ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_cdx

วงเวียนชีวิต...ตอนที่ 5

เริ่มโดย cdx, พฤศจิกายน 04, 2019, 09:37:00 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

cdx

วงเวียนชีวิต.....ตอนที่  5
ว่ากันว่า จงทำให้เด็กมันติดใจจะได้กินนาน ๆ //แต่ถ้าต้องการกินแบบไม่ให้เกิดปัญหา กินแล้วก็แล้วไปก็อย่าไปทำให้เด็กมันลุ่มหลงติดใจ
..............................................
3 วันต่อมา
   มือเรียวของชฎาภรณ์ จิกและบิดที่เอวของตามั่นอย่างแรงจนตามั่นร้อง โอ้ย !!
"อะไรกันครับ คุณหนู....."  ตามั่นถามด้วยความงง ที่จู่ ๆ ชฎาพรก็เดินมาบิดเอวของตน
"ยังจะถามอีก...ไปมองอะไร สองคนนั่น...." ชฎาภรณ์ หมายถึง คุณ อิง กับ คุณอร พี่น้องสองสาวในชุดนักศึกษา ที่กำลังเดินไปที่โรงจอดรถ
...........................................
...........   / อิง สุกัญญา วัย 20// อร  สุดารัตน์ วัย 19 // พี่น้องสองสาวจอมหยิ่ง ลูกสาวคุณ สุชาดา  ภรรยาคนแรกของ คุณทรงวุฒิ
............................................
"เอ้า...คุณหนู  ก็ แค่คนเดินผ่านไปผ่านมา ก็มองธรรมดา ไม่มีอะไร....." ตามั่นกล่าวยังไม่หายงง
"ไม่มีอะไรก็ดี...อย่าให้รู้นะว่ามีอะไร หรือคิดอะไร....." ชฎาภรณ์กล่าว น้ำเสียงเชิงขู่
"เตง หึง เค้า หรา....."  ตามั่นกล่าว ด้วยศัพท์วัยรุน ทำสีหน้าล้อ
"ชิ...." ชฎาภรณ์ ถลึงตา กำหมัดทำท่าจะเหวี่ยงใส่ตามั่น  แต่แทนที่จะน่ากลัว มันกลับน่ารักเสียมากกว่า ใจตามันอยากดึงเอาร่างเพรียวงามนั้นมากอดสักที ติดตรงที่ ชลธิชา และ ชฎาวัลย์ เดินลงมาจากบ้านเสียก่อน
.....................................
   ช่วง 06.00 น. – 06.30 น. เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนในบ้านนี้ ที่ได้พบกันบ้าง เพราะต่างคนต่างมาที่โรงจอดรถ มาที่รถยนต์ของตน บ้างก็ออกไปทำงาน บ้างก็ไปเรียน บางคนก็ขับรถเอง บางคนก็มีคนขับรถประจำตัว
   คุณทรงวุฒิ ทักทายกับลูก ๆ ของตน เล็กน้อยตามปกติ
.....................................
   น้องอิม เด็กสาววัย 14 ลูกสาวคุณรัตน์ ชำเรืองตามาที่ตามั่นพลางส่งยิ้ม ตามั่นแอบยิ้มตอบ ......ก่อนที่เด็กสาวจะก้าวขึ้นรถเก๋งค่ายญี่ปุ่นออกไปกับแม่ของเธอ เด็ก ๆ บรรดาลูกเมียน้อยทั้งหลายทักทายกันอย่างเป็นกันเอง เว้นแต่ คุณอิงกับคุณอร พี่น้องสองสาวดาวเด่นมหาลัยลูกเมียหลวง จอมหยิ่ง เท่านั้น ที่ไม่สนใจใคร ต่างคนต่างก้าวขึ้น BMW ของตน แล้วขับออกไป ไม่สนใจใคร
....................................
"เอ้อ !!!!!  .... ลุงมั่น...พ่อเล่าให้ฟังว่า นายวิวัฒน์ โอนเงินมาให้แล้วนะ....ฝีมือจริง ๆ ลุง...."  ทรงวุฒิกล่าวกับลุงมั่น
"ขอบคุณครับ คุณทรงวุฒิ ความจริง ผมก็ไม่ได้ทำอะไร...." ตามั่นตอบด้วยน้ำเสียงนอบน้อม พลางโค้งคำนับ
"ก็เพราะ ลุง มีส่วนนั่นละ...." คุณทรงวุฒิ พูดยิ้ม ๆก่อนที่จะก้าวขึ้นรถยนต์ส่วนตัว โดยมี นายนพพล เด็กหนุ่ม พนักงานขับรถประจำตัว วัย 25 เป็นพลขับ

