ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

รวมเรื่องสั้นโคตรอีโรติกของนาย Nato87 : สอนเสียวคุณครูมายด์คนสวย ตอนที่ 1

เริ่มโดย nato87, สิงหาคม 17, 2019, 11:11:07 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้วกับโปรเจ็คที่ 3 ของเรื่องสั้นโคตรอีโรติกที่ชูธีมหนุ่มใหญ่กับสาวน้อยของผม คราวนี้เป็นเรื่องของครูมายด์นะครับ

สำหรับครูมายด์ มณฑกานต์ ต้นแบบของเธอตอนแรกเป็น Wakana Nao เธอเป็นนางเอก AV นะครับ แต่ล่าสุด ผมขอเปลี่ยนเป็นน้อง Akari Maijima แทน (ลายแทงคือหนึ่งรูปประกอบนั่นแหละ ไปค้นหาเอานะ ผมชอบน้องคนนี้เป็นพิเศษ 5555+)

ขอบคุณสำหรับการอุดหนุน "ติดเกาะร้างมาพบรัก" นะครับ ไม่คิดว่าจะมีคนอุดหนุนเยอะขนาดนี้ ดังนั้น ผมเลยขอนำเสนอเรื่องราวรักต่างวัยระหว่างครูมายด์และลุงเฉื่อยเป็นการตอบแทนนะครับ ก็เหมือนเดิม 5 ตอนหลัง 1 ตอนพิเศษ ราคาเดิม เท่าเดิมครับ



และเรื่องครูมายด์ ผมจะลงในนี้ถึงตอนที่ 4 นะครับ โดยตอนที่ 4 จะเป็นฉาก NC ผมจะตัดทอนบางส่วนตามเดิม เพื่อสงวนสิทธิ์ให้คนที่ซื้อนะครับ

ปล.มีตัวอย่างของ "เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 มาฝากนะครับ เป็นในส่วนของน้องแนนนี่นริศรา ขอปิดบางส่วน เพราะมันอาจจะปวดตับนิดนึงนะ 55555+


...................................................

"ลูกแน่ใจแล้วเหรอจ๊ะมายด์?" ชุติมา ผู้เป็นแม่เอ่ยปากถามลูกสาวที่พึ่งเรียนจบปริญญาตรีในสาขาครุศาสตร์ และได้รับการบรรจุเป็นอาจารย์ประจำโรงเรียนที่แสนห่างไกลแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี "โรงเรียนผาพิราบขาว นี่มันตั้งอยู่ในซอกหลืบในของประเทศไทยแม่ก็ไม่เคยได้ยิน"

"แน่ใจแล้วค่ะแม่" มายด์ มณฑกานต์ หญิงสาววัยเพียง 24 ปี ว่าที่อาจารย์คนใหม่เอ่ยปากอย่างมั่นใจ "หนูเคยบอกแม่แล้วนะคะ ว่าหนูอยากไปสอนหนังสือเด็ก ๆ ที่ต่างจังหวัด"

"กรุงเทพก็มี ทำไมไม่สอน?" คราวนี้เป็นทีของทรงชัย คุณพ่อของครูมายด์ ที่ออกความเห็นบ้าง "พ่อไม่เข้าใจลูกเลยว่าทำไมลูกถึงจะต้องไปถึงราชบุรี แถมยังติดชายแดนไทยพม่าอีกต่างหาก"

"ก็ไม่ได้ไกลอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ" หญิงสาวพยายามอธิบายเพิ่มเติม "คุณพ่อคะ คุณแม่คะ หนูเป็นครูแล้วนะ หน้าที่ของหนูคือสอนหนังสือเด็ก ๆ หนูอยากเป็นแม่พิมพ์ของชาติ หนูอยากสอนหนังสือเด็ก ๆ ที่ด้อยโอกาสให้มีโอกาสเหมือนเด็กในเมือง"

