึง 65 ลอยขึ้นเหมือนไร้น้ำหนัก คิราระกับทาเคชิที่นั่งมองอยู่ถึงกับพูดอะไรไม่ออก นี่สิ่นะที่เรียกว่าพลังแห่งความโมโห



[ ยามิ ]  :  เจ้าบ้าทาเครุเอ๊ย แรงวัวแรงควายไม่เปลี่ยนเลย



ยามินั้นกล่างถึงอาโอยามะว่า ทาเครุ ราวกับว่าสองคนนี้รู้จักกันมาก่อน อาโอยามะฟาดริวกะที่ยังเกาะแขนอยู่ลงกับพื้นพร้อมแขนของเขาทันที อ่อกก ริวกะถึงกับกระอักด้วยแรงฟาดนั้น
คิราระเห็นว่าริวกะกำลังจะเสียท่า จึงได้เตรียมตัวเข้าไปช่วย แต่ก็ถูกยามิห้ามไว้


[ ยามิ ]  :  ไม่ต้องเข้าไป


[ คิราระ ]  :  แต่ริวกะกำลังแย่นะคะ ถ้าปล่อยไว้อาจแย่กว่านี้ก็ได้


คิราระไม่สนใจคำพูดของยามิ เธอพยายามสะบัดแขนที่ยามิดึงไว้ แต่ทำยังไงก็ไม่หลุดทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ดึงแขนเธอจนแน่นมากมาย


[ คิราระ ]  :  ปล่อยยย



[ ยามิ ]  :  เจ้าเป็นห่วงนายน้อยของข้างั้นเหรอ


[ คิราระ ]  :  ก็ห่วงน่ะสิ่ อุสส่าห์ได้เจอกันทั้งที ทั้งที่เขาเคยช่วยชั้นไว้ จะให้นั่งเฉยๆดูเขาโดนทำร้ายแบบนี้เหรอปล่อยย



[ ยามิ ]  :  นี่ไม่ใช่การทำร้าย มันคือการประลองที่นายน้อยยอมรับคำท้าเอง แล้วทั้งหมดมันเกิดจากความประมาทของนายน้อยเองด้วย



[ คิราระ ]  :  แต่



[ ยามิ ]  :   นายน้อยไม่แพ้หรอก ถ้ามาแพ้เพราะฝีมือระดับแค่เจ้าทาเครุ   ท่านก็ไม่เหมาะสมจะเป็นผู้นำของพวกข้าหรอก  จงเชื่อใจนายน้อยเถอะ



คิราระฟังยามิพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่างออกไป มันดูจริงจังแน่แนว แต่แฝงไว้ด้วยความอบอุ่น เธอเองนั้นก็รับรู้ได้จึงได้ยอมฝืนใจและนั่งลงเพื่อรับชมและเป็นสักขีพยานในการต่อสู้ครั้งนี้ 
โครมม !!! อาโอยามะเหวี่ยงริวกะอย่างรวดเร็วและรุนแรงไปกระแทกกับกำแพงอีกครั้งและไม่รอช้าที่จะตามเข้าไปซ้ำอย่างรวดเร็ว ริวกะที่ยังมึนๆจุกๆ ก็จำเป็นต้องตั้งรับแบบไม่มีทางหนีเพราะข้างหลังมันคือกำแพง



ผัวะ พลั่กกก !!! อาโอยามะประเคนทั้งมือทั้งแข้งเข้าใส่ริวกะ ซ้าย ขวา อย่างรวดเร็วและมีชั้นเชิง ลูกถีบ เตะขวา ต่อยซ้าย ริวกะตั้งรับอย่างสุดชีวิตเช่นกัน แต่สภาพริวกะตอนนี้จะไปทำอะไรได้





อาโอยามะต่อยเข้าขวา ริวกะไขว้แขนบล็อคไว้ได้ แต่ก็ถูกลูกตามน้ำอย่างหมุนตัวเตะขวาเข้าอย่างจัง อาโอยามะต่อยเตะซ้ายริวกะก็เตรียมบล็อคแต่ก็ถูกชักขากลับและสวิงเตะขวาหลอกอย่างจัง ตอนนี้ริวกะเปรียบเหมือนนักมวยติดมุมเชือกจริงๆ  ผั๊วะ ผั๊วะ ๆ อาโอยามะยังคงระดมใส่หมัดไม่ยั้ง เรียกว่าริวกะโดนหวดเป็นลูกเลยก็ว่าได้ ชนะ เราชนะแน่ อาโอยามะคิดถึงชัยชนะตรงหน้าที่กำลังจะเป็นของเขา





แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าริวกะนั้นเก่งกว่านี้ ถ้าไม่เพราะไปจมปลักกับเรื่องเศร้าในอดีตริวกะคงไปได้ไกลกว่านี้จนตัวเขาไม่อาจเทียบ


[ อาโอยามะ ]  :  ทำไมคุณยังจมปลักกับอดีตครับคุณริวกะ ทำไมคุณไม่ทุ่มเทให้มากกว่านี้ คุณคือคนที่ผมนับถือทำไมต้องใส่ใจแค่เรื่องคนตายไปแล้ว ทำไมต้องใส่ใจเธอคนนั้นที่ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่รึเปล่า



วู่บบบ อาโอยามะพุ่งหมัดตรงหมายเผด็จศึกทันที ชัยชนะครั้งนี้เป็นของผมแล้วคุณริวกะ อาโอยามะประกาศชัยชนะของตนต่อหน้าริวกะทันที เพราะสภาพของริวกะตอนนี้ยังไงก็ไม่มีทางตอบโต้ได้  แต่.... อาโอยามะได้ทำผิดมหันต์ไปอย่างนึง คือ เอ่ยถึงรุ้งพลอยในเชิงปรามาท     วู่บบบ ปั้ก ปั้ก เปรี้ยงงง !!! อาโอยามะถึงกับกระเด็นไปตามแรงเตะของริวกะจนกลิ้งไป อาโอยามะถึงกับพูดไม่ออก เมื่อกี้เขากำลังจะชนะแล้วแท้ๆ ในเสี้ยววินาทีที่กำปั้นของเขาจะถึงหน้าของริวกะ ริวกะนั้นกลับสงบนิ่งและโยกหัวหลบแค่นิดเดียว แล้วต่อยซ้ายขวาใส่หน้าท้องของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะใช้เวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที เตะ SPINING BACK KICK สวนมาจังๆจนอาโอยามะกระเด็นไป





[ ริวกะ ]  :   แกพูดมากไปแล้วนะ อาโอยามะ


คลืนน !!!  ริวกะปลดปล่อยคลื่นปริศนาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกลับเป็นสีแดงและรู้สึกร้อน



[ ยามิ ]  :  เจ้าบ้าทาเครุ แกไม่น่าเลย ไปกระตุ้นต่อมโมโหของนายน้อยจนได้




[ คิราระ ]  :  คุณยามิคะ ใครกันเหรอคนที่อาโอยามะ พูดถึง



[ ยามิ ]  :  อ่ะแหะๆ คนสำคัญของนายน้อยน่ะ



คนสำคัญเหรอ คิราระได้ยินก็ถึงกับใจ แป้วเลย เขามีคนรักอยู่แล้วงั้นเหรอ คิราระถึงกับตัวสั่นจนเก็บอาการไม่อยู่ หัวใจแทบจะระเบิดออกมาเลย โครมมม !!! ยังไม่ทันจะได้ร้องไห้เพราะรู้ว่าริวกะมีคนรัก คิราระก็ต้องตกใจเพราะร่างสูงใหญ่ของอาโอยามะกระเด็นมากองตรงหน้าเธอจังๆ



[ ยามิ ]  :  เจ้าโง่ทาเครุ เจ้าดันไปพูดคำต้องห้ามเข้าไปแล้วไหมล่ะ ตอนนี้เจ้าต้องใช้ทุกอย่างที่เจ้ามีแล้ว ไม่งั้นได้ไปยมโลกแน่


