หมอสาวไฮโซกับเด็กชายทั้งสาม ตอน 6 บทลงโทษ

[คนธรรมดา ธรรมดา]

น้องบลูหีบานกลับบ้านเลย

[Art Piboon]

บานหมดแล้วหมอออ

[mooma3]

โดนยาวๆแน่หมออ

[พาสุขสำคัญ]

สนุกมากครับ

[skynet777]

 

[JoJo Anfilco]

ความดุเดือดของหมอบลูเริ่มฉายแสงแล้วครับ

[xonly-1424]

  เอางัยกันต่อว้าาา

[pol88]

 ::HeyHey:

[Agalos von Stresermann]

ในที่สุดก็โดนแตกในแล้ว เย่ฉลองให้น้องบูล
ไม่มีใครอดใจไม่แตกในไหวหรอก 555 

[bridgerman]

อ่านแล้วงง ตอนเจอกัน ใครตบใคร? เขียนรวบมากไปนิดนะครับ

[warahok2020]

จากแค่เด็กๆคราวนี้อาจเจอของใหญ่ละ เบิกบานละทีนี้

[แมงโก้ส้นตีน]

คดีพลิกอีก สามคนเพราะชดใช้กรรม แล้วกับพี่ดำโคยใหญ่นี่ไปมีกรรมอะไรกันอีก

[Sassy Tommyboy]

ได้บานแน่ๆหมอบลูคนสวย

[Deep Theroad]

หมอบลูงานเข้าแล้ว

[Wittaya658]

** กลับมาแล้วนะครับ หลังจากที่หายไปเกือบปี **
** ตอนนี้ยาว เพราะมีเนื้อหาสำคัญ ใครไม่เคยอ่านตอน 1-6 ก็มาเริ่มที่ตอนนี้ได้เลย**
** มีการยืมคำพูดมาจากเรื่องอื่นบ้างนะครับ credit ท่าน ACTDSKY ไม่งั้นคงเขียนไม่เสร็จ** 
** ไม่มีซ่อนข้อความ แต่ขอให้คอมเม้นกันบ้างนะครับ **


"จันทร์หน้า พวกผมจะสอบแล้ว"
"ผ่านให้สอบแล้วกัน"
"พี่สาวคิดว่าพวกผมจะสอบผ่านมั้ยคั้บบบป๋ม"
"อืมมม พี่ว่านะ  อาคมได้แน่นอน สุชาติน่าจะ แต่เลิศต้องลุ้นหนักจ๊ะ"
"ยังงี้......" อาคมพูดแล้วหยุด ทิ้งจังหวะ
"ถ้าสอบผ่านทั้ง 3 คน พวกผมจะมีรางวัลให้" สุชาติพูดขึ้นแทน เหมือนเตี๋ยมกันมา
"แต่ถ้ามีใครสักคน สอบตก ติวเตอร์ต้องรับผิดชอบ!"


ผลสอบ เข้า ม.ปลาย ออกมาปรากฏว่า...
เด็กชาย สุชาติ  ที่เพิ่งกลายเป็น นายมาหยกๆ
สอบติด ม.4 ห้องสุดท้ายของโรงเรียนประจำอำเภอ
ส่วน เลิศ สอบไม่ติด
แต่ที่เซอร์ไพรส์คือ อาคม สอบติด ม.ปลาย ประจำอำเภอไม่พอ
เค้ายังชอบติด โรงเรียนประจำจังหวัดเสียด้วย!

"ว้าว...." บลูอ้าปากค้าง เมื่อเ 3 เด็กแสบมารายงานผลสอบที่ร้าน
"เก่งมากเลยนะเรา อาคม"
"พี่ภูมิใจในตัวเธอ"
"หึหึ" ...เลิศ หัวเราะอย่างจงใจ
"สัญญาอะไรไว้ อย่าเลยนะคับพี่สาววว"
"....." บลูก็อึ้งไปแป๊บ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเรื่องสัญญา
"พวกมึงนี่ก็ คิดเรื่องอื่นเป็นบ้างป่าว บักหัวควยเอ้ยยย" อาคม นักเรียนดีเด่นพูดตะหวาดเพื่อนๆ

"ก็มึงเรียนเก่ง   บักเรียนเก่งงงง" เลิศสวนกลับ
บลูเงียบๆไป ปล่อยทั้งสามต่อเถียงกันเอง
จากนั้นทั้งสามก็บอกถึง 'สิ่งที่บลูต้องรับผิดชอบหากมีใครสอบตก'

"หาาาา....มะ ไม่ ไม่ได้หรอก"
"พรุ่งนี้ตอนเย็นนะ เจอกันนะครับ" เจ้าพวกนั้นไม่สนใจคำพูดบลู แถมยังยิ้ม หัวเราะคิกคัก
ก่อนจะสตาร์ทมอไซค์ซ้อน3 กลับออกจากร้านไป

..สิ่งที่พวกนั้นขอนั้น ก็คือ...
ชุดนี้



--- มุมมองของบลู ---
"พวกเด็กจกเปรต เอ้ย..." บลูเผลออุทานออกมา หลังจากที่เจ้าเด็กแสบสามคนนั้นออกไป
"เฮ้อ..." บลูถอดหายใจ หนักใจ

แต่แล้วก็...
วันตอนมา ประมาณ 1 ทุ่ม
บลู ขับรถเบนซ์สี่ขาว มาที่บ้านของอาคม ซึ่งวันนั้นไม่มีใครอยู่บ้าน
บลูก้าวขาลงจากรถ ด้วยหัวใจเต้นรัว เพราะด้วยชุดที่ ..แบบว่า หวาดหวิดเหลือเกิน
ทำให้บลูมาสายกว่าเวลานัด เพราะรอให้ฟ้ามืดซะก่อน กลัวคนแถวนั้นจะเห็น
ถึงว่าบ้านของอาคมจะอยู่ห่างจากบ้านหลังข้างๆก็ตาม

