รวมเรื่องสั้นโคตรอีโรติกของนาย Nato87 : เพื่อน...กูรักลูกสาวมึงว่ะ ตอนที่ 4 Pt1

[nato87]

ูพูดคุยก่อนอ่าน : เอาละ ดูเหมือนว่าเรตติ้งลุงจอมกับน้องปลาจะดีกว่าที่คาด ดังนั้นผมจะแถมให้อีกสักหน่อยละกัน เอามายั่วน้ำลายเล่น ๆ กับบางส่วนของฉากเลิฟซีนระหว่าง ลุงจอมและน้องปลานะครับ แต่บอกไว้ก่อนว่า ไอ้ที่ผมเอามาลงเนี่ย "ยังไม่มีการสอดใส่" ใด ๆ ทั้งสิ้น สำหรับตอนนี้ มันเป็นตอนที่ผมโคตรหวงของเลยนะ ก็เลยของลงแบบ PDF ละกัน แบบที่ผมเคยทำในเกมรักเรื่องหลัก

แต่โดยส่วนตัว ผมคิดว่านี่คือฉากที่เร้าร้อนและอ่อนหวานมาก ๆ ผมพยายามเขียนให้มันใกล้เคียงกับคำว่าอีโรติก อยากให้มันดูลุ่มลึกและละเมียดละไมมากขึ้นนั่นเอง










ตอนนี้ผมกำลังเร่งปั่นเรื่องนี้เพื่อวางจำหน่ายให้เร็วที่สุดอยู่ ก็ใกล้เสร็จละ แล้วจะมาประกาศอีกทีครับ

ตัวอย่างบางส่วนในตอนนี้

ย้อนกลับไปเมื่อ 30 กว่าปีก่อน ตอนที่เจนรบและปิยะวรรณ ยังเป็นนิสิตนักศึกษา ทั้งคู่คบหากันเป็นแฟน ทั้งคู่เป็นหนุ่มสาวหน้าตาดี เป็นคู่รักตัวอย่างที่คนในมหาวิทยาลัยล้วนอิจฉา ตอนนั้นเจนรบพึ่งขับรถเป็น เขาขับรถ Volvo 264 สีแดง ปี 1980 ของพ่อมาขับเพื่อพาแฟนสาวไปเที่ยวช่วงปิดเทอม

เจนรบพาปิยะวรรณไปไหว้พระที่พระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐม เพื่อกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์และขอพรให้ความรักของทั้งคู่มั่นคงและยืนยาวตลอดไป หลังจากนั้นเจนรบก็ขับรถพาปิยะวรรณไปดำเนินสะดวก ไปหาของกินอะไรอร่อย ๆ ที่นั่น

เพราะความรักที่มีอยู่ล้นหัวใจ สำหรับเจนรบแล้ว ปิยะวรรณคือนางในฝัน เธอสวย เธอเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ก่อนกลับกรุงเทพ หนุ่มจอมขับรถพาแฟนสาวแวะเข้าพักที่โรงแรมชานกรุงเพื่อทำในสิ่งที่คนรักกันเขาทำกัน

"จอม...อือ..." ปิยะวรรณหลับตาพริ้มขณะกำลังถูกแฟนหนุ่มซุกไซ้ซอกคอและบีบคลึงหน้าอก "จอม...อย่า....เรา...กลัว"

"ไม่ต้องกลัวหรอกเปิ้ล" เจนรบพยายามปลอบโยนแฟนสาว "เราจะรับผิดชอบทุกอย่างเองนะ"

"ไม่เอาน่ะจอม...อือ...." หญิงสาวถูกแฟนหนุ่มผลักลงไปนอนราบบนเตียงขาว เจนรบล้วงมือเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของแฟนสาว ปลายนิ้วของเจนรบสัมผัสถึงความอ่อนละมุนของผิวสาวภายใต้อาภรณ์ ปิยะวรรณหน้าแดงก่ำ พยายามขัดขืนแฟนหนุ่มสุดชีวิต "จอม...เราไม่เคย...อย่า!!!"

