Koy restart season 2 ep 1 By Ukisa

[lipza12752]

  "เก็บของกันเสร็จหมดแล้วใช่ไหม" ผม
                "ของใช้ส่วนตัวเก็บหมดแล้วค่ะ เหลือแต่พวกเฟอร์นิเจอร์ค่ะที่ไม่รู้ว่าจะเอาชิ้นไหนไปบ้าง" ก้อย
                "ของพวกนี้เอาไปก็คงไม่มีที่ไว้ อีกอย่างพี่อยากเก็บมันไว้แบบนี้ ให้เหมือนกับก่อนที่เราจะเข้ามาอยู่"
                "ค่ะ" ก้อย
                "แล้วไอ้ตัวเล็กหละ"
                "ก้อยช่วยเก็บของให้เสร็จแล้วค่ะ ตอนนี้คงยังอยู่ข้างในบ้านกับเจ้าริว"
                "ไอ้ตัวเล็กคงไม่อยากย้ายสินะ"
                "ไม่หรอกค่ะ แค่น้องคงมีความทรงจำกับที่นี่ เลยไม่อยากย้ายไปบ้านใหม่" ก้อย
                ผมโอบเอวก้อยแล้วดึงเข้ามากอด
                "แล้วก้อยหละ ไม่ยากย้ายเหมือนไอ้ตัวเล็กหรือเปล่า"
                "สำหรับก้อย ให้ไปที่ไหนก็ได้ขอแค่ให้มีพี่บีค่ะ"
                ผมรู้สึกดีใจกับคำตอบของก้อยจนก้มไปหอม
                "อุ้ย อย่าค่ะ อายคนบ้าง ดูสิพนักงานย้ายของมองกันใหญ่แล้ว" ก้อย
                "ไม่เป็นต้องอายเลยผัวหอมเมียไม่เป็นจะแปลก" ผมก้มลงไปหอมแก้มก้อยอีกฟอด
                "ว้าย พอแล้ว เดี๋ยวเหอะ" ก้อยแกะแขนที่ผมกอดเอวเธอไว้ออก "ก้อยไปตามน้องดีกว่า จะได้ไปบ้านโน้นกัน"

                ในบ้าน

                "ไม่เห็นอยากย้ายเลยเนอะริว" แนน
                เจ้าริวเห่ารับ
                "แบบนี้เกิดพี่สาวกลับมาหาแล้วไม่เจอแล้วจะทำยังไงจริงไหม" แนน
                "โฮ่ง" ริว
                "ริวก็คิดแบบนั้นใช่ไหม"
                "โฮ่ง" ริว
                "แต่ถ้าไม่ไป พี่ก้อยกับพี่บีก็ไม่ได้หมั่นกัน แบบนั้นก็ไม่ดีริวว่าไหม" แนน
                "โฮ่ง" ริว
                "งั้นเราก็ต้องย้ายใช่ไหมริว" แนน
                "โฮ่ง" ริว
                "ริว ถามอะไรก็ตอบ โฮ่งๆ ตอบอย่างอื่นบ้างไม่เป็นหรอไง" แนนเริ่มไม่พอใจ
                เจ้าริวตกใจรีบวิ่งไปแอบหลังก้อยที่กำลังเดินเข้ามา
                "อ้าวอยู่นี่เอง ไปกันได้แล้ว เหลืออะไรที่ยังไม่ได้เก็บอีกหรือเปล่า" ก้อย
                "ไม่ไปไม่ได้หรอพี่ก้อย" แนน
                "ทำไมหละ ไม่ชอบบ้านใหม่หรอ" ก้อย
                "เปล่า แต่ถ้าพี่สาวกลับมาแล้วไม่เจอใครอยู่บ้านนี้จะทำยังไงหละ" แนน
                "ไม่หรอก ถ้าเอริกะจังกลับมายังไงซาโตชิต้องบอกพี่บีก่อนแน่ๆ ยังไงก็ไม่คลาดกันหรอก"
                "แล้ว งานหมั่นพี่ก้อยเจนจะมาไหม" แนน
                "อืม ก็เห็นพี่บีบอกว่าจะไม่ให้มานี่" ก้อย
                "ใจร้าย แนนไม่อยากไปแล้ว แนนอยู่บ้านนี้คนเดียวก็ได้" แนน
                "ไม่เอาน่า เอาไว้ค่อยคุยกับพี่บีอีกที พี่จะช่วยพูดนะ" ก้อย
                "จริงๆ นะ" แนนเข้ามากอดก้อย "รักพี่ก้อยที่สุดเลย" แนน

                ก้อยพาแนนและเจ้าริวออกมาที่นอกบ้าน

                "อ้าว ทำอะไรอยู่ เดี๋ยวก็ไม่ทันฤทธิ์เข้าบ้านหรอก"
                "น้องเดินดูในบ้านค่ะ ว่าเก็บของครบหรือเปล่า" ก้อย
                "จริงหรอ ไม่น่าเชื่อ"
                แนนที่กอดเอวก้อยอยู่ทำหน้าเบ้ใส่
                "เฮอ" ผมถอนใจ "ไปๆ ขึ้นรถ ได้แล้ว"

                เราไปถึงบ้านใหม่ดูเหมือนคนที่ดีใจที่สุดจะเป็นเจ้าริวซึ่งทำให้แนนโกรธมันมาก เพราะพอถึงบ้านใหม่เจ้าริวก็รีบกระโดดลงจากรถโดยไม่สนใจแนน แล้ววิ่งไปทั่วสนามหญ้า

                "ดูสิเจ้าริวยังดีใจ มีอยู่คนเดียวแหละที่ทำหน้างอ"
                แนนรู้ตัวว่าโดนผมว่ารีบตะโกนเรียกเจ้าริวให้กลับมาหา "ริวมานี่เดี๋ยวเหอะ ใครให้วิ่งเล่น" แนน
                "อ้าวๆ ดูพาลแล้ว"
                แนนหันมาทำหน้างอใส่ผมบ้าง
                ก้อยตีแขนผม "พี่บีแกล้งน้องอีกแล้ว"
                "ริวไปดูบ้านของแกกันดีกว่า ไป"

                ริววิ่งวนรอบๆ ผมระหว่างที่ผมพามันเดินไปดูบ้านหมาหลังใหม่ของมัน แนนแอบเดินตามมาห่าง

                "เป็นไงชอบไหมริว"
                ริววิ่งเข้าไปในบ้านหมาที่แอบตรงมุมบ้านเพื่อไม่ให้แดดส่งตอนกลางวัน
                "ร้อนเนอะริว ไปนอนห้องแอร์กับแม่สบายกว่าเนอะ" แนน
                แต่เจ้าริวมันเหมือนจะชอบบ้านไหมมากกว่า ทำให้แนนโกรธ
                "เชอะ ตามใจแล้วไม่ต้องมาร้องขอเข้าบ้านตอนกลางคืนนะ" แนน
                "พูดเรื่องเข้าบ้าน" ผมเอาปลอกคอใหม่ใส่ให้เจ้าริว พัดลมในบ้านหมาทำงาน เจ้าริวชอบ
                แนนสงสัย "อะไรอะ"
                "ปลอกคอติดชิฟ พอเจ้าริวเข้ามาในบ้านของมันพัดลมก็จะทำงาน แล้วต่อไปเจ้าริวจะเข้าออกบ้านเองได้แล้ว"

                ผมพาเจ้าริวกับแนนไปที่ประตูบ้าน ซึ่งมีช่องหมาลอดอยู่แต่มีบานพับปิดอยู่ ผมจับเจ้าริวให้เข้าไปใกล้ มีเสียงกลอนปลดล๊อค แล้วผมให้เจ้าริวลองมุดเข้าไปในบ้าน พอเจ้าริวเข้าไปผมก็ลองเอามือดันบานพับมันล๊อคเปิดไม่ได้

                "เอ้าลองเรียกเจ้าริวให้ออกมาดูสิ" ผมบอกแนน
                "ริว ออกมา ริว" แนน
                ริวก็วิ่งมุดบานพับออกมาหาแนน
                "ทีนี้ก็ไม่ต้องค่อยมาเปิดประตูให้เจ้าริววิ่งเข้าวิ่งออกบ้านแล้ว"
                แนนท่าทางจะชอบแต่ยังงอลผมอยู่เลยไม่ยอมตอบผม
                "พนักงานเอาของไปไว้ในห้องให้แล้วค่ะ เราไปช่วยกันจัดของเถอะค่ะ" ก้อย