"ไปกันพวกเรา "   ชฎาภรณ์  กล่าวกับน้อง ๆ ของเธอ ก่อนพากันก้าวขึ้นรถกระบะ สี่ประตู ชนิดขับเคลื่อนสี่ล้อ ออกไป......กระบะยกสูงสี่ประตูขับเคลื่อน 4 ล้อ มันเป็นแนว ที่ ภันฑิลา และลูก ๆ ทั้งสามชอบ รถยนต์คันนี้มันจึงต่างจาก รถส่วนตัวของคนอื่นในบ้าน ที่พากันใช้รถเก๋ง

เส้นทางรับส่งปกติที่ตามั่นรับส่งเด็ก ๆ ทั้งสาม ถูกกำหนดใหม่ โดย ชฎาภรณ์พี่สาวตนโต ซึ่งปกติแล้ว เธอจะลงรถเป็นคนแรกที่มหาลัย และขึ้นเป็นคนสุดท้าย แต่ตอนนี้กลายเป็น ชลธิชาต้องลงคนแรกและขึ้นเป็นคนสุดท้าย ชลธิชารู้ว่าพี่สาวของเธอกันท่า แต่เธอก็ไม่ว่าอะไร
ตลอด 3 วันที่ผ่านมา ชลธิชา แทบจะไม่มีโอกาส อยู่ใกล้ชิดส่วนตัวกับตามั่น เพราะพี่สาวเธอกันท่าตลอด
กลางคืน พี่สาวก็แอบลงมาหาตามั่นทุกคืน ภาพจากกล้องสอดแนม ที่ชลธิชาแอบดู เห็นได้ว่าพี่สาวของเธอเก่งขึ้นทุกวัน จากวันแรก ๆ เป็นเพียงฝ่ายตั้งรับ ต่อมาก็กลายเป็นฝ่ายรุก  รุกชนิดอมท่อนควยตามั่น มิดลำจนตามั่นตัวงอเป็นกุ้ง... ส่วนชฎาวัลย์...... พี่คนกลาง เธอยังไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ ระหว่าง พี่สาวน้องสาว  กับตามั่นเลย