เจนรบไม่สนใจคำทัดทานของปิยะวรรณ ชายหนุ่มถลกชายเสื้อแล้วพรมจูบหน้าท้องขาวเนียนของแฟนสาว โดยเฉพาะตรงรูบุ๋มน่ารัก หนุ่มจอมทั้งจูบและดุนดันปลายลิ้นเข้าไปเล่นซุกซนเพื่อหวังผ่อนคลายความกังวลให้ปิยะวรรณ

"ฮือ....จอม....เราไม่อยาก...." ปิยะวรรณร้องไห้ออกมา ตอนแรกเจนรบก็เหมือนทำเป็นหูทวนลม "จอม...เราไม่เคย..เรากลัวท้อง...อย่าทำเราเลยนะ"

"เห๊อะ!!!" เหมือนหมดอารมณ์ เจนรบเลยลุกขึ้นไปหยิบบุหรี่บนโต๊ะ แล้วไปจุดสูบด้านนอกเพื่อแก้เซ็ง ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้น ๆ ในสภาพเปลือยครึ่งท่อน สวมกางเกงยีนส์พ่นควันบุหรี่เหมอมองทิวทัศน์ของเมืองหลวงยามเย็น
พอสูบบุหรี่เสร็จ เจนรบก็เดินเข้ามา พบกับปิยะวรรณที่นั่งรออยู่ปลายเตียง ทั้งคู่มองหน้ากันโดยไม่ปริปากออกมาสักคำ

"เราขอโทษนะจอม..." ปิยะวรรณเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน "เราให้จอมไม่ได้จริง ๆ"

เจนรบนิ่งเงียบ หญิงสาวรับรู้ผ่านความรู้สึกบนสีหน้าของเจนรบว่าเขาผิดหวังไม่น้อย แต่เพราะไม่อยากให้ปิยะวรรณคิดมาก และไม่อยากให้บรรยากาศมันตึงเครียดไปมากกว่านี้ หนุ่มน้อยเลยยิ้มให้แฟนสาว

"ไม่เป็นไร..." เจนรบตอบ "เปิ้ลอยากกลับหอหรือยังล่ะ เดี๋ยวจอมไปส่งก็ได้นะ"

"แล้วเงินที่จ่ายค่าโรงแรมไปแล้วล่ะ..." ปิยะวรรณถาม

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจัดการเอง" เจนรบตอบ

"จอมเรามีอะไรจะขอจากจอมอย่างหนึ่ง"ปิยะวรรณลุกขึ้นเดินเข้าหาเจนรบ หญิงสาวเอื้อมแขนจับมือแฟนหนุ่ม "ตอนนี้เรายังให้สิ่งนั้นกับจอมไม่ได้ ไว้ให้เราสองคนเรียนจบก่อนนะ เมื่อถึงวันนั้น เราจะยอมเป็นของจอม"

"อือ..." เจนรบยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอก ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน เดี๋ยวเราพาเปิ้ลกลับหอแล้วกันนะ"

นั่นเป็นครั้งสุดท้าย ที่ปิยะวรรณได้ใกล้ชิดกับเจนรบมากที่สุด เพราะหลังจากเปิดภาคเรียน ฝ่ายหญิงมักหาเหตุบ่างเบี่ยงเวลาแฟนหนุ่มชวนไปไหนมาไหน นี่ยังไม่ร่วมถึงเวลาอยู่ที่มหาวิทยาลัย จนทำให้เจนรบรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง

"เธอทำให้ฉันรักเธอก่อน ไม่อาจถอน หัวใจมันคอยแต่แอบมองอย่างซึ้ง ๆ เธอทำให้ฉันหลงใจอ่อน นอนกอดหมอนทุกคืน จะทนได้นานสักเท่าไร หากคิดถึง..." ภาคภูมินั่งดีดกีต้าร์โฟลค์ซองบนม้านั่งหินใต้ต้นไม้ระหว่างคาบว่าง

"ไอ้ภาค กูว่ามึงกำลังมีความรักว่ะ" กลุ่มเพื่อนฝูงเอ่ยปากแซวภาคภูมิ "ไอ้จอม!!! เห้ย!! ไอ้จอม!!! มึงเป็นอะไรของมึงวะ!! เรียกไม่ตอบ?"
"มีอะไรวะ?" เจนรบที่นั่งเหม่อลอยเมื่อครู่ได้สติ เลยหันไปยิ้มให้เพื่อนฝูงร่วมก๊วน "กูแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

"เป็นบ่อยแล้วนะมึงน่ะ ใจลอยไปถึงไหนละมึง ว่าแต่พักหลังกูไม่ค่อยเห็นมึงกับเปิ้ลอยู่ด้วยกันเลยว่ะ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าวะ?"