"พ่อไม่ยอม ยังไม่ก็ไม่ยอมเด็ดขาด!!" ทรงชัยยื่นคำขาด "มายด์ กรุงเทพมีโรงเรียนตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมไม่ไม่อยู่สอนที่นี่ ไม่รู้ล่ะ ถ้าแกยังดึงดันไม่เชื่อฟังกันแบบนี้ เห็นทีเราคงจะคุยกันไม่ได้อีกแล้ว"

"คุณ!!! คุณคะ!!!" ชุติมาพยายามเรียกสามีที่เดินหัวเสียออกไป ส่วนสาวมายด์ก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่เธอตั้งใจแน่วแน่มาตั้งแต่เด็กแล้วว่าเธออยากเป็นอาจารย์ อยากเป็นแม่พิมพ์ของชาติ อยากเป็นแบบอย่างที่ดีแก่นักเรียน ยังไงเสียอะไรก็ห้ามเธอไม่ได้ แม้มันจะทำให้พ่อกับแม่ของเธอไม่พอใจก็ตาม

หลังจากการเคลียร์ใจกับคุณพ่อและคุณแม่ไม่เป็นผลสำเร็จ สาวมายด์ก็เลยตัดสินใจนั่งรถออกมาเที่ยวข้างนอกกับแฟนหนุ่ม เบนซ์ บดินทร์ พนักงานฝ่ายนิติกรรมของธนาคารชื่อดังแห่งหนึ่งของประเทศไทย


"จะเอาจริงเหรอมายด์?" เบนซ์เอ่ยปากถามแฟนสาวขณะกำลังนั่งกินชาบูอย่างเอร็ดอร่อย "พูดตามตรงนะ เบนซ์เองก็เห็นด้วยกับคุณลุงคุณป้า มายด์น่าจะหาโรงเรียนสอนในกรุงเทพมากกว่าไปสอนถึงชายแดนไทยพม่านะ"

"เบนซ์ มายด์ตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วนะ ว่าการที่มายด์มาเป็นอาจารย์เนี่ย ก็หวังสอนหนังสือเด็ก ๆ ให้มีความรู้ เด็กในเมืองไม่ลำบากหรอก มีอาจารย์ดี ๆ เยอะแยะเต็มไปหมด แต่เด็กที่อยู่ห่างไกลน่ะ พวกเขาจะเรียนหนังสือยังไง"

"มันก็เป็นความคิดที่ดีนะมายด์ แต่เบนซ์เองก็อดเป็นห่วงมายด์ไม่ได้จริง ๆ ได้ข่าวว่าแถวนั้นมีพวกชนกลุ่มน้อยสู้รบกันอยู่...."

"คิดมากไปหรือเปล่าจ๊ะคุณชาย" สาวมายด์ยิ้ม "มายด์คิดว่าไม่เป็นอะไรหรอก ทหารไทยที่เฝ้าอยู่ตามชายแดนก็มีเยอะแยะ คิดมากเกินไป ห่วงมายด์มากเลยใช่ม๊า?"

"ก็ใช่..." หนุ่มเบนซ์พยักหน้า "มายด์ เรารู้จักกันมานานหลายปีแล้วนะ มายด์ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเราคิดยังไงกับมายด์..."

"ถ้าหมายถึงเรื่องนั้นมายด์รู้และเข้าใจมาตลอด" หญิงสาวกุมมือแฟนหนุ่ม "แต่เบนซ์ มายด์อยากทำตามความฝันของมายด์อ่ะ มายด์อยากเป็นอาจารย์สอนหนังสือเด็ก ถ้าเบนซ์รักมายด์จริง เบนซ์ต้องรอมายด์ได้นะ"

"อย่างน้อย เบนซ์ก็อยากให้เราหมั้นกันก่อน..."