.........................................
.........................................
   ตามั่นจอดรถข้างตึกเรียนของชฎาภรณ์ ในมหาลัย
"ห้ามไปเหล่ สาว ๆ ที่ไหนนะคะ....." ชฎาภรณ์ กล่าวกับตามั่นก่อนที่จะลงจากรถ
"ครับผม....." ตามั่นกล่าวพลางยกมือเป็นเครื่องหมายให้สัญญา
"บายค่ะ..." ชฎาภรกล่าวพลางจะก้าวลงรถ แต่ตามั่นดึงมือเธอไว้
"เดียว......" ตามั่นกล่าว
"มีอะไรคะ...."
"คอแห้งจัง..... ขอกินนมสักคำ...."  ตามั่นกล่าว ส่งสาวตาหื่นให้ชฎาภรณ์
"จะบ้าเหรอ....." 
"นะ....น้าาา..........."  ตามั่นกล่าวส่งสายตาวิงวอน ชฎาภรณ์ หันซ้ายมองขวา........... แถวนี้ไม่มีคน
"นิดเดียวนะคะ....." เด็กสาววัย 18 นักศึกษาปี 1 กล่าว พลาง ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา แล้วดันยกทรงขึ้นไป  ตามั่นหมุนตัวนอนลงที่ตักของเด็กสาว ถึงจะติดคันเกียร์ แต่แกก็ขยับตัวเข้าที่จนได้
   ชฎาภรณ์มองซ้ายมองขวา ออกไปนอกตัวรถ เพราะกลัวคนผ่านมาเห็น ขณะที่ตามั่นตั้งหน้าตั้งตาดูดนมคู่งามของเธอ
"พอแล้วค่ะ......."  เด็กสาวกล่าวค่อย ๆ ใช้มือดุนใบหน้าของชายสูงวัยออกจากเต้านมอวบขาวของตน
"อืมม......" ตามั่นคราง แต่ก็ยอมอย่าว่าง่าย
"ตอนเย็น ค่อนไปกินต่อที่บ้านนะคะ..." เด็กสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเอาใจ
"ครับผม...." ตามั่นกล่าว พลางขยับตัวขึ้นนั่ง ในตำแหน่งของตน ชฎาภรณ์ ติดกระดุมเสื้อนักศึกษากลับเข้าที่เดิม ส่งสายตาหวานเยิ้ม
   เธอยอมรับเช่นกันว่า การกระทำเยี่ยงนี้ สร้างความตื่นเต้นให้เธอได้ไม่น้อย
........................................
........................................
   คนขับรถที่ดี นอกจากจะขับรถแล้ว สิ่งสำคัญ คือ ต้องดูแลรถเป็นด้วย  ตามั่นก็เช่นกัน โดยส่วนตัวแล้วแกไม่ชอบนำรถเข้าอู่ เพราะแกไม่ชอบที่จะต้องไปนั่งรอเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง ดังนั้น เรื่องเล็กน้อยแกจึงชอบที่จะลงมือด้วยตัวเอง มากกว่า   การล้างรถ เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง แกสามารถที่จะดูแลมันได้ด้วยตนเอง
   วันนี้ก็เช่นกัน ที่โรงจอดรถ หลังจากที่คุณหนู ทั้งสามของแก ลงรถ แก ก็จัดการเปิดฝากระโปรง มุดเข้าไต้ท้องรถพร้อมกับถาดรอง และประแจ เพื่อขัน โบลท์ ท้องอ่าง เตรียมปล่อยน้ำมันเครื่องออก
....................................................
   รถเก๋งสีดำ ตราดาวสามแฉก คันหนึ่งเข้ามาจอดถัดออกไป แค่เอียงห้ามองตามั่นก็จำได้ว่า นั่นคือรถของคุณทรงวุฒิ