"เปล่า..." เจนรบตอบ "ก็ปกติดี"

"ไอ้ภาค มึงดูแลเพื่อนซี้มึงให้ดีหน่อย กูว่าพักหลังไอ้จอมของเราเหมือน...เหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว"

"มึงไม่สบายหรือเปล่าวะไอ้จอม?" ภาคภูมิ มือกีต้าร์ประจำก๊วนหนุ่มนิติศาสตร์เอ่ยปากถามเพื่อนรัก

"กูไม่เป็นไร" เจนรบตอบ "กูว่ากูจะไปสูบบุหรี่แก้เซ็งสักหน่อย มีใครจะไปกับกูไหม?"

ภาคภูมิที่ปกติเป็นคนไม่สูบบุหรี่ได้แต่ยิ้ม ในขณะที่เพื่อนฝูงคนอื่น ๆ ลุกขึ้นเดินตามเจนรบไป เรียกได้ว่าเป็นช่วงที่คลุมเครือที่สุดในชีวิตของเจนรบ เพราะหลังจากขับรถพาแฟนสาวอย่างเปิ้ลมาจากทริปปิดเทอมที่นครปฐมและราชบุรีครั้งนั้น ก็ดูเหมือนว่าปิยะวรรณ ดาวคณะอักษรศาสตร์จะเริ่มตีตัวออกห่างอย่างเห็นได้ชัด

#########

สำหรับลูกปลาแล้ว เธอไม่รู้สึกว่าลุงจอมดูแก่เลยแม้แต่น้อย กลับกัน เธอกลับรู้สึกว่าคุณลุงเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่น มั่นคง และมีความสามารถ จากการที่เธอเข้าไปส่องในเพจเฟสบุ๊คกฎหมายของเจนรบ ที่มีจำนวนคนกดไลค์เพียงไม่กี่พันคน ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะเจนรบสร้างเพจนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นสื่อกลางในการสื่อสารกับผู้คนที่เดือดร้อน มากกว่ามาทำคอนเทนต์แนวบันเทิงทั่วไป

เนื้อหาส่วนใหญ่ในเฟส ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับกฎหมายต่าง ๆ บางครั้งเจนรบก็ไลฟ์สดเรื่องข้อกฎหมาย แล้วก็พวกเคสคดีต่าง ๆ ที่เขาเคยเข้าไปรับผิดชอบ เพื่อถ่ายทอดความรู้ให้กับประชาชนจากคำแนะนำของลูกน้องในออฟฟิศ ซึ่งช่วยให้จำนวนผู้ติดตามและกดไลค์เพิ่มมากขึ้นพอสมควร

พูดกันตามความจริงแล้ว ปวีณาไม่ได้สนใจเนื้อหาสาระอะไรที่เจนรบนำเสนอหรอก เด็กสาวสนใจแค่ว่าในแต่ละวัน เจนรบทำอะไรบ้าง บวกกับคำบอกเล่าของภาคภูมิและปิยะวรรณ เลยยิ่งทำให้ลูกปลาตัวน้อยตกหลุมรักหนุ่มใหญ่รุ่นราวคราวพ่อที่อายุมากกว่าเธอกว่า 30 ปี ได้อย่างง่ายดาย

"ลุงจอม..." ปวีณาครวญเสียงหวาน ขณะกำลังถูกคุณลุงซุกไซ้ซอกคอของเธอ ลูกปลาตัวน้อยรู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ขนของเธอลุกชันจากริมฝีปากของเจนรบและลมหายใจร้อนผ่าว "อือออ....."

เจนรบละเมียดเนื้อปลาอันแสนหวาน กลิ่นกายของเธอหอมกรุ่นเหมือนดอกไม้นานาพันธุ์ ผิวพรรณของเธอผ่องใสเปล่งปลั่งด้วยวัยสาว ในบางคราว เจนรบรับรู้ถึงสัมผัสที่คุ้นเคยในอดีต

กลิ่นกายและรสสัมผัสของปวีณาคล้ายคลึงกับปิยะวรรณผู้เป็นแม่ ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าในอีก 30 ปีให้หลัง หนุ่มใหญ่อย่างเจนรบจะมีโอกาสได้ลิ้มลองลูกสาวของอดีตคนรักเก่าทีปันใจให้เพื่อนรักอย่างภาคภูมิ ที่นอนหลับตาพริ้มหายใจรวยรินเปิดโอกาสให้คุณลุงใจดีได้เชยชมกายสาวของเธอโดยไม่คิดขัดขวาง