ในบ้านเปิดไฟ ...มีเสียงทีวีดังออกมา
บลูย่างก้าวลงจากรถ อย่างรวดเร็ว หมายจะเข้าบ้านให้ไวที่สุด
แต่อยู่ๆก็
"เห้ย อึกก ออป ปปะ ปปล่อย อ้กกิิออ !"
อยู่ๆก็มีใครไม่รู้ เป็นผู้ชายตัวใหญ่ผิวดำ กระโดดออกมาจากที่ซ้อน ก่อนจะถึงหน้าประตูบ้านของเจ้าอาคม
แล้วก็อุ้ม ฉุดบลู เข้าไปในรถกระบะเก่าๆโทรมๆ โดยที่บลูไม่ทันตั้งตัว 
แต่ก็พยายามตะโกนสุดเสียง
" อึก อัก ก ก ช่ด ช่วยช ่วย ด้ว  ย ..."   แต่ผู้ชายคนนั้นก็บึ่งรถกระบะออกไปด้วยความแรง ชนิดเหยียบมิด
จนถนนหมู่บ้านฝุ่นคลุ้ง ตลบไปหมด
จนบลูก็ไม่กล้าที่จะคิดประตูโดดลงไป

--- มุมมองหมอวี -- 
ดึกๆของคืนนั้น
"ไอ้น้อง เป็นไงบ้าง" เป็นข้อความที่ผมส่งไลน์ไปหาในกลุ่มไลน์กับพวกเด็กแสบ
ขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่กลับไม่มีใครตอบกลับมาทั้ง 3 ตัว
ใช่ครับ ผมรับรู้ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น เพราะพวกเด็กเล่าให้ฟัง
...เฮ้อ แฟนผมนี่ เด่วนี้ชักชอบแล้วล่ะสิ  ถึงขึ้นอ้างว่าไปขึ้นเวร เพื่อจะไปบ้านนอก
แต่เอาเหอะ ผมกลับตื่นเต้นมากกกก ว่าบทลงโทษคืออะไร
โดยสั่งว่าให้พวกเด็กแสบถ่ายรูปมารายงานเป็นระยะ

ล่วงเลยจนถึง ตี2 ก็ยังเงียบ...ผมจึงโทรไป ทั้งโทรศัพท์และโทรไลน์ ก็ไม่มีใครตอบสักคน
มันทำให้ผมคิดไปถึงไหนต่อไหนว่า แฟนสาวแสนสวยของผม กับ พวกนั้น กำลังทำอะไรกันอยู่?
ยิ่งบดอารมณ์เข้าไปใหญ่ ไม่ไหว ต้องรูดตัวโลกตัวเอง ผสมจินตนาการไปจนน้ำแตก
แล้วผมก็เพลียจนหลับไป
เช้าต่อมา...ผมไปเข้าเวรตามปกติ คนไข้เยอะมาก จนไม่มีเวลามาเช็คไลน์เลย
ยันเย็น บ่าย 4 ลงเวร ...
"เหี้ยไรว่ะ " ผมเผลอพูดสบถขึ้นมาเบาๆ ขณะที่กำลังเดินมาขึ้นรถ เพื่อจะกลับบ่าย
เพราะ ในกลุ่มไลน์นั้น จนปานนี้ ก็ยังไม่มีตอบกลับมา สักข้อความ
โทรหาก็ไม่มีใครรับ  ด้วยความร้อนใจ จึงลองโทรหาบลู เมียสาว ก็โทรไม่ติดเช่นกัน
เริ่มใจไม่ดี...
เอาล่ะไหนๆก็ลงเวรละ ผมบึ่งรถไปที่หมู่บ้าน ตามหาไอ้อาคมทันที
จอดรถ BMW ที่หน้าบ้าน เห็นมันกับเพื่อนๆ นั่งเล่นอยู่หน้าบ้านพอดี
ผมลดกระจกรถลง กวักมือเรียกพวกมันมาที่รถ เพราะกลัวว่าบลูจะรู้ว่าผมมาที่นี่
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์วะ ไลน์มาก็ไม่ตอบ" ผมดุมัน
"อ้าว..." อาคมเอ่ยขึ้น
"อ้าวอะไรของมึง"
"เอ้าา ก็คือ ผมนึกว่าพี่รู้แล้ว เรื่องพี่สาวไม่ได้มาที่นี่คับ"
"พูดใหม่อีกที ว่าไงนะ"
"พี่สาวไม่ได้มาครับ "
"ใช่คับ" อีก 2 คนช่วยกันยืนยัน
"แล้วพวกมึงทำไมไม่บอกตั้งแต่เมื่อวานนนนน " ผมขึ้นเสียง
ผมคิดทบทวนว่าเห็นเมียออกมาจากบ้านแล้วนี่นา งงหนักมาก บลู เธอจะไปไหนกันนะ
และแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า iPhone X ผมเป็นคนซื้อให้ ผมจึงรู้รหัส iCloud
งั้น..ลอง Find my iphone ดู!
ปรากฏว่า เจอจริงๆ GPS มันแจ้งว่า iPhone เครื่องนี้เคยอยู่ที่สถานที่แห่งนึง
นอกหมู่บ้านนี้ออกไป 2 กิโล  ล่าสุดเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว

ผมยื่นมือถือให้พวกเด็กแสบดู
"รู้จักคับ" "รุ้ๆๆ"
ผมสั่งให้พวกนั้นก็กระโดดขึ้นรถ แล้วเหยียบคันเร่งมิด ไปตามตำแหน่ง GPS
ไม่นานนัก ก็มาเจอที่บ้านไม้เก่าๆยกใต้ถุนสูงหลังนึง หลังคาสังกะสีเก่าๆ
ผนังข้างนึงผุ ใช้ป้ายโฆษณามาปิดทับเอาไว้
ใต้ถุนใช้เป็นคอกเลี้ยงควาย กลิ่นขี้ควายอบอวล

"ทำไมพี่สาวมาอยู่บ้านอ้ายกล้าวะ" อาคมพูดขึ้นกับเพื่อน
"ใครวะ" ผมถาม แต่ยังไม่ทันรอคำตอบ
ผมก็ลงจากรถ ไปส่องที่หน้าบ้าน ก้มๆเงยๆ แลดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่บ้าน
"มีใครอยู่บ้านมั้ยครับบ!!!"  เงียบ....
"บลู!!!! บลู!!"  เงียบ..