"เบนซ์ มายด์บอกแล้วไง ถ้าเบนซ์รักมายด์จริง เบนซ์ต้องรอมายด์ให้ได้ซิ" หญิงสาวทำหน้าจริงจัง "อีกอย่าง มายด์ไปทำงานนะเบนซ์ ถ้าว่าง ๆ เบนซ์ก็ขับรถมาเยี่ยมมายด์บ้างก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย"

หนุ่มเบนซ์ได้แต่ยิ้มรับ ชายหนุ่มรู้ดีว่าแฟนสาวของตัวเองเป็นคนเช่นไร มณฑกานต์เป็นสาวสมัยใหม่ เธอเป็นคนน่ารักทั้งกายและใจ เพียงแต่ในบางคราว เขาก็รู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ยึดมั่นในอุดมการณ์จนมากเกินไป ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีหรอกนะ เพียงแต่ เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเท่าไร อาจเป็นเพราะความวิตกกังวลเกี่ยวกับรักทางไกล

ก่อนหน้านั้น หนุ่มเบนซ์เคยพยายามขอมีอะไรกับมายด์ แต่เขาถูกฝ่ายหญิงปฏิเสธ ด้วยเหตุผลมณฑกานต์ถึงจะเป็นสาวสมัยใหม่ แต่เธอถือเรื่องพวกนี้มาก เธออยากรักษาพรหมจรรย์เอาไว้จนถึงวันแต่งงาน มันทำให้เบนซ์รู้สึกหัวเสียไม่น้อย แต่เพราะความรักที่มีให้สาวมายด์ ก็เลยทำใหเขาไม่กล้าขออะไรแบบนั้นอีกเลย จนถึงตอนนี้


"ถ้างั้นเบนซ์ก็คงไม่มีอะไรจะพูด ก็ทำตามที่มายด์ต้องการแล้วกัน" หนุ่มเอ่ยเอ่ยปาก

"ไม่โกรธเรานะเบนซ์" สาวมายด์เอ่ยปากถาม "ยังไงเราก็ยังรักเบนซ์นะ"

"อืม..." บดินทร์ฝืนยิ้ม ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวด รักทางไกลแบบนี้จะไปรอดสักกี่น้ำ แถมแฟนสาวของตัวเองก็ดันเป็นคนที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ยิ่งกว่าสิ่งใด

หลังจากกินชาบูเลี้ยงฉลองให้กับสาวมายด์ หนุ่มเบนซ์ก็ขับรถยนต์พาแฟนสาวของตัวเองไปส่งที่บ้าน

"แล้วเจอกันนะเบนซ์" สาวมายด์ยิ้มหวานให้แฟนหนุ่ม ก่อนเดินเข้าบ้าน

"อืม..แล้วเจอกัน" หนุ่มเบนซ์พยักหน้า ก่อนเหยียบคันเร่งรถกลับบ้านของตัวเอง

.........................

อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา สาวมายด์เดินทางมาที่สายใต้ใหม่พร้อมกับสัมภาระ เพื่อเดินทางไปยังหมู่บ้านผาพิราบขาว ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ใกล้กับชายแดนประเทศเมียนมาร์เพียง 10 กิโลเมตรเท่านั้น

สาวมายด์เดินทางมาถึงสถานีขนส่งใจกลางเมืองราชบุรี แล้วก็โดยสารต่อด้วยรถเมล์เพื่อเดินทางไปยังหมู่บ้านพิราบขาว ยิ่งเดินทางไกลเท่าไร สาวมายด์ก็ยิ่งพบว่าบ้านเรือนทั้งสองข้างทางเริ่มบางตา ที่พบเห็นได้ก็คือไร่สวนของชาวบ้าน

มณฑกานต์หรี่ตามองวิวทิวทัศน์สองข้างทางด้วยความสุข อาจารย์สาวป้ายแดงพยายามซึบซับบรรยากาศวิถีชีวิตตามแบบชาวบ้านที่ไม่ได้หรูหราฟู่ฟ่าเหมือนคนในเมืองหลวง จะว่าไปแล้วมันก็มีเสน่ห์อีกแบบเหมือนกัน ชีวิตของคนที่นี่ดูไม่รีบร้อนเหมือนคนในเมืองเท่าไรนัก

พอเดินทางมาถึงปลายทาง ครูมายด์คนสวยก็เดินลงมาจากรถเมล์แล้วยืนรอที่ศาลาเก่า ๆ ริมถนน มองหันไปทางซ้ายทางขวาก็มีแต่ทุ่งไร่ทุ่งนา มองไกลออกไปก็เห็นเทือกเขาที่เป็นแนวปราการธรรมชาติกั้นเขตแดนระหว่างไทยกับประเทศเพื่อนบ้านอยู่