[ อาโอยามะ ]  : คุณยามิ



คิราระมองเลิ่กลั่กไปมาดูเหมือนว่าทั้งสองคนนี้จะรู้จักกัน ฟู่วววว ริวกะพุ่งเข้ามาซัดขวาเข้าหน้าอาโออย่างจัง อาโอยามะถึงกับแทบสลบ ตึ้กๆ ๆ ๆ ริวกะเดินเข้าหาอาโอยามะอย่างช้าๆ ทีละก้าว ทีละก้าว อาโอยามะถึงจะหวั่นๆ แต่ก็หากลัวไม่ เขายังคงมีสมาธิและหาจังหวะสวยๆ  ชวิ๊งง จังหวะนี้แหละ อาโอยามะ ใช้สายตาจับจ้องไปที่การย่างก้าวของริวกะจนกระทั่งถึงจังหวะที่ริวกะกำลังจะยกขาก้าว อาโอยามิพุ่งเข้าใส่ทันที เขาจะใช้จังหวะเพียงเสี้ยววิที่ริวกะขาลอยนั้น เข้าเทคดาวน์และรัวหมัดใส่ทันที วูบบบบ ริวกะก้าวแค่ครึ่งก้าวก็สามารถหลบการเข้าเทคดาวน์ที่รวดเร็วนั้นได้



อาโอยามะถึงกับตะลึงเพราะเมื่อกี้สายตาเขานั้นได้เห็นบางอย่างที่เกินขอบเขตของมนุษย์ไปแล้ว อาโอยามะรีบหันกลับมาแต่ไม่ทันเสียแล้ว ผั๊วะ โครมมมม ริวกะกระโดดหมุนตัวเตะเข้าใบหน้าอย่างจังจนกระเด็นกลิ้งไปหลายเมตร อ้อกก แค่กๆๆ อาโอยามะตอนนี้เรียกว่าสิ้นสภาพเลย แต่เมื่อเข้าเงยหน้าก็พบกับมัจจุราชตนเดิมกำลังยืนมองเขาอยู่



[ อาโอยามะ ]   :  บะ บ้าน่า เรากระเด็นเพราะแรงเตะของคุณริวกะมาหลายเมตร ทำไมคุณริวกะมาอยู่ตรงหน้าเราได้ แค่ไม่ถึงวิ~



มั่บบบ ริวกะใช้ทั้งมือบีบเข้าที่ใบหน้าของอาโอยามะจนอาโอยามะตกใจ เรื่องพละกำลังเขาไม่แพ้แน่  แต่... อ่อกกก แค่ก ก 


ดึงไม่ออกแรงเขาสู้แรงของริวกะไม่ได้และกำลังจะขาดอากาศ โครมมมม  ริวกะเหวี่ยงอาโอยามะที่หนักถึง 80 กิโลกรัมจนลอยไปชนกับกำแพงด้วยมือข้างเดียว อาโอยามะตกตะลึงกับสิ่งที่มันเกิดกับเขามาก แต่เขาก็ยังไม่ล้มเลิกที่จะเอาชนะให้ได้



[ ริวกะ ]  :  อาโอยามะ แกคิดว่าชั้นเอาแต่เรียนหนังสือกับทำงานพิเศษไปวันๆงั้นเรอะ



วู่บบบบ บรรยากาศรอบตัวริวกะเปลี่ยนไป มันเงียบสงบอย่างบอกไม่ถูก มันสงบเกินกว่าที่จะเป็นการต่อสู้  ตึ้ก ตึ้ก ตึ้ก ฟู่วววววว โดยที่ไม่ทันตั้งตัว อาโอยามะรู้สึกได้ถึงแรงต่อยและเตะที่ถาโจมเข้ามาและล้มลงกับพื้นทันที พร้อมกับริวกะที่พุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับเทเลพอตพร้อมกับสายลมที่พัดรุนแรง



[  อาโอยามะ ]  :  เอ่าะ อ่อกก



อาโอยามะกระอักเลือดออกมาจำนวนหนึ่ง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ชั่ววินาทีหนึ่งนั้นเขาคิดว่าตัวเองต้องตายเสียแล้ว ริวกะเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนว่าการประมือครั้งนี้ผลมันจะปรากฎออกมาแล้ว คิราระนั้นก็มองไม่ทันเหมือนกันว่าริวกะนั้นทำอะไรกันแน่ สายตาของเธอมองไม่ทันจริงๆ ยามิเดินมายังบริเวณที่อาโอยามะล้มลงก่อนที่เริ่มบทสนทนาราวกับคนที่รู้จักกันมาแสนนาน