เอาไงดีนะ ผมคิด
แต่ด้วยความเป็นห่วงเมียสาวแสนสวย ผมจึงถือวิสาสะเดินขึ้นบันไดบ้าน
บนบ้านเป็นไม้ ผุพังตามกาลเวลา
มีมุงเก่าๆ เสื่อน้ำมันปูพื้น  ฝูกนอน  ผ้าห่มดำๆสปรก  ย รกทั้งบ้าน
แต่ไม่มีใครอยู่...

"ยังไงกันเนี่ย หรือว่า GPS จะมั่ว"
ผมลงมาจากบ้าน
"บ้านใครวะ"
"บ้านอ้ายกล้าคับ พี่ชาย"
พวกนั้นบอกชื่อมา แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร
เลยยกมือถือขึ้นมาเช็คอีกครั้ง  เห้ย.. iPhone กลับแสดงตำแหน่ง GPS อีกครั้งที่บ้านผมเอง
ก็เลยรีบขับรถกลับบ้าน

เจอน้องบลู นอนหลับอยู่ที่ห้องนอน
"เธอๆ...."
"อืออ...ว่าไงคะ"
ผมอยากถาม แต่ก็ไม่กล้าถาม กลัวว่าบลูจะรู้เรื่องว่าผมรู้เห็นกับที่ปล่อยให้เธอไปบ้านนอก
"กลับบ้านมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"
"กะ...ก็ลงเวร เพลียมา ก็มานอนที่นี่เลยตั้งแต่สายๆแล้ว"
เอ๋...สงสัยคลาดกับเธอเช้าเหรอ? แล้ว GPS ตำแหน่งบ้านหลังนั้นคืออะไร
หรือมันมั่ว (เพราะผมก็มีประสบการณ์ GPS มั่วเหมือนกัน)

คืนนั้น ผมพยายาลจะยุ่งกับบลูอีก หวังจะเช็คสภาพ แต่บลูไม่ยอม บอกว่าเพลียมาก ขอนอนพัก
ซึ่งเหตุผลนี่ เป็นเหตุผลที่บลู และทั้งตัวผมเองก็ใช้กันบ่อยๆอยู่แล้ว จึงไม่ได้เป็นเหตุให้สงสัยอะไร
ผ่านไปอีก 1 วัน ทั้งผมกับเธอก็ทำตัวปกติ

...เย็นของวันต่อมา เวลาบ่าย 4.30
ผมอยู่บ้านตามลำพัง ดูทีวีไปเรื่อย เพราะวันนี้ไม่มีเวร

อยู่ๆก็มีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน  เปิดกล้องดู เห็นว่าเป็นคนอายุราวๆ 40-50
ผิวดำหยาบกร้าน เหมือนคนทำงานก่อสร้าง แต่งตัวมอซอ


"มีอะไรครับ" ผมพูดผ่านไมค์ออกไป
"มาหาบลู"
ใครวะ เรียกชื่อยังกะเพื่อน ซึ่งดูหน้าตาบ้านนอ อายุขนาดนั้น แล้วไม่ใช่คนรู้จักบลูแน่ๆ
"เข้าเวรอยู่โรงบาลครับ"
"ผมจะรอ ผมมีเรื่องสำคัญ"
"เรื่องอะไรครับ ฝากบอกผมไว้ก็ได้" ยังคงพูดผ่านกล้องที่ติดไว้หน้าบ้าน
"ผมรู้ว่าบลูหายไปไหนครับ มีเรื่องสำคัญต้องบอก"
เห้ย...คนนี้เป็นใคร ทำไมรู้เรื่องนี้ นอกจากผม บลู และเด็กแสบ 3 คน มันไม่น่ามีใครรู้
ผมจึงตัดสินใจเปิดบ้าน ให้เข้ามา แต่ให้นั่งที่เก้าอี้ในสนามหญ้า

เค้าพูดกับผมว่า...
"น้อง...แอบไปบ้านผมมาแล้วใช่มั้ย"
"งั้นนนน...บ้านหลังนั้นก็คือ?"
"ใช่ บ้านผมเอง"
"ทำไมน้อง แอบขึ้นบ้านเพ่"
"เอ่อ..." มันเท่ากับผมบุกรุกบ้านคนอื่น
"ขอโทษครับ คือผมไปหาคน ตามใน GPS แล้ว ตะโกนหาแล้วก็ไม่มีใครตอบ "
"เค้ากลับบ้านไปแล้วน่ะ ตอนนั้น" หนุ่มใหญ่ ผิวดำ หน้าตาเหี้ยม พูดด้วยเสียงต่ำ เบาๆ
"เค้า?"
"ก็เมียน้องไง " เค้าพูดแบบมีรอยยิ้มที่มุมปาก?
ผมขึ้นสิครับ
"มึงทำอะไรเมียกู!" ถึงเป็นหมอ แต่ผมไม่ใช่คนนิ่มๆจืดๆ ถึงเวลาผมก็พร้อมลุย
"ครอืออนนน" เสียงประตูรั้วไฟฟ้าเคลื่อน มีรถเบนซ์สีขาว กำลังเข้ามาในบ้าน....บลูลงเวรมาแล้ว
"นู้น...ถามคนนั้นสิ 55"