เจนรบถลกเสื้อเชิ้ตของเด็กสาว ลูกปลาตัวน้อยรั้งชายเสื้อเอาไว้ด้วยท่าทีเนียมอาย สาวน้อยขัดขืนหนุ่มใหญ่ได้เพียงไม่นาน ก็ยินยอมให้คุณลุงปลดเปลื้องเสื้อเชิ้ตตัวน้อยออกจากร่างกาย ปวีณายกตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อช่วยอำนวยความสะดวกให้เจนรบ กลิ่นสาปสาวที่ติดเสื้อผ้าของปวีณาลอยไปเตะจมูกสุภาพบุรุษเจนรบที่หัวใจกำลังเต้นรัวจนแทบทะลุออกมาจากทรวงอก

ปวีณาเหลือเพียงแค่ชุดชั้นในสีดำตัวน้อย เธอเอียงหน้าหลบสายตาเจ้าชู้ของเจนรบ แก้มของเธอแดงระเรือ ที่มุมปากมีรอยยิ้มปรากฏ เมื่อมองเลื่อนต่ำลงมา เจนรบพบว่าสาวน้อยเอื้อมมือขึ้นมาปกปิดหน้าอกหน้าใจของเธอด้วยความเขินอาย

"ลุงอย่ามองนานซิคะ" ปวีณาอมยิ้ม "หนูเขินนะลุง!!"

เจนรบถึงกับยิ้มแป้นเพราะทนความน่ารักของลูกปลาไม่ไหว ก็เลยโน้มตัวลงไปสูดกายสาวตรงเนินอกของปวีณา ที่เหมือนนอนเกร็งตัวด้วยความตื่นเต้น เสียงจูบดังขึ้นเบา ๆ ประสานกับเสียงครางของเด็กสาวที่กำลังตื่นเต้นสุดขีด

"อื่ออออออ....อ๊ะ....อึ้ยยยยยย!!!!" ลูกปลาตัวน้อยร้องครางเสียงหลงด้วยความตื่นเต้นปนสยิว จนทำให้ลุงจอมเงยหน้าขึ้นมามองด้วยรอยยิ้ม "อือ!!!! มองอะไรล่ะลุง!!"

"ลุงแค่รู้สึกขำนิดหน่อย" เจนรบแซวเด็กสาว "ก็เห็นหนูมาตามอ้อนลุงถึงที่ทำงาน ลุงก็นึกว่าหนูจะเป็นสาวสมัยใหม่..."

"ถ้าลุงหมายถึงเรื่องอย่างว่า" ปวีณาแทรกขึ้นมา "หนูจะบอกลุงก็ได้ว่า หนูไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน"

"พูดจริงเหรอเนี่ย?" เจนรบถึงกับตาค้าง เพราะคาดไม่ถึงว่าเด็กสาวที่รุกเร้าจนคนอย่างเขาต้องตบะแตก ความจริงแล้วไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน "หนูไม่ได้ล้อลุงเล่นใช่ไหม?"

"หนูจะโกหกลุงไปเพื่ออะไรล่ะ?" สาวน้อยร่นคิ้วใส่ลุงจอม "หนูไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วยซ้ำ ตอนหนูยังเรียนที่เชียงใหม่ คุณพ่อของหนูหวงหนูยิ่งกว่าอะไรดี"

"ไอ้ภาคเนี่ยนะ!!" เจนรบถึงกับหลุดขำ "สงสัยมันกลัวกรรมตามสนองละมั้ง!!"

"คงงั้นมั้งค่ะ" ลูกปลาตอบ "แล้วลุงจะทำต่อไหมคะ?"

"เอ่อ...นั่นซิ" ลุงจอมพยักหน้า "แล้วหนูมาชวนลุงคุยทำไมเนี่ย?"

"อ่าว...หนูผิดซะงั้น" ปวีณาทำหน้ามุ่ย "อือออ...ลุง....พอหนูเผลอแล้วเอาใหญ่เลยนะ!! อร๊าย!!! จั๊กกะจี้ค่ะลุง!!"



"ก็อยากมายั่วลุงทำไมล่ะ!!" ลุงจอมซุกไซ้ซอกคอและกรามของเด็กสาว มือของหนุ่มใหญ่ก็ซุกซนไม่แพ้กัน มันวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่แถวหน้าอกหน้าใจขนาด 32 นิ้วของปวีณาคนสวย

"ลุงจอม...." ลูกปรางร้องครวญเมื่อลุงจอมพยายามถลกขอบยกทรงสีดำของเธอ "อือออออ..."