                ผม ก้อย และ แนน ไปจัดห้องของตัวเอง ผมกับก้อยอยู่ด้วยกัน ส่วนแนนแยกไปจัดห้องตัวเอง เราจัดห้องกันเสร็จก็เกือบ 11 โมงแล้ว ระหว่างนั้นก็มีแขกคนแรกมาเยี่ยมเรา คุณอำนาจมาพร้อมกับฟ่าง ผมกับก้อยออกไปรับ

                "สวัสดีครับคุณพ่อ"
                "สวัสดีค่ะคุณพ่อ" ก้อย
                "เออๆ เป็นไงกันบ้างบ้านใหม่ชอบไหม"
                "ชอบครับ แต่จะชอบกว่านี้ถ้าคุณพ่อลดราคาให้อีกซักหน่อย"
                "เฮ้ยแค่นี้ก็ถูกแล้ว เงินเดือนมึงก็ตั้งเยอะ"
                "สวัสดีค่ะคุณพ่อ อะฟ่างมาด้วยหรอ" แนนที่ตามมาที่หลังเข้าไปกอดฟ่าง
                "คิดถึงจังเลย" แนน
                "อ้าวๆ งั้นก็พาฟ่างไปเดินดูบ้านสิจะได้คุยกัน" คุณอำนาจ
                "ค่ะ" "ไปฟ่างไปดูห้องแนนกัน"

                แนนกอดเอวฟ่างเหมือนเป็นตุ๊กตาของเธอแล้วพาขึ้นไปชึ้นบน

                ที่ห้องแนน แนนกับฟ่างนั่งลงที่เตียง โดยที่แนนยังคงกอดเอวฟ่างไม่ยอมปล่อย แล้วแนนก็หอมแก้มฟ่าง

                "คิดถึงคิดถึง" แนน
                "แหม เพิ่งเจอกันตอนงานแต่งแนนเอง"
                แนนหอมอีก "ก็มันคิดถึงนี่น่า"
                "ไหนว่าจะพาฟ่างเดินดูบ้านไง" ฟ่าง
                "ก็นี่ไงพามาดูห้องแนนก่อน"
                ฟ่างยิ้มทำหน้าเขินๆ
                "ไปที่อื่นเดี๋ยวมีคนมาขัดจังหวะ มาห้องแนนี่แหละไม่มีใครมาขัดจังหวะ" แนน
                "อืม แต่มาแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะสงสัยนะว่าเราสองคนหายไปไหน" ฟ่าง
                "ก็ช่างสิ" แนน
                "แต่ฟ่างอายนี่" ฟ่าง
                "อายทำไม แนนคิดถึงฟ่างนะ" แนนหอมแก้มฟ่างอีก
                "พอแล้ว ช้ำหมดแล้ว" ฟ่าง
                "แหมแค่นี้เองไม่ช้ำหรอก แค่นี้ยังไม่หายคิดถึงเลยด้วยซ้ำ"
                แนนเริ่มลูบขาอ่อนฟ่าง
                "อุ้ย อย่าแนน เดี๋ยวมีใครมาเห็น" ฟ่าง
                "ทำไมหละไม่คิดถึงแนนบ้างหรอ" แนน
                "ก็คิดนะ แต่แนนเองคิดถึงฟ่างจริงหรอ สาวออกจะเยอะแยะ" ฟ่าง
                "อย่าน้อยใจสิ แนนมีแต่ฟ่างนะ" แนน
                "แล้วพี่แพร พี่ แคท พี่จอยหละ" ฟ่าง
                "ก็แค่พวกพี่ที่ทำงาน ใครจะสู้แฟนแนนคนนี้ได้" แนน
                "ไม่ต้องมาปากหวานเลย แนนเจ้าชู้กว่าพี่บีอีกนะ" ฟ่าง
                "อย่าเอาแนนไปเปรียบกับตานั่นสิ ยังไงแนนก็ดูแลแฟนของแนนดีกว่าตานั่นเยอะ" แนน
                แนนเริ่มหอมซอกคอฟ่าง
                "อืมม แนน ไม่เอา อุ้ยยย อย่าสิ เดี๋ยวใครมาเห็นนะ" ฟ่าง
                "งั้นแนนจะรีบทำนะ คนจะได้ไม่ทันมาเห็น" แนน

                แนนกดฟ่างนอนหงายลงที่เตียง แล้วเริ่มไซซอกคอไปทั่ว

                "โอ้ยย แนน อุ้ยยย อย่าสิ โอ้ยยยย อย่าเพิ่ง" ฟ่างรีบจับมือแนนที่ล้วงเข้ามาด้านในกางเกงขาสั้นของเธอแล้ว
               
                แนนไม่ยอมหยุดแล้ว แนนใช้นิ้วกลางถูไถไปตามร่องสาวของฟ่างที่ด้านนอกกางเกงในตัวน้อย ฟ่างเสียวจนต้องแอ่นก้นขึ้นรับ พอแนนรู้ว่าฟ่างเสียวแล้วเธอก็รีบประกบปากจูบแล้วแลกลิ้นกัน ฟ่างหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับความเสียวที่แนนปรนเปรอให้

                ไม่นานน้ำรักของฟ่างก็ไหลออกมาเปียกกางเกงใน แนนเริ่มจัดกางปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของฟ่างออกแล้วรูดมันลงพร้อมๆ กับกางเกงในสีชมพูตัวน้อย ฟ่างยกก้นขึ้นช่วยให้แนนรูดมันรวดเดียวลงไปที่ขอเท้าแล้วโยนมันทิ้งไป แนนจ้องไปที่ของรักของฟ่างจนฟ่างอายรีบหนีบขาและใช่มือปิดของรักไว้

                แต่นั่นก็ไม่ทำให้แนนหยุด แนนซุกหน้าไปที่หว่างขอของฟ่าง ฟ่างร้องว้ายห้ามแต่ก็หยุดแนนไม่ได้ สุดท้ายฟ่างก็ทำได้แค่ร่อนเอวขึ้นรับปลายลิ้นนุ่มๆ ของแนนพร้อมกับครางเสียวไม่หยุด

                "อู้ยยยย โอ้ยยย แนนจ้า โอ้ยยยยซี๊ดดดด อู้ยยยยย ฟ่างเสียววววว โอ้ยยยยยย" ฟ่าง

                แนนฉกลิ้นไปทั่วร่องสาวฟ่าง ทำให้สติฟ่างเตลิดไปกับความเสียว น้ำรักไหลออกมาไม่หยุด มันเป็นความสุขที่ฟ่างโหยหาแต่ก็ไม่กล้าที่จะเป็นฝ่ายเริ่มต้นเอง ไม่ว่ากับพี่บีหรือแนน

                สองมือฟ่างขยุ่มไปที่หัวแนนแล้วแอ่นเอวขึ้นร่อนเร่าๆ เพราะตอนนี้แนนกำลังเม้มเม็ดทับทิมน้อยๆ ของเธอ ความเสียวมันแทบจะทำให้ฟ่างถึงสวรรค์ได้ทุกวินาที แต่แนนก็หน่วงไว้ไม่ยอมปล่อยให้ฟ่างรีบขึ้นสวรรค์ไปก่อน แนนต้องการทำให้ฟ่างสำลักความสุขก่อนที่เธอจะน้ำแตกขึ้นสวรรค์

                "โอ้ยยย แนนจ้า อู้ยยยยยย พอเถอะอย่าทรมานฟ่างอีกเลย โอ้ยยยยยยยย อู้ยยยยยยยยย" ฟ่าง

                แนนหยุดลงลิ้นกับของรักฟ่างแล้วจัดการถอดเสื้อยืดของตัวเองออก ฟ่างเองก็ถอดเสื้อยืดกับบราของตัวเองออกเหมือนกัน แนนถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนตัวเปลือยเปล่าแล้วทั้งคู่ก็กดรัดฟัดเหวี่ยงกัน ฟ่างเริ่มเอาคืนจากที่แนนทำให้เธอเสียวด้วยการล้วงไปใช้นิ้วรุกล้ำร่องรักแนนบ้าง