[ ยามิ ]  :  ตายยังเจ้าทาเครุ


[ อาโอยามะ ]  :  แค่ก ๆ ๆ ๆ ผมคิดว่าต้องตายจริงๆแล้วครับคุณยามิ


[ ยามิ ]  :  ใครช่วยให้แกไปพูดถึงรุ้งพลอยแบบนั้นล่ะ เจ้าโง่เอ๊ย


[ อาโอยามะ ]  :  เธอคนนั้นมีผลกับหัวใจคุณริวกะ ไม่สิ่ มีผลกับนายน้อยมากเลยนะครับ คุณยามิ   คุณยามิเมื่อกี้คือ กระบวนท่านั้นใช่มั๊ยครับ


[ ยามิ ]  :  ใช่  ฟูรินคะซัน


[ อาโอยามะ ]  :  ไม่น่าเชื่อ เป็นไปได้ยังไงครับ นายน้อยพึ่งจะอายุ 16 ย่าง 17 เองนะครับ


[ ยามิ ]  :  เจ้าคิดว่านายน้อยเอาแต่เรียนและทำงานพิเศษไปวันๆหรอไงเจ้าโง่  เจ้าคิดบ้างสิ่ จากบ้านใหญ่ไปยังโรงเรียนมันกี่กิโลเมตร


[ อาโอยามะ ]  :  15 กิโลเมตรครับคุณยามิ


[ ยามิ ]  :  ทุกวันนายน้อยจะตื่นตั้งแต่ตี 5 และวิ่งไปกลับโรงเรียนทุกวัน วันไหนที่ไม่ได้ทำงานพิเศษก็ต้องฝึกซ้อมกับนายท่านใหญ่ตัวต่อตัว  เสาร์-อาทิตย์  ฝึกกับข้าและท่านพ่อในป่าหลังบ้านใหญ่ 6 ช.ม. ถ้าวันไหนนายท่านรินกลับมา ก็จะไปขอฝึกกับนายท่านริน  เป็นแบบนี้มาตลอด 5 ปี


[ อาโอยามะ ]  :  บ้าน่าคุณยามิ ทำไมนายน้อยถึง


[ ยามิ ]  :  เจ้าโง่ เจ้าคิดเหรอว่ามีแค่เจ้าที่อยากแข็งแกร่งขึ้น นายน้อยก็อยากที่จะแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน ที่นายน้อยเปลี่ยนไปไม่ใช่เพราะอ่อนแอ แต่เพื่อปกปิดมันไว้ไม่ให้เจ้า ข้า หรือ คนอื่นๆในบ้านใหญ่ต้องเป็นห่วง


[ อาโอยามะ ]  :  ผมแค่อยากเก่งขึ้น  เก่งขึ้นให้มากกว่านี้ครับ แต่ทำไมยิ่งค้นหามันยิ่งไกลออกไปไม่รู้



[ ยามิ ]  :  เจ้าโง่เอ๊ย เอาล่ะในฐานะที่เจ้าเป็นสหายอีก1คนของข้า ข้าจะสอนอะไรบางอย่างให้เจ้ารู้ไว้ เจ้ากับนายน้อยมีบางอย่างที่แตกต่างกัน


[ อาโอยามะ ]  :  ผมรู้ดีครับ เพราะผมมันคนธรรมดา ส่วนนายน้อยเป็นถึงสายเลือดของนายท่านใหญ่



[ ยามิ ]  :  เจ้าโง่ฟังข้าให้ดี นายน้อยพยายามแข็งแกร่งขึ้น เพื่อรุ้งพลอย แต่เจ้าพยายามแข็งแกร่งขึ้นเพื่อตัวเอง นั่นแหละคือสิ่งที่แตกต่างระหว่างเจ้ากับนายน้อย คนเราถ้าทำเพื่อคนอื่นมันจะมีพลังมากมายมหาศาลเลยข้าจะบอกให้



[ อาโอยามะ ]  :  อย่างงั้นเองเหรอครับคุณยามิ นี่สิ่นะที่ทำให้ผมไม่มีวันเอาชนะนายน้อยได้ ผมไม่น่าคิดตื้นๆด้วยการออกมาจากตระกูลเลยนะครับคุณยามิ