มือน้อยของลูกปลาพยายามขัดขืนอำนาจที่เหนือกว่าของทนายความเจนรบ ที่ไม่ได้เชี่ยวชาญแค่การว่าความในศาลเท่านั้น แต่ยังรอบรู้วิชาเกมรัก ที่เขาซุ่มฝึกฝนมานานหลายสิบปี การที่เขาครองตนเป็นโสดมานานหลายปี ส่วนหนึ่งเพราะผิดหวังในความรักกับปิยะวรรณก็ส่วนหนึ่ง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องเซ็กส์เสียหน่อย

หนึ่งในความลับที่ลูกปลาไม่มีวันรู้จากปากของพ่อของเธอ ก็คือสมัยยังเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งคณะนิติศาสตร์ ภาคภูมิและเจนรบเคยชวนไป 'ขึ้นครู' ในหอนางโลมแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร จนกระทั่งเจนรบได้มาคบหากับปิยะวรรณ เขาก็ไม่ได้ไปเที่ยวแหล่งอโคจรแบบนั้นอีก

เจนรบยิ้มกริ่ม เมื่อได้เห็นยอดถันสีน้ำตาลของปวีณาเด้งขึ้นมา สาวน้อยครวญเสียงหลงด้วยความเขิน เพราะเจนรบไม่ได้เพียงแค่ดูแต่ตา เขายังเอื้อมมือเขี่ยปลายถันที่กำลังชูชันเต็มที่ด้วยอารมณ์อยากหยอกล้อ

ปวีณาอมยิ้มเขิน เธอมองลุงจอมตาแป๋ว พอทนความน่ารักของสาวน้อยไม่ไหว ลุงจอมก็เลยโน้มศีรษะลงมาดูดดื่มนมสดจากเต้าน้อย ๆ ของลูกปลาที่กล้าแหวกไหว้เข้ามาในเขตของนักล่าผู้เยือกเย็นอย่างเจนรบ

"อึ๊ยยย..." ลูกปลาคนสวยเกร็งตัว เธอเกร็งไหล่แน่น มือก็จิกต้นแขนของเจนรบจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อของหนุ่มใหญ่ แต่เจนรบไม่ถือสาอะไร เขาหยอกล้อปทุมถันของปวีณาด้วยปลายลิ้น ด้วยการเลียวนรอบปานสีน้ำตาลอ่อน และโลมเสียยอดปทุมถันที่ชูชัน จนเด็กสาวเริ่มดิ้นพล่าน

#########

เจนรบลุกขึ้นยืนตรงปลายเตียง หนุ่มใหญ่มองหน้าเด็กสาวที่นอนแผ่หลาด้านล่างด้วยสายตากรุ่มกริ่ม ก่อนเริ่มทำการปลดเปลื้องเข็มขัดและกางเกงสแล็คสีดำ จนทำให้ลูกปลาตัวน้อยร้องเสียงหลงด้วยความเขิน

"ลุง!!! ถ้าจะถอดก็ไปถอดที่อื่นซิคะ!!" สาวน้อยใช้มือขวาปิดตา ส่วนแขนซ้ายก็ปิดยอดปทุมถันของตัวเอง "ทะลึ่ง!!!"

"ก็อยากมายั่วลุงทำไมล่ะปลา" เจนรบยิ้ม "ลุงห้ามแล้วหนูไม่หยุด ทีนี้พอลุงเอาจริงแล้วจะมาบ่นอะไร"

"ลุง!! เดี๋ยวซิ!!! อึ๋ย!!!!" สาวน้อยถึงกับร้องตกใจเมื่อลุงเจนรบทิ้งตัวคร่อมร่างของเธอ "อร๊ายยย!!! ลุงจอม!! เดี๋ยวก่อนค่ะ!!!"