บลูเอารถจอด เดินลงจากรถในชุดกราว เดินตรงมาที่เก้าอี้สนาม ตรงที่ผมนั่งอยุ่ ยิ้มให้
ก่อนจะเอ่ยว่า
"มีแขกมาเหรอคะ" ไอ้คนนั้นมันนั่งหันหลังให้บลูพอดี
"ใช่จ๊ะ"  มันหันกลับไปยิ้มยิงฟันให้บลู
บลูหน้าซีดเผือก ยืนตัวแข็งทื่อไป 10 วิ
"เออ อะ .. เอ่อ ใครเหรอคะ พี่วี" บลูถามผมดูท่าทางลุกลน
โดยที่ผมไม่ทันจะตอบ ไอ้คนนั้นก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปที่บลู
ก่อนจะ...
"เพี้ยะะ!! " 
"เห้ยยยยย!!! "
"ว้ายย!!!!"
ผมตะลึงไปเลย เอามือกุมหัว งงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"วันเดียวก็ลืมกันแล้วเหรอจ๊ะ หมอคนสวย แหมมมม"
"ไอ้สัสสส มะ มะ มึงทำอะไร ออกไปเลยเด่วนี้ ออกไปปปปปป!!!"
"ฮะฮ่ะฮ่าาา ฮะฮะฮ่า ออกคับออกคับ คุณหมอออ"
แล้วมันก็เดินออกไปโดยดี

ผมและบลู อึ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น
...แต่นั่นทำให้ผมพอจะประติดประต่อเรื่องราวได้บ้างแล้ว

----- ดึกๆคืนนั้นเอง บลูหลับไปแล้ว แต่ผมยังนอนคิดเรื่องราวอยู่นั้น
ก็มีโทรศัพท์ปริศนาโทรเข้ามา
"หมอเปล่า"
"ใคร" ผมถามไป
"เมื่อเย็นนั้นไง"
"ไออ้ ไอ้ " ผมกำลังจะเอ่ยปากด่า แต่กลัวบลูจะตื่นและได้ยินเข้า
"ยังไม่ต้องด่า เด่วพรุ่งนี้ผมให้ด่าเต็มที่ แต่...ขอเจอหน่อย"
มันนัดผมไปคุย สองต่อสอง โดยให้ผมเลือกสถานที่ได้

ผมนัดมันมาคุยที่บ้านตอนเย็นๆ เพราะบลูไปขึ้นเวรพอดี
และที่สำคัญ ผมเตรียมปืนใกล้ตัว และ ในบ้านน่าจะปลอดภัยสำหรับผมที่สุดแล้ว
และกลัวคนมาเห็นว่า คนเป็นหมออย่างผมมาพูดอะไรกับคนประเภทแบบนี้
แถมยังกลัวมันหลุดคำพูดที่ไม่เหมาะไม่ควร แล้วคนอื่นมาได้ยินเข้า
ในบ้าน...
"ไม่ต้องลีลา ว่ามา"
"เอ่อดี ยังไงสิวะ คุยง่ายดี"
"เอ่อ กุน่ะ รู้เรื่องหมอคนสวยเมียมึง กับ ไอ้พวกเด็กห่าทั้ง3แล้วนะ"
"...." อะไรว่ะ ไอ้พวกเด็กไปเล่าให้ไอ้คนนี้ฟังเหรอ? ผมคิดในใจ
"หมอชอบแบบนี้ใช่มั้ยละ 55"
"ยอมรับมาเหอะ แนวอะไรนะ สวิงกิ้งป่าวนะ ฮ่าๆๆๆ"

"..." ผมจ้องหน้า แต่ยังไม่ตอบอะไรกลับไป
"เพ่น่ะ ที่จะพูดก็คือ ไม่มีอะไรมาก....."
"ขอเทคโอเวอร์ไอ้พวกเด็กห่า แค่นั้นแหล่ะ"
"พูดถูกป่าววะ ทำแทนน่ะ ทำแทน"

"...." ผมยังใบ้รับประทาน ไม่รู้จะตอบอะไร จะพูดยังไง จะยอมรับเรื่องเด็ก หรือจะปฏิเสธมันก่อนดี
"ใจเย็นๆ ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ นั่งคิดไป ฟังเพ่พูดนะ"
"สมัยหนุ่มๆ เพ่น่ะ ก็เคยเจอนะโว้ย คนแบบหมอน่ะ" มันพูดขึ้น เงยหน้า เหมือนนึกอะไรอยู่
"เพ่เข้าใจ และ เพ่รู้งาน รู้ว่าต้องทำยังไง"
"เพ่เข้าใจน้องดี เพ่ไม่ได้มาขู่น้อง จริงๆพี่ไม่มาบอกก็ได้นะเนี้ยโว้ย "
"และเพ่ก็รู้ดีว่า น้องไม่กล้าแจ้งตำรวจหรอก เพราะถ้าแจ้งคนแจ้งไปตั้งแต่แรกแล้ว ฮ่าๆ"

...ไอ้หมอนี่ มันพูดเหมือนกับพูดกับใจผม
"ไอ้พวกเด็กน่ะ มันปากสว่าง ขนหมอยยังไม่ขึ้น จะไปเชื่อมันได้ยังไง"
"ถ้ามันเก็บความลับได้ เพ่คงไม่รู้เรื่องนี้หรอก น้องเอ้ย"

"นายต้องการอะไร" ผมเอ่ยปากขึ้น
"ก็อย่างที่บอกไง ทำแทนไอ้พวกเด็ก"
"แล้วพวกเด็ก ก็ไม่ต้องมาเสือกอีก เรื่องเด็กเพ่จัดการให้"
"นี่เพ่ก็คิดว่า เพ่เป็นคนดีแล้วนะ อุตสามาพูดดีๆกับผัวเค้าถึงบ้าน ฮ่าๆ"
"ที่มาบอก ไม่ใช่มาขอ จริงๆกุไม่ต้องขอก็ได้ ฝีมืออยุ่แล้ว"
"แต่เพ่รู้ว่าเอ็งชอบแบบนี้ ฮ่าๆ ชอบแบบรู้เห็นเป็นใจ แล้วถึงจะสะใจใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"