[ ยามิ ]  :  วันที่เจ้าก้าวออกจากตระกูล นายน้อยก็เสียใจไม่น้อยกว่าคนอื่นๆ นายน้อยยังให้ความสำคัญกับเจ้าเสมือนพี่ชายเสมอเจ้าโง่ทาเครุ  แล้วก็ ฟุรินคะซัน เมื่อกี้ถือว่าเป็นความเมตตาจากนายน้อยของเจ้า อย่าลืมมันซะล่ะ


ยามิกล่าวกับอาโอยามะแค่นั้น ก่อนที่จะลุกเดินออกไป อาโอยามะยังไม่เข้าใจที่ยามิพูดเท่าไรนักจนกระทั่ง อ่อกก อุ้กกก อาโอยามะกระอักเลือดอีกครั้งและครั้งนี้เขารู้สึกเจ็บตามร่างกายอย่างมาก เขาถอดเสื้อออกมาดูจึงพบว่า รอบหน้าอกบริเวณหัวใจของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยเขียวช้ำหลายจุดรอยเขาจึงรู้ได้ทันทีว่า นายน้อยริวกะของเขานั้น ละจุดตายของเขาเอาไว้ไม่งั้นเขาคงหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว


[ อาโอยามะ ]  :  นี่สิ่นะครับคุณยามิที่คุณจะบอกผม อ่อก อุ้กก นายน้อยครับผมอยากกลับไปยังที่แห่งนั้นจริงๆครับ อยากได้รับฝึกฝนกับท่านหัวหน้าใหญ่เคียงข้างนายน้อยและทุกๆคนอีกครั้ง  อ่อก อึ้กกก



ในมโนสำนึกของ อาโอยามะนั้นเขาได้นึกถึงวันวานเก่าๆที่ยังอยู่ในตระกูลอิซานางิในฐานะเด็กรับใช้และได้ฝึกวิชาการต่อสู้เคียงข้างกับริวกะ ผู้เปรียบเสมือนน้องชายและเจ้านายของตน ถ้าวันนั้นเขาไม่คิดสั้นและเดินออกจากตระกูลออกมาตอนนี้เขาคงกลายเป็นสุดยอดฝีมือไปแล้ว ถึงจะละจุดตายไว้แต่ความเสียหายจากการโจมตีของ ฟุรินคะซัน จากริวกะก็ยังรุนแรงไม่ใช่น้อย สติของอาโอยามะค่อยๆเลือนลางไป ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือ ไอ้ทาเคชิ วิ่งหนีจุกตูดออกไปด้านหลัง และเขาก็ค่อยๆหมดสติลง


•••••••••••••


ด้านริวกะ


[ ยามิ ]  :  แหม ๆ ๆ นายน้อยขอรับ อายุเพียง 16 ปี ท่านก็สามารถใช้ กระบวนท่าฟูรินคะซันได้แล้ว ข้าน้ำตาจะไหลเลยขอรับ ขนาดนายท่านรินกว่าจะฝึกได้สำเร็จก็ปาเข้าไปเบญจเพสแล้วนะขอรับ



[ ริวกะ ]  :  เงียบน่ายามิ ชั้นไม่อยากจะใช้เท่าไรหรอก แต่ถ้าไม่ใช้ ได้แพ้เจ้าทาเครุแน่ ถ้าพ่อรู้เข้าคงโดนหัวเราะตาย แพ้ใครไม่แพ้ ไปแพ้ไอ้โง่นั้น



[ ยามิ ]  :  ฝีมือของเจ้าทาเครุก็ไม่ธรรมดานะขอรับ ถ้ายังอยู่รับใช้ตระกูลของนายน้อย ป่านนี้คงพัฒนาไปไกลได้อีก


[ ริวกะ ]  :  เชอะ เจ้าโง่นั่นดันไปหลงมัวเมากับฝีมือของตัวเองจนเกินไป แพ้ชั้นแค่รอบ 2 รอบทำน้อยใจ แล้วมาลาออกจากตระกูล  โถ่เอ๊ย