เจนรบซุกไซซอกคอ กราม หน้าอกของลูกปลาตัวน้อยอย่างหื่นกระหาย มือของเขาพลิกร่างของลูกปลาไปมา เรียกได้ว่าเจอตรงไหน ตรงนั้นโดน สาวน้อยร้องครางเสียงหลงเมื่อลุงจอมที่ดูใจดีคนนั้นเอาจริง

ร่างกายของปวีณาอ่อนเหมือนไม่มีกระดูกเสียงร้องของเธอเริ่มเบาลง จะมีเพียงแค่ลมหายใจฟืดฟาดของเจนรบที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการเสพกายสาวของปวีณา

"อืออออ...." สาวน้อยมองหน้าลุงจอมตาปรือ เธอหมดเรี่ยวแรงต่อต้านอำนาจที่แท้จริงของเจนรบโดยสิ้นเชิง หนุ่มใหญ่ยิ้มกริ่ม ก่อนเริ่มทำการปลดกางเกงยีนส์ของหลานสาวคนสวยอย่างง่ายดาย

และภาพที่ทำให้เจนรบต้องพึงพอใจมากที่สุด ก็คือเป้ากางเกงที่เปียกแฉะของปวีณา หนุ่มใหญ่รับรู้ว่าหลานสาวคนสวยถึงจุดสุดยอดไปแล้วหนึ่งครั้ง ไม่รอช้าให้เสียเวลา ทนายความเลยปลดเปลื้องกางเกงในตัวจิ๋วของสาวน้อยออก จนเผยให้เห็นความลับที่แสนเย้ายวนตรงหน้า เจนรบโน้มตัวลงหยอกล้อกับปทุมถันของปวีณา มือขวาของเขาลูบไล้เนินเขาป่าดิบชื้น นิ้วกลางของเขาเลื่อนต่ำลงไปจนสัมผัสได้ถึงความลื่นและเปียกแฉะที่เพิ่มมากกว่าเดิมพร้อมกับร่างที่กระตุกเป็นจังหวะของปวีณา
เจนรบหยอกล้อปทุมถันของหลานสาวเด็กนิเทศ มือของเขาก็ป้วนเปี้ยนอยู่ตรงกลีบสาวที่แสนนุ่มนวลและเปียกแฉะไปพร้อมกับฟังเสียงครวญครางของปวีณาที่ไพเราะราวกับเสียงดนตรี



"อือออ..." ปวีณาหลับตาพริ้ม ริมฝีปากของเธอเผยออกมาพร้อมกับลมหายใจร้อนผ่าว เมื่อเจนรบยอดนักรักเปลี่ยนตำแหน่งเลื่อนลงต่ำมาเรื่อย ๆ จากยอดดอกบัวคู่งาม สะโพก แล้วเลื่อนไปที่หน้าท้องของลูกปลาตัวน้อย

เจนรบห่อลิ้นแล้วดุนดันมันเข้าไปในสะดือของลูกปลา หน้าท้องของปวีณาเกร็งและหดตัวจากปลายลิ้นของทนายความ ส่วนมือก็ลูบไล้และนวดคลึงสะโพกของเด็กสาว หนุ่มใหญ่แหวกขาของปวีณาออกแล้วยกขึ้น ก่อนทิ้งตัวลงตรงระหว่างขาของสาวน้อยที่รีบเอามือมาปิดกลีบเกสรที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน

เจนรบผู้ทรงอำนาจแกะมือของลูกปลาตัวน้อย ก่อนลองลิ้มชิมรสชาติน้ำหวานจากกลีบเกสรดอกไม้ที่แสนงดงามไปพร้อมกับเสียงร้องของปวีณาที่ไพเราะเหมือนเสียงนกน้อยบนขุนเขาใหญ่

"ลุงจอม...อืออออ....." ลูกปลาตัวน้อยดิ้นบนเตียงนอนสีขาว หญิงสาวอ้าขากว้างอล่างฉ่างเปิดเปลือยกลีบสาวที่ชุ่มฉ่ำให้สุภาพบุรุษอย่างเจนรบได้เชยชมเป็นขวัญตา

#########

เจนรบเอาท่อนเนื้อขนาด 7.5 นิ้ว งัดขึ้นแล้ววางทาบกับร่องก้นของปวีณา บั้นท้ายของเด็กสาวเกร็งโดยอัตโนมัติเพราะความสยิวที่เกิดการการถูกทับโดยท่อนเนื้อ และขนหนาตรงเนินหัวหน่าวของเจนรบที่ทิ่มร่องก้นของเด็กสาว หน้าขาของเขาแนบชิดกับบั้นท้ายงอน ๆ ของปวีณา แล้วหนุ่มใหญ่ก็ทิ้งตัวนอนทับร่างของเด็กสาว แผงหน้าอกของเขากดทับกับแผ่นหลังเปลือยเปล่าของปวีณา