"เด็กมันปากสว่าง อยากให้คนรู้ทั้งอำเภอเหรอวะน้องหมอ"
"อีกอย่าง กระเจี๋ยวเล็กนิดเดียว มันทำอะไรเมียเอ๋งไม่ได้หรอก"
"เพ่รู้ คนอย่างหมอต้องการอะไร"
"ดูดิ นมเมียเอ็งก็ยังเต่งตึง หีก็ยังขาวชมพูอยู่เลย พวกเด็กมันไม่มีน้ำยาวะ "
"เด่วเพ่จัดการให้ รับรองงง"
"รับประกัน ไม่เกิน 2 เดือน หมอบลูคนสวย หีบาน กลีบอ้า ได้เดินขาถ่างสมใจน้องแน่นอน "
"แม่งเอ้ย พูดแล้วก็หมั่นเคี้ยว อยากตบนมใหญ่ๆ อีกสักทีสองทีวะ"...มันพูดขึ้น แบบไม่ได้มองหน้าผมเลย

"กลับไปก่อน เด่วผมติดต่อไปเอง" ผมรู้สึกหวิวๆ
"โอเค ฮ่าๆๆ" มันยิ้มหัวเราะ หน้าตายี้ยวน  แล้วก็ออกไป


ฟังไปแล้วใจสั่น  ทั้งเรื่องที่มันพูด และ ท่าทางหน้าตากวนตีน ยียวนของมัน
สรุปก็คือ ที่ผมประติดประต่อเรื่องได้
ไอ้นี่ มันได้มีอะไรกับ น้องบลู เมียผมแล้ว ในวันที่เกิดเหตุ วันนั้น
แต่ตั้งแต่เมื่อไร จนถึงเมื่อไร ไม่แน่ใจ
และคิดว่าพวกเด็กเวรน่าจะรู้เรื่องนี้ด้วย ไม่ว่าตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
ถึงได้พยายามหลบหน้าผม เพราะรู้เรื่องนี้
เดาก่อนหน้านี้มันคงปากว่าง  เอาเรื่องไปเล่าให้ไอ้นี้ฟัง

แต่ประโยคที่ว่า " หีบาน กลีบอ้า  เดินขาถ่าง"
ฟังแล้วมันทำให้ใจสั่นชิบ เพราะที่ผ่านมา ที่ปล่อยพวกเด็กเข้ามามีส่วนร่วมนั่น
ร่างกายบลู ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย นมยังเต่งตึง หียังอูม ชมพูสวย
ก็จริงอย่างไอ้นั่น มันว่า เด็กกระเจี๊ยวเล็ก ไม่มีลีลาอะไรมากมาย
นี่ผมเป็นบ้าอะไรวะ  ดันใจสั่นเมื่อได้ยินคนอื่นพูดว่าจะทำให้เมียตัวเอง "หีบาน กลีบอ้า"
ไม่ใช่เฉพาะกับบลูหรอกครับ กับแฟนคนก่อนๆ
ผมก็ชอบทุกครั้งที่สวิ้งแล้วแฟนไปโดนของใหญ่ๆจนอ้าหุบไม่ลงกลับมา
แต่กับบลูแล้ว ผมไม่เคยคิดเลย จนเหตุการณ์มันพาไปจนเจอแก๊งเด็กแสบ
แต่ก็อีกนั้นล่ะ เรื่องมันชักบานปลายไปกันใหญ่แล้ว
จากจุดเริ่มต้น แค่ GPS พาหลง มาถึงขั้นนี้ได้ไง มันยิ่งกว่าหนังแล้ว

อะไรของกุวะเนี่ย ผมย้ำคิดกลับไปกลับมา
"แต่มันก็มาถึงขั้นนี้แล้วนะเว้ย" จิตใจด้านมืดผมสนับสนุน
"เฮ้ย แต่บลูเป็นถึงหมอ เป็นเมียแต่งเลยนะ ไม่ใช่ประเภทเด็กอาชีวะแบบแฟนคนก่อนๆ" ด้านสว่างค้าน
"แต่...ก็โดนพวกเด็กเวรไปแล้วถึง3 ยังจะหวงอีกทำไม ไหนๆแล้ว ก็ให้มันสุดๆ" ด้านมืดเสริม

"หีบาน กลีบอ้า" โอ้ยยย แค่จินตนาการตามคำพูด ทำไมผมควยลุกตามวะเนี่ย
จะเป็นไงนะ ถ้าไฮโซสาว อายุ 20 กว่าๆ ลูกเศรษฐีในเมือง
เป็นแพทย์หญิง หน้าสวยดุจพญาหงษ์
ผิวขาวชมพู หน้าอกหน้าใจ เอวกิ่ว สะโพก เต็มตูม
โดนไอ้บ้านนอก หน้าผุๆ ตัวดำปิ๊ด  ผิวหยาบกร้าน
ที่มีอาชีพแค่เลี้ยงควาย กระแทกกระดองเต่าอูมๆชมพูๆ จนแตก แหกบาน ดำอ้า
แม่ง นอนๆๆ สรุปคืนนั้นผมนอนหลับไปทั้งอย่างนั้น โดนที่จิตใจด้านมืดครอบงำด้านสว่างอยู่

วันต่อมา มีข้อความไลน์ทักเข้ามาจากไอ้นั้น
"ตกลงว่าไง"
ผมตอบไปเพียงสั้นๆว่า "อือ" 
จากนั้นผมก็บอกเงื่อนไขมันไป แบบเดียวที่บอกกับพวกเด็กเวร3คนนั้น
จะจัดการยังไงก็แล้วตาม แต่ ห้ามข่มขื่น ห้ามสดเด็ดขาด ให้ใส่ถุงยางทุกครั้ง  ห้ามแบล็ลเมล์
...กูทำอะไรลงไปวะเนี่ย แล้วผมก็ยัดมือถือเข้ากางเกง ก่อนกลับไปตรวจคนไข้ต่อ