[ ยามิ ]  :  น่า น่า เรื่องมันผ่านมาก็เกือบปีแล้วนะขอรับ


[ ริวกะ ]  :  เรื่องนั้นชั่งเถอะ ว่าแต่ยามิ ชั้นว่ามีอะไรแปลกๆนะ


[ ยามิ ]  :  แปลกยังไงขอรับ นายน้อย


[ ริวกะ ]  :  ก็ยัยนี่ตามมาได้ยังไงล่ะ ยามิ


ริวกะถึงกับโวยวายเพราะคิราระนั้นเดินตามมาด้วย ยามิเองก็ทำตัวผิดปกติที่ปล่อยให้คิราระเดินตามมาขนาดนี้ คิราระเองในตอนแรกก็ทำตัวไม่ถูกอยากตามริวกะไปแต่ก็ไม่กล้า แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจวิ่งตามมาตั้งแต่ออกจากโกดังร้างนั้น ริวกะไม่รู้จะทำยังไงแต่เขาต้องไล่พี่สาวตรงหน้าให้ไวที่สุด ต่างกับคิราระเธอตามผู้ชายมามันก็น่าอายพอแล้ว แต่เธอก็อยากคุยกับเขาอยากขอบคุณสักคำก็ยังดี หรืออย่างน้อยได้บอกชื่อก็ยังดี





ΜoNoTΩИ∑ ★★★

 




เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ΜoNoTΩИ∑ ★★★

มาว่ากันด้วยบทบู๊ของตอนนี้ ส่วนมากจะเน้นไปทางยูโดทุ่ม  ล็อค  รัดคอ และ หักแขน   เพิ่มเติมด้วยการเทคดาวน์ และ เตะต่อยตามสไตล์การออกอาวุธของมนุษย์ทั่วไป




Judo [ ยูโด ]


ศาสตร์การทุ่ม ศิลปะการต่อสู้ประจำชาติของญี่ปุ่น หลักการคือ " โอนอ่อนผ่อนตาม คือ พลัง " แต่นอกจากการทุ่มแล้ว ยูโดก็ยังมีการรัดคอ การจับยึดหรือล็อคเพื่อตรึงกับพื้น และ การหักแขน


ท่าทุ่มที่ริวกะในตอนนี้

Kata Garuma -  กาต้า กูรุม่า

กาต้า กูรุม่า หรือ ที่นักกีฬายูโดเรียกกันสั้นๆว่า กาต้า ดั้งเดิมแล้วเป็นท่าที่ต้องใช้พลังมากๆในการทุ่ม เพราะต้องแบกคู่ต่อสู้ขึ้นบ่า ซึ่งจะทำให้สูญเสียแรงอย่างมาก อีกอย่างไม่มีใครกล้าใช้ท่าที่มูฟเมนต์ช้าๆแบบนี้ในการแข่งแน่นอน







แต่เพราะกติกาใหม่ของยูโดคือ ห้ามจับขา ของคู่ต่อสู้ไม่เช่นนั้นจะโดนคาดโทษ ทำให้ กาต้า กูรุม่า แบบดั้งเดิมนั้นแทบจะหายไป 100% แต่มันถูกพลิกแพลงมาในรูปแบบใหม่ๆ ส่วนมากจะเรียกกันติดปาก กาต้ามุด หรือ กาต้าโหลด ( มาจาก รถที่โหลดแทบติดพื้น )  ส่วนภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Drop kata gurama นั่นก็คือการใช้รูปแบบกาต้าที่ไม่ต้องจับขาและไม่ต้องยก แต่จะใช้การบิดไหล่  กลิ้ง ทุ่ม เพื่อทำคะแนนแทน ซึ่งริวกะเองก็ใช้ กาต้าโหลดในการทุ่ม อาโอยามะ นั่นเอง ส่วนรูปแบบการจับนั้น อยู่ที่สถานการณ์ การพลิกแพลง และ ไหวพริบประสบการณ์ของผู้ทุ่มล้วนๆ







- - - -


Ura nage : อุระ นาเงะ



ท่าทุ่ม ที่อาโอยามะใช้กับริวกะ ในตอนที่ริวกะประมาท อุระนาเงะ เป็นการทุ่มกลับหลัง คล้ายๆ ซูเพล็กซ์ แต่ อุระนาเงะ จะไม่ทุ่มเอาหัวปักเพราะจุดประสงค์คือการทุ่มให้หลังลงบนสนามเพื่อได้คะแนน เพราะฉนั้นผู้ที่ทุ่มจะจับแค่ครึ่งตัวเท่านั้นจากนั้นก็จะยกทุ่มและพลิกตัวอย่างรวดเร็วทำให้ผู้ที่ทุ่มจะไม่ได้รับผลจากการทุ่มด้วย