เมื่อไม่กี่วันก่อน ครูมายด์ได้พูดคุยกับอาจารย์ใหญ่โรงเรียนผาพิราบขาวถึงการเดินทางมาสอนที่โรงเรียน โดยอาจารย์ใหญ่ได้บอกจุดนัดหมายและเบอร์โทรติดต่อเอาไว้เพื่อส่งคนมารับครูมายด์

อาจารย์สาวคนสวยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาโทรเบอร์ที่ได้รับ พอโทรไปก็เป็นเสียงของผู้ชายที่มีอายุรับสาย

"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ดิชั้น มณฑกานต์ อาจารย์ที่มาทำการสอนที่โรงเรียนผาพิราบขาวนะคะ คือดิชั้นมาถึงศาลาที่ได้นัดแล้วค่ะ"

"อ้อ!!! คุณครูเหรอครับ? มาถึงแล้วใช่ไหมครับ เดี๋ยวนั่งรอตรงศาลาก่อนนะครับ ผมจะรีบขับรถไปรับ"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ ไม่ทราบว่าตอนนี้ดิชั้นกำลังคุยกับใครอยู่ค่ะ จะได้เรียกถูก"

"เรียกผมว่าตาเฉื่อย ลุงเฉื่อยก็ได้ครับครู" สำเนียงเหน่อ ๆ ของชายสูงวัยคนนี้ทำให้ครูมายด์อดรู้สึกขำไม่ได้ ความจริงแล้วเธอไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก ฟังไปมันก็ดูน่ารักจริงใจดี

ทีนี้ ครูมายด์เลยนั่งรอที่ศาลา หญิงสาวมองรถยนต์และรถมอเตอร์ไซด์ที่วิ่งผ่านไปมา จนกระทั่งมีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งขับรถมอเตอร์ไซด์แวะผ่านมา พอเห็นว่าเป็นพี่สาวคนสวยแถมยังเป็นคนแปลกหน้า กลุ่มเด็กวัยรุ่นกลุ่มนั้นเลยจอดแวะทักทายเพื่อเกี้ยพาราสีสักหน่อย

"พี่สาว พี่สาวมานั่งรออะไรที่นี่เหรอครับ?"

"เอ่อ พี่เป็นอาจารย์ที่จะมาสอนที่โรงเรียนผาพิราบขาวนะจ๊ะ พวกน้องรู้จักไหม?" ครูมายด์รู้สึกได้ว่าเด็กวัยรุ่นกลุ่มนี้มีท่าทางแปลก ๆ แต่เธอยังมีสติก็เลยพยายามพูดคุยดี ๆ กลับไป

"รู้จักครับ โรงเรียนที่หมู่บ้านผมเอง ให้ผมไปส่งไหมครับ?"

"ไอ้เก่ง!!! มึงจะให้คุณครูนั่งซ้อนท้ายรถมึงไปเหรอ!!"

เสียงโห่ฮาของกลุ่มวัยรุ่นดังขึ้น ส่วนครูมายด์ก็แกล้งทำใจดีสู้เสือไป ในใจก็คิดว่าเด็กพวกนี้มันอะไรกันนะ เมื่อไรลุงเฉื่อยจะมาสักที

"ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวอาจารย์ใหญ่ท่านส่งคนมารับพี่ คงอีกไม่นานนี้แหละ" สาวมายด์ตอบ

"มากับพวกผมดีกว่าครับคุณครู" ไอ้เก่ง เด็กเหลือขอคนนั้นยังไม่หยุด "เดี๋ยวพวกผมพาคุณครูไปส่งถึงบ้าน เอ้ย!!! ถึงโรงเรียนเอง"

"ปรี๊ด!!!!" เสียงบีบแตรดังจากด้านหลัง กลุ่มเด็กแว้นกลุ่มนั้นหันไป ก็พบว่ามันเป็นรถกระบะของลุงเฉื่อยที่ได้รับมอบหมายให้มารับครูมายด์คนสวย