                แนนเองก็รุกล้ำถ้ำรักของฟ่างเหมือนกัน ทั้งคู่ประกบปากจูบกันพร้อมกับแลกลิ้นอย่างเร้าร้อน ปลายนิ้วของทั้งคู่แยงเข้าออกถ้ำรักที่มีน้ำเมือกเปียกเยิ้มของกันและกัน ฟ่างเอื้อมมือขึ้นมาขย้ำหน้าอกแนนอย่างแรงจนแนนสะดุ้ง แนนก็ไม่ยอมให้ฟ่างทำอยู่ฝ่ายเดียว แนนขย้ำหน้าอกฟ่างคืนเหมือนกันทำเอาฟ่างเสียวจนเกร็งไปทั้งตัว

                แนนผละปากจากฟ่างแล้วเลียลงมาที่ปลายภันของฟ่างแล้วดูดเม้มมันอย่างนุ่มนวลทำเอาฟ่างเสียวจนต้องแอ่นอกรับ แนนดูดเม้มปลายภันฟ่างสลับไปมาทั้งสองข้าง ฟ่างเสียวจนต้องปล่อยมือทั้งสองข้างที่จับหน้าอกและร่องเสียวของแนนออกแล้วมากอดแนนไว้

                "โอ้ยยยยย แนนจ้า ฟ่างไม่ไหวแล้ว โอ้ยยย โอ้ยยยยยยย" ฟ่าง

                แนนดึงนิ้วที่แหย่ร่องเสียวฟ่างออกแล้วจับฟ่างถ่างขา จากนั้นก็เอาร่องสาวตัวเองประกบร่องเสียวฟ่างแล้วเริ่มโยกเอว ฟ่างแอ่นร่องเสียวสู้ ทั้งคู่เริ่มครางเสียวกับเบาๆ ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะจนเสียงครางดังระงมไปทั้งห้อง

                "อุ้ยยย แนนน อุ้ยยยย ซี๊ดดดดดด อู้ยยยยย"
                "ฟ่างงจ้า อู้ยยยย โอ้วววซี๊ดดดด ฟ่างงงงง"

                แนนกับฟ่างทนความเสียวกันไม่ไหวโยกเอวใส่กันรัวจนเตียงเด้ง สองสาวร้องสุดเสียงก่อนที่จะขึ้นสวรรค์พร้อมๆ กัน

                "แนนนนน อุ้ยยย แนนน โอ้ยยย โอ้ยยย แนน แนน  แนน โอ้ยยยย โอ้ยยย โอ้ววววววววววววววววว" ฟ่าง
                "ฟ่างจ้า โอ้ววว ฟ่าง ซี๊ดดด โอ้ววววว โอ้วววว ซี๊ดดด โอ้ววว โอ้วววว โอ้ยยย อื้ยยย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย" แนน

                สองสาวปล่อยน้ำรักออกมาใส่จนเลอะไปทั่วร่องสาวของทั้งคู่ ฟ่างกับแนนกอดกันแน่ แนนหอมแก้มฟ่าง

                "ชอบไหมฟ่าง" แนน
                ฟ่างพยักหน้าพร้อมกับยิ้มเขินๆ
                "เอาอีกไหม" แนนก้มมาจะไซคอฟ่างเพื่อเริ่มรอบสอง
                "อย่าแนน พอแล้ว ลงไปข้างล่างเถอะ จะเที่ยงแล้วคนลุงน่าจะหิวข้าวแล้ว ฟ่างไม่อยากให้คุณลุงต้องรอ" ฟ่าง
                "งั้นก็ได้ แต่วันนี้ฟ่างต้องค้างที่นี่นะ" แนน
                "คงไม่ได้หรอก เอาไว้วันอื่นนะ" ฟ่าง
                "ทำไมหละ ฟ่างไม่รักแนนแล้วหรอ" แนน
                "รักสิ แต่ฟ่างไม่สะดวกจริงๆ เอาไว้แนนไปหาฟ่างที่บ้านนะ แล้วค่อยอืม ไปข้างนอกด้วยกัน" ฟ่าง
                "จริงๆ นะ" แนน
                "จริงๆ สิ ถ้าแนนไปหาฟ่างที่บ้าน ฟ่างจะยอมออกไปกับแนนแล้วจะยอม อืมมอยู่กันแนนจนแนนพอใจ"
                แนนหอมแก้มฟ่างฟอดใหญ่ "ต้องแบบนี้สิ ค่อยเป็นสมเป็นตุ๊กตาน้อยของแนน งั้นวันจันทร์นี้แนนไปหานะ"
                "เออ แต่วันจันทร์ฟ่างต้องไปลงทะเบียนเรียนนะ เอาเป็นวันอื่นเถอะ" ฟ่าง
                "งั้นวันอังคาร" แนน
                "แนนนี่ใจร้อนจัง" ฟ่าง
                "นะๆ วันอังคารนะ" แนน
                "ได้จ๊ะ" ฟ่าง
                "สัญญาแล้วนะ" แนน
                "อืม" ฟ่าง

                ที่ห้องรับแขก

                "นี่พ่อว่าจะไปหาพ่อแม่ของหนูก้อยอยู่พอดีเลยนะ" คุณอำนาจ
                "คุณพ่อมีธุระอะไรหรอค่ะ" ก้อย
                "ก็พ่อยังไม่ได้ตกลงเรื่องสินสอดอย่างเป็นทางการกับคุณพ่อคุณแม่หนูก้อยเลย ได้แค่พูดว่าจะทำให้สมฐานะ แต่ยังไม่ได้ตกลงรายละเอียดกันเลย" คุณอำนาจ
                "เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วแต่คุณพ่อสะดวกดีกว่า" ก้อย
                "จะทำแบบนั้นได้ยังไง หละหนูก้อย นี่พ่อนัดให้เค้ามาส่งรถคันใหม่ให้หนูก้อยใช้ด้วยนะ เดี๋ยวก็คงจะมาถึงแล้ว" คุณอำนาจ
                "ไม่สิ้นเปลื้องหรอกค่ะ รถของพี่บีที่ให้ก้อยใช้ก็ยังใช้ได้ดีอยู่" ก้อย
                "ได้ไง ลูกสะใภ้นายอำนาจจะให้ขับรถเก่าๆ แบบนั้นได้ไงยังไง นี่พ่อให้เค้ารถ Benz มาให้เลยนะ สีขาวไม่รู้ว่าหนูก้อยจะชอบหรือเปล่า" คุณอำนาจ
                "แหมๆ เข้ากันเลยหละครับ สีรถตัดกับสีผิวคนขับพอดี" ผม
                ก้อยตีแขนผม "ไม่เอาหรอกค่ะ สิ้นเปลืองเปล่าๆ ค่ะคุณพ่อ" ก้อย
                "ถ้าก้อยไม่ยอมรับนะ พ่อก็จะไปเล่นงานไอ้บีให้มันทำให้ก้อยยอมรับสินสอดที่พ่อให้ ให้ได้" คุณอำนาจ
                "อ้าว ไหงงั้นหละครับคุณพ่อ"
                "ไม่รู้หละ ถ้าหนูก้อยไม่ยอมรับรถที่กูเอามาให้กูจะบังคับให้มึงเพิ่มดาวน์บ้านหลังนี้" คุณอำนาจ
                "อ้าวคุณพ่อเราตกลงกันแล้วนะครับ"
                "กูไม่สนมึงก็ต้องทำให้เมียมึงใจอ่อนเอง ถ้าทำไม่ได้กูจะบีบให้มึงต้องเอารถไปขายมาให้กูทีนี่หนูก้อยก็ต้องยอมรับรถที่กูซื้อให้" คุณอำนาจ
                ผมกอดก้อย "ก้อยดูสิ ถ้าก้อยไม่ยอมรับของที่คุณพ่อให้ พี่แย่เลยนะ"
                "แต่" ก้อย
                "ไม่แต่แล้ว ก้อยรับไว้เถอะ ส่วนรถพี่ก็ให้กุ้งไป เวลาฉุกเฉินจะได้มีรถใช้ จูนเองก็ท้องอยู่ จะไปหาหมอก็ลำบาก ถ้าคุณพ่อก้อยไม่อยู่ ไปแท็กซี่ลำบากนะ เดี๋ยวนี้แท็กซี่เรียกยากด้วย" ผม
                "แต่ว่า" ก้อย
                "นะๆ ยอมเถอะนะ" ผม
                "ค่ะ แต่ก้อยขอรอจนวันงานก่อนถึงจะเริ่มใช้รถใหม่ที่คุณพ่อซื้อให้นะค่ะ" ก้อย
                "ได้สิ" คุณอำนาจ
                "อืมนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วคุณพ่ออยู่ทานข้าวด้วยกันนะค่ะ" ก้อย
                "ได้สิ พ่ออยากกินกับข้าวฝีมือหนูก้อยอยู่พอดี" คุณอำนาจ
                แนนกับฟ่างเดินเข้ามาในห้องพอดี
                "สองคนนั้นมาพอดี งั้นก้อยขอตัวไปทำกับข้าวก่อนนะค่ะ คุณพ่อนั่งคุยกับพี่บีต่อนะค่ะ" ก้อย
                "ได้สิ" คุณอำนาจ