"ลุง!! เล่นอะไรของลุงเนี่ย!!! หนูหายใจไม่ออกนะ" ปวีณาเริ่มทักท้วง เมื่อถูกลุงจอมทิ้งตัวนอนทับร่างของเด็กสาว

เจนรบใช้มือซ้ายล้วงแล้วโอบหน้าอกของเด็กสาวเอาไว้ มือซ้ายของเขาตะปบหน้าอกของเด็กสาว ส่วนแขนขวาก็ล้วงลงไปด้านล่าง ปวีณาเริ่มรับรู้แล้วว่าลุงจอมต้องการทำอะไร เจนรบล้วงแขนลงต่ำ จนฝ่ามืออันหยาบกร้านของเขาสัมผัสกับป่าดงดิบ เลื่อนต่ำลงไปจนสัมผัสกับกลีบสาว นักรักรุ่นใหญ่ใช้นิ้วนางและนิ้วชี้แหวกกลีบสาว เพื่อเปิดช่องทางให้นิ้วกลางได้บดขยี้ติ่งสยิวของปวีณาได้อย่างถนัดมือ

ขณะเดียวกัน ขาของเจนรบที่กางไว้วงนอก ก็บีบขาของปวีณาให้ตีวงแคบลง จนในที่สุดร่างกายของเด็กสาวก็ถูกหนุ่มใหญ่ล็อคจนไม่สามารถขยับตัวไปไหนมาไหนได้

มันอาจรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง แต่เด็กสาวกลับรู้สึกอบอุ่นและหวาบหวิวมากกว่า มือซ้ายของเจนรบบีบคลึงหน้าอกของเธอ มือขวาหยอกเย้ากับสามเหลี่ยมด้านล่าง ร่องก้นก็ถูกท่อนเนื้อและถุงนุ่มของลุงเจนรบบดเบียด

"ชอบแบบนี้ไหมจ๊ะ?" เจนรบกระซิบข้างหูหลานสาวคนสวย

"ชอบค่ะ..." ปวีณาตอบ "แต่มันอึดอัดไปนิดนึง"

"เดี๋ยวหนูจะชอบยิ่งกว่านี้" เจนรบหอมแก้มเด็กสาวเป็นรางวัล ก่อนวางริมฝีปากบนซอกคอของเด็กสาว หนุ่มใหญ่วางตำแหน่งลงบนจุดที่เขาเห็นเส้นเลือดกำลังปูนโปนอยู่ แล้วทำการดูดเป็นการทำโทษ ที่น้องปลาทำตัวน่ารักมากเกินไป

"ลุง...อืออออ" ปวีณาถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อถูกคุณลุงเจนรบดูดคอดังจ๊วบ ลูกปลาพึ่งรู้ว่าความจริงแล้วเจนรบยังมีอาชีพเสริมอีกอย่างคือแวมไพร์ดูดคอหญิงสาวที่กล้าท้าทายอำนาจของเจนรบ

พรุ่งนี้ ซอกคอของปวีณาจะเป็นรอยช้ำเพราะถูกลุงจอมดูด แต่โชคยังดีที่คุณลุงเลือกโจมตีบริเวณต้นคอ ดังนั้นถ้าปวีณามีเสื้อที่คอไม่เว้าลึกจนเกินไป ก็น่าจะช่วยปกปิดรอยรักจากริมฝีปากของลุงจอม นักรักจอมซุ่มได้

แม้ไม่มีการสอดใส่ แต่ลุงจอมก็สร้างความหรรษาได้ไม่น้อย ปวีณาเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้นทุกที นมก็ถูกบีบ เนินสามเหลี่ยมก็ถูกคลึง ก้นก็ถูกท่อนเนื้อบด และคอยังโดนลุงจอมดูดอีกต่างหาก

"อ๊า!!!!!" ปวีณาร้องเสียงหลงขณะกำลังถึงจุดสุดยอด เจนรบใช้ร่างกายที่หนากว่ากดทับร่างของเด็กสาวเอาไว้ ส่วนตัวเองก็เร่งจังหวะเข้าทำมากขึ้น

ทีนี้ เจนรบกลัวว่าหลานสาวจะหายใจไม่ออก และคิดว่าปวีณาคงต้องการพักฟื้นสักระยะ เขาจึงลุกขึ้นแล้วนั่งคร่อมขาของเด็กสาว ก่อนใช้มือแหวกแก้มก้นจนเผยให้หูรูดสีน้ำตาล หนุ่มใหญ่พาดท่อนเนื้อตรงร่องกดแล้วจัดการซอย โดยใช้มือทั้งสองข้างตะปบแก้มก้นของปวีณาให้แนบชิดกับอาวุธประจำกายของเขา