คนที่ก้าวลงจากตำแหน่งคนขับ ถึงจะมองเห็นแค่ขา ตามั่นก็จำได้ว่าเป็นนาย นพพล เด็กหนุ่มวัย 25 คนขับรถส่วนตัวของคุณทรงวุฒิ แต่อีกฝั่งกลับเป็นขาของผู้หญิงสองคน แทนที่ตามั่นจะส่งเสียงหรือกระแอมให้คน รับรู้ว่าตนอยู่ที่นี่ แต่ ตามั่นกลับนอนนิ่ง
"ขอบใจมากนะคะ....นพพล ที่ไปรับ.....เออ !!!!...น้องอิม กลับไปก่อนแม่ก็ได้...."
"ค่ะแม่........" เสียงเด็กผู้หญิงรับคำแล้วเดินแยกออกไป......
............//....."....คุณรัตน์ กับน้องอิมนะเอง....."......//...... ตามั่นคิดในใจ แต่ก็ยังคงนอนนิ่ง
"โอ้ย...... ฉันก็ไม่รู้ว่า เอารถไป เซ็คระยะ แสนโลมันต้องใช้เวลาเป็นวัน.....อะนี่ค่ะ  รางวัล....." คุณรัตน์กล่าวกับนายนพพล
"โอย !!!  ไม่นะครับ ไม่ต้องให้เงินผมหรอก ผมต้องทำตามหน้าที่ของผมอยู่แล้ว...." เป็นเสียงตอบของนายนพพล
"อืมมมมม......ไม่ต้องการเงิน....หรือต้องการอย่างอื่นคะ....." เสียงของคุณรัตน์กล่าว ตามั่นมองเห็นขาของคุณรัตน์ก้าวเข้าไปหานาย นพพลจนชิด .... แต่นายนพพลก็ขยับเท้าถอยออกไป
"ไม่นะครับ....คุณรัตน์...ไม่..." นายนพพลละล่ำละลัก ถอยออกแต่คุณรัตน์ก็ก้าวตาม
"ทำไม.....กลัวฉันรึไง...หือ......"  เสียงของคุณรัตน์กึ่งจะหัวเราะ กึ่งจะเย้ยหยัน
   จังหวะนั้น ตามั่นเห็นเท้าของใครอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา
"ทำไมไม่ขึ้นตึกเสียที....มัวทำอะไรอยู่....." เป็นเสียงของคุณทรงวุฒิ
"เปล่าค่ะ....พอดีรัตน์เอาเงินให้ นพพล ตอบแทนที่เค้าไปรับ แต่นพพลเค้าไม่เอา ก็เลยได้สอนกันหน่อยค่ะ ว่าเมื่อผู้ใหญ่ให้ ก็ต้องรับตามมรรยาท...." คุณรัตน์กล่าว
"ไม่ต้องหรอกรัตน์.... เงินเดือนเค้ามากอยู่แล้ว...." คุณวุฒิกล่าว 
"ค่ะ ๆ ....รัตน์ ขอตัวนะคะ...."  คุณรัตน์ กล่าวแล้วเดินออกไป
........................................
"ระวังหน่อยแล้วกัน.....อีนี่มันตูดไว....." เป็นเสียงคุณทรงวุฒิกล่าวกับคนขับรถหนุ่ม
"ครับพี่....แต่ยังไงก็ไม่มีผลกับผมแน่นอน......" นพพลกล่าว
"พี่ไว้ใจเธอ......" เป็นเสียงนุ่มของคุณทรงวุฒิ
   ถึงแม้จะนอนหงายอยู่ไต้ท้องรถ แต่เงาสะท้อนจากข้างตัวถังรถคันที่จอดอยู่ห่างออกไป ตามั่นก็ดูออกว่า คนที่ยืนอยู่ทำอะไร
..............////......"...ฉิบหาย...."......///..... ตามั่นแทบอุทานออกมา  เมื่อเห็นคุณทรงวุฒิ ยืนกอดและจูบกับนายนพพล ก่อนที่จะแยกกันเดินออกไป
........................................
........................................
นานจนมั่นใจว่าสองคนนั่นเดินห่างออกไปมากแล้ว ตามั่นถึงค่อยคลานออกมาจากไต้ท้องรถ แล้วค่อยจัดการเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องจนแล้วเสร็จ
.......................................