                ก้อยพาแนนกับฟ่างไปเป็นลูกมือในการทำข้าวเที่ยง

                "เออไอ้บี กูฝากให้มึงช่วยอะไรนี่ไม่ได้เรื่องเลยนะ" คุณอำนาจ
                "อะไรครับ อยู่ๆ ก็มาด่าผมซะแล้วเรื่องอะไรผมยังนึกไม่ออกเลย"
                "กูฝากให้มึงช่วยดูแลหนูส้ม มึงเคยไปหาหนูส้มบ้างไหม" คุณอำนาจ
                "อืม เออ ก็ผมก็มีแต่เรื่อง"
                "มึงไม่ต้องมาแก้ตัวเลย หนูส้มนะช่วยมึงตั้งหลายเรื่อง แต่มึงนะ ไม่เคยคิดถึงเค้าเลย" คุณอำนาจ
                "เดี๋ยวนะครับคุณพ่อ ส้ม เด็กคุณพ่อนะครับไม่ใช่เด็กผม"
                "ก็กูฝากให้มึงดู แต่มึงไม่ดูแลหนูส้มเค้าเลย" คุณอำนาจ
                "โถคุณพ่อ ผมจะตามไปดูแลตลอดเวลาได้ยังไง เดี๋ยวเมียผมก็หึงกันพอดี"
                "มึงไม่ต้องมาแก้ตัวเลย มีคนบอกกูนะว่ามึงกับพนังงานใหม่ออกไปข้างนอกกันบ่อยๆ ที่แบบเนี่ยมึงไม่กลัวเมียมึงหึงนะ" คุณอำนาจ
                "แหม ใครกันนะหูตาคุณพ่อเนี่ย ตาดีจริงๆ เลย"
                "มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง" คุณอำนาจ
                "ถ้าคุณพ่อห่วงส้ม ทำไมคุณพ่อไปเป็นฝ่ายไปหาส้มเค้าเองหละครับ"
                "ก็กู เออ ก็เดี๋ยวนี้กูไม่เหมือนเดิมแล้ว กูเห็นส้มเป็นแค่ลูกแค่หลานกูจะดูแลเหมือนเดิมได้ยังไง" คุณอำนาจ
                "ก็ไปหาแบบลูกหลานได้นี่ครับ"
                "เออ ก็หนูส้มเค้า   ไม่รู้หละมึงต้องทำหน้าที่แทนกู กูสั่งแล้ว" คุณอำนาจ
                "ครับๆ ผมจะไปหาส้มวันจันทร์นี้"
                "เออดี มีคนบอกกูว่าหนูส้มจะไม่ยอมเรียนต่อ มึงมีหน้าที่ทำให้หนูส้มเรียนต่อให้จบให้ได้" คุณอำนาจ
                "ทำไมหละครับ หรือว่า อ้อคุณพ่อเคยสัญญากับส้มไว้ว่าจะเลี้ยงดูส้มจนเรียนจบ ถ้าส้มไม่ยอมเรียนต่อก็ไม่หมดสัญญาซักทีใช่ไหมครับ"
"ไม่ใช่โว้ย กูเลี้ยงหนูส้มไปจนแก่ก็ได้ แต่กูอยากให้เค้าเรียนให้จบ ไม่อยากให้หยุดเรียน" คุณอำนาจ
"แล้วคุณพ่อจะตะโกนทำไมหละครับ เมียผมไม่ได้ยินกับหมดแล้วหรอ"
"ก็มึงมันกวนประสาทกูนี่" คุณอำนาจ
"ครับๆ วันจันทร์ผมจะไปหาส้มและพยายามทำให้ส้มยอมเรียนต่อให้ได้"
"ไม่ใช่แค่พยายาม มึงต้องทำให้หนูส้มเรียนต่อให้ได้ ถ้าไม่ได้ กูกับมึงเคลียร์กันยาวแน่ๆ" คุณอำนาจ
"ครับๆ ไม่ต้องขู่หรอกครับแค่นี้ผมก็กลัวแล้ว"

คุณอำนาจอยู่ต่อจนถึงเย็น ครอบครัวของก้อยมาเยี่ยมพอดี ทำให้คุณอำนาจได้คุยเรื่องสินสอดกับคุณพ่อและคุณแม่ของก้อย หลังอาหารเย็นคุณอำนาจขอตัวกลับไปก่อน เหลือแต่คุณพ่อคุณแม่ของก้อย

"พี่บีครับผมมีเรื่องปรึกษา" กุ้ง
"อืมมีอะไรว่ามาสิ"
"ผมอยากทำงานครับ" กุ้ง
คุณพ่อคุณแม่ก้อยทำหน้าเหมือนไม่ชอบใจ
"เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอเรื่องนี้" พ่อกร
จูนตกใจที่คุณพ่อกรพูดเสียงดังเลยจับมือกุ้ง
"อืม จริงๆ กุ้งเองก็แต่งงานมีครอบครัวแล้วนะครับ ถ้ากุ้งอยากจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายบ้าง หรือทำให้จูนมั่นใจว่ากุ้งสามารถดูแลจูนกับลูกได้ มันก็ดีนะครับ"
"แต่พ่อคิดว่า เป็นเด็กก็มีหน้าที่เรียนหนังสือ เอาไว้เรียนจบแล้วจะทำงานก็ไม่มีใครว่า" พ่อกร
"ที่จริงมันก็ใช่นะครับคุณพ่อ แต่สำหรับเด็กทั่วไป แต่ตอนนี้กุ้งกำลังจะมีลูก ถ้ากุ้งคิดจะทำตัวให้เป็นเสาหลักของครอบครัว ผมว่ามันก็เป็นความคิดที่ดีนะครับ"
"แล้วมันจะมีเวลาอ่านหนังสือหรอ แล้วปีสุดท้ายต้องส่งโปรเจ็คอีก ได้ลองทำงานแต่เรียนไม่จบมันไม่คุ้มนะพ่อว่า" คุณพ่อของก้อย
"มีครับ ผมจะแบ่งเวลาให้ดีครับ" กุ้ง
"ใครเค้าจะจ้างแกทำงานให้เค้าได้วันละชั่วโมงสองชั่วโมง" พ่อกร
"งั้นก็มาทำงานกับผมก็ได้ครับ บริษัทคุณพ่อมีเยอะแยะ ผมจะดูแลเองไม่ให้เสียเรื่องเรียน และต้องให้ได้ความรู้ ผมรับประกัน"
"ถ้าลูกบีบอกแบบนั้น แม่ก็เห็นด้วยนะพ่อ" แม่กิ่ง
"นะครับคุณพ่อ พี่บีรับปากแล้วว่าจะหางานให้ผมทำ" กุ้ง
"เอ้าถ้าแม่ว่าดี พ่อก็คงไม่ห้ามแล้วหละนะ" พ่อกร
"ขอบคุณนะครับคุณพ่อ" "ขอบคุณนะครับพี่บี" กุ้ง

คุณพ่อของก้อยยอมให้กุ้งทำงานพิเศษ ที่บริษัทผมผมนัดให้กุ้งไปหาที่บริษัทวันอังคาร เพราะผมจะต้องไปทำงานที่คุณอำนาจสั่ง และอีกอย่างดูเหมือนวันจันทร์จะเป็นวันลงทะเบียนเรียนของนักศึกษาของหลายๆ มหาลัยด้วย รวมถึงมหาลัยที่แนนเรียนอยู่ หลังจากนั่งคุยกันจนสามทุ่มกว่า คุณพ่อคุณแม่ของก้อยและกุ้งกับจูนก็ขอตัวกลับบ้าน