จากนั้นมันก็เงียบไปหลายวัน จนกระทั่งวันนึง
ก็มีภาพจากมาจากไลน์เด้งขึ้น ขณะผมกำลังตรวจคนไข้
เป็นภาพ พูหอยอวบอูมใหญ่ ขนหมอยบางๆ  แดงก่ำบานอ้า
มีน้ำขาวขุ่นไหลย้อยรินหลั่งออกมาจากรูสวรรค์

"เหี้ย!" ผมหลุดปากอุทานออกเสียง


.....หลายวันก่อนหน้านั้น
-- มุมมองของหมอบลู--
ฮื้อออ.... ชั้นจะทำยังไงดีๆๆๆ มันมาถึงขั้นนี้ได้ยังไง
บลูนั่งร้องไห้กองกับพื้นในห้องน้ำ เปิดฝักบัวราดหัว  กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
วันที่บลูตั้งใจจะไปหาน้องๆ แต่กลับโดนชายนิรนามฉุดลากขึ้นรถกระบะไป
...คะ บลูโดนมันฉุดไป! ตั้งแต่เย็นวันนั้น จนถึงบ่ายอีกวัน
โดยมันข่มขู่ว่ารุ้เรื่องของบลูหมดแล้ว มันบอกว่าขอทีนึง
ถ้าไม่ยอมจะประจาน และฟ้องพี่วี
และถึงไม่ยอม มันก็จะข่มขืนอยู่ดี มันบอกให้เลือกเอาจะยอมดีๆ หรืออยากเจ็บตัว
บลูไม่มีทางเลือกเลย มีแต่ทางที่แย่ และ ที่แย่กว่า

วันต่อมา มันก็มาดักรอที่โรงบาล มีครั้งนึงเจอพอดี ทำท่าทีจะเข้ามาพูด
แต่บลูอาศัยจังหวะเดินหนี หลบเข้าตึกและห้องต่างๆที่สลับซับซ้อนในโรงพยาบาลหนีไป
เริ่มใจไม่ดีแล้ว ใช่คะ บลูคิดแล้วว่ามันต้องออกมารูปแบบนี้ มันจ้องตามตื้อแน่นอน
ทำยังไงดีๆๆ จะฟ้องตำรวจให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
แต่ถ้าทำแบบนั้น ชื่อเสียงแพทย์หญิงปนปี้ และต้องหย่ากับพี่วี
เรื่องหย่า บอกตามตรงนะ บลูทำใจไว้บ้างแล้ว
แต่ชื่อเสียงในฐานะแพทย์หญิง และชื่อเสียงของพ่อแม่ จะเอาไปไว้ไหน
จะมีหน้าอยุ่ในสังคมได้ยังไง เป็นถึงหมอ แต่ถูกทั้งเด็ก ม.ต้น และ คนเลี้ยงควาย ขืนใจ
เฮ้อ...!!!

...วันต่อมา บลูคิดไม่ถึงเลยว่า มันจะตามมาถึงบ้าน นั่งคุยกับพี่วี
ไม่รู้คุยอะไรกัน ได้ทำทำเป็นไม่รู้จัก แต่ยังมาตีก้นบลูอีก
เครียดมากคะ บลูไม่รู้จะพูดยังไงกับพี่วีเลย แต่พี่วีกลับไม่ได้ถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
บลูยิ่งสับสนมากขึ้น

ไม่กี่วันต่อมา บลูก็ประชันหน้ากับมัน ขณะกำลังเดินหารถที่ลานจอดรถของโรงบาล
"นี่ ไอ้..!!"
"แหน่ะๆๆ อย่าเรียกเพ่อย่างนะสิหมออ"
"คน "เคยๆ!" กันอยู่"
"นี่!" บลูหันซ้าย หันขวา กลัวคนได้ยิน
"นายต้องการอะไร"
บลูมองมันด้วยสายตาเครียดแค้น อยากจะตบหน้า แต่ก็ไม่กล้า ก่อนที่มันจะตอบคำถาม
"ผมขอแค่ อย่างเดียว"
"นายต้องการเงิน ใช่มั้ย? ชั้น ชะ ชั้น จะ ให้"
"ไม่ อย่ามาดูถูกกู กูต้องการอย่างอื่นเว้ย"
"โทษๆ พูดหยาบไปนิด เพ่พูดใหม่นะ แบบสุภาพๆ"
มันยิ้มกรุมกริ่ม  แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ
ขณะที่บลูถอยหลัง ยกกระเป๋าถือหลุยวิตตอง บังอกไว้
"เพ่ ต้องการคุณหมอมาเป็น 'กระหรี่!' ได้มั้ยละ ฮ่าๆๆ"
"ห๊ะ!" คำพูดของมันทำให้บลูหน้าแดง โกรธจัดกับคำพูดสถุนของมัน 
"พรุ่งเก่าที่เก่าเวลาเดิม"

มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วพูดว่า
"ใส่ชุดหมอมาด้วยละ แต่ห้ามใส่ชั้นในมานะ กุขี้เกียจถอด! ฮ่าๆๆๆ"
"อ่อ...ผมรู้ว่าหมอจะตกลงนะ  ผมรู้ ผมรู้ ฮ่าๆ"
"ไม่อย่านั้นก็....พี่หมอวีเอยย พ่อเอยย แม่เอยย ทั้งอำเภอคงได้ฟังข่าวดีอะนะ"
"อะ...อย่า อย่านะ...."