"ไอ้สัส!!! นั่นลุงกู รีบเผ่นเร็ว!!!" ที่แท้ไอ้เก่ง เด็กตัวแสบที่หวังปีนเกลียวจีบอาจารย์ก็เป็นหลานชายของลุงเฉื่อยนั่นเอง


"ไอ้ไม้!!! มึงนะมึง!! หนังสือหนังหาไม่เรียน เอาแต่ซิ่งมอเตอร์ไซด์ เดี๋ยวกลับไปกูจะบอกให้พ่อกับแม่มึงตีมึงให้ตูดลาย คอยดู!!" ลุงเฉื่อยเปิดกระจกรถชี้หน้าด่าหลานชายและพรรคพวกที่บิดมอเตอร์ไซด์หนีออกไปอย่างรีบเร่ง

"เอ่อ..นั่นลุงเฉื่อยใช่ไหมคะ?" ครูมายด์เรียกชื่อหนุ่มใหญ่พร้อมกับพนมมือไหว้ทักทาย "นี่มณฑกานต์ เอ้ย!! ครูมายด์ ที่จะมาสอนที่โรงเรียนผาพิราบขาวน่ะคะ"

"สวัสดีครับครู ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ" ลุงเฉื่อยพนมมือไหว้ตอบอาจารย์สาวคนสวย "ตะกี้หลานผมได้ทำอะไรไม่ดีกับครูหรือเปล่าครับ?"

"เปล่าคะ ไม่มีอะไรหรอก" ครูมายด์ยิ้ม "มายด์ว่าเรารีบไปกันเถอะคะ"

"ให้ผมช่วยถือนะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะลุง ไม่หนักอะไรหรอก มายด์ถือเองได้ค่ะ" ครูมายด์ยิ้ม ขณะกำลังเดินตามลุงเฉื่อยที่เปิดประตูรถกระบะให้เธอ

ครูมายด์เอากระเป๋าสัมภาระวางไว้ที่เบาะหลัง ส่วนลุงเฉื่อยก็ขับรถพาอาจารย์สาวคนสวยไปที่โรงเรียนผาพิราบขาว เพื่อพูดคุยกับอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน

ระหว่างนั้นเอง ครูมายด์ก็รับสายเรียกเข้าจากชุติมา คุณแม่ของเธอที่โทรมาจากกรุงเทพด้วยความเป็นห่วง

"ฮัลโหล ถึงราชบุรีแล้วยังลูก?"

"ถึงแล้วค่ะแม่ ตอนนี้หนูกำลังนั่งรถเข้าไปที่โรงเรียน" ครูมายด์ตอบ

"ดีแล้ว รักษาเนื้อรักษาตัวดี ๆ นะจ๊ะลูก พ่อกับแม่เป็นห่วง"

"ค๊าแม่ มายด์ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ"

พอกดวางสาย ลุงเฉื่อยก็หันไปยิ้มให้อาจารย์สาว แล้วแกก็เลยถือวิสาสะสอบถามเรื่องราวทั่วไปเกี่ยวกับครูมายด์คนสวยซะเลย

"ครูมายด์ยังสาวอยู่เลยนะครับเนี่ย น่าจะรุ่นลูกรุ่นหลานผมได้เลยนะครับ"

"ค่ะ มายด์พึ่งจะ 24 เองค่ะลุงเฉื่อย" อาจารย์สาวยิ้มหวาน

"ผมว่าอีกหน่อยอาจารย์ต้องเป็นที่รักของนักเรียนและชาวบ้านผาพิราบขาวแน่ ๆ เลย" ลุงเฉื่อยแซว "โรงเรียนเราไม่มีครูสาว ๆ หน้าตาดีมาจากเมืองหลวงมาก่อน"

"ลุงก็พูดซะหนูเขินเลย..." มณฑกานต์ยิ้มหวาน "ยังไงก็ หนูพึ่งมาที่นี่ครั้งแรก คงต้องรบกวนลุงด้วยนะคะ"