หลังจากญาติๆ กลับกันไปหมดแล้ว พวกเราสามคนก็อาบน้ำและขึ้นห้องนอน ตอนแรกแนนจะแยกไปนอนคนเดียวแต่ผมแกล้งหลอกจนแนนกลัวมาขอนอนด้วย

"อ้าว ไหนว่าไม่กลัวไง"
"ไม่ต้องมาพูดเลย" แนน
"ไม่มีอะไรหรอก พี่บีเค้าก็หลอกแนนเล่นเท่านั้นแหละ" ก้อย
"ไม่เอา พี่ก้อยไปนอนกับแนนนะ" แนน
"อ้าวๆ ได้ไง อยากไปนอนห้องตัวเองก็ไปนอนคนเดียวสิ"
"ก็เพราะพี่บีแหละ" แนน
"มาโทษอะไรพี่ ก็ไหนว่าไม่กลัวไม่กลัวก็ไปนอนห้องตัวเองสิ"
"เชอะไม่ต้องมาพูดเลย แนนนอนกับพี่ก้อยที่ต้องนี้แหละ" แนน

                ผมกับแนนทะเลาะกันอยู่พักใหญ่ สุดท้ายแนนก็ไม่กล้าไปนอนห้องตัวเอง เราสามคนเลยปิดไฟนอน แต่พอนอนได้พักนึง เราสามคนก็ได้ยินเสียงเจ้าริว เห่าบ้าง หอนบ้าง วิ่งไปทั่ว ทำให้ผม ก้อย แนน นอนไม่หลับ

                "โอ้ยยย ริว เดี๋ยวเหอะ ต้องจัดการแล้ว" แนน
                "เดี๋ยวๆ เจ้าริวมันเหมือนเล่นกับใครอยู่เลย แนน" ผมแกล้งหลอกแนนให้กลัว
                ก้อยหัวเราะ
                "ริวมันก็เห่าของมันแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรซักหน่อย" แนน
                "อ้อ งั้นแนนก็ไปจัดการให้มันเงียบเลยสิ"
                "อืมมมม ไม่เอา" แนน
                ผมหัวเราะ ก้อยเลยหยิกแขนผม
                "แกล้งน้องอีกแล้ว" ก้อย
                "เปล่านะก็มันจริงๆ นี่" ผม
                "เอ๋ หรือว่าจะมีใครมาเล่นกับเจ้าริวจริงๆ" ก้อย
                "พี่ก้อยอะ" แนนเอาหัวซุกอกก้อย
                "พี่ไม่ได้แกล้งนะ หรือว่าจะเป็น" ก้อย
                "โจรหรอ" แนน
                ผมเริ่มคิด หรือจะเป็นโจรเข้ามาในบ้านจริงๆ
                "พี่บีไปดูสิ" แนน
                "อะไรอะ ทำไมพี่ต้องไป"
                "อ้าวก็บ้านพี่บี พี่บีก็ต้องไปดูสิ" แนน
                ก้อยสะกิดให้ผมไปดูเพราะถ้าเป็นขโมยหรือโจรขึ้นมาจริงๆ จะได้แจ้งตำรวจ
                "ก็ได้ๆ"

                ผมลุกขึ้นก้อยเกาะแขนผมตามมาดูด้วย ส่วนแนนไม่ยอมตามาดูคงกลัวว่าคนที่เล่นกับเจ้าริวจะไม่ใช่คน แต่พออยู่คนเดียวแนนก็กลัวเลยรีบลงมาจากเตียงและมากอดแขนก้อย ผมค่อยๆ ย่องมาดูที่ประตูกระจกที่จะออกไประเบียง

                "พี่บีเห็นอะไรไหมค่ะ" ก้อย
                "ไม่เห็น สงสัยต้องออกไปดู" ผมเปิดประตู
                "เดี๋ยวค่ะ เปิดเบาๆ นะค่ะ เกิดเป็นโจรขึ้นมาจริงๆ มันจะได้ไม่รู้ตัว" ก้อย
                "จ๊ะๆ"
               
                ผมค่อยเปิดประตูเลื่อนแล้วย่องๆ ไปแอบดูเจ้าริว แนนหลับตาบี้คงกลัวจะเป็นอะไรที่ไม่ใช่คน ผมกับก้อยเพ่งดูก็เห็นว่ามีตัวอะไรซักอย่างตัวเล็กๆ ประมาณกระรอกวิ่งเล่นอยู่กับเจ้าริว

                "อ้อ แหมมันมีเพื่อนนี่เอง ถึงได้ไม่ยอมหลับยอมนอน"
                แนนค่อยๆ หรี่ตาดู พอเห็นว่าเป็นกระรอกไม่ใช่ผี แนนก็ลุกขึ้น
                "ริว ส่งเสียงดังอยู่ได้ รีบไปนอนเลยนะ ถ้าไม่นอนเดี๋ยวแม่จะลงไปจัดการ" แนน

                เจ้าริวตกใจรีบวิ่งพุ่งเข้าไปในบ้านแล้วหยุดส่งเสียง ผมกับก้อยหัวเราะ แนนทำเป็นใจกล้าขึ้นมา

                "เห็นไหมหละบอกแล้วว่าไม่มีอะไร" แนน
                "งั้นก็ลงไปจัดการเจ้าริวเลยสิ" ผม
                "ไม่เอา ง่วงแล้ว ไปพี่ก้อยไปนอนกันดีกว่า" แนน

                พอเราเข้าไปนอน เจ้าริวก็ออกมาวิ่งเล่นอีกแต่คราวนี้มันไม่กล้าเห่า คงกลัวแม่มันลงไปจัดการ พอตอนเช้าแนนดุดเจ้าริวซะยกใหญ่ ไม่รู้โกรธจริงหรือแกเขินกันแน่ วันนี้สองสาวจะพากันไปช๊อปปิ้งโดยที่ไม่ให้ผมไปด้วย

                "อ้าวทำไมหละ"
                "พี่บีก็ต้องอยู่บ้านดูแลเจ้าริวสิ" แนน
                "แหมริวมันอยู่เองได้แล้ว มันมีเพื่อนแล้ว แค่ทิ้งอาหารเม็ดไว้ให้มันก็พอ"
                "ไม่เอาแนนจะไปกับพี่ก้อยสองคน เราจะไปซื้อของส่วนตัวกันด้วย" แนน
                "ไม่ง้อหรอก ขอพี่ก้อยแทนก็ได้ ก้อยให้พี่ไปด้วยนะ"
                "พี่บีเฝ้าบ้านเถอะค่ะ เจ้าริวเพิ่งมาอยู่ได้สองวันสงสารมัน" ก้อย
                "มีแต่คนสงสารเจ้าริว ไม่มีใครสงสารพี่เลย"
                "ดีสมน้ำหน้า แป๊ล" แนน

                แล้วสองสาวก็ออกช๊อปปิ้งกันสองคน ปล่อยให้ผมอยู่เฝ้าเจ้าริว ผมมนั่งที่ม้านั่งหน้าบ้านดูเจ้าริวที่วิ่งไปทั่วสนามหญ้าอย่างสนุกสนาน