แน่นอนคะ ถ้าถามบลู บลูไม่มีทางยอมรับข้อตกลงแน่นอน
คนสวยหน้าตาดีอย่างบลู มีฐานะ เป็นหมอ
จะไปเป็นกระหรี่ให้คนเลี้ยงควายบ้านนอกเนี่ยนะ?  ไม่มีทางอยู่แล้ว

....บ่ายแก่ๆของวันต่อมา
รถเบนซ์สีขาว จอดที่หน้าบ้านไม้สภาพโทรมๆ มีคอกเลี้ยงควายอยู่ที่ใต้ถุน
"ฮ่าๆๆๆ เพ่ว่าแล้วววว น้องหมอต้องมา" นายกล้า ใส่กางเกงตัวเดียว ไม่ใส่เสื้อ โผล่หน้ามาจากระเบียงชั้นบน
"ว่าไงคับ ตกลงใช่มั้ย"
"คะ"
"แต่เอ๊....ตกลงเรื่องอะไรนะ เพ่ก็ลืมแล้ว"
บลูเริ่มไม่พอใจ กลับเรื่องที่มันแกล้ง
"โอ๋ๆๆ ไม่โกธรๆ ขึ้นมาๆก่อน" บลูสวมชุดกราว ...โนบรา โนกกน.

พอถึงชั้นบน มันก็ถามซ้ำ
"ตกลงยังไง เพ่ไม่ได้ยิน"
"คะ ยอมคะ" บลูพูดแบบหน้าบึ่งตึง เกลียดขี้หน้ามันมาก
"ยอมมมม อะไรน้าา"
บลูคิ้วขมวด กับความยี้ยวนของมัน แต่บลูตอนนี้อยู่ในสภาพลูกไก่ในกำมือ
"คะ บลูยอมเป็น...กระหรี่...ให้พี่คะ"

"ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ เป็นหมออยู่ดีๆไม่ชอบ อยากมาเป็นกระหรี่ ได้ๆๆเด่วสนองให้"
มันหัวเราะด้วยความสะใจ โดยที่ไม่ได้สนสีหน้าบลูเลยว่า หน้าตาเครียดแค้นมันขนาดไหน
บลูเหม็นขี้หน้ามันมาก ไม่ถูกชะตากับคนหน้าตาแบบนี้

ว่าแล้วมันจูงมือบลูเข้าไปในห้องนอน ที่มีแต่ฟูกนอนเก่าๆ ดำๆ
บลูยืนนิ่ง แล้วก็ปลดกระดุมเสื้อออก ตามที่มันสั่ง
เผยให้ผิวขาวจั๋ว เนียนสวน นมเป็นนม ก้นเป็นก้น
หน้าอกขนาด 34-35 นิ้วที่เต่งตึง จุกชี้ เปิดเผยต่อหน้าหนุ่มใหญ่ อายุรุ่นน้องพ่อ
"สวยก็สวย นมก็สวย หุ่นก็น่าเจียะอีกนะเนี่ย...ระดับดารา"
"บุญวาสนาของกรูแท้ๆ" มันพูดไปพลางเอานิ้วเขี่ย หัวนมไปด้วย


"ดะ เด่วว อื้อออ...." บลูที่เอยร้อง ก่อนที่จะสะดุ้งให้กับการขบดูดหัวนมของนายกล้า
ความเสียวถูกจู่โจมในจุดอ่อน ซึ่งนายกล้าดูดฟัดนมของบลูหนักหน่วงมากๆ
มากกว่าพวกเด็กแสบ และ พี่วีเคยกระทำต่อบลู
เสียงดูดดังจ๊วบๆ..เหมือนอดยาก ลิ้นก็วนรอบหัวนม มือบีบคลึง แต่ก็ไม่ได้บีบจนเจ็บเกินไป
มันถอดเสื้อผ้าบลูออก เหลือไว้เพียงชุดกราว นาฬิกาโรเล้กซ์ และ สร้อยเพรชที่คอ 
"นมอร่อยสุดๆ ขอชมข้างล่างหมอชัดๆอีกรอบละนะ.."
"อูย วันนั้นเห็นไม่ชัด ดูดิ"
"หมอยบางๆ กลีบอวบอูมปิดสนิท สียังชมพูอยู่เลย"

"รักษาของกันดีจังนะพวกมึง" มันเอ่ยขึ้นมาลอยๆ

"อือออ อ็าาาา อาาาาา...." บลูหลุดป้องร้องขณะที่ นายกล้าลากลิ้นเลื้อยลงมาที่หน้าท้องของบลู และเลื้อยต่ำลงเรื่อยๆ

จนมาหยุดที่เนิน ก่อนจะถึงจุดยุทธศาสตร์

"...หีสวยๆแบบนี้คงอยู่ได้ไม่นาน พ่อจะอัดให้บานเลยย"
  ซึ่งคำกล่าวของมันก็ทำให้บลูหวั่น และเสียงหัวเราะของมันนั้น ก็ทำให้บลูหน้าแดงและอาย
อยากเอาหน้าหนีแทรกแผ่นดินหนี

"อะ....อือออออ...หยุดนะ ไม่นะ อ็าาาา อาาาาา "
นายกล้าละเลงลิ้นเข้าจู่โจม  ก็ทำใหบลูถึงกับต้องเผลอกระดกสะโพกตาม จังหวะลิ้นของมัน


"ฮ่าๆๆ...เสียวละสิ ถึงได้กระดกหีตาแบบนี้น่ะ..."
นายกล้าเอ่ยปากพร้อมกับหัวเราะ บลูไม่ชอบให้เค้าพูดแบบนี้เลย แต่ในเวลานั้น
มันยิ่งทำให้บลูหน้าแดง อาย และ มีอารมณ์ขึ้น
มันจับบลูพลิกคว่ำ พลิกหงาย ให้คลานท่าหมา ชูก้นสูง แล้วมันก็ใช้ลิ้นเลียแพล๊บๆอย่างเอร็ดอร่อย

บลูมีอารมณ์ รู้สึกได้เลยว่าตัวเองแฉะ เพราะไม่เคยมีใครเลย เล้าโลมบลูได้เสียวขนาดนี้มาก่อน
ทุกคนจ้องแต่จะกระทุ้งน้องสาว ไม่ค่อยได้สนใจเรียกความเสียวก่อนเลย ไม่ว่าทั้งเด็กแสบและพี่วี