ลุงเฉื่อยยิ้ม ไม่ตอบอะไร สิ่งที่แกคิดตอนนี้ก็คือกลิ่นน้ำหอมจากเรือนร่างของมณฑกานต์มันช่างหอมเย้ายวนเหลือเกิน แน่นอน กลิ่นน้ำหอมแบบนี้ไม่มีสาวชาวสวนคนไหนใช้กัน มันเป็นกลิ่นน้ำหอมแบบสาวเมืองหลวงที่หอมหวานและแสนเย้ายวนเหลือเกิน

ครูมายด์แตกต่างจากสาวชาวบ้านทั่วไปอย่างชัดเจน เธอสวยกว่า ดูมีออร่ามากกว่าหญิงสาวทั่วไปในหมู่บ้าน ด้วยวัยขนาดนี้ ถ้าเป็นสาวชาวสวนทั่วไปก็คงมีลูกมีผัวกันแล้ว

ครูมายด์เปิดสมาร์ทโฟน คุยไลน์กับเพื่อน ๆ ที่กรุงเทพไปตามเรื่อง ส่วนลุงเฉื่อยก็ขับรถไป กลิ่นน้ำหอมจากร่างกายของครูมายด์ก็ช่างเย้ายวนเหลือเกิน

ลุงเฉื่อย หรือชื่อจริงตามบัตรประชาชนคือ นายสมชาย สมัยหนุ่มแกเป็นนักเลงหัวไม้ ที่ชอบเรื่องตีรันฟันแทง จนถูกส่งไปเป็นทหารเกณฑ์ พอปลดออกมาก็ยึดอาชีพทำไร่ทำสวนไปตามเรื่อง เมื่อก่อนแกเคยมีเมีย แต่เมียแกตายไปเพราะโรคเบาหวานเมื่อไม่กี่ปีก่อน แกกับเมียไม่มีลูกด้วยกัน สุดท้ายลุงเฉื่อยก็เลยครองตัวเป็นโสด อาศัยอยู่กินกับลูกหลานแล้วก็ทำสวนไปตามเรื่อง

ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่า มณฑกานต์คนนี้ กำลังทำให้ลุงเฉื่อยเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา มันเป็นความรู้สึกคล้ายกับที่เคยเกิดขึ้นกับเมียของแกเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งก็ไม่แปลกอะไร เพราะคุณครูคนสวยจากเมืองหลวงคนนี้สวยเหลือเกิน เรียกได้ว่าเป็นนางฟ้านางสวรรค์ก็ไม่มีผิด

เขาบอกกันว่าสาวเมืองหลวงสวยน่ารักแทบทุกคน ลุงเฉื่อยคิด จนวันนี้ที่แกได้มาเจอกับมณฑกานต์ อาจารย์สาวป้ายแดงจากเมือง แกถึงเชื่อแล้วว่าคำพูดนี้เป็นความจริง

"ถึงแล้วครับ" ลุงเฉื่อยเลี้ยวรถเข้ามาในโรงเรียนผาพิราบขาว ที่เป็นโรงเรียนไม้เก่า ๆ สองชั้นที่ดูเก่า ครูมายด์เหลือบมองสถานที่ตรงหน้าด้วยความสนใจไม่น้อย เพราะที่นี่จะเป็นที่ทำงานของเธอในอนาคต "เดี๋ยวเราไปคุยกับอาจารย์ใหญ่ ส่วนสัมภาระไว้ที่รถก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวกลับมาผมช่วยถือให้"

"ขอบคุณค่ะลุง" ครูมายด์ยิ้มหวาน ก่อนเปิดประตูลงมาจากรถ หญิงสาวในชุดเดรสแขนกุดสีดำยาวถึงเข่า มีเสื้อเชิ้ตสีขาวลายดอกไม้สวมทับกันโป๊ รองเท้าส้นสูงสีดำ ผมยาวหยักศกทำไฮไลท์สีน้ำตาล อายไลนเนอร์สีดำ ริมฝีปากอวบอิมสีสันสดใสด้วยลิปสติก ทำให้มณฑกานต์สวยโดดเด่นเหนือใครในโรงเรียนแห่งนี้

"หูยยยย ดูพี่สาวคนนั้นซิ" เด็กน้อยในชุดนักเรียนชี้ไปที่อาจารย์สาวคนใหม่ "นางฟ้า!!"