                หันมาทางสองสาวบ้าง

                แนนถอดเข็มขัดนิรภัยแล้วนอนหนุนตักก้อย

                "อ้าวแนนอันตรายนะ" ก้อย
                "ก็แนนอยากนอนหนุนตักพี่ก้อยนี่" แนน
                "ว่าแต่ทำไมถึงได้รีบออกมาซื้อชุดนักศึกษาจังเลยหละ เช้าๆ แบบนี้เค้ายังไม่เปิดไม่ใช่หรอ" ก้อย
                "ก็ใช่หนะสิ" แนน
                "เอ๋" ก้อย
                "ไม่ต้องเอ๋ ก็แนนอยากกอดพี่ก้อยนี่" แนน
                "เมื่อคืนก็แย่งพี่บีกอดพี่ทั้งคืนแล้ว ยังไม่พออีกหรอ" ก้อยลูบหัวแนนเบาๆ
                "ไม่ใช่กอดแบบนั้น" แนน
                ก้อยรู้ว่าแนนหมายถึงอะไร เลยพูดปัดแบบเขินๆ "ไม่เอาอะ พี่ไม่กล้าขับรถเข้าม่านรูดหรอกนะ ยิ่งสว่างๆ แบบนี้ด้วย" ก้อย
                "แล้วใครบอกจะไปม่านรูดหละ" แนน
                "อ้าว แล้วจะไปกอดกันที่ไหน" ก้อย
                "ที่คอนโดสิ" แนน
                "เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ก็พีบีเค้าเก็บคีย์การ์ดของคอนโดไว้ไม่ใช่หรอแล้วแนนเอามาจากไหน แอบไปขโมยมาหรอ เดี๋ยวพี่บีรู้ก็โกรธเอาหรอก" ก้อย
                "ไม่รู้หรอก ก็อันนี้แนนให้เค้าทำให้ใหม่" แนนหัวเราะ
                "อืม แต่จะดีหรอ ถ้าพี่บีรุ้นะ ว่าเราแอบไปคอนโดกันสองคน พี่บีต้องงอนแน่ๆ เลย" ก้อย
                "ช่างเค้าสิ เค้าไม่รู้หรอก แล้วเนี่ยแนนอุตสาห์เตรียมของสนุกที่พี่ก้อยชอบมาด้วย แย่จังที่ไม่ได้ใช้" แนน
                "แนนลุกขึ้นก่อนๆ เร็วสิ" ก้อย
                "ทำไมหละพี่ก้อย" แนน
                "พี่จะกลับรถ" ก้อย
                "อิอิ" แนนรีบลุกขึ้นเพราะก้อยกำลังกลับรถเพื่อไปที่คอนโด

                กลับมาที่บ้าน

                "ฮัทชิ้ว" ผมจาม
                เจ้าริวนึกว่าเรียกมันเลยวิ่งมาหา
                "สงสัยมีคนนินทาเราแนนเลยริว เฮอดูแม่สองคนของแกสิ ทิ้งเราให้อยู่บ้านกันสองคน ป่านนี้คงไปช๊อปปิ้งกันสนุกแล้ว"

                กลับมาที่สองสาว ตอนนี้ทั้งคู่มาถึงคอนโดแล้ว พอเข้าห้องได้แนนก็กอดเอวก้อยแล้วเลื่อนมือไปขย้ำสะโพกทันที

                "อืม เดี๋ยวสิไหนว่าอยากกอด แล้วมาจับก้นพี่ทำไมเนี่ย" ก้อย
                "แหม ก็ก้นพี่ก้อยงอนสวย หน้าอกก็สวยน่าอิจฉา" แนนขย้ำหน้าอกก้อยบ้าง
                "ว้ายย โอ้ยยย เดี๋ยวๆ" ก้อย
                "ทำไมอะ" แนน
                "แบบนี้พี่รู้สึกผิดกับพี่บีนะ พี่บีไม่ได้กอดพี่มาหลายวันแล้วนะ" ก้อย
                "แล้วทำไมอะ" แนน
                "แนนต้องสัญญากับพี่ก่อนว่าคืนนี้แนนจะเปิดโอกาสให้พี่บีบ้าง" ก้อย
                "ทำไมต้องเปิดโอกาสด้วยหละ พี่ก้อยก็นอนอยู่ข้างๆ เค้าไม่กล้าเอง" แนน
                "แหมก็เค้าเกรงใจแนนนั่นแหละ" ก้อย
                "เกรงใจทำไม แนนก็เป็นเมียนะ ถ้าจะทำอะไร แนนจะห้ามได้หรอ" แนน
                ก้อยหยิกแก้มแนน "แหม ทำเป็นพูดดีนะ ถึงเวลาก็หนีเค้า" ก้อย
                "ก็ถ้าอยากกอดก็ต้องออกแรงหน่อยสิ" แนน
                "งั้นคืนนี้แนนไปนอนห้องตัวเองนะ" ก้อย
                "ไม่เอาอะ กลัว" แนน
                "กลัวอะไรอีกหละ เมื่อคืนก็เห็นแล้วว่าไม่มีอะไร" ก้อย
                "ก็ห้องพี่บีไม่มีอะไร แต่ห้องแนนหละ พี่ก้อยต้องไปนอนเป็นเพื่อนแนน" แนน
                "อ้าว ได้ไงหละ ผิดสัญญาแบบนี้พี่กลับบ้านดีกว่า" ก้อยแกล้งทำเป็นงอนแกะมือแนนออกแล้วหันหลังให้
                แนนรับเข้ามากอดที่ด้านหลังก้อย "ก็ได้ๆ คืนนี้ยอมก็ได้ แต่ขอนอนด้วยนะ อยากทำอะไรกันก็ทำเลย" แนน
                "สัญญาแล้วนะ" ก้อย
                "แต่ว่าพรุ่งนี้พี่ก้อยต้องไปนอนเป็นเพื่อนแนนที่ห้องด้วย" แนน
                "ก็ได้ๆ แต่คืนนี้ ห้ามงอแงหละ" ก้อย
                "จ้า" แนน

                แล้วสองสาวก็เริ่มบรรเลงเพลงรักกัน แนนเตี้ยกว่าก้อยไม่กี่เซ็น แต่นั้นก็ไม่เป็นปัญหา สองสาวยืนกอดจูบแลกลิ้นกันนัวเนีย แนนลูบไล้ไปตามก้นงอนบนกางเกงยีนส์รัดรูปของก้อย ส่วนก้อยเองก็ล้วงลงไปทางด้านหลังของกางเกงขาสั้นของแนนเหมือนกัน

                แนนเปลี่ยนมาจับชายเสื้อยืดของก้อยแล้วค่อยๆ ดึงมันขึ้นแล้วผละริมฝีปากจากก้อย แล้วย่อตัวลงมาพรมจูบไปที่หน้าท้องแบนเรียบของก้อย ก้อยครางเสียวเบาๆ แต่แทนที่จะปล่อยให้แนนรุกขึ้นบน ก้อยกลับกดหัวแนนให้รุกต่ำลงล่าง แนนทำตามใจก้อย

                แนนค่อยๆ แกะกระดุมกางเกงยีนส์ของก้อยออกทีละเม็ด แนนไซ้ไปที่เนินอูมเล็กก่อนที่จะถึงบีกีนี่ตัวน้อย แนนค่อยๆ พรมจูบตรงลายลูกไม้ที่บางจนเห็นเส้นไหมด้านใน ก้อยหลับตาพริ้มยืนบิดขาเบียดกันไปมาเพราะความเสียวซ่าน แนนค่อยๆ รูดบีกีนี่ตัวน้อยของก้อยออกจากสะโพกผ่ายของก้อย

                แนนรูกบีกีนี่ของก้อยลงมาจนถึงหัวเขา จากนั้นก็เอาหน้าซุกไปที่เนินไหมของก้อยทันที ก้อยร้องซี๊ดดดดดด แนนงับดูดไปทั่วเนินไหมจนก้อยแทบไม่มีแรงยืน

                "โอ้ยย แนน ซี๊ดดดด เดี๋ยวก่อน พี่ยืนไม่ไหวแล้ว อู้ยยยย เราไปต่อกันในห้องนอนเถอะ อู้ยยยยย ซี๊ดดดดดดด" ก้อย

                แต่ก่อนที่แนนจะพาก้อยไปขึ้นสวรรค์กันต่อในห้องนอน แนนจัดการถอดเสื้อยืดกับบราของก้อยออกจนตัวเปลือยเปล่า

                "พี่ก้อยสวยจริงๆ เลย หุ่นก็ดี" แนน
                ก้อยอายที่แนนชม "ไม่หรอก แนนกับเจนเด็กกว่าขาวกว่าพี่ พี่สู้ไม่ได้หรอก" ก้อย
                "ไม่จริงหรอก ไปไหนก็มีแต่คนมองพี่ก้อย" แนน
                "เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยได้ไหม ให้พี่แก้ผ้าแบบนี้ พี่หนาวจะแย่แล้วนะ" ก้อย
                "อ้าว งั้นมาๆ เดี๋ยวแนนจะทำให้พี่ก้อยร้อนขึ้นเอง"