"เลอะปากกุเต็มเลย  อีคุณหมอออกระหรี่ เงี่ยนก็บอกว่าเงี่ยนนนนน "

จากนั้นมันก็ปลดเปลืองกางเกงตัวเองออก
เผยให้เห็นอาวุธ ขนาดใหญ่กว่า 6-7 นิ้ว สีดำเมี่ยม เส้นเลือดปูดทั่วลำ


บลูถึงกับกลืนน้ำลาย ด้วยความหวั่นไหว
เป็นครั้งแรกที่บลูได้เห็น...เอ่อ ควย ผู้ชายที่ใหญ่ขนาดนี้คะ 
เพราะคืนนั้น บลูไม่ได้มอง แต่ก็รับรู้ได้ว่ามันใหญ่กว่าปกติมาก จนช้ำไปเป็นวันๆ
แต่ไม่คิดว่าจะใหญ่ขนาดนี้ มันทั้งดูน่ากลัว  น่าขยะแขยงยังไงชอบกล แต่ก็ดึงดูดยังไงพิกล

"ฮ่าๆๆ อ้าปากค้าง กลืนน้ำลายเลยเหรอคับ คุณหมอออ"
"ควยผมน่ะ ใครๆก็ติดใจทั้งนั้นแหล่ะ"
นายกล้าถุยน้ำลายใส่มือ แล้วใช้มือนั้นชะโลมทั่วทั้งควยตัวเอง
แล้วก็พลักให้บลูนอนหงายลงที่ฝูก
และเอาควยเขืองมาจ่อที่รูของบลู... บลูขอให้มันสวมถุงยาง ซึ่งมันก็ตกลง

บลูหน้าซีด เสียว กลัว ที่หัวควยบานๆราวกับดอกเห็ดกำลังจะแทรกมุดเข้ามาฝากกลีบน้องสางบลู
"อะ....อือออออ...เดียวก่อ อย่าา นะ อ็าาาา อาาาาา
แต่มันก็ไร้ความหมาย  ควยของนายกล้าเสียบใส่เข้ามาในหีของบีม
บลูกรีดร้องด้วยใบหน้าที่เหยเก มันจุก มันแน่นไปทั้งท้องน้อย ราวกับร่างจะฉีกแยกเป็น 2 ส่วน
ด้วยขนาดใหญ่ และ ของๆบลูที่ฟิตแน่น
ทำให้เวลาโยกควยเข้าออกนั้น กลีบหีโอบรัดควยของนายกล้า ผลุบๆโผล่ๆไปตามการโยก


"อูยยยยยย ฟิตดีจริงๆ ...สมกับเป็นหีหมอวะๆ..."
บลูทั้งจุก ทั้งเจ็บ แต่นายกล้าก็ค่อยๆทิ่มแทงส่งอวัยวะแทรกเข้ามาในรูสวรรค์อย่างไม่สนใจ
"เด่วก็ดีขึ้น เด๋วก็ดีขึ้น" มันพูด


เริ่มจากช้าๆ และก็ไวขึ้น มันตั้งหน้าตั้งตาเย็ดหีบลูอย่างไม่สนใจอะไรเลย
ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บจะค่อยๆจางลง และความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่

"อ๊ายยยยย อา๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!  "
บลูไม่รู้ว่าเลยว่า บลูโดยนายกล้ากระทุ้งซอยมานานแค่ไหนแล้ว เพราะมันเสียว เกร็ง
เสียวสุดๆ รู้สึกว่ามันแน่น
จนแทบเป้นตะคริว สมองเบลอๆ ภาพมันมัวๆ ล่องลอยไปมา
รู้แค่ว่า มันจับบลูพลิกสารพัดท่า
และบลูเองตัวกระตุกจนร้องกรี๊ดจนหอบ ไปแล้วเป็นรอบที่ 2 แล้ว




"ไม่ไหววะ แม่งเอ้ย หีบีบควยกุมากก โคตรเสียว   กูจะถึงแล้ววว..."
มันร้องขึ้นหลังจากตะบั่นควยใส่หีของบลูอยู่นาน
จากนั้นมันก็ ชักควยออก จนบลูยกก้นลอยตามไปด้วยความเสียดาย
ขณะที่บลูหลับตาปี้ด้วยความเสียว ถึงกับต้องลืมตาดู
เห็นมันดึงถุงยางออก นึกว่าจะแตกนอก แต่กลับไม่ใช่
" ไม่ๆๆๆ ไม่นะนะ  อย่าเอามาเข้ามาอีก..."  บลูตะโกนเสียงหลง แต่ไม่ทันแล้ว
มันไม่ได้ฟังเสียงของบลูแม้แต่น้อย
นายกล้าจับควยเล็งเป้า ยัดเข้ามาในหีของบลู ตะบั่นหีของบลูต่อ สดๆ ไม่ใส่ถุงยาง
"อ่าาาาาาา เสียวชิบหาย ไม่ได้เสียวยังงี้มานานแล้ววววว ซีดดดดดด"
มันเร่งความเร็ว กระแทกปักๆใส่รูหีบลู กลีบหีอ่าๆหุบๆ ถูลูถูกังไปตามแรงกระทุ้ง
ในไม่กี่อึดใจมันก็ระเบิดน้ำเชื้อจนไหลพุ่งทะลักย้อนออกมาจากรูหอยของบลู
"อ๊ายยยยยยยยยยยย อาอ อ าอ าอา อาอย๋ยยย"
บลูร้องเสียงสนั่น เสียวสะท้านจากน้ำควยร้อนๆของมัน...ที่เอ่อล้นเต็มรูหี
จนหลับไปทั้งคู่ โดยไม่รู้สึกตัว
บลูรู้สึกตัวตื่นขึ้นในเวลาเกือบ ตี1  แต่ไม่เห็นว่ามันอยู่ไหนแล้ว 
จึงรีบขึ้นรถเบนซ์กลับบ้านไป