••••••••


Shime waza : ชิเมะ วาซ่า

การรัดคอ หรือ ภาษาติดปากของนักกีฬายูโดคือ เชือด การรัดคอ หรือ เชือดนั้น จุดประสงค์คือ การบังคับให้ยอมจำนนและยอมแพ้ เพราะการเชือดคือการรัดคอไม่ใช่ให้หายใจไม่ออก แต่เพื่อให้หมดสติ เพราะเป้าหมายจริงๆคือการรัดไปที่เส้นเลือดใหญ่ที่คอ ถ้าเข้าเป้าจริงๆ หรือ ศัพท์เฉพาะทางจะเรียกว่า " เชือดติด "  ผู้ที่โดนรัดคอจะหมดสติภายฝน 3-5 วินาทีแน่นอนเพราะเลือดไม่ไปเลี้ยงสมอง ( ประสบการณ์ตรงของผมเอง หลับคาสนามเลย ) โดยการเชือดของยูโดนั้นมีหลายท่าทแบ่งไปตามลักษณะการจับ ทั้งใช้มือประกบ สาบเสื้อ หรือ ชายเสื้อ แต่ในตอนนี้จะขอยกมาแค่ท่าเดียวคือท่าที่ ริวกะใช้


โอคุริ เอริ จิเมะ : okuri eri jime

เป็นท่าเชือดพื้นฐานของยูโด โดยผู้เชือดจะเข้าด้านหลัง ใช้มือขวาจับไปที่สาบเสื้อด้านซ้ายของคู่ต่อสู้ มือซ้ายจับสายเสื้อและดึงลง








•••••••


Kansetsu waza :  คันเซ็ทสึ วาซ่า

เทคนิคการหักแขน ก็มีจุดประสงค์เพื่อให้คู่ต่อสู้ยอมจำนน อย่างรวดเร็วนั่นเองครับ โดยจะทำการล็อคแขนและใช้ร่างกายเป็นคานงัดเพื่อให้ข้อศอกของคู่ต่อสู้นั้นตึง จนรู้สึกเจ็บปวด - เจ็บปวดมาก



จนต้องยอมตบเบาะยอมแพ้ หรือ ขอยอมแพ้ไปในที่สุด เพราะคงไม่มีใครยอมเอาแขนตัวเองมาแลกกับชัยชนะเพียงครั้งเดียวแน่นอน โดยยูโดจะเน้นแค่การหักแขนเป็นหลัก ไม่เหมือนศาสตร์อื่นๆที่มีหักขาด้วย ในตอนนี้ริวกะจะใช้ท่าพื้นฐานที่ชื่อว่า ude hishigi juji gatame หรือ อุเด ฮิชิกิ ยูนิ กาตาเม่  ในการสู้กับทาเครุ มันเป็นท่าพื้นฐานที่จะได้เรียนเป็นท่าแรกสำหรับนักยูโดหน้าใหม่แต่ประสิทธิภาพนั้นเรียกได้ว่า สูงมากเลยทีเดียว และ มันขึ้นอยู่กับการพลิกแพลงเช่นกัน เพราะคงไม่มีใครยอมให้เราเข้าไปหักแขนได้ง่ายๆ



•••••••••





ryg123456

สาวน้อยคิราระเจอหนุ่มในฝันแบบตัวเป็นๆถึงกับปลื้มแบบนี้
น่าจะเป็นทาสนายน้อยได้เลยนะครับ



Pongsathorn Suwannarit

จิริงๆน่าตื๊บไอ้ทาเคชิให้สลบไปซํกรอบสองรอบก่อนนะ จะได้หลาบจำไปบ้าง

สมปอง บุญ

นี่สินะที่เป็นคำตอบว่าทำไมริวกะถึงเก่งขึ้นเพราะฝึกเพื่อปกป้องคนอื่น

toshiies


missnihgs


gritkin




neung_cm