                ก้อยไม่ปล่อยให้แนนเอาเปรียบ เธอจัดการกับเสื้อยืดกางเกงขาสั้นและชั้นในของแนนเหมือนกัน ไปถึงเตียงก้อยเป็นฝ่ายนอนหง่ายพร้อมกับดึงแนนมากอด ทั้งคู่จ้องตากันก่อนจะแนนจะก้มลงประกบปากจูบ แนนล้วงมือข้างนึงลงไปที่หว่างขาของก้อย อีกมือก็ขย้ำหน้าอกอวบ

                ก้อยแอ่นตัวบิดเป็นจังวะ แนนรุกเร้าจนก้อยทนไม่ไหว เธอดันให้แนนถอนริมฝีปากออก แนนยิ้มแล้วก้มลงดูดไปที่หัวนมของก้อย ก้อยเสียวจนต้องแอ่นอกร้อง ซี๊ดดดดดดดดด แนนทั้งดูดทั้งเม้มจนก้อยครางระงม แต่มันก็ยังไม่ใช่สิ่งที่ก้อยต้องการ

                "โอ้ยยย ซี๊ดดด แนน พอแล้ว อู้ยยยย อย่าแกล้งพี่สิ ไหนว่าเตรียมของมาเล่นกับพี่ไง อู้ยยยย โอ้ยยย" ก้อย
                "อืมม ก็ได้ ใจร้อนจริงเลย" แนน

                แนนเลียไล่ลงไปจนถึงเม็ดเสียว ก้อยสะดุ้งตัวซูดปากเสียววว แนนเลยแกล้งดูดแรงๆ จนก้อยแอ่นเอวเป็นสะพานโค้งสู้ลิ้นแนน ก้อยแอ่นเอวเกร็งมือจิกผ้าปูที่นอนแน่น แนนหยิบของเล่นชิ้นแรกมา มันคือไข่สั่น แนนเอามันจี้ไปที่เม็ดเสียวก้อย ก้อยดิ้นพร่านเหมือนโดนไฟซ๊อตตต

                "โอ้ยยย ซี๊ดดดด อ้า โอ้ววววว แนนนน โอ้ววววว โอ้ยยยยยย"

                แนนชอบใจที่เห็นก้อยเสียวซ่านจนควบคุมตัวเองไม่ได้ แนนเอาไข่สั่นถูไปร่องๆ กลีบสวยของก้อยจนเห็นว่าน้ำรักดันในเอ่อออกมา แนนก็จับมันดันมุดเข้าร่องเสียวของก้อยจนก้อยตกใจร้องว้าย ไข่สั่นเหมือนโดนด้านในของก้อยดูดเข้าไป แนนจ้องดูดร่องสาวของก้อยที่กำลังขมิบรัดไข่สั่นตลอดเวลา

                แนนหันไปหยิบแท่งสั่นที่มีลักษณะเหมือนเห็ดโคนมา แนนเปิดให้มันสั่นแล้วเอาจี้ไปที่เม็ดเสียวของก้อย

                "ว้ายยยยย โอ้ววว แนน โอ้ยยยย ซี๊ดดดดดด อุ้ยยยยย พี่เสียวววว โอ้ยยยยยย แนนนจ๋า โอ้ยยยยย"

                ก้อยเสียวจนตัวกระตุก แนนแกล้งดันเม็ดเสียวจนก้อยต้องโยกเอวตาม แต่ของที่แนนเตรียมมามันไม่หมดแค่นั้น เธอหยิบตัวสั่นสำหรับประตูหลัง มันเป็นเม็ดกลมๆ เรียงตัวกันเป็นแท่งสั้นๆ แนนค่อยๆ ดันมันมุดรูก้นก้อยเข้าไป ก้อยยกก้นช่วย พอมันเข้าไปได้เกินครึ่งแนนก็เปิดให้มันสั่น ก้อยสะดุ้งเฮือก

                แนนหัวเราะ เธอแอบเอาของทีเด็ดมาแอบไว้ด้านหลัง ระหว่างที่ก้อยกำลังเคลิ้มเสียวแนนแอบใส่กางเกงทอม กางเกงทอมตัวนี้ปรกติใส่ของเทียมแบบสองด้าน เพื่อให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย แต่แนนเปลี่ยนเป็นแบบด้านเดียว พอใส่กางเกงทอมเสร็จแนนรีบเข้าไปแทรกตัวที่หว่างขาก้อย จากนั้นก็รีบดันของเทียบมุดเจ้าร่องเสียวก้อยโดยที่ด้านในยังมีไข่สั่นอยู่

                "อู้ยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดด แนนน อู้ยยยยยยย"

                แนนไม่รอช้าขยับเอวกระแทกร่องเสียวก้อยจนตัวก้อยกระเพื่อมตาม หน้าอกอวบเด้งขึ้นลง ก้อยครางสุดเสียง แนนเร่งกระแทกแรงขึ้นแรงขึ้นจนก้อยเกร็งแอ่นเอวขึ้นแนนช้อนเอวก้อยไว้แล้วกระแทกดุ้นปลอมใส่อย่างไม่ปราณี จนในที่สุดก้อยก็ดึงเอวแนนให้แบบกับหน้าขาเธอแน่น

                "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยยย"

                น้ำรักก้อยทะลักออกมาจากร่องเสียว ก้อยดึงแนนให้นอนลงมาจูบ แต่เพราะไข่สั่นที่อยู่ในร่องเสียวและรูก้นยังทำงานอยู่ ไม่นานก้อยก็มีอารมณ์อีก ก้อยจับพลิกตัวให้แนนนอนหงาย จากนั้นก้อยก็เป็นฝ่ายขย่มบ้าง แนนพยายามเด้งเอวช่วย
                ก้อยหลับตาพริ้มโยกเอวพร้อมกับขย้ำหน้าอกตัวเอง ก้อยโยกขย่มดุ้นปลอมของแนนอย่างสนุก ส่วนแนนนอนยิ้มมองก้อยที่กำลังเคลิ้มกับรสเสียวที่ได้รับ พักเดียวก้อยก็เร่งจังหวะทั้งโยกทั้งขย่มอย่างแรง นี่ถ้าเป็นนายบีตอนนี้คงกำลังเสียวแทบขาดใน แต่นี้เป็นแนน แนนเลยได้แต่นอนมองและปล่อยให้ก้อยทำตามที่ใจต้องการ

                "โอ้ยยยยยยยยยย โอ้ววววววววววววววววววว โอ้วววววววววววววววววว"

                ก้อยเสร็จอีกรอบ คราวนี้เธอหมดแรงนอนมากอดแนน แนนหอมแก้มของก้อย

                "เป็นไง ชอบไหม" แนน
                "ชอบสิ แต่แนนขี้โกงนี้" ก้อย               
                "ขี้โกงอะไร" แนน
                "ก็ไอ้นี้ไง" ก้อยจับไปที่ดุ้นเทียม
                แนนรู้ว่าก้อยจะว่าว่าทำไมแนนไม่ใส่แบบสองด้าน แนนเลยแกล้งกระแทกมันใส่รูเสียวก้อย
                "โอ้ยยย อย่าสิ อู้ยยยย แนนเนี่ยเดี๋ยวเถอะ"
                "ก็ดีไม่ใช่หรอ แหมเห็นชอบ อิอิ" แนนขำ

                ก้อยแย่งแกะกางเกงทอมออกจากเอวแนน แนนพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงก้อยไม่ได้ ก้อยแย่งเข็มขัดทอมไปใส่ แนนรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น แนนรีบลุกขึ้นจะหนี แต่ก้อยก็กอดเอวแนนไว้ทางด้านหลัง แนนเสียหลังหน้าทิ้มไปที่หมอน ก้อยใช้จังหวะนั้นแทงดุ้นเทียมเข้าไปในร่องเสียวแนนที่แฉะอยู่แล้ว

                "อู้ยยยย พี่ก้อยยยย โอ้ยยยยยยยย เบาๆ สิ" แนน
                "ตาพี่ทำให้แนนมีความสุขบางนะ" ก้อย

                ก้อยเริ่มสาวเอวกระแทกก้นแนนจนแนนร้องลั่น ก้อยหัวเราะชอบใจยิ่งแนนเสียวก้อยก็ยิ่งทำแรงขึ้นแรงขึ้น
                "โอ้ยยย พี่ก้อย อู้ยย โอ้ยยย เบาๆ สิ โอ้ยยยย เดี๋ยวเจ็บคืนนี้แนนไม่ให้พี่บีทำแล้วนะ โอ้ยยยย อู้ยยยยย" แนน
                "แค่นี้ทำร้อง แนนทำพี่แรงกว่านี้อีก พี่ยังไม่เจ็บเลย ไม่ต้องมาแกล้งเลย" ก้อย