โรงจอดรถและบ้าน ห่างกันราว 40 เมตร ระหว่างทางเดินกลับ ตามั่นเดินสวนกับน้องอิม ดูท่าแล้ว เป็นเจตนาของน้องอิมด้วย ที่กะระยะ รอที่จะพบตามั่น
"....คิดถึงจัง....."  ตามั่นกล่าวเบา ๆ
"... เช่นกันค่ะ...อิม..ก็คิดถึง...."  ทั้งคู่มองสบตา ความสดใสน่ารักของน้องอิม ตามั่นแทบจะหักห้ามใจไม่ได้ที่จะคว้าร่างงามนั้นมากอดสักที่  แต่ก็ได้แต่คิด
"... ถ้าอิม....จะแกล้งปวดท้อง อยู่บ้านสักวัน......" เด็กสาวกล่าว
"....ส่งข้อความมาบอก ละกัน...." ตามั่นกล่าวตอบ
"ค่ะ...."  น้องอิมกล่าวสั้น ๆ แล้วเดินเลี่ยงไป
   ตามั่นเดินยิ้ม กลับบ้าน 3 เดือนกว่า ที่ผ่านมา สิ่งที่เปลี่ยนไปในชีวิตของตามั่นคือ แกไม่ต้องออกบ้านนี้ตอนกลางคืน เพื่อไปหาที่ปลดปล่อยข้างนอกอีกแล้ว   ....... 
   สองศรี พี่น้อง ชฎาภรณ์ และชลธิชานั่งพูดคุยกันอยู่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ก่อนที่ตามั่นจะเดินไปถึง แกสังเกตเห็นชลธิชาเดินไปกอด และหอมแก้มคนเป็นพี่สาว
"คุยอะไรกันครับ สาว ๆ ..."  ตามั่นถามรวม ๆ อย่างเป็นกันเอง
"เปล่า...ค่ะ.. ก็คุยเรื่อยเปื่อย........."  ชฎาภรณ์ ตอบยิ้ม ๆ
"ก็บอกไปตามตรงก็ได....ว่าคืนนี้...พี่ฎา ยอมให้น้อยลงมาหาตามั่น...."  ชลธิชาพูดหน้าตาเฉย
"ครับ...."   ตามั่น ตอบสั้น ๆ เก็บอาการ แต่ประกายตาบ่งบอกความดีใจสุด ๆ
"ดีใจจนเนื้อเต้นละสิ...." ชฎาภรณ์กล่าว   "บอกล่วงหน้านะ....ฎายอมให้แค่น้อยเท่านั้น..."
"...ครับ...."  ตามั่นรับปาก แต่ก็อดคิดถึงน้องอิมไม่ได้
"เออ...แล้วคุณวัลย์ละครับ...." ตามั่นเอ่ยถาม
"พี่วัลย์ ไปบ้านใหญ่หาคุณแม่ค่ะ......" ชลธิชากล่าว  ตามั่นพยักหน้า ....ใจส่วนหนึ่งก็ คิดถึงคุณภัณฑิลา ที่แทบจะไม่ได้มาที่บ้านนี้
"อืมมม....เดี๋ยวผมไปทำกับข้าวก่อนนะครับ....."
"ค่ะ..... วันนี้ของ จืดหมูสับ ด้วยนะคะ..."
"ได้ครับคุณหนู" 
ตามั่นตอบ แล้วเดินแยกไปที่ครัว เบียร์กระป๋องถูกเปิด แล้วกระบวนการทำกับข้าวก็เริ่มขึ้น มันเป็นสิ่งที่ตามั่นทำประจำ ให้กับคนในบ้านหลังนี้ ..............

..................................

ponchan80


bangsan

น่าอิจฉาตามั่นจะโดนสองสาวล่ออีกแล้วสงสัยตามั่นจะเหมาหมดบ้านแน่ๆ

retirenavy


เตง


darkshadow0504

มีวางแผนให้ตามั่นเสียจังหวะอีก

Shinosuke


cobra888

สุดยอดเลย ตามั่นเจอบ่อน้ำมัน ยิ่งกว่าพระยาเทครัวเลย โชคดีจัง ::Orz::

Kritsana


Bb 07.5

พี่คนกลางรุ้เรื่องแล้ว ตามั่นมีสิทเหมายกครัวแน่

suratad


SomSak1983


Starx


noknoi13

วัลย์ บังเอิญมาขัดจังหวะตามั่น  หรือจะเป็นแผนของพี่สาวคนโต ส่งให้มาขัดจังหวะ ตามั่นกับน้อย

Kitti Wongsa