พอเริ่มทำไปก็รู้สึกสยิวได้ที่ แต่ยังไม่มากพอ สุดท้ายลุงจอมคนเก่งของน้องปลาก็เลยทนไม่ไหว ใช้มือช่วยสไลด์แทนเพื่อปลดปล่อยครีมข้นสีขาวลงบนร่องก้นของปวีณา

"อ่าห์....อือออออ" ลุงจอมเกร็งตูดแน่นด้วยความเสียว ขณะกำลังหลั่งโปรตีนขั้นสด ๆ จากลำกล้องปืนใหญ่ของเขารดตูดของปวีณา สาวน้อยที่นอนคว่ำหันหน้ามองด้วยความสนใจ ว่ามีของเหลวบางอย่างรดบนแก้มก้นของเธอ

"เช็ดให้หนูด้วย!!" ปวีณามองค้อนลุงจอม แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะร่วนอย่างมีความสุข ลุงจอมโน้มตัวจูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของปวีณา แล้วหอมแก้มเด็กสาวอีกหนึ่งฟอดเพื่อตบรางวัล ก่อนเดินไปหยิบมวนกระดาษทิชชู่ที่วางบนโต๊ะมาเช็ดคราบน้ำกามที่ตนเองหลั่งออกมารดบั้นท้ายของหลานสาวคนสวย

ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[baibon]

 ::HeyHey::ตื่นเต้นดี ชอบแบบที่ให้ได้ลุ้น มาก ๆ แบบนี้แหละครับรอต่อไป

[Phoowadol]

แหม......ท่าน เล่นบรรยาย มาซะ เล่นเอาเหมือนผม อยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วยไปเลยครับ   ถึงไม่มีการสอดใส่ใดๆ ก็ตาม  แต่ขอบอกว่า  ทุกฝีก้าว ของเขาทั้งสอง ที่ทำกิจกรรมร่วมกัน มันสือออกมาให้คนอ่าน อยางผมนี่ นั่งลุ้นเสียว ตามได้เป็นอย่างดีเลยหละครับ
  ตอนนี้ ก็อุ่นเครื่อง กันไปก่อน พอเครื่องร้อนเมื่อไหร่  ลุงจอมแหวกกำแพงแน่    อิอิ 
    Edit..ชอบประโยคนี้จังครับ   ได้โปรดเปิดหัวใจให้หนูเข้าไปนะค่ะ  อ่านแล้วรู้สึกถึงความจริงใจ ของน้องปลาเลย ครับ

[Thunyawit sriradon]

ลุ้นตามจนเกร็งไปหมดแล้ว สรุปจะหยุดที่ตรงไหนนะ ตามต่อยาวๆไป

[Dts Rayong]

ท่าทางน้องปลาจะติดใจลุงเจนรบเข้าแล้วครับ...อ่านแล้วมองเห็นภาพเลยครับ ท่านบรรยายมาละเอียดมากๆ

[Boypong]

ลุงจอม ทนได้เหรอเนี้ย ของสดมาอยู่ตรงหน้าแล้ว

[MAC]

สงสัยหนูปลาจะไม่รอดคุณลุงแน่ๆเลย

[อิทธิพล ทบชา]

เนื้อหาละเมียดละะไมไม่หวือหวาอ่านเเล้วรู้สึกดีมากครับในตอนนี้

[Pm Nuttakan]

ลุงจอมจะทนได้ไหม จะทนได้หรือเปล่า ตบะแตกแน่ๆเจอสมันน้อย

[Chaithain]

โครตเร้าอารมย์ดีมากเลย ยกสองน่าจะตามมาเเน่ๆ

[mario]

บทรักนุ่มนวลดีครับ

[pakornism]

เป็นบทรักที่บรรยายได้ละมุนมากๆ อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความรักของลุงหลานคู่นี้เลยครับ
ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆแบบนี้มาให้ติดตามครับ

[Ranai Soomprasert]

ลุงจอมจะหัวใจวายก่อนไหม

[ja_tiffany]

งานนี้ต้องไม่พลาดแล้วนะลุงจอม ปล่อยไว้จะกินแห้วนะจะบอกให้

[sun1188]

จะได้กันตอนไหนกับสาวน้อย