เหล่านักเรียนที่กำลังเรียนอยู่ต่างวิ่งกรูออกมาริมระเบียง เพื่อดูมณฑกานต์ ที่เป็นอาจารย์คนใหม่ที่จะมาทำการสอนที่โรงเรียนผาพิราบขาวด้วยความตื่นเต้น พวกเด็กผู้ชายต่างมองครูมายด์ตาแป๋วด้วยความชื่นชมในความสวยราวกับนางฟ้าหรือเทพธิดาเลยทีเดียว

ลุงเฉื่อยพาครูมายด์เดินขึ้นชั้นสองของโรงเรียน ส่วนกลุ่มเด็กนักเรียนก็มองครูสาวคนสวยตาแป๋ว บางคนก็เอ่ยปากถามซื่อ ๆ ว่าพี่สาวชื่ออะไร

"พี่ชื่อมายด์จ๊ะ พี่เป็นอาจารย์ที่จะมาสอนที่โรงเรียนนี้" ครูมายด์ยิ้มตอบให้นักเรียนคนนั้น ที่ยิ้มแป้นด้วยความสุข

"ครูใหญ่ครับ นี่คุณครูคนใหม่ ที่จะมาสอนที่โรงเรียนครับ" ลุงเฉื่อยพาครูมายด์เข้าไปที่ห้องครูใหญ่

"สวัสดีค่ะ" ครูมายด์พนมมือไหว้ครูใหญ่ของโรงเรียน เธอเป็นหญิงสาวสูงวัยที่ดูท่าทางจะเป็นคนเจ้าระเบียบ ด้วยแว่นหนาเตอะ

"สวัสดีจ๊ะ โรงเรียนผาพิราบขาวยินดีต้อนรับนะจ๊ะ มณฑกานต์ ครูดีใจมากที่คนรุ่นใหม่อย่างเธอให้ความสำคัญกับเด็ก ๆ ที่อยู่ห่างไกลแบบนี้ เชิญนั่งก่อนจ๊ะ"

"เดี๋ยวผมไปรอข้างล่างนะครับครู" ลุงเฉื่อยเห็นว่าครูใหญ่และครูมายด์คงน่าจะคุยเรื่องธุระกันอีกนาน ก็เลยตัดสินใจจะลงไปรอข้างล่าง

ทีนี้ พอลงมาข้างล่าง ลุงเฉื่อยก็เดินเลี้ยวเข้าห้องน้ำทันที ไม่ใช่ว่าแกจะปลดทุกข์อะไรหรอก แต่แกต้องการปลดเปลื้องอารมณ์กำหนัดที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างรุนแรง หลังจากได้พบเจอคนสวยอย่างครูมายด์ ก็เลยทำให้ไอ้จ้อนขนาด 8 นิ้วของแกมันตุงตรงเป้า

"อูยยยยย....ทำไมถึงสวยแบบนี้ สวยหยาดเยิ้มปานนางฟ้านางสวรรค์...อูยยยยยย"

แน่นอน ความสวยของครูมายด์ทำให้คนอย่างลุงเฉื่อยถึงกับตบะแตก ต้องเก็บเอามาสำเร็จความใคร่ แกคิดไปไกลว่าครูมายด์ยังซิงหรือเปล่านะ? เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก แกคิดว่าใครกันหนอจะมีบุญวาสนาได้เชยชมความสาวของมณฑกานต์ คุณครูคนใหม่ป้ายแดงคนนี้

ลุงเฉื่อย หรือนายสมชาย ได้ทำการสำเร็จความใคร่ในห้องน้ำชายของโรงเรียนผาพิราบขาว โดยจินตนาการถึงเนื้อหนังมังสาที่ถูกเสื้อผ้าอาภรณ์ของมณฑกานต์ปิดบังอยู่ มันคงจะขาวเนียน อวบอูมทุกสัดส่วน โดยเฉพาะตรงนั้น มันจะโหนกนูนขนาดไหนกันนะ ขนไหมสีดำจะดกดำหรือเปล่า?