                รอบนี้ไม่เหมือนตอนแนน เพราะก้อยเองยังมีใช่สั้นอยู่ทั้งในประตูหน้าและประตูหลัง ยิ่งก้อยกระแทกเอวใส่ก้นแนนมันก็ยิ่งกระตุ้นความเสียวให้ตัวเอง พักนึกก้อยก็ซอยเอวรัวจนแนนร้องกรี๊ดดดดดด เสร็จนำไปก่อน ก้อยเร่งซอยเอวอีกพักนึงก็เสร็จตาม แนนหมดแรงที่จะหนีเลยโดนก้อยจับนอนท่าเบสิกต่ออีกรอบจนเสร็จทั้งคู่

                "โอ้ยยเหนื่อยๆๆ" แนน
                "แหม แค่นี้เองพี่ยังไม่เหนื่อยเลย" ก้อย
                "พอแล้ว แนนต้องเป็นคนทำพี่ก้อยนะ แต่นี่พี่ก้อยกลับมาทำแนน" แนน
                ก้อยกอดแนนแล้วหอมแก้ม
                "พี่ก้อย" แนน
                "มีอะไร อุ้ย โทรศัพท์ดังนี่ เดี๋ยวนะพี่บีแน่เลย" ก้อยหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาดู
                "พี่บีจริงๆ ด้วย" ก้อย
                "โทรมาไม" แนน
                "จุ๊ๆ เบาๆ เดี๋ยวพี่บีก็รู้หรอกว่าเราไม่ได้อยู่ในห้าง" ก้อยกับรับสาย
                "ทำอะไรกับอยู่ซื้อของเสร็จหรือยัง พี่กับเจ้าริวรอกินข้าวอยู่นะ"
                "อ้อ คือพอดีแนนเค้าจะซื้อชุดนักศึกษาใหม่ แต่ร้านมันเปิดตอนบ่ายค่ะ" ก้อย
                "อ้าวแล้วทำอะไรอยู่หละ"
                "เออ คือตอนนี้" ก้อยไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรดี
                แนนส่งเสียงแทรกเข้ามา "เดี๋ยวจะไปกินข้าวแล้วก็ไปดูหนังกันรอร้านเสื้อมาขาย"
                "โห ก้อยนี่ไปเดทกันหรอเนี่ย โหทีกับพี่นะไม่ยอมไป"
                ก้อยกระซิบบอกแนน "เห็นไหมพี่บีงอนแล้ว"
                "ช่างสิ" แนนตอบเบาๆ
                ก้อยลุกขึ้นพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่มตัวเดินไปพูดห่างๆ แนน "แหมก้อยก็ไม่ได้กะว่ามันจะเป็นแบบนี้นะค่ะ"
                "ไม่รู้หละ พี่งอนแล้ว อะไรกันไปกินข้าวดูหนังกันสองคน"
                "อืม งั้นคืนนี้ก้อยให้กอด พี่บีต้องหายงอนนะ" ก้อย
                "จริงหรอ โกหกเปล่า ไอ้ตัวเล็กอยู่ด้วย เดี๋ยวก็อดอีก"
                "ก็กอดสิค่ะ กลัวอะไร ถ้าน้องงอแงก็จัดจากน้องด้วยเลยสิค่ะ" ก้อย
                "จะดีหรอ"
                "อ้าว พี่บีเป็นผู้ชายนะ ถ้าพี่บีไม่กล้า ก้อยก็ไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว ก้อยอะ ก็อยากให้กอดนะ"
                "จริงๆ นะ"
                "จริงสิค่ะ เออแค่นี้ก่อนนะแล้วเจอกันตอนเย็น" ก้อยรีบตัดบทเพราะแนนเตามมากอดเอว
                แนนมาอ้อน
                "อะไรอีกหละเรา มีเวลาทั้งวันแล้ว อยู่ที่นี่กันจนเย็นเลยไหม" ก้อย
                "อยู่อีกซักแป๊บแล้วกัน แนนมีอะไรอยากให้พี่ก้อยช่วย" แนน

                ก้อยกับแนนมานอนกอดกันบนเตียงต่อ

                "มีเรื่องอะไรให้พี่ช่วยหรอ" ก้อย
                "ก็เรื่องเจนอะ งานหมั่นพี่ก้อย แนนอยากให้เจนมาด้วย" แนน
                "อ้าว ก็บอกพี่บีสิ" ก้อย
                "ก็พี่บีเค้าบอกว่าไม่อยากให้เจนมาอะ" แนน
                "แล้วเค้าบอกไหมว่าทำไมถึงไม่ยอมให้เจนมา" ก้อย
                "เค้าบอกว่าให้เจนมาบ่อยๆ เดี๋ยวเรียนไม่ทันแล้วไม่จบปีนี้ก็ต้องรออีกตั้งปีกว่าเจนจะกลับมา" แนน
                "พี่บีเค้าก็พูดถูกนะ" ก้อย
                "พี่ก้อยอะ เข้าข้างพี่บีอีกแล้ว" "โกรธแล้ว" แนนพลิกตัวหันหลังให้
                ก้อยรีบเข้ากอดเพื่อง้อแนน "อะๆ พี่สัญญา พี่จะช่วยพูดให้นะ แต่พี่ไม่รับปากนะ"
                "ทำไมอะ พี่ก้อยพูดพี่บีก็ต้องเชื่อสิ" แนน
                "เรื่องนี้พี่บีเค้าไม่ได้ผิดนี่ พี่จะไปบังคับเค้าได้ยังไง" ก้อย
                "โอ้ยย ไม่ช่วยก็ได้ มีแต่คนใจร้ายไม่มีใครสงสารเจนเลย เจนคงอยากมา" แนน
                "เอ้าๆ พี่ช่วยก็ได้ พี่ก็อยากให้เจนมา แต่แนนต้องถามเจนให้แน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหาเรื่องเรียน ไม่งั้นแนนต้องรอเจนเรียนจบอีกสองปีแทนที่เจนจะมาปีนี้นะ"
                "แนนถามแล้วเจนเค้าบอกว่าไม่เป็นไร" แนน
                "งั้นพี่จะคุยกับพี่บีพรุ่งนี้เช้าแล้วกัน งั้นคืนนี้ก็ทำตัวดีๆ หละ เค้าจะได้ไม่อารมณ์เสียแล้วพาลไม่ยอมให้เจนมาอีก"
                "จ้าๆ " แนนตอบห้วนๆ


                จบตอนที่ 1 ว่าจะอ่านแล้วเกลาอีกซักรอบ แต่พอกลับมาคอมดันเจ็ง ดีนะที่อาการมันออกมาสองสามวันแล้วเลยไปค้นกู๊รอไว้แล้ว พอพังก็ซ่อมได้เลย

[peddo]

สองสาวทำประตูนำพี่บีไปหลาบรอบแล้ว ขอพี่บีเอาคืนบ้างนะครับ
อยากอ่านตอนนี้มานานแล้วครับ เพราะไปหาอ่านในหลายเวบแล้วยังขาดตอนนี้อยู่ ชอบเรื่องนี้จริงๆ พี่บีนี่ไอดอลผมเลย
ขอบคุณ​ครับ​

[gai]

   แค่สองสาว ก้อย กับแนน เอาท่านบี ไม่ลงจริงๆครับ ต้องมี เจน มาด้วยสิครับ จะมีของแถม น้องลินอีกผมก็ว่าจะแจ่มเลยครับ จัดมาต่อนะครับ

[1819]

คิดถึงน้องหงส์ เมื่อไหร่จะกลับมา 

[devilzoa]

เรื่องนี้ นายบีไม่กล้าเอง เป็นเรานะจะจับฟัดทุกวันเลยน้องแนนก็น้องแนนเถอะ

[nurse07]

บทรักของ 3 สาวได้อารมณ์ไปอีกแบบ พี่บีก็ตกกระป๋องแล้วสิ

[ฐากูร ชัยยาคำ]

ขอบคุณครับติดตามมานาน

[non5432112345]

สนุกมาก  ขอพระคุณครับ รอตอนต่อไป

[bkk999]

 

[Winsan14]

ขอบคุณครับ