"อูยยย เสร็จแล้ว! เสร็จแล้ว!" ลุงเฉื่อยรีดพิษสีขาวลงชักโครก หนุ่มใหญ่ซูดปากด้วยความสุขสม แล้วแกก็หยิบขันมาราดน้ำแล้วแต่งตัวเดินออกจากห้องน้ำ

"อ่าว ลุงเฉื่อย"

"คุยธุระเสร็จแล้วเหรอครับ?"

"ค่ะ" ครูมายด์ตอบ ขณะกำลังเดินลงจากบันได ลุงเฉื่อยก็เลยพาครูมายด์ไปที่บ้านพักครู ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก


ลุงเฉื่อยช่วยถือของมาวางไว้ตรงหน้าบ้านพักครูที่เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ภายในมีห้องนอน ห้องรับแขก ห้องครัวและห้องน้ำ สภาพก็ดูไม่เลวร้ายอะไร ลุงเฉื่อยให้เบอร์ติดต่อครูมายด์ บอกว่าถ้ามีธุระอะไร หรืออยากเข้าเมืองไปไหนยังไง ให้ติดต่อมาที่แกได้

"ขอบคุณนะคะลุงเฉื่อย จากนี้ไปมายด์คงต้องรบกวนลุงอีกเยอะเลย" ครูมายด์พนมมือไหว้ลุงเฉื่อยที่เป็นผู้อาวุโสกว่า

"ไม่เป็นไรครับครู มีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ" ลุงเฉื่อยยิ้ม "เดี๋ยวถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ค่ะลุง ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ครูมายด์พนมมือไหว้ลุงเฉื่อยอีกครั้ง ก่อนเดินถือสัมภาระเข้าไปภายในบ้าน

ส่วนลุงเฉื่อย ก็ขับรถกลับบ้านไป ในใจก็คิดว่าคุณครูคนนี้ทั้งสวยและน่ารัก สงสัยอยู่ ๆ ไปอีกสักหน่อย หนุ่ม ๆ ในหมู่บ้านคงแย่งกันขายขนมจีบแน่เลย

"คุณครูยังสาวยังสวย คงไม่มาสนใจคนแก่ใกล้ลงโลงอย่างเราหรอก เฮ้อ!!!" สมชายตัดพ้อกับตัวเอง ขณะกำลังขับรถกลับบ้าน "ปลงซะบ้างเถอะมึง ไอ้เฉื่อยเอ้ย!!!"

โปรดติดตามตอนต่อไป


ตัวอย่างบางส่วนของเกมรักภารโรงเฒ่าปี 2 : แนนนี่ นริศรา


แนนนี่ในสภาพเปลือยเปล่า กำลังปลดปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวไหล่ผ่านเรือนร่างที่อวบอัดของเธอ หญิงสาวหลับตาพริ้ม นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ที่เธอได้เผลอตัวและเผลอใจไปมีอะไรกับผู้หญิงด้วยกัน

"ยังโกรธพิมอยู่หรือเปล่า..." หญิงสาวร่างอวบในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน โอบกอดแนนนี่จากด้านหลัง พริตตี้สาวสัมผัสได้ถึงปลายถันที่ชูชันกำลังบดกับแผ่นหลังของเธอ

"ไม่โกรธหรอก...แค่สับสนตัวเอง" แนนนี่เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ภาพที่เธอกับพิมมี่มีอะไรกันเมื่อคืน ฉายซ้ำขึ้นมาเพื่อย้ำเตือนว่าตอนนี้เธอได้ก้าวข้ามมาสู่เส้นแดนต้องห้ามเสียแล้ว



 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller

Dts Rayong


playnut

พิมมี่  แนนนี่  ต้องสวิ้งกับลุงพล  อยากให้มีคนอื่นมาแจมด้วยครับ

assasin_fc





Noproblemman


จรัญ บุญชู





lllllmoolllll


petergg

อะไรกันครับเนี่ย